Αναζήτηση στην κοινότητα

Σε καλό κλίμα και με αμοιβαία κατανόηση των θέσεων κάθε συμμετέχοντος πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Υπουργού Περιβάλλοντος κι Ενέργειας, Κώστα Σκρέκα, με αντιπροσωπεία της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) υπό τον πρόεδρό της, Δημήτρη Παπαστεργίου και της Ένωσης Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης – Αποχέτευσης (ΕΔΕΥΑ), υπό τον πρόεδρό της, Δήμαρχο Ρεθύμνου, Γιώργο Μαρινάκη. Στη συνάντηση ήταν παρόντες ο Γενικός Γραμματέας Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων, Πέτρος Βαρελίδης και ο Δήμαρχος Λαρισαίων, Απόστολος Καλογιάννης, ως αντιπρόεδρος της ΕΔΕΥΑ. Αντικείμενο της συνάντησης ήταν η ανταλλαγή απόψεων επί του σχεδίου νόμου τού ΥΠΕΝ για την δημιουργία ανεξάρτητης Αρχής για την εποπτεία των φορέων παροχής υπηρεσιών ύδατος. Ο Υπουργός, και με αυτήν την ευκαιρία, επανέλαβε ρητά ότι δεν υπάρχει καμία πρόθεση της Κυβέρνησης να προβεί στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Εξ άλλου, επεσήμανε το γεγονός ότι για πρώτη φορά γίνεται ρητή καταγραφή των δημοσίων και δημοτικών φορέων που διαθέτουν την αποκλειστική αρμοδιότητα για την παροχή υπηρεσιών ύδατος. Ο κ. Σκρέκας επεσήμανε τις χρόνιες αδυναμίες του συστήματος εποπτείας των παρόχων υπηρεσιών ύδατος από την Πολιτεία κι έγινε απολύτως σαφές ότι η Πολιτεία διατηρεί το σύνολο των ρυθμιστικών- κανονιστικών αρμοδιοτήτων για την άσκηση της υδατικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής κοστολόγησης και τιμολόγησης της ύδρευσης και της αποχέτευσης. Από την πλευρά της, η ΚΕΔΕ ανέπτυξε τον προβληματισμό της για την υπαγωγή του ελέγχου σε Ρυθμιστική Αρχή κι ο Υπουργός ΠΕΝ διευκρίνισε ότι με την επιλογή αυτή, θωρακίζεται κυρίως η ασφάλεια και η ποιότητα του νερού, όχι μόνο ο έλεγχος της οικονομικής πολιτικής των αντίστοιχων δημοσίων- δημοτικών επιχειρήσεων. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο Υπουργός προχώρησε σε σημειακές τροποποιήσεις, οι οποίες διασφαλίζουν τη συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης στη διαδικασία βελτίωσης της λειτουργίας των ΔΕΥΑ. Ειδικότερα, συμφωνήθηκαν αναδιατυπώσεις, από τις οποίες οι σημαντικότερες είναι οι εξής: Αφαιρέθηκαν αόριστες αναφορές περί «νέας προσέγγισης» στο αντικείμενο του νόμου, Προσδιορίστηκαν οι συμβάσεις παραχώρησης υπηρεσιών ύδατος την ορθή εφαρμογή των οποίων έχει η Αρχή, δηλαδή ότι αφορούν μόνον τις εταιρείες ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, Προσδιορίστηκε ότι τα κριτήρια αξιολόγησης της διαχειριστικής ικανότητας των παρόχων υπηρεσιών ύδατος υιοθετούνται με κοινή απόφαση των ΥΠΕΝ και ΥΠΕΣ, Διευκρινίστηκε ότι η Γνωμοδοτική Επιτροπή Υδάτων, που λειτουργεί σε εθνικό επίπεδο, λαμβάνει υποχρεωτικά υπόψη εισηγήσεις, προτάσεις και γνώμες των οικείων φορέων παροχής υπηρεσιών ύδατος, καθώς και των ΕΔΕΥΑ και ΚΕΔΕ και Προβλέφθηκε η εκπροσώπηση της ΚΕΔΕ στα Συμβούλια Υδάτων κάθε Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Σε κάθε περίπτωση, ο Υπουργός επιβεβαίωσε την πάγια και ειλικρινή πρόθεση της Κυβέρνησης να συζητήσει ουσιαστικά τα χρόνια προβλήματα και τις εύλογες αδυναμίες των ΔΕΥΑ και των Δήμων και τους τρόπους επιλύσεώς τους, είτε αυτά αφορούν τη λειτουργία, είτε τη χρηματοδότηση και στελέχωσή τους. View full είδηση

«Πράσινη» λύση στο χρόνιο πρόβλημα της έλλειψης νερού στα νησιά και ειδικότερα στις μικρότερες απομονωμένες νησιωτικές κοινότητες καλείται να προσφέρει το project το οποίο έχει αποφασιστεί να εφαρμοστεί στη Θηρασιά. Πρόκειται για ένα έργο ενταγμένο στο ΕΣΠΑ με την πράξη «Εξελιγμένα ενεργειακά συστήματα για τη βιώσιμη διαχείριση νερού και μονάδων αφαλάτωσης σε απομονωμένες Νησιωτικές Κοινότητες» και που αφορά ειδικότερα την «προμήθεια και εγκατάσταση μονάδας αφαλάτωσης νήσου Θηρασίας με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας». Η αρχική απόφαση ένταξης ελήφθη από το ΥΠΕΝ τον Ιούνιο του 2022, ωστόσο λόγω τεχνικών και άλλων ζητημάτων χρειάστηκε η τροποποίηση της, στην οποία ήδη προχώρησε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κ. Σκρέκας. Τι περιλαμβάνει το project Με βάση αυτή, το φυσικό αντικείμενο της πράξης αφορά στην αναβάθμιση των εγκαταστάσεων των μονάδων αφαλάτωσης στον Δήμο Θήρας, με την εγκατάσταση μιας νέας μονάδας αφαλάτωσης στη Θηρασιά, δυναμικότητας 200 m3/day, στην οποία η καταναλισκόμενη ισχύς της, μαζί με τις συνοδές αντλίες γεωτρήσεων, είναι περίπου 50 kW, καθώς και την κάλυψη του μεγαλύτερου ποσοστού της ενέργειας που καταναλώνεται από ΑΠΕ (φωτοβολταϊκό σύστημα ονομαστικής ισχύος 60 kW και συνολικής ετήσιας παραγωγής περίπου 80.000 kWh). Υπεύθυνος υλοποίησης και λειτουργίας του έργου είναι η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης του Δήμου Θήρας (ΔΕΥΑΘ) και συνεργαζόμενος φορέας από τις Δότριες Χώρες το Πανεπιστήμιο του Στάβανγκερ της Νορβηγίας (University of Stavanger), το οποίο θα συνεισφέρει στη βελτίωση της απόδοσης και της αξιοπιστίας των αναφερόμενων υποδομών. Στο πλαίσιο αυτό προβλέπεται η προμήθεια, μεταφορά και εγκατάσταση φωτοβολταικού σταθμού στη Θηρασιά ονομαστικής ισχύος 60 kW καθώς και η προμήθεια μεταφορά, εγκατάσταση και πλήρης λειτουργία της νέας αφαλατωτικής μονάδας με τον συνοδό εξοπλισμό συνολικής δυναμικότητας 200 m3/day. Η πράξη περιλαμβάνει δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας, της επιστημονικής κοινότητας, και του ευρύτερου κοινού στην επικράτεια και το εξωτερικό, καθώς τις απαραίτητες συνδέσεις με το δίκτυο ηλεκτροδότησης. Ειδικότερα, περιλαμβάνονται δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, οικονομοτεχνική ανάλυση λειτουργίας της μονάδας αφαλάτωσης με τη χρήση φωτοβολταϊκού πάρκου, σύνδεση των ΑΠΕ με το δίκτυο ηλεκτροδότησης και λειτουργίας της μονάδας αφαλάτωσης. Σημειώνεται ότι η συνολική παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας γίνεται, για λόγους απλότητας και μείωσης του συνολικού κόστους, μέσω της μεθόδου net-metering. Μέσω αυτής θα επιτυγχάνεται η εξισορρόπηση της ισχύος μεταξύ της μονάδας ΑΠΕ, προκειμένου η παραγόμενη ισχύς να καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της ισχύος της μονάδας αφαλάτωσης. Επίσης, με την επιλογή αυτή, προκύπτουν οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη, καθώς αποφεύγεται η εκτεταμένη χρήση μπαταριών που θα απαιτούνταν για ένα αυτόνομο σύστημα. Η πράξη, με ημερομηνία λήξης την 30/04/2024, συγχρηματοδοτείται από τον Χρηματοδοτικό Μηχανισμό του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, περιόδου 2014-2021 και η συνολική δημόσια δαπάνη ανέρχεται σε 833.443 ευρώ. Εξ αυτών το επιλέξιμο ποσό δημόσιας δαπάνης, που εγγράφεται στο ΠΔΕ ανέρχεται σε 695.923 ευρώ, ενώ το υπόλοιπο, ύψους 137.520 ευρώ που δεν εγγράφεται στο ΠΔΕ θα χρηματοδοτηθεί από ίδιους πόρους του φορέα υλοποίησης (ΔΕΥΑΘ). Γιατί έγινε η τροποποίηση Η αρχική πρόταση περιλάμβανε την εγκατάσταση 3 μονάδων εκμετάλλευσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, συνολικής ετήσιας παραγωγής 438.000 kWh. Συγκεκριμένα, προβλεπόταν η κατασκευή, στη Σαντορίνη, μιας μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία θα εκμεταλλευόταν την τοπική διαθέσιμη βιομάζα, ονομαστικής ισχύος 50 kW. Παράλληλα, η κατασκευή αιολικού πάρκου, μικρής κλίμακας στη Θηρασιά, το οποίο θα αποτελείτο από 5 καινοτόμες ανεμογεννήτριες κάθετου άξονα, συνολικής ονομαστικής ισχύος 7,5 kW, καθώς και ενός μικρού φωτοβολταϊκού πάρκου στη χτιστή δεξαμενή, που βρίσκεται στην αφαλατωτική μονάδα της Θηρασιάς, συνολικής έκτασης 230 m2 (ονομαστικής ισχύος 10 kW). Ωστόσο, η αρχική απόφαση ήταν αναγκαίο να τροποποιηθεί καθώς χρειάστηκε αλλαγή του φυσικού και οικονομικού αντικειμένου του έργου. Και τούτο καθώς, όπως αναφέρεται σχετικά: -Η μέθοδος καύσης βιομάζας είναι μια καινοτόμος μέθοδος με χρονοβόρα διαδικασία έκδοσης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων. Επίσης, παρά το αρχικό ενδιαφέρον των αμπελοκαλλιεργητών, παρουσιάζονται σημαντικά προβλήματα στη συλλογή, διαχείριση και αποθήκευση της πρώτης ύλης για καύση χωρίς να υπάρχει πλέον διάθεση συμμετοχής τους στη διαδικασία. Στην τροποποιημένη πρόταση έχει αφαιρεθεί το σχετικό φυσικό αντικείμενο. -Δεν υφίστανται, μέχρι σήμερα, εγκεκριμένοι τύποι μικρών ανεμογεννητριών που να συμφωνούν με τα χαρακτηριστικά της αρχικής πρότασης, με αποτέλεσμα και αυτό το φυσικό αντικείμενο να αφαιρείται στο πλαίσιο της τροποποιημένης πράξης. -Για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών από ΑΠΕ, στην τροποποιημένη πρόταση αυξάνεται η ισχύς του φωτοβολταϊκού πάρκου στα 60kW, χωρίς να απαιτείται σχετική αδειοδότηση. -Με την αφαίρεση από το φυσικό αντικείμενο της πράξης των συστημάτων ΑΠΕ με χρήση θερμικής και αιολικής ενέργειας καταργείται το σχετικό υποέργο με εταίρο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. -Με την παρούσα τροποποίηση αποτυπώνεται ορθά και ο δείκτης Εκτιμώμενης Εξοικονόμησης Κόστους (€/έτος) στα 56.000 €/έτος (80.000 kWh/έτος από το φωτοβολταϊκό πάρκο με μέσο κόστος ενέργειας 0,7 €/kWh). View full είδηση

