Αναζήτηση στην κοινότητα

Μόλις πέντε χώρες φαίνεται πως ευθύνονται για το 60% των 8 εκατομμυρίων τόνων πλαστικών που απορρίπτονται στους ωκεανούς του πλανήτη κάθε χρόνο. Οι χώρες αυτές είναι η Κίνα, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες, η Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ. Νέα έρευνα που έγινε έδειξε ότι το κοινό αυτών των χωρών είναι ότι βιώνουν ταχεία οικονομική ανάπτυξη, μειωμένη φτώχεια και βελτίωση της ποιότητας ζωής. Ωστόσο, οι εξελίξεις αυτές αυξάνουν ταυτόχρονα την κατανάλωση των πλαστικών και τα συγκεκριμένα ασιατικά κράτη δεν διαθέτουν ακόμα κατάλληλη υποδομή διαχείρισης αποβλήτων για να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση. Η κατανάλωση πλαστικών στην Ασία θα αυξηθεί κατά 80 τοις εκατό, ξεπερνώντας τους 200 εκατομμύρια τόνους. Αν δε ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για τη διαχείριση αυτών των αποβλήτων, σε δέκα μόλις χρόνια ο ωκεανός μπορεί να περιέχει ένα τόνο πλαστικών για κάθε τρεις τόνους ψαριών, αναφέρει η μελέτη του οργανισμού Ocean Conservancy. Όπως λέει η έκθεση, με στοχευμένη προσπάθεια η ροή των πλαστικών αποβλήτων μπορεί να μειωθεί κατά περίπου 45 τοις εκατό μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε χώρας, οι ερευνητές προτείνουν τις πέντε καλύτερες προσεγγίσεις όπως την μετατροπή αποβλήτων σε καύσιμα (αεριοποίηση) και τη βελτιστοποίηση των υπηρεσιών αποκομιδής. «Η συντονισμένη δράση, με τη μορφή ετήσιων δαπανών ύψους πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διαχείριση των αποβλήτων, θα μπορούσε να δημιουργήσει μια δυναμική αγορά δευτερογενών πόρων, να προσελκύσει επενδύσεις στα συστήματα συσκευασίας και ανάκτησης, και φυσικά να αφήσει τους ωκεανούς να ευδοκιμήσουν», αναφέρει η έκθεση. Μάλιστα εάν οι παρεμβάσεις αυτές επεκταθούν και σε άλλες χώρες θα υπάρξουν ακόμη καλύτερα αποτελέσματα στο παγκόσμιο αυτό πρόβλημα. Πηγή: http://www.ellinikig...vlita-okeanous/ Click here to view the είδηση

Η δημοτική αρχή του Παρισιού ανακοίνωσε ότι θα περιορίσει δραστικά τον επιτρεπόμενο αριθμό αυτοκινήτων στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας από σήμερα Δευτέρα 23 Μαΐου μετά από πολυήμερες υπερβάσεις των ορίων μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα. Πρόκειται για την τρίτη μόλις φορά που επιβάλλεται αντίστοιχο μέτρο. Σήμερα, δεν επιτρέπεται η κυκλοφορία των οχημάτων με μονούς αριθμούς κυκλοφορίας εκτός εάν μεταφέρουν τρεις ή περισσότερους επιβάτες ή κυκλοφορούν λόγω άλλης ανάγκης. Την προηγούμενη εβδομάδα, η ατμοσφαιρική ρύπανση συνοδεύτηκε ένα πέπλο αιθαλομίχλης που κάλυψε τον Πύργο του Άιφελ και τα μικροσωματίδια PM10, με διάμετρο κάτω των 10 μικρομέτρων, αυξήθηκαν πάνω από τα επιτρεπόμενα επίπεδα που θέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Για τα σωματίδια με διάμετρο μικρότερη από 10 μικρόμετρα (ΡΜ10), το προτεινόμενο όριο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) είναι 80 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο. Τα σωματίδια αυτά δημιουργούνται από οχήματα, συστήματα θέρμανσης και ρύπους βαριάς βιομηχανίας, και περιλαμβάνουν επίσης τα σωματίδια ΡΜ2.5 με διάμετρο 2,5 μικρόμετρα, τα οποία είναι ακόμα πιο επιβλαβή καθώς μπορούν να διεισδύσουν βαθιά στους πνεύμονες και να προκαλέσουν καρκίνο. Σύμφωνα με την ΜΚΟ Airparif που παρακολουθεί την ατμοσφαιρική ρύπανση στο Παρίσι, η ατμοσφαιρική ρύπανση θα διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα και κατά την εβδομάδα που διανύουμε. Παράλληλα με τους περιορισμούς στην κίνηση των οχημάτων, οι δημόσιες συγκοινωνίες ήταν δωρεάν χθες Κυριακή 22 Μαρτίου όπως και σήμερα Δευτέρα 23 Μαρτίου, ενώ τα προγράμματα ενοικίασης ποδηλάτων και ηλεκτρικών αυτοκινήτων προσφέρουν δωρεάν μετακινήσεις. Η λήψη αντίστοιχων μέτρων πέρυσι συνέβαλε στη μείωση της κίνησης κατά 18% και των μικροσωματιδίων κατά 6%. Πηγή: http://www.econews.g...rypansi-121339/ Click here to view the είδηση

