johnzol

Ο χώρος αερίζεται επαρκώς;

Ξέρει κανείς να μου πει πως είναι φτιαγμένο ένα στοιχείο νερού του fan coil; Τι διατομή έχουν τα σωληνάκια, πόσες διαδρομές μέσα στο στοιχείο κλπ; Θέλω να υπολογίσω αντιστάσεις γιατί διαφωνώ με το διάγραμμα απωλειών που δημοσιεύει η εταιρία.

Μην ανησηχύτε κύριε σε λίγο θα ιδιωτικοποιηθεί και θα πληρώνετε και τον ιδιώτη που θα την πάρει. Λίγη υπομονή μόνο.

1988 Μηχανολόγος Τ.Ε. από ΤΕΙ Πειραιά 2 χρόνια στρατός και... 1998 Μηχανολόγος - Αεροναυπηγός Π.Ε. από το Πολυτεχνείο Πάτρας. "Στης ζωής μου τη γαλέρα τράβηξα πολύ κουπί" Θανάσης Βέγγος

Σίγουρα με ένα παλμογράφο και ένα μικρόφωνο δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι έχεις τεκμηρίωση για τα μακρά και τα βραχέα φωνήεντα. Απλώς εγώ επαινώ τη σκέψη του Διονύση. Επειδή λοιπόν εδώ η συζήτηση είναι χαλαρή, δεν επιδιώκω να δημιουργηθεί κάποιο θέμα. Σε πληροφορώ όμως ότι πάρα πολλές φορές έχω επικοινωνήσει για θέματα γλωσσικά (μέσω e mail) με τον κ. Μπαμπινιώτη. Απαντά σε όλους. Έχω λοιπόν μια απορία. Ο μηχανικός ο οποίος γράφει στο σχέδιό του ή στην τεχνική του περιγραφή «εντοιχισμένη ντουλάπα» εκ της δήθεν δημοτικής ορμώμενος, γιατί να μην χρησιμοποιεί την έκφραση «εντοιχισμένο ερμάριο». Το «ερμάρι» είναι μια λέξη της δημοτικής η οποία χρησιμοποιείται ακόμη σε πολλές περιοχές της Ελλάδος (κυρίως τα Επτάνησα). Ευτυχώς το «τζάμι» έχει αντικατασταθεί από τον «υαλοπίνακα» και ο «κασμάς» από τη σκαπάνη. Πάρε στην αντίστοιχη έκφραση στην Αγγλική που είναι «in wall». Μέσα, τοίχος ή μέσα στον τοίχο. Εμείς μετά από μια τόσο υπέροχη λέξη «εντοιχισμένη» γιατί πρέπει να κολλάμε τη λέξη «νντουλλάπα»; Αυτά. Οι έλληνες μηχανικοί ήταν και είναι ένα πρωτοπόρο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας. Ασ είμαστε λοιπόν πρωτοπόροι σε όλα. Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Κατ' αρχήν μια διόρθωση στα δικά μου γραφόμενα. Το ντύνομαι προέρχεται από το ενδύομαι που η ρίζα του δε είναι το δέω (δένω) αλλά το δύω. Συγνώμη για το τούβλο. Πάμε παρακάτω. Αγαπητέ συνάδελφε Arcgeo πιστεύω ότι αν δεν βρούμε ένα κοινώς αποδεκτό επίπεδο αναφοράς της γλώσσας μας θα διορθώνουμε πάντα ο ένας τον άλλον. Και αυτό βεβαίως δεν είναι κακό αρκεί ο ένας κανόνας της διδασκόμενης γραμματικής να μην αναιρεί τον άλλον. Αν σε κάθε παρατονισμό ή ανορθογραφία αναπτύσσεται κάθε φορά ολόκληρη παραφιλολογία που δικαιώνει τελικά και τους μεν και τους δε τότε δεν κάνουμε τίποτε. Είναι γνωστή η αντιπαράθεση των συναδέλφων σχετικά με τις λέξεις κτίριο και κτήριο. Έχω το δικαίωμα κι εγώ που πιστεύω ότι η αντίστοιχη λέξη προέρχεται από το κτίζω (γραμματική Τζάρτζανου) και γράφεται με γιώτα και ταυτόχρονα ο άλλος να τη γράφει με ήτα. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή το θέμα πρέπει να το δούμε πιο σοβαρά. Όσο για το συνάδελφο Ted78 που αναφέρεται στον Σαραντάκο, του επισημαίνω ότι ο εν λόγω κύριος κάνει δύο βασικά λάθη στο άρθρο του. Α) Ταυτίζει τα λεγόμενα περί γραμματικής ενός μελωδού (Διονύσης Σαββόπουλος) με…την ιστορία της ελληνικής γλώσσας. Και σπεύδει μάλιστα και να τον διορθώσει. Εδώ ταιριάζει η παροιμθία άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Β) Αν ένας λόγιος του ύψους του Σαραντάκου έχει ανάγκη επιβεβαίωσης των λεγομένων του με άστοχους παραλληλισμούς (Χρυση Αυγή – Κασιδιάρης) τότε υπάρχει κενό στη σκέψη του. Επειδή δηλαδή συμφώνησε και ο Κασιδιάρης σημαίνει ότι ο Σαββόπουλος είναι λάθος; Δηλαδή εάν με καλέσει ο Κασιδιάρης να του φτιάξω την εγκατάσταση και πει μετά ότι είμαι καλός μηχανικός εγώ πρέπει να κρύβομαι; Η ελληνική γλώσσα είναι ένα καταπληκτικό εργαλείο σκέψης. Ας μην το χαρίζουμε σε κανέναν. Και πάλι συγχαρητήρια σε όλους τους συναδέλφους που συμμετέχουν στη συζήτηση.

