Αναζήτηση στην κοινότητα

Μια κολοσσιαία ποσότητα καθαρής ενέργειας, εκείνη από τους θαλάσσιους κυματισμούς, μένει παντελώς ανεκμετάλλευτη. Είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το σύνολο της καθαρής ενέργειας που έχει καταστεί δυνατό να παράγεται σήμερα. Συγκεκριμένα, αν αυτή τη στιγμή, από ανανεώσιμες πηγές, παράγονται 7.310 τεραβατώρες τον χρόνο, το 26% της συνολικής παραγόμενης ενέργειας, τα κύματα θα μπορούσαν να δώσουν σε ολόκληρο τον πλανήτη 29.500 τεραβατώρες (Παγκόσμιο Συμβούλιο για την Ενέργεια)· το 14% αναλογεί στην Ευρώπη, 2.800 τεραβατώρες/έτος στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη και 1.300 στη Μεσόγειο. Τα θεμέλια ενός σχεδίου για τη δυνατότητα εκμετάλλευσης του άφθονου καθαρού αυτού ενεργειακού πόρου έχει θέσει ομάδα Ελλήνων επιστημόνων από πανεπιστημιακά ιδρύματα εντός κι εκτός της χώρας: Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Delft (Ολλανδία). Η επιστημονική ομάδα διενεργεί έρευνες προς δύο κατευθύνσεις. Τον καθορισμό στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο των περιοχών κοντά στις ακτές και σε σχετικά μικρά βάθη όπου θα μπορούσαν να αναπτυχθούν συστήματα εκμετάλλευσης της κυματικής ενέργειας, και τον σχεδιασμό της «μηχανής» μετατροπής της κυματικής ενέργειας σε μηχανική. «Σχεδιάζουμε μια διάταξη σημειακών μετατροπέων μπροστά από κατακόρυφο μέτωπο, ώστε η ανάκλαση των κυματισμών να δημιουργεί μεγαλύτερα ύψη, ενώ ερευνούμε τη βέλτιστη θέση τους, αλλά και τη γεωμετρία των μετατροπέων, τα σχήματα και τις διατάξεις τους ώστε να έχουν τη μεγαλύτερη απόδοση», εξηγεί στην «Κ» ο Ιωάννης Χατζηγεωργίου, αντιπρύτανης Ερευνας και Διά Βίου Εκπαίδευσης του ΕΜΠ και καθηγητής στη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών. «Με βάση εξελιγμένα αριθμητικά μοντέλα έχουμε υπολογίσει τη διαθέσιμη ενέργεια από τους κυματισμούς, ανά μέτρο ύψους κορυφής κύματος, στις 208 μεγαβατώρες (MWh) ανά έτος, για βάθη νερού έως 100 μέτρα και απόσταση από την ακτή έως 2 χιλιόμετρα. Οι αντίστοιχες τιμές για 6 ή 10 χιλιόμετρα από την ακτή είναι 952 και 4.638 MWh». Σημειωτέον ότι η συνολική εγκατεστημένη ισχύς στη χώρα ανέρχεται σε 21.400 MWh, ενώ η συνολική κατανάλωση σε 6.300 MWh. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο κ. Χατζηγεωργίου, «πριν αρχίσουμε να συζητούμε για παραγωγή και εκμετάλλευση των ανεξερεύνητων έως τώρα κυματικών πόρων θα πρέπει να γίνουν μερικά πολύ σημαντικά βήματα, όπως η ολοκλήρωση του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού της χώρας. Ακολουθούν η στήριξη και η χρηματοδότηση ανάλογων πρωτοβουλιών». Πάντως, μέχρι στιγμής, «οι τεχνολογικές λύσεις, όσον αφορά τη μετατροπή της κυματικής ενέργειας σε μηχανική, είναι ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο, λόγω του εξαιρετικά διαβρωτικού περιβάλλοντος, της τυχαίας φύσης των κυματισμών και των μεγεθών των φορτίων που ασκούνται. Απουσιάζει μια ομοιογενής τεχνολογία. Εχουν προταθεί διάφορες ιδέες, όπως ταλαντευόμενα πτερύγια, σημειακοί απορροφητές, εξασθενητές κ.ά., ωστόσο το κόστος τους είναι μεγάλο και δεν έχει επιτευχθεί ακόμη μία οικονομικά βιώσιμη λύση. Εως τώρα, μόνο ένας μικρός αριθμός πρωτότυπων μετατροπέων κυματικής ενέργειας έχει τεθεί σε λειτουργία, με παραγωγή που δεν υπερβαίνει τα 0,5 γιγαβάτ (GW) για εμπορική χρήση, ενώ υπό κατασκευήν βρίσκονται συστήματα συνολικής παραγωγής 1,7 GW, εκ των οποίων το 99% αφορά την εκμετάλλευση παλιρροϊκών κυμάτων. Εντούτοις, υπάρχει σε διεθνές επίπεδο μεγάλη κινητικότητα στον συγκεκριμένο τομέα». Οπως σημειώνει ο κ. Χατζηγεωργίου, «αρκετά υποσχόμενη είναι η αρχή της ταλαντευόμενης στήλης ύδατος, η οποία βασίζεται στην άνω-κάτω κίνηση της ελεύθερης επιφάνειας της θάλασσας μέσα σε έναν κλειστό θάλαμο, η οποία ακολούθως προκαλεί συμπίεση του αέρα με αποτέλεσμα τη δυνατότητα περιστροφής μιας φτερωτής». Αιολικό πάρκο στην Ολλανδία, με τους πυλώνες των ανεμογεννητριών εγκατεστημένους στον πυθμένα της θάλασσας. Φωτ. SHUTTERSTOCK Η λύση των θαλάσσιων αιολικών πάρκων Η γαλάζια ενέργεια, που παράγεται όχι μόνο από τα κύματα, αλλά και από τον άνεμο, «μπορεί να γίνει μοχλός προόδου, να συνεισφέρει στη βιώσιμη ανάπτυξη και στη δημιουργία πολλών νέων θέσεων εργασίας. Βέβαια, ναυαρχίδα της είναι η ενέργεια που παρέχεται στη θάλασσα από τον άνεμο, μολονότι οι προσπάθειες για την εκμετάλλευση του ανέμου στη θάλασσα έπονται κατά πολύ εκείνων των κυμάτων. Η τεχνολογία για την αξιοποίηση του θαλάσσιου αιολικού δυναμικού είναι όχι μόνο ώριμη, αλλά και εμπορικά εκμεταλλεύσιμη. Θαλάσσια αιολικά πάρκα με τους πυλώνες των ανεμογεννητριών εγκατεστημένους στον πυθμένα της θάλασσας υπάρχουν σε όλη τη Βόρεια Ευρώπη. Για παράδειγμα, αιολικό πάρκο με 175 ανεμογεννήτριες που είναι εγκατεστημένες στα 20 χλμ. ανατολικά του Κεντ του