davanelou

Γεια χαρα. Για την τοποθέτηση προκατ οικίας για την στέγαση παλιννοστούντων Πόντίων δεν απαιτείται οικοδομική άδεια, αλλά μόνο άδεια εργασιών μικρής κλίμακας. Απαιτείται όμως αρτιότητα του οικοπέδου ή του αγροτεμαχίου;

Η αλήθεια είναι ότι οι ελληνικές εταιρίες που παράγουν συγκολλητή ξυλεία δεν έχουν πιστοποιήσεις. (Φυσικά με την πιστοποίηση δεν εννοώ το iso, γιατί δεν αποτελεί πιστοποίηση για το παραγόμενο προϊόν) Δεν υπάρχουν πιστοποιήσεις, γιατί δεν υπάρχει φορέας που να δίνει πιστοποιητικά παραγωγής συγκολλητής ή επεξεργασμένης ξυλείας στην Ελλάδα. Μόνο στο εξωτερικό γνωρίζω τέτοιους φορείς. Κάθε χρόνο λαμβάνω ένα ενημερωτικό σε σχέση με τις πιστοποιημένες εταιρίες ξυλείας στην Ευρώπη και δεν έχω δει ελληνική εταιρία μέχρι τώρα (ούτε την ΑΒΕΞ, ούτε τον Γιώτα). Η πιστοποίηση έχει διαβαθμίσεις. Υπάρχουν εταιρίες που πιστοποιούνται για παράδειγμα μόνο για δικολλητή ξυλεία (duo) και όχι για πολυκολλητή (bsh). Υπάρχουν εταιρίες που είναι πιστοποιημένες για όλα τα επεξεργασμένα προϊόντα (δοκούς, φορείς Ι, μασιφ πάνελ κτλ).

Η επιλογή ανάμεσα σε ήλους, βλήτρα και βίδες γίνεται με βάση την διατομή της ξυλείας, τον τύπο της και τα δεδομένα της κατασκευής. Σε μικρές διατομές πχ 60Χ120 χιλ. είναι σπάνιο να χρησιμοποιήσεις βλήτρα, διότι οι απαραίτητες ελάχιστες αποστάσεις των βλήτρων μεταξύ τους και από τις ακμές του ξύλου θα σε οδηγήσουν ή σε πολύ μικρά βλήτρα (>8χιλ) ή στην χρήση μεγαλύτερης διατομής (συνήθως σε καθοδηγεί το πρόγραμμα). Τα βλήτρα γενικά είναι λίγο φασαρία στην εφαρμογή, άρα και πιο ακριβά. Αυτό συμβαίνει γιατί απαιτείται προδιάτρηση (!!!) με σχετικά μεγάλη ακρίβεια, ώστε να πετύχεις την τρύπα και στις μεταλλικές πλάκες αλλά και στο ξύλο. Φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι! Γι αυτό προτείνω την χρήση των βλήτρων μόνο όταν μπορείς να χρησιμοποιείς λίγα σε κάθε σύνδεση. Επιπλέον, αν το ξύλο είναι σκληρό πχ. δρυς, καστανιά τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Μου έτυχε μελέτη σε δημόσιο έργο με 14 βλήτρα των 4χιλ. (!) Χ 8 κόμβους Χ 21 ζευκτά σε δρυ...Κάθε τρεις τρύπες θα πετάγαμε και από ένα τρυπάνι! Οι ήλοι είναι μια γενικά ασφαλής επιλογή σε μικρές διατομές, αλλά σίγουρα δεν δίνει και το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Εγώ δεν θα το έβαζα σε εμφανή κατασκευή. Το ίδιο ισχύει και για τις ηλόπλακες (Gang Nail κτλ). Οι συνδέσεις τύπου κύριου φορέα και δευτερεύοντα (εικόνες με τα Simpson Strong Tie) είναι πολύ αξιόπιστες, αλλά δεν έχουν εφαρμογές σε ζευκτά. Απαιτούν πείρους και προδιατρήσεις (και να ψάχνεις την τρύπα) όπως και τα βλήτρα. Επίσης δεν είναι και πολύ φτηνά, οπότε χρησιμοποιούνται μόνο σε λίγες "σοβαρές" συνδέσεις.

