Είναι, φαίνεται, κανόνας για το στε, να αμφισβητεί τον εαυτό του. Τουλάχιστον για τα ΠΔ του 1985. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι έχει ανατρέψει δύο μέχρι στιγμής:
Το διάταγμα για τους οικισμούς <2000 κατ. και το διάταγμα για την εκτός σχεδίου δόμηση.
Στο πρώτο "δεν είδε" ότι, στο άρθρο 3, η οριοθέτηση ανατίθεται στους Νομάρχες, ενώ "παρέλειψε" να δει άλλα πιο σοβαρά (από ελάχιστο πλάτος δρόμων 4 μ. έως άφεση αμαρτιών σε μη άρτια προ 1985). Για να μην τα ρίχνουμε όλα στο στε, το συγκεκριμένο ΠΔ ήταν η αποθέωση του λαϊκισμού και της προχειρότητας.
Στο δεύτερο "ανακάλυψε" την απαίτηση προσώπου στα άρτια του κανόνα, ενώ είναι σαφές ότι πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Κι όλα αυτά, με την ανοχή (ή συνενοχή?) της Πολιτείας.
Ναι μεν δεν απαγορεύεται η παραχώρηση, ενός γεωτεμαχίου ή μέρους του, σε κ.χ., αλλά απαγορεύεται η σύνδεση αυτής της παραχώρησης με την απόκτηση προσώπου (και συνεπώς οικοδομησιμότητας) διότι είναι καραμπινάτη περίπτωση ιδιωτικής πολεοδόμησης.
@anchelos Εάν η πράξη του παραδείγματός σου έγινε πριν το 2008 (άντε και μέχρι την απόφ. Μπιρμπίλη), ναι με έγινε καλώς, αλλά για να αποκτηθεί οικοδομησιμότητα θα πρέπει να γίνει κύρωση του παραχωρημένου σε κ.χ. οδικού δικτύου. Αν έγινε μετά, είναι άκυρη με τις συνέπειες που αυτό επιφέρει.