Προσμέτρηση στον Σ.Δ. των τοίχων κλειστού ισόγειου χώρου

[adadim]

Μου είπε η ελέκτρια μηχανικός σε μια καινούργια άδεια που βγάζω πως προσμετράται στον ΣΔ το εμβαδό των εξωτερικών τοίχων του κλειστού ισόγειου κλειστού χώρου στάθμευσης . Μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί και μου αλλάζει όλη τη μελέτη και είναι η πρώτη φορά που μου το ζητάνε (έχω βγάλει άλλες 3άδειες με παρόμοια χαρακτηριστικά χωρίς πρόβλημα ).

Καμιά βοήθεια ;

[doreta]

Εννοείται ότι δεν μετράει στη δόμηση αν έχεις κάνει και συμβολαιογραφική πράξη. Μόνο στην κάλυψη και στον όγκο. Πες της το εμβαδόν ενός χώρου δεν είναι το καθαρό αλλά με τους εξωτερικούς τοίχους... Αλλιώς όλα θα τα υπολογίζαμε χωρίς αυτούς και θα είμασταν πολύ ευτυχισμένοι...

[adadim]

Η συγκεκριμένη είναι λίγο στριμμένη . Πώς μπορώ να της το αποδείξω ; Υπάρχει πουθενά στη νομοθεσία που να αναφέρει κατηγορηματικά ότι δεν προσμετρούνται οι τοίχοι των ισογείων γκαράζ στον ΣΔ;

[TheoTDM900]

ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

 

ΑΡΙΘΜ. 5496/1999

 

 

 

 

 

Πρόεδρος: Θεόδωρος Παπαγιαννάκης

 

Εισηγητής: Δημήτριος Μουστάκας, Εφέτης

 

Δικηγόροι: Αθανάσιος Παπούλιας, Νικόλαος Ψυχογιός

 

 

 

 

 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΤΟΣ 1999 ΣΕΛΙΔΑ 1619

 

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΕΤΟΣ 1999 ΣΕΛΙΔΑ 327

 

 

 

 

 

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ, 1,2 παρ. 1, 4 παρ. 5 και 13 ν. 3741/1929, συνεπάγεται ότι, στην περίπτωση της οριζόντιας ιδιοκτησίας ιδρύεται κατά κύριο μεν λόγο χωριστή (διηρημένη) κυριότητα σε όροφο ή διαμέρισμα οικοδομής, παρεπομένως δε αναγκαστική συγκυριότητα, που αποκτάται αυτοδίκαια, κατ΄ανάλογη με τη συμμετοχή τους (εξ αδιαιρέτου) στο οικόπεδο μερίδα, στ α μέρη του όλου ακινήτου που χρησιμεύουν σε κοινή, από όλους τους οροφοκτήτες χρήση, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται κατά ενδεικτική στις διατάξεις αυτές απαρίθμηση, το έδαφος, οι αυτές κ.λπ. Ο προσδιορισμός των κοινοχρήστων και κοινοκτήτων μερών γίνεται είτε με την συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία, είτε με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ όλων των οροφοκτητών, κατά το άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 37411929 <περί>. ΑΝ αυτό δεν γίνει, δηλαδή δεν ορίζεται τίποτε στην ανωτέρω δικαιοπραξία ούτε υπάρχουν ιδιαίτερες συμφωνίες, τότε ισχύει ο προσδιορισμός που προβλέπεται από τις πιο πάνω διατάξεις. Το ίδιο συμβαίνει, δηλαδή ισχύει ο προσδιορισμός που προβλέπεται από τις αναγκαστικού δικαίου πολεοδομικές διατάξεις του νόμου όταν οι πιο πάνω δικαιοπραξίες και συμφωνίες αντίκεινται στις διατάξεις αυτές, όταν δηλαδή ο προσδιορισμός των κοινοχρήστων κατ΄ έκταση και περιεχόμενο μερών, με βάση τις ανωτέρω συμφωνίες, έρχεται σε αντίθεση με ρητή πολεοδομική διάταξη του νόμου, που απαγγέλλει ρητώς ή σαφώς την ακυρότητα. Τέτοια διάταξη είναι και εκείνη του άρθρου 1 παρ. 5 του ν. 960/1979 <περί> όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του ν. 1221/1981. Σύμφωνα με την τελευταία αυτή διάταξη <αι τυχόν δημιουργούμεναι θέσεις σταθμεύσεως εις τον ελεύθερον ισόγειον χώρον του κτιρίου, όταν τούτο κατασκευάζεται επί υποστυλωμάτων (Pilotis) κατά τις ισχύουσες διατάξεις, δεν δύνανται να αποτελέσουν διηρημένες ιδιοκτησίες, οπότε στην περίπτωση αυτή οι εν λόγω θέσεις σταθμεύσεως (που βρίσκονται στον ελεύθερο ισόγειο χώρο του κτιρίου) περιλαμβάνονται στους κοινόχρηστους χώρους της οικοδομής, ανεξαρτήτως του ποια συμφωνία υπάρχει γι΄ αυτές και ανήκουν, συνεπώς, στους οροφοκτήτες, κατά λόγο της μερίδας τους, κατά τα ανωτέρω (ΟλΑπ 5/91 ΕλλΔνη 32.750, ΝοΒ 39.1082, ΑΠ 922/1998 ΕλλΔνη 1998.851, ΑΠ 392/1997 ΕλλΔνη 1997.1840, ΕΑ 9027/1996 ΕλλΔνη 1997.1912). Αντίθετα, είναι θεμιτή η συμφωνία όλων των ιδιοκτητών για υπαγωγή κοινοχρήστου πράγματος στην αποκλειστική χρήση κάποιου από τους συνιδιοκτήτες. Η συμφωνία αυτή, η οποία δεν αίρει τον χαρακτηρισμό του εν λόγω πράγματος ως κοινοχρήστου δημιουργεί ένα ιδιόμορφο δικαίωμα που χωρίς να είναι δουλεία, φέρει τον χαρακτήρα δουλείας, με την έννοια και μόνο ότι δεσμεύει τους καθολικούς και ειδικούς διαδόχους των ιδιοκτητών, που την συνομολόγησαν και αντιτάσσονται κατά τρίτων (ΑΠ 968/1997 ΝοΒ 1997.343, 861/1994 ΕΔΠ 1997.421, 1211/1993 ΕΕΝ 1994.101). Περαιτέρω, με το άρθρο 1 του Ν. 1221/1981, με το οποίο τροποποιήθηκε ο Ν. 960/1979 <περί>, ορίζονται, μεταξύ άλλων τα εξής: <Δια> (παρ. 5 περ. 1 και 2). Περαιτέρω κατά το άρθρο 7 του Ν. 1577/1985, περί του Γενικού Οικοδομικού Οργανισμού: <Για>.

