Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • Buildinghow
    HoloBIM Structural

  • Περιβάλλον

    Περιβάλλον

    1572 ειδήσεις in this category

    1. Περιβάλλον

      Engineer

      Αλιευτικές πατέντες, σαν τα πλαστικά «βαρελάκια» χταποδιού και τα «σχοινάκια γρι-γρι», δεμένα με τσιμεντόλιθους αντί για άγκυρες, ρυπαίνουν σε σημαντικό βαθμό τις ελληνικές θάλασσες, όπως προέκυψε από πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν αλιείς τράτας από 4 λιμάνια της χώρας.
      Στο πλαίσιο του προγράμματος «Fishing For Litter» (Ψαρεύοντας απορρίμματα) του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α.Κ. Λασκαρίδη, το πρώτο τρίμηνο του 2020 «ψαρεύτηκαν» 6,5 τόνοι απορρίμματα από 9 αλιείς τράτας στα λιμάνια της Μηχανιώνας, της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης και του Βόλου, όπου συγκεντρώνεται περίπου το 43% των νηολογίων τράτας στην Ελλάδα.
      Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα που υλοποιείται από την iSea, Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Προστασία των Υδάτινων Οικοσυστημάτων, οι επαγγελματίες αλιείς καλούνται να συλλέξουν θαλάσσια απορρίμματα που συσσωρεύονται στα δίχτυα τους ως μέρος της συνήθους αλιευτικής τους δραστηριότητας και να τα καταγράψουν σε ειδική φόρμα. Τα απορρίμματα αποθηκεύονται επί του σκάφους σε μεγάλους σάκους που προσφέρονται από το πρόγραμμα, έτσι ώστε να μπορούν να οδηγηθούν στην ακτή και να απορριφθούν σε κάδους.
      «Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2018 στο Σαρωνικό, το 2019 υλοποιήθηκε στα λιμάνια της Μηχανιώνας και της Καβάλας ενώ από το 2020, επεκτάθηκε σε Αλεξανδρούπολη και Βόλο. Φέτος, ανασύρθηκαν 6,5 τόνοι απορρίμματα, εκ των οποίων το 62% αποτελείται από πλαστικά μίας χρήσης- μεταξύ αυτών σακούλες, μπουκάλια, συσκευασίες τροφίμων αλλά και αλιευτικά εργαλεία», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Χριστίνα Κονταξή, υπεύθυνη του προγράμματος από το Ίδρυμα Α.Κ. Λασκαρίδη.
      Αλιευτικά εργαλεία και «πατέντες»
      Μετά τις πλαστικές σακούλες, το δεύτερο κατά σειρά σε πλήθος απόρριμμα και περίπου 1 τόνο σε βάρος, ήταν τα «σχοινάκια γρι-γρι», κατά τους αλιείς, ή αλλιώς «νήματα» ή «σπάγκος συσκευασίας», κατά τους προμηθευτές. Πρόκειται για νάιλον σπάγκο από πολυπροπυλένιο και άλλα παράγωγα για την εξυπηρέτηση πόντισης και ανάσυρσης των «ρομπότ» (φώτων).
      «Το υλικό αυτό», αναφέρει η κ. Κονταξή, «δεν είναι νόμιμο για αυτού του είδους την αλιεία, καθώς για την πόντιση των «ρομπότ», προβλέπεται σχοινί με αλυσίδα συνδεδεμένο με άγκυρα». «Όμως», συνεχίζει, «επειδή είναι διαθέσιμο σε πολύ χαμηλή τιμή, χρησιμοποιείται κατά κόρον και είναι μιας χρήσης αντικαθιστώντας την αλυσίδα, ενώ ένας ή δύο τσιμεντόλιθοι αντικαθιστούν την άγκυρα και μετά την ψαριά, το σχοινάκι μαζί με τον τσιμεντόλιθο απελευθερώνονται στη θάλασσα». Σύμφωνα με την ίδια, πρόκειται για ένα πολύ συχνό απόρριμμα ιδιαίτερα στο Θρακικό πέλαγος γύρω από το νησί της Θάσου που η αλιεία γρι-γρι είναι εξαιρετικά έντονη.
      Αλλη διαδεδομένη πατέντα είναι τα «βαρελάκια» χταποδιού, δηλαδή άκαμπτοι πλαστικοί κυλινδροειδείς θάλαμοι, με βάρος στο εσωτερικό τους για να είναι δυνατή η πόντιση. «Η αντικατάσταση των πήλινων δοχείων από πλαστικά, τα έχει καταστήσει ανθεκτικά και ευτελή ως προς το κόστος, με αποτέλεσμα οι αλιείς να τα ποντίζουν χωρίς να βεβαιώνουν την ανάσυρσή τους, συμβάλλοντας έτσι στην πλαστική ρύπανση. Μάλιστα, στις καταγραφές του προγράμματός μας, ανασύρονται μαζί με όλο το σχοινί που τα συνδέει και είναι το τέταρτο κατά σειρά σε πλήθος απόρριμμα σε ποσοστό 14% του συνόλου», λέει η κ. Κονταξή.
      Στα υπόλοιπα αλιευτικά απορρίμματα που περισυλλέγησαν συγκαταλέγονται οι πετονιές και τμήματα διχτυών καθώς και σακούλες, μπουκάλια, κουτάκια αναψυκτικών και συσκευασίες φαγητού. «Ωστόσο, τα αλιευτικά εργαλεία που συλλέξαμε και είναι κατασκευασμένα από πλαστικό, αποτελούν το 40,5% του συνόλου των απορριμμάτων και επειδή η χώρα μας οφείλει να εναρμονιστεί με την Οδηγία 2019/904/ΕΕ σχετικά με τη μείωση των επιπτώσεων ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον, οφείλουμε να προχωρήσουμε σε διάφορες ενέργειες» διευκρινίζει η κ. Κονταξή.

      «Απαιτείται άμεσα αντιμετώπιση του θέματος με τις ιχθυοπαγίδες και καταγραφή της πραγματικής κατάστασης. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η συμπερίληψη των αλιευτικών πρακτικών με πλαστικά, όπως τα "σχοινάκια γρι- γρι" με αναφορά τους στα αλιευτικά εργαλεία που περιλαμβάνονται στην Οδηγία, η εξέταση από το αρμόδιο Υπουργείο αντικατάστασης του αντικειμένου αυτού με άλλο υλικό, η επικοινωνία και ο συνεχής έλεγχος των αρμόδιων τοπικών αρχών και επιβολή κυρώσεων στη χρήση τους. Παράλληλα, η θέσπιση νομοθετικού πλαισίου για τη συγκεκριμένη αλιεία με εξοπλισμό που αλλάζει τη διαδικασία πόντισης και ανάσυρσης των "ρομπότ" προκειμένου να μην παραμένουν πλαστικά απορρίμματα στον πυθμένα», εξηγεί η κ. Κονταξή.
      «Ομως, η νέα οδηγία αφορά τα πλαστικά μιας χρήσης και τα αλιευτικά εργαλεία αλλά εμείς έχουμε και "πατέντες" όπως τα βαρελάκια του χταποδιού που στον πάτο έχουν τσιμέντο για να κατεβαίνουν στον πυθμένα. Ποιος θα τα διαχωρίσει αυτά;» καταλήγει, προσθέτοντας ότι «εκτός από τα αλιευτικά δίχτυα και άλλα πλαστικά που διαφεύγουν στο θαλάσσιο περιβάλλον και είναι αλιευτικά εργαλεία πρέπει να ληφθούν υπόψη στο θεσμικό πλαίσιο για την εναρμόνιση της χώρας μας με την ευρωπαϊκή Οδηγία».
      *Η φωτογραφία με «βαρελάκια» χταποδιού παραχωρήθηκε στο ΑΜΠΕ από το Ίδρυμα Α.Κ. Λασκαρίδη
    2. Περιβάλλον

      Engineer

      Σύστημα ΠΟΣΕΙΔΩΝ: Πάνω από δύο δεκαετίες συνεχούς εξέλιξης.
      Τα θαλάσσια παρατηρητήρια είναι υποδομές οι οποίες έχουν ως στόχο την συστηματική συλλογή δεδομένων σε ολόκληρη την θαλάσσια στήλη, καταγράφοντας τις διεργασίες που παρατηρούνται από την επιφάνεια της θάλασσας και την αλληλεπίδραση της με την ατμόσφαιρα, μέχρι τον βυθό.
      Τα θαλάσσια παρατηρητήρια λειτουργούν για μεγάλες χρονικές περιόδους και έχουν την δυνατότητα συλλογής και παροχής σημαντικών δεδομένων που είναι απαραίτητα  στην διάθεση υπηρεσιών που σχετίζονται με τις θαλάσσιες καιρικές συνθήκες και την κατάσταση της θάλασσας,  την υποστήριξη διενέργειας ασφαλών και αποτελεσματικών θαλάσσιων επιχειρήσεων καθώς και την αποτελεσματικότερη απόκριση σε ακραία φαινόμενα και καταστάσεις ανάγκης.
      Επιπλέον, η συστηματική συλλογή πληροφοριών συνεισφέρει στην διεύρυνση της κατανόησης μας για τις διαδικασίες που συντελούνται στους ωκεανούς και τη μεταβλητότητα των φαινομένων που παρατηρούνται στο θαλάσσιο περιβάλλον, ενώ παρέχουν και το επιστημονικό υπόβαθρο για την εφαρμογή περιβαλλοντικών προγνώσεων, την προσαρμογή στις κλιματικές αλλαγές και συμβάλουν στη βιώσιμη διαχείριση των ωκεανών και των παράκτιων περιοχών.
      Το σύστημα ΠΟΣΕΙΔΩΝ αποτελεί μια τέτοιου τύπου ερευνητική υποδομή για την παρακολούθηση και πρόβλεψη του θαλάσσιου περιβάλλοντος στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία συνεισφέρει στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της επιστήμης, της τεχνολογίας και της κοινωνίας, τόσο σε διεθνές όσο και σε τοπικό επίπεδο.
      Το σύστημα ΠΟΣΕΙΔΩΝ αποτελείται από τις παρακάτω συνιστώσες:
      Το σύστημα παρατήρησης, το οποίο αποτελείται από ένα δίκτυο σταθερών πλωτήρων (buoys), δύο αυτόνομα υποβρύχια υδρόπτερα (gliders), ένα σύστημα ferrybox, ένα καλωδιωμένο παρατηρητήριο, πλωτήρες Argo, ένα σύστημα υψίσυχνης τηλεμετρίας (HF Radar) και ένα πρόγραμμα παρακολούθησης του οικοσυστήματος βασισμένο σε επαναλαμβανόμενους πλόες. Το σύστημα προγνώσεων, το οποίο αποτελείται από μια σειρά αριθμητικών μοντέλων που παρέχουν σε καθημερινή βάση ατμοσφαιρικές, κυματικές, υδροδυναμικές και οικοσυστημικές προβλέψεις για τις επόμενες πέντε ημέρες. Την μονάδα θαλάσσιας τεχνολογίας, η οποία παρέχει το τεχνικό υπόβαθρο και την υποστήριξη για τη λειτουργία των καταγραφικών συστημάτων, ενώ έχει επίσης την ευθύνη για την ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στις πλατφόρμες παρατήρησης. Την μονάδα διαχείρισης και διάχυσης δεδομένων, η οποία συλλέγει και επεξεργάζεται τα δεδομένα από το δίκτυο παρακολούθησης και μεταφέρει τα προϊόντα παρατήρησης και πρόγνωσης στις συνδεδεμένες ευρωπαϊκές υποδομές και στο κοινό. Το σύστημα παρατήρησης του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ, το οποίο βρίσκεται σε συνεχή λειτουργία για περισσότερο από είκοσι χρόνια, έχει εξελιχθεί από το αρχικό δίκτυο πλωτήρων σε ένα ολοκληρωμένο παρατηρητήριο πολλαπλών κόμβων, ακολουθώντας τις σύγχρονες τάσεις της θαλάσσιας επιστήμης και τεχνολογίας, το οποίο έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί δεδομένα  που προέρχονται από διαφορετικές πλατφόρμες, προσφέροντας την δυνατότητα παρακολούθησης του θαλάσσιου περιβάλλοντος σε πολλαπλές κλίμακες, που κυμαίνονται από την συστηματική καταγραφή της κατάστασης των θαλασσών μέχρι την  παρακολούθηση της μεταβλητότητας των διεργασιών του θαλασσίου περιβάλλοντος.
      https://poseidon.hcmr.gr/map?model=METEO¶m=w10&date=2021-02-11T15:00:00Z&coords=38.774,27.155,6.5
    3. Περιβάλλον

      GTnews

      Τον Απρίλιο 2025 οι εκπομπές από τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής (0.88 εκατ. τόνοι),  έπεσαν σε χαμηλό τριετίας, χάρη στη μεγάλη μείωση του αερίου αυτόν τον μήνα. Ωστόσο, συνολικά για τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2025 εκπέμφθηκαν 5.38 εκατ. τόνοι, για το 52% των οποίων υπεύθυνο ήταν το αέριο. Ως αποτέλεσμα έχει ήδη εκπεμφθεί το 53% του ετήσιου προϋπολογισμού άνθρακα του τομέα (10.2 εκατ. τόνοι), ο οποίος βρίσκεται εκτός τροχιάς επίτευξης του σχετικού στόχου που αποτυπώνεται στο ΕΣΕΚ.
      Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα δεδομένα ηλεκτροπαραγωγής (Απρίλιος 2025 για το διασυνδεμένο δίκτυο και Μάρτιο 2025 για τα μη διασυνδεδεμένα νησιά) και αυτά των ετήσιων εκπομπών CO2 από το ΣΕΔΕ (2023), εκτιμώνται οι μηνιαίες εκπομπές από κάθε μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Ελλάδας, ακολουθώντας τη μεθοδολογία και τις παραδοχές που παρουσιάζονται εδώ.

      Τον Απρίλιο 2025 η ένταση άνθρακα[1] ήταν 226 γρ. CO2/kWh, αυξημένη κατά 3.3% σε σχέση με τον Μάρτιο 2025, αλλά και πάλι μικρότερη του μέσου ετήσιου συντελεστή έντασης του 2024 (263 γρ. CO2/kWh) και του μέσου όρου των δύο πρώτων μηνών του 2025 (332 γρ. CO2/kWh για Ιανουάριο-Φεβρουάριο). Η αύξηση αυτή στην ένταση άνθρακα οφείλεται κατά βάση στη μείωση της συνολικής ηλεκτροπαραγωγής (-16% σε σχέση με τον Μάρτιο) που υπερκέρασε τη μείωση των συνολικών εκπομπών αυτόν τον μήνα (-13% σε σχέση με τον Μάρτιο).