Μετά από το πολύ καλό άρθρο του συναδέλφου παραθέτω το link με ένα μικρό συνοπτικό οδηγό που έφτιαξα: http://xylinaspitia.blogspot.com/2009/03/blog-post_9764.html

Λάκες μπορείς να έχεις με σατινέ, μάτ ή γυαλιστερή επιφάνεια. Η επιλογή γίνεται βάση την αισθητική που θέλεις να έχει η κατασκευή. Τις πιο πολλές φορές επιλέγεται η σατινέ επιφάνεια, γιατί η γυαλιστερή τονίζει τις πιθανές ατέλειες. Επίσης, λάκες μπορείς να βάψεις με πιστόλι (στο χέρι ή ρομποτικά) ή με ρολό ή με πινέλο. Εξαρτάται από τον τύπο της λάκας και συνήθως το αναγράφει επάνω στο κουτί.

Υπάρχουν 2 τύποι ανιλίνης: νερού και νίτρου (ή διαλυτικού). Η ανιλίνη νερού είναι άοσμη και απόλυτα ασφαλής για την υγεία. Δεν χρησιμοποιείται για συνήθως σε δάπεδα, γιατί στεγνώνει πολύ γρήγορα και μπορεί να δημιουργήσει "πανάδες" & στάμπες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί, μόνο εφόσον βαφτούν ένα-ένα τα σανίδια του δαπέδου και μετά περαστούν. Η ανιλίνη νίτρου προκαλεί αναθυμιάσεις (όπως όλα τα "βερνίκια" νίτρου) και χρησιμοποιείται για δάπεδα. Την προτιμούν οι πατωματάδες, γιατί στεγνώνει πιο αργά και έτσι τους είναι πιο εύχρηστη. Σε γενικές γραμμές καλό είναι για την υγεία τον εφαρμοστών και των χρηστών να χρησιμοποιούνται βερνίκια νερού.

Δες στο βιβλίο του Ελ. Κατσαραγάκη "Ξύλινες κατασκευές" εκδόσεις ΕΜΠ ή στον EC 5.

Πολύ σωστή η παρατήρηση ότι το φράγμα υδρατμών πρέπει να κολλιέται με ειδικές ταινίες, αλλιώς δεν κάνει δουλειά. Τον υαλοβάμβακα με αλουμινόφυλλο μπορούσες να το χρησιμοποιήσεις ως θερμομονωτικό, αλλά δεν μπορούσες να κολλήσεις τα φύλλα αλουμινίου. Αυτό συμβαίνει γιατί στην Ελλάδα οι πιο πολλές κεραμοσκεπές είναι εμφανείς (με εμφανή δοκάρια κτλ), άρα δεν μπορείς να τοποθετήσεις τη θερμ. στρώση με το αλουμίνιο να πατάει πάνω στα σανίδια και μετά να το κολλήσεις. Το προϊόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για μόνωση ανάμεσα στους αμείβοντες, οπότε ο τεχνίτης να έχει πρόσβαση στην πλευρά του αλουμινίου. Παρ΄όλα αυτά, μπορείς να βρεις στην αγορά φ.υ. για να αγοράσεις, απλά το σπορ δεν είναι διαδεδομένο. Κάποτε παρήγγειλα σε γνωστή Ελληνική εταιρία ένα φ.υ. με μεταβλητό Sd (νέα μόδα) και με έψαχνε ο υπεύθυνος εξαγωγών ΝΑ Ευρώπης της Γερμανικής προμηθεύτριας να με ρωτήσει που θα το βάλω! Όταν το είδαν εδώ, δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί αυτό το "τσιγαρόχαρτο" είναι τόσο ακριβό... Γενικά η σωστή τοποθέτηση του φ.υ. είναι πολύ μεγάλη μανούρα. Άλλες ταινίες για τις επικαλύψεις των φύλλων, άλλες ταινίες για αεραγωγούς, καλώδια κτλ., άλλες ταινίες για το τούβλο, άλλες ταινίες για τα καρφιά...Να επισκευάσεις τυχόν τρύπες στο φ.υ., να μην αφήσεις κανένα σημείο ανοιχτό, να στεγανώσεις στα παράθυρα, να "τεζάρει" το φ.υ....5 διαφορετικές ταινίες για φ.υ., άλλες τόσες για τις μεμβράνες. Άντε να εξηγείς ποιο πάει που. Σκέτη τρέλα! Ευτυχώς, μπορείς να χρησιμοποιήσεις άλλα υλικά (όχι μεμβρανοειδή), οπότε η δουλειά είναι πιο εύκολη. Φυσικά, οι υαλοβάμβακες που κυκλοφορούν στην αγορά είναι τρελή μάπα. Στο εξωτερικό μπορείς να βρεις ρολά υαλοβάμβακα με μεγαλύτερη πυκνότητα και εκεί χρησιμοποιούνται ευρέως. Κάποτε, ζήτησα να με προμηθεύσει γνωστή Ελληνική εταιρία με υαλοβάμβακα ποιότητας, αλλά έπρεπε να παραγγείλω τουλάχιστον 5000 τμ...

