Αναζήτηση στην κοινότητα

Η EuroAsia Interconnector Limited, Φορέας Υλοποίησης του Ευρωπαϊκού Έργου Κοινού Ενδιαφέροντος (ΕΚΕ 3.10) και ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας της Ελλάδας (ΑΔΜΗΕ) ανακοινώνουν την επίτευξη συμφωνίας για τον ορισμό του ΑΔΜΗΕ ως Φορέα Υλοποίησης και Project Promoter του έργου της Ηλεκτρικής Διασύνδεσης μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Στο πλαίσιο αυτό, οι δυο εταιρείες προχώρησαν από κοινού στην ενημέρωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των κυβερνήσεων και εμπλεκόμενων αρχών της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ. Η ανάληψη από τον Διαχειριστή Συστήματος της Ελλάδας του ρόλου του project promoter στο εμβληματικό έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κύπρου και του Ισραήλ στο ευρωπαϊκό ηλεκτρικό σύστημα, μέσω της Ελλάδας, διασφαλίζει την τεχνική και χρηματοδοτική επάρκεια του έργου και θέτει τις βάσεις για την έγκαιρη ολοκλήρωσή του. Υπενθυμίζεται ότι, ήδη, από το 2021 ο ΑΔΜΗΕ συνδράμει το project ως τεχνικός σύμβουλος, έχοντας συνεισφέρει, καθοριστικά, στη σχεδιαστική του ωρίμανση και στη συμβασιοποίηση των κρίσιμων συμβολαίων για την πρόοδό του. Ο Διαχειριστής διαθέτει οικονομική ευρωστία, εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό και δυνατότητες πρόσληψης επιπλέον προσωπικού υψηλής εξειδίκευσης που θα απαιτηθεί για την ωρίμανση του έργου. Περαιτέρω, διαθέτει πολυετή εμπειρία και ισχυρή τεχνογνωσία στην υλοποίηση έργων υψηλής τεχνικής πολυπλοκότητας, όπως η διασύνδεση Αττικής-Κρήτης, τεχνολογίας HVDC, που βρίσκεται σε ώριμη φάση κατασκευής με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2024. Η EuroAsia Interconnector Ltd και ο ΑΔΜΗΕ θα συνεργαστούν στενά, ώστε η ομαλή μετάβαση στο νέο Φορέα Υλοποίησης για το έργο της Ηλεκτρικής Διασύνδεσης Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ να είναι ταχεία όπως απαιτεί το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του έργου και αναμένουν οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Euroasia Interconnector Ltd. από το 2011 που οραματίστηκε το εμβληματικό αυτό project, που θα άρει την ηλεκτρική απομόνωση της Κύπρου και θα ανοίξει μια νέα «ηλεκτρική λεωφόρο» στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει ωριμάσει το έργο με την εκπόνηση όλων των απαραίτητων μελετών, έχει εξασφαλίσει χορηγίες 658 εκατ. ευρώ από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Connecting Europe Facility) και όλες τις απαιτούμενες άδειες για την έναρξη των εργασιών κατασκευής, οι οποίες θα μεταβιβαστούν στον ΑΔΜΗΕ, στο πλαίσιο της μεταξύ τους συμφωνίας. Επιπλέον, έχει συνάψει σύμβαση με την νορβηγική Nexans για το καλωδιακό τμήμα της διασύνδεσης και έχει αναδείξει τη γερμανική Siemens ως προτιμητέο ανάδοχο για την κατασκευή των Σταθμών Μετατροπής. Στην παρούσα φάση, η Siemens εκπονεί τις μελέτες που απαιτούνται για την συμβασιοποίηση και του τμήματος που αφορά τους Σταθμούς Μετατροπής. Ένα έργο ενεργειακής πνοής για την ευρύτερη περιοχή, με συστηματική προσπάθεια ετών, έχει φτάσει πλέον στο κομβικό σημείο έναρξης κατασκευής του. Η ολοκλήρωσή του θα σηματοδοτήσει την ηλεκτρική διασύνδεση της Κύπρου -του τελευταίου μη διασυνδεδεμένου κράτους μέλους της ΕΕ- με το ευρωπαϊκό σύστημα μεταφοράς, διασφαλίζοντας την ισχυρή ενεργειακή θωράκιση του νησιού. Το δε Ισραήλ θα ενισχύσει