Αναζήτηση στην κοινότητα

«Η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που φοβίζει πολλούς ανθρώπους, αλλά υπάρχει ελπίδα» αναφέρει ο Μιλάγκρος Φλόρες από το ICOMOS στο Heritage on the Edge. Βάση δεδομένων στο διαδίκτυο για τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO που απειλούνται από την κλιματική αλλαγή δημιούργησε το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών (ICOMOS) σε συνεργασία με τη Google και τη μη κερδοσκοπική οργάνωση τρισδιάστατης καταγραφής και αρχειοθέτησης CyArk. Στο portal, Heritage on the Edge παρουσιάζονται τα τεράστια γλυπτά στο Νησί του Πάσχα, το Εδιμβούργο, τα αρχαία τεμένη στη Μπαγκεράτ του Μπαγκλαντές, η πόλη-λιμάνι Κίλουα Κισιουάνι (Kilwa Kisiwani) στην Τανζανία και τα αρχαιολογικά ευρήματα στο Τσαν Τσαν, στο Περού. Στη βάση δεδομένων αναλύεται η ιστορία κάθε τοποθεσίας με φωτογραφίες, μοντέλα 3-D και συνεντεύξεις με ειδικούς και κατοίκους. Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις πέντε τοποθεσίες κυμαίνονται από τη διάβρωση που προκαλείται από την πρόσκρουση κυμάτων και το ράπισμα ανέμων έως την άνοδο της στάθμης της θάλασσας που απειλεί τη συνοχή των βράχων, την οξίνιση των ωκεανών και τις καταρρακτώδεις βροχές. «Ο πολιτισμός και η κληρονομιά είναι σημαντικά για τους ανθρώπους» γράφει ο Άντριου Ποτς, συντονιστής της Ομάδας Εργασίας για την Κλιματική Αλλαγή και την Κληρονομιά του ICOMOS, σε blog post της εφαρμογής Google Arts & Culture. «Και όταν συζητάτε για την αλλαγή του κλίματος, είναι μια συζήτηση για τον πολιτισμό, μία συζήτηση για τους ανθρώπους» προσθέτει. «Η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που φοβίζει πολλούς ανθρώπους, αλλά υπάρχει ελπίδα» αναφέρει ο Μιλάγκρος Φλόρες από το ICOMOS στο Heritage on the Edge. «Πρόκειται για τη συνειδητοποίηση ότι πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Να καταλάβουμε ότι αυτή είναι η στιγμή να αναλάβει ο καθένας τον δικό του ρόλο, έτσι ώστε όλοι να βάλουν τον σπόρο τους σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια» σημειώνει. Οι χρήστες μπορούν να περιηγηθούν σε φωτογραφίες, να ακούσουν ηχητικά αρχεία, να διαβάσουν ιστορίες και να εξερευνήσουν τις τοποθεσίες. Ορισμένες σελίδες, όπως αυτή για την πρωτεύουσα της Σκωτίας, το Εδιμβούργο, περιλαμβάνουν ακόμη διαδραστικά γραφικά. Το Heritage on the Edge προσφέρει επίσης δύο «pocket galleries» επαυξημένης πραγματικότητας που απεικονίζουν το τετράγωνο τζαμί του Μπαγκεράτ και το το φρούριο Gereza στην Kilwa Kisiwani. Κάθε συλλογή διαθέτει έναν σύντομο οδηγό με επισήμανση των σημείων επιδείνωσης που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ View full είδηση

Το έτος που πέρασε ταξινομείται δεύτερο, μόλις κατά 0,04 βαθμό Κελσίου πίσω από το 2016, το οποίο παραμένει το πιο ζεστό. ο 2019 ήταν η δεύτερη πιο ζεστή χρονιά στον κόσμο, κλείνοντας μια δεκαετία με ζέστη που έσπασε τα ρεκόρ, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή υπηρεσία Κοπέρνικος, η οποία περιγράφει «ανησυχητικές» ενδείξεις την ώρα που η Αυστραλία φλέγεται και πολλαπλασιάζονται τα ακραία καιρικά φαινόμενα. «Το 2019 ήταν μια εξαιρετικά ζεστή χρονιά, στην πραγματικότητα η δεύτερη πιο ζεστή στον κόσμο, σύμφωνα με τις βάσεις δεδομένων μας, με πολλούς μήνες να έχουν καταρρίψει ρεκόρ», σχολίασε σε ανακοίνωση ο Κάρλο Μπουοντέμπο, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Κοπέρνικος για την Κλιματική Αλλαγή και την οποία μεταδίδει το ΑΠΕ - ΜΠΕ. Το έτος που πέρασε ταξινομείται δεύτερο, μόλις κατά 0,04 βαθμό Κελσίου πίσω από το 2016, το οποίο παραμένει το πιο ζεστό. Η υπηρεσία Κοπέρνικος επιβεβαιώνει επίσης πως τα πέντε πιο ζεστά χρόνια που έχουν καταγραφεί ποτέ είναι τα πέντε τελευταία χρόνια: ο υδράργυρος ανέβηκε από 1,1 έως 1,2 βαθμό Κελσίου πάνω από τη θερμοκρασία της προβιομηχανικής εποχής. Επίσης η δεκαετία 2010-2019 υπήρξε η πιο ζεστή από τότε που άρχισαν οι μετρήσεις. «Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για ανησυχητικές ενδείξεις», υπογράμμισε ο Ζαν-Νοέλ Τεπό, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μεσοπρόθεσμων Μετεωρολογικών Προγνώσεων (ECMWF), στο οποίο υπάγεται το C3S. Εξαιτίας των εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και οφείλονται στις ανθρώπινες δραστηριότητες, η θερμοκρασία του πλανήτη έχει ήδη αυξηθεί κατά 1 βαθμό Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή, με καταστροφικές επιπτώσεις σ' ολόκληρη την υφήλιο. Με τον σημερινό ρυθμό, η θερμοκρασία του πλανήτη μπορεί να αυξηθεί μέχρι και 4 ή 5 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, για να μην εξαλειφθεί η ελπίδα να περιορισθεί η άνοδος της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου, πρέπει οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα να μειώνονται κατά 7,6% κάθε χρόνο από το 2020 μέχρι το 2030, κάτι απαιτεί μια πρωτοφανή μεταμόρφωση της παγκόσμιας οικονομίας. Αν αυτή δεν συμβεί, οι εκπομπές θα συνεχίσουν να αυξάνονται. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Κοπέρνικος για την κλιματική αλλαγή ανακοίνωσε εξάλλου σήμερα πως η συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα συνέχισε να αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, του 2019 περιλαμβανομένου. View full είδηση

Οι τρόποι μέσω των οποίων η μεγέθυνση των πόλεων και η κλιματική αλλαγή αλληλεπιδρούν είναι το αντικείμενο μεγάλης έρευνας αιχμής τεσσάρων ερευνητικών ομάδων από Ελλάδα, Γερμανία και Βρετανία, που βρίσκει στη θέση τού συντονιστή Ελληνα ερευνητή. Πρόκειται για το ερευνητικό έργο «Urbisphere, σύζευξη δυναμικών πόλεων και κλίματος», το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ερευνας (ERC) για τα επόμενα έξι χρόνια, με ποσό που υπερβαίνει τα 12 εκατ. ευρώ. Ως συντονιστής του προγράμματος, που ανήκει στην κατηγορία των Synergy Grant 2019 (Επιχορηγήσεις Συνέργειας), επιλέχθηκε ο δρ Νεκτάριος Χρυσουλάκης, διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Υπολογιστικών Μαθηματικών του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ). Πρόκειται για μια πολύ σημαντική όσο και τιμητική διάκριση, καθώς είναι η πρώτη φορά που Ελληνας ερευνητής αναλαμβάνει συντονιστής ερευνητικού έργου της κατηγορίας Synergy Grant. