Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • Buildinghow
    HoloBIM Structural

  • Περιβάλλον

    Περιβάλλον

    1606 ειδήσεις in this category

    1. Περιβάλλον

      Engineer

      Η Αθήνα δεν κοιμάται ποτέ. Όμως, η ηχορύπανση είναι ένας αόρατος, αλλά διαρκής στρεσογόνος παράγοντας που επηρεάζει το σώμα, το μυαλό και -τελικά- την ποιότητα της ζωής μας.
      Από την Κηφισίας μέχρι τη Βουλιαγμένης και από τον Κηφισό μέχρι τη Μεσογείων, ο ήχος των μηχανών, των λεωφορείων, των σειρήνων και των κορναρισμάτων έχει γίνει το soundrack της ζωής του Αθηναίου. Πέρα από τα αυτοκίνητα και τη φασαρία του δρόμου, ο θόρυβος της πρωτεύουσας έχει γίνει πολυεπίπεδος. Οι οικοδομικές εργασίες έχουν επιστρέψει δυναμικά στις γειτονιές, ενώ μπουλντόζες, κομπρεσέρ και συνεργεία περνούν οπτικές ίνες ή σκάβουν για έργα της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ. Κι εκεί που κάποιος ελπίζει πως το Σαββατοκύριακο θα ξυπνήσει ήσυχα, ένας συναγερμός αυτοκινήτου ή ενός σπιτιού μπορεί να ταράξει την ησυχία ολόκληρου του τετραγώνου.
      Η φασαρία δεν σταματά ποτέ, ούτε τη νύχτα. Μια συνεχής βοή, σαν ηχητικό φόντο, συνοδεύει τον Αθηναίο όπου κι αν πάει. Στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο. Και αυτό έχει γίνει τόσο δεδομένο, που πολλοί δεν το συνειδητοποιούν πια. Απλώς το σώμα κουράζεται λίγο παραπάνω, η συγκέντρωση χάνεται λίγο πιο εύκολα, η αντοχή μειώνεται.
      Η άμυνα απέναντι στον θόρυβο Για να αντιμετωπίσουν αυτή τη συνεχή ακουστική πίεση, οι κάτοικοι της πόλης έχουν αναπτύξει τις δικές τους «άμυνες». Οι νεότεροι κυκλοφορούν με ακουστικά -όχι μόνο για να ακούσουν μουσική, αλλά για να απομονωθούν από τον θόρυβο γύρω τους. Ακόμη και στα γραφεία εργαζόμενοι φορούν noise-cancelling ακουστικά και ωτοασπίδες για να συγκεντρωθούν. Μέσα στα σπίτια, κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν μικρές «νησίδες ησυχίας» με διπλά τζάμια, βαριές κουρτίνες και ηχομονωτικά κουφώματα.
      Οι ανακαινίσεις στα διαμερίσματα δεν γίνονται πια μόνο για λόγους αισθητικής ή εξοικονόμησης ενέργειας. Η ηχομόνωση έχει γίνει νέο ζητούμενο. Από τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Focus Bari για την αγορά ακινήτων στην Ελλάδα, προκύπτει ότι τα τελευταία 5 χρόνια οι πιο συχνές παρεμβάσεις αφορούν την ανακαίνιση μπάνιου και την αντικατάσταση κουφωμάτων ή μονώσεων (ολική 11%, κουζίνα 14%, μπάνιο 18%, κουφώματα/μονώσεις 17%, ηλεκτρολογικά/υδραυλικά 10%, Ενεργειακή Αναβάθμιση 7%). Κι αυτά, καθώς όπως λένε όλο και περισσότεροι, η συνεχής βοή είναι κουραστική, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά.
      Οι κίνδυνοι από την ηχορύπανση
      Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο θόρυβος αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους περιβαλλοντικούς κινδύνους για τη σωματική και ψυχική υγεία. Δεν πρόκειται απλώς για ενόχληση, αλλά για επιβαρυντικό παράγοντα που μπορεί να συμβάλει σε καρδιαγγειακά νοσήματα, μεταβολικές διαταραχές, αϋπνία, εμβοές, ακόμη και σε αυξημένο στρες ή κατάθλιψη. Οι κατευθυντήριες γραμμές του ΠΟΥ του 2018 έδειξαν ότι η μακροχρόνια έκθεση σε θόρυβο έχει επιπτώσεις συγκρίσιμες με αυτές της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
      Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Περιβάλλοντος, 66.000 πρόωροι θάνατοι ετησίως, 50.000 νέες περιπτώσεις καρδιαγγειακών παθήσεων, 22.000 νέες περιπτώσεις διαβήτη τύπου-2 συνδέονται με την ηχορύπανση, ενώ περισσότερα από 500.000 παιδιά βιώνουν δυσκολίες στην ανάγνωση εξαιτίας του θορύβου και σχεδόν 60.000 έχουν προβλήματα συμπεριφοράς. Συνολικά, πάνω από 20% των Ευρωπαίων εκτίθενται σε επιβλαβή επίπεδα θορύβου από μεταφορές, όταν συγκριθούν με τα όρια της Ευρωπαϊκής Οδηγίας. Αν χρησιμοποιηθούν πιο αυστηρές συστάσεις του ΠΟΥ, το ποσοστό φτάνει πάνω από 30%.
      Χαρτογραφώντας τον θόρυβο
      Και στην Αθήνα, η πραγματικότητα δεν απέχει καθόλου από τις ανησυχητικές ευρωπαϊκές τάσεις. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, το κέντρο της Αθήνας καταγράφει επίπεδα 65 έως 75 dB κατά τις ώρες αιχμής. Τα όρια της Ε.Ε. είναι 70 dB για τον δείκτη Lden (24ωρος) και 60 dB για τον νυχτερινό δείκτη Lnight -αλλά στην Αθήνα, αυτά τα όρια παραβιάζονται καθημερινά. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι κυβερνήσεις χαρτογραφούν τον αστικό θόρυβο με «στρατηγικούς χάρτες» που δείχνουν ποιοι ζουν κοντά σε επικίνδυνα επίπεδα. Αυτοί οι χάρτες είναι η βάση για σχέδια δράσης που μειώνουν την ηχορύπανση μέσα από παρεμβάσεις στον αστικό σχεδιασμό.
      Στην Αθήνα, ωστόσο, η κατάσταση παραμένει στάσιμη. Παρότι καταγράφονται υπερβάσεις των ευρωπαϊκών ορίων επί σειρά ετών, η Ελλάδα δεν έχει εγκρίνει ακόμα τα απαραίτητα Σχέδια Πρόληψης και Αντιμετώπισης (ΣΠΑ). Το προσχέδιο του 2022 παραμένει ανενεργό, ενώ η Κομισιόν έχει παραπέμψει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν επίσημοι, ενημερωμένοι χάρτες θορύβου για την Αθήνα -ούτε στρατηγικές για το πώς θα περιοριστεί το πρόβλημα. Οι πολίτες δεν γνωρίζουν πού βρίσκονται τα πιο επιβαρυμένα σημεία, ούτε τι μέτρα λαμβάνονται για να βελτιωθεί η ακουστική ποιότητα της ζωής τους.
      Στο Παρίσι, περίπου 9,7 εκατομμύρια άνθρωποι (80 % της ευρύτερης περιοχής) ζουν σε επίπεδα θορύβου που ξεπερνούν τις συστάσεις του ΠΟΥ. Στο Βερολίνο, χάρτες θορύβου του 2022 δείχνουν ότι πάνω από 369.000 κατοικίες εκτίθενται σε 65-69 dB(A), ενώ 92.000 ξεπερνούν τα 70 dB(A).
      Το κόστος του θορύβου
      Η ηχορύπανση έχει και οικονομικό αποτύπωμα. Οι διαταραχές ύπνου και η κόπωση μειώνουν την παραγωγικότητα, αυξάνουν το στρες και οδηγούν σε περισσότερες ημέρες απουσίας από την εργασία. Οι επιχειρήσεις χάνουν εργατοώρες, οι πολίτες δαπανούν περισσότερα για υγειονομική φροντίδα, ενώ η αξία των ακινήτων σε περιοχές με έντονο θόρυβο πέφτει. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ε.Ε., η ετήσια οικονομική επιβάρυνση από θόρυβο μεταφορών, εκτιμάται σε τουλάχιστον 95,6 δισεκατομμύρια ευρώ στην Ευρώπη, που αντιστοιχεί περίπου στο 0,6% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ.
    2. Περιβάλλον

      Engineer

      Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Καλαμάτα, τα Ιωάννινα, τα Τρίκαλα και η Κοζάνη επελέγησαν ανάμεσα σε 377 ευρωπαϊκές πόλεις για να συμμετάσχουν στο Πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «100 Κλιματικά Ουδέτερες Πόλεις έως το 2030 από και προς τους πολίτες», εξέλιξη που συνιστά μεγάλη εθνική επιτυχία.
      Οι 6 ελληνικές πόλεις, εντασσόμενες στο Πρόγραμμα, καλούνται να επιτύχουν σε λιγότερο από δέκα χρόνια τον στόχο της κλιματική ουδετερότητας, -δηλαδή 20 χρόνια νωρίτερα από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη- αξιοποιώντας σημαντικούς κοινοτικούς πόρους με πολλά περιβαλλοντικά, κοινωνικά,  οικονομικά,  επενδυτικά, αναπτυξιακά και εκπαιδευτικά οφέλη.
      Ειδικότερα, μέσω των χρηματοδοτικών εργαλείων της ΕΕ οι πόλεις θα μπορούν να υλοποιήσουν επενδύσεις που θα επιταχύνουν τη μετάβαση τους στην κλιματική ουδετερότητα και τον ψηφιακό τους μετασχηματισμό, να προωθήσουν ολιστικές λύσεις στον πολεοδομικό τους σχεδιασμό, να εφαρμόσουν έξυπνες τεχνολογίες, και ευέλικτα συστήματα διαχείρισης ενέργειας και υιοθετήσουν φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο μετακίνησης και μεταφοράς.
      Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας τα τελευταία 2 χρόνια εργάζεται εντατικά για τον στόχο αυτόν και σε συνεργασία με τo EU Mission Board προετοίμασε τις περισσότερες ελληνικές συμμετοχές από τον Απρίλιο του 2020. Σημειώνεται ότι είχαν υποβληθεί 22 αξιόλογες αιτήσεις από ελληνικούς Δήμους / Φορείς Σύμπραξης Δήμων οι περισσότεροι εκ των οποίων συνάψει τον Ιανουάριο του 2022 Μνημόνιο Συνεργασίας για την Ευρωπαϊκή Αποστολή «100 Κλιματικά Ουδέτερες Πόλεις μέχρι το 2030» με πρωτοβουλία του ΥΠΕΝ για την επιτάχυνση της μετάβασής τους στην κλιματική ουδετερότητα και στον ψηφιακό μετασχηματισμό τους, ανακάμπτοντας ταυτόχρονα από την πανδημία του κορωνοϊού.
      Τελικός στόχος της Ευρωπαϊκής Αποστολής είναι οι 100 επιλεγμένες πόλεις να συνεργαστούν μεταξύ τους και να λειτουργήσουν ως πρότυποι κόμβοι καινοτομίας για όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πόλεις, αναπτύσσοντας ένα αποθετήριο καλών πρακτικών από επιτυχημένα έργα και επενδύσεις μεγάλης κλίμακας.

    3. Περιβάλλον

      Engineer

      Τις πρόσφατες πυρκαγιές στην Ελλάδα ακτινογραφούν σε τεύχος 260 και πλέον σελίδων ο καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και Πρόεδρος του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ Ευθύμης Λέκκας και ομάδα 46 επιστημόνων, συγκεντρώνοντας στοιχεία από επιτόπια έρευνα και σύγχρονα μέσα τηλεπισκόπησης.
      Από την ακτινογραφία των δασικών πυρκαγιών στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:
      Οι δασικές πυρκαγιές του Αυγούστου 2021 ήταν μέρος μιας από τις πιο σοβαρές αντιπυρικές περιόδους των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα, και εκδηλώθηκαν με τη μορφή μεγα-πυρκαγιών και πολλαπλών ταυτόχρονων πυρκαγιών σε διάστημα περίπου 25 ημερών. Μεταξύ των σημαντικότερων επιπτώσεων των πυρκαγιών ήταν οι καταστροφές σε πολλαπλά δασικά οικοσυστήματα και σε εκατοντάδες ιδιοκτησίες, επηρεάζοντας τις κοινωνικοοικονομικές δραστηριότητες. Μεταξύ των πολλών παραγόντων, που δυσχέραναν τη μάχη για την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών, ήταν η πολύπλοκη γεωμορφολογία και η έλλειψη προσβασιμότητας σε τμήματα των περιοχών. Οι πυρκαγιές αναμένεται να επηρεάσουν σε διαφορετικό βαθμό (ανάλογα με την τοποθεσία και τη σοβαρότητα) τις υδρογεωμορφολογικές διεργασίες των καμένων περιοχών. Τα αυξημένα ποσοστά διάβρωσης και απορροής αναμένεται να οδηγήσουν σε αυξημένη συχνότητα μεταπυρικών πλημμυρών, λασπορροών και κατολισθήσεων για χρονική περίοδο, που δεν μπορεί να εκτιμηθεί, αλλά μπορεί να κυμαίνεται από 2 έως 15 χρόνια με βάση την τρέχουσα βιβλιογραφία. Λόγω των μεταπυρικών αυτών φαινομένων, μέρος του οδικού δικτύου και των πλημμυρικών πεδίων των πυρόπληκτων περιοχών αναμένεται να παρουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό πρόσθετους κινδύνους κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ειδικά, κατολισθήσεις, λασπορροές και πλημμύρες σε δρόμους, ιρλανδικές διαβάσεις και παράκτιες οδούς. Μέρη των καμένων περιοχών έχουν υψηλό δυναμικό πλημμύρας, με πλούσιο ιστορικό πλημμυρών (ειδικά στη Βόρεια Εύβοια). Το πρόβλημα σε αυτές τις περιοχές αναμένεται να ενταθεί. Πρέπει να δοθεί προσοχή σε ροές πλούσιες σε φερτά, που θα μπορούσαν να βλάψουν τις υποδομές και να μπλοκάρουν κρίσιμες διατομές του υδρογραφικού δικτύου (όπως συνέβη στις πλημμύρες της Κινέτας και της Μάνδρας). Τα παραπάνω πρέπει να ληφθούν υπόψιν στον σχεδιασμό ή επανασχεδιασμό των υποδομών. Είναι σημαντική η διεξαγωγή λεπτομερών μελετών μετριασμού των μεταπυρικών κινδύνων σε όλες τις πυρόπληκτες περιοχές με ταχεία αξιολόγηση τους και ο προγραμματισμός έξυπνων δομικών και μη δομικών μέτρων για τη μείωση κινδύνου από πλημμύρες, κατολισθήσεις κ.ά. φαινόμενα. Πρόκειται για το 25ο τεύχος της έκδοσης Newsletter of Environmental, Disaster, and Crises Management Strategies, το οποίο είναι διαθέσιμο εδώ, η ψηφιακή αποτύπωση (Ηub) του οποίου είναι προσβάσιμη εδώ.
       