Το κίνημα «slow water» που προωθείται από τον Κινέζο αρχιτέκτονα τοπίου Kongjian Yu, προτείνει να αλλάξει ο πολεοδομικός σχεδιασμός για να φωτίσει τη διαχείριση του νερού σε πόλεις που σέβονται τη φυσική ροή του. Αντιμετωπίζοντας το τσιμέντο και την ακαμψία, έχει δεσμευτεί να συμμαχήσει με τη φύση δημιουργώντας πράσινες υποδομές που αιχμαλωτίζουν, ηρεμούν, αποθηκεύουν και ανακυκλώνουν τη βροχόπτωση. Στη μηχανική, η ακαμψία είναι ένα ποσοτικό μέτρο της αντίθεσης στις ελαστικές παραμορφώσεις που παράγονται σε ένα υλικό λόγω δύναμης ή προσπάθειας, το οποίο εξετάζει την ικανότητα ενός δομικού στοιχείου να υποστηρίζει προσπάθειες χωρίς να αποκτά μεγάλες παραμορφώσεις. Απαραίτητο σε περιόδους κλιματικής αλλαγής, για τις καταρρακτώδεις βροχές και τις πλημμύρες. Υπάρχουν προειδοποιήσεις συναγερμού σε όλα τα μέρη του πλανήτη: πρέπει να διαχειριζόμαστε ορθά το νερό εάν δεν θέλουμε να υποφέρουμε από την έλλειψή του. Δημιουργήστε και ξανασκεφτείτε τον τρόπο της συλλογής του. Οι βροχές θεωρούνται πάντα ευεργετικές και αναγκαίες, αλλά είναι όλο και πιο ακανόνιστες, καταρρακτώδεις και προκαλούν πλημμύρες. Η κατάρρευση που παράγεται από αυτό το ανεξέλεγκτο νερό οδηγεί σε πολυάριθμες απώλειες. Είναι λοιπόν απαραίτητο να επανασχεδιάζουμε τις πόλεις μας για να ελαχιστοποιήσουμε τις ζημιές τους και να επωφεληθούμε από αυτές σε περιόδους ξηρασίας. Η υποστήριξη όλων των συστημάτων που επιτρέπουν τη συλλογή και αποθήκευση του νερού ώστε να είναι χρήσιμο σε περιόδους λειψυδρίας, η οποία είναι ολοένα και συχνότερη λόγω της κλιματικής αλλαγής, εκτός από τον έλεγχο των πλημμυρών, είναι η φιλοσοφία πίσω από την κίνηση που ονομάζεται αργό νερό, που στοχεύει να εκμεταλλευτεί εκείνες τις επιθυμητές βροχές, αλλά μερικές φορές που ξεφεύγουν και χάνονται. Η αργή κίνηση του νερού προτείνει να τις δαμάσει. Οι πόλεις μας έχουν γεμίσει με άσφαλτο που εμποδίζει το φιλτράρισμα (και τη διήθηση στο έδαφος του νερού της βροχής). Οι δρόμοι γίνονται χαράδρες σέρνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους χωρίς να σταματημό καθώς οι υπόνομοι (της αποχέτευσης) καταρρέουν. Όσοι ζουν σε πόλεις όπως η Μαδρίτη, έχουν δει με τα χρόνια πόσοι από τους ανοιχτούς χώρους έχουν γίνει αυτά που ονομάζονται «σκληρές πλατείες». Το έδαφος και τα φυτά έχουν αντικατασταθεί από πλακάκια ή άσφαλτο που δεν είναι πορώδη. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση χρησιμοποιώντας πορώδη υλικά, εκτός από τη δημιουργία αστικών περιοχών με βλάστηση και διαπερατά πεζοδρόμια ικανά να συλλέγουν και να φιλτράρουν τη βροχή. Όταν ο Κινέζος αρχιτέκτονας τοπίου Kongjian Yu ανέβηκε στο βήμα για να παραλάβει το βραβείο Sir Geoffrey Jellicoe 2020 από τη Διεθνή Ομοσπονδία Αρχιτεκτόνων Τοπίου, μίλησε για το χωριό του, το Dong Yu (στην επαρχία Zhejiang), όπου συναντώνται ένα ρέμα και ο ποταμός Wujiang και όπου «οι αγρότες δούλευαν τις καλλιέργειές τους με σύνεση, ακολουθώντας τους ρυθμούς της φύσης και προσαρμοζόμενοι σε ένα «απρόβλεπτο» κλίμα. Έτσι, σαν να ήταν ιστορία, ο Kongjian, αφού είδε πώς είχε χαθεί η κουλτούρα με την οποία οι αγρότες του χωριού του είχαν διαχειριστεί το νερό, αναρωτήθηκε τι είχε συμβεί. Επιβεβαίωσε ότι ο κόσμος της παιδικής του ηλικίας είχε εξαφανιστεί επειδή τα ποτάμια είχαν μπει σε κανάλια και οι υγρότοποι είχαν αποξηρανθεί, και πρότεινε ότι το έδαφος και το νερό έπρεπε να διαχειριστούν ξανά με τον σοφό τρόπο των αγροτών. Παραδοσιακή διαχείριση εδαφών Αυτός ο Αρχιτέκτονας τοπίου, με διδακτορικό στο Σχεδιασμό από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (ΗΠΑ), προτείνει να χτίσει αυτό που αποκαλεί πόλεις σφουγγάρια, οι οποίες να είναι ικανές να απορροφούν μεγαλύτερες ποσότητες βροχής. Αυτό είναι απαραίτητο στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής: Εάν το νερό μπορεί να είναι ένας σπάνιος πόρος, γιατί να μην τον εκμεταλλευτούμε; Λιγότερη άσφαλτος, λιγότερο μπετόν, περισσότερες λίμνες, περισσότερα πάρκα. Λύσεις που να βασίζονται στη φύση, να συνεργάζονται με το περιβάλλον και όχι εναντίον του, να επαναπροσδιορίζουν τις πόλεις, να εφαρμόζουν την προγονική γνώση και την τρέχουσα γνώση για να δημιουργήσουν έναν εξυπνότερο και πιο βιώσιμο τρόπο διαχείρισης της περιοχής. Αυτή είναι η συνταγή του Kongjian Yu, η οποία συνδέεται με τη διεθνή τάση της λεγόμενης βιώσιμης αστικής αποστράγγισης. Το πάρκο της πλημμυρικής πεδιάδας στην κινεζική πόλη Jinhua, έργο του Kongjian Yu. Για τον Kongjian Yu, οι κινεζικές πόλεις δεν είναι προσαρμοσμένες στις πλημμύρες επειδή έχουν αποικιστεί από τη δυτική κουλτούρα και αντιγράφουν τις υποδομές και το αστικό τους μοντέλο και δεν είναι προσαρμοσμένες στο κλίμα των μουσώνων. Παρά την αρχική κριτική από τις κινεζικές αρχές για τα αξιώματα του Kongjian, καθώς το κλίμα αλλάζει και οι επιπτώσεις του γίνονται πιο ορατές, ειδικά όταν χτυπούν οι μουσώνες, οι ιδέες του λαμβάνονται ήδη υπόψη στην Κίνα και στα υπόλοιπα μέρη στον κόσμο. Στην Κίνα, κάθε χρόνο, περισσότεροι από τρία εκατομμύρια άνθρωποι πέφτουν θύματα πλημμυρών. Το 2012, το Πεκίνο είχε τη χειρότερη καταιγίδα των τελευταίων έξι δεκαετιών. Έτσι οι πλημμύρες έκαναν να ξανασκεφτούμε την ασφάλεια. Το 2015, με τον Πρόεδρο Xi Jinping να υποστηρίζει τις ιδέες του τοπίου, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα σχέδιο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων και έναν φιλόδοξο στόχο: έως το 2030, το 80% των δημοτικών περιοχών της Κίνας πρέπει να έχουν στοιχεία μιας πόλης σφουγγάρι και να ανακυκλώνουν τουλάχιστον το 70% το νερό των βροχών. Με την ιδέα ότι η φύση θα γίνει σύμμαχος της αστικής ανάπτυξης, ήδη το 2015 επιλέχθηκαν οι πρώτες 16 πιλοτικές πόλεις σφουγγάρι και το 2016 προστέθηκαν άλλες 14 αστικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων της μητροπολιτικής περιοχής του Πεκίνου και της Σαγκάης. Παράδειγμα κινεζικής πόλης σφουγγάρι που προωθείται από το Πεκίνο με τα κριτήρια του πάρκου Kongjian, στην Κίνα, σχεδιασμένο από τον Kongjian Yu Στην πόλη Taizhou, η ομάδα του Kongjian Yu επανασχεδίασε το Yongning Park ως «πλωτό κήπο με αναχώματα που μπορεί να μειώσει τη ροή των πλημμυρών περισσότερο από το μισό, δημιουργώντας έτσι μια φυσική μήτρα υγροτόπων που πλημμυρίζει εποχιακά». Στο Jinhua, «ο σχεδιασμός γεφυρών, μονοπατιών και αναβαθμίδων με βλάστηση έχει σχεδιαστεί για να προσαρμόζεται στις πλημμύρες των μουσώνων», λέει ο Αρχιτέκτονας τοπίου. Στο Χαρμπίν, «το πορώδες έδαφος του πάρκου Qunli φιλτράρει το αστικό νερό της βροχής, το οποίο αποθηκεύεται σε υπόγειες δεξαμενές». Μέσω της εταιρείας αρχιτεκτονικής τοπίου Turenscape, που ιδρύθηκε το 1998, ο Kongjian συνεχίζει να δημιουργεί χώρους για το νερό ώστε να εξαπλώνεται και να διαρρέει υπόγεια, τόσο για να αποτρέπονται οι πλημμύρες όσο και για να το αποθηκεύεται για μελλοντική χρήση. «Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν πορώδη υλικά, εκτός από τη δημιουργία αστικών περιοχών με βλάστηση και διαπερατά πεζοδρόμια». Παρά το γεγονός ότι ξοδεύει εκατομμύρια γιουάν, η Κίνα εξακολουθεί να υποφέρει από πολλές καταστροφικές πλημμύρες. Πολλοί έχουν επικεντρωθεί στο κόστος αυτών των πόλεων σφουγγαριών, αλλά για τον Kongjian μια πόλη-σφουγγάρι θα κόστιζε μόνο το ένα τέταρτο των συμβατικών λύσεων, αν γινόταν σωστά. Οι πράσινες στέγες, οι κάθετοι κήποι και οι κήποι της βροχής αποτελούν επίσης μέρος των στρατηγικών για την απορρόφηση του νερού της βροχής. Το νερό είναι πόρος, όχι σπατάλη. Αυτή είναι η φιλοσοφία των κήπων βροχής, όπως αυτός που πραγματοποιήθηκε στο γνωστό πάρκο πλημμυρών του La Marjal στο Αλικάντε, για το οποίο έχει γραφτεί στην ιστοσελίδα El Ágora και που αντιπροσωπεύει μια αποτελεσματική εφαρμογή αυτής της φιλοσοφίας στην ισπανική επικράτεια. Αυτό το έργο, όπως εξηγεί η Amelia Navarro, «είναι μια λύση βασισμένη στη φύση που, εκτός από την επίλυση του προβλήματος των πλημμυρών, δημιουργεί ένα φυσικό περιβάλλον βιοποικιλότητας σε ένα αστικό περιβάλλον. Είναι σε θέση να συγκρατεί και να αποθηκεύει έως και 45.000 m3 βρόχινου νερού και έχει αποδείξει την περιβαλλοντική και οικοσυστημική του λειτουργία, εκτός από την υδάτινη χρησιμότητα του, με μια λειτουργία που δεν παρεμβαίνει στις διαδικασίες των πτηνών». Μια αναπαράσταση της διαχείρισης του νερού με βιώσιμα αστικά συστήματα αποχέτευσης που προσφέρεται από το γραφείο αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του Κινέζου αρχιτέκτονα τοπίου Kongjian Yu Το φυσικό και το τεχνητό Τα τεχνητά και τα φυσικά μέσα πάνε χέρι-χέρι για τη δημιουργία αυτών των συστημάτων σφουγγαριών. Ο πρώτος στόχος είναι η διατήρηση των υδάτινων συστημάτων στην περιοχή, χρησιμοποιώντας υγροτόπους, ποτάμια, τάφρους μαζί με τη βλάστησή τους και τα εδάφη τους για το φιλτράρισμα του νερού. Εάν έχουν καταστραφεί, είναι απαραίτητη η αποκατάσταση για να ανακτηθούν τα φυσικά εμπόδια, αλλά μπορούν επίσης να δημιουργηθούν τεχνητοί υγρότοποι για τη συγκράτηση του νερού σε περίπτωση πλημμύρας. Χρειάζονται επίσης νομοθετικά μέτρα ώστε η κατασκευή των νέων κτιρίων και των υποδομών να μην επηρεάζει τη συγκράτηση και αποθήκευση νερού των αστικών οικοσυστημάτων. Η ιδέα της πόλης σφουγγάρι αντιπροσωπεύει ένα καλό παράδειγμα βελτίωσης της διαχείρισης των αστικών υδάτων μέσω της εφαρμογής των λεγόμενων λύσεων με βάση τη φύση (NbS) που εφαρμόζουν προσεγγίσεις πράσινης υποδομής σε αστικά τοπία. Η αργή κίνηση του νερού υποστηρίζει ότι η προσπάθεια ελέγχου του νερού με γκρίζες υποδομές (φράγματα, κανάλια ή σωλήνες αποχέτευσης) είναι ένα λάθος που δεν αποτρέπει τις πλημμύρες και εντείνει τα προβλήματα εφοδιασμού με νερό σε περιόδους ξηρασίας. Ο συμβατικός τρόπος διαχείρισης των πλημμυρών είναι η κατασκευή σωλήνων ή αποχετεύσεων για την εκκένωση του νερού το συντομότερο δυνατό ή η ενίσχυση των όχθων των ποταμών με σκυρόδεμα για να διασφαλιστεί ότι αυτοί δεν θα υπερχειλίσουν. Kongjian Park, Κίνα, σχεδιασμένο από τον Kongjian Yu. Βιώσιμα αστικά συστήματα αποχέτευσης Στην Ισπανία, διάφορα δημοτικά συμβούλια έχουν δείξει ενδιαφέρον για αυτά που ορίζονται ως βιώσιμα αστικά συστήματα αποχέτευσης (SUDS), τα οποία θα συμπεριληφθούν, για παράδειγμα, στην ανάπτυξη της Nuevo Norte της Μαδρίτης, μιας από τις μεγαλύτερες αστικές αναπτύξεις που θα πραγματοποιηθούν στη χώρα μας. Αυτές οι βιώσιμες αποχετεύσεις επιλέγουν συμβατικούς κήπους που, αντί να είναι κυρτοί, είναι κοίλοι, για τη συλλογή του νερού της βροχής. Φυτεμένες στέγες, στέγες που ρίχνουν το φορτίο τους (το νερό της βροχής) σε στέρνες, μια αρχαία τεχνική που έχει χαθεί ή διάμεσοι σχεδιασμένοι σε κοιλότητες, που απορροφούν την απορροή. Από την άλλη, η παροχή συλλέγεται, φιλτράρεται και οδηγείται για να χρησιμοποιηθεί. Το όραμα πρέπει για να ολοκληρωθεί, πρέπει να είναι παγκόσμιο. Η αποκατάσταση των χώρων ή η παρέμβαση στα κανάλια βελτιώνει τη διαχείριση των υδάτων αλλά και τις περιβαλλοντικές συνθήκες ή την ποιότητα του αέρα σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, οι οποίοι δεσμεύονται για πράσινες υποδομές και λύσεις βασισμένες στη φύση. View full είδηση

Ένα χρήσιμο εργαλείο, μια διαδικτυακή εφαρμογή που φέρει την επωνυμία Water Footprint, δημιούργησαν στο πλαίσιο ερευνητικής τους εργασίας καθηγητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, δίνοντας την δυνατότητα υπολογισμού του νερού που καταναλώνεται ατομικά ή σε επίπεδο χώρας από τη γεωργία, τη κτηνοτροφία και την βιομηχανία, ενώ παρέχει και συμβουλές για …εξοικονόμηση. Η εφαρμογή, που κανείς μπορεί να την εντοπίσει στην ιστοσελίδα https://waterfootprintgreece.online/, δημιουργήθηκε από τους Ρούση Θεοφάνη Ζιαμπρά και Αντιγόνη Ζαφειρίου, του τομέα Υδραυλικής και Τεχνικής περιβάλλοντος- τμήμα Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από δημόσιες υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης, για τον ακριβέστερο υπολογισμό της μέσης ημερήσιας κατανάλωσης νερού/κάτοικο, αλλά και από εκπαιδευτικούς φορείς, σαν εργαλείο περιβαλλοντικής ενημέρωσης και εμβάθυνσης. Επίσης, σύμφωνα με τους δημιουργούς της, υπάρχει δυνατότητα ανάπτυξης αντίστοιχου εργαλείου και για καταναλωτές νερού διαφόρων άλλων πεδίων. Σε πρώτο βαθμό, η εφαρμογή προσπαθεί να δημιουργήσει ερεθίσματα στον χρήστη για να κατανοήσει σε ποιες καθημερινές δραστηριότητες του καταναλώνει το περισσότερο νερό. Το υπολογιστικό εργαλείο έχει μορφή ερωτηματολογίου, τις απαντήσεις του οποίου επεξεργάζεται το πρόγραμμα και στο τέλος δίνει συμβουλές στους καταναλωτές για την βελτίωση της υδατικής κατανάλωσής τους. Οι ερωτήσεις αφορούν την άμεση, αλλά και την έμμεση ατομική κατανάλωση νερού. Συνολικά, όπως αναφέρουν στην εργασία τους οι δημιουργοί της εφαρμογής, αυτή αποτελείται από τρία μέρη, ενώ δημιουργήθηκε με σκοπό την χάραξη μιας στρατηγικής μείωσης του υδατικού αποτυπώματος στην Ελλάδα. Στο πρώτο μέρος της εφαρμογής, δίνεται ο ορισμός του υδατικού αποτυπώματος, στο δεύτερο δίνεται η δυνατότητα στον χρήστη να υπολογίσει το προσωπικό του υδατικό αποτύπωμα για μία ημέρα, και στο τρίτο, παρουσιάζονται συμβουλές για την μείωση του προσωπικού υδατικού αποτυπώματος βασισμένες στις απαντήσεις που έχουν δοθεί στο ερωτηματολόγιο. Υπογραμμίζεται ότι οι ερωτήσεις που αναφέρονται σε όλη την οικογένεια, μετατρέπουν αναλογικά τα αριθμητικά τους δεδομένα σε ατομικό υδατικό αποτύπωμα και αυτές που αφορούν σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από αυτό την ημέρας, μετατρέπονται σε ημερήσια κατανάλωση. Το αριθμητικό αποτέλεσμα που προκύπτει στο τέλος από την εφαρμογή, αποτελεί το ημερήσιο υδατικό αποτύπωμα ενός μέσου κατοίκου της Ελλάδος. Ο «μπλέ χρυσός» που αλλού λείπει εντελώς και άλλοι τον…..σπαταλούν Το νερό είναι ένας από τους σημαντικότερους φυσικούς πόρους της γης και όπως υπογραμμίζεται στην εργασία των δημιουργών της εφαρμογής, οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι υπεύθυνες για την κατανάλωση και την ρύπανσή του, και οδηγούν στην μείωση της ποσότητας και της ποιότητάς του. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι κάθε χρόνο χρησιμοποιούνται πάνω από 9.000 km3 γλυκού ή πόσιμου νερού, που προέρχεται από διάφορες πηγές, όπως τα ποτάμια, τους υδροφόρους ορίζοντες, τους ταμιευτήρες κ.α. (από το συνολικό γλυκό νερό, το 15% περίπου θεωρείται μολυσμένο και άρα μη πόσιμο). Το νερό αυτό καταναλώνεται από τρεις κυρίως τομείς: αστικό, βιομηχανικό και γεωργικό/κτηνοτροφικό. Η παγκόσμια γεωργία απορροφά για τις ανάγκες της, κάθε χρόνο, το 92% όλου του πόσιμου νερού της γης, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες. Περίπου το 27% της παγκόσμιας κατανάλωσης νερού προορίζεται για την παραγωγή δημητριακών (σιτάρι, καλαμπόκι, ρύζι κ.α.), ενώ το 22% για την παραγωγή κρέατος και το 7% για την παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων (Hoekstra & Mekonnen, 2012). Εδώ και δεκαετίας, οι επιστήμονες επισημαίνουν την ανάγκη η γεωργία να μειώσει την κατανάλωση νερού με σωστά μελετημένες υδατικά καλλιέργειες, βελτιώνοντας τις τεχνικές άρδευσης, αξιοποιώντας το νερό των βροχών και διαφυλάσσοντας τα υπόγεια ύδατα από την εξάντλησή τους. Επίσης, η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών με περιορισμό της κατανάλωσης των υδροβόρων κτηνοτροφικών προϊόντων, μπορεί να συντελέσει στην εξοικονόμηση αυτού του σημαντικού πόρου, του νερού. Στην εργασία επισημαίνεται ότι τα δεδομένα για τη διαχείριση του νερού παγκοσμίως καταδεικνύουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν διάφορες περιοχές του κόσμου. Η πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών (United Nations, 2021), με τον τίτλο "Valuing Water" («Αξιολογώντας το νερό»), αξιολογεί το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο όμως δυστυχώς δεν μοιράζεται ισότιμα σε όλους τους λαούς της γης, με αποτέλεσμα να χάνονται ζωές λόγω της ανεπάρκειας, της κακής ποιότητας ή της λειψυδρίας. Με βάση την προαναφερόμενη έκθεση, υπολογίζεται ότι ανέρχονται σε πάνω από 2 δισ., οι άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό. Τα δύο χρόνια της εξάπλωσης της πανδημίας του κορονοϊού, «το νερό αναδεικνύεται στο πλέον αναγκαίο αγαθό του παγκόσμιου πληθυσμού για την αντιμετώπιση του ιού», τονίζεται στην εργασία. Η χρήση του, με το συχνό πλύσιμο των χεριών αλλά και των επιφανειών, ρούχων και λευκών ειδών, αλλά και η ρύπανση του, λόγω της πανδημίας, με την ανίχνευση του SARS- COVID19 στα λύματα, αλλά και την επιβεβλημένη μεγάλη χρήση απορρυπαντικών και απολυμαντικών, «αποτυπώνουν τον παγκόσμιο χαρακτήρα του νερού», σημειώνεται στην εργασία. Μεταξύ άλλων, επισημαίνεται, ότι πλησιάζοντας προς το 2030, που έχει τεθεί ως ορόσημο για την επίτευξη των παγκόσμιων στόχων βιώσιμης ανάπτυξης (SDGs - Sustainable Development Goals), οι παγκόσμιες ανάγκες για νερό αναμένεται να υπερβούν τη βιώσιμη παροχή νερού κατά 40%. «Η διαρκής αύξηση του πληθυσμού και η καταναλωτική τάση συντελούν στην εξάντληση των υδατικών πόρων του πλανήτη», σημείωνεται. View full είδηση