Αληθινή ιστορία εργοταξιακής τρέλας. Συνεργείο κατασκεύαζε κατοικία. Ο ιδιοκτήτης τους έπρηζε καθημερινά. "Όχι, εδώ δεν είναι καλό. Όχι εκεί είναι στραβό. Όχι έτσι δεν μου αρέσει". Κτλ κτλ κτλ. Τσαντίζονται οι εργάτες και αποφασίζουν να εκδικηθούν τον ιδιοκτήτη, τοποθετώντας ένα μπουκάλι μέσα στον τοίχο, στην πλευρά του κτιρίου που συνήθως φυσούσε. Το μπουκάλι ήταν βαλμένο με την τρύπα του προς την έξω επιφάνεια του τοίχου. Το σοβαντίσανε, ωραία και καλά, και άφησαν μια απειροελάχιστη τρύπα στον σοβά, ίσα ίσα να περνάει λίγο ο αέρας. Αποτέλεσμα, κάθε φορά που φυσούσε, περνούσε ο αέρας μέσα στο μπουκάλι και ακουγόταν ένα δυνατό σφύριγμα, σπάζοντας τα νεύρα του ιδιοκτήτη...ο οποίος προσπαθούσε απεγνωσμένα να καταλάβει γιατί σφυρίζει το σπίτι του!!!

eupalinos Ακριβώς, έτσι λέω και εγώ. Μονώστε τα πάντα, σαν κέλυφος! Τους τοίχους, τις στέγες, τα υπόγεια, όλα. Απλά, προσοχή στην αναπνοή των δομικών στοιχείων και στον αερισμό τους. Γιατί μπορεί εύκολα είτε να "σφραγίσεις" δομικά στοιχεία και να αρχίσουν να σαπίζουν (φαινόμενο "πίσσα & πούπουλα") ή είτε να μπάζει το σπίτι. Και καλά να μπάζει μόνο. Αν μπάζει και σφυρίζει ταυτόχρονα, τί να κάνεις;;;;;

eupalinos Συμφωνώ απόλυτα ότι στην περίπτωση κατασκευής στέγης πάνω σε πλάκα, θα θερμομονώσεις την πλάκα. Μόνο που ο λόγος της καλύτερης απόδοσης της θερμομονωσης στο εσωτερικό της κατασκευής δεν είναι ο μοναδικός. Είναι σημαντικός, αλλά όχι ο μοναδικός. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την επιμήκυνση του χρόνου ζωής της στέγης και αφορά στην μάχη κατά της υγρασίας, της πιθανότητας υγροποίησης και στην απαγωγή της από το εσωτερικό της κατασκευής. Έχει αποδειχθεί ότι οι αμόνωτες στέγες και κατασκευές ζουν περισσότερο από τις μονωμένες. Σημαντική λεπτομέρεια: προσοχή στο ρεύμα αέρα (διάκενο αερισμού) και στην επιλογή του κατάλληλου θερμομονωτικού υλικού. Δεν είναι όλα τα θερμομονωτικά κατάλληλα για χρήση σε ψυχρή στέγη. Δεν είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστείς τον αέρα...Πάει παντού! Γι' αυτό και τείνουν να καταργηθούν οι ψυχρές (κατοικήσιμες) στέγες.