    4. Περιβάλλον

      Engineer

      Δάση, έρημοι, τοπία και οικοσυστήματα ζωτικής σημασίας για τον πλανήτη Γη κινδυνεύουν να υποστούν «μείζονα μεταμόρφωση» κατά τη διάρκεια του επόμενου αιώνα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, προειδοποίησαν επιστήμονες την Πέμπτη.
      Ορισμένες αλλαγές έχουν ήδη αρχίσει να συντελούνται στο νοτιοδυτικό τμήμα των ΗΠΑ, όπου πυρκαγιές μεγάλης κλίμακας κατέστρεψαν αχανείς δασικές εκτάσεις.
      Μέσα στα επόμενα 100 ως 150 χρόνια, οι μεταβολές αυτές πιθανόν θα επεκταθούν, σε σαβάνες και σε ερήμους, ανατρέποντας την ισορροπία οικοσυστημάτων κι απειλώντας τη χλωρίδα και την πανίδα. Ιδίως στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, κατά μια έρευνα που δημοσιεύεται στο  journal Science που δημοσιοποιεί η japantimes.
      «Αν αφήσουμε την κλιματική αλλαγή να ξεφύγει από κάθε έλεγχο, η βλάστηση σε αυτόν τον πλανήτη θα είναι τελείως διαφορετική από ό,τι σήμερα, και αυτό αντιπροσωπεύει έναν τεράστιο κίνδυνο για την βιοποικιλότητα του πλανήτη», τονίζει ο Τζόναθαν Όβερπεκ, πρύτανης της Σχολής για το Περιβάλλον και τη Βιωσιμότητα στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.
      Η έρευνα βασίστηκε στη μελέτη απολιθωμάτων και στοιχείων για τη θερμοκρασία που πάνε 21.000 χρόνια πίσω, όταν τερματιζόταν η τελευταία εποχή των παγετώνων και η θερμοκρασία στον πλανήτη αυξήθηκε από 4 ως 7 βαθμούς Κελσίου.
      Ωστόσο, οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι οι προβλέψεις τους είναι συντηρητικές, καθώς αυτή η άνοδος της θερμοκρασίας οφειλόταν σε φυσικές μεταβολές και έγινε σε μια περίοδο σημαντικά πιο μακρόχρονη.
      «Μιλάμε για το ίδιο εύρος αλλαγών μέσα σε 10 ως 20.000 χρόνια το οποίο συμπυκνώνεται σε έναν αιώνα ή δύο», τόνισε ο Στίβεν Τζάκσον, διευθυντής του Κέντρου Κλιματικής Προσαρμογής Southwest του Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ (USGS). «Τα οικοσυστήματα θα αναγκαστούν να προσαρμοστούν με μεγάλη βιασύνη».
      Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό, η οποία βασίστηκε σε δεδομένα από σχεδόν 600 τοποθεσίες, είναι η πιο πλήρης για το θέμα μέχρι σήμερα. Συμπεριλαμβάνει στοιχεία για κάθε ήπειρο, εξαιρουμένης της Ανταρκτικής.
      Οι πιο αξιοσημείωτες αλλαγές διαπιστώθηκαν σε μέσα προς υψηλά γεωγραφικά πλάτη, στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη, καθώς και στη Νότια Αμερική. Πρόκειται για τις περιοχές όπου υπήρχαν οι μεγαλύτεροι παγετώνες και θερμάνθηκαν περισσότερο όταν το κλίμα της Γης εξελίχθηκε.
      Σύμφωνα με τους επιστήμονες, εάν οι εκπομπές των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την υπερθέρμανση του πλανήτη περιοριστούν στα επίπεδα που ορίστηκαν ως στόχοι στη Συμφωνία του Παρισιού το 2015, «η πιθανότητα τροποποίησης μεγάλης κλίμακας της βλάστησης είναι κατώτερη του 45%», αλλά εάν δεν γίνει τίποτε, η πιθανότητα αυτή είναι «υψηλότερη του 60%».
      Αυτές οι αλλαγές δεν θα επηρεάσουν απλά και μόνο τα δάση, αλλά και το πόσιμο νερό και τον κύκλο της δημιουργίας του νερού. Και η απώλεια των δασών θα μπορούσε να εξαπολύσει ακόμα πιο γρήγορα την υπερθέρμανση του πλανήτη, επειδή θα εξαφανιστούν σημαντικοί δεσμευτές άνθρακα.
    5. Περιβάλλον

      Engineer

      Ανοιξιάτικες θερμοκρασίες αντί για χιόνι. Στο Σότσι νομίζει κανείς ότι πρόκειται περισσότερο για καλοκαιρινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Η αλλαγή του κλίματος μπορεί να επηρεάσει το μέλλον των χειμερινών Ολυμπιακών.
       
      Κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι έπεφτε πολύ τεχνητό χιόνι. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και φάνηκε να βελτιώνεται τη δεύτερη εβδομάδα. Στη Μαύρη Θάλασσα πάντως ο ήλιος κάνει καθημερινά την εμφάνισή του. Άνθρωποι που κάνουν τζόγκινγκ με κοντά παντελόνια στην παραλία και δημοσιογράφοι με κοντομάνικα.
      Το Σότσι φαίνεται πως θα σπάσει πολλά ρεκόρ. Θα μείνει στην ιστορία ως ο τόπος που διεξήχθησαν οι πιο ακριβοί Ολυμπιακοί Αγώνες μέχρι σήμερα, αλλά και οι πιο ζεστοί. «Και αυτό δεν αφορά μόνο τις πόλεις αλλά και τα βουνά» λέει ο αυστριακός γεωγράφος Ρόμπερτ Στάιγκερ, μιλώντας με την DW.
       
      Ο αυστριακός γεωγράφος εδώ και χρόνια μελετά μαζί με συναδέλφους του την επιρροή των κλιματικών αλλαγών στα χειμερινά αθλήματα σε συνεργασία με το καναδικό πανεπιστήμιο Waterloo. Το συμπέρασμα των ερευνών τους είναι ότι εξαιτίας της αλλαγής του κλίματος, οι χειμερινοί αγώνες τίθενται σε κίνδυνο. «Κατά την άποψή μας το Σότσι δεν θα ήταν ένας κατάλληλος τόπος διεξαγωγής χειμερινών αγώνων το 2050» λέει και πάλι στην DW o Ρόμπερτ Στάιγκερ.
       
      Δραματική αύξηση της θερμοκρασίας
       
       
      Τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, στο τέλος της εκατονταετίας. Από τους 19 τόπους που έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, μόνο οι έξι θα μπορούσαν και πάλι να φιλοξενήσουν χειμερινά αθλήματα. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έχει σχετικά αυστηρούς κανόνες. Πρέπει στον τόπο διεξαγωγής των αγώνων να υπάρχουν τουλάχιστον 30 εκατοστά χιόνι και το πρωί να υπάρχουν αρνητικές θερμοκρασίες. Είναι προφανές ότι στο Σότσι φέρθηκαν με γενναιοδωρία.
       

       
      Όπως επισημαίνει ο αυστριακός επιστήμονας τα τελευταία χρόνια έδιναν τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε μεγάλες μητροπόλεις, οι οποίες δεν ήταν απαραίτητα κοντά σε βουνά. Σύμφωνα με τη σχετική έρευνα του Ρόμπερτ Στάιγκερ η θερμοκρασία στους τόπους διεξαγωγής των χειμερινών αγώνων έχει αυξηθεί δραματικά. Από το 1920 μέχρι το 1950 η μέση θερμοκρασία την ημέρα ήταν 0,4 βαθμοί Κελσίου. Από το 1960 μέχρι το τέλος του 1990 η μέση θερμοκρασία ήταν 3,1 βαθμοί Κελσίου και στον 21ο αιώνα 7,8 βαθμούς Κελσίου, παρόλο που το Σότσι δεν περιλαμβάνεται.
       
      Ο Ρόμπερτ Στάιγκερ προτείνει στο μέλλον η διεξαγωγή των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων να γίνεται με μοναδικό κριτήριο εκεί όπου υπάρχει πολύ χιόνι και όχι εκεί όπου υπάρχουν τεράστιες μητροπόλεις.
       
      Πηγή: http://www.dw.de/%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%81/a-17444174
    6. Περιβάλλον

      Engineer

      Είναι δύσκολο να εξηγήσεις πώς είναι να μην έχεις πόσιμο νερό, σε κάποιον που δεν το έχει ζήσει. Ανοίγεις τη βρύση και τρέχει θάλασσα. Δεν μπορείς να πλυθείς, να πλύνεις, να ποτίσεις. Ολες οι συσκευές καταστρέφονται το πολύ σε δύο χρόνια, από τα πλυντήρια ρούχων και πιάτων μέχρι τις παγομηχανές, τους βραστήρες, τις μηχανές του καφέ. Ακόμα και στα απλά, ας πούμε για να μαγειρέψεις φακές πρέπει να τις βράζεις για δύο ώρες. Από την άλλη πλευρά βέβαια... δεν χρειάζεται να τους βάλεις αλάτι», λέει η Μένη Βασιλείου γελώντας. Κάτοικος της Αλοννήσου τα τελευταία 28 χρόνια και ιδιοκτήτης γλυκοπωλείου έζησε τη μετάπτωση από την εποχή που το πρόβλημα ήταν αντιμετωπίσιμο, μέχρι τη στιγμή που η βασική γεώτρηση του νησιού πλέον «τραβούσε» θάλασσα.
       
      Ολα αυτά, μέχρι τις 29 Μαρτίου. Τότε τέθηκε σε λειτουργία η μονάδα αφαλάτωσης του νησιού, μια μονάδα που συγκεντρώνει πολλές πρωτιές: η πρώτη όχι μόνο στις Σποράδες αλλά και στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, η πρώτη που τοποθετήθηκε με ένα συγκεκριμένο μοντέλο διαγωνισμού. Μια μονάδα με πολύ χαμηλή χρήση ενέργειας και ελάχιστη χρήση χημικών, σε αρμονία με το «πράσινο» προφίλ που υπομονετικά χτίζει τα τελευταία χρόνια το νησί.
       
      Πώς βρέθηκε, όμως, σε αυτή τη θέση ένα -και κυριολεκτικά- πράσινο νησί; Οπως τα περισσότερα νησιά, έτσι και αυτό υδρευόταν μέσω γεωτρήσεων. Η κύρια γεώτρηση του νησιού, που εξυπηρετεί τη Χώρα, το Βότση και το Πατητήρι άρχισε σταδιακά να αντλεί υφάλμυρο νερό. «Από το 2008 έως το 2013 η αγωγιμότητα του νερού ήταν πάνω από το όριο της νομοθεσίας μόνο το καλοκαίρι. Το 2013-2014 για πρώτη φορά είχαμε υφάλμυρο νερό και τον χειμώνα», εξηγεί ο κ. Πέτρος Βαφίνης, δήμαρχος Αλοννήσου. «Το 2007-2010 ο δήμος είχε προβεί σε ερευνητικές γεωτρήσεις χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Ετσι η αφαλάτωση ήταν πια μονόδρομος. Οπως καταλαβαίνετε, η αγορά της μονάδας από τον δήμο ήταν αδύνατη, δεν υπήρχαν τα χρήματα. Ο μοναδικός τρόπος ήταν να αναθέσουμε σε ιδιώτη την παραγωγή νερού». Να σημειωθεί ότι πριν από λίγα χρόνια στην Αλόννησο είχε φτιαχτεί λιμνοδεξαμενή, η οποία, όπως και σε πολλά άλλα νησιά... δεν λειτούργησε ποτέ, λόγω κακής κατασκευής.
       
      Ο Δήμος Αλοννήσου απευθύνθηκε σε άλλους δήμους με ανάλογο πρόβλημα. «Δεν μας βοήθησαν γιατί απλά δεν είχαν εμπειρία. Τελικά προχωρήσαμε σε μειοδοτικό διαγωνισμό, περάσαμε δύο χρόνια για να ξεπεράσουμε διάφορες δυσκολίες και τη γραφειοκρατία, αλλά τελικά τα καταφέραμε».
       
