Προκειμένου να στηρίξεις τη θέση σου, χρησιμοποιείς έωλα επιχειρήματα στερούμενα πάσης ηθικής
και για να το ξεκαθαρίσουμε
Είναι εντελώς ανήθικο ο δ.υ. να ψαρεύει ιδιωτική πελατεία μέσω της εργασίας του. Άσε που αποτελεί έμμεσο εκβιασμό και καταστρατήγηση των κανόνων του υγιούς ανταγωνισμού. Αν έχει τα κότσια και τις ικανότητες, να ανταγωνιστεί, επί ίσοις όροις, τους υπόλοιπους ε.ε. στα "μαρμαρένια αλώνια" της ζωής. Αλλιώς, ας πάψει να το παίζει τιμητής των πάντων.
Η επίκληση της ανεπάρκειας του μισθού στο Δημόσιο, ώστε να δικαιολογηθεί η (στο ίδιο πεδίο) παράλληλη ενασχόληση στον ιδιωτ. τομέα, είναι μια νεολελληνική κουτοπονηριά. Με το να επιλέξεις το Δημόσιο, σημαίνει ότι γνωρίζεις και αποδέχεσαι τους όρους λειτουργίας του. Το, εκ των υστέρων, επιχείρημα του ανεπαρκούς μισθού δεν πείθει. Άρα, εκ των προτέρων είχες αποφασίσει για το πώς θα κινηθείς.
Για να το κάνω ξεκάθαρο: Προφανώς το κόστος διαβίωσης, ειδικά για τους νέους, είναι δυσβάστακτο. Αντί όμως να κρύβουμε τα κεφάλια στην άμμο, δεν θα ήταν καλύτερο να αγωνιζόμαστε για τη βελτίωση των συνθηκών? Αντί να διαιωνίζουμε μια νοσηρή κατάσταση, δεν θα ήταν προτιμότερο να την εξαλείψουμε?
Δεν θα είχα καμιά αντίρρηση για εργασία ενός δ.υ. και στον ιδιιωτ. τομέα (προκειμένου να ενισχύσει το χαμηλό εισόδημά του), με τις εξής όμως προϋποθέσεις
1. Η παράλληλη ενασχόληση να μην έχει καμία σχέση (ή εξάρτηση) με τη θέση στο δημόσιο
2. Δεν στερεί θέσεις εργασίας από μονοθεσίτες
3. Λειτουργεί στο πλαίσιο του υγιούς ανταγωνισμού
Σε κάθε άλλη περίπτωση, η παράλληλη απασχόληση είναι ανήθικη και καταδικαστέα
Αυτά, και τέλος από μένα