      Τον Απρίλιο 2025 οι εκπομπές άνθρακα από τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα ήταν 0.88 εκατ. τόνοι, και οι χαμηλότερες των τελευταίων 36 μηνών. Οι επόμενες χαμηλότερες ήταν τον Απρίλιο 2022 με εκατ. τόνους. Η επίδοση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι η ηλεκτροπαραγωγή από αέριο που αποτελεί πλέον τη βασική πηγή εκπομπών του τομέα, έπεσε σε χαμηλό 17 μηνών αυτό το μήνα.
      Παρά τις μειωμένες εκπομπές τον Απρίλιο, οι εκπομπές του πρώτου τετράμηνου του 2025 έφτασαν αθροιστικά τους 5.38 εκατ. τόνους και ήταν οι υψηλότερες των τελευταίων τριών ετών για το ίδιο διάστημα. Ο λόγος είναι η τεράστια αύξηση της χρήσης ορυκτού αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή τους πρώτους τρεις μήνες του 2025, που έχουν οδηγήσει σε αύξηση των συνολικών εκπομπών κατά 16% σε σχέση με το πρώτο τετράμηνο του 2024.
      Οι εκπομπές από τις μονάδες ορυκτού αερίου ήταν 2.78 εκατ. τόνοι για το πρώτο τετράμηνο και οι υψηλότερες της τελευταίας δεκαετίας τουλάχιστον. Ευθύνονται για το 52% του συνόλου των εκπομπών της ηλεκτροπαραγωγής και παρουσίασαν άνοδο 35% σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2024.
      Οι εκπομπές από τις μονάδες λιγνίτη ήταν 1.75 εκατ. τόνοι για το πρώτο τετράμηνο και κοντά στις εκπομπές του 2024 για το ίδιο διάστημα (1.77 εκατ. τόνοι), αντιπροσωπεύοντας το 32% των συνολικών εκπομπών.
      Οι εκπομπές από τις μονάδες πετρελαίου στα μη διασυνδεδεμένα νησιά εκτιμάται ότι ήταν 0.72 εκατ. τόνοι για το πρώτο τετράμηνο και κοντά στο μέσο όρο των τελευταίων τριών ετών (0.7 εκατ. τόνοι). Σύντομα αναμένουμε να δούμε μείωση χάρη στην καινούρια διασύνδεση της Κρήτης που ξεκίνησε δοκιμαστικά τον Μάιο[2].

      Όσον αφορά τον επιμερισμό των εκπομπών ανά σταθμό ηλεκτροπαραγωγής, ο λιγνιτικός ατμοηλεκτρικός σταθμός (ΑΗΣ) του Αγίου Δημητρίου παρέμεινε στην πρώτη θέση με εκπομπές 1.29 εκατ. τόνους για τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2025. Το διάστημα αυτό ο ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου εξέπεμψε 75% των εκπομπών από λιγνίτη και 25% των συνολικών εκπομπών ηλεκτροπαραγωγής. Επίσης, ήταν ο μοναδικός λιγνιτικός σταθμός σε λειτουργία τον Απρίλιο.
      Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Μεγαλόπολη V με 0.44 εκατ. τόνους. Στην τρίτη θέση έπεσε η
      Την πρώτη πεντάδα των μεγαλύτερων ρυπαντών για το πρώτο τετράμηνο του 2025 συμπλήρωσαν δύο σταθμοί ορυκτού αερίου, ο Άγιος Νικόλαος ΙΙ με 0.42 εκατ. τόνους και το Λαύριο IV-V με 0.36 εκατ. τόνους. Για το σταθμό Λαυρίου IV-V αυτό αποτελεί αύξηση εκπομπών 62% σε σχέση με το πρώτο τετράμηνο του 2024.
      Στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά, οι τρεις μεγαλύτεροι ρυπαντές παραμένουν οι τρεις πετρελαϊκοί σταθμοί της Κρήτης Αθερινόλακκος, Λινοπεράματα και ο σταθμός των Χανίων με εκπομπές 0.17, 0.13 και 0.063 εκατ. τόνους αντίστοιχα για τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2025. Οι τρεις αυτοί σταθμοί αθροιστικά ήταν υπεύθυνοι για 51% των εκπομπών από μονάδες πετρελαίου. Ακολούθησαν ο σταθμός της Ρόδου με εκπομπές 0.06 εκατ. τόνους και ο σταθμός της Λέσβου με εκπομπές 0.05 εκατ. τόνους.

      Σύμφωνα με το αναθεωρημένο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) που υποβλήθηκε τον Ιανουάριο 2025 στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι εκπομπές στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής αναμένεται να μειωθούν σημαντικά τα επόμενα χρόνια. Συγκεκριμένα στόχος είναι το 2030 οι εκπομπές και από τα τρία καύσιμα να μην ξεπερνούν τους 4 εκατ. τόνους. Αυτό συνιστά μια σημαντική μείωση (-91%) σε σχέση με το 2013, έτος κατά το οποίο οι θερμικές μονάδες άρχισαν να επιβαρύνονται με το κόστος του άνθρακα τον οποίο εξέπεμπαν στο Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (ΣΕΔΕ).
      Στο τελικό ΕΣΕΚ η εκτίμηση για τις εκπομπές του τομέα το 2025 είναι 10.2 εκατ. τόνοι, 5.05 εκατ. τόνοι δηλαδή λιγότεροι από το 2024 (15.25 εκατ. τόνοι [3]). Το πρώτο τετράμηνο του 2025 εκτιμάται ότι εκπέμφθηκαν εκατ. τόνοι από τον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής. Αυτό αποτελεί 52.8% του διαθέσιμου προϋπολογισμού άνθρακα για όλο το έτος. Ο εναπομένων προϋπολογισμός άνθρακα είναι μόλις 4.82 εκατ. τόνοι για τους υπόλοιπους 8 μήνες του 2025, γεγονός που δείχνει ότι είναι εκτός τροχιάς επίτευξης του στόχου.
      Μπορείτε να δείτε την εξέλιξη των εκπομπών του τομέα της ηλεκτροπαραγωγής από το 2013 ως σήμερα και να διαβάσετε τις αναλύσεις προηγούμενων μηνών εδώ.
      [1] Η ένταση άνθρακα ορίζεται ως ο λόγος των εκπομπών από τα τρία καύσιμα (λιγνίτης, αέριο και πετρέλαιο, συμπεριλαμβανομένων και των ΣΗΘΥΑ) ως προς τη συνολική ηλεκτροπαραγωγή της χώρας από το διασυνδεδεμένο δίκτυο και τα μη διασυνδεδεμένα νησιά.
      [2] https://www.ariadne-interconnection.gr/i-etaireia/anakoinoseis/xekina-i-dokimastiki-leitoyrgia-tis-ilektrikis-diasyndesis-kritis-attikis
      [3] Οι εκπομπές του 2024 είναι οι εκτιμώμενες με βάση τις παραδοχές που αναφέρονται εδώ.
    4. Περιβάλλον

      Engineer

      Τα εκπεμπόμενα αέρια του θερμοκηπίου από τις οδικές μεταφορές, τα οποία αποδίδονται κυρίως στην καύση ορυκτών καυσίμων καθώς και στην εκπομπή ρύπων κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής αυτών, επιβάλλουν την προώθηση και χρήση εναλλακτικών καυσίμων (βιοκαύσιμα, φυσικό αέριο και ηλεκτροκίνηση) σε μεγάλα αστικά κέντρα.
       
      Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής για την προώθηση των εναλλακτικών και ανανεώσιμων καυσίμων στις οδικές μεταφορές, η ΕΕ έχει θέσει ήδη τον στόχο της υποκατάστασης του 20% των συμβατικών καυσίμων που χρησιμοποιούνται στις μεταφορές με εναλλακτικά καύσιμα μέχρι το 2020. Για τον σκοπό αυτό η Ε.Ε έχει ήδη προβεί σε έκδοση Οδηγιών, αποφάσεων και προτάσεις οδηγιών για την προώθηση της αγοράς των εναλλακτικών καυσίμων στα κράτη-μέλη.
       
      Η έρευνα που διεξήχθη από την ερευνητική ομάδα του καθηγητή Χρ. Κορωναίου και με συντονίστρια τη Δρ. Ευανθία Νανάκη έδειξε πως η χρήση βιοκαυσίμων σε μείγμα Β10 (10% βιοντίζελ και 90% ντίζελ) μπορεί να οδηγήσει σε μείωση 7,85% στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στο στόλο των αστικών λεωφορείων της Αθήνας.
       
      Η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μπορεί να αγγίξει το 78,45% σε περίπτωση που το μείγμα είναι αυτούσιο βιοντίζελ B100 (100% βιοντίζελ). Σημαντικές μειώσεις επίσης σημειώνονται στα ποσοστά του μονοξειδίου του άνθρακα, οι οποίες με χρήση μίγματος Β100 στα αστικά λεωφορεία αγγίζουν το 48,11%. Μείωση σε ποσοστό 67,36% και 47,19% παρατηρείται επίσης στα ποσοστά εκπομπών άκαυστων υδρογονανθράκων (ΗC) και αιωρούμενων σωματιδίων (PM) αντίστοιχα.
       
      Η χρήση βιοντίζελ στον στόλο των αστικών λεωφορείων της Αθήνας μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του αέρα στην Αθήνα, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός συστήματος μεταφορών χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Σημειώνεται πως το 2009, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από ντιζελοκίνητα λεωφορεία τεχνολογίας Euro II έφθασε τους 53.765 τόνους, ενώ για τα ντιζελοκίνητα λεωφορεία EURO V τεχνολογίας, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα άγγιξαν τους 6.991 τόνους.
       
      Η ερευνητική εργασία μπορεί να αποτελέσει τη βάση για τη δημιουργία ενός συστήματος μεταφορών χαμηλών εκπομπών άνθρακα για την πόλη της Αθήνας.
       
      Η εργασία δημοσιεύτηκε εδώ: http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0967070X14000729
       
      Πηγή: http://www.econews.gr/2014/10/24/viontizel-leoforeia-athina118366/
    5. Περιβάλλον

      Engineer

      Για πρώτη φορά εμφανίζεται στους Χάρτες Google η πιο φαντασμαγορική επίδειξη ομορφιάς της φύσης. Οι εξερευνητές του αρκτικού κύκλου, οι λάτρεις της επιστήμης και οι περίεργοι παρατηρητές μπορούν πλέον να εξερευνήσουν το Βόρειο Σέλας στη Φινλανδία μέσα από τους Χάρτες Google.
       
      Το Βόρειο Σέλας είναι επίσης γνωστό και ως aurora borealis (από το λατινικό Aurora: ρωμαϊκή θεότητα της αυγής και τον Βοριά: βόρειο άνεμο στα Ελληνικά). Αυτά τα εκθαμβωτικά φώτα είναι το αποτέλεσμα φορτισμένων σωματιδίων που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους στην ατμόσφαιρα της Γης. Η θεαματική αυτή εικόνα έχει αποτελέσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια πηγή έμπνευσης για ποιητές και ταξιδιώτες, καθώς μαγεύει τους παρατηρητές ζωγραφίζοντας εξωπραγματικά χρώματα με φόντο το μονότονο, αρκτικό τοπίο. Ωστόσο, το φαινόμενο αυτό είναι ορατό μονάχα με γυμνό μάτι, και μόνο σε συγκεκριμένο γεωγραφικό πλάτος και συγκεκριμένη ημερομηνία.
       
      Για να δείτε περισσότερες εικόνες από το Βόρειο Σέλας, εξερευνήστε το gallery στους Χάρτες Google. Κάντε κλικ στην παγωμένη λίμνη της Φινλανδίας, εκεί όπου έγινε η λήψη αυτών των φωτογραφιών και αφήστε τα τοπία να σας παρασύρουν.
       
      Πηγή: http://www.itech4u.gr/tech/news/item/7509-to-voreio-selas-fotizei-tous-xartes-google
    6. Περιβάλλον

      Engineer

      Το 2018 η μετεωρολογική υπηρεσία meteo του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ) κατέγραψε στη χώρα μας 107 σίφωνες, συγκεκριμένα οκτώ ανεμοστρόβιλους και 99 υδροσίφωνες, τρεις από τους οποίους προκάλεσαν σημαντικές καταστροφές στην Χαλκιδική και στην Κρήτη.
      Το 2017 είχαν καταγραφεί 145 σίφωνες στην Ελλάδα, ενώ το 2016 μόνο 84. Σε όλη την Ευρώπη πέρυσι καταγράφηκαν συνολικά 628 σίφωνες. Η πλειονότητα των σιφώνων του 2018 στην χώρα μας (οι 99) ήταν υδροσίφωνες, οι οποίοι δημιουργήθηκαν και παρέμειναν πάνω από θαλάσσιες περιοχές, χωρίς να δημιουργήσουν προβλήματα, ενώ υπήρξαν και οκτώ ανεμοστρόβιλοι (σίφωνες ξηράς). Τόσο ο συνολικός αριθμός των σιφώνων το 2018 στην Ελλάδα, όσο και ο αριθμός των ισχυρών ανεμοστρόβιλων που προκάλεσαν ζημιές, κυμάνθηκαν στο μέσο όρο της τελευταίας δεκαετίας.
      Όπως επισημαίνει το ΕΑΑ-meteo, η μικρή έκταση και χρονική διάρκεια των σιφώνων δυσκολεύει την παρατήρηση και την καταγραφή τους, συνεπώς οι καταγραφές αποτελούν μάλλον ένα μόνο μέρος του συνολικού αριθμού ανεμοστροβίλων και υδροσιφώνων που εκδηλώνονται στην πραγματικότητα. Οι αναφορές των πολιτών και η λειτουργία καμερών παρακολούθησης των καιρικών συνθηκών αποτελούν σχεδόν τα μοναδικά μέσα για την καταγραφή αυτού του εντυπωσιακού φαινομένου.
      https://www.ypaithros.gr/wp-content/uploads/2019/01/sifones.jpg
      Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η χρήση «έξυπνων» κινητών τηλεφώνων έχουν βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό στην καταγραφή όλων των καιρικών φαινομένων, συμπεριλαμβανομένων των σιφώνων. Έτσι, οι χρήστες του Facebook και Twitter του Meteo.gr ανέφεραν το 63% των σιφώνων στην Ελλάδα το 2017 και το 52% το 2018.
      Σε σπάνιες περιπτώσεις και κάτω από ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες, δημιουργούνται πολλοί υδροσίφωνες σε μικρό χρονικό διάστημα, όπως για παράδειγμα στις 21 Ιανουάριου 2018 στην Κέρκυρα, όταν παρατηρήθηκαν 32 σίφωνες σε διάστημα περίπου δύο ωρών.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
    7. Περιβάλλον

      Engineer

      Τους τελευταίους μήνες αρκετές χώρες της νότιας Αφρικής έχουν κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της ιδιαίτερα σκληρής ξηρασίας.
       
