Αναζήτηση στην κοινότητα

Και εγεννήθησαν τα ΑΕΙ Τεχνολογικού Τομέα. Τον τίτλο αυτό πλέον φέρει το ΤΕΙ Πειραιά, όπως ανάφερε χθες μιλώντας στην «Κ» ο πρόεδρός του Λάζαρος Βρυζίδης. Πρόκειται για μετονομασία που υπηρετεί τη μακρά προσπάθεια των ΤΕΙ να βρεθούν στο ίδιο επίπεδο με τα πανεπιστήμια, όπως άλλωστε προβλέπει ο ισχύων νόμος-πλαίσιο για τα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ειδικότερα, πάντα οι εκπρόσωποι των ΤΕΙ οργίζονται όταν σε ανακοινώσεις φορέων και στον Τύπο γράφεται «ΑΕΙ και ΤΕΙ». Και αυτό διότι αναφέρουν ότι και τα ΤΕΙ είναι Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα-ΑΕΙ. Αλλωστε, ο νέος νόμος 4009 του 2001 στο πρώτο του άρθρο αναφέρει ότι «η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Η ανώτατη εκπαίδευση αποτελείται από δύο παράλληλους τομείς: • Τον πανεπιστημιακό τομέα, που περιλαμβάνει τα Πανεπιστήμια, τα Πολυτεχνεία και την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), τα οποία στο εξής αναφέρονται ως «Πανεπιστήμια». • Τον τεχνολογικό τομέα, που περιλαμβάνει τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ) και την Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΑΣΠΑΙΤΕ), τα οποία στο εξής αναφέρονται ως “ΤΕΙ”». Για τον λόγο αυτό χθες ήταν οργίλη η αντίδραση κάποιων διοικήσεων ΤΕΙ της χώρας όταν σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Παιδείας ανέφερε ότι ο «υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ανδρέας Λοβέρδος συναντήθηκε με τα Συντονιστικά των ΑΕΙ και ΤΕΙ και συζήτησε την εφαρμογή των μετεγγραφών...». Η επισήμανση του λάθους προκάλεσε άμεση διόρθωσή του εκ μέρους του υπουργείου Παιδείας που εξέδωσε νέο Δελτίο Τύπου, το οποίο έλεγε ότι ο κ. Λοβέρδος «συναντήθηκε με τα Συντονιστικά των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ». Η επιμονή των ΤΕΙ να ονομάζονται ΑΕΙ σαφώς βασίζεται στον νόμο, αλλά ουσιαστικά υποκρύπτει την προσπάθειά τους να μη θεωρούνται «ο φτωχός συγγενής των πανεπιστημίων» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η ουσιαστική, βέβαια, αναβάθμισή τους θα γινόταν πράξη εάν μπορούσαν να πραγματοποιούν έρευνα και να απονέμουν αυτόνομα διδακτορικούς τίτλους. Η υφιστάμενη νομοθεσία δεν επιτρέπει στα ΤΕΙ τη δυνατότητα πραγματοποίησης διδακτορικών προγραμμάτων, παρά μόνο σε συνεργασία με πανεπιστημιακά τμήματα. Από την άλλη, εκ μέρους των τεχνολογικών ιδρυμάτων, έχει κατατεθεί η πρόταση συγχώνευσης των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ ανά περιφέρεια. Πηγή:

Θεωρώ οτι μιά απ' τις φιλολαϊκότερες φωνές που ακούσθηκαν τελευταία είναι η φωνή απελπισίας του πρύτανη Φορτσάκη «αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους!». Τριανταπέντε χρόνια τώρα, τα Κόμματα σφετερίσθηκαν τα ελληνικά πανεπιστήμια, χρησιμοποιώντας-τα ως χώρους κομματικών ασκήσεων, εις βάρος των συμφερόντων του Λαού. Επιτρέψτε-μου λοιπόν να θυμίσω (με λόγου γνώση, νομίζω) «τί είναι το Πανεπιστήμιο», για να αντιληφθείτε πόσο αντιλαϊκός είναι ο τσαμπουκάς του χθεσινού λυκειόπαιδος που μας ανάγγειλε απ' την τηλεόραση οτι πρέπει να μπαινοβγαίνει στην Πρυτανεία όποιος γουστάρει «για να στηρίξει τα δίκαια των φοιτητών και του Λαού» - τί σύγχυση (που την κατάπιναν οι Συμπολίτες-μας τριάντα χρόνια τώρα...). Αλλ' άς αρχίσω καλύτερα με το τί ΔΕΝ είναι τα Πανεπιστήμια: - Δέν είναι «Διάπλασις των Παίδων» για να νουθετήσομε τα παιδάκια - αυτός ο υψηλός σκοπός έχει ανατεθεί στη Γενική Παιδεία (και δέν τα πήγε πάντοτε πολύ καλά). - Δέν είναι φροντιστήρια κομματικής πολιτικής - αυτά άς τα φιάξουν στις δικές-τους αυλές τα κόμματα κι όχι στο Παρασκευαστήριο της Καινοτομίας για τον Ελληνικό Λαό που περιμένει. - Δέν είναι υποκατάστατο της Λαϊκής Θέλησης: Τα περι «μπροστάρισσας φωτεινής μειοψηφίας» φληναφήματα ξινίσανε στις προθήκες της Ιστορίας της χιτλερικής και της σταλινικής νεολαίας. Η Δημοκρατία δέν αναγνωρίζει πολίτες «πρώτης κατηγορίας» με κριτήριο την ηλικία: Όταν η «επανάσταση» γίνεται τρείς