την ασφάλεια εφοδιασμού του, αποκτώντας τη δυνατότητα να αυξήσει, περαιτέρω και ταχύτερα, τη συμμετοχή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στο ενεργειακό του ισοζύγιο. Ο Μάνος Μανουσάκης, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΑΔΜΗΕ σημείωσε: «Σήμερα είναι μια μεγάλη ημέρα για τον ΑΔΜΗΕ, καθώς από τον νέο του ρόλο αναλαμβάνει την ευθύνη για την υλοποίηση ενός κρίσιμου έργου για την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ. Ευχαριστούμε την EuroAsiα Interconnector για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε. Αναγνωρίζουμε την δουλειά που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια για να φτάσουμε σήμερα στο στάδιο έναρξης κατασκευαστικών εργασιών. Δεσμευόμαστε ότι θα εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να εξασφαλίσουμε τις καλύτερες συνθήκες, ώστε να γίνει η διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ πραγματικότητα το ταχύτερο δυνατό και με τους ευνοϊκότερους όρους». Ο Νάσος Κτωρίδης, Διευθύνων Σύμβουλος της EuroAsia Interconnector Ltd τόνισε: «Νιώθουμε περηφάνια και μεγάλη ικανοποίηση που μετά από 12 χρόνια σκληρής δουλειάς και ολοκλήρωσης του σταδίου ωρίμανσης του έργου, παραδίδουμε στον ΑΔΜΗΕ τη σκυτάλη έναρξης της κατασκευής ενός έργου κορυφαίας ενεργειακής και γεωπολιτικής σημασίας για την Κύπρο, την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Ευρώπη. Η ανάληψη από τον ΑΔΜΗΕ του Φορέα Υλοποίησης του έργου της Ηλεκτρικής Διασύνδεσης, αποτελεί εχέγγυο για την επιτυχημένη ολοκλήρωσή του». Το Έργο της Ηλεκτρικής Διασύνδεσης EuroAsia Interconnector Η EuroAsia Interconnector είναι μια πολυτερματική διασύνδεση 2.000 MW που συνδέει τα εθνικά δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας (Κρήτη) με την Ευρώπη. Η EuroAsia Interconnector είναι η μεγαλύτερη, με 890 km και βαθύτερη, έως 3.000 m, διασύνδεση HVDC στον κόσμο. Τερματίζει την ενεργειακή απομόνωση της Κύπρου, διασφαλίζει την ασφάλεια του εφοδιασμού για το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα και δημιουργεί μια αξιόπιστη πράσινη διασύνδεση για την Ευρώπη. Μειώνει σημαντικά τις εκπομπές CO2 και εξυπηρετεί το όραμα της «Πράσινης Συμφωνίας» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το EuroAsia Interconnector είναι ένα κορυφαίο Ευρωπαϊκό Έργο Κοινού Ενδιαφέροντος (PCl) και συμπεριλήφθηκε και στις πέντε λίστες PCl από το 2013. Μετά την έγκριση της επιχορήγησης CEF ύψους 658 εκατ. ευρώ από τον Ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό μηχανισμό «Συνδέοντας την Ευρώπη» και 100 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, η EuroAsia Interconnector προχωρά στη φάση κατασκευής. View full είδηση

Το Ισραήλ, ως άνυδρη χώρα, αναγκάστηκε από πολύ νωρίς, εδώ και τουλάχιστον εξήντα χρόνια, να αναζητήσει λύσεις για να αυξήσει την επάρκεια και να μειώσει τη σπατάλη νερού. Επένδυσε για δεκαετίες στην έρευνα και την κατασκευή υποδομών και πλέον θεωρείται πρωτοπόρο σε πολλούς τομείς, όπως η αφαλάτωση και η στάγδην άρδευση. Σήμερα ετοιμάζεται για ακόμα ένα άλμα: να γίνει, από το 2026, η πρώτη χώρα στον κόσμο στην οποία το 100% της κατανάλωσης για την ύδρευση και τη βιομηχανία θα προέρχεται από αφαλάτωση και το 2030 η πρώτη στην οποία σχεδόν το 100% των αστικών λυμάτων θα επαναχρησιμοποιείται μετά από επεξεργασία στη γεωργία. Εως το 2005, η κύρια πηγή νερού στο Ισραήλ ήταν η θάλασσα (έτσι ονομάζεται η λίμνη) της Γαλιλαίας. Το 2002, έπειτα από μια παρατεταμένη λειψυδρία, η χώρα αποφάσισε να προχωρήσει στην κατασκευή μεγάλων μονάδων αφαλάτωσης κατά μήκος των ακτών της. Οπως εξηγεί στην «Κ» η Ολγα Σλέπνερ, από την Αρχή Υδάτων του Ισραήλ, μέσα σε δέκα χρόνια κατασκευάστηκαν στη χώρα πέντε μεγάλα εργοστάσια: το πρώτο το 2005 στο Ασκελον (115 εκατ. m3/έτος), ακολουθούμενο από το Παλμαχίμ το 2007 (90 εκατ. m3/έτος), τη Χαντέρα το 2010 (137 εκατ. m3/έτος), το Σορέκ το 2013 (150 εκατ. m3/έτος) και το Ασντόντ το 2015 (100 εκατ. m3/έτος). Το μοντέλο που ακολούθησε το Ισραήλ για την τόσο ταχεία ανάπτυξη των υποδομών είναι η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα: όλες οι μονάδες αφαλάτωσης είναι ιδιωτικές (ανήκουν σε δύο εταιρείες) και κατασκευάστηκαν σε σύμπραξη με το δημόσιο (ΣΔΙΤ). Το συμβόλαιο περιλαμβάνει τη συντήρηση και λειτουργία των εργοστασίων για 25 έτη και την πώληση του νερού στο κράτος σε μια συγκεκριμένη τιμή (τη στιγμή αυτή, 0,50 ευρώ/κυβικό, από 0,70 πριν από πέντε χρόνια). Παράλληλα, εδώ και δεκαετίες η χώρα προχώρησε σε μια πολύ μεγάλη αναδιάταξη των υποδομών της, προκειμένου να αντιμετωπίσει το ελλειμματικό ισοζύγιο του πλουσιότερου σε νερό Βορρά και εντελώς άνυδρου Νότου: δημιούργησε μέσω της κρατικής εταιρείας υδάτων Mekorot έναν «εθνικό μεταφορέα», ένα ενιαίο δίκτυο που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, επιτρέποντας και την ενιαία τιμολόγηση του νερού, από όποια πηγή και αν προέρχεται. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Σήμερα βρίσκεται υπό κατασκευήν το μεγαλύτερο εργοστάσιο αφαλάτωσης στον κόσμο στο Σορέκ με στόχο να λειτουργήσει το 2023, το οποίο θα παράγει 200 εκατ. m3/έτος. Επίσης σε διαδικασία διαγωνισμού βρίσκονται ακόμα δύο μονάδες, μία βόρεια της Χάιφα για επιπλέον 100 εκατ. m3/έτος και η επέκταση του Ασντόντ για επιπλέον 100 εκατ. m3/έτος. Με αυτόν τον τρόπο, αναφέρει η κ. Σλέπνερ, το Ισραήλ θα καλύψει με αφαλάτωση έως το 2026 το 100% των αναγκών ύδρευσης, από 80% σήμερα. 100% των αναγκών του για την ύδρευση και τη βιομηχανία θα καλύπτει το Ισραήλ μέσω αφαλάτωσης από το 2026. Θα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα το πετύχει. Πώς λειτουργούν όμως αυτές οι μεγάλες μονάδες αφαλάτωσης; Η επίσκεψη στη μονάδα της Χαντέρα (η οποία εξυπηρετεί περίπου 1,2 εκατ. πολίτες) δίνει την ευκαιρία να απαντηθούν αρκετές απορίες. «Το θαλασσινό νερό στην περιοχή μας έχει υψηλή αλατότητα, περίπου 40.000ppm (μέρη διαλυμένων αλάτων ανά εκατομμύριο), και μέσω της μονάδας γίνεται 240 ppm», εξηγεί η Μίριαμ Mπρουσιλόβσκι, τεχνική διευθύντρια της IDE (εταιρείας που διαχειρίζεται τρεις από τις πέντε μονάδες αφαλάτωσης της χώρας). «Το νερό έρχεται στη μονάδα μέσω τριών αγωγών, μήκους 1,25 χλμ., από βάθος 15 μέτρων. Η απορρόφηση είναι αργή, περίπου 45.000 m3/ώρα (περίπου μία πισίνα το λεπτό), ώστε να μην απορροφώνται ψάρια. Κατόπιν υφίσταται δύο στάδια προεπεξεργασίας που απομακρύνουν κάθε σωματίδιο. Στη συνέχεια το νερό αφαλατώνεται μέσω αντίστροφης ώσμωσης. Κατά τη διαδικασία αυτή ανακτάται το 45% της ενέργειας που χρειάζεται το εργοστάσιο. Το μισό από το νερό που απορροφάται από τη θάλασσα μετατρέπεται σε πόσιμο, ενώ το άλλο μισό είναι “συμπυκνωμένο”, καθώς έχει το σύνολο του αλατιού. Αυτό επιστρέφεται στη θάλασσα μπροστά στο εργοστάσιο, όπου αναμειγνύεται με το νερό που χρησιμοποιείται για