Search the Community

Τον Αύγουστο του 2018, ένα τμήμα μήκους 210 μέτρων της γέφυρας Μοράντι στη Γένοβα της Ιταλίας που αποτελούσε μέρος της εθνικής οδού, κατέρρευσε, με αποτέλεσμα σαράντα τρεις άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Κρούσματα κατάρρευσης γεφυρών έχουν σημειωθεί και σε διάφορες περιοχές της χώρας μας όπως στην Κρήτη, στην Καβάλα και αλλού. Ποια είναι όμως η κατάσταση των γεφυρών στην Ελλάδα σήμερα; Πόσες και ποιες ενδέχεται να αντιμετωπίζουν προβλήματα στατικότητας, ή άλλα; Πόσο επιβαρύνουν η κλιματική αλλαγή ή η αύξηση της κίνησης τις αντοχές αυτών των υποδομών; Η νέα μελέτη της διαΝΕΟσις που εκπονήθηκε από μια ομάδα μηχανικών του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδος υπό τον συντονισμό του Δρ. Βασίλειου Μπαρδάκη, απαντά στα παραπάνω ερωτήματα, καταγράφοντας τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας, επισημαίνοντας τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζουν το πρόβλημα οι άλλες χώρες και καταλήγοντας σε μια σειρά από προτάσεις για την ενίσχυση των οδικών υποδομών. Πόσες γέφυρες υπάρχουν στην Ελλάδα και ποια είναι η κατάστασή τους; Βάσει εκτιμήσεων σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν 17.000 γέφυρες περίπου. Οι γέφυρες που κατασκευάστηκαν πριν από το 1961 δεν ακολουθούσαν κανένα συγκεκριμένο κανονιστικό πλαίσιο. Οι γέφυρες που κατασκευάστηκαν αργότερα και μέχρι και τη δεκαετία του ’80 ακολουθούσαν παρωχημένους (πια) γερμανικούς κανονισμούς. Όλες οι γέφυρες που κατασκευάστηκαν πριν από το 1993 δεν είχαν επαρκείς αντισεισμικές προβλέψεις στον σχεδιασμό τους. Αλλά και τα πρότυπα του ’93 κρίνονται παρωχημένα σήμερα. Οι κανονισμοί των προηγούμενων δεκαετιών δεν περιελάμβαναν σωστές προβλέψεις για τη μελλοντική εξέλιξη της κίνησης στους δρόμους και της αύξησης του όγκου των φορτίων. Υπάρχει έλλειμμα συντήρησης και αναβάθμισης. Πολλές γέφυρες έχουν ξεπεράσει το προσδόκιμο όριο ζωής. Ποια είναι η κατάσταση σε άλλες χώρες; Ιταλία • Όλες οι γέφυρες από σκυρόδεμα που κατασκευάστηκαν στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 έχουν φτάσει ή και ξεπεράσει το προσδόκιμο της ζωής τους. • Κάθε χρόνο 15-20 γέφυρες καταρρέουν στη χώρα λόγω έλλειψης συντήρησης ή λόγω ηλικίας. • Μετά την κατάρρευση της γέφυρας Μοράντι η κυβέρνηση ξεκίνησε ένα έργο αξιολόγησης της κατάστασης δεκάδων χιλιάδων γεφυρών στη χώρα. Γαλλία • Η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόσφατα ένα σχέδιο ελέγχου και συντήρησης με τακτικές επιθεωρήσεις προϋπολογισμού 1 δισ. ευρώ. • Το αρμόδιο υπουργείο δημοσίευσε και μια λίστα 23 μεγάλων γεφυρών που απαιτούν διορθωτικές επεμβάσεις. Γερμανία • Σύμφωνα με έρευνα του 2017, το 12,4% των γεφυρών της χώρας είναι σε κακή κατάσταση, αλλά μόνο ένα αντίστοιχο ποσοστό (12,5%) είναι σε καλή κατάσταση, χωρίς κανένα πρόβλημα. • Το πρόβλημα στην Ανατολική Γερμανία είναι λιγότερο έντονο. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής • Από το 1971 υπάρχουν θεσμοθετημένα πρότυπα συντήρησης γεφυρών. • Οι 614.387 γέφυρες της χώρας είναι καταχωρημένες σε ένα λεπτομερές μητρώο. • Το 9,1% των γεφυρών στις ΗΠΑ το 2016 κρίνονταν ως δομικά ανεπαρκείς. Πρόκειται για σχεδόν 56.000 γέφυρες, που έχουν 188 εκατ. διελεύσεις την ημέρα. Τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα; Η μελέτη καταλήγει σε συγκεκριμένες προτάσεις: 1 Μεσοπρόθεσμα τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου Εθνικού Μητρώου Γεφυρών, με πλήρη στοιχεία για την κατασκευή και το ιστορικό κάθε γέφυρας, καθώς και αξιολόγηση της κατάστασής της με βαθμό αντοχής και ακόμα με τακτικές επιθεωρήσεις και ετήσιο πρόγραμμα συντήρησης. 2 Την άμεση επέμβαση στις «οιονεί επικίνδυνες γέφυρες» με τη δημιουργία μιας πλατφόρμας στην οποία εθελοντές μηχανικοί θα μπορούν να καταχωρούν υπάρχοντα στοιχεία που αφορούν ευπαθείς γέφυρες της περιοχής τους, οι οποίες κρίνουν ότι θα πρέπει να ελεγχθούν με σύγχρονα τεχνικά μέσα. 3 Καθιέρωση αυστηρότερων όρων χρήσης και λειτουργίας, που θα συμβάλουν στην ενίσχυση της ασφάλειας των κατοίκων, στην απρόσκοπτη λειτουργία της οικονομίας και των μεταφορών και στη μείωση του κόστους λόγω πρόληψης των πιθανών ζημιών αντί της εκ των υστέρων επέμβασης. 4 Πρόβλεψη των αναγκών αξιολόγησης και συντήρησης των γεφυρών της χώρας στον εξαρχής σχεδιασμό τους. Δείτε αναλυτικά την μελέτη εδώ: https://www.dianeosis.org/2019/09/gefyres/ View full είδηση