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται η ικανότητα του ΙΤΕ να λειτουργεί ως συλλέκτης επιλεγμένων και υψηλών ερευνητικών χρηματοδοτήσεων, έχοντας αναλάβει τον μεγαλύτερο αριθμό χρηματοδοτούμενων έργων από το ERC, με συνολικό ποσό άνω των 32 εκατ. ευρώ. «Πρόκειται για μια μεγάλη διάκριση για το ινστιτούτο και το ΙΤΕ και ένα μεγάλο έργο. Δύο χρόνια προετοιμάζαμε την πρόταση που τελικά επιλέχθηκε από το ERC. Εχουμε πραγματοποιήσει πολλές έρευνες για το αστικό οικοσύστημα και το αστικό κλίμα, ενώ επιλεχθήκαμε για τον ρόλο του συντονιστή λόγω της εμπειρίας μας σε αυτόν τον τομέα. Στα θετικά της πρότασης, η ύπαρξη πολύ καλών συνεργατών, όπως για παράδειγμα το Τμήμα Μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ, το οποίο θεωρείται το καλύτερο στον κόσμο», λέει στην εφημερίδα «Καθημερινή» ο δρ Χρυσουλάκης. Πού στοχεύει το έργο urbi-sphere; «Στόχος είναι η παραγωγή καινούργιας γνώσης, που θα καλύψει το χάσμα μεταξύ της μελέτης της κλιματικής αλλαγής και της αστικοποίησης, τις δύο παγκόσμιες μεγα-τάσεις στην εποχή μας. Παρότι έχουν άμεση αλληλεπίδραση και μετασχηματίζουν την ανθρώπινη ζωή, δεν υπάρχει μέχρι σήμερα θεμελιώδης διαφοροποίηση στον τρόπο με τον οποίο η επιστήμη του κλίματος, αφενός, και το αστικό σύστημα, αφετέρου, μελετούν αυτές τις διαδικασίες και τα φαινόμενα. Για παράδειγμα, τα μέχρι τώρα σενάρια κλιματικής αλλαγής δεν εξετάζουν αναλυτικά και δυναμικά τις τάσεις εξέλιξης των πόλεων και το πώς θα επιδράσουν στην κλιματική διαφοροποίηση», σημειώνει ο δρ Χρυσουλάκης. Οι πόλεις παράγουν σήμερα το 75% των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας, άρα επηρεάζουν το κλίμα, ενώ ταυτόχρονα δέχονται τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, όπως για παράδειγμα τα κύματα καύσωνα. «Θα διερευνήσουμε αφενός πώς η αστικοποίηση, η ανθρώπινη συμπεριφορά και η εξέλιξη της τεχνολογίας στις πόλεις επηρεάζουν την αλλαγή του κλίματος, αφετέρου, πώς οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής επηρεάζουν τους αστικούς πληθυσμούς», τονίζει ο δρ Νεκτάριος Χρυσουλάκης. Νέα γνώση «Με το urbisphere θα επιχειρήσουμε να δημιουργήσουμε ένα δυναμικό και ενιαίο σύστημα προσομοιώσεων και εκτιμήσεων, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών της αλληλεπίδρασης μεταξύ των πόλεων και της κλιματικής αλλαγής, θα βάλουμε όλα τα στοιχεία μαζί και θα δούμε τους τρόπους αλληλοεπηρεασμού», εξηγεί ο συντονιστής του έργου. «Συγκεκριμένα, θα διερευνήσουμε αφενός πώς η αστικοποίηση, η ανθρώπινη συμπεριφορά και η εξέλιξη της τεχνολογίας στις πόλεις επηρεάζουν την αλλαγή του κλίματος, αφετέρου πώς οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής επηρεάζουν τους αστικούς πληθυσμούς, την τρωτότητά τους και την προσαρμοστική τους ικανότητα. Αναμένεται να δημιουργήσουμε νέα γνώση σε ό,τι αφορά την εκτίμηση των κλιματικών κινδύνων στο παρόν και στο μέλλον και να είμαστε σε θέση να προβλέπουμε μελλοντικές καταστάσεις αστικής δομής και κλίματος, λαμβάνοντας υπόψη τον καιρό, την ποιότητα του αέρα, τη διαφορική έκθεση και την τρωτότητα του πληθυσμού, σε τοπική κλίμακα». Από πού θα ξεκινήσουν; Το urbisphere θα ξεκινήσει από το Λονδίνο, όπου υπάρχει μια υποδομή παρατηρήσεων και μάλιστα με χρονοσειρές που πάνε βαθιά στο πέρασμα του χρόνου. Στη βρετανική πρωτεύουσα υπάρχει μεγάλη υποδομή αστικής καταγραφής των εκπομπών και γι’ αυτό θα μελετηθεί η έκθεση του πληθυσμού σε ρύπους και άλλους παράγοντες, εντός και εκτός κτηρίων. Ταυτόχρονα, το έργο διαθέτει κονδύλι άνω των 2,5 εκατ. ευρώ για τη δημιουργία υποδομής αστικών παρατηρήσεων μέσα στο 2020, η οποία θα περιλαμβάνει εξοπλισμό παρατήρησης της αστικής δομής (UAVs και drones με υπερφασματικές κάμερες ακριβείας κλπ.), της αστικής λειτουργίας και των εκπομπών (Eddy Covariance, Wind Lidars, Scintillometers, Ceilometers, όργανα μέτρησης συγκεντρώσεων και ισοτόπων στην αστική επιφάνεια κλπ.), καθώς και εξοπλισμό παρατήρησης της έκθεσης του πληθυσμού (θερμικές κάμερες, φορητούς αισθητήρες, δίκτυα έξυπνων αισθητήρων εντός και εκτός των κτηρίων κ.λπ.). Η μελέτη στο Λονδίνο υπολογίζεται πως θα διαρκέσει δύο με τρία χρόνια· στη συνέχεια, και αφού δημιουργηθούν τα κατάλληλα εργαλεία, το ερευνητικό έργο θα επεκταθεί σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως το Φράιμπουργκ (Γερμανία), το Λοτζ (Πολωνία) και η Βασιλεία (Ελβετία), όπου υπάρχουν επίσης αρχεία παλαιότερων μετρήσεων. Στη φάση αυτή θα ενταχθεί και το Ηράκλειο Κρήτης, όπου το ΙΤΕ έχει αναπτύξει ένα πυκνό δίκτυο αυτόματων μετεωρολογικών σταθμών, ενώ έχει εγκαταστήσει στο κέντρο της πόλης έναν μικρομετεωρολογικό πύργο για απευθείας μέτρηση ροών θερμότητας και CO2. Το Ηράκλειο είναι η μοναδική πόλη στην Ελλάδα που διαθέτει τέτοιο εξοπλισμό. Στη συνέχεια, η έρευνα θα επεκταθεί σε πολλές πόλεις σε όλη την Ευρώπη. «Ο στόχος μας είναι να κατέβει η ικανότητα ανάλυσής μας σε επίπεδο γειτονιάς και όχι πόλεως», υπογραμμίζει ο κ. Χρυσουλάκης. Ο ερευνητής του ΙΤΕ σημειώνει και την ευνοϊκή χρονική συγκυρία του μεγάλου προγράμματος: «Θα είμαστε σε θέση να συμβάλουμε στις μελλοντικές Εκθέσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) και κυρίως στην Ειδική Εκθεση για τις Πόλεις και το Κλίμα που αναμένεται στον κύκλο της 7ης Εκθεσης του IPCC μετά το 2023, όταν το urbisphere θα έχει ώριμα αποτελέσματα». Σε κάθε περίπτωση, η συμμετοχή του Ινστιτούτου Υπολογιστικών Μαθηματικών του ΙΤΕ σε μια τόσο συνολική και καινοτόμο πολυετή έρευνα, και μάλιστα από τη θέση του συντονιστή, θα συνεισφέρει στην παραγωγή νέας γνώσης και στη διάχυσή της και στην Ελλάδα και διεθνώς, με θετικά αποτελέσματα για την επιστημονική κοινότητα και την κοινωνία. View full είδηση

Τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υιοθέτησαν τη θέση τους για τον προϋπολογισμό της ΕΕ για το 2020 την Τετάρτη, δηλώνοντας ότι πρέπει «να αποτελέσει μια καλή αφετηρία για τη νέα γενιά προγραμμάτων της ΕΕ». Οι βουλευτές τονίζουν, στο σχετικό σχέδιο ψηφίσματος, ότι ο προϋπολογισμός της ΕΕ για το 2020 αποτελεί την «τελευταία ευκαιρία για να προσπαθήσει η Ένωση να υλοποιήσει τις πολιτικές δεσμεύσεις που έχει θέσει για την περίοδο αυτή, όπως η επίτευξη του στόχου της για το κλίμα». Θα πρέπει επίσης να προετοιμάσει το έδαφος για το μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της ΕΕ 2021-2027, το λεγόμενο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΠΔΠ). Το ΕΚ ενίσχυσε το σχέδιο προϋπολογισμού της Επιτροπής προσθέτοντας συνολικά περισσότερα από 2 δισ. ευρώ για την κλιματική αλλαγή. Αύξησε επίσης τη χρηματοδότηση για την πρωτοβουλία για την απασχόληση των νέων (Youth Employment Initiative, YEI) και τα προγράμματα Erasmus+, ενώ ενέκρινε και πρόσθετη στήριξη σύμφωνα με τις προτεραιότητες του Κοινοβουλίου σε τομείς όπως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η ψηφιοποίηση, η μετανάστευση και η εξωτερική πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης και της ανθρωπιστικής βοήθειας. Το Κοινοβούλιο ψήφισε επίσης προϋπολογισμό σχεδόν 171 δισ. ευρώ για τις πιστώσεις υποχρεώσεων (δηλ. τις δεσμεύσεις της ΕΕ για τις επενδύσεις του 2020 ή των επόμενων ετών, καθώς τα προγράμματα διαρκούν αρκετά χρόνια), ο οποίος αντιπροσωπεύει αύξηση περίπου κατά 2,7 δισ. ευρώ σε σύγκριση με το σχέδιο προϋπολογισμού της Επιτροπής. Οι πιστώσεις