Χάρης Εννοώ ότι ο όρος υγρομόνωση μπορεί να αφορά σε περισσότερα από ένα πράγματα. Είναι θέμα του πως αντιλαμβάνεσαι τον όρο. Η διαφορά ψυχρής και θερμής στέγης έχει να κάνει το που βρίσκεται το διάκενο αερισμού: κάτω ή πάνω από την υγρομονωτική στρώση. Μπορείς να τοποθετήσεις υγρομονωτική στρώση απευθείας πάνω από τη θερμομόνωση και χωρίς πέτσωμα. Μπορείς να την τοποθετήσεις πάνω από τη θερμομόνωση με πέτσωμα, χωρίς διάκενο (για αερισμό). Μπορείς να την τοποθετήσεις πάνω από τη θερμομόνωση με πέτσωμα και με διάκενο. Στις διάφορες λύσεις που επιλέγεις απαιτείται υγρομονωτική μεμβράνη με άλλο μ ή Sd. Ξέρω ότι πολλές εταιρίες παρουσιάζουν διάφορες κατ. λεπτομέρειες για την σωστή εφαρμογή των υλικών τους. Έχω δει κατ. λεπτομέρειες που δεν εφαρμόζουν στην πράξη. Καλό είναι να θέτουμε ερωτήματα και όχι απλά να δεχόμαστε μια λεπτομέρεια. Εικαστική παρέμβαση έκανε αυτός που σχεδίασε την λεπτομέρεια, και το σχόλιο αφορούσε ακριβώς αυτό, ότι τοποθέτησε τσιμεντοκονίαμα στερέωσης κεραμιδιών (;!?!!) επάνω στην θερμομονωτική στρώση σε κεκλιμένη στέγη. Σε τι κλίση στέγης; Σε πόσο καιρό θα αρχίσουν τα κεραμίδια να κυλάνε προς τα κάτω; Θα ήθελα πολύ να το δω στην πράξη. Παρακαλώ, όποιον θέλει να μου το αποδείξει ζωντανά. Θα φτιάξω το μοντέλο της στέγης, θα βάλω τη θερμομόνωση και θα περιμένω να τοποθετήσει τα κεραμίδια κατά την Dow. Νομίζω ότι το πείραμα θα έχει πολύ ενδιαφέρον και γιατί όχι να μην το δείξουμε και στην DOW. Αλλιώς ας μας δείξει η DOW βίντεο με εφαρμογή της λεπτομέρειας αυτής, να μας δώσει και το τηλέφωνο του ιδιοκτήτη να μάθουμε τι προβλήματα έχει. Επιβάλλεται πάντα η στεγάνωση; Γιατί; Έχω δεί πάρα πολλές στέγες χωρίς υγρομόνωση, χωρίς πέτσωμα να μην μπάζουν νερά. Μήπως αυτό εξαρτάται από τα κεραμίδια, την ποιότητα τους και την κλίση της στέγης; Αν χρησιμοποιείς τα εγχώρια κεραμίδια και κλίσεις μικρότερες του 25% σίγουρα θα έχεις πρόβλημα χωρίς στεγάνωση. Αλλά τη δευτερεύουσα στεγάνωση (μεμβράνες κτλ) την βάζεις για την περίπτωση που δεν θα λειτουργήσει η πρωτεύουσα (κεραμίδια, χαλκός, τσίγκος κτλ.) όχι επειδή δεν θα λειτουργεί η επικάλυψη σου έτσι και αλλιώς. Η επικάλυψη είναι διακοσμητική ή έχει μια συγκεκριμένη λειτουργία τελικά; Για τα ασφαλτικά κεραμίδια ισχύει ότι θα κάνεις πάντα ψυχρή στέγη.- Το γιατί, σε αφήνω να το σκεφτείς μόνος σου...

Χάρης Εξαρτάται τι εννοείς με τον όρο υγρομόνωση. Φράγμα υδρατμών; Αδιάβροχη στέγη; Υδατοστεγανή; Σε ψυχρή ή θερμή στέγη; Κάθε περίπτωση μπορεί να απαιτεί διαφορετική λύση και κάθε φορά βάζεις κάτω τα δεδομένα και επιλέγεις. Το ασφαλτόπανο σαν φράγμα υδρατμών μπορεί να χρησιμοποιούσα, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω κάνει ποτέ εως τώρα. Σαν υγρομόνωση πάνω από τη θερμομονωτική στρώση, μόνο σε ειδικές συνθήκες και με προϋποθέσεις.

