MrShyEngineer

Χαχα σωστά σωστά

Νομίζω η διπλωματική μου εργασία απαντά ακριβώς στα θέματα που τίθενται εδώ...

Είσαι μηχανικός, όχι τεχνικός, σε παρακαλώ...

Ε απλά μοντελοποιησέ τες χωρίς scanner προς θεού τώρα.

Ελλιπής αρχική μελέτη οδηγεί σε τέτοια πράγματα...

Επιτέλους καταθέσαμε!!!

Aν η κεραία ειναι δίπολο ισχύει το τρία αν ειναι μονόπολο ισχύει το 2

Προσομοίωση Κατανεμημένης Θεμελιακής Γείωσης με SPD στον Ισοδυναμικό Ζυγό και Αντίσταση Συστοιχίας Ανόδου 20 Ω — Ανάλυση Κατανομής Ρευμάτων σε Περίπτωση Κεραυνικού Πλήγματος 100 kA σε Συλλεκτήριο Σύστημα Κατηγορίας ΙΙΙ

Δεν δίνω βαρύτητα στη διαφήμιση· έδωσα σκοπίμως βαρύτητα στο τεχνικό κομμάτι.

Στο ψηφιακό σήμα, η έννοια της "ενίσχυσης" έχει δευτερεύουσα σημασία. Ο κύριος ρόλος της είναι κυρίως η αντιστάθμιση απωλειών λόγω διακλάδωσης ή αποσβέσεων (attenuation) στο ομοαξονικό καλώδιο. Η ουσία βρίσκεται στο impedance matching. Εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι. Αν δεν υπάρχει σωστή προσαρμογή σύνθετης αντίστασης, το σήμα ανακλάται – δημιουργούνται στάσιμα κύματα – και καταλήγεις να χάνεις ένα σημαντικό μέρος του σήματος. Χωρίς σωστό τερματισμό και προσαρμογή, δεν έχει σημασία πόσο δυνατά "φωνάζεις", το σήμα – απλώς το μισό επιστρέφει πίσω. Όσον αφορά το κέρδος της κεραίας, στόχος είναι να επιλέξεις τη μέγιστη τιμή που μπορείς να υποστηρίξεις πρακτικά, καθώς αυτό είναι που θα σου προσφέρει το καλύτερο SNR (Signal-to-Noise Ratio). Ο ενισχυτής, από μόνος του, δεν βελτιώνει το δυναμικό εύρος – απλώς ενισχύει ολόκληρο το σήμα, μαζί με τον θόρυβο που το συνοδεύει. Στο ψηφιακό σήμα, η κατάσταση είναι δυαδική: ή έχεις επιτυχές lock, ή όχι. Αν το επίπεδο θορύβου ξεπεράσει το κατώφλι απόφασης του συστήματος, το bit δεν αποκωδικοποιείται σωστά. Η ενίσχυση του σήματος δεν βελτιώνει το SNR, διότι ενισχύει και τον θόρυβο που έχει ήδη υπερτεθεί. Σε αντίθεση με τα αναλογικά σήματα, όπου ένα αυξημένο πλάτος μπορούσε να επιτρέψει καλύτερη αποδιαμόρφωση ακόμα και με κάποιον θόρυβο παρόντα, στα ψηφιακά συστήματα το SNR είναι καθοριστικό – όχι για την ποιότητα, αλλά για τη βασική δυνατότητα αποκωδικοποίησης. Από εκεί και πέρα, δεν έχει νόημα να εμπλακούμε σε θέματα error correction, γιατί αυτά είναι ανώτερα επίπεδο που λειτουργούν αφού ήδη έχει γίνει η λήψη και η αποκωδικοποίηση. Αν το bit δεν περάσει καθαρά στο φυσικό επίπεδο λόγω κακού SNR, καμία διόρθωση δεν μπορεί να το "σώσει" με ακρίβεια.

Σύντομα σύντομα, τώρα τελειώνω την καμπίνα

Ας το δοκιμάσει, αφού πρώτα προσθέσει μια κουλούρα καλωδίου στον ουδέτερο, μεταξύ του μετασχηματιστή και της πρίζας. Πρόκειται για φαινόμενο χωρητικής σύζευξης. Αυτός είναι και ο λόγος που υποστηρίζω ότι το ρελέ διαρροής προσφέρει προστασία σε τέτοιες εφαρμογές, εφόσον η μεγαλύτερη χωρητικότητα βρίσκεται «πίσω» του