      Οι δυσμενείς συνθήκες έχουν επιδεινωθεί από τις επιδράσεις του φαινομένου Ελ Νίνιο, οδηγώντας σε αποτυχία καλλιεργειών, θανάτους ζώων, και μία κρίση τροφίμων που επηρεάζει περισσότερα από 32 εκατομμύρια ανθρώπους.
       
      Οι αφρικανικές χώρες που έχουν επηρεαστεί αρνητικά από την ξηρασία κατά τους τελευταίους μήνες καταγράφηκαν από μία νέα έκθεση του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος (ΠΕΠ) των Ηνωμένων Εθνών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, πρόκειται για την ξηρότερη διετή περίοδο στην περιοχή από το 1981. Το Λεσότο, το Μαλάουι, η Σουαζιλάνδη, η Νότια Αφρική και η Ζιμπάμπουε είναι μεταξύ των χωρών που έχουν δηλώσει κάποια μορφή έκτακτης ανάγκης, με την τελευταία να έχει δεχθεί ίσως τα σοβαρότερα πλήγματα.
       
      «Η χώρα προέρχεται από μια πολύ φτωχή γεωργική σεζόν, που παρήγαγε μόλις το 40 τοις εκατό της κανονικής παραγωγής καλαμποκιού. Πρόκειται για μία ήδη εύθραυστη αγροτική οικονομία», εξηγεί ο Άντριου Οντέρο, αναλυτής επισιτιστικής ασφάλειας του προγράμματος.
       
      Τον Φεβρουάριο, οι αξιωματούχοι της χώρας ζήτησαν τόσο εγχώριες όσο και διεθνείς ενισχύσεις συνολικού ύψους 1,5 δις δολαρίων, προκειμένου να εξασφαλίσουν τρόφιμα για τους αγρότες των οποίων οι καλλιέργειες έχουν καταστραφεί ανεπανόρθωτα από την πενιχρή συγκομιδή της προηγούμενης σεζόν και τις συνέπειες του Ελ Νίνιο.
       
      Η κατάσταση ίσως επιδεινωθεί αργότερα φέτος, καθώς υπάρχει μια πιθανότητα 50 τοις εκατό ότι θα εκδηλωθεί το φαινόμενο Λα Νίνια στην περιοχή κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2016, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές πλημμύρες.
       
      Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/1104445/to-el-ninio-kai-i-ksirasia-apeiloun-32-ekatommuria-afrikanous
    8. Περιβάλλον

      Engineer

      Ημέρα κατά της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας έχει οριστεί από τον ΟΗΕ η 17η Ιουνίου κάθε χρόνο.
      Η ερημοποίηση είναι η υποβάθμιση της γης που προκαλείται κυρίως από ανθρώπινες δραστηριότητες και κλιματικές αλλαγές. Η ερημοποίηση δεν αναφέρεται στην επέκταση υπαρκτών ερήμων. Συμβαίνει διότι ξηρά οικοσυστήματα, τα οποία καλύπτουν το ένα τρίτο της στεριάς της Γης, που είναι ευάλωτα στην υπερεκμετάλλευση και την ακατάλληλη χρήση γης.
      Η φτώχεια, η πολιτική αστάθεια, η καταστροφή των δασών, η υπερβόσκηση και οι κακές πρακτικές άρδευσης, όλα αυτά μπορούν να υποβαθμίσουν την παραγωγικότητα της γης. Σκοπός της Ημέρας για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας είναι η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
      Η μετατροπή των εύφορων εδαφών σε έρημο, με κύριο ένοχο τον άνθρωπο, πλήττει σοβαρά πάνω 100 χώρες στον κόσμο. Προκαλεί εξάντληση των διαθέσιμων αποθεμάτων νερού, διάβρωση και κατολίσθηση των εδαφών, καθώς και πλημμύρες.
      Στη χώρα μας, το ένα τρίτο των εδαφών υπόκειται σε υψηλό δυνητικό κίνδυνο ερημοποίησης.

    9. Περιβάλλον

      Engineer

      Περίπου 347.853 κυβικά μέτρα νερού κατάφεραν να εξοικονομήσουν το 2017 Ισπανοί αγρότες σε μία έκταση 34.340 στρεμμάτων. Για να το πετύχουν αυτό, χρησιμοποίησαν το έξυπνο και φιλικό προς το περιβάλλον εργαλείο για εξοικονόμηση νερού, “ACUAS”. Το εργαλείο, το οποίο δημιουργήθηκε από τη μη κερδοσκοπική περιβαλλοντική οργάνωση WWF, είχε ως στόχο να βοηθήσει τους αγρότες να μην ξεπεράσουν το όριο άρδευσης που είχαν. Υπήρχε, λοιπόν, η ανάγκη ποιοτικής παραγωγής των προϊόντων σε συνδυασμό με τη συγκεκριμένη ποσότητα νερού που έπρεπε να καταναλωθεί.
      Το ευφυές εργαλείο, λοιπόν, λαμβάνει δεδομένα για τις ανάγκες των καλλιεργειών με βάση την ποιότητα του εδάφους, δίνοντας στους αγρότες στοιχεία για την ακριβή ποσότητα του νερού που χρειάζεται η καλλιέργεια.
      Η WWF τονίζει πως η δημιουργία ενός τέτοιου εργαλείου εντάσσεται στην κατεύθυνση που ακολουθεί η ίδια για βιώσιμη παραγωγή σε συνδυασμό με περιβαλλοντική προστασία. Είναι χαρακτηριστικό πως το εργαλείο χρησιμοποιήθηκε για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια (2013-2017), δίνοντας κάθε φορά την ευκαιρία στους αγρότες να βρίσκονται μέσα στα επιτρεπόμενα όρια χρήσης αρδευτικού νερού.
    10. Περιβάλλον

      Engineer

      Στην ακύρωση του Προεδρικού Διατάγματος προστασίας του Υμηττού οδηγεί απόφαση-βόμβα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ). Σύμφωνα με το σκεπτικό, ο καταργηθείς πλέον Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (ΟΡΣΑ) θα έπρεπε πριν από τη σύνταξη του ΠΔ 187/2011 να έχει προχωρήσει σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
       
      Την υπόθεση είχε παραπέμψει στο Ευρωδικαστήριο το ΣτΕ. Ενάντια στο διάταγμα προστασίας του όρους είχαν προσφύγει επτά δήμοι (Κρωπίας, Ελληνικού - Αργυρούπολης, Παπάγου - Χολαργού, Ηλιούπολης, Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης, Παιανίας - Γλυκών Νερών και Γλυφάδας), οι οποίοι ζητούσαν την ακύρωση των αυστηρότερων όρων προστασίας - περιορισμό των χρήσεων γης- που θεσπίστηκαν για την ανάσχεση της δόμησης στον Υμηττό.
       
      Πηγή: http://www.thepressproject.gr/article/81243/To-Eurodikastirio-akuronei-tin-prostasia-tou-Umittou
    11. Περιβάλλον

      Engineer

      Μια νησιωτική χώρα, όπως η Ελλάδα, οφείλει να φροντίζει ως κόρην οφθαλμού τα μοναδικά παράκτια οικοσυστήματά της. Ωστόσο, ο θαλάσσιες περιοχές Natura 2000 καλύπτουν μόλις το 6% των εθνικών μας υδάτων, αφήνοντας έτσι ένα σοβαρό κενό. Το κενό αυτό επιχειρεί σήμερα, έστω και με καθυστέρηση, να καλύψει το υπουργείο Περιβάλλοντος, προτείνοντας τον χαρακτηρισμό 19,3 εκατομμυρίων στρεμμάτων θαλάσσιων περιοχών. Ανάμεσα σε αυτές, το μεγαλύτερο μέρος του Κορινθιακού Κόλπου, η θαλάσσια περιοχή στην Κρήτη, η ευρύτερη περιοχή των Παξών, της Πύλου, της Ανδρου, του στενού ανάμεσα στην Καβάλα και στη Θάσο.
       
      Σήμερα, το Εθνικό Δίκτυο Natura 2000 περιλαμβάνει 403 περιοχές, καλύπτοντας το 27,1% της έκτασης της χώρας (35.747,40 τ.χλμ). Από αυτές τις περιοχές, οι 152 έχουν θαλάσσιο τμήμα, ενώ μόνο 16 περιοχές Natura είναι αμιγώς θαλάσσιες (αντιστοιχούν στο 6% των εθνικών μας υδάτων). Η έλλειψη αυτή επισημάνθηκε πριν από δύο χρόνια, στην τελευταία ανασκόπηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας (για τη διατήρηση των οικοτόπων και της άγριας χλωρίδας και πανίδας, Οδηγία 92/43/ΕΟΚ).
       
      Προ δεκαημέρου, λοιπόν, το υπουργείο Περιβάλλοντος έδωσε σε διαβούλευση έναν κατάλογο με 100 περιοχές που προτείνεται να ενταχθούν στο δίκτυο Natura. Πρόκειται είτε για νέες περιοχές ή για επεκτάσεις υφισταμένων, με σκοπό την προστασία κάποιου ή κάποιων απειλούμενων ειδών ή οικοτόπων. Στις προτάσεις του ΥΠΕΝ κυριαρχούν οι θαλάσσιες περιοχές (περίπου 19,3 στρέμματα), ενώ οι χερσαίες καταλαμβάνουν μόλις 474.000 στρέμματα.
       
      Οι στόχοι Ε.Ε., ΟΗΕ
       
      «Σε επίπεδο έκτασης των περιοχών Natura, η Ελλάδα καλύπτει τους στόχους της Ε.Ε. και του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα. Εκεί όπου υστερούμε είναι οι θαλάσσιες περιοχές», εξηγεί στην «Κ» η γενική γραμματέας του ΥΠΕΝ Χριστίνα Μπαριτάκη. «Σε επίπεδο ΟΗΕ, οι στόχοι για την προστασία της βιοποικιλότητας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι να ρυθμίζεται με μέτρα διαχείρισης το 17% των χερσαίων εκτάσεων και το 10% των θαλάσσιων. Με την πρότασή μας, λοιπόν, το ποσοστό των ελληνικών θαλάσσιων περιοχών Natura ανεβαίνει κατά 17%».
       
      Η επιλογή των περιοχών έγινε με βάση μελέτες που εκπονήθηκαν για λογαριασμό του ΥΠΕΝ και τις προτάσεις των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών. «Με την καταγραφή και επικαιροποίηση της κατάστασης των ειδών και των οικοτόπων της χώρας, έχουμε πλέον στα χέρια μας ένα εξαιρετικό διαχειριστικό εργαλείο», λέει η κ. Μπαριτάκη. «Πρόθεσή μας είναι να συνεχίσουμε, και για τον λόγο αυτό αναζητούμε πηγές χρηματοδότησης».
       
      Ειδικά για τις θαλάσσιες περιοχές, οι προτάσεις του υπουργείου έχουν ως στόχο την προστασία αμμοσύρσεων που καλύπτονται διαρκώς από θαλάσσιο νερό μικρού βάθους, λιβαδιών Ποσειδωνίας, υφάλων, υποθαλάσσιων σχηματισμών που δημιουργούνται από εκπομπές αερίων και θαλασσίων σπηλαίων που βρίσκονται εξ ολοκλήρου ή κατά το ήμισυ κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Επίσης, την προστασία απειλούμενων ειδών όπως η Caretta caretta και σημαντικών για την ορνιθοπανίδα περιοχών. Οι μεγαλύτερες από τις νέες προτεινόμενες περιοχές είναι οι ακτές της νότιας Μάνης (382.000 στρ.), η παράκτια θαλάσσια ζώνη της Ανδρου (300.000 στρ.), το βορειοανατολικό άκρο της Κρήτης (Διονυσάδες, Ελάσα και χερσόνησος Σίδερο, 262.000 στρ.), η χερσόνησος του Αθω (200.000 στρ.), οι ακτές της ανατολικής Εύβοιας (178.000 στρ.), ο κεντρικός και ανατολικός Κορινθιακός Κόλπος (166.000 στρ.), η θαλάσσια περιοχή της δυτικής και νοτιοδυτικής Κρήτης (166.000 στρ.).
       

       
      Νησιά και νησίδες
       
      Επίσης περιλαμβάνεται πλήθος νησιών και νησίδων, όπως η παράκτια και θαλάσσια περιοχή της Μακρονήσου, οι νήσοι Λιχάδες, η παράκτια και θαλάσσια περιοχή της βορείου Ανάφης, η Κάσος και τα Κασονήσια, νησίδες και ύφαλοι στη βορειοανατολική Εύβοια, τα Διαπόντια Νησιά (Οθωνοί, Ερεικούσα, Μαθράκι), η Νίσυρος, η νότια Πάτμος, οι Στροφάδες, οι νησίδες Φαλκονέρα, Βελοπούλα και Καράβια, τα Κύθηρα, η Δυτική Σκύρος με τις νησίδες της, Τα Ψαρά και Αντίψαρα, τα νησιά Λειψοί, Αγαθονήσι, Λειψοί, Λέρος, Κάλυμνος, Τέλενδος και οι νησίδες τους.
       
      Μετά την ολοκλήρωση της διαβούλευσης, ο κατάλογος θα εγκριθεί με κοινή απόφαση των υπουργείων Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης και θα αποσταλεί στις κοινοτικές αρχές.
       
      Πηγή: http://www.kathimerini.gr/865998/article/epikairothta/perivallon/to-8alassio-diktyo-natura-epekteinetai
    12. Περιβάλλον

      ted78

      Έκθεση του Πολυτεχνείου, γνωστή στις αρχές από τον Ιούλιο, πιθανολογεί ότι βιομηχανίες στα Οινόφυτα έχουν «θαμμένα στερεά απόβλητα με υψηλή περιεκτικότητα σε εξασθενές χρώμιο», και μάλιστα υποδεικνύει το σημείο (στην περιοχή των βιομηχανιών ΕΛΒΑΛ, ΑΡΜΟΣ, PEPSI) όπου έχουν ενδεχομένως ταφεί.
       
