Αναζήτηση στην κοινότητα

Ερευνα του ΚΕΠΕ αναδεικνύει τομείς στους οποίους η Ελλάδα μπορεί να ποντάρει για να κερδίσει τις αγορές εξωτερικού. Ποια είναι τα «δυνατά χαρτιά» στη μάχη των εξαγωγών. Πού μπορεί να στηριχθεί η οικονομία στον τομέα των υπηρεσιών. Σημαντικά πλεονεκτήματα σε σειρά κλάδων έχει η Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα που παρουσίασε το ΚΕΠΕ. Από την ανάλυση που πραγματοποιήθηκε προέκυψε ότι στον τομέα των αγαθών η Ελλάδα φαίνεται να παρουσιάζει σταθερό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι της ΕΕ-28 σε 29 από τους 97 διψήφιους κλάδους της διεθνούς ταξινόμησης αγαθών HS. Σύμφωνα με την έρευνα που φιλοξενείται στο «Μηνιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων», ενθαρρυντικό είναι επίσης και το γεγονός ότι κλάδοι που δεν καταγράφουν συγκριτικά πλεονεκτήματα, παρουσιάζουν συστηματικά υψηλά μερίδια στις εξαγωγές καταδεικνύοντας μία σχετική δυναμική. Από την άλλη πλευρά, στον τομέα των υπηρεσιών αξιόλογα πλεονεκτήματα παρατηρούνται συστηματικά στον τουρισμό και τις μεταφορές, ενώ το 2012 και ο κλάδος των κατασκευών φαίνεται να κερδίζει έδαφος στη διεθνή ανταγωνιστικότητα. Όπως αναφέρουν οι αναλυτές «η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για τον σκοπό αυτό συνίσταται στον υπολογισμό τριών ευρέως χρησιμοποιούμενων στη διεθνή βιβλιογραφία δεικτών “αποκαλυφθέντος συγκριτικού πλεονεκτήματος”, δηλαδή των δεικτών Balassa (1965), Vollrath (1991) και Έντασης Εμπορίου (ΚΕΠΕ, 2011). Τιμές του δείκτη Balassa άνω της μονάδας καταδεικνύουν συγκριτικό πλεονέκτημα στον κλάδο. Αντίστοιχα, οι θετικές τιμές του δείκτη Vollrath υποδηλώνουν πλεονέκτημα. O δείκτης Έντασης Εμπορίου αποτελεί ένδειξη συγκριτικού πλεονεκτήματος στον κλάδο για τιμές μεγαλύτερες του μηδενός». Όπως φαίνεται και στον σχετικό πίνακα, συγκριτικά πλεονεκτήματα για την Ελλάδα έναντι της ΕΕ-28 εντοπίζονται κυρίως σε τομείς που σχετίζονται με την πρωτογενή παραγωγή, τα τρόφιμα, τα γουναρικά, τα ορυκτά, τη διύλιση πετρελαίου, τη βιομηχανία μετάλλων, τα χημικά προϊόντα και την κλωστοϋφαντουργία και ένδυση. Ειδικότερα, στους τομείς των μεταποιημένων και μη αγροτικών προϊόντων και των τροφίμων, τα ισχυρότερα πλεονεκτήματα παρατηρούνται: • στο βαμβάκι, το οποίο εξάγεται στο μεγαλύτερο μέρος του μη επεξεργασμένο και σε μικρότερη κλίμακα στη μορφή νήματος, • στον κλάδο των παρασκευασμάτων διατροφής από λαχανικά και φρούτα, όπου πρωταγωνιστούν οι κονσέρβες φρούτων (ιδιαίτερα ροδάκινου) και λαχανικών, οι ελιές και δευτερευόντως οι μαρμελάδες, • στον κλάδο των αλιευμάτων, και ειδικότερα των αλιευμάτων ιχθυοκαλλιέργειας, • στον κλάδο των φρούτων, με πρώτα σε εξαγωγές τα εσπεριδοειδή, τα σταφύλια/ σταφίδες, τα ροδάκινα, τα ακτινίδια και τα καρπούζια, • στον καπνό όπου οι εξαγωγές ανεπεξέργαστου καπνού υπερβαίνουν ελαφρά τις εξαγωγές τσιγάρων/λοιπών καπνικών προϊόντων, • στα έλαια και λίπη και ιδιαίτερα στο ελαιόλαδο, όπου μεγάλες ποσότητες εξακολουθούν να εξάγονται χωρίς ιδιαίτερη προστιθέμενη αξία, • στη ζάχαρη και τα ζαχαρώδη προϊόντα, • στα