Οι ασφάλειες τήξεως τύπου gG δεν είναι προαιρετικές, αλλά επιβάλλονται. Είναι οι μόνες που διαθέτουν πραγματικά υψηλή διακοπτική ικανότητα. Γενικά, είναι πρακτικά άχρηστες όσον αφορά την προστασία από υπερεντάσεις, καθώς ακόμη και για να ενεργοποιηθούν στο 2×In απαιτείται υπερβολικά μεγάλος χρόνος. Ωστόσο, αποτελούν τον μοναδικό αξιόπιστο τρόπο εξασφάλισης διακοπής σε περίπτωση πραγματικού βραχυκυκλώματος. Επιπλέον, η μέγιστη τιμή του ρεύματος βραχυκυκλώσεως δεν μας λέει τίποτα από μόνη της. Αυτό που έχει σημασία είναι η ισοδύναμη θερμική ενέργεια, που δίνεται από τη σχέση I²t, και συγκρίνεται με τις προδιαγραφές της ασφάλειας. Έτσι διαστασιολογούνται στην πράξη. Στη διπλωματική μου, τα fusible links του SPD είναι διαστασιολογημένα με αυτόν ακριβώς τον τρόπο.

Μια γεύση από την μέχρι τώρα πρόοδο όπως δεσμεύτηκα.

Ναι η απάντηση μου ήταν εξιδανικευμένη αυτό ειναι μια αλήθεια. Απάντησα σε άλλη βάση έχεις δίκιο.

Μα για να δημιουργηθεί μανομετρικό, πρέπει να υπάρχει αντίσταση στη ροή. Πρέπει να υπάρχει αντίθλιψη στον σωλήνα κατάθλιψης — είτε λόγω υψομετρικής διαφοράς, είτε λόγω τριβών, είτε λόγω τελικού φορτίου. Εκτός και αν αυτό που εννοείς είναι ότι σε δεδομένο μανομετρικό, θα επιτύχεις μεγαλύτερη παροχή

Το κατακόρυφο φορτίο στο σημείο ζεύξης (σύνδεσης ρυμουλκούμενου με το ρυμουλκό όχημα) καθορίζεται στο 15% του μέγιστου φορτίου, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Από εκεί και πέρα, η διαδικασία είναι απλή: θέτεις το φορτίο, βρίσκεις τον άξονα περιστροφής, λύνεις ως προς τις ροπές, εφαρμόζεις ισορροπία δυνάμεων, και... τσάπ-τσουπ, τα έχεις όλα

Ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα βασικά σημεία. Η εν σειρά σύνδεση κυκλοφορητών ή αντλιών δεν αυξάνει την παροχή, αλλά την κατάθλιψη του συστήματος (όπως αντίστοιχα αυξάνεται και η "κατάθλιψη" στη σχολή...). Η παροχή παραμένει σταθερή και εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του υδραυλικού κυκλώματος. Η σωστή διάταξη, εφόσον πρέπει να γίνει compounding, είναι να τοποθετείται πρώτα ο κυκλοφορητής με τη μεγαλύτερη παροχή και στη συνέχεια αυτός με τη μικρότερη. Αν συμβεί το αντίθετο, τότε η δεύτερη αντλία (με τη μεγαλύτερη παροχή) θα τροφοδοτείται από μια γραμμή με χαμηλότερη ροή από αυτή που απαιτεί, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε σπηλαίωση (cavitation) και πιθανή αστοχία. Σε γενικές γραμμές, η εν σειρά σύνδεση (compounding) καλό είναι να αποφεύγεται, εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητη. Σε τέτοια περίπτωση, φροντίζουμε πάντα ώστε: Η αντλία με τη μεγαλύτερη παροχή και το μικρότερο μανομετρικό να τοποθετείται πρώτη, και Η αντλία με τη μικρότερη παροχή και το υψηλότερο μανομετρικό να τοποθετείται δεύτερη. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η σωστή υδραυλική ισορροπία και αποφεύγονται προβλήματα λειτουργίας ή φθοράς στο σύστημα.