Το υδατικό δυναμικό της Θεσσαλίας δέχεται εδώ και δεκαετίες τη μεγαλύτερη πίεση για να καλύψει τις ανάγκες, που προέκυψαν κυρίως από την επέκταση των αρδεύσεων. Το 70% των αρδευόμενων εκτάσεων στη Θεσσαλία εξυπηρετείται από υπόγεια νερά και το υπόλοιπο 30% από επιφανειακά νερά (ποταμοί, πηγές) και υφιστάμενα έργα ταμίευσης. Δυστυχώς, η άρδευση με υπόγεια νερά από 30.000 έως 33.000 γεωτρήσεις δημιούργησε ένα αρκετά αυξημένο έλλειμμα το οποίο ανέρχεται πλέον σε 3 δισ. κυβικά μέτρα και είναι αποτυπωμένο στα σχέδια διαχείρισης υδάτων Θεσσαλίας, σύμφωνα με την αναθεωρημένα σχέδια του 2017, επισήμανε ο γεωπόνος, τ. Διευθυντής Εγγείων Βελτιώσεων, τ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Ελλάδας, Κωνσταντίνος Γκούμας, μιλώντας στο τετραήμερο σεμινάριο με θεματικές, μεταξύ άλλων, «Κλιματική αλλαγή: Θεωρητικό υπόβαθρο και μελλοντικές προγνώσεις» και «Επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής με έμφαση στον αγροτικό τομέα και σχετικά μέτρα προσαρμογής» που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Οκτώβριο στις εγκαταστάσεις του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στη Λάρισα, με συμμετοχή δεκάδων επιστημόνων. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2022/11/%CE%B11-600-x-337.jpg Τα μέτρα αναστροφής αυτής της κατάστασης είναι η μείωση καταναλώσεων νερού στη γεωργία, η ταμίευση επιφανειακού νερού και ο περιορισμός χρήσης υπόγειου νερού (γεωτρήσεις), Σημειώνεται ότι για τις ανάγκες άρδευσης και ύδρευσης απαιτούνται ετησίως περίπου 1,5 δισ. κυβικά μέτρα νερού. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2022/11/%CE%B12-600-x-450.jpg Επίσης σοβαρή είναι και η σημερινή κατάσταση της ποιότητας των υδάτων, είτε υπογείων είτε επιφανειακών. Πιο συγκεκριμένα υπάρχει και ποιοτικό ζήτημα και αυτό συμβαίνει σε ορισμένες περιοχές, όπως δείχνουν οι χάρτες, δηλαδή υπάρχουν καλή, μέτρια ή κακή κατάσταση των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων λόγω της επιβάρυνσης νιτρικών και λιπασμάτων. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2022/11/%CE%B13-600-x-340.jpg Τα σχέδια διαχείρισης υδάτων του 2014 και αλλά και του 2017 προβλέπουν μια σειρά μέτρων, αρκετά από τα οποία, δυστυχώς, η Πολιτεία δεν τα έχει προχωρήσει. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2022/11/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B12-600-x-292.jpg Ένας ακόμη παράγοντας που μειώνει το υδατικό δυναμικό είναι και οι ακραίες συνθήκες λόγω της κλιματικής κρίσης. Για παράδειγμα ο Πηνειός το καλοκαίρι στερεύει πλέον ακόμη και από τα Τρίκαλα, ενώ παλαιότερα στέρευε από τη Λάρισα. «Όλα όσα συμβαίνουν είναι εξαιρετικά κρίσιμα. Με την εφαρμογή των σχεδίων διαχείρισης υδάτων θα εξοικονομήσουμε σημαντικές ποσότητες. Στη Θεσσαλία παρουσιάζεται ένα σημαντικό έλλειμμα υδάτων της τάξης των 500 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως και ακριβώς εκεί τίθεται το θέμα της κατασκευής έξι μεγάλων ταμιευτήρων για τη συγκέντρωση περίπου 250 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού, με τα οποία θα μπορούσε να καλυφθεί αυτό το έλλειμμα. Ωστόσο, για την ωρίμανση αυτών απαιτούνται πολλά χρόνια και οικονομικοί πόροι. Παρ' όλα αυτά δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν συνολικά οι δυσμενέστερες συνθήκες από πλευράς υδατικών πόρων, εν όψει της κλιματικής κρίσης», ανέφερε από την πλευρά του ο Φάνης Γέμτος, γεωπόνος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2022/11/%CE%B14-600-x-337.jpg Σύμφωνα με τον κ. Γκούμα, η σημερινή κυβέρνηση έχει εκπονήσει ένα πρόγραμμα έργων τα οποία εντάσσονται στο Ταμείο Ανάκαμψης. Τα έργα αυτά είναι σε φάση δημοπράτησης και αναμένεται να υλοποιηθούν μέχρι το 2026. «Ωστόσο, δυστυχώς όλες οι κυβερνήσεις γνωρίζουν τα προβλήματα και οι μελέτες δεν ωρίμασαν για να υλοποιηθούν τα έργα. Ακόμη και τα μικρά έργα θέλουν χρόνια για την υλοποίησή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το έργο του φράγματος στον Ληθαίο ποταμό στα Τρίκαλα, το οποίο παραμένει ακόμη υπό κατασκευή», τονίζει ο ίδιος. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2022/11/%CE%B15-600-x-483.jpg Η Θεσσαλία διαθέτει τη μεγαλύτερη πεδιάδα της χώρας με 5 εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργούμενης έκτασης, από τα οποία αρδεύονται τα 2,5. Το πρόβλημα υδατικής ασφάλειας των κατοίκων της από φαινόμενα λειψυδρίας-ξηρασίας και πλημμυρών θα έχει δραματικές επιπτώσεις στη ζωή, στο εισόδημα και τελικά στην ίδια την επιβίωσή τους στην περιοχή. Οι διαθέσιμοι και χρησιμοποιούμενοι (μέχρι σήμερα) υδατικοί πόροι στο υδατικό διαμέρισμα Θεσσαλίας είναι τα υπόγεια νερά (το 70% των αρδευόμενων εκτάσεων εξυπηρετείται από 33.000 γεωτρήσεις) και τα επιφανειακά νερά (ποταμοί, πηγές και νερά που ταμιεύονται κάθε χρόνο σε φράγματα – ταμιευτήρες και λιμνοδεξαμενές και εξυπηρετούν το υπόλοιπο 30% των εκτάσεων). Επιπλέον, παραμένουν τα προβλήματα λόγω αδυναμιών συντονισμού στη διαχείριση των υδάτων, της έλλειψης ενιαίου φορέα διαχείρισης και το απαρχαιωμένο θεσμικό πλαίσιο (ΤΟΕΒ). του Νίκου Αβουκάτου View full είδηση

Η έκθεση “State of Global Water Resources 2021″ του WMO παρέχει μια επισκόπηση των ροών των ποταμών, καθώς και των μεγάλων πλημμυρών και των ξηρασιών. Παρέχει πληροφορίες για τις περιοχές όπου σημειώνονται αλλαγές στην αποθήκευση γλυκού νερού και τονίζει τον κρίσιμο ρόλο και την ευπάθεια της κρυόσφαιρας (χιόνι και πάγος). Τάσεις ροών ποταμών Μεγάλες περιοχές του πλανήτη κατέγραψαν ξηρότερες από τις κανονικές συνθήκες το 2021, σε σύγκριση με τον μέσο όρο της 30ετούς υδρολογικής περιόδου. Αυτές οι περιοχές περιελάμβαναν την περιοχή του Ρίο ντε λα Πλάτα της Νότιας Αμερικής, όπου μια επίμονη ξηρασία έχει επηρεάσει την περιοχή από το 2019, τον Νότιο και Νοτιοανατολικό Αμαζόνιο και λεκάνες στη Βόρεια Αμερική, συμπεριλαμβανομένων των λεκανών απορροής των ποταμών Κολοράντο, Μισσούρι και Μισισιπή. Στην Αφρική, ποταμοί όπως ο Νίγηρας, ο Νείλος και ο Κονγκό είχαν λιγότερη από την κανονική απορροή το 2021. Ομοίως, ποτάμια σε τμήματα της Ρωσίας, της Δυτικής Σιβηρίας και της Κεντρικής Ασίας είχαν χαμηλότερη από τη μέση απορροή το 2021. Απορροή ποταμών σημειώθηκε πάνω από το μέσο όρο σε ορισμένες λεκάνες της Βόρειας Αμερικής, του Βόρειου Αμαζονίου και της Νότιας Αφρικής (Zambezi και Orange), καθώς και στην Κίνα (λεκάνη του ποταμού Amur) και στη βόρεια Ινδία. Περίπου το ένα τρίτο των περιοχών που αναλύθηκαν ήταν κοντά στο μέσο όρο των 30 ετών. Σημαντικές πλημμύρες με πολλά θύματα αναφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, στην Κίνα (επαρχία Χενάν), τη βόρεια Ινδία, τη δυτική Ευρώπη και χώρες που επλήγησαν από τροπικούς κυκλώνες, όπως η Μοζαμβίκη, οι Φιλιππίνες και η Ινδονησία. Η Αιθιοπία, η Κένυα και η Σομαλία έχουν αντιμετωπίσει αρκετά συνεχόμενες χρονιές με βροχοπτώσεις κάτω του μέσου όρου που προκαλούν περιφερειακή ξηρασία. Αποθήκευση γλυκού νερού Η αποθήκευση νερού στην ξηρά αναφέρεται σε όλο το νερό στην επιφάνεια της γης αλλά και στο υπέδαφος. Το 2021, η χερσαία αποθήκευση γλυκού νερού βρέθηκε κάτω από το κανονικό (σε σύγκριση με τον μέσο όρο που υπολογίστηκε από το 2002-2020) στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, στο κεντρικό τμήμα της Νότιας Αμερικής και της Παταγονίας, της Βόρειας Αφρικής και της Μαδαγασκάρης, της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολή, Πακιστάν και Βόρεια Ινδία. Αποθήκευση νερού πάνω από το κανονικό σημειώθηκε στο κεντρικό τμήμα της Αφρικής, στο βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής, συγκεκριμένα στη λεκάνη του Αμαζονίου, και στο βόρειο τμήμα της Κίνας. Σε πιο μακροπρόθεσμη βάση, η έκθεση επεσήμανε πολλές περιοχές με αρνητική τάση στην αποθήκευση του χερσαίου νερού. Σε αυτές περιλαμβάνονται η λεκάνη του Ρίο Σάο Φρανσίσκο της Βραζιλίας, η Παταγονία, οι περιοχές του Γάγγη και του Ινδού, καθώς και οι νοτιοδυτικές ΗΠΑ. Αντίθετα, η περιοχή των Μεγάλων Λιμνών παρουσιάζει μια θετική απόκλιση, όπως και η λεκάνη του Νίγηρα, το Ρήγμα της Ανατολικής Αφρικής και η λεκάνη του Βόρειου Αμαζονίου. Συνολικά, οι αρνητικές τάσεις είναι ισχυρότερες από τις θετικές. Σε ορισμένες περιοχές η κατάσταση επιδεινώνεται από την υπεράντληση των υπόγειων υδάτων για άρδευση. Το λιώσιμο του χιονιού και του πάγου έχει επίσης σημαντικό αντίκτυπο σε πολλές περιοχές, όπως η Αλάσκα, η Παταγονία και τα Ιμαλάια. Κρυόσφαιρα Η κρυόσφαιρα (παγετώνες, χιονοκάλυψη, παγοκάλυψη) είναι η μεγαλύτερη φυσική δεξαμενή γλυκού νερού στον κόσμο. Τα βουνά αποκαλούνται συχνά φυσικοί «πύργοι νερού» επειδή είναι η πηγή των ποταμών και των αποθεμάτων γλυκού νερού για περίπου 1,9 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Οι αλλαγές στους υδάτινους πόρους της κρυόσφαιρας επηρεάζουν την επισιτιστική ασφάλεια, την ανθρώπινη υγεία, την ακεραιότητα και τη συντήρηση του οικοσυστήματος και έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Τέτοιες αλλαγές προκαλούν επίσης κινδύνους όπως πλημμύρες ποταμών και αιφνίδιες πλημμύρες. Πηγή: Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός -WMO (World Meteorological Organization) View full είδηση

Στο μυαλό όλων η Κρήτη είναι ένας τόπος πλούσιος. Ένας τόπος όπου η φύση χαρίζεται σε αφθονία, όπου η γη είναι γόνιμη και το κλίμα μοναδικό. Η εντύπωση αυτή είναι βαθιά χαραγμένη και μέσα στους ίδιους τους Κρητικούς, κυβερνά τη ζωή τους, καθοδηγεί τον τρόπο που διαχειρίζονται τον τόπο τους. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο, όταν οι συνθήκες αλλάζουν, να «χωνέψουν» αυτό που συμβαίνει. Όμως, έρχεται κάποια στιγμή που η αλλαγή αυτή χτυπά την πόρτα. Δέκα ημέρες πριν από το Πάσχα, ένα πυκνό σύννεφο αφρικανικής σκόνης κάλυψε για δύο ημέρες το νησί. Μόλις το σύννεφο έφυγε, όλοι βγήκαν με τα λάστιχα να ξεπλύνουν δρόμους, σπίτια, αυτοκίνητα. Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα στο ήδη αποδυναμωμένο σύστημα ύδρευσης του Ηρακλείου. Ξαφνικά, οι βρύσες στέρεψαν. «Δεν περίμενε κανείς ότι τα προβλήματα που ανακύπτουν συνήθως το θέρος θα παρουσιάζονταν φέτος τον Μάρτιο. Εξαιτίας της αφρικανικής σκόνης, οι δημότες άνοιξαν τις βρύσες τους για να φέρουν τα πράγματα στην προτέρα κατάσταση και άδειασαν τις δεξαμενές», εξηγεί ο δήμαρχος Ηρακλείου, Βασίλης Λαμπρινός. «Έτσι βρεθήκαμε σε μια δύσκολη θέση, που κατά τη γνώμη μου η ΔΕΥΑ χειρίστηκε επαρκώς». Για να καταλάβει κανείς τι συνέβη στο Ηράκλειο πρέπει πρώτα να κατανοήσει τον προβληματικό τρόπο με τον οποίο υδρεύεται η 4η μεγαλύτερη πόλη στη χώρα. Το Ηράκλειο, λοιπόν, υδρεύεται κυρίως από γεωτρήσεις. Η άναρχη (και σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετη) επέκτασή του οδήγησε στη δημιουργία ενός δυσλειτουργικού συστήματος ύδρευσης. «Στο Ηράκλειο η ποσότητα του νερού που υπάρχει δεν επαρκεί για να καλύψει το 100% των αναγκών. Γι’ αυτό τον λόγο σε πολλές περιοχές έχουμε διανομή. Δηλαδή μια ημέρα έχουμε νερό και την επόμενη ημέρα το δίκτυο είναι κλειστό», εξηγεί ο πρόεδρος της ΔΕΥΑ Ηρακλείου, Γιάννης Ρασούλης. «Ετσι θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αποθηκεύσουμε το νερό για τη μια ημέρα που δεν υπάρχει νερό στο δίκτυο. Αυτό δημιουργεί την άσχημη εικόνα στις ταράτσες των πολυκατοικιών με τα μαύρα ντεπόζιτα». Το υδατικό έλλειμμα επιβαρύνεται από την κακή κατάσταση του δικτύου. Σύμφωνα με τον κ. Ρασούλη, οι διαρροές και κλοπές νερού ξεπερνούν το 30%. Από τα 600 χλμ. του δικτύου, μόλις 250-300 χλμ. κατασκευάστηκαν μετά το 1998. Ακόμα 20% δεν τιμολογείται, δηλαδή καταναλώνεται αλλά δεν καταγράφεται λόγω χαλασμένων υδρόμετρων. Ετσι, από τα 18 εκατ. κυβικά νερού που χρειάζεται ετησίως η πόλη, η ΔΕΥΑ εισπράττει από τους καταναλωτές το αντίτιμο μόλις για 8,5-9 εκατ. κυβικά. «Περίπου 65 χλμ. δικτύου βρίσκονται σε φάση αντικατάστασης, ακόμα 40 χλμ. έχουν ενταχθεί στο ΕΠΠΕΡΑΑ και έχουμε μελέτες και για τα υπόλοιπα. Μας έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός ότι θα διαθέσουν 25 εκατ. ευρώ για αντικατάσταση του παλαιού δικτύου», λέει ο κ. Ρασούλης. Παράλληλα, προχωρά η αντικατάσταση 7.000 υδρόμετρων. Τα φράγματα Το Σφενδύλι μοιάζει με σκηνικό ταινίας. Τα λιγοστά του σπίτια χάσκουν, σε ορισμένα έχουν πέσει οι σκεπές. Κι όμως, στο κέντρο του χωριού, η μικρή εκκλησία είναι φρεσκοβαμμένη, λέγεται μάλιστα ότι λειτουργεί ακόμα σε γάμους και πανηγύρια. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν παράξενο αν το Σφενδύλι δεν είχε απαλλοτριωθεί για να σκεπαστεί από τα νερά του φράγματος Αποσελέμη. Μέσα από τα σοκάκια του, η σημερινή εικόνα του φράγματος είναι αποκαρδιωτική: είναι σχεδόν άδειο. Το φράγμα κατασκευάστηκε για να λύσει το πρόβλημα ύδρευσης του Ηρακλείου, της Χερσονήσου και του Αγίου Νικολάου. Η πλήρωσή του ξεκίνησε το 2012 και το φράγμα σχεδόν γέμισε πρώτη φορά το 2015 για να αδειάσει ενάμισι έτος αργότερα. Είναι ένα έργο που έχει δεχθεί ισχυρή κριτική λόγω του υψηλότατου κόστους, που έχει ξεπεράσει πλέον τα 200 εκατ. ευρώ, σε σχέση με την περιορισμένη, όπως φαίνεται, χρησιμότητά του. «Το φράγμα δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Σήμερα τροφοδοτείται από τον χείμαρρο Αποσελέμη, ενώ υπό κατασκευήν βρίσκεται μια σήραγγα 3,5 χλμ. που θα μεταφέρει πλημμυρικά νερά από το οροπέδιο Λασιθίου», εξηγεί στην «Κ» ο Φώτης Καζάσης, διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Ανάπτυξης Κρήτης (στον οποίο ανήκει το φράγμα). Όλα δείχνουν ότι η κατασκευή του αποφασίστηκε με πολιτικά και όχι οικονομικά κριτήρια. «Τα έργα που περνούν αρκετά χρηματοδοτικά πλαίσια και δεν ολοκληρώνονται, καταλαβαίνουμε ότι δεν γίνονται με σωστό τρόπο. Κρίνουμε όμως εκ των υστέρων», λέει ο κ. Καζάσης. «Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος. Τα στατιστικά στοιχεία λένε ότι ανά κάποια περίοδο θα γεμίζει. Το μέλλον θα δείξει αν οι μελέτες που είχαν γίνει θα επαληθευθούν», εκτιμά υποστηρίζοντας ότι το φράγμα μπορεί να παίξει ρόλο «ρυθμιστή» στην ύδρευση των τριών δήμων. Αρκετά νοτιότερα, στο αρδευτικό φράγμα Φανερωμένης, η κατάσταση είναι ίδια. Όπως λέει στην «Κ» ο Γιώργος Αρμουτάκης, δήμαρχος Φαιστού, το φράγμα έχει σήμερα μόλις 3 εκατ. κυβικά νερού, ενώ χωράει 18 εκατομμύρια. Οι τοπικές αρχές πιέζουν για ένα ακόμα ακριβό έργο, την εκτροπή όσον αφορά τον ποταμό Πλατύ από το Ρέθυμνο (προϋπολογισμού 150 εκατ. ευρώ) προκειμένου να ενισχυθεί το φράγμα με νερό. Οι αρδευτικές ανάγκες του κάμπου της Μεσσαράς είναι 20 εκατ. κυβικά ετησίως, που φέτος θα καλυφθούν από γεωτρήσεις. «Υπάρχουν γεωτρήσεις στα 200 και 300 μέτρα. Το νερό που παίρνουμε από τον κάμπο είναι επιβαρυμένο με νιτρικά, υπολείμματα φυτοφαρμάκων έπειτα από τόσα χρόνια με εντατικές καλλιέργειες», λέει. Για πόσιμο; Μόνο εμφιαλωμένα. «Πριν από 30 χρόνια το νερό ήταν αρτεσιανό. Τώρα αυτά τελείωσαν». Διαβάστε το πλήρες άρθρο στην πηγή. View full είδηση