 

Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει α. ότι, μετά την ισχύ του ν. 1221/1981, επιτρέπεται η δημιουργία, ως αυτοτελών οριζοντίων ιδιοκτησιών σε πολυώροφες οικοδομές, που έχουν κτισθεί κατά το σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας, στεγασμένων χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων, στους οποίους αποκτάται αποκλειστικό δικαίωμα κυριότητας όπως στους ορόφους και τα διαμερίσματα της οικοδομής, με δυνατότητα αποκτήσεως κυριότητας σ΄αυτούς και από τρίτους, που δεν έχουν, δηλαδή, άλλη ορίζονται ιδιοκτησία (όροφο ή διαμέρισμα) στην οικοδομή που έχουν κατασκευαστεί αυτοί (κλειστοί χώροι σταθμεύσεως), β. οι στεγασμένοι αυτοί χώροι σταθμεύσεως δεν υπολογίζονται στην δομημένη επιφάνεια της οικοδομής εφόσον δεν προσμετρώνται για τον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης και 3. Οτι, αν η οικοδομή κατασκευάζεται σε υποστυλώματα (PILOTIS), ο δημιουργημένος κατά τον τρόπο αυτόν ελεύθερος ημιυπαίθριος χώρος στο ισόγειο πρέπει να καταλαμβάνει τουλάχιστο το 50% της επιφάνειας που καταλαμβάνει (στο οικόπεδο) το κτίριο, η δε υπόλοιπη επιφάνεια μπορεί να καλύπτεται με την δημιουργία αυτοτελών οριζόντιων ιδιοκτησιών (διαμερισμάτων, αποθηκών, χώρων σταθμεύσεως). Στην περίπτωση αυτή στον μη καλυπτόμενο ημιυπαίθριο χώρο του ισογείου, είναι δυνατόν να δημιουργούνται θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων, επί των οποίων, όμως, μόνο δικαίωμα χρήσεως μπορεί να αποκτηθεί και αυτό από τους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων, και όχι δικαίωμα κυριότητας αφού οι χώροι αυτοί δεν μπορούν να αποτελέσουν διηρημένες ιδιοκτησίες, εφόσον έχουν δημιουργηθεί σε κοινόχρηστο της οικοδομής χώρο (που είναι, μεταξύ άλλων, και ο κατά τον ως άνω τρόπο, δημιουργούμενος ελεύθερος ημιυπαίθριος χώρος στο ισόγειο της οικοδομής). Οι λοιποί, όμως χώροι του ισογείου της οικοδομής, που μπορεί, σύμφωνα με το νόμο (άρθρο 7 ΓΟΚ), να καλυφθεί είτε με τη δημιουργία κλειστών θέσεων σταθμεύσεως αυτοκινήτων είτε κατ΄άλλον τρόπον, μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο αυτοτελούς οριζόντιας ιδιοκτησίας και επομένως και να μεταβιβαστούν κατά κυριότητα ακόμα και σε τρίτους, άσχετους με την οικοδομή, κατά τα ανωτέρω ειδικότερα από το νόμο οριζόμενα. Εξάλλου, από τις ίδιες ως άνω διατάξεις του ΑΚ και του ν. 3741/1929 προκύπτει ότι, με τη συστατική πράξη της οριζόντιας ιδιοκτησίας, η οποία γίνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο και μεταγράφεται, είτε με μεταγενέστερη συμφωνία όλων των οροφοκτητών, που πρέπει να περιβάλλεται τον ίδιο τύπο, είναι δυνατόν, αφενός μεν να προσδιορίζονται τα κοινόχρηστα και κοινόκτητα μέρη της οικοδομής και τα επ΄ αυτών δικαιώματα των οροφοκτητών καθώς και επί των χωριστών ιδιοκτησιών κατ΄ορόφους ή διαμερίσματα και μάλιστα κατά παρέκκλιση από τις ενδοτικού δικαίου διατάξεις του ν. 3741/1929 και του ΑΚ, αφετέρου δε να τίθενται περιορισμοί και απαγορεύσεις ως προς την χρήση των κοινών και γενικά να καθορίζεται ο τρόπος χρήσης αυτών, πράγμα το οποίο δεσμεύει όλους τους (συν) ιδιοκτήτες (ΑΠ 353/1997 ΝοΒ 1998.631, ΑΠ 396/1997 ΔελΝΔΣΑ αριθ. 1/1997). Τέλος, από τις ίδιες διατάξεις προκύπτει ότι υφισταμένης χωριστής κυριότητας σε διαμέρισμα ή όροφο, στον κύριο αυτού ανήκουν όλε οι εξουσίες, που απορρέουν από την κυριότητα (άρθρα 1002 και 1117 ΑΚ) και εκείνη της μεταβολής ή της προσθήκης στο διαμέρισμά του, αρκεί να μην μεταβάλλεται ο συνήθης προορισμό και η χρήση αυτού και να μην παραβλάπτονται τα δικαιώματα των άλλων ιδιοκτητών ούτε να μειώνεται η ασφάλεια αυτών ή του οικοδομήματος λαμβανομένης υπόψη της καλής πίστης καθώς και των χρηστών ηθών (ΑΠ 968/1997 ΝοΒ 1997.343, ΑΠ 392/1997 ΕΔΠ 1997.305, ΑΠ 1177/1986 ΝοΒ 35.895, ΕΑ 2439/1994, ΕΔΠ 1994.227, ΕΠ 393/1992 ΑρχΝ 1993.701).