      Θαμμένα στερεά απόβλητα από τα προηγούμενα χρόνια ή διαρροές υγρών αποβλήτων που συνεχίζονται και σήμερα; Αυτό είναι το αίνιγμα στο οποίο οδηγούν τα συμπεράσματα της Τεχνικής Έκθεσης του ΕΜΠ σχετικά με την παρουσία εξασθενούς χρωμίου στον Ασωπό. Υπάρχει κάτι θαμμένο στο έδαφος κάτω από τις εγκαταστάσεις των τριών βιομηχανιών; Το απλούστερο που μπορεί να γίνει, τόσο για τη δημόσια υγεία όσο και για τη δημόσια εικόνα των εταιρειών, είναι οι αρχές να σπεύσουν και να λύσουν άμεσα το μυστήριο.
       
      Μέχρι να το πάρουν απόφαση οι αρχές, το ThePressProject δημοσιεύει αυτούσια την Τεχνική Έκθεση του ΕΜΠ, με τα αποτελέσματα των δειγματοληψιών και ημερομηνία παράδοσης προς το ΥΠΕΚΑ Ιούλιος 2013. Η έκθεση αποτελεί μέρος πρόγραμματος, συχρηματοδοτούμενου από την ΕΕ, με τον τίτλο «Πρόγραμμα LIFE+ Χρώμιο στα υπόγεια νερά της λεκάνης του Ασωπού: τεχνολογίες και μέτρα αποκατάστασης». Φορείς είναι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Πολυτεχνείο Κρήτης, η Ειδική Γραμματεία Υδάτων του ΥΠΕΚΑ, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και οι εταιρείες Intergeo, Alpha Mentor και η ισπανική FMC Foret. Το Life+ Charm ξεκίνησε το 2011 και το τελευταίο παραδοτέο έργο του αναμένεται τον Ιούνιο του 2015.
       
      Η έκθεση αναφέρεται στα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα από την «πραγματοποίηση δειγματοληψιών νερού από διάφορα υδροσημεία (γεωτρήσεις, πηγές, αγωγούς), με σκοπό τη δειγματοληψία και τη διερεύνηση της παρουσίας του Cr(VI) στο υπόγειο νερό της περιοχής».
       
      Ας ξεκινήσουμε από το τέλος, από το τελικό συμπέρασμα της έκθεσης, διότι αυτό αλλάζει εντελώς τα δεδομένα στο ζήτημα του Ασωπού.
       
      1. «Θαμμένα στερεά απόβλητα» με εξασθενές ή «υγρές διαρροές»
      Προς το τέλος της, η έκθεση αναφέρει: «Το γεγονός ότι οι συγκεντρώσεις του Cr(VI) μειώνονται ραγδαία όσο απομακρυνόμαστε από τα σκάμματα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η πηγή της ρύπανσης είναι πολύ κοντά στις γεωτρήσεις και στα σκάμματα. Πιθανές πηγές ανθρωπογενούς ρύπανσης που προκαλούν αυτή την υποβάθμιση της ποιότητας του υπόγειου νερού είναι είτε θαμμένα στερεά απόβλητα με υψηλή περιεκτικότητα σε εξασθενές χρώμιο ή/και υγρές διαρροές που, ακολουθώντας υπόγειες ροές, φτάνουν στο υπόγειο νερό» - η υπογράμμιση δική μας.
       
      Αν πρόκειται για τη δεύτερη περίπτωση (υγρές διαρροές), τότε έχουμε να κάνουμε με μια βιομηχανία που ακόμα και σήμερα, δηλαδή μετά από όλον αυτό τον ντόρο με τον Ασωπό αλλά και το αλλαγμένο μετά το 2011 νομικό πλαίσιο, εξακολουθεί να πετάει τα υγρά της απόβλητα στον υδροφόρο ορίζοντα! Κάτι τέτοιο, πάντως, εκτιμούν οι ερευνητές του Life Charm , φαίνεται μάλλον απομακρυσμένο, δεδομένου ότι η περιοχή εδώ και χρόνια βρίσκεται υπό παρακολούθηση, τόσο από τους επιθεωρητές περιβάλλοντος όσο και από τα ΜΜΕ.
       
      Αν πρόκειται πάλι για το πρώτο σενάριο, τότε μια βιομηχανία έχει στερεά απόβλητα θαμμένα μέσα στο χώρο των εγκαταστάσεων της! Σ’ αυτή την περίπτωση το πιθανότερο είναι η (παράνομη) ταφή να μη συνεχίζεται ως σήμερα. Μπορεί να αποτελούσε πρακτική του παρελθόντος που κάποια στιγμή σταμάτησε, χωρίς φυσικά να σταμάτησαν ταυτοχρόνως και οι συνέπειες για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία...
       
      2. Ανθρωπογενής η ρύπανση στον Ασωπό
      Η έκθεση καταρρίπτει μία από τις βασικές γραμμές άμυνας των βιομηχανιών, μερικές εκ των οποίων εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι η ρύπανση από το χρώμιο μπορεί να μην είναι ανθρωπογενής. Η έκθεση δέχεται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η ρύπανση μπορεί να είναι γηγενής, αλλά στη συνέχεια ξεκαθαρίζει: «Ωστόσο, όπως όλα δείχνουν, οι συγκεντρώσεις του γηγενούς χρωμίου δεν αναμένεται ότι μπορούν να ξεπερνούν τα 100 μg/l – 150 μg/l».
       
      3. Τιμές 160 φορές πάνω από το όριο!
      Η έκθεση διαπιστώνει εξαιρετικά υψηλές τιμές τόσο στο ολικό όσο και στο εξασθενές χρώμιο. Στο μεν χρώμιο η τιμή φτάνει τα 8.680 μg/l (στις 17.4.2013), ενώ στο εξασθενές χρώμιο τα 7.270 μg/l. Και οι δύο ανώτατες τιμές αφορούν τη δειγματοληψία στα σκάμματα 1 και 2 (SKA-1 και SKA-2), εντός των εγκαταστάσεων της Pepsi.
       
      Το όριο για το ολικό χρώμιο, όπως έχει τεθεί από Κοινή Υπουργική Απόφαση του 2011, είναι… 50 μg/l ενώ για το εξασθενές χρώμιο, «ύποπτο καρκινογενέσεων στον άνθρωπο» κατά την έκθεση Charm Life, το όριο για τα απόβλητα είναι 30 μg/l. Με άλλα λόγια, οι ανώτατες τιμές που βρέθηκαν για το χρώμιο και το εξασθενές χρώμιο είναι τουλάχιστον 160 φορές μεγαλύτερες από το επιτρεπόμενο όριο!
       
      Για να δοθεί ένα μέτρο σύγκρισης, αξίζει να σημειωθεί ότι στο εισαγωγικό σημείωμα οι επιστήμονες του Life Charm αναφέρονται στο «σημαντικό πρόβλημα που έχει προκαλέσει πολλές ανησυχίες στους κατοίκους της περιοχής», δηλαδή στις «υψηλές συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου [...] στα υπόγεια ύδατα της ΥΛ του Ασωπού, που σε ορισμένες περιοχές εμφανίζουν συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου που φθάνουν τα 100 μg/l». Δηλαδή επιστήμονες και κάτοικοι κινητοποιήθηκαν από τιμές γύρω στα 100 μg/l, ενώ τα σημερινά ευρήματα φθάνουν τα 6.230 μg/l.
       
      4. Η πηγή της ρύπανσης είναι στο τρίγωνο ΕΛΒΑΛ, ΑΡΜΟΣ, PEPSI
      «Η παρουσία των σκαμμάτων με πολύ υψηλές συγκεντρώσεις Cr(VI) εντός των εγκαταστάσεων της PEPSI στα Οινόφυτα οδηγεί με βεβαιότητα στο συμπέρασμα της ύπαρξης ανθρωπογενούς ρύπανσης στην περιοχή που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις των ΕΛΒΑΛ, ΑΡΜΟΣ και PEPSI. Η παρουσία παρόμοιων συγκεντρώσεων Cr(VI) στις γεωτρήσεις παρακολούθησης (INO-N) ανάντη των σκαμμάτων και εντός των εγκατάστασης της ΑΡΜΟΣ ισχυροποιούν το παραπάνω συμπέρασμα».
       
      Η αναφορά στα ονόματα των τριών εταιρειών πρέπει να αντιμετωπιστεί με εξαιρετική προσοχή. Η έκθεση δεν καταλογίζει ρύπανση σε καμία από τις τρεις βιομηχανίες, όμως τοποθετεί στο χώρο με αρκετή ακρίβεια την πηγή της ρύπανσης.
       
      Πάντως, ένας από τους ερευνητές που παίρνουν μέρος στο Life Charm εξηγεί στο TPP ότι «οι δραστηριότητες τόσο στην Pepsi όσο και στην ΑΡΜΟΣ δεν θα μπορούσαν να προκαλέσουν ρύπανση συμβατή με τα ευρήματα της έκθεσης. Οι παραγωγικές διαδικασίες των δύο αυτών επιχειρήσεων δεν δίνουν τέτοια πηγή ρύπανσης».
       
      Η έκθεση αναφέρεται σε δειγματοληψίες που έγιναν στα σκάμματα της PEPSI και σε γεωτρήσεις παρατήρησης εντός της ΑΡΜΟΣ. Δειγματοληψίες δεν έγιναν όμως εντός της ΕΛΒΑΛ, παρότι η εταιρεία του Ομίλου Στασινόπουλου είναι η μόνη από τις τρεις στην οποία έχουν επανειλημμένα μετρηθεί υψηλές τιμές (δες έκθεση ΙΓΜΕΜ Απρίλιος 2013), ενώ συγκαταλέγεται στις 15 εταιρείες που διώκονται ποινικά για τον Ασωπό.
       
      Το διαβιβαστικό
       
      Η Τεχνική Έκθεση φέρει ημερομηνία Ιούλιος 2013, και το διαβιβαστικό έχει σφραγίδα 22/7/2013. Οι υπογράφοντες καθηγητές του ΕΜΠ, Δημήτρης Δερματάς και Δανιήλ Μαμάης διευκρινίζουν πως «η παρούσα ερευνητική εργασία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και για το λόγο αυτό τόσο τα δεδομένα όσο και τα συμπεράσματα που παρουσιάζονται εδώ θα πρέπει να θεωρηθούν ότι βρίσκονται ακόμα σε προκαταρκτικό στάδιο και είναι εμπιστευτικά, καθώς αναμένεται η πραγματοποίηση και άλλων δειγματοληψιών στο πλαίσιο του LIFE-CHARM».
       
      Σύμφωνα με το διαβιβαστικό, η έκθεση παραδόθηκε σε τέσσερις παραλήπτες:
      1. Στην Ειδική Γραμματεία Επιθεώρησης Περιβάλλοντος & Ενέργειας (ΥΠΕΚΑ)
      2. Στο Δήμο Τανάγρας (δήμαρχος Βαγγέλης Γεωργίου)
      3. Στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας (περιφερειάρχης Κλ. Περγαντάς, αντιπεριφερειάρχης Γ. Μουλκιώτης)
      4. Στην Ειδική Γραμματεία Υδάτων, ΥΠΕΚΑ
       
      Με την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, και ειδικότερα με την Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας, και με τους ειδικούς επιθεωρητές περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ, η ομάδα του ΕΜΠ είναι ούτως ή άλλως σε συνεργασία, αφού εκείνοι ήταν που στο πλαίσιο του προγράμματος Life Charm ζήτησαν τη συνδρομή της ερευνητικής ομάδας. (Δεν είναι η πρώτη φορά που οι επιθεωρητές περιβάλλοντος κινούν τις εξελίξεις. Το ίδιο έκαναν και με τη μελέτη που ανέθεσαν στο ΙΓΜΕΜ, την οποία το TPP δημοσίευσε πρόσφατα).
       
      Όμως, τα ερωτήματα που τίθενται είναι:
       
      α. Γιατί οι αρχές δεν δημοσιοποίησαν την έκθεση του ΕΜΠ; Ή, ακόμα, γιατί ερωτώμενες από παράγοντες της περιοχής απαντούσαν πως δεν έχουν λάβει την έκθεση;
       
      β. Τι έκαναν οι αρχές από τη στιγμή που πήραν την έκθεση στα χέρια τους, και ιδίως η Περιφέρεια, η οποία αποτελεί ούτως ή άλλως εταίρο του Life Charm; Μπορεί η Περιφέρεια να μην είναι αρμόδια για την αδειοδότηση όλων των βιομηχανιών στην περιοχή του Ασωπού, έχει όμως αποκλειστικά τη ρητή αρμοδιότητα από τον νόμο 1650/1986 να διακόπτει την λειτουργία όλων των βιομηχανιών, όταν πληροφορείται (με οποιονδήποτε τρόπο) ότι αυτές ρυπαίνουν. Δεν όφειλε να προχωρήσει σε ενέργειες μετά από τόσο σοβαρά ευρήματα;
       
      Πηγή: http://www.thepressproject.gr/article/50792/To-thameno-dilitirio-tou-Asopou
    13. Περιβάλλον

      GTnews

      Η αξιολόγηση των θερμοκρασιακών αποκλίσεων πάνω από μια περιοχή μπορεί να γίνει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους και δεδομένα, όπως για παράδειγμα παρατηρήσεις μετεωρολογικών σταθμών, ραδιοβολήσεων καθώς και δεδομένα αριθμητικών μοντέλων καιρού.
      Στο συγκεκριμένο άρθρο παρουσιάζουμε καταρχάς την ανάλυση της θερμοκρασίας στο επίπεδο των 850 hPa (~1500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια), επίπεδο το οποίο επιτρέπει την παρακολούθηση των θερμικών χαρακτηριστικών των αερίων μαζών που επηρεάζουν μια περιοχή.
      Ο χάρτης που ακολουθεί δίνει για το τρίμηνο Ιουνίου-Αυγούστου 2022 τη συνολική απόκλιση της θερμοκρασίας στη στάθμη των 1500 μέτρων πάνω από την Ευρώπη και ο οποίος δείχνει ότι η μέση θερμοκρασία κινήθηκε πάνω από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα κυρίως στα δυτικά, κεντρικά και βορειοανατολικά τμήματα. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο αποτελεί το γεγονός ότι οι θετικές θερμοκρασιακές αποκλίσεις σε τμήματα της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Ιταλίας ξεπέρασαν τους 3 βαθμούς Κελσίου, γεγονός που συνδέεται με τα έντονα και μεγάλης διαρκείας επεισόδια καύσωνα που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού 2022. Ενδεικτικά το καλοκαίρι του 2022 αποτελεί το θερμότερο καλοκαίρι στην Ευρώπη των τελευταίων τουλάχιστον 140 ετών ξεπερνώντας κατα πολύ τα αντίστοιχα θερμά καλοκαίρια του 2010, του 2018 και του 2003. 
      Στην χώρα μας η θερμοκρασία κινήθηκε πάνω από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα στα δυτικά και βόρεια τμήματα με την θερμοκρασιακή απόκλιση να ξεπερνάει τον 1 βαθμό Κελσίου (κόκκινα χρώματα), ενώ στα υπόλοιπα τμήματα δεν σημειώθηκαν αξιόλογες θερμοκρασιακές αποκλίσεις.