πληρωμών (δηλ. οι βεβαιωμένες δαπάνες για το 2020) ανέρχονται σε 159 δισ. ευρώ. Δηλώσεις Η γενική εισηγήτρια για τον προϋπολογισμό της ΕΕ για το 2020 (τμήμα Επιτροπής), Monika Hohlmeier (ΕΛΚ, Γερμανία) δήλωσε: «Η σημερινή ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό του 2020 δείχνει ότι υπάρχει ενιαίο μέτωπο στο Κοινοβούλιο και ομόνοια μεταξύ των πολιτικών ομάδων: οι φιλόδοξοι στόχοι για το κλίμα και την προστασία του περιβάλλοντος μπορούν να συνυπάρξουν με προγράμματα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη στήριξη της ευρωπαϊκής έρευνας και των αναπτυξιακών εγκαταστάσεων, καθώς και με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Τα μέλη του ΕΚ επιβεβαίωσαν επίσης την προσήλωσή μας στην περαιτέρω αύξηση της χρηματοδότησης του Youth Employment Initiative, του Erasmus+ και του DiscoverEU, ενός εξαιρετικά επιτυχημένου προγράμματος που παρέχει εισιτήρια Interrail σε νέους και νέες 18 ετών ώστε να εξερευνήσουν την Ευρώπη χωρίς σύνορα». Μπορείτε να «κατεβάσετε» μαγνητοσκοπημένη τη συνέντευξη με τη γενική εισηγήτρια Monika Hohlmeier. Είναι επίσης διαθέσιμο σχετικό ενημερωτικό σημείωμα. Επόμενα βήματα Η ψηφοφορία στη σύνοδο της ολομέλειας αποτελεί την αφετηρία των συνομιλιών «συνδιαλλαγής» με το Συμβούλιο που θα κρατήσουν τρεις βδομάδες, με στόχο την εξεύρεση έγκαιρης συμφωνίας μεταξύ των δύο θεσμικών οργάνων για τον προϋπολογισμό που θα ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο και θα υπογραφεί από τον Πρόεδρό του κατά τη δεύτερη σύνοδο της ολομέλειας του Νοεμβρίου (25-28 Νοεμβρίου). Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία, η Επιτροπή θα πρέπει να υποβάλει νέο σχέδιο προϋπολογισμού. Σχετικές πληροφορίες Περίπου 93% του προϋπολογισμού της ΕΕ χρηματοδοτεί πραγματικές δραστηριότητες στο έδαφος των χωρών μελών της ΕΕ αλλά και έξω από αυτή. Οι πόροι κατευθύνονται σε πολίτες, περιφέρειες, πόλεις, αγρότες, ερευνητές, μαθητές και σπουδαστές, ΜΚΟ και επιχειρήσεις. Ο προϋπολογισμός της ΕΕ είναι μοναδικός στο είδος του. Σε αντίθεση με τους εθνικούς προϋπολογισμούς, οι οποίοι χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό για την παροχή δημόσιων υπηρεσιών και τη χρηματοδότηση συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, ο προϋπολογισμός της ΕΕ έχει πρωτίστως επενδυτικό χαρακτήρα και δε μπορεί να παρουσιάσει έλλειμμα. Το κείμενο που υιοθετήθηκε, ΕΔΩ. View full είδηση

Η κλιματική αλλαγή θα βλάψει τις οικονομίες των χωρών είτε αυτές είναι πλούσιες είτε φτωχές ως το 2100, αναφέρουν οικονομολόγοι σε νέα έκθεση που διαλύει τον μύθο ότι οι πιο φτωχές και ζεστές χώρες θα υποφέρουν περισσότερο από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, οι ερευνητές εξέτασαν στοιχεία περισσότερων από 50 ετών από 174 χώρες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι συνεχείς αλλαγές της θερμοκρασίας πάνω ή κάτω από τα συνηθισμένα επίπεδα για κάθε χώρα επηρεάζουν την οικονομική ανάπτυξή τους, ανεξαρτήτως του πλούτου τους. Οι ΗΠΑ ενδέχεται να χάσουν το 10% του ΑΕΠ τους, αν δεν κάνουν σημαντικές αλλαγές στην πολιτική τους. «Στη Μεγάλη Βρετανία πριν μερικές ημέρες ζήσαμε την πιο ζεστή ημέρα που έχει καταγραφεί ποτέ και οι υποδομές αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες», σχολίασε ο δρ. Κάμιαρ Μοχάντες καθηγητής Οικονομίας στο πανεπιστήμιο Κέμπριτζ που συμμετείχε στη συγγραφή της έκθεσης. «Τα τραίνα σταματούν να λειτουργούν, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν (τη ζέστη) και άρα η παραγωγικότητα και η οικονομική ανάπτυξη μειώνονται», πρόσθεσε. Οι έρευνες συχνά επικεντρώνονταν στις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις που θα έχει η κλιματική αλλαγή στις φτωχές και ζεστές χώρες. Όμως αυτή η έκθεση αναφέρει ότι ο πλούτος και η πιο χαμηλή θερμοκρασία δεν προστατεύουν από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην οικονομία, αν δεν γίνουν σημαντικές αλλαγές στην πολιτική. Στη περίπτωση που δεν υπάρξει καμία αλλαγή πολιτικής, και κατά συνέπεια δεν μειωθούν καθόλου τα αέρια που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία θα αυξηθεί κατά 4 βαθμούς Κελσίου ως το 2100. Αυτό θα σημάνει απώλεια μεγαλύτερη του 7% για το παγκόσμιο ΑΕΠ, αναφέρει η έκθεση που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα από το αμερικανικό National Bureau of Economic Research. Καίριο το ζήτημα της δραστικής μείωσης εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου Η Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή έχει στόχο να διατηρηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας της Γης κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου, με στόχο τον 1,5 βαθμό. Όμως για αυτό απαιτείται δραστική μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου. Η έρευνα των οικονομολόγων βασίστηκε στις ΗΠΑ εξαιτίας του διαφορετικού κλίματος που έχουν διάφορες περιοχές της χώρας και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, αν αγνοηθούν οι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού, οι επιπτώσεις στις βιομηχανίες –από τις κατασκευές ως τη γεωργία– θα είναι σοβαρές και θα κοστίσουν περισσότερο από το 10% του ΑΕΠ της χώρας. «Το μέσο αμερικανικό νοικοκυριό θα γίνει πιο φτωχό», τόνισε ο Μοχάντες και επεσήμανε ότι οι βιομηχανικές χώρες ενδέχεται να αντιμετωπίσουν αντίστοιχες επιπτώσεις. Ο Καναδάς, όπου η άνοδος της θερμοκρασίας είναι δύο φορές πιο γρήγορη σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη, μπορεί να αναμένει μείωση 13% στο ΑΕΠ του, η Ελβετία 12% και η Ινδία 10%. Όμως η τήρηση των στόχων της Συμφωνίας του Παρισιού ενδέχεται να περιορίσει την απώλεια του ΑΕΠ των ΗΠΑ κάτω από το 2%, υπογραμμίζεται στην έκθεση. Σε αυτή επισημαίνεται επίσης ότι αν και κάποιες χώρες ίσως προσαρμοστούν στην κλιματική αλλαγή, είναι απίθανο να δράσουν εγκαίρως ώστε να αντιμετωπίσουν όλες τις αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία τους. «Αν τηρήσουμε (τη Συμφωνία) του Παρισιού, οι απώλειες είναι σημαντικά μικρότερες. Δεν είναι πολύ αργά», υπογράμμισε ο Μοχάντες. View full είδηση