Κοίτα, δεν είναι τόσο απλό. Πρέπει, τουλάχιστον, να έχεις τη χαρακτηριστική καμπύλη του συλλέκτη. Η σύνδεση εν σειρά είναι ιδανική μόνο όταν έχεις χαμηλή ηλιακή ακτινοβολία και στόχος σου είναι η αύξηση της θερμοκρασίας του νερού. Αν τοποθετήσεις, για παράδειγμα, 11 συλλέκτες σε σειρά, το νερό μπορεί να φτάσει τους 200°C, κάτι που απαιτεί σύστημα σοβαρής υπερπίεσης (της τάξης των 20 bar) και εξειδικευμένο εξοπλισμό. Μιλάμε για μελέτη υψηλών απαιτήσεων και συστήματα βιομηχανικού επιπέδου. Υπάρχουν λύσεις που έχω αναπτύξει προσωπικά, όπου οι συστοιχίες μεταβαίνουν από σύνδεση εν παραλλήλω σε εν σειρά δυναμικά. Δεν πρέπει να ξεχνάς πως όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία εισόδου στον συλλέκτη, τόσο χαμηλότερη είναι η απόδοσή του. Ένας καλός ηλιακός συλλέκτης φτάνει απόδοση 85–90%, αλλά αν συνδεθεί σε σειρά, ο τέταρτος στη σειρά μπορεί να δουλεύει μετά βίας στο 40%. Υπάρχει σχετική βιβλιογραφία που τεκμηριώνει όλα αυτά, καθώς και πρότυπες μελέτες που έχω εκπονήσει προσωπικά. Δυστυχώς, για ευνόητους λόγους, δεν είναι δυνατόν να τις κοινοποιήσω. Γενικά, αν προορίζεις το σύστημα για ηλιοθερμία, τότε απαιτείται ολοκληρωμένη προσέγγιση με σημαντικό κεφάλαιο επένδυσης και —το κυριότερο— τεράστια δοχεία αδράνειας. Από το υδραυλικό κύκλωμα έως το σύστημα αυτοματισμού (ή καλύτερα αυτόματου ελέγχου, αν έχεις διάθεση να ασχοληθείς με προγραμματισμό), όλα πρέπει να σχεδιαστούν προσεκτικά. Ως διπλωματούχος συνάδελφος, θεωρώ πως είναι κάτι απολύτως εφικτό για εσένα να μελετήσεις και να υλοποιήσεις, αλλά σε προειδοποιώ: όταν δεις τα μεγέθη των απαιτήσεων σε λίτρα ανά τετραγωνικό και σε ενεργειακά φορτία, πιθανόν να ξαφνιαστείς. Τυπικές ημερήσιες απαιτήσεις για μια κατοικία βρίσκονται στην τάξη των δεκάδων MJ

Ο ιονισμός του εδάφους λόγω άμεσου κεραυνικού πλήγματος μειώνει την ενεργό αντίσταση περίπου στο μισό. Ωστόσο, για την αποτελεσματική προστασία απαιτείται η κατάλληλη ακίδα στο υψηλότερο σημείο, καθώς και η χρήση κατάλληλων συρματόσχοινων σε μεγάλα ανοίγματα. Η διαστασιολόγηση της ακίδας γίνεται βάσει της γωνίας προστασίας, ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία υπολογίζονται με τη μέθοδο της κυλιόμενης σφαίρας.

Ναι, το γνωρίζω. Αρχικά, απαιτείται η δημιουργία του φορέα, ο οποίος στη συνέχεια διαμορφώνεται βάσει του σήματος εισόδου. Η διαμόρφωση μπορεί να είναι FM ευρείας ή στενής ζώνης, ανάλογα με τις απαιτήσεις της εφαρμογής. Η πιο απλή διάταξη είναι ένα κύκλωμα αυτοταλάντωσης LC (LC resonance circuit), αν και παρουσιάζει σημαντική αστάθεια στη συχνότητα. Παρ’ όλα αυτά, η υλοποίηση του είναι απολύτως εφικτή και το έχω εφαρμόσει στην πράξη. Ο πιο αποδοτικός τρόπος είναι η χρήση ενός ολοκληρωμένου κυκλώματος (IC) FM Modulator, σε συνδυασμό με μια διάταξη ενίσχυσης. Αυτά τα ολοκληρωμένα κυκλώματα παρέχουν εξαιρετική σταθερότητα, ενώ παραμένουν προσιτά. Όσον αφορά την ενίσχυση, η σχεδίασή της είναι αρκετά απλή και με ελάχιστο κόστος μπορεί να επιτευχθεί ιδιαίτερα υψηλή—και ενδεχομένως μη επιτρεπτή—ισχύ.

Το είδος του ηλεκτρολύτη, η πυκνότητα ρεύματος, η γεωμετρία, η τάση λειτουργίας και η διάρκεια ζωής αποτελούν κρίσιμες παράμετροι για την αξιολόγηση και τη βέλτιστη επιλογή του υλικού Η συνθήκη προστασίας επιτυγχάνεται σε αυτές τις τιμές ρεύματος και επιβεβαιώνεται μέσω της τάσης instant off, με χρήση ηλεκτροδίου αναφοράς (CSE στην περίπτωσή μου). Όχι, είναι απλώς η άλλη διεύθυνση, ή αν θέλεις, η τομή, ενώ πριν είχαμε κάτοψη, όπου εξετάζω την ομοιομορφία ως προς το βάθος του δοκιμίου σε σχέση με την απόσταση και τη θέση του Ribbon.

εχει ηδη 10 κατεβασματα τι εννοεις

Απόσπασμα από το βιβλίο εγκαταστάσεων του αείμνηστου Θωμά Ζαχαρία Ζαχαρίας φωτισμός εξωτερικών χώρων (1).pdf