Giannis

Μπορείς να μειώσεις το Ε σε μια ομάδα στοιχείων κοντά στην περιοχή με τις μεγάλες τάσεις. Η μείωση του Ε μπορεί να είναι από 0 μέχρι 99% (λύση συνέχειας). Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να δεις σε πόσο μεγάλη έκταση θα σημειωθούν ρηγματώσεις και πόσο έντονες θα είναι.

+1 Έχω την ίδια άποψη. Μειώνεις τις σταθερές του υλικού και η ανακατανομή γίνεται μόνη της. Μπορείς να την μειώσεις σε μέγεθος και σε επιφάνεια και αντίστοιχα θα σου "δείξει" σε πόσο μήκος θα έχεις ρηγματώσεις/πλαστικοποιήσεις και τι μεγέθους!

Και από τα αξονικά των στύλων που είναι επικόμβια και όχι κατανεμημένα. Στις περισσότερες περιπτώσεις (για να μην πω σε όλες, γιατί κάποιος θα βρεθεί να φανταστεί μια εξεζητημένη...) δεν υπάρχει νόημα η ύπαρξη κατανεμημένου φορτίου σε πεδιλοδοκούς...

Οι πεδιλοδοκοί είναι στοιχεία ελαστικά εδραζόμενα. Οποιοδήποτε ομοιόμορφα κατανεμημένο φορτίο δρά από πάνω τους αναλαμβάνεται απ' ευθείας από το έδαφος και δεν προκαλεί εντατικά μεγέθη. Το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει ελαφρώς τις τάσεις του εδάφους.

Κραυγαλέες περιπτώσεις εννοώ ακριβώς αναμονές 40-60εκ για Φ18-Φ20. Αλλά δεν είναι πολύ σπάνιες σε παλιές κατασκευές. Έχω δει και σε καινούργιες, κυρίως σε οροφή υπογείου που λόγω λάθους υπολογισμού, επειδή "είχε σκάψει πιο χαμηλά", προέκυψαν "κοντές", στο κρισιμότερο μάλιστα σημείο. Και όλοι ξέρουμε ότι σε μερικές κατασκευές ο μηχανικός έχει το κακό συνήθειο να μην "πατάει". Δεν αναφέρομαι μόνο σε StI. Συνήθως όταν οι αναμονές είναι κοντές, δημιουργείται ρογμή περίπου 10εκ κάτω από το σημείο που τερματίζουν οι αναμονές και οι αναμονές φέυγουν από το σώμα της άνω διατομής όπως στη φωτογραφία. Τα καλά νέα είναι ότι αυτό γίνεται σε ύψος π.χ. 0,50μ πάνω από τη βάση, που η ροπή είναι μικρότερη. Αν όμως δημιουργηθεί λοξή ρογμή από ταυτόχρονη παρουσία ροπής - τέμνουσας, τότε το χάνουμε και αυτό! Υ.Γ. Είμαι πολύ περήφανος! Έμαθα να σηκώνω φωτογραφίες!!!

Εγώ χρησιμοποιώ πάκτωση όπου κρίνω σκόπιμο για τον έλεγχο του nv στη βάση του κτιρίου, όπου βάση θεωρώ ότι είναι η θεμελίωση... Και βάζω στιρίξεις (μετακινησιακές) στην οροφή υπογείου και υψίκορμες δοκούς που παγιώνουν στην πράξη τους στύλους (στροφικά, κατά τη διεύθυνσή τους). Σε κάθε άλλη περίπτωση απλά αγνοείς ότι οι εξωτερικοί στύλοι έχουν παγιωμένη στροφή μόνο κατά τη μια διεύθυνση ενώ οι εσωτερικοί κατά καμία.

Πολλές φορές Χάρη. Σε κραυγαλέες περιπτώσεις (δεν μιλάμε για 5-10εκ λιγότερα), αλλά έχω φωτογραφίες... Προσωπικά, μου αρέσει επίσης αρκετά να "χαζεύω" σε κατεδαφίσεις. Και εκεί πολλές φορές βλέπεις στύλο να τον σπρώχνει στην κορυφή (σαν πρόβολο - μονοβάθμιο σύστημα με μονοτονική φόρτιση) και χωρίς να ρηγματωθεί να "ξαπλώνει" και από κάτω να εμφανίζονται οι αναμονές χωρίς να έχουν διαρρεύσει!