την ψύξη του παρακείμενου εργοστασίου». Το αλμόλοιπο Οσον αφορά την επίδραση του αλμολοίπου (δηλαδή του υπολείμματος της επεξεργασίας στο εργοστάσιο αφαλάτωσης) στο θαλάσσιο περιβάλλον, η εταιρεία υποστηρίζει ότι είναι από τα ζητήματα που έχουν πλέον επιλυθεί. «Γίνεται έλεγχος δύο φορές το έτος, με δείγματα από το νερό και τους οργανισμούς του πυθμένα. Το αλμόλοιπο έχει 80.000 ppm αλάτων όταν εισέρχεται στη θάλασσα και σε απόσταση δέκα μέτρων από την έξοδο έχει μόλις 1% περισσότερη αλατότητα από το θαλασσινό νερό», λέει η κ. Mπρουσιλόβσκι. «Τα χημικά που χρησιμοποιούνται στην επεξεργασία του νερού, λ.χ. για να εμποδίζεται η σκλήρυνση των μεμβρανών της αντίστροφης ώσμωσης, είναι κάτω από τα επιτρεπόμενα όρια, τα οποία αναθεωρούνται ανά κάποια χρόνια, ανάλογα με την εξέλιξη της επιστήμης». Πάντως κανένα από τα εργοστάσια αφαλάτωσης δεν βασίζεται στη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για να καλύπτει τις ανάγκες του (χρησιμοποιεί ρεύμα από το δίκτυο). «Το νέο εργοστάσιο στο Σορέκ θα καλύπτει μέρος των αναγκών του από φωτοβολταϊκά. Το ενεργειακό κόστος είναι σήμερα 3,3 KW/m3 νερού, από 4-4,5 KW/m3 πριν από λίγα χρόνια, και στα νέα εργοστάσια θα είναι στα 2,9 KW/m3», εξηγεί η εκπρόσωπος της IDE. Τέλος, όσον αφορά τις 53.000 μεμβράνες που χρησιμοποιούνται στο εργοστάσιο της Χαντέρα, περίπου το 12% ανανεώνεται κάθε δέκα χρόνια και συνήθως πωλείται σε εταιρείες που έχουν ανάγκη για παραγωγή χαμηλότερης ποιότητας νερού. Υδάτινες «γέφυρες» με Ιορδανία και Παλαιστίνη Στις άνυδρες περιοχές, η διαχείριση του νερού είναι ζήτημα επιβίωσης. Στη συγκεκριμένη «γειτονιά» του κόσμου, η διαχείριση του νερού της Θάλασσας της Γαλιλαίας και του ποταμού Ιορδάνη υπήρξε ήδη από τη δεκαετία του ’60 πηγή έντασης ή συγκρούσεων ανάμεσα στο Ισραήλ, στη Συρία, στον Λίβανο και στην Ιορδανία. Σήμερα το Ισραήλ έχει υπογράψει δύο συμφωνίες για την παροχή νερού στην Ιορδανία και στην Παλαιστινιακή Αρχή. Στην πρώτη περίπτωση, το Ισραήλ συμφώνησε να παρέχει 100 εκατ. m3 ετησίως από τη Θάλασσα της Γαλιλαίας (στην Ιορδανία, το «κενό» μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης νερού είναι 500 εκατ. m3/ετησίως). Το νερό παρέχεται με την εξής συμφωνία: τα πρώτα 50 εκατ. m3 ετησίως προς 0,04 ευρώ/m3 και οτιδήποτε πάνω από αυτό προς 0,80 ευρώ/m3. «Η τιμή του νερού είναι χαμηλή γιατί αυτή τη στιγμή είναι παράγοντας ειρήνης ανάμεσα στις δύο χώρες», λέει ο Λιόρ Γκούτμαν, εκπρόσωπος της Mekorot. Οι δύο χώρες συζητούσαν πριν από λίγα χρόνια την κατασκευή κοινού εργοστασίου αφαλάτωσης, όμως η συμφωνία δεν προχώρησε. Το αίτημα για αύξηση της μεταφοράς νερού από τη Γαλιλαία στην Ιορδανία είναι ενδεχομένως και ένας από τους λόγους (μαζί με τον περιβαλλοντικό) για τους οποίους η Mekorot προχώρησε σε ένα μεγάλο έργο, για τη μεταφορά αφαλατωμένου νερού στη Θάλασσα της Γαλιλαίας: σε πρώτη φάση 120 εκατ. m3/έτος. Το έργο, που κόστισε 250 εκατ. ευρώ, θα λειτουργήσει δοκιμαστικά τον Νοέμβριο. Στην περίπτωση της Παλαιστινιακής Αρχής, η κατάσταση είναι σαφώς πιο περίπλοκη. Η διαχείριση των υδατικών πηγών της Παλαιστίνης είναι πηγή συγκρούσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές ήδη από τη δεκαετία του ’60. Με τη Συμφωνία του Οσλο τέθηκαν συγκεκριμένοι περιορισμοί στις απολήψεις νερού μέσω γεωτρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Οχθη και το Ισραήλ δεσμεύτηκε για την παροχή