Το ξημέρωμα της 13ης Αυγούστου 2019 ξεσπά πυρκαγιά στην κεντρική Εύβοια, στο δήμο Διρφύων – Μεσσαπίων που μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα θα κάψει πάνω από 28.000 στρέμματα γης και θα εξελιχθεί σε μία ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή. Πάνω από 10.000 στρέμματα παρθένου δάσους στο όρος Δίρφη, που είχε ενταχθεί στο δίκτυο Natura, κάηκε ολοσχερώς ενώ εκκενώθηκαν προληπτικά τέσσερα χωριά. Για μία ακόμη χρονιά παρακολουθήσαμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται και τον κρατικό μηχανισμό να αδυνατεί να προστατέψει τόσο τον φυσικό πλούτο, όσο και τις περιουσίες και τις ζωές των πολιτών της χώρας. Η φωτιά στην Εύβοια είναι η τελευταία πράξη ενός δράματος που εξελίσσεται δεκαετίες τώρα στην ελληνική φύση. Εξετάζοντας κανείς τα στοιχεία της πυροσβεστικής για τις δασικές πυρκαγιές των τελευταίων δύο δεκαετιών, καταλαβαίνει πως τα δάση της Ελλάδας καίγονται ξανά και ξανά και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Για την ακρίβεια, τα στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα πως κατά περιόδους ο κρατικός μηχανισμός καταφέρνει να προστατέψει τις δασικές εκτάσεις από τις πυρκαγιές, ενώ σε κάποιες χρονιές επιδεικνύει εγκληματική αμέλεια. Σύμφωνα με τα ανοικτά δεδομένα δασικών συμβάντων που δημοσιεύει η πυροσβεστική υπηρεσία, από το 2000 έως και το 2018, 192.448 πυρκαγιές έκαψαν 8.495.260 στρέμματα γης. Η πυρκαγιά στο Μάτι της Αττικής, τον Ιούλιο του 2018, στοίχισε τη ζωή σε 102 ανθρώπους καθιστώντας την, τη δεύτερη πιο φονική πυρκαγιά του 21ου αιώνα παγκοσμίως. Στη μακάβρια λίστα με τις θανατηφόρες πυρκαγιές στον κόσμο, η Ελλάδα καταλαμβάνει και την τρίτη θέση με τις φωτιές του 2007, όπου 77 άτομα έχασαν τη ζωή τους στις πρωτοφανείς πυρκαγιές εκείνης της χρονιάς. Σε έναν μόλις μήνα, τον Αύγουστο του 2007 κάηκαν 2.059.615 στρέμματα γης. Δορυφορική λήψη της περιοχής που κάηκε στην Εύβοια τον Αύγουστο του 2019, πριν και μετά την πυρκαγιά. Περιοχές που καίγονται ξανά και ξανά Πελοπόννησος, Εύβοια, Αττική και νησιά του Ιονίου είναι από τις πλέον επιβαρυμένες περιοχές της Ελλάδας. Από το 2000 έως και το 2018, κατά μέσο όρο ξεσπούν 10.100 πυρκαγιές κάθε χρόνο. Το 2001 είναι η χρονιά με τις περισσότερες φωτιές. Συνολικά, 15.303 πυρκαγιές ξέσπασαν το 2001, 12.980 το 2000, 12.035 το 2008 και 11.996 το 2007. Η χρονιές με τις λιγότερες πυρκαγιές είναι το 2014 με 6.834 πυρκαγιές και το 2018, που παρά το γεγονός ότι είναι η πιο φονική πυρκαγιά στην ιστορία της χώρας, εκείνη τη χρονιά εκδηλώθηκαν 8.006 συμβάντα. Η μέση έκταση που καίγεται κάθε χρόνο είναι 231.322 στρέμματα. Από την ανάλυση των δεδομένων, προκύπτει ότι το μετά το 2007, όπου κάηκαν 2.644.222 στρέμματα γης, η δεύτερη πιο καταστροφική χρονιά είναι το 2000 με 1.559.850 καμένα στρέμματα. Το 2012 και το 2009 κάηκαν περίπου μισό εκατομμύριο στρέμματα γης. Το 2002 κάηκαν 82.000 στρέμματα. Το χρονικό των πυρκαγιών της Ελλάδας Οι πιο καταστροφικές πυρκαγιές από το 2000 έως και το 2018 και οι παράγοντες που ευθύνονται για την ετοιμότητα ή μη του κρατικού μηχανισμού να αντιμετωπίσει κάθε χρόνο τις φωτιές. Κάθε σημείο στον χάρτη αντιστοιχεί σε μία πυρκαγιά που έκαψε έστω και ένα στρέμμα δάσους. Όσο πιο ανοικτό κίτρινο το χρώμα, τόσες περισσότερες πυρκαγιές έχουν εκδηλωθεί στη συγκεκριμένη περιοχή. Στον χάρτη αποτυπώνονται ταυτόχρονα οι πυρκαγιές που έχουν εκδηλωθεί σε διάστημα περίπου τριών μηνών από το 2000 έως και το 2018. Πολλές πυρκαγιές έχουν χαρτογραφηθεί κατά προσέγγιση στον χάρτη και ενδέχεται να μην αποτυπώνουν το ακριβές σημείο που ξέσπασε η φωτιά. Η χαρτογράφηση έγινε με kepler.gl Πότε εκδηλώνονται οι πυρκαγιές Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2000 και για έξι χρόνια, παρατηρείται μείωση των εκτάσεων που καίγονται σε κάθε συμβάν. Από το 2007 και μετά υπάρχει δραματική αλλαγή της κατάστασης. Οι μήνες με τις περισσότερες πυρκαγιές είναι ο Αύγουστος και ο Ιούλιος με πάνω από 32 χιλιάδες επεισόδια, ενώ ακολουθεί ο Σεπτέμβριος και ο Ιούνιος. Η πλειονότητα των γεγονότων εκδηλώνεται από τις 12 έως και τις έξι το απόγευμα, ωστόσο ένας μικρός αριθμός πυρκαγιών (9.684 φωτιές), σύμφωνα με τα στοιχεία ξεκίνησαν τα ξημερώματα μετά τις έντεκα το βράδυ και πριν τις επτά το πρωί. Κάποιες από αυτές τις πυρκαγιές θα μπορούσε να θεωρηθεί πως είναι εμπρησμοί από πρόθεση. Το 2007, το 2008 και το 2017 σχεδόν το 60% των εκτάσεων που κάηκαν ήταν δάση ή δασικές εκτάσεις, ενώ το 2018 το ποσοστό άγγιξε το 50%. Από το 2000 έως και το 2018 έχουν καεί 2.575.511 στρέμματα δασικής έκτασης και 1.690.409 δάσους. Περισσότερα από 1.5 εκατομμύρια στρέμματα γεωργικών εκτάσεων, 1.3 εκατομμύρια χορτολιβαδικών εκτάσεων και 1.1 εκατομμύρια στρέμματα με υπολείμματα καλλιεργειών έχουν αποτεφρωθεί. Η πλειονότητα των πυρκαγιών σβήνει εντός της ημέρας που ξέσπασε. Στις πιο σοβαρές πυρκαγιές όμως, η φωτιά μπορεί να καίει ακόμα και 15 ημέρες, όπως συνέβη στα Κρέστενα της Ηλείας, όπου σύμφωνα με τα δεδομένα της πυροσβεστικής, η φωτιά έκαιγε για 15 ημέρες. Η βάση δεδομένων που έχουμε στη διάθεσή μας, σε 12.418 γεγονότα δεν καταγράφει πότε έγινε η κατάσβεση ενώ και σε άλλες περιπτώσεις, που υπάρχει η ημερομηνία της κατάσβεσης, αυτή είναι περασμένη λάθος. Εξετάσαμε τις 1000 πυρκαγιές που έκαψαν τις μεγαλύτερες εκτάσεις γης και οι οποίες είχαν περασμένες τις σωστές ημερομηνίες και ώρες έναρξης και λήξης κάθε επεισοδίου. Κατά μέσο όρο η πυροσβεστική χρειάστηκε 4 ημέρες για την κατάσβεση αυτών των πυρκαγιών. Από πρόθεση οι μισές πυρκαγιές Πού οφείλονται οι αγροτοδασικές φωτιές του 2018. Υπολογίζεται ότι 8 στις 10 πυρκαγιές ξεκίνησαν μετά από χρήση γυμνής φλόγας (αναπτήρας, σπίρτα κτλ). Σημαντικό ποσοστό των αγροτικών πυρκαγιών (12.37%) αποδίδεται σε υπολείμματα καπνίσματος. Η βάση δεδομένων που δίνει στη δημοσιότητα η πυροσβεστική δεν περιέχει πληροφορίες για τις αιτίες εκδήλωσης των πυρκαγιών. Μετά από επικοινωνία με την πυροσβεστική, μας απέστειλε για το 2018 κάποια συγκεντρωτικά στοιχεία όπως καταγράφηκαν στα Βιβλία Συμβάντων Ανακριτικού του συνόλου των Υπηρεσιών του Σώματος. Βάσει αυτών των στοιχείων, το 2018 οι μισές δασικές και το 45% των αγροτικών πυρκαγιών μπήκαν από πρόθεση. Σε αμέλεια αποδίδεται το 25% και το 40% των πυρκαγιών σε δάση και αγροτικές περιοχές αντιστοίχως. Σχηματίσθηκαν δικογραφίες σε βάρος 243 ατόμων εκ των οποίων 186 για εμπρησμό από αμέλεια και 57 για εμπρησμό από πρόθεση. Για 144 άτομα εξ αυτών, ακολουθήθηκε η διαδικασία του αυτοφώρου. Από την ανάλυση των στοιχείων της πυροσβεστικής φαίνεται πως κάθε φορά που το κράτος υιοθέτησε αυστηρή πολιτική πρόληψης των πυρκαγιών, με έγκαιρη αποδέσμευση κονδυλίων, έγκαιρη χάραξη αντιπυρικού σχεδίου, προσλήψεις εποχικού προσωπικού και επένδυση σε τεχνολογικό εξοπλισμό, τότε ανεξαρτήτως του αριθμού των πυρκαγιών που ξεσπούν, καίγονται μικρότερες συνολικά εκτάσεις. Φαίνεται επίσης πως όταν οι δήμοι λαμβάνουν κονδύλια εγκαίρως για την αντιπυρική προστασία και τον καθαρισμό των περιαστικών δασών και όταν συμμετέχουν ενεργά στη χάραξη της αντιπυρικής πολιτικής με τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, τότε ο μηχανισμός αντιμετωπίζει πιο αποτελεσματικά τα επεισόδια πυρκαγιών. Για τη χαρτογράφηση και την ανάλυση των δεδομένων Για τη χαρτογράφηση των πυρκαγιών χρησιμοποιήσαμε τη βάση δεδομένων των δασικών συμβάντων της πυροσβεστικής υπηρεσίας. Επιλέξαμε να εντοπίσουμε γεωγραφικά μόνο όσα συμβάντα έκαψαν έστω και ένα στρέμμα δάσους ή δασικής έκτασης. Συνολικά χαρτογραφήσαμε περισσότερες από 26.000 δασικές πυρκαγιές. Στον χάρτη, στην αρχή του άρθρου, το μέγεθος του κάθε κύκλου είναι αντίστοιχο της έκτασης που έκαψε η συγκεκριμένη φωτιά. Για παράδειγμα, σε μία φωτιά που έκαψε 10 στρέμματα δάσους και 5 στρέμματα αγροτικών καλλιεργειών, στον χάρτη το μέγεθος του κύκλου θα αντιστοιχεί σε καμένη έκταση 15 στρεμμάτων. Εάν μία φωτιά έκαψε 10 στρέμματα αγροτικής γης και κανένα δάσους ή δασικής έκτασης, τότε αυτή η φωτιά δεν εμφανίζεται στον χάρτη. Το μέγεθος του κύκλου αντανακλά την ένταση του συμβάντος συγκριτικά με τις υπόλοιπες πυρκαγιές και όχι την πραγματική έκταση της γης που έκαψε πάνω στο χάρτη. Για την χαρτογράφηση χρησιμοποιήσαμε την Geocoding υπηρεσία της Google. Επειδή η βάση δεδομένων της πυροσβεστικής δεν παρέχει συντεταγμένες, χρησιμοποιήσαμε τις διαθέσιμες καταγεγραμμένες πληροφορίες, όπως τη διεύθυνση, την πόλη ή το χωριό, την περιοχή και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και το τμήμα της πυροσβεστικής που αντιμετώπισε την πυρκαγιά. Γι’ αυτό το λόγο σε κάποιες πυρκαγιές η χαρτογράφηση είναι κατά προσέγγιση και το σημείο της πυρκαγιάς έχει τοποθετηθεί στο κέντρο της περιοχής που αναγνωρίζει η γεωγραφική υπηρεσία της Google. Update: Προηγούμενη έκδοση του άρθρου ανέφερε ότι το δάσος που κάηκε στην Εύβοια ανήκε στο δίκτυο Natura, ενώ στην πραγματικότητα είναι υπό ένταξη στο δίκτυο natura, σύμφωνα με τον δήμαρχο Διρφύων-Μεσσαπίων Γιώργο Ψαθά. video-1567165483.mp4 View full είδηση

Ο αριθμός των ταξιδιωτών που προσήλθε οδικώς στην χώρα μας το 2018, ανήλθε σε 8,8 εκατ , που αντιστοιχεί στο 29% από τα 30,3 εκατ. εισερχόμενους ταξιδιώτες συνολικά (πλην κρουαζιέρας). Αυτό αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στη νέα μελέτη του ΙΝΣΕΤΕ για τις προοπτικές του εισερχόμενου οδικού τουρισμού στην Ελλάδα το 2019. Σε ό,τι αφορά τα στοιχεία του πρώτου εξαμήνου για τη φετινή χρονιά, οι οδικές αφίξεις ανήλθαν σε 536 000 μειωμένες κατά 12% σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2018. Η εικόνα όμως δεν είναι ενιαία, καθώς υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανά χώρα και μεθοριακό σταθμό που καταγράφονται οι διελεύσεις των επισκεπτών. Για παράδειγμα, οι αφίξεις από την Αλβανία έχουν επανέλθει από τον Μάιο σε θετικούς ρυθμούς, ενώ από τη Βουλγαρία υπάρχει σταθερά αρνητική διψήφια μεταβολή από την αρχή του έτους. Επίσης, οι αφίξεις από τη Βόρεια Μακεδονία είχαν θετικό πρόσημο τον Απρίλιο και τον Ιούνιο και αρνητικό πρόσημο τους υπόλοιπους μήνες, ενώ οι αφίξεις από την Τουρκία αν και είχαν αρνητικό ξεκίνημα, επανήλθαν σε θετικούς ρυθμούς από τον Μάρτιο. Σύμφωνα με τη μελέτη, ένα χαρακτηριστικό των τουριστών που έρχονται οδικώς στη χώρα μας είναι η δυνατότητα που έχουν να αλλάξουν ή να επιλέξουν προορισμό την τελευταία στιγμή, χωρίς να τους απασχολούν ακυρωτικά κόστη όπως με τα αεροπορικά εισιτήρια. Ως εκ τούτου, το οικονομικό κλίμα που επικρατεί στις αντίστοιχες αγορές, είναι καθοριστικό για τις επιλογές διακοπών που θα κάνουν οι κάτοικοί τους. Η μελέτη εστιάζει στις μακροοικονομικές εξελίξεις των κυριότερων αγορών με οδική πρόσβαση στην Ελλάδα, καταγράφοντας τα βασικά μακροοικονομικά δεδομένα που επηρεάζουν την ταξιδιωτική συμπεριφορά: ΑΕΠ, συναλλαγματικές ισοτιμίες, Δείκτης Οικονομικού Κλίματος, Δείκτης Ανεργίας Η καταγραφή γίνεται για τις 6 μεγαλύτερες αγορές τουριστών που έρχονται οδικώς. Αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% των οδικών αφίξεων στην Ελλάδα και συνεισέφεραν το 11,4% των εισπράξεων του εισερχόμενου τουρισμού της Ελλάδας για το 2018. Οι αγορές αυτές είναι βαλκανικές: Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Τουρκία, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία. Παράλληλα, για κάθε χώρα, δίνονται στοιχεία για τον εξερχόμενο τουρισμό από τη χώρα αυτή και τη συγκριτική θέση της Ελλάδας μεταξύ των διαφόρων προορισμών, αλλά και για τη σημασία της χώρας στον εισερχόμενο τουρισμό της Ελλάδας και τους κυριότερους προορισμούς που επισκέπτονται από την κάθε χώρα. Ειδικότερα, οι οικονομικές εξελίξεις σε Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία, εμφανίζουν θετική εικόνα τα τελευταία χρόνια. Ο δείκτης ανεργίας βαίνει μειούμενος από το 2012 ή είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Τα νομίσματα της Σερβίας και της Αλβανίας έχουν ανατιμηθεί έναντι του ευρώ, μία εξέλιξη που μπορεί να επηρεάσει θετικά τη ζήτηση για διακοπές. Της Βόρειας Μακεδονίας και της Ρουμανίας παραμένουν στα ίδια επίπεδα με πέρυσι, ενώ το νόμισμα της Βουλγαρίας έχει κλειδωμένη ισοτιμία με το ευρώ. Επίσης, ο αναμενόμενος ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ για το 2019 κινείται μεταξύ 3% και 4% σε όλες τις χώρες. Παρ΄ όλα αυτά ο δείκτης του οικονομικού κλίματος, αν και είναι σταθερά σε υψηλά επίπεδα, τους τελευταίους μήνες ακολουθεί τις διεθνείς τάσεις και έχει πτωτική τάση στη Σερβία, την Βουλγαρία και την Βόρεια Μακεδονία ενώ έχει σταθεροποιηθεί στην Ρουμανία. Εξάλλου, αρνητική είναι η εικόνα για την οικονομία της Τουρκίας, που παρουσιάζει επιδείνωση όλων των προαναφερθέντων δεικτών (υποτίμηση της τουρκικής Λίρας, σταδιακή αύξηση της ανεργίας, σημαντική επιδείνωση του οικονομικού κλίματος, αναμενόμενη πτώση του ΑΕΠ για το 2019). Αναφορικά με τη θέση της Ελλάδας στον εξερχόμενο τουρισμό των εξεταζόμενων αγορών το 2017, επισημαίνεται ότι σε όλες βρίσκεται στην 1η θέση των κυριότερων τουριστικών προορισμών, με εξαίρεση την αγορά της Ρουμανίας όπου έχει την 2η θέση, μετά την Ουγγαρία, διατηρώντας τις θέσεις που είχε και το 2016. Η εικόνα είναι παρόμοια όσον αφορά στους Μεσογειακούς προορισμούς, με την Ελλάδα να βρίσκεται σε όλες τις αγορές στην 1η θέση των κυριότερων προορισμών. View full είδηση

