MrShyEngineer

Έρχομαι λίγο αργά αλλά "Κάλλιο αργά παρά ποτέ"???? Η ζημιά που βλέπω στο έμβολο μοιάζει με τυπική ζημιά προανάφλεξης. Παρατηρείς επίσης ότι το έμβολο παρουσιάζει ασύμμετρες θερμοκρασίες στην κορώνα και ασύμμετρες στην φούστα του. Επιπλέον, φαίνεται από τη φθορά της αντιτριβικής επίστρωσης του εμβόλου, η οποία είναι περίεργα συμμετρική και όχι εστιασμένη στην κύρια πλευρά ώσης, όπως θα περίμενες. Αυτό υποδηλώνει ασύμμετρη διαστολή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι, στον στροφαλοθάλαμο υπάρχει ένας ψεκαστήρας λιπαντικού που στοχεύει σε μία πλευρά, ενώ από πάνω υπάρχει ο εγχυτήρας καυσίμου που στοχεύει αλλού. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρώτα κοιτάμε αν ο κινητήρας είχε εργοστασιακή χαρτογράφηση. Αν όχι, ζόρικα τα πράγματα. Τα έμβολα είναι χυτά, υπερευτηκτικά κράματα, και ο λόγος είναι απλός: θέλεις έναν αποδοτικό κινητήρα. Δεν βγαίνει "συμβατικό" παραγωγής αυτοκίνητο με σφυρήλατα έμβολα· τα απαιτούμενα διάκενα θα ήταν απαράδεκτα, και τα σφυρήλατα δεν είναι καν ισοτροπικά. Η ισχύς και η ροπή δεν παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο· καθοριστικό ρόλο έχουν η BMEP και οι μέγιστες πιέσεις/θερμοκρασίες, οι οποίες εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Οι κινητήρες αυτοί δεν λειτουργούν απαραίτητα "φτωχοί". Έχουν τρεις λειτουργίες: – Διαστρωματοποιημένη – Μεταβατική lean burn – Στοιχειομετρική Για την υλοποίηση αυτών των λειτουργιών χρησιμοποιούνται οι διαχωρισμένες θυρίδες (ημι-αυλοί) με πτερύγια απομόνωσης. Ένα τέτοιο όχημα είναι αρκετά “έξυπνο” ώστε να ξέρει πώς να προστατεύσει τον κινητήρα σε μεγάλα φορτία. Όσον αφορά τα έμβολα, ίσως να "αντέχουν" 100 kW/L, αλλά αυτό είναι γενικά μια παραπλανητική ερμηνεία. Χωρίς τα γραφήματα των θερμοκρασιών και πιέσεων μέσα στους κυλίνδρους, δεν μπορεί να απαντηθεί. Τα 100 kW/L μπορεί να βγουν στις 10.000 σαλ με ελάχιστη BMEP ή στις 5.000 σαλ με πολύ μεγαλύτερη BMEP· δεν είναι το ίδιο. Εγώ δεν θα μπορούσα να βρω επιχείρημα να υποστηρίξω ότι τα έμβολα είναι ακατάλληλα. Ακόμα και με προσομοιώσεις (που μπορώ να τρέξω), θα βγαίνουν άρτια. Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Τέλος, η χιλιομετρική απόσταση δεν λέει πρακτικά τίποτα σε εμάς τους μηχανικούς για την αντοχή ενός κινητήρα. Η σωστή μέτρηση είναι το στροφοφορτίο, δηλαδή πόσες περιστροφές έχει κάνει ο κινητήρας επί το φορτίο που τις εκτέλεσε. Μπορεί να δεχόμουν και τις ώρες λειτουργίας, αν η χρήση ήταν σε σχετικά σταθερές στροφές. Τα χιλιόμετρα, όμως, ειναι μια εύκολη χαλαρή εκτίμηση για τους ιδιοκτήτες.