sundance, αν θεωρήσεις ότι κάθε κόμβος έχει 6 βαθμούς ελευθερίας (2 μετατοπίσεις κατά την οριζόντια έννοια + 1 κατά την κατακόρυφη) (2 στροφές περί τους οριζόντιους άξονες + 1 περί τον κατακόρυφο) τότε, για ΟΛΟΥΣ τους κόμβους υποστυλωμάτων που δεσμεύονται από διάφραγμα, η στροφή περί τον κατακόρυφο (στρέψη) είναι γεωμετρικά εξαρτημένη από τη στροφή του διαφράγματος. Όταν λέμε για στροφή στύλου, σχεδόν πάντα εννοούμε στροφή περί κάποιον από τους δύο οριζόντιους άξονες (αυτές που προκαλούν κάμψη). Αν η στροφή για την οποία μιλάμε είναι περί άξονα εγκάρσιο στο μήκος του περιμετρικού τοιχώματος, τότε είναι μηδενική. Αν είναι όμως περί άξονα παράλληλου τότε υπάρχει στροφή και το τοίχωμα παρασύρεται και κάμπτεται περί τον ασθενή του άξονα (δεν μιλάμε για γωνιακά προφανώς). Επίσης αν μιλάμε για εσωτερικό υποστύλωμα, τότε δεν έχει δεσμευμένη καμία στροφή περί οριζόντιο άξονα. Η πάκτωση λοιπόν στην οροφή υπογείου δεν είναι πάντα ρεαλιστική. Και μάλιστα είναι συχνά κατά της ασφαλείας. π.χ. αυτό το διφορούμενο "θεώρηση πάκτωσης στη βάση του κτιρίου" στον έλεγχο επάρκειας τοιχωμάτων, αν ένα μεγάλο τοίχωμα είναι εσωτερικό, στην οροφή υπογείου στρίβει και μάλιστα αρκετά, αφού οι δοκοί μάλλον δεν είναι ικανές να το συγκρατήσουν. Αν εμείς το θεωρήσουμε πακτωμένο στην οροφή υπογείου π.χ. στον έλεγχο nv, θα προκύψει ότι αναλαμβάνει τέμνουσα βάσης αρκετά μεγαλύτερη της πραγματικής και ο έλεγχος θα είναι πλασματικός. Εγώ προσωπικά για τον συγκεκριμένο έλεγχο σαν βάση του κτιρίου δεν θεωρώ την οροφή κανενός υπογείου με παραδοχή καθολικής πάκτωσης εκεί, ειδικά σε κτίρια με μεγάλη κάτοψη.

Τα υποστυλώματα δεν είναι πακτωμένα στην οροφή υπογείου. Έχουν δεσμευμένες μετακινήσεις λόγω του απαραμόρφωτου διαφράγματος (αν το διάφραγμα είναι πλήρες και τα περιμετρικά τοιχώματα επαρκή) και μόνο τα περιμετρικά υποστυλώματα έχουν δεσμευμένη τη στοφή τους και πάλι μόνο κατά τη διεύθυνση του περιμετρικού τοιχείου.

Όσο το μέσον είναι ελαστικό, οι ροές θα παραμείνουν οι ίδιες. Θα χρειαστεί όμως κάποια στιγμή να αναλυφθεί εφελκυσμός από κάποια άοπλη περιοχή, η οποία θα ρηγματωθεί. Το μέσον παύει να είναι συνεχές και οι τάσεις ψάχνουν άλλο δρόμο. Αν σε μια τετραέρειστη τοποθετηθεί οπλισμός μόνο στη μια διεύθυνση, θα ανοίξουν ρογμές παράλληλες με τον οπλισμό, η πλάκα θα γίνει αμφιέρειστη και οι ροές θα έχουν αυτή τη μορφή. Διαφωνώ όμως ότι εμείς με τον τρόπο όπλισης διαμορφώνουμε τις ροές. Οι τάσεις θα προσπαθήσουν να ταξιδέψουν όπως αυτές θέλουν. Αν δεν τα καταφέρουν τότε δημιουργούνται ρηγματώσεις κτλ και τότε απλά δεν μπορούν να περάσουν από εκεί (όχι ότι δεν θα το ήθελαν...). Αν για παράδειγμα οι εφελκυσμοί που θα προκύψουν στην τετραέρειστη μπορούν να αναληφθούν από το σκυρόδεμα, οι ροές δεν θα αλλάξουν, οπότε δεν είναι ο οπλισμός που οδηγεί τις ροές, αλλά αυτό που συνεπάγεται η έλλειψή του. Και σε κάθε περίπτωση όταν δεν σεβόμαστε τη διαδρομή που θέλουν να ακολουθήσουν οι τάσεις, παρουσιάζονται προβλήματα, όπως ρηγματώσεις, εγκάρσιοι εφελκυσμοί στα σημεία που οι τάσεις αλλάζουν διεύθυνση, κτλ.