συγκεκριμένης ποσότητας νερού. Σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, το Ισραήλ εκμεταλλεύεται μέσω γεωτρήσεων το μεγαλύτερο μέρος των υπόγειων υδάτων της Λωρίδας της Γάζας, ενώ στην Παλαιστινιακή Αρχή εμποδίζεται η διάνοιξη νέων γεωτρήσεων, με αποτέλεσμα τα παλαιστινιακά εδάφη να αντιμετωπίζουν οξύ πρόβλημα. Από την πλευρά του το Ισραήλ υποστηρίζει ότι έχει μειώσει τις απολήψεις μέσω γεωτρήσεων και παρέχει στην Παλαιστινιακή Αρχή πολύ περισσότερο νερό από όσο ορίζει η Συμφωνία του Οσλο. Αρδευση από λύματα Στο Ισραήλ οι ανάγκες ύδρευσης αντιπροσωπεύουν το 40% της συνολικής κατανάλωσης νερού. Το 51% όμως αφορά την άρδευση. Στον τομέα αυτό η χώρα πρωτοπορεί τεχνολογικά, έχοντας αναπτύξει τη στάγδην άρδευση και άλλες μεθόδους περιορισμού της σπατάλης νερού εδώ και δεκαετίες, καταφέρνοντας να καλλιεργήσει μεγάλα τμήματα της ερήμου. Επιπλέον, μεγάλο μέρος των αναγκών (45%) καλύπτεται από επεξεργασμένα λύματα, τα οποία διοχετεύονται στις αγροτικές περιοχές με χωριστό δίκτυο. «Περίπου το 87% των λυμάτων στη χώρα καθαρίζονται και χρησιμοποιούνται στη γεωργία. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο, με δεύτερο υψηλότερο την Ισπανία με 20%», εξηγεί ο Λιορ Γκούτμαν, εκπρόσωπος της Mekorot (σ.σ. στην Ελλάδα η επαναχρησιμοποίηση νερού για άρδευση είναι κάτω από 1%). «Το νερό που αντλείται από τη θάλασσα είναι σε 4 ώρες από τη Μεσόγειο στα σπίτια μας. Επειτα από 72 ώρες αφότου καταλήξει στην αποχέτευση έχει καθαριστεί και χρησιμοποιείται στη γεωργία, έως και 470 χλμ. μακριά. Εως το 2030 θα καθαρίζεται σχεδόν το σύνολο των λυμάτων και θα μεταφέρεται και στις πιο απομακρυσμένες καλλιέργειες για άρδευση, υποκαθιστώντας την ανάγκη για γεωτρήσεις». Η Netafim είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο στην ανάπτυξη συστημάτων άρδευσης. «Ολα έγιναν από ανάγκη», λέει ο Γκαλ Τζόρνταν, αντιπρόεδρος της εταιρείας. «Σήμερα το 95% της γεωργίας στο Ισραήλ χρησιμοποιεί στάγδην άρδευση. Παράλληλα, αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό του επαναχρησιμοποιούμενου νερού στην άρδευση, 30% το 2015, 45% σήμερα. Σε όλο τον πλανήτη η κλιματική αλλαγή αλλάζει τις συνθήκες για τη γεωργία. Ο τρόπος που χρησιμοποιείται σήμερα θα είναι επαρκής για ακόμη 5-7 χρόνια, αλλά δεν θα μπορεί να λειτουργήσει σε 15 χρόνια. Η αλλαγή δεν θα έρθει μόνο μέσα από τους αγρότες, αλλά και τις ιδιωτικές εταιρείες και τις κυβερνήσεις. Σήμερα μιλάμε για «γεωργία ακριβείας», δηλαδή τη χρήση τεχνολογίας πληροφοριών ώστε να εξασφαλίζεται ότι η καλλιέργεια και το έδαφος θα λάβει αυτό ακριβώς που χρειάζεται για τη μεγιστοποίηση της παραγωγής, ελαχιστοποιώντας το περιβαλλοντικό αποτύπωμα». Μια από τις εταιρείες που συνεργάζεται η Netafim στη χώρα μας είναι η Agrohellas στην Ορεστιάδα, πετυχαίνοντας 68% μικρότερη κατανάλωση νερού για την καλλιέργεια ρυζιού. Πολλά βήματα μπροστά στη διαχείριση υδάτων Το υπόλοιπο της αφαλάτωσης (νερό με διπλάσια αλατότητα) επιστρέφει στη θάλασσα στη Χαντέρα (αριστερά). Στο εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων Σαφντάν (κέντρο) καταλήγουν τα λύματα του Τελ Αβίβ μέσω ενός τεράστιου αγωγού. Δίπλα στη θάλασσα της Γαλιλαίας (δεξιά) υπάρχουν εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού, που καλύπτουν τις ανάγκες του βόρειου Ισραήλ. View full είδηση