φορές το μήνα επι τριάντα χρόνια, κάποιο απολιτικό σύνδρομο μυρίζει. Μια άγνοια δηλαδή της απέραντης περιπλοκής των πολιτικών πραγμάτων και των συμφερόντων του... «υπόλοιπου» λαού. Ο οποίος έχει εξουσιοδοτήσει τις δικές-του Συντεχνίες, τα δικά-του Κόμματα, τους δικούς-του Αντιπροσώπους - κι όχι αυτόκλητους προστάτες. Ας θυμηθούμε τώρα τις στοιχειώδεις (και παγκοσμίως γνωστές) δράσεις των Πανεπιστημίων. Τί θέλομε να πετύχομε διδάσκοντας μέσα στα Πανεπιστήμια; α) Αυτοσυνειδητοποίηση, ενσχέσει προς τον φυσικό και τον κοινωνικό περίγυρο (υποστασιακή ανάγκη συσχετισμού), σπουδάζοντας την προγενέστερη πείρα της Ανθρωπότητας μέσω ενος corpus βασικής Επιστήμης και Φιλοσοφίας. Διδασκαλία, δηλαδή, θεμελιωδών Επιστημών (μύηση στον ορθό λόγο και μείωση της ταχύτητας παλαίωσης των γνώσεων). β) Επιβίωση, αναπτύσσοντας την επιστημονική ικανότητα: - να αμύνομαι κατά των φυσικών κινδύνων και - να παράγω ποικίλα αγαθά (υλικά και υπηρεσίες). - Διδασκαλία, δηλαδή, εξειδικευμένων Κλάδων για την εξυπηρέτηση καίριων κοινωνικών αναγκών. γ) Αναπαραγωγή γνώσης, χάρις στην ανάπτυξη κριτικού πνεύματος και ερευνητικών δεξιοτήτων - τεράστιο δυναμικό για το μέλλον του Λαού. Ετσι, το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι Δημόσιο στην εξυπηρέτηση ενος πολύ συγκεκριμένου σκοπού δημοσίου συμφέροντος - κι όχι όποιου σκοπού γουστάρει ο καθένας. Κι όλος ετούτος ο φιλόδοξος σκοπός - που στηρίζει την ολβιότητα των Ατόμων υπηρετεί τις πρακτικές ανάγκες των Κοινωνιών και εμπνέει την Καινοτομία ως δύναμη θεωρητική και εξόχως παραγωγική - δέν επιζητείται και δέν καλλιεργείται παρα μόνον μέσα στο Πανεπιστήμιο. Και επιτυγχάνεται με εναν δυσχερέστατον (και λεπτοφυή, θα τον έλεγα) συνδυασμό μέσων: Προφορική διδασκαλία, μαθητεία στο Εργαστήριο και στο Σπουδαστήριο, εργασίες κατ' οίκον, αναζήτηση και μελέτη βιβλιογραφίας, Σεμινάρια, κ.λπ. - αλλα κυρίως με αφιέρωση και εμμονή όλων των μελών της πανεπιστημιακής Κοινότητας μέσα σ' ενα περιβάλλον εμπνευστικό της Παιδείας, της Μαθητείας και της Συνεργασίας. 2. Μέσα σε όλα τούτα, Κυρίες και Κύριοι, πού στο καλό βλέπουμε περιθώριο για τα ακόλουθα (αποκλειστικώς νεοελληνικά πλέον) άθλια φαινόμενα: Καθολικό βρώμισμα του συνόλου οπτικού πεδίου με γραψίματα νηπιακής ασχετοσύνης. Τί ατμόσφαιρα Παιδείας μου λέτε σείς... Θεατριλίκια καταλήψεων των θερινών ανακτόρων του τσάρου - με του ψύλλου πήδημα, κι απο ολιγάριθμα παιδιά - κι αυτό βαφτίζεται «διακίνηση ιδεών» (ποίων. Κουρδισμένη αντίδραση σε θέματα καίριας εκπαιδευτικής και λαϊκής σημασίας όπως «όχι στην εντατικοποίηση» (στοιχειώδης σύγκριση με το τί γίνεται στα πανεπιστήμια των κουτόφραγκων θα αποδείκνυε την υποδηλούμενη προτίμηση στην τεχνολογική-μας εξάρτηση απ' τους ξένους, «κάτω οι μεταπτυχιακές σπουδές γιατι... υποβιβάζουν τα πτυχία-μας» (χρόνια πολεμήσαμε τα κομματόπαιδα για να πετύχομε τούτην τη σπουδαία άνοδο του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου), «κάτω η βιομηχανική έρευνα» (γιατί θα βγάλει το σατανικό κέρδος η ελληνική βιομηχανία - και θα εξαρτώμαστε λιγότερο απ' τις εισαγωγές), και άλλα φληναφήματα - που έχουν ξεχασθεί αιδημόνως σήμερα. Μπουκαρίσματα γνωστών και αγνώστων αγριανθρώπων στις συνεδριάσεις των ψηφισμένων πανεπιστημιακών Οργάνων - για να επιβάλουν τη «θέλησή» τους (έλεος - σε ποιούς άλλους δημόσιους φορείς συμβαίνουν τέτοια χνέρια). Οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια (διδάσκοντες, διοικητικοί, τεχνίτες) πετάγονται κατα διαστήματα όξω («καταλήψεις», σου λέει) - έγκλημα πρωτοφανές και μοναδικό, κατά του κοινού συμφέροντος. Τριάντα χρόνια τώρα φωνάζουμε: Ολα τούτα είναι παντελώς άσχετα με τον τεράστιας λαϊκής σημασίας σκοπό των Πανεπιστημίων! Και πάντως καταστρεπτικά για τον σκοπό αυτόν. «Ξύπνα Λαέ», έγραφα εμμόνως. Και αιωρείται τριάντα χρόνια το ερώτημα: Απο πού κι ως πού μια μειονότητα νεαρών Συμπολιτών-μας νομίζει οτι «εξουσιοδοτείται» (i) να παρανομεί ασύστολα, (ii) να γίνεται κήνσωρ της