Ο φετινός μήνας Ιούλιος, στη διάρκεια του οποίου σημειώθηκε μεγάλο κύμα καύσωνα στην Ευρώπη, ήταν ο πιο ζεστός μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ στον κόσμο, με θερμοκρασία οριακά μεγαλύτερη από εκείνη του Ιουλίου 2016, σύμφωνα με τα δεδομένα του ευρωπαϊκού προγράμματος Κοπέρνικος για την κλιματική αλλαγή. «Ο μήνας Ιούλιος είναι γενικά ο πιο ζεστός του έτους στον κόσμο, όμως σύμφωνα με τα δεδομένα μας, ο Ιούλιος του 2019 είναι επίσης, με μικρή διαφορά, ο πιο ζεστός μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ», δηλώνει σε σημερινή ανακοίνωσή του ο επικεφαλής του προγράμματος Ζαν-Νοέλ Τεπό. «Με τη συνέχιση των εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τις επιπτώσεις τους στην παγκόσμια αύξηση των θερμοκρασιών, τα ρεκόρ θα συνεχίσουν να καταρρίπτονται», επέμεινε. Σύμφωνα με τα δεδομένα του προγράμματος Κοπέρνικος, ο υδράργυρος ανέβηκε τον Ιούλιο 0,04 βαθμό Κελσίου πάνω από το προηγούμενο ρεκόρ του Ιουλίου 2016. Η διαφορά αυτή είναι τόσο μικρή ώστε είναι πιθανό άλλοι οργανισμοί αναφοράς, οι οποίοι συγκεντρώνουν και αναλύουν τα δεδομένα με λίγο διαφορετικό τρόπο, να μην καταλήξουν στο ίδιο συμπέρασμα, επισημαίνεται στην ανακοίνωση. Η αμερικανική αρμόδια υπηρεσία NOAA δεν έχει ακόμη δημοσιοποιήσει τα συμπεράσματά της για τον μήνα Ιούλιο. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Copernicus, η θερμοκρασία τον Ιούλιο 2019 ήταν 0,56 βαθμό Κελσίου μεγαλύτερη από τον μέσο όρο της περιόδου 1981-2000. Είναι σχεδόν 1,2 βαθμό Κελσίου πάνω από το προβιομηχανικό επίπεδο, που αποτελεί τη βάση αναφοράς των εμπειρογωμόνων του ΟΗΕ για το κλίμα. Ο Ιούλιος σηματοδοτήθηκε από έναν σύντομης διάρκειας, αλλά πολύ έντονο καύσωνα στη δυτική Ευρώπη, όπου σε χώρες όπως η Γερμανία, το Βέλγιο ή η Ολλανδία καταρρίφθηκαν τα απόλυτα ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών. Σύμφωνα με το Copernicus, οι θερμοκρασίες ήταν επίσης υψηλότερες από τις συνήθεις στην Αλάσκα, τη Γροιλανδία και σε ορισμένα τμήματα της Σιβηρίας, καθώς και στην κεντρική Ασία και σε ορισμένες περιφέρειες της Ανταρκτικής. «Ανέκαθεν υπήρχαν ζεστά καλοκαίρια. Όμως δεν είναι το καλοκαίρι της νιότης μας. Δεν είναι το καλοκαίρι των παππούδων μας», είχε σχολιάσει πριν από μερικές ημέρες ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες. «Αν δεν κάνουμε τίποτε εναντίον της κλιματικής αλλαγής τώρα, αυτά τα ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα θα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Ενός παγόβουνου που λιώνει γρήγορα και το ίδιο», είχε προσθέσει. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας εκτιμά πως το 2019 θα περιληφθεί στο τοπ 5 των πιο ζεστών ετών. «Το έτος 2019 ήταν μέχρι τώρα πολύ ζεστό. Όλοι οι μήνες του 2019 κατατάσσονται μεταξύ των 4 πιο ζεστών μηνών και ο Ιούνιος του 2019 ήταν ο πιο ζεστός Ιούνιος που έχει καταγραφεί ποτέ», διευκρίνισε σήμερα το Copernicus. View full είδηση

Δεν είναι λίγες οι φορές που ειδήσεις για εκατοντάδες νεκρούς λόγω πλημμυρών στην Ασία κάνουν τον γύρο του κόσμου. Πολλές πόλεις στην Ασία έχουν να αντιμετωπίσουν ένα δυσεπίλυτο ζήτημα. Από τη μία η αστική ανάπτυξη τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Από την άλλη η κλιματική αλλαγή υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των πολιτών της. Μία πρωτοποριακή πρόταση όμως υπόσχεται τη λύση… Μια λύση για τις πλημμύρες Οι τεχνικές παρεμβάσεις για την επίλυση του προβλήματος των πλημμυρών που εφαρμόζονται ανά τον κόσμο, μπορεί να έχουν καταφέρει να μετριάσουν τον κίνδυνο αλλά, όπως αποδεικνύεται, σίγουρα όχι να τον εξαλείψουν. Η Κίνα όμως έχει θέσει τώρα έναν φιλόδοξο στόχο: να μετατρέψει έως το 2020 το 80% των αστικών περιοχών της σε πόλεις – «σφουγγάρια». Πόλεις που θα μπορούν να απορροφούν και να επαναχρησιμοποιούν τουλάχιστον το 70% των όμβριων υδάτων τους. Η πρωτοβουλία, που ξεκίνησε πειραματικά το 2015 σε 16 πόλεις, στοχεύει στο να μειώσει την ένταση της απορροής των όμβριων υδάτων, ενισχύοντας και κατανέμοντας τις δομές απορρόφησης πιο ομοιόμορφα και συνάμα οικολογικά. Η συλλογή του νερού της βροχής, αυξάνει αυτόματα και τη διαθεσιμότητα νερού για διάφορες χρήσεις. Έτσι η προσέγγιση αυτή όχι μόνο μειώνει τις πλημμύρες αλλά ενισχύει και τις αποθήκες νερού μιας πόλης. Πως μια πόλη γίνεται «σφουγγάρι»Πώς μοιάζει όμως μια πόλη – σφουγγάρι; Η πόλη του Lingang κοντά στη Σαγκάη, είναι ένα πολύ τυπικό παράδειγμα. Κάθε ελεύθερος χώρος στην πόλη έχει γίνει ένα μικρός ή μεγάλος κήπος με μπόλικο χώμα και φυτά και δέντρα που περιμένουν να ποτιστούν. Στην πόλη έχουν διατηρηθεί φυσικοί υγρότοποι που συγκεντρώνουν το νερό της βροχής, αλλά έχουν δημιουργηθεί και τεχνητές δομές όπως λίμνες και σιντριβάνια. Οι στέγες των κτιρίων έχουν γίνει «πράσινες», ενώ τα πεζοδρόμια είναι διαπερατά με το νερό να μπορεί να βρει διέξοδο στο χώμα ή να συγκεντρωθεί σε υπόγειες δεξαμενές για επαναχρησιμοποίηση. Φιλοδοξώντας να γίνει το πρότυπο για τις πόλεις – σφουγγάρια της Κίνας, η διοίκηση της πόλης Lingang έχει επενδύσει 119 εκατομμύρια δολάρια σε αναβαθμίσεις και καινοτομίες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το παράδειγμα για την πλειοψηφία των κινεζικών πόλεων που δεν διαθέτουν σύγχρονες υποδομές απορροής υδάτων. Οι κινεζικές πόλεις καταβάλλουν αξιοσημείωτες προσπάθειες. Σε μια δέσμευση να επεκτείνει την κάλυψη της αστικής πράσινης φύσης, η Σαγκάη ανακοίνωσε στις αρχές του 2016 την κατασκευή 400.000 τετραγωνικών μέτρων κήπων στις στέγες των κτιρίων της. Το έργο είναι μια συνεργατική προσπάθεια μεταξύ των ρυθμιστικών αρχών των πόλεων, των ιδιοκτητών ακινήτων και των μηχανικών. Μια απάντηση στην κλιματική αλλαγή Με την κλιματική αλλαγή να απλώνει ένα πέπλο νέφους και αφόρητης ζέστης πάνω από την Κίνα, οι πόλεις - σφουγγάρια δίνουν επίσης μια απάντηση στο πως αντιμετωπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα του πλανήτη. Μπορούν να μειώσουν τη θερμοκρασία στις αστικές περιοχές που πνίγονται από το μπετόν. Τα φυτά και τα δέντρα απορροφούν νερό και στη συνέχεια το απελευθερώνουν μέσω της εξάτμισης. Αυτό δημιουργεί ένα φαινόμενο ψύξης, με τον ίδιο τρόπο που ο ιδρώτας που εξατμίζεται από το δέρμα κατεβάζει τη θερμοκρασία των ανθρώπων. «Η πτώση της θερμοκρασίας θεωρείται σε μεγάλο βαθμό ένα συμπληρωματικό πλεονέκτημα των πόλεων - σφουγγαριών. Και με τις υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στην Κίνα και σε πολλά μέρη του κόσμου, γίνεται ένα βασικό εργαλείο στον στο να γίνουν οι πόλεις μας ανθεκτικές στο κλίμα», δήλωσε ο Boping Chen, διευθυντής του think tank World Future Council. Και πόλεις - δάση Ενώ η Κίνα είναι αντιμέτωπη με τις τεράστιες οικονομικές και υλικοτεχνικές προκλήσεις της εποχής για τη δημιουργία πόλεων - σφουγγαριών, ο Ιταλός αρχιτέκτονας Στεφάνο Μπόρι έχει προτείνει τη δημιουργία «δασικών πόλεων» στη χώρα. Ο Μπόρι, ο οποίος έγινε πρωτοσέλιδο στον παγκόσμιο Τύπο όταν κάλυψε δύο οικιστικά μπλοκ στο Μιλάνο με 800 δέντρα, 4.500 θάμνους και 15.000 άλλα φυτά, έχει ξεκινήσει να σχεδιάζει την κατασκευή μιας πόλης - δάσος στο Liuzhou της νότιας Κίνας. Σχεδιασμένη ως μια πράσινη μητρόπολη, η πόλη θα φιλοξενήσει 30.000 ανθρώπους και όλα τα κτίρια της θα καλύπτονται εξ ολοκλήρου με φυτά και δέντρα. View full είδηση