Τα τελευταία χρόνια η Κίνα επιδόθηκε σε μια άνευ όρων ανάπτυξη χωρίς να μεριμνά για το περιβάλλον. Ένα κινεζικό ντοκιμαντέρ εστιάζει τώρα στη ρύπανση του Πεκίνου με στόχο να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες. 12 Ιανουαρίου 2013. Το Πεκίνο καλύπτεται από αιθαλομίχλη κάνοντας τη μέρα να μοιάζει με νύχτα. Πολλοί κάτοικοι της κινεζικής πρωτεύουσας αντιμετώπισαν εκείνη τη μέρα προβλήματα όρασης και αναπνοής. Τι είχε ακριβώς συμβεί; Η συγκέντρωση μικροσωματιδίων σκόνης, τα οποία είναι υπεύθυνα για την πρόκληση ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια με αποτέλεσμα ένα αποπνικτικό νέφος να καλύψει τον ουρανό του Πεκίνου. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία τα περίπου 21 εκατομμύρια των Κινέζων που ζουν στο Πεκίνο εισέπνευσαν τοξικές αναθυμιάσεις αντί φρέσκου οξυγόνου. Δύο χρόνια μετά, ένα κινεζικό ντοκιμαντέρ έρχεται να θυμίσει στους Κινέζους τις δύσκολες εκείνες ημέρες, παρουσιάζοντας τις ανησυχητικές συνέπειες της ραγδαίας ατμοσφαιρικής ρύπανσης στο Πεκίνο, οι οποίες μέχρι τώρα δεν ήταν επακριβώς γνωστές. «Under the Dome» είναι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο κινεζικό διαδίκτυο, το οποίο παρακολούθησαν πάνω από 200 εκατομμύρια Κινέζοι. Εντύπωση προκάλεσε μάλιστα το γεγονός ότι η υπουργός της Κίνας Τσεν Τζίνινγκ μίλησε αρχικά με επαινετικά σχόλια για το ντοκιμαντέρ, δηλώνοντας ότι «είναι σημαντικό να βελτιώσουμε την ποιότητα του αέρα». Η «παγκόσμια πρωτεύουσα» της ρύπανσης Το Πεκίνο είναι η πόλη με τις μεγαλύτερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στον κόσμο. Στον αέρα του Πεκίνου παρατηρείται εξαπλάσια συγκέντρωση επιβλαβών μικροσωματιδίων σε σχέση με τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Σύμφωνα με ιατρικά στοιχεία περίπου 350.000 με 500.000 Κινέζοι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που σχετίζονται με την αυξημένη ατμοσφαιρική ρύπανση. Ειδικοί σε θέματα περιβάλλοντος και ανεξάρτητες ΜΚΟ έχουν δημοσιεύσει επανειλημμένα στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι 450 βιομηχανικές περιοχές της Κίνας θεωρούνται «καρκινογόνες», αφού εκεί πεθαίνουν πολύ συχνά άνθρωποι από μορφές καρκίνου που συνδέονται με τη ρύπανση. Όλα αυτά είναι βέβαια γνωστά εδώ και χρόνια. Εντούτοις, είναι η πρώτη φορά που ένα κινεζικό ντοκιμαντέρ θίγει πολύπλευρα αυτό το θέμα. Όπως αναφέρει η δημιουργός του, η δημοσιογράφος Τσάι Zινγκ από την κινεζική δημόσια τηλεόραση CCTV, δύο μόλις εβδομάδες μετά την πρώτη προβολή η κινεζική κυβέρνηση απαγόρευσε την κυκλοφορία και αναπαραγωγή του στο κινεζικό διαδίκτυο. Οι Κινέζοι είναι πιο ευαισθητοποιημένοι «Είναι κρίμα που η προβολή του ντοκιμαντέρ διακόπηκε. Ήταν η πρώτη φορά που οι άνθρωποι στην Κίνα μίλησαν ανοιχτά για το θέμα, αναζητώντας λύσεις. Πάντως σε κάθε περίπτωση η περιβαλλοντική συνείδηση των ανθρώπων στην Κίνα έχει ευαισθητοποιηθεί τα τελευταία χρόνια. "Θέλουν να αλλάξουν την κατάσταση", είπε χαρακτηριστικά στην DW η δημοσιογράφος Γιαν Σι από τη Σανγκάη. Η άποψη της Σι επιβεβαιώνεται και από πρόσφατες δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες το 80% των Κινέζων θεωρεί ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι μείζον θέμα, ακόμη και όταν προσκρούει σε όλα όσα επιτάσσει η οικονομική ανάπτυξη. Ο Λι Σούο, ακτιβιστής της Greenpeace, εκφράζει επίσης την ελπίδα ότι το νέο κινεζικό ντοκιμαντέρ θα λειτουργήσει ως μοχλός άσκησης πολιτικής πίεσης, παρά το γεγονός ότι στην Κίνα η επιρροή των πολιτών στη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας είναι μηδαμινή. Την περασμένη Δευτέρα διοργανώθηκε ειρηνική διαδήλωση υποστήριξης των δημιουργών του «Under the Dome» στην πόλη Ζιάν, η οποία όμως έληξε άδοξα με τη σύλληψη δύο διαδηλωτών. «Υπάρχουν πράγματα που γίνονται στην Ευρώπη, τα οποία δεν είναι καν δυνατό να τα φανταστούν στην Κίνα», αναφέρει ο Λι Σούο σχετικά με τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες, κάθε χρόνο διοργανώνονται περί τις 30.000 με 50.000 διαδηλώσεις στην Κίνα, εκ των οποίων πολλές έχουν ως αντικείμενο περιβαλλοντικά ζητήματα. Πηγή: http://www.dw.de/ένα...ίνου/a-18310203 Click here to view the είδηση