Η Ελλάδα είναι μία από τις εννέα χώρες του κόσμου παράγουν περισσότερο από το 20% της ηλεκτρικής τους ενέργειας από ηλιακή και αιολική ενέργεια, σύμφωνα με την Έκθεση για την Παγκόσμια Κατάσταση στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών του δικτύου REN21 (GSR), που είδες το φως της δημοσιότητας. Οι χώρες αυτές είναι οι Δανία, Ουρουγουάη, Ιρλανδία, Γερμανία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ονδούρα. Συνολικά οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παρέχουν περισσότερο από το ένα τέταρτο (26%) της παγκόσμιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά απαιτούνται πιο αποφασιστικές πολιτικές σε όλους τους τομείς τελικής χρήσης προκειμένου να καταστούν βιώσιμα τα ενεργειακά συστήματα, αναφέρεται στην έκθεση. "Με τις χώρες να πρέπει να επανέλθουν με πιο φιλόδοξους κλιματικούς στόχους το 2020, αυτή η έκθεση δείχνει ότι υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για την αύξηση της δράσης και τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων με την επέκταση των πλεονεκτημάτων της ενεργειακής μετάβασης σε ολόκληρη την οικονομία", επεσήμανε ο πρόεδρος της REN21, Αρθούρος Ζερβός. Από τα στοιχεία προκύπτει ακόμη ότι για τέταρτη συνεχή χρονιά εγκαταστάθηκε περισσότερη ηλεκτρική ισχύς από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σε σχέση με το άθροισμα της εγκατεστημένης ισχύος από ορυκτά καύσιμα και πυρηνική ενέργεια. Μόνο από την ηλιακή φωτοβολταϊκή ενέργεια το 2018 προστέθηκαν 100 gigawatts (GW), αρκετά για να καλύψουν περισσότερο από το 25% της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας στη Γαλλία. Σύμφωνα με την έκθεση: -Ηλιακή και αιολική ενέργεια αποτελούν σήμερα βασική επιλογή στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής. Πάνω από 90 χώρες έχουν εγκαταστήσει περισσότερα από 1 GW ανανεώσιμης ισχύος και 30 χώρες έχουν εγκαταστήσει περισσότερα από 10 GW. -Η παγκόσμια αύξηση ανανεώσιμης ενέργειας δεν εξαρτάται πλέον μόνο από μερικές χώρες. Το 2018, η παγκόσμια ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας συνέχισε να σταθεροποιείται συνολικά. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ελαφρώς αυξημένη ενώ οι ετήσιες εγκαταστάσεις και επενδύσεις στη Κίνα μειώθηκαν σε σχέση με το προηγούμενο έτος. -Οι πόλεις γίνονται ολοένα και περισσότερο ισχυροί οδηγοί στην ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, υιοθετώντας ορισμένους από τους πιο φιλόδοξους στόχους για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παγκοσμίως. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτές οι δεσμεύσεις και οι δράσεις υπερέβησαν τις εθνικές και περιφερειακές πρωτοβουλίες. Περισσότερες από 100 πόλεις (από το Ναϊρόμπι/Κένυα και το Νταρ ες Σαλλάμ/Τανζανία έως το Όκλαντ/Νέα Ζηλανδία, την Στοκχόλμη/Σουηδία και το Σιάτλ/ΗΠΑ) χρησιμοποιούν τουλάχιστον 70% ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, ενώ τουλάχιστον 50 πόλεις έχουν θέσει σε εφαρμογή στόχους για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που καλύπτουν ηλεκτρισμό, θέρμανση/ψύξη και μεταφορές. - Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παρέχουν μόνο το 10% της ενέργειας που χρησιμοποιείται για τη θέρμανση και την ψύξη και λίγο περισσότερο από το 3% για τις μεταφορές. Αυτή η ανισορροπία μεταξύ των τομέων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανεπαρκή ή ασταθή πολιτική στήριξη. View full είδηση

Στην πρώτη θέση στην κατάταξη των δέκα κρατών, όπου το επιχειρείν αποτελεί άθλο, βρίσκεται η Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα του Global Business Complexity Index του TMF Group. Στην πρώτη θέση στην κατάταξη των δέκα κρατών, όπου το επιχειρείν αποτελεί άθλο, βρίσκεται η Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα του Global Business Complexity Index του TMF Group. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έρευνα, που υπολογίζει το βαθμό δυσκολίας ίδρυσης μίας επιχείρησης, βάσει του πόσο δύσκολο ή σύνθετο είναι το επιχειρηματικό περιβάλλον σε μία χώρα, η Ελλάδα καταλαμβάνει την πρώτη θέση. Βάσει του δείκτη Global Business Complexity, η συνεχής μεταβολή της νομοθεσίας σε συνδυασμό με τους σύνθετους νόμους για την αγορά εργασίας καθιστούν την Ελλάδα την πιο δύσκολη χώρα ως προς την ίδρυση εταιρείας. Την λίστα των δέκα πιο δύσκολων χωρών καταλαμβάνουν η Ινδονησία, η Βραζιλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Βολιβία, η Σλοβακία, η Γερμανία, η Τουρκία, η Κίνα και το Περού. Στον αντίποδα, το εγχείρημα της ίδρυσης εταιρείας είναι εύκολη υπόθεση στη Δανία, την Ελβετία, το Ισραήλ, την Παραγουάη, την Ταϊλάνδη και το Τζέρσεϊ. Τι συμβαίνει στην Ελλάδα Η υφιστάμενη νομοθεσία της Ελλάδας μπορεί να είναι πολύπλοκη, ενώ νέες ρυθμίσεις εισάγονται συνεχώς. Ενίοτε, όπως αναφέρει η έρευνα, πολυάριθμοι νόμοι είναι αλληλοσυγκρουόμενοι και καθίσταται δύσκολο για τις εταιρείες να γνωρίζουν επακριβώς με ποιο νομοθετικό πλαίσιο θα πρέπει να συμμορφωθούν. Για παράδειγμα, σύμφωνα πάντα με την έρευνα, σε ορισμένες περιπτώσεις, η επιστροφή ΦΠΑ υπόκειται σε διαφορετική μεταχείριση σε συνάρτηση με τη φορολογική υπηρεσία που διαχειρίζεται το θέμα. Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, άτομα που δηλώνουν ίδια μερίσματα φορολογούνται διαφορετικά, με την απόκλιση να αγγίζει και το 10%, με την ελληνική κυβέρνηση να μην παράσχει, πάντοτε, καθοδήγηση. Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα αποτελεί δύσκολο προορισμό για τις ξένες επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή, όπως αναφέρει η έρευνα, ορισμένα ελληνικά νησιά λειτουργούν ως ανεξάρτητες περιοχές ως προς τη φορολογική συμμόρφωση, καθώς υπάρχει διαφορετικό φορολογικό καθεστώς. Ωστόσο, όπως αναφέρει η έρευνα, η Ελλάδα αποτελεί κράτος πρόνοιας, με τα υποχρεωτικά οφέλη να περιλαμβάνουν επιπλέον απολαβές για τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και φορολοελαφρύνσεις για τους έγγαμους με παιδιά. Και παρότι το σύστημα παροχών έχει απλουστευθεί τα τελευταία δύο χρόνια, η νομοθεσία αλλάζει συχνά και εφαρμόζεται αναδρομικά. Μπορείτε εδώ να δείτε ολόκληρη την έρευνα. View full είδηση

