Αναζήτηση στην κοινότητα

Στα πλαίσια του προγράμματος για την ανάπτυξη του «ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΜΘ» (ΚΕΔΙΑΚ) που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ μέσω της Δράσης «Ενίσχυση των Υποδομών Έρευνας και Καινοτομίας», παρακολουθείται σε συνεχή βάση η εξέλιξη της πυρκαγιάς που ξέσπασε το μεσημέρι της 21ης Ιουλίου 2022, στην ευρύτερη περιοχή του Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου. Η παρακολούθηση γίνεται με τη χρήση διαθέσιμων δορυφορικών δεδομένων εικόνων γεωπισκόπησης (ελεύθερων αλλά και εμπορικών μικροδορυφόρων) καθώς και επίγειων παρατηρήσεων. Όπως υπολογίζεται από την επιστημονική ομάδα Κινδύνου Δασικής Πυρκαγιάς του ΚΕΔΙΑΚ, μέχρι το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου έχουν καεί προσεγγιστικά 1.512 εκτάρια, σύμφωνα με το δορυφορικό προϊόν που καταγράφει τις εστίες πυρκαγιάς και τα θερμά σημεία (Hot–Spots), και το οποία διατίθεται από το μηχανισμό Fire Information for Resource Management System (FIRMS) της NASA. Η πληροφορία αυτή προκύπτει από την ανάλυση της εκπεμπόμενης θερμότητας που καταγράφεται μέσω δορυφορικών εικόνων υψηλής χρονικής αλλά χαμηλής χωρικής ανάλυσης, των αισθητήρων Visible/Infrared Imager/Radiometer Suite -VIIRS (ανάλυση 375 μέτρα) και Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer- MODIS (ανάλυση 1 χιλιόμετρο). Αντίστοιχα την 21η Ιουλίου στις 11:50 όπως χαρτογραφήθηκε με ακρίβεια με τη χρήση εικόνας του δορυφόρου γεωεπισκόπησης Landsat 9 (30 μέτρα χωρική ανάλυση) της Αμερικάνικης Γεωλογικής Εταιρείας, είχαν καεί 585 εκτάρια. Μέχρι τώρα (μεσημέρι της 23ης Ιουλίου) υπολογίζεται ότι έχουν καεί 1043 εκτάρια – περίπου το 15% της συνολικής έκτασης – εντός των περιοχών που έχουν χαρακτηριστεί ως περιοχές απόλυτης προστασίας και σημασίας (πυρήνες) στο Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου. Σημειώνεται ότι βασικός στόχος του προγράμματος ΚΕΔΙΑΚ είναι η δημιουργία μίας καινοτόμου ερευνητικής υποδομής που θα παρέχει τη δυνατότητα συλλογής και ανάλυσης δεδομένων σχετικά με την εξέλιξη μιας επικινδυνότητας και να ορίζει ένα πιθανό αριθμό σεναρίων και συνεπειών των ενδεχόμενων αρνητικών επιπτώσεών της, ώστε να δρα ενισχυτικά στην διαδικασία λήψης απόφασης από τους αποφασίζοντες που διαχειρίζονται τα κεφάλαια της περιφέρειας ΑΜΘ. View full είδηση

Ενενήντα οκτώ δασικά συμπλέγματα της Ελλάδας, οργανωμένα με βάση κοινούς γεωγραφικούς όρους σε ισάριθμες περιοχές της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των νησιών, παρουσιάζονται με μια τουριστική ματιά, μέσα από εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα ή tablet που ανέπτυξε το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων – Υγροτόπων του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου LIFE, ForestLife. Πληκτρολογώντας τον ιστότοπο greekforests.gr ο καθένας μπορεί να κατεβάσει την εφαρμογή και μέσω αυτής να εντοπίσει, με τη βοήθεια των χαρτών, κάθε δάσος σε κάθε τόπο. Εκεί βρίσκονται δασικοί σχηματισμοί όπως το φοινικόδασος στο Βάι της Κρήτης και τα δάση της Ροδόπης, όπου στην Ελατιά και το Φρακτό υπάρχουν είδη που συναντώνται κυρίως στη Φινλανδία και τη βόρεια Ευρώπη. Ενδιαφέροντα δάση βρίσκονται ακόμη στη Σύμη, παρότι δεν είναι καθόλου ορατά όταν ο επισκέπτης προσεγγίζει το νησί με το καράβι αλλά και στη Στροφυλιά στην Πελοπόννησο, όπου το φυσικό δάσος από κουκουναριές εντυπωσιάζει τον ταξιδιώτη. «Αν θέλει κάποιος να κάνει μια ημερήσια εκδρομή σε ένα δάσος και βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, μπορεί να αναζητήσει τα δάση της ευρύτερης περιοχής. Έτσι θα διαπιστώσει ότι εκτός από το Σέιχ Σου και τον Χορτιάτη, μπορεί να επισκεφθεί τα Κερδύλλια ή το Πάικο ή το παραποτάμιο δάσος του Αξιού, που πολλοί δεν γνωρίζουν» ανέφερε ο Πέτρος Κακούρος δασολόγος, επιστημονικός υπεύθυνος του έργου Life, ForestLife, «οικοδόμηση συνεργασιών, ανάπτυξη δεξιοτήτων και ανταλλαγή γνώσεων για τα δάση του δικτύου Natura 2000 στην Ελλάδα». Σημείωσε, ακόμη, ότι η εφαρμογή παρέχει πληροφορίες για την ακριβή θέση κάθε δάσους, την περιγραφή του, τα χαρακτηριστικά φυτά και ζώα που «φιλοξενεί», τα πολιτιστικά στοιχεία και αξιοθέατα που βρίσκονται κοντά του. Όλη η πληροφορία για τα δάση στη διαδικτυακή πύλη forests-ypen.gr Στο πλαίσιο του ίδιου προγράμματος, αναπτύχθηκε, άλλωστε, η διαδικτυακή πύλη forests-ypen.gr, ένα πολύτιμο εργαλείο για φορείς του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα που σχετίζονται με τα δάση. Μέσω αυτής μπορούν να αναζητήσουν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη πολιτικές, νομοθεσίες, εγκυκλίους, αποφάσεις, αρχειακό υλικό, επιστημονικές μελέτες αλλά και στοιχεία για τις χρηματοδοτήσεις που παρέχονται, γεωχωρικά δεδομένα και χάρτες. Η υπεύθυνη του Τομέα Ενημέρωσης, Εκπαίδευσης και Ερμηνείας Περιβάλλοντος, Μαρία Κατσακιώρη κατά τη διάρκεια ενημέρωσης των δημοσιογράφων, επισήμανε ακόμη ότι μέσω της πλατφόρμας αυτής δίνεται η δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ υπηρεσιακών παραγόντων για εξειδικευμένα θέματα ενώ υπάρχει και πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Παράλληλα, μέσω του έργου ForestLife έχουν πραγματοποιηθεί σεμινάρια κατάρτισης με αντικείμενο τις χρηματοδοτήσεις, θέματα βιοποικιλότητας, ζητήματα κλιματικής αλλαγής και διαχείρισης επισκεπτών κ.α. Ειδική αναφορά στις απειλές που δέχονται τα δασικά συμπλέγματα Ειδική αναφορά, γίνεται, εξάλλου, μέσω του ιστότοπου greekforests.gr στις απειλές που δέχονται τα δασικά συμπλέγματα. Αυτές, εκτός από την φωτιά, περιλαμβάνουν την απώλεια δασών για άλλες χρήσεις γης (αστικές ή βιομηχανικές), τον κατακερματισμό τους από διάφορα δίκτυα (οδικά, μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας κ.α.), την εγκατάλειψη από τον άνθρωπο που οφείλει να τα προστατεύει, την υπερβόσκηση, τον τουρισμό και την αναψυχή. «Η μεσογειακή δασοπονία είναι η δασοπονία που τον άνθρωπο τον θέλει μέσα στο δάσος. Τον θέλει ως δασοπόνο, δηλαδή να υλοτομεί, με μέτρο, ως μελισσοκόμο, ως ρετσινά, ως κτηνοτρόφο ακόμη, ως επισκέπτη, ως τουρίστα, αλλά με μέτρο» υπογράμμισε ο κ. Κακούρος. Από την πλευρά της, η κ. Κατσακιώρη επικαλέστηκε τη φράση του εκλιπόντα καθηγητή δασολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Σπύρου Ντάφη, ο οποίος ήταν πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του εκτελεστικού συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπων – Υγροτόπων του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας. Εκείνος και συνήθιζε να λέει: «αν δεν υπήρχε το δάσος, είναι τόσο σημαντικά τα οφέλη του που θα έπρεπε να το εφεύρουμε…». Το τελευταίο του βιβλίο, «τα δάση της Ελλάδας» βρίσκεται σε ηλεκτρονική μορφή μέσα στην εφαρμογή greekforests.gr. LIFE ForestLife: Από ένα συλλογικό αίτημα σε μια δημιουργική ιδέα Σημειώνεται ότι το έργο LIFE ForestLife αποτέλεσε μια κοινή προσπάθεια της Γενικής Διεύθυνσης Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Υ.Π.ΕΝ.) και του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας / Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπων-Υγροτόπων (ΜΓΦΙ-ΕΚΒΥ) για τη διάχυσης γνώσης, πληροφοριών και καλών πρακτικών και τη βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ όλων όσων ασχολούνται με τη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων στις περιοχές του Δικτύου Natura 2000. Αφορμή για το έργο ήταν τα συμπεράσματα του Βιογεωγραφικού Σεμιναρίου για τη διαχείριση των δασών στις περιοχές του Δικτύου Natura 2000 στη Μεσόγειο, που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2014 στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με αυτά, υπήρχε υστέρηση στη διάδοση, αξιολόγηση και υιοθέτηση νέας γνώσης και εμπειρίας σε θέματα δασικής διαχείρισης σε περιοχές του Δικτύου Natura 2000. Επιπλέον, παρουσιάζονταν αδυναμίες στην αντιμετώπιση των πιέσεων και των απειλών σε σημαντικούς δασικούς τύπους οικοτόπων, ιδίως σε αυτές που σχετίζονται με τις χρήσεις της αναψυχής και του τουρισμού. Τέλος παρατηρούνταν δυσχέρειες στην κατάρτιση του προσωπικού που ασχολούνταν με τα δάση και έλλειψη ενημέρωσης σχετικά με τις δυνατότητες και τις διαδικασίες χρηματοδότησης πέραν των κρατικών χρηματοδοτήσεων. Τα αποτελέσματα του έργου έχουν ήδη ενδυναμώσει το προσωπικό της Δασικής Υπηρεσίας και άλλων οργανισμών, μέσω δράσεων κατάρτισης και πληροφόρησης, ενώ αναμένεται να συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας κοινωνικής συμμαχίας όλων όσων εργάζονται για τη διατήρηση και την αειφορική διαχείριση των δασών στις περιοχές του Δικτύου Natura 2000. Στοχεύει επίσης στην αύξηση της υποστήριξης από μέρους του κοινού και των ενδιαφερόμενων μερών για την υιοθέτηση νοοτροπιών και συμπεριφορών φιλικών προς το περιβάλλον. View full είδηση

Σε διαδικασία φυσικής αναγέννησης βρίσκεται το περιαστικό δάσος του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονίκη, 25 χρόνια μετά την καταστροφική φωτιά του 1997, που έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη των κατοίκων της πόλης. Το δάσος φαίνεται ότι έχει ήδη αναγεννηθεί κυριολεκτικά από τις στάχτες του, ενώ με τη βοήθεια της φύσης και μετά τις εκτεταμένες νεκρώσεις δέντρων λόγω του φλοιοφάγου εντόμου, υπάρχουν πια οι συνθήκες για να δημιουργηθεί ένα μεικτό δάσος σε λίγα χρόνια από τώρα. Η δασάρχης Θεσσαλονίκης Τατιάνα Καλαϊτζή εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι από την παλιά συστάδα του τεχνητού δάσους πεύκης προέκυψαν μεγάλες εκτάσεις με φυσική αναγέννησή της και αναφέρει ότι «ακόμη και στα μεγάλα διάκενα, από όπου απομακρύνθηκε η πεύκη που υλοτομήθηκε λόγω της προσβολής της από το φλοιοφάγο έντομο, υπάρχει πολύ μεγάλος υποόροφος με πλατύφυλλα από κουτσουπιές, φράξους, δρύες και πουρνάρια που αυτή τη στιγμή βρήκαν χώρο, φως και αναπτύσσονται και προχωράνε». Η ίδια, μάλιστα, εκτιμά ότι «έχουμε ήδη ένα εξαιρετικά μεικτό δάσος, στην αρχή του βέβαια, αλλά αν δεν ανακοπεί η εξέλιξη της βλάστησης και της ροής του δάσους από μια πυρκαγιά, τα επόμενα 8 με 10 χρόνια θα δούμε ένα πολύ ωραίο μεικτό δάσος». Η πεύκη έχει δαιμονοποιηθεί Σύμφωνα με την κ. Καλαϊτζή, η πεύκη έχει δαιμονοποιηθεί καθώς είναι, προφανώς, πιο εύφλεκτη σαν είδος στην πυρκαγιά. Ωστόσο, διευκρινίζει ότι το συγκεκριμένο είδος εγκαθίσταται σε δύσκολα περιβάλλοντα, εκεί όπου δεν φύεται κάτι άλλο, σε άνυδρες, ξερές και βραχώδεις περιοχές και έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ένα δασογενές περιβάλλον, στο οποίο θα αναπτυχθεί αργότερα η κατάλληλη βλάστηση. Αυτό συνέβη και στο περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης, που αναγεννήθηκε από την πυρκαγιά του 1997. Από την άλλη πλευρά επισημαίνει ότι «τον Απρίλιο του 2019 παρατηρήθηκαν εκτεταμένες νεκρώσεις της πεύκης στο περιαστικό δάσος στο πλαίσιο μιας έξαρσης, μιας μεγάλης επιδημίας που αντιμετωπίστηκε έγκαιρα. Τότε όλοι φοβηθήκαμε ότι θα απομακρυνθεί πολλή ξυλεία, αλλά δεν ήταν κάτι που δεν έπρεπε να γίνει», σχολιάζει και προσθέτει: «ήρθε η φύση από μόνη της, προέκυψε αυτή η επιδημία, έφυγε αρκετό λύμα -είναι η αλήθεια - αλλά όχι ότι δεν αντικαταστάθηκε. Αυτή τη στιγμή, αν κάνετε μια βόλτα μέσα στο περιαστικό θα δείτε μεγάλες εκτάσεις με φυσική αναγέννηση της πεύκης». Σε φάση δημοπράτησης το έργο εμπλουτισμού του δάσους Η δασάρχης Θεσσαλονίκης γνωστοποιεί ότι το έργο του εμπλουτισμού του δάσους, που θα γίνει από τη Διεύθυνση Αναδασώσεων, βρίσκεται σε φάση δημοπράτησης, ενώ έχει εγκριθεί η μελέτη και έχουν βρεθεί πιστώσεις. Εκτιμά, ωστόσο, ότι δεν θα χρειαστούν όλα όσα έχουν προβλεφθεί καθώς η φυσική αναγέννηση εξελίσσεται πολύ ικανοποιητικά. Τον ερχόμενο Οκτώβριο, επίσης, θα ξεκινήσουν και πάλι οι απομακρύνσεις των προσβεβλημένων από το φλοιοφάγο δέντρων, αφού ολοκληρωθεί η αντιπυρική περίοδος, επειδή υπάρχουν ακόμη κάποια σημεία στα οποία τα δέντρα έχουν προσβληθεί. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ζώνη πυρασφάλειας μεταξύ δάσους και οικισμών Στο μεταξύ, για πρώτη φορά στην Ελλάδα υλοποιείται έργο δημιουργίας ζώνης πυρασφάλειας, πλάτους εξήντα μέτρων, στα σημεία όπου το δάσος του Σέιχ Σου γειτνιάζει με το πολεοδομικό συγκρότημα, δηλαδή βρίσκεται κοντά σε σπίτια, σχολεία και επιχειρήσεις. «Αυτό γίνεται για πρώτη φορά», σχολιάζει η κ. Καλαϊτζή και επισημαίνει ότι είναι η μοναδική μελέτη που έχει εγκριθεί σε όλη την Ελλάδα, με ειδική μεθοδολογία που αναπτύχθηκε για τη συγκεκριμένη περιοχή του περιαστικού δάσους της Θεσσαλονίκης, με τη συμφωνία της επιστημονικής κοινότητας. «Η μελέτη προέκυψε από ανάγκη, μετά τη φωτιά στο Μάτι. Μπήκαμε σε μια διαδικασία να σκεφτόμαστε ότι -καλώς ή κακώς- η πόλη επεκτάθηκε προς το δάσος, το δάσος δεν έφυγε από τα όριά του, ενώ λόγω και της κλιματικής αλλαγής προέκυψαν κάποιες ιδιαίτερες συνθήκες εκεί που γειτνιάζει το δάσος με τον οικιστικό ιστό. Έτσι, στα δέκα πρώτα μέτρα γίνονται αποψιλωτικά έργα και στα επόμενα 50 μέτρα απομακρύνεται ο υποόροφος και γίνεται κλάδευση στο ένα τρίτο. Δημιουργούμε, δηλαδή, μια άτυπη αντιπυρική ζώνη περιμετρικά του πολεοδομικού. Είναι ένα μέτρο πιο πολύ και ουσίας αλλά και καθησυχασμού του κόσμου», προσθέτει και σημειώνει ότι γίνονται προσπάθειες να ξεπεραστούν οι όποιες δυσκολίες παρουσιάζονται λόγω ιδιοκτησιών, απουσίας παρόμοιων έργων στο παρελθόν, υποστελέχωσης και ελλείψεων σε εξοπλισμό. Τα έργα, που αναμένεται να ολοκληρωθούν στα τέλη Ιουλίου, γίνονται σε όλη την περιοχή γύρω από το Σέιχ Σου, στα όρια του πολεοδομικού συγκροτήματος, από το μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Πανόραμα ως και την Νεάπολη, συν την περιοχή του Ελαιορέματος. Συνεχίζονται τα έργα αντιπυρικής προστασίας Παράλληλα, συνεχίζονται τα έργα αντιπυρικής προστασίας, συνολικού προϋπολογισμού 1,51 εκατ. Ευρώ, που αποτελούν μέρος του εθνικού προγράμματος Anti-nero και χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Συγκεκριμένα πρόκειται για εργασίες συντήρησης για την αποκατάσταση της βατότητας όλων των δασικών δρόμων και των αντιπυρικών λωρίδων σε όλη την περιοχή ευθύνης. «Είναι κάτι που γίνεται μετά από πάρα πολύ καιρό. Οι πιστώσεις μέχρι τώρα ήταν της τάξης των 25 με 30 χιλιάδων ευρώ ετησίως, οπότε κάναμε ένα πολύ μικρό τμήμα του οδικού δικτύου. Φέτος είμαστε χαρούμενοι που θα καλύψουμε όλη τη συντήρηση όλου του δασικού οδικού δικτύου», αναφέρει η δασάρχης Θεσσαλονίκης. Μικρά τεχνικά έργα θα γίνουν και σε επιλεγμένα σημεία, όπως επίσης και εργασίες ασφαλούς διαχείρισης των υπολειμμάτων υλοτομίας στις τεχνητές αναδασώσεις πεύκης, που έγιναν λόγω της προσβολής από το φλοιοφάγο έντομο, όχι μόνο στο περιαστικό δάσος αλλά και στο Φίλυρο, τη Λητή, το Μελισσοχώρι και τη δυτική Θεσσαλονίκη. View full είδηση

Τη σύσταση Ειδικών Μονάδων Δασικών Επιχειρήσεων (ΕΜΟΔΕ) που θα υπάγονται στο Πυροσβεστικό Σώμα και την πρόσληψη 500 δασοκομάντος προβλέπει τροπολογία του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας «Εκσυγχρονισμός του Ηλεκτρονικού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης και άλλες διατάξεις για την κοινωνική ασφάλιση». Οι Ειδικές Μονάδες Δασικών Επιχειρήσεων θα διαρθρώνονται συνολικά σε 6 υπηρεσίες σε διάφορες πόλεις της χώρας και συγκεκριμένα θα έχουν έδρα στην Ελευσίνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο Κρήτης, στη Λαμία, στα Ιωάννινα και στην Πάτρα. Στις ΕΜΟΔΕ θα προσληφθούν 500 άτομα νεαρής ηλικίας, που θα είναι πυροσβέστες δασικών επιχειρήσεων και η θητεία τους θα είναι επταετής. Από τις 500 οργανικές θέσεις που θα δημιουργηθούν οι 440 θα αφορούν πυροσβεστικό τεχνικό προσωπικό και οι 60 πυροσβεστικό επιστημονικό προσωπικό, με ειδίκευση στη δασολογία, δασοπονία. Αποστολή των 500 δασοκομάντος, οι οποίοι θα είναι έτοιμοι στα μέσα Ιουνίου, θα είναι η συνδρομή στην εκτέλεση έργων δασοπροστασίας έναντι του κινδύνου εκδήλωσης πυρκαγιάς, η υποστήριξη κατά την διενέργεια των επιχειρήσεων κατάσβεσης, μέσω εξειδικευμένων πεζοπόρων και αερομεταφερόμενων τμημάτων και η χρήση ειδικών μηχανοκίνητων μέσων και μηχανημάτων έργου, καθώς επίσης και η συνδρομή στην αντιμετώπιση των συνεπειών από φυσικές, τεχνολογικές και λοιπές καταστροφές. Οι δασοκομάντος θα είναι σε συνεχή συνεργασία με τα δασαρχεία και με την επιστημονική υποστήριξη των δασολόγων ενώ δεν θα ενεργούν μόνο την ώρα της κρίσης. Πρόκειται για ένα σώμα που κατά βάση θα είναι αερομεταφερόμενο, σε διαρκή κίνηση, το οποίο όμως θα ενεργεί όλο το χρόνο και όχι μόνο την περίοδο του καλοκαιριού. Η πρόσληψη Πυροσβεστών Δασικών Επιχειρήσεων διενεργείται με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου επί θητεία διάρκειας 7 ετών, με σύστημα αντικειμενικών κριτηρίων (μόρια) και σύμφωνα με τα οριζόμενα προσόντα (ηλικία, προϋπηρεσία κλπ). Ακόμη, θα λαμβάνουν μηνιαίο επίδομα κινδύνου που καταβάλλεται στο ένστολο προσωπικό της ΕΛΑΣ και του ΠΣ (ΕΜΑΚ, ΕΚΑΜ κλπ) ύψους 141,92 ευρώ. Μετά τη συμπλήρωση της επταετούς θητείας, οι Πυροσβέστες Δασικών Επιχειρήσεων δύνανται, με αίτησή τους, η οποία υποβάλλεται τρεις, τουλάχιστον, μήνες πριν από τη συμπλήρωση της επταετίας, εφόσον έχουν αξιολογηθεί σε όλες τις εκθέσεις ικανότητας με γενικό χαρακτηρισμό τουλάχιστον «αποδεκτή», να μονιμοποιηθούν, καταλαμβάνοντας μόνιμες οργανικές θέσεις της κατηγορίας και ειδικότητας για την οποία προσελήφθησαν. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ View full είδηση

Οι μεγάλες επικόρυφες πυρκαγιές προκαλούν πλήρη νέκρωση μεγάλου αριθμού δέντρων και η διαχείριση του ξύλου τους αποτελεί κρίσιμη παράμετρο στον σχεδιασμό της αποκατάστασής τους. Το ξύλο των καμένων δέντρων έχει συχνά μεγάλη οικονομική αξία, αλλά ταυτόχρονα, ως υλικό είναι κρίσιμο για την άμεση προστασία του εδάφους. Σπύρος Κατσίποδας/Δασαρχείο Καλαμάτας Είναι επίσης απαραίτητο για την επανεγκατάσταση ειδών που θα συμβάλλουν αρχικά στην αποκατάσταση και στη συνέχεια στην αύξηση και ανάπτυξη του δάσους. Η διευθέτηση αυτών των από πρώτης άποψης ανταγωνιστικών μεταξύ τους χρήσεων είναι συχνά δυσχερής, αλλά απολύτως απαραίτητη. Σε αυτή την κατεύθυνση και με αφορμή τις μεγάλες δασικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2021, η Δασική Υπηρεσία και ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Αμυράς εξέδωσαν την εγκύκλιο ΥΠΕΝ/ΔΔΔ/117627/3873 «Γενικές Οδηγίες – Κατευθύνσεις για τη διαχείριση και αξιοποίηση της ξυλείας των καμένων δασών». Η εγκύκλιος, εκτός από τα θέματα αξιοποίησης του ξύλου ως υλικού και τις οδηγίες για την αποκατάσταση του δάσους, θέτει και μία σειρά ειδικών όρων και περιορισμών για την προστασία του εδάφους, των υδατικών πόρων και της βιοποικιλότητας. Λαμβάνοντας υπόψη τις γνώσεις και την εμπειρία του προσωπικού της Δασικής Υπηρεσίας, παρέχει ειδικότερες κατευθύνσεις για τις θέσεις από όπου μπορεί να εξαχθεί ξυλεία, τις μεθόδους απόληψης, τη διαχείριση των υπολειμμάτων των υλοτομιών κ.ά. Σημαντικές είναι και οι προβλέψεις για τη μη διάνοιξη νέων οδών ή τρακτερόδρομων για την απόληψη του ξύλου και για την απόλυτη προτεραιότητα της προστασίας του εδάφους και της φυσικής αναγέννησης. Σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, η εγκύκλιος περιλαμβάνει δύο πολύ συγκεκριμένες οδηγίες. Η πρώτη αφορά τα τμήματα της καμένης περιοχής που βρίσκονται εντός περιοχής Natura 2000, για τα οποία επισημαίνεται η υποχρέωση συνεκτίμησης, στη λήψη των όποιων αποφάσεων, των αναγκών διατήρησης και αποκατάστασης των τύπων οικοτόπων και των ειδών ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Η δεύτερη οδηγία αφορά στην υποχρέωση διατήρησης τουλάχιστον 15 ιστάμενων καμένων δέντρων ανά εκτάριο, μέτρο ιδιαίτερα σημαντικό για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, ενώ γίνεται και υπενθύμιση της σχετικής με το θέμα ΚΥΑ Η.Π. 8353/276/Ε103/12 που αφορά ειδικότερα μέτρα για τη διατήρηση της άγριας ορνιθοπανίδας στις περιοχές Natura 2000 που είναι Ζώνες Ειδικής Προστασίας. Το θέμα της διαχείρισης του ξύλου σε καμένες δασικές εκτάσεις είναι μεγάλο και πολλά ερωτήματα δεν έχουν απαντηθεί, ακόμη και σε διεθνές επίπεδο, παρότι σημειώνεται σημαντική πρόοδος. Ενδεικτικές είναι οι ακόλουθες δημοσιεύσεις που περιλαμβάνουν ευρεία ανασκόπηση του θέματος, διατυπώνουν προτάσεις και παρουσιάζουν καλές πρακτικές. Mauri E & Pons P (2019) Handbook of good practices in post-wildfire management. 2nd edition. Anifog Project, CGL2014-54094-R, Universitat de Girona. 169 pp. ISBN 978-84-8458-564-0. https://anifog.wixsite.com/anifog/blank Nemens, Deborah G.; Varner, J. Morgan; Johnson, Morris C. 2019. Environmental effects of postfire logging: an updated literature review and annotated bibliography. Gen. Tech. Rep. PNW-GTR-975. Portland, OR: U.S. Department of Agriculture, Forest Service, Pacific Northwest Research Station. 35 p. https://doi.org/10.2737/PNW-GTR-975 Moreira, F., M. Arianoutsou, P. Corona and J. de Las Heras (eds) 2012. Post-Fire Management and Restoration of Southern European Forests. Springer, Dordrecht Φυσική αναγέννηση μαύρης πεύκης δίπλα σε πεσμένο καμένο κορμό στον Πάρνωνα. Φυσική και τεχνητή αναγέννηση μαύρης πεύκης μετά την απομάκρυνση των δέντρων στον Ταΰγετο. Προστασία εδάφους σε πλαγιά από καμένους και πεσμένους κορμούς στον Πάρνωνα. View full είδηση

Εγκύκλιο με οδηγίες εφαρμογής για ζητήματα που ανακύπτουν από τις διατάξεις των άρθρων 148, 149 και 152 του ν. 4819/2021 εξέδωσε η Γενική Διεύθυνση Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Αναλυτικά η εγκύκλιος αναφέρει τα εξής: ΘΕΜΑ: Οδηγίες εφαρμογής των διατάξεων της περίπτωσης IV της παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3208/2003 και του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 149 του ν. 4819/2021. Με αφορμή ερωτήματα που υπεβλήθησαν στην Υπηρεσία μας, σχετικά με την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων, παρέχουμε τις κάτωθι οδηγίες: Α. Στη διάταξη της περίπτωσης IV της παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3208/2003, που προστέθηκε με το άρθρο 152 του ν. 4819/2021 ορίζεται ότι: «1. Το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας σε δάση, δασικές εκτάσεις και στις εκτάσεις των περιπτώσεων α` και β` της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του παρόντος νόμου που: ……….. IV. Περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του ν. 998/1979 (Α` 289), για τις οποίες το Ελληνικό Δημόσιο δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του, όπως πράξεις μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης και προστασίας της έκτασης ως δημόσιας και, συγχρόνως, οι διεκδικούντες την έκταση διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας, οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοί τους, οι οποίοι έχουν συνταχθεί μέχρι την 1η.7.2001 το αργότερο, έστω και εάν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα. Εκκρεμείς εμπράγματες αγωγές του Δημοσίου που αφορούν στις εν λόγω εκτάσεις και οι οποίες βασίζονται σε τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του, δεν επηρεάζονται από τη ρύθμιση του παρόντος άρθρου. Σε περίπτωση που το δικαίωμα της κυριότητας επί των ανωτέρω εκτάσεων έχει καταχωρηθεί υπέρ ιδιωτών ή νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου στα κτηματολογικά βιβλία των οικείων κτηματολογικών γραφείων, το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επ` αυτών και δεν ασκεί τα ένδικα βοηθήματα που προβλέπονται στο άρθρο 6 του ν. 2664/1998 (Α` 275)». Με την ανωτέρω διάταξη ορίστηκε ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας σε δάση, δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις, που βρίσκονται στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του ν. 998/1979, εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες δύο προϋποθέσεις: α) το Δημόσιο δεν διαθέτει στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του, όπως οι ενδεικτικά αναφερόμενες στη διάταξη πράξεις μίσθωσης, παραχώρησης, αξιοποίησης και προστασίας της έκτασης ως δημόσιας και β) οι διεκδικούντες την έκταση διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας, οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοί τους, οι οποίοι έχουν συνταχθεί μέχρι την 1η.7.2001 το αργότερο, έστω και εάν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα. Ως προς την υπό στοιχείο (α) προϋπόθεση διευκρινίζεται ότι στοιχεία απόδειξης της κυριότητας του Δημοσίου, ενδεικτικά, μπορεί να είναι: 1) Τίτλος ιδιοκτησίας Ως τίτλος ιδιοκτησίας θεωρείται οποιαδήποτε συμβολαιογραφική πράξη με την οποία μεταβιβάζεται έκταση προς το Δημόσιο, λόγω π.