kvasil

Στα πέτρινα κτίσματα ιδιαίτερα τα τόσο παλαιά η επέμβαση με οποιοδήποτε τρόπο δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα. Εάν σε αυτό το κτίριο δεν έχουν γίνει κατά το παρελθόν εργασίες ενίσχυσης ή αύξησης της αντοχής του τότε αυτά πολλαπλασιάζονται. Στο κατασκευαστικό θέμα, η λύση που προτείνεις δεν έχει να σου προσφέρει και πολλά καθώς οι μέγιστες τάσεις που αναπτύσσονται στον τοίχο είναι σε διαφορετική θέση. Το σημείο αυτό είναι πάνω από το πρέκι στην ένωση μεταξύ πρεκιού και πεσσού με κατεύθυνση λοξά προς τα πάνω. Βέβαια επεμβαίνοντας τόσο δραστικά στο άνοιγμα του τοίχου σίγουρα αλλάζεις την συμπεριφορά του έναντι σεισμικής καταπόνησης. Φοβάμαι ότι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις την ενίσχυση του κτιρίου στο σύνολο της κατασκευής πράγμα που σημαίνει ενίσχυση.

Ουπς... τι λένε για την επανάληψη;

η λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά...

acnt είμαι οπαδός του γιατί και του διότι και αυτό πολλές φορές με κάνει κουραστικό για πολύ κόσμο. (δεν αναφέρομαι σε εσένα). Η διαίσθηση στην δουλεία μας παίζει κυρίαρχο λόγο όπου σε συνδυασμό με την γνώση δίνει το βέλτιστο αποτέλεσμα. Αν "νιώθεις" το οπλισμό του κορμού λίγο ψάξε τα αποτελέσματα της επίλυσής σου μήπως κάτι δεν πάει καλά. Αν πάλι όλα είναι οκ τότε αύξησε τον οπλισμό σου σύμφωνα με την διαίσθησή σου. Αυτό που λέω είναι ότι η διαίσθηση που οδηγεί σε αποφάσεις θα πρέπει να δικαιολογείται με "νούμερα". Και εγώ κάποιες φορές έχω επέμβει σε τέτοιου είδους αποτελέσματα που μου δίνει το πρόγραμμα και έχω αυξήσει τον οπλισμό γιατί κάτι δεν μου "καθόταν" καλα με τα αποτελέσματα.

acnt από τι το φοβάσαι το τοιχίο σου ότι θα έχει πρόβλημα; Εάν είναι από διάτμηση τότε οκ. Αυξάνεις τον οπλισμό του κορμού. Εάν είναι από κάμψη στην εγκάρσια διεύθυνση τότε δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις για να αντιμετωπίσεις την εγκάρσια καταπόνηση είναι να διατάξεις σε εγκάρσια διεύθυνση κάποιο άλλο τοιχίο ή κολώνα σε άλλη θέση για να παραλάβει τις δυνάμεις αυτές.

Εάν έχει τελειώσει η όλη διαδικασία της σκλήρυνσης τότε γενικά δεν θα έχεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. εάν όχι τότε θα πρέπει να βρεις κάποιο τρόπο να αποκρίνεις το νερό της βροχής που πέφτει στο δάπεδό σου.

Η κατασκευή των κρυφουποστυλωμάτων απαιτείται για την ανάληψη του ζεύγους των δυνάμεων που αναπτύσσεται λόγω ροπής. Το κεντρικό τμήμα των τοιχίων καταπονείται κυρίως από διατμητικές δυνάμεις. Οπότε η κατασκευή κρυφοκολώνας στο μέσο του σίγουρα θα αυξήσει την διατμητική αντοχή αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι για τα μεγέθη τοιχίων που αναφέρεις είναι απαραίτητο.