Απόφαση για τον διπλασιασμό ή και τριπλασιασμό των ορίων των ρύπων που απορρίπτονται στον Ασωπό ποταμό έλαβε λίγες ημέρες πριν τις εκλογές το υπουργείο Περιβάλλοντος. Παράλληλα μείωσε τις απαιτήσεις ελέγχων των εκροών ρύπων από τις επιχειρήσεις, έδωσε νέα παράταση για την εφαρμογή των ορίων της νομοθεσίας στις βιομηχανίες που χρησιμοποιούν επαναχρησιμοποιημένα απόβλητα. Ενώ εξαίρεσε τις πτηνοτροφικές εγκαταστάσεις από τους κανόνες που ισχύουν για τις υπόλοιπες βιομηχανίες. Η απόφαση, με ημερομηνία 21 Ιανουαρίου, δρομολογήθηκε από τον απελθόντα υφυπουργό Περιβάλλοντος Νίκο Ταγαρά και υπογράφεται από τους υπουργούς Εσωτερικών, Ανάπτυξης, Υγείας και Αγροτικής Ανάπτυξης. Όπως προβλέπει: -Τα όρια των ρύπων που καταλήγουν στον Ασωπό από τις βιομηχανίες της περιοχής πολλαπλασιάζονται. Για παράδειγμα, το όριο για τον ολικό φώσφορο πενταπλασιάζεται (από 1 σε 5 mg/l), για τα νιτρικά σχεδόν διπλασιάζεται (από 7 σε 11 mgNO-N/l), για το βιολογικώς απαιτούμενο οξυγόνο (BOD5) υπεδιπλασιάζεται (από 10 σε 25 mg/l), στα θειούχα τετραπλασιάζεται (από 0,5 σε 2 mg/l), στα θειικά υπετριπλασιάζεται (από 200 σε 750 mg/l) κ.ο.κ. -Καταργείται η υποχρέωση καθημερινού ελέγχου στα φρεάτια εξόδου των υγρών αποβλήτων των βιομηχανιών στον Ασωπό. Αντίθετα προβλέπεται ότι η συχνότητα των ελέγχων θα καθορίζεται από την απόφαση έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων της κάθε βιομηχανίας. -ειδικά για τα πτηνοτροφεία που ρίχνουν τα απόβλητά τους μέσα στο έδαφος εξαιρούνται από τους κανόνες που ισχύουν για την εφαρμογή των ρύπων. -τέλος, δίνεται παράταση ακόμα ενός έτους, έως το τέλος του 2015, στις βιομηχανίες που παράγουν ή/και χρησιμοποιούν επαναχρησιμοποιημένα απόβλητα. Πηγή: http://www.kathimeri...o-perivallontos Click here to view the είδηση

Περίπου 269.000 τόνοι πλαστικών πλέουν στους ωκεανούς της Γης και τους «πνίγουν», σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις των επιστημόνων. Όμως η ρύπανση, που διαφέρει από περιοχή, δεν αφορά μόνο πλαστικές σακούλες, μπουκάλια, παιγνίδια, κουβάδες, σύνεργα ψαρέματος και οτιδήποτε άλλο από πλαστικό μπορεί κανείς να φανταστεί. Σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό (92% του συνόλου) αφορά τα μικροπλαστικά, δηλαδή τα μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού που πλέουν στα νερά των θαλασσών και δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι, γι' αυτό, άλλωστε, είναι δύσκολη μια εκτίμηση για το συνολικό βάρος τους. Οι ερευνητές από έξι χώρες, με επικεφαλής τον Μάρκους Έρικσεν του Ινστιτούτου "5 Gyres" της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το «Nature», ανέλυσαν στοιχεία από 24 θαλάσσιες αποστολές που έγιναν την περίοδο 2007 - 2013 ανά τον κόσμο (και στην Μεσόγειο θάλασσα). Πηγή: http://www.topontiki...-stous-okeanous Click here to view the είδηση

Ιδιαίτερα ακριβή αποδεικνύεται η μόλυνση της ατμόσφαιρας για τις ευρωπαϊκές οικονομίες, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (ΕΕΑ). Στην τετραετία 2008-2012 το συνολικό κόστος κυμάνθηκε μεταξύ 329 δισ. και 1.053 δισ. ευρώ, με την ΕΑΑ να εξετάζει τη συνολική καταστροφή που προκάλεσαν στην ατμόσφαιρα 14.235 βιομηχανικές μονάδες. Προκειμένου να μετρηθεί το κόστος, όπως διευκρινίζεται στην έκθεση της ευρωπαϊκής υπηρεσίας, λαμβάνονται υπόψη γεγονότα όπως πρόωροι θάνατοι, το κόστος νοσοκομειακής περίθαλψης, οι χαμένες εργάσιμες ημέρες, προβλήματα υγείας, καταστροφές σε κτήρια αλλά και η μείωση της αγροτικής παραγωγής. Παράλληλα η ΕΑΑ αποκαλύπτει και τις 30 βιομηχανικές μονάδες της Ευρώπης που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη μόλυνση της ατμόσφαιρας στο εξεταζόμενο διάστημα. Εξ αυτών οκτώ βρίσκονται στη Γερμανία, έξι στην Πολωνία, τέσσερις στη Ρουμανία, τρεις σε Βουλγαρία και Βρετανία, δύο στην Ελλάδα, ενώ υπάρχει και μία μονάδα σε Τσεχία, Εσθονία, Ιταλία και Σλοβακία. Πηγή: Πόσο κοστίζει στις ευρωπαϊκές οικονομίες η μόλυνση της ατμόσφαιρας | newmoney.gr http://www.newmoney....s#ixzz3KAyGskT2 Click here to view the είδηση