γαλακτοκομικά και ειδικότερα στα τυριά, και το γιαούρτι, και • στα λαχανικά διαφόρων ειδών και στα κηπευτικά. Από άλλους κλάδους του δευτερογενούς τομέα, σημαντικά πλεονεκτήματα παρατηρούνται: • στα γουναρικά, • στα πετρώματα, όπου πρωταγωνιστούν ο σημαντικός και δυναμικός κλάδος του μαρμάρου και ο μεγάλος σε εξαγωγική δραστηριότητα κλάδος του τσιμέντου, • στη διύλιση πετρελαίου και τα συναφή προϊόντα, • στον κλάδο του αλουμινίου, στον οποίο συγκαταλέγεται πληθώρα σημαντικών εξαγωγικών προϊόντων, όπως τα φύλλα και οι ταινίες αλουμινίου, τα προφίλ και οι ράβδοι αλουμινίου, τα κράματα αλουμινίου και τα προϊόντα αλουμινίου για κατασκευές, • στα προϊόντα από χαλκό, • στα λιπάσματα • στα πλεκτά υφάσματα και είδη ένδυσης. Όπως αναφέρουν οι αναλυτές του ΚΕΠΕ «από την παραπάνω ανάλυση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων στον τομέα των αγαθών, είναι ενδεχομένως αντιληπτό ότι απουσιάζουν ορισμένοι κλάδοι που εμφανίζουν υψηλά μερίδια στις εξαγωγές. Τέτοιους κλάδους αποτελούν τα ηλεκτρικά μηχανήματα και τα φάρμακα, τα οποία καταλάμβαναν το 2012 την 3η και 4η θέση αντίστοιχα σε ύψος εξαγωγών μεταξύ των 97 εξεταζόμενων κλάδων. Άλλα προϊόντα με επίσης μεγάλη εξαγωγική δραστηριότητα περιλαμβάνουν τα πλαστικά, τα προϊόντα σιδήρου και χάλυβα και τα αναψυκτικά-κρασιά. Όλα τα εν λόγω προϊόντα δεν διαθέτουν μεν τύποις συγκριτικό πλεονέκτημα, τουλάχιστον έναντι της ΕΕ-28, αλλά στη βάση των μέχρι σήμερα εξαγωγικών τους επιδόσεων διαφαίνεται ότι είναι σε θέση να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στις εξαγωγές της Ελλάδας και στο μέλλον». Πηγή: http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1185849/kepe-oi-29-kladoi-me-sygkritiko-pleonekthma.html

Οι χώροι με πράσινο στις πόλεις μπορούν να έχουν σημαντικά και μάλιστα διαρκείας οφέλη για την ψυχική υγεία των ανθρώπων, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, η οποία επιβεβαιώνει τη σημασία που έχει το περιβάλλον όχι μόνο για τη σωματική, αλλά και για τη διανοητική υγεία και ισορροπία. Η νέα μελέτη έρχεται να υπενθυμίσει ότι το πράσινο στις πόλεις (π.χ. περισσότερα πάρκα) έχει ευεργετικές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία. Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Έξετερ, με επικεφαλής τον δρα Ίαν Άλκοκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιβαλλοντικό περιοδικό "Environmental Science & Technology", ανέλυσαν δεδομένα για πάνω από 1.000 ανθρώπους. Τα στοιχεία αφορούσαν δύο ομάδες ανθρώπων, μία που είχαν μετακινηθεί σε περιοχές με περισσότερο πράσινο κατά τα τελευταία πέντε χρόνια και μία άλλη που, αντίθετα, είχαν μετακινηθεί σε περιοχές με λιγότερο πράσινο. Η ανάλυση έδειξε πως η μετακίνηση σε κάποιο μέρος που περιβάλλεται από περισσότερο πράσινο, όχι μόνο βελτιώνει άμεσα την ψυχική υγεία των ανθρώπων, αλλά αυτή η βελτίωση διαρκεί για πολύ καιρό μετά την μετακίνηση (τουλάχιστον για τρία χρόνια). Είναι μία από τις πρώτες έρευνες διεθνώς που μελέτησαν διαχρονικά τα οφέλη από το πράσινο σε ψυχολογικό επίπεδο. Μεταξύ άλλων, διαπιστώθηκε ότι στους ανθρώπους που επρόκειτο να μετακινηθούν σε περιοχές με λιγότερο πράσινο, η επιδείνωση της ψυχικής υγείας τους (π.χ. συμπτώματα κατάθλιψης) άρχιζε πριν καν μετακομίσουν! Πηγή: http://www.ered.gr/gr/newInside.php?art=29697