Την ώρα που η νεολαία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες αφυπνίζεται για το μεγάλο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και η αρμόδια Διακυβερνητική Επιστημονική Επιτροπή προειδοποιεί πως η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη πρέπει να μείνει κάτω του 1,5 βαθμού Κελσίου, στην Ελλάδα η συζήτηση για τη διαταραχή του κλίματος της γης παραμένει περιορισμένη. Την ίδια ώρα, η χώρα μας βρίσκεται σε μια περιοχή (Μεσόγειος) που σύμφωνα με όλα τα μοντέλα πρόβλεψης αποτελεί hotspot των αρνητικών επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης, ενώ οι μέχρι τώρα προσπάθειες για μείωση των εκπομπών των αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου υπολείπονται σημαντικά των ευρωπαϊκών επιδόσεων. Ταυτόχρονα, τα μέτρα μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (ΑτΘ) μπορούν να έχουν, με τον κατάλληλο δημοκρατικό σχεδιασμό, θετικό περιβαλλοντικό και κοινωνικό αντίκτυπο. Σε αντίθετη περίπτωση, το κόστος από τα αυξανόμενα δικαιώματα εκπομπής που πρέπει να αγοράζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, με πρώτη τη ΔΕΗ, θα είναι δυσβάστακτο. Οι συζητήσεις για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, μονοξείδιο του αζώτου κ.ά.) ξεκίνησαν σε διακρατικό επίπεδο στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και κατέληξαν σε μια πρώτη συμφωνία στο Κιότο το 1997 (Πρωτόκολλο του Κιότο). Στο πλαίσιο αυτό τέθηκαν στόχοι για μείωση των εκπομπών την πενταετία 2008-2012, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Στο πλαίσιο αυτό διαμορφώθηκαν και συγκεκριμένοι στόχοι σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίοι στη συνέχεια ανανεώθηκαν για τα επόμενα έτη. Την περίοδο 1990-2016 η Ε.Ε. μείωσε τα αέρια του θερμοκηπίου κατά 24% σε σχέση με το 1990, ενώ αντίστοιχα η Ελλάδα μόνο κατά 11,1%. «Είναι εντυπωσιακή η διαφορά, αλλά πρέπει να καταλάβουμε πώς προήλθε. Κατ’ αρχάς, δεν είχαν όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. τους ίδιους στόχους. Σε άλλες χώρες, με ανεπτυγμένη βιομηχανία, τέθηκε στόχος για μεγάλες μειώσεις. Η Ελλάδα, που ήταν πιο πίσω αναπτυξιακά, δεσμεύθηκε αρχικά για συγκράτηση της ανόδου των εκπομπών, δηλαδή να αυξηθούν λιγότερο από 25% μέχρι τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Μετά θα έπρεπε να ξεκινήσει η μείωση», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Σεβαστιανός Μοιρασγεντής, ερευνητής στο Αστεροσκοπείο Αθηνών. Ο κ. Μοιρασγεντής σημειώνει πως στο ζήτημα της διαχείρισης των εκπομπών ΑτΘ από την Ελλάδα υπάρχουν τρεις περίοδοι. «Η πρώτη της μεγέθυνσης μέχρι το 2005, όταν οι εκπομπές έφτασαν περίπου τους 133 εκατ. τόνους ισοδύναμου CO2, από 103,1 εκατ. τόνους το 1990. Από τότε αρχίζει η αποκλιμάκωση και μπαίνουμε στη δεύτερη περίοδο, η οποία επιταχύνεται με την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Πολλά εργοστάσια κλείνουν, ενώ μειώνεται και η κατανάλωση ενέργειας κυρίως, καθώς πολλά νοικοκυριά δεν μπορούν να θερμάνουν το σπίτι τους. Πρόκειται για μια τραγική κατάσταση. Ταυτόχρονα, μειώνονται οι εκπομπές κυρίως στην ηλεκτροπαραγωγή, μέσω της σοβαρής ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά και του φυσικού αερίου, που έχει μικρότερες εκπομπές ΑτΘ. Από το 2008 μέχρι και το 2015 η Ελλάδα παρουσιάζει σημαντική μείωση των εκπομπών, ως συνδυαστικό αποτέλεσμα της κρίσης και των παρεμβάσεων», λέει ο κ. Μοιρασγεντής. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε στην τρίτη περίοδο, η οποία έχει αρχίσει από το 2017, όταν η οικονομία άρχισε να αναπτύσσεται. Το 2017 υπήρχε αύξηση των εκπομπών στην Ελλάδα κατά 2,9%, όταν στην Ε.Ε. ήταν 0,7%. Από την άλλη, τα προσωρινά στοιχεία για τον ενεργειακό τομέα το 2018 δείχνουν μείωση στην Ελλάδα 3,9%, και στην Ε.Ε. μείωση 2,8%. «Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν θα μπορέσει να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία βγαίνοντας από την κρίση, χωρίς αύξηση εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, αλλά με τις αναγκαίες μειώσεις», λέει στην «Κ» η κ. Θεοδώρα Αντωνακάκη, επιστημονική γραμματέας της Επιτροπής Μελέτης Επιπτώσεων Κλιματικής Αλλαγής, που έχει συστήσει η Τράπεζα της Ελλάδος. «Η Ελλάδα είναι πολύ κοντά στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που έχουν τεθεί μέχρι το 2020, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αναπροσαρμογή των στόχων. Ηδη, η επιστημονική κοινότητα θεωρεί πως χρειάζεται πιο μεγάλη μείωση των εκπομπών. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι πολιτικοί», συμπληρώνει η κ. Αντωνακάκη, σημειώνοντας πως το τελευταίο διάστημα οι κεντρικές τράπεζες βάζουν το θέμα της κλιματικής αλλαγής στα κριτήρια χάραξης πολιτικής και διαμόρφωσης χρηματοοικονομικών εργαλείων. «Τεχνολογικές λύσεις υπάρχουν, αλλά πρέπει να προσέχουμε η χρήση τους να οδηγεί σε μείωση της κατανάλωσης ενέργειας. Για παράδειγμα, οι λαμπτήρες led είναι πολύ πιο αποδοτικοί ενεργειακά. Εάν όμως βάζουμε πολύ περισσότερους σε ένα δήμο δεν έχουμε ενεργειακό όφελος», αναφέρει η κ. Αντωνακάκη. Το Εθνικό Σχέδιο Και η Ελλάδα, όπως όλες οι χώρες, θα βρεθεί μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις για να αναχαιτιστεί η σημερινή ξέφρενη πορεία διαταραχής του κλίματος. Τον Δεκέμβριο του 2018 το υπουργείο Ενέργειας ανακοίνωσε το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, το οποίο από περιβαλλοντικές οργανώσεις –όπως το WWF και η Greenpeace– χαρακτηρίστηκε ανεπαρκές, καθώς η μείωση των εκπομπών που προβλέπει δεν αντιστοιχεί στον στόχο περιορισμού της θερμοκρασιακής αύξησης στον 1,5 βαθμό Κελσίου. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος απαιτούνται πολύ μεγάλες μειώσεις στα ΑτΘ. «Μείωση εκπομπών κατά 80% στον ενεργειακό τομέα μέχρι το 2050 αποτελεί εθνική υποχρέωση», τονίζει η Ομάδα Ενεργειακού Σχεδιασμού και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Αστεροσκοπείου στην παρέμβασή της στη δημόσια διαβούλευση. Μέτρα με οικονομικό και κοινωνικό όφελος Η έγκαιρη ανταπόκριση στους κλιματικούς στόχους δεν είναι μόνο περιβαλλοντικά αναγκαία αλλά και οικονομικά απαραίτητη. Για να περιορίσει τη χρήση υδρογονανθράκων και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει θεσπίσει τα δικαιώματα εκπομπών, τα οποία πλέον δεν παρέχονται δωρεάν αλλά αγοράζονται. Μάλιστα, το κόστος τους έχει ανοδική πορεία. Σήμερα, το κόστος αγοράς δικαιώματος εκπομπής ενός τόνου διοξειδίου του άνθρακα (CO2) είναι 22,5 ευρώ, ενώ πριν από μερικά χρόνια ήταν μόλις 5 ευρώ. Το 2017, οι σταθμοί λιγνίτη της ΔΕΗ εξέπεμψαν 22,6 εκατ. τόνους CO2, το 25% του συνόλου στη χώρα μας. Με τις σημερινές τιμές απαιτούνται 508 εκατ. ευρώ τον χρόνο μόνο για αγορά δικαιωμάτων εκπομπών από τη ΔΕΗ. «Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο πρόβλημα του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ). Δεν μπορεί να υπάρχει στο ενεργειακό πλάνο για τις επόμενες δεκαετίες η καύση λιγνίτη και μάλιστα η δημιουργία νέων σταθμών. Στο μέλλον το κόστος των δικαιωμάτων εκπομπών μπορεί να φτάσει και τα 80 ευρώ/τόνος», τονίζει ο κ. Μοιρασγεντής. «Αρα πρέπει να σχεδιάσουμε ένα ενεργειακό μέλλον χωρίς άνθρακα, με εξοικονόμηση ενέργειας, ΑΠΕ, αποθήκευση ενέργειας», συμπληρώνει. Η προσπάθεια μείωσης ενεργειακών απαιτήσεων και εκπομπών μπορεί και πρέπει να έχει κοινωνικό προσανατολισμό. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά παλιά σπίτια, που είναι ενεργειακά διάτρητα, χωρίς σωστή μόνωση. Σε πολλά από αυτά ζουν φτωχές οικογένειες που παγώνουν τον χειμώνα και λιώνουν το καλοκαίρι. Οσες οικογένειες μπορούν, δαπανούν μεγάλα ποσά για ενεργοβόρες λύσεις θέρμανσης ή ψύξης. Επίσης, τον χειμώνα παρατηρείται καύση ακατάλληλων υλικών, που δηλητηριάζουν τον αέρα. «Το ΕΣΕΚ προτείνει την ενεργειακή αναβάθμιση 40.000 κατοικιών το έτος, με μια επέκταση του προγράμματος “Εξοικονομώ”. Υπάρχουν δύο προβλήματα εδώ: το πρώτο είναι πως πρέπει να γίνουν ριζικές ανακαινίσεις σπιτιών για ενεργειακή θωράκιση, όχι μπαλώματα χωρίς όφελος εξοικονόμησης. Το δεύτερο είναι πως στο τρέχον πρόγραμμα δεν μπορούν να συμμετέχουν οι πιο φτωχές οικογένειες, δεν μπορούν να βάλουν τη συμμετοχή. Απαιτούνται άλλες λύσεις: Στη Γαλλία, για παράδειγμα, σε ορισμένες περιπτώσεις αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το κράτος με τυποποιημένο και ενιαίο τρόπο τις αναβαθμίσεις των σπιτιών», λέει ο κ. Μοιρασγεντής. View full είδηση

Από τους πλέον επιβαρυμένους στην Ευρώπη είναι οι Ελληνες ιδιοκτήτες ακινήτων, σύμφωνα με μελέτη του Tax Foundation που εξετάζει το εύρος των φορολογικών επιβαρύνσεων στην ιδιοκτησία και την αναλογία τους στο σύνολο των φορολογικών εσόδων. Λίγες μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές και ενώ η συζήτηση για τη φορολογία και την υπερφορολόγηση έχει φουντώσει, η μελέτη του Tax Foundation (με βάση στοιχεία του ΟΟΣΑ) δείχνει ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και παγκοσμίως το ποσοστό συμμετοχής των φόρων επί της ιδιοκτησίας στο σύνολο των εσόδων είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι στην Ευρώπη η φορολογία επί της ιδιοκτησίας αντιπροσωπεύει το 4,6% των φορολογικών εσόδων. Ωστόσο σε τέσσερις χώρες της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Συγκεκριμένα, στην πρώτη θέση βρίσκεται το Ηνωμένο Βασίλειο, με τη φορολογία επί της ιδιοκτησίας να διαμορφώνεται στο 12,6% των φορολογικών εσόδων, στη δεύτερη θέση το Λουξεμβούργο με 9,6%, στην τρίτη θέση βρίσκεται η Γαλλία με 9,5% και στην τέταρτη είναι η Ελλάδα με 8,1%. Στον αντίποδα η Εσθονία, η οποία εισπράττει μόλις 0,7% από την ακίνητη περιουσία των πολιτών της, ενώ Αυστρία, Λιθουανία, Σλοβακία, Τσεχία κινούνται στο 1,3-1,4%. Σύμφωνα με τη μελέτη, η Ελλάδα πάντα βρισκόταν σε υψηλότερα ή στα ίδια επίπεδα φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας στην Ευρώπη σε σχέση με τον μέσο όρο. Το 2007 οι φόροι στην ιδιοκτησία ανέρχονται στο 5,3% του συνόλου των φορολογικών εσόδων (5,5% ο μ.ό. του ΟΟΣΑ), με το ποσοστό να αυξάνεται ραγδαία στα χρόνια των μνημονίων. Σημειώνεται ότι η αρχή έγινε με το ΕΕΤΗΔΕ, ακολούθησε το ΕΤΑΚ για να φθάσουμε στον σκληρό ΕΝΦΙΑ και τον συμπληρωματικό φόρο που επιβάλλεται σε όσους έχουν ακίνητη περιουσία άνω των 250.000 ευρώ. Από το 5,3% του 2007, το 2013 εκτινάχθηκε στο 8,9%, δηλαδή η συμμετοχή των φόρων επί των ακινήτων στο σύνολο των φορολογικών εσόδων αυξήθηκε κατά 68%. Το 2014 το ποσοστό περιορίσθηκε στο 8% μετά τις μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ που είχαν θεσμοθετηθεί επί κυβερνήσεως Σαμαρά, για να αυξηθούν και πάλι το 2015 στο 8,4%, ενώ το 2017 υποχώρησε ελαφρώς στο 8,1%. Το κυβερνών κόμμα προχώρησε στη μεσοσταθμική μείωση κατά 10% του φετινού ΕΝΦΙΑ με τον βεβαιωθέντα φόρο να περιορίζεται από τα 3,1 δισ. ευρώ στα 2,9 δισ. ευρώ, ενώ η Ν.Δ. έχει υποσχεθεί τη σταδιακή μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% στα επόμενα δύο χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι ο φόρος θα περιορισθεί κατά 900 εκατ. ευρώ και θα προσεγγίσει τα 2 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, οι φόροι από το 2010 μέχρι και το 2015 αυξήθηκαν κατά 600% και πλέον, ενώ την ίδια στιγμή τα εισοδήματα από ακίνητα μειώθηκαν κατά 32%. Σύμφωνα με στοιχεία: • Το 2010 το Δημόσιο εισέπραξε από τη φορολόγηση των ακινήτων 487 εκατ. ευρώ, ενώ το δηλoύμενο εισόδημα από ακίνητα ανερχόταν στα 8,87 δισ. ευρώ. • Το 2011 οι φόροι των ακινήτων έφθασαν το 1,17 δισ. ευρώ, ενώ το δηλούμενο εισόδημα τα 7,98 δισ. ευρώ (1.584.059 φορολογούμενοι είχαν εισοδήματα από ακίνητα). • Το 2012 οι φόροι των ακινήτων διαμορφώθηκαν στα 2,75 δισ. ευρώ, ενώ το εισόδημα από ακίνητα στα 6,8 δισ. ευρώ. • Το 2013 οι φόροι των ακινήτων αυξήθηκαν περαιτέρω και διαμορφώθηκαν στα 2,991 δισ. ευρώ, με το δηλούμενο εισόδημα να μειώνεται στα 6,22 δισ. ευρώ. • Το 2014 οι φόροι των ακινήτων έσπασαν το φράγμα των 3 δισ. ευρώ και συγκεκριμένα εισπράχθηκαν 3,474 δισ. ευρώ, με το δηλούμενο εισόδημα να περιορίζεται στα 6,08 δισ. ευρώ. • Το 2015 οι φόροι στα ακίνητα ανήλθαν στα 3,18 δισ. ευρώ, με το δηλούμενο εισόδημα να υποχωρεί στα 6,05 δισ. ευρώ. • Το 2016 οι φόροι στα ακίνητα ανήλθαν στα 3,53 δισ. ευρώ, με το δηλούμενο εισόδημα από ακίνητα να περιορίζεται και να φθάνει τα 6,1 δισ. ευρώ. • Το 2017 οι φόροι στα ακίνητα διαμορφώθηκαν στα ίδια επίπεδα, με το δηλούμενο εισόδημα από ακίνητα να περιορίζεται και να φθάνει τα 6,19 δισ. ευρώ. View full είδηση