Σε συμφωνία στρατηγικής συμμετοχής του ΑΔΜΗΕ στο μετοχικό κεφάλαιο της EuroAsia Interconnector, Φορέα Υλοποίησης της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, κατέληξαν οι διοικήσεις των δύο εταιρειών, την Τετάρτη, 28 Ιουνίου 2023. Η είσοδος του Διαχειριστή, με ποσοστό 25%, στο εμβληματικό έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κύπρου και του Ισραήλ στο ευρωπαϊκό ηλεκτρικό σύστημα, μέσω της Ελλάδας, διασφαλίζει την τεχνική και χρηματοδοτική επάρκεια του έργου και θέτει τις βάσεις για την έγκαιρη ολοκλήρωσή του έως το 2027 Ήδη, από το 2021, ο ΑΔΜΗΕ συνδράμει το έργο ως τεχνικός σύμβουλος, έχοντας συμβάλει, καθοριστικά, στη σχεδιαστική ωρίμανση και στη χρηματοδοτική του ενίσχυση από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό Connecting Europe Facility (CEF), με 657 εκατ. ευρώ. Η είσοδος του ΑΔΜΗΕ στο μετοχικό κεφάλαιο της EuroAsia Interconnector ικανοποιεί την απαίτηση της Γενικής Διεύθυνσης Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (DG ENER) για τη μετοχική συμμετοχή Διαχειριστή Συστήματος Μεταφοράς (TSO) ως εγγυητή για την ηλεκτρική ασφάλεια των τριών κρατών της Ανατολικής Μεσογείου. Η μετοχική συμμετοχή του Διαχειριστή, η οποία θα ολοκληρωθεί μετά τη διαδικασία δέουσας επιμέλειας (due diligence) το προσεχές διάστημα, αναμένεται να αποτελέσει παράγοντα επιτάχυνσης για την υπογραφή των συμβάσεων με τους αναδόχους που έχουν αναδειχθεί μετά από διαγωνιστική διαδικασία, για τα υποβρύχια καλώδια και τους σταθμούς μετατροπής σε Κρήτη και Κύπρο. Η ολοκλήρωση του έργου θα σηματοδοτήσει την ηλεκτρική διασύνδεση της Κύπρου – του τελευταίου μη διασυνδεδεμένου κράτους μέλους της ΕΕ – με το ευρωπαϊκό σύστημα μεταφοράς, διασφαλίζοντας την ισχυρή ενεργειακή θωράκιση του νησιού. Το δε Ισραήλ, που επίσης δεν διαθέτει καμία ηλεκτρική διασύνδεση με τους γείτονές του, θα ενισχύσει την ασφάλεια εφοδιασμού του, αποκτώντας τη δυνατότητα να αυξήσει, περαιτέρω και ταχύτερα, τη συμμετοχή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στο ενεργειακό του ισοζύγιο. View full είδηση

Κύπρος, Ελλάδα, Ισραήλ και Ιταλία προωθούν τους σχεδιασμούς τους για δημιουργία υποθαλάσσιου αγωγού από το κοίτασμα Λεβιάθαν που βρίσκεται στην ΑΟΖ του Ισραήλ μέχρι το Πρίντεζι της Ιταλίας. Οι γενικοί διευθυντές των υπουργείων Ενέργειας των τεσσάρων χωρών, συναντήθηκαν σήμερα στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες και συζήτησαν τους σχεδιασμούς για κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου, μήκους δύο χιλιάδων χιλιομέτρων. Η συνάντηση στη βελγική πρωτεύουσα, είναι προπαρασκευαστική της συνόδου των τεσσάρων υπουργών Ενέργειας, τον ερχόμενο μήνα, στο Ισραήλ. Στόχος είναι η δημιουργία αγωγού από το κοίτασμα Λεβιάθαν, ο οποίος θα περάσει από Κύπρο και Ελλάδα και θα ενωθεί με τον αγωγό IGI, ο οποίος καταλήγει στην Ιταλία. Ο αγωγός θα μπορεί να συνδέσει το Λεβιάθαν με το κυπριακό κοίτασμα "Αφροδίτη", καθώς και άλλα κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στην περιοχή της Ελλάδας και της Ιταλίας, με σκοπό να τροφοδοτήσει την ευρωπαϊκή αγορά. Σύμφωνα με τις πρώτες τεχνοκρατικές μελέτες, η δημιουργία του αγωγού είναι τεχνικά εφικτή και οικονομικά βιώσιμη. Εξάλλου, η μεγάλη γαλλική εταιρεία TOTAL, προετοιμάζεται να προχωρήσει σε γεώτρηση στο κυπριακό τεμάχιο "11", που γειτνιάζει με το αιγυπτιακό κοίτασμα Ζοr, στο οποίο εντοπίστηκαν το 2015 οι μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου στη Μεσόγειο. Πηγή: http://www.ered.gr/e..._/#.WIcj-1OLS70 Click here to view the είδηση