Ηνωμένου Βασιλείου, σε βάθος έως 25 μέτρων, ηλεκτροδοτεί 500.000 βρετανικά νοικοκυριά», περιγράφει ο κ. Χατζηγεωργίου. «Το επόμενο βήμα που γίνεται είναι η δημιουργία πλωτών αιολικών πάρκων. Οι ανεμογεννήτριες αγκυρώνονται στον πυθμένα σε μεγαλύτερα βάθη νερού όπου το αιολικό δυναμικό είναι μεγαλύτερο και καθαρότερο και σε απόσταση από τις ακτές ώστε να αποφεύγεται η οπτική όχληση. Στη Σκωτία ένα αιολικό πάρκο πλωτών ανεμογεννητριών ήδη λειτουργεί σε απόσταση 25 χλμ. από την ακτή, ενώ έχει κατασκευαστεί και είναι έτοιμο να λειτουργήσει ένα ακόμη. Την οικονομική βιωσιμότητα του πάρκου εξασφαλίζουν οι πολύ μεγάλης ισχύος ανεμογεννήτριες· η απόδοση της κάθε μιας αγγίζει τα 10 μεγαβάτ». Στην Ελλάδα, παρατηρεί ο κ. Χατζηγεωργίου, «δεν υπάρχει ούτε μία ανεμογεννήτρια στη θάλασσα, εγκατεστημένη ή πλωτή, για διάφορους λόγους. Βασική παράμετρος είναι η ανάγκη ολοκλήρωσης του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, όμως προβλήματα δημιουργεί και η ανομοιομορφία των πυθμένων της Μεσογείου, με τα μεγάλα απότομα βάθη. Στη Βόρεια Θάλασσα σε βάθη έως 40 μέτρα, ο πυθμένας είναι σχεδόν επίπεδος σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τις ακτές. Πάντως, τεχνολογικές λύσεις υπάρχουν, από εκεί και έπειτα είναι θέμα πολιτικής απόφασης. Σε κάθε περίπτωση, περισσότερο από ποτέ κρίσιμη για τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι η γαλάζια ανάπτυξη, η εκμετάλλευση των θαλάσσιων ενεργειακών πόρων, που αποτελεί και ευρωπαϊκή στρατηγική», σημειώνει ο κ. Χατζηγεωργίου. View full είδηση

Αλιευτικές πατέντες, σαν τα πλαστικά «βαρελάκια» χταποδιού και τα «σχοινάκια γρι-γρι», δεμένα με τσιμεντόλιθους αντί για άγκυρες, ρυπαίνουν σε σημαντικό βαθμό τις ελληνικές θάλασσες, όπως προέκυψε από πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν αλιείς τράτας από 4 λιμάνια της χώρας. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Fishing For Litter» (Ψαρεύοντας απορρίμματα) του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α.Κ. Λασκαρίδη, το πρώτο τρίμηνο του 2020 «ψαρεύτηκαν» 6,5 τόνοι απορρίμματα από 9 αλιείς τράτας στα λιμάνια της Μηχανιώνας, της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης και του Βόλου, όπου συγκεντρώνεται περίπου το 43% των νηολογίων τράτας στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα που υλοποιείται από την iSea, Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Προστασία των Υδάτινων Οικοσυστημάτων, οι επαγγελματίες αλιείς καλούνται να συλλέξουν θαλάσσια απορρίμματα που συσσωρεύονται στα δίχτυα τους ως μέρος της συνήθους αλιευτικής τους δραστηριότητας και να τα καταγράψουν σε ειδική φόρμα. Τα απορρίμματα αποθηκεύονται επί του σκάφους σε μεγάλους σάκους που προσφέρονται από το πρόγραμμα, έτσι ώστε να μπορούν να οδηγηθούν στην ακτή και να απορριφθούν σε κάδους. «Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2018 στο Σαρωνικό, το 2019 υλοποιήθηκε στα λιμάνια της Μηχανιώνας και της Καβάλας ενώ από το 2020, επεκτάθηκε σε Αλεξανδρούπολη και Βόλο. Φέτος, ανασύρθηκαν 6,5 τόνοι απορρίμματα, εκ των οποίων το 62% αποτελείται από πλαστικά μίας χρήσης- μεταξύ αυτών σακούλες, μπουκάλια, συσκευασίες τροφίμων αλλά και αλιευτικά εργαλεία», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Χριστίνα Κονταξή, υπεύθυνη του προγράμματος από το Ίδρυμα Α.Κ. Λασκαρίδη. Αλιευτικά εργαλεία και «πατέντες» Μετά τις πλαστικές σακούλες, το δεύτερο κατά σειρά σε πλήθος απόρριμμα και περίπου 1 τόνο σε βάρος, ήταν τα «σχοινάκια γρι-γρι», κατά τους αλιείς, ή αλλιώς «νήματα» ή «σπάγκος συσκευασίας», κατά τους προμηθευτές. Πρόκειται για νάιλον σπάγκο από πολυπροπυλένιο και άλλα παράγωγα για την εξυπηρέτηση πόντισης και ανάσυρσης των «ρομπότ» (φώτων). «Το υλικό αυτό», αναφέρει η κ. Κονταξή, «δεν είναι νόμιμο για αυτού του είδους την αλιεία, καθώς για την πόντιση των «ρομπότ», προβλέπεται σχοινί με αλυσίδα συνδεδεμένο με άγκυρα». «Όμως», συνεχίζει, «επειδή είναι διαθέσιμο σε πολύ χαμηλή τιμή, χρησιμοποιείται κατά κόρον και είναι μιας χρήσης αντικαθιστώντας την αλυσίδα, ενώ ένας ή δύο τσιμεντόλιθοι αντικαθιστούν την άγκυρα και μετά την ψαριά, το σχοινάκι μαζί με τον τσιμεντόλιθο απελευθερώνονται στη θάλασσα». Σύμφωνα με την ίδια, πρόκειται για ένα πολύ συχνό απόρριμμα ιδιαίτερα στο Θρακικό πέλαγος γύρω από το νησί της Θάσου που η αλιεία γρι-γρι είναι εξαιρετικά έντονη. Αλλη διαδεδομένη πατέντα είναι τα «βαρελάκια» χταποδιού, δηλαδή άκαμπτοι πλαστικοί κυλινδροειδείς θάλαμοι, με βάρος στο εσωτερικό τους για να είναι δυνατή η πόντιση. «Η αντικατάσταση των πήλινων δοχείων από πλαστικά, τα έχει καταστήσει ανθεκτικά και ευτελή ως προς το κόστος, με αποτέλεσμα οι αλιείς να τα ποντίζουν χωρίς να βεβαιώνουν την ανάσυρσή τους, συμβάλλοντας έτσι στην πλαστική ρύπανση. Μάλιστα, στις