      Γράφημα 1: Θερμοκρασιακές αποκλίσεις στο ισοβαρικό επίπεδο των 850 hPa (~1500 μέτρα πάνω απο την επιφάνεια) κατα τους καλοκαιρινούς μήνες (Ιούνιο-Αύγουστο) του 2022 για την Ευρώπη.
      Στη συνέχεια επικεντρωνόμαστε στη χώρα μας και κατατάσσουμε τα τελευταία 72 καλοκαίρια (1950-2022) υπολογίζοντας το άθροισμα των ωρών όπου η θερμοκρασία στο ισοβαρικό επίπεδο των 850 hPa (~1500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια) υπερβαίνει το 99% των τιμών κατανομής της θερμοκρασίας που έχουν παρατηρηθεί μεταξύ 1981-2010 και τις οποίες ορίζουμε ως  ακραία θερμές ώρες.
      Η ανάλυση δείχνει ότι το καλοκαίρι του 2022 ήταν το 8ο λιγότερο ακραία θερμό τα τελευταία 72 χρόνια ακολουθώντας αυτά του 2020, του 2013, του 1991, του 1976, του 1967, του 1959 και του 1953, με μόλις 6 θερμές ώρες (Γράφημα 2). Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα όπως είναι φυσικό συσχετίζονται με την σημαντική απουσία ακραίων επεισοδίων καύσωνα κατά τη διάρκεια αυτών των καλοκαιριών. Αντιθέτως το καλοκαίρι του 2021, όπως είχαμε τονίσει και πέρυσι με αντίστοιχη ανακοίνωση, ήταν το καλοκαίρι με το μεγαλύτερο αριθμό ακραία θερμών ωρών.
        

      Γράφημα 2: Άθροισμα των ωρών ανά καλοκαίρι (Ιούνιο-Αύγουστο) κατά την περίοδο 1950-2022 όπου η θερμοκρασία στο ισοβαρικό επίπεδο των 850 hPa (~1500 μέτρα πάνω απο την επιφάνεια) υπερβαίνει το 99% των τιμών κατανομής της θερμοκρασίας στα 850 hPa με περίοδο αναφοράς το 1981-2010.
       
      Πηγή δεδομένων: Η ανάλυση βασίζεται στα δεδομένα reanalysis του ERA5 από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεσοπρόθεσμων Μετεωρολογικών Προγνώσεων (ECMWF).
    14. Περιβάλλον

      Engineer

      Το Ισραήλ, ως άνυδρη χώρα, αναγκάστηκε από πολύ νωρίς, εδώ και τουλάχιστον εξήντα χρόνια, να αναζητήσει λύσεις για να αυξήσει την επάρκεια και να μειώσει τη σπατάλη νερού. Επένδυσε για δεκαετίες στην έρευνα και την κατασκευή υποδομών και πλέον θεωρείται πρωτοπόρο σε πολλούς τομείς, όπως η αφαλάτωση και η στάγδην άρδευση. Σήμερα ετοιμάζεται για ακόμα ένα άλμα: να γίνει, από το 2026, η πρώτη χώρα στον κόσμο στην οποία το 100% της κατανάλωσης για την ύδρευση και τη βιομηχανία θα προέρχεται από αφαλάτωση και το 2030 η πρώτη στην οποία σχεδόν το 100% των αστικών λυμάτων θα επαναχρησιμοποιείται μετά από επεξεργασία στη γεωργία.
      Εως το 2005, η κύρια πηγή νερού στο Ισραήλ ήταν η θάλασσα (έτσι ονομάζεται η λίμνη) της Γαλιλαίας. Το 2002, έπειτα από μια παρατεταμένη λειψυδρία, η χώρα αποφάσισε να προχωρήσει στην κατασκευή μεγάλων μονάδων αφαλάτωσης κατά μήκος των ακτών της. Οπως εξηγεί στην «Κ» η Ολγα Σλέπνερ, από την Αρχή Υδάτων του Ισραήλ, μέσα σε δέκα χρόνια κατασκευάστηκαν στη χώρα πέντε μεγάλα εργοστάσια: το πρώτο το 2005 στο Ασκελον (115 εκατ. m3/έτος), ακολουθούμενο από το Παλμαχίμ το 2007 (90 εκατ. m3/έτος), τη Χαντέρα το 2010 (137 εκατ. m3/έτος), το Σορέκ το 2013 (150 εκατ. m3/έτος) και το Ασντόντ το 2015 (100 εκατ. m3/έτος).
      Το μοντέλο που ακολούθησε το Ισραήλ για την τόσο ταχεία ανάπτυξη των υποδομών είναι η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα: όλες οι μονάδες αφαλάτωσης είναι ιδιωτικές (ανήκουν σε δύο εταιρείες) και κατασκευάστηκαν σε σύμπραξη με το δημόσιο (ΣΔΙΤ). Το συμβόλαιο περιλαμβάνει τη συντήρηση και λειτουργία των εργοστασίων για 25 έτη και την πώληση του νερού στο κράτος σε μια συγκεκριμένη τιμή (τη στιγμή αυτή, 0,50 ευρώ/κυβικό, από 0,70 πριν από πέντε χρόνια). Παράλληλα, εδώ και δεκαετίες η χώρα προχώρησε σε μια πολύ μεγάλη αναδιάταξη των υποδομών της, προκειμένου να αντιμετωπίσει το ελλειμματικό ισοζύγιο του πλουσιότερου σε νερό Βορρά και εντελώς άνυδρου Νότου: δημιούργησε μέσω της κρατικής εταιρείας υδάτων Mekorot έναν «εθνικό μεταφορέα», ένα ενιαίο δίκτυο που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, επιτρέποντας και την ενιαία τιμολόγηση του νερού, από όποια πηγή και αν προέρχεται.
      Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Σήμερα βρίσκεται υπό κατασκευήν το μεγαλύτερο εργοστάσιο αφαλάτωσης στον κόσμο στο Σορέκ με στόχο να λειτουργήσει το 2023, το οποίο θα παράγει 200 εκατ. m3/έτος. Επίσης σε διαδικασία διαγωνισμού βρίσκονται ακόμα δύο μονάδες, μία βόρεια της Χάιφα για επιπλέον 100 εκατ. m3/έτος και η επέκταση του Ασντόντ για επιπλέον 100 εκατ. m3/έτος. Με αυτόν τον τρόπο, αναφέρει η κ. Σλέπνερ, το Ισραήλ θα καλύψει με αφαλάτωση έως το 2026 το 100% των αναγκών ύδρευσης, από 80% σήμερα.
      Πώς λειτουργούν όμως αυτές οι μεγάλες μονάδες αφαλάτωσης; Η επίσκεψη στη μονάδα της Χαντέρα (η οποία εξυπηρετεί περίπου 1,2 εκατ. πολίτες) δίνει την ευκαιρία να απαντηθούν αρκετές απορίες. «Το θαλασσινό νερό στην περιοχή μας έχει υψηλή αλατότητα, περίπου 40.000ppm (μέρη διαλυμένων αλάτων ανά εκατομμύριο), και μέσω της μονάδας γίνεται 240 ppm», εξηγεί η Μίριαμ Mπρουσιλόβσκι, τεχνική διευθύντρια της IDE (εταιρείας που διαχειρίζεται τρεις από τις πέντε μονάδες αφαλάτωσης της χώρας). «Το νερό έρχεται στη μονάδα μέσω τριών αγωγών, μήκους 1,25 χλμ., από βάθος 15 μέτρων. Η απορρόφηση είναι αργή, περίπου 45.000 m3/ώρα (περίπου μία πισίνα το λεπτό), ώστε να μην απορροφώνται ψάρια. Κατόπιν υφίσταται δύο στάδια προεπεξεργασίας που απομακρύνουν κάθε σωματίδιο. Στη συνέχεια το νερό αφαλατώνεται μέσω αντίστροφης ώσμωσης. Κατά τη διαδικασία αυτή ανακτάται το 45% της ενέργειας που χρειάζεται το εργοστάσιο. Το μισό από το νερό που απορροφάται από τη θάλασσα μετατρέπεται σε πόσιμο, ενώ το άλλο μισό είναι “συμπυκνωμένο”, καθώς έχει το σύνολο του αλατιού. Αυτό επιστρέφεται στη θάλασσα μπροστά στο εργοστάσιο, όπου αναμειγνύεται με το νερό που χρησιμοποιείται για την ψύξη του παρακείμενου εργοστασίου».
      Το αλμόλοιπο
      Οσον αφορά την επίδραση του αλμολοίπου (δηλαδή του υπολείμματος της επεξεργασίας στο εργοστάσιο αφαλάτωσης) στο θαλάσσιο περιβάλλον, η εταιρεία υποστηρίζει ότι είναι από τα ζητήματα που έχουν πλέον επιλυθεί. «Γίνεται έλεγχος δύο φορές το έτος, με δείγματα από το νερό και τους οργανισμούς του πυθμένα. Το αλμόλοιπο έχει 80.000 ppm αλάτων όταν εισέρχεται στη θάλασσα και σε απόσταση δέκα μέτρων από την έξοδο έχει μόλις 1% περισσότερη αλατότητα από το θαλασσινό νερό», λέει η κ. Mπρουσιλόβσκι. «Τα χημικά που χρησιμοποιούνται στην επεξεργασία του νερού, λ.χ. για να εμποδίζεται η σκλήρυνση των μεμβρανών της αντίστροφης ώσμωσης, είναι κάτω από τα επιτρεπόμενα όρια, τα οποία αναθεωρούνται ανά κάποια χρόνια, ανάλογα με την εξέλιξη της επιστήμης».
      Πάντως κανένα από τα εργοστάσια αφαλάτωσης δεν βασίζεται στη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για να καλύπτει τις ανάγκες του (χρησιμοποιεί ρεύμα από το δίκτυο). «Το νέο εργοστάσιο στο Σορέκ θα καλύπτει μέρος των αναγκών του από φωτοβολταϊκά. Το ενεργειακό κόστος είναι σήμερα 3,3 KW/m3 νερού, από 4-4,5 KW/m3 πριν από λίγα χρόνια, και στα νέα εργοστάσια θα είναι στα 2,9 KW/m3», εξηγεί η εκπρόσωπος της IDE. Τέλος, όσον αφορά τις 53.000 μεμβράνες που χρησιμοποιούνται στο εργοστάσιο της Χαντέρα, περίπου το 12% ανανεώνεται κάθε δέκα χρόνια και συνήθως πωλείται σε εταιρείες που έχουν ανάγκη για παραγωγή χαμηλότερης ποιότητας νερού.
      Υδάτινες «γέφυρες» με Ιορδανία και Παλαιστίνη
      Στις άνυδρες περιοχές, η διαχείριση του νερού είναι ζήτημα επιβίωσης. Στη συγκεκριμένη «γειτονιά» του κόσμου, η διαχείριση του νερού της Θάλασσας της Γαλιλαίας και του ποταμού Ιορδάνη υπήρξε ήδη από τη δεκαετία του ’60 πηγή έντασης ή συγκρούσεων ανάμεσα στο Ισραήλ, στη Συρία, στον Λίβανο και στην Ιορδανία. Σήμερα το Ισραήλ έχει υπογράψει δύο συμφωνίες για την παροχή νερού στην Ιορδανία και στην Παλαιστινιακή Αρχή. Στην πρώτη περίπτωση, το Ισραήλ συμφώνησε να παρέχει 100 εκατ. m3 ετησίως από τη Θάλασσα της Γαλιλαίας (στην Ιορδανία, το «κενό» μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης νερού είναι 500 εκατ. m3/ετησίως). Το νερό παρέχεται με την εξής συμφωνία: τα πρώτα 50 εκατ. m3 ετησίως προς 0,04 ευρώ/m3 και οτιδήποτε πάνω από αυτό προς 0,80 ευρώ/m3. «Η τιμή του νερού είναι χαμηλή γιατί αυτή τη στιγμή είναι παράγοντας ειρήνης ανάμεσα στις δύο χώρες», λέει ο Λιόρ Γκούτμαν, εκπρόσωπος της Mekorot. Οι δύο χώρες συζητούσαν πριν από λίγα χρόνια την κατασκευή κοινού εργοστασίου αφαλάτωσης, όμως η συμφωνία δεν προχώρησε. Το αίτημα για αύξηση της μεταφοράς νερού από τη Γαλιλαία στην Ιορδανία είναι ενδεχομένως και ένας από τους λόγους (μαζί με τον περιβαλλοντικό) για τους οποίους η Mekorot προχώρησε σε ένα μεγάλο έργο, για τη μεταφορά αφαλατωμένου νερού στη Θάλασσα της Γαλιλαίας: σε πρώτη φάση 120 εκατ. m3/έτος. Το έργο, που κόστισε 250 εκατ. ευρώ, θα λειτουργήσει δοκιμαστικά τον Νοέμβριο. Στην περίπτωση της Παλαιστινιακής Αρχής, η κατάσταση είναι σαφώς πιο περίπλοκη. Η διαχείριση των υδατικών πηγών της Παλαιστίνης είναι πηγή συγκρούσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές ήδη από τη δεκαετία του ’60. Με τη Συμφωνία του Οσλο τέθηκαν συγκεκριμένοι περιορισμοί στις απολήψεις νερού μέσω γεωτρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Οχθη και το Ισραήλ δεσμεύτηκε για την παροχή συγκεκριμένης ποσότητας νερού. Σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, το Ισραήλ εκμεταλλεύεται μέσω γεωτρήσεων το μεγαλύτερο μέρος των υπόγειων υδάτων της Λωρίδας της Γάζας, ενώ στην Παλαιστινιακή Αρχή εμποδίζεται η διάνοιξη νέων γεωτρήσεων, με αποτέλεσμα τα παλαιστινιακά εδάφη να αντιμετωπίζουν οξύ πρόβλημα. Από την πλευρά του το Ισραήλ υποστηρίζει ότι έχει μειώσει τις απολήψεις μέσω γεωτρήσεων και παρέχει στην Παλαιστινιακή Αρχή πολύ περισσότερο νερό από όσο ορίζει η Συμφωνία του Οσλο.
      Αρδευση από λύματα
      Στο Ισραήλ οι ανάγκες ύδρευσης αντιπροσωπεύουν το 40% της συνολικής κατανάλωσης νερού. Το 51% όμως αφορά την άρδευση. Στον τομέα αυτό η χώρα πρωτοπορεί τεχνολογικά, έχοντας αναπτύξει τη στάγδην άρδευση και άλλες μεθόδους περιορισμού της σπατάλης νερού εδώ και δεκαετίες, καταφέρνοντας να καλλιεργήσει μεγάλα τμήματα της ερήμου. Επιπλέον, μεγάλο μέρος των αναγκών (45%) καλύπτεται από επεξεργασμένα λύματα, τα οποία διοχετεύονται στις αγροτικές περιοχές με χωριστό δίκτυο. «Περίπου το 87% των λυμάτων στη χώρα καθαρίζονται και χρησιμοποιούνται στη γεωργία. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο, με δεύτερο υψηλότερο την Ισπανία με 20%», εξηγεί ο Λιορ Γκούτμαν, εκπρόσωπος της Mekorot (σ.σ. στην Ελλάδα η επαναχρησιμοποίηση νερού για άρδευση είναι κάτω από 1%). «Το νερό που αντλείται από τη θάλασσα είναι σε 4 ώρες από τη Μεσόγειο στα σπίτια μας. Επειτα από 72 ώρες αφότου καταλήξει στην αποχέτευση έχει καθαριστεί και χρησιμοποιείται στη γεωργία, έως και 470 χλμ. μακριά. Εως το 2030 θα καθαρίζεται σχεδόν το σύνολο των λυμάτων και θα μεταφέρεται και στις πιο απομακρυσμένες καλλιέργειες για άρδευση, υποκαθιστώντας την ανάγκη για γεωτρήσεις». Η Netafim είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο στην ανάπτυξη συστημάτων άρδευσης. «Ολα έγιναν από ανάγκη», λέει ο Γκαλ Τζόρνταν, αντιπρόεδρος της εταιρείας. «Σήμερα το 95% της γεωργίας στο Ισραήλ χρησιμοποιεί στάγδην άρδευση. Παράλληλα, αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό του επαναχρησιμοποιούμενου νερού στην άρδευση, 30% το 2015, 45% σήμερα. Σε όλο τον πλανήτη η κλιματική αλλαγή αλλάζει τις συνθήκες για τη γεωργία. Ο τρόπος που χρησιμοποιείται σήμερα θα είναι επαρκής για ακόμη 5-7 χρόνια, αλλά δεν θα μπορεί να λειτουργήσει σε 15 χρόνια. Η αλλαγή δεν θα έρθει μόνο μέσα από τους αγρότες, αλλά και τις ιδιωτικές εταιρείες και τις κυβερνήσεις. Σήμερα μιλάμε για «γεωργία ακριβείας», δηλαδή τη χρήση τεχνολογίας πληροφοριών ώστε να εξασφαλίζεται ότι η καλλιέργεια και το έδαφος θα λάβει αυτό ακριβώς που χρειάζεται για τη μεγιστοποίηση της παραγωγής, ελαχιστοποιώντας το περιβαλλοντικό αποτύπωμα». Μια από τις εταιρείες που συνεργάζεται η Netafim στη χώρα μας είναι η Agrohellas στην Ορεστιάδα, πετυχαίνοντας 68% μικρότερη κατανάλωση νερού για την καλλιέργεια ρυζιού.
      Πολλά βήματα μπροστά στη διαχείριση υδάτων
      Το υπόλοιπο της αφαλάτωσης (νερό με διπλάσια αλατότητα) επιστρέφει στη θάλασσα στη Χαντέρα (αριστερά). Στο εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων Σαφντάν (κέντρο) καταλήγουν τα λύματα του Τελ Αβίβ μέσω ενός τεράστιου αγωγού. Δίπλα στη θάλασσα της Γαλιλαίας (δεξιά) υπάρχουν εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού, που καλύπτουν τις ανάγκες του βόρειου Ισραήλ.
       