 

Στην προκειμένη περίπτωση αποδεικνύονται τα εξής πραγματικά περιστατικά: Με την υπ΄αριθ. 1261/1991 άδεια οικοδομής (όπως αυτή τροποποιήθηκε), που εκδόθηκε από τη Νομαρχία Πειραιά (Πολεοδομία Αργυρουπόλεως), ο εκ των εναγομένων Κ.Τ. ανήγειρε τετραώροφη οικοδομή, με PILOTIS και υπόγειο στη Γλυφάδα Αττικής και στην οδό Καλυψούς αριθ. 19 (ΟΤ 79). Η οικοδομή αυτή υπήχθη στο σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας, με βάση το με αριθ. 1932/1992 συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου Αθηνών Μ.Γ., που νόμιμα μεταγράφηκε και καθορίστηκαν με αυτό οι επί μέρους οριζόντιες ιδιοκτησίες, τα ποσοστά συμμετοχής κάθε μιας στ α κοινόχρηστα και κοινόκτητα μέρη και συνετάγη (με το ίδιο συμβόλαιο) ο κανονισμός των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των ιδιοκτητών. Η συμβολαιογραφική αυτή πράξη υπογράφηκε από όλους τους (τότε) κυρίους του οικοπέδου, επί του οποίου ανηγέρθη στη συνέχεια η εν λόγω οικοδομή. Μ ε βάση τα αναφερόμενα στην αγωγή συμβόλαια, που νόμιμα μεταγράφηκαν, οι ενάγοντες έχουν καταστεί κύριοι των περιγραφομένων σ΄ αυτή (αγωγή) οριζοντίων ιδιοκτησιών της ως άνω οικοδομής και ειδικότερα ο πρώτος από αυτούς (κατά τη σειρά που αναφέρονται στην αγωγή) είναι κύριος κατά 50% του Α-2 διαμερίσματος του πρώτου πάνω από το ισόγειο ορόφου και της ΑΠ – 3 αποθήκης του υπογείου μετά του δικαιώματος της αποκλειστικής χρήσης της Ρ-4 θέσης σταθμεύσεως αυτοκινήτου στον ακάλυπτο χώρο. Ο δεύτερος ενάγων είναι κύριος κατά 50% (εξ αδιαιρέτου) των Β-1 και Β-2 διαμερισμάτων, μετά του δικαιώματος αποκλειστικής χρήσης της Ρ-5 θέσης σταθμεύσεως αυτοκινήτου στον ακάλυπτο χώρο, ο τρίτος των Γ-1 και Γ-2 διαμερισμάτων, της ΑΠ-2 αποθήκης του υπογείου, μετά του δικαιώματος της αποκλειστικής χρήσης της Ρ-2 θέσης σταθμεύσεως αυτοκινήτου στην <PILOTIS> και ο τέταρτος κατά ποσοστό 2/3 εξ αδιαιρέτου του Δ-1 διαμερίσματος, μετά του δικαιώματος της αποκλειστικής χρήσης της Ρ-1 θέσης σταθμεύσεως αυτοκινήτου στην <PILOTIS>. Οι ανωτέρω επίσης είναι συγκύριοι κατά τα αναφερόμενα στα σχετικά συμβόλαια και στην ως άνω πράξη συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών ποσοστά στο οικόπεδο και γενικά στους κοινόχρηστους και κοινόκτητους χώρους της οικοδομής. Από τους εναγόμενους οι οποίοι όπως προαναφέρθηκε, υπήρξαν αρχικοί συγκύριοι του οικοπέδου, επί του οποίου ανεγέρθηκε η οικοδομή, ο πρώτος (κατά τη σειρά, που αναφέρονται στην αγωγή) είναι κύρος της ΑΠ-1 αποθήκης, που βρίσκεται στο υπόγειο της οικοδομής, επιφανείας 105,11 τ.μ., ο δεύτερος έχει την κυριότητα της ΑΠ-4 αποθήκης του υπογείου, εμβαδού 43,23 τ.μ. και η τρίτη εναγομένη είναι κυρία ενός δωματίου στο ισόγειο – πιλοτή, εμβαδού 18,13 τ.μ. καθώς και των υπό στοιχ. G1 και G2 κλειστών θέσεων σταθμεύσεως, που βρίσκονται στο ισόγειο της οικοδομής, συνολικού εμβαδού όπως αναφέρεται στη σχετική πράξη οριζόντιας ιδιοκτησίας και τα συνταχθέντα, για την έκδοση της αδείας οικοδομής σχεδιαγράμματα 52,77 τ.μ. και ποσοστό συμμετοχής (των θέσεων σταθμεύσεως) στη συγκυριότητα του όλου οικοπέδου και των κοινοχρήστων και κοινοκτήτων μερών της οικοδομής 32/1000. Ειδικά ως προς τα ως άνω κλειστά <γκαράζ> του ισογείου (το ότι από την αρχή, δηλαδή από την κατασκευή τους ήταν <κλειστά> επιβεβαιώνεται και από την ημερομηνία 11.4.1993 έκθεση αυτοψίας του ιδιώτη Πολιτικού Μηχανικού Νικ. Τ., η οποία προσκομίζεται από τους ενάγοντες), πρέπει να λεχθούν τα εξής σε σχέση με το <καθεστώς> αυτών: Όπως και από τα προσκομιζόμενα σχεδιαγράμματα (διάγραμμα καλύψεως κλπ.), προκύπτει, το συνολικό εμβαδόν της καλυπτόμενης από το κτίριο επιφανείας του οικοπέδου ανέρχεται σε 189,64 τ.μ., από τα οποία στο ισόγειο – PILOTIS αυτού, τα 18,13 τ.μ. καταλαμβάνει το προαναφερθέν δωμάτιο, 23,05 τμ.μ. (καταλαμβάνει) η είσοδος της πολυκατοικίας και 52,77 τ.μ. οι εν λόγω δύο (συνεχόμενες) κλειστές θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων, δηλαδή συνολικά τα κτίσματα που έχουν ανεγερθεί στο ισόγειο καταλαμβάνουν (σύμφωνα με τα υποβληθέντα για την έκδοση της άδειας οικοδομής σχεδιαγράμματα) επιφάνεια 93,95 τ.μ. δηλαδή ποσοστό μικρότερο από το 50% της όλης επιφάνειας του ισογείου, το δε υπόλοιπο αποτελεί την αποκαλούμενη <πιλωτή) (PILOTIS). Συνεπώς και σύμφωνα με τα αναφερόμενας τη μείζονα σκέψη της παρούσας, οι εν λόγω κλειστές θέσεις σταθμεύσεως αποτελούν αυτοτελείς οριζόντιες ιδιοκτησίες, ανήκουσες κατά κυριότητα στην τρίτη, κατά τα ανωτέρω και όχι κοινόχρηστους (και κοινόκτητους) χώρους, όπως οι ενάγοντες ισχυρίζονται με την ένδικη αγωγή τους, επικαλούμενοι την υπ΄ αριθ. 5/1991 απόφαση της Ολ. Του Αρείου Πάγου. Ομως, και κατά τα αναφερθέντα στην μείζονα σκέψη της παρούσης, η εν λόγω απόφαση αναφέρεται στις θέσεις σταθμεύσεως που δημιουργούνται στον ελεύθερο ισόγειο χώρο του κτιρίου, όταν τούτο κατασκευάζεται επί υποστυλωμάτων (PILOTIS) και ο οποίος (ελεύθερος χώρος) μετά την ψήφιση του Ν. 1577/1985, περί του νέου Γενικού Οικοδομικού κανονισμού (ΓΟΚ), δεν μπορεί να είναι μικρότερος από το 50% της επιφανείας του οικοπέδου, που καταλαμβάνει το κτίριο, όπως στην προκειμένη περίπτωση. Συνεπώς, ο ισχυρισμός των εναγόντων περί της ιδιότητος ως κοινοχρήστων και κοινοκτήτων των επιδίκων θέσεων <γκαράζ> είναι αβάσιμος.