Στην έρημο Νεγκέβ κατασκευάζεται ένας σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ο οποίος θα διαθέτει τον υψηλότερο ηλιακό πύργο του κόσμου.Ο ηλιακός σταθμός ισχύος 121 μεγαβάτ, με την ονομασία Ηλιακός Πύργος Ασαλίμ, αποτελεί το μεγαλύτερο έργο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας του Ισραήλ μέχρι σήμερα. Όταν ξεκινήσει λειτουργία το 2018, ο σταθμός θα διαθέτει τον μεγαλύτερο ηλιακό πύργο του κόσμου, ύψους 250 μέτρων. Το συγκεκριμένο έργο εκτιμάται ότι θα δώσει στο Ισραήλ μια τεράστια ώθηση προς το στόχο του να καλύπτει το 10% των ενεργειακών του αναγκών με ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2020 ενώ θα τροφοδοτήσει με ενέργεια περίπου 130.000 νοικοκυριά.Ο σταθμός ηλιακής ενέργειας θα διαθέτει ένα πεδίο έκτασης 740 στρεμμάτων με πάνω από 50.000 κάτοπτρα, τα οποία αντανακλούν την ενέργεια του ήλιου πίσω στον πύργο που βρίσκεται σε κεντρική τοποθεσία. Όταν τεθεί σε πλήρη λειτουργία, ο ηλιακός πύργος θα παράγει περίπου 310 μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία ισοδυναμεί με περίπου το 1,6% των ενεργειακών αναγκών της χώρας, σύμφωνα με την Αρχή Ηλεκτρισμού του Ισραήλ.Ο πύργος Ασαλίμ θα πλαισιωθεί από μία μονάδα που θα αποθηκεύει ηλιακή ενέργεια μετά τη δύση του ηλίου, και μία τρίτη τοποθεσία με φωτοβολταϊκά, με την χρηματοδότηση των εταιρειών BrightSource Energy, General Electric και του Ταμείου Επενδύσεων Υποδομών και Ενέργειας ΝΟΥ. Το έργο μπορεί να διαθέτει το υψηλότερο ηλιακό πύργο του κόσμου, αλλά ο μεγαλύτερος σταθμός συγκεντρωμένης ηλιακής ενέργειας βρίσκεται στο Ντουμπάι, με ισχύ 1.000 μεγαβάτ. Πηγή: http://greenagenda.g... Περισσότερα και φώτο: http://www.dailymail...olar-tower.html http://www.independe...s-a7510901.html Click here to view the είδηση

Ένα σπαθί, πιθανότατα της περιόδου των Σταυροφοριών, βρήκε ένας ερασιτέχνης δύτης την περασμένη Πέμπτη στα ανοιχτά των ακτών του βορείου Ισραήλ. Το σπαθί βρέθηκε σε απόσταση 200 μέτρων από την ακτή και σε βάθος 4 μέτρων. Φαίνεται να είναι σε εξαιρετικά καλή κατάσταση, αν και καλυμμένο εντελώς από θαλάσσιους οργανισμούς, παρά τα περίπου 900 χρόνια που εκτιμάται πως έχουν περάσει από τότε που βρέθηκε εκεί. Το σπαθί βρέθηκε από τον Σλόμι Κατζίν, κάτοικο της Ατλίτ, που βουτούσε στην περιοχή για ψάρεμα. Ο παρατηρητικός δύτης βρήκε και άλλα αντικείμενα, και η ισραηλινή αρχαιολογική υπηρεσία δεν αποκαλύπτει το ακριβές σημείο, λόγω φόβων περί προσέλευσης αρχαιοκάπηλων. Πάντως, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Haaretz, πρόκειται για ένα πολύ παλιό αγκυροβόλιο. Εκεί έχουν βρεθεί επίσης λίθινες και σιδερένιες άγκυρες, καθώς και ευρήματα της βυζαντινής περιόδου. Η ανακάλυψη ήταν σε μεγάλο βαθμό θέμα τύχης, καθώς ο Κατζίν βουτούσε εκεί τη στιγμή που η κίνηση των κυμάτων ήταν τέτοια που αποκάλυψε το σπαθί. Ο Κατζίν φοβήθηκε πως το σπαθί μπορεί να ξαναχανόταν, οπότε το ανέσυρε ο ίδιος και ενημέρωση την αρχαιολογική υπηρεσία, η οποία ανακοίνωσε την ανακάλυψη τη Δευτέρα. Δεδομένου ότι είναι καλυμμένο εντελώς είναι δύσκολο να διαπιστωθεί η ακριβής προέλευσή του- ωστόσο οι αρχαιολόγοι θεωρούν πως ανήκε σε σταυροφόρο για μια σειρά λόγων. Israel's Antiquities Authority via AP Σημειώνεται πως τα σπαθιά της περιόδου (οι Σταυροφορίες κράτησαν από το 1095 μέχρι το 1291) στην περιοχή, τόσο των χριστιανών σταυροφόρων όσο και των μουσουλμάνων (Μαμελούκων, Αγιουβιδών) ήταν παρόμοια, με ευθείες λεπίδες, 73- 90 εκατοστών (αν και τα μήκη ή οι λαβές μπορούσαν να διαφέρουν). Σε κάθε περίπτωση, χρειάζονται ακόμα πολλές έρευνες για να διαπιστωθεί με (σχετική, έστω) βεβαιότητα η προέλευσή του. View full είδηση