Εγώ! Τα διάκενα μεταξύ των πάνελ δίνονται στο technical documentation της εταιρίας. Αναζητάς κάτι τέτοιο! Βλάβη στους αισθητήρες μπορείς να διαγνώσεις με πολλούς τρόπους: από αυτοδιάγνωση, μέχρι live data, μέχρι παλμογράφο. Για μένα, η αυτοδιάγνωση που γίνεται με high-level scanner ειναι η καλύτερη λύση. Επιφάνεια: μετράς το πάχος του χρώματος με ειδικό όργανο, και με τραχύμετρο αν θέλεις να το πας μέχρι τέρμα. Εύκολο: από το tech doc βρίσκεις τους κωδικούς και ελέγχεις τι υπάρχει πάνω. Με ροπόκλειδο καταγραφής μέγιστης ροπής σε αποσυσφίξη, με τη λογική ότι δεν θα είναι κολλημένες. Γενικά, σε μη δομικά στοιχεία οι ροπές σύσφιξης δεν παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο. Έλεγχος αν έχουν αντικατασταθεί τυχόν torque to yeild bolts σε δομικά στοιχεία. Αν έχουν επηρεαστεί δομικά στοιχεία, ελέγχεις πώς επισκευάστηκαν: – Μπήκε καλίμπρα; – Δέθηκε σωστά, όπως ορίζει η εταιρία; – Αντικαταστάθηκε το εξάρτημα όπως πρέπει ή απλώς «τραβήχτηκε»; – Αν αντικαταστάθηκε, είναι σωστό το σημείο τομής; – Εφαρμόστηκαν οι κατάλληλες τεχνικές: ηλεκτροπονταρίσματα, συγκόλληση σύρματος ή χημική συγκόλληση, όπως ορίζει ο κατασκευαστής. Αξονομετρικά δεδομένα: μετράς τις αποστάσεις όπως ορίζονται στο tech doc.

Κατανοητό. Απλώς, όπως έχω εξηγήσει, εγώ παίρνω τα ενεργειακά πολύ σοβαρά, καθώς είναι η ειδίκευσή μου. Γι’ αυτό αναφέρομαι σε γειώσεις και λοιπά. Η συγκεντρωμένη (όχι η συγκεκριμένη) γείωση είναι δυστυχώς (ή μάλλον ευτυχώς) μια παρωχημένη τοπολογία. Θα την επέλεγα μόνο σε εφαρμογές απομακρυσμένης αναφοράς και πουθενά αλλού. Δεν πρόκειται να μετρήσουν· αποκλείεται να κάτσουν να ασχοληθούν. Η όλη φιλοσοφία του TN-C-S είναι ακριβώς αυτή: ότι, μακροσκοπικά, αν εξετάσεις ένα ακτινικό δίκτυο, θα παρουσιάζει πολύ μικρή αντίσταση γείωσης. Ρεαλιστικά, δεν τους ενδιαφέρει τι γείωση έχεις ή δεν έχεις, γιατί ουσιαστικά "έχει ο γείτονας". Απλώς να ξέρεις ότι η συγκεκριμένη γείωση που έχει το σπίτι, όσο είναι ουδετερομένη, θα λειτουργήσει ικανοποιητικά ως γείωση προστασίας για μη κυματικά φαινόμενα, γιατί όπως είπα μακροσκοπικά δεν παίζει ρόλο. Ωστόσο, ως γείωση λειτουργίας δεν επαρκεί, και φυσικά, σε κυματικά φαινόμενα, άστα να πάνε. Για να το κάνω λιανά: βάζεις ένα SPD και έχεις ένα ημι-άμεσο κεραυνικό πλήγμα που χτυπάει μία φάση της μέσης τάσης. Το πλήγμα αυτό αποσβένεται σε έναν βαθμό από τον μετασχηματιστή, και το υπόλοιπο οδεύει προς τη χαμηλή. Έστω ότι η ΕΗΕ σου έχει μικρή απόσταση από τον Μ/Σ θα προσπαθήσει λοιπόν το SPD, να εκτρέψει το υπόλοιπο της ενέργειας προς τη γείωσή σου. Το πρόβλημα όμως είναι ότι τα κυματικά φαινόμενα, όπως ένα οδεύον πλήγμα, δεν “βλέπουν” τη μακροσκοπική αντίσταση, η οποία είναι πολύ χαμηλή, αλλά τη τοπική, η οποία είναι υψηλή και θα παραμείνει υψηλή ακόμη και μετά τον ιονισμό. Οπότε… την κάτσαμε τη βάρκα: όλο το πλήγμα θα γυρίσει πίσω και θα το φας στις συσκευές σου. Το SPD δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα.