 

Περαιτέρω, όμως και καθόσον αφορά τον ισχυρισμό των εναγομένων, ότι μπορούν αυτοί συννόμως, να χρησιμοποιούν τις εν λόγω ιδιοκτησίες τους, ως χώρους, κυρίας χρήσεως, (κατοικίες κ.λπ.) και όχι βοηθητικής, όπως από την αρχή (με βάση την άδεια που χορηγήθηκε και τον Κανονισμό) έχουν ορισθεί και ειδικότερα του μεν υπογείου ως αποθήκες, ο δε κλειστός χώρος του ισογείου, ως χώρος σταθμεύσεως θα πρέπει να λεχθούν τα εξής: α. Όσον αφορά τους υπόγειους χώρους (αποθήκες): Σύμφωνα και με τα όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας, ως κύριοι, βέβαια αυτών, μπορούν να τις χρησιμοποιούν κατ΄αρέσκεια, με την προϋπόθεση, όμως, αφενός μεν, ότι δεν αλλάζει,από τη χρήση αυτή, ο συνήθης προορισμός, για τον οποίο κατασκευάστηκαν οι χώροι αυτοί, αφετέρου δε, δεν θίγονται, από τον τρόπο χρήσης τους τα δικαιώματα των λοιπών ιδιοκτητών διαμερισμάτων και δεν επέρχονται επιβλαβείς συνέπειες στις ιδιοκτησίες αυτών. Το ίδιο ισχύει και για την ιδιοκτησία του ισογείου, που, σύμφωνα με την άδεια και την πράξη συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας κατασκευάσθηκε για να χρησιμοποιείται ως <γκαράζ>. Η χρήση των ιδιοκτησιών αυτών, προορισμένων από τη συστατική πράξης οριζόντιας ιδιοκτησίας, για αποθήκες αφενός και αφετέρου για στάθμευση αυτοκινήτων, ως κατοικιών, αφενός μεν έρχεται σε αντίθεση, με αυτή (πράξη συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας) και αφετέρου, η δημιουργία, κατά τον τρόπο αυτόν υποβαθμισμένων (υπογείων) κατοικιών, που δεν προβλέπονται στ αρχικά σχέδια και στην πράξη συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών και η μετατροπή του εν λόγω <γκαράζ> σε κατοικία, έχει σαν συνέπεια την υποβάθμιση στο σύνολο της (και συνεπώς, κάθε οριζόντιας ιδιοκτησίας) της, πολυτελούς κατασκευής, ως άνω οικοδομής, αφού οι κατοικήσιμοι χώροι αυξάνονται σημαντικά (κατά 30% περί που), με ανάλογη αύξηση των ενοίκων, με συνέπεια την εκ του λόγου τούτου μείωση της αξίας των ιδιοκτησιών των εναγόντων. Εξάλλου η μετατροπή του <γκαράζ> σε χώρο κύριας χρήσης (κατοικία) δεν επιφέρει την αναβάθμιση της οικοδομής, όπως αβάσιμα υποστηρίζουν οι εναγόμενοι, αλλά αντιθέτως την υποβάθμιση αυτής, αφού, κατά την κοινή πείρα η ύπαρξη χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων είναι σήμερα αναγκαία περισσότερο από ποτέ. Αλλά και με τις αρχές της καλής πίστης και των χρηστών ηθών δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συμβαδίζει η ενέργεια αυτή των εναγομένων, για τους πιο πάνω λόγους και, επιπροσθέτως διότι αυτοί, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι, ως αρχική ιδιοκτήτες του οικοπέδου επί του οποίου ανεγερθηκε η ως άνω οικοδομή και συντάκτες του εν λόγω Κανονισμού, περιέλαβαν σ΄αυτόν τους ανωτέρω όρους, χωρίς, βέβαια τη συμμετοχή των εναγόντων, οι οποίοι ως μετέπειτα αγοραστές και συνιδιοκτήτες προσχώρησαν (όπως συνήθως συμβαίνει) σ΄αυτόν (Κανονισμό) χωρίς, προδήλως, να υποπτεύονται ότι ήταν δυνατόν να μετατρέψουν οι πωλητές τις εν λόγω αποθήκες και <γκαράζ> σε κατοικίες. Αλλά πέρα από αυτά όπως σαφώς συνάγεται από τον σχετικό ως άνω, όρο (άρθρο 5 παρ. 1) η δυνατότητα των ιδιοκτητών των αποθηκών και του <γκαράζ> για οποιαδήποτε χρήση (πλην γραφείου κηδειών και φανοποιείου) προβλέπεται, προδήλως, για την περίπτωση που η χρήση αυτή, είναι επιτρεπτή από το νόμο, δηλαδή εφόσον είναι επιτρεπτή χ΄ρηση