Το Eυρωκοινοβούλιο ψήφισε σήμερα σχέδιο νόμου για τη βελτίωση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών στο πόσιμο νερό βρύσης, λύση πιο οικονομική και φιλική για το περιβάλλον -σε σύγκριση με το εμφιαλωμένο. Ο νέος νόμος θα περιορίζει τα ανώτατα όρια συγκεκριμένων ρύπων για το πόσιμο νερό, όπως ο μόλυβδος(πρόκειται να μειωθεί στο μισό) και βλαβερά βακτήρια, ενώ περιορίζει τα ανώτατα όρια για ορισμένους ενδοκρινικούς διαταράκτες. Παράλληλα, καθιερώνει την παρακολούθηση των επιπέδων μικροπλαστικών, η αύξηση των οποίων προκαλεί ανησυχία. Πρόσβαση σε νερό Τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να λάβουν μέτρα προκειμένου να υπάρχει καθολική πρόσβαση σε καθαρό νερό εντός της ΕΕ και να βελτιωθεί η πρόσβαση σε πόσιμο νερό σε πόλεις και δημόσιους χώρους, δημιουργώντας χώρους δωρεάν παροχής νερού όπου αυτό είναι τεχνικά εφικτό και κατ' αναλογία. Πρέπει επίσης να ενθαρρύνουν την παροχή νερού βρύσης σε εστιατόρια, κυλικεία και υπηρεσίες τροφοδοσίας, δωρεάν ή σε χαμηλή τιμή. «Right2Water» Σε συνέχεια της υιοθέτησης ψηφίσματος σχετικά με την πρωτοβουλία πολιτών «Right2Water», οι ευρωβουλευτές επαναλαμβάνουν το αίτημά τους ότι θα πρέπει τα κράτη μέλη να επικεντρωθούν στις ανάγκες των ευάλωτων ομάδων όσον αφορά την πρόσβαση στο νερό. Θα πρέπει να εντοπίζουν τους ανθρώπους που δεν έχουν ή έχουν περιορισμένη πρόσβαση στο νερό, συμπεριλαμβανομένων των ευάλωτων και περιθωριοποιημένων ομάδων, και να αξιολογήσουν τρόπους βελτίωσης της πρόσβασής τους. Θα πρέπει επίσης να τους ενημερώνουν σαφώς για τον τρόπο σύνδεσης με το δίκτυο διανομής ή για εναλλακτικά μέσα προκειμένου να έχουν πρόσβαση στο νερό. «Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε το νερό ορίζει το μέλλον της ανθρωπότητας. Γίνεται κατανοητό ότι όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση σε καθαρό και καλής ποιότητας νερό και πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να το κάνουμε όσο το δυνατόν πιο προσιτό σε όλους», δήλωσε ο εισηγητής Michel Dantin (ΕΛΚ, Γαλλία). Επόμενα βήματα Η έκθεση υιοθετήθηκε με 300 ψήφους υπέρ, 98 κατά, και 274 αποχές. Το ΕΚ θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με το Συμβούλιο των Υπουργών μόλις αυτοί συμφωνήσουν στη θέση τους. Συμπληρωματικές πληροφορίες Η νομοθετική αυτή πρόταση στοχεύει στην αύξηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην παροχή και χρήση πόσιμου νερού, γεγονός που θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση της χρήσης πλαστικών υλών και απορριμμάτων. Γράφημα: Οδηγία για το πόσιμο νερό (στα αγγλικά) http://www.europarl.europa.eu/news/en/headlines/society/20181011STO15887/drinking-water-in-the-eu-better-quality-and-access Ιστοσελίδα του εισηγητή Michel Dantin (ΕΛΚ, Γαλλία) http://www.europarl.europa.eu/meps/el/97296/MICHEL_DANTIN_home.html Φάκελος διαδικασίας http://www.europarl.europa.eu/oeil/popups/ficheprocedure.do?reference=2017/0332(COD)&l=EN Ενημερωτικό σημείωμα για την αναθεώρηση της οδηγίας για το πόσιμο νερό (στα αγγλικά, Οκτώβριος 2018) http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/BRIE/2018/625179/EPRS_BRI(2018)625179_EN.pdf Δελτίο Τύπου της Επιτροπής (01/02/2018) http://europa.eu/rapid/press-release_IP-18-429_el.htm Δεξαμενή σκέψης του ΕΚ: Αναθεώρηση της οδηγίας για το πόσιμο νερό (17/10/2018) http://www.europarl.europa.eu/thinktank/en/document.html?reference=EPRS_ATA(2018)628279 Νομοθετική διαδικασία : Αναθεώρηση της οδηγίας για το πόσιμο νερό (Σεπτέμβριος 2018 στα αγγλικά) https://epthinktank.eu/2018/09/12/revision-of-the-drinking-water-directive-eu-legislation-in-progress/ View full είδηση

Περίπου 347.853 κυβικά μέτρα νερού κατάφεραν να εξοικονομήσουν το 2017 Ισπανοί αγρότες σε μία έκταση 34.340 στρεμμάτων. Για να το πετύχουν αυτό, χρησιμοποίησαν το έξυπνο και φιλικό προς το περιβάλλον εργαλείο για εξοικονόμηση νερού, “ACUAS”. Το εργαλείο, το οποίο δημιουργήθηκε από τη μη κερδοσκοπική περιβαλλοντική οργάνωση WWF, είχε ως στόχο να βοηθήσει τους αγρότες να μην ξεπεράσουν το όριο άρδευσης που είχαν. Υπήρχε, λοιπόν, η ανάγκη ποιοτικής παραγωγής των προϊόντων σε συνδυασμό με τη συγκεκριμένη ποσότητα νερού που έπρεπε να καταναλωθεί. Το ευφυές εργαλείο, λοιπόν, λαμβάνει δεδομένα για τις ανάγκες των καλλιεργειών με βάση την ποιότητα του εδάφους, δίνοντας στους αγρότες στοιχεία για την ακριβή ποσότητα του νερού που χρειάζεται η καλλιέργεια. Η WWF τονίζει πως η δημιουργία ενός τέτοιου εργαλείου εντάσσεται στην κατεύθυνση που ακολουθεί η ίδια για βιώσιμη παραγωγή σε συνδυασμό με περιβαλλοντική προστασία. Είναι χαρακτηριστικό πως το εργαλείο χρησιμοποιήθηκε για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια (2013-2017), δίνοντας κάθε φορά την ευκαιρία στους αγρότες να βρίσκονται μέσα στα επιτρεπόμενα όρια χρήσης αρδευτικού νερού. View full είδηση

Περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν σε περιοχές όπου παρατηρείται έλλειψη σε καθαρό νερό και δύο δισεκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό κοντά στις περιοχές όπου κατοικούν, αναφέρει η τελευταία έκθεση της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Wateraid. Η έκθεση, η οποία τιτλοφορείται «Κάτω από την επιφάνεια: Η κατάσταση του παγκόσμιου ύδατος 2019», πρόκειται να δοθεί στη δημοσιότητα στις 22 Μαρτίου, για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Υδατος. Οπως δείχνουν τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί, η παγκόσμια κρίση για το νερό διαρκώς επιδεινώνεται, ενώ σήμερα χρησιμοποιούμε την εξαπλάσια ποσότητα ύδατος συγκριτικά με αυτή που χρησιμοποιούσαμε πριν από έναν αιώνα, γεγονός που οφείλεται στην κατακόρυφη αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά και στις αλλαγές που σημειώνονται στην καθημερινή διατροφή, όπως, εξάλλου, και στις καταναλωτικές μας συνήθειες. Ενδεικτικά, η Ινδία βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση ύδατος της ιστορίας της με ένα δισεκατομμύριο άτομα να ζουν υπό συνθήκες λειψυδρίας για τουλάχιστον κάποιους μήνες του χρόνου. Την ίδια στιγμή, 600 εκατομμύρια άτομα ζουν σε περιοχές όπου οι πιέσεις που ασκούνται στους υδάτινους πόρους είναι από υψηλές μέχρι ακραίες και η πρόσβαση σε αυτό είναι πολύ δύσκολη. Οπως σημειώνεται στην έκθεση, η εξαγωγή τροφίμων, όπως εξάλλου και ενδυμάτων, παρότι αποτελούν σημαντικές πηγές εισοδήματος, επιδεινώνουν το πρόβλημα ιδιαίτερα, καθιστώντας ιδιαιτέρως δυσχερή την πρόσβαση σε καθαρό νερό των πιο φτωχών και περιθωριοποιημένων κοινοτήτων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η βιομηχανική και γεωργική χρήση ύδατος δεν μπορεί να γίνεται εις βάρος των ανθρώπων που έχουν ανάγκη πρόσβασης σε καθαρό νερό, προκειμένου να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες τους. Τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού επιβιώνουν σε περιοχές όπου υπάρχει έλλειψη ύδατος επί τουλάχιστον κάποιους μήνες κάθε χρόνο και όπου η ζήτηση για καθαρό νερό ξεπερνά την προμήθειά του. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», ο αριθμός των ανθρώπων που θα έχουν ανάγκη για καθαρό νερό πρόκειται να αυξηθεί στα πέντε δισεκατομμύρια μέχρι το 2050. Ενας στους εννέα ανθρώπους σήμερα, σε όλο τον κόσμο, δεν διαθέτει πηγή καθαρού ύδατος κοντά στο σπίτι του. Και, βέβαια, η κατάσταση δεν είναι δυσχερής μόνο σε τροπικούς και απομακρυσμένους από εμάς τόπους. Εντός των επομένων 25 ετών η Βρετανία δεν θα διαθέτει υδάτινους πόρους ικανούς να καλύψουν τη ζήτηση, προειδοποίησε ο επικεφαλής της υπηρεσίας Περιβάλλοντος. Οπως ανέφερε ο σερ Τζέιμς Μπέβαν, στη διάσκεψη Waterwise που πραγματοποιείται στο Λονδίνο, ο συνδυασμός της κλιματικής αλλαγής με την κατακόρυφη αύξηση του πληθυσμού σημαίνει ότι η χώρα αντιμετωπίζει «υπαρξιακή απειλή» και τόνισε ότι η αλόγιστη δαπάνη των υδάτινων πόρων πρέπει να γίνει εξίσου καταδικαστέα κοινωνικά όπως είναι το να φυσάς καπνό στο πρόσωπο ενός μωρού. «Οφείλουμε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε λιγότερο νερό και να το χρησιμοποιούμε πιο αποτελεσματικά», δήλωσε τονίζοντας ότι η Αγγλία σε 20 έως 25 χρόνια θα προσεγγίσει τις «σιαγόνες του θανάτου», το σημείο όπου –εφόσον δεν δραστηριοποιηθούμε ώστε να αλλάξουμε τους τρόπους μας– δεν θα διαθέτουμε αρκετό νερό για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. View full είδηση

Σε ανακοίνωσή της πριν λίγα λεπτά, η NASA αποκάλυψε πως το νερό στη Σελήνη είναι πολύ πιο άφθονο και προσβάσιμο από αυτό που πιστεύαμε έως τώρα. Πέρα από τους βαθιούς, μεγάλους και επικίνδυνους κρατήρες στις πολικές περιοχές της Σελήνης, μικρότεροι και πιο ρηχοί κρατήρες διαθέτουν επίσης νερό σε μορφή πάγου εδώ και εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια χρόνια. Οι μικρότερες αυτές αποθέσεις νερού μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα, αφού θα είναι πολύ πιο προσβάσιμες στους μελλοντικούς αστροναύτες. Την παρουσία νερού σε μορφή πάγου (H20) αντί για υδροξύλιο (OH) επιβεβαίωσε και το ιπτάμενο τηλεσκόπιο SOFIA, κάτι που δεν είχαν καταφέρει να διαχωρίσουν προηγούμενες έρευνες. Οι μετρήσεις συνάδουν με την παρουσία ξεχωριστών μορίων νερού ενσωματωμένα σε πετρώματα μέσα στη σεληνιακή επιφάνεια. Οι υπέρυθρες μετρήσεις σε ένα μήκος κύματος έξι microns είναι ένα μοναδικό αποτύπωμα που δεν μπορεί να το μπερδέψει κανείς με το υδροξύλιο. – Casey Honniball, Goddard Space Flight Center, NASA Για πρώτη φορά, επιβεβαιώσαμε πως υπάρχει νερό στην επιφάνεια της Σελήνης που τη "βλέπει" ο Ήλιος. - Paul Hertz, Διευθυντής Αστροφυσικής της NASA Πέρα από πόσιμο νερό, ο πάγος μπορεί να σπάσει μοριακά σε υδρογόνο και οξυγόνο. Το οξυγόνο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναπνέουν οι αστροναύτες, ενώ τόσο το υδρογόνο όσο και το οξυγόνο μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως καύσιμα πυραύλων. Λιγότερες προμήθειες σε νερό και καύσιμα από τη Γη προς τη Σελήνη, σημαίνει μείωση του κόστους των διαστημικών πτήσεων και αύξηση του αριθμού τους. Η έρευνα αποκαλύπτει επίσης πως το νερό δεν υπάρχει μόνο στις μόνιμα σκιασμένες περιοχές της Σελήνης, αλλά είναι παγιδευμένο και σε κομμάτια γυαλιού τα οποία σχηματίστηκαν από συγκρούσεις μικρομετεωριτών ή βρίσκεται ανάμεσα από στρώματα του εδάφους. Αυτή η μορφή του νερού αναμένεται να είναι εξαιρετικά διαδεδομένη στην επιφάνεια. Το νερό είναι κεντρικής σημασίας για την ανθρώπινη ζωή, αλλά είναι πολύ ακριβό να το εκτοξεύσεις στο διάστημα. Το να βρούμε νερό στη Σελήνη μπορεί να σημαίνει πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το νερό που βρίσκεται εκεί, αντί να φέρουμε το δικό μας. View full είδηση