Παρακαλώ, Η γείωση που τοποθέτησε ο ηλεκτρολόγος είναι απλώς μια βασική γείωση, στην πιο απλή της μορφή, σαν να έχει απλώς θαφτεί ένα καλώδιο στο χώμα. Αν είστε χωροταξικά πολύ περιορισμένοι και δεν μπορείτε να τη βελτιώσετε με κάποιον κλασικό τρόπο, θα σας πρότεινα το εξής: Κάντε μια τρύπα με αρίδι Φ100, τοποθετήστε μέσα το μπαστουνάκι της γείωσης και γεμίστε γύρω-γύρω με το εξής μείγμα: 75% γύψο 20% μπετονίτη 5% θειικό νάτριο (Όλα κατά βάρος — w/w.) Με αυτήν τη μέθοδο η αντίσταση γείωσης θα βελτιωθεί δραματικά και θα παραμείνει σταθερή για πολύ μεγάλο διάστημα, ενώ ταυτόχρονα το ηλεκτρόδιο θα προστατευτεί καλύτερα από τη διάβρωση. Το συγκεκριμένο μείγμα είναι χαμηλής διόγκωσης και οικονομικό. Υπάρχουν και άλλες αναλογίες, αλλά είναι πολύ ακριβότερες και δεν αξίζουν τον κόπο.

Ρε παιδιά, ρε παιδιά, μην συγχιζόμαστε με τόσο απλά πράγματα. Αν μπορείς να περάσεις νέα παροχή, την περνάς! Αν το σπίτι έχει προϋπάρχουσα καλωδίωση 3×2,5 mm², είναι χειρότερο να συνδέσεις και να αλλάξεις διατομή. Απλώς συνεχίζεις με 3×2,5 mm², βάζεις έναν 2P B16A και είσαι εντάξει. Μια αντίσταση 3.5 kW τραβάει περίπου 16 A. Αυτή την ένταση, ρεαλιστικά, το 2,5άρι την αντέχει. Το πρακτικό θερμικό όριο πυκνότητας ρεύματος είναι τα 7-7.5 A/mm². Είναι εκτός κανονισμών; Ναι. Θα πάρει φωτιά; Όχι — βάζεις τον κατάλληλο μικροαυτόματο, και ακόμη κι αν πέσει μετά από παρατεταμένη υπερφόρτιση μίας ώρας, δεν έγινε και κάτι. Οι κανονισμοί υπάρχουν για να αποτελούν την ελάχιστη απαιτούμενη βάση και οφείλουμε να τους τηρούμε. Ωστόσο, οι κανονισμοί προκύπτουν από τα φυσικά όρια — δεν τα υποκαθιστούν. Δηλαδή, θέλεις να περάσεις μια γραμμή για ένα προβολάκι LED 30 W και ο 60364 σου λέει να βάλεις 1,5 mm². Εντάξει. Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι μια γραμμή 0,5 mm² δεν αντέχει; Αν η γραμμή είναι σωστά προστατευμένη για αυτό που είναι και για αυτό που τροφοδοτεί, τότε δεν έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα. Δεν θα βάλεις B10A· θα βάλεις B2A. Δεν έγινε και τίποτα. Άλλωστε, είμαι της φιλοσοφίας ότι δεν διαστασιολογούμε τα κυκλώματα για να μην πάρουν φωτιά οι γραμμές, αλλά για να προστατεύσουμε ουσιαστικά τα φορτία μας.

Μπορείς να το κάνεις. Σκέψου το σαν βελτίωση αντίστασης γείωσης που συνδέεις στον ισοδυναμικό ζυγό.