αυτών για άλλους σκοπούς (εκτός από αποθήκες και <γκαράζ>), πράγμα, που στην προκειμένη περίπτωση δεν συμβαίνει. Τέλος όσον αφορά το επίδικο <κλειστό> η επιπρόσθετα επικαλούμενη, από τους εναγόμενους μεταφορά συντελεστή, η οποία, κατ΄αυτούς έχει ως συνέπεια την νομιμοποίησή του και, συνεπώς, την ελεύθερη, πλέον, χρήση αυτού ως κατοικίας, έρχεται σε αντίθεση με τον ως άνω Κανονισμό, αφού, μεταφορά συντελεστή, προβλέπεται από αυτόν, μόνο για την περίπτωση του <υψούν>, δηλαδή πέρα από τον υφιστάμενο ήδη τελευταίο όροφο καθώς και (για) την ανέγερση κτισμάτων <σε τυχόν ημιυπαίθριους χώρους ορόφων) και, συνεπώς, νομιμοποίηση και μετατροπή σε κατοικία των επιδίκων κλειστών χώρων σταθμεύσεως (οι οποίοι δεν ελήφθησαν υπόψη για τον υπολογισμό συντελεστή δομήσεως) με τη μεταφορά συντελεστή δομήσεως δεν είναι σύμφωνη με τον εν λόγω Κανονισμό και καθίσταται επιβλαβής για τα δικαιώματα των εναγόντων. Συνεπώς το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με το να δεχθεί ότι η τοποθέτηση πλακιδίων κλπ. Στις επίδικες αποθήκες και η διάνοιξη οπών και κατασκευή θυρών σ΄ αυτές είναι σύννομοι, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και τον νόμο εφήρμοσε, και για το λόγο αυτό η έφεση των εναγόντων, κατά τον σχετικό αυτής λόγο, με τον οποίο τα αντίθετα υποστηρίζονται, είναι απορριπτέα ως αβάσιμη. Περαιτέρω, όμως, με το να γίνει δεκτό με την εκκαλουμένη απόφαση, α. ότι οι επίδικοι (G1 και G2) κλειστές θέσεις θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων είναι κοινόχρηστοι και να διατάξεις (εκτός των άλλων) και την αποξήλωση από αυτούς των πλακιδίων και λοιπών εγκαταστάσεων και β. ότι η μετατροπή των επιδίκων υπό τα στοιχεία ΑΠ-1 και ΑΠ-4 αποθηκών, όπως ανωτέρω και στη σχετική πράξη συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας περιγράφονται, σε χώρους κύριας χρήσης (κατοικίες – καταστήματα), είναι σύννομη, έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και συνεπώς, κατ΄αποδοχή των ενδίκων εφέσεων και κατά τους σχετικούς λόγους αυτών, σύμφωνα με τους οποίους οι μεν ενάγοντες – εκκαλούντες υποστηρίζουν ότι η μετατροπή και των αποθηκών σε κατοικίες δεν είναι σύννομη, οι δε εναγόμενοι εκαλουντες, ότι οι επίδικοι κλειστοί χώροι σταθμεύσεως αποτελούν αυτοτελή οριζόντια ιδιοκτησία (ανήκοντες στην τρίτη εναγομένη) και όχι κοινόχρηστους χώρους, πρέπει να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και να κρατηθεί η υπόθεση από το δικαστήριο τούτο (άρθρο 535 παρ. 1 ΚπολΔ). Περαιτέρω, αφού ερευνηθεί στην ουσίαν η ένδικη αγωγή, πρέπει να γίνει δεκτή αυτή κατά ένα μέρος, σύμφωνα με τις πιο πάνω σκέψεις (απορριπτομένων όσων, κατά την ανωτέρω κρίθηκαν ότι πρέπει να απορριφθούν) και ειδικότερα: α. να αναγνωρισθεί ότι η εκ μέρους των εναγομένων μετατροπή των ως άνω ιδιοκτησιών τους (υπό στοιχ. ΑΠ – 1 και ΑΠ- 2 αποθήκες, και G1, G2 κλειστές θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων, όπως ανωτέρω στην υπ΄αριθ. 1932/1992 πράξη συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών της συμ/φου Αθηνών Μ.Γ. περιγράφονται) σε χώρους κύριας χρήσης, είναι παράνομη και β. να απαγορευτεί η χρήση των εν λόγω ιδιοκτησιών, ως χώρων κύριας χρήσης (κατοικίας, καταστημάτων κ.λπ.) με απειλή καθ΄ενός των εναγομένων προσωπικής κρατήσεως και χρηματικής ποινής για κάθε παράβαση της παρούσας (άρθρο 947 παρ. 1 ΚπολΔ) κατά το διατακτικό.

