Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κατασκευαστικό ερώτημα: Κακοτεχνία σε ανοξείδωτη δεξαμενή


Daristos

Recommended Posts

Συνάδελφοι

 

μην το πάμε μακρυά στα βαρέα χημικά διότι προφανώς μόνο το 316 δεν κάνει απο μόνο του. Υπάρχουν περίπου 300 κατηγορίες. Το ASM Handbook μας δίνει την πληροφορία.

Link to comment
Share on other sites

κ Ροδοπουλε αυτο λεω...το καθε ινοχ οταν γινεται σωστα ειναι οκ....το 316 για νερο και μονο ειναι υπεραρκετο...αλλα οταν οι κολλησεις δεν ειναι αναλογες με τα πλαινα τεμαχια το συνολο δεν ειναι 316....

 

παντως αλλη μια φορα νακουσω για το νερο θα αυτοπυροβοληθω....να σου θυμισω οτι αυτο το νερο εσυ θα το χρησιμοποιεις...αν δλδ διαλυει το ινοχ σε εσενα τι θα κανει? κατι σαν το λιωσιμο του κακοποιου στο ρομποκοπ 1 φανταζομαι θαναι το αποτελεσμα που επεσε στην δεξαμενη με το οξυ...

Link to comment
Share on other sites

κ Ροδοπουλε αυτο λεω...το καθε ινοχ οταν γινεται σωστα ειναι οκ....το 316 για νερο και μονο ειναι υπεραρκετο...αλλα οταν οι κολλησεις δεν ειναι αναλογες με τα πλαινα τεμαχια το συνολο δεν ειναι 316....

 

παντως αλλη μια φορα νακουσω για το νερο θα αυτοπυροβοληθω....να σου θυμισω οτι αυτο το νερο εσυ θα το χρησιμοποιεις...αν δλδ διαλυει το ινοχ σε εσενα τι θα κανει? κατι σαν το λιωσιμο του κακοποιου στο ρομποκοπ 1 φανταζομαι θαναι το αποτελεσμα που επεσε στην δεξαμενη με το οξυ...

 

Το νερο το χανει απο τις κολλησεις και οχι απο το ινοχ...

Τελος παντων, σε αλλα φορουμ που συζητω το θεμα, μου ειπαν οτι με αυτες τις διαστασεις τις δεξαμενης (υψος 1,20 χ 2,50 χ 1,25) θα επρεπε να μπει λαμαρινα 3 χιλ. και οχι 2 χιλ που μπηκε. Υπαρχουν λεει μεγαλες πιεσεις και τα 2 χιλ δεν τις αντεχουν... Παρατηρωντας την δεξαμενη μου ειδα οτι σταζει μονο απο τις 2 μεγαλες πλευρες (2,50). Απο τις πλευρες των 1,25 δεν εχει πεσει σταγονα...

Μηπως τελικα ειναι θεμα λεπτης λαμαρινας και πιεσεων.....

Link to comment
Share on other sites

Το νερο το χανει απο τις κολλησεις και οχι απο το ινοχ.. by Daristos

 

αυτο δεν ειπα ?''αλλα οταν οι κολλησεις δεν ειναι αναλογες με τα πλαινα τεμαχια το συνολο δεν ειναι 316''

 

 

το θεμα σου ειναι οι κολλησεις...

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν η μόνη λύση που βλέπω στο πρόβλημα είναι να κλείσεις τους πόρους της συγκόλλησης με

 

3M Scotch-Weld Polyurethane Sealant, DP-5001, Black

Link to comment
Share on other sites

είναι καθαρά θέμα κακοτεχνίας ή ακαταλληλότητας μάστορα.

 

το νερό και η ποιότητα του δεν έχουν να κάνουν τίποτα με την αστοχία των συγκολλήσεων.

 

όσο για τη σωστή επιλογή του υλικού (304, 316, 316L, κλπ) εξαρτάται τι θέλεις να βάλεις μέσα. το 304 είναι το πιο φθηνό με το 316L το πιο ακριβό.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Αφού χάνει νερό από τις κολλήσεις, μήπως απλά χρησιμοποίησε λάθος ηλεκτρόδιο ή σύρμα?

επρεπε να χρησιμοποιήσει ανοξείδωτα, κατάλληλα με τη χημεία του υλικού της λαμαρίνας που χρησιμοποίησε και όχι για απλό χάλυβα...τα ανοξείδωτα μέσα έχουν προσμείξεις χρωμίου, νικελιου κτλ, είναι πιθανό να έγινε διάχυση από το υλικό της λαμαρίνας στη κόλληση και να τις έχεις διαλύσει-σπάσει...

λύση?? δε μπορώ να είμαι σίγουρος, κόψιμο και κόλλημα με το σωστό σύρμα, ή μπαλώματα κατά το μήκος των κολλήσεων, με ανοξείδωτο, αλλά αυτή τη φορά και το σωστό σύρμα.

εγώ σε ανοξείδωτο είχα χρησιμοποιήσει http://products.esab.com/Templates/T041.asp?id=134131 αλλά πρέπει να γίνει ταύτιση της χημείας του υλικού με του σύρματος..

και γενικά δε κολλάμε ανοξείδωτο με ηλεκτρόδιο, ακομα και αν ειναι κατάλληλης χημείας.

Link to comment
Share on other sites

Ενδιαφερον θεμα.