Δεν έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα με το ότι είναι εκτεθειμένο· το πραγματικό πρόβλημα είναι πως αυτό το ένα μπαστουνάκι δυστυχώς δεν αρκεί για τίποτα. Όσο για τη διατομή της ανόδου, so be it — με την αντίσταση γης που θα έχει, δεν τίθεται ζήτημα. Το ζήτημα είναι ότι η διατομή είναι τόσο μικρή, ώστε ο σύνδεσμος αγωγού–αγωγού πιθανότατα δεν το πιάνει σωστά. Αυτοί οι σύνδεσμοι έχουν σχεδιαστεί για 50 mm² ή 80 mm², και έστω μπορεί να “πιάσουν” και ένα 35 mm², αλλά όχι πολύ μικρότερες διατομές. Εν τέλει, όμως, μην αγχώνεσαι· κατά πάσα πιθανότητα είναι καλύτερο από ό,τι προϋπήρχε…

Εφόσον οι δύο γειώσεις συνδεθούν ισοδυναμικά (και προσοχή: ισοδυναμικά σημαίνει με επαρκή διατομή για τα ρεύματα που αναμένεται να περάσουν), τότε αποτελούν ουσιαστικά μία ενιαία γείωση. Μην θεωρείς ότι ένα μεμονωμένο ηλεκτρόδιο θα προσφέρει κάτι σημαντικό. Ένα μεμονωμένο ηλεκτρόδιο λειτουργεί πρακτικά παράλληλα με την υπάρχουσα γείωση και, ανάλογα με την ειδική αντίσταση του εδάφους, θα έχει αντίσταση περίπου 50–70 Ω. Δηλαδή, αν η υπάρχουσα γείωση είναι 15 Ω, στην καλύτερη περίπτωση θα πέσεις περίπου στα 12 Ω. Η βελτίωση είναι μικρή. Σε τέτοιες περιπτώσεις απαιτούνται πιο «έξυπνες» λύσεις γείωσης, όπως ακτινική ή πλεγματική διάταξη, ενδεχομένως με εγκιβωτισμό σε ηλεκτρικά βελτιωμένο σκυρόδεμα, ώστε να επιτευχθούν ουσιαστικά χαμηλότερες τιμές.

Ξέρω πως έρχομαι λίγο αργά αλλά πρόσφατα έκανα αντίστοιχη διαστασιολόγηση. Οι καμπύλες f είναι πρακτικά ό,τι πιο αναλυτικό υπάρχει· με λίγη επιπλέον βελτιστοποίηση μπορείς να λάβεις υπόψη και τον δευτεροβάθμιο συντελεστή θερμικών απωλειών ως μεταβαλλόμενο μέγεθος, γεγονός που θα σου δώσει εξαιρετικά καλή εκτίμηση όταν υπάρχουν μεγάλες μεταβολές της ηλιακής ακτινοβολίας (δηλαδή όταν η ακτινοβολία αυξάνεται γρήγορα και η μέση θερμοκρασία του κλειστού κυκλώματος ανεβαίνει επίσης γρήγορα, λόγω του περιορισμού της ικανότητας αγωγής/συναγωγής του εναλλάκτη). Το πρόβλημά τους είναι ότι δεν τις χειριζόμαστε σωστά ως μηχανικοί. Αν χρησιμοποιήσεις σωστή ημερήσια ακτινοβολία και σωστούς συντελεστές, τότε όλα θα σου βγουν σωστά. Εντός των ορίων εφαρμογής τους, οι καμπύλες f δεν είναι καθόλου παρωχημένες!