 

 

 

Μα πως ?

 

τεσπά

 

το παραπάνω αναφέρεται στην pilotis.

 

Σε ΙΣΌΓΕΙΟ δλδ δεν μπορεί να υπάρχει άλλος χώρος εκτός από ΜΗ ΠΡΟΣΜΕΤΡΟΥΜΕΝΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, ΚΛΙΜΑΚΟΣΤΑΣΙΟ, Η/Χ, ΑΠΟΘΗΚΕΣ.

 

 

Άκου τώρα σκεπτικό !!

 

ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΤΙ ΧΡΗΣΗ ΕΧΟΥΝ ???

 

Απάντηση :

 

δεν εχουν ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΕΧΟΥΝ

 

Οι τοίχοι είναι μέρος των χώρων ???

 

Χρειάζονται ???

 

Σαφέστατα.....άρα αφού δεν προσμετρώνται οι χώροι πως θα προσμετρώνται τα στοιχεία που τους ορίζουν ?

 

Επίσης αν ναι ....τότε στις pilotis μηπως να μετράμε και τοιχία ?? τοίχους από κλ/σια κ.α.

 

Το παραπάνω δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει αλλά λέει δεν μετράνε. Το θέμα είναι ότι κολλάει στους τοίχους, βέβαια αν κατάλαβα......οπότε αν ισχύει αυτό που λέει πως ισχύει το 50% και γενικά το άθροισμα των μ2 ?

 

 

[TheoTDM900]

Αυτό ??

 

Αριθμός 1131/2003

 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

 

Δ΄ Πολιτικό Τμήμα

 

 

 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΤΟΣ 2005 ΣΕΛΙΔΑ 160

 

 

 

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Δημήτριο Σουλτανιά, Αντιπρόεδρο, Παύλο Μεϊδάνη, Κωνσταντίνο Βαλμαντώνη, Αθανάσιο Κρητικό, και Νικόλαο Κασσαβέτη, Αρεοπαγίτες.

 

ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 20 Σεπτεμβρίου 2002, με την παρουσία και της Γραμματέως Μάρθας Ψαραύτη, για να δικάσει μεταξύ:

 

Των αναιρεσειόντων: 1. ------------------ και 2. ------------------ , κατοίκων Πειραιά, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Παναγιώτη Στασινόπουλο.

 

Των αναιρεσίβλητων: 1. ------------------ , 2. ------------------ , 3. ------------------ , 4. ------------------ και 5. ------------------ , όλων κατοίκων Πειραιά, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ευθύμιο Ναυρίδη.

 

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 19 Μαρτίου 1998 αγωγή των ήδη αναιρεσίβλητων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 4665/1999 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 143/2001 του Εφετείου Πειραιά. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 26 Απριλίου 2001 αίτησή τους.

 

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αθανάσιος Κρητικός ανάγνωσε την από 10 Ιανουαρίου 2002 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη όλων των λόγων της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και ο πληρεξούσιος των αναιρεσίβλητων την απόρριψή της και καθένας την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

 

 

 

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

 

 