«Πόλεμος» για το νερό έχει ξεσπάσει στη Μήλο. Οι ποσότητες που παράγονται από το ιδιωτικό εργοστάσιο αφαλάτωσης πλέον δεν επαρκούν, με αποτέλεσμα ο δήμος να ζητήσει τη μεταφορά νερού με υδροφόρες, πρακτική που έχει σταματήσει για το νησί εδώ και μια δεκαετία. Από την πλευρά του ο δήμαρχος κατηγορεί τον ιδιώτη ότι δεν επεκτείνει τη δυναμικότητα της μονάδας, ενώ οι ιδιώτες απαντούν ότι δεν μπορεί να γίνει επένδυση χωρίς την παραμικρή δέσμευση από πλευράς δήμου. Η Μήλος ανήκε στα άνυδρα νησιά (που έπαιρναν νερό το καλοκαίρι με υδροφόρες) μέχρι πριν από μια δεκαετία. Σταμάτησε, μετά την κατασκευή ιδιωτικής μονάδας αφαλάτωσης (σ.σ. εταιρεία «Αιολική Μήλου»), από την οποία ο δήμος προμηθεύεται νερό. Εδώ και δύο χρόνια, όμως, το νησί γνωρίζει σημαντική αύξηση του τουρισμού, με αποτέλεσμα τα προβλήματα στην υδροδότηση να ξεκινήσουν νωρίς. Προσπαθώντας να ελέγξει την κατάσταση, ο δήμος προχωρά σε διακοπές της ύδρευσης, πρακτική που προκαλεί πολλές αντιδράσεις. «Το εργοστάσιο αφαλάτωσης παράγει 3.000 κυβικά νερού την ημέρα, τα οποία μέχρι πρότινος, αν υπήρχε καλή διαχείριση από τους πολίτες, επαρκούσαν», λέει ο δήμαρχος Μήλου Γεράσιμος Δαμουλάκης. «Οταν όμως υπάρχει κακοκαιρία, όπως τις προηγούμενες ημέρες, επειδή η αφαλάτωση “τραβάει” νερό από τη θάλασσα δημιουργείται πρόβλημα και μειώνεται η παραγωγή, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουν να γεμίσουν οι δεξαμενές μας. Για να το αντιμετωπίσουμε, θέσαμε παλιές γεωτρήσεις σε λειτουργία, ωστόσο κι αυτό δεν επαρκεί. Ετσι, στις 10 Ιουλίου ζητήσαμε από την πολιτεία τη μεταφορά νερού με υδροφόρες». Σύμφωνα με τον δήμαρχο, το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί από τον ιδιώτη. «Τα τελευταία χρόνια με την άνοδο του τουρισμού αυξήθηκαν οι ανάγκες. Αν ο ιδιώτης μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή του σε 4.000 κυβικά την ημέρα δεν θα υπήρχε πρόβλημα, ωστόσο η απάντησή του ήταν αρνητική. Οσο για τις τοπικές αντιδράσεις, εκτιμώ ότι έχουν πολιτικά κίνητρα». Ο Αλέξανδρος Υφαντής είναι επικεφαλής της εταιρείας που ανέλαβε την κατασκευή και λειτουργία της μονάδας αφαλάτωσης για λογαριασμό της «Αιολικής Μήλου». «Η μονάδα δουλεύει ανελλιπώς στη μέγιστη δυναμικότητά της, που είναι 3.000 κυβικά/ημέρα», εξηγεί. «Είχαν γίνει από πέρυσι συζητήσεις ότι η ποσότητα αυτή ενδέχεται πλέον να μην επαρκεί. Υπάρχει όμως μια διαφορά: με βάση τη σημερινή σύμβαση, ο δήμος δεν δεσμεύεται για τις ποσότητες νερού που προμηθεύεται. Αν επιθυμεί όμως την κατασκευή νέας μονάδας, τότε θα πρέπει να ορίσει τις ποσότητες που χρειάζεται και να προχωρήσει σε διαγωνισμό. Δεν είναι δυνατόν να γίνει μια σημαντική επένδυση μόνο για ένα μήνα τον χρόνο, χωρίς καμία δέσμευση από πλευράς δήμου. Επομένως, κατά τη γνώμη μου, η αμέλεια βρίσκεται στον δήμο που δεν προχώρησε σε διαγωνισμό». Πάντως, δεδομένης της κατάστασης, το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής ενέκρινε τη μεταφορά 2.000 κυβικών μέτρων νερού με υδροφόρα ιδιώτη. «Θα πρέπει και οι πολίτες να επιδείξουν σύνεση και όχι να πλένουν δρόμους και αυτοκίνητα», λέει ο κ. Δαμουλάκης. «Επιπλέον, όσοι δεν έχουν δεξαμενή στην κατοικία τους πρέπει να φροντίσουν να την τοποθετήσουν άμεσα, όπως ορίζει ο κανονισμός υδροδότησης του νησιού μας. Ειδάλλως, δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται». Πηγή: http://www.kathimeri...hlo-gia-to-nero Click here to view the είδηση

Για ακόμα μία χρονιά περί τα 4 εκατ. ευρώ θα μπουν στην τσέπη των «νερουλάδων» του Αιγαίου καθώς εξακολουθεί να μην δίνεται μία οριστική λύση στο πρόβλημα ύδρευσης πολλών νησιών μας. Η ΓΓ Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής του υπουργείου Ναυτιλίας προκήρυξε νέο ηλεκτρονικό διαγωνισμό για τη μεταφορά και παράδοση πόσιμου νερού στα άνυδρα νησιά των Νομών Δωδεκανήσου και Κυκλάδων για την επόμενη χρονιά. Πρόκειται για τα νησιά: 1. Αμοργός (Κατάπολα) 2. Ηρακλειά 3. Κίμωλος 4. Λειψοί 5. Μεγίστη 6. Πάτμος 7. Ιερά Μονή Πανορμίτη Σύμης Επιπρόσθετα ο ανάδοχος θα μεταφέρει πόσιμο νερό και σε άλλα νησιά του Αιγαίου, εάν αυτό απαιτηθεί εξαιτίας οποιασδήποτε αιτίας που έχει σαν αποτέλεσμα την ανάγκη κάλυψης των υδρευτικών αναγκών. Η προϋπολογισθείσα δαπάνη φθάνει τα 3,29 εκατ. Ευρώ, που μαζί με το ΦΠΑ 24% φθάνει τα 4,08 εκατ. ευρώ για τη μεταφορά ως 320.000 κυβικών μέτρων πόσιμου νερού. Μάλιστα υπάρχει η επισήμανση πως η ελάχιστη εγγυημένη μηνιαία ποσότητα θα είναι τα 14.000 κυβικά μέτρα. Και αυτό, έπειτα από ένα εφιαλτικό καλοκαίρι για τα νησιά μας, όπου είπαν το ...νερό, νεράκι λόγω της ανομβρίας που δεν δημιούργησε ικανά αποθέματα στους ταμιευτήρες τους αλλά και του περυσινού διαγωνισμού που είχε λάβει υπόψη τις περυσινές – πιο ομαλές - κλιματολογικές συνθήκες για να προσδιορίσει τις ανάγκες κάθε νησιού... με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα. Το υπουργείο Ναυτιλίας αναγνωρίζει πως η οριστική λύση θα δοθεί μόνο με τη δημιουργία μονάδων αφαλάτωσης στα νησιά, οι οποίες θα παρέχουν επάρκεια με πολύ μικρότερο κόστος από τα περίπου 12,8 ευρώ το κυβικό μέτρο (10,3 ευρώ + ΦΠΑ 24%) που κοστίζει η μεταφορά νερού με το πλοίο. Ωστόσο οι διαγωνισμοί και οι διαδικασίες κινούνται με «ρυθμούς χελώνας». Το περασμένο καλοκαίρι προκηρύχθηκε μειοδοτικός διαγωνισμός για την κατασκευή και λειτουργία τέτοιων μονάδων στους Αρκιούς, στο Καστελόριζο και στην Πάτμο, ενώ μόλις ένα μήνα πριν το Ελεγκτικό Συνέδριο άναψε πράσινο φως στη σύμβαση για τη μονάδα στην Πάτμο. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι το κονδύλι για το διαγωνισμό μεταφοράς πόσιμου νερού προέρχεται απ' το «πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων» της αρμόδιας Γενικής Γραμματείας. Για τα διαδικαστικά: ημερομηνία έναρξης της ηλεκτρονικής υποβολής των προσφορών είναι η 20η Δεκεμβρίου με καταληκτική ημερομηνία την 4η Ιανουαρίου 2017. Ο διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί με χρήση της πλατφόρμας του Εθνικού Συστήματος Ηλεκτρονικών Δημοσίων Συμβάσεων (Ε.Σ.Η.ΔΗ.Σ.) μέσω της διαδικτυακής πύλης www.promitheus.gov.gr στις 12 Ιανουαρίου. Διακήρυξη: http://www.newmoney....diagonismos.pdf Πηγή: http://www.newmoney....s-diagonismos Click here to view the είδηση

Δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ (2878/Β/27102014) η Κοινή Υπουργική Απόφαση που προώθησε ο Αναπληρωτής Υπουργός ΠΕΚΑ Νίκος Ταγαράς για την αδειοδότηση της χρήσης νερού και της εκτέλεσης έργων αξιοποίησης υδάτων. Πρόκειται για το νέο θεσμικό πλαίσιο που θα ισχύει εφεξής για κάθε χρήση ή έργο αξιοποίησης νερού όπως για παράδειγμα οι γεωτρήσεις (υδρευτικές, αρδευτικές κ.α.), και τίθεται άμεσα σε ισχύ. Το ΥΠΕΚΑ, μέσω της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων, προώθησε την αλλαγή της ανωτέρω διαδικασίας μετά από εκτεταμένη διαβούλευση τα τελευταία δύο χρόνια και μακρά συνεργασία με όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες και τα συναρμόδια Υπουργεία. Η νέα ΚΥΑ με θέμα «Κατηγορίες αδειών χρήσης και εκτέλεσης έργων αξιοποίησης των υδάτων. Διαδικασία και όροι έκδοσης ή τροποποίησης των αδειών, περιεχόμενο και διάρκεια ισχύος τους και άλλες διατάξεις» απλοποιεί και προτυποποιεί την αδειοδότηση για τη χρήση και τα έργα αξιοποίησης υδάτων, σε συνδυασμό με την καταγραφή όλων των σημείων υδροληψίας που ήδη προβλέπεται και εξελίσσεται με τη συγκρότηση του Εθνικού Μητρώου Σημείων Υδροληψίας (ΕΜΣΥ). Σχετικά με το θέμα, ο Αναπληρωτής Υπουργός ΠΕΚΑ Νίκος Ταγαράς δήλωσε: «Με τα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών που σύντομα ολοκληρώνονται για ολόκληρη τη χώρα, το Εθνικό Μητρώο Σημείων Υδροληψίας, τη νέα διαδικασία αδειοδότησης για τα δικαιώματα χρήσης νερού, δράσεις που υλοποιούνται από την Ειδική Γραμματεία Υδάτων, η χώρα αλλάζει πραγματικά σελίδα. Προωθούμε για πρώτη φορά την ολοκλήρωση μιας εθνικής πολιτικής για το νερό. Στόχος μας είναι η ορθολογική και αειφορική διαχείριση του πολύτιμου υδάτινου πόρου μας. Η διαδικασία που ακολουθούν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις για την αδειοδότηση κάθε χρήσης και έργου αξιοποίησης των υδάτων αλλάζει. Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην απλοποίηση όλων των διαδικασιών, στην εξυπηρέτηση του πολίτη, στην εκτενή χρήση των νέων τεχνολογιών. Επιλύουμε προβλήματα δεκαετιών που αφορούν τη χρήση του νερού, μειώνουμε τη γραφειοκρατία, διευκολύνουμε τους πολίτες κυρίως στην Ελληνική περιφέρεια. Ταυτόχρονα βάζουμε οριστικό τέλος στην αυθαιρεσία. Κάθε έργο αξιοποίησης υδατικών πόρων και κάθε χρήση νερού οφείλει να καταγράφεται στο Εθνικό Μητρώο Σημείων Υδροληψίας και να αδειοδοτείται. Καλώ τους πολίτες που έχουν γεωτρήσεις ή άλλα σημεία υδροληψίας σε όλη τη χώρα να καταγραφούν στο ΕΜΣΥ μέχρι το τέλος του έτους, χωρίς πρόστιμο, με μία απλή δήλωση και ακολούθως να αδειοδοτηθούν στις αρχές του 2015.» Με τη νέα ΚΥΑ απλοποιούνται και προτυποποιούνται οι διαδικασίες και τα έντυπα, τίθενται δεσμευτικές προθεσμίες στη διοίκηση για απάντηση στην αίτηση του πολίτη, ξεκαθαρίζουν πλήρως οι αρμοδιότητες εποπτείας και ελέγχου ανάμεσα στις συναρμόδιες υπηρεσίες. Οι άδειες χρήσης νερού ή/και εκτέλεσης έργων αξιοποίησης υδατικών πόρων εκδίδονται από το Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, μετά από εισήγηση της αρμόδιας Διεύθυνσης Υδάτων. Προβλέπεται η αξιολόγηση, πριν την αδειοδότηση, της συμβατότητας κάθε χρήσης με το Σχέδιο Διαχείρισης της περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού, με τις τυχόν ισχύουσες κανονιστικές διατάξεις αλλά και με τη γενικότερη πολιτική διαχείρισης των υδάτων της περιοχής στο πλαίσιο επίτευξης των περιβαλλοντικών στόχων. Επιπλέον, με το σχέδιο ΚΥΑ επανακαθορίζονται τα ποσά των διοικητικών προστίμων για τους παραβάτες της διαδικασίας, ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης. Οι διατάξεις της ΚΥΑ που τίθεται σε ισχύ αφορούν τις χρήσεις υδάτων από ενεργά σημεία υδροληψίας, τα έργα αξιοποίησης των υδατικών πόρων που εξυπηρετούν συγκεκριμένες χρήσεις που περιγράφονται και τις υφιστάμενες υδροληψίες που έχουν ήδη κωδικό καταγραφής στο «Εθνικό Μητρώο Σημείων Υδροληψίας (ΕΜΣΥ)». Σημειώνεται ότι προϋπόθεση για την αδειοδότηση είναι η καταγραφή στο ΕΜΣΥ. Οι χρήσεις νερού για τις οποίες απαιτείται η έκδοση άδειας χρήσης είναι η ύδρευση, η αγροτική, η βιομηχανική χρήση, η ενεργειακή χρήση και η χρήση για αναψυχή. Οι χρήσεις αυτές μπορεί να αφορούν σε επιφανειακά ή υπόγεια ύδατα, τόσο ως απλές χρήσεις όσο και όταν έπονται έργου αξιοποίησης υδατικών πόρων. Τα έργα αξιοποίησης υδατικών πόρων για τα οποία απαιτείται η έκδοση άδειας εκτέλεσης έργου αξιοποίησης υδατικών πόρων είναι υδροληψίες από υδατορέματα, υδροληψίες από λίμνες, υδρομαστεύσεις πηγών, υδρογεωτρήσεις και φρέατα κάθε χρήσης καθώς και έργα αγωγών μεταφοράς νερού και δεξαμενές αποθήκευσης νερού που εξυπηρετούν τα ανωτέρω έργα. Δεν απαιτείται άδεια χρήσης ή/και εκτέλεσης έργου αξιοποίησης υδατικών πόρων μόνο για συγκεκριμένες περιπτώσεις σημείων υδροληψίας. Διαβάστε: Τα βασικά σημεία της νέας ΚΥΑ Το ΦΕΚ 2878/Β/27-10-2014 Πηγή: http://ypeka.gr/Defa...&language=el-GR Click here to view the είδηση

Στην καθιέρωση νέου κοινωνικού τιμολογίου προχωρά η ΕΥΔΑΠ από 1ης Φεβρουαρίου. Οι παροχές αφορούν τους δικαιούχους του προγράμματος αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, που πλέον εντάσσονται όλοι στο κοινωνικό τιμολόγιο της EΥΔΑΠ και καλύπτουν τις κύριες κατοικίες τους είτε αυτές είναι ιδιόκτητες είτε μισθωμένες. Συγκεκριμένα, προβλέπεται η δωρεάν παροχή συνολικά 6 κυβικών μέτρων νερού το τρίμηνο σε κάθε νοικοκυριό με δύο μέλη. Για κάθε επιπλέον μέλος θα παρέχονται δωρεάν επιπλέον 3 κ.μ. νερού. Με αυτόν τον τρόπο οι τετραμελείς οικογένειες θα λαμβάνουν συνολικά 12 κυβικά μέτρα νερό το τρίμηνο και θα κερδίζουν πάνω από 4,5 ευρώ σε κάθε λογαριασμό. Οι οικογένειες με πέντε και άνω μέλη θα κερδίζουν περισσότερα από 15 κυβικά μέτρα νερού στο τρίμηνο. Έτσι θα καλυφθούν όλες οι βασικές καταναλώσεις, δηλαδή το κόστος της πρώτης κλίμακας του τιμολογίου της EΥΔΑΠ. Η ποσότητα που θα δοθεί δωρεάν υπολογίζεται περίπου στα 1,72 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, σχεδόν όσα καταναλώνουν οι Αθηναίοι σε μιάμιση ημέρα. Η εφαρμογή του έκτακτου ειδικού τιμολογίου αφορά λογαριασμούς που θα εκδοθούν από 1/2/2016 και θα περιλαμβάνει καταναλώσεις που θα γίνουν από την ημερομηνία αυτή και έπειτα. Εντός των επόμενων ημερών αναμένεται να ξεκινήσει η διαδικασία υποβολής αιτήσεων μέσω ΚΕΠ για όσους επιθυμούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα. Υπολογίζεται, πως μέσω του νέου κοινωνικού τιμολογίου, η ΕΥΔΑΠ θα δώσει δωρεάν νερό για ένα χρόνο σε περισσότερους από 111.000 πολίτες, δηλαδή σε 58.000 νοικοκυριά. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ Γιάννης Μπενίσης δήλωσε: «Πρόκειται για ένα μικρό αλλά πολύ σημαντικό βοήθημα για τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες. Η ποσότητα νερού που θα δίνεται δωρεάν είναι υπερδιπλάσια των ποσοτήτων που χρειάζονται καθημερινά για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες επιβίωσης σύμφωνα με τους Δεθνείς Οργανισμούς». Παράλληλα, με την παροχή δωρεάν νερού, ξεκινά και η διαδικασία απαλλαγής από προσαυξήσεις, τόκους και πρόστιμα όλων όσων προχωρήσουν σε ρύθμιση των οφειλών τους μέχρι το τέλος Μαΐου. Η διαδικασία θα ξεκινήσει την 1η Φεβρουαρίου και θα λήξει στις 31 Μαΐου του 2016. Η δυνατότητα διακανονισμού με δόσεις αφορά όλους όσους έχουν οφειλές άνω των 60 ευρώ. Η ελάχιστη δόση δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 20 ευρώ. Ο αριθμός των δόσεων θα καθοριστεί κατά περίπτωση. Για τους δικαιούχους του κοινωνικού τιμολογίου της EΥΔΑΠ και όσους οφειλέτες εξοφλήσουν εφάπαξ την οφειλή τους, προβλέπεται απαλλαγή από προσαυξήσεις, εφόσον αυτές ρυθμιστούν κατά ανώτατο μέχρι 36 άτοκες μηνιαίες δόσεις. Διακοπές νερού θα υπάρξουν στην περίπτωση που υπάρξει καθυστέρηση καταβολής τριών δόσεων, μετά τη ρύθμιση, ενώ σε περίπτωση τετράμηνης καθυστέρησης θα επιβάλλονται και οι προβλεπόμενες προσαυξήσεις, τόκοι και πρόστιμα, που αρχικώς είχαν αφαιρεθεί. www.dikaiologitika.gr Click here to view the είδηση