Πολύ μεγαλύτερη από τις έως τώρα εκτιμήσεις είναι η ρύπανση των ευρωπαϊκών υδάτων, όπως καταδεικνύει νέα έρευνα του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Σπουδών του Λάνταου και του Κέντρου Περιβαλλοντικών Μελετών του Χέλμχολτς. Βασικός στόχος της ενδελεχούς έρευνας των γερμανών επιστημόνων ήταν να διαπιστωθούν οι συνέπειες των οργανικών χημικών ουσιών στους υδάτινους οργανισμούς. Η χρονική συγκυρία που πραγματοποιήθηκε δεν είναι τυχαία. Είναι η πρώτη φορά που όλες οι χώρες μέλη της ΕΕ συγκέντρωσαν στοιχεία για την ποιότητα των υδάτων τα οποία διατέθηκαν τώρα και για επιστημονικούς σκοπούς. Βασικά συμπεράσματα Το αποτέλεσμα; Ο στόχος που έχει τεθεί -βάσει σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας- να υπάρξει μια «καλή οικολογική κατάσταση» των ευρωπαϊκών υδάτων μέχρι το 2015 κινδυνεύει να μην επιτευχθεί. Όπως εξηγεί ο Βέρνερ Μπρακ, ένας από τους επικεφαλής της έρευνας: «Έχουμε πολλά και διαφορετικά δεδομένα από τις χώρες μέλη. Υπάρχουν χώρες που προχώρησαν σε έναν εξονυχιστικό έλεγχο, σε πολλά σημεία και για τον εντοπισμό πολλών και διαφορετικών χημικών. Υπάρχουν όμως άλλες στις οποίες παρουσιάζονται πολλά κενά στα δεδομένα που μας μετέφεραν. Συγκεντρώσαμε παρόλα αυτά όλα τα διαθέσιμα δεδομένα και τα αξιολογήσαμε. Αυτό όμως οδήγησε στο να παρουσιάζουν μια πολύ κακή εικόνα οι χώρες εκείνες που πραγματοποίησαν ενδελεχή έρευνα και οι οποίες παρουσίασαν μια συνολική και πραγματική εικόνα της κατάστασης των υδάτων τους». Όπως επισημαίνει ο ειδικός, η χημική ρύπανση των υδάτων είναι ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα που αφορά όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπως καταδεικνύουν και τα αποτελέσματα της έρευνας. Σημαντικές διαφορές όμως διαπιστώνονται, σύμφωνα με τον ίδιο, όσον αφορά την παρακολούθηση της ποιότητας των υδάτων. «Βλέπουμε ότι στην νότια αλλά και σε τμήματα της ανατολικής Ευρώπης η παρακολούθηση των υδάτων είναι περιορισμένη και ορισμένες φορές μάλιστα δεν τηρούνται καν τα στάνταρ που προβλέπει η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία». Κίνδυνος για τα οικοσυστήματα Σύμφωνα με τον Βέρνερ Μπρακ, η έρευνα καταδεικνύει ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο η χημική ρύπανση συνιστά σαφέστατο κίνδυνο για τα οικοσυστήματα των υδάτων. «Διαπιστώσαμε ότι στο 14 % των περιπτώσεων θα πρέπει να αναμένονται άμεσες συνέπειες από τη συγκέντρωση χημικών στο νερό. Με απλά λόγια: οργανισμοί πεθαίνουν (…) και ορισμένα ευαίσθητα είδη θα εξαφανιστούν». Εντούτοις, όπως σημειώνει ο ειδικός, η ποιότητα των υδάτων στην Ευρώπη συνολικά έχει βελτιωθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, και κυρίως, μετά το 1970. «Τότε παρατηρούνταν το φαινόμενο της θνησιμότητας των ψαριών. Οι εικόνες με τα νεκρά ψάρια στην επιφάνεια ποταμών και λιμνών αποτελούν πλέον εξαίρεση και αυτό είναι επιτυχία. Ωστόσο τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο που θέλαμε». Clara Walther / Κώστας Συμεωνίδης Υπεύθ. Σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος Πηγή: http://www.dw.de/χημ...μούς/a-17720636 Click here to view the είδηση