χ. πώλησης ή δωρεάς. Η κήρυξη της απαλλοτρίωσης υπέρ του Δημοσίου, μετά την καταβολή της αποζημίωσης στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, επίσης μετάγει την κυριότητα της έκτασης στο Δημόσιο. Τίτλο για το Δημόσιο συνιστά και η από 18-9-1952 σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της Εκκλησίας της Ελλάδας, η οποία κυρώθηκε με το από 26-9-1952 Βασιλικό Διάταγμα (ΦΕΚ 289 Α’). 2) Πράξεις μίσθωσης ή παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης Ως τέτοιες θεωρούνται η εκμίσθωση των δημοσίων δασικών εκτάσεων βάσει διατάξεων της δασικής νομοθεσίας καθώς και οι πράξεις με τις οποίες παραχωρείται η χρήση δημόσιας δασικής έκτασης για έναν από τους σκοπούς του ΣΤ’ Κεφαλαίου του ν. 998/79. 3) Πράξεις αξιοποίησης και προστασίας της έκτασης ως δημόσιας Ως τέτοιες μπορούν να θεωρηθούν οι πράξεις διαχείρισης των δημόσιων δασών και δασικών εκτάσεων, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 117επ. του Δασικού Κώδικα. 4) Δικαστικές αποφάσεις και απορριπτικές γνωμοδότησεις των Συμβουλίων Ιδιοκτησίας Δασών καθώς και υπουργικές αποφάσεις αποδοχής τους. Εάν δεν συντρέχουν και οι δύο ως άνω προϋποθέσεις, δηλαδή είτε στην περίπτωση που το Ελληνικό Δημόσιο διαθέτει ικανά στοιχεία για να αποδείξει την κυριότητά του, είτε ο διεκδικών δεν διαθέτει τίτλο ιδιοκτησίας, ο οποίος να έχει συνταχθεί μέχρι την 1η.7.2001, το Ελληνικό Δημόσιο εξακολουθεί να προβάλει δικαιώματα κυριότητας στις εκτάσεις αυτές, όπως έπραττε μέχρι σήμερα. Ο έλεγχος της συνδρομής των ανωτέρω προϋποθέσεων και η διοικητική αναγνώριση της κυριότητας επί των εν λόγω εκτάσεων πραγματοποιείται από τα συμβούλια του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, όπως αυτό προκύπτει από τη συνδυαστική ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων του εδ. δ’ της παρ. 5 του άρθρου 3 και του άρθρου 8Α του ως άνω νόμου. Περαιτέρω με την ανωτέρω διάταξη του πρώτου εδαφίου της περ. ΙV του άρθρου 10 του ν. 3208/2003, δεν καταλύονται ιδιωτικά δικαιώματα επί των εν λόγω εκτάσεων που έχουν αποκτηθεί με χρησικτησία ή με τίτλους συνταχθέντες μετά την ανωτέρω ημερομηνία, ως προς τα οποία εξακολουθεί να ισχύει ότι ίσχυε και πριν την εισαγωγή της ανωτέρω διάταξης. Στο δεύτερο εδάφιο της ανωτέρω διάταξης ορίζεται ότι εκκρεμείς δίκες δεν επηρεάζονται από τη διάταξη του πρώτου εδαφίου, εφόσον το Ελληνικό Δημόσιο διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του. Εξ αντιδιαστολής προκύπτει ότι, εφόσον το Δημόσιο δεν έχει προσκομίσει ενώπιον των Δικαστηρίων τίτλους ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του και με δεδομένο ότι τα Δικαστήρια δύνανται στα πλαίσια των αρμοδιότητών τους να εξετάσουν τη συνδρομή των ανωτέρω δύο προϋποθέσεων, οι εκκρεμείς υποθέσεις καταλαμβάνονται από τις νέες ρυθμίσεις. Τέλος, στο τελευταίο εδάφιο της ανωτέρω διάταξης διευκρινίζεται ότι σε περίπτωση που το δικαίωμα της κυριότητας επί των ανωτέρω εκτάσεων έχει καταχωρηθεί υπέρ ιδιωτών ή νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου στα κτηματολογικά βιβλία των οικείων κτηματολογικών γραφείων, το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επ` αυτών και δεν ασκεί τα ένδικα βοηθήματα που προβλέπονται στο άρθρο 6 του ν. 2664/1998, και τούτο διότι ο έλεγχος των τίτλων κυριότητας των διεκδικούντων επί των εκτάσεων έχει ήδη διενεργηθεί από τα αρμόδια κτηματολογικά γραφεία, ενώ ο χρόνος σύνταξης αυτών προκύπτει από το οικείο κτηματολογικό φύλλο, στο οποίο αναγράφεται ο συμβολαιογραφικός τίτλος, στον οποίο στηρίζεται η εγγραφή. Κατόπιν τούτου, τυχόν εντολές έγερσης αγωγών που έχουν δοθεί από τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες προς τα γραφεία του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους θα πρέπει να ανακληθούν. Διευκρινίζεται, ότι στις περιπτώσεις που σε μία περιοχή δεν έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες της κτηματογράφησης ή έχουν ξεκινήσει, αλλά δεν έχουν ολοκληρωθεί οι πρώτες εγγραφές, οι υπηρεσίες του Δημοσίου οφείλουν να υποβάλουν δήλωση για όλες τις εκτάσεις που φέρουν δασικό ή χορτολιβαδικό χαρακτήρα, καθόσον, ακόμη και εάν δεν διαθέτουν επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, δεν είναι δυνατό να γνωρίζουν εκ των προτέρων εάν οι πολίτες διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας συνταχθέντες μέχρι την 1η.7.2001 το αργότερο. Περαιτέρω τα πολύγωνα των εκτάσεων, που βρίσκονται στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του ν. 998/1979 και αποδίδονται στον οικείο δασικό χάρτη ως χορτολιβαδικές ή βραχώδεις των παραγράφων 5α και 5β του άρθρου 3 του ν. 998/1979 θα εξαιρούνται από το δασικό χάρτη με τη διαδικασία του προδήλου σφάλματος, ως υπαγόμενες στην περ. IV του άρθρου 10 του ν. 3208/2003, εφόσον οι πολίτες προσκομίζουν απόφαση του Συμβουλίου του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, με την οποία έχει αναγνωριστεί η κυριότητά τους επί της εν λόγω έκτασης ή εφόσον το Δημόσιο δεν διαθέτει τίτλους ή άλλα στοιχεία προς απόδειξη της κυριότητας του και οι πολίτες προσκομίσουν α) απόσπασμα του οικείου κτηματολογικού διαγράμματος με αναγραφόμενες τις συντεταγμένες κορυφών ή κτηματογραφικού διαγράμματος, β) απόσπασμα του οικείου κτηματολογικού φύλλου στο οποίο ο ενδιαφερόμενος έχει καταχωρηθεί ως κύριος της περί ης πρόκειται έκτασης δυνάμει τίτλου που έχει συνταχθεί έως την 1η.7.2001, και γ) Έκθεση τίτλων συντεταγμένη από Δικηγόρο, εφόσον ο αναφερόμενος στο οικείο κτηματολογικό φύλλο τίτλος του σημερινού κυρίου είναι μεν νεώτερος της ανωτέρω ημερομηνίας, αλλά ο τίτλος του δικαιοπαρόχου αυτού έχει συνταχθεί σε χρόνο προγενέστερο της 1ης.7.2001 και δεν εμφαίνεται στις κτηματολογικές εγγραφές. Περαιτέρω, ενόψει του ότι έχουν υποβληθεί στην Υπηρεσία μας πολλά ερωτήματα, αναφορικά με την εφαρμογή του ως άνω τελευταίου εδαφίου της παρ. IV του άρθρου 10 του ν. 3208/2003, προερχόμενα από ιδιώτες οι οποίοι επιθυμούν να προβούν σε μεταβίβαση εκτάσεων κείμενων στις ανωτέρω περιοχές, οι οποίες έχουν καταχωρηθεί στις αρχικές κτηματολογικές εγγραφές ως ανήκουσες σε αυτούς δυνάμει τίτλων που έχουν συνταχθεί έως την 1η.7.2001, σας γνωρίζουμε τα εξής: Σύμφωνα με την ως άνω διάταξη του τελευταίου εδαφίου της περ. ΙV του άρθρου 10 του ως άνω νόμου, στις ανωτέρω περιπτώσεις το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, εφόσον το ίδιο δεν διαθέτει τίτλο ή άλλα στοιχεία προς απόδειξη της κυριότητας του. Επομένως εφόσον από έλεγχο στο αρχείο της οικείας Δασικής Υπηρεσίας προκύπτει η συνδρομή και της τελευταίας ως άνω προϋπόθεσης και άρα η μη διεκδίκηση της περί ης εκάστοτε πρόκειται έκτασης από το Δημόσιο, συντρέχει περίπτωση χορήγησης από την Δασική Υπηρεσία, σχετικής Βεβαίωσης περί της μη ύπαρξης των ως άνω στοιχείων, κατόπιν σχετικού αιτήματος εκ μέρους των ενδιαφερομένων ιδιωτών ή νομικών προσώπων με συνυποβολή των ανωτέρω αναφερομένων, υπό στοιχεία α έως και γ της παρούσας, στοιχείων. Β. Στη διάταξη του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, η οποία προστέθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 149 του ν. 4819/2021, ορίζεται ότι: «Άρθρο 8Α Συμβούλια Ιδιοκτησίας Δασών, Δασικών, Χορτολιβαδικών και Βραχωδών Εκτάσεων (ΣΙΔΧΒΕ) που κείνται στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του ν. 998/1979 Για τη διοικητική αναγνώριση εκ μέρους του Δημοσίου της κυριότητας ή άλλων εμπραγμάτων δικαιωμάτων ιδιωτών ή νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου επί των δασών, των δασικών εκτάσεων και των εκτάσεων των παρ. 5α και 5β του άρθρου 3, που κείνται στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62, συνιστώνται τουλάχιστον τέσσερα (4) Συμβούλια Ιδιοκτησίας, που έχουν αντίστοιχα ως έδρα την Κέρκυρα, το Ηράκλειο Κρήτης, τη Μυτιλήνη και τον Πειραιά. Η τοπική αρμοδιότητα εκάστου των ανωτέρω συμβουλίων εκτείνεται: α) του πρώτου, στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Ιονίων Νήσων, β) του δεύτερου, στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων της Κρήτης, γ) του τρίτου, στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Περιφερειακών Ενοτήτων Λέσβου, Σάμου και Χίου και, δ) του τέταρτου, στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων Κυκλάδων, στις νήσους Κύθηρα και Αντικύθηρα και στην περιοχή της Μάνης, όπως αυτή ορίζεται από τα διοικητικά όρια των Δήμων Ανατολικής και Δυτικής Μάνης. Έκαστο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας αποτελείται από: α) έναν πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ως πρόεδρο ή έναν δικηγόρο τουλάχιστον παρ` εφέταις, αναπληρούμενο από τον νόμιμο αναπληρωτή του, β) τον προϊστάμενο της οικείας Κτηματικής Υπηρεσίας, αναπληρούμενο από τον νόμιμο αναπληρωτή του και γ) τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης Δασών της έδρας του Συμβουλίου, αναπληρούμενο από τον νόμιμο αναπληρωτή του. Ο πρόεδρος και τα μέλη των ως άνω συμβουλίων με τους αναπληρωτές τους, ορίζονται με απόφαση του Συντονιστή της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης επί διετή θητεία, η οποία μπορεί να ανανεώνεται. Η συνεδρίαση μπορεί να διεξαχθεί και με τηλεδιάσκεψη ως προς ορισμένα ή και ως προς όλα τα μέλη. Τα Συμβούλια Ιδιοκτησίας της παρ. 1 επιλαμβάνονται της αναγνωρίσεως της κυριότητας ή άλλου εμπραγμάτου δικαιώματος, με αίτηση του ενδιαφερομένου ιδιώτη ή νομικού προσώπου, επί τη βάσει προσκομιζομένων υπ` αυτών νόμιμα μεταγεγραμμένων τίτλων ιδιοκτησίας, οι οποίοι έχουν συνταχθεί το αργότερο μέχρι την 1η.7.2001, έστω και αν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα και οι οποίοι συνοδεύονται από τοπογραφικά διαγράμματα, εξαρτημένα στο Ελληνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς 1987 (ΕΓΣΑ 87), στα οποία αποτυπώνεται η περιγραφόμενη στους τίτλους έκταση, όπως και επί τη βάσει όσων στοιχείων τηρούνται στη Δασική Υπηρεσία. Τα Συμβούλια μπορούν να ζητήσουν και την αποστολή από άλλες δημόσιες υπηρεσίες κάθε χρήσιμου εγγράφου ή άλλου στοιχείου ή να διατάξουν τη διενέργεια ειδικής έρευνας ή πραγματογνωμοσύνης προς διαμόρφωση ασφαλούς κρίσεως περί των προβαλλομένων ιδιωτικών δικαιωμάτων. Περισσότερες αιτήσεις που αφορούν στην ίδια έκταση ή σε συνεχόμενα τμήματα, εξετάζονται από κοινού. Τα ως άνω Συμβούλια, μετά την ανάγνωση της εισηγήσεως του ορισθέντος εισηγητού, γνωμοδοτούν αιτιολογημένα επί εκάστης υποθέσεως. Η κρίση των Συμβουλίων σχηματίζεται με ελεύθερη εκτίμηση των ως άνω αποδεικτικών στοιχείων, υπόκειται δε στην έγκριση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, δυναμένου να αποδεχθεί ή μη αυτή, εν όλω ή εν μέρει, αλλά επ` ωφελεία του Δημοσίου, όχι όμως και να τροποποιήσει αυτήν εις βάρος του Δημοσίου. Σε περίπτωση που το δικαίωμα της κυριότητας επί των ανωτέρω εκτάσεων έχει καταχωρηθεί υπέρ ιδιωτών στα κτηματολογικά βιβλία των οικείων κτηματολογικών γραφείων και το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επ` αυτών κατ` εφαρμογή της περ. IV της παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3208/2003 (Α` 303), δεν ακολουθείται η ανωτέρω διαδικασία. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Οικονομικών, και Δικαιοσύνης καθορίζονται ειδικότερα τα θέματα της συγκρότησης και εσωτερικής οργάνωσης των Συμβουλίων Ιδιοκτησίας, τα της λειτουργίας και της ενώπιον αυτών διαδικασίας προς κρίση των υποθέσεων και έκδοση των γνωμοδοτήσεών τους, περιλαμβανομένης και της εκπροσωπήσεως ή αυτοπρόσωπης παραστάσεως των ενδιαφερομένων, τα της συλλογής του αποδεικτικού υλικού και εξετάσεως μαρτύρων, τα της ανάθεσης πραγματογνωμοσύνης, τα της κοινοποιήσεως των γνωμοδοτήσεων στους ενδιαφερομένους και τις δημόσιες αρχές, τα της εκδόσεως και κοινοποιήσεως των υπουργικών αποφάσεων, όπως και τα της εκτελέσεως αυτών. Μέχρι τη συγκρότηση των Συμβουλίων Ιδιοκτησίας της παρ. 1, αρμόδια για τη διοικητική αναγνώριση της κυριότητας ή άλλων εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί των ανωτέρω εκτάσεων κατά τη διαδικασία της παρ. 3 είναι τα Συμβούλια Ιδιοκτησίας Δασών του άρθρου 6. Με την κοινή απόφαση της παρ. 4 είναι δυνατόν να ιδρύονται περισσότερα Συμβούλια Ιδιοκτησίας και να καθορίζονται η έδρα και η περιφέρεια εκάστου των ιδρυομένων Συμβουλίων. Με την κοινή απόφαση της παρ. 4 είναι δυνατόν να ιδρύονται περισσότερα Συμβούλια Ιδιοκτησίας και να καθορίζονται η έδρα και η περιφέρεια εκάστου των ιδρυομένων Συμβουλίων». Με την παρ. 2 του άρθρου 149 του ν. 4819/2021, ορίζεται ότι: «2. Το Ελληνικό Δημόσιο δεν ασκεί ένδικα μέσα κατά αποφάσεων του κτηματολογικού δικαστή με τις οποίες αναγνωρίζεται η κυριότητα ή άλλο εμπράγματο δικαίωμα ιδιωτών ή νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου επί των ανωτέρω εκτάσεων, εφόσον δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του. Πρωτόκολλα Διοικητικής Αποβολής, που εκδόθηκαν μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος και αναφέρονται στις παραπάνω εκτάσεις, ανακαλούνται από τότε που εκδόθηκαν». Με την ως άνω παρ. 1 του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, δημιουργούνται τέσσερα (4) Συμβούλια Ιδιοκτησίας, με αρμοδιότητα τη διοικητική αναγνώριση εκ μέρους του Δημοσίου της κυριότητας ή άλλων εμπραγμάτων δικαιωμάτων ιδιωτών ή νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου επί των δασών, των δασικών εκτάσεων και των εκτάσεων των παρ. 5α και 5β του άρθρου 3, που κείνται στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62, σε αντιστοιχία προς τα Συμβούλια Ιδιοκτησίας Δασών που προβλέπονται στο άρθρο 8 του ίδιου νόμου, τα οποία πλέον είναι αρμόδια μόνο για τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Στην παρ. 2 του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, ορίζονται τα μέλη που απαρτίζουν τα Συμβούλια, η διαδικασία συγκρότησής τους και η δυνατότητα διεξαγωγής των συνεδριάσεων μέσω τηλεδιασκέψεων. Στην παρ. 3 του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, ορίζεται ότι τα εν λόγω Συμβούλια επιλαμβάνονται μετά από αίτηση του ενδιαφερομένου με βάση α) τους προσκομιζόμενους από τον ενδιαφερόμενο τίτλους, οι οποίοι θα πρέπει να έχουν συνταχθεί το αργότερο μέχρι την 1η.7.2001 και να συνοδεύονται από τοπογραφικά διαγράμματα, ώστε να προκύπτει η θέση της έκτασης που περιγράφεται σ’ αυτούς και β) τα στοιχεία που τηρούνται στη Δασική Υπηρεσία. Η διάταξη αυτή διαφοροποιείται από την προϊσχύουσα διάταξη του γ΄ εδαφίου της περ. δ’ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, στην οποία οριζόταν, πριν την τροποποίησή της με το άρθρο 148 του ν. 4819/2021, ότι: «Ειδικά η αναγνώριση της κυριότητας ή άλλων εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί των ανωτέρω εκτάσεων που κείνται στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του παρόντος, όπως ισχύει, διενεργείται κατά την ανωτέρω διαδικασία επί τη βάσει τίτλων ιδιοκτησίας, οι οποίοι ανάγονται σε ημερομηνία πριν από την 23η Φεβρουαρίου 1946 και έχουν μεταγραφεί έστω και μεταγενέστερα», μόνο ως προς το χρόνο στον οποίο θα πρέπει να ανατρέχουν οι προσκομιζόμενοι από τον ενδιαφερόμενο τίτλοι και ως προς την υποχρέωση προσκόμισης τοπογραφικού διαγράμματος. Επίσης με την παράγραφο 3 ρυθμίζονται ζητήματα που αφορούν στη συλλογή στοιχείων για το σχηματισμό της κρίσης τους, στην τηρητέα διαδικασία, στην έκδοση των αποφάσεων και στην αποδοχή ή μη αυτών από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Ειδικά όσον αφορά στο τελευταίο εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, στο οποίο ορίζεται ότι «Σε περίπτωση που το δικαίωμα της κυριότητας επί των ανωτέρω εκτάσεων έχει καταχωρηθεί υπέρ ιδιωτών στα κτηματολογικά βιβλία των οικείων κτηματολογικών γραφείων και το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επ` αυτών κατ` εφαρμογή της περ. IV της παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3208/2003 (Α΄ 303), δεν ακολουθείται η ανωτέρω διαδικασία», με τη διάταξη αυτή διευκρινίζεται, σε εναρμόνιση προς τη διάταξη του τελευταίου εδαφίου της περίπτωσης IV της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του ν. 3208/2003, ότι δεν ακολουθείται η διαδικασία της διοικητικής αναγνώρισης από τα ανωτέρω Συμβούλια στις περιπτώσεις που το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επί των εν λόγω εκτάσεων. Εξάλλου, από κανένα σημείο της ανωτέρω διάταξης δεν προκύπτει το εξ αντιδιαστολής συμπέρασμα, ότι σε περίπτωση που το δικαίωμα της κυριότητας επί των ανωτέρω εκτάσεων δεν έχει καταχωρηθεί στα κτηματολογικά βιβλία των οικείων κτηματολογικών γραφείων θα πρέπει να ακολουθεί υποχρεωτικά η διαδικασία ενώπιον των ανωτέρω Συμβουλίων ή ότι η άσκηση αγωγής σε βάρος του Δημοσίου, χωρίς την προηγούμενη υποβολή αίτησης ενώπιον των Συμβουλίων Ιδιοκτησίας, καθιστά την άσκηση της αγωγής απαράδεκτη. Και τούτο, διότι σε περίπτωση υποχρεωτικής τήρησης μίας διαδικασίας, ή θέσπισης ενός απαραδέκτου, ο νομοθέτης δεν θα το κατέλειπε στην ερμηνευτική προσέγγιση της διάταξης, αλλά θα το θέσπιζε ρητά. Με τις παρ. 4 και 6 του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, παρέχεται εξουσιοδότηση στους Υπουργούς Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Οικονομικών, και Δικαιοσύνης να καθορίσουν ειδικότερα τα θέματα της συγκρότησης, εσωτερικής οργάνωσης, λειτουργίας κλπ των Συμβουλίων Ιδιοκτησίας και να ιδρύουν περισσότερα συμβούλια. Με την παρ. 5 του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, ορίζεται ότι μέχρι τη συγκρότηση των Συμβουλίων Ιδιοκτησίας οι σχετικές υποθέσεις άγονται στα Συμβούλια Ιδιοκτησίας Δασών του άρθρου 8 του ως άνω νόμου. Τέλος με την παράγραφο 2 του άρθρου 149 του ν. 4819/2021, ορίζεται ότι το Δημόσιο δεν ασκεί ένδικα μέσα κατά αποφάσεων του Κτηματολογικού Δικαστή με τις οποίες αναγνωρίζεται η κυριότητα ή άλλο εμπράγματο δικαίωμα ιδιωτών ή νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου επί των ανωτέρω εκτάσεων, εφόσον δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του και ότι πρωτόκολλα Διοικητικής Αποβολής, που εκδόθηκαν μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος και αναφέρονται στις παραπάνω εκτάσεις, ανακαλούνται από τότε που εκδόθηκαν. Γ. Με το γ’ εδάφιο της περίπτωσης δ’ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, το οποίο αντικαταστάθηκε με το άρθρο 148 του ν.4819/2021 ορίζεται ότι: «Ειδικά η διοικητική αναγνώριση της κυριότητας ή άλλων εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί των ανωτέρω εκτάσεων, που κείνται στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62, διενεργείται από τα προβλεπόμενα στο άρθρο 8Α συμβούλια, σύμφωνα με τη διαδικασία της παρ. 3 του άρθρου 8Α». Με την ανωτέρω διάταξη, αντικαταστάθηκε η προϊσχύουσα διάταξη που προέβλεπε αφ’ενός ότι η διοικητική αναγνώριση της κυριότητας επί των ανωτέρω εκτάσεων πραγματοποιήτο από τα Συμβούλια του άρθρου 8 του ίδιου νόμου, αφού πλέον συνεστήθησαν Συμβούλια ειδικά για τις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 και αφ’ετέρου ότι η αναγνώριση θα πραγματοποιήτο δυνάμει τίτλων που ανάγονται σε ημερομηνία πριν από την 23η Φεβρουαρίου 1946, αφού πλέον με την παράγραφο 3 του άρθρου 8Α η αναγνώριση πραγματοποιείται δυνάμει τίτλων που έχουν συνταχθεί το αργότερο μέχρι την 1η.7.2001. Σχετικό αρχείο: Εγκύκλιος ΥΠΕΝ/ΔΠΔ/115255/6217/02.12.2021 (ΑΔΑ: ΨΨΗΚ4653Π8-ΒΔΕ) Οδηγίες εφαρμογής των διατάξεων της περίπτωσης IV της παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3208/2003 και του άρθρου 8Α του ν. 998/1979, το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 149 του ν. 4819/2021. View full είδηση

Τα προβλήματα που εντοπίζονται στους δασικούς χάρτες ήταν το αντικείμενο της συνάντησης με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστα Σκρέκα, που είχε την Τετάρτη 24 Νοεμβρίου, αντιπροσωπεία της Συντονιστικής Ρεθύμνου, στη σκιά της συνεχιζόμενης εδώ και 25 ημέρες κατάληψης της τοπικής Δ/νσης Δασών. Ο κ. Σκρέκας ενημέρωσε τους εκπροσώπους των αγροτοκτηνοτρόφων για τις πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί για την επίλυσή τους. Όπως είπε, είναι υποχρεωτικά εκτελεστή από όλες τις δασικές υπηρεσίες της χώρας η εξαίρεση από τον χαρακτηρισμό τους ως δασικών των εκτάσεων μόνο με ασπαλάθους, η οποία έγινε τον περασμένο Απρίλιο, μετά από την ομόφωνη γνωμοδότηση του Τεχνικού Συμβουλίου Δασών του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η οποία έγινε αποδεκτή από τον αρμόδιο Υφυπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργο Αμυρά. Όπως είπε ο κ. Σκρέκας, πλέον η επίλυση των ιδιοκτησιακών ζητημάτων είναι ταχύτατη στις περιοχές της χώρας όπου δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου, όπως είναι και η Κρήτη, με τον νόμο 4819/2021 ο οποίος ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούλιο. Όπως μάλιστα ανέφερε, εντός της επόμενης εβδομάδας θα εκδοθεί εγκύκλιος με σαφείς κατευθύνσεις για όλα τα θέματα που ανακύπτουν από την εφαρμογή του νόμου 4819. Επισήμανε, επίσης, ότι για την ολοκλήρωση των οριζόντιων διορθώσεων στους δασικούς χάρτες και την εξέταση διοικητικών πράξεων που έχουν στην κατοχή τους οι πολίτες από τις αρμόδιες υπηρεσίες, έχουν χορηγηθεί δύο φορές παρατάσεις έξι και τεσσάρων μηνών αντίστοιχα. Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας τόνισε, τέλος, ότι θα ληφθούν άμεσα μέτρα με νομοθετική ρύθμιση εντός του επόμενου μήνα για την εξαίρεση των δασωμένων αγρών και την ασφαλή αντιμετώπιση εκχερσωμένων πρώην δασικών εκτάσεων, σε απόλυτη συμμόρφωση με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Την κατ’ αρχήν ικανοποίησή του “για την δικαίωση του αγώνα με σκοπό την επίλυση των άλυτων μέχρι σήμερα θεμάτων, παρά τις φωνές που ισχυρίζονταν ότι όλα λύθηκαν” εξέφρασε με δηλώσεις του στην ΕΡΤ Ηρακλείου το μέλος της Συντονιστικής Ρεθύμνου Γιώργος Βενιεράκης. Όπως είπε: “Αναμένουμε εμπράκτως την υλοποίηση των δεσμεύσεων του κ. Σκρέκα”. Μετά τις εξελίξεις που έφερε η συνάντηση με τον υπουργό Περιβάλλοντος, η Συντονιστική Ρεθύμνου θα συνεδριάσει εκ νέου για να αποφασίσει σχετικά με την πορεία της κατάληψης. ertnews.gr View full είδηση