      Διετής σύμβαση
       
      Ο δήμος έχει συμβληθεί για δύο χρόνια με την ελληνική εταιρεία Sychem (η οποία πρόσφατα διακρίθηκε στα Greek Exports Awards, ως μια από τις πιο δυναμικές ελληνικές εξαγωγικές εταιρείες). Η εταιρεία ανέλαβε όλο το κόστος τοποθέτησης και λειτουργίας της μονάδας, ενώ ο δήμος (που παρείχε μόνο το οικόπεδο) αγοράζει το νερό έναντι 1,94 ευρώ/κυβικό. «Είναι η πρώτη μονάδα στην οποία εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο, μια πολύ μικρή χρονικά σύμβαση», εξηγεί ο πρόεδρος της Sychem, Αλέξανδρος Υφαντής. «Είμαι κατασκευαστής, λογικά θα έπρεπε να υποστηρίζω τις μακροχρόνιες συμβάσεις, ωστόσο νομίζω ότι ο δρόμος αυτός είναι πιο συνετός. Οι τεχνολογίες στην αφαλάτωση αλλάζουν ταχύτατα και ο δήμος μπορεί μετά μια διετία να πετύχει καλύτερες τιμές με μικρότερο κόστος».
       
      Η δυναμικότητα της μονάδας είναι 600 κυβικά ημερησίως. Για την παραγωγή αυτών, αντλεί νερό από παραθαλάσσια γεώτρηση (όχι απευθείας από τη θάλασσα): από κάθε 100 κυβικά θαλασσινού νερού, παράγονται 35-40 κυβικά πόσιμου νερού, ενώ το υπόλοιπο επιστρέφει πάλι στη θάλασσα, πάλι μέσω παραθαλάσσιας γεώτρησης. Οπως εξηγεί ο κ. Υφαντής, η μονάδα έχει πολύ χαμηλά επίπεδα κατανάλωσης ενέργειας (λόγω του συστήματος ανάκτησης εξοικονομεί έως και 50%) και ελάχιστη χρήση χημικών. «Το μόνο που προστίθεται είναι ένα ελάχιστο ποσοστό χλωρίου, ώστε να είναι δυνατή η αποθήκευση του νερού στην υδατοδεξαμενή του δήμου», αναφέρει.
       
      Η αφαλάτωση της Αλοννήσου είναι η τέταρτη ιδιωτική στην Ελλάδα (αλλά η πρώτη με τόσο μικρή χρονικά σύμβαση). Εχουν προηγηθεί η Μήλος, το Ηράκλειο και η Υδρα. Το μοντέλο της ανάθεσης σε ιδιώτη της προμήθειας αλλά και της λειτουργίας μιας μονάδας αφαλάτωσης δείχνει να κερδίζει έδαφος, καθώς η αγορά των μονάδων από τους δήμους δεν έχει πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα, ιδίως στα μικρά νησιά. Συχνά οι μονάδες συντηρούνται πλημμελώς (ελλείψει πόρων, εξειδικευμένου προσωπικού) και μετά λίγα χρόνια καταστρέφονται, ή αγοράζονται και... δεν τίθενται ποτέ σε λειτουργία.
       
      Ομως η αφαλάτωση δεν είναι πανάκεια. Οπως εξηγεί ο κ. Κώστας Σίδας, προϊστάμενος της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου Αλοννήσου, μετά την έναρξη λειτουργίας της αφαλάτωσης, η κατανάλωση αυξήθηκε κατακόρυφα, με αποτέλεσμα να μην επαρκεί για την κάλυψη των εκτιμώμενων αναγκών της τουριστικής σεζόν. «Ολοι μας ενθουσιαστήκαμε που είχαμε και πάλι πόσιμο νερό από τη βρύση», λέει η Μένη Βασιλείου. «Νομίζω όμως ότι θα πρέπει να κάνουμε πιο συντηρητική χρήση. Να μην ξεχνάμε ότι η υπερκατανάλωση μας έφερε εδώ».
       
      Πηγή: http://www.kathimerini.gr/860645/article/epikairothta/perivallon/h-alonnhsos-exei-3ana-kanoniko-nero
    7. Περιβάλλον

      akius

      Οι Ελληνες αγκαλιάζουν την ανακύκλωση και ψηφίζουν οικουμενικά «ΝΑΙ». Το 96% των πολιτών θεωρεί την ανακύκλωση σημαντική (το 69% πολύ σημαντική), το 73% απαντά πως η ανακύκλωση έχει μεγάλη προτεραιότητα στην καθημερινότητά του, ενώ το 88% δηλώνει πως πραγματοποιείται ανακύκλωση στο νοικοκυριό του. Τα ευρήματα προέρχονται από έρευνα για την ανακύκλωση συσκευασιών, που πραγματοποίησε η εταιρεία ALCO για λογαριασμό της Ελληνικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (ΕΕΑΑ) και που παρουσιάζει κατ’ αποκλειστικότητα η «Κ». Τα αποτελέσματα, όσο κι αν επηρεάζονται από την τάση «πολιτικά ορθών» απαντήσεων, αποκαλύπτουν πως οι πολίτες στέκονται πλέον πολύ θετικά προς την ανακύκλωση, θεωρώντας την κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Η ιδιαίτερα ευμενής στάση των πολιτών απέναντι στην ανακύκλωση ανεβάζει τον πήχυ ευθυνών όλων των αρμοδίων, οι οποίοι δεν μπορούν πλέον να καλύπτονται πίσω από την άποψη πως οι Ελληνες δεν κάνουν ανακύκλωση…
       
      Εξίσου εντυπωσιακά καταγράφεται στην έρευνα της ALCO η αναγνώριση και αποδοχή του μπλε κάδου. Το 94% γνωρίζει πως η ανακύκλωση συσκευασιών γίνεται στον μπλε κάδο, το 76% δηλώνει πως έχει μπλε κάδο «το πολύ στα 100 μέτρα» από το σπίτι του, ενώ το 57% δηλώνει ικανοποιημένο από το σύστημα των μπλε κάδων. «Ο μπλε κάδος έχει ριζώσει, είναι αναγνωρίσιμος πια», λέει στην «Κ» ο κ. Γιάννης Ραζής, γενικός διευθυντής της Ελληνικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ανακύκλωσης. «Είναι στοιχείο της καθημερινότητάς μας, εμφανίζεται ακόμα και σε ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές», συμπληρώνει. «Η θετική ανταπόκριση που καταγράφεται στην έρευνα της ALCO εκφράζεται στην πραγματικότητα, την βρίσκουμε μέσα στον μπλε κάδο.
       
      Γι’ αυτό έχουμε πιάσει τους στόχους της Ε.Ε. για ανακύκλωση του 60% των ποσοτήτων συσκευασίας που μπαίνουν στην αγορά. Υπάρχει μια υστέρηση στο γυαλί, για την οποία έχουμε λάβει ειδικά μέτρα με την τοποθέτηση του μπλε κώδωνα, για τη συλλογή ειδικά μπουκαλιών κι άλλων γυάλινων υλικών», σημειώνει ο κ. Ραζής.
      Ποια είναι τα πιο σοβαρά εμπόδια για να διευρυνθεί η ανακύκλωση; Σύμφωνα με την έρευνα, το 52% απαντά η ενημέρωση των πολιτών, το 31% η διεύρυνση του δικτύου μπλε κάδων και το 16% η συχνότερη συλλογή. Ο κ. Ραζής αναγνωρίζει πως αυτά αποτελούν προβλήματα, παρουσιάζει τις πρωτοβουλίες της ΕΕΑΑ, υπογραμμίζοντας όμως πως οι λύσεις πρέπει να δοθούν από την κοινή προσπάθεια πολιτείας, δήμων, ΕΕΑΑ και πολιτών.
       
      Οσον αφορά την ενημέρωση είναι φανερό πως έγινε περικοπή δαπανών, καθώς η κρίση οδήγησε σε μείωση κονδυλίων. Τα έσοδα της ΕΕΑΑ προέρχονται ως ποσοστό από τις πωλήσεις των προϊόντων που φέρουν συσκευασία. Η μείωση της κατανάλωσης οδήγησε σε λιγότερα έσοδα. «Παρ’ όλα αυτά θα κινηθούμε με μεγαλύτερη ένταση στον τομέα της ενημέρωσης, εστιάζοντας κυρίως σε παιδιά και σχολεία».
       
      Οσον αφορά τον στόχο διεύρυνσης του δικτύου, σήμερα ο μπλε κάδος καλύπτει το 87-88% του πληθυσμού της Ελλάδας, με 140.000 κάδους, 420 ειδικά απορριμματοφόρα και 30 Κέντρα Διαλογής. «Στόχος μας είναι να πάμε στο 100%. Είναι θετικό πως στην έρευνα καταγράφεται, μεταξύ όσων δεν ανακυκλώνουν, η άποψη πως εάν έχω κάδο κοντά θα ξεκινήσω ανακύκλωση. Θα πυκνώσουμε όπου μπορούμε το δίκτυο, αντικαθιστούμε τους χαλασμένους, αλλά σκεφτόμαστε να δοκιμάσουμε κι άλλες λύσεις ενισχυτικά, όπως η ειδική σακούλα ανακύκλωσης, την οποία δεν συνδέουμε με κάποιου είδους πληρωμή», λέει ο κ. Ραζής. Πάντως, η κρίση δεν άφησε αλώβητη ούτε την ανακύκλωση. Από το 2008 - 2013 τα απόβλητα συσκευασιών έχουν μειωθεί κατά 33%, ως ευθύ αποτέλεσμα της μείωσης στην κατανάλωση. Αυτό είχε σαφείς επιπτώσεις στη μείωση των ποσοτήτων που ανακυκλώνονται. Ενώ το 2010 είχαν ανακυκλωθεί 195 τόνοι υλικών συσκευασιών, το 2013 η ποσότητα έπεσε στους 173 τόνους, παρότι οι μπλε κάδοι έφτασαν κοντά σε επιπλέον 1,3 εκατ. κατοίκους. Το 2014 εμφανίζεται μια τάση σταθεροποίησης των ποσοτήτων ανακύκλωσης.
       
      Σειρά έχει η κομποστοποίηση
       
      Βασικό πρόβλημα αναδεικνύεται η ρίψη μέσα στους μπλε κάδους κοινών σκουπιδιών. Το 56% των πολιτών απάντησε στην έρευνα της ALCO πως συνήθως βρίσκει σκουπίδια στους μπλε κάδους (λίγα 32%, πολλά 24%), ενώ το 35% απάντησε πως δεν βρίσκει. Το 1/3 περίπου των ποσοτήτων που πηγαίνουν από τους μπλε κάδους στα Κέντρα Διαλογής είναι κοινά σκουπίδια, «υπόλειμμα», στη γλώσσα των ειδικών της ανακύκλωσης. «Τα τελευταία χρόνια ο κατά κεφαλήν δείκτης υπολείμματος είναι σταθερός. Ωστόσο έχει ανέλθει το ποσοστό κι αυτό είναι αποτέλεσμα και της αφαίρεσης υλικών μέσα από τους κάδους, από τους γυρολόγους, φαινόμενο που είναι πολύ έντονο σε Αττική και Θεσσαλονίκη», λέει ο κ. Γιάννης Ραζής, γεν. διευθυντής της ΕΕΑΑ. Ως απάντηση στο πρόβλημα της ρίψης άχρηστων υλικών, ο κ. Ραζής υπογραμμίζει την ανάγκη περαιτέρω ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του πληθυσμού, καθώς άλλες λύσεις (π.χ. κλειδωμένοι κάδοι με σχισμή), δημιουργούν άλλα προβλήματα.
       
      Το 57% όσων ανακυκλώνουν απαντά στην έρευνα πως δεν θεωρεί ότι υπάρχει ανάγκη να τοποθετηθούν ξεχωριστοί κάδοι, όπως για παράδειγμα για τη συλλογή χαρτιού. «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και συγκεκριμένοι. Να δούμε κάθε πρόταση τι σημαίνει από πλευράς χώρου, χρόνου, κόστους και τι θα ωφελήσει. Σήμερα το χαρτί πετυχαίνει τον στόχο ανακύκλωσης μέσα από τους μπλε κάδους. Το 35% του ανακυκλώσιμου υλικού είναι χαρτί εντύπων. Ενας δεύτερος κάδος θα καταλάβει μια θέση στάθμευσης. Παρ’ όλα αυτά εμείς δεν αποκλείουμε τίποτα, να το δοκιμάσουμε πιλοτικά και να το εκτιμήσουμε».
       

      Ο κ. Ραζής είναι σαφής όταν τον ρωτάμε για τη θέση της ανακύκλωσης στο συνολικό σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων. «Το μέλλον ανήκει στην ανακύκλωση. Εχουμε ήδη διανύσει ένα δρόμο, αποδείξαμε πως μπορούμε τεχνικά. Στο μέλλον οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ανακύκλωση θα είναι αυξημένοι και το ερώτημα θα είναι πώς θα τους πιάσουμε», τονίζει. «Εάν αφαιρεθεί το πλαστικό και γενικά το υλικό της ανακύκλωσης συσκευασιών, που είναι η δική μας δουλειά, τι μένει; Τα οργανικά απορρίμματα, τα οποία είναι κατάλληλα για κομποστοποίηση. Γι’ αυτό, μαζί με τον μπλε κάδο μπορεί να αναπτυχθεί ο καφέ κάδος της κομποστοποίησης», συμπληρώνει.
       
      Η Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης και Ανακύκλωσης έχει καταθέσει ένα εξαετές (2015-2020) επενδυτικό και λειτουργικό σχέδιο με προϋπολογισμό 200 εκατομμυρίων ευρώ.
       
      Πηγή: http://www.kathimerini.gr/796793/article/epikairothta/ellada/h-anakyklwsh-egine-tropos-zwhs Η ανακύκλωση έγινε τρόπος ζωής ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
    8. Περιβάλλον

      Engineer

      Στην Ελλάδα, ορισμένοι ορέγονται εξορύξεις χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής και στη Θράκη, παρά τις αντιδράσεις μεγάλου μέρους των τοπικών κοινωνιών και παρά τις προειδοποιήσεις επιστημόνων για τον τεράστιο περιβαλλοντικό αντίκτυπο δραστηριοτήτων τέτοιου είδους και κυρίως έκτασης.
       
