δ.κ.

Η περίπτωση Γ γίνεται, είναι δύο απλές συμβολαιογραφικές πράξεις χωρίς να ‘θίγονται’ πολεοδομικά ζητήματα.. Ο δημήτρης πουλάει-μεταβιβάζει την ιδ.2 στο νίκο και πλέον ιδ.1 και ιδ. 2 θεωρούνται μία ενιαία ιδιοκτησία (αρτια και οικοδομήσιμη κατά κανόνα). Ο νίκος μεταβιβάζει-πουλάει το ποσοστό του από την ιδ. 3 στο δημήτρη και η ιδ. 3 παραμένει ως έχει απλώς αλλάζει το ιδιοκτησιακό. Για την περίπτωση Β η ιδιοκτησία 3 θα μπορούσε ολόκληρη να ενωθεί με την ιδ. 2 καθώς βελτιώνεται η κατά παρέκκλιση αρτιότητά τους (επιτρέπεται). Η ένωση με την ιδ. 1 προφανώς επιτρέπεται. Το αν επιτρέπεται να χωριστεί η ιδιοκτησία 3 έστω και στιγμιαία σε δύο μη άρτια τμήματα τα οποία θα ενωθούν στη συνέχεια στις γειτονικές ιδιοκτησίες είναι ένα θέμα που θέλει ψάξιμο. Υπάρχει σχετική νομολογία που επιτρέπει όμως τη μεταβίβαση μη άρτιου τμήματος από ένα άρτιο κ οικοδομήσιμο οικόπεδο σε άλλο οικόπεδο, με την προϋπόθεση ότι το αρχικό οικόπεδο παραμένει άρτιο και οικοδομήσιμο και μετά την μεταβίβαση του τμήματος. Εσύ όμως θα επιχειρήσεις την κατάτμηση ενός άρτιου (κατά παρέκκλιση) οικοπέδου, η οποία θα δημιουργήσει, στιγμιαία, μη άρτια οικόπεδα. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη απόφαση για την περίπτωσή σου, ώστε να μην μείνεις μόνο στην κοινή λογική που λέει ότι μπορεί να γίνει καθώς βελτιώνονται στη συνέχεια οι ιδιοκτησίες 1 και 2.

Αν μου επιτρέπεται θα ήθελα να σχολιάσω ότι στην επαρχία είναι αρκετά σύνηθισμένη περίπτωση να χωρίζεται ένα κτίσμα στη μέση και να πατάει σε δύο οικόπεδα. Στις περιπτώσεις που έχω συναντήσει η ιστορία έχει περίπου ως εξής, δυο αδέλφια κληρονομούσαν δια λόγου (π.χ. το 60') από τον πατέρα τους ένα οικόπεδο. Συμφωνούσαν (δια λόγου) να κατέχουν και να νέμονται έκαστος το μισό του οικοπέδου. Έβγαζαν στη συνέχεια μια οικοδομική άδεια (ενίοτε για τα μάτια του κόσμου) για το σύνολο του οικοπέδου και έχτιζαν ένα ενιαίο κτήριο το οποίο φρόντιζαν να χωρίσουν εσωτερικά με διαχωριστική τοιχοποιία. Έτσι προέκυπταν δύο λειτουργικά ανεξάρτητες οικίες με κοινό φέροντα οργανισμό. Τυπικά βάσει και τις τότε νομοθεσίας επρεπε να κάνουν συμβόλαιο που να δηλώνουν ότι αποδέχονται οι ανεξάρτητες οικίες τους να έχουν κοινό φέροντα οργανισμό. Προφανώς αυτό δεν συνέβαινε σχεδόν ποτέ. Στη συνέχεια με το περασμα των χρόνων και όταν τα δύο αδέλφια πέθαιναν, οι κληρονόμοι τους κληρονομούσαν το μισό οικόπεδο και μισό κτήριο. Αυτό πλέον συνήθως γινόταν με συμβόλαια (αποδοχή κληρονομιάς) οπότε γινόταν και τυπικά πλέον (μέσω συμβολαίων και μεταγραφή στο υποθυκοφυλάκιο) η κατάτμηση του αρχικού οικοπέδου σε δύο μισά, μέσα στο οποίο υπήρχε το μισό του αρχικού κτηρίου.