Ι.- Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 335, 338, 339, 340, 591 παρ. 1 και 647 του ΚΠολΔ προκύπτει, ότι το δικαστήριο και στην ειδική διαδικασία του άρθρου 647 ΚΠολΔ, για να σχηματίσει τη δικανική του πεποίθηση πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλα τα αποδεικτικά μέσα, τα οποία επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι προς απόδειξη των ισχυρισμών τους, που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι και αυτοί που τείνουν σε απόκρουση της αγωγής. Εξάλλου κατά το άρθρο 559 αριθ. 11 ΚΠολΔ, αν το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα, που οι διάδικοι επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν, ιδρύεται λόγος αναιρέσεως κατά της αποφάσεώς του. Αρκεί για την ίδρυση του λόγου αυτού και μόνη η ύπαρξη αμφιβολιών για το αν το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη τέτοια αποδεικτικά μέσα. Στην προκειμένη περίπτωση οι αναιρεσείοντες με τον από την άνω διάταξη απορρέοντα τέταρτο αναιρετικό λόγο προβάλλουν την αιτίαση, ότι το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη τα παρακάτω έγγραφα, τα οποία αυτοί επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν κατά την ενώπιον αυτού δίκη, ήτοι: 1) κεκυρωμένο αντίγραφο του εγκεκριμένου από την αρμόδια πολεοδομική αρχή από Μαρτίου 1990 σχεδιαγράμματος καλύψεως του επιδίκου οικοπέδου, 2) κεκυρωμένο αντίγραφο του εγκεκριμένου από την αρμόδια πολεοδομική αρχή από Μαρτίου 1990 σχεδιαγράμματος κατόψεως του ισογείου και 3) την από 10-9-1007 έκθεση (γνωμοδότηση) των μηχανικών ------------------ και ------------------ με το προσαρτημένο σ’ αυτή σχεδιάγραμμα του χώρου του ισογείου της οικοδομής. Η επίκληση και προσαγωγή των άνω εγγράφων κατέτεινε, κατά τον μνησθέντα αναιρετικό λόγο, σε απόδειξη των ισχυρισμών των εναγομένων και ήδη αναιρεσειόντων προς αντίκρουση της αγωγής των ήδη αναιρεσιβλήτων, ότι: α) η με αριθμό Θ-4 θέση σταθμεύσεως αποτελεί ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία και συμφωνήθηκε κλειστή (περιτοιχισμένη), β) η με αριθμό Θ-10 θέση σταθμεύσεως είναι κλειστή και ο χώρος της έχει συνυπολογισθεί στο εγκεκριμένο σχεδιάγραμμα κατόψεως του ισογείου στους κλειστούς χώρους του ισογείου με την ένδειξη «Ε», γ) οι θέσεις σταθμεύσεως με αριθμούς Θ1 και Θ2 βρίσκονται στον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, δ) η θέση σταθμεύσεως Θ-3 βρίσκεται στον ανοικτό (ελεύθερο) χώρο της πιλοτής με μοναδική πρόσβαση μέσω της θέσεως Θ-2 και ε) ο κλειστός χώρος της πιλοτής δεν υπερβαίνει το 5-% του ποσοστού καλύψεως. Τα επικληθέντα και προσκομισθέντα παραπάνω αποδεικτικά μέσα είναι χρήσιμα προς άμεση ή έμμεση απόδειξη γεγονότων που συγκροτούν λυσιτελή ισχυρισμό, παραδεκτό και νόμιμο, ενόψει των οριζομένων στις διατάξεις του άρθρ. 1 του Π.Δ. της 3-8-1987 που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση των άρθρ. 8 ν. 960/1979, 23 παρ. 1 ν. 1558/1985 και 13 παρ. 12 ν. 1647/1986, κατά το οποίο ο χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων για την εξυπηρέτηση των κτιρίων σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 960/1979, όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 1221/1981 μπορεί να είναι στεγασμένος υπέργειος ή υπόγειος ή και μη στεγασμένος υπαίθριος, όπως ορίζεται ειδικότερα στις επόμενες παραγράφους: 1. Ως στεγασμένος χώρος στάθμευσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί: α) ο υπόγειος χώρος του κτιρίου, β) ο ελεύθερος ισόγειος χώρος του κτιρίου (ΠΙΛΟΤΙΣ) όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 7 του Ν. 1577/1985 και γ) ο υπέργειος χώρος του κτιρίου που κατασκευάζεται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις περί ποσοστού κάλυψης του οικοπέδου και της θέσης του κτιρίου στο οικόπεδο. 2. Ως μη στεγασμένος (υπαίθριος) χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί: α) ακάλυπτο οικόπεδο, το οποίο διατίθεται αποκλειστικά για στάθμευση αυτοκινήτων…, β) ακάλυπτος χώρος του οικοπέδου του ανεγείρεται το κτίριο…

 

ΙΙ.- Κατά τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 5 εδ. 3 του Ν. 960/1979, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 του Ν. 1221/1981 «αι τυχόν δημιουργούμεναι θέσεις σταθμεύσεως εις τον ελεύθερον ισόγειον χώρον του κτιρίου, όταν κατασκευάζεται επί υποστυλωμάτων (PILOTIS) κατά τας ισχυούσας διατάξεις δεν δύνανται να αποτελέσουν διηρημένας ιδιοκτησίας».

 

ΙΙΙ. Κατά τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. Β’ περ. (ι) του Ν. 1577/1985 «για τον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης που πραγματοποιείται στο οικόπεδο δεν προσμετρούνται ο ελεύθερος ημιϋπαίθριος χώρος που δημιουργείται, όταν το κτίριο κατασκευάζεται σε υποστυλώματα (PILOTIS), εφόσον: 1) έχει επιφάνεια τουλάχιστον ίση με το 50% της επιφανείας που καταλαμβάνει το κτίριο, 2) στάθμη δαπέδου 0,50 μ. πάνω ή κάτω από την οριστική στάθμη του περιβάλλοντος εδάφους σε κάθε σημείο του και 3) ελεύθερο ύψος τουλάχιστον το προβλεπόμενο για χώρο κυρίας χρήσης και έως 3 μ. ή και μεγαλύτερο….».

