Αναζήτηση στην κοινότητα

Σε μια πόλη που εξελίσσεται διαρκώς και ανανεώνεται, το Ίδρυμα Ωνάση ανακατασκευάζει γήπεδα και παιδικές χαρές και εμπλουτίζει τον αστικό χαρακτήρα των πιο ιστορικών γειτονιών της Αθήνας, με έργα τέχνης, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας OnAthens, αναγνωρίζοντας τη σημασία του παιχνιδιού αλλά και του πολιτισμού στην καθημερινότητά μας. Επόμενη στάση, η γειτονιά του Μετς. Σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, ένα πάρκο, μια παιδική χαρά και ένα γήπεδο μπάσκετ έρχονται να αναβαθμίσουν το αστικό τοπίο της Αθήνας. Το Ίδρυμα Ωνάση δίνει νέα πνοή σε ένα ξεχασμένο πάρκο στο κέντρο της Αθήνας υποστηρίζοντας συγχρόνως τους νέους καλλιτέχνες. Έναν χρόνο μετά τη δημιουργική επέμβαση στη γειτονιά του Νέου Κόσμου, αλλά και την ανακαίνιση του γηπέδου στο Λύκειο Μοσχάτου, το Ίδρυμα Ωνάση ανακαινίζει την παιδική χαρά και «ζωντανεύει» το Άλσος Λογγίνου. Σε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πάρκα στην καρδιά της Αθήνας, το Άλσος Λογγίνου γεννιέται ξανά, με περισσότερες από 2.500 νέες φυτεύσεις σε μια έκταση 750 τ.μ. Στο πλαίσιο της οικολογικής ταυτότητας του Ιδρύματος Ωνάση και της ανάγκης των κατοίκων της γειτονιάς για ολοένα και περισσότερο πράσινο, οι νέες φυτεύσεις ήρθαν να συμβάλουν σημαντικά στην τόνωση της βιοποικιλότητας του άλσους και να ενισχύσουν την ισορροπία του οικοσυστήματός του. Διασταύρωση διαδρομών έκτασης 2.200 τ.μ. με φυσικό, χωμάτινο, σταθεροποιημένο δάπεδο, υδρευτικές παρεμβάσεις που διασφαλίζουν μια φιλική προς το περιβάλλον συντήρηση του χώρου, περίφραξη και παγκάκια προσκαλούν τους κατοίκους αλλά και τους περαστικούς του Μετς να σταθούν και να απολαύσουν αυτό το ξεχασμένο πάρκο της πόλης. Το υπαίθριο γήπεδο μπάσκετ ανακαινίζεται και τόσο το γήπεδο όσο και ο παρακείμενος τοίχος μεταμορφώνονται από δύο νέους εικαστικούς, τον Μάριο Μαρκάτη και τον Ιάσονα Κουτσουρή, μέλη της ομάδας U can’t stop Us, που επεμβαίνουν στο Άλσος Λογγίνου στο Μετς με δύο πολύχρωμα γκραφίτι. Οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν τον παραλληλόγραμμο χώρο του γηπέδου σαν να πρόκειται για ζωγραφικό τελάρο. Οι κανόνες του παιχνιδιού, όπως αυτοί καθρεφτίζονται στις γραμμές και στα όρια του αγωνιστικού χώρου, συμπλέκονται με ζωγραφικές χειρονομίες αφαιρετικού χαρακτήρα. Η επιβεβλημένη διαγράμμιση διατηρείται και ταυτόχρονα ανατρέπεται: ο κεντρικός κύκλος, οι πλευρικές και τελικές γραμμές, η γραμμή των ελευθέρων βολών και του τρίποντου, τα ημικύκλια και το περίγραμμα του ταμπλό με τη στεφάνη παραμένουν ευδιάκριτα, ενταγμένα όμως πλέον σε μια ζωγραφική σύνθεση. Ο αγώνας σε έναν τέτοιον χώρο γίνεται έτσι πιο ζωντανός και ευχάριστος τόσο για τους παίκτες όσο και για τους θεατές. Κοιτώντας δε το γήπεδο από ψηλά, με την οπτική του πουλιού, ξεδιπλώνεται στα μάτια σου ένας ζωντανός πίνακας στην καρδιά της πόλης. Οι «μπασκέτες της γειτονιάς» γίνονται οικουμενικές, ένας ολόκληρος κόσμος. «Η ιδέα πίσω από το έργο λαμβάνει υπόψη το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Άλσους Λογγίνου, το οποίο έχει την τάση να συνδυάζει μια ποικιλία δραστηριοτήτων. Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα σχέδιο το οποίο περιέχει φόρμες-σχήματα που ξεκινούν ανεξάρτητα και καταλήγουν να συγχωνεύονται στο κέντρο. Δημιουργείται έτσι ένα σημείο φυγής, που συμβολίζει αντίστοιχα την ιδιότητα του άλσους να ενώνει αυτές τις φόρμες-δραστηριότητες και να δημιουργεί μια μικρή κοινότητα. Στη συνέχεια, με το ίδιο σκεπτικό, δημιουργήσαμε ένα παρόμοιο μοτίβο στην επιφάνεια του τοίχου, προσθέτοντας την έννοια του χρόνου μέσω μιας εναλλαγής από τη μέρα στη νύχτα» αναφέρουν ο Μάριος Μαρκάτης και ο Ιάσονας Κουτσουρής. Επιδιώκοντας μια πιο οικολογική, «πράσινη» προσέγγιση της αστικής ταυτότητας του Μετς, το Ιδρυμα Ωνάση προχωρά σε ολική ανακαίνιση και της παιδικής χαράς του Άλσους Λογγίνου. Έντονα, ζωντανά χρώματα, νέος σύγχρονος εξοπλισμός, νέα όργανα παιχνιδιού, κατάλληλα για κάθε ηλικιακή ομάδα παιδιών. Πολυσύνθετα ξύλινα σπιτάκια, κούνιες, τραμπάλες, παιχνίδια ελατηρίου. Μια σειρά νέων οργάνων με φυσικά υλικά και πιστοποίηση TUV, που εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών, βοηθούν στη σωματική άσκησή τους (αναρρίχηση, ολίσθηση, τραμπαλισμό, αιώρηση, ταλάντωση και διάδραση) και προωθούν το ατομικό και το ομαδικό παιχνίδι, με εξοπλισμό κατάλληλο και για ΑμεΑ. Για το Ίδρυμα Ωνάση, η Αθήνα είναι μια πόλη-ζωντανός οργανισμός, γεμάτος ενδιαφέρουσες συναντήσεις και ανθρώπους που αλληλεπιδρούν με την πόλη, τη συνοικία και τη γειτονιά τους. Και γι’ αυτό, θα συνεχίσει να την εξερευνά καθημερινά. View full είδηση

Μικρά κτίρια-στολίδια, σφηνωμένα ανάμεσα σε κακόγουστες πολυκατοικίες, επιβιώνουν σε πείσμα της αντιπαροχής που, αν και έσπειρε οικοδομήματα χωρίς χαρακτήρα, δεν κατέστρεψε την εικόνα μιας άλλοτε γραφικής συνοικίας, του Μετς. Λαϊκές και αστικές κατοικίες, απομεινάρια του 19ου αιώνα αλλά κυρίως του Μεσοπολέμου, οπότε στο Μετς ανεγέρθηκαν κτίρια μοντερνιστικής αισθητικής - συνηθισμένα στην εποχή τους, σήμερα όμως ξεχωριστά -, μπλέκονται όμορφα με σύγχρονες κατασκευές, αν και όχι πάντα ενδιαφέρουσες, και εκπέμπουν ακόμη την αίσθηση της γειτονιάς στην καρδιά της Αθήνας. Σε αυτή τη γειτονιά περιηγήθηκε «Το Βήμα», παρέα με μια ομάδα αρχιτεκτόνων, αρχαιολόγων και άλλων επιστημονικών συνεργατών της οργάνωσης Monumenta, η οποία κατέγραψε όλα τα σημαντικά κτίρια στην περιοχή. Με «ξεναγούς» την αρχαιολόγο κυρία Ειρήνη Γρατσία, συντονίστρια της οργάνωσης, και τον