πολιτικής αρετής, απρόσκλητος και αναρμόδιος, και (iii) να σφετερίζεται τον μόνο ανοχύρωτο χώρο τον οποίον δέν μπορεί να ελέγξει η ελληνική Κοινωνία! Και δέν μίλησα καθόλου για την καταπάτηση του ασύλου των ιδεών των διδασκόντων - ούτε για τις κατα διαστήματα καταστροφές της περιουσίας του Λαού, ούτε για την αθλιότητα να οργανώνονται συζητήσεις με δολοφόνους (νηπιακών αντιδημοκρατικών πολιτικών αντιλήψεων). Είμαι 100% βέβαιος οτι κανένα ελληνικό Κόμμα δέν συμφωνεί μ' αυτήν την εθνική αυτοκτονία - που δέν συμβαίνει πλέον σε καμιά Χώρα του Κόσμου (και διερωτώμαι γιατί άραγε ετούτη η διαφορά δέν έχει απασχολήσει τους καλούς πολιτικούς Αναλυτές μας...). Αρα, έχω τη βεβαιότητα οτι η φωνή Φορτσάκη «κόμματα, αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους» θα βρεί σύντομα ευρύτατη πολιτική αποδοχή απ' όλα τα Κόμματα της Βουλής των Ελλήνων - παρά το γεγονός οτι άρχισαν να δημοσιεύονται πλήθος βαθυστόχαστων αναλύσεων απο Συναδέλφους μου, οι οποίες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Οι μέν μας ειδοποιούν οτι θα υποστούμε αντίποινα καταλήψεων, φωνασκιών κ.λπ. - και πρέπει να σκιαχτούμε; [Σάμπως κάνομε τίποτ' άλλο 30 χρόνια τώρα;] Κι οι δέ, οτι στο Πανεπιστήμιο «η επιστημονική έρευνα και η διδασκαλία αποσκοπούν [...] στη δημοκρατία» (sic) κι οτι ο Πρύτανης που «ανήκει» (sic) και στους φοιτητές του τώρα με τον έλεγχο εισερχομένων στην Πρυτανεία «αφήνει απροστάτευτη την ακαδημαϊκή ελευθερία»! Τα Κόμματα όμως δέν περιμένουν αυτές τις αναλύσεις για να πάρουν τις γενναίες αποφάσεις που έχει επείγουσα ανάγκη η Χώρα. Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στις 02/11/2014 Tassios_on_Public_Universities.pdf.pdf

Αλλάζει άρδην ο χάρτης στην τριτοβάθμια εκπαίδευσης, καθώς πλέον δεν θα απαιτείται η αναγνώριση του πτυχίου αποφοίτων κολεγίων που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια από τον ΔΑΟΤΑΠ (πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ). Όπως αναφέρει η εφημερίδα "τα Νέα", η αλλαγή ξεκίνησε ήδη για τους δικηγόρους. καθώς με τροποποίηση του υπουργού Δικαιοσύνης Χαρ. Αθανασίου που ψηφίστηκε στη Βουλή, προκειμένου να εναρμονιστεί η νομοθεσία μας με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, οι απόφοιτοι νομικών σχολών ευρωπαϊκών πανεπιστημίων και των συνεργαζόμενων με αυτά κολεγίων, θα εγγράφονται πλέον στους δικηγορικούς συλλόγους της χώρας με την ίδια διαδικασία που ισχύει και για τους πτυχιούχους ελληνικών νομικών σχολών, δηλαδή με απλή προσκόμιση του πτυχίου και χωρίς την αναγνώριση του ΔΟΑΤΑΠ, που ήταν έως τώρα απαραίτητη. Η τροποποίηση αντικατέστησε τον περιορισμό του νόμου, ότι για να εγγραφούν θα έπρεπε να «είναι κάτοχοι πτυχίου Νομικής Σχολής αναγνωρισμένου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος των ανωτέρω (σ.σ. ευρωπαϊκών) κρατών και το πτυχίο τους έχει αναγνωρισθεί από τον ΔΟΑΤΑΠ ως ισότιμο και αντίστοιχο με το απονεμόμενο από τις Νομικές Σχολές των ημεδαπών ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων Νομικής Σχολής», με την απλή διατύπωση ότι αρκεί να είναι πτυχιούχοι νομικής ευρωπαϊκού κράτους. Μέχρι τώρα, οι απόφοιτοι κολεγίων - εν προκειμένω νομικής - είχαν περίπλοκες εναλλακτικές δυνατότητες προκειμένου να ασκήσουν το επάγγελμα στην Ελλάδα. Η πρώτη ήταν να κάνουν αίτηση αναγνώρισης στον ΔΟΑΤΑΠ και να υποβληθούν σε πρόσθετα μαθήματα και δοκιμασίες στα ελληνικά πανεπιστήμια προκειμένου να πάρουν την πολυπόθητη ισοδυναμία του πτυχίου τους, δεδομένου ότι οι σπουδές στα κολέγια και στα συνεργαζόμενα ξένα πανεπιστήμια είναι τριετείς. Εναλλακτικά, μπορούσαν να ακολουθήσουν την τεθλασμένη οδό: λ.