 

Δεν γνωριζω τι γινεται με κολληση τυπου TIG, μιας και δεν εχω κολλησει με τετοια συσκευη, αλλα με κλασσικου τυπου, με ηλεκτροδια.

 

Αυτα που γραφω δεν μπορω να τα στηριξω-τεκμηριωσω βασει καποιου προτυπου/handbook κτλ, αλλα οποιοι απο εσας εχουν μια σχετικη εμπειρια μπορουν να επιβεβαιωσουν.

Η διαδικασια κολλησης ανοξειδωτου με ηλεκτροκολληση δεν ειναι διαδικασια μια και εξω. Οταν κολλας ανοξειδωτο παντα στη κολληση μενουν καποιοι ποροι ανοιχτοι. Αναλογα με το παχος αυτων που κολλας, με την ισχυ που εχεις ρυθμισει την ηλεκτροκολληση, μα τα ηλεκτροδια που χρησιμοποιεις ο αριθμος των πορων διαφοροποιειται. Για κατασκευες που δεν ειναι κρισιμες, οπως μικρες σε υψος δεξαμενες κτλ συνηθως αρκει να "βρασεις" καλα το σημειο απο οπου περνας το ηλεκτροδιο σου. Αφου τελειωσεις και γεμισεις αυτο που εφτιαξες με το εκαστοτε υγρο, παρατηρεις για υγρασιες τις κολλησεις. Αν δεις κατι, σημειωνεις, αδειαζεις, ξανακολλας τοπικα, και ξαναελεγχεις.

 

Με μια ηλεκτροκολληση και κλασσικα ανοξειδωτα ηλεκτροδια ο πατερας μου (μερος της δουλειας του) εχει φτιαξει παρα πολλες κατασκευες, που δεν εχαναν φυσικα. Δεξαμενες πετρελαιου για σκαφη, δεξαμενες νερου, δεξαμενες πετρελαιου για λεβητοστασια κτλ κτλ.

Μεχρι και ιδιοκατασκευη ανοξειδωτου μποιλερ, 60cm διαμετρο επι ενα μετρο περιπου μηκος (για δικη μας χρηση)

Το μποιλερ αφου κολληθηκε, πρεσσαριστηκε, δεν θυμαμαι με ποσα κιλα πιεση, και εντοπιζονταν οι ποροι για να κολληθουν. Το ιδιο και η σερπαντινα κτλ.

Το μποιλερ λειτουργει αψογα μετα απο >10 χρονια. Η αληθεια ειναι οτι το ανοξειδωτο οταν καταπονειται θερμικα πανω απο καποιο οριο που δεν το γνωριζω παυει να ειναι ανοξειδωτο στο σημειο εκεινο. Προφανως εξατμισεις, πολλαπλες εξαγωγης, κολλησεις ειναι πρωτοι υποψηφιοι για διαβρωση.

 

Αρα, απο οσα εχω δει μεχρι τωρα (οχι και παρα πολλα, ειμαι μικρος):

1.κολληση σε ανοξειδωτο αφηνει πολυ ψιλους πορους

2.ανοξειδωτο που καταπονειτει θερμικα παυει εκει να ειναι ανοξειδωτο

 

Και τελευταιο, φιλε μου, 2αρα λαμαρινα σε υψος 1,25 δεξαμενη εγω δεν θα εβαζα.. Ειναι πολυ λεπτη. Και για τις καταπονησεις, και για την δυσκολια στη κολληση. Εσωτερικα στη δεξαμενη εχουν μπει κοντρες, να κρατουν τις απεναντι πλευρες σε σταθερη αποσταση?

Εχουν γινει χωρισματα "να δεσει η δεξαμενη"?

Εσυ επελεξες 2αρα λαμαρινα για λιγους κοστους? Ή ο μαστορας? Ή δεν σου ανεφερε καν τι υλικα θα χρησιμοποιησει?

Η δουλεια θελει τεχνιτη που να ξερει να κολλα, και τα καταλληλα εργαλεια και υλικα. Απλο ειναι.

Link to comment
Share on other sites

  • 6 years later...

Αν και με μικρές πιθανότητες να λάβω κάποια απάντηση θα το επιχειρήσω:

Δεξαμενή αποθήκευσης ελαιολάδου από ανοξείδωτο χάλυβα 304 έχει "σκαφτεί" στο εσωτερικό της από επαφή με πτερύγια αναδευτήρα. Το μήκος του σκαψίματος είναι 3 cm ενώ πλάτος και βάθος μερικά χιλιοστά.

Είναι δυνατή η αποκατάσταση αυτής της φθοράς με κάποια μέθοδο ηλεκτροσυγκόλλησης? Τίθεται ζήτημα υγιεινής εφόσον πρόκειται για τρόφιμο? 

Link to comment
Share on other sites

Πράγματι, μπορεί να γίνει γέμισμα με ηλεκτροσυγκόλληση, θα είναι κατάλληλο για την βιομηχανία τροφίμων, αλλά δεν είναι η καταλληλότερη λύση.

Είναι μάλλον η ακριβότερη, και το πιθανότερο είναι ότι η λαμαρίνα θα πετσικάρει έντονα, και τελικά το δοχείο θα καταστραφεί.

Η προτιμότερη λύση είναι πιθανότατα η τοποθέτηση ενός επιπλέον ελάσματος (μπάλωμα).

Link to comment
Share on other sites

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.