αρχιτέκτονα κ. Ιωσήφ Ευφραιμίδη, μέλος της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Μετς, ταξιδέψαμε στον χρόνο μέσα από τις 135 αξιόλογες κατασκευές που έχουν διασωθεί στο Μετς ως τις ημέρες μας. Καλλιτέχνες και διανοούμενοι Με πληθώρα αρχιτεκτονικών ρυθμών, λίγα καταστήματα, τους απαραίτητους πεζόδρομους, ανοιχτούς χώρους και αυξημένο πράσινο συγκριτικά με άλλες περιοχές του Κέντρου, το Μετς συγκεντρώνει εκείνα τα αστικά χαρακτηριστικά που κάνουν μια περιοχή βιώσιμη. Αυτή η «αστική υγεία» αποτυπώνεται και στον μικρό πεζόδρομο Μηνιάτη, με τα άλλοτε μοντέρνα σπίτια του Μεσοπολέμου - σε ένα από αυτά ζούσε και ο πρώην υπουργός Αντώνης Τρίτσης - με τα πέτρινα σκαλάκια και τις ευωδιαστές γαζίες. Εκεί κοντά, σε ένα παγκάκι - από τα πολλά που βρίσκονται τοποθετημένα στην περιοχή - καθόταν να ξαποστάσει από τις ανηφοριές η κυρία Ελένη, η οποία διανύει την έβδομη δεκαετία της ζωής της. Με τα ψώνια ακουμπισμένα δίπλα της στο πλακόστρωτο, απολάμβανε έναν ήλιο με... δόντια παρέα με άλλες δύο συνομήλικές της, όλες κάτοικοι της περιοχής εδώ και δεκαετίες. Στο Μετς η κυρία Ελένη έζησε καλές στιγμές αλλά και δύσκολες εποχές, όπως την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά, όταν η περιοχή είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης. «Δεν εγκατέλειψα ποτέ το Μετς. Παραμένει πάντα η γειτονιά μου. Ισως όχι όπως την έζησα αλλά οι αλλαγές δεν ήταν απότομες. Υπάρχουν σημεία που είναι ίδια, όπως παλιά» λέει η ίδια. Το Μετς εξακολουθεί να είναι μια ιδιαίτερη συνοικία, η οποία, όπως και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, συγκεντρώνει καλλιτέχνες και διανοουμένους, παραμένει μια παραδοσιακή αθηναϊκή γειτονιά και διακρίνεται για την εξαιρετική θέα προς το Ζάππειο, τον αρχαιολογικό χώρο του Ολυμπιείου και την Ακρόπολη. Ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας του κινήματος του μοντερνισμού Λε Κορμπυζιέ την είχε αποκαλέσει «μπαλκόνι της Αθήνας». Η περιοχή ήταν αραιοκατοικημένη ως τις δεκαετίες του 1870 και του 1880, οπότε το σχέδιο πόλης της Αθήνας επεκτάθηκε προς τον λόφο του Αρδηττού. Τότε άρχισαν να χτίζονται στο Μετς μικρά σπίτια, τα οποία, όπως αναφέρει ο κ. Ευφραιμίδης, εξυπηρετούσαν αρχικά τις ανάγκες της βασιλικής αυλής. «Βαφτίστηκε» από μια μπίρα Το όνομά του πάντως το «κληρονόμησε» από μια μπιραρία του Καρόλου Φιξ, την οποία έχτισε στα 1883 στην πλαγιά του Αρδηττού, σε διαφορετικά επίπεδα. «Εφερε την επωνυμία Μετς και διέθετε μπίρα που παρήγε το εργοστάσιό του στην Αθήνα. Η μπιραρία είχε ονομαστεί έτσι σε ανάμνηση της μάχης του γαλλοπρωσικού πολέμου του 1870 που είχε διεξαχθεί στη γαλλική πόλη Μετς και στην οποία είχαν λάβει μέρος και έλληνες εθελοντές», όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Αθήνα - Ιχνηλατώντας την πόλη» των Θανάση Γιοχάλα και Τόνιας Καφετζάκη (εκδόσεις Εστία). Η μπιραρία λειτούργησε ως κέντρο αναψυχής της αθηναϊκής καλής κοινωνίας ως το 1900. Αργότερα όμως η αίγλη της χάθηκε καθώς μετατράπηκε σε κέντρο σεπαρέ με δωμάτια για παράνομες ερωτικές συναντήσεις. Ετσι απέκτησε και το «παρατσούκλι» «τα Παντρεμενάδικα», για εκείνες τις ξύλινες πρόχειρες κατασκευές που φιλοξενούσαν ερωτικά ραντεβού και λειτουργούσαν ως καταφύγια παράνομων δεσμών. Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή για την προέλευση αυτής της δεύτερης ονομασίας. Οπως σημειώνεται στο βιβλίο των Γιοχάλα - Καφετζάκη, συνδέεται με τον γάμο δύο ηλικιωμένων (ο γαμπρός 80 ετών και η νύφη 75χρονη) ο οποίος είχε συγκινήσει την Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα. Η ελληνική Μονμάρτρη Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα το Μετς άρχισε να συγκεντρώνει περισσότερους κατοίκους. Στην εποχή του Μεσοπολέμου άρχισαν να χτίζονται νέα σπίτια, μοντερνιστικής αντίληψης, καθώς και πολυκατοικίες. Ο Ιλισός εξακολουθούσε να διασχίζει την περιοχή ως το 1956, οπότε καλύφθηκε με την κατασκευή των λεωφόρων Καλλιρρόης και Βασιλέως Κωνσταντίνου. Διανοούμενοι, καλλιτέχνες και σημαντικοί αρχιτέκτονες της εποχής άρχισαν να κατοικούν στην περιοχή από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, οπότε εγκατέστησαν εκεί και τα εργαστήριά τους, συχνάζοντας στα ταβερνάκια και στα καφενεία της. Τότε ήταν που το Μετς απέκτησε και την ονομασία «ελληνική Μονμάρτρη» καθώς είχε παρόμοια εικόνα και ατμόσφαιρα με την αντίστοιχη συνοικία του Παρισιού. Τις τελευταίες δεκαετίες δρόμοι πεζοδρομήθηκαν, πολλά σπίτια αποκαταστάθηκαν, άλλα με προσοχή, άλλα πάλι όχι. Αρκετά παραμένουν εγκαταλελειμμένα καθώς στα χρόνια της οικονομικής ύφεσης πολλά σχέδια έμειναν στη μέση. Τα μικρομάγαζα κυριαρχούν ακόμη σε πείσμα των καιρών και οι κάτοικοι απολαμβάνουν μια ήρεμη και ήσυχη γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας. Κτιριακό απόθεμα Σε τρεις γειτονιές 270 αξιόλογα κτίρια Η συνοικία του Μετς περιλαμβάνει τις γειτονιές Βαρνάβα, Μετς και Νεκροταφείο, στις οποίες καταγράφηκαν συνολικά 270 αξιόλογα κτίρια από τους συνεργάτες της Monumenta. Η αποτύπωση του κτιριακού αποθέματος της περιοχής αποτελεί μέρος του προγράμματος «Καταγραφή και ανάδειξη κτιρίων του 19ου και του 20ού αιώνα στην Αθήνα», το οποίο ξεκίνησε το 2013 και μόλις ολοκληρώθηκε, με χρηματοδότηση του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος». Συνολικά το αρχείο που έχει δημιουργηθεί περιλαμβάνει περισσότερα από 10.000 κτίρια, αν και ο τελικός επανέλεγχος θα καταδείξει τον ακριβή αριθμό. Αναλυτικότερα έχουν καταγραφεί περίπου 3.500 κτίρια σε Εξάρχεια, Ιστορικό Κέντρο, Ψυρρή, Πλάκα, Κουκάκι, Κολωνάκι, Ιλίσια, 1.150 σε Νέο Κόσμο και Παγκράτι, 1.529 σε Πετράλωνα και Θησείο, 1.250 σε Κολωνό, Ακαδημία Πλάτωνος, Βοτανικό, Προφήτη Δανιήλ και Σεπόλια, 536 στην περιοχή από τα Κάτω Πατήσια ως τον Προμπονά, 1.404 στις βόρειες κεντρικές συνοικίες (Αγιος Παντελεήμονας, Κυψέλη κ.ά.) και 730 κτίρια σε Αμπελοκήπους, Ερυθρό Σταυρό, Πολύγωνο κ.ά. Πηγή: http://www.tovima.gr...cle/?aid=769343 Click here to view the είδηση