Έξι πολωνικές πόλεις συγκαταλέγονται μεταξύ των 10 ευρωπαϊκών πόλεων με τη χειρότερη ποιότητα ατμόσφαιρας, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό περιβάλλοντος. Πρόκειται για την Κρακοβία και τις πόλεις Nowy Sacz, Gliwice, Zabrze, Sosnowiec και Katowice. Τη λίστα συμπληρώνουν οι βουλγαρικές Pernik, Plovdiv, Pleven και Dobrich. Ως προς την Κρακοβία (3η στην Ε.Ε. και 1η στην Πολωνία στη σχετική κατάταξη), επισημαίνεται ότι περίπου 30.000 άνθρωποι χρησιμοποιούν ακόμα τον άνθρακα για τη θέρμανση των κατοικιών τους. Από το 2014 θα απαγορεύεται στην πόλη η εγκατάσταση καυστήρων που χρησιμοποιούν άνθρακα, ενώ οι υφιστάμενοι καυστήρες θα πρέπει να αντικατασταθούν εντός πενταετίας με κρατική επιδότηση. Σημειώνεται ότι ο άνθρακας χρησιμοποιείται ακόμα από πολλά νοικοκυριά πολλών πολωνικών πόλεων, λόγω του χαμηλού κόστους του. Πηγή: http://biomassenergy...ras-sthn-eyrwph Click here to view the είδηση

Λίστα με τις 10 πιο μολυσμένες περιοχές του πλανήτη συνέταξε και έδωσε στη δημοσιότητα το Ινστιτούτο Μπλάκσμιθ της Νέας Υόρκης. Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι οι δέκα περιοχές επιλέχθηκαν βάσει των υψηλών επιπέδων ρύπανσης και της σοβαρότητας των κινδύνων που εγκυμονούν για την ανθρώπινη υγεία. Οι δέκα περιοχές με αλφαβητική σειρά: Agbogbloshie, Γκάνα: αυτή η χωματερή στην πρωτεύουσα της Γκάνας, την Άκκρα, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη περιοχή επεξεργασίας ηλεκτρονικών αποβλήτων στην Αφρική. Οι ηλεκτρονικές συσκευές καίγονται για την ανάκτηση χαλκού και άλλων μετάλλων. Σωματίδια μετάλλων μολύνουν τον αέρα και το έδαφος, απειλώντας την υγεία 40.000 ανθρώπων. Τσερνόμπιλ, Ουκρανία: η πυρηνική καταστροφή του Τσερνόμπιλ το 1986 απελευθέρωσε 100 φορές περισσότερη ραδιενέργεια από αυτή που απελευθέρωσαν οι ατομικές βόμβες που έπληξαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Δερματικά και αναπνευστικά προβλήματα, υπογονιμότητα, γενετικές ανωμαλίες και 4.000 περιστατικά καρκίνου του θυρεοειδούς καταγράφηκαν στις πληγείσες περιοχές. Η ρύπανση από το ατύχημα του Τσερνόμπιλ εκτιμάται ότι επηρέασε δέκα εκατομμύρια ανθρώπους. Ποταμός Citarium, Ινδονησία: περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι πλήττονται άμεσα και ως πέντε εκατομμύρια άνθρωποι έμμεσα από τη χημική ρύπανση στη λεκάνη απορροής του ποταμού Citarium στη Δυτική Ιάβα. Λόγω της βιομηχανικής δραστηριότητας, οι συγκεντρώσεις μολύβδου, αλουμινίου, μαγγανίου και σιδήρου στον ποταμό είναι αρκετές φορές υψηλότερα από τα ανώτατα επίπεδα παγκοσμίως. Τζέρζινσκ, Ρωσία: περιοχή που αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα παρασκευής χημικών όπλων στο παρελθόν που παρουσιάζει υψηλά επίπεδα ρύπανσης των υπογείων υδάτων από ρυπαντές όπως διοξίνες και φαινόλη. Οι κάτοικοι υποφέρουν από καρκίνο των ματιών, των πνευμόνων και του νεφρού, ενώ το προσδόκιμο ζωής για τις γυναίκες είναι τα 47 χρόνια και για τους άνδρες τα 42. Hazaribagh, Μπαγκλαντές: τα βυρσοδεψεία χρησιμοποιούν απαρχαιωμένες, μη αποδοτικές μεθόδους κατεργασίας δέρματος, απορρίπτοντας ημερησίως στον κύριο ποταμό της πόλης 22.000 κυβικά λίτρα τοξικών αποβλήτων, βλάπτοντας την υγεία 160.000 ανθρώπων. Κάμπουε, Ζάμπια: πάνω από 300.000 άνθρωποι έχουν υποστεί σοβαρά προβλήματα υγείας από τη ρύπανση που προκαλούν οι εξορύξεις μολύβδου, μια δραστηριότητα που δεν ρυθμίζεται από σαφές νομικό πλαίσιο. Το 2006 τα επίπεδα μολύβδου στο αίμα των παιδιών υπερέβαινα πέντε με δέκα φορές τα ανώτατα συνιστώμενα όρια που θέτουν οι αρμόδιες αρχές. Καλιμαντάν, Ινδονησία: στο νησί του Βόρνεο το Καλιμαντάν και οι γύρω περιοχές έχουν μολυνθεί από τις εξορύξεις χρυσού με τη χρήση υδραργύρου, μια ρυπογόνα διαδικασία που απειλεί την υγεία περίπου 225.000 ανθρώπων. Ποταμός Matanza, Αργεντινή: περισσότερες από 150.000 βιομηχανίες απορρίπτουν ρυπαντές -μεταξύ των οποίων ψευδάργυρο, μόλυβδο, χαλκό και νικέλιο-, στον ποταμό Matanza, ο οποίος διασχίζει το Μπουένος Άιρες. Το νερό δηλητηριάζεται, προκαλώντας προβλήματα υγείας στους περίπου 20.000 κατοίκους της περιοχής. Το Δέλτα του Νίγηρα: άγνωστος αριθμός ανθρώπων πλήττεται από τις δραστηριότητες των πετρελαϊκών βιομηχανιών στην περιοχή. Το διάστημα 1976 με 2001, σημειώθηκαν περισσότερα από 7.000 περιστατικά πετρελαιοκηλίδων. Norilsk, Ρωσία: βιομηχανική πόλη στη Σιβηρία. Κάθε χρόνο 500 τόνοι οξειδίων χαλκού, 500 τόνοι οξειδίων νικελίου και δυο εκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του θείου μολύνουν τον αέρα. Το προσδόκιμο ζωής των εργατών της βιομηχανικής ζώνης είναι δέκα χρόνια χαμηλότερο από αυτό των υπόλοιπων Ρώσων. Πηγή: http://www.econews.g...erioxes-107733/ Click here to view the είδηση