καταγραφές του προγράμματός μας, ανασύρονται μαζί με όλο το σχοινί που τα συνδέει και είναι το τέταρτο κατά σειρά σε πλήθος απόρριμμα σε ποσοστό 14% του συνόλου», λέει η κ. Κονταξή. Στα υπόλοιπα αλιευτικά απορρίμματα που περισυλλέγησαν συγκαταλέγονται οι πετονιές και τμήματα διχτυών καθώς και σακούλες, μπουκάλια, κουτάκια αναψυκτικών και συσκευασίες φαγητού. «Ωστόσο, τα αλιευτικά εργαλεία που συλλέξαμε και είναι κατασκευασμένα από πλαστικό, αποτελούν το 40,5% του συνόλου των απορριμμάτων και επειδή η χώρα μας οφείλει να εναρμονιστεί με την Οδηγία 2019/904/ΕΕ σχετικά με τη μείωση των επιπτώσεων ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον, οφείλουμε να προχωρήσουμε σε διάφορες ενέργειες» διευκρινίζει η κ. Κονταξή. «Απαιτείται άμεσα αντιμετώπιση του θέματος με τις ιχθυοπαγίδες και καταγραφή της πραγματικής κατάστασης. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η συμπερίληψη των αλιευτικών πρακτικών με πλαστικά, όπως τα "σχοινάκια γρι- γρι" με αναφορά τους στα αλιευτικά εργαλεία που περιλαμβάνονται στην Οδηγία, η εξέταση από το αρμόδιο Υπουργείο αντικατάστασης του αντικειμένου αυτού με άλλο υλικό, η επικοινωνία και ο συνεχής έλεγχος των αρμόδιων τοπικών αρχών και επιβολή κυρώσεων στη χρήση τους. Παράλληλα, η θέσπιση νομοθετικού πλαισίου για τη συγκεκριμένη αλιεία με εξοπλισμό που αλλάζει τη διαδικασία πόντισης και ανάσυρσης των "ρομπότ" προκειμένου να μην παραμένουν πλαστικά απορρίμματα στον πυθμένα», εξηγεί η κ. Κονταξή. «Ομως, η νέα οδηγία αφορά τα πλαστικά μιας χρήσης και τα αλιευτικά εργαλεία αλλά εμείς έχουμε και "πατέντες" όπως τα βαρελάκια του χταποδιού που στον πάτο έχουν τσιμέντο για να κατεβαίνουν στον πυθμένα. Ποιος θα τα διαχωρίσει αυτά;» καταλήγει, προσθέτοντας ότι «εκτός από τα αλιευτικά δίχτυα και άλλα πλαστικά που διαφεύγουν στο θαλάσσιο περιβάλλον και είναι αλιευτικά εργαλεία πρέπει να ληφθούν υπόψη στο θεσμικό πλαίσιο για την εναρμόνιση της χώρας μας με την ευρωπαϊκή Οδηγία». *Η φωτογραφία με «βαρελάκια» χταποδιού παραχωρήθηκε στο ΑΜΠΕ από το Ίδρυμα Α.Κ. Λασκαρίδη View full είδηση

Το αρχαιότερο άθικτο ναυάγιο του κόσμου πιστεύουν ότι βρήκαν οι αρχαιολόγοι στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας, όπου φαίνεται ότι παρέμεινε... ανενόχλητο για περισσότερα από 2.400 χρόνια. Το κουφάρι του πλοίου, που έχει μήκος 23 μέτρα και εκτιμάται ότι είναι αρχαιοελληνικό, εντοπίστηκε ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας με το κατάρτι, τα πηδάλια και τα κουπιά του όλα στη θέση τους καθώς, σύμφωνα με τους ερευνητές, διατηρήθηκαν λόγω της έλλειψης οξυγόνου σ' αυτό το βάθος. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της αρχαιολογικής ομάδας, καθηγητή Τζον Άνταμς, «δεν πίστευα ποτέ ότι ήταν εφικτό ένα πλοίο από τον αρχαίο κόσμο να “επιβιώσει” στα 2 χλμ. κάτω από το νερό. Αυτό θα αλλάξει την αντίληψή μας για την κατασκευή των πλοίων και τη ναυσιπλοΐα στην αρχαιότητα». Πηγή: Guardian Ο επικεφαλής της αρχαιολογικής ομάδας, δήλωσε επίσης ότι η ανακάλυψη θα δείξει πόσο μακριά μπορούσαν να φτάσουν οι Έλληνες έμποροι στην αρχαιότητα. Όσο για την αιτία της βύθισής του, αυτή πιθανολογείται ότι ήταν μία καταιγίδα, με το πλήρωμα πιθανότατα να μην πρόλαβε να βγάλει έγκαιρα τα νερά και να σώσει το πλοίο. Το πλοίο εκτιμάται ότι ήταν εμπορικού τύπου, όπως αυτά που οι ερευνητές είχαν δει μόνο ως εικόνα πάνω σε αρχαιοελληνικά αγγεία με τον Οδυσσέα και τις Σειρήνες που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Το έργο αυτό, το οποίο χρονολογείται από περίπου την ίδια περίοδο, απεικονίζει ένα παρόμοιο πλοίο που φέρει τον Οδυσσέα μακριά από τις σειρήνες, με τον ομηρικό ήρωα προσδεδεμένο στο ιστό να αντιστέκεται στα τραγούδια τους. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Guardian, η ερευνητική ομάδα είπε ότι σκοπεύει να αφήσει το σκάφος εκεί όπου βρέθηκε, όμως πρόσθεσε πως ένα μικρό κομμάτι του χρονολογήθηκε με άνθρακα από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον και πως τα αποτελέσματα «επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για το παλαιότερο ναυάγιο που είναι γνωστό στην ανθρωπότητα». Η ομάδα πρόσθεσε πως τα δεδομένα θα δημοσιοποιηθούν στο συνέδριο του MAP Μαύρης Θάλασσας αργότερα αυτή την εβδομάδα στο Λονδίνο. View full είδηση