Την ώρα που η νεολαία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες αφυπνίζεται για το μεγάλο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και η αρμόδια Διακυβερνητική Επιστημονική Επιτροπή προειδοποιεί πως η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη πρέπει να μείνει κάτω του 1,5 βαθμού Κελσίου, στην Ελλάδα η συζήτηση για τη διαταραχή του κλίματος της γης παραμένει περιορισμένη. Την ίδια ώρα, η χώρα μας βρίσκεται σε μια περιοχή (Μεσόγειος) που σύμφωνα με όλα τα μοντέλα πρόβλεψης αποτελεί hotspot των αρνητικών επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης, ενώ οι μέχρι τώρα προσπάθειες για μείωση των εκπομπών των αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου υπολείπονται σημαντικά των ευρωπαϊκών επιδόσεων. Ταυτόχρονα, τα μέτρα μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (ΑτΘ) μπορούν να έχουν, με τον κατάλληλο δημοκρατικό σχεδιασμό, θετικό περιβαλλοντικό και κοινωνικό αντίκτυπο. Σε αντίθετη περίπτωση, το κόστος από τα αυξανόμενα δικαιώματα εκπομπής που πρέπει να αγοράζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, με πρώτη τη ΔΕΗ, θα είναι δυσβάστακτο. Οι συζητήσεις για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, μονοξείδιο του αζώτου κ.ά.) ξεκίνησαν σε διακρατικό επίπεδο στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και κατέληξαν σε μια πρώτη συμφωνία στο Κιότο το 1997 (Πρωτόκολλο του Κιότο). Στο πλαίσιο αυτό τέθηκαν στόχοι για μείωση των εκπομπών την πενταετία 2008-2012, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Στο πλαίσιο αυτό διαμορφώθηκαν και συγκεκριμένοι στόχοι σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίοι στη συνέχεια ανανεώθηκαν για τα επόμενα έτη. Την περίοδο 1990-2016 η Ε.Ε. μείωσε τα αέρια του θερμοκηπίου κατά 24% σε σχέση με το 1990, ενώ αντίστοιχα η Ελλάδα μόνο κατά 11,1%. «Είναι εντυπωσιακή η διαφορά, αλλά πρέπει να καταλάβουμε πώς προήλθε. Κατ’ αρχάς, δεν είχαν όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. τους ίδιους στόχους. Σε άλλες χώρες, με ανεπτυγμένη βιομηχανία, τέθηκε στόχος για μεγάλες μειώσεις. Η Ελλάδα, που ήταν πιο πίσω αναπτυξιακά, δεσμεύθηκε αρχικά για συγκράτηση της ανόδου των εκπομπών, δηλαδή να αυξηθούν λιγότερο από 25% μέχρι τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Μετά θα έπρεπε να ξεκινήσει η μείωση», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Σεβαστιανός Μοιρασγεντής, ερευνητής στο Αστεροσκοπείο Αθηνών. Ο κ. Μοιρασγεντής σημειώνει πως στο ζήτημα της διαχείρισης των εκπομπών ΑτΘ από την Ελλάδα υπάρχουν τρεις περίοδοι. «Η πρώτη της μεγέθυνσης μέχρι το 2005, όταν οι εκπομπές έφτασαν περίπου τους 133 εκατ. τόνους ισοδύναμου CO2, από 103,1 εκατ. τόνους το 1990. Από τότε αρχίζει η αποκλιμάκωση και μπαίνουμε στη δεύτερη περίοδο, η οποία επιταχύνεται με την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Πολλά εργοστάσια κλείνουν, ενώ μειώνεται και η κατανάλωση ενέργειας κυρίως, καθώς πολλά νοικοκυριά δεν μπορούν να θερμάνουν το σπίτι τους. Πρόκειται για μια τραγική κατάσταση. Ταυτόχρονα, μειώνονται οι εκπομπές κυρίως στην ηλεκτροπαραγωγή, μέσω της σοβαρής ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά και του φυσικού αερίου, που έχει μικρότερες εκπομπές ΑτΘ. Από το 2008 μέχρι και το 2015 η Ελλάδα παρουσιάζει σημαντική μείωση των εκπομπών, ως συνδυαστικό αποτέλεσμα της κρίσης και των παρεμβάσεων», λέει ο κ. Μοιρασγεντής. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε στην τρίτη περίοδο, η οποία έχει αρχίσει από το 2017, όταν η οικονομία άρχισε να αναπτύσσεται. Το 2017 υπήρχε αύξηση των εκπομπών στην Ελλάδα κατά 2,9%, όταν στην Ε.Ε. ήταν 0,7%. Από την άλλη, τα προσωρινά στοιχεία για τον ενεργειακό τομέα το 2018 δείχνουν μείωση στην Ελλάδα 3,9%, και στην Ε.Ε. μείωση 2,8%. «Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν θα μπορέσει να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία βγαίνοντας από την κρίση, χωρίς αύξηση εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, αλλά με τις αναγκαίες μειώσεις», λέει στην «Κ» η κ. Θεοδώρα Αντωνακάκη, επιστημονική γραμματέας της Επιτροπής Μελέτης Επιπτώσεων Κλιματικής Αλλαγής, που έχει συστήσει η Τράπεζα της Ελλάδος. «Η Ελλάδα είναι πολύ κοντά στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που έχουν τεθεί μέχρι το 2020, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αναπροσαρμογή των στόχων. Ηδη, η επιστημονική κοινότητα θεωρεί πως χρειάζεται πιο μεγάλη μείωση των εκπομπών. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι πολιτικοί», συμπληρώνει η κ. Αντωνακάκη, σημειώνοντας πως το τελευταίο διάστημα οι κεντρικές τράπεζες βάζουν το θέμα της κλιματικής αλλαγής στα κριτήρια χάραξης πολιτικής και διαμόρφωσης χρηματοοικονομικών εργαλείων. «Τεχνολογικές λύσεις υπάρχουν, αλλά πρέπει να προσέχουμε η χρήση τους να οδηγεί σε μείωση της κατανάλωσης ενέργειας. Για παράδειγμα, οι λαμπτήρες led είναι πολύ πιο αποδοτικοί ενεργειακά. Εάν όμως βάζουμε πολύ περισσότερους σε ένα δήμο δεν έχουμε ενεργειακό όφελος», αναφέρει η κ. Αντωνακάκη. Το Εθνικό Σχέδιο Και η Ελλάδα, όπως όλες οι χώρες, θα βρεθεί μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις για να αναχαιτιστεί η σημερινή ξέφρενη πορεία διαταραχής του κλίματος. Τον Δεκέμβριο του 2018 το υπουργείο Ενέργειας ανακοίνωσε το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, το οποίο από περιβαλλοντικές οργανώσεις –όπως το WWF και η Greenpeace– χαρακτηρίστηκε ανεπαρκές, καθώς η μείωση των εκπομπών που προβλέπει δεν αντιστοιχεί στον στόχο περιορισμού της θερμοκρασιακής αύξησης στον 1,5 βαθμό Κελσίου. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος απαιτούνται πολύ μεγάλες μειώσεις στα ΑτΘ. «Μείωση εκπομπών κατά 80% στον ενεργειακό τομέα μέχρι το 2050 αποτελεί εθνική υποχρέωση», τονίζει η Ομάδα Ενεργειακού Σχεδιασμού και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Αστεροσκοπείου στην παρέμβασή της στη δημόσια διαβούλευση. Μέτρα με οικονομικό και κοινωνικό όφελος Η έγκαιρη ανταπόκριση στους κλιματικούς στόχους δεν είναι μόνο περιβαλλοντικά αναγκαία αλλά και οικονομικά απαραίτητη. Για να περιορίσει τη χρήση υδρογονανθράκων και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει θεσπίσει τα δικαιώματα εκπομπών, τα οποία πλέον δεν παρέχονται δωρεάν αλλά αγοράζονται. Μάλιστα, το κόστος τους έχει ανοδική πορεία. Σήμερα, το κόστος αγοράς δικαιώματος εκπομπής ενός τόνου διοξειδίου του άνθρακα (CO2) είναι 22,5 ευρώ, ενώ πριν από μερικά χρόνια ήταν μόλις 5 ευρώ. Το 2017, οι σταθμοί λιγνίτη της ΔΕΗ εξέπεμψαν 22,6 εκατ. τόνους CO2, το 25% του συνόλου στη χώρα μας. Με τις σημερινές τιμές απαιτούνται 508 εκατ. ευρώ τον χρόνο μόνο για αγορά δικαιωμάτων εκπομπών από τη ΔΕΗ. «Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο πρόβλημα του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ). Δεν μπορεί να υπάρχει στο ενεργειακό πλάνο για τις επόμενες δεκαετίες η καύση λιγνίτη και μάλιστα η δημιουργία νέων σταθμών. Στο μέλλον το κόστος των δικαιωμάτων εκπομπών μπορεί να φτάσει και τα 80 ευρώ/τόνος», τονίζει ο κ. Μοιρασγεντής. «Αρα πρέπει να σχεδιάσουμε ένα ενεργειακό μέλλον χωρίς άνθρακα, με εξοικονόμηση ενέργειας, ΑΠΕ, αποθήκευση ενέργειας», συμπληρώνει. Η προσπάθεια μείωσης ενεργειακών απαιτήσεων και εκπομπών μπορεί και πρέπει να έχει κοινωνικό προσανατολισμό. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά παλιά σπίτια, που είναι ενεργειακά διάτρητα, χωρίς σωστή μόνωση. Σε πολλά από αυτά ζουν φτωχές οικογένειες που παγώνουν τον χειμώνα και λιώνουν το καλοκαίρι. Οσες οικογένειες μπορούν, δαπανούν μεγάλα ποσά για ενεργοβόρες λύσεις θέρμανσης ή ψύξης. Επίσης, τον χειμώνα παρατηρείται καύση ακατάλληλων υλικών, που δηλητηριάζουν τον αέρα. «Το ΕΣΕΚ προτείνει την ενεργειακή αναβάθμιση 40.000 κατοικιών το έτος, με μια επέκταση του προγράμματος “Εξοικονομώ”. Υπάρχουν δύο προβλήματα εδώ: το πρώτο είναι πως πρέπει να γίνουν ριζικές ανακαινίσεις σπιτιών για ενεργειακή θωράκιση, όχι μπαλώματα χωρίς όφελος εξοικονόμησης. Το δεύτερο είναι πως στο τρέχον πρόγραμμα δεν μπορούν να συμμετέχουν οι πιο φτωχές οικογένειες, δεν μπορούν να βάλουν τη συμμετοχή. Απαιτούνται άλλες λύσεις: Στη Γαλλία, για παράδειγμα, σε ορισμένες περιπτώσεις αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το κράτος με τυποποιημένο και ενιαίο τρόπο τις αναβαθμίσεις των σπιτιών», λέει ο κ. Μοιρασγεντής. View full είδηση

Με ετήσιες μειώσεις 2% του ελληνικού ΑΕΠ ως το 2050 και ποσοστιαία υποχώρηση κατά 3%-6% για την περίοδο έως και το 2100, «απειλεί» η κλιματική αλλαγή τη χώρα μας, ενώ σωρευτικά «η επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης στην Ελλάδα, μπορεί να οδηγήσει σε απώλειες ύψους 701 δισ. ευρώ μέχρι το 2100», επισήμανε μιλώντας στο ΑΜΠΕ ο καθηγητής Οικονομικών του Περιβάλλοντος Ευτύχιος Σαρτζετάκης, διευθυντής του Εργαστηρίου Οικονομικών και Διαχείρισης της Βιώσιμης Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Λέγοντας ότι εν έτει 2019 ελάχιστα έχουν γίνει από αυτά που απαιτούνται προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην χώρα μας, και παρά το γεγονός ότι από το 2011 έχει εκδοθεί η μελέτη με τίτλο «Οι περιβαλλοντικές, Οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα», ο κ. Σαρτζετάκης υπογράμμισε την ανάγκη εκπόνησης μελετών στρατηγικής προσαρμογής για την κλιματική αλλαγή σε επίπεδο περιφερειών. «Επιβάλλεται να επιδιώξουμε επενδύσεις προσαρμογής εν μέσω της κλιματικής αλλαγής», υπογράμμισε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Ο μικρός στρατηγικός σχεδιασμός που έγινε από εμάς τους επιστήμονες εθελοντικά, δεν αρκεί σε καμία περίπτωση». Η προαναφερόμενη μελέτη έγινε υπό την αιγίδα της Τραπέζης της Ελλάδος, η οποία συνέστησε τη διεπιστημονική Επιτροπή για τη Μελέτη των Επιπτώσεων της Κλιματικής Αλλαγής (ΕΜΕΚΑ). Στην ΕΜΕΚΑ, όπως εξήγησε ο κ. Σαρτζετάκης, οικονομολόγοι του περιβάλλοντος και της ενέργειας, σε συνεργασία με κλιματολόγους, φυσικούς, βιολόγους, μηχανικούς και κοινωνικούς επιστήμονες, εκπονούν μελέτες που αξιολογούν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην ελληνική οικονομία, αναλύουν τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα, και προτείνουν τρόπους προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας προς βιώσιμα μοντέλα ανάπτυξης. Κατά τον κ. Σαρτζερτάκη, στην Ελλάδα πρέπει άμεσα να «επιδιώξουμε επενδύσεις προσαρμογής για την κλιματική αλλαγή». Επισημαίνοντας δε ότι η οικονομική ανάπτυξη θα πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες μετριασμού και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, ο ίδιος τόνισε ότι «όπως κάθε μεγάλη αλλαγή εμπεριέχει κινδύνους, προσφέρει όμως και ευκαιρίες». Στο πλαίσιο αυτό, ο ίδιος επισήμανε ότι όσον αφορά τον μετριασμό, «ήδη γίνονται κάποια, όχι αρκετά, βήματα για την μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλού άνθρακα. Τα βήματα αυτά είναι μονομερείς δράσεις σε εθνικό ή ακόμη και περιφερειακό επίπεδο. Απαιτούνται άμεσα ταχύτατες μειώσεις των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου», τόνισε. Όσον αφορά την προσαρμογή, κατά τον κ. Σαρτζετάκη, οι επενδύσεις σε αντιπλημμυρικά έργα, αλλαγή στις καλλιέργειες, μεταβολές σε κλάδους όπως ο τουρισμός, «προσφέρουν και οικονομικές ευκαιρίες, τα οφέλη των οποίων θα πρέπει με κατάλληλο σχεδιασμό να διευρυνθούν και να διαχυθούν στην κοινωνία». Στο πλαίσιο αυτό επισήμανε ότι θα πρέπει να ληφθούν μέτρα «ώστε οι επενδύσεις στον μετριασμό και την προσαρμογή να λειτουργήσουν προς όφελος της ανάπτυξης (όχι της μεγέθυνσης μόνον), δημιουργώντας ευκαιρίες και οφέλη για το σύνολο της κοινωνίας και ιδιαίτερα των πλέον ευπαθών ομάδων». Για να επιτευχθούν τα προαναφερόμενα και να μειωθούν οι μειώσεις εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2) με την απαιτούμενη ταχύτητα, σύμφωνα με τον κ. Σαρτζετάκη «θα πρέπει να αυξηθεί το κόστος των δραστηριοτήτων που εκπέμπουν CO2». Εξήγησε ότι ένα από τα βασικά θέματα των οικονομικών της κλιματικής αλλαγής «αφορά στον προσδιορισμό του πλήρους κόστους ενός τόνου άνθρακα (προφανώς μεγαλύτερο από το ιδιωτικό κόστος, όπως προσδιορίζεται από την ελεύθερη αγορά)». Κατά τον ίδιο, το πρόβλημα είναι πόσο είναι το επιπλέον αυτό κόστος, το οποίο θα μπορούσε να επιβληθεί μέσω πολιτικών, ώστε να «διορθώσει» τις αγορές. Το κόστος αυτό ονομάζεται κοινωνικό κόστος άνθρακα (social cost of carbon SCC) και για τον προσδιορισμό τους όπως εξήγησε, χρησιμοποιούνται εξαιρετικά περίπλοκα υποδείγματα (Integrated Assessment Models) που ενσωματώνουν κλιματικές και οικονομικές παραμέτρους. Μια πραγματική εκτίμηση του κόστους του άνθρακα μας προσφέρει η τιμή των αδειών εκπομπής CO2 που διαμορφώνεται στο πλαίσιο του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (ΣΕΔΕ –ΕΕ, EU-ETS). «Η τιμή των αδειών παρέμεινε γύρω στα 7 ευρώ/τόνο μέχρι το τέλος της δεύτερης φάσης, ενώ μετά το τέλος του 2017 αυξήθηκε απότομα, φτάνοντας τα 20 ευρώ/τόνο προς τα τέλη του 2018» σημείωσε ο ίδιος, προσθέτοντας ότι «η ταχεία αυτή αύξηση οφείλεται εν μέρει στην αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας, αλλά κυρίως στις προσαρμογές που γίνονται εν αναμονή της μείωσης του αριθμού των αδειών, που θα προκληθεί από το Market Stability Reserve κατά την περίοδο 2019-2023». Στο πλαίσιο αυτό, ο ίδιος επισήμανε ότι η «πλειοψηφία των αναλυτών εκτιμά ότι η αύξηση των τιμών θα συνεχιστεί, με σημαντικές επιπτώσεις στην τιμή της ενέργειας σε όλες τις χώρες της ΕΕ, αλλά κυρίως σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου η παραγωγή ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας, που αντιπροσωπεύει σχεδόν το 60% των εκπομπών CO2 της χώρας, έχει πολύ υψηλή ένταση εκπομπών (σχεδόν τριπλάσια από τη μέση της ΕΕ των 28 κρατών-μελών). Η τιμή των αδειών προβλέπεται να φτάσει τα 40-60 ευρώ /τόνο μέχρι το 2023, ενώ υπάρχουν προβλέψεις για έως και 100 ευρώ/ τόνο». Υπογραμμίζεται ότι ο κ. Σαρτζετάκης θα είναι ομιλητής στο 2ο αγροτικό συνέδριο που διοργανώνει αύριο στη Θεσσαλονίκη ο Σύνδεσμος Αγροτικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων και Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΑΣΟΕΕ) και στην τοποθέτησή του θα αναφερθεί και στην έκθεση της διακυβερνητικής επιτροπής για την αλλαγή κλίματος, που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο. Μεταξύ άλλων, στη διάρκεια της τοποθέτησής του, ο ίδιος θα θέσει επί τάπητος τους «τεράστιους κινδύνους» που ενέχει η κλιματική αλλαγή για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι οποίοι έχουν αναγνωριστεί τα τελευταία χρόνια. View full είδηση