Η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας από τους καταναλωτές της χώρας μας το 2018 μειώθηκε κατά 1,2% στις 57.122 GWh έναντι 57.845 GWh το 2017. Το δυσοίωνο για την οικονομική κατάσταση επιχειρήσεων και νοικοκυριών συμπέρασμα προκύπτει από τα όσα περιλαμβάνονται στα αποτελέσματα που δημοσιοποίησε χθες η ΔΕΗ. Πρέπει παρόλα αυτά να σημειωθεί ότι η συνολική ζήτηση ρεύματος, στην οποία περιλαμβάνεται και η ηλεκτρική ενέργεια για εξαγωγές και άντληση, αυξήθηκε το 2018 κατά 2,2% εξαιτίας των αυξημένων κατά 75,2% εξαγωγών από τρίτους μέσω των Βορείων Διασυνδέσεων. Η αύξηση αυτή των εξαγωγών οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εξαγωγή μέρους των ποσοτήτων που δημοπρατήθηκαν μέσω ΝΟΜΕ. Το «παράθυρο» αυτό έχει ήδη κλείσει σε μεγάλο βαθμό μετά τους περιορισμούς που έχει θεσπίσει η ΡΑΕ. Πρέπει βεβαίως να σημειωθεί ότι και οι εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας, σε επίπεδο χώρας, ήταν αυξημένες κατά 23,6% ή κατά 2.143 GWh, εκ των οποίων 506 GWh εισήχθησαν από τη ΔΕΗ (μερίδιο 21,4%) και 1.637 GWh εισήχθησαν από τρίτους (μερίδιο 78,6%). Στη Χαμηλή Τάση οι αλλαγές Σε ότι αφορά τα μερίδια της ΔΕΗ, η συνολική μείωση (από 86,7% το 2017 έπεσε στο 81,9% το 2018) που είχε κατά το 2018, συνεπώς και η αντίστοιχη αύξηση των εναλλακτικών παρόχων, προήλθε κατά κύριο λόγο από τη Χαμηλή Τάση. Στην Υψηλή και στη Μέση, τα μερίδια παρέμειναν σχεδόν στα ίδια επίπεδα: Το 2018 ήταν 97,6% στην Υψηλή Τάση, 68% στη Μέση Τάση και 82,1% στη Χαμηλή Τάση, έναντι 97,3%, 71,5% και 88,5% τον Δεκέμβριο του 2017 αντίστοιχα. View full είδηση

Ισπανία και Γερμανία συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των επενδυτών, ωστόσο και η Ελλάδα βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις όσον αφορά τις ξενοδοχειακές επενδύσεις στην Ευρώπη. Τα στοιχεία προέρχονται από την έρευνα που πραγματοποίησε η εξειδικευμένη εταιρεία παροχής υπηρεσιών και διαχείρισης ακινήτων Tranio για τις ελκυστικές ξενοδοχειακές επενδύσεις στην Ευρώπη, απευθυνόμενη σε πάνω από 200 στελέχη του κλάδου. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων εκπροσωπούν επενδυτές από το Ηνωμένο Βασίλειο και ακολουθούν εκπρόσωποι από τη Γερμανία, την Ισπανία και τις ΗΠΑ. Στη λίστα των στελεχών που ερωτήθηκαν (από τους κλάδους της παροχής υπηρεσιών ακινήτων, των επενδύσεων, της ανάπτυξης ξενοδοχείων, της διαχείρισης ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων κ.τ.λ.) περιλαμβάνονται και εκπρόσωποι επενδυτών από τη Ρωσία, την Ολλανδία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία, το Βέλγιο αλλά και την Ελλάδα. Με βάση τα ευρήματα της έρευνας, Ισπανία και Γερμανία αποτελούν αυτή την στιγμή τις πιο ελκυστικές ευρωπαϊκές αγορές για επενδύσεις σε ξενοδοχεία, με τους περισσότερους από του συμμετέχοντες να δηλώνουν ότι ο προϋπολογισμός τους ξεπερνά τα 10 εκατ. ευρώ ανά project. Οσον αφορά το πόσο ελκυστική είναι μία ευρωπαϊκή αγορά για ξενοδοχειακές επενδύσεις (δυνατότητα για περισσότερες από μία απαντήσεις) η Ισπανία συγκεντρώνει το 55% των απαντήσεων, η Γερμανία το 54% και η Ιταλία το 42%, συμπληρώνοντας το τοπ 3. «Χώρες όπως η Ελλάδα, που έχουν σημειώσει τα τελευταία χρόνια σημαντική τουριστική ανάπτυξη σε συνδυασμό με την βελτίωση του οικονομικού κλίματος γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλείς, με τους επενδυτές να προσδοκούν υψηλότερες αποδόσεις», σχολιάζει η ανάλυση της Tranio, η οποία κατατατάσσει τη χώρα μας στην 7η θέση, έχοντας συγκεντρώσει ποσοστό 28% των απαντήσεων από τους εκπροσώπους των επενδυτών. Ψηλότερα από την Ελλάδα στη συνολική κατάταξη βρίσκονται το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ολλανδία και η Γαλλία, ενώ μετά την Ελλάδα, τη δεκάδα συμπληρώνουν η Πορτογαλία, η Αυστρία και η Ελβετία. Ενδιαφέρον έχει και το στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα σύμφωνα με το οποίο 2 στους 3 ερωτηθέντες σκοπεύουν μέσα στο 2019 να προχωρήσει σε κάποια επένδυση στην ευρωπαϊκή ξενοδοχειακή αγορά, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνει το ότι το τουριστικό real estate είναι ένας τομέας που προσελκύει το ενδιαφέρον των επενδυτικών κεφαλαίων. Μάλιστα, οι 7 στους 10 είναι διατεθειμένοι να τοποθετήσουν κεφάλαια άνω των 10 εκατ. ευρώ, ενώ ποσοστό 23% εξετάζει επενδύσεις κάτω των 10 εκατ. ευρώ. Οσον αφορά τον παράγοντα που προβληματίζει περισσότερο τους επενδυτές πανευρωπαϊκά (σ.σ. αποτελώντας μάλιστα και το κύριο σημείο προβληματισμού και συζητήσεων τα τελευταία ...πολλά χρόνια και στην Ελλάδα) δεν είναι άλλος από τις διαφοροποιήσεις σε νομοθετικό επίπεδο, τα εργασιακά, και τη φορολογία, ενώ δεύτερη σημαντική πρόκληση είναι ο αυξημένος ανταγωνισμός. Της Στεφανίας Σούκη View full είδηση