ένα λόγο που μπορώ να σκεφτώ είναι η ύπαρξη εγκάρσιας δικού σε ενδιάμεσο σημείο του τοιχίου για να χρειαστεί να διατάξεις και ενδιάμεση "κρυφοκολώνα". τι είναι αύτό που σε προβληματίζει;

Η δημιουργία και εφαρμογή κανονισμών εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες που αφενός, διαφέρουν, από χώρα σε χώρα αλλά και από εποχή σε εποχή. Η κάθε χώρα λαμβάνει υπόψη της παράγοντες όπως - η πρώτες ύλες που διαθέτει - τα οικονομικά στοιχεία της (πλούτος) - η τεχνογνωσία των επιστημόνων που διαθέτει - το επίπεδο των πανεπιστημίων - το επίπεδο ασφάλειας που θέλει να πετύχει Όλα αυτά τα στοιχεία καθώς και η κατανομή που έχουν σε παγκόσμιο επίπεδο συνθέτουν ένα χάρτη με πολλούς κανονισμούς – «πολιτικές δόμησης» και διαφορετικές παραμέτρους. Βλέπουμε κανονισμούς που δίνουν έμφαση στο σκυρόδεμα (βλέπε Ελλάδα) γιατί η πρώτη ύλη είναι φθηνή, κανονισμούς που δίνουν έμφαση στο ξύλο ή στο μέταλλο. Όπως επίσης βλέπουμε και χώρες χωρίς την ύπαρξη κανενός κανονισμού – πολιτικής. Όσο πιο πλούσια είναι μια χώρα τόσο και πιο αυστηρότερους κανονισμούς μπορεί να θεσπίσει για την προστασία του πληθυσμού της. Χωρίς να θέλω να «καταρρίψω» την έννοια της ασφαλούς κατασκευής, όλοι μας γνωρίζουμε ότι μέσα στις παραδοχές μας δεχόμαστε την κατάρρευση μια κατασκευής «υπό προϋποθέσεις». (βλέπε ικανοτικό κόμβων, ελάχιστο μήκος τοιχίων κλπ.). Όλα αυτά είναι μια πραγματικότητα την οποία βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες. Και αυτό διότι τότε αναπτύχθηκε η επιστημονική έρευνα και τα μέσα για την διάδοσή της. Με μια γρήγορη ματιά στις επιστημονικές ανακοινώσεις κάθε πολυτεχνείου και εργαστηρίου θα παρατηρήσουμε τον όλο και αυξανόμενο όγκο εργασιών και «ανακαλύψεων» που έχουν να κάνουν τόσο στα νέα υλικά όσο και σε διατάξεις – τρόπους κατασκευής και ανάλυσης των σύγχρονων κτηρίων. Αναφέρω για παράδειγμα τους συνδετήρες. Ο λόγος που δεν τους χρησιμοποιούσαν το 1940 – 50 – 60 δεν είναι γιατί δεν τους γνώριζαν ή δεν γνώριζαν, από μαθηματικά μοντέλα, την συνεισφορά τους στην ανάληψη διατμητικής έντασης. Απλά λόγω της «άγνοιας» ή πιο σωστά της μη ύπαρξης πειραματικών δεδομένων – αποτελεσμάτων για την συνεισφορά τους στην ανάπτυξη υπεραντοχών σε ένα ενδεχόμενο σεισμικό γεγονός ή ακόμη αν θέλετε λόγω του μικρού χρονικού διαστήματος που είχε εφαρμογή του σκυροδέματος στην κατασκευή δεν είχαν γίνει ακόμη γνωστά όλα εκείνα τα στοιχεία που συντελούν στην αντισεισμικότητα της κατασκευής. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που μετά από κάθε σημαντικό σεισμικό γεγονός με σοβαρές ζημιές ή και απώλειες σε ανθρώπινες ζωές υπάρχουν διορθώσεις στους κανονισμούς. Η εμπειρία και τα πειραματικά δεδομένα σε συνδυασμό με την αύξηση του πλούτου μιας κοινωνίας κάνει εφικτή και την αναπροσαρμογή του επιπέδου ασφαλείας σε υψηλότερη στάθμη. Το ότι στην Ελλάδα έχουμε κάθε λίγο και λιγάκι (15~20 χρόνια) και μια αλλαγή στους κανονισμούς είναι αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας από την περίοδο του μεσοπολέμου και έπειτα (το ’20, το ’50, ’80, ’90, 2000). Το ιδανικό ενός κανονισμού είναι να μπορεί να μας παρέχει την «άτρωτη» κατασκευή σε οποιοδήποτε γεγονός, σεισμό, πλημμυρά, φωτιά, άνεμο. Η προσπάθεια της επιστημονικής κοινότητας ακολουθώντας την διατιθεμένη τεχνολογία, την οικονομική ανάπτυξη καθώς και την «πολιτική» βούληση είναι να προσφέρει αυτό το «προϊόν». Τον ιδανικό κανονισμό στη «δεδομένη χρονική» στιγμή.

