ΣΕΒΑΧ

Θα επέλεγα πρωτίστως το Α. Το Β είναι μεγάλη μανούρα. Άλλωστε, τόσο μεγάλες διάφορες βγάζει η επανεπίλυση; 13.7 του ΚΤΣ-97 για τον (νομικό-τεχνικό) τρόπο αντιμετώπισης αυτών των θεμάτων

Μια ερώτηση - και συγγνώμη αν έχει αναλυθεί ήδη το θέμα - σε ενδιάμεσες στηρίξεις σε τοιχία και όχι σε υποστυλώματα, ακολουθείτε την 18.3.5.α; Πρέπει οπωσδήποτε να πάμε στο επόμενο άνοιγμα κατά lb,min; (αν είναι πχ 2 μ. το τοιχίο μλάμε για τεράστιες αγκυρώσεις) Υπάρχει ασάφεια του κανονισμού κι εδώ νομίζω, αφού πουθενά δεν λέει τι κάνεις για ενδιάμεση στήριξη σε τοιχίο.

Δεν το είπα για ενδεχόμενο στάρωμα, αλλά μήπως είχαν σταματήσει για λίγο τη διάστρωση με κανονικό μέτωπο. Σε τέτοιες θερμοκρασίες δεν αργεί να πήξει το σκυρόδεμα. Πάντως μεμονωμένες διαμπερείς ρωγμές σε πλάκες σημαίνει συστολής ξήρανσης κατά τη γνώμη μου. Υψηλές θερμοκρασίες κατά τη διάστρωση, λίγο νεράκι στο μπετό για να μαλακώσει, πολλά κυβικά διάστρωσης, ίσως και αρκετή ώρα έναρξης της συντήρησης κλπ και την πάτησες. Δεν σου κάνει τίποτα η συντήρηση γιατί οι ρωγμές έχουν ήδη δημιουργηθεί. Αν ήταν θέμα αντοχής δεν θα ήταν ούτε διαμπερείς, ούτε μεμονωμένες. Την έχω πατήσει σε πλάκα κάτοψης ισογείου που σκυροδετήθηκε με υψηλή θερμοκρασία και εμφάνισε τέτοιες ρωγμές και μάλιστα τουλάχιστον η μία σε μέτωπο διακοπής εργασίας, ενώ η ίδια ακριβώς κάτοψη από πάνω σκυροδετούμενη σε χαμηλότερη θερμοκρασία δεν παρουσίασε αντίστοιχο πρόβλημα.

Mήπως σταματούσανε για λίγο τη διάστρωση στα σημεία αυτά;

Έντεχνο σφήνωμα τοιχοποιίας σημαίνει αφήνεται ο τοίχος να πάρει τις παραμορφώσεις καμιά 15 μέρες και μετά μπαίνει το λοξό τούβλο, με πλήρωση των κενών με κονιάμα. Επειδή κατά την εκτίμησή μου μάλλον δεν έχει γίνει έντεχνα (αν κάνετε ζουμ στη φωτό απλά ακουμπάνε λίγο οι μύτες των τούβλων στο πρόβολο) δεν υπάρχει ουσιαστικά και στήριξη και σιγά μην κωλώσει το σκυρόδεμα να πάρει τις παραμορφώσεις. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση ακόμα κι αν το σφήνωμα έγινε έντεχνα δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει κατά τη διάρκεια του σεισμού, αφού ο πρόβολος ταλαντώνεται πάνω - κάτω, ενώ ο τοίχος δεν έχει και πλευρικό σφήνωμα και αυτό είναι το κυρίαρχο πρόβλημα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Και γιατί να μην είναι συνδεδεμένο το "ασανσέρ" με τον υπόλοιπο φέροντα οργανισμό; υγ. Aυτό που λες στην ουσία είναι να περιορίσουμε τις ιδιομομορφές του κτιρίου. Χρόνια-πολλά για τις προάλλες.

Το πρόβλημα το έχει η τοιχοποιία και το στηθαίο ... και όχι ο πρόβολος. Με ένα καλό σεισμό θα ψάχνει να τα βρει.

Γιάννη ποια είναι η διαδικασία για κατοχύρωση μιας ευρεσιτεχνίας; Έχω κι εγώ στο μυαλό μου κάποιες πατέντες (μην ανησυχείς, άσχετης φιλοσοφίας με τη δικιά σου ), αλλά δεν έχω κάτσει και ποτέ να ασχοληθώ ιδιαίτερα ζεστά. Εσύ μου έδωσες το έναυσμα και ίσως το κάνω.