Καλήσπέρα συνάδελφοι, Αντιμετωπίζουμε ενα μεγάλο πρόβλημα σε κατα την διάρκεια θερμομόνωσης ενός δώματος. Το έργο έγινε σε ταράτσα η οποία δεν είχε λούκια απορροής των ομβρίων. Τα όμβρια εφευγαν από τρύπες με σωλήνα στο περιμετρικό στηθαίο, το οποίο ήταν ύψους 10 εκατοστων περίπου( άνα 9ακι τούβλο με σοβα). κατα την εκκίνηση του έργου έγινε πρώτα ενα στρώμα φράγματος υδρατμών με επαλειφόμενο ασφαλτικό ελαστομερές γαλάκτωμα. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε πολυστερίνη 8 εκατοστων. Μετά την πολυστερίνη ακολόυθησε κλασσικη τσιμεντοκονία ρύσεων έως και 12 εκατοστα. εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. σημειώνω πώς πριν γίνει όλη νη διαδικασία ανοίχτηκαν υδρορροές σε σημείο εσωτερικά του μπαλκονιού κοντα στον εξωτερικό τοίχο του κάτω ορόφου. ουσιαστικα οι παλιες υδρορροες θα ήταν αχρηστες πλεον. μετά την τσιμεντοκονία και πριν προλάβεί να εφαρμοστεί η τελευταία στρώση στεγάνωσης με ασφαλτόπανο, έβρεξε με αποτέλεσμα η τσιμεντοκονιά να ρουφήξει νερό τη βροχής το οποίο έβρισκε διέξοδο στις παλιές υδρορροές( που κανονικά θα έπρεπε να μην παει εκει). Γνωρίζει κανείς αν υπάρχει λύση σε αυτό το πρόβλημα? απαιτείται να ξηλωθεί όλη η μόνωση από την αρχή? ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΚΑΡΙΦΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΩ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΤΑΡΑΤΣΑ.bmp

Έχουμε συνηθίσει με την πρώτη μεγάλη βροχή οι δρόμοι να μετατρέπονται σε ποτάμια και να προκαλούνται συχνά ανυπολόγιστες ζημιές. Αν και η έλλειψη αντιπλημμυρικής προστασίας αποτελεί βασικό λόγο για τη συχνότητα του φαινομένου στην Ελλάδα, σίγουρα και τα ίδια τα υλικό των δρόμων, που είναι στρωμένοι με απλή άσφαλτο, οδηγούν σε εικόνες σαν και αυτή: Τι θα γινόταν όμως αν η ίδια η άσφαλτος απορροφούσε το νερό; Η βρετανική εταιρεία Lafarge Tarmac έχει αναπτύξει μια νέα άσφαλτο που μπορεί να απορροφήσει γρήγορα μεγάλες ποσότητες νερού, αποφεύγοντας την ολισθηρότητα. Η εταιρεία επισημαίνει τα προβλήματα των ευαίσθητων περιοχών με ισχυρές βροχοπτώσεις και πλημμύρες. Για αυτό το σκοπό, ανέπτυξαν αυτή την πίσσα που διαθέτει σύστημα αποστράγγισης και απορροφά 4000 λίτρα νερού σε 1 λεπτό. Πηγή: http://www.topontiki...y-aporrofa-nero Click here to view the είδηση

Από την Ειδική Γραμματεία Υδάτων του ΥΠΕΚΑ υπενθυμίζεται ότι στις 30-09-2014 εκπνέει η προθεσμία υποβολής αίτησης για ένταξη σημείου υδροληψίας στο Εθνικό Μητρώο Σημείων Υδροληψίας (ΕΜΣΥ) σύμφωνα με την ΚΥΑ 145893/2014 (ΦΕΚ Β’ 1212). Η διαδικασία για την εγγραφή στο ΕΜΣΥ είναι πλήρως απλουστευμένη, χωρίς τη συνοδεία δικαιολογητικών. Η σχετική αίτηση υποβάλλεται από όσους ιδιοκτήτες ή/και χρήστες σημείων υδροληψίας αναφέρονται στην ανωτέρω ΚΥΑ μέσω του Δήμου τους. Απαιτείται μόνο η συμπλήρωση του Παραρτήματος Ι (Αίτηση-Δήλωση) της ΚΥΑ 145026/2014 (ΦΕΚ Β’ 31), η οποία είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΚΑ: http://www.ypeka.gr/...&language=el-GR. Επισημαίνεται ότι, η προθεσμία για την υποβολή αίτησης για τη χορήγηση άδειας χρήσης ύδατος, έχει παραταθεί μέχρι την 30-01-2015. Η αίτηση εγγραφής στο ΕΜΣΥ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αδειοδότηση. Υπενθυμίζεται ότι με την 145026/10.01.2014 ΚΥΑ συστάθηκε το Εθνικό Μητρώο Σημείων Υδροληψίας (ΕΜΣΥ). Το ΕΜΣΥ είναι ηλεκτρονικό μητρώο, το οποίο αναπτύσσεται και τηρείται στην Ειδική Γραμματεία Υδάτων με τη μορφή συστήματος βάσης γεωχωρικών δεδομένων και υπηρεσιών. Το σύστημα βάσης γεωχωρικών δεδομένων και υπηρεσιών του ΕΜΣΥ οργανώνεται σύμφωνα με τους όρους και τις απαιτήσεις του ν.3882/2010 και αποτελείται τουλάχιστον από: α) το Γενικό Ευρετήριο σημείων υδροληψίας στο οποίο καταχωρίζονται τα ονόματα ή οι επωνυμίες των χρηστών των νερών και τα στοιχεία που ορίζουν τα σημεία υδροληψίας, β) τον Ηλεκτρονικό Φάκελο, στον οποίο καταχωρίζονται και αρχειοθετούνται οι άδειες χρήσης νερού, οι αιτήσεις χορήγησης αδειών χρήσης καθώς και οι αιτήσεις εγγραφής στο ΕΜΣΥ γ) τον Ψηφιακό Χάρτη, στον οποίο αποτυπώνονται οι συντεταγμένες των σημείων υδροληψίας ανά λεκάνη απορροής. Το ΕΜΣΥ τροφοδοτείται από τις Διευθύνσεις Υδάτων των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, που συνδέονται υποχρεωτικά με το σύστημα βάσης γεωχωρικών δεδομένων και εντάσσεται στην Εθνική Υποδομή Γεωχωρικών Πληροφοριών, σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 23 του ν.3882/2010. Για την επίτευξη των σκοπών του ΕΜΣΥ, μπορεί με κανονιστικές πράξεις του Υπουργού ΠΕΚΑ και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού, να διασφαλίζεται η διασύνδεσή του με άλλα ειδικά μητρώα και δημόσια αρχεία. Πηγή: http://www.ypeka.gr/...&language=el-GR Click here to view the είδηση

Ερευνητές στις ΗΠΑ δημιούργησαν ένα σύνθετο υλικό με μέταλλο, που είναι τόσο ελαφρύ, ώστε μπορεί να επιπλέει στο νερό. Έτσι, ένα σκάφος, κατασκευασμένο από αυτό το υλικό, δεν θα βυθιζόταν, ακόμη κι αν είχε υποστεί σοβαρή ζημιά. Οι μηχανικοί της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και της εταιρείας Deep Spring Technologies (DST), σε συνεργασία με ερευνητές του αμερικανικού στρατού, με επικεφαλής τον καθηγητή Νικχίλ Γκούπτα του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών και Αεροναυπηγών, δήλωσαν πως το πρωτοποριακό υλικό θα μπορούσε επίσης, χάρη στο μικρό βάρος του, να επιτρέψει την εξοικονόμηση καυσίμων τόσο σε σκάφη, όσο και σε οχήματα. To νέο υλικό είναι ο πρώτος «συντηγμένος αφρός» από ένα συνθετικό κράμα μετάλλου (μαγνησίου), που συνδυάζει την ελαφρότητα και τη δύναμη, καθώς, εκτός από το πολύ μικρό βάρος, διαθέτει επίσης μεγάλη αντοχή στη θερμότητα. Το νέο σύνθετο υλικό έχει πυκνότητα μόλις 0,92 γραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο (έναντι 1 γραμμαρίου ανά κ.μ. του νερού). Ακριβώς επειδή έχει πυκνότητα μικρότερη από το ερό, μπορεί να επιπλέει σε αυτό. Το μυστικό του υλικού έγκειται στο ότι αποτελείται από ένα μεταλλικό πλέγμα (μήτρα) κράματος μαγνησίου, το οποίο μετατρέπεται σε συντηγμένο αφρό με την προσθήκη ισχυρών αλλά πολύ ελαφριών κούφιων σφαιριδίων φτιαγμένων από καρβίδιο του πυριτίου. Το τελικό σύνθετο υλικό έχει μεταβαλλόμενη πυκνότητα και ανθεκτικότητα, ανάλογα με την ποσότητα αυτών των σωματιδίων (σφαιριδίων) που περιέχει στο μεταλλικό κράμα του. Η τεχνολογία παραγωγής του νέου υλικού εκτιμάται ότι θα έχει τελειοποιηθεί μέσα στην επόμενη τριετία, οπότε θα έχουν κατασκευασθεί και θα μπορούν να δοκιμασθούν στην πράξη τα πρώτα προϊόντα από αυτό. Ο αμερικανικός στρατός χρηματοδοτεί την έρευνα, επειδή θεωρεί ότι θα μπορέσει να την αξιοποιήσει μελλοντικά για την κατασκευή καλύτερων σκαφών για τις ειδικές δυνάμεις του (π.χ. πεζοναύτες). Πηγή: http://www.real.gr/D...416792&catID=22 Click here to view the είδηση

Τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης της νησιωτικής Ελλάδας επανέρχονται στην επικαιρότητα κάθε καλοκαίρι. Πώς όμως θα μπορούσαν να επιλυθούν οριστικά; Μελέτη που πραγματοποίησε η ΕΥΔΑΠ Νήσων, θυγατρική της ΕΥΔΑΠ, εκτιμά ότι με έργα και επεμβάσεις συνολικού κόστους 66,4 εκατ. ευρώ τα βασικά προβλήματα 20 νησιών μπορούν να αντιμετωπιστούν οριστικά. Δίνοντας τέλος στην επαναλαμβανόμενη αιμορραγία πόρων, που προϋποθέτει η «πυροσβεστική» παρέμβαση της Πολιτείας όποτε ανακύπτει ζήτημα. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 2013 (και αυτή την περίοδο επικαιροποιείται), στο πλαίσιο του μνημονίου συνεργασίας που υπέγραψαν το ίδιο έτος το (τότε) υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου με την ΕΥΔΑΠ. Στόχος της συνεργασίας ήταν η θυγατρική της ΕΥΔΑΠ για τα νησιά να αξιοποιήσει τη μεγάλη εμπειρία του στελεχιακού της δυναμικού προσφέροντας συμβουλευτικές και τεχνικές υπηρεσίες. Πιο συγκεκριμένα (με σειρά κόστους): - Νάξος. Το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων έχει 17.930 μόνιμους κατοίκους. Η Χώρα της Νάξου και οι ανατολικές παραλιακές περιοχές καλύπτουν τις ανάγκες τους με πόσιμο νερό από τη λιμνοδεξαμενή Εγγαρών. Στη Χώρα υπάρχει παράλληλο, αυτόνομο δίκτυο που τροφοδοτεί τις δημοτικές βρύσες με νερό από πηγή. Οι υπόλοιποι οικισμοί του νησιού τροφοδοτούνται από γεωτρήσεις. Το συνολικό μήκος των αγωγών ανέρχεται σε 277,3 χλμ. Το δίκτυο αποχέτευσης (φθάνει τα 133,8 χλμ.) είναι σε καλή κατάσταση, αλλά με ελλιπή συντήρηση. Απαιτούνται έργα και επεμβάσεις για τη σωστή διαχείριση των λυμάτων και επέκταση των δικτύων αποχέτευσης. Το συνολικό κόστος όλων των έργων είναι το μεγαλύτερο στη μελέτη και φθάνει τα 12,9 εκατ. ευρώ. - Αμοργός. Οι 1.973 μόνιμοι κάτοικοι (και βέβαια οι επισκέπτες) υδροδοτούνται από 13 γεωτρήσεις, 3 πηγάδια και 2 πηγές, καθώς και με μεταφορά νερού (δίκτυο ύδρευσης 67,9 χλμ.). Η μελέτη προτείνει τη χρήση αφαλατώσεων. Οσον αφορά την αποχέτευση, το δίκτυο Χώρας και Καταπόλων είναι κατασκευασμένο χωρίς εγκεκριμένη μελέτη και ο βιολογικός καθαρισμός λειτουργεί χωρίς άδεια (τουλάχιστον κατά την εποχή σύνταξης της μελέτης). Η σωστή διαχείριση των λυμάτων απαιτεί εκτεταμένες επεμβάσεις, ανεβάζοντας τον προϋπολογισμό των έργων στα 10,6 εκατ. ευρώ. - Μήλος. Το νησί των 4.977 κατοίκων είναι το μόνο στην Ελλάδα που υδροδοτείται αποκλειστικά από ιδιωτική μονάδα αφαλάτωσης (μήκος αγωγών ύδρευσης 96,8 χλμ.). Το δίκτυο αποχέτευσης φθάνει τα 22,3 χλμ. και χρειάζεται να επεκταθεί. Απαιτείται επίσης η κατασκευή βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος υποδομών και επεμβάσεων ανέρχεται στα 8,8 εκατ. ευρώ. - Τήλος. Το νησί (780 κάτοικοι) υδρεύεται από πηγές. Μέρος του δικτύου (μήκους 47,2 χλμ.) τοποθετήθηκε πρόσφατα, ωστόσο πρέπει να επεκταθεί. Στο νησί δεν υπάρχει αποχέτευση ή βιολογικός καθαρισμός, ανεβάζοντας το κόστος των αναγκαίων επεμβάσεων και υποδομών στα 6,1 εκατ. ευρώ. - Αγκίστρι. Το νησάκι του Αργοσαρωνικού έχει πληθυσμό 1.600 κατοίκων και τροφοδοτείται αποκλειστικά με τη μεταφορά νερού (η ΕΥΔΑΠ Νήσων προτείνει την εγκατάσταση αφαλάτωσης). Το δίκτυο ύδρευσης φθάνει τα 18,8 χλμ. και απαιτούνται επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας για τη βελτίωσή του. Στερείται δικτύου αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος όλων των υποδομών εκτιμάται στα 6 εκατ. ευρώ. - Ελαφόνησος. Το νησί των 1.041 μονίμων κατοίκων υδροδοτείται από 3 γεωτρήσεις, εκ των οποίων η μία στην Πελοπόννησο. Το δίκτυο έχει μήκος 11,4 χλμ. και περιλαμβάνει και τρεις δεξαμενές που αποθηκεύουν το νερό των γεωτρήσεων. Το νησί στερείται δικτύου αποχέτευσης και συνεπώς απαιτούνται επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας για να εξυπηρετηθεί. Το κόστος των υποδομών ανέρχεται σε 3,6 εκατ. ευρώ. -Κίμωλος. Η υδροδότηση των 910 μόνιμων κατοίκων και των επισκεπτών του νησιού γίνεται με τη μεταφορά νερού από το Λαύριο. Στη θέση Πράσσα έχει εγκατασταθεί πιλοτική μονάδα αφαλάτωσης, σε μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί η γεωθερμία της περιοχής. Ομως η μονάδα είναι απαξιωμένη και θεωρείται αμφίβολο αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Το μήκος του δικτύου ύδρευσης είναι 11,5 χλμ. και του δικτύου αποχέτευσης 10,9 χλμ. Προτείνεται η εγκατάσταση μονάδας αφαλάτωσης, επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας στο δίκτυο αποχέτευσης, καθώς και βελτίωση της εγκατάστασης επεξεργασίας λυμάτων. Το κόστος ανέρχεται στα 2,8 εκατ. ευρώ. - Σίκινος. Οι τρεις οικισμοί του νησιού (συνολικός πληθυσμός 273 κάτοικοι) υδροδοτείται με τρεις τρόπους: με μονάδα αφαλάτωσης, με μεταφορά νερού και με υδρομάστευση μιας πηγής (μήκους δικτύου 19,9 χλμ.). Αποχέτευση υπάρχει μόνο στη Χώρα. Προτείνεται η εγκατάσταση νέας μονάδας αφαλάτωσης και η τοποθέτηση δύο μικρών μονάδων επεξεργασίας λυμάτων. Κόστος: 2,7 εκατ. ευρώ. - Φολέγανδρος. Το νησί (765 μόνιμοι κάτοικοι) εξυπηρετείται από 5 γεωτρήσεις, καθώς και με τη μεταφορά νερού (συνολικό μήκος δικτύου 23 χλμ.), ενώ είχε υπό εγκατάσταση μονάδα αφαλάτωσης. Το δίκτυο αποχέτευσης καλύπτει τους οικισμούς Χώρας, Καραβοστασίου (λιμάνι) και Αγκάλης. Απαιτείται η εγκατάσταση νέου βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος των υποδομών εκτιμάται στα 2,5 εκατ. ευρώ. - Καστελλόριζο. Το ακριτικό νησάκι έχει 492 μόνιμους κατοίκους. Οπως αναφέρει η μελέτη της ΕΥΔΑΠ Νήσων, ο μόνος τρόπος να τροφοδοτηθούν οι κάτοικοι του νησιού με πόσιμο νερό είναι η μονάδα αφαλάτωσης, η οποία όμως δεν επαρκεί. Επομένως, χρησιμοποιείται παράλληλα και η μεταφορά νερού. Το νησί στερείται δικτύου αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος υποδομών και επεμβάσεων εκτιμάται στα 2,4 εκατ. ευρώ. - Ψαρά. Το ακριτικό νησί (458 κατοίκων) υδροδοτείται από γεωτρήσεις (μήκος αγωγών 11,4 χλμ.). Ωστόσο, δεν διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης, με αποτέλεσμα οι βόθροι να εκκενώνονται με βυτιοφόρο σε απομακρυσμένο σημείο του νησιού. Το κόστος των υποδομών ανέρχεται στα 2 εκατ. ευρώ. - Αγαθονήσι. Το βορειότερο νησί των Δωδεκανήσων έχει μόνιμο πληθυσμό 185 κατοίκων. Το δίκτυο ύδρευσης φθάνει τα 7.650 μέτρα και απαιτούνται παρεμβάσεις μικρής κλίμακας για τη βελτίωσή του. Το νησί τροφοδοτείται με μεταφορά νερού και γεωτρήσεις. Καθώς στερείται δικτύου αποχέτευσης, το κόστος των υποδομών εκτιμάται στο 1,1 εκατ. ευρώ. - Ηρακλειά. Βρίσκεται στις Μικρές Κυκλάδες και έχει 141 μόνιμους κατοίκους. Καλύπτεται αποκλειστικά με μεταφορά νερού, ενώ η πλωτή αφαλάτωση που εγκαταστάθηκε πριν από λίγα χρόνια είναι ανενεργή. Η ΕΥΔΑΠ Νήσων προτείνει την εγκατάσταση μονάδας αφαλάτωσης. Οσον αφορά τα λύματα, το νησί εξυπηρετείται αποκλειστικά από απορροφητικούς βόθρους. Το κόστος των υποδομών υπολογίζεται στο 1 εκατ. ευρώ. - Σχοινούσα. Το νησί υδροδοτείται από μονάδα αφαλάτωσης και με μεταφορά νερού. Η ΕΥΔΑΠ προτείνει την εγκατάσταση νέας μονάδας αφαλάτωσης. Τα λύματα καταλήγουν σε απορροφητικούς βόθρους. Παλαιότερα, σημειώνει η μελέτη, τα λύματα μεταφέρονταν με βυτιοφόρα σε κεντρικό βόθρο στη χωματερή του νησιού. Η πρακτική διεκόπη λόγω αντιδράσεων των κατοίκων, όμως οι ιδιωτικοί βόθροι συχνά υπερχειλίζουν. Το κόστος των υποδομών υπολογίζεται στα 882.000 ευρώ. - Χάλκη. Το νησί υδροδοτείται από αφαλάτωση και έχει αποχέτευση. Προτείνεται η αντικατάσταση της μονάδας επεξεργασίας λυμάτων. Το συνολικό κόστος εκτιμάται στα 810.000 ευρώ. Τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης σε Υδρα, Δονούσα, Κουφονήσι, Οινούσσες Αρκετά από τα μικρότερα νησιά μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης με σχετικά μικρές επεμβάσεις. Πιο συγκεκριμένα: - Αγιος Ευστράτιος. Η ύδρευσή του εξασφαλίζεται αποκλειστικά από τέσσερις γεωτρήσεις. Το νησί διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης και βιολογικό καθαρισμό. Κόστος επεμβάσεων: 565.000 ευρώ. - Οινούσσες. Στις Οινούσσες υπάρχουν δύο παράλληλα δίκτυα ύδρευσης, ένα με πόσιμο νερό κι ένα μόνο για «λάτρα». Το νησί διαθέτει μονάδα αφαλάτωσης. Επίσης, έχει κατασκευαστεί αποχετευτικό δίκτυο, το οποίο δεν λειτουργούσε, επειδή δεν λειτουργεί (τουλάχιστον την εποχή σύνταξης της μελέτης) η δημοπρατηθείσα μονάδα επεξεργασίας λυμάτων. Κόστος επεμβάσεων: 336.000 ευρώ. - Υδρα. Την εποχή συγγραφής της μελέτης, η Υδρα εξυπηρετούνταν με τον συνδυασμό μεταφοράς νερού, μονάδας αφαλάτωσης και γεωτρήσεων. Το καλοκαίρι του 2014, εγκαινιάστηκε στο νησί ιδιωτική αφαλάτωση, που καλύπτει πλέον όλες τις ανάγκες. Το νησί διαθέτει αποχέτευση. Το κόστος των προτεινόμενων επεμβάσεων, στα οποία δεν περιλαμβανόταν αφαλάτωση, εκτιμήθηκε στα 310.000 ευρώ. - Δονούσα. Το νησί υδροδοτείται από δύο γεωτρήσεις και περιστασιακά με μεταφορά νερού. Το νησί εξυπηρετείται από απορροφητικούς βόθρους, καθώς ο βιολογικός καθαρισμός βρίσκεται υπό κατασκευήν (την εποχή σύνταξης της έκθεσης). Κόστος επεμβάσεων: 222.000 ευρώ. - Κουφονήσι. Η υδροδότηση του νησιού γίνεται με τη μεταφορά νερού, καθώς η τοπική γεώτρηση δίνει νερό υψηλής αγωγιμότητας. Διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης και βιολογικό καθαρισμό. Κόστος επεμβάσεων:195.000 ευρώ. Η ασφαλής αλλά πολυδάπανη σημερινή λύση της μεταφοράς και η προοπτική αφαλάτωσης Το μόνιμο πρόβλημα δέκα νησιών του Αιγαίου, παρά τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί, παραμένει χαίνουσα πληγή. Η Πολιτεία οδηγείται υποχρεωτικά στην –πολυέξοδη ως επιλογή– μεταφορά νερού, οι δήμοι υποτιμολογούν το νερό που λαμβάνουν δωρεάν από την Πολιτεία (προς ικανοποίηση των ψηφοφόρων) και έτσι ο κύκλος του προβλήματος δεν κλείνει ποτέ. Πρόσφατα η Γενική Γραμματεία Αιγαίου εκτίμησε ότι με την εγκατάσταση 10 μονάδων αφαλάτωσης θα αντιμετωπιστεί η πλειονότητα των ζητημάτων. Ωστόσο, η ανάθεση της συντήρησης των μονάδων από την Πολιτεία σε ιδιώτες δείχνει μονόδρομος, ιδίως για τα μικρά νησιά που δεν έχουν εξειδικευμένο προσωπικό. Τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου, που δημοσίευσε πρόσφατα η «Κ», είναι αποκαλυπτικά για την έκταση του προβλήματος: το 2014 η Πολιτεία έστειλε νερό με υδροφόρες σε 7 νησιά στις Κυκλάδες και 5 στα Δωδεκάνησα. Τις μεγαλύτερες ποσότητες έλαβαν η Πάτμος, η Κίμωλος και το Κουφονήσι. Η μεταφορά νερού είναι μεν μια ασφαλής λύση, αλλά παραμένει μια λύση ανάγκης με ιδιαίτερα υψηλό κόστος. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2006-2014 διατέθηκαν 71,3 εκατομμύρια ευρώ για τη μεταφορά νερού στα άνυδρα νησιά. Την ίδια στιγμή, τα απαιτούμενα έργα, που θα καλύψουν τις ανάγκες σε επίπεδο υποδομών, εκτιμώνται στα 3,1 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου, αφαλατώσεις θα πρέπει να εγκατασταθούν ως ακολούθως στις Κυκλάδες: - Δονούσα (150 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα έχει αγοραστεί, αλλά δεν έχει εγκατασταθεί. Το κόστος των συνοδών έργων είναι 150.000 ευρώ. - Αιγιάλη Αμοργού (450 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα έχει αγοραστεί, αλλά δεν έχει εγκατασταθεί (εκτιμώμενο κόστος συνοδών έργων 250.000 ευρώ). - Κατάπολα Αμοργού (δύο μονάδες των 300 κυβικών ημερησίως εκάστη, με εκτιμώμενο κόστος αγοράς 450.000 ευρώ και κόστος συνοδών έργων 450.000 ευρώ). - Κίμωλος (600 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα έχει αγοραστεί, αλλά δεν λειτουργεί (κόστος υπολειπόμενων έργων 150.000 ευρώ). - Ηρακλειά (200 κυβικά/ημέρα), με κόστος αγοράς 200.000 ευρώ και εγκατάστασης 100.000 ευρώ. Και στα Δωδεκάνησα: - Καστελλόριζο (200 κυβικά/ημέρα). Το κόστος προμήθειας νέας μονάδας εκτιμάται στα 300.000 ευρώ. - Πάτμος (δύο μονάδες των 600 κυβικών/ημερησίως). Η μονάδα αγοράστηκε, αλλά δεν έχει εγκατασταθεί (εκτιμώμενο κόστος 150.000 ευρώ). - Πανορμίτης Σύμης (80 κυβικά/ημερησίως). Ομοίως, απομένει μόνο το κόστος εγκατάστασης (20.000 ευρώ). - Λειψοί (600 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα παραμένει ανενεργή, με κόστος εγκατάστασης 40.000 ευρώ. - Λέρος (δύο μονάδες των 1.000 κυβικών/ημέρα). Το κόστος αγοράς και εγκατάστασης της οποίας θα καλυφθεί από κοινοτικούς πόρους. - Πλάτη Καλύμνου (1 κυβικό/ημέρα), εκτιμώμενο κόστος 80.000 ευρώ. Πηγή: http://www.kathimeri...hsia-sto-aigaio Click here to view the είδηση

Στην απαλλαγή ή τη μείωση των προστίμων για τις γεωτρήσεις προβαίνει ο αναπληρωτής υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Γιάννης Τσιρώνης. Σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, «δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων και καλούμε τους πολίτες να υποβάλουν έγκαιρα, μετά τη δημοσίευση της σχετικής τροποποίησης της ΚΥΑ, τις αιτήσεις τους κάνοντας χρήση των ευνοϊκών όρων που τους παρέχονται». Όπως ανέφερε, προχωρούμε σε απαλλαγές και μειώσεις προστίμων για τις γεωτρήσεις. Η βασική αλλαγή, συνέχισε, που κάνουμε είναι η απαλλαγή από το πρόστιμο, μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη και η ελαχιστοποίηση του προστίμου μέχρι τέλος του χρόνου. Παράλληλα, προχωρούμε σε απλοποίηση της διαδικασίας καταβολής του προστίμου, πρόσθεσε ο Γιάννης Τσιρώνης. Σύμφωνα με τον ίδιο, το νερό είναι πολύτιμος φυσικός πόρος, αποτελεί τη βάση της ζωής αλλά και κάθε οικονομικής δραστηριότητας, με προεξάρχουσα την αγροτική παραγωγή και η καταγραφή των χρήσεών του αποτελεί θεμελιώδη αρχή για την ορθολογική διαχείρισή του και τη μείωση της σπατάλης του νερού άρδευσης. Οφείλουμε όμως, τώρα αλλά και στο μέλλον να μην διαταράσσουμε την βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα των καλλιεργητών μας σε μια τόσο κρίσιμη για την πατρίδα μας στιγμή της ιστορίας της, εξήγησε εν συνεχεία ο κ. Τσιρώνης. Καταλήγοντας, υπερθεμάτισε ότι η πρωτογενής παραγωγή πρέπει να παραμείνει ένας σταθερός πυλώνας της Ελληνικής Οικονομίας και το υπουργείο συμβάλλει με την τροποποίηση της ΚΥΑ προς αυτήν την κατεύθυνση, θεσμοθετώντας παράλληλα αυτά που απαιτούνται για την διασφάλιση του αναγκαίου πόρου του αρδευτικού νερού. Πηγή: http://www.naftempor...-tis-geotriseis Click here to view the είδηση

Εντυπωσιακές υποθαλάσσιες λίμνες ανθρακούχου νερού ανακάλυψαν επιστήμονες κάτω από το ηφαίστειο της Σαντορίνης στο πλαίσιο ερευνών που ξεκίνησαν το 2011 μετά την (ευτυχώς) πρόσκαιρη συσσώρευση μάγματος. Οι επονομαζόμενες «Λίμνες της Καλλίστης» είναι οι πρώτες υποθαλάσσιες λίμνες του είδους τους, αναφέρει η διεθνής ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση Nature Scientific Reports. Οι υποθαλάσσιες λίμνες είναι στρώματα πυκνού νερού που βυθίζονται στον πυθμένα της θάλασσας δίχως να αναμειγνύονται με το θαλασσινό νερό. Μέχρι σήμερα, όμως, όλες οι γνωστές υποθαλάσσιες λίμνες αποτελούνταν από νερό που εμπλουτίζεται με μεγάλες ποσότητες αλατιού, οπότε γίνεται πιο πυκνό από το νερό στο γύρω περιβάλλον. Αντιθέτως, οι Λίμνες της Καλλίστης στη Σαντορίνη σχηματίζονται λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε διοξείδιο του άνθρακα, εξηγεί ο Ριτς Καμίλι, ερευνητής του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Γουντς Χολ της Μασσαχουσσέτης. —Η ανακάλυψη των λιμνών Οι λίμνες ανακαλύφθηκαν σε βάθος 250 μέτρων από ρομποτικό υποβρύχιο που μελετούσε ένα μεγάλο ρήγμα στον πυθμένα μέσα στην καλδέρα του ηφαιστείου (ο κρατήρας κατέρρευσε στην γιγάντια έκρηξη που εξαφάνισε τον μινωικό πολιτισμό γύρω στο 1600 π.Χ. Το νησί της Σαντορίνης είναι ό,τι απέμεινε πάνω από την επιφάνεια του Αιγαίου). Συγκεκριμένα, οι έρευνες και οι επιτόπιες μετρήσεις εκτελέστηκαν από το ωκεανογραφικό σκάφος ΑΙΓΑΙΟ του ΕΛΚΕΘΕ, το βαθυσκάφος ΘΕΤΙΣ και ένα αυτόνομο υποβρύχιο ρομπότ. Οι επιτόπιες μετρήσεις έδειξαν ότι οι ημιδιαφανείς σχηματισμοί περιέχουν μεγάλες ποσότητες διαλυμένου διοξειδίου του άνθρακα και έχουν θερμοκρασία περίπου 5 βαθμούς υψηλότερη από το γύρω νερό. Οι λίμνες έχουν διάμετρο από ένα έως πέντε μέτρα και θεωρείται ότι η ζωή τους είναι εφήμερη. Επιπλέον, οι λίμνες είναι αρκετά όξινες και εχθρικές για τους περισσότερους μικροοργανισμούς. Δεν αποκλείεται όμως να φιλοξενούν μικρόβια που παράγουν άμορφο πυρίτιο: σωματίδια οπαλίου, ενός πολύτιμου ιριδίζοντος πετρώματος. Αυτό θα εξηγούσε την παράξενη, γαλακτερή και ιριδίζουσα εμφάνιση των υποβρύχιων στρωμάτων. H Παρασκευή Νομικού, λέκτορας Γεωλογικής Ωκεανογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που μετείχε στην έρευνα μαζί με άλλους επιστήμονες, λέει στα ΝΕΑ πως οι λίμνες βρέθηκαν σε βάθος 250 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. «Είναι η πρώτη φορά που βρίσκονται τέτοιες λίμνες σε ηφαιστειακό πεδίο και δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν και αλλού. Είναι σημαντικό να μελετηθούν ακόμη περισσότεροι οι λίμνες ώστε να καταλάβουμε πώς συγκεντρώθηκαν εκεί οι ποσότητες του διοξειδίου του άνθρακα, πώς αυτό κυκλοφορεί και πώς συνδέεται με την τεκτονική της περιοχής». —Η πηγή του διοξειδίου του άνθρακα Οι επιστήμονες εικάζουν ότι το διοξείδιο του άνθρακα που συγκεντρώνονται στις υποβρύχιες λίμνες προέρχεται από τον πυθμένα. Το ηφαιστειακό σύμπλεγμα της Σαντορίνης είναι η το πιο ενεργό τμήμα του Ελληνικού Ηφαιστειακού Τόξου, κατά μήκος του οποίου η τεκτονική πλάκα της Αφρικής ασκεί πιέσεις κάτω από την πλάκα της Ευρασίας. Το διοξείδιο του άνθρακα ίσως προέρχεται από μάγμα που αποσυμπιέζεται. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι προέρχεται από ασβεστολιθικά πετρώματα που βυθίζονται και υποβάλλονται σε ακραίες πιέσεις και θερμοκρασίες. Μέχρι την ανακάλυψη των λιμνών της Καλλίστης, επισημαίνει ο Δρ Καμίλι, οι επιστήμονες πίστευαν ότι το διοξείδιο του άνθρακα που αναβλύζει από τον πυθμένα απλώς διαλύεται στο θαλασσινό νερό. Η ανακάλυψη δείχνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις το αέριο παραμένει εγκλωβισμένο σε ένα βαρύ στρώμα νερού που επικάθεται στον πυθμένα. Οι επιστήμονες εξηγούν ότι σε αυτή την περιοχή του Κεντρικού Αιγαίου συμβαίνουν μοναδικές γεωδυναμικές διεργασίες. Η καταβύθιση της αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από την ευρωπαϊκή στο ύψος της Κρήτης δημιούργησε στην περιοχή της Σαντορίνης δύο μαγματικούς θαλάμους – έναν κάτω από την Καλντέρα και έναν κάτω από το Κολούμπο, το υποθαλάσσιο ενεργό ηφαίστειο που βρίσκεται σε απόσταση 6,5 χιλιομέτρων βορειοανατολικά της Σαντορίνης. Μέσα από το μάγμα εκλύεται το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια όπως η αμμωνία, αλλά και μέταλλα, όπως ο χρυσός και το αντιμόνιο που δημιούργησαν τις “καμινάδες”. —Το ερευνητικό πρόγραμμα Το ερευνητικό πρόγραμμα έλαβε εξάλλου χρηματοδότηση και από το Πρόγραμμα Αστροβιολογίας της NASA, το οποίο μελετά ασυνήθιστα περιβάλλοντα στη γη τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν μια εικόνα για τη ζωή σε άλλους πλανήτες. Στην έρευνα συμμετείχαν ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το ΕΛΚΕΘΕ, το Woods Hole Oceanographic Institution, το πανεπιστήμιο Girona, το Institut de Physique du Globe de Paris. Ειδικότερα, από ελληνικής πλευράς στη μελέτη συμμετείχαν η Παρασκευή Νομικού, η Αριάδνη Αργυράκη και ο Στέφανος Κίλλιας της Σχολής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και ο Άγγελος Μαλλιός και ο Δημήτρης Σακελλαρίου του ΕΛΚΕΘΕ. Πηγή: http://www.econews.g...aisteio-123541/ Click here to view the είδηση