Custom σύστημα αυτοματισμού με PLC ή αναλογικό — ό,τι τραβάει η όρεξή σου. Προφανώς, η χρήση πιεστικού μετά το υδρόμετρο είναι «παράνομη», όμως πάντα μπορείς να δουλέψεις με ένα buffer, ώστε η λειτουργία του πιεστικού συγκροτήματος να μην έχει καμία επίπτωση στο δίκτυο ύδρευσης. Ως buffer χρησιμοποιείς ένα αρκετά μεγάλο δοχείο διαστολής κατάλληλο για πόσιμο νερό. Έτσι ναι μεν θεωρητικά είσαι «παράνομος», αλλά πρακτικά δεν επηρεάζεις καθόλου το δίκτυο υδροδότησης. Αν τώρα δεν υπάρχει χώρος για buffer, τότε πας σε πιεστικό με VFD, ελεγχόμενο από την πίεση εξόδου και την πίεση εισόδου. Φυσικά, ένα τέτοιο σύστημα απαιτεί έλεγχο πραγματικού χρόνου και όχι απλό αυτοματισμό, οπότε η κατάσταση περιπλέκεται — αλλά σίγουρα μπορείς να ελαχιστοποιήσεις την αλληλεπίδραση με το δίκτυο ύδρευσης. Κάτι τέτοιο μπορεί να υλοποιηθεί με ένα AVR, δύο αισθητήρες πίεσης και ένα PWM output, το οποίο μπορείς να μετατρέψεις σε γραμμικά μεταβαλλόμενη τάση για τον έλεγχο της συχνότητας του VFD (στο εμπόριο υπάρχουν έτοιμα PWM-to-Linear-Voltage modules). Προφανώς, μια τέτοια δουλειά, που περιλαμβάνει ανάπτυξη συστήματος από το μηδέν, proprietary κώδικα, debugging, έλεγχο σε πολλαπλές συνθήκες, δικλίδες ασφαλείας και ό,τι άλλο συνεπάγεται πρέπει να αμείβεται ανάλογα. Αν μιλάμε για «ψίχουλα», μην το κάνεις ούτε για αστείο. Ένα τέτοιο έργο θέλει εύκολα έναν μήνα ανάπτυξης και τουλάχιστον έξι μήνες δοκιμών και βελτιστοποίησης. Αν με ρωτάς, είναι κάτι που θα αναλάμβανα μόνο εφόσον υπήρχε πραγματικά ύψιστη ανάγκη.

Τι κατεύθυνση? Ποιο ειναι το δυνατό σου σημείο?

Χωρητική σύζευξη των ουδετέρων, αν μετρήσεις το ρεύμα που περάνει θα ειναι 1mA

Προσοχή! Το όργανο μέτρησης πρέπει να συμμορφώνεται κατά IEC 61672-1:2013 και να ελέγχεται μετά από κάθε δέσμη μετρήσεων με βάση το IEC 60942: 2017.

Καλησπέρα, (νομίζω) βρήκα πολύ καλύτερη λύση. Η μέθοδος μέτρησης μπορεί να γίνει με Variac — δηλαδή αυτομετασχηματιστή μεταβλητής λήψης, όχι γαλβανικά απομονωμένο — εφόσον σηκώσουμε τη δική μας τοπική ουδετερογείωση (που στην φάση κατασκευής θα ειναι μια ράβδος, μαύρα χάλια δηλαδή). Εξετάζοντάς το μακροσκοπικά, όλες οι γειτονικές γειώσεις λειτουργίας δρουν παράλληλα, μειώνοντας πρακτικά τη συνολική αντίσταση σχεδόν στο μηδέν. Έτσι, η μέτρηση του ρεύματος μας δίνει άμεσα την τιμή της αντίστασης της δικής μας γείωσης, συν την αντίσταση του ουδετέρου, συν τη συνολική μακροσκοπική αντίσταση των γειώσεων λειτουργίας (~0). Αυτό φυσικά ισχύει για ΜΗ κυματικά φαινόμενα...