χ. πρώτα στην Κύπρο για πρακτική άσκηση 12 μηνών για την άδεια δικηγορίας και κατόπιν επιστροφή στην Ελλάδα και να εγγραφούν στους δικηγορικούς συλλόγους με την ιδιότητα του κοινοτικού δικηγόρου. Διαφορετικά, μπορούσαν να απευθυνθούν στο κράτος όπου εδρεύει το πανεπιστήμιο με το οποίο συνεργάζεται το κολέγιό τους για πρακτική άσκηση, κατόπιν να επιτύχουν στις εξετάσεις που απονέμουν τον επαγγελματικό τίτλο και στη συνέχεια να επιστρέψουν στην Ελλάδα για να εγγραφούν στον ΔΣΑ. Οι αλλαγές. Τώρα, σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ν. 4194/2013 όπως τροποποιήθηκε, οι κάτοχοι πτυχίου νομικής ευρωπαϊκών πανεπιστημίων ή κολεγίων που συνεργάζονται επισήμως (έχουν δηλαδή αναγνωριστεί ως παραρτήματα) με ευρωπαϊκά ΑΕΙ, θα εγγράφονται στα βιβλία ασκουμένων των δικηγορικών συλλόγων της Ελλάδας με την ίδια διαδικασία που ισχύει για τους πτυχιούχους ελληνικών νομικών σχολών, δηλαδή με απλή προσκόμιση του πτυχίου τους. Μετά την πρακτική άσκηση 18 μηνών θα συμμετέχουν στον πανελλήνιο διαγωνισμό υποψηφίων δικηγόρων, ακριβώς όπως και οι πτυχιούχοι των ελληνικών νομικών σχολών. Οι επιτυχόντες στον διαγωνισμό μπορούν να ζητήσουν τον διορισμό τους στο δικηγορικό σύλλογο του πρωτοδικείου που επιθυμούν. Από τις επαγγελματικές ενώσεις ο έλεγχος της επάρκειάς τους Έπειτα από αυτή την εναρμόνιση που προς το παρόν αφορά τους δικηγόρους, είναι προφανές πως ανοίγει ο δρόμος για ανάλογη μεταχείριση και άλλων επαγγελμάτων για τα οποία παρέχονται σπουδές και σε κολέγια που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια, όπως του μηχανικού, τα οικονομικά, τα ιατρικά επαγγέλματα, κ.ά. Η αρμοδιότητα του ελέγχου της επάρκειας των αποφοίτων αυτών θα περάσει στις επαγγελματικές ενώσεις (για παράδειγμα το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, το Οικονομικό Επιμελητήριο, ο ιατρικός σύλλογος, βεβαίως ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας κ.λ.π.) οι οποίες θα τους ελέγχουν με τη διαδικασία των εξετάσεων, όπως κάνουν και για τους αποφοίτους των ελληνικών πανεπιστημίων. Πηγή: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26510&subid=2&pubid=113264076

Τα αποτελέσματα ενός σημαντικού έργου που πιστοποιεί το υψηλό επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα με την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της εξωτερικής αξιολόγησης και της ακαδημαϊκής πιστοποίησης των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, Πανεπιστημίών και ΤΕΙ. Το έργο είχε ξεκινήσει δειλά δειλά το 2008, ωστόσο είχε σχεδόν «βαλτώσει» μέχρι το 2012. στα τελευταία δυο χρόνια και μετά την πλήρη αναδιοργάνωση της ΑΔΙΠ, το πραγματικά τιτάνιο αυτό έργο ολοκληρώθηκε. Δείτε αναλυτικά τα αποτελέσματα της αξιολόγησης Είναι ενδεικτικό ότι από την περίοδο 2008-2011 πραγματοποιήθηκε μόλις το 30% των αξιολογήσεων και από το 2012 έως σήμερα το 70%. Τα «θετικά» στα Πανεπιστήμια που κατέγραψαν οι αξιολογητές: - Το διδακτικό προσωπικό είναι υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου. - Έχουν αξιόλογο ερευνητικό έργο και διεθνείς συνεργασίες - Ικανοποιητικά Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών. - Ανάπτυξη δεσμών με κοινωνικούς, πολιτιστικούς και παραγωγικούς φορείς. - Ανεπτυγμένη κινητικότητα φοιτητών. - Σύνδεση διδασκαλίας - έρευνας Τα «αρνητικά» στα Πανεπιστήμια είναι: - Η διάρκεια φοίτησης παρατείνεται αδικαιολόγητα. - Χαμηλό ποσοστό παρακολούθησης των μαθημάτων από τους φοιτητές. - Ασάφειες προγραμμάτων σπουδών. Παρατηρούνται επικαλύψεις με άλλους τομείς του ίδιου προγράμματος σπουδών ή άλλων προγραμμάτων σπουδών ή προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών. Είναι αναγκαία η εφαρμογή προαπαιτούμενων μαθημάτων. - Απαιτείται αναβάθμιση των κτηριακών εγκαταστάσεων και υποδομών. - Υπερβολικά μεγάλος αριθμός μαθημάτων και μάλιστα επιλογής. Μεγάλος φόρτος φοιτητών. - Συνένωση Διαθέσιμων Πόρων (Pooling of Resources) για ορθολογικότερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και των υποδομών. Τα «θετικά» σημεία στα ΤΕΙ είναι: - Το πρόγραμμα σπουδών είναι σωστά δομημένο, εναρμονισμένο με το ECTS, εφάμιλλο αντίστοιχων τμημάτων του εξωτερικού. - Υψηλός βαθμός απασχόλησης και ικανοποίησης αποφοίτων. - Το εκπαιδευτικό προσωπικό είναι υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου, ιδιαίτερα