Μαντούδι: Πώς ένας τοπικός ορυκτός πόρος μετατρέπεται σε παράγοντα υπανάπτυξης μιας περιοχής! Υπογράφηκε η καταστροφή της Βόρειο-Κεντρικής Εύβοιας από τον τέως εκπρόσωπο της ΤΕΡΝΑ και νυν υφυπουργό ανάπτυξης! Δημιουργείται από την ΤΕΡΝΑ ιδιωτική βιομηχανική περιοχή (ΒΙ.ΠΕ.) υψηλής όχλησης! Στο "παιγνίδι" και ο τέως υπουργός «περιβάλλοντος», που είναι από τους αρχηγούς των σκανδάλων της λίστας Λαγκάρντ και ο οποίος έδωσε το πράσινο φως της καταστροφής. Το Μάη του 2010 η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ ΑΕ ανακοίνωσε την πρόθεση της να ιδρύσει ιδιωτική βιομηχανική περιοχή (ΒΙΠΕ) στην περιοχή Μαντουδίου. Ένα μήνα νωρίτερα η ίδια εταιρεία είχε ανακοινώσει ότι εισέρχεται στο τομέα της διαχείρισης και ενεργειακής αξιοποίησης των σκουπιδιών. Η διαδικασία αδειοδότησης έχει μπει τώρα στην τελική φάση της... “ΒΙ.ΠΕ. Β. Ευβοίας: Μια λευκή επιταγή στην ρύπανση και την απαξίωση του τουρισμού και της γεωργίας” αναφέρει η Συντονιστική επιτροπή για τον αγώνα κατά της ΒΙ.ΠΕ.Β.Ε. και σε ανακοίνωσή της επισημαίνει το αίτημα της τοπικής κοινωνίας να μην προχωρήσει η δημιουργία ΒΙΠΕ, που θα υποβαθμίσει την εικόνα της περιοχής και θα ανατρέψει την αναπτυξιακή κατεύθυνση προς τον τουρισμό. Η Επιτροπή Αγώνα Ενάντια στη ΒΙ.ΠΕ. Βόρειας Εύβοιας εξέδωσε την ανακοίνωση στη συνέχεια: Η ΒΙΠΕ Δεν Είναι Λύση... Είναι Καταστροφή! Η υπουργική απόφαση για τη δημιουργία ΒΙ.ΠΕ. στο Μαντούδι αποτελεί ένα τεράστιο έγκλημα σε βάρος της περιοχής της Βόρειας Εύβοιας, που θα έχει επιπτώσεις στην ΥΓΕΙΑ μας, στις ΔΟΥΛΕΙΕΣ μας και στο ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, όχι μόνο εδώ αλλά και στην ευρύτερη περιοχή ολόκληρης της Εύβοιας και των Σποράδων. Συγκεκριμένα: Επιτρέπει την εγκατάσταση εξαιρετικά ρυπογόνων και επικίνδυνων για την υγεία μας μονάδων (μονάδα καύσης σκουπιδιών, δεξαμενές υγροποιημένου φυσικού αερίου κλπ) στο χώρο της ΒΙ.ΠΕ. Επιτρέπει την αποθήκευση επικίνδυνων αποβλήτων στο χώρο της ΒΙ.ΠΕ. Επιτρέπει (σε… «εξαιρετικές περιπτώσεις»!) την απόρριψη οποιωνδήποτε υλικών/ουσιών στη θάλασσα. Επιτρέπει την υπεράντληση μέχρι και 800 κυβικών νερού την ώρα (!!!) από τον υδροφόρο ορίζοντα του Μαντουδίου, επηρεάζοντας την ποσότητα και την ποιότητα του νερού σε ολόκληρη την περιοχή με σοβαρές συνέπειες για την γεωργία, τη κτηνοτροφία και το περιβάλλον. Η απόφαση προβλέπει μάλιστα και τη δυνατότητα οι επιχειρήσεις να υδρεύονται συμπληρωματικά και από το δίκτυο ύδρευσης του Μαντουδίου. Θεωρεί δεδομένη τη δημιουργία θερμοηλεκτρικού σταθμού 1160 Mw με φυσικό αέριο, που θα καταστρέψει το κλίμα, θα οδηγήσει σε χλωρίωση και υπερθέρμανση της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής, θα προκαλέσει χρόνια, σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα στους κατοίκους και θα οδηγήσει τη βλάστηση σταδιακά στο μαρασμό (λόγω όξινης βροχής, εξάντλησης του υδροφόρου ορίζοντα και ρύπανσης του εδάφους). Αφήνει ανοιχτή τη δυνατότητα για μεταφορά του δρόμου που συνδέει το Μαντούδι με το Πήλι στο τμήμα που σήμερα διασχίζει τη ΒΙ.ΠΕ., γεγονός που θα επιτρέψει στην εταιρία να λειτουργεί μακριά από αδιάκριτα βλέμματα διερχομένων. Η απόφαση αυτή στηρίζεται στο ΨΕΜΑ και την ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ: Η Διεύθυνση Χωροταξίας του Υπουργείου Περιβάλλοντος, προκειμένου να δικαιολογήσει τη δημιουργία ΒΙ.