Search the Community

Την ζεύξη της Σαουδικής Αραβίας με την Αίγυπτο, πάνω από την Ερυθρά Θάλασσα ανακοίνωσε ο Σαουδάραβας Βασιλιάς Σαλμάν κατά την διάρκεια συνάντησης με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντελ Φατάχ αλ Σίσι. Λεπτομέρειες για το έργο, το κόστος και το χρονοδιάγραμμα δεν έχουν γίνει γνωστές αλλά εκτιμάται ότι οι εργασίες θα γίνουν στο στόμιο του Κόλπου της Ακαμπα, ενώνοντας την περιοχή Ρας Αλσέικ της Σαουδικής Αραβίας με την τοποθεσία Ναμπκ, στο νότιο τμήμα της Χερσονήσου του Σινά. Σε αυτό το σημείο το εύρος του θαλάσσιου περάσματος είναι μόλις 16 χιλιόμετρα. Πηγή: http://www.thetoc.gr...ruthra-thalassa Click here to view the είδηση

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Οσάκα της Ιαπωνίας έκαναν πραγματικότητα την παραγωγή ενέργειας από θαλασσινό νερό. Μέσα από μια σειρά μοναδικών χημικών αντιδράσεων, μπορούν να συλλέγουν υπεροξείδιο του υδρογόνου (Η2Ο2) από το θαλασσινό νερό, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε κυψέλες καυσίμου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ηλιακή ενέργεια αποτελεί μια σημαντική εναλλακτική λύση αντί των ορυκτών καυσίμων, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν περιορισμοί όσον αφορά την τεχνολογία, καθώς τα συστήματα ηλιακής ενέργειας δεν είναι τόσο αξιόπιστα τη νύχτα. Η συγκεκριμένη τεχνολογία αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα με τη χρήση υδρογόνου για την αποθήκευση της ηλιακής ενέργειας, με τη μορφή χημικής ενέργειας. Αυτό επιτρέπει στα κύτταρα καυσίμου να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια όλες τις ώρες της ημέρας. Ωστόσο το υδρογόνο πρέπει να συμπιέζεται ή να ψύχεται σε υγρή κατάσταση ώστε να αποθηκεύεται αποτελεσματικά. Οι ερευνητές ανακάλυψαν έναν τρόπο για να εξάγουν υπεροξείδιο του υδρογόνου από το θαλασσινό νερό χρησιμοποιώντας το φως του ήλιου. Η ένωση έχει ένα πλεονέκτημα σε σχέση με το υδρογόνο, καθώς μπορεί να αποθηκεύεται πιο απλά και με ασφάλεια. Η επιστημονική ομάδα ανέπτυξε ένα νέο φωτοηλεκτροχημικό κύτταρο, το οποίο ουσιαστικά είναι ένα ηλιακό κύτταρο που παράγει υπεροξείδιο του υδρογόνου. Όταν το ηλιακό φως φωτίζει τον φωτοκαταλύτη, αυτός απορροφά φωτόνια και χρησιμοποιεί την ενέργεια για τις χημικές αντιδράσεις της οξείδωσης του θαλασσινού νερού και της μείωσης του οξυγόνου, που τελικά παράγουν το υπεροξείδιο. Πηγή: http://www.naftempor...thalassino-nero Click here to view the είδηση

Τον στρατηγικό οδικό χάρτη που εκπόνησε η Ocean Energy Europe για την αξιοποίηση της παλιρροϊκής και κυματικής ενέργειας στην ΕΕ, παρέλαβε ο Καρμένου Βέλα, Ευρωπαίος Επίτροπος για το περιβάλλον, τη θαλάσσια πολιτική και την αλιεία. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας εργασίας με διάρκεια 2 ετών, η οποία αναδεικνύει το πώς θα μπορούσε το 10% των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης να καλυφθεί από την παλιρροϊκή και κυματική ενέργεια έως το 2050. Με την αξιοποίησή αυτή θα μπορούσαν να αποφευχθούν οι εκπομπές 276 εκατομμύριων τόνων CO2. «Αυτός ο χάρτης θα μας καθοδηγήσει να επιταχύνουμε την ανάπτυξη της ενέργειας των ωκεανών στην ΕΕ και θα προτείνει τις δράσεις για να κάνουμε πιο ασφαλή, πιο καθαρή, πιο αειφόρο τη διαχείριση της ενέργειας», τόνισε ο κ. Βέλα. Στον χάρτη αυτόν, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται η ανάγκη να γίνουν οι απαραίτητες επενδύσεις και να υποστηριχθεί η ενέργεια από τον ωκεανό. Σημειώνεται, ακόμη, ότι με τις προηγμένες τεχνολογίες θα μπορούσαν να μειωθούν τα κόστη και να εξασφαλιστεί η ενέργεια που απαιτεί η Ευρώπη. Πηγή: greenagenda.gr - http://greenagenda.gr/28473/ Περισσότερα: https://webgate.ec.e...n_08Nov2016.pdf Click here to view the είδηση

Χωρίς χώμα, χωρίς φυτοφάρμακα, χωρίς πετρέλαιο, χωρίς νερό από γεώτρηση: είναι το πρώτο θερμοκήπιο που λειτουργεί μόνο με νερό από τον ωκεανό και ηλιακή ενέργεια, το οποίο μόλις εγκαινιάστηκε στην αφιλόξενη έρημο της Αυστραλίας. Η γιγάντια, φουτουριστική εγκατάσταση της εταιρείας Sundrop, έκτασης 200 στρεμμάτων, κρατά ευτυχισμένες 180.000 ντοματιές και εκτιμάται ότι θα παράγει 17.000 τόνους ντομάτας το χρόνο, αναφέρει το περιοδικό New Scientist. Οι μεγάλες ποσότητες νερού που απαιτούνται για την άρδευση του θερμοκηπίου παράγονται επιτόπου από μονάδα αφαλάτωσης, η οποία ρουφά θαλασσινό νερό από τον Κόλπο Σπένσερ της Νότιας Αυστραλίας μέσω ενός αγωγού δύο χιλιομέτρων. Οι καλοκαιρινοί καύσωνες καθιστούν την περιοχή ακατάλληλη για συμβατικά συστήματα καλλιέργειας, ωστόσο το φουτουριστικό θερμοκήπιο μπορεί να δροσίζει τις ντοματιές διαβρέχοντας με θαλασσινό νερό μια εσωτερική επένδυση από χαρτόνι. Τα ίδια τα φυτά αναπτύσσονται μέσα σε ένα «οικολογικό» υπόστρωμα από αλεσμένα κελύφη κοκοφοίνικα, αντί για το συμβατικό υπόστρωμα από τύρφη που ενοχοποιείται για βλάβες στο περιβάλλον. Για τη λειτουργία της μονάδας αφαλάτωσης και για τη θέρμανση του θερμοκηπίου το χειμώνα, η εγκατάσταση χρησιμοποιεί σύστημα ηλιοθερμικής ενέργειας: συνολικά 23.000 καθρέπτες εστιάζουν το φως στην κορυφή ενός πύργου ύψους 115 μέτρων, ο οποίος θερμαίνεται, παράγει ατμό και κινεί γεννήτριες για την παραγωγή έως και 39 megawatt ηλεκτρικού ρεύματος. Για την περίπτωση έλλειψης ενέργειας τις ημέρες με συννεφιά, το θερμοκήπιο είναι συνδεδεμένο στο δίκτυο ηλεκτροδότησης. Η Sundrop σχεδιάζει ωστόσο βελτιώσεις που θα καταστήσουν περιττή ακόμα και αυτή τη δικλείδα ασφαλείας. Χάρη στη χρήση ηλιακής ενέργειας, τα λειτουργικά έξοδα της εγκατάστασης είναι μικρότερα από ό,τι σε ένα συμβατικό θερμοκήπιο ίδια έκτασης, λέει η εταιρεία. Αυτό σημαίνει ότι το υψηλό κόστος της υποδομής, ύψους 200 εκατ. δολαρίων, θα αποσβεστεί σχετικά γρήγορα. Χρειάστηκαν έξι χρόνια μελετών και πειραματισμών για τη δημιουργία της πρωτοποριακής φάρμας, και η Sundrop είναι πλέον αρκετά ικανοποιημένη ώστε να σχεδιάζει παρόμοια θερμοκήπια στην Πορτογαλία, τις ΗΠΑ και σε μια ακόμα περιοχή της Αυστραλίας. Θερμοκήπια που υδροδοτούνται από μονάδες αφαλάτωσης δοκιμάζονται εξάλλου και σε χώρες όπως το Ομάν, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αν και το ηλεκτρικό ρεύμα που χρειάζονται προέρχεται στις περισσότερες περιπτώσεις από το δίκτυο. Πηγή: news.in.gr/science-technology/article/ Click here to view the είδηση