Δείτε κι αυτό στο: http://olympia.gr/2010/10/10/%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B5/ που έχει σχέση με τον τονισμό και θα καταλάβετε περισσότερα. Πάντως ο Διονύσης εδώ δούλεψε ως τεχνικός και μάλιστα άριστα.

Τίποτε κακό. Κι εγώ το λέω. Όμως πρόσεξε κάτι. Γιατί λέμε χασάπης και δεν λέμε κρεοπώλης; Γιατί λέμε μπακάλης και δεν λέμε παντοπώλης; Και τέλος γιατί λέμε ράφτης και όχι αμπατζής; Η απάντηση είναι προφανής. Μέτρα τις συλλαβές και θα δεις. Προτιμούμε πάντα τις λέξεις με τις λιγότερες συλλαβές. Έτσι όμως συνηθίζει η σκέψη μας στη μέθοδο της ήσσονος προσπαθείας – σου λέει τίποτε αυτό; – η οποία παιδαγωγικά αμφισβητείται όλο και πιο έντονα διεθνώς. Επίσης μαθαίνουμε να δεχόμαστε λέξεις χωρίς νόημα που αυτόματα η χρήση τους δημιουργεί νοηματικό κενό. Δηλαδή π.χ. το «καλαμπαλίκι» από την τουρκική λέξη "καλαμπαλίκ" που σημαίνει λαός, όχλος, για εμάς σημαίνει περίγελος (τουρκιστί ρεζιλίκι). Ό χαβάς όπου στα τουρκικά σημαίνει αέρας για εμάς σημαίνει ισχυρή γνώμη (αυτός έχει το χαβά του), και έτσι σιγά σιγά το καθημερινό μας λεξιλόγιο από νοηματικό μετατρέπεται σε σημειολογικό και πτωχαίνει. Όταν όμως πτωχαίνει η γλώσσα πτωχαίνει και το πνεύμα. Αυτό είναι κανόνας αναμφισβήτητος. Αυτά που λέω δεν είναι κανόνες της γραμματικής, ούτε με αυτά φιλοδοξώ να αλλάξω την καθομιλουμένη. Απλώς προτείνω νοηματικές ασκήσεις για ανθρώπους πνευματικά εργαζόμενους. ΤΣΕΠΗ, ΤΑΒΑΝΙ, ΚΑΙΚΙ, ΜΕΛΤΕΜΙ, ΓΛΕΝΤΙ, ΚΑΒΓΑΣ, ΚΕΦΙ, ΧΑΤΙΡΙ, ΝΤΕΡΤΙ, ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ, ΜΠΑΙΡΑΚΙ, ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ, ΓΙΛΕΚΟ, ΧΑΜΠΑΡΙΑ, ΓΙΑΠΙ, ΓΙΑΚΑΣ, ΓΙΝΑΤΙ, ΓΟΥΡΙ, ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ, ΕΡΓΕΝΗΣ, ΖΑΜΑΝΙΑ ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ, ΖΟΡΙ, ΚΑΖΑΝΙ, ΚΑΣΜΑΣ, ΚΑΛΕΜΙ, ΚΑΛΟΥΠΙ Και άλλα πολλά στο: http://www.newsbomb.gr/prionokordela/rokanidia/story/214360/poies-einai-oi-toyrkikes-lexeis-poy-hrisimopoioyme-kathimerina#ixzz2AcqBR5RJ

Φίλε Alexispap δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου. Πρόσεξε όμως το εξής: Η ελληνική γλώσσα είναι συνώνυμη της μελωδίας και του μέτρου. Ή μάλλον είναι ο ορισμός του μέτρου και της μελωδίας. Υπάρχουν κι άλλες αρχαίες γλώσσες νοηματικές – όχι πολλές – αλλά τόσο μελωδικές όσο η ελληνική όχι. Το «εύηχο» λοιπόν είναι το απόλυτο συνώνυμο της ελληνικής γλώσσας. Όλες οι ξένες λέξεις που ελληνοποιήθηκαν πήραν μια ιδιαίτερη γλωσσική χρειά και μπόρεσαν να «μελλοποιηθούν» δηλαδή να συνεργαστούν πλήρως με τις υπόλοιπες λέξεις μας. Όμως οι κακόηχες και κακόγουστες λέξεις δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τη γλώσσα μας. Λέμε – στη δημοτική πάντα – ντύσου ποδέσου. Τα αντίστοιχα ουσιαστικά είναι το ένδυμα, και το υπόδημα. Προέρχονται από το ρήμα δένω το οποίο κλίνεται σε όλες τις πτώσεις. Όμως το παπούτσι από τι βγαίνει; από το παπουτσιάζω; Αναγκαστικά πηγαίνουμε στην περιγραφή και εισάγουμε βοηθητικό ρήμα: «Βάζω τα παπούτσια μου». Δηλαδή στην περιττολογία. Και για πες μου και το άλλο, είναι το ίδιο να λέμε υπόδημα και το ίδιο να λέμε παπούτσι;