Μου θυμίζει τους ελέγχους που κάνουμε για ενίσχυση με μανδύες εκτοξ. σκυροδέματος. Μόνο που στη περίπτωσή σου θα πρέπει να λυθεί το θέμα της συνεργασίας των δύο επιφανειών. η διατομή σου θα λειτουργήσει ως σύμμεικτη εφόσον εξασφαλιστεί η "συνεργασία" μεταξύ στύλων και σκυροδέματος.

έχεις δίκιο Παναγιώτη... πρωί πρωί χωρίς καφέ... καταλαβαίνεις!!

από που προκύπτει αυτό; Συμφωνώ. Γενικά αξίζει τον κόπο μόνο σε μεγάλου μεγέθους έργα να λαμβάνει κανείς υπόψη τις κρίσιμες περιοχές για την διαστασιολόγηση. Ο κανονισμός δεν σε υποχρεώνει να έχεις κοινή στάθμη για την θεμελίωσή σου. Αν η γεωμετρία του κτιρίου σου, σου επιτρέπει να έχεις διαφορετική στάθμη τότε μπορείς να την κάνεις. Θέλει προσοχή στην διαμόρφωση των κατασκευαστικών λεπτομερειών.

σωστός ο προβληματισμός m@rios αλλά πιστεύω οτι χρειάζεται διερεύνηση το θέμα. μια γρήγορη ματιά μπορούμε να δούμε στο άρθρο των Προδρόμου Ζαράρη, Γεωργίου Κωνσταντινίδη και Ιωάννη Ζαράρη "Θλιβόμενος οπλισμός - Πραγματικότητα ή μύθος;" που ανακοινώθηκε στο 14ο συνέδριο Σκυροδέματος στην Κω. (τόμος Α σελ 316-232).

K_PAT το μόνο σίγουρο είναι αυτό που λες. Ανταλλαγή απόψεων. ilias το θέμα της περίσφιξης είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι και η εξασφάλιση της μας δίνει τις υπεραντοχές που χρειαζόμαστε για τα δομικά μας στοιχεία. Η περίσφιξη όμως μας χρειάζεται κυρίως για τα κατακόρυφα στοιχεία. θα μου πεις: και στα οριζόντια δεν την χρειάζομαι; η απάντηση είναι η προφανείς: ΝΑΙ την χρειαζόμαστε διότι με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζουμε, την μέγιστη αντοχή του σκυροδέματος, την καλύτερη συνάφεια του οπλισμού, και την αυξημένη ικανότητα για απορρόφηση ενέργειας σε περίπτωση δημιουργίας πλαστικών αρθρώσεων. Οι λόγοι λοιπόν της απαίτησης για περίσφιξη είναι αυτονόητοι. Στην περίπτωσή μας θα πρέπει να ιεραρχήσουμε τις απαιτήσεις μας. και να το πω πιο απλά. τι είναι αυτό που μας "πονάει" περισσότερο; Η πλήρης εκμετάλλευση της περίσφιξης; η σωστή σκυροδέτηση, ή η σωστή και επαρκής τοποθέτηση του άνω οπλισμού ώστε να μπορούν μέσω της συνάφειας να εκτελούν την "αποστολή" τους. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι περισσότερο ανάγκη έχει αυτός ο πρόσθετος οπλισμός στήριξης στο άνω μέρος της δοκού. Το αν είναι ασφαλής η λύση αυτή για εμένα προσωπικά είναι. Η άποψη αυτή δεν προήλθε τυχαία αλλά μετά από πολλές συζητήσεις τόσο με παλαιούς συναδέλφους μελετητές όσο και σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Εφόσον τηρείται ιεράρχηση των «αναγκών» σε μια τέτοια ιδιαίτερη περίπτωση και κατανοούμε τις επιπτώσεις οποιασδήποτε ενέργειας μας τότε η ασφάλεια μεταφράζεται αυτομάτως με ένα συντελεστή αβεβαιότητας. Αν θα είναι 1.35 ή 1.50 ή 10 είναι απόφαση προσωπική. Clemenza αυτό που αναφέρεις είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Ο οπλισμός από το πιο μεγάλο δοκάρι θα πρέπει να αγκυρωθεί μέσα στον κόμβο στην περίπτωση που δεν υπάρχει συνέχεια πλάκας από την απέναντι πλευρά ή σε αντίθετη περίπτωση μέσα στην πλάκα. Όμως για την δοκό όπου αναφέρεται ο οπλισμός αυτός εξακολουθεί να ισχύει η γενικότερη απαίτηση να περικλείονται όλα τα σίδερα από συνδετήρα.