Καλησπέρα, θα σας πω. Καταρχάς, μας ενδιαφέρουν οι συνθήκες του εδάφους και ο βαθμός διαβρωτικότητάς του — δηλαδή, πρακτικά, να γνωρίζουμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Τώρα, για την εφαρμογή υπάρχουν πολλές λύσεις, τόσο για υφιστάμενες όσο και για υπό ανέγερση κατασκευές. Για παράδειγμα, αν έχουμε μεγάλο οικόπεδο και μας ενδιαφέρει να προστατέψουμε μόνο τη θεμελίωση μιας υφιστάμενης κατασκευής, μπορούμε να εφαρμόσουμε απομακρυσμένη συστοιχία ανόδων. Είναι όμως μια λύση ενεργοβόρα. Από την άλλη, αν έχουμε μια γέφυρα, της οποίας οι πυλώνες θεμελιώνονται σε ανεξάρτητα πέδιλα, η λύση που εξετάζω στη διπλωματική μου εργασία είναι πολύ αποτελεσματική και εξαιρετικά οικονομική για την προστασία του τμήματος που βρίσκεται εντός του εδάφους. Σε μια υφιστάμενη κατοικία με θεμελίωση από πεδιλοδοκούς, θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί η λύση μου, με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν οδεύσεις σωληνώσεων, καλωδίων κ.λπ. στο πάτωμα του υπογείου. Για επιφάνειες εκτός του εδάφους, η συνηθέστερη μέθοδος εφαρμογής είναι η τοπική αφαίρεση του σκυροδέματος επικάλυψης (σε αυλάκια βάθους 1–2 cm), η τοποθέτηση γραμμικών ανόδων καθ’ όλο το μήκος της ζώνης προστασίας, με την κατάλληλη ηλεκτρική απομόνωση όπου συναντάται οπλισμός (όπως προκύπτει από τη μελέτη ως προς την πυκνότητα, την απόσταση κ.λπ.) και η κάλυψή τους με αγώγιμο κονίαμα. Άλλες λύσεις είναι, για παράδειγμα, η χρήση πλέγματος ανόδου, που όμως απαιτεί πλήρη αφαίρεση τμήματος της επικάλυψης. Σε περιπτώσεις όπου θέλουμε προστασία σε μεγάλο βάθος από την επιφάνεια του υλικού, πραγματοποιούμε διάτρηση και τοποθέτηση κυλινδρικών ανόδων εις βάθος. Όπως αναφέρω και στη διπλωματική μου, εκεί τα πράγματα περιπλέκονται και αρχίζει να εισέρχεται σε μεγάλο βαθμό και ο παράγοντας marketing από την πλευρά των εταιρειών. Σε οικοδομή μη υφιστάμενη, οι λύσεις είναι πολλές· από τον εγκιβωτισμό ανόδων εντός του σκυροδέματος που είναι και η πιο ορθή τεχνοοικονομικά μέχρι τη δική μου λύση ή μια απομακρυσμένη διάταξη. Σε κάθε περίπτωση, οι δύο σημαντικότερες παράμετροι που μας ενδιαφέρουν όταν εφαρμόζουμε καθοδική προστασία είναι: Η ηλεκτρική συνέχεια του οπλισμού, και Η ηλεκτρική απομόνωση ανόδου και καθόδου. Από εκεί και πέρα, μας απασχολεί η ομοιομορφία των πεδιακών εντάσεων και η δυνατότητα επιτήρησης της επάρκειας καθοδικής προστασίας σε βάθος χρόνου.

https://nemertes.library.upatras.gr/items/c1bd2b8b-7ca0-4182-9e4f-a680649bf2f2

Εγώ θα επέλεγα μέτρηση με γεννήτρια ρεύματος με μια απομακρυσμένη μεγάλου βάθους αναφορά.

Αυτόνομο και αυτορρυθμιζόμενο σύστημα καθοδικής προστασίας επιβαλλόμενου ρεύματος.

αν θα έκανες μια διαιρεσούλα με ρίζα 3, εναν πολλαπλασιασμό με τον λόγο ρεύματος εισρροής προς ονομαστικού, ήξερες και λίγη θεωρία ασύγχρονων κινητήρων και πήγαινες στην χαρακτηριστική του K10A θα έβλεπες το οφθαλμοφανές... Δε πειράζει όμως η ζωή είναι ωραια. Ιnφ σε Δ = 8,06Α < 10Α λόγος Ip/In = 8. 80A εισρροής. Χρόνος εισρροής 10 κυκλοι -> 200ms, trip point @ 200ms 10*In = 100A -> no trip