Τον μεγαλύτερο κίνδυνο να βρεθούν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας μέσα στα επόμενα 80 χρόνια αντιμετωπίζουν δύο από τις ιστορικότερες πόλεις της Ιταλίας αλλά κι ολόκληρης της Ευρώπης. Βενετία και Νάπολη βρίσκονται εντός της «διακεκαυμένης ζώνης» σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις για μεγάλη άνοδο της στάθμης της θάλασσας εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Μαζί με τις δύο παραπάνω πόλεις, στο χείλος της «βύθισης» βρίσκονται αρκετές ακόμη ιστορικές ιταλικές πόλεις, όπως η Ραβέννα, η αρχαία Πίζα, το Τσίνκουε Τέρρε (που συγκαταλέγεται μεταξύ των Μνημείων Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco) αλλά κι η περιοχή του Δέλτα του ποταμού Πάδου στις ακτές της Αδριατικής. Η έρευνα που έφερε στην επιφάνεια τα παραπάνω εξαιρετικά ανησυχητικά στοιχεία διεξήχθη επί σειρά ετών από επιστήμονες του πανεπιστημίου του Κιέλου στη Γερμανία, ενώ έπονται αντίστοιχες μελέτες για το αν και το κατά πόσο θα επηρεαστούν παραθαλάσσιες πόλεις της Μεσογείου και σε άλλες χώρες από το φαινόμενο που αναμένεται να γιγαντωθεί τα επόμενα χρόνια. Μάλιστα, σε έναν (λανθασμένο) χάρτη που δημοσίευσε η βρετανική DailyMail, μεταξύ των επαπειλούμενων ιστορικών πόλεων βρίσκεται κι η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου (που στον παρακάτω χάρτη έχει τοποθετηθεί στην Κύπρο), η πόλη του Ντουμπρόβνικ στην Κροατία, το νησί της Δήλου στις Κυκλάδες, η αρχαία Καρχηδόνα στην σημερινή Τυνησία, η Λευκή Πόλη στα περίχωρα του Τελ Αβίβ Ισραήλ, η αρχαία πόλη της Κέρκυρας (που βρίσκεται στην χερσόνησο Κανόνι λίγα χιλιόμετρα έξω από την σύγχρονη πόλη της Κέρκυρας) κι η πόλη της Πάφου στην Κύπρο (όπου στον παρακάτω χάρτη είναι τοποθετημένη στην Ρόδο) Πληροφορίες: dailymail.co.uk View full είδηση

Ένα νέο σύστημα για την παρακολούθηση της κατάστασης του περιβάλλοντος στις ελληνικές θάλασσες άρχισαν να αναπτύσσουν το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), το Τμήμα Επιστημών της Θάλασσας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου (Ομάδα Θαλάσσιας Τηλεπισκόπησης) και η ελληνική εταιρεία Geospatial Enabling Technologies (GET). Το σύστημα αναπτύσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος MARRE, που υλοποιείται μέσω της Δράσης «Ερευνώ-Δημιουργώ-Καινοτομώ» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και εθνικούς πόρους μέσω του προγράμματος Ε.Π. Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα & Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ, ΕΣΠΑ 2014-2020). Η εναρκτήρια επιστημονική συνάντηση του έργου έγινε σήμερα στις εγκαταστάσεις του ΕΛΚΕΘΕ στην Ανάβυσσο, όπως μεταδίδει το ΑΜΠΕ. Οι τρεις συνεργαζόμενοι φορείς έχουν ως στόχο τη δημιουργία ενός γεωπληροφοριακού συστήματος ανοικτού κώδικα, με σκοπό την παρακολούθηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Το σύστημα θα κάνει χρήση δορυφορικών τηλεπισκοπικών δεδομένων, σε συνδυασμό με δεδομένα πεδίου, τόσο ιστορικά και όσο και σε πραγματικό χρόνο. Η δημιουργία ενός τέτοιου συστήματος για την Ελλάδα απορρέει από την ανάγκη υποστήριξης των εθνικών πολιτικών σε τομείς μεγάλου ενδιαφέροντος, όπως είναι η περιβαλλοντική κατάσταση της παράκτιας ζώνης και του ευρύτερου θαλάσσιου χώρου. Όσον αφορά την κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ των τριών εταίρων του MARRE, η GET θα αναπτύξει μια καινοτόμα χαρτοκεντρική πλατφόρμα διαχείρισης και διάχυσης των πληροφοριών, το ΕΛΚΕΘΕ (το οποίο είναι ο μεγαλύτερος φορέας θαλάσσιας έρευνας και πάροχος σχετικών δεδομένων στην Ελλάδα) θα παρέχει τα θαλάσσια δεδομένα που θα χρησιμοποιηθούν σε συνδυασμό με τα δορυφορικά δεδομένα, ενώ το Πανεπιστήμιο Αιγαίου θα αναπτύξει τους αλγορίθμους που θα χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία των νέων δορυφορικών προϊόντων (π.χ. χαρτών θαλάσσιας βλάστησης και αλιευτικού δυναμικού). Με αυτό τον τρόπο, θα υπάρξει σύνδεση των δεδομένων του θαλάσσιου πεδίου με τα τηλεπισκοπικά δεδομένα πολλαπλής κλίμακας, από αεροφωτογραφίες χωρικής ανάλυσης μερικών εκατοστών μέχρι δορυφορικά τηλεπισκοπικά δεδομένα χωρικής ανάλυσης δεκάδων μέτρων. Έτσι, θα καταστεί εφικτός ο συνδυασμός των πληροφοριών που εξάγονται από διαφορετικού τύπου δεδομένα, σε ένα ενιαίο πληροφοριακό σύστημα παρακολούθησης της ποιότητας του παράκτιου και θαλάσσιου περιβάλλοντος. View full είδηση

Μια θάλασσα από σκουπίδια.... Αυτό κατέγραψε ο φακός του φωτογράφου Στέλιου Μίσινα, που βούτηξε στον βυθό των ελληνικών θαλασσών, με τις εικόνες να ταξιδεύουν σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω του πρακτορείου Reuters. Οι φωτογραφίες αποκαλύπτουν τα «ένοχα μυστικά» που κρύβει ο βυθός στη Σαλαμίνα, αλλά και σε Σίφνο και Θάσο, δύο νησιά που κάθε καλοκαίρι αποτελούν πόλο έλξης τουριστών από όλο τον κόσμο. Πλαστικά και γυάλινα μπουκάλια, δοχεία, τενεκέδες, κουτάκια μπύρας, λάστιχα αυτοκινήτων, καρέκλες, άγκυρες και άλλα μεταλλικά αντικείμενα, ακόμη και ηλεκτρικές συσκευές, όπως φούρνοι μικροκυμάτων, βρίσκονται στον πυθμένα των ελληνικών θαλασσών, απόδειξη της έλλειψης σεβασμού προς το περιβάλλον. Ανάμεσα στα λογής λογής σκουπίδια που έχουν καταλήξει στο βυθό, ζουν ψάρια, χταπόδια, μέδουσες και άλλα θαλάσσια είδη. https://cdn.cnngreece.gr/media/com_news/galleries/2018/09/20/10184/photos/full/2018-09-17T142316Z_337432619_RC1E5DD3CF80_RTRMADP_3_GREECE-ENVIRONMENT.JPG View full είδηση