Μην το λες... Σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει αυτό, αλλά είναι αρκετές οι φορές που "περισσεύουν" ένσημα. Μην ξεχνάς και την εισφορά του ασφαλισμένου, που έχει επικρατήσει να μην την πληρώνει και να κόβεται το ένα ένσημο στα πέντε (η εισφορά είναι ~20%). Οπότε στην πραγματικότητα ο εργοδότης πληρώνει το 80% των πραγματικών ενσήμων. Το άλλο 20% θα έπρεπε να το πληρώνει ο ασφαλισμένος, αλλά ποτέ δεν το πληώνει, οπότε...

Άλλο η ανάλυση, άλλο η διαστασιολόγηση. Για την διαστασιολόγηση προφανώς θα πρέπει να γίνει χρήση του πραγματικού συνεργαζόμενου πλάτους (αν υπάρχει), να αγνοηθεί στις στηρίξεις (μόνο για εκείνες τις περιπτώσεις που προκαλούν αρνητικές ροπές, ίσως υπάρχουν και θετικές αφού μπαίνει και ο σεισμός μέσα), κτλ... Για την ανάλυση όμως, το συνεργαζόμενο πλάτος που λέτε δεν είναι αυτό! Ακόμα και σε ΕΑΚ-ΕΚΩΣ αν δείτε, τα συνεργαζόμενα πλάτη δεν είναι τα ίδια. Σε κάθε περίπτωση το συνεργαζόμενο πλάτος που θα βάλουμε στο μοντέλο για να βγούν εντατικά μεγέθη με το τέχνασμα της αύξησης της ροπής αδράνειας περί τον ασθενή άξονα ΔΕΝ είναι το πραγματικό, για τον απλό λόγο ότι στην πράξη αναπτύσσονται θλιπτήρες στο σώμα της πλάκας και δεν είναι κανένα συνεργαζόμενο πλάτος δοκού που εξασφαλίζει την διαφραγματική λειτουργία. Αυτό το "φανταστήκαμε" εμείς για να κάνουμε "εύκολα" τη δουλειά μας με τα διατιθέμενα μέσα (πλειοψηφία ελληνικών προγραμμάτων) και πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχουμε στο μυαλό μας τους κινδύνους που έχει. Παράδειγμα 1: Σκεφτείτε π.χ. την περίπτωση που μια κατασκευή έχει δοκούς μόνο στη μια διεύθυνση. Με την αύξηση της ροπής αδράνειας περί τον ασθενή άξονα το τέχνασμα μας κρεμάει, αφού με τη χρήση του προκύπτει "σχεδόν" διάφραγμα μόνο στην εγκάρσια διεύθυνση, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει μια χαρά διάφραγμα... Παράδειγμα 2:Σε μια τετράγωνη πλάκα π.χ., που μπορούμε με ασφάλεια να τη θεωρήσουμε τέλειο διάφραγμα, οι ροπές αδράνειας περί τον ασθενή άξονα θα έπρεπε να είναι άπειρες! Το να βάλει κανείς το πραγματικό συνεργαζόμενο πλάτος είναι σαν να θεωρεί το ενδιάμεσο της πλάκας τρύπα! Αν π.χ. έχουμε μια και μόνο πλάκα 5*5 με δοκούς που έχουν συνεργαζόμενο πλάτος 1μ, τότε σε τι θα διέφερε στην προσομοίωσή σας αυτή η περίπτωση με μια άλλη που η πλάκα θα είχε κενό 3*3μ στο μέσον της? (τα νούμερα είναι θεωρητικά)... Σαν απάντηση λοιπόν στον civil, αν αποφασίσεις να προσομοιώσεις το διάφραγμα με το εν λόγω τέχνασμα (δεν συμφωνώ αν δουλέψεις το sap), θα πρέπει να βάλεις συνεργαζόμενο πλάτος και μάλιστα μεγάλο (άπειρο αν το διάφραγμά σου είναι τέλειο) και να έχεις δοκούς και στις δύο διευθύνσεις κτλ, ώστε να βγάλεις τα σωστά εντατικά μεγέθη. Και αυτό είτε έχεις ήλους είτε όχι, αφού το συνεργαζόμενο πλάτος δεν είναι το πραγματικό όπως είπα, αλλά το "φανταστικό", ίσα για να κάνουμε το "τέχνασμα"! Προφανώς μπορείς να βάλεις και το πραγματικό (αν είχες ήλους), αλλά το διάφραγμά σου να περιμένεις να σου βγεί λίγο πιο εύκαμπτο απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Επίσης μπορείς να βάλεις το πραγματικό συνεργαζόμενο πλάτος και επιπροσθέτως αβαρείς δύσκαμπτες χιαστί ράβδους που να "δένουν" τους κόμβους του διαφράγματος, στα σημεία που υπάρχει πλάκα. Έτσι επίσης πετυχαίνεις το τέλειο διάφραγμα εκεί που υπάρχει και το προσομοιώνεις με ικανοποιητικό τρόπο εκεί που δεν υπάρχει. Επαναλαμβάνω, αυτά για να βγάλεις εντατικά μεγέθη. Η διαστασιολόγηση από εκεί και πέρα είναι άλλο...