nah έχει ρεύμα ενεργοποίησης 1 τάξη μεγέθους μεγαλύτερο για το ΗΜ στοιχείο

Αιτιολόγησε Νομίζεις αλλά οκ

Ναι, μπορεί κανονικά να εκκινήσει· έτσι κι εκκινεί σε Υ/Δ, με το 1/3 της ροπής και το 1/√3 του ρεύματος. Θεωρητικά, εάν οι απαιτήσεις ροπής το επιτρέπουν και δεν χρειάζεσαι μεγαλύτερη ολίσθηση για να πιάσεις τη ροπή (δηλαδή μικρότερη ταχύτητα περιστροφής), τότε ναι, σαφέστατα μπορείς να τον λειτουργείς μόνιμα σε Υ χωρίς κανέναν απολύτως κίνδυνο. Στο παράδειγμα που ανέφερα: ο κινητήρας είναι 50 Nm και, όταν συνδεθεί σε αστέρα, θα αποδώσει 17 Nm. Αν το φορτίο σου —λέμε τώρα— είναι κάτω από 17 Nm, δεν έχεις κανένα πρόβλημα και βρίσκεσαι κάτω από τη «νέα» ονομαστική ροπή. Δηλαδή, το ζήτημα είναι πόσο φορτισμένος είναι ο κινητήρας. Αν η steady-state ροπή σου είναι κάτω από 17 Nm, είσαι μια χαρά. Πόση ροπή εκκίνησης θέλεις; Το στάνταρ είναι 2 φορές η ροπή εκκίνησης και 2,5 φορές η ροπή ανατροπής της ονομαστικής. Άρα έχεις ~34 Nm εκκίνησης. Αν σε καλύπτει και μπορείς να είσαι σίγουρος ότι ο κινητήρας θα φτάσει στη steady-state λειτουργία και η steady-state ροπή θα είναι κάτω από 17 Nm, πάλι είσαι μια χαρά. Οχι, δεν το έχω δει να λειτουργεί μόνιμα στο 1/3 της ροπής του, διότι δεν έχει επιλεγεί για αυτόν τον τρόπο λειτουργίας. Έχω όμως δει αμέτρητες φορές κινητήρες 690/400 (Υ/Δ) να εκκινούν σε Υ στο δίκτυο των 400 V, παράγοντας το 1/3 της ροπής τους και «καταναλώνοντας» περίπου 1/√3 του ρεύματος. Μόλις φτάνουν στις ονομαστικές στροφές, γίνεται απλή μεταγωγή σε Δ. Όσο για τους 999+1 τρόπους προστασίας, ναι, υπάρχουν. Το ότι όμως το 99.9% των κινητήρων στην πράξη είναι πρακτικά απροστάτευτοι στη βιομηχανία —από αδυναμία ή απροθυμία κάποιων να κάνουν 2–3 επιπλέον ενέργειες— δεν με έχει εκπλήξει ποτέ. Μην ξεχνάς ότι το θερμικό ακολουθεί ένα απλοποιημένο μοντέλο εξομοίωσης· δεν λαμβάνει υπόψη του πολλά στοιχεία που χρειάζονται για να θεωρήσεις πλήρη την προστασία. Το θερμικό «βλέπει» την ισχύ που απορροφά ο δρομέας; όχι. Βλέπει τη διαφορική θέρμανση ανά αυλάκα; όχι. Βλέπει την πραγματική κατάσταση μόνωσης; όχι. Βλέπει μη-μεταλλικά σφάλματα; όχι. Βλέπει μόνο ένα συνολικό «εξομοιωμένο» φορτίο θέρμανσης — πόσο καλά ανταποκρίνεται αυτό στις πραγματικές χωρικές και τοπικές συνθήκες θέρμανσης των τυλιγμάτων; αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα. Η ορθή προστασία πρέπει να παρέχει επιλεκτικότητα, αποτελεσματικότητα και αξιοπιστία (χωρίς false positives ή false negatives). Οι MCB τύπου K συμβάλλουν σε αυτό και πρέπει να χρησιμοποιούνται για προστασία κινητήρων. Σε μεγαλύτερους κινητήρες αντικαθιστάς με MCCB ρυθμισμένο σωστά — μαζί με ασφάλειες τήξεως, θερμικό, επιτηρητή μόνωσης, ΗΝ διαρροής και ούτω καθεξής. Από την άλλη, ένα μοτέρ 8 kW μπορεί να προστατευθεί ικανοποιητικά με έναν MCB τύπου K10A... Όπως και να έχει εύχομαι καλή συνέχεια.

Οι κινητήρες μπορούν να προστατευτούν με 1000 τρόπους μια εκ των οποίων είναι οι ρυθμιζόμενου ρεύματος...