Μεγαλουπόλεις της Ασίας όπως η Σανγκάη, η Βομβάη και το Χονγκ Κονγκ θα πνιγούν κάτω από το νερό των ωκεανών και οι κάτοικοί τους θα πληρώσουν πρώτοι το τίμημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αυτό θα συμβεί ακόμα και εάν επιτευχθεί ο στόχος για τη συγκράτηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας στους δύο βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της Προβιομηχανικής Εποχής, υποστηρίζει νέα έκθεση Αμερικανών ερευνητών που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα. Σε αυτά τα θερμοκρασιακά επίπεδα η στάθμη της θάλασσας θα συνεχίσει να ανεβαίνει, για να καλύψει περιοχές που σήμερα κατοικούνται από 280 εκατομμύρια ανθρώπους, σημειώνει η μελέτη του ερευνητικού ινστιτούτου Climate Central που δόθηκε στη δημοσιότητα τρεις εβδομάδες πριν από τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα στο Παρίσι. Εάν η αύξηση της θερμοκρασίας φτάσει τους τέσσερεις βαθμούς Κελσίου η θάλασσα θα «πνίξει» παράκτιες περιοχές με συνολικό πληθυσμό άνω των 600 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η έκθεση του Climate Central βασίζεται σε μελέτη επιστημόνων του που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο στην επιθεώρηση της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (Proceedings of the National Academy of Sciences) με επικεφαλής τον Μπέντζαμιν Στράους. Η νέα έρευνα αναδεικνύει τη σχέση μεταξύ της υπερθέρμανσης που προκαλούν οι εκπομπές ρύπων, της μακροπρόθεσμης ανόδου της στάθμης των ωκεανών και του παγκόσμιου πληθυσμού. —Ποιοι κινδυνεύουν Το μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει η Κίνα αφού με αύξηση θερμοκρασίας κατά τέσσερεις βαθμούς Κελσίου θα πληγούν 145 εκατομμύρια άνθρωποι και οι μισοί στους δύο βαθμούς. Στην ομάδα των υπολοίπων χωρών που θα πληγούν ιδιαίτερα ανήκουν η Ινδία, το Μπανγκλαντές, το Βιετνάμ, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ, οι Φιλιππίνες, η Αίγυπτος, η Βραζιλία, η Ταϊλάνδη, η Μιανμάρ και η Ολλανδία. Πόλεις που θα χαθούν κάτω από τα νερά των ωκεανών είναι το Χονγκ Κονγκ, η Καλκούτα, η Ντάκα, η Τζακάρτα, η Σανγκάη, η Βομβάη, το Ανόι, το Ρίο, το Μπουένος Άιρες, η Νέα Υόρκη και το Τόκιο, ενώ βέβαιη θεωρείται η βύθιση του Μαϊάμι και της Νέα Ορλεάνης. «Μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς Κελσίου μακροπρόθεσμα απειλεί την ύπαρξη πολλών μεγάλων πόλεων και παράκτιων περιοχών», δήλωσε ο Στράους. Ωστόσο τα μέτρα που θα ληφθούν για ταχεία και δραστική μείωση των εκπομπών των αερίων, που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που διαταράσσουν το κλίμα και παραμένουν στην ατμόσφαιρα, θα κάνουν παρά ταύτα τη διαφορά: «έχουμε ακόμη μπροστά μας ένα ευρύ φάσμα επιλογών», τόνισε. —Τα σενάρια Τα σενάρια της ανόδου της στάθμης των θαλασσών που αντιστοιχούν στην άνοδο κατά 2C ή 4C θα γίνουν πραγματικότητα σε διακόσια χρόνια, ίσως και σε 2.000 χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, εάν οι εκπομπές ρύπων διατηρηθούν στα ίδια επίπεδα προκαλώντας αύξηση της θερμοκρασίας κατά τέσσερεις βαθμούς η στάθμη των ωκεανών θα ανεβεί 8,9 μέτρα. Στους τρεις βαθμούς Κελσίου, που είναι και το πιθανότερο σενάριο με βάση της δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί μέχρι σήμερα από τις παγκόσμιες κυβερνήσεις, η επιφάνεια της θάλασσας θα ανεβεί κατά 6,4 μέτρα, καλύπτοντας περιοχές που σήμερα κατοικούνται από 400 και πλέον εκατομμύρια ανθρώπους. Στους δύο βαθμούς, η στάθμη της θάλασσας θα ανεβεί κατά προσέγγιση 4,7 μέτρα και θα επηρεάσει τη ζωή υποδιπλασίου αριθμού ανθρώπων. Στο ευκταίο σενάριο ανόδου κατά ενάμιση βαθμό Κελσίου, στόχος που ζητούν τα ευάλωτα μικρά νησιωτικά κράτη, η στάθμη της θάλασσας θα ανεβεί 2,9 μέτρα και θα επηρεάσει 137 εκατομμύρια ανθρώπους. —Τα στοιχεία Οι προβλέψεις για την άνοδο της στάθμης των θαλασσών λαμβάνουν υπόψη τη διαστολή των ωκεανίων υδάτων λόγω της υπερθέρμανσης, την τήξη των παγετώνων, αλλά και την τήξη του παγοκαλύμματος της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής, που θα είναι μη αναστρέψιμη πέρα από ένα ορισμένο όριο. Από τη μία περιοχή στην άλλη, η άνοδος της στάθμης του νερού δεν θα είναι ισομερής: «στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορεί να αυξηθεί εκατοστά του μέτρου ανά αιώνα, αλλά τα δέλτα των ποταμών και οι αστικές περιοχές είναι πιο ευάλωτες, κυρίως επειδή προστατεύονται λιγότερο από τα προσχώματα. Η μελέτη βασίζεται κυρίως σε στοιχεία που ελήφθησαν από δορυφόρο για τα επίπεδα των ωκεανών. «Υπάρχουν κάποια λάθη σε ορισμένα σημεία, αλλά είναι καλύτερα να εργαζόμαστε πάνω σε στοιχεία που διατίθενται δημόσια», σχολίασε ο Στίβεν Νέρεμ του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, ο οποίος ανέλυσε τη μεθοδολογία της μελέτης. Ο Ζαν-Πασκάλ βαν Ιπερσέλ, της Διακυβερνητικής Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) έκανε λόγο για μια «στιβαρή μελέτη». Από τη βιομηχανική επανάσταση, η θερμοκρασία αυξήθηκε κατά 0,8 βαθμούς Κελσίου, λόγω των αερίων που εκλύονται από την καύση ορυκτών καυσίμων στην ηλεκτροπαραγωγή, τις μεταφορές και τη μεταποίηση, αλλά και από την εντατική εκτροφή βοοειδών. Η διεθνής κοινότητα έχει θέσει στόχο τη διατήρηση της ανόδου της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Κελσίου. Ο Μπέντζαμιν Στράους ευελπιστεί ότι «θα είναι δυνατόν να αλλάξει, η οικονομία όπως η πολιτική». «Ορισμένες ιστορικές συναντήσεις χάραξαν σύνορα εδαφών. Η διάσκεψη για το Κλίμα στο Παρίσι (COP) θα επηρεάσει τα παγκόσμια σύνορα μεταξύ ξηράς και θάλασσας» επισημαίνει. Δείτε πώς θα πνιγεί η περιοχή του Πειραιά και των Νοτίων Προαστίων της Αθήνας. http://choices.clima...rio-b=warming-2 Και ορισμένες προφητικές εικόνες από τις παγκόσμιες παραλιακές μητροπόλεις. Ντέρμπαν, Νότιος Αφρική Βομβάη, Ινδία Σαγκάη, Κίνα Σύδνεϋ, Αυστραλία Νέα Υόρκη, Γουόλ Στρητ Πηγή: http://www.econews.g...i-klima-126627/ Click here to view the είδηση

Ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να φτάσει τα 9 δισ. ως το 2050 – και η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τις δυνατότητες που υπάρχουν όσον αφορά στην καλλιέργεια βρώσιμων ειδών. Σε αυτό το πλαίσιο, η Forward Thinking Architecture παρουσίασε την πρόταση Smart Floating Farms, που περιλαμβάνει 2,04 τετραγωνικά χιλιόμετρα αφιερωμένα στις ιχθυοκαλλιέργειες και τις υδροπονικές καλλιέργειες, αντλώντας ενέργεια από ηλιακούς συλλέκτες τις οροφές. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Gizmag, οι εν λόγω πλωτές φάρμες, που θα είναι δεμένες στον πυθμένα θαλασσών, ποταμών ή λιμνών, θα μπορούν να παράγουν 8 τόνους λαχανικών και 1,5 τόνους ψαριών ετησίως. Οι φάρμες αυτές προορίζονται να παρέχουν λύση στο ζήτημα της διατήρησης των επιπέδων παραγωγής τροφής σε επαρκή επίπεδα- κάτι που σημαίνει ότι απαιτείται αύξηση 70% παγκοσμίως και 100% σε αναπτυσσόμενες χώρες. Με τέτοια δεδομένα, η καλλιεργήσιμη γη θεωρείται πως κάποια στιγμή δεν θα φτάνει (αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείται το 80% του συνόλου), όπως και τα αποθέματα γλυκού νερού- ενώ και οι ωκεανοί βιώνουν υπεραλίευση. Η ιδέα της εταιρείας, για μετακίνηση των καλλιεργειών στην επιφάνεια του νερού, θα αντιμετώπιζε τα προβλήματα αυτά: κάθε ένα από τα τρία επιπεδα μιας τέτοιας φάρμας θα είχε τη δική του λειτουργία (ηλιακοί συλλέκτες- υδροπονικές καλλιέργειες- ιχθυοκαλλιέργειες), με αλληλεπίδραση/ συνεργασία μεταξύ τους (χρησιμοποιημένο νερό από το υδροπονικό επίπεδο θα κατεβαίνει στην ιχθυοκαλλιέργεια ως τροφή, ενώ τα περιττώματα των ψαριών θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ως λίπασμα ταχείας λειτουργίας). Το εν λόγω σύστημα (ιχθυοκαλλιέργεια με υδροπονική) ονομάζεται aquaponics και κερδίζει έδαφος, λόγω της απλότητας και των υψηλών επιδόσεών του. Μια τέτοια εγκατάσταση θα μπορούσε κάλλιστα επίσης να έχει συσκευές αφαλάτωσης, χώρους επεξεργασίας ψαριών και εγκαταστάσεις πακεταρίσματος, καθώς και ανεμοτουρμπίνες, αλλά και τουρμπίνες που αξιοποιούν την ενέργεια των κυμάτων. Φουσκωτοί κυματοθραύστες θα παρείχαν προστασία από την κακοκαιρία, με αποτέλεσμα μια τέτοια φάρμα να καθίσταται πλήρως αυτάρκης. Ο Χαβιέ Πονς, διευθύνων σύμβουλος της Forward Thinking Architecture, οραματίζεται εγκατάσταση τέτοιων φαρμών κοντά σε πυκνοκατοικημένες πόλεις (megacities), καθώς από τις 35 πόλεις με πληθυσμό άνω των 10 εκατ. οι 25 βρίσκονται κοντά σε νερό. Πηγή: http://www.naftempor...atos-sto-mellon Click here to view the είδηση

Ιταλοί δύτες της καταδυτικής ομάδας Ocean Reef Group ανέδειξαν μια νέα διάσταση της αειφόρου γεωργίας: τη βύθισαν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στα ανοιχτά του Νόλι, μιας μικρής παραθαλάσσιας πόλης της βορειοδυτικής Ιταλίας, ολοκληρώθηκε η εγκατάσταση των πρώτων υποθαλάσσιων θερμοκηπίων του κόσμου, τα οποία ονομάστηκαν «Ο Κήπος του Νέμο». Μέχρι στιγμής, πέντε βιόσφαιρες παρέχουν σχεδόν άριστες συνθήκες για την καλλιέργεια φασολιών, φραουλών, βασιλικού και λάχανων (και έπεται συνέχεια). Μπορεί η καλλιέργεια λαχανικών κάτω από το νερό να φαντάζει παλαβή ως επιλογή, αλλά οι σχεδιαστές του θερμοκηπίου υποστηρίζουν ότι η σταθερή θερμοκρασία και τα υψηλά επίπεδα υγρασίας συνθέτουν ιδανικές συνθήκες για τα φυτά, καθώς επιτρέπουν έναν συνεχή κύκλο δημιουργίας υγρασίας και «βροχής». Επίσης, τα φυτά αναπτύσσονται ταχύτερα χάρη στην αφθονία διοξειδίου του άνθρακα. Το εγχείρημα δεν είναι καινούργια υπόθεση (ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια). Αφού υπερπηδήθηκαν διάφορα εμπόδια, έχουν κατασκευαστεί πέντε θερμοκήπια. Μόνο έξι μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, η παρακολούθηση των καλλιεργειών είναι ευκολότερη υπόθεση από αυτό που θα περιμέναμε. Η δυνατότητα σταθερής παραγωγής και η αποφυγή της χρήσης φυτοφαρμάκων είναι θετικά στοιχεία, ωστόσο ποιος είναι ο αντίκτυπος στο γύρω οικοσύστημα; Η ομάδα Ocean Reef Group συνεχίζει τις έρευνες. Μέχρι στιγμής τα ευρήματα δεν είναι απογοητευτικά, αφού η ενδημική άγρια ζωή δείχνει να προσαρμόζεται χωρίς πρόβλημα με την τεχνητή βιόσφαιρα. Καβούρια και χταπόδια βρίσκουν καταφύγιο κάτω από τις σφαίρες του θερμοκηπίου, ενώ οι ιππόκαμποι τις χρησιμοποιούν ως τόπους αναπαραγωγής. Αυτό το πειραματικό σχέδιο εναλλακτικής γεωργίας, εάν αποδειχθεί ότι δεν επιφέρει βλάβες στο περιβάλλον, μπορεί να αποδειχθεί ιδανικό για αναπτυσσόμενες χώρες που αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα ξηρασίας και υποβάθμισης των εδαφών τους. Πηγή: http://www.econews.g...halassa-124049/ Click here to view the είδηση