Είναι κάποιο κόστος αυτό, όμως. Επιπλέον εκσκαφή, μπετόν, χάλυβας και επίχωση. Oι πλαστικοί σωλήνες έχουν κάποια ευαισθησία και μπορεί να σπάσουν στην περιοχή των θεμελίων. Υπάρχει η δυνατότητα να βάλεις να βάλεις pe (που είναι βέβαια πιο ακριβός). Ή ακόμα καλύτερα είτε πλαστικό, είτε pe (αν και στο τελευταίο νομίζω δεν πολυχρειάζεται), ας υπάρχει ένας εξωτερικός χαλυβδοσωλήνας μεγαλύτερης διαμέτρου μέσα από τον οποίο θα διέρχεται ο αποχετευτικός σωλήνας, προκειμένου να μην έρχεται σε επαφή ο αποχετευτικός σωλήνας με μπάζα ή μπετόν.

Σαφώς, αλλά λέω για περιπτώσεις που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς και εμένα μου έχουν τύχει.

Μα μια εγκάρσια τομή στο δοκάρι είναι φίλε Ηλία, που φαίνεται κιόλας άμεσα με το μάτι (εκτός αν μιλάμε για θεμέλια), κι αν κατασκευαστεί σωστά υπάρχει επικάλυψη στο μπετόν και γύρω - γύρω απόσταση μεταξύ σωλήνα και μπετού τρύπας. Δεν είναι κάτι τρομερό κατά τη γνώμη μου. Οι κεντρικοί κάθετοι αποχετευτικοί αγωγοί που τυγχάνει να βρίσκονται π.χ. στο κέντρο της οικοδομής πως οδεύουν στη συνέχεια όταν φτάσουν στην πλάκα δαπέδου και πως οδηγούνται στο βόθρο;

Και οι σωλήνες ύδρευσης, που τοποθετούνται μέσα από το σοβά τον ίδιο κίνδυνο δεν ενέχουν;Στη θεμελίωση, στις πεδιλοδοκούς πως αντιμετωπίζεις το θέμα;

Μήπως εννοείς 6,3 εκατοστά; Στο στύλο επηρεάζονται όλες οι διατομές καθ' ύψος, στη δοκό μια μικρή περιοχή. Είναι φανερό ότι το λιγότερο επιβλαβές είναι η δοκός και από πλευράς στατικής και υγρασίας.

Από στύλους και τοιχώματα, όχι δοκούς (ΚΤΣ-97 §14.4). Υπάρχει κάτι άλλο;

Σε περιπτώσεις που δεν έχω κανένα περιθώρειο για τους γνωστούς αρχιτεκονικούς λόγους κοιτάω να καλύπτω τουλάχιστον αυτή την ερμηνεία.

Κατά τη γνώμη μου, όχι. Όπως αναφέρω στην παράγραφο 2 του προ - προηγούμενου ποστ μου, σύμφωνα με το γράμμα του κανονισμού για να λάβεις Αs,req/As,prov=1 σε στοιχεία ΜΑΑΠ (με nv<0,75) πρέπει να ισχύουν ταυτόχρονα δύο προϋποθέσεις για τις ράβδους: -οι ράβδοι να συμβάλουν στην αντοχή της κρίσιμης περιοχής της δοκού, -οι ράβδοι να αγκυρώνονται μέσα στην κρίσιμη αυτή περιοχή. Για αγκύρωση ράβδων δοκού σε ακραίο στύλο το πρώτο ισχύει όχι όμως και το δεύτερο, αφού οι ράβδοι αγκυρώνονται στον κόμβο που δεν είναι κρίσιμη περιοχή της δοκού. Επομένως παίρνεις Αs,req/As,prov=όσο βγαίνει και έχεις μεγάλη ωφέλεια στις πεδιλοδοκούς που το Αs,req<<<<As,min<Αs,prov Όλα αυτά πάντα κατά τη γνώμη μου.

Αν η στέψη του καλουπιού-χωνιού που σου προτείνω βρίκεται ψηλότερα από τη φωλιά αυτή θα καλυφθεί αν γεμίσεις το καλούπι μπετόν μέχρι τη στέψη του χωνιού. Στο σημείο που θα ακουμπάει το νέο μπετόν του χωνιού στην υπάρχουσα πλευρά της δοκού βάλε προηγουμένως ένα πλαστικό φύλο για να καθαιρεθεί πιο εύκολα το προεξέχον μπετόν σε αυτό το σημείο μετά την πήξη. Καλό είναι να κάνεις και μια ψιλο-διεύρυνση στη φωλιά προηγουμένως. Δεν ξέρω για το κομπρεσέρ, ίσως μετά την παρέλευση 28 ημερών που αποκτά θεωρητικά το μπετόν την αντοχή σχεδιασμού του. Αλλά αν μιλάμε για κομπρεσεράκι (μικρή ισχύ) για τοπικές ψιλοκαθαιρέσεις νομίζω μετά από 5-6 μέρες δεν υπαρχει κανένα πρόβλημα να επηρεαστεί η γύρω περιοχή.