eupalinos Νομίζω ότι ο τρόπος στερέωσης των κεραμιδιών, όπως τον δείχνει η κατ. λεπτομέρεια, ανήκει σε αυτό που ονομάζεται "εικαστική παρέμβαση" ή ποιητική αδεία του καλλιτέχνη... Παραδοσιακά, χρησιμοποιούσαν τούρκικα ή βυζαντινά κεραμίδια, τα οποία δεν είχαν "ποδαράκια" στερέωσης τους σε καδρόνια. Η τοποθέτηση τους γινόταν είτε επί ξηρώ, δηλαδή απλή τοποθέτηση επάνω σε σανίδωμα, είτε κολυμβητά, δηλαδή τοποθέτηση τσιμεντοκονίας (λάσπης) επάνω σε πέτσωμα και τοποθέτηση κεραμιδιών επάνω στην υγρή τσιμεντοκονία. Στην περίπτωση επι ξηρώ τοποθέτησης ήταν σημαντικό να στερεωθεί η πρώτη(-ες) σειρές με τσιμεντοκονία. Και οι δυο τρόποι προϋποθέτουν πολύ μικρή κλίση και φυσικά έλλειψη θερμομόνωσης στο κεκλιμένο επίπεδο της στέγης. Η θερμομόνωση γινόταν στο επίπεδο της οριζόντιας οροφής, ώστε το εσωτερικό της στέγης να μπορεί με κάποιο τρόπο να αερίζεται. Ο τρόπος αυτός τοποθέτησης κεραμιδιών μοιάζει πολύ με την τοποθέτηση σχιστόπλακας, που χρησιμοποιείται σε Πίνδο, Πήλιο, Αγ. Όρος κτλ. Σήμερα, τα μοντέρνα κεραμίδια τοποθετούνται πάνω σε καδρόνια και δεν απαιτούν χρήση τσιμεντοκονίας. Αυτό έχει τα εξής πλεονεκτήματα: α) μικρότερα νεκρά φορτία στην στέγη β) δυνατότητα τοποθέτησης θερμομονωτικής στρώσης και αερισμό της κάτω από τα κεραμίδια γ)μικρότερο κόστος κατασκευής δ)αποφυγή αποκόλλησης των κεραμιδιών λόγω συστολοδιαστολής της στέγης και ρηγμάτωσης της τσιμεντοκονίας. Ειδικά για τον κορφιά, που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται η τσιμεντοκονία από πολλούς, υπάρχουν ειδικά υλικά για την αγκύρωση των κεραμιδιών και ταυτόχρονα επιτρέπουν τον αερισμό της στέγης από εκεί. Στο εξωτερικό έχει καταργηθεί η χρήση τσιμεντοκονίας και εφαρμόζεται μόνο σε παλαιά κτίρια. Επίσης, κυκλοφορούν κεραμίδια βυζαντινού τύπου με ποδαράκια για στερέωση σε καδρόνια. Δες στο παρακάτω link: http://www.erlus.de/index.php?lg=en&css=2&e1=18&e2=18&art=3&wg=14 Όσο για την ψυχρή στέγη, τείνει να καταργηθεί. Οπότε άστο. Για τα ασφαλτόπανα κτλ., τουλάχιστον όσον αφορά στις ξύλινες στέγες, επίσης τείνουν να καταργηθούν λόγω οικολογικής συνείδησης των καταναλωτών. Αλλά αυτή είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση...

eupalinos Γουστάρω κατασκευή! Ξυλουργικές συνδέσεις, ξύλινα καρφιά (σφήνες). Ουάου! Κρίμα που δεν μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε τέτοιες κατασκευές και εδώ. Τώρα ετοιμάζω μια παρόμοια στέγη, με ξύλα πελεκητά & ξυλουργικές συνδέσεις. Όταν τελειώσει υπόσχομαι να στείλω φωτογραφία. Άρης Χανιά Ειδικά με τους Αρχιτέκτονες έχεις συχνά πρόβλημα στην συνεννόηση. Η αλήθεια είναι ότι βλέπουμε πολλές τέτοιες στέγες σε διαφημιστικά, χωρίς πρόβλημα. Ευτυχώς το ξύλο είναι τόσο ελαστικό που πολλές φορές δεν πιστεύεις ότι μια κατασκευή αντέχει και δεν καταρρέει...

Χάρης Που τέτοια τύχη, Χάρης! Ούτε ελκυστήρα, ούτε υπολογισμό δοκού...Ελκυστήρα όχι, γιατί θα μειώσω το ωφέλιμο ύψος και 9/10 φορές δεν το θέλει κανείς. Υπολογισμός δοκού σε τί; Διαξονική κάμψη; Άστα Χάρης, αν δεις "καλκάνια 8-10-12 μ μήκος, 2-2,5 μ ύψος, χωρίς κολώνες, με ένα σεναζάκι 12 εκ. επάνω, θα αλλάξεις άποψη για το θέμα.