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Σκριπς κατέγραψαν την υψηλότερη θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας εδώ και περισσότερο από εκατό χρόνια, κοντά σε μια προβλήτα στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια των ΗΠΑ.Το Ινστιτούτο, το οποίο συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο, συλλέγει δεδομένα σχετικά με τις θερμοκρασίες της θάλασσας στη συγκεκριμένη αποβάθρα από το 1916. Το επίπεδο του 2018 ξεπέρασε το ρεκόρ του 1931 κατά 0,2 βαθμούς και άγγιξε τους 25,89 βαθμούς Κελσίου. Σύμφωνα με δελτίο Τύπου των ερευνητών, «η περιοχή των ωκεανών στη Νότια Καλιφόρνια παρουσιάζει ανώμαλες θερμοκρασίες εδώ και εβδομάδες, και τα άλλα δίκτυα παρατήρησης που βρίσκονται μακρύτερα από την ακτή έχουν αναφέρει επίσης θερμοκρασίες ρεκόρ ή σχεδόν ρεκόρ». Η συνεχιζόμενη άνοδος της θερμοκρασίας έχει σοβαρές επιπτώσεις στη θαλάσσια ζωή και στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να συμβάλει στη δημιουργία μιας τοξικής άλγης, όπως αυτή που εξαπλώθηκε κατά μήκος των ακτών του βόρειου Ειρηνικού το 2014, αλλάζοντας μόνιμα την βιοποικιλότητα της περιοχής. Το περιστατικό του 2014 είχε καταστροφικές συνέπειες για τους θαλάσσιους λέοντες και άλλα θαλάσσια θηλαστικά, την αλιεία, και ώθησε τις μέδουσες και τα σαλάχια προς την ακτή, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις στις τροφικές αλυσίδες. Το 2015, το Ελ Νίνιο άλλαξε σημαντικά τα επίπεδα της θερμοκρασίας του νερού στις ακτές της Καλιφόρνια. Μετά από τέτοια περιβαλλοντικά φαινόμενα, οι θερμοκρασίες του θαλασσινού νερού αναμένεται να επανέρχονται στους ιστορικούς μέσους όρους τους. Αυτή τη φορά, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το φαινόμενο αυτό και οι τελευταίες θερμοκρασίες ρεκόρ αποτελούν σημάδια των αυξανόμενων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. View full είδηση

Μπορεί ο σχεδιασμός των δραστηριοτήτων μας στη θάλασσα να είναι ανεξάρτητος από αυτόν της παράκτιας ζώνης; Στο ερώτημα αυτό επικεντρώθηκε τις προηγούμενες ημέρες η συζήτηση στη Βουλή, με αφορμή σχέδιο νόμου για την ενσωμάτωση κοινοτικής οδηγίας για τη θαλάσσια χωροταξία. Οι απόψεις διίστανται: ορισμένοι παραγωγικοί φορείς υποστηρίζουν ότι θα υπάρξουν συγκρούσεις με τα σχέδια που έχουν ήδη διαμορφωθεί για την ξηρά, ενώ επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις εκτιμούν ότι θάλασσα και αιγιαλός δεν μπορούν να διαχωριστούν στη λήψη αποφάσεων, καθώς πρόκειται για ένα ενιαίο «σύστημα». Το σχέδιο νόμου του υπουργείου Περιβάλλοντος είναι το πρώτο βήμα για τη θέσπιση και στη χώρα μας θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, κατ’ επιταγή της κοινοτικής νομοθεσίας. Το σχέδιο αφορά την ορθολογική χωρική ανάπτυξη δραστηριοτήτων στον θαλάσσιο και παράκτιο χώρο, όπως οι μεταφορές, η ναυτιλία, η ενέργεια, οι εξορύξεις, οι υδατοκαλλιέργειες και ο τουρισμός, λαμβάνοντας υπόψη την προστασία τόσο του φυσικού περιβάλλοντος όσο και της ενάλιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Πώς θα γίνει αυτό; Αφού η πολιτεία καθορίσει ποιες θα είναι οι προτεραιότητές της (με τη μορφή γενικών στρατηγικών κατευθύνσεων), θα εκπονηθούν χωροταξικά σχέδια ανά ενότητες (υποδιαιρέσεις του θαλάσσιου χώρου, που δεν συμπίπτουν απαραίτητα με τα διοικητικά όρια των Περιφερειών). Στην ιεραρχία του σχεδιασμού, τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια θα είναι στο ίδιο επίπεδο με τα περιφερειακά σχέδια, υποδεέστερα δηλαδή των ειδικών χωροταξικών σχεδίων (που καθορίζουν το χωρικό κομμάτι σε διάφορες οικονομικές δραστηριότητες όπως ο τουρισμός, οι ΑΠΕ κ.λπ.). Το κύριο ζήτημα που αναπτύχθηκε κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου στις επιτροπές της Βουλής, είναι κατά πόσον ο χωροταξικός σχεδιασμός για τις θαλάσσιες περιοχές θα συμπεριλάβει και την παράκτια ζώνη (όπως προτείνει το σχέδιο νόμου). Οι εκπρόσωποι του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) και του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) υποστήριξαν ότι θα δημιουργηθούν προβλήματα, καθώς το νέο πλαίσιο ενδέχεται να ορίσει χρήσεις διαφορετικές από αυτές που ισχύουν ήδη, λ.χ. σε ένα περιφερειακό χωροταξικό της χώρας (ή στα γενικά πολεοδομικά σχέδια). Αντίθετα, οι επιστήμονες που συμμετείχαν στη συζήτηση έκριναν θετικά την κοινή προσέγγιση θάλασσας - αιγιαλού. «Η ολοκληρωμένη διαχείριση του παράκτιου χώρου και η συνεκτική σχέση μεταξύ θάλασσας και ξηράς δίνουν προστιθέμενη αξία στον σχεδιασμό», ανέφερε η καθηγήτρια του ΕΜΠ Σοφία Αυγερινού-Κολώνα. Πάντως, ο χωροταξικός σχεδιασμός στη χώρα μας παραμένει μια... πονεμένη ιστορία: πλαίσια εγκρίνονται χωρίς ιεραρχική συνέχεια (πρώτα τα χαμηλότερα και μετά τα γενικότερα), κάποια ακυρώνονται από το ΣτΕ, τα νέα εκπονούνται... εσαεί, δημιουργώντας κενό που επηρεάζει και τη χωροθέτηση αναπτυξιακών δραστηριοτήτων. Επιπλέον, η συζήτηση για τον σχεδιασμό θάλασσας και παράκτιας ζώνης γίνεται, ενώ το (αρμόδιο για τον αιγιαλό) υπουργείο Οικονομικών προετοιμάζει να νομοθετήσει για πρώτη φορά τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων σε αιγιαλούς και παραλίες, μια επιλογή από την οποία δεν υπάρχει επιστροφή. View full είδηση