Μπορεί — και μάλιστα κανονικότατα. Γιατί; Οι μονώσεις των τυλιγμάτων έχουν σχεδιαστεί για συγκεκριμένη φασική τάση, δηλαδή 400 V. Στη σύνδεση σε τρίγωνο (Δ) η φασική τάση ισούται με την πολική, επομένως λειτουργεί στα 400 V. Η δυνατότητα αυτή σου επιτρέπει να λειτουργήσεις το ίδιο μοτέρ στα 690 V (τάση γραμμής πάντα πολική) όταν είναι συνδεδεμένο σε αστέρα (Υ), αφού στο Υ τα 690 V δίνουν φασική 690/√3 ≈ 398 V. Αν όμως το μοτέρ το εκκινήσεις σε αστέρα-τρίγωνο (star-delta), θα εκκινήσει αρχικά με φασική τάση 230 V (αστέρας) και μετά θα γίνει μετάγωγή σε φασική = πολική τάση (γραμμής δηλαδή) 400 V (τρίγωνο). Σκέψου το κι αλλιώς η εκκίνηση σε Υ έχει το 1/3 της ροπής, αν λες οτι στην μια έχεις 690 (Υ) και στην άλλη 400 (Δ) απλώς ξεκινάς με την ίδια ροπή. Αν έχω τάση γραμμής (πολική) 690V τότε η φασική μου ειναι 400V. Ορθά, στο Δ όμως το μοτέρ βλέπει την πολική της γραμμής, δηλαδή θα δει 690V ανά τύλιγμα και όχι 400 που μπορεί...Σε αυτές τις συνθήκες το μοτέρ μπορεί να λειτουργήσει ΜΟΝΟ σε Υ...

Πάμε να δούμε. Έστω ότι τον θέλουμε σε Δ: Pin = √3 · Vπ · Iπ · PF = 8,15 kW (50 Nm) Έστω ότι τον θέλουμε σε Υ: Pin = 3 · Vφ · Iφ · PF = 8,19 kW (50 Nm) όπου στο Δ: Vφ = Vπ, Iφ = Iπ/√3 και στον Υ: Vφ = Vπ/√3, Ιφ = Iπ Γι’ αυτό στον αστέρα έχουμε το 1/3 της ροπής δεδομένης σταθερής τάσης τροφοδοσίας. Έστω τροφοδοσία Vline = 400 V (3φ). Πάμε για αστέρα: Pin = 3 · Vφ · Iφ · PF = 3 · 230 · 4,65 · 0,85 = 2,73 kW (17 Nm). Σημείωση: το Ιφ δεν είναι αυτό που γράφει στο καρτελάκι, διότι η τάση δεν είναι 690 V αλλά 230 V (400/√3). Το ρεύμα και η τάση είναι πλέον 1/√3 των μεγεθών. (1/√3)² = 1/3. Πώς θα τον ασφαλίσεις; (Κ5Α) Έστω ότι θέλεις να τον δουλέψεις σε Υ στα 400 V πολικά. Τότε έχεις ~4,65 A ανά φάση. Το ρεύμα μαγνήτισης/εισροής είναι 6–10 φορές το In και διαρκεί το πολύ 10 κύκλους. 10/50 = 0,2 s → 200 ms. Ένας 4P ή 3P Κ5Α σου δίνει χρόνο εισροής τουλάχιστον 300 ms. Το ζήτημα τώρα είναι να δεις το εξής: με ποια ταχύτητα θα αναπτύξει στροφές ο κινητήρας. Δηλαδή να βρεις την καμπύλη s–t (ολίσθηση ως προς χρόνο). Από αυτή θα οδηγηθείς στην καμπύλη I–t (ρεύμα ως προς χρόνο) και θα δεις πώς διαγράφεται αυτή η καμπύλη σε σχέση με τον MCB. όπου s η ολίσθιση Συνηθως ένας κινητήρας, όταν είναι φορτισμένος με Mnom, χρειάζεται περίπου 2 s για να πέσει το ρεύμα στο Inom. Συνεπώς, με γραμμική προσέγγιση αλλά και με κάτι πιο κοντά στην πράξη (διακεκομμένη) έχουμε: Το ζήτημα είναι αν σε 1 s θα έχεις πέσει κάτω από 6·In — τότε είσαι μια χαρά. Ένα αντίστοιχο παράδειγμα και με Δ: Ιφ = Ιπ/√3 = 8,06 A. Τι θα βάλεις λοιπόν; Μια Κ10A αρκεί; Πείτε μου εσείς, αλλιώς θα γράφω μέχρι του χρόνου.