Οκ, μην ξεχάσεις θερμοκρασιακά κτλ λοιπόν! Συμφωνώ με τον iovo, εκτος από το κομμάτι με την αύξηση της ροπής αδράνειας περί τον ασθενή άξονα. Ισχύει βέβαια αυτό που λέει, αλλά υπό περιορισμούς και ανάλογα με το μοντέλο σου. Φαντάσου π.χ. ότι αν έχεις δοκούς μόνο στη μία διεύθυνση, προκύπτει διάφραγμα μόνο στη μια διεύθυνση... Επίσης η χρήση του πραγματικού συνεργαζόμενου πλάτους είναι πολύ συντηρητική ως προς την πραγματική δυσκαμψία του διαφράγματος και σε κάθε περίπτωση παραείναι προσεγγιστική για κτίρια σαν αυτό που έχεις στην φωτογραφία (αυτά κατά τη γνώμη μου πάντα...). Αφού προσομοιώνεις με το SAP, καλύτερα νομίζω να εκμεταλευτείς τις δυνατότητές του και αν κάνεις ανάλυση με μεγάλο Ix, να την κάνεις μόνο για λόγους σύγκρισης με την ακριβέστερη προσομοίωση.

Δεν θα έχει αρμούς το κτίριο αυτό? 100μ πλευρά χωρίς αρμό μου φαίνεται μεγάλο... Αν π.χ. αποφασίσεις να το "σπάσεις" στα 3 σε κατάλληλες θέσεις, μπορείς να αφήσεις ουσιαστικά 3 ανεξάρτητα τέλεια διαφράγματα ανά όροφο. Σε ποιό πρόγραμμα θέλεις να προσομοιώσεις με πεπερασμένα?

Σε ποια περιοχή είσαι; Μπορείς να πάρεις δείγμα από μια μεγάλη αναμονή και να κάνεις μια ανάλυση που θα σου δώσει τα ποσοστά του C. Συνήθως το StΙΙΙ της εποχής ΔΕΝ ήταν συγκολλήσιμο λόγω μεγάλου ποσοστού. Συνήθως όμως ήταν εντος των ορίων συγκολλησιμότητας υπό προϋποθέσεις (προθέρμανση, βασικό ηλεκτρόδιο, κτλ που αναφέρεις...). Σπανιότερα ο C ήταν τόσος που απαγόρευε και την υπό προϋποθέσεις συγκόλληση. Αν βάλεις αγκύρια, τότε να λάβεις υπόψη σου ότι δεν αρκεί μόνο η νέα ράβδος να αγκυρωθεί μέσα στη διατομή, αλλά και η διατομή στην οποία θα αγκυρωθεί να μπορεί να αναλάβει αυτή τη δύναμη. Οπότε πιθανό είναι το κρίσημο μήκος έμπηξης να είναι αυτό του προκύπτει λόγω του υπάρχοντος οπλισμού του στύλου!