      Εφόσον επιθυμούμε να εξορύξουμε χρυσό στην Ελλάδα καλό θα ήταν οι ιθύνοντες να στρέψουν το βλέμμα τους σε εναλλακτικές πηγές και λύσεις και όχι μόνο σε αυτές που προτείνουν καναδικές πολυεθνικές εταιρείες και οι εκπρόσωποί τους.
       
      Όπως αποδεικνύει έρευνα που διενήργησε το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών (UNEP) σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Εκπαίδευσης και Έρευνας του οργανισμού, μια πολύ καλή πηγή χρυσού και σπάνιων μετάλλων βρίσκεται στην ανακύκλωση.
       
      Η έρευνα με τίτλο “Κατευθυντήριες Γραμμές για Εθνικές Στρατηγικές Διαχείρισης Αποβλήτων: από τις Προκλήσεις στις Ευκαιρίες” υποστηρίζει ότι η ανακύκλωση και η διαχείριση απορριμμάτων αποτελούν μια “ανεκμετάλλευτη ευκαιρία” και ότι τα επεξεργασμένα απόβλητα αποτελούν έναν ανακτήσιμο πόρο που κρύβει προστιθέμενη αξία.
       
      Η έρευνα φιλοδοξεί να βοηθήσει χώρες με ανοργάνωτα, ανεπαρκή και υποχρηματοδοτούμενα συστήματα διαχείρισης αποβλήτων ή χώρες που θέλουν να αναμορφώσουν τις ισχύουσες στρατηγικές τους: η Ελλάδα σίγουρα ανήκει σε αυτές.
       
      “Οι χωματερές αποτελούν την επικρατέστερη λύση διαχείρισης αποβλήτων σε πολλές χώρες, έχουν σοβαρό αντίκτυπο σε υγιεινομικό επίπεδο για τις γειτονικές τους περιοχές, που συχνά είναι φτωχές και υποβαθμισμένες” επισημαίνει το UNEP.
       
      Επιπροσθέτως, τα υγρά αποστράγγισης από χωματερές μολύνουν το χώμα και τον υδροφόρο ορίζοντα, η αερόβια καύση επιβαρύνει την ατμόσφαιρα, ενώ η αποτυχία διαλογής και επεξεργασίας ανακυκλώσιμων υλικών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξάντληση των φυσικών πόρων.
       
      Πέραν του γεγονότος ότι η ανακύκλωση και η ορθή επεξεργασία ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών απορριμμάτων (διαβάστε το σχετικό άρθρο για τα κινητά τηλέφωνα μεταξύ άλλων) ανακτά τον χρυσό, η έρευνα αναφέρει ότι το ίδιο συμβαίνει και με τον χαλκό, το αλουμίνιο και σπάνια μέταλλα, σε ποσότητες που υπερβαίνουν πολλές φορές εκείνες που εξορύσσονται από τα συμβατικά και περιβαλλοντικά επιβλαβή ορυχεία.
       
      Η ανακύκλωση και επεξεργασία αποβλήτων προσφέρουν μια επωφελή για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη λύση: δεν ανακτώνται μόνο πρώτες ύλες, αλλά επίσης δημιουργούνται θέσεις εργασίας χωρίς να υποβαθμίζεται το περιβάλλον.
       
      Μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση η ανακύκλωση δημιούργησε 229.000 θέσεις εργασίας το 2000 με το νούμερο να εκτινάσσεται στα 512.340 το 2008.
       
      Η έρευνα επισημαίνει ότι υπάρχουν ευκαιρίες περαιτέρω προόδου εάν επαναξιολογηθούν οι διαδικασίες παραγωγής και κατανάλωσης.
       
      Για όλα τα παραπάνω απαιτείται η χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής με συγκεκριμένους και καθορισμένους με σαφήνεια στόχους, εναλλακτικές λύσεις, πηγές χρηματοδότησης και προτεραιότητες.
       
      Το αντίθετο δηλαδή από τα σχέδια που απεργάζεται η κυβέρνηση με την Eldorado Gold στη Χαλκιδική και τη Θράκη, υπό το πρόσχημα των “θέσεων εργασίας” (γιατί τα έσοδα για τα δημόσια ταμεία είναι επιεικώς “αστεία” σε σύγκριση με τον κίνδυνο που δημιουργείται για την πλούσια τουριστική δραστηριότητα της περιοχής).
       
      Δεν θα ήταν λοιπόν συμφερότερο για τη χώρα η κυβέρνησή της να χαράξει ένα εθνικό σχέδιο ανακύκλωσης ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών με φιλοδοξία να καταστήσει την Ελλάδα ακόμα και διεθνές κέντρο αυτής της δραστηριότητας, αντί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα πολυεθνικών, να υποβαθμίζει τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων υπό το πρόσχημα του “δημοσίου συμφέροντος” και να καταστρέφει αρχέγονα δάση;
       
      Πηγή: http://www.econews.gr/2013/10/08/anakyklosi-xrysos-106291/
    9. Περιβάλλον

      Engineer

      Σε μόλις επτά μήνες και λίγες ημέρες, η ανθρωπότητα χρησιμοποίησε τους φυσικούς πόρους για ένα ολόκληρο έτος, όπως το νερό, τα τρόφιμα και τον καθαρό αέρα, με το γρηγορότερο ρυθμό που έχει καταγραφεί, σύμφωνα με νέα έκθεση.
       
      Το σημείο της «υπέρβασης» έφτασε επισήμως στις 8 Αυγούστου, σύμφωνα με την περιβαλλοντική ομάδα Global Footprint Network, πέντε ημέρες νωρίτερα από ό,τι πέρυσι.
      «Συνεχίζουμε να αυξάνουμε το οικολογικό μας χρέος», δήλωσε ο Πασκάλ Κανφίν της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF, αντιδρώντας στην ετήσια ενημέρωση.
       
      «Από τη Δευτέρα 8 Αυγούστου θα ζούμε επί πιστώσει, διότι σε οκτώ μήνες καταναλώσαμε το φυσικό κεφάλαιο που ο πλανήτης μας μπορεί να ανανεώσει σε ένα χρόνο», πρόσθεσε.
       
      Το ορόσημο που σημειώνεται κάθε χρόνο είναι γνωστό ως «Ημέρα Υπέρβασης της Γης». Το 1993, η ημέρα αυτή έπεσε στις 21 Οκτωβρίου, το 2003 στις 22 Σεπτεμβρίου και πέρυσι στις 13 Αυγούστου.
       
      Το 1961, σύμφωνα με το Global Footprint Network, η ανθρωπότητα χρησιμοποίησε μόνο περίπου τα τρία τέταρτα της ετήσιας κατανομής πόρων της Γης. Από τη δεκαετία του 1970, η οικονομική και πληθυσμιακή ανάπτυξη οδήγησε σε ετήσια υπέρβαση.
       
      «Αυτό συμβαίνει επειδή εκπέμπουμε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα από ότι οι ωκεανοί και τα δάση μας μπορούν να απορροφήσουν, και καταναλώνουμε ψάρια και χλωρίδα πιο γρήγορα από ό,τι μπορούν να αναπαραχθούν και αναγεννηθούν», αναφέρει η δήλωση της οργάνωσης.
       
      Για να υπολογιστεί η ημερομηνία για την Ημέρα Υπέρβασης της Γης, συλλέγονται στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών για χιλιάδες οικονομικούς τομείς, όπως η αλιεία, η δασοκομία, οι μεταφορές και η παραγωγή ενέργειας.
       
      Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου είναι ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος παράγοντας υπέρβασης των οικολογικών ορίων. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να αυξηθεί από 7,3 σε 11,2 δισεκατομμύρια μέχρι το τέλος του αιώνα, αυξάνοντας την πίεση στον πλανήτη μας και τους πεπερασμένους πόρους του.
       
      Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/1135847/i-analogia-fusikon-poron-tis-gis-gia-to-2016-katanalothike-me-ton-pio-grigoro-ruthmo-stin-istoria
    10. Περιβάλλον

      GTnews

      Οι υποδομές, από τους δρόμους έως τα ενεργειακά δίκτυα και τα συστήματα ύδρευσης, αποτελούν ένα είδος κληρονομιάς. Δεν πρόκειται για βραχυπρόθεσμες επενδύσεις αλλά για θεμέλια που διαμορφώνουν το μέλλον, επομένως, οι αποφάσεις που λαμβάνονται σήμερα για τον τρόπο και τον τόπο κατασκευής των έργων καθορίζουν την ασφάλεια, τη βιωσιμότητα και την ευημερία των επόμενων γενιών.
      Όμως, η ταχεία εμφάνιση της κλιματικής αλλαγής θα υπονομεύσει τα οφέλη των υποδομών για τις επόμενες γενιές. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Έρης Δρίβα στο economix.gr, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι ο ρυθμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει αυξηθεί σε ρεκόρ 0,26 °C ανά δεκαετία, ενώ η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) προβλέπει ότι ο ρυθμός της υπερθέρμανσης από σήμερα έως το 2050 θα είναι περίπου 26% ταχύτερος από τον ρυθμό που καταγράφηκε από το 1970 έως σήμερα.
      Αυτό καθιστά την κλιματική προστασία των υποδομών όχι μόνο τεχνική ή οικονομική αναγκαιότητα, αλλά και ηθική υποχρέωση, όπως επισημαίνει σε άρθρο του το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Καθώς το κλίμα αλλάζει πιο γρήγορα και πιο σοβαρά από ό,τι έχει καταγραφεί στην ιστορία, δεν μπορούμε πλέον να σχεδιάζουμε υποδομές με βάση το παρελθόν. Ωστόσο, αυτό ακριβώς συνεχίζει να συμβαίνει: δρόμοι, σιδηρόδρομοι, κτίρια και αποχετευτικά συστήματα κατασκευάζονται σήμερα με βάση κλιματικές παραμέτρους που δεν θα ισχύουν πλέον στο μέλλον. Αυτό δεν είναι απλώς κακός σχεδιασμός, είναι άδικο για τις γενιές που θα κληρονομήσουν τις συνέπειες.
      Παρά την ηθική αυτή επιταγή, πολλά από τα εργαλεία πολιτικής που χρησιμοποιούμε για την αξιολόγηση των φυσικών απειλών για τις υποδομές και τη διατήρηση της ακεραιότητας των υποδομών βασίζονται σε προηγούμενες υποθέσεις που γίνονται γρήγορα ξεπερασμένες. Για παράδειγμα, η ανάλυση κόστους-οφέλους (CBA) των υποδομών βασίζεται συχνά σε υπολογισμούς αναμενόμενης αξίας με βάση ιστορικά δεδομένα, υποθέτοντας ότι η κλιματική και μετεωρολογική μεταβλητότητα θα παραμείνει εντός των προτύπων του παρελθόντος. Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή εισάγει μη γραμμικότητες, σημεία καμπής και βαθιά αβεβαιότητα, όπως ο ρυθμός της παγκόσμιας θέρμανσης, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας και τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
      Υπό το πρίσμα αυτό, ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η CBA πρέπει να γίνει πιο ολιστική και να λαμβάνει υπόψη περισσότερες παραμέτρους και «άξονες ευπάθειας» στην κλιματική αλλαγή, όπως η ανθρώπινη υγεία και οι κοινωνικοοικονομικοί καθοριστικοί παράγοντες της ανθεκτικότητας. Μόνο τότε μπορεί να γίνει βαθιά κατανοητή μια μακροπρόθεσμη αξιολόγηση της ακεραιότητας και της αποτελεσματικότητας των υποδομών σε επίπεδο συστημάτων. Επιπλέον, τα προεξοφλητικά επιτόκια – βασικός παράγοντας για την αξιολόγηση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας των υποδομών – καθίστανται επίσης ένας ξεπερασμένος μηχανισμός στην εποχή της κλιματικής αλλαγής. Τα προεξοφλητικά επιτόκια είναι το επιτόκιο με το οποίο εκτιμάται ότι οι υποδομές χάνουν τη λειτουργική δημόσια αξία τους με την πάροδο του χρόνου. Αντίθετα, οι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι τα προεξοφλητικά επιτόκια πρέπει να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου, ώστε να λαμβάνεται υπόψη η παγκόσμια ανάγκη για διαγενεακή ανθεκτικότητα έναντι αβεβαιότητας. Ομοίως, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει ηθική επιταγή να επανεξεταστούν τα προεξοφλητικά επιτόκια, προκειμένου να ληφθεί μέριμνα για την ευημερία και την ανθεκτικότητα των μελλοντικών γενεών.
      Αλλαγή της σκέψης βάσει τεκμηρίων
      Ενώ πολλές χώρες υστερούν στην ενημέρωση της βάσης τεκμηρίων για την προστασία των μελλοντικών γενεών, ορισμένες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εισάγουν μια μακροπρόθεσμη προοπτική στις αξιολογήσεις των υποδομών. Για παράδειγμα, έργα όπως το μετρό του Σίδνεϊ έχουν ενσωματώσει την ανθεκτικότητα στο κλίμα σε κάθε στάδιο του σχεδιασμού. Τα συστήματά του έχουν κατασκευαστεί ώστε να λειτουργούν σύμφωνα με τις προβλέψεις για τη θερμοκρασία και τις βροχοπτώσεις για το έτος 2070. Αυτός ο προληπτικός σχεδιασμός διασφαλίζει ότι η υποδομή θα παραμείνει λειτουργική για δεκαετίες, μειώνοντας την πιθανότητα οι μελλοντικοί χρήστες να επιβαρυνθούν με το κόστος έκτακτων αναβαθμίσεων, διακοπών ή βλαβών.
      Ένα άλλο παράδειγμα είναι το Worcester της Μασαχουσέτης, όπου οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επενδύσεις σε πράσινες υποδομές μέσω του Green Worcester Plan αναπτύσσουν υποδομές, ιδίως για την αποστράγγιση των ομβρίων υδάτων, όχι για το παρόν αλλά για το μέλλον.
      Σε πόλεις όπως το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, η εφαρμογή του εργαλείου InVEST επέτρεψε την ανάλυση της μακροπρόθεσμης ολοκληρωμένης χρήσης του νερού σε τέσσερα διαφορετικά σενάρια κλιματικής αλλαγής σε επίπεδο κτιρίου, γειτονιάς και πόλης. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους σχεδιαστές να λαμβάνουν τεκμηριωμένες μακροπρόθεσμες αποφάσεις με βάση μια πληθώρα κλιματικών σεναρίων για το μέλλον, και όχι μόνο ένα μοναδικό κλιματικό σενάριο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα λύσεις βασισμένες στη φύση με μακροπρόθεσμη κοινωνικο-οικολογική προοπτική έναντι μελλοντικών πλημμυρικών φαινομένων.
      Ένα άλλο παράδειγμα προέρχεται από τη Μοζαμβίκη, όπου η κλιματική προστασία στην παράκτια πόλη Beira έχει συμβάλει στη μείωση του κινδύνου πλημμύρας για το 40% του πληθυσμού της. Οι παρεμβάσεις περιλαμβάνουν την αποκατάσταση των μαγγρόβων, την ανακαίνιση του αποχετευτικού συστήματος, σταθμούς ελέγχου πλημμυρών και δεξαμενές συγκράτησης νερού σε συνδυασμό με ένα αστικό πράσινο πάρκο. Κυβερνητικές υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο αλλάζουν τον τρόπο υπολογισμού των προεξοφλητικών επιτοκίων, ώστε να καταστεί δυνατή η μακροπρόθεσμη προοπτική των έργων υποδομής. Συγκεκριμένα, αυτό συχνά συνεπάγεται τη μείωση του προεξοφλητικού επιτοκίου με την πάροδο του χρόνου, προκειμένου να τονιστεί η μακροπρόθεσμη αξία των υποδομών.
      Μια νέα ηθική για τις υποδομές
      Η προστασία των υποδομών από τις κλιματικές αλλαγές δεν είναι πλέον προαιρετική, αλλά αποτελεί βασικό στοιχείο της οικονομικής βιωσιμότητας, της δημόσιας ασφάλειας και της ετοιμότητας για την αντιμετώπιση καταστροφών. Αλλά αντιπροσωπεύει και κάτι βαθύτερο: μια νέα ηθική σχεδιασμού που εστιάζει στη δικαιοσύνη σε βάθος χρόνου.
      Όταν διαθέτουμε υποδομές ανθεκτικές στην κλιματική αλλαγή, δεν προσαρμοζόμαστε απλώς στους φυσικούς κινδύνους, αλλά αναγνωρίζουμε το καθήκον μας απέναντι σε όσους θα έρθουν μετά από εμάς. Επιλέγουμε να μεταβιβάσουμε συστήματα που είναι λειτουργικά, οικονομικά προσιτά και ανθεκτικά, και όχι εύθραυστα και ανεπαρκή. Αυτή είναι η σαφέστερη έκφραση της διαγενεακής δικαιοσύνης στο δομημένο περιβάλλον.
      Αυτή η αλλαγή στις πρακτικές τεκμηρίωσης έχει ήδη ξεκινήσει, αν και με άνισο ρυθμό. Για να καταστήσουμε την κλιματική ανθεκτικότητα κανόνα και όχι καινοτομία, πρέπει να ενσωματώσουμε τις διαγενεακές αρχές στα πρότυπα υποδομών, στους κανονισμούς σχεδιασμού και στο πλαίσιο δημόσιων επενδύσεων. Διότι οι υποδομές δεν αφορούν μόνο το σήμερα, αλλά πάντα το αύριο.
    11. Περιβάλλον