Αν οι θάλασσές μας «μεταφράζονταν» σε μια εθνική οικονομία, τότε θα ήταν η έβδομη μεγαλύτερη παγκοσμίως, με «εθνικό ακαθάριστο προϊόν» που ξεπερνάει τα 2,5 τρις δολάρια ετησίως και συνολική αξία που αγγίζει τα 24 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό αποδεικνύει η έκθεση «Δίνοντας ζωή στην οικονομία των θαλασσών», την οποία παρουσίασε η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση WWF. Το WWF, μέσα από τη συγκεκριμένη έκθεση που επεξεργάστηκε σε συνεργασία με το Global Change Institute του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ και την “The Boston Consulting Group” (BCG), αναδεικνύει την αξία των αγαθών και υπηρεσιών που προσφέρει η θάλασσα στην παγκόσμια οικονομία. Ειδικότερα για την Μεσόγειο επισημαίνεται ο κρίσιμος σε παγκόσμιο επίπεδο ρόλος της αφού όπως επεσήμανε ο Τζουζέπε Ντι Κάρλο, Διευθυντής της Θαλάσσιας Μεσογειακής Πρωτοβουλίας του WWF :«Μόνο ο θαλάσσιος και παράκτιος τουρισμός της Μεσογείου, που αποτελεί το 1/3 της μεσογειακής θαλάσσιας οικονομίας, παράγει μια αξία 100 δισεκατομμυρίων και παρέχει 1,7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας». Η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση παράλληλα, όμως, κκρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη διαρκή υποβάθμισή της, κυρίως λόγω της υπερεκμετάλλευσης των θαλάσσιων πόρων και της κλιματικής αλλαγής. Να σημειωθεί ότι ο διεθνής στόχος για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση τουλάχιστον του 30% των ακτών και θαλασσών μέχρι το 2030 είναι μια προτεραιότητα ως προς την οποία η χώρα μας βρίσκεται πολύ πίσω. Και αυτό γιατί, μόλις το 1,48% των θαλασσών μας καλύπτεται από θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, το WWF Ελλάς, μαζί με μια σειρά από εταίρους και σε συνεργασία με τις κοινωνίες της Σύρου και της Άνδρου, φιλοδοξεί στη δημιουργία ενός πρωτοποριακού μοντέλου θαλάσσιας προστατευόμενης περιοχής, μέσα από το πρόγραμμα ΚΥΚΛΑΔΕΣ LIFE. Στόχος του προγράμματος είναι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της Γυάρου που φιλοξενεί τον πιο σημαντικό πληθυσμό της απειλούμενης με εξαφάνιση Μεσογειακής φώκιας Monachus monachus στη Μεσόγειο και η στήριξη ενός βιώσιμου μοντέλου ανάπτυξης στην περιοχή. Πηγή: http://www.topontiki...d7jjGY.facebook Click here to view the είδηση

Περίπου 269.000 τόνοι πλαστικών πλέουν στους ωκεανούς της Γης και τους «πνίγουν», σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις των επιστημόνων. Όμως η ρύπανση, που διαφέρει από περιοχή, δεν αφορά μόνο πλαστικές σακούλες, μπουκάλια, παιγνίδια, κουβάδες, σύνεργα ψαρέματος και οτιδήποτε άλλο από πλαστικό μπορεί κανείς να φανταστεί. Σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό (92% του συνόλου) αφορά τα μικροπλαστικά, δηλαδή τα μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού που πλέουν στα νερά των θαλασσών και δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι, γι' αυτό, άλλωστε, είναι δύσκολη μια εκτίμηση για το συνολικό βάρος τους. Οι ερευνητές από έξι χώρες, με επικεφαλής τον Μάρκους Έρικσεν του Ινστιτούτου "5 Gyres" της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το «Nature», ανέλυσαν στοιχεία από 24 θαλάσσιες αποστολές που έγιναν την περίοδο 2007 - 2013 ανά τον κόσμο (και στην Μεσόγειο θάλασσα). Πηγή: http://www.topontiki...-stous-okeanous Click here to view the είδηση

Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών παγκοσμίως κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχει επιταχυνθεί πολύ περισσότερο από ό,τι νόμιζαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες, ενώ αντίθετα πιο πριν η άνοδος των υδάτων ήταν μικρότερη σε σχέση με τις παλαιότερες εκτιμήσεις, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Μετά το 1990, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, η στάθμη αυξάνεται πολύ πιο γρήγορα από τις έως τώρα εκτιμήσεις, με ρυθμό υπερδιπλάσιο από ό,τι πριν το 1990. Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Ράτγκερς, με επικεφαλής την Κάρλινγκ Χέι και τον Έρικ Μόροου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», εκτιμούν ότι μέχρι το 1990 υπήρχε υπερεκτίμηση της ανόδου της στάθμης των υδάτων. Πηγή: http://topontiki.gr/article/93149 Click here to view the είδηση

Μια κολοσσιαία ποσότητα καθαρής ενέργειας, εκείνη από τους θαλάσσιους κυματισμούς, μένει παντελώς ανεκμετάλλευτη. Είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το σύνολο της καθαρής ενέργειας που έχει καταστεί δυνατό να παράγεται σήμερα. Συγκεκριμένα, αν αυτή τη στιγμή, από ανανεώσιμες πηγές, παράγονται 7.310 τεραβατώρες τον χρόνο, το 26% της συνολικής παραγόμενης ενέργειας, τα κύματα θα μπορούσαν να δώσουν σε ολόκληρο τον πλανήτη 29.500 τεραβατώρες (Παγκόσμιο Συμβούλιο για την Ενέργεια)· το 14% αναλογεί στην Ευρώπη, 2.800 τεραβατώρες/έτος στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη και 1.300 στη Μεσόγειο. Τα θεμέλια ενός σχεδίου για τη δυνατότητα εκμετάλλευσης του άφθονου καθαρού αυτού ενεργειακού πόρου έχει θέσει ομάδα Ελλήνων επιστημόνων από πανεπιστημιακά ιδρύματα εντός κι εκτός της χώρας: Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Delft (Ολλανδία). Η επιστημονική ομάδα διενεργεί έρευνες προς δύο κατευθύνσεις. Τον καθορισμό στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο των περιοχών κοντά στις ακτές και σε σχετικά μικρά βάθη όπου θα μπορούσαν να αναπτυχθούν συστήματα εκμετάλλευσης της κυματικής ενέργειας, και τον σχεδιασμό της «μηχανής» μετατροπής της κυματικής ενέργειας σε μηχανική. «Σχεδιάζουμε μια διάταξη σημειακών μετατροπέων μπροστά από κατακόρυφο μέτωπο, ώστε η ανάκλαση των κυματισμών να δημιουργεί μεγαλύτερα ύψη, ενώ ερευνούμε τη βέλτιστη θέση τους, αλλά και τη γεωμετρία των μετατροπέων, τα σχήματα και τις διατάξεις τους ώστε να έχουν τη μεγαλύτερη απόδοση», εξηγεί στην «Κ» ο Ιωάννης Χατζηγεωργίου, αντιπρύτανης Ερευνας και Διά Βίου Εκπαίδευσης του ΕΜΠ και καθηγητής στη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών. «Με βάση εξελιγμένα αριθμητικά μοντέλα έχουμε υπολογίσει τη διαθέσιμη ενέργεια από τους κυματισμούς, ανά μέτρο ύψους κορυφής κύματος, στις 208 μεγαβατώρες (MWh) ανά έτος, για βάθη νερού έως 100 μέτρα και απόσταση από την ακτή έως 2 χιλιόμετρα. Οι αντίστοιχες τιμές για 6 ή 10 χιλιόμετρα από την ακτή είναι 952 και 4.638 MWh». Σημειωτέον ότι η συνολική εγκατεστημένη ισχύς στη χώρα ανέρχεται σε 21.400 MWh, ενώ η συνολική κατανάλωση σε 6.300 MWh. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο κ. Χατζηγεωργίου, «πριν αρχίσουμε να συζητούμε για παραγωγή και εκμετάλλευση των ανεξερεύνητων έως τώρα κυματικών πόρων θα πρέπει να γίνουν μερικά πολύ σημαντικά βήματα, όπως η ολοκλήρωση του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού της χώρας. Ακολουθούν η στήριξη και η χρηματοδότηση ανάλογων πρωτοβουλιών». Πάντως, μέχρι στιγμής, «οι τεχνολογικές λύσεις, όσον αφορά τη μετατροπή της κυματικής ενέργειας σε μηχανική, είναι ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο, λόγω του εξαιρετικά διαβρωτικού περιβάλλοντος, της τυχαίας φύσης των κυματισμών και των μεγεθών των φορτίων που ασκούνται. Απουσιάζει μια ομοιογενής τεχνολογία. Εχουν προταθεί διάφορες ιδέες, όπως ταλαντευόμενα πτερύγια, σημειακοί απορροφητές, εξασθενητές κ.ά., ωστόσο το κόστος τους είναι μεγάλο και δεν έχει επιτευχθεί ακόμη μία οικονομικά βιώσιμη λύση. Εως τώρα, μόνο ένας μικρός αριθμός πρωτότυπων μετατροπέων κυματικής ενέργειας έχει τεθεί σε λειτουργία, με παραγωγή που δεν υπερβαίνει τα 0,5 γιγαβάτ (GW) για εμπορική χρήση, ενώ υπό κατασκευήν βρίσκονται συστήματα συνολικής παραγωγής 1,7 GW, εκ των οποίων το 99% αφορά την εκμετάλλευση παλιρροϊκών κυμάτων. Εντούτοις, υπάρχει σε διεθνές επίπεδο μεγάλη κινητικότητα στον συγκεκριμένο τομέα». Οπως σημειώνει ο κ. Χατζηγεωργίου, «αρκετά υποσχόμενη είναι η αρχή της ταλαντευόμενης στήλης ύδατος, η οποία βασίζεται στην άνω-κάτω κίνηση της ελεύθερης επιφάνειας της θάλασσας μέσα σε έναν κλειστό θάλαμο, η οποία ακολούθως προκαλεί συμπίεση του αέρα με αποτέλεσμα τη δυνατότητα περιστροφής μιας φτερωτής». Αιολικό πάρκο στην Ολλανδία, με τους πυλώνες των ανεμογεννητριών εγκατεστημένους στον πυθμένα της θάλασσας. Φωτ. SHUTTERSTOCK Η λύση των θαλάσσιων αιολικών πάρκων Η γαλάζια ενέργεια, που παράγεται όχι μόνο από τα κύματα, αλλά και από τον άνεμο, «μπορεί να γίνει μοχλός προόδου, να συνεισφέρει στη βιώσιμη ανάπτυξη και στη δημιουργία πολλών νέων θέσεων εργασίας. Βέβαια, ναυαρχίδα της είναι η ενέργεια που παρέχεται στη θάλασσα από τον άνεμο, μολονότι οι προσπάθειες για την εκμετάλλευση του ανέμου στη θάλασσα έπονται κατά πολύ εκείνων των κυμάτων. Η τεχνολογία για την αξιοποίηση του θαλάσσιου αιολικού δυναμικού είναι όχι μόνο ώριμη, αλλά και εμπορικά εκμεταλλεύσιμη. Θαλάσσια αιολικά πάρκα με τους πυλώνες των ανεμογεννητριών εγκατεστημένους στον πυθμένα της θάλασσας υπάρχουν σε όλη τη Βόρεια Ευρώπη. Για παράδειγμα, αιολικό πάρκο με 175 ανεμογεννήτριες που είναι εγκατεστημένες στα 20 χλμ. ανατολικά του Κεντ του Ηνωμένου Βασιλείου, σε βάθος έως 25 μέτρων, ηλεκτροδοτεί 500.000 βρετανικά νοικοκυριά», περιγράφει ο κ. Χατζηγεωργίου. «Το επόμενο βήμα που γίνεται είναι η δημιουργία πλωτών αιολικών πάρκων. Οι ανεμογεννήτριες αγκυρώνονται στον πυθμένα σε μεγαλύτερα βάθη νερού όπου το αιολικό δυναμικό είναι μεγαλύτερο και καθαρότερο και σε απόσταση από τις ακτές ώστε να αποφεύγεται η οπτική όχληση. Στη Σκωτία ένα αιολικό πάρκο πλωτών ανεμογεννητριών ήδη λειτουργεί σε απόσταση 25 χλμ. από την ακτή, ενώ έχει κατασκευαστεί και είναι έτοιμο να λειτουργήσει ένα ακόμη. Την οικονομική βιωσιμότητα του πάρκου εξασφαλίζουν οι πολύ μεγάλης ισχύος ανεμογεννήτριες· η απόδοση της κάθε μιας αγγίζει τα 10 μεγαβάτ». Στην Ελλάδα, παρατηρεί ο κ. Χατζηγεωργίου, «δεν υπάρχει ούτε μία ανεμογεννήτρια στη θάλασσα, εγκατεστημένη ή πλωτή, για διάφορους λόγους. Βασική παράμετρος είναι η ανάγκη ολοκλήρωσης του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, όμως προβλήματα δημιουργεί και η ανομοιομορφία των πυθμένων της Μεσογείου, με τα μεγάλα απότομα βάθη. Στη Βόρεια Θάλασσα σε βάθη έως 40 μέτρα, ο πυθμένας είναι σχεδόν επίπεδος σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τις ακτές. Πάντως, τεχνολογικές λύσεις υπάρχουν, από εκεί και έπειτα είναι θέμα πολιτικής απόφασης. Σε κάθε περίπτωση, περισσότερο από ποτέ κρίσιμη για τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι η γαλάζια ανάπτυξη, η εκμετάλλευση των θαλάσσιων ενεργειακών πόρων, που αποτελεί και ευρωπαϊκή στρατηγική», σημειώνει ο κ. Χατζηγεωργίου. View full είδηση