         
    15. Περιβάλλον

      GTnews

      Η αξιολόγηση των θερμοκρασιακών αποκλίσεων πάνω από μια περιοχή μπορεί να γίνει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους και δεδομένα, όπως για παράδειγμα παρατηρήσεις μετεωρολογικών σταθμών, ραδιοβολήσεων καθώς και δεδομένα αριθμητικών μοντέλων καιρού.
      Στο συγκεκριμένο άρθρο παρουσιάζουμε καταρχάς την ανάλυση της θερμοκρασίας στο επίπεδο των 850 hPa (~1500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια), επίπεδο το οποίο επιτρέπει την παρακολούθηση των θερμικών χαρακτηριστικών των αερίων μαζών που επηρεάζουν μια περιοχή.
      Ο χάρτης που ακολουθεί δείχνει για το τρίμηνο Ιουνίου-Αυγούστου 2023 τη συνολική απόκλιση της θερμοκρασίας στη στάθμη των 1500 μέτρων πάνω από το Βόρειο ημισφαίριο και ο οποίος δείχνει ότι στο μεγαλύτερο μέρος αυτού η μέση θερμοκρασία κινήθηκε πάνω από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα. Οι μεγαλύτερες θετικές θερμοκρασιακές αποκλίσεις (> 3 ˚C) εντοπίζονται κυρίως σε τμήματα της Βόρειας Αμερικής και του Βορείου Ατλαντικού, ενώ σημαντικές θετικές αποκλίσεις (> 2 ˚C) εντοπίζονται και σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, τα βόρεια και ανατολικά τμήματα της Ασίας και τοπικά σε τμήματα της Βόρειας Αφρικής.
      Στην χώρα μας η θερμοκρασία κινήθηκε πάνω από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα στις περισσότερες περιοχές με την θερμοκρασιακή απόκλιση να ξεπερνάει τον 1 βαθμό Κελσίου, ενώ οι μικρότερες θερμοκρασιακές αποκλίσεις εντοπίζονταν στα νοτιότερα νησιωτικά τμήματα.
       

      Γράφημα 1: Θερμοκρασιακές αποκλίσεις στο ισοβαρικό επίπεδο των 850 hPa (~1500 μέτρα πάνω απο την επιφάνεια) κατα τους καλοκαιρινούς μήνες (Ιούνιο-Αύγουστο) του 2023 για το Βόρειο ημισφαίριο.
      Στη συνέχεια επικεντρωνόμαστε στη χώρα μας και κατατάσσουμε τα τελευταία 44 καλοκαίρια (1979-2023) υπολογίζοντας το άθροισμα των ωρών όπου η θερμοκρασία στο ισοβαρικό επίπεδο των 850 hPa (~1500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια) υπερβαίνει το 99% των τιμών κατανομής της θερμοκρασίας που έχουν παρατηρηθεί μεταξύ 1981-2010 και τις οποίες ορίζουμε ως ακραία θερμές ώρες.
      Η ανάλυση δείχνει ότι το καλοκαίρι του 2023 ήταν το 2ο πιο ακραία θερμό τα τελευταία 44 χρόνια με 179 θερμές ώρες έχοντας τον ίδιο αριθμό θερμών ωρών με το 2007 (Γράφημα 2). Το πιο θερμό καλοκαίρι παραμένει αυτό του 2021, οπότε η χώρα μας επηρεάστηκε από δύο πολυήμερους καύσωνες. Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα όπως είναι φυσικό συσχετίζονται με το ισχυρό και μεγάλης διάρκειας (15 ημέρες) επεισόδιο καύσωνα του Ιουλίου που επηρέασε την χώρα μας.
       

      Γράφημα 2: Άθροισμα των ακραία θερμών ωρών ανά καλοκαίρι (Ιούνιο-Αύγουστο) κατά την περίοδο 1979-2023.
       
      Πηγή δεδομένων: Η ανάλυση βασίζεται στα δεδομένα reanalysis του ERA5 από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεσοπρόθεσμων Μετεωρολογικών Προγνώσεων (ECMWF).
    16. Περιβάλλον

      Engineer

      Τα έξοδα χρήσης ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου είναι σίγουρα χαμηλότερα από αυτά ενός συμβατικού. Ωστόσο καλό είναι να τα γνωρίζουμε.
      Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα μπορεί να είναι πιο ακριβά στην αγορά αλλά είναι σίγουρα πιο οικονομικά στη χρήση αφού δεν χρειάζονται αναλώσιμα και σέρβις με την κλασσική έννοια. Πόσο όμως κοστίζει η φόρτισή τους; Πήραμε τα ηλεκτρικά της ελληνικής αγοράς, τα βάλαμε στην πρίζα και απαντάμε για το καθένα ξεχωριστά.
      Για να υπολογίσουμε το κόστος μία πλήρους φόρτισης, πήραμε τη χωρητικότητα της μπαταρίας στο 100% και τη χρέωση της ΔΕΗ στο νυχτερινό τιμολόγιο, τιμολόγιο που λογικά θα χρησιμοποιούν όλοι οι κάτοχοι ηλεκτρικών οχημάτων, φορτίζοντας το βράδυ στο σπίτι τους.
      Αυτό που δεν μπορεί να υπολογιστεί, είναι η επιβάρυνση στη συνολική κατανάλωση του νοικοκυριού που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των λοιπών χρεώσεων του λογαριασμού, είτε ο κάτοχος ηλεκτροδοτείται από τη ΔΕΗ είτε από κάποιον εναλλακτικό πάροχο.
      Εστω κι έτσι, οι αναγνώστες θα αποκτήσουν μία εικόνα για τα έξοδα οδήγησης ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου.
      Nissan Leaf 3.1€
      Το Nissan Leaf το εμπορικά πιο δημοφιλές ηλεκτρικό αυτοκίνητο στον κόσμο, έρχεται στην βασική του έκδοση με κόστος 33.900 ευρώ, ισχύ 150 ίππων και αυτονομία 270 χιλιομέτρων. Για μία πλήρη φόρτιση της μπαταρίας των  40kWh  απαιτούνται 3,1 ευρώ στο νυχτερινό τιμολόγιο.
      VW e-Golf 2€
      To VW e-Golf με τα 136 άλογα, και την μπαταρία των 35,8 kWh, προσφέρει επίσημη αυτονομία 231 χιλιομέτρων και έχει κόστος αγοράς των 39,950 ευρώ.
      Το δημοφιλές μοντέλο στην ηλεκτρική του εκδοχή απαιτεί 2.8 ευρώ για μία πλήρη φόρτιση, σε νυχτερινό ρεύμα και με αυτό το «καύσιμο» καταναλώνει με τα συμβατικά πρότυπα κάτι περισσότερο από 1 ευρώ για κάθε 100 χιλιόμετρα.
      BMW i3 3,3€
      Το τελευταίο BMW i3, ένας από τους πρωτοπόρους στην ηλεκτροκίνηση, αποδίδει 170 ίππους και βελτιωμένη αυτονομία στα 260 χιλιόμετρα. Για να επιτύχει τα νούμερα αυτά, πρέπει να φορτιστεί πλήρως η μπαταρία των 42.2 kWh. Αν η φόρτιση γίνει με νυχτερινό ρεύμα, η διαδικασία θα κοστίσει 3,3 ευρώ.
      Jaguar i-Pace 7,1€
      Η πολυτελής Jaguar i-Pace είναι από τα πιο πρόσφατα μοντέλα της αγοράς με εντυπωσιακές αυτονομίες που φτάνουν τα 370 χιλιόμετρα. Οι 394 ίπποι που καθιστούν ιδιαίτερα σπορ το μοντέλο, χρειάζονται όμως πολύ ρεύμα. Ετσι, για μία πλήρη φόρτιση του συστήματος των  90kWh, θα απαιτηθούν 7,10 ευρώ.
      Audi e-Tron55 quattro 7,50€
      Στην πολυτελή κατηγορία, διαπρέπει και το Audi e-Tron55 quattro προσφέροντας επίσημα νούμερα αυτονομίας στα 428 χιλιόμετρα! Με το πακέτο μπαταρίας των 95 kWh που απαιτείται, μία πλήρης φόρτιση για το εντυπωσιακό μοντέλο της Audi, πάντα σε νυχτερινο τιμολόγιο, θα χρειαστείτε 7,50 ευρώ.
      Mercedes EQC 400 4Matic 6,8€
      Το ολοκαίνουργιο ηλεκτρικό της Mercedes, ακούει στο όνομα EQC 400 4Matic. Με 408 ίππους υπόσχεται «φορτισμένες» ηλεκτρικές συγκινήσεις αλλά και αυτονομία 417 χιλιομέτρων που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Οι ευτυχείς ιδιοκτήτες που θα παρκάρουν και θα φορτίζουν μία EQC στο γκαράζ τους, θα χρειάζονται μόλις 6,8 ευρώ για κάθε πλήρη φόρτιση.
      Φυσικά, όπως αναφέραμε στην αρχή, αυτό που δεν μπορεί να υπολογιστεί είναι η επιβάρυνση του ισοζυγίου του λογαριασμού ρεύματος ενός νοικοκυριού από την προσθήκη αυτής της ημερήσιας φόρτισης που θα επιβαρύνει και τις επιμέρους χρεώσεις του λογαριασμού ρεύματος.
      Τέλος, για κάθε φόρτιση που δεν γίνεται στο σπίτι, θα πρέπει να υπολογίζετε και τα τέλη στάθμευσης σε ένα γκαράζ αλλά και κόστος ανά λεπτό φόρτισης.
    17. Περιβάλλον

      Engineer

      Παρά την τελευταία απόφαση-σταθμό της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία αποφάνθηκε ότι η μελέτη για την επιλογή της περιοχής της χωματερής βασίζεται σε βιβλιογραφικά στοιχεία και παρά την Πράξη Βεβαίωσης της Παράβασης από τους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, οι οποίοι επιβεβαιώνουν ότι η περιοχή του Γραμματικού είναι ακατάλληλη για τη χωροθέτηση ΧΥΤΑ, τα έργα συνεχίζονται κανονικά.
       