τα μέλη που διορίστηκαν πρόσφατα. - Υψηλό επίπεδο αλληλεπίδρασης με φορείς (νοσοκομεία, παραγωγικοί φορείς, εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα ενδιαφέροντος). Τα «αρνητικά» σημεία στα ΤΕΙ είναι: - Απαιτούνται προσδιορισμός και επιδίωξη περιοχών εφαρμοσμένης έρευνας. Δεν υφίσταται μακροπρόθεσμη στρατηγική καθώς και ένα όργανο εποπτείας της έρευνας. - Υπάρχει ανεπαρκής αριθμός μόνιμων διδασκόντων - Απαιτούνται καλύτερες υποδομές σε εργαστηριακούς χώρους. - Μη θεσμική κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων (σε ορισμένα Τμήματα μόνο). - Παρατεταμένη διάρκεια φοίτησης («αιώνιοι» φοιτητές). - Ποικίλο ακαδημαϊκό επίπεδο στους πρωτοετείς φοιτητές, ιδιαίτερα εκείνων που εγγράφονται μέσω διαφορετικών διαδικασιών εισαγωγής. Ικανοποιημένος ο Αρβανιτόπουλος Το πρωί της Παρασκευής ο υπουργός Παιδείας Κων.Αρβανιτόπουλος και ο πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας (ΑΔΙΠ) Ευάγγελος Κουφουδάκης έδωσαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία της εξωτερικής αξιολόγησης που πραγματοποιήθηκε από αξιολογητές του εξωτερικού που επισκέφθηκαν για αυτό το λόγο τα ελληνικά ανώτατα ιδρύματα. Ο υπουργός Παιδείας εμφανίστηκε ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα της αξιολόγησης δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «έχουμε καλά Πανεπιστήμια. Για να γίνουν καλύτερα απαιτείται αξιολόγηση και σύγκριση. Απαιτείται διαφάνεια, λογοδοσία, άρτια διοίκηση, χρηστή χρηματοοικονομική διαχείριση, "απεξάρτηση" από την κρατικοδίαιτη κουλτούρα, από τα ιδεολογήματα της δεκαετίας του '80». Ο Πρόεδρος της ΑΔΙΠ, Καθηγητής κ. Ευάγγελος Κουφουδάκης, δίνοντας αναλυτικά στοιχεία για την αξιολόγηση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, καθώς και για την Ακαδημαϊκή Πιστοποίηση, τόνισε χαρακτηριστικά ότι «ήρθαν οι αξιολογητές από το εξωτερικό και περίμεναν ότι θα συναντήσουν το χάος. Αντίθετα είδαν ότι τα Ελληνικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα λειτουργούν ικανοποιητικά, έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα το ανθρώπινο δυναμικό τους και οι όποιες αδυναμίες τους μπορούν να θεραπευτούν αρκεί να υπάρχει σχέδιο και αποφασιστικότητα». Σχεδόν δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ο υπουργός Παιδείας προχώρησε σε μια μικρή αποτίμηση του έργου στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μεταξύ των οποίων το σχέδιο «Αθηνά», η αξιολόγηση, και ο νέος νόμος-πλαίσιο που συμπλήρωσε το νόμο Διαμαντοπούλου. «Οι μεταρρυθμίσεις αυτές έφεραν αναστάτωση και είχαν ως συνέπεια, πολλές φορές πολιτικό κόστος, γιατί χαλούσαν τη βολή ατόμων και ομάδων. Τις περιμέναμε τις αντιδράσεις και για αυτό το λόγο ήμασταν έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουμε και να περιορίσουμε τις συνέπειες τους. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να φέρνουν αναστάτωση, μπορεί να συνεπάγονται πολιτικό κόστος, αλλά θα οδηγήσουν σε ισχυρότερα Ιδρύματα μέσα στα επόμενα χρόνια» τόνισε ο Κων.Αρβανιτόπουλος. Προχωρά η διαγραφή των «αιώνιων» φοιτητών Σε ό,τι αφορά το μείζον ζήτημα της διαγραφής των λεγόμενων «αιώνιων» φοιτητών από τα μητρώα των πανεπιστημίων ο υπουργός Παιδείας εμφανίστηκε αποφασισμένος να προχωρήσει παρά αντιδράσεις των πανεπιστημίων, τονίζοντας ότι «προχωρούμε με την διαγραφή στο τέλος του 2014 των αιωνίων, ουσιαστικά ανενεργών φοιτητών. Οι σπουδές στο Πανεπιστήμιο και στο ΤΕΙ έχουν διάρκεια ορισμένη, υποχρεώσεις και δικαιώματα». Πηγή: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=314104&catID=14