Αλιευτικές πατέντες, σαν τα πλαστικά «βαρελάκια» χταποδιού και τα «σχοινάκια γρι-γρι», δεμένα με τσιμεντόλιθους αντί για άγκυρες, ρυπαίνουν σε σημαντικό βαθμό τις ελληνικές θάλασσες, όπως προέκυψε από πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν αλιείς τράτας από 4 λιμάνια της χώρας. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Fishing For Litter» (Ψαρεύοντας απορρίμματα) του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α.Κ. Λασκαρίδη, το πρώτο τρίμηνο του 2020 «ψαρεύτηκαν» 6,5 τόνοι απορρίμματα από 9 αλιείς τράτας στα λιμάνια της Μηχανιώνας, της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης και του Βόλου, όπου συγκεντρώνεται περίπου το 43% των νηολογίων τράτας στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα που υλοποιείται από την iSea, Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Προστασία των Υδάτινων Οικοσυστημάτων, οι επαγγελματίες αλιείς καλούνται να συλλέξουν θαλάσσια απορρίμματα που συσσωρεύονται στα δίχτυα τους ως μέρος της συνήθους αλιευτικής τους δραστηριότητας και να τα καταγράψουν σε ειδική φόρμα. Τα απορρίμματα αποθηκεύονται επί του σκάφους σε μεγάλους σάκους που προσφέρονται από το πρόγραμμα, έτσι ώστε να μπορούν να οδηγηθούν στην ακτή και να απορριφθούν σε κάδους. «Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2018 στο Σαρωνικό, το 2019 υλοποιήθηκε στα λιμάνια της Μηχανιώνας και της Καβάλας ενώ από το 2020, επεκτάθηκε σε Αλεξανδρούπολη και Βόλο. Φέτος, ανασύρθηκαν 6,5 τόνοι απορρίμματα, εκ των οποίων το 62% αποτελείται από πλαστικά μίας χρήσης- μεταξύ αυτών σακούλες, μπουκάλια, συσκευασίες τροφίμων αλλά και αλιευτικά εργαλεία», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Χριστίνα Κονταξή, υπεύθυνη του προγράμματος από το Ίδρυμα Α.Κ. Λασκαρίδη. Αλιευτικά εργαλεία και «πατέντες» Μετά τις πλαστικές σακούλες, το δεύτερο κατά σειρά σε πλήθος απόρριμμα και περίπου 1 τόνο σε βάρος, ήταν τα «σχοινάκια γρι-γρι», κατά τους αλιείς, ή αλλιώς «νήματα» ή «σπάγκος συσκευασίας», κατά τους προμηθευτές. Πρόκειται για νάιλον σπάγκο από πολυπροπυλένιο και άλλα παράγωγα για την εξυπηρέτηση πόντισης και ανάσυρσης των «ρομπότ» (φώτων). «Το υλικό αυτό», αναφέρει η κ. Κονταξή, «δεν είναι νόμιμο για αυτού του είδους την αλιεία, καθώς για την πόντιση των «ρομπότ», προβλέπεται σχοινί με αλυσίδα συνδεδεμένο με άγκυρα». «Όμως», συνεχίζει, «επειδή είναι διαθέσιμο σε πολύ χαμηλή τιμή, χρησιμοποιείται κατά κόρον και είναι μιας χρήσης αντικαθιστώντας την αλυσίδα, ενώ ένας ή δύο τσιμεντόλιθοι αντικαθιστούν την άγκυρα και μετά την ψαριά, το σχοινάκι μαζί με τον τσιμεντόλιθο απελευθερώνονται στη θάλασσα». Σύμφωνα με την ίδια, πρόκειται για ένα πολύ συχνό απόρριμμα ιδιαίτερα στο Θρακικό πέλαγος γύρω από το νησί της Θάσου που η αλιεία γρι-γρι είναι εξαιρετικά έντονη. Αλλη διαδεδομένη πατέντα είναι τα «βαρελάκια» χταποδιού, δηλαδή άκαμπτοι πλαστικοί κυλινδροειδείς θάλαμοι, με βάρος στο εσωτερικό τους για να είναι δυνατή η πόντιση. «Η αντικατάσταση των πήλινων δοχείων από πλαστικά, τα έχει καταστήσει ανθεκτικά και ευτελή ως προς το κόστος, με αποτέλεσμα οι αλιείς να τα ποντίζουν χωρίς να βεβαιώνουν την ανάσυρσή τους, συμβάλλοντας έτσι στην πλαστική ρύπανση. Μάλιστα, στις καταγραφές του προγράμματός μας, ανασύρονται μαζί με όλο το σχοινί που τα συνδέει και είναι το τέταρτο κατά σειρά σε πλήθος απόρριμμα σε ποσοστό 14% του συνόλου», λέει η κ. Κονταξή. Στα υπόλοιπα αλιευτικά απορρίμματα που περισυλλέγησαν συγκαταλέγονται οι πετονιές και τμήματα διχτυών καθώς και σακούλες, μπουκάλια, κουτάκια αναψυκτικών και συσκευασίες φαγητού. «Ωστόσο, τα αλιευτικά εργαλεία που συλλέξαμε και είναι κατασκευασμένα από πλαστικό, αποτελούν το 40,5% του συνόλου των απορριμμάτων και επειδή η χώρα μας οφείλει να εναρμονιστεί με την Οδηγία 2019/904/ΕΕ σχετικά με τη μείωση των επιπτώσεων ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον, οφείλουμε να προχωρήσουμε σε διάφορες ενέργειες» διευκρινίζει η κ. Κονταξή. «Απαιτείται άμεσα αντιμετώπιση του θέματος με τις ιχθυοπαγίδες και καταγραφή της πραγματικής κατάστασης. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η συμπερίληψη των αλιευτικών πρακτικών με πλαστικά, όπως τα "σχοινάκια γρι- γρι" με αναφορά τους στα αλιευτικά εργαλεία που περιλαμβάνονται στην Οδηγία, η εξέταση από το αρμόδιο Υπουργείο αντικατάστασης του αντικειμένου αυτού με άλλο υλικό, η επικοινωνία και ο συνεχής έλεγχος των αρμόδιων τοπικών αρχών και επιβολή κυρώσεων στη χρήση τους. Παράλληλα, η θέσπιση νομοθετικού πλαισίου για τη συγκεκριμένη αλιεία με εξοπλισμό που αλλάζει τη διαδικασία πόντισης και ανάσυρσης των "ρομπότ" προκειμένου να μην παραμένουν πλαστικά απορρίμματα στον πυθμένα», εξηγεί η κ. Κονταξή. «Ομως, η νέα οδηγία αφορά τα πλαστικά μιας χρήσης και τα αλιευτικά εργαλεία αλλά εμείς έχουμε και "πατέντες" όπως τα βαρελάκια του χταποδιού που στον πάτο έχουν τσιμέντο για να κατεβαίνουν στον πυθμένα. Ποιος θα τα διαχωρίσει αυτά;» καταλήγει, προσθέτοντας ότι «εκτός από τα αλιευτικά δίχτυα και άλλα πλαστικά που διαφεύγουν στο θαλάσσιο περιβάλλον και είναι αλιευτικά εργαλεία πρέπει να ληφθούν υπόψη στο θεσμικό πλαίσιο για την εναρμόνιση της χώρας μας με την ευρωπαϊκή Οδηγία». *Η φωτογραφία με «βαρελάκια» χταποδιού παραχωρήθηκε στο ΑΜΠΕ από το Ίδρυμα Α.Κ. Λασκαρίδη View full είδηση