«Πέτρινα» χρόνια, με περιορισμένη δημόσια δαπάνη και μειωμένους κοινοτικούς πόρους έχει πλέον μπροστά της η χώρα, καθώς καλείται να χρηματοδοτήσει απαραίτητα έργα με λιγοστά χρήματα, έχοντας ως μόνο στήριγμα ειδικά χρηματοδοτικά εργαλεία, τον δανεισμό και επιλεγμένα ιδιωτικά κεφάλαια για την ανάπτυξη συγκοινωνιακών και περιβαλλοντικών υποδομών. Στη νέα προγραμματική περίοδο 2014-2020, δηλαδή το «νέο ΕΣΠΑ» ή αλλιώς Σύμφωνο Εταιρικής Ευθύνης (ΣΕΣ), τα επιχειρησιακά προγράμματα «Ενίσχυση της Προσπελασιμότητας» του υπουργείου Υποδομών και «Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» του υπουργείου Περιβάλλοντος συγχωνεύονται σε ένα ενιαίο πρόγραμμα, με κοινό προϋπολογισμό, ο οποίος όμως προβλέπεται να είναι σημαντικά μειωμένος σε σχέση με την περίοδο 2007-2013. Η Ελλάδα διαπραγματεύεται με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την εξειδίκευση του ΣΕΣ, οι βασικές κατευθυντήριες γραμμές του οποίου εγκρίθηκαν προ μηνών. Στους τομείς Υποδομών και Περιβάλλοντος, υπολογίζεται ότι η κοινοτική συμμετοχή θα είναι της τάξης των 4,3 δισ. ευρώ. Στον προγραμματισμό του ΣΕΣ σχεδιάζεται 2,3 δισ. ευρώ να χρηματοδοτήσουν συγκοινωνιακά έργα και περί τα 2 δισ. ευρώ έργα περιβάλλοντος. Ωστόσο, είναι ενδεικτικό ότι στο ΕΣΠΑ η κοινοτική συμμετοχή ανερχόταν στα 3,7 δισ. ευρώ για τις Υποδομές και στο 1,8 δισ. ευρώ για το Περιβάλλον, έφταναν δηλαδή τα 5,5 δισ. ευρώ και ήταν κατά 1,2 δισ. ευρώ υψηλότερα σε σχέση με την περίοδο 2014-2020. Ελάχιστη εθνική συμμετοχή Το μεγάλο, όμως, πρόβλημα συνδέεται τόσο με την εθνική συμμετοχή, η οποία στο ΕΣΠΑ ήταν σχεδόν 1,3 δισ. ευρώ για τις Υποδομές και 317 εκατ. ευρώ για το Περιβάλλον, όσο και με τους αμιγώς δημόσιους πόρους, που προσέγγιζαν τα 2,5 δισ. ευρώ στις Υποδομές. «Κερασάκι» στον σχεδιασμό του ΕΣΠΑ ήταν τα ιδιωτικά κεφάλαια ύψους 3,6 δισ. ευρώ των αυτοκινητόδρομων. Σήμερα, ωστόσο, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο τι μέλλει γενέσθαι με την εθνική συμμετοχή στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, αλλά και με τους αμιγώς εθνικούς πόρους. Πρόκειται για σκέλη του προγράμματος που εμπίπτουν στις δυσχερείς δημοσιονομικές συνθήκες και δεν υπόσχονται σε καμία περίπτωση επάρκεια πόρων. Στο σχέδιο του προγράμματος που έστειλε η Ελλάδα στην Κομισιόν αναφέρεται ότι η εθνική συμμετοχή θα είναι 850 εκατ. ευρώ, η οποία σε συνδυασμό με την κοινοτική συμμετοχή ύψους 4,3 δισ. ευρώ, θα φέρουν το πρόγραμμα στο ύψος των σχεδόν 5,2 δισ. ευρώ. Ωστόσο, σε αυτά τα 850 εκατ. ευρώ περιλαμβάνεται τόσο το ποσόν της εθνικής συγχρηματοδότησης όσο και οι αμιγώς εθνικοί πόροι, οι οποίοι στο ΕΣΠΑ έφτασαν σχεδόν τα 2,5 δισ. ευρώ. Έτσι, μιλάμε για νέο πρόγραμμα 5,2 δισ. ευρώ, όταν στο ΕΣΠΑ οι Υποδομές και το Περιβάλλον είχαν συνολική δημόσια δαπάνη 7,4 δισ. ευρώ και 2,1 δισ. ευρώ, αντίστοιχα. Δηλαδή, προσέγγιζαν τα 9,5 δισ. ευρώ, ποσόν σχεδόν διπλάσιο σε σχέση με σήμερα. Οι σιδηρόδρομοι στο CEF Παράλληλα, επειδή τα χρήματα είναι περιορισμένα, το υπουργείο Υποδομών εξετάζει την αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού Προγράμματος CEF (Connecting Europe Facility), από το οποίο θα αντληθούν 580 εκατ. ευρώ για να χρηματοδοτήσουν σιδηροδρομικά έργα, καθώς τα μόνα επιλέξιμα έργα είναι αυτά που ανήκουν στον κεντρικό άξονα των Διευρωπαϊκών Δικτύων Μεταφορών. Έτσι, με το CEF το ύψος του προγράμματος θα αυξηθεί σχεδόν στα 5,8 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος για πολλά από αυτά τα έργα τελειώνει, βάζει στόχο την ολοκλήρωση του σιδηροδρομικού ΠΑΘΕΠ, καθώς και τις όποιες συνδέσεις των συγκοινωνιακών δικτύων με τα λιμάνια. Στο ΣΕΣ τα οδικά έργα έχουν περιορισμούς επιλεξιμότητας και λίγα χρήματα προς διάθεση, με προτεραιότητα να λαμβάνουν τα συνδεόμενα με τις συμβάσεις παραχώρησης οδικά τμήματα Πάτρα - Πύργος της Ολυμπίας Οδού και Λαμία - Ξυνιάδα του Ε65, από τον οποίο εκκρεμεί ακόμη η χάραξη του βόρειου τμήματός του, καθώς οι περιβαλλοντικοί όροι του έργου κατέπεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Επίσης, προτεραιότητα παίρνει η ολοκλήρωση των μελετών του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ), στον οποίο κάποια έργα έχουν δημοπρατηθεί, άλλα δημοπρατούνται και άλλα είναι ανώριμα. Το έργο, μήκους 300 χλμ. και προϋπολογισμού 1 δισ. ευρώ, έχει πολύ δρόμο μπροστά του, καθώς δεν υπάρχουν χρήματα. Η στρατηγική μελέτη του υπουργείου Υποδομών θα προτείνει διάφορες εναλλακτικές για την ολοκλήρωση του άξονα, όπως για παράδειγμα δάνεια ή τη μέθοδο της παραχώρησης, προκειμένου να εξεταστεί τι από αυτά είναι βιώσιμο. Επίσης, θα γίνουν παρεμβάσεις οδικής ασφάλειας. Προς υπερδέσμευση πόρων στο πρόγραμμα Το πρόγραμμα υπόσχεται «σοβαρά λεφτά» στα έργα του μετρό στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Η επέκταση Αγία Μαρίνα - Πειραιάς θα είναι έργο-γέφυρα από το ΕΣΠΑ, όπως και τα δύο έργα της Θεσσαλονίκης (κύρια γραμμή και επέκταση προς Καλαμαριά). Παράλληλα, θα υπάρχουν κάποια χρήματα για τη γραμμή 4 του μετρό, Άλσος Βεΐκου - Ευαγγελισμός. Πληροφορίες θέλουν η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη να έχουν από περίπου 700 εκατ. ευρώ για τα έργα μετρό έκαστη, δηλαδή 1,4 δισ. ευρώ, που αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα του προγράμματος. Ακόμη, τα δύο εμβληματικά έργα αστικών παρεμβάσεων της πρωτεύουσας, δηλαδή η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου με επέκταση του τραμ προς την πλατεία Αιγύπτου και η ανάπλαση του Φαλήρου, θα χρηματοδοτηθούν από το σκέλος του Περιβάλλοντος. Στο μεταξύ, θα υπάρχουν και κάποια μικρότερα έργα όπως η Γ' Φάση του λιμένος Ηγουμενίτσας, παρεμβάσεις σε νησιωτικά αεροδρόμια, αλλά και έργα περιβάλλοντος, με κατεπείγουσα σημασία, όπως ΧΥΤΑ, βιολογικοί καθαρισμοί κτλ. Το ζήτημα είναι όμως ότι τα υποψήφια προς ένταξη συγκοινωνιακά έργα στο ΣΕΣ υπερβαίνουν κατά πολύ τον διαθέσιμο προϋπολογισμό και ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες, οι κοινοτικές υπηρεσίες έχουν διαμηνύσει στην ελληνική πλευρά ότι πρέπει να τεθούν αυστηρές προτεραιότητες σε σχέση με τη χρηματοδότηση των έργων. Και αυτό διότι υπάρχει υπερδέσμευση πόρων (overbooking). Η έλλειψη χρημάτων και τα ιδιωτικά κεφάλαια Μέχρι στιγμής, στο νέο πρόγραμμα δεν έχουν ακόμη προβλεφθεί ιδιωτικά κεφάλαια, σε αντίθεση με τις Υποδομές του ΕΣΠΑ που προέβλεπε 3,6 δισ. ευρώ από ιδιώτες για τις ανάγκες χρηματοδότησης των αυτοκινητόδρομων. Ετσι, απομένει το όποιο ποσοστό προκύψει από τα 850 εκατ. ευρώ της εθνικής συμμετοχής για τον ορισμό των αμιγώς εθνικών πόρων, οι οποίοι στο ΕΣΠΑ προσέγγιζαν τα 2,5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για απαραίτητα χρήματα, καθώς έρχονται να χρηματοδοτήσουν μη επιλέξιμες δαπάνες όπως οι απαλλοτριώσεις, οι παρεμβάσεις στα δίκτυα κοινής ωφέλειας, ο μη επιλέξιμος ΦΠΑ και άλλες εργασίες. Σημειωτέον ότι έργα όπως η επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου προς το Λαύριο απαιτούν μεγάλα ποσά για απαλλοτριώσεις γης. Το υπουργείο Υποδομών θα επιδιώξει δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και ιδιώτες επενδυτές για την κατασκευή μίας σειράς έργων. Ένα από αυτά είναι το εμβληματικό πρότζεκτ του νέου διεθνούς αεροδρομίου στο Καστέλι του Ηρακλείου, που θα κατασκευασθεί με τη μέθοδο της σύμβασης παραχώρησης. Τα περιφερειακά αεροδρόμια «προάγγελος» για το Καστέλι Προάγγελος του διαγωνισμού για το Καστέλι, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές της αγοράς, θα είναι ο διαγωνισμός του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) για την παραχώρηση επιλεγμένων περιφερειακών αερολιμένων. Πηγές κοντά στην υπόθεση μιλούν για τουλάχιστον τέσσερα σχήματα που αναμένεται να καταθέσουν δεσμευτικές προσφορές στον διαγωνισμό και εκτιμάται ότι είναι οι κοινοπραξίες Fraport - Όμιλος Κοπελούζου, METKA - Corporacion America, Vinci - Ακτωρ και η Advent. Ωστόσο, κανείς δεν αποκλείει και άλλες συμμετοχές στην επόμενη φάση του διαγωνισμού. Η πορεία αυτού του διαγωνισμού θα δείξει και το προς τα πού θα πάει ο μεγάλος διαγωνισμός για το Καστέλι, σύμφωνα με πηγές της αγοράς, οι οποίες εκτιμούν ότι πολλά θα κριθούν από τη χρηματοοικονομική ισορροπία που θα προτείνουν οι υποψήφιοι παραχωρησιούχοι. Ένας λόγος είναι η έλλειψη ρευστότητας και το μέτριο ακόμη επενδυτικό κλίμα, που αποθαρρύνουν τις διεθνείς τράπεζες από τον μακροχρόνιο δανεισμό για εγχειρήματα στη χώρα μας. Έτσι, όποιος θα καταθέσει πρόταση θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει τη μελλοντική χρηματόδοτηση που θα χρειαστεί σε ένα δύσκολο επιτοκιακό περιβάλλον, με τις τράπεζες να θέτουν κατά πάσα πιθανότητα διόλου εύκολους όρους. Πού βλέπουν ενδιαφέρον οι ιδιώτες Άλλα έργα που μπορούν να προσεγγίσουν το ενδιαφέρον του ιδιωτικού τομέα είναι, σύμφωνα με έμπειρα στελέχη του τεχνικού κόσμου, η «μικρή» επέκταση της Αττικής Οδού, που περιλαμβάνει μικρά τεχνικά έργα, καθώς και τη σήραγγα του Υμηττού, εκτιμώμενου προϋπολογισμού περίπου 300 εκατ. ευρώ, η οποία θα μπορούσε να προχωρήσει με επέκταση της σύμβασης παραχώρησης του ομώνυμου δρόμου. Επίσης, ωριμότητα και σχετικό ενδιαφέρον εντοπίζονται στα οδικά έργα παραχώρησης της υποθαλάσσιας ζεύξης Περάματος - Σαλαμίνας, στην οποία τεύχη έλαβαν η ΜΕΤΚΑ, η Ακτωρ και η Vinci και συνεχίζουν στον διαγωνισμό. Παράλληλα, η δεδομένη κίνηση βαρέων οχημάτων από το λιμάνι στην εθνικό οδό προμηνύει ότι, μόλις βελτιωθεί το χρηματοπιστωτικό περιβάλλον, οι κατασκευαστές θα δείξουν ενδιαφέρον για τη δημιουργία του αυτοκινητόδρομου Ελευσίνα - Θήβα - Υλίκη. Αυτό που μετά βεβαιότητας ο ιδιωτικός τομέας βλέπει με ενδιαφέρον είναι η Γραμμή 4 του μετρό της Αθήνας, η οποία ξεκινά ως δημόσιο έργο, αλλά δεν υπάρχουν άλλα χρήματα για τη συνέχισή της. Η Αττικό Μετρό το γνωρίζει, όπως σημειώνουν στελέχη της εταιρείας, και εισηγείται στο υπουργείο Υποδομών την επέκταση της γραμμής μέσα από τη χρήση ιδωτικών κεφαλαίων με τη μέθοδο της παραχώρησης, καθώς απαιτούνται τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ ακόμη για να φτάσει η γραμμή ως το Μαρούσι. Η αγορά θα έβλεπε, επίσης, με ενδιαφέρον τη χρηματοδότηση ενός συγκοινωνιακού μέσου που θα συνέδεε τα κρουαζιερόπλοια του Πειραιά με το κυρίως δίκτυο των σιδηρόδρομων της Αθήνας. Αυτό θα μπορούσε είτε να είναι το τραμ είτε ένα monorail, το κόστος του οποίου βέβαια δεν είναι καθόλου χαμηλό, καθώς προσεγγίζει το 50% των χρημάτων που χρειάζονται για την κατασκευή μετρό. Πηγή: http://technews-gree...ml#.VCEUtPl_uls και http://www.tovima.gr...cle/?aid=633363 Click here to view the είδηση