Το μπετόν πάντως που έχει πέσει αδόνητο στο στύλο κάτω, πρέπει να φύγει πριν γίνει οτιδήποτε.

Χάρη, επειδή ζούμε σε ένα κράτος που παράγει περισσότερους νόμους από όσους έχει τη δυνατότητα να επιβάλει και το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να ορίζει ένα φταίχτη για να ρίχνει την αποκλειστική ευθύνη στην εκάστοτε περίπτωση (στην προκειμένη περίπτωση έχει βρει το μηχανικό)... επειδή δεν το ενδιαφέρει καθόλου και δεν έχει κάτσει ποτέ να ελέγξει την επί του πρακτέου διαδικασία παραγωγής των έργων και κατά πόσο συμμορφώνεται η "βασίλισσα" πιάτσα... εγώ απλά κρατάω κάποια πράγματα στο πίσω μέρος του μυαλού μου για να αμυνθώ σε περίπτωση που το χρειαστώ (χτύπα ξύλο). Και απλά τα αναφέρω εδώ για να τα αξιολογήσει ο καθένας κατά πως νομίζει. Επί τη ευκαιρία να πω και ένα ακόμα σημείο που μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ σε συνδυασμό και με τα παραπάνω. Στο Αs,req/Αs,prov το Ας,req είναι η κατά τους υπολογισμούς θεωρητικά απαιτούμενη διατομή του οπλισμού. Δηλαδή αν από τους υπολογισμούς βγει μικρότερη από την ελάχιστη, λαμβάνεις αυτή που βγαίνει από τους υπολογισμούς όχι την ελάχιστη. Αυτό έχει μεγάλη ωφέλεια μερικές φορές και στην ανωδομή, αλλά κυρίως στα πεδιλοδοκάρια όπου συνήθως έχεις μεγάλες διατομές δοκών και πρέπει λόγω ελαχίστου να χρησιμοποιείς μεγάλες διατομές ράβδων Φ18, Φ20 ούτως ή άλλως. Επομένως αν λάβεις Ας,req = As,prov=As,min θα θέλεις μεγάλη διάσταση στύλου λόγω των προς αγκύρωση ράβδων που δεν τη χρειάζεσαι στην ανωδομή.

Από ότι κατάλαβα πήγες να ρίξεις κοστούμι το δοκάρι με τον κοντό στύλο και λόγω του πολύ οπλισμού του δοκαριού δεν κατέβηκε το μπετόν στο στύλο. Προετοιμασία των πάνω & κάτω επιφανειών προκειμένου να φανούν τα αδρανή και επάλειψη με ειδικό υλικό "συγκόλλησης" παλαιού με νέο μπετόν (υπάρχει η δυνατότητα να μπει εργαλείο ανάμεσα στα σίδερα; ). Εφόσον είναι γωνιακός στύλος έχεις τη δυνατότητα να κατασκευάσεις καλούπι που πάνω θα ανοίγει προς τα έξω σα χωνί και θα υπερβαίνει την κάτω ίνα της δοκού για να ρίξεις από κει. Το μπετόν που θα μείνει στο χωνί μετά την πήξη και θα εξέχει το σπάς με κομπρεσέρ. Δεν υπάρχει πρόβλημα με το γαρμπιλομπετόν αρκεί να είναι κατάλληλης αντοχής και για μένα καλύτερα μη συρικνούμενο.

Κι εγώ πάντα βάζω έναν ελάχιστο οπλισμό σε άοπλο τοίχο βαρύτητας στην πίσω πλευρά του κορμού μέχρι τα 2/3 του ύψους (αντίστοιχο με αυτό που έγραψες) και στο πέλμα κάτω.

@Γιάννη - ιος Ενδιαφέροντα όλα αυτά, συνέχισε. Με "το μάτι" φαίνεται να είναι ορθή σκέψη. Είναι το μόνο που μπορώ να πω διαβάζοντας τα στοιχεία που μας δίνεις. Για σίγουρη γνώμη θα πρέπει η ιδέα σου να ελεχθεί με υπολογιστικά μοντέλα (έχει γίνει; ) που απαιτούν πολύ μελέτη και χρόνο. Τώρα όσον αφορά στην εφαρμογή, θα πρέπει να ξέρεις ότι για να περάσει μια ιδέα από τη θεωρεία στην πράξη, ένα πράγμα είναι το πιο καθοριστικό, όσο σούπερ - ντούπερ αντισεισμική κι αν είναι: η οικονομία. Το έχεις δει από αυτή την πλευρά;