«Δεν είμαι ειδήμων, περιμένω την αξιολόγηση από την ΑΔΙΠ να μας πει κατά πόσον με αυτά τα τμήματα και με ποια ακόμη συγκροτείται πολυτεχνική σχολή και δεύτερον, αν υπάρχει ανάγκη άλλης μίας πολυτεχνικής σχολής ή αν αυτή η πολυτεχνική σχολή ουσιαστικά θα μας παράξει ανέργους και ούτω καθεξής. Από εκεί κι έπειτα η αρχιτεκτονική σχολή υπήρχε και υπάρχει στο Προεδρικό Διάταγμα και με βάση και τις δημοσιονομικές συνθήκες θα δούμε τη λειτουργία της». Την δήλωση έκανε σήμερα στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος, απαντώντας σε ερώτηση του Βουλευτή Ιωαννίνων της Νέας Δημοκρατίας Σταύρου Καλογιάννη, σχετικά με την ίδρυση Πολυτεχνικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, και υπογράμμισε τα εξής: Α. Να δούμε εν τέλει αυτός ο ακαδημαϊκός χάρτης της χώρας πόσες πολυτεχνικές σχολές μπορεί να σηκώσει, πόσες τέτοιες σχολές έχει ανάγκη η Ελλάδα. Επίσης, ποιο είναι το ποσοστό των ανέργων ή των πτυχιούχων από αυτές τις σχολές που μπορούν να βρουν θέση στην αγορά εργασίας και ένα σωρό από ερωτήματα, τα οποία πρέπει να απαντηθούν, για να έχουμε μια συνολική απάντηση. Β. Ξέρετε ότι ο πειρασμός είναι, όταν προβάλλονται τέτοια αιτήματα τέτοιας φύσεως, να απαντάει κανείς με ένα «ναι» ή με ένα «όχι». Όμως, θέλω να υπενθυμίσω ότι εδώ και μία τριετία έχει αρχίσει μία προσπάθεια συνολικής αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και απαντώντας με ένα μονολεκτικό «ναι» ή «όχι» για την ίδρυση μιας σχολής σε ένα Πανεπιστήμιο ή σε ένα άλλο Πανεπιστήμιο, μπαίνει κανείς στον πειρασμό να πάει ξανά στην απαρχή του φαύλου κύκλου που μας οδήγησε ως εδώ. Γ. Υπό ποια έννοια; Η ανάπτυξη του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας έγινε με έναν τρόπο, ο οποίος δεν λογοδοτούσε ούτε στις ακαδημαϊκές ούτε στις αναπτυξιακές λογικές. Έγινε με έναν τρόπο χωρίς μελέτη, με έναν τρόπο σχεδόν άναρχο. Δ. Αυτό, λοιπόν, το οποίο κάναμε εδώ και μία τριετία είναι να προσπαθήσουμε να εξορθολογήσουμε αυτόν τον ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας βλέποντας συνολικά τις ακαδημαϊκές, τις μαθησιακές ανάγκες, αλλά και τις αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας. Γι’ αυτό είδατε ότι κάναμε τρία πράγματα. Ε. Το πρώτο είναι ότι φέραμε έναν νόμο για τη συνολική αναδιάρθρωση του συστήματος διοίκησης των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας, έναν νόμο-πλαίσιο, ο οποίος υλοποιείται, εφαρμόζεται και νομίζω ότι μετά από ένα-δύο-τρία χρόνια, όπως και ο ίδιος ο νόμος αναφέρει μέσα στις πρόνοιές του, θα υπάρξει μία αξιολόγηση για να δούμε τι έχει λειτουργήσει σωστά και τι χρειάζεται να αλλάξει κ.ο.κ. Αυτό είναι το ένα. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα τα Ιωάννινα, πώς ένα πανεπιστήμιο που λειτουργεί σε υψηλό επίπεδο αναβάθμισε πολιτισμικά, οικονομικά την περιοχή σας. Τώρα ήρθε και η Εγνατία και σας έφερε κοντά μας σε δύο ώρες. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Υπάρχουν δύο πράγματα όσον αφορά το θέμα της διαδραστικής σχέσης –με τσίγκλησε τώρα ο Πρόεδρος- της αμφίδρομης σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα πανεπιστήμιο και σε μια τοπική κοινωνία. Φυσικά, κάθε ίδρυμα και ιδιαίτερα τα περιφερειακά ιδρύματα προσφέρουν, αλλά πρέπει να προσφέρουν με έναν τρόπο ο οποίος να ανταποκρίνεται σε πραγματική αναπτυξιακή στρατηγική, όχι δηλαδή να φτιάχνουμε τμήματα ατάκτως ερριμμένα, για να μπορούμε να ικανοποιούμε ενοικιαζόμενα δωμάτια ή κάποια εστιατόρια τα οποία πρόσκαιρα αναπτύσσουν έναν τζίρο. ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Συμφωνούμε απόλυτα. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Και αυτό γιατί; Γιατί με αυτόν τον τρόπο βλάπτουμε μακροπρόθεσμα το μέλλον των παιδιών. Αυτό το οποίο νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε κατ’ αρχήν είναι να διασφαλίσουμε ότι έχουμε ιδρύματα υψηλής ποιότητας, ανταγωνιστικά, τα οποία αναπτύσσουν την αριστεία και την εξωστρέφεια και έτσι δίνουν ισχυρά πτυχία και οι νέοι και οι νέες μας αύριο θα είναι ανταγωνιστικοί όχι μόνο μέσα στην ελληνική επικράτεια, αλλά και στο ευρωπαϊκό και στο πλανητικό –αν θέλετε- καταμερισμό έργου, γιατί πλέον καθένας από μας είναι πολίτης του κόσμου και συνεπώς, πρέπει να είναι ανταγωνιστικός σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Τα πανεπιστήμιά μας σε γενικές γραμμές