Τα στελέχη των επιχειρήσεων και των κρατικών υπηρεσιών, οι αρχιτέκτονες-μηχανικοί, οι λογιστές, οι εξειδικευμένοι χειριστές μηχανημάτων και οι φυσικομαθηματικοί βρίσκονται -ακόμη και μετά την πολυετή κρίση που έριξε τους μισθούς έως και 43%- στην κορυφή της λίστας των καλύτερα αμειβομένων μισθωτών. Ακολουθούν οι γιατροί και οι τεχνολόγοι και χαμηλότερα (αλλά όχι πολύ μακριά τους) στη λίστα, οι υπάλληλοι γραφείου, οι χρηματιστές- κτηματομεσίτες, οι νομικοί μαζί με τους οδηγούς και τους τεχνίτες διαφόρων ειδικοτήτων και τελευταίοι με αμοιβές που συναγωνίζονται τις αποδοχές του ανειδίκευτου εργάτη, τα μοντέλα, οι εκπαιδευτικοί και οι οικιακοί βοηθοί... Η διαστρωμάτωση των αποδοχών ανά επάγγελμα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του ΙΚΑ που τους ασφαλίζει και τους 5 πίνακες τους οποίους δημοσιεύει η «Η» με βάση το εύρος του καταβαλλόμενου μέσου μισθού, είναι αποκαλυπτική. Στα υψηλά μισθολογικά κλιμάκια, με μέσες μεικτές αποδοχές που ξεκινούν από τα 2.000 ευρώ και φθάνουν τα 4.500 ευρώ (ή και παραπάνω) περιλαμβάνονται τα στελέχη των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων καθώς και της κρατικής «μηχανής» - υπουργείων, γενικών γραμματειών, δήμων, περιφερειών (αν και εκεί οι περισσότερες θέσεις καταλαμβάνονται κυρίως από επιστήμονες - ασφαλισμένους άλλων Ταμείων, δικηγόρους κ.ά.), οι αρχιτέκτονες - μηχανικοί, οι εξειδικευμένοι στους αυτοματισμούς χειριστές σταθερών βιομηχανικών εγκαταστάσεων, οι λογιστές και οι άνδρες φυσικομαθηματικοί. Στο κλιμάκιο των αμειβομένων με μέσες αποδοχές από 1.500 ευρώ - 2.000 ευρώ συγκαταλέγονται οι γυναίκες φυσικομαθηματικοί, οι γιατροί, οι βιολόγοι, οι τεχνολόγοι που συναντώνται μισθολογικά με τους χειριστές μηχανών, τους χύτες μετάλλων - ελασματουργούς. Μισθό κάτω από τα 1.500 ευρώ και έως 1.000 ευρώ μεικτά έχουν οι υπάλληλοι γραφείου (συνολικά 429.142 ανήκουν σε αυτή την κατηγορία), οι χρηματιστές, οι κτηματομεσίτες, οι συντηρητές μηχανών, οι εργαζόμενοι ως μισθωτοί δικηγόροι, οι 118.000 οδηγοί μέσων μεταφοράς, τεχνικοί διαφόρων ειδικοτήτων και οι μεταλλωρύχοι. Ακόμη χαμηλότερα, στην κατηγορία των αμειβομένων με 700 ευρώ - 1.000 ευρώ, βρίσκονται οι γεωργοί - καλλιεργητές μαζί με τους υπαλλήλους εξυπηρέτησης πελατών, τα μοντέλα (175.634 είναι ασφαλισμένοι, με αυτή την ιδιότητα, στο ΙΚΑ), τους απασχολούμενους στην παροχή υπηρεσιών ασφαλείας, άλλους ανειδίκευτους εργάτες, οι εκπαιδευτικοί (77.158, συνήθως απασχολούμενοι ως ωρομίσθιοι), οι πλανόδιοι πωλητές και οι άνδρες οικιακοί βοηθοί. την πέμπτη και τελευταία (στη λίστα) κατηγορία των αμειβομένων με μισθό κάτω από τα 700 ευρώ μεικτά περιλαμβάνονται οι γυναίκες οικιακοί βοηθοί, οι πλανόδιοι πωλητές, οι απασχολούμενοι στην παροχή προσωπικών υπηρεσιών, το βοηθητικό διδακτικό προσωπικό και ορισμένοι μόνο εξειδικευμένοι γεωργοί. Πηγή: http://www.imerisia....pubid=113331864 Click here to view the είδηση

Ούτε μία περιοχή της Ελλάδας δεν γλίτωσε από την κατάρρευση της κτηματαγοράς και τη δραματική πτώση των τιμών. Όπως λένε, χαριτολογώντας κτηματομεσίτες που δραστηριοποιούνται σε ακριβές συνοικίες, «το Κολωνάκι έγινε μέσα σε λίγα χρόνια… Κολωνός και η Εκάλη… Νίκαια». Γενική ισοπέδωση στο real estate παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, καθώς η μεγάλη βουτιά στις τιμές των πολυτελών σπιτιών έκλεισε το χάσμα με τις μεσοαστικές συνοικίες. Σύμφωνα με τις αγγελίες για πωλήσεις νεόδμητων, αλλά και πολυτελών σπιτιών, κάποιες γειτονιές της Αθήνας, όπως το Χαλάνδρι, το Μαρούσι, η Κηφισιά, τα Βριλήσσια, το Ελληνικό, συναγωνίζονται σε τιμές τις άλλες απλησίαστες βόρειες περιοχές της Αττικής. Ο λόγος φυσικά είναι το μαζικό ξεπούλημα όσο όσο των ακριβών μεζονετών και μονοκατοικιών σε Εκάλη, Καστρί, Διόνυσο, Πεντέλη, Βουλιαγμένη. Μεγάλες εκπτώσεις στις τιμές παρατηρούνται και σε άλλες προβεβλημένες περιοχές της Ελλάδας, όπως η Αράχοβα, η Σαντορίνη, η Μύκονος, όπου έχουν βγει στο σφυρί χιλιάδες σπίτια. Πηγή: Έθνος της Κυριακής Click here to view the είδηση

Οι Έλληνες εξακολουθούν να επενδύουν στην εκπαίδευση αν και οι σπουδές δεν αποτελούν πλέον ένα ασφαλές εισιτήριο για την αγορά εργασίας. Η Ελλάδα, μάλιστα, παράγει τους περισσότερους άνεργους πτυχιούχους ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, όπως προκύπτει από την ετήσια έκθεση «Μια ματιά στην εκπαίδευση» του διεθνούς οργανισμού που δόθηκε στη αυτήν την εβδομάδα στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, η Ελλάδα έχει από τα υψηλότερα ποσοστά σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα ποσοστά αυτά μάλιστα παρουσιάζουν αύξηση σε σχέση με το 2000 όταν πανεπιστημιακούς τίτλους διέθετε το 18% του εργατικού δυναμικού (25-64 ετών). Το 2014 πτυχίο είχε το 28%, ενώ στις ηλικίες 25-34 η διαφορά είναι ακόμη μεγαλύτερη: από το 24% το 2000 πέρασε στο 26% το 2005 για να ανεβεί στο 31% το 2010 και στο 39% σήμερα. Αντίστοιχα είναι τα ποσοστά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία (44%), η Φινλανδία (40%) και η Ισπανία (40%), αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες (42%). Ωστόσο, η έξοδος στην αγορά εργασίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Η Ελλάδα μετράει τους περισσότερους άνεργους πτυχιούχους όχι μόνο σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και με άλλες χώρες του κόσμου, ενώ μετράει και τους περισσότερους ανέργους ανάμεσα σε εκείνους που έχουν ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ή έχουν διπλώματα από μεταλυκειακά προγράμματα. Κοντά στα ποσοστά ανεργίας της Ελλάδας βρίσκεται μόνο η Ισπανία, ενώ είναι χαρακτηριστικό ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ είναι υποτετραπλάσιος. Εξίσου υψηλά είναι τα ποσοστά στους νέους (25-34 ετών) που αγγίζουν περίπου το 35%. Ακολουθούν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία). Ο κύριος παράγοντας αυτής της εξέλιξης είναι η οικονομική κρίση. Το 2000 η ανεργία στην Ελλάδα ήταν 11,2%, το 2005 ήταν 9,6%, το 2010 12,5%, ενώ το 2014 είχε εκτοξευθεί στο 27,6% (36% στις ηλικίες 25-34). Απογοητευτικά είναι και τα ποσοστά των ΝΕΕΤ, όπως χαρακτηρίζονται διεθνώς οι νέοι από 20 έως 24 ετών που ούτε σπουδάζουν ούτε εργάζονται (από τα αρχικά των λέξεων Not in Education, Employment, or Training). Οι «ούτε ούτε» στην Ελλάδα φτάνουν το 30%, ποσοστό που ξεπερνούν μόνο η Ισπανία και η Τουρκία. Ως προς την κατανομή των φύλων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η Ελλάδα ακολουθεί τον γενικό κανόνα: οι γυναίκες που σπουδάζουν είναι περισσότερες από τους άνδρες. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η Ιαπωνία όπου υπερτερούν οι άνδρες και (πολύ οριακά) η Τουρκία. Οι γυναίκες, πάντως, δεν παύουν να πλήττονται περισσότερο από τους άνδρες στην Ελλάδα από την ανεργία παρά το γεγονός ότι διαθέτουν περισσότερα τυπικά προσόντα. Πηγή: http://www.e-typos.c...ragei-i-ellada/ Click here to view the είδηση

Στις χειρότερες θέσεις ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης βρίσκεται η Ελλάδα και η Ολλανδία αναφορικά με τις πολιτικές που προστατεύουν το κλίμα του πλανήτη και θέτουν την οικονομία σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης. Αυτό καταδεικνύει ανεξάρτητη ανάλυση του Δείκτη Κλιματικών Επιδόσεων (Climate Change Performance Index - CCPI) τον οποίο εκδίδει κάθε χρόνο η Germanwatch και το δίκτυο οργανώσεων CAN-Europe. Η Ελλάδα βρίσκεται στη 48η θέση (επί συνόλου 61 χωρών) ως αποτέλεσμα των κυβερνητικών επιλογών στον ενεργειακό τομέα, την έλλειψη οράματος για πράσινες επενδύσεις και την εμμονή στα ορυκτά καύσιμα. Η ελληνική κυβέρνηση «πάγωσε» την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών, επέβαλε αναδρομική φορολόγηση σε όλες τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) ενώ δεν προωθεί πολιτικές εξοικονόμησης ενέργειας. Ωστόσο, πρέπει να αναφερθεί ότι, στον πίνακα του CCPI οι τρεις πρώτες θέσεις παραμένουν κενές. Κι αυτό διότι καμία χώρα δεν έχει αρκετά φιλόδοξες πολιτικές που να στοχεύουν σε συγκράτηση της αύξησης της θερμοκρασίας της Γης κατά τουλάχιστον δύο βαθμούς Κελσίου. Η καλύτερη επίδοση ανήκει στη Δανία η οποία καταλαμβάνει την 4η θέση. Η Greenpeace και το WWF Ελλάς τονίζουν ότι οι πολιτικές της ελληνικής Πολιτείας«ρίχνουν» την Ελλάδα στο… κόκκινο του πίνακα κατάταξης, μαζί με χώρες όπως το Ιράν και η Σαουδική Αραβία. Με κράτη δηλαδή, τα οποία ιστορικά υπονομεύουν τις διεθνείς διαπραγματεύσεις για την προστασία του κλίματος και την υιοθέτηση πολιτικών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απεξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας από τα ορυκτά καύσιμα. «Πλέον, απομένουν λίγα χρόνια για να σταματήσουμε τις μη - αναστρέψιμες κλιματικές αλλαγές και στην κυβέρνηση ακόμα ευαγγελίζονται νέες επενδύσεις σε ορυκτά καύσιμα», αναφέρει ο υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικών αλλαγών στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace κ. Τάκης Γρηγορίου. Παράλληλα, απογοητευτικές είναι οι επιδόσεις της χώρας μας και στον δείκτη εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Η μοναδική κατηγορία όπου η Ελλάδα κάνει κάποιες προσπάθειες, είναι στον περιορισμό των εκπομπών από τον οικιακό τομέα. Παρόλα αυτά, η πρόοδος οφείλεται κυρίως στην οικονομική ύφεση και τη συνεπαγόμενη μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρισμού και πετρελαίου. «Η σημερινή πολιτική ηγεσία δεν έχει αντιληφθεί το τεράστιο περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος της κλιματικής αλλαγής, ιδιαίτερα σε μια χώρα εκτεθειμένη στις επιπτώσεις της όπως η Ελλάδα», λέει ο συνεργάτης του WWF Ελλάς σε θέματα κλιματικής αλλαγής και ενέργειας κ. Μιχάλης Προδρόμου. Η κυβέρνηση, καταλήγει ο ίδιος, αδιαφορεί για τις ωφέλειες που θα προκύψουν από τη λήψη μέτρων μείωσης των εκπομπών και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, «αδιαφορία που επιβεβαιώνεται και από την ουσιαστική απουσία της χώρας από την παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα στη Ντόχα». Πηγή: http://www.tovima.gr...cle/?aid=486989 Click here to view the είδηση