Χαρης Έχεις δίκιο, Χάρης. Η μελέτες δεν πληρώνονται: ούτε σκέτες, αλλά ούτε με περιτύλιγμα την κατασκευή... Όσο εύκολο ή δύσκολο είναι στην μία περίπτωση, άλλο τόσο και στην άλλη, Χάρης. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για τον υπολογισμό της αμοιβής μηχανικού για μια άδεια, οι περισσότεροι συνάδελφοι ζητάνε την ελάχιστη αμοιβή που προκύπτει. Και κάνουν και εκπτώσεις! Μήπως θα πρέπει να μάθουμε να ζητάμε περισσότερα, Χάρης;

Σε γενικές γραμμές οι εμποτισμοί γίνονται με βαριά χημικά που είναι πολύ επιβλαβή στην υγεία. Απλά, κάποιοι είναι λιγότερο επιβλαβείς από άλλους. Αυτούς, το ονομάζουμε "ήπια χημεία" και σε αυτό συγκαταλέγεται ο βόρακας. Γενικά, όλες οι ουσίες που είναι φτιαγμένες για να σκοτώνουν άλλους ζωντανούς οργανισμούς είναι επιβλαβείς και για τον ανθρώπινο οργανισμό.- Ο εμποτισμός όλων των ξύλων μιας κατασκευής, ως μέτρο προστασίας της, έχει καταργηθεί (στα προηγμένα κράτη...) Ξυλεία που έρχεται σε επαφή με τις καιρικές συνθήκες ή είναι μέσα στο χώμα, το νερό κτλ. μπορεί να εμποτίζεται. Σκεφτείτε τις κολώνες της ΔΕΗ. Είναι πισσαρισμένες για να προστατευτεί το ξύλο από τον καιρό. Δεν θα σκεφτόσασταν να πισσάρετε τα ξύλα της στέγης σας, όμως γιατί α) δεν υπάρχει λόγος β) πριν ψοφήσει το σκουλήκι θα έχετε πεθάνει εσείς. Η επιλογή, δική σας...

eupalinos Άλλο το LVL και άλλο τα συγκολλητά GL (US) ή BS (D-A). Το LVL μοιάζει με το κόντρα πλακέ και γίνεται από λεπτά φύλλα ξύλου κολλημένα σε στρώσεις. Τα συγκολλητά τύπου GL ή BS φτιάχνονται από φέτες μασίφ ξύλου πάχους 4-5 εκ. Τα GL ή BS τα μεταφράζει ο Γκιούρδας ως "φορείς από στρώματα σανίδων"!!!! (Έκανα χρόνια να καταλάβω τι ήθελε να πει ο ποιητής και αυτό έγινε μόνο όταν διάβασα το γερμανικό πρωτότυπο...) Δες LVL στην εικόνα για να καταλάβεις.

Εφικτή ναι, επιθυμητή ίσως όχι... Αστειεύομαι Χάρης. Στην περίπτωση στέγης με αμείβοντες χρειάζεσαι είτε ειδική κατασκευή στο σενάζ ή στο περιμετρικό δοκάρι της τοιχοποιίας, είτε ειδική "σφήνα" στον αμείβοντα ώστε να κοντράρει ο αμείβοντας και να λειτουργήσει η σωστά κατασκευή. Και φυσικά για να μειώσεις τις οριζόντιες φορτίσεις θα πρέπει να δώσεις μεγάλη κλίση στην στέγη. Στέγη με αμείβοντες θέλει κανονικά κλίση πάνω από 58%. Αυτό είναι κατασκευαστικά εφικτό, αλλά επιθυμητό όχι, επειδή 99,99% η σοφίτα είναι παράνομή....Αστειεύομαι Χάρης.