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο να καταστήσει όλα τα νέα κτίρια μη ενεργοβόρα έως το 2020, αλλά στη Νορβηγία αυτό δεν είναι αρκετό. Μια κοινοπραξία στο Όσλο που αποτελείται από αρχιτέκτονες, μηχανικούς, περιβαλλοντολόγους και σχεδιαστές δημιουργεί ενεργειακά κτίρια σε μια χώρα με τους πιο ψυχρούς και σκοτεινούς χειμώνες στη Γη. «Εάν μπορεί να γίνει στη Νορβηγία, μπορεί να γίνει οπουδήποτε», λέει ο Peter Bernhard, ένα από τα μέλη της κοινοπραξίας Powerhouse. Όπως σημειώνει στο «The Atlantic» το Powerhouse ξεκίνησε το 2010 για να δώσει απάντηση σε μια ερώτηση: Είναι δυνατόν να εξαλειφθεί το αποτύπωμα άνθρακα των κτιρίων, αλλά και να χρησιμοποιηθούν αυτά ως λύση στην κλιματική κρίση; Ήταν ένας υψηλός στόχος, καθώς σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα κτίρια αντιπροσωπεύουν το 40% της κατανάλωσης ενέργειας και το 36% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ΕΕ. Έχοντας αναλάβει να αναδιαμορφώσει ενεργειακά ένα νέο σχολείο, μερικά σπίτια αλλά και αρκετά γραφεία, η Powerhouse βρήκε την απάντηση στο ερώτημα που έθεσε το 2010 και η απάντηση ήταν ένα εμφατικό «ναι»! Το 2019, η ομάδα ετοιμάζεται να κάνει τα εγκαίνια του μεγαλύτερου έργου της. Πρόκειται για το Powerhouse Brattørkaia, που βρίσκεται στην κεντρική νορβηγική πόλη Trondheim. Το Brattørkaia είναι ένα οκταώροφο κτίριο γραφείων που όχι μόνο δεν θα καταναλώνει ενέργεια, αλλά θα παράγει 485.000 κιλοβατώρες (kWh) ετησίως. Για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι ένα μέσο νοικοκυριό στη Νορβηγία καταναλώνει περίπου 20.000 kWh ενέργειας ετησίως. Την ίδια στιγμή, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο ετήσιος μέσος όρος των νοικοκυριών είναι 10.399 kWh. Έτσι το Brattørkaia, στην πραγματικότητα, θα γίνει ένας μίνι σταθμός ηλεκτροπαραγωγής που θα μπορεί να τροφοδοτεί με ηλεκτρική ενέργεια το δημόσιο δίκτυο της Νορβηγίας. Στο Trondheim, ο σχεδιασμός του εντυπωσιακού Brattørkaia έγινε σε πλήρη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Η οροφή έχει μεγάλη κλίση για να μεγιστοποιηθεί η ηλιακή συγκομιδή. Ένα κυλινδρικό αίθριο στο κέντρο του κτιρίου επιτρέπει τη διάχυση του φυσικού φωτός. Η καμπυλωτή πρόσοψη, με το διπλό τζάμι, συλλαμβάνει τους σκανδιναβικούς ανέμους και τους επανακατευθύνει για τον φυσικό αερισμότου οικοδομήματος. Τα περιβαλλοντικά στοιχεία της περιοχής οδήγησαν και τον σχεδιασμό του κτιρίου, λέει η ομάδα. Η πλεονάζουσα ενέργεια θα αντισταθμίσει μάλιστα αυτή που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή των δομικών υλικών του κτιρίου. «Αυτό», λέει ο αρχιτέκτονας Jette Hopp, «είναι μοναδικό, καθώς οι υπάρχουσες πρακτικές για τα ενεργειακά θετικά κτίρια δεν περιλαμβάνουν αυτή την παράμετρο». Όπως σημειώνει ο ίδιος, η ενεργειακή αυτή εξίσωση καθιστά την αναπτυξιακή διαδικασία πιο περίπλοκη. Η ομάδα δίνει έμφαση στα ανακυκλωμένα υλικά, τις νέες περιβαλλοντικές καινοτομίες και το σχεδιαστικό κομμάτι λειτουργεί σαν συγκοινωνούν δοχείο με το μηχανικό. Τα μέλη της πράσινης αυτής κοινοπραξίας συνεργάζονται για να διασφαλίσουν ότι κάθε επιλογή σχεδιασμού έχει διπλό σκοπό. «Τίποτα δεν είναι σύμπτωση», λέει ο Hopp. «Προσπαθούμε να δώσουμε στα πράγματα πολλαπλές λειτουργίες και αυτό οδηγεί άμεσα σε εξοικονόμηση ενέργειας», εξηγεί. Αυτή η τεχνική είναι εμφανής στο Kjørbo. Πρόκειται το πρώτο έργο της Powerhouse που αποτελείται από τέσσερα μπλοκ κτιρίων γραφείων σε ένα επιχειρηματικό πάρκο έξω από το Όσλο. Σε αυτό το υπερσύγχρονο και φιλικό προς το περιβάλλον κτίριο οι ενσωματωμένοι αισθητήρες κίνησης ανιχνεύουν τους ανθρώπους που κινούνται μέσα στο χώρο και ανάβουν τα φώτα αναλόγως, μια εσωτερική σκάλα λειτουργεί κι ως άξονας εξαερισμού, ενώ τα φωτοβολταϊκά στην οροφή συλλέγουν ενέργεια τις φωτεινές μέρες, με τη γεωθερμική ενέργεια να αντισταθμίζει τις ανάγκες των ψυχρότερων και γκρίζων ημερών. Το τσιμέντο που χρησιμοποιήθηκε για τον σκελετό του κτιρίου είναι ανακυκλωμένο και τα παλιά εξωτερικά παράθυρα από γυαλί επαναχρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργήσουν εσωτερικά χωρίσματα, τα οποία μάλιστα συμβάλλουν στη μεγιστοποίηση του φωτός της ημέρας. Πρόσθετα πάνελ μόνωσης κατασκευάστηκαν από παλιά πλαστικά μπουκάλια και αντί η πρόσοψη του κτίσματος να επενδυθεί με μέταλλο, μια ιαπωνική τεχνική καύσης ξύλου που ονομάζεται «shou sug ban», χρησιμοποιήθηκε για να μαυρίσει η νέα πρόσοψη του Kjørbo. Πριν από την ανακαίνιση, το κτίριο κατανάλωνε κατά μέσο όρο 250 kWh ανά τετραγωνικό μέτρο, αλλά αυτό έχει μειωθεί σήμερα κατά 85%. Η πλεονάζουσα ενέργεια του Kjørbo χρησιμοποιείται για τη θέρμανση ενός άλλου κτιρίου και για την τροφοδοσία ενός κοντινού σταθμού ανεφοδιασμού υδρογόνου. Επόμενος στόχος για την Powerhouse να καταστούν ενεργειακά θετικές ολόκληρες γειτονιές. Η Νορβηγία σε επίσημο επίπεδο έχει κάνει τεράστια βήματα στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κι έχει θέσει ως στόχο την αποανθρακοποίηση των μεταφορών συνολικά. Για αυτές τις προσπάθειες, το Όσλο εκλέχτηκε ως η Ευρωπαϊκή Πράσινη Πρωτεύουσα του 2019. «Πιστεύουμε ότι η αρχιτεκτονική είναι μια από τις σημαντικότερες πολιτιστικές εκφράσεις της εποχής μας και ότι έχει επίσης κοινωνικό αντίκτυπο», λένε οι εμπνευστές των ενεργειακών κτιρίων της Νορβηγίας. «Όταν έχετε ένα γενναιόδωρο κτίριο που είναι επίσης ικανό να συμπεριλάβει στη δομή του την κοινωνία, αυτό αλλάζει το πώς αντιλαμβανόμαστε τις πόλεις και περιβάλλον. Εμείς ως μονάδες αλλά και το γενικό σύνολο. Κι αυτό μπορεί να κάνει την διαφορά», καταλήγουν. View full είδηση