Ο συνδυασμός της αύξησης της στάθμης της θάλασσας και των ολοένα και πιο ακραίων καταιγίδων, ως συνέπεια της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής, θα καταστήσει πολλά από τα κοραλλιογενή νησιά του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού ακατοίκητα μέχρι το 2050. Αν και πολλά από αυτά τα νησιά βρίσκονται δύο μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, και παρ’ όλο που στα χειρότερα σενάρια τα επίπεδα των ωκεανών θα αυξηθούν κατά ένα μέτρο έως το 2100, οι πόροι γλυκού νερού αυτών των νησιών είναι πιθανό να μολυνθούν από τα εισερχόμενα θαλάσσια ύδατα μέχρι το 2050, σύμφωνα με νέα έρευνα. Πέρα από την τήξη των πάγων, η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί επίσης πιο ακραίους ανέμους και τροπικούς κυκλώνες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι των νησιών να γίνονται όλο και πιο ευάλωτοι. Διεθνής επιστημονική ομάδα από τις ΗΠΑ, την Ολλανδία και το Μονακό, εξέτασαν λεπτομερώς τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής για μια ομάδα κατοίκων στις Νήσους Μάρσαλ. Υπάρχουν περίπου 1.100 νησιά χαμηλού υψομέτρου σε 29 ομάδες, τα οποία φιλοξενούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Οι ερευνητές εξέτασαν τα σενάρια για τη σταδιακή άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αλλά επικεντρώθηκαν επίσης στη δυναμική των κυμάτων, καθώς όλο και υψηλότερα κύματα από όλο και πιο έντονες καταιγίδες χτυπούν τις χαμηλές κοραλλιογενείς δομές. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η πιθανότητα να εισέλθουν αλμυρά νερά στους φυσικούς υδροφόρους ορίζοντες που γεμίζουν σήμερα με βρόχινα ύδατα και παρέχουν πόσιμο νερό στους κατοίκους. Αυτό το φαινόμενο δεν θα επηρεάσει μόνο τις νήσους Μάρσαλ, αλλά και νησιά κοντά στις Νήσους Κουκ, τις Μαλδίβες, τις Σεϋχέλλες και τη Χαβάη. Οι ζημιές από τις πλημμύρες στα σπίτια, τα καταστήματα και άλλα κτίρια των νησιών, σε συνδυασμό με την απώλεια γλυκού νερού, θα καταστήσουν την ανθρώπινη κατοίκηση δύσκολη σε πολλά τέτοια νησιά από το 2030 έως το 2060, σύμφωνα με την έρευνα. View full είδηση

Ο συνδυασμός της αύξησης της στάθμης της θάλασσας και των ολοένα και πιο ακραίων καταιγίδων, ως συνέπεια της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής, θα καταστήσει πολλά από τα κοραλλιογενή νησιά του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού ακατοίκητα μέχρι το 2050. Αν και πολλά από αυτά τα νησιά βρίσκονται δύο μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, και παρ’ όλο που στα χειρότερα σενάρια τα επίπεδα των ωκεανών θα αυξηθούν κατά ένα μέτρο έως το 2100, οι πόροι γλυκού νερού αυτών των νησιών είναι πιθανό να μολυνθούν από τα εισερχόμενα θαλάσσια ύδατα μέχρι το 2050, σύμφωνα με νέα έρευνα. Πέρα από την τήξη των πάγων, η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί επίσης πιο ακραίους ανέμους και τροπικούς κυκλώνες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι των νησιών να γίνονται όλο και πιο ευάλωτοι. Διεθνής επιστημονική ομάδα από τις ΗΠΑ, την Ολλανδία και το Μονακό, εξέτασαν λεπτομερώς τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής για μια ομάδα κατοίκων στις Νήσους Μάρσαλ. Υπάρχουν περίπου 1.100 νησιά χαμηλού υψομέτρου σε 29 ομάδες, τα οποία φιλοξενούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Οι ερευνητές εξέτασαν τα σενάρια για τη σταδιακή άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αλλά επικεντρώθηκαν επίσης στη δυναμική των κυμάτων, καθώς όλο και υψηλότερα κύματα από όλο και πιο έντονες καταιγίδες χτυπούν τις χαμηλές κοραλλιογενείς δομές. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η πιθανότητα να εισέλθουν αλμυρά νερά στους φυσικούς υδροφόρους ορίζοντες που γεμίζουν σήμερα με βρόχινα ύδατα και παρέχουν πόσιμο νερό στους κατοίκους. Αυτό το φαινόμενο δεν θα επηρεάσει μόνο τις νήσους Μάρσαλ, αλλά και νησιά κοντά στις Νήσους Κουκ, τις Μαλδίβες, τις Σεϋχέλλες και τη Χαβάη. Οι ζημιές από τις πλημμύρες στα σπίτια, τα καταστήματα και άλλα κτίρια των νησιών, σε συνδυασμό με την απώλεια γλυκού νερού, θα καταστήσουν την ανθρώπινη κατοίκηση δύσκολη σε πολλά τέτοια νησιά από το 2030 έως το 2060, σύμφωνα με την έρευνα. View full είδηση