ilias δεν συμφωνώ μαζί σου για τους παρακάτω λόγους: 1) για να λάβουμε υπόψη μας την συμμετοχή του διαμήκους οπλισμού για την ανάληψη τέμνουσας δύναμης (δράση βλήτρου) δεν είναι απαραίτητο να ¨αγκαλιάζεται" από τους συνδετήρες. Αυτό που μας απασχολεί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να έχουμε την απαιτούμενη επικάλυψη του οπλισμού σου για να α. μην παρουσιαστούν αστοχίες τύπου απόσχισης. β. να μπορούν να αναπτυχθούν οι δυνάμεις τριβής ώστε να λειτουργήσει ο οπλισμός σε εφελκυσμό. 2) η εφαρμογή της παραγράφου του ΕΚΩΣ αναφέρεται σε διατομές τύπου πλακαοδοκού. Επομένως αφού χρησιμοποιούμε τα χαρακτηριστικά της πλακοδοκού για την διαστασιολόγηση γιατί να μην την χρησιμοποιούμε και για την όπλιση του στοιχείου μας; 3) Οι συνδετήρες τοποθετούνται για να παραλάβουν τον λοξό εφελκυσμό που αναπτύσσεται κοντά στις στηρίξεις. Η ενεργοποίηση τους είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξη του άνω διαμήκους οπλισμού. Όσο αφορά την ασφάλεια, συμφωνώ μαζί σου στο γεγονός ότι θα πρέπει να παρέχουμε ασφαλείς λύσεις. Άλλωστε η χρήση της συγκεκριμένης παραγράφου γίνεται συνήθως σε "δύσκολες" περιπτώσεις, αλλά λόγο της ιδιαιτερότητάς της που αφορά την σωστή τοποθέτηση του οπλισμού και κατ' επέκταση ορθής επίβλεψης - παροχής οδηγιών, την κάνει λιγότερο εφαρμόσιμη αλλά όχι μη ασφαλή. erling ακριβώς αυτό είναι το νόημα. βέβαια πάντα υπάρχει και η δεύτερη στρώση οπλισμού.

ΕΚΩΣ παράγραφος 18.3.2 (δ)

Τις εργασίες ενίσχυσης που θέλεις να κάνεις είναι αυτονόητο ότι έχεις το δικαίωμα να τις κάνεις για την αύξηση της αντοχής του κτιρίου. Το ότι είναι νομίμως υφιστάμενο σημαίνει ότι ο ιδιοκτήτης του κτιρίου είχε προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την ανέγερσή του. Αυτό που δεν σημαίνει είναι ότι μπορείς να κάνεις εργασίες χωρίς την έκδοση οικοδομικής άδειας. Για να προβείς σε οποιαδήποτε μορφής εργασίες απαιτείται η έκδοση οικοδομικής άδειας. Είτε αυτή είναι μικρής κλίμακας είτε όχι. Το θέμα πιστεύω είναι όχι αν απαιτείται η έκδοση μιας τέτοιας αδείας αλλά γιατί δεν σου το επιτρέπουν αυτό! Το λέω αυτό γιατί αναφέρεις ότι σου λένε ότι βρίσκεσαι κοντά στον άξονα του δρόμου. Εκτός και αν κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά.

1) ο κανονισμός προδιαγράφει αντοχή στις 28 ημέρες.. οπότε υπολογίζεις. εκτός και αν για διάφορους λόγους θέλεις να ελέγξεις και την αντοχή σε μικρότερο χρονικό διάστημα, πράγμα σπάνιο. Τώρα εάν δεν πληρούνται τα κριτήρια συμμόρφωσης τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα. Το θέμα εκτός από κατασκευαστικό είναι και νομικό. 2) ο υπερρευστοποιητής λόγω του ότι μειώνει τις απαιτήσεις του λόγου νερό προς τσιμέντο αυξάνει γενικά τις μηχανικές αντοχές του σκυροδέματος. Η δοσολογία συνήθως προτείνεται ως επί τοις εκατό ποσοστό του βάρους του τσιμέντου. από 0,2 ~ 1,2 % κ.β. τσιμέντου. Για κανονικές συνθήκες ο λόγος είναι από 0,20~0,50%. Γενικότερα οι ρευστοποιητές Αυξάνουν την εργασιμότητα Μειώνουν το λόγο Ν/Τ κατά περίπου από 5% ~15% Αυξάνουν τις αρχικές και τις τελικές αντοχές Μειώνουν την υδατοπερατότητα μειώνουν τις συστολές και τον ερπυσμό Αυξάνουν την αντλησιμότητα