είναι καλά ιδρύματα και έχουν θύλακες αριστείας. Εγώ δεν θα διαφωνήσω μαζί σας ότι το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είναι ένα καλό πανεπιστήμιο, ένα πολύ καλό πανεπιστήμιο. Από εκεί και έπειτα, όμως, θα πρέπει να δούμε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να δούμε κατ’ αρχήν –και αυτό δεν είναι μόνο, αν θέλετε, ένα φαινόμενο το οποίο παρατηρείται στον ελληνικό χώρο, χθες συζητούσαμε ακριβώς αυτό στο Συμβούλιο των Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης- τις μελέτες ΠΙΑ και PISA, τις μελέτες του ΟΟΣΑ, όλες αυτές τις μελέτες που μας δείχνουν δύο πράγματα, ότι πρέπει να γίνει μία αντιστοίχιση των προσόντων και των δεξιοτήτων των εκπαιδευόμενων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με αυτά τα οποία η πραγματικότητα πλέον, η οποία αλλάζει με γοργούς ρυθμούς, απαιτεί. Πρέπει πάντοτε να γίνεται αυτή η αντιστοίχιση. Αυτό πάντοτε οδηγεί σε αλλαγές όσον αφορά τη στόχευση και τα γνωστικά αντικείμενα που κάθε εκπαιδευτικό σύστημα δίνει προς τους νέους και τις νέες. Για να μην παρεξηγηθώ, σας λέω ότι η φιλοσοφία μου δεν είναι αυτή, αλλά είναι το ακριβώς αντίθετο, ότι η γνώση δεν είναι μόνο αυτό, δηλαδή η γνώση δεν είναι μόνο μία σχέση αιτίου-αιτιατού ανάμεσα στην εκπαίδευση και στην παραγωγή, στην εκπαίδευση και στην εργασία. Δεν πρέπει η εκπαίδευση να είναι υποσύνολο των αναγκών της εργασίας, κάθε άλλο, γνώση είναι πάντοτε και μία διαδικασία η οποία πρέπει να οδηγεί τον άνθρωπο στην αγωγή, στην αρετή, στην προσπάθεια για την τελείωση ως ατόμου, ως ανθρώπου. Όμως, δεν μπορούμε να αποκόψουμε τα δύο. Έχοντας πει όλα αυτά, λοιπόν, λέμε ότι βλέπουμε και εμείς στην πατρίδα μας, όπως βλέπουμε και σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα –γιατί στα θέματα της παιδείας υπάρχουν εθνικές πολιτικές, άσχετα αν υιοθετούμε τελικά μια συγκριτική μεθοδολογία για να μαθαίνουμε ο ένας από τα λάθη του άλλου και στο τέλος να αναπτύξουμε και μία ευρωπαϊκή στρατηγική στο βαθμό που αυτή είναι εφικτή και δυνατή- όπως και οι υπόλοιποι σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου ποια είναι τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, ποιοι είναι οι αναπτυξιακοί τομείς που πρέπει να αναπτύξουμε, ποιες είναι οι δυνάμεις που έχουμε αυτήν τη στιγμή, για να δώσουμε ώθηση εκεί που έχουμε πράγματι συγκριτικά πλεονεκτήματα. Αυτό εννοώ πέρα από τις κλασικές σπουδές, τις ανθρωπιστικές σπουδές που πρέπει να είναι στην Ελλάδα και όσον αφορά το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα πάντοτε σταθερές στην προσέγγισή μας και πάντοτε να αναπτύσσονται. Όμως, πρέπει να δούμε και τις επιμέρους εκείνες επιστήμες, τις τέχνες, στις οποίες πρέπει να δώσουμε ανάπτυξη. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί πάντοτε θα δείτε ότι και σε κάθε μηχανογραφικό κάνουμε μία αναδιάρθρωση, μία διόρθωση, ανάλογα και με τις ανάγκες που παρουσιάζονται. Για παράδειγμα, βλέπουμε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μία οροφή όσον αφορά τις ανάγκες του δημοσίου στην είσοδο των εκπαιδευτικών γιατί βλέπουμε ότι υπάρχουν πολλοί αδιόριστοι ακόμη. Άρα πρέπει να πούμε στους νέους και τις νέες μας ότι μπορεί να το έχεις αυτό ως όνειρο, αλλά δες και την πραγματικότητα η οποία δείχνει ότι την επόμενη πενταετία αν σε ωθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, είναι πολύ πιθανό να σε εισάγουμε σε ένα τούνελ ανεργίας. Αυτό λοιπόν που λέγεται επαγγελματικός προσανατολισμός που πρέπει να είναι η μέριμνα και η υποχρέωση μίας πολιτείας, πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο. Ένα το κρατούμενο. Το δεύτερο είναι η αξιολόγηση. Αναφέρατε δύο τμήματα τα οποία βρίσκονται στη σχολή των θετικών επιστημών, αλλά αυτά –δεν είμαι ειδήμων, περιμένω ακριβώς την αξιολόγηση από την ΑΔΙΠ- βρίσκονται στην περιφέρεια και όχι στην καρδιά μιας πολυτεχνικής σχολής, όσον αφορά τα γνωστικά τους αντικείμενα. Αυτό λοιπόν που θέλουμε και περιμένουμε από την αξιολόγηση είναι να μας πει κατά πόσον με αυτά τα τμήματα και με ποια ακόμη συγκροτείται πολυτεχνική σχολή και δεύτερον, αν υπάρχει ανάγκη άλλης μίας πολυτεχνικής σχολής ή αν αυτή η πολυτεχνική σχολή ουσιαστικά θα μας παράξει ανέργους και ούτω καθεξής. Από εκεί κι έπειτα η αρχιτεκτονική σχολή υπήρχε και υπάρχει στο Προεδρικό Διάταγμα και με βάση και τις δημοσιονομικές συνθήκες θα δούμε τη λειτουργία της. Πηγή: http://www.esos.gr/arthra/vouli/apo-thn-ekuesh-ths-adip-ejartatai-h-idrysh-polytexnikhs-sxolhs-sto-panepisthmio-ivanninvn