Μπορεί η δασική έκταση των μεσογειακών χωρών να σημείωσε αύξηση κατά 1,8 εκατ. εκτάρια (αύξηση κατά 2%) την περίοδο 2010 – 2015, ωστόσο οι έντονες πιέσεις που αντιμετωπίζουν τα δάση της Μεσογείου δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού. Η δασική έκταση Σύμφωνα με έκθεση του FAO, τα δάση της Μεσογείου καταλαμβάνουν το 2% της παγκόσμιας δασικής έκτασης (88 εκατ. εκτάρια), περίπου δηλαδή όσο το μέγεθος της Γαλλίας και της Ιταλίας μαζί. Περίπου το ίδιο μέγεθος καταλαμβάνουν οι υποβαθμισμένες εκτάσεις των μεσογειακών χωρών, οι οποίες ανέρχονται σε 80 εκατ. εκτάρια ενώ κάθε χρόνο πάνω από 400.000 εκτάρια δάσος γίνονται στάχτη. Παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των πυρκαγιών μειώθηκε στα βόρεια και βορειοανατολικά της Μεσογείου τις τελευταίες δεκαετίες, ο αριθμός των μεγάλων πυρκαγιών (που επηρεάζουν πάνω από 500 εκτάρια) έχει αυξηθεί. Η έκθεση προβλέπει ότι αυτή η τάση – συνολικά λιγότερες αλλά μεγαλύτερες πυρκαγιές – θα συνεχιστεί. Στην ίδια εύθραυστη κατάσταση βρίσκεται η πανίδα και η χλωρίδα των μεσογειακών δασών με τουλάχιστον 339 είδη να απειλούνται με εξαφάνιση. Τα δάση στην Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Τουρκία και το Μαρόκο έχουν τον υψηλότερο αριθμό απειλούμενων ειδών (26% στην Ισπανία, 24% στην Ιταλία, 21% στην Ελλάδα, 17% στην Τουρκία, 15% στο Μαρόκο). Η περιοχή της Μεσογείου Υπερεκμετάλλευση φυσικών πόρων και κλιματική αλλαγή Ο πληθυσμός της Μεσογείου διπλασιάστηκε μεταξύ του 1960 και του 2015, φθάνοντας τα 537 εκατομμύρια και εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 670 εκατομμύρια μέχρι το 2050. Μολονότι οι δημογραφικές μεταβολές στο βόρειο τμήμα της Μεσογείου ήταν μικρές, η ταχεία πληθυσμιακή ανάπτυξη στο νοτιοανατολικό τμήμα οδήγησε σε υπερβολική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Η υποβάθμιση των δασών στο βόρειο τμήμα της Μεσογείου οφείλεται κυρίως στην εγκατάλειψη της γης και στις πυρκαγιές, ενώ τα δάση στα νοτιοανατολικά αντιμετωπίζουν την υπερεκμετάλλευση, την υπερβόσκηση και την πίεση του πληθυσμού. Τέλος, η κλιματική αλλαγή παραμένει η σημαντικότερη απειλή για όλα τα δάση της Μεσογείου. Η αύξηση της θερμοκρασίας, οι ασταθείς βροχοπτώσεις και οι ξηρασίες μεγάλης διάρκειας θα αλλάξουν σημαντικά την κάλυψη και την κατανομή των δασών τα επόμενα χρόνια στις χώρες της Μεσογείου. View full είδηση

Καμπανάκι κινδύνου για την αύξηση της θερμοκρασίας της Γης σήμαναν οι σημαντικότεροι ειδικοί επί των κλιματικών αλλαγών βάζοντας το όριο στους 1,5 βαθμούς Κελσίου και όχι στους 2 βαθμούς Κελσίου όπως είχε κάνει η σύνοδος των Παρισίων (COP21) πριν από δύο χρόνια. Σύμφωνα με τους ειδικούς από τη διακυβερνητική επιτροπή του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή που εξέτασαν περισσότερες από 6.000 μελέτες, ο μισός βαθμός Κελσίου θα προκαλέσει τεράστια διαφορά. Στο σενάριο της αύξησης των 1,5 βαθμών Κελσίου οι άνθρωποι που θα κινδυνεύσουν από έλλειψη νερού θα μειωθούν κατά 50% σε σχέση με το σενάριο που συμφωνήθηκε στη γαλλική πρωτεύουσα το 2016. Αντίθετα στους 2 βαθμούς Κελσίου τα επεισόδια καύσωνα, όπως συνέβη το φετινό καλοκαίρι, θα γίνουν ακόμα πιο ακραία και συχνά προκαλώντας αύξηση στους θανάτους που σχετίζονται με τη ζέστη αλλά και περισσότερες δασικές πυρκαγιές. Η μεγαλύτερη διαφορά, σύμφωνα με τους ειδικούς θα προκύψει στη φύση καθώς ο πληθυσμός των εντόμων που διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στη γονιμοποίηση φυτών θα μειωθεί στο μισό αν η θερμοκρασία αυξηθεί κατά 2 βαθμούς Κελσίου. Αντίστοιχα το 99% των κοραλλιών θα βρεθεί σε κίνδυνο στο ίδιο σενάριο ενώ αν επιτευχθεί ο στόχος των 1,5 βαθμών Κελσίου το ποσοστό εκείνων που μπορεί να σωθούν αυξάνεται στο 10%. Η διαφορά του μισού βαθμού Κελσίου θα σημάνει τον επηρεασμό 10 εκατομμυρίων περισσότερων ανθρώπων από την αύξηση της στάθμης της θάλασσας μέχρι το 2100. Η ίδια διαφορά θα προκαλέσει το θάνατο 3 εκατομμυρίων τόνων αλιευμάτων, αριθμός που θα φτάσει το 1,5 εκατομμύριο αν η θερμοκρασία αυξηθεί 1,5 βαθμούς Κελσίου. Παράλληλα τα καλοκαίρια χωρίς πάγο στην Αρκτική, που θερμαίνεται με ρυθμό δύο ή τρεις φορές μεγαλύτερο από τον υπόλοιπο πλανήτη, θα εμφανίζονται μια φορά στα 100 χρόνια αν η θερμοκρασία αυξηθεί κατά 1,5 βαθμό Κελσίου και μια φορά τη δεκαετία αν η αύξηση φτάσει στους 2 βαθμούς Κελσίου. «Αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι πρέπει να δράσουμε τώρα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κραυγή κινδύνου από την επιστημονική κοινότητα και ελπίζω ότι θα υπάρξει κινητοποίηση» δήλωσε η συμπρόεδρος της ομάδας των επιστημόνων που υπογράφει τη σχετική έκκληση, Ντέμπρα Ρόμπερτς. Δείτε τη σύνοψη της μελέτης και ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ και ΕΔΩ. Ο Guardian έχει συνεχή ενημέρωση για το θέμα με ενδιαφέρουσες δηλώσεις View full είδηση

Tο ελληνικό ΑΕΠ μπορεί να μειώνεται σε ετήσια βάση κατά 2% μέχρι το 2050 και ακόμη περισσότερο μέχρι το 2100 εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, ενώ το συνολικό κόστος για την ελληνική οικονομία, σωρευτικά μέχρι το 2100, είναι δυνατόν να φθάσει τα 701 δισ. ευρώ. Αυτό υπογράμμισε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας μιλώντας το βράδυ της Δευτέρας σε συνέδριο του Economist για τη βιώσιμη ανάπτυξη, στην Αθήνα. Σύμφωνα με τη σχετική ανάλυση, συμπλήρωσε ο κ. Στουρνάρας, η οποία ποσοτικοποιεί και κατατάσσει τους αναμενόμενους κλιματικούς κινδύνους για την ελληνική επικράτεια, η γεωργία είναι ο τομέας που αναμένεται να πληγεί περισσότερο από την κλιματική αλλαγή στην Ελλάδα, ενώ οι επιπτώσεις στον τουρισμό και τα παράκτια συστήματα θα επηρεάσουν σημαντικά το εισόδημα των νοικοκυριών και την οικονομία συνολικά. Ιδιαίτερη σημασία έχει επίσης ο τομέας των υδάτινων αποθεμάτων, από τα οποία εξαρτάται τόσο η γεωργία όσο και η ύδρευση. Ο ίδιος υπενθύμισε ότι τελευταία δέκα χρόνια η Τράπεζα της Ελλάδος συμμετέχει ενεργά στην έρευνα, τον εμπεριστατωμένο διάλογο και την παροχή επιστημονικής τεκμηρίωσης μέσω των δράσεων της διεπιστημονικής Επιτροπής για τη Μελέτη των Επιπτώσεων της Κλιματικής Αλλαγής (ΕΜΕΚΑ). Στην ΕΜΕΚΑ, οικονομολόγοι του περιβάλλοντος και της ενέργειας, σε συνεργασία με κλιματολόγους, φυσικούς, βιολόγους, μηχανικούς και κοινωνικούς επιστήμονες, εκπονούν μελέτες που αξιολογούν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην ελληνική οικονομία, αναλύουν τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα, και προτείνουν τρόπους προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας προς βιώσιμα μοντέλα ανάπτυξης. Το μέχρι σήμερα έργο της ΕΜΕΚΑ έχει υπογραμμίσει τη σημασία ύπαρξης μιας συγκεκριμένης πολιτικής προσαρμογής, αναγκαίας ως μέτρου περιορισμού των ζημιών από την κλιματική αλλαγή. Για το λόγο αυτό, στο πλαίσιο Μνημονίου Συνεργασίας που υπογράφηκε με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και την Ακαδημία Αθηνών, σχεδίασε την Εθνική Στρατηγική για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή, και τώρα σχεδιάζει την εξειδίκευση της εφαρμογής της. View full είδηση