περιμένω με ανυπομονησία αυτόν - ην που θα επιλέξει την απάντηση 5. αλλά και τι μέσο θα χρησιμοποιεί

το λέω αυτό διότι εφόσον γνωρίζεις ακριβώς του λόγους που δεν σου επιτρέπουν να επέμβεις στο κτίριο θα μπορείς να αποφασίσεις και με πιο τρόπο θα προβείς στις ενέργειές σου.

ζήτα να σου δώσουν γραπτώς τους λόγους για τους οποίους δεν σου επιτρέπουν να επέμβεις στο κτίριο.

Η μορφή και το είδος του κτιρίου που πρόκειται να ενισχύσεις σε οδηγούν σε ένα μελετητικό μονόδρομο. Η ύπαρξη χωματόπλινθας υποχρεωτικά απαιτεί gunite (καθόσον η αντοχή της έναντι σεισμού είναι πρακτικά 0). Από την άλλη τη λιθοδομή εφόσον ο υπερκείμενος όροφος θα ενισχυθεί με gunite θα την ενισχύσεις και αυτή με τον ίδιο τρόπο. Αν απαιτηθεί χρήση κονιαμάτων για την πλήρωση των κενών θα στο δείξει η αυτοψία και η ανάλυσή σου. όσο αφορά την υγρασία και δεδομένου ότι θα μπεις στην διαδικασία ενίσχυσης με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα καλό θα ήταν να την απομακρύνεις από τους τοίχους σου.

νομίζω οτι παντού ζητείται ο έλεγχος με βάση τον αντισεισμικό του΄59 με τα αναθεωρημένα άρθρα το '84 και '85. Με την σύμφωνη γνώμη - αποδοχή όλων των ιδιοκτητών του κτιρίου.

μου θυμίζει το... "κύριοι η εγχείρηση πέτυχε.... αλλά ο ασθενής απεβίωσε.." Oι μελέτες των μεταλλικών κτιρίων έχουν ουσιαστικές διαφορές από την μελέτη των υπολοίπων κτηριακών έργων. Η κυριότερη διαφορά είναι, λόγω του υλικού που χρησιμοποιούμε, ότι μπορούμε να υλοποιούμε τις διαφορετικές συνθήκες στηρίξεων στην πράξη. θέλεις άρθρωση; υλοποιείς άρθρωση, πάκτωση.... πάκτωση θα έχεις...κοκ.! Το ζητούμενο πάντα για όλες τις συνθήκες - παραδοχές της μελέτης μας είναι να τις υλοποιήσουμε και σωστά. Για παράδειγμα, τι να το κάνω αν υπολογίσω άρθρωση στην έδραση του υποστυλώματος, και να μειώσω έτσι την ποσότητα του σκυροδέματος (όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε παραπάνω) αλλά από την άλλη πηγαίνω και υλοποιώ μια μερική πάκτωση τοποθετώντας 4 ή 6 αγκύρια για την έδρασή του, υπολογισμένα μάλιστα μόνο για κατακόρυφα φορτία. Αυτή η λογική θα με οδηγήσει σε εσφαλμένη διαστασιολόγιση της θεμελίωσης (υποδιαστασιολόγιση) εκτός και αν έχω ελέγξει την στρεπτική καταπόνηση του στοιχείου μου (πεδιλοδοκό ή ότι άλλο έχω βάλει) με δεδομένη φόρτιση την ροπή αντοχής την σύνδεσης. Ένα άλλο στοιχείο που γίνεται αρκετά συχνά κυρίως από τους κατασκευαστές είναι ότι αγνοείται το γεγονός ότι το κτίριο αποτελεί ένα σύνολο. Η θεμελίωση με την ανωδομή δεν είναι κάτι το διαφορετικό αλλά συνδέονται και αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους. Άλλος φορέας θα υλοποιηθεί με θεώρηση αρθρώσεων (αφού λυθεί το πρόβλημα της συνολικής ευστάθειας) και άλλος με θεώρηση πακτώσεων. Το πάντρεμα των δύο περιπτώσεων αν και δεν συνιστάται αποτελεί αντικείμενο αρκετά δύσκολο με απαιτήσεις τόσο στις υπολογιστικές ικανότητες του προγράμματος που χρησιμοποιούμε όσο και στις δικές μας ικανότητες. Στο συγκεκριμένο πρόβλημα που θέτει ο συνάδελφος προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι παράμετροι που αναλύω παραπάνω. Και συμφωνώ με τον pano ότι πρόκειται περί τραγικής περίπτωσης.