Η μεταφορά φυσικού αερίου από το Ισραήλ αποτελεί μια σοβαρή προοπτική τόσο για την Ελλάδα όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό προγραμματίζεται επίσημη επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου στη χώρα, το δεύτερο δεκαπενθήμερου του Μαρτίου. Ο κ. Παυλόπουλος έχει προσκληθεί από τον Ισραηλινό Πρόεδρο μέσω του Έλληνα Πρωθυπουργού, που έχει επισκεφθεί το Ισραήλ δύο φορές μέσα σε τρεις μήνες. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, θέτοντας ως προτεραιότητα την προώθηση των εθνικών συμφερόντων, αναμένεται να βρεθεί τον επόμενο μήνα στο Ισραήλ για να συζητήσει το κρίσιμο αυτό ζήτημα. Τα δύο σενάρια Στο επίκεντρο των συνομιλιών βρίσκονται δύο σενάρια. Το πρώτο αφορά τη μεταφορά φυσικού αερίου μέσω υποθαλάσσιου αγωγού και το δεύτερο μέσω πλοίων φυσικού αερίου (LPG/LNG). Το πρώτο σχέδιο κρίνεται στη παρούσα φάση λίαν κοστοβόρο, λόγω των χαμηλών τιμών των ορυκτών καυσίμων, του μεγάλου βάθους της θάλασσας αλλά και του υψηλού κόστους της επένδυσης. Πρόκειται για τον υποθαλάσσιο αγωγό EASTMED, ο οποίος θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Ισραήλ στην Κύπρο και από εκεί στην Κρήτη και την Πελοπόννησο. Ο αγωγός αυτός θα μπορούσε να συνδεθεί με τον Διαδριατικό Αγωγό φυσικού αερίου (TAP), το ελληνικό τμήμα του οποίου θα αρχίσει να κατασκευάζεται τους επόμενους μήνες. Ο TAP θα ξεκινήσει από τους Κήπους στα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία. Από εκεί το χερσαίο τμήμα του TAP θα διασχίσει όλη τη Βόρεια Ελλάδα, την Αλβανία και θα καταλήξει στις ακτές της Αδριατικής. Το υποθαλάσσιο τμήμα του αγωγού θα ξεκινήσει κοντά στην αλβανική πόλη Φίερι και θα διασχίσει την Αδριατική για να συνδεθεί στο ιταλικό δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου στη Νότια Ιταλία και εν συνεχεία να διαχυθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Επίσης, υπάρχει προοπτική σύνδεσης του αγωγού TAP μέσω κάθετου αγωγού με τη Βουλγαρία, ώστε να γίνει ταχύτερη διοχέτευση φυσικού αερίου στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα της διασύνδεσης των αγωγών με αφετηρία το EASTMED, αν και χαρακτηρίζεται από υψηλό κόστος, αποτελεί μια σοβαρή γεωστρατηγική επένδυση όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη. Διότι έτσι θα επιτευχθεί η απεξάρτηση της Ευρώπης τόσο από τον προμηθευτή, Ρωσία, όσο και από τον διαμετακομιστή, Τουρκία, που μεταφέρει το αζέρικο αέριο μέσω του αγωγού TANAP. Το δεύτερο σενάριο αφορά τη μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω πλοίων στον σταθμό αποθήκευσης αερίου στη Ρεβιθούσα. Το εν λόγω σχέδιο είναι λιγότερο κοστοβόρο όσο και χρονοβόρο και συνεπώς πιο άμεσα υλοποιήσιμο. Βάσει όλων των ανωτέρω, γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι μια ενεργειακή συνεργασία της Αθήνας με το Τελ Αβίβ μπορεί να αποφέρει πλείστα οφέλη στην Ελλάδα, όχι μόνο για την ικανοποίηση των εσωτερικών της αναγκών αλλά και για την αύξηση του ειδικού γεωπολιτικού της βάρους. Πηγή: http://www.euractiv....iou-apo-israil/ Click here to view the είδηση