jim, δοκίμασε να τους εξηγήσεις ότι οι διατάξεις που αναφέρονται (1, 2, 3) έχουν να κάνουν με το κατά πόσο είναι εύστρεπτο το κτίριο. Αν στη μια διεύθυνση υπάρχουν τοιχώματα με απόσταση... κτλ, τότε αυτά τα τοιχώματα αντιστέκονται σε ενδεχόμενη στροφή του κτιρίου (γι' αυτο σε μία τουλάχιστον διεύθυνση). Και αφού ικανοποιείται η μία τουλάχιστον συνθήκη, είσαι οκ νομικά. Μου έχει τύχει και εμένα (2 φορές!) και χρειάστηκε κανένα μισάωρο εξηγήσεων, αλλά τελικά το δέχτηκαν.

acnt, ο τρόπος που θα προσομοιώσεις τα τοιχώματα επηρρεάζει την ανωδομή. Αυτό που ισχυρίζομαι εγώ είναι ότι σε συνήθη ανοίγματα οικοδομικών, όπως έχω δει από δικές μου αναλύσεις "τυπικών" περιπτώσεων με "εξειδικευμένα" προγράμματα (όχι κατ΄ανάγκη sap, υπάρχουν ακόμα και ελληνικά...), η διπλή εσχάρα (κάτι σαν Φ10/15 που έλεγα) με πάχος τοιχείου 20-25εκ (όχι απαραίτητα 25εκ) "βγάζει". Για να είναι κανείς σίγουρος, μπορεί να τοποθετήσει πρόσθετο οπλισμό Α+Κ (κάτι σαν Α+Κ 3Φ16 που έλεγα). Αυτόν τον οπλισμό δεν τον βάζω καν σε συνδετήρες. Δεν νομίζω ότι λέω κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που λέει ο Τέγος. Δεν λέω να ρίχνεις πεπερασμένα σε κάθε μελετούλα χωρίς λόγο. Αλλά η προσομοίωση με ραβδάκια να είναι πιο ρεαλιστική, και αυτό όχι για την διαστασιολόγηση του τοιχώματος, αλλά των άλλων στοιχείων. Το να κάνεις ενίσχυση στη βάση, μπορεί να καλύπτει τα δυσμενέστερα, αλλά: - με την ίδια λογική, κάνεις ενίσχυση και στην οροφή υπογείου (και εκεί θέλει οπλισμό...); - ουσιαστικά χρησιμοποιείς στη θεμελίωση δεσμεύσεις ισοδύναμες με αυτές δοκού 30/100 και όχι 20/400 (που έχει πολύ μεγαλύτερη δυσκαμψία), - θα μπορούσαμε να κάνουμε όλο το περιμετρικό τοίχωμα 40εκ πάχος και να το περισφίγξουμε ολόκληρο κτλ και πάλι να καλύτουμε τα δυσμενέστερα, αλλά θα είμαστε αντιοικονομικοί. Αυτό που λέω είναι ότι η διαδικασία που περιγράφεις δεν χρειάζεται πάντα... Δεν είπα ποτέ ότι κάνει ζημιά...