Costas V έχω διαβάσει το αρχικό σου μήνυμα και έχω σκοπίμως δώσει την συγκεκριμένη απάντηση διότι πιστεύω ότι για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πιθανές συμπεριφορές των κατασκευών θα πρέπει να έχουμε, πρώτα απ’όλα, κατανοήσει την συμπεριφορά του κτιρίου υπό οποιαδήποτε κατάσταση "φόρτισης¨. Η περίπτωσή σου πιστεύω ότι είναι ακριβώς αυτή που περιέγραψα παραπάνω. Δεν έχει καμία διαφορά από την περίπτωση όπου έχουμε ένα πλημμυρικό φαινόμενο, όπου ο υδροφόρος ορίζοντας ανεβαίνει και ακολούθως μια περίοδο ανομβρίας όπου ο Υ.Ο. υποβαθμίζεται. Το κρίσιμο σημείο είναι πόση είναι η υποβάθμιση του Υ.Ο., σε πόσο χρόνο γίνεται καθώς και τι έδαφος θεμελίωσης έχουμε. Το αναφέρω αυτό γιατί σε μια παρόμοια περίπτωση που μου έτυχε (με πολύ σοβαρές ζημιές τόσο σε φέροντα στοιχεία όσο και σε τοιχοποιίες) η ανάλυση έδειξε, όχι διαφορικές καθιζήσεις, όπως περιμέναμε, αλλά κάτι αναπάντεχο, διαφορικές "ανυψώσεις" (αν μου επιτρέπεται ο όρος). Η ανάλυση, τότε, του εδαφικού προφίλ έδειξε διογκούμενη άργιλο. Στην περίπτωσή σου πιστεύω ότι το κρίσιμο στοιχείο είναι πόση ήταν η διαρροή και σε τι εποχή έγινε. Το λέω αυτό γιατί σε περίοδο καλοκαιριού όπου ο φυσικός Υ.Ο. είναι χαμηλά το νερό που θα διοχετευτεί στο υπέδαφος θα αποστραγγιστεί σχετικά γρήγορα, πράγμα όχι και τόσο καλό για την κατασκευή μας. Ένα άλλο στοιχείο είναι με πιο τρόπο φτάνει το νερό στο υπόγειό σου. Έχει βρεί μια διέξοδο με την μορφή κάποιας ¨υποσκαφής¨; Ή μέσω μεταφοράς από το έδαφος σου; (αφού πλημμυρίσει το υπέδαφος γύρο από τον αγωγό κάποια στιγμή βγαίνει και σε εσένα). Ένας πιθανός τρόπος για να το διακρίνεις είναι να βρεις μετά από πόσο χρόνο έφτασε το νερό σε εσένα από την στιγμή που έγινε η διαρροή. Πιστεύω ότι το βασικότερο μέτρο που πρέπει να λαμβάνουμε όταν σχεδιάζουμε έργα που η θεμελίωσή τους είναι μέσα σε Υ.Ο. είναι να τον κρατάμε σε σταθερά επίπεδα καθ’ όλη την διάρκεια ζωής του έργου. Πράγμα που σημαίνει κατασκευή φρεατίων και αντλίες, ή ακόμη σε μεγαλύτερα έργα και ίσως με μεγαλύτερη σπουδαιότητα κατασκευή στεγανολεκάνης (πολύ πολύ ακριβή λύση). Σε υφιστάμενες κατασκευές μπορούμε να κατασκευάσουμε εκ των υστέρων φρεάτια συλλογής όπου με αντλίες, το πλεονάζον νερό, το αποβάλουμε.