      Οι κάτοικοι της περιοχής με αγωνία περιμένουν να παρέμβει εισαγγελέας, ωστόσο «αυτό το έργο δεν τολμάει να το αγγίξει κανείς», υποστηρίζουν οι ίδιοι.
       
      Οδοιπορικό στο «Μαύρο Βουνό» του Γραμματικού. Το αποκαλούν πια «Βουνό ΧΥΤΑ». Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν δάσος, τώρα είναι εργοτάξιο. Πίσω από τη ράχη του βουνού ανατέλλει το «μεγάλο έγκλημα». Ετσι αποκαλούν οι ντόπιοι τη χωματερή που δημιουργείται με σκοπό να υποδεχτεί τα σκουπίδια της Ανατολικής Αττικής, σε μικρή ακτίνα από τη λίμνη του Μαραθώνα, τις κατασκηνώσεις «Αθιτάκη», το σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο του Ραμνούντα, τον Ευβοϊκό Κόλπο και το χωριό του Γραμματικού.
       
      Ανάβαση στο βουνό, μέσα στο σύννεφο σκόνης που σήκωσε στο πέρασμά του το τελευταίο φορτηγό. Μόλις καταπέσει, το παρμπρίζ του αυτοκινήτου γίνεται κάδρο στο έργο της άνοιξης: η χαμηλή βλάστηση και τα δέντρα που με πείσμα ξαναφυτρώνουν στην καμένη -επί σειρά ετών- γη του Γραμματικού. Μέχρι να ξεκινήσουν τα έργα για τη χωματερή εδώ υπήρχαν μόνο μικρά δρομάκια που εξυπηρετούσαν ντόπιους βοσκούς και αγρότες που ήθελαν να πάνε στο χωράφι τους. Σε κάποια σημεία οι λακκούβες μοιάζουν με τάφροι. «Λόγω ακτιβισμού τις ανοίξαμε», λέει ένας κάτοικος θυμίζοντας τα γεγονότα του 2009 -είχαν σκαφτεί για να μην μπορούν να περάσουν τα ΜΑΤ και τα βαριά μηχανήματα. Η χάραξη των πυλών που οδηγούν στη χωματερή έγινε, σύμφωνα με τους κατοίκους, «στο πόδι».
       
      «Το βλέπεις εκείνο το σπίτι; Από εκεί προβλέπεται να περάσει ο δρόμος. Δεν είχε ενημερώσει το ΥΠΕΚΑ την Πολεοδομία ότι απαγορεύεται να βγάλει καινούργιες άδειες και ο άνθρωπος έβγαλε οικοδομική άδεια στον υποτιθέμενο δρόμο», ισχυρίζεται κάτοικος της περιοχής.
       
      Καθώς πλησιάζουμε στη χωματερή, το τοπίο αλλάζει βίαια. Το βουνό, σκαμμένο, θυμίζει νταμάρι. Σ' αυτή την πλευρά του βουνού «ευδοκιμούν» οι σιδεριές, οι γερανοί και οι σκαλωσιές ύψους δεκάδων μέτρων που ξεφυτρώνουν από την πλαγιά. Μηχανήματα εκσκαφής εργάζονται πυρετωδώς για τη διάνοιξη των οδών από όπου θα περάσουν τα απορριμματοφόρα. Θα καταλήξουν σε ένα τμήμα του βουνού, με θέα τον Ευβοϊκό Κόλπο, μια ανάσα από τη θάλασσα στην πλαγιά που τώρα είναι καλυμμένη με μαύρη πλαστική γεωμεμβράνη, από την οποία θα περνούν τα μολυσμένα σταγονίδια των σκουπιδιών. Τι κι αν οι μηχανικοί που στο παρελθόν έχουν επιβλέψει την τοποθέτηση παρόμοιας μεμβράνης γνωρίζουν ότι «οι μεμβράνες δεν είναι σίγουρο ότι θα στεγανοποιήσουν το χώρο», ότι «ο χρόνος ζωής τους είναι περιορισμένος» και ότι «συνεχίζουν να μολύνουν το περιβάλλον ακόμα και 50 έτη μετά τη διακοπή της λειτουργίας τους». Σύμφωνα με μετρήσεις που πραγματοποίησε το κλιμάκιο του Πανεπιστημίου Αθηνών με επικεφαλής τον δρα Α. Κεπελερτζή, καθηγητή στο τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, στην περιοχή γύρω από κάθε χωματερή η μόλυνση εκτείνεται σε απόσταση 15 χλμ. Σε βάθος 20, 50, 70 και 100 μέτρων ανιχνεύθηκε κάδμιο, αρσενικό, κυάνιο, μόλυβδος και ψευδάργυρος.
       
      Δίπλα στην είσοδο του ΧΥΤΑ βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγίας, περιτριγυρισμένο από τα μνήματα των 121 θυμάτων της αεροπορικής τραγωδίας του «Ηλιος». Περιττό να μιλάει κάποιος για σεβασμό των νεκρών, τη στιγμή που οι παραβάσεις οι οποίες έχουν γίνει, θα γίνουν μελλοντικά απειλή για ένα ολόκληρο οικοσύστημα. Μία από αυτές της παραβάσεις φάνηκε κατά την επίσκεψή μας στο σημείο, και αφορά στο μεγάλο υδατορέμα Σουλνάρθι το οποίο περνάει από το κεντρικό κύτταρο της χωματερής, αν και η μελέτη το τοποθετεί 300 μέτρα πιο μακριά. Αυτό το ρέμα θα μολύνει τις πηγές υδροδότησης, τη Λίμνη του Μαραθώνα, τον Ευβοϊκό, ενώ τα θαλάσσια ρεύματα θα τα μεταφέρουν από τους Αγ. Αποστόλους Καλάμου μέχρι τη Ραφήνα και όπου τα θαλάσσια ρεύματα πηγαίνουν, ρυπαίνοντας τη θάλασσα και τις παραλίες -με συνέπεια και τη μόλυνση των θαλάσσιων περιοχών.
       
      Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κοινότητας Γραμματικού Γιώργο Κοροβέση, «με την τελευταία βροχή μεταφέρθηκαν στη θάλασσα σωλήνες, σακούλες και εργαλεία. Με κάθε βροχή φεύγει η μεμβράνη που είναι στερεωμένη με λάστιχα αυτοκινήτων. Ολα κατέληξαν από κάτω στη θάλασσα και στην παραλία της Φώκιας», τονίζει ο ίδιος. Οι παραλίες αυτές το καλοκαίρι γεμίζουν κόσμο. Μια ματιά στο χάρτη της περιοχής και συνειδητοποιείς πως πρόκειται να μολυνθούν τα νερά που όλη η Αττική κάνει μπάνιο. Επιπλέον η κατασκευή της μονάδας επεξεργασίας υγρών αποβλήτων βρίσκεται σε άλλη θέση από την προβλεπόμενη στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου. «Εκτός όλων, κινδυνεύει η πολιτιστική μας κληρονομιά», τονίζει ο πρόεδρος της Κοινότητας Γραμματικού. Στον απέναντι λόφο βρίσκεται ο Ραμνούντας. Απέχει από τη χωματερή περίπου 3,5 χλμ., ωστόσο τα αρχαιολογικά ευρήματα που χρονολογούνται στον 6ο αιώνα π.Χ. «βρίσκονται σε ολόκληρη την περιοχή».
       

       
       
      «Το οικολογικό κόστος δεν υπολογίζεται με νούμερα. Είναι τεράστιο», λέει από το Λονδίνο όπου εργάζεται ο Κυριάκος Γκίκας, μέλος της Επιτροπής Αγώνα κατά των ΧΥΤΑ, από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με το ζήτημα, πριν από 9,5 χρόνια. Με πρωτοβουλία του ίδιου ξεκίνησε η καταγγελία στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή (είναι φορέας σαν το δικό μας Συνήγορο του Πολίτη) και η συνέχεια δόθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Αναφορων. «Το περιβαλλοντικό σκάνδαλο είναι τεράστιο, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα θα είναι ανυπολόγιστη. Με τα τοξικά στον Ευβοϊκό η αλιεία θα είναι απαγορευτική», τονίζει ο ίδιος. Επειτα από έρευνα που έκανε ο ίδιος για τους αγρότες της περιοχής, διαπίστωσε ότι «περίπου 1.450 οικογένειες ζουν από τον κάμπο του Μαραθώνα. Φαντάσου να προσπαθούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους -δεν θα τα αγοράζει κανείς. Θα γίνει ο Μαραθώνας, ο Ασωπός της Αθήνας. Επιπλέον οι αέριοι ρύποι θα διαχέονται στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Αν οι άνεμοι είναι νότιοι, θα μολύνει τον Βαρνάβα και το Καπανδρίτι, αν είναι βόρειοι θα μολύνει όλο το λεκανοπέδιο».
       
      «Από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι γνωστές οι γαλαρίες του Γραμματικού. Οι υπόγειες στοές και τα πηγάδια. Η μόλυνση θα είναι βαθιά και εκτεταμένη. Θα έρθει η στιγμή που δεν θα μπορούμε να φάμε, να πιούμε και να αναπνεύσουμε», λέει η Κατερίνα Λιούτα, επίσης μέλος της Επιτροπής. Μετακόμισε από την Αθήνα στο Γραμματικό το 2008. «Είχα άγνοια. Δεν με ενδιέφερε ποτέ η χωματερή. Εμαθα τι συμβαίνει όταν ήρθαν τα μηχανήματα του εργολάβου μαζί με τα ΜΑΤ κάτω από το σπίτι μου. Δεν πρόκειται για ένα πρόβλημα του Δήμου Μαραθώνα, αλλά της Αθήνας και της Εύβοιας», ισχυρίζεται η ίδια και συνεχίζει: «Ο εισαγγελέας δεν έχει παρέμβει. Το έργο συνεχίζεται με κυβερνητική εντολή. Από ό,τι φαίνεται, κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον Μπόμπολα».
       

    18. Περιβάλλον

      Engineer

      Το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έργο στα Βαλκάνια, που αφορά στην επανασύσταση της Λίμνης Κάρλας η οποία βρίσκεται στα όρια των νομών Λάρισας και Μαγνησίας, μετά από πολλές περιπέτειες και δυσκολίες που είχαν ως αποτέλεσμα την πολυετή καθυστέρηση ολοκλήρωσης των σχετικών έργων, είναι πλέον πραγματικότητα. Τα εγκαίνια τελέστηκαν με κάθε επισημότητα την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2018, σηματοδοτώντας το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για την περιοχή.
      Ποια είναι όμως η πρόσφατη ιστορία της Λίμνης;
      Όλα ξεκίνησαν το 1962 όταν αποφασίστηκε η αποξήρανση της φυσικής λίμνης προκειμένου να αντιμετωπιστούν πλημμυρικά φαινόμενα στην περιοχή και νέες εκτάσεις 80 χιλ. στρεμμάτων να αποδοθούν στους αγρότες ως καλλιεργήσιμη γη, όπερ και εγένετο. Ωστόσο, όπως διαπιστώθηκε στην πορεία, οι επιπτώσεις στο οικοσύστημα και τον υδροφόρο ορίζοντα αποδείχθηκαν πολύ δυσμενέστερες σε σχέση με τα προσδοκώμενα οφέλη.
      Παρ' όλη τη διαταραχή του περιβάλλοντος, χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 4 δεκαετίες μέχρι να δρομολογηθεί το έργο επαναδημιουργίας της Λίμνης το οποίο άρχισε να υλοποιείται από τον (πλέον μακρινό) Σεπτέμβριο του 1999 και εντάχθηκε αρχικά στο  Γ΄ ΚΠΣ 2000-2006, μετά ως έργο γέφυρα στο ΕΣΠΑ 2007-2013 καθώς και στο ΕΣΠΑ 2014-2020. Το συνολικό κόστος των έργων ανήλθε τελικά σε 320 εκατ. ευρώ.
      Τα ολοκληρωμένα έργα
      - «Ταμιευτήρας Κάρλας και συναφή έργα»
      - «Κατασκευή των απαιτούμενων έργων τροφοδοσίας της λίμνης Κάρλας από τον π. Πηνειό»
      - «Κατασκευή έργων ενίσχυσης της ύδρευσης της μείζονος περιοχής Βόλου»
      - «Κατασκευή έργων ανάδειξης περιβάλλοντος λίμνης Κάρλας»
      - «Μέσα ερμηνείας έργων ανάδειξης περιβάλλοντος λ. Κάρλας»
      - «Κατασκευή υπολειπομένων εργασιών έργου επαναδημιουργίας λίμνης Κάρλας, Α΄ Φάση»
      - «Κατασκευή υπολειπομένων εργασιών έργου επαναδημιουργίας λίμνης Κάρλας, Β΄ Φάση»
      - «Κατασκευή συμπληρωματικών αντιπλημμυρικών έργων και έργων ορεινής υδρονομίας στη λεκάνη της λίμνης Κάρλας»
      - «Κατασκευή υπολειπομένων αντιπλημμυρικών έργων στη λεκάνη λίμνης Κάρλας»
      - «Δημοσιότητα του έργου Επαναδημουργίας λίμνης Κάρλας»
      - «Κατασκευή έργων μεταφοράς και διανομής νερού λίμνης Κάρλας, Α΄ Φάση» για την άρδευση 22.100 στρεμμάτων της περιοχής
      Τα οφέλη
      Το μείζονος σημασίας περιβαλλοντικό έργο που υλοποίησε η Περιφέρεια Θεσσαλίας αναμένεται να φέρει πολλαπλά οφέλη στην περιοχή, τόσο σε περιβαλλοντικό όσο και σε οικολογικό επίπεδο.
      Η νέα λίμνη επιφάνειας 38 χιλ. στρεμμάτων θα ενισχύσει την άρδευση 150 χιλ. στρεμμάτων γης συνολικά στον Θεσσαλικό Κάμπο. Η απόληψη νερού από τη Λίμνη θα ανέρχεται σε 47 εκατ. κ.μ. νερού ετησίως ενώ σε πρώτη φάση θα αρδεύονται 55 χιλ. στρέμματα. Υλοποίηθηκαν σημαντικές αντιπλημμυρικές παρεμβάσεις όπως οι διευθέτηση του χειμάρρου Αμύρου και του ρέματος του οικισμού της Ανάβρας.
      Ο ταμιευτήρας της Κάρλας θα καλύψει επίσης το 50% των αναγκών ύδρευσης του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου, μία παράμετρος του έργου με υψηλότατο δείκτη ωφελιμότητας. Εξίσου σημαντική είναι και η λειτουργία της περιοχής ως υδροβιότοπου (ήταν παλαιότερα ο 2ος μεγαλύτερος στην Ευρώπη).
      Αναδείχθηκε η πλούσια ιστορία τη Λίμνης, της αρχαίας Βοιβηίδας για την οποία υπάρχουν μαρτυρίες ήδη από την εποχή του Ομήρου. Μάλιστα σύμφωνα με τη μυθολογία, στην περιοχή της λίμνης, ο θεός Απόλλωνας ερωτεύτηκε την Κυρήνη που γέννησε τον Ασκληπιό.
      Η ηλικία της φυσικής λίμνης υπολογίζεται στα 800 χιλ. χρόνια. Κατά την διάρκεια των αρχαιολογικών εργασιών, που ήταν μέρος του ευρύτερου έργου, αποκαλύφθηκε οικισμός σε έκταση 3,5 στρεμμάτων ο οποίος ανάγεται στο τέλος της Νεολιθικής Περιόδου, ο οποίος με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού αναδείχθηκε και είναι πλέον οργανωμένος, επισκέψιμος χώρος. Οι αρχαιολόγοι έφεραν επίσης στο φως πληθώρα αρχαιολογικών ευρημάτων όπως εργαλεία, αγγεία, κοσμήματα κ.α.
      ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
      Δείτε παρακάτω στιγμιότυπα των εγκαινίων από το Κέντρο Πληροφόρησης Λίμνης Κάρλας στο Στεφανοβίκειο, το Εκθεσιακό Κέντρο Φυσικής Ιστορίας και Πολιτισμού στα Κανάλια και φυσικά, από την ίδια τη Λίμνη. 