Ποιό πρόγραμμα χρησιμοποιείς δηλαδή; Αν υποθέσουμε ότι η πραγματική κατάσταση είναι ένα τοίχωμα 25/400... Σε όλα τα προγράμματα μπορείς να δώσεις αντί για τοίχωμα 25/300 στην οροφή υπογείου και πεδιλοδοκό 40/100 στη θεμελίωση, ένα τοίχωμα 25/300 στην οροφή υπογείου και ένα τοίχωμα 25/300 στη θεμελίωση. Σε μερικά δε, μπορείς να το προσομοιώσεις ακριβώς όπως το περιέγραψα. Αυτό που συμφωνούμε ότι δεν κάνει κανένα πρόγραμμα που να έχω υπόψη μου είναι η διαστασιολόγηση της δοκού ως υψίκορμης. Αλλά το κρίσημο όπως περιέγραψες τη δική σου μοντελοποίηση δεν είναι η διαστασιολόγηση του τοιχείου, που έτσι και αλλιώς δεν είναι κρίσημη, αλλά το κατά πόσο αυτή η μοντελοποίηση επηρρεάζει τα υπόλοιπα στοιχεία! Σε αυτή την περίπτωση το όλο σύστημα είναι μια δύσκαμπτη πεδιλοδοκός, την οποία θα μπορούσες να επιλύσεις ακόμα και με δύο ελατήρια στα άκρα της και θεώρηση γραμμικής κατανομής των φορτίων ανάμεσα! Είπα και σε προηγούμενη δημοσίευση, όποιος θέλει να μου στείλει πμ με το mail του να του στείλω φωτογραφίες και επίσης όποιος θεωρεί κάτι χρήσιμο να το σηκώσει εδώ χωρίς πρόβλημα από μέρους μου. Δεν θέλω να το παραδεχτώ, αλλά δεν ξέρω να σηκώνω φωτογραφίες (το ξέρω ότι υπάρχουν οδηγίες, αλλά...) Δεν νομίζω ότι είναι κάτι ιδιαίτερο πάντως. Απλά, αντί να γίνεται διαπλάτυνση που δημιουργεί προβλήματα στο σιδέρωμα και στη σκυροδέτηση, αφήνουμε τον οπλισμό του τοιχώματος (κάτι σαν εσχάρα Φ10/15) και τοποθετούμε κάτι σαν Α+Κ 3Φ16 για την ανάληψη τοπικών τάσεων. Αυτά όταν δεν υπάρχει πρόβλημα αγκύρωσης οπλισμού εγκάρσιας δοκού, όπου καλύτερα είναι να γίνεται διαπλάτυνση. Και επίσης δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι η διαπλάτυνση κάνει ζημιά. Λέω ότι είναι αντιοικονομική χωρίς λόγο και αν είναι να δώσει κανείς χρήματα να τα δώσει σε κάποιο πιο κρίσημο μέγεθος! Άλλωστε, τα μεγαλύτερης έκτασης πειράματα στον κλάδο μας γίνονται από τη φύση. Και ποτέ δεν έχω δει σαν αίτιο σεισμικής βλάβης να περιλαμβάνεται η "μη διαπλάτυνση" του περιμετρικού τοιχώματος στη βάση, ακόμα και όταν ο οπλισμός του 15εκ τοιχώματος ήταν στην καλύτερη εσχάρα Φ6/20 (καμία φορά μονή!)... Είμαι σίγουρος πάντως ότι η δημοσίευση στα τεχνικά χρονικά που ανέφερε ο Χάρης (και δεν την έχω υπόψη μου) θα τα λέει μια χαρά...

Αναφέρομαι σε οποιαδήποτε περίπτωση στην οποία το τοίχωμα είναι μονολιθικά συνδεδεμένο με το πέδιλό του και με τα υποστυλώματα. Όχι! Η πλακοδοκός δηλ. που είναι ουσιαστικά διατομή που δεν έχει σταθερό πλάτος θα έπρεπε να οπλίζεται σαν δύο διατομές; Οι διατομές Ι της γεφυροποιίας και των μεταλλικών; Και άπειρα ακόμα παραδείγματα διατομών...

Το τοιχείο είναι υψίκορμο ανεστραμένο πεδιλοδοκάρι. Δεν έχει νόημα η συγκέντρωση τόσου οπλισμού στο κάτω μέρος, αφού τοι τοιχείο δεν κρατάει επιπεδότητα και ο οπλισμός αυτός πιθανόν να μην αναλάβει καθόλου δύναμη! Έχω κάποια σχέδια εφαρμογής για αυτά που έλεγα. Αν κάποιος θέλει ας στείλει πμ με το mail του να του τα στείλω και αν κρίνει σκόπιμο να ανεβάσει κάποια (δεν με πειράζει).