Δείτε την κατάταξη ελληνικών πολυτεχνείων και πολυτεχνικών σχολών σε σχέση με άλλα διεθνή εκπαιδευτικά ιδρύματα. Πολιτικοί Μηχανικοί ΕΜΠ 25ο http://www.topuniversities.com/university-rankings/university-subject-rankings/2013/engineering-civil-and-structural Mηχανολόγοι/Hλεκτρολόγοι Μηχανικοί 101-150 ΕΜΠ 150-200 ΑΠΘ http://www.topuniversities.com/university-rankings/university-subject-rankings/2013/engineering-mechanical?loc=greece&field_ranking_scores_888846=0.4&field_ranking_scores_888851=0.3&field_ranking_scores_888856=0.15&field_ranking_scores_888861=0.15&custom_ranking=&save_my_rankings_data_sort=2%2Casc%2C0&save_my_rankings_data_limit=50&save_my_rankings_data_search=&save_my_rankings_data_start=0 Χημικοί Μηχανικοί Θέσεις 101-150 ΑΠΘ, ΕΜΠ, Πατρα http://www.topuniversities.com/university-rankings/university-subject-rankings/2013/engineering-chemical?loc=Greece&field_ranking_scores_888786=0.4&field_ranking_scores_888791=0.3&field_ranking_scores_888796=0.15&field_ranking_scores_888801=0.15&custom_ranking=&save_my_rankings_data_sort=2%2Casc%2C0&save_my_rankings_data_limit=50&save_my_rankings_data_search=&save_my_rankings_data_start=0 Μηχανικοί Υπολογιστών Θέσεις 101-150 ΕΜΠ http://www.topuniversities.com/university-rankings/university-subject-rankings/2013/computer-science-and-information-systems?loc=Greece&field_ranking_scores_888766=0.4&field_ranking_scores_888771=0.3&field_ranking_scores_888776=0.15&field_ranking_scores_888781=0.15&custom_ranking=&save_my_rankings_data_sort=2%2Casc%2C0&save_my_rankings_data_limit=50&save_my_rankings_data_search=&save_my_rankings_data_start=0 Μηχανικοί Υλικών 151-200 ΑΠΘ http://www.topuniversities.com/university-rankings/university-subject-rankings/2013/materials-sciences?loc=Greece&field_ranking_scores_889046=0.4&field_ranking_scores_889051=0.1&field_ranking_scores_889056=0.25&field_ranking_scores_889061=0.25&custom_ranking=&save_my_rankings_data_sort=2%2Casc%2C0&save_my_rankings_data_limit=50&save_my_rankings_data_search=&save_my_rankings_data_start=0

Την παραίτησή του από το πανεπιστήμιο της Πάτρας προανήγγειλε ο καθηγητής της σεισμολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών Άκης Τσλέντης μιλώντας στην εκπομπή του Γιάννη Γεωργόπουλου "Πράσινο Κόκκινο σε Γαλάζιο Φόντο" στο Ράδιο Γάμμα. Φεύγει όπως είπε πικραμένος, γιατί μετά από αγώνα είκοσι και πλέον χρόνων όταν αρρώστησε από ένα πρόβλημα στις φωνητικές του χορδές τον πέρασαν ΕΔΕ γιατί δεν μπορούσε ένα μικρό διάστημα να κάνει μάθημα! Αυτό ήταν που ξεχείλισε το ποτήρι, σύμφωνα με τον γνωστό καθηγητή Σεισμολογίας, καθώς δέχτηκε "χτυπήματα" την στιγμή που αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα υγείας, και μετά και τον πόλεμο, όπως είπε, που δεχόταν όλα τα χρόνια για το έργο του στο Πανεπιστήμιο Πατρών, τον οδήγησε να πάρει την απόφαση της αποχώρησής του. Πρόλαβε, όπως είπε, να συνδέσει το σεισμολογικό κέντρο στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας με τα σεισμολογικά του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Αθηνών και αυτό που ελπίζει είναι να διατηρήσουν ό,τι έχισε τόσα χρόνια. "Κουράστηκα από ατέλειωτα ξενύχτια και γνώρισα πόλεμο και μοχθηρότητα. Εγώ αποχωρώ για άλλους χώρους, στους οποίους είμαι περιζήτητος", κατέληξε ο κ. Τσελέντης. Πηγή: http://www.newsnow.gr/article/507425/akis-tselentis-apoxoro-apo-to-panepistimio-tis-patras.html