Δεν είχε επικάλυψη, ούτε ήταν στην κορυφή λόφου. Το υψόμετρο ήταν 70-80 μ περίπου. Απλά, ήταν μια κατασκευή πανταχόθεν ελεύθερη, οπότε όταν φυσάει δεν υπάρχει τίποτα για να κόβει τον αέρα. Θεωρώ ότι πέρα από πολεοδομίες, γραφειοκρατίες, ιδιοκτήτες κτλ. καλά είναι να γίνεται κάποιος πρόχειρος (έστω) υπολογισμός, ώστε να είμαστε στην ασφαλή πλευρά. Μην ξεχνάμε ότι στον τομέα των ξύλινων κατασκευών τα μαστόρια που απασχολούνται δεν έχουν ούτε τις απαραίτητες γνώσεις και πολλές φορές ούτε καν την εμπειρία, ώστε να βοηθήσουν τον μηχανικό. Έχει χαθεί η παράδοση της τέχνης αυτής στην Ελλάδα και μαζί με αυτή και οι μάστορες της. Και για το πόσο σημαντικό μπορεί να είναι ο υπολογισμός, αλλά κυρίως η εφαρμογή, μιας σωστής ξύλινης κατασκευής θα σας θυμίσω ότι πριν από 5 χρόνια έπεσε ξύλινο σκέπαστρο σε ταβέρνα στο Φίλυρο, Θεσσαλονίκης. Από κάτω έτρωγαν άνθρωποι και από θαύμα δεν σκοτώθηκε κανείς. Το συμβάν βγήκε και στα κανάλια. Επίσης, έπεσε σκέπαστρο σε σούπερ μάρκετ στο Πλαγιάρι. Και πίστεψε με έχω δει και άλλα τέτοια παρόμοια. Ναι, η κατασκευή έγινε από οικονομικό μετανάστη. Ναι, κατά πάσα πιθανότητα έγινε χωρίς οικ. άδεια. Ναι, προφανώς δεν τηρήθηκαν βασικοί κανόνες κατασκευής (μάλλον η συνδεσμολογία τους πρόδωσε). Όμως αν καταλήγουμε εμείς οι "επιστήμονες" να λέμε ότι δεν απαιτείτε υπολογισμός, δεν απαιτείται άδεια, δεν το πλήρωσε ο ιδιοκτήτης, δεν πρόκειται να εφαρμόσει την μελέτη μου ο μάστορας κτλ κτλ κτλ σε τι διαφέρουμε από τον "εμπειροτέχνη" οικονομικό μετανάστη; Σε τι διαφέρουν οι δικαιολογίες μας από το "εντάξει είναι μωρέ, κρατάει"; Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, τελικά.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συνάδελφοι μηχανικοί βρίσκουν ασήμαντο το θέμα του στατικού υπολογισμού σε ένα κιόσκι που μόνο από την επικάλυψη φέρει φορτία 1 τόνου! Μοιάζει απλή κατασκευή, αλλά δεν είναι. Κατ΄αρχήν το πιο δύσκολο πρόβλημα είναι να δώσεις ακαμψία στην κατασκευή σου, χωρίς να το γεμίσεις με χιασμούς...γιατί δεν θα είναι πλέον χρηστικό ως κιόσκι. Δεύτερον, σε μια πυραμοειδή στέγη έχεις συγκέντρωση φορτίων σε ένα σημείο, στην κορυφή, χωρίς να έχεις συνήθως τη δυνατότητα τοποθέτησης υποστυλώματος. Τρίτον, τα κιόσκια τα παίρνει ο αέρας (ειδικά όταν επικαλύπτονται με ελαφρά υλικά) γιατί οι κλίσεις των στεγών είναι μικρές στην Ελλάδα (μικρότερες από 25ο) και έχουν μόνο υποπίεση. Τα ρουφάει ο αέρας, κοινώς! Αν προσθέσουμε και την παντελή έλλειψη σοβαρής αγκύρωσης, τότε το μίγμα είναι τοξικό. Αν σας φαίνονται όλα τα παραπάνω απλά και αστεία, σας προτείνω να δοκιμάσετε να κατασκευάσετε μόνοι σας ένα τέτοιο κιόσκι και να βάλετε το καινούργιο σας το αυτοκινητάκι από κάτω...Μάλλον θα το σκεφτείτε λίγο παραπάνω πριν ξεκινήσετε.

ΟΚ, είναι σπαστικό να σου ζητάνε στατική μελέτη για πέργκολα (ειδικά στην πολεοδομία Θεσσαλονίκης...), αλλά ειδικά για μεγάλες πέργκολες είναι πολύ χρήσιμο. Μια φορά κατασκεύαζα μια πέργκολα τεραστίων διαστάσεων και έκανα στατικό υπολογισμό των δοκών αφού τα ανοίγματα (8,5 μ) δεν άφηναν περιθώρια για λάθη. Περίμενα την ανέγερση για να δω σχετικά προβλήματα ή θέματα που θα παρουσιαζόντουσαν και είδα το εξής απίστευτο: δοκός διατομής 160/240 χιλ. να ταλαντώνεται σαν απλό σχοινί από τον δυνατό άνεμο...Η πέργκολα ήταν τοποθετημένη σε ύψος μόλις 2,5 μ. από το έδαφος!!! Ευτυχώς με το "δέσιμο" της κατασκευής με εγκάρσιες δοκούς "τεζάρισε¨η κατασκευή τελείως. Γι΄αυτό μην το γελάτε είναι πολύ χρήσιμο ακόμα και αν δεν το ζητάνε να γίνονται υπολογισμοί κάπου-κάπου.

