Ρε παιδιά, δεν διαφωνώ, αλλά έχασα την μπάλα.
Ξεκίνησε η συζήτηση σαν "αρτιότητα κατά κανόνα" vs "αρτιότητα κατά παρέκκλιση". Υπάρχει συγκεκριμένος σκοπός όταν ορίζεται "τόσο" ο κανόνας, τα 8 στρέμματα εκεί, τα 20 στρέμματα στην Αττική, κλπ. Η παρέκκλιση είναι μια εξαίρεση χρονική, κάτι που ήταν άρτιο & οικοδομήσιμο τότε, να μείνει έτσι. Ειδάλλως θα γέμιζαν τα δικαστήρια με αγωγές αποζημίωσης. Αλλά από εκεί και πέρα, ξεχνάμε την παρέκκλιση, και πάμε στον κανόνα.
Εδώ άλλοι υποστηρίζουν απαγόρευση δόμησης σε κάθε εκτός σχεδίου, και όσο χοντρό και να φαίνεται.
Από εκεί και πέρα, η απάντηση στο #60 μιας κάποιας ΥΔΟΜ είναι τουλάχιστον βλακώδης. Η αρτιότητα κατά κανόνα είναι απόλυτη, όποτε και όπως να έχει προκύψει η ιδιοκτησία.
Το μεγάλο πρόβλημα - για μένα - είναι η στελέχωση των υπηρεσιών. Ειδικά στις πολεοδομίες όπου ο καθένας διαβάζει τους νόμους όπως θέλει, αν ποτέ τους διαβάζει. Και παιδιά, τους ανθρώπους στην ΔΟΚΚ δεν τους ξέρω, μπορεί και να έχει τύχει, αλλά μου έχουν απαντήσει σε e-mail αυθημερόν και σε κάτι βάρβαρες ώρες (11 το βράδυ!).