Η χώρα θα αποκτήσει σε κάθε περιφέρεια και ένα ερευνητικό κέντρο, κατά τα πρότυπα των ΑΕΙ, που αναπτύχθηκαν την τελευταία 20ετία με ευρωπαϊκά κονδύλια; Σε αυτό κατατείνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τον ερευνητικό ιστό της χώρας, που ετέθη σε δημόσια διαβούλευση έως τα τέλη του έτους. Συγκεκριμένα, καθώς ο κύριος όγκος της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την έρευνα θα περνάει πλέον μέσα από τις Περιφέρειες, υπάρχει ο κίνδυνος της δημιουργίας ερευνητικών κέντρων με τη λογική «σε κάθε χωριό ένα ερευνητικό κέντρο», όπως συνέβη για τη δημιουργία των ΑΕΙ. Ειδικότερα, η επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του ερευνητικού ιστού υπήρξε το ζητούμενο για πολλά χρόνια, καθώς το θεσμικό πλαίσιο με το οποίο λειτουργούν τα ερευνητικά κέντρα είναι ο νόμος 1514 του 1985. Το 2008 είχε γίνει μία προσπάθεια, όμως ο νόμος, παρότι ψηφίστηκε από τη Βουλή, δεν εφαρμόστηκε λόγω του μεγάλου αριθμού των προεδρικών διαταγμάτων που χρειάζονταν για την εφαρμογή του. Από το 2008 μέχρι σήμερα επιδιώχθηκε να εκπονηθεί ένας νέος νόμος για την έρευνα, με την εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας να «μετακινείται» ανάμεσα στο υπουργείο Παιδείας και στο υπουργείο Ανάπτυξης, για να καταλήξει στο υπουργείο Παιδείας. Το σχέδιο νόμου που παρουσίασε η νυν ηγεσία του υπουργείου βασίζεται σε αυτό που είχε συνταχθεί επί υπουργίας Αννας Διαμαντοπούλου τον Δεκέμβριο του 2011. Προς τι η δίχρονη καθυστέρηση; Ως προς τις αλλαγές, διαφέρει σε σχέση με αυτό του 2011 στα εξής: α) Με το νέο νομοσχέδιο αποδυναμώνεται το Εθνικό Συμβούλιο Ερευνας και Τεχνολογίας καθώς υπάγεται στη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας και όχι στον υπουργό Παιδείας, β) Καταργείται η Διυπουργική Επιτροπή για την έρευνα στην οποία συμμετείχαν τα βασικά υπουργεία και οι Περιφέρειες. Η Διυπουργική είχε και έναν εξισορροπητικό ρόλο στο ζήτημα της Καινοτομίας που ανήκει και σε άλλα υπουργεία (π.χ. τα υπουργεία Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης κ.ά.) και όχι στο υπ. Παιδείας κατ’ αποκλειστικότητα. Ενίσχυση επιχειρήσεων Επίσης, στο νέο νομοσχέδιο προστίθενται άρθρα που αφορούν την ενίσχυση των επιχειρήσεων οι οποίες κάνουν έρευνα και τη σύσταση των επιχειρήσεων έντασης γνώσης. Εχουν όμως κενά. Ενδεικτικά, στο άρθρο 26, που αφορά τις εταιρείες έντασης γνώσης, δεν περιγράφονται ο τρόπος και οι διαδικασίες που απαιτούνται για τη χρηματοδότησή τους. Για παράδειγμα, δεν προβλέπεται από πού θα προέρχονται και πόσοι θα είναι οι πόροι που θα χρηματοδοτούν τα σχήματα αυτά, αν θα υπάρχουν ανοιχτές προκηρύξεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα και ποιος θα είναι υπεύθυνος για την υλοποίησή τους. Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_24/12/2013_544098