Για τη ραγδαία αύξηση των πλαστικών που καταλήγουν στη Μεσόγειο προειδοποίησε η Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN). Μία νέα έκθεση της Ένωσης διαπιστώνει ότι περίπου 229.000 τόνοι πλαστικών διαρρέουν στη Μεσόγειο Θάλασσα κάθε χρόνο, ποσότητα που ισοδυναμεί με περισσότερα από 500 κοντέινερ ημερησίως. Μάλιστα, η έκθεση εκτιμά ότι περισσότεροι από ένα εκατομμύριο τόνοι πλαστικών έχουν ήδη συσσωρευτεί μέχρι σήμερα στη Μεσόγειο. Όπως τονίζει η οργάνωση, εάν δεν ληφθούν σημαντικά μέτρα για την αντιμετώπιση της διαχείρισης αποβλήτων, που αποτελεί και τη βασική αιτία της θαλάσσιας μόλυνσης, αυτή η ποσότητα αναμένεται να διπλασιαστεί έως το 2040. Με βάση τη συλλογή δεδομένων από μελέτες στο πεδίο, η έκθεση, με τίτλο «Mare Plasticum: The Mediterranean», που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Environmental Action, διαπιστώνει ότι οι ροές προέρχονται από 33 χώρες γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου. Επισημαίνει, ότι τα μακρο-πλαστικά που προκύπτουν από την κακή διαχείριση αποβλήτων αποτελούν το 94% της συνολικής διαρροής πλαστικών. Αφού βυθιστεί στη θάλασσα, το πλαστικό διασπάται κυρίως σε ιζήματα με τη μορφή μικροπλαστικών, δηλαδή σε σωματίδια μικρότερα από 5 mm. «Η πλαστική ρύπανση μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιες βλάβες τόσο στα χερσαία όσο και τα θαλάσσια οικοσυστήματα και τη βιοποικιλότητα. Τα θαλάσσια ζώα μπορεί να μπλέκονται ή να καταπίνουν πλαστικά απορρίμματα και τελικά να πεθαίνουν από την εξάντληση και την πείνα. Επιπλέον, τα πλαστικά απόβλητα απελευθερώνουν χημικές ουσίες, οι οποίες μπορεί να είναι επιβλαβείς τόσο για τα οικοσυστήματα όσο και για την ανθρώπινη υγεία, ειδικά σε μία ημίκλειστη θάλασσα, όπως η Μεσόγειος», δήλωσε η διευθύντρια του IUCN Global Marine and Polar Program, Minna Epps. Η κ. Epps ανέφερε, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, πως «με βάση την έκθεση, καθίσταται σαφές ότι τα τρέχοντα αλλά και τα ήδη προγραμματισμένα μέτρα δεν αρκούν για τη μείωση της διαρροής πλαστικών και την αποτροπή των συνεπειών». Ειδικότερα, πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, η Αίγυπτος (περίπου 74.000 τόνοι/έτος), η Ιταλία (34.000 τόνοι/έτος) και η Τουρκία (24.000 τόνοι/έτος) είναι οι χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά διαρροής πλαστικών στη Μεσόγειο, κυρίως λόγω των μεγάλων ποσοτήτων κακοδιαχειριζόμενων αποβλήτων αλλά και λόγω των μεγάλων παράκτιων πληθυσμών τους. Κατά κεφαλήν, ωστόσο, το Μαυροβούνιο (8 κιλά/έτος/άτομο), η Αλβανία, η Βοσνία και Ερζεγοβίνη και η Βόρεια Μακεδονία (το καθένα συμβάλλει περίπου 3 κιλά/έτος/άτομο) έχουν τα υψηλότερα επίπεδα διαρροής. Σημειώνεται, ότι η Ελλάδα, βρίσκεται ένατη από το τέλος ανάμεσα στις 33 χώρες της Μεσογείου όσον αφορά τις διαρροές πλαστικών στη θάλασσα, τέταρτη από το τέλος σε κατά κεφαλήν διαρροές (πολύ λιγότερο από ένα κιλό κατά άτομο), ενώ έχοντας τη μεγαλύτερη ακτογραμμή κατέχει την πρωτιά σε καθαρισμούς ακτών και θαλασσών. Όσον αφορά τα πρωτογενή μικροπλαστικά - πλαστικά που εισέρχονται στους ωκεανούς με τη μορφή μικρών σωματιδίων, σε αντίθεση με τα μεγαλύτερα πλαστικά απορρίμματα που αποικοδομούνται στο νερό - η ροή πλαστικών στη Μεσόγειο εκτιμάται σε 13.000 τόνους ανά έτος. Επίσης, η σκόνη των ελαστικών είναι η μεγαλύτερη πηγή διαρροής (53%), ενώ ακολουθούν η μόλυνση από υφάσματα (33%), μικροσφαιρίδια των καλλυντικών (12%) και σωματίδια του κύκλου παραγωγής (2%). Επιπλέον, με βάση την προβλεπόμενη ετήσια αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής πλαστικών κατά 4%, η έκθεση παρουσιάζει διαφορετικά σενάρια διαρροής και αξιολογεί βασικές δράσεις που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη μείωση των ροών πλαστικών στη Μεσόγειο τα επόμενα 20 χρόνια. Διαπιστώνει, δε, ότι σύμφωνα με το business as usual σενάριο η ετήσια διαρροή θα φτάσει τους 500.000 τόνους ετησίως έως το 2040 και υπογραμμίζει πως θα απαιτηθούν φιλόδοξες παρεμβάσεις πέρα από τις τρέχουσες δεσμεύσεις για τη μείωση της ροής πλαστικών στη θάλασσα. «Οι κυβερνήσεις, ο ιδιωτικός τομέας, τα ερευνητικά ιδρύματα και άλλοι κλάδοι, αλλά και οι καταναλωτές πρέπει να συνεργαστούν για τον επανασχεδιασμό των διαδικασιών και των αλυσίδων εφοδιασμού. Να επενδύσουν στην καινοτομία και να υιοθετήσουν πρότυπα βιώσιμης κατανάλωσης, καθώς επίσης και βελτιωμένες πρακτικές διαχείρισης αποβλήτων, προκειμένου να κλείσουν αυτή την "πλαστική κάνουλα"», τόνισε δήλωσε ο διευθυντής του Κέντρου Μεσογειακής Συνεργασίας του IUCN, Antonio Troya. Η βελτίωση της διαχείρισης αποβλήτων, αρχής γεννωμένης από τη συλλογή αποβλήτων, προσφέρει τις μεγαλύτερες δυνατότητες να μειωθεί η διαρροή πλαστικών με την πάροδο του χρόνου, σύμφωνα με την έκθεση. Μάλιστα, η έκθεση διαπιστώνει ότι περισσότεροι από 50.000 τόνοι διαρροής πλαστικών στη Μεσόγειο θα μπορούσαν να αποφευχθούν κάθε χρόνο εάν η διαχείριση των αποβλήτων μεταξύ των κρατών επρόκειτο να βελτιωθεί στα παγκόσμια πρότυπα βέλτιστων πρακτικών. Επιπλέον, η έκθεση επισημαίνει ότι οι απαγορεύσεις αλλά και η κατάργηση πλαστικών μπορούν να αποτελέσουν αποτελεσματικές παρεμβάσεις εάν εφαρμοστούν ευρέως. Για παράδειγμα, εκτιμά ότι η καθολική απαγόρευση της πλαστικής σακούλας στη λεκάνη της Μεσογείου θα μείωνε περαιτέρω τη διαρροή πλαστικών κατά περίπου 50.000 τόνους ετησίως. Τέλος, σημειώνεται ότι η έκδοση της έκθεσης υποστηρίχθηκε από το Ίδρυμα Mava. αλήγουν ετησίως στη Μεσόγειο Θάλασσα View full είδηση