ΠΕ., ισχυρίστηκε ότι τα μεταλλεία λευκολίθου είναι ενεργά και λειτουργούν! Δικαιολογήσανε μάλιστα το γιγάντιο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού με το γελοίο επιχείρημα ότι θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του εργοστασίου λευκολίθου. Μακάρι να ήταν έτσι! ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΑΒΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ, με σεβασμό βέβαια του περιβάλλοντος και της υγείας των κατοίκων. ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΝΟΜΙΜΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΒΙ.ΠΕ.! Η απόφαση παραβλέπει τα επιστημονικά πορίσματα της Επιθεώρησης Περιβάλλοντος που αποδείκνυαν ότι μια ΒΙ.ΠΕ. που θα επιτρέπει την εγκατάσταση μονάδων υψηλής όχλησης είναι αντίθετη με τις προβλέψεις των χωροταξικών πλαισίων για μέσης όχλησης δραστηριότητες και ήπιο τουρισμό. Η απόφαση παραβλέπει την καταπάτηση αγροτικών εκτάσεων, την αλλοίωση της κοίτης του Κυμασιώτη και την ύπαρξη στην περιοχή προστατευόμενων υγρότοπων. Η απόφαση αυτή αποτελεί ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ: Ο Αθ. Σκορδάς είχε παρουσιάσει ως εκπρόσωπος της ΤΕΡΝΑ τα σχέδια της εταιρίας για ΒΙ.ΠΕ. στο δημοτικό συμβούλιο Μαντουδίου τον Ιούνιο του 2010. Τώρα είναι υφυπουργός στο Υπουργείο Ανάπτυξης, υπεύθυνος για τις ΒΙ.ΠΕ.!!! Η απόφαση για δημιουργία ΒΙ.ΠΕ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ! Οι εκπρόσωποι της εταιρίας στην περιοχή διαδίδουν πως θα ανοίξουνε δουλειές! Προσπαθούν να κερδίσουν τη συμπάθεια των άνεργων κατοίκων, ψιθυρίζοντας τους στο αυτί «Να κάνουν αίτηση, αλλά να μην το πουν σε άλλους!». Οι επιχειρηματίες όμως δεν έρχονται για να κάνουν κοινωνικό έργο! Κοιτάνε να αυξήσουν με κάθε τρόπο το κέρδος τους. Ιδιαίτερα η περιοχή του Μαντουδίου, παρά τους πολλούς και πολλά υποσχόμενους σωτήρες – επενδυτές που πέρασαν, μετράει μόνο περιβαλλοντικά εγκλήματα, ενώ συνεχίζει δυστυχώς να μαστίζεται από την ανεργία και την υποβάθμιση. Η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής, που είναι το μόνο συγκεκριμένο έργο που περιγράφεται από την εταιρία και τα υπουργεία, θα απασχολεί 84 άτομα, εκ των οποίων τα 60 θα είναι θέσεις ειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού. Είμαστε έτοιμοι να καταστρέψουμε τη γεωργία, την αλιεία, τον τουρισμό, προκειμένου να πιστέψουμε τις ίδιες υποσχέσεις; Ποιον τόπο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;; Καλούμε όλους τους κατοίκους της βόρειας Εύβοιας και μαζί με αυτούς τους κατοίκους όλης της Εύβοιας, των Σποράδων και της υπόλοιπης Ελλάδας, να αντιδράσουμε δυναμικά σε αυτό το έγκλημα, πριν να είναι αργά! ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙ.ΠΕ. Βόρειας Εύβοιας (επικοινωνία: [email protected]) ΒΟΡΕΙΟΣ ΕΥΒΟΙΑ ΚΑΙ ... ΒΙ.ΠΕ. Της Γιάννας Κορέλη- Μπουλουγούρη Βασικό ζητούμενο για κάθε τόπο είναι, βεβαίως, η οικονομική ανάπτυξη. Η δυνατότητα παραγωγής και κατανάλωσης αγαθών έχει καταστεί σήμερα ο πρωταρχικός στόχος κάθε οργανωμένης κοινωνίας. Η διαδικασία όμως επίτευξης του στόχου αυτού γίνεται με ένα τρόπο, που… ζουγκλοποιεί την ανθρωπότητα. Οι διαδικασίες είναι τέτοιες, που κάποιοι λίγοι ισχυροποιούνται και οι περισσότεροι είναι αδύναμοι και σε συνεχή ανάγκη. Η διανομή των αγαθών, είτε παρέχονται από τη φύση είτε με την ανθρώπινη παρέμβαση, γίνεται με ένα εντελώς άδικο και άνισο τρόπο. Η κοινωνία μοιάζει με ζούγκλα και ισχύει πάντα το δίκαιο του ισχυρότερου. Οι συγκρούσεις και ο αγώνας και ο ανταγωνισμός δεν έχουν τέλος. Τα μοναδικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, ως έμβιου όντος, αμβλύνονται. Θα περίμενε κανείς, ότι η βιολογική εξέλιξη του ανθρώπου θα τον βοηθούσε, να αναπτύξει κοινωνίες συνύπαρξης και όχι ύπαρξης, αλλά ο στόχος αυτός είναι πολύ μακριά ακόμη. Η κατάσταση έχει διαμορφωθεί έτσι, ώστε τις τύχες των κοινωνιών να τις καθορίζουν λίγοι και δυστυχώς οι υπόλοιποι και περισσότεροι να ακολουθούν εκόντες, άκοντες. Οι κατά καιρούς διατυπωμένες αξίες, με βάση τις οποίες, θα έπρεπε να διαβιεί ο άνθρωπος, και το