Νομίζω ότι για να μπορέσει να γνωματεύσει κανείς θα πρέπει να γνωρίζει όλα τα στοιχεία της κατασκευής, δηλ. άνοιγμα στέγης, τρόπο επικάλυψης, περιοχή εφαρμογής κτλ. Η αλήθεια είναι ότι: α) Οι αμοίβοντες (κεκλιμένοι δοκοί) μοιάζουν εκ πρώτης όψεως σχετικά μικροί στο ύψος. Θα πρέπει όμως να γνωρίζω το υλικό επικάλυψης γιατί αλλάζει κατά πολύ τα δεδομένα. Πχ τα κεραμίδια έχουν 50 κιλά/τμ ενώ τα ασφαλτικά κεραμίδια 15 κιλά/τμ το μέγιστο. β) Ρηγμάτωση μπορεί να σημαίνει απλά σκίσιμο από συστολή του ξύλου. Όταν δηλαδή η ξυλεία έχασε υγρασία (σε εσωτερικό-θερμενώμενο χώρο 9% !!!) παρουσίασε ρωγμή. Αν ισχύει αυτό μην ανησυχείς, γιατί δεν δημιουργεί στατικό πρόβλημα, αλλά μόνο αισθητικό. Αν το ξύλο ήταν συγκολλητό και έσκισε στο σημείο συγκόλλησης, αυτό είναι σοβαρό. Σε άλλη χώρα θα μπορούσες να ζητήσεις αποζημίωση από τον παραγωγό της ξυλείς και να του πάρεις την άδεια (πιστοποίηση) συγκόλλησης. Στην Ελλάδα, ψάξε βρες.... γ) Η στέγη σου είναι τετράρριχτη (4 πλευρές). Τα κεκλιμένα διαγώνια ξύλα- μαχιές (προς τις γωνίες του κτιρίου) μεταβιβάζουν τα φορτία των κοντών-κολοβών αμοιβόντων στους μεγάλους αμείβοντες πάνω στους οποίους είναι συνδεδεμένα. Αμφιβάλλω αν έχει γίνει στατικός υπολογισμός των μαχιών και κατ΄επέκταση αν προστέθηκε αυτή η επιπλέον φόρτιση στον υπολογισμό των αμειβόντων....Το αμφιβάλλω, γιατί τότε οι αμοίβοντες αυτοί θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα ενισχυμένοι. Δεν φαίνεται να συμβαίνει αυτό στην φωτογραφία που έστειλες. Στο εξωτερικό, σχεδόν πάντα, οι τετράρριχτες στέγες είναι στέγες με τεγίδες και όχι με αμείβοντες. Υπάρχει δηλαδή ένα κεντρικό δοκάρι (τεγίδα) πάνω στο οποίο "πατάνε" οι διαγώνιες μαχιές και ένα υποστύλωμα για να μεταβιβάσει τα φορτία.

Δες στο παρακάτω link της σελίδας μας τις συνηθισμένες διατομές. Προσοχή: αυτές είναι ονομαστικές διατομές και χρησιμοποιούνται για στατικούς υπολογισμούς. Στην πράξη, πολλές διατομές είναι λίγο διαφορετικές πχ. η 60/120 χιλ. είναι 55/115 χιλ. Καλό είναι να ρωτήσει κανείς και σε κάποιο ξυλέμπορο τι διατομές και μήκη (κυρίως αυτό) υπάρχουν, αναλόγως με τον τύπο και τη χώρα προέλευσης, ώστε να μην υπολογίζεις κουτουρού... Επίσης καλό είναι να γνωρίζεις αν τα ξύλα θα πλανιστούν, γιατί με το πλάνισμα μπορεί να "χάσεις" μέχρι 1 εκ. Πιστοποιήσεις δεν θα βρείς στα σκεπόξυλα, μόνο σε επεξεργασμένη ξυλεία δηλ. συγκολλητή και τεχνητά ξηραμένη, εφόσον είναι από σοβαρές εταιρείες. Δεν υπάρχει εταιρεία στην Ελλάδα που να παράγει πιστοποιημένη συγκολλητή ξυλεία. Μόνο στο εξωτερικό. http://www.timbertrager.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6&Itemid=41&lang=el