      Engineer

      Η ανθρωπότητα εξάντλησε ήδη τους φυσικούς πόρους που μπορεί να ανανεώσει η Γη φέτος, μέσα σε 234 ημέρες. Αυτό το στοιχείο εμπεριέχει και ένα «καλό» νέο, αν και αυτό αποτελεί συνέπεια της τεράστιας κρίσης που προκάλεσε η πανδημία.
      «Από το Σάββατο 22 Αυγούστου η Γη δεν μπορεί να αναπληρώσει ό,τι παίρνουμε. Αυτό αφορά κάθε δέντρο που κόβεται, κάθε ψάρι που πιάνεται, κάθε τόνο διοξειδίου άνθρακα που εκπέμπεται» αναφέρει χαρακτηριστικά το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σε σχετικό βίντεο που ανάρτησε στα social media για την Earth Overshoot Day, όπως ονομάζεται η ημέρα κάθε χρονιάς κατά την οποία η ανθρωπότητα εξαντλεί τους φυσικούς πόρους που μπορεί να ανανεώσει ο πλανήτης μας.
      Φέτος, αυτή η ημέρα ήρθε τρεις εβδομάδες αργότερα σε σύγκριση με το 2019, όταν η εξάντληση των φυσικών πόρων σημειώθηκε στις 29 Ιουλίου. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μετάθεση της συγκεκριμένης ημερομηνίας σε ετήσια βάση από τη δεκαετία του '70, όταν υιοθετήθηκε η Earth Overshoot Day. Παρ' όλα αυτά, θα χρειαζόταν 1,6 φορές η Γη για να στηριχτεί ο ρυθμός κατανάλωσης της ανθρωπότητας.

      Αυτή η φετινή «επιτυχία» σημειώθηκε λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Χάρη στο lockdown, το οικολογικό αποτύπωμα της ανθρωπότητας μειώθηκε κατά 9,3% σε σύγκριση με πέρυσι, σύμφωνα με τον διεθνή οργανισμό έρευνας Global Footprint Network.
      «Η Earth Overshoot Day είναι ένας τρόπος αποτύπωσης του μεγέθους της βιολογικής πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε» εξήγησε ο επικεφαλής του οργανισμού Μάτις Γουακερνάγκελ. Παρότι τα φετινά στοιχεία είναι ενθαρρυντικά, πρέπει να γίνει περαιτέρω πρόοδος «βάσει σχεδιασμού, όχι λόγω καταστροφής», υπογράμμισε.
      «Υπάρχει ελπίδα. Για να μην καταναλώνουμε περισσότερα από αυτά που παράσχει ο πλανήτης η Earth Overshoot Day πρέπει να μετατίθεται κατά 5 ημέρες κάθε χρόνο, ως το 2050» αναφέρει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. «Η αντικατάσταση του 50% του κρέατος με γεύματα λαχανικών θα προκαλούσε τη μετάθεση της ημερομηνίας κατά δύο εβδομάδες. Το ίδιο θα συνέβαινε με τη μείωση κατά το ήμισυ των μετακινήσεων με αυτοκίνητο» επισημαίνει.
      Πηγή: Lifo.gr, με πληροφορίες από «Guardian»
    12. Περιβάλλον

      Engineer

      Με βάση δεδομένα από το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφοριών για τις Πυρκαγιές των Δασών (EFFIS), η «Προκαταρκτική Έκθεση για τις Πυρκαγιές των Δασών στην Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική 2021 (Advance Report on Forest Fires in Europe, Middle East and North Africa 2021)» παρέχει μια πρώτη αξιολόγηση των δασικών πυρκαγιών του περασμένου έτους στη γηραιά ήπειρο.
      Το 2021 ήταν η δεύτερη χειρότερη αντιπυρική περίοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2000, τη χρονιά εκκίνησης του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφοριών Δασικών Πυρκαγιών EFFIS. Οι ζημιές το 2021 ξεπέρασαν μόνο αυτές του 2017, όταν έγιναν στάχτη πάνω από 1 εκατομμύριο εκτάρια (ha) στην ΕΕ. Η έκθεση διαπιστώνει ότι μεγάλες και ακραίες πυρκαγιές έπληξαν πολλές χώρες, ειδικά στη λεκάνη της Μεσογείου και προειδοποιεί για τις τρέχουσες επικίνδυνες συνθήκες που μπορούν να τροφοδοτήσουν τις δασικές πυρκαγιές.
      Το 2021, παρατηρήθηκαν πυρκαγιές σε 39 χώρες, και έκαψαν 1.113.464 ha όπως χαρτογραφήθηκε από το Κοινό Κέντρο Ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (JRC). Η Τουρκία επλήγη περισσότερο από τις δασικές πυρκαγιές το 2021, οι οποίες αντιπροσώπευαν 206.013 ha που κάηκαν από μεγάλο αριθμό δασικών πυρκαγιών. Ακολούθησαν η Ιταλία, με 159.537 ha και ρεκόρ 1.422 πυρκαγιών που έχουν χαρτογραφηθεί στο EFFIS – σχεδόν τέσσερις φορές ο μέσος όρος των τελευταίων 13 ετών – και η Αλγερία με 134.273 ha. Η Ελλάδα ακολουθεί στην τέταρτη θέση με 131.254 ha καμένων εκτάσεων.
      Επίσης το 2021, ο τύπος κάλυψης γης που επηρεάστηκε περισσότερο ήταν η γεωργία με 25% επί του συνόλου των καμένων εκτάσεων. Ωστόσο, διαφορετικές κατηγορίες δασών συνολικά αντιπροσωπεύουν το 28% των καμένων εκτάσεων.
        Δασικές πυρκαγιές το 2021 στις ευρωπαϊκές και στις γειτονικές περιοχές. Πηγή: Eυρωπαϊκή Ένωση, 2022
      Το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφοριών για τις Πυρκαγιές των Δασών- EFFIS χαρτογράφησε πυρκαγιές σε 22 κράτη μέλη της ΕΕ των 27 το 2021 –εκτός από την Τσεχία, την Εσθονία, το Λουξεμβούργο, τη Μάλτα και την Ολλανδία– με συνολικά καμένες εκτάσεις 500.566 ha. Ο Αύγουστος ήταν ο μήνας κατά τον οποίο σημειώθηκε σημαντικό ποσοστό των ζημιών από τις πυρκαγιές, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Από το σύνολο αυτό, μισό εκατομμύριο εκτάρια, το 20% του συνόλου, σημειώθηκαν σε τοποθεσίες «Natura 2000».
      Η συνολική καμένη επιφάνεια σε αυτές τις προστατευόμενες περιοχές το 2021 έφτασε τα 102.598 ha, λιγότερο από τα δύο προηγούμενα χρόνια και ελαφρώς κάτω από τον μέσο όρο των τελευταίων 10 ετών. Όσον αφορά τις ζημιές σε τοποθεσίες Natura 2000, η χώρα που επλήγη περισσότερο το 2021 ήταν η Ιταλία, ακολουθούμενη από την Ισπανία. Μαζί, οι δύο χώρες αντιπροσωπεύουν το 45% των συνολικών καμένων εκτάσεων σε περιοχές Natura 2000. Η ανάλυση για τις πυρκαγιές εντός του δικτύου Natura 2000 προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, καθώς αυτές περιλαμβάνουν ενδιαιτήματα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για απειλούμενα είδη φυτών και ζώων.
      Η έκθεση εξετάζει επίσης την κατάσταση το 2022 και το αυξανόμενο ζήτημα των δασικών πυρκαγιών στην ΕΕ. Μερικά από τα κύρια ευρήματα της περιόδου των πυρκαγιών του 2022 είναι ότι ξεκινάει με μια παρατεταμένη ξηρασία στη Νότια Ευρώπη και οι συνθήκες που προέκυψαν έχουν ήδη προκαλέσει πολυάριθμες πρόωρες εστίες πυρκαγιών. Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής γίνονται όλο και πιο εμφανείς κάθε χρόνο. Οι πυρκαγιές είναι πιο συχνές και ακραίες, όπως επιβεβαιώνεται επίσης από την πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Ομάδας για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) και την πρόσφατη έκθεση του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών.
      Πηγή: Κοινό Κέντρο Ερευνών Ευρωπαϊκής Επιτροπής- Joint Research Center of the European Commission
    13. Περιβάλλον

      Engineer

      Η λειψυδρία έχει κάνει την εμφάνισή της τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας, με πολλές περιοχές ήδη να αντιμετωπίζουν προβλήματα, εξαιτίας και του ήπιου χειμώνα, αλλά και του «ράλι» υψηλών θερμοκρασιών.
      Με το φαινόμενο της λειψυδρίας να αποτελεί πλέον παγκόσμιο και υπαρκτό πρόβλημα, κυβερνήσεις λαμβάνουν μέτρα ώστε να αντιμετωπιστούν δυσάρεστες εξελίξεις και οι εφιαλτικές συνέπειες.
      Όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα Real News, η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζει σχέδιο νόμου, που αναμένεται να κατατεθεί τον Οκτώβριο, σύμφωνα με το οποίο θα προβλέπεται η συνένωση των εταιρειών ύδρευσης σε κάθε περιφερειακή ενότητα, ενώ εξετάζεται η υποχρεωτική ανακύκλωση νερού σε μεγάλα ξενοδοχεία και επιχειρήσεις.
      Η νομοθετική παρέμβαση κρίθηκε επιτακτική λόγω της περιορισμένης δυνατότητας της φυσικής ανανέωσης των αποθεμάτων νερών, εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών.
      Στόχος του νομοσχεδίου, θα είναι η υδάτινη αυτάρκεια περιοχών στην ηπειρωτική αλλά και στη νησιωτική Ελλάδα, με παράλληλο περιορισμό της σπατάλης τόσο του πόσιμου νερού, όσο και του αρδευτικού.
      Ο σχεδιασμός
      Σύμφωνα με το δημοσίευμα έχει «κλειδώσει» η ρύθμιση για συνένωση των κατά τόπους δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης. Ο σχεδιασμός προβλέπει τη δημιουργία μιας ΕΥΑ ανά περιφερεική ενότητα με ελάχιστες εξαιρέσεις. Για παράδειγμα ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αναμένεται να απορροφήσουν όλες τις υπόλοιπες δημοτικές επιχειρήσεις που λειτουργούν εντός των διοικητικών ορίων Αττικής και Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, εξαίρεση θα αποτελούν τα νησιά και κάποιες περιοχές της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας.
      Τα «γκρίζα νερά»
      Όσον αφορά στον υπο επεξεργασία κτιριοδομικό κανονισμό φαίνεται πως το κυβερνητικό επιτελείο έχει καταλήξει στα μέτρα εγκατάστασης δεξαμενών και ανακύκλωσης νερού. Να θεσμοθετηθεί δηλαδή τη δημιουργία δεξαμενών ομρίων υδάτων, δηλαδή τις στέρνες που υπήρχαν κάποτε...
      Επιπλέον, αναμένεται να επιβληθεί η αξιοποίηση του λεγόμενου «γκρίζου νερού» δηλαδή του νερού της κουζίνας και του μπάνιου σε μεγάλες εγκατασάσεις, όπως ξενοδοχεία και επιχειρήσεις. Θα υπόκεινται σε επεξεργασία, προκειμένου να επιστρέφουν στο μπάνιο και την κουζίνα.
      Σε πρώτη φάση ωστόσο, θα διατεθούν στους δήμους έκτακτα κονδύλια ύψους άνω των 21 εκατομμυρίων ευρώ για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας εν μέσω τουριστικής περιόδου, όπως προανήγγειλε, ο υφυπουργός Εσωτερικών
    14. Περιβάλλον

      Engineer

      Η αύξηση των εκπομπών μερικών χημικών ουσιών που περιέχουν χλώριο, μπορεί να καθυστερήσουν την αποκατάσταση της τρύπας του όζοντος έως κατά 30 χρόνια, σύμφωνα με διεθνή έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Atmospheric Chemistry and Physics της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γεωεπιστημών.
       
      Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Δρ Ντέβιντ Όραμ του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Αγγλίας, βρήκαν ότι οι εν λόγω ουσίες, που χρησιμοποιούνται ευρέως από τις χημικές βιομηχανίες, π.χ. για την παραγωγή PVC, αυξάνονται στην ατμόσφαιρα με ταχύτερο ρυθμό από ό,τι είχε εκτιμηθεί έως τώρα. Σε μεγάλο βαθμό η παραγωγή τους γίνεται στην Κίνα και μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν κανονισμοί που να περιορίζουν τη χρήση τους.
       
      Πέρυσι, σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, οι επιστήμονες είχαν αναφέρει τις πρώτες σαφείς ενδείξεις ότι είχε αρχίσει να αποκαθίσταται το στρώμα του όζοντος στη στρατόσφαιρα, το οποίο αποτελεί ασπίδα από την επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία του Ήλιου. Αλλά η νέα μελέτη προειδοποιεί ότι τελικά η αποκατάσταση αυτή μπορεί να καθυστερήσει κατά δύο ή τρεις δεκαετίες σε σχέση με τις έως τώρα πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε το 2050.
       
      Η πρόοδος που έχει γίνει μέχρι τώρα, οφείλεται στο Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ που υπογράφηκε πριν 30 χρόνια και απαγόρευσε ορισμένες χημικές ουσίες (χλωροφθοράνθρακες και υδροχλωροφθοράνθρακες) που συσσωρεύονταν στην ατμόσφαιρα και αραίωναν το όζον, ιδίως πάνω από την Ανταρκτική.
       
      Μια από τις νέες και υποτιμημένες απειλές για το όζον είναι το διχλωρομεθάνιο, που χρησιμοποιείται ως χημικό διαλυτικό από τις βιομηχανίες χρωμάτων, φαρμάκων κ.α. και του οποίου τα επίπεδα στην ατμόσφαιρα έχουν αυξηθεί κατά 60% την τελευταία δεκαετία (η Κίνα ευθύνεται κατά τουλάχιστον 50% γι' αυτή την αύξηση). Απειλητικό είναι και το 1,2-διχλωροαιθάνιο, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή του PVC (η Κίνα είναι επίσης ο μεγαλύτερος παραγωγός αυτού του ελαφρού πλαστικού).
       
      Μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες πίστευαν ότι αυτές οι δύο ουσίες θα διαλύονταν γρήγορα, προτού φθάσουν στο στρώμα του όζοντος. Όμως δείγματα του αέρα που οι επιστήμονες συνέλλεξαν από αεροπλάνο σε υψόμετρο 12 χιλιομέτρων και μετά ανέλυσαν, δείχνουν ότι αυτό δεν ισχύει και ότι τελικά αυτές οι τοξικές χημικές ουσίες -που κάνουν κακό και στην ανθρώπινη υγεία- έχουν αρκετό χρόνο για να φθάσουν έως το όζον και να το καταστρέψουν.
       
      Οι ερευνητές λένε ότι το διχλωρομεθάνιο και το διχλωροαιθάνιο πρέπει να συμπεριληφθούν στον κατάλογο των ουσιών που απαγορεύονται από το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ.
       
      Άλλοι επιστήμονες πάντως, όπως η Δρ Σούζαν Στράχαν της NASA, σύμφωνα με το BBC, δήλωσαν ότι δεν έχουν πεισθεί ακόμη ότι όντως αυτές οι ουσίες ανεβαίνουν έως το στρώμα του όζοντος και το βλάπτουν.
       
      Πηγή: http://greenagenda.gr/%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82/
    15. Περιβάλλον

      Engineer

      Ένα τεράστιο χαρτοκιβώτιο από συσκευασία τηλεόρασης διακρίνεται δίπλα στον πράσινο κάδο με τα σκουπίδια που δεν μπορούν να ανακυκλωθούν, την ώρα που το απορριμματοφόρο που συλλέγει τα υλικά συσκευασίας σταματάει σε γειτονιά προαστίου της Θεσσαλονίκης. Ο εργαζόμενος στην καθαριότητα παίρνει το χαρτοκιβώτιο και το μεταφέρει, στον μπλε κάδο με τα υλικά συσκευασίας.
      Χωρίς να έχει εκπαιδευτεί για κάτι τέτοιο ή χωρίς να τού έχει ποτέ αυτό ζητηθεί, ο ίδιος εργαζόμενος, ακολουθώντας απλώς την περιβαλλοντική του συνείδηση, προσεγγίζει διπλανό μπλε κάδο στον οποίο έχει τοποθετηθεί «κατά λάθος» σακούλα με υπολείμματα κουζίνας. Χρησιμοποιώντας ένα ξύλο καταφέρνει να την βγάλει και να την ρίξει στον πράσινο κάδο, για να μην αλλοιωθεί το περιεχόμενο του μπλε κάδου.
      Με την επίκληση στην ίδια ατομική περιβαλλοντική συνείδηση του καθενός, προετοιμάζεται το τελευταίο χρονικό διάστημα η διαδικασία για την αποκομιδή των οργανικών υπολειμμάτων που αναμένεται να ξεκινήσει στη Θεσσαλονίκη, τον Απρίλιο του 2021. Ρόλο - κλειδί στο ταξίδι του οργανικού αποβλήτου θα έχει το κάθε νοικοκυριό, το κάθε σπίτι, από το οποίο παράγονται οργανικά υπολείμματα, τα οποία, μάλιστα, εκτιμώνται στο 40 έως και 50% ακόμη των οικιακών απορριμμάτων.
      Υπολείμματα από φρούτα, λαχανικά, τσόφλι αβγού, κουκούτσια ελιάς, δημητριακά, ρύζι αλεύρι, χαρτί κουζίνας και χαρτοσακούλες, μαγειρεμένο κρέας ή ψάρι και άλλα ζωικά προϊόντα, ξηροί καρποί και τα περιβλήματά τους, γαλακτοκομικά προϊόντα καθώς και κλαδέματα, φύλλα, χώμα, γκαζόν, ροκανίδι, πριονίδι και στάχτη από καυσόξυλα θα ακολουθούν πλέον μια νέα διαδρομή, εντελώς διαφορετική από ό,τι ως τώρα.
      Η πορεία του οργανικού υπολείμματος
      Την πορεία του οργανικού υπολείμματος περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η προϊσταμένη του Τμήματος Περιβαλλοντικών Αδειοδοτήσεων και Τεχνικών Μελετών του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, ΦΟΔΣΑ, Κεντρικής Μακεδονίας, Ελένη Μπακιρτζή. Αφού, λοιπόν, κάθε νοικοκυριό συλλέγει τα οργανικά υπολείμματά του σε μια βιοδιασπώμενη σακούλα, αυτή θα απορρίπτεται στους καφέ κάδους, που στις αρχές του 2021 θα κάνουν την εμφάνισή τους στους δρόμους κάθε περιοχής της Κεντρικής Μακεδονίας.
      Θωρακισμένοι ώστε να κρατούν μακριά από το περιβάλλον στραγγίσματα και οσμές, θα αδειάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα στα ειδικά απορριμματοφόρα που θα τα μεταφέρουν στις ΜΕΒΑ, τις μονάδες επεξεργασίας βιοαποβλήτων.
      Οι μονάδες αυτές δεν είναι απλώς περιφραγμένες εκτάσεις. Είναι στεγασμένες δυναμικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις, ανοιχτού ή κλειστού τύπου, από τις οποίες δεν ξεφεύγουν οι οσμές. Το απορριμματοφόρο που μεταφέρει τα οργανικά υπολείμματα εισέρχεται στη μονάδα και αδειάζει το περιεχόμενό του στο χώρο υποδοχής, σε μια πλατεία από τσιμεντένιο δάπεδο, ενώ συλλέγονται τα στραγγίσματα. Εκεί προστίθεται πριονίδι και τεμαχισμένο υπόλειμμα από κλαδέματα και γκαζόν το οποίο λειτουργεί ως επιταχυντής στη διαδικασία της αποσύνθεσης.
      Το πριονίδι αναμειγνύεται επίσης με χώμα, ακολουθεί η διαδικασία της ανάδευσης ώστε το μείγμα να αεριστεί σωστά και η διαδικασία της αποδόμησης ξεκινάει, δίνοντας τη «σκυτάλη» στις χημικές διεργασίες για να κάνουν τη δουλειά τους. Ο ένας μικροοργανισμός εξουδετερώνει τον άλλον και έτσι προκύπτει το τελικό προϊόν, ένα χρήσιμο λίπασμα.
      Εξειδικευμένοι επιστήμονες παρακολουθούν συγκεκριμένες παραμέτρους, όπως η θερμοκρασία, η υγρασία, ο επαρκής αερισμός προκειμένου να προχωρούν στις απαραίτητες παρεμβάσεις για να εξασφαλίσουν τη σωστή σύσταση και υγιεινοποίηση του μείγματος.
      Ανάλογα με τη σύσταση αυτή και την τήρηση των οδηγιών από τους πολίτες σχετικά με το τι μπαίνει μέσα στον καφέ κάδο, το λίπασμα που προκύπτει μπορεί να ποικίλλει ως προς την ποιότητα. Υψηλής ποιότητας λίπασμα μπορεί να οδηγηθεί προς πώληση στην αγορά ή προς διάθεση σε γεωπόνους και αγρότες ενώ ακόμη και το χαμηλότερης ποιότητας λίπασμα μπορεί να διατεθεί δωρεάν στο κοινό για τη χρήση του σε καλλωπιστικά φυτά.
      Δεν πρέπει να απορρίπτονται στους καφέ κάδους όλα τα υλικά συσκευασίας, όπως επίσης και οι φλούδες από τα εσπεριδοειδή ή ωμά υπολείμματα επεξεργασίας κρέατος και αλιευμάτων, γόπες τσιγάρων, τροφές και περιττώματα ζώων και γυαλιστερά χαρτιά.
      Ο σχεδιασμός για τους καφέ κάδους
      Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του ΦΟΔΣΑ Κεντρικής Μακεδονίας, τα οργανικά υπολείμματα της Θεσσαλονίκης θα υποδέχονται οι ΜΕΒΑ που έχουν σχεδιαστεί για το νομό, ενώ αντίστοιχες μονάδες θα γίνουν στην Ημαθία, το Κιλκίς, την Πιερία, την Πέλλα και τη Χαλκιδική. Στις Σέρρες λειτουργεί η Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων μέσα στην οποία υπάρχει διακριτή γραμμή για την επεξεργασία των βιοαποβλήτων.
      Παράλληλα, μέσω της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας έχει γίνει προσπάθεια για τη χρηματοδότηση της προμήθειας των καφέ κάδων από το ΕΣΠΑ. Σύμφωνα με την κ. Μπακιρτζή, με την πρόσφατη απόφαση ένταξης αναμένεται εντός του 2021 να έχει ολοκληρωθεί η προμήθεια και η διανομή 37.000 κάδων, 48 απορριμματοφόρων και 37 κλαδοτεμαχιστών στους Δήμους. Οι ΜΕΒΑ θα είναι έτοιμες στα τέλη του 2021 ενώ, αν στο μεταξύ χρειαστεί, ο ΦΟΔΣΑ θα υλοποιήσει μεταβατική λύση για τη διαχείριση των οργανικών.
      Προϋπόθεση η ευαισθησία των πολιτών
      Ανεξάρτητα από την πορεία των διαδικασιών, η προϊσταμένη του Τμήματος Περιβαλλοντικών Αδειοδοτήσεων και Τεχνικών Μελετών του ΦΟΔΣΑ, υπογραμμίζει: «η επιτυχία του εγχειρήματος εξαρτάται σε πολύ υψηλό βαθμό από τη δική μας αφοσίωση στο αντικείμενο αλλά και από την ευσυνειδησία και την εκπαίδευση του κόσμου».
      «Το πιο ισχυρό κίνητρο είναι η αγάπη για το περιβάλλον, πόσο αναγκαία είναι πλέον η διαχείριση του οργανικού υπολείμματος για το περιβάλλον, ποιο είναι το περιβάλλον που επιθυμεί κάποιος να αφήσει στα παιδιά του», τονίζει.
    16. Περιβάλλον