Η αποψίλωση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου στη Βραζιλία αυξήθηκε κατά 22% μεταξύ του Αυγούστου του 2020 και του Ιουλίου του 2021 σε σύγκριση με την αμέσως προηγούμενη, ποσοστό που είναι το υψηλότερο της τελευταίας δεκαπενταετίας, αποκαλύπτει επίσημη εκτίμηση που δημοσιοποιήθηκε χθες Πέμπτη. Οι δασικές εκμεταλλεύσεις στο μεγαλύτερο τροπικό δάσος στον κόσμο επεκτάθηκαν κατά 13.235 τετραγωνικά χιλιόμετρα την περίοδο 2020-2021, έκταση που είναι η μεγαλύτερη από την περίοδο 2005-2006 (14.286 τετραγωνικά χιλιόμετρα), σύμφωνα με τα δεδομένα του συστήματος παρακολούθησης της αποψίλωσης των δασών PRODES του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστημικής Έρευνας (INPE) της Βραζιλίας. Πρόκειται για έκταση δεκαπταπλάσια από αυτήν της πόλης της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για την τρίτη αύξηση σε ετήσια βάση αφότου ανέλαβε την προεδρία της Βραζιλίας ο Ζαΐχ Μπολσονάρου. Ο πρόεδρος επικρίνεται με σφοδρότητα σε διεθνές επίπεδο διότι εξασθένισε την επιτήρηση του οικοσυστήματος του τροπικού δάσους στον Αμαζόνιο και υπερασπίζεται την εκμετάλλευση τομέων θεωρητικά προστατευόμενων περιοχών. Οι αριθμοί αυτοί αποτελούν «πρόκληση για μας και πρέπει να είμαστε πιο αυστηροί έναντι των αδικημάτων σε βάρος του περιβάλλοντος», αναγνώρισε ο βραζιλιάνος υπουργός Περιβάλλοντος Ζοακίμ Λέιτς κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Μπραζίλια λίγη ώρα μετά τη δημοσιοποίηση του εγγράφου του PRODES. Ωστόσο αποπειράθηκε να σχετικοποιήσει την κατάσταση, διαβεβαιώνοντας πως τα δεδομένα «δεν αντανακλούν επακριβώς την πραγματικότητα των τελευταίων μηνών». Η βραζιλιάνικη κυβέρνηση διατείνεται ότι έχει εντατικοποιήσει τις προσπάθειές της για να καταπολεμήσει την παράνομη αποψίλωση του δάσους, αναπτύσσοντας μονάδες του στρατού στο πεδίο. Μολαταύτα ο πρόεδρος, ακροδεξιός πρώην λοχαγός, συνεχίζει να εγκρίνει γεωργικές εκμεταλλεύσεις και το άνοιγμα μεταλλείων και ορυχείων σε τμήματα του τροπικού δάσους. Μεταξύ του Αυγούστου του 2019 και του Ιουλίου του 2020, η επιφάνεια που αποψιλώθηκε έφθασε τα 10.851 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Κατά τη διάρκεια της COP26, της διεθνούς συνόδου του ΟΗΕ για το κλίμα, η Βραζιλία δεσμεύθηκε να επισπεύσει κατά δύο χρόνια, από το 2030 στο 2028, την προθεσμία που έχει τεθεί για την πλήρη εξάλειψη της παράνομης αποψίλωσης δασικών εκτάσεων στην επικράτειά της, όπου βρίσκεται το 60% του δάσους του Αμαζονίου. Για τον Μαουρίτσιο Βοϊβοντίτς, εκτελεστικό διευθυντή του παραρτήματος της οικολογικής οργάνωσης Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF) στη Βραζιλία, οι αριθμοί που δημοσιοποιήθηκαν χθες παρουσιάζουν απογυμνωμένη «την πραγματικότητα» που η κυβέρνηση υπό τον Μπολσονάρου «προσπαθεί να αποκρύψει με ευφάνταστες ομιλίες και προβάλλοντας οικολογικό προσωπείο στο εξωτερικό: η πραγματικότητα είναι ότι επιτάχυνε την πορεία προς την καταστροφή του τροπικού δάσους του Αμαζονίου». View full είδηση

Στον οριζόντιο αποχαρακτηρισμό περίπου 6,9 εκατ. στρεμμάτων, που ήταν κάποτε αγροτικά και σήμερα έχουν καλυφθεί από δασική βλάστηση, πρόκειται να προχωρήσει το υπουργείο Περιβάλλοντος (ΥΠΕΝ). Πρόθεση του υπουργείου είναι να υπάρξει χωριστή μεταχείριση για τις εκτάσεις ανάλογα με τη βλάστηση που έχουν σήμερα, εξαρτώντας από αυτή τη δυνατότητα του ιδιοκτήτη τους να τις χρησιμοποιήσει στο μέλλον. Πίσω από την κίνηση αυτή βρίσκονται οι δύο πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τους δασικούς χάρτες, οι οποίες κατά την εκτίμηση του υπουργείου «ξεκλειδώνουν» τον αποχαρακτηρισμό της συγκεκριμένης κατηγορίας εκτάσεων. Στους δασικούς χάρτες, οι δασωθέντες αγροί είναι μια ξεχωριστή κατηγορία γης. Πρόκειται για εκτάσεις που εμφανίζονται στις ιστορικές αεροφωτογραφίες (του 1945 ή 1960) ως αγροτικές και στις νεότερες να καλύπτονται από δάσος ή δασική βλάστηση. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Περιβάλλοντος, οι εκτάσεις αυτές καταλαμβάνουν έκταση 6.889.985 στρεμμάτων, ήτοι το 5,54% των αναρτημένων δασικών χαρτών. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία (ν. 998/1979, άρθρο 67) οι εκτάσεις αυτές αντιμετωπίζονται ως δασικές, εκτός από κάποιες περιπτώσεις που επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για αγροτική καλλιέργεια. Με δεδομένα τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν σε πολλές περιοχές από τα μεγάλα ποσοστά δασωμένων αγρών (λ.χ. στη Λευκάδα, στις Κυκλάδες, στην Πελοπόννησο), το υπουργείο Περιβάλλοντος αποφάσισε ουσιαστικά να καταργήσει την εν λόγω κατηγορία. «Οι δασωθέντες αγροί, δηλαδή αγροτικά χωράφια που καλλιεργούνταν για δεκαετίες, όπως αποδεικνύεται από τις αεροφωτογραφίες του 1945, αλλά εγκαταλείφθηκαν κυρίως λόγω εσωτερικής μετανάστευσης και “δασώθηκαν”, καλύπτουν μια έκταση περίπου 6,9 εκατ. στρεμμάτων συνολικά στην επικράτεια», εξηγεί στην «Κ» ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος Αμυράς. «Με τη νομοθετική ρύθμιση που ετοιμάζουμε στο ΥΠΕΝ, πάντοτε σε απόλυτη αρμονία με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, στόχο έχουμε να δώσουμε τη δυνατότητα στον κόσμο να καλλιεργήσει τη γη που κληρονόμησε. Επιδιώκουμε να δώσουμε κίνητρα σε νέους αγρότες να αξιοποιήσουν αυτά τα κομμάτια γης με έξυπνες καλλιέργειες μεγάλης υπεραξίας, όπως τα αρωματικά βότανα και φυτά. Η ρύθμιση για τους δασωθέντες αγρούς θα ορίζει διαδικασίες που θα διευκολύνουν τους πολίτες και θα ξεπερνούν τη γραφειοκρατία, αίροντας εμπόδια, όπως άλλωστε κάναμε με τους ασπαλάθους και τη φρυγανώδη βλάστηση». Η σχετική νομοθετική ρύθμιση αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή πριν από το τέλος του έτους. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Το υπουργείο επικαλείται τις δύο πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τους δασικούς χάρτες. • Η αγροτική χρήση στο παρελθόν θα πρέπει να αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας από τις αεροφωτογραφίες και ενδεχομένως (δεν έχει ακόμα αποφασιστεί) να πρέπει να συνοδεύεται από κάποιου είδους απόδειξη. Τέτοια θα μπορούσαν να είναι τα «ίχνη» παλαιάς αγροτικής χρήσης, όπως οι αναβαθμίδες, οι ξερολιθιές, παλαιά κτίσματα κ.ο.κ. • Η μελλοντική χρήση των εκτάσεων θα εξαρτάται από τη σημερινή τους κατάσταση. Αν η έκταση σήμερα είναι δάσος, τότε θα επιτρέπεται στο εξής (μετά την αποψίλωσή της) μόνο η γεωργική της χρήση. Μάλιστα εξετάζεται το ενδεχόμενο να τεθεί περιορισμός στην έκταση που θα μπορεί να αλλάξει χρήση (ένα σενάριο μιλάει για ανώτατο όριο στα 30 στρέμματα). Αν η έκταση είναι δασική (η νομοθεσία ορίζει πότε η βλάστηση θεωρείται ότι συνιστά δάσος και πότε δασική έκταση, ανάλογα με τα είδη των φυτών, την πυκνότητά τους κ.ο.κ.), τότε δεν θα υπάρχει περιορισμός στη μελλοντική της χρήση. Στην περίπτωση αυτή ο ιδιοκτήτης θα μπορεί και να χτίσει, με βάση τα εκάστοτε ισχύοντα για την εκτός σχεδίου δόμηση. Η νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Περιβάλλοντος έχει τη βάση της στις δύο πρόσφατες αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τους δασικούς χάρτες (1364, 1365/21), με τις οποίες κρίθηκε το ζήτημα της συνταγματικότητας των κριτηρίων που έθεσε ο ν. 4685/20 για την κατάρτιση των δασικών χαρτών. Σύμφωνα λοιπόν με τις αποφάσεις αυτές, «η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων απαγορεύεται, εκτός αν προέχει για την εθνική οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση τους, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον», ενώ «η γεωργία αποτελεί κατ’ εξοχήν παράδειγμα θεμιτής μεταβολής και του προορισμού ακόμη των δασικού χαρακτήρα εκτάσεων». Το ΣτΕ μάλιστα ανέφερε ότι είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα «οι ενέργειες των καλλιεργητών για να διατηρηθεί ο αγροτικός χαρακτήρας των εκτάσεων αυτών και ιδίως να ανακόπτεται η φυσική τάση της γης να καλύπτεται από άγρια φυτά τα οποία θα παρεμπόδιζαν την καλλιέργεια και, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, θα δημιουργούσαν προοπτικώς τις κατάλληλες συνθήκες για δάσωση, αναπόδραστη συνέπεια της εγκατάλειψης της γης». Από την άλλη πλευρά, το ΣτΕ επισημαίνει (ως επιχείρημα υπέρ της συνταγματικότητας των ρυθμίσεων) ότι η «αποσύνδεση» γεωργικών εκτάσεων από τη δασική νομοθεσία σύμφωνα με τον ν. 4685/20 συνοδεύεται από την προϋπόθεση της διασφάλισης της συγκεκριμένης χρήσης για πάντα. Η αναφορά αυτή ενδέχεται να δημιουργήσει πρόβλημα στην κυοφορούμενη ρύθμιση, τουλάχιστον στον βαθμό που αφορά την ελεύθερη χρήση των ιδιοκτησιών στο μέλλον. Μετά τη νομοθετική ρύθμιση για τους δασωμένους αγρούς, το υπουργείο Περιβάλλοντος σκοπεύει να επεξεργαστεί ανάλογη ρύθμιση για τις παράνομα εκχερσωμένες δασικές εκτάσεις. Για να υποστηρίξει το επιχείρημα ότι η γεωργική εκμετάλλευση των περιοχών αυτών συμβάλλει στην εθνική οικονομία (τόσο ώστε να μπορεί να υπερκεραστεί το γεγονός ότι η δασική έκταση καταστράφηκε παράνομα), το υπουργείο επιχειρεί εκτιμήσεις ανά περιοχή με βάση τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η δεύτερη ρύθμιση δεν θα πρέπει να αναμένεται μέσα στο 2021. Ισχυρές πιέσεις από τοπικούς παράγοντες Για ποιο λόγο επιθυμεί το ΥΠΕΝ να αποχαρακτηρίσει τόσο μεγάλες εκτάσεις; Από τις εξελίξεις του τελευταίου έτους είναι μάλλον προφανές ότι αιτία είναι διάφορες πιέσεις που δέχεται το υπουργείο Περιβάλλοντος από τοπικούς παράγοντες, που ζητούν να μπορούν να χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν τις εκτάσεις που τους «δεσμεύτηκαν» ως δασωμένες. Είναι μάλλον αμφίβολο ότι ειδικά στα νησιά όπου ο τουρισμός είναι μονοκαλλιέργεια υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για την αναβίωση της αγροτικής παραγωγής σε εγκαταλελειμμένους εδώ και δεκαετίες αγρούς. Αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι τα χωράφια να μπορούν να λογίζονται ως δυνάμει οικόπεδα, δηλαδή αξιοποιήσιμα με όποιον τρόπο ο ιδιοκτήτης τους επιθυμεί. Από την πλευρά του, το υπουργείο θα πιάσει «μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», καθώς όχι μόνο θα ικανοποιήσει τα αιτήματα που έχουν τεθεί, αλλά ταυτόχρονα θα μειώσει κατά χιλιάδες και τις αντιρρήσεις που έχουν υποβληθεί κατά την ανάρτηση των δασικών χαρτών, άρα θα επισπεύσει την ολοκλήρωσή τους. View full είδηση

Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών [Βρυξέλλες, 16.7.2021, COM(2021) 572 final] Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), από ιδρύσεώς της, δεν υιοθετούσε κοινή δασική πολιτική δεσμευτική για όλα τα κράτη μέλη της, ως αποτέλεσμα της ποικιλομορφίας και της διαφορετικότητας των δασικών οικοσυστημάτων του Ευρωπαϊκού χώρου που δεν επέτρεπαν τη διαχείριση και προστασία τους με βάση ένα ενιαίο νομοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο. Ενόψει ωστόσο της ανάγκης αναχαίτισης της κλιματικής αλλαγής και της αποκατάστασης των δασικών οικοσυστημάτων που πλήττονται παγκοσμίως από εκτεταμένες πυρκαγιές και ποικίλες μορφές ρύπανσης και υποβάθμισης, η πάγια αυτή τακτική της ΕΕ δείχνει να αλλάζει κατά τα τελευταία χρόνια, με τη θέσπιση ολοένα και περισσότερων νομοθετικών κειμένων και με την εξαγγελία στρατηγικών στόχων που περιέχουν κανόνες και ρυθμίσεις για τα δάση και τη δασοπονία. Η Νέα Δασική Στρατηγική της ΕΕ αποσκοπεί στην αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων και στην απελευθέρωση του δυναμικού των δασών για το μέλλον μας, με πλήρη σεβασμό στην αρχή της επικουρικότητας, των βέλτιστων διαθέσιμων επιστημονικών στοιχείων και των απαιτήσεων για τη βελτίωση της νομοθεσίας. Βασίζεται στην Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και στη στρατηγική της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030 και αναγνωρίζει τον κεντρικό και πολυλειτουργικό ρόλο των δασών καθώς επίσης και τη συμβολή των δασοκόμων και ολόκληρης της αξιακής αλυσίδας, που βασίζεται στα δάση, για την επίτευξη μιας βιώσιμης και κλιματικά ουδέτερης οικονομίας έως το 2050, διασφαλίζοντας παράλληλα την αποκατάσταση, την ανθεκτικότητα και την επαρκή προστασία όλων των οικοσυστημάτων. Η παρούσα στρατηγική αντικαθιστά τη δασική στρατηγική της ΕΕ που εγκρίθηκε το 2013 και αξιολογήθηκε το 2018. Διαθέσιμο και σε ψηφιακό αρχείο pdf ΕΔΩ Πλήρες άρθρο: https://dasarxeio.com/2021/10/31/103758/ View full είδηση

Κάπου στην Αχαΐα, στην παραλία Καλογριάς 45 χιλιόμετρα από την Πάτρα, βρίσκεται ένας οικολογικός παράδεισος. Είναι το δάσος της Στροφυλιάς, το μεγαλύτερο δάσος κουκουναριάς στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια εκτεταμένη, παράκτια δασική λωρίδα πλάτους περίπου 1.250 μέτρων κατά μέσο όρο. Από ψηλά το θέαμα είναι εντυπωσιακό: μια γραμμή καταπράσινη από τα δέντρα, που διακόπτεται από διάκενα και ξέφωτα εδώ κι εκεί, από λιμνάζοντα νερά και κανάλια, φυσικά ή τεχνητά. Σε αυτή την ποικιλία σχηματισμών που παίρνει εδώ το υγρό στοιχείο οφείλεται η ανάπτυξη του σπάνιου και μεγάλης βιοποικιλότητας οικοσυστήματος του δάσους της Στροφυλιάς. Στο δάσος αυτό, ένα από τα μεγαλύτερα του είδους του στην Ευρώπη, ευδοκιμούν τρία είδη δέντρων: η κουκουναριά, η χαλέπιος πεύκη και η ήμερη βελανιδιά. Τα δέντρα που βρίσκονται κοντά στη θάλασσα, κυρίως του είδους της χαλέπιου πεύκης, δημιουργούν ένα ιδιαίτερο θέαμα έτσι όπως στέκουν κατά μήκους της αμμώδους παραλίας. Παραμέσα, πίσω από αυτά που φυτρώνουν μέχρι τη θάλασσα, βρίσκονται οι ηλικίας 100 έως 200 ετών κουκουναριές. Οι πρώτες προστατεύουν τις δεύτερες από τους ισχυρούς ανέμους και το αλάτι. Άλλα είδη που φιλοξενεί το δάσος είναι η γκορτσιά, το πουρνάρι, ο φράξος και η τσικουδιά. Διάκενα, ξέφωτα και κανάλια διακόπτουν το βαθύ πράσινο του δάσους/Photo: Shutterstock Το δάσος της Στροφυλιάς δεν στέκει μόνο στην ολοζώντανη αυτή μυτούλα της Πελοποννήσου. Μαζί με τη λίμνη Προκόπου και την λιμνοθάλασσα Κοτυχίου, συνιστούν ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον, ένα σύμπλεγμα λιμνών, λιμνοθαλασσών, ελών και δασών. Πρόκειται για το Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων Κοτυχίου Στροφυλιάς, το οποίο καταλαμβάνει 22.000 στρέμματα και είναι τεράστιας οικολογικής αξίας· γι’ αυτό και προστατεύεται από τη Συνθήκη Ραμσάρ και το Δίκτυο Natura. Εκτός από την πλούσια βλάστηση, το πάρκο έχει κι άλλους ενοίκους. Κατοικείται από πλούσια πανίδα, αφού συνιστά καταφύγιο άγριας ζωής. Εδώ συναντάμε χελώνες, αλεπούδες, νυφίτσες και δενδροποντικούς, ενώ το ξύλο των δέντρων δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για να ζουν και να αναπαράγονται σημαντικές ποικιλίες εντόμων και μανιταριών. Όσο για πουλιά; Το Κοτύχι είναι κατεξοχήν στάση για πολλά αποδημητικά πουλιά, αφού βρίσκεται πάνω στο δυτικό διάδρομο που παίρνουν όταν έρχεται αυτή η εποχή του χρόνου. Όσοι αγαπούν την παρατήρηση θα χαρούν να θαυμάσουν ερωδιούς, τσαλαπετεινούς, τρυγόνια, γλαρόνια, χαλκόκοτες και χελιδόνια, χρησιμοποιώντας κιάλια ή τηλεσκόπιο. Η λίμνη Προκόπου/Photo: Shutterstock Ανατολή ή ηλιοβασίλεμα; Η μαγεία της λίμνης Προκόπου/Photo: Shutterstock Μέσα στην ομορφιά και την οικολογική αξία της, η Στροφυλιά είναι και πεζοπορικός και ποδηλατικός προορισμός. Εκείνοι που αγαπούν τη φύση και τις εξωτερικές δραστηριότητες μπορούν να περπατήσουν σε όλη την έκταση του πάρκου, ανάμεσα στα δέντρα, τα νερά και τους αμμόλοφους. Το έδαφος είναι ομαλό και εύκολο στη διάσχιση. Παράλληλα, και τα 22.000 στρέμματα είναι φιλικά στον ποδηλάτη, ο οποίος μπορεί να τα καλύψει εύκολα ακολουθώντας τους δασικούς δρόμους. Συνολικά προτείνονται οκτώ σηματοδοτημένες πεζοπορικές διαδρομές και τέσσερις ποδηλατικές, όλες χαμηλής έως μέτριας δυσκολίας. Το δάσος Στροφυλιάς/Photo: Shutterstock Εκτός των άλλων, η περιοχή είναι κατάλληλη και για φωτογράφηση, είτε πρόκειται για το φυσικό τοπίο είτε για πορτραίτα άγριων ζώων. Και βέβαια ας μην ξεχνάμε την κολύμβηση στα νερά του Ιονίου και τη χαλάρωση σε μια αμμώδη παραλία 15 χιλιομέτρων. View full είδηση

Η καθηγήτρια του Τμήματος Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ Θέκλα Τσιτσώνη αριθμεί τις ενέργειες που πρέπει να περιλαμβάνει ένα αποτελεσματικό σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και των συνεπειών τους. — Όσον αφορά την Αττική, πόσο πράσινο έχουμε; Kαι πόσο χρειαζόμαστε; Η Αττική διαθέτει αρκετά δάση, τα οποία όμως χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας, γιατί στο μεγαλύτερο κομμάτι τους είναι μεσογειακά, με κύριο είδος τη χαλέπιο πεύκη και, όπως είναι γνωστό, τα δάση αυτά, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και της μεγάλης ξηρής περιόδου που επικρατούν στις περιοχές αυτές, κινδυνεύουν από τις πυρκαγιές. Για τον λόγο αυτό έχουν αναπτύξει μηχανισμούς επιβίωσης, σπόρους που είναι ώριμοι το καλοκαίρι και κώνους που παραμένουν κλειστοί κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς, οι οποίοι ανοίγουν όταν κρυώσουν και αφήνουν τους σπόρους να πέσουν στο έδαφος, όπου και παραμένουν, περιμένοντας τις βροχές του φθινοπώρου για να φυτρώσουν. — Από τις πυρκαγιές που αντιμετωπίζουμε κάθε χρόνο γνωρίζουμε πόσα δάση ξαναγίνονται; Όλα τα δάση που καίγονται μπαίνουν σε διαδικασία είτε φυσικής αναγέννησης είτε τεχνητής αναδάσωσης. Μέσα σε τριάντα μέρες από την πυρκαγιά οι καμένες εκτάσεις κηρύσσονται αναδασωτέες, σύμφωνα με το άρθρο 117 του Συντάγματος. Ακολουθεί η άμεση αποτύπωση, χαρτογράφηση και περιγραφή των καμένων εκτάσεων, πράγμα που προστατεύει τις καμένες δασικές εκτάσεις από την καταπάτηση. Στη μεσογειακή ζώνη τα οικοσυστήματα της χαλεπίου πεύκης, των αείφυλλων πλατύφυλλων αλλά και των θερμόβιων πλατύφυλλων (δρυοδασών) είναι προσαρμοσμένα στις πυρκαγιές και αναγεννώνται εύκολα μετά από αυτές. Συνεπώς, στη ζώνη αυτή δεν έχουμε κανένα πρόβλημα φυσικής αναγέννησης, αρκεί οι εκτάσεις να προστατευτούν από τη βόσκηση τουλάχιστον για πέντε χρόνια, να υπάρχουν δέντρα ηλικίας άνω των είκοσι ετών με ώριμα σπέρματα και οι καμένες επιφάνειες να μην έχουν ισχυρές κλίσεις (>50%). Στο μεγαλύτερο μέρος τα καμένα δάση χαλεπίου πεύκης αναμένεται να αποκατασταθούν φυσικά, τα μεν πεύκα με σπόρους, τα δε πλατύφυλλα είδη (φυλλοβόλα και αείφυλλα) με παραβλάστηση. Παρά τη φυσική αναγέννηση, η αναδάσωση είναι αναπόφευκτη, καθώς, εκτός από τις παραπάνω περιπτώσεις, προβλήματα αποκατάστασης υπάρχουν σε κάποια δασικά οικοσυστήματα, π.χ. της ελάτης, όπως συνέβη στην πυρκαγιά της Πάρνηθας το 2007, τα οποία δεν είναι προσαρμοσμένα στις πυρκαγιές, λόγω της ζώνης εξάπλωσής τους. Τα δασικά οικοσυστήματα της ελάτης, η οποία είναι σκιόφιλο είδος, παρουσιάζουν πρόβλημα στη φυσική αναγέννηση, διότι οι σπόροι της δεν φυτρώνουν σε απευθείας έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία. Σε περίπτωση πυρκαγιάς, επομένως, είναι απαραίτητη η αναδάσωση με υλικό που προέρχεται από σπόρους της ίδιας ή γειτονικής περιοχής. — Η Αθήνα θα υποφέρει από την υπερθέρμανση του πλανήτη; Είναι αλήθεια ότι είναι η πιο ζεστή μητρόπολη της Ευρώπης; Η κλιματική αλλαγή είναι γεγονός και η καταστροφή μεγάλων δασικών εκτάσεων από τις πυρκαγιές θα επηρεάσει την οικολογική ισορροπία της χώρας μας, κάνοντας σύντομα αισθητή την αλλαγή του κλίματος. Δημιουργείται, έτσι, με τις πυρκαγιές ένας φαύλος κύκλος, καθώς τα δάση είναι τεράστιες αποθηκευτικές δεξαμενές άνθρακα και, όταν καίγονται, μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας στην κλιματική αλλαγή. Από την πυρκαγιά του 2007 στην Πάρνηθα κάηκαν 25.000 στρέμματα δάσους και πολλά ζώα που ανήκαν σε προστατευόμενα είδη. Η καταστροφή αυτής της τόσο μεγάλης δασικής έκτασης κοντά στην Αθήνα σημαίνει θερμότερα καλοκαίρια, παρατεταμένους καύσωνες και πλημμύρες τον χειμώνα. Η Πάρνηθα είναι το «φυσικό κλιματιστικό» της Αθήνας, λόγω της γειτνίασης με την πρωτεύουσα. Η Αθήνα εξελίσσεται στην πιο ζεστή μητρόπολη της Ευρώπης και λόγω του ότι είναι η νοτιότερη μεγαλούπολη της ηπείρου αλλά και λόγω των μεγάλων καμένων εκτάσεων που θα επηρεάσουν την οικολογική της ισορροπία. — Οι μεικτές ζώνες, όπου συνυπάρχει άναρχα δάσος με αστικό ιστό, είναι πλέον πραγματικότητα. Τι μέτρα χρειάζεται να παρθούν προκειμένου να μη συμβαίνουν τραγωδίες όπως αυτή στην ανατολική Αττική; Διαρκείς περιπολίες στις δασικές περιοχές για έγκαιρη πυρανίχνευση. Πολύτιμοι αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια μπορεί να είναι οι εθελοντικές οργανώσεις αλλά και η σύγχρονη τεχνολογία (drones). Επίσης, δημιουργία προστατευτικής ζώνης κενής βλαστήσεως, πλάτους 50+ μέτρων, πέριξ οικισμών που συνορεύουν με δασικά οικοσυστήματα, και δημιουργία απλού σχεδίου εκκένωσης του πληθυσμού σε περίπτωση ανάγκης (δηλαδή συγκέντρωση σε συγκεκριμένους χώρους –πλατείες και παραλίες– ασφαλείς από το θερμικό κύμα της πυρκαγιάς). Θέσπιση τετραψήφιου αριθμού ή εφαρμογής κινητής τηλεφωνίας αποκλειστικά για κάθε δήμο και έγκαιρη κοινοποίησή του στους πολίτες για άμεση ενημέρωσή τους σε περίπτωση πυρκαγιάς, ενημέρωση ιδιοκτητών εξοχικών κατοικιών για τον καθαρισμό των ιδιοκτησιών τους από εύφλεκτη βλάστηση και δημιουργία σημείων υδροληψίας, και συστηματική καλλιέργεια του παρακείμενου δάσους. Τέλος, κίνητρα για τη διατήρηση του μωσαϊκού των αγροδασικών συστημάτων και των παραδοσιακών χρήσεων γης (ρητινοκαλλιέργειες, μελισσοκομία κ.λπ.). — Οι φωτιές στην Αττική αλλά και γενικά στη χώρα μας έχουν επιφέρει μια τεράστια περιβαλλοντική και οικονομική καταστροφή. Τι απαιτείται να γίνει από δω και πέρα; Πρώτα απ’ όλα, σύνταξη μελέτης για την αποτροπή διαβρωτικών και πλημμυρικών φαινομένων. Χρόνος εκπόνησης; Έως τέλη Σεπτεμβρίου 2021. Πρέπει, επίσης, να υλοτομηθούν τα καμένα δέντρα, να αξιοποιηθεί το ξύλο και να διευθετηθούν κατάλληλα τα υπολείμματα υλοτομίας, όπου αυτό είναι εφικτό, για λόγους αισθητικής αλλά και καλύτερης πυροπροστασίας των μελλοντικών συστάδων. Τα δέντρα που πρέπει να κοπούν άμεσα είναι προς τα ανάντη, σε βάθος όσο το ύψος των υψηλοτέρων δέντρων, και προς τα κατάντη, μια σειρά δέντρων. Ακόμα, πρέπει να υλοποιηθούν τα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα, μια δράση που θα πρέπει τουλάχιστον να περιλαμβάνει: α) δημιουργία κορμοδεμάτων σε περιοχές όπου η κλίση του εδάφους υπερβαίνει το 25%, β) κατασκευή κορμοφραγμάτων στα σημαντικότερα ρεύματα για τη συγκράτηση των φερτών υλικών, και γ) έλεγχο των κοιτών των μεγάλων ρεμάτων που διέρχονται από οικισμούς και λήψη των απαραίτητων μέτρων για πρόληψη δυσάρεστων καταστάσεων. Ο χρόνος υλοποίησης όλων αυτών πρέπει να είναι η περίοδος Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου 2021. Μια άλλη κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η σύνταξη μελέτης αποκατάστασης/αναδάσωσης των καμένων δασών, με χρόνο εκπόνησης έως τα τέλη Οκτωβρίου 2021. Η μελέτη αναδάσωσης θα έχει οριζόντια δομή και θα αφορά την καμένη έκταση στο σύνολό της. Θα εφαρμοστεί όμως μόνο στις εκτάσεις που χρήζουν αναδάσωσης (αποτυχία ή αδυναμία φυσικής αναγέννησης) καθώς και σε εκτάσεις στις οποίες για λόγους προστατευτικούς και αισθητικούς απαιτείται μια διαφορετική προσέγγιση (πέριξ οικισμών και λοιπών εκτάσεων με τουριστικό ή αναψυχικό ενδιαφέρον). Επιπλέον, καθώς η αναγέννηση της βλάστησης είναι ένα δυναμικό φαινόμενο που μπορεί να εμφανιστεί το δεύτερο και τρίτο έτος μετά την πυρκαγιά, η μελέτη θα είναι σπονδυλωτή και θα εκτελεστεί σε στάδια ή φάσεις που θα υλοποιούνται με χρονική αλληλουχία. Η επιλογή θα γίνεται με βάση την προτεραιότητα που θα τεθεί και θα σχετίζεται, πέραν της φυσικής αναγέννησης, με την ανάγκη προστασίας και αισθητικής αναβάθμισης, την ύπαρξη των αναγκαίων υδατικών πόρων για την εφαρμογή συντήρησης μετά τη φύτευση κ.