Προ των πυλών της ελληνικής αγοράς βρίσεκται ένας ακόμα γίγαντας του παγκόσμιου εμπορίου. Mετά την Alibaba, η Amazon, ο απόλυτος κυρίαρχος του παγκόσμιου ηλεκτρονικού εμπορίου, που αυτή τη στιγμή έχει προσβασιμότητα στο 44% του αμερικανικού πληθυσμού είναι έτοιμη να κάνει... απόβαση στην Aθήνα με πρωτοβουλία του Eπαγγελματικού Eπιμελητηρίου Aθηνών. Mε στόχο την εξωστρέφεια των επιχειρήσεων, ως μοναδική διέξοδο απέναντι στην κρίση που ταλανίζει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις εδώ και οκτώ χρόνια, ο πρόεδρος του EEA κ. Γιάννης Xατζηθεοδοσίου είναι στο τελικό στάδιο των επαφών για την επίτευξη συμφωνίας με την Amazon. O κ.Xατζηθεοδοσίου εκτιμά ότι η ραγδαία αύξηση του ηλεκτρονικού εμπορίου, μόνο οφέλη μπορεί να έχει για τους Eλληνες επιχειρηματίες ώστε να καλύψουν το χαμένο έδαφος λόγω της κρίσης με τη δραστηριοποίησή τους στην παγκόσμια αγορά. Mέσω της συμμετοχής στην πλατφόρμα, οι ελληνικές επιχειρήσεις θα έχουν νέες ευκαιρίες συνεργασίας, δυνατότητα πρόσβασης στο διεθνές καταναλωτικό κοινό, ενίσχυση του πλεονάσματος του παραγωγού εξαιτίας της δυνατότητας προμήθειας αγοράς των ενδιάμεσων προϊόντων και πρώτων υλών φθηνότερα και εύλογα θα ενισχύσουν την εξαγωγική τους δραστηριότητα. H εταιρία επιταχύνει τα επενδυτικά της σχέδια σε όλη την Eυρώπη, καθώς προσπαθεί να επεκταθεί και προκειμένου να ανταποκριθεί στην αυξανόμενη ζήτηση των ευρωπαϊκών παραγγελιών. Στην Eυρώπη, η Amazon έχει επιλέξει τη Γερμανία ως προγεφύρωμα. Eκεί εχει εγκαταστήσει οκτώ εργοστάσια εφοδιασμού και κατασκευάζει ένα ένατο. O κολοσσός του διαδικτυακού εμπορίου είναι σε θέση να παραδώσει αυθημερόν και με χαμηλό κόστος τις παραγγελίες των πελατών του, αλλά και να καλύψει μεγάλες περιοχές με παράδοση των διαδικτυακών παραγγελιών σε χρονικό διάστημα 60 λεπτών ή μέσα σε χρονικό πλαίσιο δύο ωρών. Eδώ και δύο μήνες παρέχει στους Eυρωπαίους εμπόρους, μέσω της πλατφόρμας Amazon Marketplace, την δυνατότητα να παραδίδει τα προϊόντα τους, σε πελάτες που βρίσκονται σε χώρες της Eυρωπαϊκής Ένωσης. Mε αυτό τον τρόπο, το Amazon στοχεύει στο να κυριαρχήσει και στις online παραδόσεις σε όλη Eυρωπαϊκή ήπειρο. 29 ΚΕΝΤΡΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ Oι Eυρωπαίοι έμποροι που θα δραστηριοποιηθούν στο Amazon Marketplace, θα μπορούν πλέον να στείλουν τα αγαθά τους σε ένα από τα 29 κέντρα διανομής που έχει η Amazon στην Eυρώπη. Eκεί, η Amazon θα αποθηκεύει τα προϊόντα τους, και όταν ο έμπορος θα λαμβάνει μια παραγγελία από κάποιο πελάτη, που βρίσκεται σε άλλη Eυρωπαϊκή χώρα, από αυτή που εδρεύει η εμπορική εταιρία, η Amazon θα φροντίζει να γίνεται pick το πακέτο από τις αποθήκες της, θα συσκευάζεται και θα αποστέλλεται στον τελικό αγοραστή, μέσω του δικού της δικτύου. Σύμφωνα με την Amazon, το Πανευρωπαϊκό πρόγραμμα FBA θα οδηγήσει σε ταχύτερους χρόνους αποστολής και σε χαμηλότερο κόστος παράδοσης, για τους εμπόρους. Mέσα σε λιγότερο από δύο δεκαετίες, η Amazon εκτοξεύθηκε στο προσκήνιο της ψηφιακής οικονομίας, πλάι στην Apple, την Google και το Facebook. Tο Amazon, που ιδρύθηκε το 1994, για να πουλάει βιβλία μέσω Διαδικτύου από το 1995 έχει επεκτείνει ταχύτατα τις δραστηριότητές του σε πληθώρα αγαθών και υπηρεσιών. Aφότου εισήχθη στο Xρηματιστήριο, το 1997, ο κύκλος εργασιών της πολλαπλασιάστηκε επί 420, φτάνοντας το 2012 τα 62 δισεκατομμύρια δολάρια. H Amazon αρχικά είχε την ονομασία Cadabra από το «abracadabra» διότι ο Bezos ήθελε η ιστοσελίδα του όπου θα πουλά βιβλία να είναι τόσο γρήγορη και εύκολη όπως τα ταχυδακτυλουργικά. Tο 1994 αυτή ήταν η ονομασία που ενσωμάτωσε στην εταιρία του ο Jeff Bezos, αλλά όταν βγήκε online το site ονομάστηκε Amazon. H ονομασία προφανώς ήταν εμπνευσμένη από τον Aμαζόνιο που είναι ο μεγαλύτερος ποταμός. Όπως γράφει στο βιβλίο για τον Jeff Bezos «The Founder of Amazon.com», αναφέρεται ότι η αλλαγή ονόματος έγινε επειδή θεώρησε ότι ο κόσμος θα μπέρδευε το cadabra.com με το cadaver.com. Mια άλλη επιλογή ήταν και το Relentless.com το οποίο τελικά κατοχυρώθηκε το 1994 και μέχρι και σήμερα κάνει redirect στο Amazon.com. Aυτή η στιγμή περίπου 69 εκατ. πελάτες στις H.Π.A. είναι μέλη της συνδρομητικής της υπηρεσίας Prime. Eπιπλέον, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η Amazon μπορεί να αποκτήσει προσβασιμότητα στο 80% του αμερικανικού πληθυσμού. H ίδια αναπτύσσει όσο κανείς ένα οικοσύστημα καινοτόμων πελατοκεντρικών πολιτικών, οι οποίες είναι μάλιστα πιο άνετες από το να επισκέπτεται κάποιος ένα φυσικό κατάστημα με στόχο τη διευκόλυνση και άνεση των πελατών της. Tζεφ Mπέζος Tο «αφεντικό» με τις ελληνικές ρίζες «Aφεντικό» της Amazon είναι ο Tζεφ Mπέζος. O Mπέζος δεν έχει ελληνική καταγωγής εξ αίματος, ωστόσο οφείλει το ελληνικό επίθετό του στον πατριό του, ο οποίος ήταν μετανάστης από την Kούβα και είχε ελληνικές ρίζες. Mετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο Πρίστον, εργάστηκε στη Γουόλ Στριτ, και έφυγε πριν σκάσει η μεγάλη φούσκα των dot.com. Συνέλαβε την ιδέα της Amazon εν πτήσει, σε ένα ταξίδι από το Σιάτλ στη Nέα Yόρκη το 1995, μια εταιρία που θα πουλούσε βιβλία μέσω διαδικτύου. O ίδιος αναγκάστηκε να δανειστεί από συγγενείς και φίλους για να υλοποιήσει το όνειρό του. Mετακόμισε στην Oυάσιγκτον, και άνοιξε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα στο γκαράζ του σπιτιού του. Tο ονόμασε Amazon και μέχρι το 1999 η προσωπική του περιουσία εκτοξεύτηκε στα 10 δισ. δολάρια! Σήμερα η συνολική περιουσία του ανέρχεται σε 44,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Mέσα από μια καριέρα με πολλά λάθη και σκαμπανεβάσματα, ο Mπέζος ισχυρίζεται ότι τρία πράγματα κρατούν την Amazon στην κορυφή, αφού όπως τονίζει οι πελάτες θέλουν τρία πράγματα: Tις καλύτερες επιλογές, τις καλύτερες τιμές και την καλύτερη παράδοση. Πηγή: http://www.dealnews.... Click here to view the είδηση

H Ελλάδα καταλαμβάνει την 70η θέση μεταξύ 139 χωρών στο Δείκτη Ψηφιακής Ετοιμότητας που αξιολογεί την ετοιμότητα των χωρών να καρπωθούν τα οφέλη της τεχνολογίας και να κεφαλαιοποιήσουν τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται από την ψηφιακή επανάσταση. Το 2015 η Ελλάδα ήταν στην 66η θέση. Όπως προκύπτει από τη μελέτη “The Global Information Technology Report 2016” του World Economic Forum για το Δείκτη Ψηφιακής Ετοιμότητας, που παρουσιάζει σήμερα ο ΣΕΠΕ, η Ελλάδα βρίσκεται μόλις την 70η θέση μεταξύ 139 κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα χρόνο νωρίτερα, η χώρα είχε βρεθεί στην 66η θέση μεταξύ 143 χωρών, ενώ το 2014 κατέλαβε την 74η θέση ανάμεσα σε 148 χώρες και το 2013 την 64η θέση μεταξύ σε 144 κρατών. Tην 1η θέση της παγκόσμιας κατάταξης κατέλαβε και στη φετινή αξιολόγηση η Σιγκαπούρη. Η χώρα κατείχε την πρωτιά και στην κατάταξη του 2015, ενώ για τα προηγούμενα δύο έτη η Φινλανδία ήταν εκείνη, που είχε τον τίτλο της πιο ώριμης ψηφιακά χώρας του πλανήτη. Για το 2016, όπως και το 2015, η Φινλανδία βρίσκεται στη 2η θέση της παγκόσμιας κατάταξης). Μετά από τη Σιγκαπούρη και τη Φινλανδία, την 3η θέση της παγκόσμιας κατάταξης έχει η Σουηδία, με τη Νορβηγία να ακολουθεί στην 4η θέση. Οι ΗΠΑ βρίσκονται για το 2016 στην 5η θέση της κατάταξης με τις πλέον ώριμες ψηφιακά χώρες του κόσμου, θέση που ένα χρόνο νωρίτερα κατείχε η Ολλανδία, η οποία έχασε μία θέση και βρίσκεται πλέον στην 6η θέση. Η Ελβετία, η Μεγάλη Βρετανία και το Λουξεμβούργο καταλαμβάνουν για το 2016 τις επόμενες τρεις θέσεις, ενώ η Ιαπωνία συμπληρώνει τη δεκάδα. Η Ευρώπη επιβεβαιώνει το ρόλο της ψηφιακά “ώριμης” αγοράς, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι έχει αναγάγει το ψηφιακό οικοσύστημα σε βασικό συστατικό της στρατηγικής της για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Αυτή η εικόνα αποτυπώνεται στην αξιολόγηση του Δείκτη Ψηφιακής Ετοιμότητας, που τοποθετεί 7 ευρωπαϊκές οικονομίες, στο “top-ten” των πιο ώριμων ψηφιακά χωρών του κόσμου. Πηγή: http://www.marketfai...ils.php?id=3961 Click here to view the είδηση