Σύμφωνα με μελέτες σε Ευρωπαϊκό επίπεδο το 80-85% των θαλάσσιων απορριμμάτων που συναντώνται στις παραλίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλαστικά. Από το σύνολο των πλαστικών, 50% αντιστοιχεί σε πλαστικά αντικείμενα μιας χρήσης και 27% σε είδη αλιείας. Τα αντικείμενα αυτά δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα στα θαλάσσια οικοσυστήματα, τη βιοποικιλότητα και την ανθρώπινη υγεία και κατ’ επέκταση έχουν επιπτώσεις σε οικονομικές δραστηριότητες όπως στον τουρισμό, την αλιεία και τη ναυτιλία. Για το σκοπό αυτό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε τον Ιανουάριο 2018 την Στρατηγική για τα πλαστικά με σκοπό να αλλάξει τον τρόπο που τα πλαστικά προϊόντα σχεδιάζονται, παράγονται, χρησιμοποιούνται και ανακυκλώνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Στρατηγική αυτή αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Νέου Σχεδίου Δράσης για την κυκλική οικονομία. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος εκδόθηκε η «Οδηγία 2019/904/ΕΕ σχετικά με τη μείωση των επιπτώσεων ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον». Στόχος είναι η πρόληψη και μείωση του αντίκτυπου ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον, ιδίως στο υδάτινο περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, καθώς και την προώθηση της μετάβασης σε μία κυκλική οικονομία με καινοτόμα και βιώσιμα επιχειρηματικά μοντέλα, προϊόντα και υλικά συμβάλλοντας έτσι στην αποδοτική λειτουργία της εσωτερικής αγοράς. Κατευθυντήριες Οδηγίες για τα πλαστικά μιας χρήσης Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκδώσει κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με τα διάφορα πλαστικά προϊόντα που εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας. Συγκεκριμένα, παρέχονται κατευθύνσεις για την ερμηνεία του ορισμό του πλαστικού και για διάφορες κατηγορίες πλαστικών προϊόντων που εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας. Νόμος 4736/2020 Στην Ελλάδα η εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας με την Οδηγία ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο 2020 με την ψήφιση του Νόμου 4736/2020 «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/904 σχετικά με τη μείωση των επιπτώσεων ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον και λοιπές διατάξεις». Με βάση το Νόμο αυτό προβλέπονται συγκεκριμένες διατάξεις για διάφορες κατηγορίες πλαστικών προϊόντων, οι οποίες θα ισχύουν σε διαφορετικές ημερομηνίες. Ορισμένα προϊόντα μιας χρήσης καταργούνται από την 3η Ιουλίου 2021. Πρόκειται για εκείνα τα προϊόντα που ανευρίσκονται συνηθέστερα στις ακτές. Για άλλες κατηγορίες πλαστικών προϊόντων, όπως τα κυπελάκια για ποτά ή τους περιέκτες τροφίμων θα αρχίσει σταδιακά η μείωσή τους προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της Οδηγίας. Η μείωση θα επιτευχθεί με στοχευμένες δράσεις, όπως για παράδειγμα με την υιοθέτηση της εισφοράς προστασίας περιβάλλοντος, με την υποχρέωση διάθεσης στο σημείο πώλησης επαναχρησιμοποιήσιμων εναλλακτικών προϊόντων και χρήσης εναλλακτικών προϊόντων από υπηρεσίες catering, με αύξηση του ανακυκλωμένου πλαστικού στις φιάλες pet κ.ά. Για άλλα πλαστικά προϊόντα θα επεκταθεί το πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού, προκειμένου να καλύψει και άλλες κατηγορίες πλαστικών αποβλήτων. Επίσης, θα υιοθετηθεί η χωριστή συλλογή για ορισμένες κατηγορίες αποβλήτων πλαστικών. Συγκεκριμένα στο Νόμο προβλέπονται τα ακόλουθα κατ’ άρθρο: Απαγόρευση χρήσης ορισμένων πλαστικών (Άρθρο 5) Από τις 3 Ιουλίου 2021 ισχύει η απαγόρευση χρήσης των ακόλουθων 10 προϊόντων στην επικράτεια και σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: 1) μπατονέτες 2) πλαστικά μαχαιροπίρουνα 3) πλαστικά πιάτα 4) πλαστικά καλαμάκια 5) πλαστικοί αναδευτήρες ποτών 6) πλαστικά στηρίγματα μπαλονιών εκτός από μπαλόνια για βιομηχανικές ή άλλες επαγγελματικές χρήσεις 7) περιέκτες τροφίμων κατασκευασμένοι από διογκωμένο πολυστυρένιο (φελιζόλ) περιέκτες ποτών από διογκωμένο πολυστυρένιο (φελιζόλ), καθώς και τα καπάκια και τα καλύμματά τους και 9) κυπελάκια για ποτά από διογκωμένο πολυστυρένιο (φελιζόλ), καθώς και τα καπάκια και καλύμματά τους. 10) προϊόντα που κατασκευάζονται από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη. Για τους Φορείς της Γενικής Κυβέρνησης η απαγόρευση χρήσης των ανωτέρω πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης ισχύει από την 1η Φεβρουαρίου 2021. Μείωση της κατανάλωσης (Άρθρο 4) Για τα κυπελάκια για ποτά και τους περιέκτες τροφίμων τίθεται στόχος μείωσης της κατανάλωσης τουλάχιστον κατά 30% έως το 2024 και κατά 60% έως το 2026 σε σύγκριση με το 2022. Για την επίτευξη του ανωτέρω στόχου: –από 1ης Ιανουαρίου 2022 επιβάλλεται εισφορά προστασίας του περιβάλλοντος (4 λεπτά πλέον ΦΠΑ) ανά τεμάχιο προϊόντος. Η εισφορά έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα και τα δημόσια έσοδα, τα οποία προβλέπεται να εισπράττονται από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων εσόδων (ΑΑΔΕ), θα αποδίδονται στο Πράσινο Ταμείο για δράσεις αποκλειστικά συναφείς με τους σκοπούς του Νόμου. – από 1ης Ιανουαρίου 2022 οι επιχειρήσεις μαζικής εστίασης υποχρεούνται να διαθέτουν επαναχρησιμοποιούμενα εναλλακτικά προϊόντα των πλαστικών μιας χρήσης στον καταναλωτή στο σημείο πώλησης – από 1ης Ιουλίου 2021 παρέχεται πρόσβαση νερού από κοινόχρηστες βρύσες σε δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις και σε δημοτικές παιδιές χαρές. Απαιτήσεις για τα προϊόντα (Άρθρο 6) Από 3ης Ιουλίου 2024 οι φιάλες ποτών με χωρητικότητα έως και 3 λίτρων θα πρέπει να διατίθενται στην αγορά μόνον εάν τα καπάκια και τα καλύμματα παραμένουν προσαρτημένα στις φιάλες. Από 1ης Ιανουαρίου 2025 οι φιάλες ποτών «PET» με χωρητικότητα έως και 3 λίτρων πρέπει να περιέχουν τουλάχιστον 25% ανακυκλωμένο πλαστικό και από 1ης Ιανουαρίου 2030 όλες οι φιάλες με χωρητικότητα έως και 3 λίτρων τουλάχιστον 35%. Σήμανση πλαστικών προϊόντων (Άρθρο 7) Από 3ης Ιουλίου 2021 προβλέπεται υποχρεωτική σήμανση συσκευασίας των ακόλουθων πλαστικών προϊόντων: Σερβιέτες υγιεινής, ταμπόν και εφαρμογείς ταμπόν Υγρά μαντηλάκια Προϊόντα καπνού με φίλτρο και φίλτρα για χρήση σε συνδυασμό με προϊόντα καπνού Κυπελάκια για ποτά. Με τον τρόπο αυτό ενημερώνεται ο καταναλωτής για : α) τις κατάλληλες επιλογές διαχείρισης του προϊόντος ως αποβλήτου ή τους τρόπους διάθεσης αποβλήτων που πρέπει να αποφεύγονται για το συγκεκριμένο προϊόν σύμφωνα με την ιεράρχηση των αποβλήτων και β) την παρουσία πλαστικών υλών στο προϊόν και τις επακόλουθες αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την απόρριψη στο περιβάλλον. Για τη σήμανση έχει εκδοθεί ο Κανονισμός ΕΕ 2020/2151 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Προγράμματα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού (Άρθρα 8, 9, 10 και 11) Για τις ακόλουθες 8 κατηγορίες πλαστικών προϊόντων θεσπίζονται συλλογικά συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης για τα απόβλητα συσκευασίας. Περιέκτες τροφίμων Πακέτα και περιτυλίγματα από εύκαμπτο υλικό Περιέκτες ποτών έως και 3 λίτρα Κυπελάκια για ποτά Λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς Υγρά μαντηλάκια Μπαλόνια Προϊόντα καπνού ποτών Χωριστή συλλογή (Άρθρο 13) Τα απόβλητα που προκύπτουν από τις πλαστικές φιάλες ποτών έως και 3 λίτρων θα συλλέγονται χωριστά με στόχο τουλάχιστον κατά 77% έως το 2025 και κατά 90% έως το έτος 2029 των προϊόντων αυτών που διατίθενται στην αγορά. Για το σκοπό αυτό ο καταναλωτής κατά την αγορά του προϊόντος αυτού θα καταβάλλει εγγυοδοτικό αντίτιμο , το οποίο θα του αποδίδεται κατά την επιστροφή του προϊόντος με σκοπό τη χωριστή συλλογή για ανακύκλωση. View full είδηση

Πληροφορίες για τις μέδουσες ή το πλαγκτόν που τυχόν παρατηρούνται σε θαλάσσιες περιοχές θα παρέχονται, μέσω εφαρμογής για κινητά τηλέφωνα, που θα αναπτυχθεί στο ερευνητικό πρόγραμμα EcoScope. Σύμφωνα με τον συντονιστή του έργου EcoScope, αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, Αθανάσιο Τσικλήρα, στα εργαλεία που θα αναπτυχθούν περιλαμβάνονται και μία διαλειτουργική πλατφόρμα (EcoScopePlatform), μία εργαλειοθήκη λήψης αποφάσεων (EcoScopeToolbox) και διαδικτυακά μαθήματα (EcoScopeAcademy) που θα απευθύνονται σε φοιτητές αλλά και σε απλούς πολίτες. «Το EcoScope εφαρμόζει νέες μεθόδους αξιολόγησης για την αλιεία και τα θαλάσσια οικοσυστήματα για τα οποία δεν έχουμε επαρκή δεδομένα και εξελιγμένα οικοσυστημικά μοντέλα που θα χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη και εξέταση διαχειριστικών σεναρίων αλιευτικής πίεσης και θαλάσσιων πολιτικών, καθώς και προσομοιώσεις που θα χρησιμοποιηθούν στον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό. Αυτό θα περιλαμβάνει αξιολόγηση της κατάστασης όλων των παραμέτρων των θαλάσσιων οικοσυστημάτων στις ευρωπαϊκές θάλασσες και θα δοκιμάσει νέες τεχνολογίες για την αξιολόγηση των περιβαλλοντικών, ανθρωπογενών και κλιματικών επιπτώσεων στα οικοσυστήματα και την αλιεία» αναφέρει ο συντονιστής του έργου EcoScope, Αν. Καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, Αθανάσιος Τσικλήρας. Στόχος του EcoScope είναι η αντιμετώπιση της υποβάθμισης των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και των αρνητικών επιπτώσεων της υπερεκμετάλλευσης στα αποθέματα των ευρωπαϊκών θαλασσών, η αποκατάσταση της βιωσιμότητας της αλιείας, καθώς και η διασφάλιση της υγιούς ισορροπίας των θαλασσών. Το έργο θα αντιμετωπίσει την υποβάθμιση του οικοσυστήματος και τις ανθρωπογενείς πιέσεις που προκαλούν τη μη βιώσιμη εκμετάλλευση της αλιείας στις ευρωπαϊκές θάλασσες. Η ομάδα έργου, η οποία έλαβε χρηματοδότηση ύψους σχεδόν 8 εκατομμυρίων ευρώ, μέσω του προγράμματος Έρευνας και Καινοτομίας της ΕΕ Horizon 2020, αποτελείται από 24 εταίρους, από χώρες όπως η Γερμανία, ο Καναδάς, το Ισραήλ, οι Φιλιππίνες, η Ισπανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Μάλτα, η Νορβηγία, η Ελβετία,η Κύπρος κ.ά. Στους εταίρους του έργου περιλαμβάνονται πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα, ΜΚΟ, εταιρείες τεχνολογίας και επιχειρήσεις. Από την Ελλάδα, εκτός από το ΑΠΘ, συμμετέχουν το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ΑΕΝΑΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ. Το έργο θα έχει συνολική διάρκεια τέσσερα έτη. Η εναρκτήρια συνάντηση του ερευνητικού προγράμματος θα πραγματοποιηθεί από αύριο έως και την Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2021, στο ΚΕΔΕΑ του ΑΠΘ. View full είδηση