ά. Χρόνος έναρξης της υλοποίησης της αναδάσωσης πρέπει να είναι η φυτευτική περίοδος Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 2021. Λόγω της τεράστιας έκτασης των καταστροφών, θα χρειαστούν κι άλλες φυτευτικές περίοδοι για να ολοκληρωθεί το έργο της αναδάσωσης. Επειδή έχουμε δύο φυτευτικές περιόδους κατ’ έτος, με πενήντα ημέρες η καθεμία, θα απαιτηθούν περίπου δύο χρόνια για την κάλυψη του συνόλου της προς αναδάσωση έκτασης, αν καλύπτει το 25% της καμένης έκτασης. Η έρευνα για την επιτυχή αναδάσωση έδειξε ότι τα σπουδαιότερα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει η δασική πράξη είναι αρχικά η επιλογή κατάλληλων φυτικών ειδών, δηλαδή αυτόχθονων ειδών, διότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης λόγω της μακρόχρονης διαδικασίας προσαρμογής τους. Επίσης, διατηρούνται ο οικολογικός χαρακτήρας και η οικολογική ισορροπία της περιοχής, δεν αλλοιώνεται η φυσιογνωμία της και διατηρείται η βιοποικιλότητα. Ακόμη, κρίνεται αναγκαίο να διασφαλιστεί η ποιότητα του φυτευτικού υλικού που θα χρειαστεί, καθώς πρέπει να παραχθεί από σπόρους της χώρας, τοπικής ή κοντινής προέλευσης. Συνεπώς, είναι σημαντικό από πού θα γίνει η προμήθεια αυτών των φυτωρίων, καθώς η εισαγωγή τους από το εξωτερικό είναι οικολογικά απαράδεκτη και θα έχει ως αποτέλεσμα την επιμόλυνση των γενετικών πόρων της χώρας. Είναι απαραίτητη η αναδημιουργία των δασικών φυτωρίων. Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη χρήση στις αναδασώσεις, αντί των πεύκων, άλλων πλατύφυλλων ειδών, δέντρων και θάμνων όπως βελανιδιές, κουτσουπιές, χαρουπιές, τα οποία δεν μεταδίδουν τη φωτιά σε μεγάλη απόσταση, όπως συμβαίνει με τα κουκουνάρια των πεύκων. Κι αυτά όμως καίγονται. Δεν φταίνε τα πεύκα για τις πυρκαγιές, φταίει ο τρόπος αντιμετώπισής τους. Η πρόληψη μόνο μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή. Δεν υπάρχουν είδη που δεν καίγονται και όσον αφορά τα πλατύφυλλα έχουν πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά και νερό για να επιβιώσουν. Τα πεύκα, και δη η χαλέπιος πεύκη, είναι ολιγαρκή, ανθεκτικά στην ξηρασία και συνυφασμένα με το ελληνικό μεσογειακό τοπίο. Θα πρέπει, επίσης, να δούμε και την κοινωνική διάσταση των αναδασώσεων και να εξεταστεί σοβαρά το μέτρο της συμμετοχής του τοπικού πληθυσμού σε όλο το φάσμα εργασιών που σχετίζονται με την αναδάσωση. Είναι ένα κοινωνικό μέτρο δημιουργίας εισοδήματος που θα ανακουφίσει όσους επλήγησαν άμεσα ή έμμεσα από τις πυρκαγιές. Επείγει όλες οι ενέργειες να γίνουν ταχύτατα, να προσδιοριστούν άμεσα οι ευαίσθητες στη διάβρωση περιοχές (κυρίως περιοχές με μεγάλες κλίσεις) και να γίνουν τα αντιδιαβρωτικά έργα (κυρίως κορμοδέματα και κορμοφράγματα) μέχρι τις αρχές του χειμώνα, επειδή ο προϋπολογισμός εκτέλεσης των απαιτούμενων έργων θα είναι μεγάλος. Επείγει, επίσης, να προσδιοριστούν οι οικολογικά ευαίσθητες περιοχές (περιοχές με δυσκολία φυσικής αναγέννησης, όπως αναφέρθηκε παραπάνω), ώστε να γίνουν εντός του πρώτου χειμώνα (μέχρι νωρίς την άνοιξη) οι αναδασώσεις σε αυτές. Ακόμα, άμεσος πρέπει να είναι και ο προσδιορισμός των εκτάσεων με προστατευτικό χαρακτήρα, οι οποίες θα έχουν προτεραιότητα σε έργα αποτροπής της διάβρωσης και των πλημμυρικών φαινομένων αλλά και σε έργα αναδάσωσης. Γιάννης Πανταζόπουλος Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO και στο lifo.gr View full είδηση

Έρευνα για την καταγραφή των πόρων που δαπανά η χώρα για την πρόληψη αλλά και την καταστολή δασικών πυρκαγιών, υλοποιεί το Μεσογειακό Ινστιτούτο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (MIIR) με το WWF Greece στο πλαίσιο του προγράμματος Active Citizens Fund των EEA Grants στην οποίο παρουσιάζονται συγκριτικά πρακτικές διαχείρισης των οικονομικών των πυρκαγιών 11 χωρών που φέρουν ομοιότητες με την Ελλάδα και αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα καθώς όπως επισημαίνεται, απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση της αποτελεσματικότητας των στρατηγικών αντιμετώπισης των πυρκαγιών είναι η διαφάνεια. Όπως αναφέρεται στην έρευνα, στην Ελλάδα, μπορεί μεν η νομοθεσία να προβλέπει τη δημοσίευση εγγράφων, πληροφοριών και δεδομένων σχετικά με τις δημόσιες πολιτικές, ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις το είδος της πληροφορίας που παρέχεται δεν επαρκεί για την κατανόηση της ενδεχόμενης κακής διαχείρισης των πόρων που δαπανώνται για την πρόληψη και καταστολή των δασικών πυρκαγιών. Αλλά και τα οικονομικά στοιχεία δεν είναι σε πολλές περιπτώσεις δημόσια διαθέσιμα και η απόκτηση τους είναι από δύσκολη ως και αδύνατη, όπως στην περίπτωση των δαπανών για τα εναέρια μέσα δασοπυρόσβεσης. Ο ρόλος της διαφάνειας στη δασοπυροπροστασία Οι καταστροφικές πυρκαγιές που ξέσπασαν στην ελληνική επικράτεια το καλοκαίρι του 2021 θα καταλογογραφηθούν στο τέλος του έτους στο αρχείο συμβάντων για τις δασικές πυρκαγιές που τηρεί το Πυροσβεστικό Σώμα με την υποχρέωση του ν. 4305/2014. Το «ήπιο» 2020 καταγράφηκαν 11.799 συμβάντα δασικών πυρκαγιών σε όλη την επικράτεια, αφήνοντας πίσω τους 167.000 στρέμματα καμένων δασών και δασικών εκτάσεων. Μόνο μέσα σε μία εβδομάδα του φετινού Αυγούστου κάηκαν περισσότερα από 1.200.000 στρέμματα σε όλη τη χώρα… «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια». Πόσο όμως το καταφέρνουμε αυτό στη χώρα μας σε σύγκριση με άλλες χώρες όσον αφορά το κόστος πρόληψης και καταστολής δασικών πυρκαγιών; Tο Mεσογειακό Ινστιτούτο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (MIIR) προσπαθεί να απαντήσει το παραπάνω ερώτημα ερευνώντας την καταγραφή των πόρων που δαπανά η χώρα για την πρόληψη αλλά και την καταστολή δασικών πυρκαγιών, και η οποία υλοποιείται με το WWF Ελλάς στο πλαίσιο του προγράμματος Active Citizens Fund των EEA Grants. Θα περίμενε κανείς ότι μετά από μεγάλες καταστροφές όπως το 2007 και το 2018 αλλά και τις φετινές, θα άλλαζε συνολικά ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόμαστε τις δασικές πυρκαγιές και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο δίνουμε σαφή εικόνα για τις αποφάσεις και τον τρόπο λήψης τους. Και τα οικονομικά στοιχεία παίζουν τεράστιο ρόλο σε αυτό. Η αποτελεσματική κατανομή και η διαθεσιμότητα των πόρων θα πρέπει επίσης να συμβαδίζει με το ολοένα αυξανόμενο πρόβλημα των δασικών πυρκαγιών, και ειδικά λόγω των προκλήσεων που προσθέτει η κλιματική αλλαγή. Καθώς οι κυβερνήσεις δεν έχουν απεριόριστους πόρους για τις δασικές πυρκαγιές θα πρέπει να εφαρμόσουν ένα σύστημα που θα πετύχει το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με το μικρότερο δυνατό κόστος. H ισορροπία μεταξύ κόστους και οφέλους αποδεικνύει την αποτελεσματικότητα των δράσεων της διοίκησης και δημιουργεί ένα αίσθημα στους πολίτες ότι τα χρήματα τους δεν πάνε σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Η υποχρέωση τήρησης αρχείου συμβάντων πυρκαγιών και των εκτάσεων τους από το Πυροσβεστικό Σώμα βάσει του ν.4305/2014 είναι μόνο ένα ελάχιστο προαπαιτούμενο για τη διαμόρφωση και τη χρηματοδότηση των πολιτικών που εστιάζουν στην πρόληψη και την καταστολή τους, καθώς γίνεται ορατό το εύρος και η περιοδικότητα του φαινομένου. Η απλή παρουσίαση αποτελεσμάτων περιστατικών και καμένων εκτάσεων από μόνη της δεν αρκεί για να μετρήσουμε την αποτελεσματικότητα ενός συστήματος. Παγκοσμίως, παρατηρείται μία ανησυχητική τάση αύξησης της έντασης των περιστατικών δασικών πυρκαγιών, οφειλόμενη στις υψηλές θερμοκρασίες που επιφέρει η κλιματική αλλαγή και στην περίσσεια της καύσιμης ύλης που προκύπτει, μεταξύ άλλων, από τις σύγχρονες αγροτικές πρακτικές και τις αλλαγές χρήσεων γης. Έτσι στις Ηνωμένες Πολιτείες το κόστος της δασοπυροπροστασίας (πρόληψη και καταστολή) τη δεκαετία του 1990 ήταν μικρότερο του 1 δισ. δολαρίων ετησίως, για να ανέλθει από το 2002 και εξής σε περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια. Η αύξηση του προϋπολογισμού, αν και επιβεβλημένη, δεν είναι από μόνη της επαρκής λύση για τον περιορισμό των καταστροφικών πυρκαγιών. Η πολιτεία της Καλιφόρνια στις ΗΠΑ βρίσκεται εδώ και χρόνια αντιμέτωπη με μερικές από τις πιο φονικές και περιβαλλοντικά επιζήμιες δασικές πυρκαγιές στον πλανήτη. Η πύρινη κόλαση που κατέστρεψε την πόλη Paradise το 2018, αφήνοντας πίσω της 85 θύματα, αλλά και η φωτιά που κατέκαψε περισσότερο από 1 εκατομμύριο εκτάρια γης το 2020, καθώς και η φετινή πυρκαγιά “Caldor”, αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα των επικίνδυνων και επιζήμιων δασικών πυρκαγιών που καλούνται οι αρχές να καταστείλουν. Οι αποφάσεις για την πυροπροστασία επηρεάζονται από την κεντρική πολιτική των ΗΠΑ, που ορίζει ότι οι δράσεις πρόληψης και καταστολής δασικών πυρκαγιών χρηματοδοτούνται από την Ομοσπονδιακή Δασική Υπηρεσία με βάση το μέσο οικονομικό κόστος της προηγούμενης δεκαετίας. Βάσει αυτού συντάσσεται ο προϋπολογισμός από το Τμήμα Εσωτερικών και το Γραφείο Δασικών Πυρκαγιών της Πολιτείας της Καλιφόρνια. Η κυβέρνηση της Καλιφόρνια εκδίδει ετήσια αναφορά με τα στατιστικά των δασικών πυρκαγιών χωρίς να περιλαμβάνει οικονομική ανάλυση, αφού στην πολιτεία δεν υπάρχει σχετικό νομικά δεσμευτικό πλαίσιο διαφάνειας και λογοδοσίας. Τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής γίνονται ορατά, αφού η πολιτεία μοιάζει ανήμπορη να αντιμετωπίσει προς το παρόν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Για την περίπτωση των ΗΠΑ υπάρχει και Ομοσπονδιακή νομοθεσία αποκλειστικά για τα θέματα χρηματοδότησης δασικών πυρκαγιών (Wildfire Disaster Funding Act). Θεσπίστηκε προκειμένου να μην απομυζώνται πόροι από άλλες πηγές εις βάρος άλλων δράσεων δασικής και περιβαλλοντικής προστασίας. Πολλά μοντέλα υπολογισμού του μελλοντικού κόστους πρόληψης και αντιμετώπισης δασικών πυρκαγιών, όπως και το ελληνικό, βασίζονται κατά κύριο λόγο στα ιστορικά δεδομένα των πυρκαγιών και του κόστους την τελευταία δεκαετία ή την τελευταία χρονιά και δεν συμβαδίζουν με μελλοντικά σενάρια σχετικά με την επίδραση της κλιματικής αλλαγής και της αλλαγής συμπεριφοράς των δασικών πυρκαγιών. Στην Ελλάδα σήμερα, το συνολικό κόστος καταστολής (από όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία και φορείς) για το 2020 υπολογίζεται στα 169.000.000 ευρώ, ενώ της πρόληψης μόνο στα 72.000.000 ευρώ, τα οποία κατά κύριο λόγο αφορούν το κόστος της εμπλοκής του Πυροσβεστικού Σώματος και των Ενόπλων Δυνάμεων. Το αυξημένο κόστος της καταστολής σε σχέση με την πρόληψη, αποτελεί ένα πρώτο προβληματικό σημείο της οικονομικής διαχείρισης της δασοπυροπροστασίας. Όπως έχουμε ξαναγράψει, στρεβλά κριτήρια χρηματοδότησης έχουν ως αποτέλεσμα να δίνονται μεγαλύτερες οικονομικές ενισχύσεις για τη δασοπυροπροστασία σε δήμους που δεν έχουν στην επικράτειά τους μεγάλες δασικές εκτάσεις, εις βάρος άλλων που αντιμετωπίζουν αυξημένη επικινδυνότητα για