Θερμά συγχαρητήρια προς τους συναδέλφους που άνοιξαν και συμμετέχουν στη συζήτηση. Συμφωνώ σχεδόν με όλους. Και συμφωνώντας θέλω να προσθέσω κι εγώ τις παρατηρήσεις μου. Είναι σωστό ότι η νέα ελληνική γλώσσα είναι απ’ ευθείας απόγονος της αρχαίας ελληνικής γλώσσας (ή γλώσσης). Και επίσης είναι σωστό – κατόπιν ερευνών πολλών αμερικανικών και ευρωπαϊκών πανεπιστημίων – ότι η ομιλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, η οποία είναι γλώσσα νοηματική, βρέθηκε να είναι το καλύτερο φάρμακο για την δυσλεξία και την…γεροντική άννοια. Πάνε 200 και πλέον χρόνια που απελευθερωθήκαμε από αυτό το υπομογγολικό φύλλο που ονομάζονται Τούρκοι. Κι όμως πολλές από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα έχουν ρίζα τουρκική. Από μια πρόχειρη ματιά περίπου 5000 λέξεις είναι κοινές μεταξύ της ελληνικής και τουρκικής γλώσσας. Όμως εμείς πιστεύω ότι δεν έχουμε καμία δικαιολογία όταν τις χρησιμοποιούμε ακόμη και στις…μελέτες μας. Μη μου πείτε ότι δεν έχετε χρησιμοποιήσει τη λέξη «ντουλάπα» ή «ντουλάπια» σε κάποια τεχνική περιγραφή σας ή τη λέξη «ταράτσα» ή τη λέξη «καλάι» ή…τη λέξη «κουβέντα». Το ωραίο είναι ότι μέσα στο λεξικό του…(ονομαστό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας) οι λέξεις αυτές αναφέρονται ως δημώδεις. Αναφέρω μερικές της καθημερινής καθομιλουμένης: Μανάβης, χασάπης, μπακάλης, λεβέντης, παλληκάρι, τσάντα, τσουβάλι, ρεζίλι, βερεσές, τσάμπα, χάλια, τσαμπουκάς, π@@στης, κλπ. Τι θα πεί π@@στης; Αν λεγόταν κίναιδος θα είχαμε ξεκαθαρίσει και με την παρεξήγηση που προέκυψε από νεώτερους ευρωπαϊκούς κύκλους ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν αδελφές. Είναι πάρα πολύ απλή η ερμηνεία: κινεί την αιδώ. Τέλος. Τα θερμά μου συγχαρητήρια και πάλι, συνεχίστε την προσπάθειά σας και θυμηθείτε ότι αν δεν υπήρχε ο Αδαμάντιος Κοραής θα λέγαμε ακόμη «σπετσέρης», «αμπατζής», «τζιβαέρι», «ταμάμ» κλπ.

Το σενάριο είναι ίδιο: Ένας εφευρέτης που...κρύβεται από το σύστημα (για να μην τον σκοτώσουν) βάζει κάποιους άλλους μπροστά να κάνουν μια επιχείρηση που θα φέρει επανάσταση στα ενεργειακά δεδομένα και αρχίζει με απόλυτη μυστικότητα να προσελκύει επενδυτές. Την έχει πατήσει φίλος μου. Μερικές παραπλήσιες "πατέντες" θα κάνουν (έχουν ήδη κάνει) την εμφάνισή τους στην ελληνική αγορά. Το φάρμακο απέναντι σε αυτό το μοναδικό θράσος 10000 πιθήκων είναι η σωστή επιστημονική ενημέρωση, αλλά...πρωτού πάρουν αυτοί οι μαφιόζοι κεφάλι και αρχίζουν και πουλάνε. Γιατί τότε δεν θα πιστεύουν εμάς αλλά θα τρέχουν όλοι σε αυτούς.

Να προσθέσω: Άκουσα ότι η εταιρεία Δευκαλίων έφτιαξε ένα σύστημα ελεγχόμενης τηξης υδρογόνου παρόμοιο με αυτήν την υποτιθέμενη πατέντα του Rossi και έκανε μια επιδειξη στο Σουηδικό κράτος. Εκεί το σύστημα δεν λειτούργησε. Επίσης να επισημάνω ότι η εν λόγω εταιρεία έχει μαζέψει αρκετά χρήματα ελλήνων επενδυτών και μάλλον θα τα...κλάψουνε τα λεφτά τους.