      Engineer

      Η αποψίλωση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου στη Βραζιλία αυξήθηκε κατά 22% μεταξύ του Αυγούστου του 2020 και του Ιουλίου του 2021 σε σύγκριση με την αμέσως προηγούμενη, ποσοστό που είναι το υψηλότερο της τελευταίας δεκαπενταετίας, αποκαλύπτει επίσημη εκτίμηση που δημοσιοποιήθηκε χθες Πέμπτη.
      Οι δασικές εκμεταλλεύσεις στο μεγαλύτερο τροπικό δάσος στον κόσμο επεκτάθηκαν κατά 13.235 τετραγωνικά χιλιόμετρα την περίοδο 2020-2021, έκταση που είναι η μεγαλύτερη από την περίοδο 2005-2006 (14.286 τετραγωνικά χιλιόμετρα), σύμφωνα με τα δεδομένα του συστήματος παρακολούθησης της αποψίλωσης των δασών PRODES του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστημικής Έρευνας (INPE) της Βραζιλίας.
      Πρόκειται για έκταση δεκαπταπλάσια από αυτήν της πόλης της Νέας Υόρκης.
      Πρόκειται για την τρίτη αύξηση σε ετήσια βάση αφότου ανέλαβε την προεδρία της Βραζιλίας ο Ζαΐχ Μπολσονάρου. Ο πρόεδρος επικρίνεται με σφοδρότητα σε διεθνές επίπεδο διότι εξασθένισε την επιτήρηση του οικοσυστήματος του τροπικού δάσους στον Αμαζόνιο και υπερασπίζεται την εκμετάλλευση τομέων θεωρητικά προστατευόμενων περιοχών.
      Οι αριθμοί αυτοί αποτελούν «πρόκληση για μας και πρέπει να είμαστε πιο αυστηροί έναντι των αδικημάτων σε βάρος του περιβάλλοντος», αναγνώρισε ο βραζιλιάνος υπουργός Περιβάλλοντος Ζοακίμ Λέιτς κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Μπραζίλια λίγη ώρα μετά τη δημοσιοποίηση του εγγράφου του PRODES.
      Ωστόσο αποπειράθηκε να σχετικοποιήσει την κατάσταση, διαβεβαιώνοντας πως τα δεδομένα «δεν αντανακλούν επακριβώς την πραγματικότητα των τελευταίων μηνών».
      Η βραζιλιάνικη κυβέρνηση διατείνεται ότι έχει εντατικοποιήσει τις προσπάθειές της για να καταπολεμήσει την παράνομη αποψίλωση του δάσους, αναπτύσσοντας μονάδες του στρατού στο πεδίο.
      Μολαταύτα ο πρόεδρος, ακροδεξιός πρώην λοχαγός, συνεχίζει να εγκρίνει γεωργικές εκμεταλλεύσεις και το άνοιγμα μεταλλείων και ορυχείων σε τμήματα του τροπικού δάσους.
      Μεταξύ του Αυγούστου του 2019 και του Ιουλίου του 2020, η επιφάνεια που αποψιλώθηκε έφθασε τα 10.851 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
      Κατά τη διάρκεια της COP26, της διεθνούς συνόδου του ΟΗΕ για το κλίμα, η Βραζιλία δεσμεύθηκε να επισπεύσει κατά δύο χρόνια, από το 2030 στο 2028, την προθεσμία που έχει τεθεί για την πλήρη εξάλειψη της παράνομης αποψίλωσης δασικών εκτάσεων στην επικράτειά της, όπου βρίσκεται το 60% του δάσους του Αμαζονίου.
      Για τον Μαουρίτσιο Βοϊβοντίτς, εκτελεστικό διευθυντή του παραρτήματος της οικολογικής οργάνωσης Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF) στη Βραζιλία, οι αριθμοί που δημοσιοποιήθηκαν χθες παρουσιάζουν απογυμνωμένη «την πραγματικότητα» που η κυβέρνηση υπό τον Μπολσονάρου «προσπαθεί να αποκρύψει με ευφάνταστες ομιλίες και προβάλλοντας οικολογικό προσωπείο στο εξωτερικό: η πραγματικότητα είναι ότι επιτάχυνε την πορεία προς την καταστροφή του τροπικού δάσους του Αμαζονίου».
    17. Περιβάλλον

      Engineer

      Τα δορυφορικά δεδομένα υψηλής ανάλυσης, όπως αυτά που παρέχει ο δορυφόρος Landsat-9, προσφέρουν τη δυνατότητα λεπτομερούς καταγραφής της θερμοκρασίας επιφάνειας του εδάφους. Αυτά τα δεδομένα αποτελούν πολύτιμο εργαλείο για την κατανόηση των επιπτώσεων φυσικών καταστροφών, όπως οι δασικές πυρκαγιές, στο μικροκλίμα μιας περιοχής.
      Στο πλαίσιο αυτό, η μονάδα METEO του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών ανέλυσε δορυφορικά δεδομένα από δύο διαδοχικές θερμές περιόδους: 17 Ιουλίου 2024, πριν την καταστροφική πυρκαγιά του Βαρνάβα / Πεντέλης, και 26 Ιουνίου 2025, περίπου έντεκα μήνες μετά. Η σύγκριση μεταξύ των δύο ημερομηνιών αποκαλύπτει θερμοκρασιακές διαφορές της τάξης του 1-2°C σε πολλές περιοχές, οι οποίες μπορούν να αποδοθούν σε φυσικές διακυμάνσεις των καιρικών συνθηκών.
      Ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιοχή που επλήγη από τη μεγάλη πυρκαγιά του Αυγούστου 2024. Όπως φαίνεται και στο σχετικό χάρτη, εντός των ορίων της καμένης έκτασης, οι τιμές της θερμοκρασίας εδάφους τον Ιούνιο του 2025 εμφανίζονται αυξημένες  έως και 10°C σε σύγκριση με τις αντίστοιχες του Ιουλίου 2024, πριν την πυρκαγιά. Παρά την παρέλευση σημαντικού χρονικού διαστήματος, η απώλεια της βλάστησης εξακολουθεί να έχει ισχυρή επίδραση στην ενεργειακή ισορροπία της περιοχής, οδηγώντας σε σημαντική επιφανειακή θέρμανση.
      Υπενθυμίζεται ότι οι μετρήσεις αφορούν τη θερμοκρασία επιφάνειας του εδάφους. Ωστόσο, είναι εύλογο να αναμένει κανείς αντίστοιχες—έστω και μικρότερης έντασης—διαφορές και στη θερμοκρασία του αέρα κοντά στην επιφάνεια.
      Συμπερασματικά, τα δορυφορικά δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι η καταστροφή της δασικής βλάστησης λόγω πυρκαγιάς συνεπάγεται σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας του εδάφους, με πιθανές επιπτώσεις στο μικροκλίμα, και τη γενικότερη οικολογική ισορροπία της περιοχής.

      Εικόνα 1. Διαφορά θερμοκρασίας εδάφους πάνω από την Αττική κατά την 17/07/2024 με 26/06/202
    18. Περιβάλλον

      Engineer

      Κάθε χρόνο περισσότεροι από 5,5 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πεθαίνουν από παθήσεις που σχετίζονται με την ρύπανση του αέρα τόσο σε ανοιχτούς όσο και σε κλειστούς χώρους, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.
       
      Πάνω από τους μισούς θανάτους (το 55%) καταγράφονται στις ταχέως αναπτυσσόμενες και πολυπληθείς χώρες της Κίνας (1,6 εκατ. ετησίως) και της Ινδίας (1,3 εκατ. ετησίως). Ο κύριος «ένοχος» είναι τα μικροσκοπικά σωματίδια -γνωστά και ως ΡΜ2,5- που εκπέμπονται από εργοστάσια, μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εξατμίσεις οχημάτων και απο την καύση ξύλων και άνθρακα.
       
      Οι ερευνητές του προγράμματος «Παγκόσμια Επιβάρυνση Ασθενειών», με επικεφαλής τον Μάικλ Μπάουερ, καθηγητή της Σχολής Δημόσιας Υγείας του καναδικού Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS) στην Ουάσιγκτον, δήλωσαν ότι είναι επιτακτική ανάγκη πολλές χώρες να βελτιώσουν τον αέρα που αναπνέουν οι πολίτες τους.
       
      Όπως είπε ο Μπάουερ, «υπάρχουν μέρες με τόση ρύπανση, που π.χ. στο Δελχί ή στο Πεκίνο ο αριθμός των μικροσωματιδίων ΡΜ2,5 ξεπερνά τα 300 γραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα, όταν θα έπρεπε να είναι 25-30 μικρογραμμάρια», δηλαδή είναι 1.200% πάνω από τα όρια ασφαλείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
       
      Η εισπνοή τέτοιων στερεών ή υγρών σωματιδίων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό, αναπνευστικά προβλήματα, ακόμη και καρκίνο. Αν και οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν πάρει μέτρα κατά τις τελευταίες πέντε δεκαετίες που έχουν μετριάσει το πρόβλημα, στις αναπτυσσόμενες προβλέπεται να συνεχίσει να αυξάνεται ο αριθμός των θανάτων λόγω ρύπανσης κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες, εκτός και ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα από τις κυβερνήσεις τους.
       
      Σύμφωνα με την μελέτη, η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί περισσότερους θανάτους ετησίως από ό,τι άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως ο υποσιτισμός, η παχυσαρκία, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και το ανασφαλές σεξ. Η ρύπανση είναι τέταρτη κατά σειρά αιτία σε αριθμό θανάτων, πίσω από την υπέρταση, την κακή διατροφή και το κάπνισμα.
       
      Πηγή: http://www.topontiki.gr/article/159678/i-atmosfairiki-rypansi-eythynetai-gia-toylahiston-55-ekat-thanatoys-hrono
    19. Περιβάλλον

      Engineer

      ‘Ενα οδυνηρό κοκτέιλ διαμορφώνει ο συνδυασμός της ατμοσφαιρικής ρύπανσης με την πανδημία του κορωνοϊού, καθώς πυκνώνουν οι επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν πως σε περιοχές με υψηλές συγκεντρώσεις ρύπων στον αέρα, οι επιπτώσεις του SARS-CοV-2 στην υγεία των κατοίκων είναι αισθητά αυξημένες. Μάλιστα, σημαντικό ποσοστό των θανάτων από COVID-19 συνδέεται με την προηγούμενη έκθεση των ασθενών σε περιβάλλον με τοξικό-χημικό νέφος.
      Στις αρχές Δεκεμβρίου δημοσιεύθηκε στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Cardiovascular Research μελέτη ερευνητών από το Ινστιτούτο Mαξ Πλανκ της Γερμανίας, από το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ, από την Τριέστη στην Ιταλία κ.ά. σύμφωνα με την οποία έως και το 15% των θανάτων παγκοσμίως από COVID-19 συνδέεται με την ατμοσφαιρική ρύπανση. Το ποσοστό αυτό μάλιστα ανεβαίνει στο 19% στην Ευρώπη, στο 17% στη Βόρεια Αμερική, ενώ στην ανατολική Ασία, όπου η ρύπανση είναι πολύ μεγάλη, φτάνει το 27%! Οι συγγραφείς σημειώνουν πως η έκθεση των κατοίκων σε αέρια ρύπανση πιθανότατα επιδείνωσε τις «συννοσηρότητες που οδηγούν σε θανατηφόρα αποτελέσματα» της μόλυνσης από τον SARS-CoV-2, δημιουργώντας μια «υπερβολική θνησιμότητα», που θα μπορούσε να αποφευχθεί.