καταστροφικές πυρκαγιές. Απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση της αποτελεσματικότητας των υπαρχουσών στρατηγικών αντιμετώπισης των πυρκαγιών είναι η διαφάνεια. Έτσι επιχειρήσαμε να συγκρίνουμε πρακτικές διαχείρισης των οικονομικών των πυρκαγιών, χωρών που φέρουν ομοιότητες με την Ελλάδα και αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Οι τομείς σύγκρισης μεταξύ έντεκα κρατών (Αυστραλία, Βολιβία, Βουλγαρία, Πολιτεία της Καλιφόρνια/ΗΠΑ, Κύπρος, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ισπανία και Τουρκία) αφορούσαν σε πρακτικές που σχετίζονται με τη δημοσίευση εθνικών αναφορών που αφορούν την ανάλυση των οικονομικών της δασοπυροπροστασίας ως προς την πρόληψη και την καταστολή, αλλά και την κουλτούρα διαφάνειας και λογοδοσίας που υπάρχει στις υπό εξέταση χώρες. Η Ισπανία φαίνεται πως είναι η χώρα που συγκεντρώνει τις περισσότερες βέλτιστες πρακτικές στον τομέα, καθώς δημοσιεύει στον ιστότοπο του Υπουργείου Οικολογικής Μετάβασης την αναλυτική ετήσια αναφορά για τα οικονομικά των δασικών πυρκαγιών που περιλαμβάνει νομικές, επιχειρησιακές και οικονομικές παραμέτρους, ενώ είναι δημόσια και εύκολα προσβάσιμη στο κοινό. Περιλαμβάνει επίσης στατιστικές αναλύσεις και επικαιροποιημένες εκθέσεις τοπικών φορέων. Η αναφορά αυτή πληροί τα κριτήρια της έρευνας: 1. να εκδίδεται σε ετήσια βάση, 2. να είναι δημόσια και εύκολα προσβάσιμη στο κοινό και 3. να περιλαμβάνει συγκεκριμένα οικονομικά στοιχεία και αναλύσεις για τα οικονομικά της πρόληψης και καταστολής δασικών πυρκαγιών. Στη σωστή κατεύθυνση και η Τουρκία που -παρά το συνολικότερο έλλειμμα διαφάνειας- φαίνεται πως δημοσιεύει στοιχεία για εσωτερική, διοικητική χρήση των εμπλεκόμενων φορέων στη δασοπυροπροστασία καθώς δεσμεύεται για αυτό από την εσωτερική της νομοθεσία. Η γενική αυτή υποχρέωση περιλαμβάνει και απολογισμό για τον προϋπολογισμό και τον σχεδιασμό για την πρόληψη και καταστολή δασικών πυρκαγιών. Στην Ελλάδα, η νομοθεσία (ειδικά μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2013/37) ενθαρρύνει τη διαφάνεια προβλέποντας τη δημοσίευση εγγράφων, πληροφοριών και δεδομένων σχετικά με τις δημόσιες πολιτικές. Δεν διευκρινίζεται ωστόσο το είδος των πληροφοριών που είναι κάθε φορά κρίσιμες για έναν τομέα. Έτσι, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι φορείς συμμορφώνονται τυπικά με τις κείμενες διατάξεις, το είδος της πληροφορίας που παρέχεται δεν επαρκεί για την κατανόηση της ενδεχόμενης κακής διαχείρισης των πόρων που δαπανώνται για την πρόληψη και καταστολή των δασικών πυρκαγιών. Τα οικονομικά στοιχεία δεν είναι σε πολλές περιπτώσεις δημόσια διαθέσιμα και η απόκτηση τους είναι από δύσκολη ως και αδύνατη ακόμα και με συγκεκριμένα αιτήματα πληροφοριών. Την απουσία αυτών των δεδομένων διαπιστώνει άλλωστε και η Έκθεση Goldhammer (που ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι το 2018) όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Δεν έχει υπάρξει μια ολοκληρωμένη μελέτη -με βάση το υπάρχον σύστημα- που να καθορίζει το ελάχιστο, το ιδανικό και το μέγιστο επίπεδο προϋπολογισμού, που αξιοποιούμενος κατάλληλα θα μπορεί να επιτύχει ένα καθορισμένο επίπεδο αποτελέσματος (π.χ. ετήσια μέση καιγόμενη έκταση). Σε συνέχεια της ανωτέρω έλλειψης, οι διατιθέμενες πιστώσεις για τη διαχείριση των πυρκαγιών δασών και υπαίθρου ορίζονται ως προς το συνολικό ύψος και κατανέμονται χωρίς σαφή αντικειμενικά κριτήρια, με βάση υποκειμενικές προσεγγίσεις/αντιλήψεις πολιτικών στελεχών, συγκυρίες όπως πολιτικές πιέσεις για προσλήψεις με κοινωνικά κριτήρια, πίεση προερχόμενη από καταστροφές, συσχετισμοί δυνάμεων και επιρροής φορέων, οικονομική δυσπραγία του κράτους, κ.λπ.» Από τις χώρες του δείγματος προκύπτει ότι η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα με έλλειψη στοχευμένης πληροφόρησης του κοινού. Εθνική αναφορά σχετικά με τα οικονομικά της δασοπυροπροστασίας και δασοπυρόσβεσης δημοσιεύουν μόνο η Ισπανία και η Τουρκία, ενώ στατιστικά των πυρκαγιών και κάποια γενικά οικονομικά στοιχεία είναι διαθέσιμα για ορισμένες χώρες μέσω του Ευρωπαϊκού Πληροφοριακού συστήματος για τις δασικές πυρκαγιές (EFFIS). Μόνο η Τουρκία και σε περιορισμένο βαθμό η Γαλλία προχωρούν και σε περαιτέρω ανάλυση της σχέσης κόστους-οφέλους σχετικά με τον τρόπο που δαπανώνται οι διατιθέμενοι πόροι, ενώ η Βουλγαρία, η Ισπανία και η Κύπρος έχουν νομική υποχρέωση να το πράττουν, άρα προφανώς παραβαίνουν την ίδια τη νομοθεσία τους. Αν και για τις περισσότερες χώρες ο γλωσσικός περιορισμός δεν επιτρέπει την ανάλυση στοιχείων που είναι δημόσια διαθέσιμα, η περίπτωση της Κύπρου προσφέρεται για σύντομη ανασκόπηση: σε αυτό το μικρό ευρωπαϊκό κράτος σημειώθηκαν τη διετία 2018-2019 συνολικά 230 δασικές πυρκαγιές, ενώ τόσο πέρυσι όσο και φέτος μεγάλες φωτιές έχουν καταφέρει να πληγώσουν τους δασικούς πνεύμονες του νησιού. Η Κυπριακή κυβέρνηση λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την απειλή των πυρκαγιών και μέσω του Τμήματος Δασών του Υπουργείου Γεωργίας, Ανάπτυξης Υπαίθρου και Περιβάλλοντος χαράσσει τον στρατηγικό σχεδιασμό πρόληψης, που ρίχνει σημαντικό βάρος στις δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των κατοίκων της χώρας. Η σύνταξη ετήσιου προϋπολογισμού πρόληψης και καταστολής και η διαμόρφωση ετήσιας οικονομικής αναφοράς πραγματοποιείται βάσει αυτού του σχεδιασμού από το Τμήμα Δασών, αλλά και συγκεκριμένων λογιστικών οδηγιών από το Κυπριακό Λογιστήριο του Κράτους, χωρίς ωστόσο να περιλαμβάνει κάποια ανάλυση κόστους-οφέλους που να βοηθά στην εκτίμηση της αποτελεσματικότητας των πόρων, ενώ απουσιάζουν και νομικά δεσμευτικοί κανόνες διαφάνειας και λογοδοσίας. Παρόλα αυτά, τα κριτήρια που διαμορφώνουν την κατανομή των πόρων προκύπτουν μέσα από μία διαδικασία που συμπεριλαμβάνει την εθνική ηγεσία της χώρας, αφού απαιτείται η έγκριση του ετήσιου οικονομικού σχεδιασμού από το Υπουργικό Συμβούλιο και η ψήφιση από το Κυπριακό Κοινοβούλιο. Για τον σχεδιασμό του Τμήματος Δασών προετοιμάζεται κάθε χρόνο μία μελέτη σκοπιμότητας που περιλαμβάνει τους στόχους για τη διαχείριση των πυρκαγιών. Οι προκαθορισμένοι στόχοι μπορεί να μην καθιστούν εύκολη την προσαρμογή σε πιθανές έκτακτες καταστάσεις, ωστόσο η εκπόνηση της μελέτης σκοπιμότητας μοιάζει να συμβάλει στην ορθή διαχείριση της πρόληψης και της καταστολής, καθώς και την αποτελεσματική σύνδεση του σχεδιασμού με την πράξη στο πεδίο, που πολλές φορές είναι το κρίσιμο ζητούμενο. Από την έρευνα προκύπτει επίσης ότι τα υπό εξέταση κράτη έχουν διαφορετικές νομοθετικές προσεγγίσεις όσον αφορά την υποχρέωση σε διαφάνεια και λογοδοσία σχετικά με τα ζητήματα των δασικών πυρκαγιών. Γενικό συμπέρασμα είναι πως η (κακή) πρακτική προκύπτει από το νομοθετικό κενό. Για τις περισσότερες υπό εξέταση χώρες, το νομικό κενό για τη διαφάνεια και τη λογοδοσία αποτελεί τη βάση για τη μη εδραίωση καλών πρακτικών. Η σημασία της πρόληψης Η ανάγκη για καλές πρακτικές διαφάνειας και λογοδοσίας δεν υπογραμμίζεται μόνο για να ικανοποιηθεί το αίτημα των πολιτών να γνωρίζουν πού πηγαίνουν τα χρήματά τους -για να το πούμε με απλά λόγια. Η δημοσίευση στοιχείων που αφορούν κυρίως τις στρατηγικές πρόληψης και καταστολής και τη χρηματοδότηση των σχετιζόμενων ενεργειών είναι το πρώτο βήμα για να καταλάβουμε τι πηγαίνει προοδευτικά λάθος με τις πυρκαγιές. Το ΜΙΙR αναζήτησε πληροφορίες για τις μεθόδους πρόληψης και καταστολής σε χώρες που έχουν κοινά στοιχεία με την Ελλάδα, παρόμοιες περιβαλλοντικές συνθήκες ή αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς για άλλους λόγους. Χώρες όπως η Κροατία, το Ισραήλ, η Χιλή και η Νότιος Αφρική έρχονται ολοένα και περισσότερο αντιμέτωπες με καταστροφικές πυρκαγιές για τα οικοσυστήματά τους αλλά για και την ανθρώπινη διαβίωση και δραστηριότητα στις ζώνες μίξης δασών και οικισμών (Wildland Urban Interface). Στα δημόσια διαθέσιμα στοιχεία για τις χώρες αυτές γίνεται φανερή η έλλειψη επάρκειας δεδομένων για τη χάραξη αποτελεσματικότερων στρατηγικών πρόληψης (Ισραήλ), ο συνεπακόλουθος μικρός βαθμός ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των τοπικών κοινωνιών (Χιλή) και η ανάγκη για μελέτη και εδραίωση πρόσθετων πρακτικών πρόληψης, όπως η χρήση προδιαγεγραμμένου πυρός (Νότιος Αφρική). Γίνεται ευρέως αποδεκτό από το σύνολο των στοιχείων που μελετήσαμε για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, πως το στοίχημα είναι η ανάπτυξη δράσεων πρόληψης. Η καταστολή αποτελεί το τελευταίο χαρτί στη μάχη με τη φωτιά και μπορεί συχνά να γίνει το προκάλυμμα για την εξυπηρέτηση άλλων οικονομικών συμφερόντων (π.χ. δημόσιες συμβάσεις για εξοπλισμό). Οι αιτίες πρόκλησης πυρκαγιών (η διαθέσιμη καύσιμη ύλη, το κλίμα) έχουν καταγραφεί από όλες τις χώρες, μαζί με τους ανθρώπινους παράγοντες (την ακούσια, την εκούσια και την πρόκληση πυρκαγιάς λόγω αμέλειας) και οι λύσεις που έχουν διατυπωθεί συμπεριλαμβάνουν την ενδυνάμωση των τοπικών κοινωνιών με καλύτερη πληροφόρηση και ανάληψη δράσης, αλλά και ένα σύνολο ενεργειών από την Πολιτεία, όπως η δασική διαχείριση, η χρήση δορυφορικών συστημάτων και τεχνολογίας για έγκαιρη προειδοποίηση, η συστηματική παρουσία εκπαιδευμένου προσωπικού (εθελοντών και μη) σε δασικές περιοχές κ.α. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι: κατά πόσο αυτά ήδη εφαρμόζονται; Πόσα χρήματα θα εξοικονομούνταν εάν αυτά ήταν παγιωμένες πρακτικές που ενθαρρύνει η Πολιτεία; Δεν θα ήταν ορθότερο να επενδύσουμε στην πρόληψη δημιουργώντας παράλληλα και νέες οικονομικές δραστηριότητας παρά να δίνουμε το βάρος στην καταστολή και εν τέλει να πληρώνουμε τεράστια ποσά στην αποκατάσταση φυσικού περιβάλλοντος και περιουσιών; Η συχνότητα και η σφοδρότητα των πυρκαγιών πλέον, δεν δημιουργούν περιθώρια για περισυλλογή και ανασύνταξη, κάνοντας επιτακτική την ανάγκη να μπορούμε όλοι να έχουμε πρόσβαση σε μία αναλυτική εθνική αναφορά για τα οικονομικά των δασικών πυρκαγιών. H συνολική οικονομοτεχνική ανάλυση των αναγκών πρόληψης και καταστολής, η τεκμηρίωση τους και η αιτιολόγηση τους σε βάθος χρόνου είναι ο μόνος δρόμος για την ορθολογική κατανομή των πόρων και βασικός πυλώνας για την βελτίωση τους συστήματος δασοπυροπροστασίας. Το έργο με τίτλο «Ενίσχυση της διαφάνειας και λογοδοσίας στη χρηματοδότηση της πρόληψης και της καταστολής των δασικών πυρκαγιών με τη συμβολή της κοινωνίας των πολιτών» υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης το WWF Ελλάς και εταίρο το Μεσογειακό Ινστιτούτο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (MIIR). To Μεσογειακό Ινστιτούτο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (MIIR) To Μεσογειακό Ινστιτούτο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (MIIR) ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 2019 με στόχο να ενισχύσει τη δημοσιογραφική έρευνα που έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο της εξουσίας και την προάσπιση του κοινωνικού συμφέροντος. Η ομάδα του φιλοδοξεί μέσα σε ένα περιβάλλον κρίσης και απαξίωσης της δημοσιογραφίας, να συμβάλλει στη δημιουργία ενός οικοσυστήματος ερευνητών στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Στον πυρήνα της φιλοσοφίας του βρίσκονται οι αρχές της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας, η διαφάνεια, η συνεργασία και η αλληλεπίδραση, η διαρκής εκπαίδευση δημοσιογράφων και κοινού. Το δημοσιογραφικό περιεχόμενο του MIIR παρέχεται δωρεάν στους αναγνώστες, ενώ ο οργανισμός δεν δέχεται οποιουδήποτε είδους διαφήμιση και δημοσιεύει τις πηγές των οικονομικών του πόρων. View full είδηση