Ενα επαρκές δίκτυο θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών αποκτά για πρώτη φορά η χώρα μας. Με απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος, οι θαλάσσιες περιοχές Natura επεκτείνονται από το 6% στο 22% των εθνικών μας υδάτων, περιλαμβάνοντας δεκάδες νησίδες στο Αιγαίο και μεγάλες περιοχές όπως ο Κορινθιακός κόλπος. Παράλληλα, με τροπολογία, το υπουργείο θα παρατείνει για ένα δίμηνο τη λειτουργία των φορέων διαχείρισης, μέχρι να ψηφιστεί το νέο πλαίσιο για τις προστατευόμενες περιοχές. Κριτήρια για την επέκταση του δικτύου Natura ήταν αφενός η κάλυψη συγκεκριμένων οικοτόπων και ειδών και αφετέρου η ένταξη σημαντικού αριθμού θαλάσσιων περιοχών. Πιο συγκεκριμένα, στο εθνικό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών εντάχθηκαν 34 χερσαίοι και 21 θαλάσσιοι οικότοποι, 26 θαλάσσιες και 1 χερσαία ζώνες προστασίας της ορνιθοπανίδας και ακόμα 13 παράκτιες και θαλάσσιες περιοχές (ορισμένες είναι επεκτάσεις υφισταμένων Natura και άλλες νέες). Ενδεικτικά, στις νέες περιοχές περιλαμβάνονται η θαλάσσια περιοχή της Θράκης, το στενό Καβάλας- Θάσου, η θαλάσσια ζώνη της χερσονήσου του Αθω, ο δρυμός των Πρεσπών, η θαλάσσια περιοχή Σκιάθου και Σκοπέλου, οι νησίδες της Σκύρου, οι Λιχάδες νήσοι στην Εύβοια, η θαλάσσια περιοχή του Νότιου Ευβοϊκού, ολόκληρος ο Κορινθιακός κόλπος, η θαλάσσια περιοχή της Νότιας Μάνης και της Νότιας Μεσσηνίας, η θαλάσσια περιοχή της Μακρονήσου, η θαλάσσια ζώνη της Ανδρου, της Βόρειας Ανάφης και του ηφαιστείου Κολούμπο στη Σαντορίνη, οι Παξοί και οι Αντίπαξοι κ.ά. «Η ένταξη νέων περιοχών στο δίκτυο Natura 2000 αποτελεί ακόμα ένα βήμα για την ολοκλήρωση του πλαισίου προστασίας και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος. Υπογραμμίζω ότι λόγω των χρόνιων ελλείψεων, η χώρα βρίσκεται σε προδικαστικό στάδιο (αιτιολογημένη γνώμη) με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επειδή δεν έχει λάβει μέτρα προστασίας και διαχείρισης για τις Ειδικές Ζώνες Διατήρησης του Natura 2000», δήλωσε χθες ο αναπλ. υπουργός Σωκράτης Φάμελλος. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις χαιρέτισαν την απόφαση, επισημαίνουν ωστόσο την ανάγκη λήψης ουσιαστικών μέτρων προστασίας. «Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Ο χαρακτηρισμός των προστατευόμενων περιοχών δεν επαρκεί. Απαιτείται ολοκληρωμένη διαχείριση, ένα λειτουργικό σύστημα διοίκησης, το οποίο θα εξασφαλίζει τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων και επαρκή χρηματοδότηση», σχολιάζει η Ιόλη Χριστοπούλου, υπεύθυνη πολιτικής για το φυσικό περιβάλλον του WWF. Οσον αφορά το «κενό» που ανέκυψε στη λειτουργία των φορέων διαχείρισης, το ΥΠΕΝ ανακοίνωσε ότι θα παρατείνει τις συμβάσεις τους μέχρι τον Φεβρουάριο. Πηγή: http://www.kathimeri...ryssetai-natura Click here to view the είδηση

Η στάθμη της Νεκράς Θάλασσας πέφτει ολοένα περισσότερο προκαλώντας ανησυχία. Ένα κοινό πρότζεκτ Ιορδανίας και Ισραήλ αποσκοπεί στη μεταφορά νερού από την Ερυθρά Θάλασσα μέσω αγωγών. Το δυνατό φως του ήλιου αντανακλάται πάνω στην επιφάνεια της Νεκράς Θάλασσας. Οι παραλίες στις ακτές της Ιορδανίας αποτελούν ατραξιόν για τουρίστες. Για πόσο ακόμη όμως; «Κάθε χρόνο η στάθμη του νερού πέφτει κατά ένα μέτρο» αναφέρει ο Μοχάμεντ, κάτοικος της περιοχής. Ο ίδιος μαζί με τον πατέρα και τα αδέρφια του διατηρούν ξενοδοχείο στη Νεκρά Θάλασσα. Όπως λένε κάποτε το νερό εδώ ήταν άφθονο, έφθανε μέχρι τους πρόποδες του κοντινού βουνού, πλέον όχι. «Ο πατέρας μου θυμάται ότι κάποτε Νεκρά Θάλασσα κάλυπτε αυτόν τον δρόμο. Τα τελευταία είκοσι χρόνια η στάθμη της έχει υποχωρήσει κατά τριάντα μέτρα», προσθέτει ο Μοχάμεντ. Πράγματι, σε πολλά σημεία μπορεί κανείς σήμερα να αντιληφθεί ότι εκεί κάποτε υπήρχε νερό. Πλέον τα σημεία αυτά μοιάζουν με την επιφάνεια της Σελήνης. Σύμφωνα με υπολογισμούς εάν δεν ληφθούν άμεσα δραστικά μέτρα, η Νεκρά Θάλασσα ενδέχεται να περάσει στην ιστορία μέχτι το 2050. Ίσως απομείνουν μόνο κάποια υπολείμματα της λίμνης αυτής, το βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η υψηλή περιεκτικότητα σε χλωριούχο νάτριο. Μια λίμνη με σπουδαία ιστορία αργοπεθαίνει Εδώ και πολλούς αιώνες η Νεκρά Θάλασσα κατέχει ειδική θέση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πέρα από τις βιβλικές τις καταβολές πάντα λειτουργούσε σαν φυσικό σύνορο αλλά και σημείο επαφής διαφορετικών λαών, πολιτισμών, θρησκευτικών παραδόσεων. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια κυριολεκτικά αργοπεθαίνει. Εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης υδάτινων πόρων σε Ισραήλ και Ιορδανία τα τελευταία χρόνια έχει υποβαθμιστεί σημαντικά. Πάνω από το 90% του νερού της εκτρέπεται και μόλις ένα ελάχιστο ποσοστό παραμένει στη λίμνη, αναφέρει ο Κρίστοφ Κότμαϊερ, καθηγητής Μετεωρολογίας από το Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης. Ο ίδιος είναι επικεφαλής ενός ερευνητικού προγράμματος στη Νεκρά Θάλασσα της Eταιρείας Helmholz. «Η εξάτμιση του υδάτινου συστήματος είναι πολύ μεγάλη με αποτέλεσμα η λίμνη διαρκώς να συρρικνώνεται», συμπληρώνει ο Γερμανός καθηγητής. Τις δραματικές συνέπειες της μείωσης των αλμυρών υδάτινων πόρων της Νεκράς Θάλασσας υπογραμμίζει και ο Ιορδανός περιβαλλοντικός ακτιβιστής Ραούφ Ντ' Aμπάς. Ο ίδιος επισημαίνει μάλιστα ότι η υποχώρηση της στάθμης της Νεκράς Θάλασσας επηρεάζει και τις ποσότητες υπόγειων υδάτων αλλά και τις ποσότητες γλυκού νερού στην περιοχή του Ιορδάνη ποταμού.Επίσης, όπως υπογραμμίζει ο ίδιος, η υποβάθμιση των αποθεμάτων σε νερό στην ευρύτερη περιοχή επιφέρει και παράπλευρες απώλειες: αποκόλληση εδαφών, καταστροφή γεωργικών εκτάσεων, αλλά και απορρύθμιση της θερμοκρασίας. «Η Νεκρά Θάλασσα λειτουργεί σαν ρυθμιστής της θερμοκρασίας και επηρεάζει τις κλιματικές συνθήκες στην περιοχή», σημειώνει ο Ραούφ Ντ' Aμπάς. Κοινό έργο Ioρδανίας-Ισραήλ για τη διάσωση της Νεκράς Θάλασσας Η κατάσταση πλέον στην περιοχή είναι κρίσιμη και δεν χωρούν άλλες αναβολές για τη λήψη μέτρων. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και ένα φιλόδοξο σχέδιο Ισραήλ-Ioρδανίας με στόχο τη διάσωση της Νεκράς Θάλασσας. Στόχος του έργου αυτού είναι η μεταφορά υδάτινων πόρων από την Ερυθρά στη Νεκρά Θάλασσα μέσω ειδικών αγωγών που θα εκτείνονται σε μια απόσταση 180 χλμ. Η Ερυθρά Θάλασσα εδώ και χρόνια μέσω ενός εξελιγμένου συστήματος αφαλάτωσης τροφοδοτεί με νερό περιοχές του βόρειου Ισραήλ αλλά και τμήματα της Παλαιστίνης. Σύμφωνα με το νέο σχέδιο, το νερό που περισσεύει από τις διαδικασίες αφαλάτωσης θα μπορούσε μελλοντικά να μεταφερθεί μέσω του συστήματος αγωγών στη Νεκρά Θάλασσα προκειμένου να συμβάλει στη διατήρηση των υδάτικων πόρων της στα κανονικά τους επίπεδα. Ωστόσο, υπάρχουν και αντιρρήσεις απέναντι σε αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο. Ειδικοί αλλά και ακτιβιστές εναντιώνονται επειδή θεωρούν ότι η ανάμείξη του νερού της Ερυθράς Θάλασσας με αυτό της Νεκράς ενδέχεται να μην πετύχει, λόγω της διαφορετικής περιεκτικότητάς τους σε άλατα αλλά και εξαιτίας των διαφορετικών θερμοκρασιών που έχουν οι υδάτινοι πόροι τους. Πηγή: http://www.dw.com/el...εύει/a-40169972 Click here to view the είδηση

Νέα επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει ότι η στάθμη των ωκεανών της Γης αυξάνεται σχεδόν τρεις φορές γρηγορότερα από ό,τι κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα. Πριν από το 1990, η στάθμη αυξανόταν κατά περίπου 1,1 χιλιοστά ετησίως ανά δεκαετία. Από το 1993 έως το 2012, όμως, η έρευνα έδειξε ότι αυξήθηκε κατά 3,1 χιλιοστά το χρόνο ανά δεκαετία. «Έχουμε μια πολύ ισχυρότερη επιτάχυνση στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας από ό,τι προηγουμένως», δήλωσε ο Ζένκε Ντάνγκεντορφ, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Ζίγκεν στη Γερμανία, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης μαζί με επιστήμονες από την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Νορβηγία και την Ολλανδία. Σύμφωνα με τον Ντάνγκεντορφ, η αιτία του φαινομένου είναι ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας καθ' όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα προήλθε από την τήξη χερσαίων παγετώνων και τη διαστολή του θαλασσινού νερού καθώς θερμαίνεται, αλλά η άνοδος της στάθμης της θάλασσας στον 21ο αιώνα οφείλεται επίσης στο λιώσιμο των φύλλων πάγου της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής. Η μελέτη του μεταβαλλόμενου ρυθμού αύξησης της στάθμης της θάλασσας περιπλέκεται από το γεγονός ότι οι επιστήμονες έχουν ακριβή δορυφορικά δεδομένα μόνο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Πριν από αυτό, τα αρχεία βασίζονται σε μετρητές της στάθμης σε διάφορες τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας ποικίλλει σε διάφορους τόπους, λόγω της μορφολογίας της Γης, των βαρυτικών επιδράσεων στο νερό, και άλλων τοπικών παραγόντων. Οι ερευνητές προσπάθησαν να συγκεντρώσουν στοιχεία για τη στάθμη της θάλασσας τον 20ό αιώνα, πριν από την έναρξη των δορυφορικών μετρήσεων, προσαρμόζοντας τα αποτελέσματα των τοπικών μετρητών με βάση την κατανόηση των παραγόντων που επηρεάζουν την άνοδο της στάθμης της θάλασσας σε μια δεδομένη περιοχή, και στη συνέχεια σταθμίζοντας διαφορετικά την κάθε περιοχή στην τελική ανάλυση. «Τα επίπεδα της θάλασσας θα συνεχίσουν να αυξάνονται τον επόμενο αιώνα, ανεξάρτητα από το εάν θα λάβουμε μέτρα ή όχι, αλλά νομίζω ότι μπορούμε να περιορίσουμε τουλάχιστον ένα μέρος της αύξησης της στάθμης της θάλασσας. Θα επιταχυνθεί περαιτέρω, αλλά το κατά πόσο συνδέεται με το πώς θα ενεργήσουμε ως παγκόσμια κοινότητα», δήλωσε ο Ντάνγκεντορφ. Πηγή: http://greenagenda.g...-ανόδου-της-στ/ Click here to view the είδηση