      «Υπάρχουν αρκετές μελέτες που ανιχνεύουν την επιδημιολογική διάσταση και δείχνουν συσχέτιση της αυξημένης θνητότητας από COVID-19 με υψηλές συγκεντρώσεις αιωρούμενων μικροσωματιδίων ΡΜ 2,5 μικρά (ένα μικρό ισούται με ένα εκατομμυριοστό του μέτρου), όπως για παράδειγμα του Χάρβαρντ σε ανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ. Εκεί σημειώνεται πως μια αύξηση της συγκέντρωσης ΡΜ 2,5 κατά ένα mg/m3 μπορεί να οδηγεί σε αύξηση του ρυθμού θνητότητας λόγω κορωνοϊού κατά 10%. Ερευνες στη βόρεια Ιταλία οδήγησαν σε ανάλογα συμπεράσματα», λέει στην «Κ» ο Δημοσθένης Σαρηγιάννης, καθηγητής Περιβαλλοντικής Μηχανικής του ΑΠΘ.
      «Μία σειρά από μελέτες έχουν δείξει πως όσοι νοσούν από COVID-19 και έχουν εκτεθεί σε μεγάλες συγκεντρώσεις ρύπων είναι πιο πιθανό να είναι περισσότερο ευάλωτοι· ο κορωνοϊός βρίσκει πρόσφορο έδαφος», τονίζει στην «Κ» ο Αλέξανδρος Παπαγιάννης, καθηγητής στο ΕΜΠ και εκ των συντελεστών της Πανελλαδικής Ερευνητικής Υποδομής για τη μελέτη της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της κλιματικής αλλαγής «ΠΑΝΑΚΕΙΑ». «Είναι ήδη επιστημονικά αποδεδειγμένο πως ειδικά η καύση ξύλου προκαλεί σοβαρά προβλήματα υγείας, αναπνευστικά, καρδιαγγειακά, μεταλλάξεις DNA, ακόμα και καρκινογενέσεις. Αν και ο Ιατρικός Σύλλογος έχει προειδοποιήσει από το 2013 για την επικινδυνότητα της καύσης βιομάζας, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, η πολιτεία κωφεύει», τονίζει ο κ. Παπαγιάννης.
      Η μακρόχρονη διαβίωση σε πόλεις που τις «πνίγει» το τοξικό-χημικό νέφος υποσκάπτει το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου. «Ειδικά τα υπέρλεπτα σωματίδια ΡΜ 2,5 και ΡΜ 1 εισχωρούν στους πνεύμονες, συμβάλλοντας σε οξειδωτικό στρες και φλεγμονή. Ειδικά τα ΡΜ 1 περνούν και στα αιμοφόρα αγγεία, συμβάλλουν στη δημιουργία αθηρωματικής πλάκας, επιτείνοντας τον κίνδυνο για θρόμβωση. Ολα αυτά συνδέονται με τον τρόπο που πλήττει ο κορωνοϊός τον οργανισμό», σημειώνει στην «Κ» ο κ. Σαρηγιάννης.
      Μία άλλη πλευρά που εξετάζεται αφορά την πιθανότητα τα αιωρούμενα μικροσωματίδια να λειτουργούν ως «αερομεταφορείς» του κορωνοϊού, όταν αυτός τα συναντήσει καθώς αιωρείται. «Ο κορωνοϊός έχει διάμετρο περίπου ΡΜ 0,1, είναι δηλαδή 100 φορές μικρότερος των σωματιδίων ΡΜ 1. Εάν τα ακουμπήσει, ειδικά υπό την επίδραση υγρασίας, μπορεί να συσσωματωθούν. Στην περίπτωση αυτή ο κορωνοϊός μπορεί να αιωρείται πάνω από μία ώρα και σε απόσταση έως και οκτώ μέτρα, αντί για τα δύο μέτρα που θεωρούμε γενικά ασφαλή», εξηγεί ο κ. Σαρηγιάννης. «Ενας ακόμη λόγος για να βγουν από την ατμόσφαιρα οι φυσικοί μεταφορείς του ιού, τα αιωρούμενα σωματίδια, ειδικά τα ΡΜ 2,5 και ΡΜ 1», συμπληρώνει.
      Ποιες είναι οι πηγές εκπομπής τους, ειδικά τους χειμερινούς μήνες; Οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων και η θέρμανση. «Ακόμα και τα σύγχρονα αυτοκίνητα εκπέμπουν υπέρλεπτα σωματίδια, καθώς η Ε.Ε. εξακολουθεί να μετράει μόνο τα πιο μεγάλα ΡΜ 10 και όχι και τα πιο επικίνδυνα ΡΜ 2,5, όπως κάνουν οι ΗΠΑ», τονίζει ο καθηγητής του ΑΠΘ.
      Η Ελλάδα έχει υψηλές συγκεντρώσεις ρύπων σε πολλές πόλεις. Μάλιστα, πριν από μερικές μέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέπεμψε την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς από το 2005 έως το 2019 δεν κατάφερε να μειώσει τα αιωρούμενα σωματίδια στα επίπεδα-στόχους της Ε.Ε., τα οποία υπολείπονται από αυτά του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Μάλιστα, το 2019 για 67 μέρες παραβιάστηκαν τα ευρωπαϊκά όρια ρύπανσης στη Θεσσαλονίκη, ένας πολύ υψηλός αριθμός. Υπάρχει άραγε συσχέτιση της βαριάς εκδήλωσης της πανδημίας στη Θεσσαλονίκη και με αυτόν τον παράγοντα;
      Πρόβλημα τα τζάκια
      «Από τις 28 Νοεμβρίου το εθνικό δίκτυο “ΠΑΝΑΚΕΙΑ” καταγράφει αυξημένες συγκεντρώσεις ΡΜ2,5 τις βραδινές ώρες και ειδικά το Σαββατοκύριακο. Ολα δείχνουν πως σε μεγάλο βαθμό προέρχονται από καύση ξυλείας σε τζάκια», σημειώνει στην «Κ» ο κ. Παπαγιάννης, καθηγητής στο ΕΜΠ. Καθώς βρισκόμαστε στην αρχή του χειμώνα και ενώ η κυκλοφορία των αυτοκινήτων έχει μειωθεί λόγω του lockdown, η θέρμανση αναδεικνύεται ως βασικός παράγοντας εκπομπής αέριων ρύπων (μαζί με τις βιομηχανικές δραστηριότητες). «Είναι πολύ σημαντικό να μειωθεί δραστικά η χρήση των αστικών τζακιών», τονίζει ο κ. Παπαγιάννης, εκφράζοντας την αντίθεσή του στην κυβερνητική απόφαση να συμπεριληφθεί στο επίδομα θέρμανσης και η καύση βιομάζας. «Θα ήταν πολύ καλό να αποφύγουμε την καύση ξύλου σε τζάκια, ειδικά φέτος. Το επίδομα θέρμανσης ίσως θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη και περιβαλλοντικούς παράγοντες, να είναι για παράδειγμα πιο αυξημένη η ενίσχυση στο φυσικό αέριο», λέει ο κ. Σαρηγιάννης. Για την αποφυγή της καύσης ξυλείας θα μπορούσε να υπάρξει μείωση των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος, ώστε να χρησιμοποιηθεί πιο εκτεταμένα για θέρμανση.
    20. Περιβάλλον

      Engineer

      Μια ακόμα μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα αποδεικνύει τις βαρύτατες επιπτώσεις της καύσης ορυκτών καυσίμων για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.
       
      Η ατμοσφαιρική ρύπανση συνδέεται με μικρότερο προσδόκιμο ζωής, πρόωρους θανάτους και μια μακρά λίστα προβλημάτων υγείας.
       
      Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature καταλήγει στο συμπέρασμα ότι 3,3 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν πρόωρα κάθε χρόνο, κυρίως λόγω της έκθεσής τους σε μικροσωματίδια PM2.5, δηλαδή αυτά που έχουν διάμετρο μικρότερη από 2,5 μικρομέτρα. Η πλειονότητα των θανάτων καταγράφεται στην Ασία.
       
      «Βρήκαμε ότι οι εκπομπές από την οικιακή κατανάλωση ενέργειας, για θέρμανση και μαγείρεμα ιδίως στην Κίνα και την Ινδία, έχουν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην πρόωρη θνησιμότητα παγκοσμίως» αναφέρει η διεθνής επιστημονική ομάδα στην οποία συμμετέχουν και επιστήμονες από το Ινστιτούτο Ενέργειας της Κύπρου.
       
      Μόνο στην Κίνα 4.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα εξαιτίας της ρύπανσης του αέρα στους εξωτερικούς χώρους ή 1,46 εκατομμύρια το χρόνο. Το Δελχί διατηρεί τη θλιβερή πρωτιά της πιο μολυσμένης πόλης του κόσμου, ενώ στην Ινδία 645.000 άνθρωποι χάνονται πρόωρα.
       
      Οι πηγές της ατμοσφαιρικής ρύπανσης εξωτερικού χώρου ποικίλουν ανά περιοχή. Στις ΗΠΑ κύριες πηγές ατμοσφαιρικής ρύπανσης είναι η ηλεκτροπαραγωγή και οι μεταφορές. Ωστόσο, στις ανατολικές ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Ανατολική Ασια και τη Ρωσία ο μεγαλύτερος όγκος μικροσωματιδίων PM2.5 εκπέμπεται από τις γεωργικές δραστηριότητες.
       
      Όπως δήλωσε στον βρετανικό Guardian ο επικεφαλής της μελέτης, Καθηγητής Γιος Λέλιβελντ από το Ινστιτούτο Χημείας Μαξ Πλανκ οι γεωργικές εκπομπές αμμωνίας έχουν «αξιοσημείωτη» επίπτωση στην ανθρώπινη υγεία: το ένα πέμπτο των θυμάτων της ατμοσφαιρικής ρύπανσης αποδίδεται στις εκπομπές αμμωνίας κυρίως από τις κτηνοτροφικές μονάδες, τα ορνιθοτροφεία, τα χοιροστάσια και τη χρήση λιπασμάτων στη γεωργία.
       
      «Η αμμωνία αντιδρά με τις εκπομπές ρύπων των αυτοκινήτων και της βιομηχανίας, παράγει μικροσωματίδια και έτσι αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία θανάτων από τη ρύπανση του αέρα στις ανατολικές ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Ευρώπη.
       
      Στη Βρετανία, το 48% των πρόωρων θανάτων αποδίδονται στη γεωργική ρύπανση.
       
      Τρεις στους τέσσερεις θανάτους συμβαίνουν μετά από εμφράγματα και διακοπές καρδιακής λειτουργίας, ενώ οι υπόλοιποι οφείλονται σε πνευμονοπάθειες και καρκίνους του πνεύμονα.
       
      «Τα μοντέλα με βάση το αναμενόμενο σενάριο δείχνουν ότι η συμβολή της ατμοσφαιρικής ρύπανσης εξωτερικού χώρου στην πρόωρη θνησιμότητα θα διπλασιαστεί έως το 2050″
       
      Μπορεί το νούμερο των 3,3 εκατομμυρίων πρόωρων θανάτων κάθε χρόνο να μας αφήνει άφωνους, ωστόσο δεν είναι πατά η κορυφή του παγόβουνου. Η ρύπανση του αέρα στους εσωτερικούς χώρους είναι ακόμα πιο θανατηφόρος με 4,3 εκατομμύρια θύματα κάθε χρόνο.
       
      Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανεβάζει τον λογαριασμό σε 3,7 εκατομμύρια θανάτους ετησίως εξαιτίας της έκθεσης των θυμάτων στη ρύπανση του αέρα από μικροσκοπικά σωματίδια διαμέτρου κάτω των δέκα μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του μέτρου), δηλαδή μικρότερη από το πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας.
       
      Ο ΠΟΥ συστήνει ότι η συγκέντρωση αυτών των αερολυμάτων δεν πρέπει να ξεπερνά τα 20 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα.
       
      —Η ρύπανση ακυρώνει τις μεταμοσχεύσεις πνευμόνων
       
      Εντωμεταξύ, για πρώτη φορά επιστήμονες έδειξαν ότι όσοι άνθρωποι έχουν κάνει μεταμόσχευση πνευμόνων και κατοικούν σε περιοχές με υψηλά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης λόγω της κίνησης των οχημάτων, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου ή απόρριψης του μοσχεύματός τους.
       
      Για την μελέτη συνεργάστηκαν για πρώτη φορά 13 μεγάλα κέντρα μεταμοσχεύσεων σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
       
      Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ντέηβιντ Ρούτενς του βελγικού Πανεπιστημίου της Λουβέν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο διεθνές συνέδριο της Ευρωπαϊκής Πνευμονολογικής Εταιρείας στο “Αμστερνταμ, υπολόγισαν ότι ο κίνδυνος θανάτου αυξάνει κατά 10% για τους ασθενείς που ζουν σε περιοχές όπου τα επίπεδα ρύπανσης ξεπερνούν τα μέγιστα επιτρεπόμενα όρια από τον ΠΟΥ.
       
      Πηγή: http://www.econews.gr/2015/09/29/atmosfairiki-rypansi-thanatoi-125554/
    21. Περιβάλλον

      Engineer

      Ο συνδυασμός της αύξησης της στάθμης της θάλασσας και των ολοένα και πιο ακραίων καταιγίδων, ως συνέπεια της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής, θα καταστήσει πολλά από τα κοραλλιογενή νησιά του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού ακατοίκητα μέχρι το 2050.
      Αν και πολλά από αυτά τα νησιά βρίσκονται δύο μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, και παρ’ όλο που στα χειρότερα σενάρια τα επίπεδα των ωκεανών θα αυξηθούν κατά ένα μέτρο έως το 2100, οι πόροι γλυκού νερού αυτών των νησιών είναι πιθανό να μολυνθούν από τα εισερχόμενα θαλάσσια ύδατα μέχρι το 2050, σύμφωνα με νέα έρευνα.
      Πέρα από την τήξη των πάγων, η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί επίσης πιο ακραίους ανέμους και τροπικούς κυκλώνες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι των νησιών να γίνονται όλο και πιο ευάλωτοι.
      Διεθνής επιστημονική ομάδα από τις ΗΠΑ, την Ολλανδία και το Μονακό, εξέτασαν λεπτομερώς τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής για μια ομάδα κατοίκων στις Νήσους Μάρσαλ. Υπάρχουν περίπου 1.100 νησιά χαμηλού υψομέτρου σε 29 ομάδες, τα οποία φιλοξενούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
      Οι ερευνητές εξέτασαν τα σενάρια για τη σταδιακή άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αλλά επικεντρώθηκαν επίσης στη δυναμική των κυμάτων, καθώς όλο και υψηλότερα κύματα από όλο και πιο έντονες καταιγίδες χτυπούν τις χαμηλές κοραλλιογενείς δομές. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η πιθανότητα να εισέλθουν αλμυρά νερά στους φυσικούς υδροφόρους ορίζοντες που γεμίζουν σήμερα με βρόχινα ύδατα και παρέχουν πόσιμο νερό στους κατοίκους.
      Αυτό το φαινόμενο δεν θα επηρεάσει μόνο τις νήσους Μάρσαλ, αλλά και νησιά κοντά στις Νήσους Κουκ, τις Μαλδίβες, τις Σεϋχέλλες και τη Χαβάη.
      Οι ζημιές από τις πλημμύρες στα σπίτια, τα καταστήματα και άλλα κτίρια των νησιών, σε συνδυασμό με την απώλεια γλυκού νερού, θα καταστήσουν την ανθρώπινη κατοίκηση δύσκολη σε πολλά τέτοια νησιά από το 2030 έως το 2060, σύμφωνα με την έρευνα.
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.