Σε ευχαριστώ πολύ που με διαφώτισες πρωτίστως για το καθεστώς εκείνης της εποχής. Έψαξα και εγω μπας και βρω αυτό το κείμενο που αναφέρεις αλλά δυστυχώς δεν βρίκω κάτι. Το μόνο σχετικό που επιβεβαιώνει τα λεγόμενά σου είναι η αποφαση του ΣΤΕ 3661/2005 που ακυρώνει τη δυνατότητα που έδινε ο Ν. 3044/2002 για έγκριση και τροποποίηση των πολεοδομικών σχεδίων οποιασδήποτε κλίμακας και τη θέσπιση όρων δόμησης από άλλα όργανα πέραν του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Κανείς; έστω μια ιδέα ή άποψη. ποιός καθόριζε το 1955-1967 εντός οικισμού (άνευ σχεδίου) πόσο θα χτίσεις; διάβαζα σε άλλη περίπτωση στο forum που η άδεια έλεγε ότι "δεν υφίστανται όροι δόμησης γιατί ο οικισμός στερείται σχεδίου''. άρα έβγαζες άδεια στην οποία δήλωνες εσύ πόσα τ.μ. σκόπευες να χτίσεις και ήταν απλώς στην αρμοδιότητα της πολεοδομίας να το εγκρίνει ή όχι;

Έχω μία συγκεκριμένη απορία και θα ήμουν ευγνώμων σε όποιον μπορεί να με διαφωτίσει. Για να μην ανοίγω νέο θέμα την παρουσιάζω εδώ, λόγω και της συγγένειας του ερωτήματος. Η απορία μου είναι η εξής, το έτος π.χ. 1960 με ποιους κανόνες δομούνταν οικόπεδα εντός οικισμών, υφιστάμενων προ του 1923 άνευ σχεδίου πόλεως; Σημειώνω ότι, Ο ΓΟΚ 55 στο τελευταίο άρθρο του, ορίζει ότι ισχύει μόνο για περιοχές με σχέδιο πόλης. Επίσης ο ΓΟΚ 55 καταργεί τον ΓΟΚ 29 που άρθρα του, αφορούσαν και οικισμούς άνευ σχεδίου πόλης. Επίσης μετά το 1968 (ΦΕΚ 111-Δ-1968) με σχετικό Πολεοδομικό Διάταγμα, καθορίστηκαν όροι δόμησης για τους οικισμούς αυτούς (προ 23 άνευ σχεδίου). Οπότε το ερώτημά μου συνοψίζεται ως εξής, Το διάστημα 1955-1967 με ποιους όρους δόμησης δομούνταν οικόπεδο σε οικισμούς άνευ σχεδίου πόλης; Ελπίζω κάποιος να το γνωρίζει.

Αυτό το κράτος τελικά μας κοροϊδεύει ασχέτως με το ποιο κόμμα είναι στην εξουσία. Διαβάζοντας το νόμο είναι ξεκάθαρες οι περιπτώσεις που ήθελε ο νομοθέτης να σταματήσει η απόδοση ενός πόρου σε συγκεκριμένο φορέα αλλά να συνεχιστεί η είσπραξή του. Σε αυτές τις περιπτώσεις γράφει ότι καταργείται η απόδοσή του στον τάδε φορέα αλλά εφεξής θα αποτελεί έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις που θέλει να καταργήσει μια παρακράτηση, λέει απλώς ότι καταργείται ο τάδε πόρος/κράτηση. Και έρχονται τώρα για την παράγραφο του ΕΜΠ να το ερμηνεύσουν γραμματικά και να πουν ότι δεν είναι ξεκάθαρο αν καταργείται πλήρως. Μα αν ήθελε ο νομοθέτης να σταματήσει μονάχα η απόδοση στη Διεύθυνση Τοπογραφικής τότε θα έγραφε ότι εφεξής θα πηγαίνει στον κρατικό προϋπολογισμό ή θα ανέφερε τον νέο φορέα απόδοσης της κράτησης. Δεν το γράφει όμως. Άρα αφού δεν θα πηγαίνει στην Διεύθυνση Τοπογραφικής που θα πηγαίνει;;; Προφανώς λοιπόν καταργείται. (βέβαια είναι και τόσο πονηροί αυτοί που τα γράφουν που δεν γράφουν ότι καταργείται η κράτηση 1% αλλά η απόδοσή της στη διεύθυνση τοπογραφίας ώστε να υπάρχει πάτημα για παρερμηνείες του κ@λου).