Είμαι κάτοχος καταστήματος 68 τμ επί της λεωφόρου Αρδηττού στο Μετς εβρισκόμενο σε πολυκατοικία κατασκευής του 1970. Το κατάστημα αυτό από όταν ανήκε στον πατέρα μου ήταν μισθωμένο σε εμπορικές επιχειρήσεις. Η τελευταία μίσθωση ξεκίνησε το 1989 και έληξε το 2012. Τότε αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ ο ίδιος με σκοπό να ανοίξω μίνι μάρκετ όπου και συνειδητοποίησα ότι από το 1993 υπάρχει προεδρικό διάταγμα (1150Δ 93) που ουσιαστικά απαγορεύει οποιαδήποτε εμπορική δραστηριότητα σε όλα τα καταστήματα με πρόσοψη στη λεωφόρο Αρδηττού επιτρέποντας αποκλειστικά τη Χρήση κατοικίας, γραφείου ή ιατρείου με την προϋπόθεση ότι η οικοδομή αποτελείται τουλάχιστον από 50% κατοικίες με αποτέλεσμα να μη μπορέσω να ανοίξω την επιχείρηση στο κατάστημα που κληρονόμησα από τους γονείς μου αφού σύμφωνα με το επίμαχο προεδρικό διάταγμα θα ήμουν παράνομος. Το αποτέλεσμα είναι ότι οποίο Μαγαζί κλείνει λόγο της κρίσης δεν μπορεί να ξανά λειτουργήσει νόμιμα ενώ είναι υποχρεωμένο να πληρώνει φόρους επιβαρημένους με συντελεστή εμπορικότητας ενώ είναι αδύνατη η εμπορική εκμετάλλευση του λόγο του συγκεκριμένου καθεστώτος. Σε κανένα δρόμο της περιοχής δεν ισχύει τέτοιος αυστηρός περιορισμός πχ (βουλιαγμένης, Καλλιρόης, βασιλέως Κωνσταντίνου). Έπεισες το επίμαχο προεδρικό διάταγμα που αναφέρω λέει ρητά ότι Όλα τα κέντρα διασκέδασης της περιοχής θα έπρεπε να κλείσουν εντός 5ετιας δλδ το 1998 αλλά ακόμα λειτουργούν κανονικά. Όπως έπεισες λειτουργούν κανονικά και διάφοροι τολμηροί που άνοιξαν επιχειρήσεις σε οικοδομικά τετράγωνα με πρόσωπο επί τις Αρδηττού αγνοώντας το επίμαχο προεδρικό διάταγμα και την πολεοδομία λειτουργώντας παράνομα αρκετά χρόνια τώρα. Αλλά και παλαιές επιχειρήσεις που είχαν ξεκινήσει τη λειτουργία τους πριν το 1993 και συνεχίζουν μέχρι σήμερα, προσφέροντας και αυτές θέσεις απασχόλησης και υπηρεσίες στη περιοχή. Εχει κανείς να προσφέρει συμβουλή ως προς 1 Με πια διαδικασία θα μπορούσε να αναθεωρηθεί ή καταργηθεί το προεδρικο διάταγμα ; 2 πως θα μπορούσα να μάθω τι επιτρέπεται να γίνει το Μαγαζι μου εκτός απο γραφείο ή κατοικία; 3 θα μπορούσα να το μετέτρεψω σε παρκινγκ , γυμναστήριο , η να βάλω αυτόματο πωλητή ή οποία άλλη ιδέα μπορεί να αξιοποιήσει το συγκεκριμένο ή και αλλα μαγαζια στη περιοχή γιατι πραγματικά αυτό που συμβαίνει είναι καταστροφή . Ευχαριστώ ..