 

Από τις πιο πάνω διατάξεις, με τις οποίες τροποποιείται και συμπληρώνεται η ρύθμιση του άρθρου 1 του ν. 1221/1981 συνάγεται ότι α) ο ελεύθερος ημιϋπαίθριος χώρος του ισογείου (δηλ. η πιλωτή) μπορεί, εφόσον προβλέπεται από την οικοδομική άδεια, να μην καταλαμβάνει ολόκληρο το ισόγειο του κτιρίου αλλά το 50% τούτου τουλάχιστον, στο οποίο όμως δεν περιλαμβάνονται οι χώροι κλιμακοστασίων, ανελκυστήρων και εισόδων που βρίσκονται στο υπόγειο β) το υπόλοιπο τμήμα του ισογείου και έως το 50% τούτου μπορεί να είναι, σύμφωνα με την οικοδομική άδεια, πανταχόθεν περίκλειστο, οπότε δεν περιλαμβάνεται στην πιλωτή, αφού δεν είναι ελεύθερος ημιϋπαίθριος χώρος ούτε αποτελεί κοινόκτητο και κοινόχρηστο χώρο γ) ο μεν χώρος της πιλωτής δεν προσμετρείται στο συντελεστή δόμησης ο δε λοιπός περίκλειστος χώρος του ισογείου προσμετρείται, εκτός αν αποτελεί χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και δ) το περίκλειστο μέρος του ισογείου του κτιρίου, αφού δεν αποτελεί κοινόχρηστο και κοινόκτητο μέρος της οικοδομής, μπορεί να αποτελεί αυτοτελή διαιρεμένη ιδιοκτησία ή να ανήκει ως παρακολούθημα σε κάποια οριζόντια ιδιοκτησία ή της οικοδομής.

 

Όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο δέχθηκε, ότι όλες οι θέσεις σταθμεύσεως βρίσκονται στην PILOTIS και δεν είναι κλειστές. Με βάση την παραδοχή αυτή απέρριψε ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη την έφεση των ήδη αναιρεσειόντων κατά της πρωτόδικης αποφάσεως που κατά βάση είχε κρίνει ομοίως υποχρεώνοντας τους ήδη αναιρεσείοντες και τότε εναγομένους ν’ αποδώσουν όλες τις παραπάνω θέσεις σταθμεύσεως στην κοινή χρήση όλων των ιδιοκτητών των οριζοντίων ιδιοκτησιών. Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε το Εφετείο, αφού έλαβε υπόψη όπως αναφέρει, «και όλα ανεξαίρετα τα έγγραφα που επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα οι διάδικοι». από αυτή όμως τη γενική βεβαίωση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως και από το όλο αιτιολογικό της, ενόψει του ότι ιδίως δεν μνημονεύονται καθόλου τα αναφερθέντα ηγουμένως έγγραφα, δεν καθίσταται αδιστάκτως βέβαιο, αν το Εφετείο έλαβε υπόψη τα παραπάνω έγγραφα που είναι κρίσιμα για την πραγματική θέση των χώρων σταθμεύσεως, από την οποία θέση εξαρτάται το νομοθετική καθεστώς που τις διέπει. Συνεπώς το Εφετείο υπέπεσε στην πλημμέλεια της μη λήψεως υπόψη αποδεικτικών μέσων, τα οποία, όπως προκύπτει από τις έγγραφες προτάσεις ενώπιον του Εφετείου, οι αναιρεσείοντες επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν. Επομένως πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο τέταρτος αναιρετικός λόγος από το άρθρο 559 αρ. 11 ΚΠολΔ.

 

Μετά ταύτα πρέπει ν’ αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, να παραπεμφθεί (άρθρο 580 παρ. 3 ΚΠολΔ) η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, που την εξέδωσε, συντιθέμενο από άλλους δικαστές εκτός από εκείνους που δίκασαν και να καταδικασθούν οι αναιρεσίβλητοι που ηττήθηκαν στα δικαστικά έξοδα της δίκης (ΚΠολΔ 176, 183).-

 

 

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

 

 

Αναιρεί την 143/2001 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς.

 

Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, και

 

Καταδικάζει τους αναιρεσιβλήτους στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων (1.000) Ευρώ.

 

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα, στις 21 Μαρτίου 2002. Και,

 

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο, στις 30 Ιουνίου 2003.

 

 

 

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

[TheoTDM900]

Ο χώρος ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΚΛΕΙΣΤΟΣ !!

 

[adadim]

Ευχαριστώ Θεόφιλε . Θα της τα πάω και θα δω τι θα πει .

[alf]

Ο μόνος λόγος να προσμετράνε οι τοίχοι στην δόμηση είναι αν έχεις σε επαφή με τα γκαραζ κάποιν άλλο χώρο που προσμετρά στην δόμηση(κατοικία, κατάστημα...κ.α.)

Αν όχι τότε θα πήγαινα στον προϊστάμενό της κατ ευθείαν να κάνω και καλά μια ερώτηση. Σιγά μην τρέχω να αποδείξω τα αυτονόητα.

[desy]

καλημέρα σε όλους. ειμαι νέα στο φόρουμ και δεν ξέρω καλά τους κανόνες συμμετοχής. οπότε ζητώ προκαταβολικά συγνώμη γαι τυχόν λάθη. θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση:

οι κλειστεί χώροι στάθμευσης (κτισμένοι από όλες τι πλευρές τους με πόρτα εισόδου για το αυτοκίνητο) σε Piloti μετράνε ή όχι στη δόμησή?

[myri]

desy καλως ήρθες

η ερώτησή σου έχει συζητηθεί εδώ

http://www.michanikos.gr/fpost21932.html

 

για διάβασέ το και αν έχεις και άλλες απορίες ξαναρωτάς