Όχι δεν έχω ασχοληθεί ποτέ και δεν ξέρω, πως ακριβώς κάνουν τα πειράματα και αν υπάρχουν διαφορές και ποιες. Σαφώς στο πείραμα θα ήταν καλύτερο να προσομοιώνεται όσο το δυνατόν η συνήθης πρακτική. Το σκυρόδεμα στη θεωρεία (κάμψη με ορθή δύναμη, διάτμηση), με βάση την οποία έχουν βγει όλοι οι τύποι που χρησιμοποιούμε, λαμβάνεται όπως ξέρουμε ως ρηγματωμένο. Στην κάμψη, σε μια οποιαδήποτε διατομή, το σκυρόδεμα και ο χάλυβας δουλεύουν στο θλιβόμενο τμήμα της ρηγματωμένης διατομής και ο χάλυβας στο εφελκυόμενο. Αντίστοιχα στη διάτμηση, σε κάθε διατομή λειτουργεί η διατμητική αντοχή του σκυροδέματος (που δεν είναι άλλη από την τριβή λόγω εμπλοκής των αδρανών, γιατί κι εκεί θεωρείται ρηγματωμένο) και του χάλυβα. Σε μια διατομή λοιπόν που είναι κατασκευαστικός αρμός, δεν αλλάζει κάτι από το παραπάνω θεωρητικό μοντέλο, αρκεί να έχει γίνει προετοιμασία του αρμού ώστε να υπάρχει εμπλοκή των αδρανών του σκυροδέματος και να δουλέψει σωστά η θλιπτική και η διατμητική αντοχή του σκυροδέματος. Αν όλα γίνονταν λοιπόν κατασκευαστικά σωστά, το κουστούμι θα συνεισέφερε μόνο σε επίπεδα φόρτισης, για τα οποία το σκυρόδεμα δεν έχει φτάσει ακόμα σε στάδιο ρηγμάτωσης, δηλαδή επίπεδα φόρτισης χαμηλά. Βέβαια, επειδή στην πράξη οι αρμοί δεν γίνονται κατασκευαστικά σωστά, το κουστούμι είναι καλύτερο, γιατί εξασφαλίζεται το παραπάνω θεωρητικό υπόβαθρο της ρηγματωμένης διατομής και όχι για άλλο λόγο. Παραθέτω κι εδώ κάποιες απόψεις που εξέφρασα στο τόπικ του αρχείου downloal προκειμένου να ελεγχθούν από τους συναδέλφους (εκεί μάλλον δεν τις βλέπουν πολλοί). 1. Για το θέμα της μείωσης του Lbmin σε 0,3Lb και για ράβδους υπό θλίψη: 2. Για το θέμα του Αs,req/As,prov= 1.0:

Δεν επηρεάζονται τα όρια του οικισμού από το ρέμα. Είτε έχει οριοθετηθεί το ρέμα, είτε όχι. Τα όρια του οικισμού ισχύουν ως λέει η απόφαση. Από κει και πέρα για δόμηση κοντά σε ρέματα τίθενται κάποιες επιπλέον προϋποθέσεις (π.χ. δες άρθρο 6 κτιριοδομικού κανονισμού).

Το είπα γιατί δεδομένου ότι η ευθύνη περνά μετά στον ιδιοκτήτη, ίσως θεωρηθεί ότι ως μηχανικός και κατασκευαστής ταυτόχρονα έχεις αυξημένη, σε σχέση με τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες, γνώση των συνθηκών κατασκευής και των αιτιών της βλάβης. Όποτε αν ενδεχομένως αποδειχθεί ότι η βλάβη όντως οφείλεται σε κάποια κακοτεχνία κατασκευής ή αστοχία της μελέτης, να θεωρήσει ο εισαγγελέας ότι ... είδες τη βλάβη, κατάλαβες που οφείλεται και τον βαθμό κινδύνου που υπάρχει και προσπάθησες να το αποκρύψεις, οπότε μιλάμε για άλλο αδίκημα με άλλη έναρξη, στο οποίο υπεισέρχεται και δόλος. Δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό, αυτό που λέω. Δεν είμαι νομικός. Αλλά ξέρω ότι τα νομικά είναι χάος. Εκεί που νομίζεις ότι είσαι αθώος, μια λεπτομέρεια που ο μέσος άνθρωπος δεν υπολογίζει γυρίζει την υπόθεση διαφορετικά (και το ανάποδο). Επί του τεχνικού θέματος, δες μήπως οι ρωγμές οφείλονται σε αστοχία της μόνωσης και εγκλωβισμό της υγρασίας κάτω από αυτή με αποτέλεσμα τη διάβρωση των οπλισμών της πλάκας και την εμφάνιση ρωγμών.