ευχαριστώ πολύ! έχετε δίκαιο. είχα εστιάσει στο ιδιοκτησιακό με αποτέλεσμα να παραβλέπω το ενιαίο του χώρου σαν ΑΗΧ.

Το ερώτημά μου αφορά τον ΑΗΧ της ιδιοκτησίας Β, ο οποίος βλεπει στην αυλή και γειτνιάζει με τον ΑΗΧ της ιδιοκτησίας Α. Στην ιδιοκτησία Α είναι ξεκάθαρο (αγνοώντας και την γειτνίαση με τον υπόψήφιο ΑΗΧ της ιδιοκτησίας Β ότι, (4,6 + 9,2) / 30 = 0,46 (έστω ότι το υποστύλωμα είναι 40x40 και το τοιχείο 40x80) Για τον ΑΗΧ της ιδιοκτησίας Β αν θεωρειθεί ότι έχει άνοιγμα και στο σύνορο με τον άλλο ΑΗΧ, (4,6 + 4,6) / 20 = 0,46 διαφορετικά μόνο με το άνοιγμα προς την αυλή δεν πιάνω το ποσοστό. Υπόψιν και οι δύο ΑΗΧ είναι ισόγειοι, μη θερμαινόμενοι, στεγασμένοι από επάνω (βεράντα). Άρα το ερώτημά μου είναι, η πλευρά ενός ΑΗΧ που βλέπει/γειτνιάζει με άλλον ΑΗΧ θεωρείται άνοιγμα;

Σεβαστή η άποψη του κάθε συναδέλφου. Παρέθεσα την παραπάνω ανάλυση, πληροφοριακά καθώς είναι άποψη και κάποια πολεοδομίας (και από ότι έχω διαβάσει και σε προηγούμενα ποστ και κάποιων άλλων πολεοδομιών). Ελοχεύει δηλαδή ο κίνδυνος να θεωρηθεί τέτοια κατάτμηση άκυρη ακριβώς με το σκεπτικό ότι ο 690/48 μιλάει για οικόπεδα και οικόπεδα θεωρούνται εκτάσεις και σε οικισμούς χωρίς σχέδιο. Ο τίτλος δεν σημαίνει κάτι (τουλάχιστον για κάποιους) καθώς είναι πολλά τα παραδείγματα που σε ένα νομοσχέδιο με τον τάδε τίτλο, χώνονται και διατάξεις και για τελείως άσχετα πράγματα. Όποιος πάντως μπορεί να υποστηρίξει μια τέτοια κατάτμηση <<μαγκιά>> του. tason χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέρεις, μπορεί δύο ιδιοκτήτες για προσωπικούς λόγους να θέλουν οπωσδήποτε να διαχωρίσουν την κοινή τους ιδιοκτησία (Α) σε δύο τμήματα ώστε π.χ. να μπορεί μετά ο ένας να ενώσει το κομμάτι του σε ένα μεγαλύτερο γειτονικό δικό του οικόπεδο (Β). Ή και αν δεν μπορεί να το ενώσει έστω να έχει το κομμάτι του, ανεξάρτητο από το αρχικό (Α),σαν αυλή/κήπο του μεγαλύτερου (Β). Και αυτό γιατί το (Α) μπορεί να είναι μεν άρτιο κατά παρέκλιση αλλά είναι αρκετά μικρό ώστε και να χτίσεις (ό,τι μπορείς να χτίσεις) τότε οι δύο ιδιοκτήτες θα πρέπει να μοιράζονται ένα μικρό σπιτάκι.

Είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζω θέμα με ημιυπαίθριο και θα ήθελα τη βοήθεία σας στην εξής ερώτηση, Θεωρείται ΑΗΧ, στεγασμένος χώρος μη θερμαινόμενος που βλέπει (έχει άνοιγματα) σε ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου ΚΑΙ σε άλλο ΑΗΧ; Το μήκος της πλευράς που βλέπει στον ακάλυπτο δεν αρκεί για να έχω ανοίγματα/περίγραμμα >35%. Άρα μπορεί να μετρήσει στα συνολικά ανοίγματα του χώρου, η πλευρά που βλέπει σε άλλον ΑΗΧ;

Μετά από ψάξιμο και διασταύρωση απόψεων έχω καταλήξει ότι η απαγόρευση κατάτμησης κάτω από το όριο αρτιότητας αφορά και τους οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων και αυτό γιατί, α) Στο γοκ του 85 στον ορισμό <<οικόπεδο>> αναφέρει << Οικόπεδο είναι κάθε γήπεδο που βρίσκεται μέσα στο εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο ή μέσα στα όρια οικισμού χωρίς εγκεκριμένο σχέδιο.>> β) στο ΝΟΚ στον ορισμό του <<οικοπέδου>> λέει, << Οικόπεδο είναι η συνεχόμενη έκταση γης που αποτελεί αυτοτελές και ενιαίο ακίνητο και ανήκει σε έναν ή σε περισσότερους κυρίους εξ αδιαιρέτου και βρίσκεται μέσα σε εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο ή μέσα στα όρια οικισμού χωρίς σχέδιο>> γ) ο 690/48 αναφέρεται στο άρθρο 2 στην απαγόρευση κατάτμησης οικοπέδων. Ο τίτλος του 690/48 μπορεί να λέει για <<σχέδια πόλης>> γιατί απλά μέχρι τότε οικόπεδο θεωρούταν ότι ήταν εντός σχεδίου πόλης. Αργότερα προέκυψαν οι οριοθετήσεις των οικισμών (χωρίς σχέδιο) εντός των οποίων οι εκτάσεις γης χαρακτηρίζονταν ως οικόπεδα. Είναι εύλογο λοιπόν ότι η ουσία του νόμου αφορά το χαρακτήρα μιας έκτασης δηλαδή αν είναι οικόπεδο και όχι αγροτεμάχιο. Η ουσία του νόμου είναι στο κείμενο και όχι στον τίτλο. όσων αφορά την εγκύκλιο 6755/9042/31.7.1987 έγγραφο της δ/νσεως Γ4/β του ΥΠΕΧΩΔΕ πέραν του ότι δεν αφορά ξεκάθαρα οικισμούς <2000 κατ. είναι υποδιαίστερη σε ισχύ από τον ΝΟΚ και τον γοκ.

Το συγκεκριμένο το είχα εντοπίσει και σε άλλη αντίστοιχη συζήτηση του site αλλά έλεγα μήπως υπάρχει διαθέσιμο το έγγραφο και σε <<πιο επίσημη>> μορφή, π.χ. pdf, σαρωμένο κλπ. Σε ευχαριστώ πολύ!

Καλησπέρα, με έχει απασχολήσει και εμένα το παρόν θέμα. Πέρα από την προσωπική ερμηνεία του καθενός σημασία έχει τι ερμηνεία δίνουν και οι πολεοδομίες που είναι οι καθέ αυτό υπεύθυνες. Στην πολεοδομία της περιοχής μου, έχουν την άποψη ότι ο 690/48 αφορά και τους οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων που στερούνται σχεδίου πόλεως καθώς αναφέρεται γενικώς στην έννοια του οικοπέδου. Οι διατάξεις για οριοθέτηση οικισμών < 2000 κατοίκων είναι αρκετά μεταγενέστερες αυτού. Επίσης και η απόφαση του ΣτΕ 1688/81 η οποία αναφέρεται στα εκτός σχεδίου είναι προ του διατάγματος του 1985 για τους οικισμούς οπότε και δεν αφορούσε αυτούς. Το μόνο υποστηρικτό έγγραφο υπερ της κατάτμησης εντός οικισμών <2000 κατ. είναι το έγγραφο του 1987 του Γ4β του ΥΠΕΧΩΔΕ που αναφέρθηκε. Το ψάχνω και αδυνατώ να το βρω. Το έχει κάποιος διαθέσιμο;