Σαν τίποτα από αυτά που περιγράφεις δεν είναι ανεξάρτητα. Είναι μονολιθικά συνδεδεμένα, συμπεριφέρονται σαν μια διατομή (ανεξάρτητα με το αν αυτή διατηρεί την επιπεδότητα) και εγώ τις περισσότερες φορές δεν μορφώνω "δοκό" κάτω από το υψίκορμο δοκάρι που είναι το περιμετρικό τοίχωμα του υπογείου, εκτος αν απαιτείται λόγω αγκυρώσεων εγκάρσιων δοκών. Σαν ανάλυση προφανώς δεν είναι ανεξάρτητα, αφού αυτό το στοιχείο δεσμεύει τόσο τις μετακινήσεις του διαφράγματος, όσο και τις στροφές των στύλων με τους οποίους συνδέεται στην ισχυρή του διεύθυνση και στην κεφαλή και στον πόδα τους, κάτι το οποίο οφείλει να ληφθεί υπόψη στην ανάλυση και στην προσομοίωση! Εσύ το προσομοιώνεις π.χ. με "δοκό" 40/80 και θεωρείς ότι η στροφή δεσμεύεται από την δυσκαμψία αυτής της δοκού ενώ στην πραγματικότητα είναι ουσιαστικά μηδενική;;; Προσωπικά προσομοιώνω το περιμετρικό τοίχωμα με υψίκορμη ανεστραμένη πλακοδοκό ελαστικά εδραζόμενη. Αυτό δεν είναι; Δεν παραμορφώνεται το τοιχείο μαζί με το "δοκάρι"; Τι νόημα έχει να διαθέτει το "δοκάρι" άνω οπλισμό στα 80εκ όταν το πραγματικό δοκάρι (τοιχείο) συνεχίζει για άλλα 3μ; Είναι ακριβώς το ίδιο με το να έλεγες ότι συμβουλεύεις στις δοκούς της ανωδομής να θεωρούμε ότι δεν είναι π.χ. μια διατομή 25/60, αλλά δύο διατομές, η μία 25/25 και η άλλη 25/35 και να τοποθετούμε τον οπλισμό στο κάτω 25/25 μέρος μόνο! Συνάδελφε, ένα ομοιόμοφρο φορτίο που ασκείται σε μια πεδιλοδοκό, το μόνο που κάνει είναι να αυξήσει τις τάσεις του εδάφους. Επειδή το ομοιόμοφρο φορτίο το αναλαμβάνει το έδαφος με ομοιόμορφη αντίδραση, η πεδιλοδοκός δεν έχει φόρτιση που να προκαλεί εντατικά μεγέθη... Αν είχαμε μία πεδιλοδοκό με ύψος 10εκ και της βάζαμε φορτίο ομοιόμορφα κατανεμημένο, με τις παραδοχές που κάνουμε στην ανάλυση των οικοδομικών, ο απαιτούμενος οπλισμός της θα ήταν μηδενικός. Στην περίπτωσή μας, όπου το φορτίο είναι γραμμικό, αυτό που θα μπορούσε να αυξηθεί είναι ο οπλισμός του πέλματος (που δεν νομίζω ότι θα γίνει ποτέ περισσότερος από Φ12/15=μιν για συνήθη πέλματα τοιχείων). Όταν μίλησα για ενίσχυση, μίλαγα για το κάτω πέλμα των τοιχείων, όπου η διαπλάτυνσή του και η τοποθέτηση διαμήκους οπλισμού και συνδετήρων είναι μια ενίσχυση, που κατά τη γνώμη μου είναι πεταμένα λεφτά. Επίσης δεν έχω κάνει ποτέ κοιτόστρωση με δοκούς που να προεξέχουν από αυτή. Ίσως είναι μια λύση για την αντιμετώπιση της διάτρησης όταν οδηγεί σε μεγάλα πάχη ή να ελαφραίνει λίγο τον οπλισμό των πλακών, αλλά ακυρώνει το μεγάλο πλεονέκτημα της κοιτόστρωσης που είναι ότι "σε 1 μέρα φεύγεις από τα χώματα", χωρίς μπαζώματα - συμπηκνώσεις - διαμορφώσεις δαπέδου και λοιπά χαμένα μεροκάματα. Χώρια που μόνο να προεξέχει θα μπορούσε, γιατί αν δεν προεξείχε θα είχαμε πάλι την περίπτωση κοιτόστρωσης με "ενισχυμένες ζώνες" εντός της πλάκας. Η κοιτόστρωση, αν γίνει ισόσταθμη, αποτελεί ένα σώμα (όπως και τα περιμετρικά τοιχεία με το πέδιλό τους) και όχι 5 ανεξάρτητες πλάκες που εμείς φανταστήκαμε ότι τις χωρίζουν φανταστικές δοκοί που ονομάσαμε ζώνες...