        


       
      Φίλιππος Παναγόπουλος-ypodomes.com
    19. Περιβάλλον

      Engineer

      Οι υπεράκτιες ανεμογεννήτριες στέκονται πάνω σε πέδιλα από τσιμέντο και σίδερο στον πυθμένα της θάλασσας, σε βάθη συχνά μεγαλύτερα από 40 μέτρα.
       
      Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται σε μικρή κλίμακα υπεράκτιες ανεμογεννήτριες χωρίς θεμέλια, που επιπλέουν στον ωκεανό.
       
      Αυτή η αιολική τεχνολογία μπορεί να είναι φθηνότερη από τις συμβατικές υπεράκτιες ανεμογεννήτριες που ενσωματώνουν το κόστος των υποδομών στον πυθμένα και να λειτουργήσει σε περισσότερες περιοχές αφού δεν εξαρτάται από το βάθος.
       
      Είχατε διαβάσει στο econews για τρεις πλωτές αιολικές τεχνολογίες.
       
      Μια από αυτές, το πλωτό σύστημα της νορβηγικής Statoil πήρε το πράσινο φως για να εγκατασταθεί στα ανοιχτά των ακτών της Σκωτίας.
       
      Το πλωτό φωτοβολταϊκό αποτελείται από πέντε ανεμογεννήτριες ισχύος 6 Μεγαβάτ έκαστη που θα λειτουργήσουν σε ύδατα με βάθος άνω των 100 μέτρων.
       
      Οι ειδικοί της βρετανικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «The Carbon Trust» υποστηρίζει ότι με την κατάλληλη υποστήριξη και «Έρευνα & Ανάπτυξη» οι πλωτές ανεμογεννήτριες θα μπορούσαν να παράσχουν οκτώ ως 16 Γιγαβάτ υπεράκτιας αιολικής ισχύος μόνο στη Βρετανία ως το 2050.
       
      Οι πλωτές ανεμογεννήτριες θα μπορούσαν επίσης να σπρώξουν προς τα κάτω το κόστος της αιολικής ενέργειας σε επίπεδα κάτω από τις 100 Στερλίνες ανά Μεγαβατώρα από 140 Στερλίνες ανά Μεγαβατώρα που είναι σήμερα.
       

       
      Πηγή: http://www.econews.gr/2015/11/06/ploto-aioliko-hywind-126582/
    20. Περιβάλλον

      Engineer

      Το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό επί στέγης στον κόσμο είναι εγκατεστημένο σε ένα εμπορικό κέντρο στις Φιλιππίνες.
       
      Με ισχύ 2,9 Μεγαβάτ, η εν λόγω φωτοβολταϊκή συστοιχία τροφοδοτεί τις εργασίες του εμπορικού κέντρου και είναι το μεγαλύτερο ιδιωτικό ηλιακό σύστημα αυτοπαραγωγής στη χώρα.
       
      Η εταιρεία Robinsons Land που έκανε την εγκατάσταση σχεδιάζει να εγκαταστήσει συνολικά δέκα φωτοβολταϊκά συστήματα σε στέγες εμπορικών κέντρων φτάνοντας συνολικά τα 12,5 Μεγαβάτ ως το τέλος του έτους.
       
      Η φωτοβολταϊκή συστοιχία των 2,9 Μεγαβάτ εγκαταστάθηκε στο εμπορικό κέντρο Robinsons Starmills στο Σαν Φερνάντο στην επαρχία Παμπάνια των Φιλιππίνων.
       
      Τα δέκα φωτοβολταϊκά σε εμπορικές στέγες θα παράγουν 16 εκατομμύρια Κιλοβατώρες «πράσινης» ηλεκτρικής ενέργειας ετησίως απομακρύνοντας 8.760 τόνους διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα κάθε χρόνο, ποσότητα ισοδύναμη με τη φύτευση 223.965 ανεπτυγμένων δέντρων.
       
      Τα φωτοβολταϊκά της Robinsons Land θα καλύψουν το 30% των αναγκών ηλεκτροδότησης των εμπορικών κέντρων.
       
      Απώτερος στόχος της εταιρείας είναι η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων και στα 41 εμπορικά κέντρα που διαθέτει χωρίς να έχει τεθεί συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
       
      Πηγή: http://www.econews.gr/2016/06/07/fotovoltaiko-stegis-filippines-130588/
    21. Περιβάλλον

      Engineer

      Ολα ξεκίνησαν για τους λάθος λόγους, όπως συνήθως. Στα μέσα του 2000 το (τότε) υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ ίδρυσε τον πρώτο φορέα για τη διαχείριση προστατευόμενης περιοχής στη Ζάκυνθο, λίγο μετά την παραπομπή της χώρας στο Ευρωδικαστήριο για την αδυναμία ή/και απροθυμία της πολιτείας να προστατεύσει τις περιοχές ωοτοκίας της καρέτα καρέτα. Ακολούθησαν το 2002 ο φορέας για την περιοχή Σχινιά-Μαραθώνα, μετά τη δικαστική διαμάχη για τη χωροθέτηση του ολυμπιακού κωπηλατοδρομίου και άλλοι 25 φορείς. Ακριβώς είκοσι χρόνια μετά, οι (36 πλέον) φορείς διαχείρισης πρόκειται να καταργηθούν, μέσα από μια συνολική αναμόρφωση του συστήματος.
      Δύο είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της νέας δομής, όπως περιγράφονται στο σχέδιο νόμου που έδωσε σε διαβούλευση το υπουργείο Περιβάλλοντος. Κατ’ αρχάς, δημιουργείται μια νέα κεντρική δομή, ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ), που υπάγεται απευθείας στο υπουργείο. Ο Οργανισμός αυτός αναλαμβάνει σε κεντρικό επίπεδο την επιστημονική και διοικητική υποστήριξη του συστήματος προστατευόμενων περιοχών, εκπονεί και παρακολουθεί την εθνική πολιτική και τα σχέδια δράσης. Ο Οργανισμός χωρίζεται σε δύο τομείς (βόρειου και νότιου τομέα) και σε 24 μονάδες διαχείρισης, στις οποίες θα συγχωνευθούν οι σημερινοί 36 φορείς διαχείρισης.

      Οι μονάδες θα ασχολούνται με το επιστημονικό έργο και με την ενημέρωση/ευαισθητοποίηση των τοπικών κοινωνιών. Η κάθε μονάδα θα συνεπικουρείται από μία ή περισσότερες τοπικές επιτροπές συμβουλευτικού χαρακτήρα, στην οποία θα συμμετέχουν επιστήμονες και εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης, περιβαλλοντικών οργανώσεων και παραγωγικών φορέων.
      Οσον αφορά τους πόρους για τη χρηματοδότηση του νέου συστήματος (που ήταν και ένα από τα βασικά ζητούμενα την τελευταία εικοσαετία) θα χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ έσοδα μπορούν να προέλθουν από ευρωπαϊκά προγράμματα, από ήπιες εμπορικές δραστηριότητες (λ.χ. πώληση τουριστικών ειδών), από ποσοστό των εισπράξεων από τις άδειες θήρας, από εισιτήριο όπου υπάρχει (λ.χ. Σαμαριά).
      Ως προς το προστατευόμενο αντικείμενο, οι περιοχές Natura θα χωρίζονται σε τέσσερις ζώνες κλιμακούμενης προστασίας (από τον πυρήνα έως την περιφερειακή ζώνη), σε καθεμία από τις οποίες αντιστοιχούνται συγκεκριμένες χρήσεις γης. Το υπουργείο απέσυρε την Τετάρτη την πρόβλεψη περί εξορυκτικών δραστηριοτήτων στους πυρήνες, ωστόσο τη διατήρησε σε όλες τις υπόλοιπες ζώνες, παράλληλα με άλλες ασύμβατες χρήσεις.
      Πώς αποτιμάται λοιπόν η πρόταση του υπουργείου από ανθρώπους που τα τελευταία χρόνια παρακολουθούν ή εμπλέκονται στη διαχείριση των περιοχών αυτών; «Εχω επιφυλάξεις ως προς ορισμένα σημεία», λέει στην «Κ» η Ιφιγένεια Καγκάλου, καθηγήτρια Οικολογίας Υδάτινων Οικοσυστημάτων στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και πρόεδρος του φορέα της λίμνης Κάρλας τα τελευταία 10 χρόνια. «Υπήρχαν πολλές δυσλειτουργίες στο σύστημα. Οι φορείς ακροβατούσαμε ανάμεσα στον ρόλο μιας περιβαλλοντικής οργάνωσης και ενός κρατικού φορέα. Επιπλέον, επί δύο δεκαετίες δεν είχαν δοθεί τα απαραίτητα εργαλεία στους φορείς για να ασκήσουν το έργο τους, υπήρξε ολιγωρία. Η δημιουργία ενός κεντρικού φορέα έχει κάποια πλεονεκτήματα, όπως το ότι θα λυθεί το χρηματοδοτικό πρόβλημα και θα υπάρξει οργανωτική και διοικητική υποστήριξη. Εχω όμως επιφυλάξεις για την αυτοτέλεια και την ευελιξία των νέων “μονάδων” σε σχέση με τους φορείς διαχείρισης. Για παράδειγμα, αν θα είναι σε θέση να γνωμοδοτήσουν αρνητικά σε ένα έργο, ή θα υποκύπτουν στις πιέσεις των ανωτέρων τους. Νομίζω ότι η κατάργηση των φορέων αποφασίστηκε πρόχειρα».
      «Επί της αρχής δεν είναι προβληματικό», εκτιμά η Θεοδότα Νάντσου, υπεύθυνη περιβαλλοντικής πολιτικής στην οργάνωση WWF. «Οι φορείς είχαν όντως μεγάλο διοικητικό φόρτο, επομένως η κεντρική διαχείριση είναι καλή ώστε οι μονάδες να ασχολούνται μόνο με το επιστημονικό έργο. Πρέπει, ωστόσο, να δούμε πώς θα στελεχωθεί και θα λειτουργήσει ο ΟΦΥΠΕΚΑ. Οσον αφορά τις χρήσεις γης, επί της αρχής είναι καλό να υπάρχει ένα ενιαίο σύστημα, ώστε να μην επιλέγει ο καθένας ό,τι θέλει. Υπάρχουν όμως λάθη: για παράδειγμα το δάσος είναι μια οικολογική κάλυψη και όχι χρήση γης, που να επιτρέπεται ή όχι και, κυρίως, να αλλάζει. Για πρώτη φορά επιτρέπονται κτίρια σε πυρήνες προστατευόμενων περιοχών. Επίσης, σε όλες τις ζώνες πλην του πυρήνα επιτρέπονται μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων –από τι πρέπει να προστατευθεί μια Natura, αν όχι από βιομηχανικές εγκαταστάσεις υψηλής επικινδυνότητας; Το πρόβλημα που δημιουργείται τελικά είναι πολλαπλό, γιατί επιδεινώνονται και η νομοθεσία και η περιβαλλοντική προστασία».
      Οι χρήσεις γης
      «Κατά τη γνώμη μου είναι μια σοβαρή μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία», εκτιμά ο Παναγιώτης Δημόπουλος, καθηγητής Βοτανικής και Οικολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών. «Η ύπαρξη ενός κεντρικού οργανισμού με επιτελικό ρόλο ήταν απαραίτητη, ώστε οι νέες μονάδες να μπορούν να επιβλέψουν την εφαρμογή των διαχειριστικών σχεδίων, που είναι και ο ρόλος τους. Τα διοικητικά συμβούλια των φορέων συχνά αναπαρήγαγαν ένα κομματικό σύστημα – έχω κι εγώ διατελέσει πρόεδρος φορέα στην Πίνδο και γνωρίζω, μπλέκαμε τη διοίκηση με τη διαχείριση. Εχω όμως επιφυλάξεις για τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης, ορισμένες από τις οποίες είναι ασύμβατες με τον χαρακτήρα των προστατευόμενων περιοχών. Νομίζω ότι στον πυρήνα και στην πρώτη ζώνη των προστατευόμενων περιοχών πρέπει να είμαστε πολύ πιο αυστηροί. Ειδικά για τις ΑΠΕ, νομίζω ότι πρέπει να ελέγχονται σοβαρά οι εναλλακτικές και να συνεκτιμάται η επίδραση στη βιοποικιλότητα, όχι απλά να πηγαίνουμε στην “εύκολη λύση” που είναι οι κορυφογραμμές. Οχι όποιος υποβάλει αίτηση για αιολικό πάρκο σε Natura να θεωρείται δεδομένο ότι θα τη λάβει».
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.