Είναι δύσκολο να εξηγήσεις πώς είναι να μην έχεις πόσιμο νερό, σε κάποιον που δεν το έχει ζήσει. Ανοίγεις τη βρύση και τρέχει θάλασσα. Δεν μπορείς να πλυθείς, να πλύνεις, να ποτίσεις. Ολες οι συσκευές καταστρέφονται το πολύ σε δύο χρόνια, από τα πλυντήρια ρούχων και πιάτων μέχρι τις παγομηχανές, τους βραστήρες, τις μηχανές του καφέ. Ακόμα και στα απλά, ας πούμε για να μαγειρέψεις φακές πρέπει να τις βράζεις για δύο ώρες. Από την άλλη πλευρά βέβαια... δεν χρειάζεται να τους βάλεις αλάτι», λέει η Μένη Βασιλείου γελώντας. Κάτοικος της Αλοννήσου τα τελευταία 28 χρόνια και ιδιοκτήτης γλυκοπωλείου έζησε τη μετάπτωση από την εποχή που το πρόβλημα ήταν αντιμετωπίσιμο, μέχρι τη στιγμή που η βασική γεώτρηση του νησιού πλέον «τραβούσε» θάλασσα. Ολα αυτά, μέχρι τις 29 Μαρτίου. Τότε τέθηκε σε λειτουργία η μονάδα αφαλάτωσης του νησιού, μια μονάδα που συγκεντρώνει πολλές πρωτιές: η πρώτη όχι μόνο στις Σποράδες αλλά και στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, η πρώτη που τοποθετήθηκε με ένα συγκεκριμένο μοντέλο διαγωνισμού. Μια μονάδα με πολύ χαμηλή χρήση ενέργειας και ελάχιστη χρήση χημικών, σε αρμονία με το «πράσινο» προφίλ που υπομονετικά χτίζει τα τελευταία χρόνια το νησί. Πώς βρέθηκε, όμως, σε αυτή τη θέση ένα -και κυριολεκτικά- πράσινο νησί; Οπως τα περισσότερα νησιά, έτσι και αυτό υδρευόταν μέσω γεωτρήσεων. Η κύρια γεώτρηση του νησιού, που εξυπηρετεί τη Χώρα, το Βότση και το Πατητήρι άρχισε σταδιακά να αντλεί υφάλμυρο νερό. «Από το 2008 έως το 2013 η αγωγιμότητα του νερού ήταν πάνω από το όριο της νομοθεσίας μόνο το καλοκαίρι. Το 2013-2014 για πρώτη φορά είχαμε υφάλμυρο νερό και τον χειμώνα», εξηγεί ο κ. Πέτρος Βαφίνης, δήμαρχος Αλοννήσου. «Το 2007-2010 ο δήμος είχε προβεί σε ερευνητικές γεωτρήσεις χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Ετσι η αφαλάτωση ήταν πια μονόδρομος. Οπως καταλαβαίνετε, η αγορά της μονάδας από τον δήμο ήταν αδύνατη, δεν υπήρχαν τα χρήματα. Ο μοναδικός τρόπος ήταν να αναθέσουμε σε ιδιώτη την παραγωγή νερού». Να σημειωθεί ότι πριν από λίγα χρόνια στην Αλόννησο είχε φτιαχτεί λιμνοδεξαμενή, η οποία, όπως και σε πολλά άλλα νησιά... δεν λειτούργησε ποτέ, λόγω κακής κατασκευής. Ο Δήμος Αλοννήσου απευθύνθηκε σε άλλους δήμους με ανάλογο πρόβλημα. «Δεν μας βοήθησαν γιατί απλά δεν είχαν εμπειρία. Τελικά προχωρήσαμε σε μειοδοτικό διαγωνισμό, περάσαμε δύο χρόνια για να ξεπεράσουμε διάφορες δυσκολίες και τη γραφειοκρατία, αλλά τελικά τα καταφέραμε». Διετής σύμβαση Ο δήμος έχει συμβληθεί για δύο χρόνια με την ελληνική εταιρεία Sychem (η οποία πρόσφατα διακρίθηκε στα Greek Exports Awards, ως μια από τις πιο δυναμικές ελληνικές εξαγωγικές εταιρείες). Η εταιρεία ανέλαβε όλο το κόστος τοποθέτησης και λειτουργίας της μονάδας, ενώ ο δήμος (που παρείχε μόνο το οικόπεδο) αγοράζει το νερό έναντι 1,94 ευρώ/κυβικό. «Είναι η πρώτη μονάδα στην οποία εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο, μια πολύ μικρή χρονικά σύμβαση», εξηγεί ο πρόεδρος της Sychem, Αλέξανδρος Υφαντής. «Είμαι κατασκευαστής, λογικά θα έπρεπε να υποστηρίζω τις μακροχρόνιες συμβάσεις, ωστόσο νομίζω ότι ο δρόμος αυτός είναι πιο συνετός. Οι τεχνολογίες στην αφαλάτωση αλλάζουν ταχύτατα και ο δήμος μπορεί μετά μια διετία να πετύχει καλύτερες τιμές με μικρότερο κόστος». Η δυναμικότητα της μονάδας είναι 600 κυβικά ημερησίως. Για την παραγωγή αυτών, αντλεί νερό από παραθαλάσσια γεώτρηση (όχι απευθείας από τη θάλασσα): από κάθε 100 κυβικά θαλασσινού νερού, παράγονται 35-40 κυβικά πόσιμου νερού, ενώ το υπόλοιπο επιστρέφει πάλι στη θάλασσα, πάλι μέσω παραθαλάσσιας γεώτρησης. Οπως εξηγεί ο κ. Υφαντής, η μονάδα έχει πολύ χαμηλά επίπεδα κατανάλωσης ενέργειας (λόγω του συστήματος ανάκτησης εξοικονομεί έως και 50%) και ελάχιστη χρήση χημικών. «Το μόνο που προστίθεται είναι ένα ελάχιστο ποσοστό χλωρίου, ώστε να είναι δυνατή η αποθήκευση του νερού στην υδατοδεξαμενή του δήμου», αναφέρει. Η αφαλάτωση της Αλοννήσου είναι η τέταρτη ιδιωτική στην Ελλάδα (αλλά η πρώτη με τόσο μικρή χρονικά σύμβαση). Εχουν προηγηθεί η Μήλος, το Ηράκλειο και η Υδρα. Το μοντέλο της ανάθεσης σε ιδιώτη της προμήθειας αλλά και της λειτουργίας μιας μονάδας αφαλάτωσης δείχνει να κερδίζει έδαφος, καθώς η αγορά των μονάδων από τους δήμους δεν έχει πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα, ιδίως στα μικρά νησιά. Συχνά οι μονάδες συντηρούνται πλημμελώς (ελλείψει πόρων, εξειδικευμένου προσωπικού) και μετά λίγα χρόνια καταστρέφονται, ή αγοράζονται και... δεν τίθενται ποτέ σε λειτουργία. Ομως η αφαλάτωση δεν είναι πανάκεια. Οπως εξηγεί ο κ. Κώστας Σίδας, προϊστάμενος της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου Αλοννήσου, μετά την έναρξη λειτουργίας της αφαλάτωσης, η κατανάλωση αυξήθηκε κατακόρυφα, με αποτέλεσμα να μην επαρκεί για την κάλυψη των εκτιμώμενων αναγκών της τουριστικής σεζόν. «Ολοι μας ενθουσιαστήκαμε που είχαμε και πάλι πόσιμο νερό από τη βρύση», λέει η Μένη Βασιλείου. «Νομίζω όμως ότι θα πρέπει να κάνουμε πιο συντηρητική χρήση. Να μην ξεχνάμε ότι η υπερκατανάλωση μας έφερε εδώ». Πηγή: http://www.kathimeri...a-kanoniko-nero Click here to view the είδηση

Κανόνες για την τιμολόγηση και την κοστολόγηση του νερού για όλες τις χρήσεις (ύδρευση, άρδευση, βιομηχανία κ.ά.), θα πρέπει να έχει θεσπίσει η χώρα μας έως τις αρχές του ερχόμενου φθινοπώρου. Σύμφωνα με την οδηγία πλαίσιο για το νερό (2000/60/ΕΚ) η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει συνυπολογίσει στο κόστος του νερού, τις δαπάνες για τις υποδομές μεταφοράς και τη συντήρησή τους, καθώς και το κόστος για το περιβάλλον. Όπως αναφέρεται σε έγγραφο της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων (17/3/2016), το οποίο κατατέθηκε από τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Γιάννη Τσιρώνη στη Βουλή, η Διεύθυνση Σχεδιασμού και Διαχείρισης Υπηρεσιών Ύδατος έχει υποβάλει στη Γνωμοδοτική Επιτροπή Υδάτων (ΓΕΥ), την εισήγησή της, σχετικά με τους κανόνες για την κοστολόγηση και τιμολόγηση των υπηρεσιών ύδατος, ανάλογα με τη χρήση του. Στην εισήγηση περιλαμβάνονται και τα μέτρα βελτίωσης των υπηρεσιών ύδατος. Το σχετικό κείμενο, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο έγγραφο της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων, βρίσκεται υπό επεξεργασία. Μετά την ενσωμάτωση των όποιων παρατηρήσεων θα υποβληθεί στη συνέχεια για έγκριση στην Εθνική Επιτροπή Υδάτων. Η θεσμοθέτηση ενός νέου πλαισίου τιμολόγησης αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση. Αιρεσιμότητα για χρηματοδότηση η τιμολόγηση Αξίζει να επισημανθεί ότι στο πλαίσιο του νέου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2014 - 2020, η διαμόρφωση κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης του νερού άρδευσης αποτελεί «αιρεσιμότητα» προκειμένου να χρηματοδοτηθούν έργα αξιοποίησης υδάτων (π.χ. εγγειοβελτιωτικά). Όπως αναφέρει στην απάντησή του στο ερώτημα του βουλευτή του Ποταμιού κ. Σπύρου Δανέλλη, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Μάρκος Μπόλαρης, η χώρας μας οφείλει έως και τον Σεπτέμβριο του 2016 να έχει ικανοποιήσει την εν λόγω αιρεσιμότητα για να λάβει την αντίστοιχη χρηματοδότηση. Όσον αφορά στο αρδευτικό νερό, σήμερα ισχύουν διαφορετικοί (ή καθόλου) κανόνες σε κάθε περιοχή της χώρας. Σύμφωνα με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ, στην τιμολόγηση θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, το χρηματοοικονομικό κόστος (κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση υποδομών), το κόστος του υδάτινου πόρου και το περιβαλλοντικό κόστος. Σήμερα, ελάχιστοι φορείς (Γενικοί Οργανισμού Εγγείων Βελτιώσεων, ΔΕΗ) ακολουθούν σύγχρονα συστήματα καταγραφής του χρηματοοικονομικού κόστους του αρδευτικού νερού. Στους Τοπικούς Οργανισμούς Εγγείων Βελτιώσεων δεν καταγράφεται το πραγματικό κόστος του νερού και δεν ακολουθούνται συγκεκριμένες αρχές για την τιμολόγησή του. Πηγή: http://www.tovima.gr...cle/?aid=787294 Click here to view the είδηση

Ενιαίους κανόνες για την τιμολόγηση του νερού ανάλογα με τη χρήση του θα πρέπει να θεσπίσει η χώρα μας μέσα στο 2016. Στόχος της κοινοτικής νομοθεσίας, την οποία έπρεπε εδώ και καιρό να έχει εφαρμόσει και η Ελλάδα, είναι να συνυπολογιστεί στο κόστος του νερού το κεφάλαιο που διατέθηκε για τις υποδομές μεταφοράς του και τη συντήρησή τους, αλλά και το περιβαλλοντικό κόστος, προκειμένου -σε δεύτερη φάση- να δημιουργηθεί μια πιο δίκαιη και ορθολογικήτιμολογιακή πολιτική. Το κύριο πρόβλημα στη χώρα μας δεν είναι άλλο… από το γενικό χάος, καθώς ειδικά στην περίπτωση του αρδευτικού νερού ισχύουν διαφορετικοί (έως και καθόλου) κανόνες σε κάθε περιοχή. Oλα ξεκινούν, όπως πάντα, από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η Οδηγία – πλαίσιο για τη διαχείριση των υδάτων (2000/60/ΕΚ) έκανε για πρώτη φορά αναφορά στην ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών νερού, διευκρινίζοντας τις διαφορετικές συνιστώσες που θα πρέπει να συνυπολογίζονται. Σύμφωνα με την Οδηγία, στην τιμολόγηση θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη: Το χρηματοοικονομικό κόστος, δηλαδή η κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση των υποδομών. Το κόστος του πόρου, που προσδιορίζεται με βάση τις διαθέσιμες εναλλακτικές, αν υπάρξει υπερκατανάλωση. Το περιβαλλοντικό κόστος, δηλαδή η οικονομική διάσταση της όποιας περιβαλλοντικής ζημιάς προκαλείται. Η εφαρμογή της Οδηγίας στη χώρα μας γίνεται, ως είθισται, με μεγάλη καθυστέρηση. Πλέον όμως τα περιθώρια έχουν στενέψει και η Ελλάδα πρέπει μέσα στο 2016 να δημιουργήσει ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για την τιμολόγηση του νερού για όλες τις χρήσεις του (λ.χ. ύδρευση,άρδευση, βιομηχανία), που να βασίζεται στις αρχές της Οδηγίας. Παράλληλα, η Ειδική Γραμματεία Υδάτων (που έχει την ευθύνη όλων αυτών) μελετά το ενδεχόμενο διαμόρφωσης ενός νέου, ενιαίου πλαισίου για τη διαχείριση των υπηρεσιών ύδατος, προκειμένου να οργανωθεί η σημερινή, χαώδης κατάσταση. «Το νερό είναι ένα κοινό αγαθό. Η Οδηγία δεν ζητεί την τιμολόγησή του, αλλά τη σωστή τιμολόγηση των υπηρεσιών που χρειάζονται για να έχουμε πρόσβαση στο αγαθό» εξηγεί ο ειδικός γραμματέας Υδάτων, Ιάκωβος Γκανούλης. «Και όλα αυτά, με μια σχετικότητα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: αν συνυπολογίσουμε το κόστος κατασκευής και λειτουργίας των υποδομών ώστε να φθάσει νερό στο λεκανοπέδιο της Αττικής, λαμβάνοντας υπόψη τη μεταφορά νερού από τον Μόρνο και τον Εύηνο, το ποσό που θα έπρεπε να πληρώνει ο καταναλωτής θα ήταν υπέρογκο. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να συμβεί. Γι’ αυτό και οι εταιρείες ύδρευσης, όπου υπάρχουν, εφαρμόζουν κλιμακωτές χρεώσεις». Η διαδικασία διαβούλευσης για το νέο πλαίσιο κανόνων έκλεισε τον Αύγουστο και την περίοδο αυτή ολοκληρώνεται η ενσωμάτωση των παρατηρήσεων των φορέων στο τελικό κείμενο, το οποίο, σύμφωνα με τη νομοθεσία, θα πρέπει να εγκριθεί από τη (διυπουργική) εθνική γνωμοδοτική επιτροπή. Αυτό που εν τω μεταξύ άλλαξε είναι ότι η θεσμοθέτηση νέου πλαισίου αποτελεί πλέον και μνημονιακή υποχρέωση. Η έγκριση του πλαισίου βέβαια δεν συνεπάγεται αυτομάτως την αλλαγή στην τιμολόγηση του νερού. «Το πλαίσιο θα περιλαμβάνει γενικούς κανόνες, κατευθυντήριες αρχές και τη μεθοδολογία υπολογισμού του κόστους του νερού σε κάθε περιοχή και ανάλογα με τη χρήση, καθώς τα χαρακτηριστικά κάθε υδατικού διαμερίσματος διαφέρουν» εξηγεί ο κ. Γκανούλης. Το ζητούμενο, βέβαια, είναι να οργανωθεί και το χάος. Η μελέτη που εκπονήθηκε από τεχνικό σύμβουλο για λογαριασμό του υπουργείου με χρηματοδότηση από το ΕΠΠΕΡΑΑ υποδεικνύει ένα μωσαϊκό κανόνων και πρακτικών. Για παράδειγμα στην άρδευση: Λίγοι μεγάλοι φορείς (Γενικοί Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων- ΓΟΕΒ, ΔΕΗ) ακολουθούν σύγχρονα συστήματα καταγραφής του χρηματοοικονομικού κόστους του νερού. Στους Τοπικούς Οργανισμούς Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ) επικρατεί μια θολή εικόνα, καθώςδεν καταγράφεται το πραγματικό κόστος του νερού, ούτε χρησιμοποιούνται κάποιες συγκεκριμένες αρχές για την τιμολόγησή του. Επιπλέον, συχνά δεν υπάρχει καν καταγραφή της κατανάλωσης. «Είναι επιτακτική ανάγκη να οργανωθεί η σημερινή κατάσταση. Δεν θα διαταραχθούν ισορροπίες αναπτυξιακού χαρακτήρα», λέει ο κ. Γκανούλης. «Δεν είναι δυνατόν όμως να γίνεται τιμολόγηση του νερού χωρίς να λαμβάνονται υπόψη βασικά στοιχεία για το πραγματικό κόστος του». Πηγή: http://www.ellinikig...deutikou-nerou/ Click here to view the είδηση