Συνάδελφε acnt, καταλαβαίνω εγώ κάτι λάθος ή εννοείς ότι ότι τα περιμετρικά τοιχώματα του υπογείου είναι "ανεξάρτητα από την θεμελίωση" σαν να ήταν χωρισμένα με αρμό και ότι το πέδιλο και τα τοιχώματα (αν δεν έχουν ενίσχυση) είναι δύο ανεξάρτητα σώματα, οπότε το πέδιλο είναι "στον αέρα" και επιπροσθέτως μεταβιβάζεις το ίβ. τους στις πεδιλοδοκούς-ενίσχυση (απ' ότι καταλαβαίνω) το οποίο φορτίο είναι ομοιόμορφο κ αναλαμβάνεται απ' ευθείας από το έδαφος...; Μάλλον κάτι δεν καταλαβαίνω...

Νομίζω πάντως ότι ο διαχωρισμός γινόταν από παλιά, ανάλογα με τη σχολή που έχει τελειώσει ο καθένας. Πολυτεχνείο (ή πολυτεχνική σχολή)=διπλωματούχος, τει=πτυχιούχος. Είχε εμφανιστεί μάλιστα το φαινόμενο σε σφραγίδες συναδέλφων να γράφεται πτυχ. πολιτικός μηχανικός (=απόφοιτος τει) ή ακόμα και πτυχ. πολιτικός μηχανικός Ε.Μ.Π. (=απόφοιτος Εθνικού ή Ελληνικού Μικρού Πολυτεχνείου στην εποχή των υπομηχανικών)! Νομίζω ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία οι πολιτικοί μηχανικοί είναι κανονικά διπλωματούχοι και οι σχολές τους χορηγούν δίπλωμα πολιτικού μηχανικού και το ΤΕΕ τους αποκαλεί επίσης διπλωματούχους - εμένα τουλάχιστον έτσι με γράφουν

Όντως με πάκτωση προκύπτουν μεγαλύτερα πέδιλα (και συνήθως ευμενέστερη ανωδομή). Αν βάλεις πάκτωση στα πέδιλα, δεν έχει σημασία τι θα βάλεις στο περιμετρικό τοίχωμα. Γενικά, όταν τα πέδιλα έχουν πάκτωση, τα στοιχεία που συντρέχουν σε αυτά είναι άτονα, αφού έχουν δεσμευμένους κόμβους. Οπότε, αν θέλεις να κάνεις μικτή θεμελίωση (όπως π.χ. πέδιλα εσωτερικά σε συνδυασμό με πεδιλοδοκό στα περιμετρικά τοιχώματα), δώσε στα πέδιλα ελαστική έδραση, που είναι και λίγο πιο πραγματικό...

Το κακό είναι ότι δεν υπάρχουν κάποια θεσμοθετημένα όρια. Αν ο λαμπάς είναι 0,10μ συμφωνούμε όλοι ότι δεν προσμετράται. Αν είναι 3,00μ προσμετράται. Αν είναι 0,50 0,75 1,00 1,50? Το σενάζ από μόνο του δεν εξασφαλίζει τη λειτουργία του θλιπτήρα, η οποία απαιτεί συνεχές μέσο για να μεταφερθεί η θλίψη. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να συγκρατεί την υπερκείμενη τοιχοποιία ή να αναλαμβάνει τις εφεκλυστικές τάσεις που εμφανίζονται κάθε φορά που η θλιπτική δύναμη αλλάζει τροχιά (όπως π.χ. αναγκαστικά κάνει όταν υπάρχει υποκείμενο άνοιγμα). Πάντως, αν αρχιτεκτονικά ένας χώρος ονομάζεται pilotis, λόγω διατύπωσης και μόνο, οι πολεοδομίες της Αθήνας απαιτούν επάρκεια τοιχωμάτων, ανεξαρτήτως τοιχοπληρώσεων (εσφαλμένα κατά τη γνώμη μου, αλλά δεν είναι καλυμένοι λέει από την υπάρχουσα διατύπωση και δεν έχουν άδικο)! P.S. Χάρη, οι εκδόσεις των προσχεδίων συνήθως δεν βγαίνουν στη δημοσιότητα πριν πάρουν τελική μορφή. Υπάρχει σίγουρα ένα προσχέδιο μεταγενέστερο από αυτό των downloads, ίσως και δεύτερο που δεν το γνωρίζω, αλλά δεν νομίζω ότι είναι ασφαλές ή νόμιμο να δημοσιευτεί με τις όποιες αβεβαιότητες υποτίθεται ότι είναι υπό διερεύνηση...