Ο Όμιλος Bjarke Ingels χτίζει μια βιώσιμη πλωτή πόλη στα ανοιχτά της Μπουσάν, στις ακτές της Νότιας Κορέας. Το έργο θα μπορούσε να αποτελέσει λύση για τις παράκτιες πόλεις που απειλούνται από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, λόγω του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής. H άνοδος της στάθμης της θάλασσας –μία από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής- αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την παράκτια ζωή. Ένα φιλόδοξο νέο έργο στη Νότια Κορέα έρχεται ως λύση στην αντιμετώπιση του φαινομένου, με τη μορφή μιας βιώσιμης πόλης που δεν θα επηρεάζεται από την άνοδο των υδάτων καθώς θα επιπλέει. Η πόλη Μπουσάν, η οποία βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της κορεατικής χερσονήσου, κατέληξε σε συμφωνία με το UN-Habitat και την Oceanix για την κατασκευή της πρώτης πλωτής μητρόπολης στον κόσμο. Το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί το συντομότερο το 2025 και θα αποτελέσει το πρωτότυπο σχέδιο για τις παράκτιες πόλεις που αναζητούν λύσεις στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Εικόνα Η Oceanix City, η πρώτη πλωτή μητρόπολη στον κόσμο αναμένεται να ολοκληρωθεί το συντομότερο το 2025 (Πηγή: OCEANIX/BIG-Bjarke Ingels Group) Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου της Oceanix, επί του παρόντος, το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 90% των μεγαλουπόλεων του πλανήτη -συνήθως εκείνων με πληθυσμό άνω των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων- βρίσκονται σε απόσταση 100 περίπου χιλιομέτρων από μια μεγάλη ακτή. Αυτό τις καθιστά ευάλωτες στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, που θα μπορούσε να εκτοπίσει εκατομμύρια ανθρώπους τις επόμενες δεκαετίες και να προκαλέσει ζημιές δισεκατομμυρίων σε περιουσίες και υποδομές. Εικόνα Η πλωτή μητρόπολη θα αποτελέσει το πρωτότυπο σχέδιο για τις παράκτιες πόλεις που αναζητούν λύσεις στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής (Πηγή: OCEANIX/BIG-Bjarke Ingels Group) Με πληθυσμό 3,4 εκατομμυρίων κατοίκων, η Μπουσάν μπορεί να μην πληροί τις προϋποθέσεις ως μεγαλούπολη, αλλά είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της Νότιας Κορέας και το πέμπτο μεγαλύτερο επίνειο στον κόσμο. Ωστόσο, η πόλη δεν είναι ευάλωτη μόνο στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Τα τελευταία χρόνια, έχει επίσης χτυπηθεί από τυφώνες και πλημμύρες, γεγονότα που το καθιστούν ιδανική τοποθεσία για το ζωτικής σημασίας πείραμα. Εικόνα Η Oceanix City θα μπορεί να φιλοξενήσει αρχικά 10.000 άτομα (Πηγή: OCEANIX/BIG-Bjarke Ingels Group) «Απλώς προέκυψε ότι η Μπουσάν είναι το καλύτερο μέρος για να αναπτύξουμε αυτό το πρωτότυπο», δήλωσε ο συνιδρυτής της Oceanix, Itai Madamombe στο Business Insider νωρίτερα αυτό το μήνα. «Ωστόσο, το project ελπίζουμε να είναι χρήσιμο σε όλες τις παράκτιες πόλεις ή τις παράκτιες κοινότητες που αντιμετωπίζουν την πρόκληση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας σε όλο τον κόσμο». Εικόνα Η πλωτή μητρόπολη θα είναι ενεργειακά αυτόνομη, βασιζόμενη αποκλειστικά σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (Πηγή: OCEANIX/BIG-Bjarke Ingels Group) Το πρωτότυπο για την πόλη στα ανοιχτά της ακτής της Μπουσάν σχεδιάστηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης στρογγυλής τράπεζας του ΟΗΕ για τις βιώσιμες πλωτές πόλεις το 2019. Αναπτύχθηκε από τον όμιλο Bjarke Ingels και αποτελείται από αρθρωτές εξαγωνικές πλατφόρμες που επιπλέουν στο νερό. Εικόνα Το project αναπτύχθηκε από τον όμιλο Bjarke Ingels και αποτελείται από αρθρωτές εξαγωνικές πλατφόρμες που επιπλέουν στο νερό (Πηγή: OCEANIX/BIG-Bjarke Ingels Group) Η Oceanix City θα μπορεί να φιλοξενήσει αρχικά 10.000 άτομα και θα παράγει τη δική της τροφή (όπως χτένια και φύκια), ενέργεια και γλυκό νερό, χάρη σε ένα πλήρως ενσωματωμένο σύστημα κλειστού βρόχου που δεν δημιουργεί απόβλητα. Ο αρθρωτός σχεδιασμός θα βοηθήσει επίσης την πόλη να αντέξει τις φυσικές καταστροφές, όπως τσουνάμι, τυφώνες και πλημμύρες. Εικόνα Χάρη σε ένα πλήρως ενσωματωμένο σύστημα κλειστού βρόχου, η πόλη θα παράγει τη δική της τροφή χωρίς να δημιουργεί απόβλητα (Πηγή: OCEANIX/BIG-Bjarke Ingels Group) Το UN-Habitat θα συλλέξει και θα αναλύσει δεδομένα από την πλωτή πόλη και θα χρησιμοποιήσει τα ευρήματα για μελλοντικά παρόμοια project. Κι αν όλα αυτά μοιάζουν με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, η Oceanix διατείνεται ότι βρίσκεται ήδη σε συνομιλίες με άλλες 10 κυβερνήσεις για παρόμοια έργα, αριθμός που θα μπορούσε να αυξηθεί εάν το πρωτότυπο της Μπουσάν αποδειχτεί επιτυχημένο. Εικόνα Η Oceanix διατείνεται ότι βρίσκεται ήδη σε συνομιλίες με άλλες 10 κυβερνήσεις για παρόμοια έργα (Πηγή: OCEANIX/BIG-Bjarke Ingels Group) Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να περιηγηθείτε στο website της Oceanix, και να παρακολουθήσετε το παρακάτω video που δημοσιοποίησε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. View full είδηση

Υποθαλάσσια γεωλογική έρευνα της Νίκης Ευελπίδου, επίκουρης καθηγήτριας του Γεωλογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατά μήκος των ακτών των έξι νησιών των Κυκλάδων. Εως και σαράντα εκατοστά βυθίστηκαν τα τελευταία χρόνια έξι νησιά των Κυκλάδων, η Σίφνος, η Αντίπαρος, η Πάρος, η Νάξος, η Ηρακλειά και η Κέρος. Σεισμικές δονήσεις όπως αυτή στην Αμοργό που έγινε το 1956, με την πρόκληση τσουνάμι, και η άνοδος της θαλάσσιας στάθμης είναι τα αίτια του υποθαλάσσιου αυτού φαινομένου. Η υποθαλάσσια γεωλογική έρευνα κατά μήκος των ακτών των παραπάνω νησιών αποκάλυψε την απουσία παλιρροϊκών εγκοπών στη σημερινή θαλάσσια στάθμη, ενώ μια καλά αναπτυγμένη υποθαλάσσια εγκοπή εντοπίστηκε κατά μέσον όρο αρκετά εκατοστά από τη σημερινή θαλάσσια στάθμη. Η βυθισμένη εγκοπή έχει μέσο όρο οπισθοχώρησης 18,5 εκατ., το οποίο αντιστοιχεί, θεωρώντας ότι δημιουργήθηκε σε ομοιόμορφες λιθολογικές, βιολογικές και κλιματικές συνθήκες στα διάφορα νησιά, σε μια περίοδο σχετικά σταθερής θαλάσσιας στάθμης μεταξύ 185 και 925 χρόνων, η οποία στη συνέχεια διακόπηκε από μια βύθιση της τάξης των 30-40 εκατ. που επηρέασε την ευρύτερη περιοχή. Τα παραπάνω στοιχεία είναι αποτέλεσμα της υποθαλάσσιας γεωλογικής έρευνας της Νίκης Ευελπίδου, επίκουρης καθηγήτριας του Γεωλογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά μήκος των ακτών των έξι νησιών των Κυκλάδων κατά την οποία αποκάλυψε σαφείς αποδείξεις μιας πρόσφατης βύθισης, της τάξης των 30 έως 40 εκ., τμήμα της οποίας αποδόθηκε από την ερευνήτρια σε σεισμική προέλευση. Βράβευση Η πανεπιστημιακός μας, που προσφάτως βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την εργασία της «Ενδείξεις πρόσφατης ταχείας τεκτονικής βύθισης των ΝΑ Κυκλάδων. Αποτέλεσμα του σεισμού της Αμοργού του 1956;», η οποία δημοσιεύθηκε στο διεθνές περιοδικό «Continental Shelf Research», θεωρεί την επίδραση του σεισμού της Αμοργού που έγινε το 1956 ως μια πιθανή εξήγηση για τα 10 εκ. της βύθισης που εντοπίστηκε. Η μοντελοποίηση των συν-σεισμικών και των βραχυπρόθεσμων αποτελεσμάτων του εν λόγω σεισμού έδειξε ότι μέρος της παρατηρούμενης βύθισης μπορεί να αποδοθεί σε μια ταχεία μετασεισμική χαλάρωση ενός στρώματος χαμηλού ιξώδους, που υπόκειται της σεισμογενούς ζώνης. Ωστόσο, οι απομακρυσμένες παρατηρήσεις υποτιμώνται από το μοντέλο της συγκεκριμένης δημοσίευσης, γεγονός που αποδίδεται από την ερευνήτρια στην επιρροή από ένα ευρύτερο πεδίο παραμόρφωσης που προκλήθηκε από το μεγαλύτερο μετασεισμό της σεισμικής ακολουθίας της Αμοργού ή από άλλους σεισμούς. Η Νίκη Ευελπίδου εξερεύνησε συστηματικά τις βραχώδεις ακτές των Σίφνου, Αντιπάρου, Πάρου, Νάξου, Ηρακλειάς και Κέρου. Λόγω της απουσίας ανυψωμένων ακτογραμμών καθώς και της έλλειψης παλιρροϊκών εγκοπών στη σημερινή μεσοπαλιρροϊκή ζώνη, ακόμα και σε περιοχές που ευνοούν το σχηματισμό τους, η μελέτη επεκτάθηκε στον υποθαλάσσιο χώρο της ακτογραμμής τής υπό εξέταση περιοχής, η οποία και χαρτογραφήθηκε ενδελεχώς. «Στοιχεία βυθισμένων ακτογραμμών αναγνωρίστηκαν μόνον όπου το πέτρωμα δεν ήταν πολύ στρωματοποιημένο και ευνοϊκό στη βιοδιάβρωση» μας λέει. «Οι αρχαίες ακτογραμμές αναγνωρίστηκαν μέσω βυθισμένων εγκοπών. Για κάθε κατάδυση, καταγράφηκαν η ώρα και η ακριβής θέση και, υποθαλάσσια, οι παρατηρούμενες μορφές μετρήθηκαν σε σχέση με τη θαλάσσια στάθμη την ώρα της μέτρησης και φωτογραφήθηκαν. »Σε κάθε θέση μετρήθηκαν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά των παλιρροϊκών εγκοπών (π.χ. ύψος, οπισθοχώρηση, βάθος από τη μέση θαλάσσια στάθμη. »Αργότερα, οι μετρήσεις διορθώθηκαν με βάση τα στοιχεία της παλίρροιας και της ατμοσφαιρικής πίεσης. Η συγκεκριμένη έρευνα συνεχίστηκε τόσο σε έκταση όσο και σε βάθος, καλύπτοντας πλέον το σύνολο της υποθαλάσσιας ακτογραμμής των Κυκλάδων. Η χαρτογράφηση έχει πλέον ολοκληρωθεί και τα αποτελέσματα των ερευνών αναμένεται να ανακοινωθούν στον Τύπο σύντομα». Πηγή: http://www.enet.gr/?.../2014&id=407519 Click here to view the είδηση

«Η Ύπατη εκπρόσωπος για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ και αντιπρόεδρος της Επιτροπής, Κάθλιν Άστον, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας θα γίνει σε πλοίο των ΗΠΑ, στη Μεσόγειο, σε απάντησή της, στις 27 Μαρτίου 2014, στην επιστολή καταγγελίας της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος και υπογραμμίζει τον άμεσο κίνδυνο μόλυνσης με χημικά τοξικά απόβλητα της Μεσογείου και ιδιαίτερα της περιοχής της Κρήτης. Η κ. Άστον «ομολογεί ότι η μεταφόρτωση των πιο επικίνδυνων χημικών "Προτεραιότητας 1" θα γίνει στο Ιταλικό λιμάνι της Καλαβρίας Gioia Tauro, δηλαδή ότι η καταστροφή τους θα γίνει εν πλω στη Μεσόγειο, αποκρύπτοντας, όμως, το ακριβές γεωγραφικό στίγμα, γεγονός που εντείνει τις ανησυχίες ότι η καταστροφή τους θα γίνει ανοιχτά της Κρήτης», αναφέρεται στην ίδια ανακοίνωση. Η ΕΟ του ΚΚΕ επισημαίνει επίσης την αναφορά της Κάθριν Άστον περί ανάθεσης σε ιδιωτικές επιχειρήσεις της καταστροφής των χημικών «Προτεραιότητας 2» με την μέθοδο της αποτεφρώσεως, χωρίς και πάλι να προσδιορίζεται που θα εναποτεθούν ή θα απορριφθούν τα λύματα και υπογραμμίζει ότι «οι ισχυρισμοί της Κ. Άστον για την τεχνογνωσία των ΗΠΑ ή των ιδιωτικών επιχειρήσεων στην καταστροφή χημικών όχι μόνο δεν καθησυχάζουν κανέναν, αντίθετα επιτείνουν στο έπακρο τις ανησυχίες των λαών της περιοχής». Σχολιάζοντας επιστολή του αντιπρόεδρου και υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου προς φορείς της Κρήτης, οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ και κάνουν λόγο για «αστήρικτες» προφάσεις του κ. Βενιζέλου, αναφέρουν ότι «οι διαβεβαιώσεις που επικαλείται είναι χωρίς αξία, δεν παρέχουν καμία εγγύηση για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος» και επιρρίπτουν ευθύνες στη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που «συμμετέχει πρόθυμα σε όλα τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, εμπλέκοντας το λαό μας σε τεράστιους κινδύνους, προκειμένου να διεκδικήσει για την ελληνική αστική τάξη αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή και συμμετοχή στη ιμπεριαλιστική λεία από τη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών τρίτων χωρών και την εκμετάλλευση των λαών τους». «Η Ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ θα συνεχίσει να συμβάλλει στην ενίσχυση της αντιμονοπωλιακής πάλης του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για να αποτραπεί η περιβαλλοντική καταστροφή της Μεσογείου και της περιοχής της Κρήτης, για την υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού», καταλήγει το σχόλιο των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ. Click here to view the είδηση

Oλοκλήρωσαν τον πρώτο χάρτη του ωκεανού με τις ποσότητες πλαστικών σκουπιδιών o θαλάσσιος περιβαλλοντολόγος Andres Cozar Cabañas και μια ομάδα ερευνητών. Η εργασία τους, που δημοσιεύθηκε αυτό το μήνα στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, ανέδειξε εκατομμύρια κομμάτια των πλαστικών απορριμμάτων να επιπλέουν σε πέντε μεγάλους κυκλώνες στους ωκεανούς του κόσμου. Η παραγωγή πλαστικών έχει τετραπλασιαστεί από το 1980, και ο άνεμος, τα κύματα και ο ήλιος θρυμματίζουν όλα αυτά τα πλαστικά σε μικροσκοπικά κομμάτια που φτάνουν το μέγεθος των κόκκων ρυζιού. Έτσι θα έπρεπε να έχει βρεθεί το μεγαλύτερο μέρος των πλαστικών πάνω στην επιφάνεια, υποστηρίζουν οι επιστήμονες. Ένας λόγος γιατί τόσα πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα είναι ότι η επιστήμη των θαλάσσιων απορριμμάτων είναι τόσο νέα. Δεκάδες χιλιάδες τόνοι πλαστικών απορριμμάτων επιπλέουν στην επιφάνεια των υδάτων στους ωκεανούς, σύμφωνα με τους ερευνητές οι οποίοι χαρτογράφησαν γιγαντιαίες ζώνες συσσώρευσης των σκουπιδιών. Τα ωκεάνια ρεύματα λειτουργούν ως «ιμάντες», λένε οι ερευνητές, που μεταφέρουν συντρίμμια σε τεράστιες ζώνες σύγκλισης. Εκτιμάται ότι περιέχουν εκατομμύρια πλαστικά αντικείμενα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο στον εσωτερικό πυρήνα τους. Πηγή: http://www.topontiki...ton-ton-okeanon Click here to view the είδηση

Η θάλασσα μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο, προειδοποιεί η Κομισιόν και προτρέπει τις κυβερνήσεις να επιβάλουν απαγορεύσεις στη χρήση της πλαστικής σακούλας. Οι Ευρωπαίοι καταναλωτές θα πρέπει στο μέλλον να χρησιμοποιούν λιγότερες πλαστικές σακούλες με στόχο την καλύτερη προστασία του περιβάλλοντος. Για το λόγο αυτό η Κομισιόν θα επιτρέπει στο μέλλον στις εθνικές κυβερνήσεις να επιβάλουν απαγορεύσεις στη χρήση τους. «Οι πλαστικές σακούλες είναι ένα σύμβολο της καταναλωτικής μας κοινωνίας» δήλωσε χθες στις Βρυξέλλες ο Ευρωπαίος Επίτροπος, αρμόδιος για θέματα Περιβάλλοντος, Γιάνεζ Ποτότσνικ. «Αποτελούνται από υλικό το οποίο αντέχει εκατό χρόνια αλλά τις χρησιμοποιούμε για λίγα μόνο λεπτά». Ο Γιάνεζ Ποτότσνικ τόνισε παρόλα αυτά: «Μην το εκλάβετε ως μια σταυροφορία εναντίον όλων των ειδών της πλαστικής σακούλας». Στο στόχαστρο της Κομισιόν βρίσκονται οι σακούλες που έχουν πάχος λιγότερο από τα 0,05 του χιλιοστού. Πρόκειται δηλαδή για τις ελαφριές σακούλες για τα ψώνια. Οι προτάσεις της Κομισιόν δεν αφορούν λοιπόν τις μεγάλες σακούλες των σκουπιδιών. Μέχρι στιγμής τα κράτη μέλη της ΕΕ μπορούν να επιβάλουν φόρους αλλά δεν μπορούν να απαγορεύσουν τη χρήση τους. Το στο μέλλον μπορεί να αλλάξει. Καλύτεροι Δανοί και Φιλανδοί Οι θάλασσες 'υποφέρουν' πολύ από τις πλαστικές σακούλες Οι θάλασσες 'υποφέρουν' πολύ από τις πλαστικές σακούλες Οι μεγαλύτερες επιπτώσεις στο περιβάλλον διαπιστώνονται στη θάλασσα μια και οι πλαστικές σακούλες καταλήγουν συνήθως εκεί. Μέσα σε αυτές παγιδεύονται συχνά πουλιά και ψάρια ενώ στο 94% των ψαριών που εξετάστηκαν στη Βόρεια Θάλασσα εντοπίστηκαν στο στομάχι τους πλαστικές σακούλες. Σχεδόν 200 πλαστικές σακούλες το χρόνο χρησιμοποιεί κάθε Ευρωπαίος πολίτης σύμφωνα με την Κομισιόν. Οι Δανοί και οι Φιλανδοί χρησιμοποιούν σπάνια πλαστικές σακούλες σε αντίθεση με τους ανατολικοευρωπαίους και τους Πορτογάλους, που αναδεικνύονται σε πρωταθλητές. Η Γερμανία με 70 σακούλες ανά κάτοικο το χρόνο βρίσκεται στην έκτη θέση. Η Γερμανική Οργάνωση για την Προστασία της Φύσης χαιρέτισε τα σχέδια της Κομισιόν και προέτρεψε την κυβέρνηση να προχωρήσει σε πράξεις. Και η Ένωση του Συνδέσμου Πλαστικών Ευρώπης με έδρα τις Βρυξέλλες τάχθηκε υπέρ του να επιβληθεί ένας νέος φόρος και οι πλαστικές σακούλες να πωλούνται, καθώς η παραγωγή τους κοστίζει ακριβά, όπως είπε υπεύθυνος της ένωσης. Οι προτάσεις της Κομισιόν χρειάζονται πάντως την έγκριση των κρατών μελών της ΕΕ και του Ευρωκοινοβουλίου για να υλοποιηθούν. Πηγή: http://www.dw.de/λιγ... Click here to view the είδηση