πεπερασμένο του χρόνου και του χώρου της ανθρώπινης ύπαρξης, περισσότερο μένουν σε φιλοσοφικό επίπεδο και πολύ λιγότερο μπαίνουν σε εφαρμογή και αυτό γίνεται με θυσίες τις περισσότερες φορές. Βέβαια, ο τρόπος, με τον οποίο λειτουργεί η κοινωνία σήμερα, είναι πολύ περίπλοκος και έχουν γίνει και γίνονται ατέλειωτες συζητήσεις για αυτό, χωρίς να έχει βγει ένα ασφαλές συμπέρασμα μέχρι τώρα. Πάντοτε, το «τι δέον γενέσθαι», είναι ζητούμενο. Είναι όμως παραδεκτό, ότι μια συνέπεια του γενικότερου μοντέλου, που ακολουθείται, είναι και η οικονομική κρίση, η οποία πλήττει τις δυτικές κοινωνίες και όχι για πρώτη φορά. Με ιδιαίτερη δε σφοδρότητα πλήττει την Ελλάδα των αμαρτιών και των πλημμελημάτων. Είναι απολύτως λογικό, η οικονομική ανάπτυξη ενός τόπου να βασίζεται στις δυνατότητες, που παρέχει ο ίδιος ο τόπος και οι άνθρωποί του. Συμβαίνει όμως πολλές φορές, να παραβλέπονται οι δυνατότητες ενός τόπου και χρησιμοποιείται αυτός για οικονομική δραστηριότητα, που εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα. Όχι μόνο παραβλέπονται, αλλά δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν το συμφέρον των κατοίκων, το φυσικό περιβάλλον και γενικότερα όλα τα χαρακτηριστικά του τόπου προς επίτευξη ενός σκοπού, που αφορά άλλους. Δηλαδή, χρησιμοποιείται ένας τόπος, όχι από και για τους κατοίκους, αλλά από άλλους και για άλλους. Ελάχιστοι ντόπιοι κάτοικοι και ελάχιστα επωφελούνται. Στην Αφρική αυτό συμβαίνει από την εποχή της αποικιοκρατίας με πολύ πιο άγριο τρόπο, αφού εκεί οι δραστηριότητες στοχεύουν στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Θα περίμενε κανείς, ότι οι κάτοικοι των χωρών της Αφρικής, με τους σημαντικούς φυσικούς πόρους, θα είχαν ένα ανεπτυγμένο επίπεδο διαβίωσης. Στην πραγματικότητα όμως λιμοκτονούν και έχουν υποβαθμισμένη ανθρώπινη υπόσταση. Όπως το άτομο χρειάζεται ένα σκοπό στη ζωή του, για να πάρει νόημα η ζωή αυτή, για να συντονίζει όλες του τις προσπάθειες προς μια ενιαία κατεύθυνση και να το βοηθά εντείνοντας τις δυνάμεις του, να γίνεται ολοένα καλύτερο, το ίδιο και ένας λαός. Αλλιώς, άτομο και λαός αφήνονται στην τύχη τους και ζουν ζωή της στιγμής, χωρίς προοπτική κι ελπίδα για πρόοδο πραγματική. Όπως, όμως, στο άτομο ο σκοπός της ζωής του είναι δυναμογόνος, όταν πηγάζει από μέσα, από τις δικές του ανάγκες και δυνατότητες, έτσι και για το λαό. Κι αυτόν μπορεί να τον συγκινήσει και να τον εμπνεύσει μονάχα ένα ιδανικό, που ριζώνει στο δικό του χώμα και στη δική του φυσική ζωή. Ιδανικό δηλαδή , που πηγάζει από την ιστορία του και τη ζωντανή του παράδοση, που ταιριάζει με τη ψυχολογία του, με τον τόπο του και τις ανάγκες, που δημιουργεί! Να είναι σε θέση να κρίνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι υπεύθυνα τα προβλήματα, που τους παρουσιάζει η ατομική και ομαδική ζωή τους. Χωρίς να παρασύρονται σαν άβουλη αγέλη από τον πρώτο δυνατό, η δημαγωγό της ημέρας. Άνθρωποι ικανοί να εξασφαλίζουν οι ίδιοι με την προσωπική τους εργασία τους υλικούς όρους της ζωής τους και όσα χρειάζονται για να κρατιέται η ανθρώπινή τους αξιοπρέπεια. Όπως τα άτομα διαφέρουν μεταξύ τους, έτσι και οι λαοί. Τις διαφορές αυτές δεν τις αρνείται το Ανθρωπιστικό ιδανικό, αρνείται, όμως, το χωρισμό των λαών σε λαούς κυρίων και λαούς σκλάβων ή λαούς, που πρέπει να εξοντωθούν. Γι αυτό οι λαοί έχουν την ανθρώπινή τους αξία κι έχουν το ίδιο δικαίωμα να ζήσουν ανθρώπινα και ν’ αναπτύξουν τον εαυτό τους ελεύθερα, όπως διετύπωσε και μας άφησε πνευματική κληρονομιά …ο Αλέξανδρος Δελμούζος! Αιτία για τη φιλοσοφική διάθεση των πιο πάνω είναι η κατάσταση, που ζούμε αυτήν την περίοδο στη βόρεια και ιδιαίτερα στη Βορειοκεντρική Εύβοια, για την οποία η οικονομική κρίση άρχισε πριν από 20 σχεδόν χρόνια και τα τελευταία χρόνια είναι πολύ πιο έντονη. Η Βορειοκεντρική Εύβοια, μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, στήριζε την ύπαρξή της κυρίως στη γεωργοκτηνοτροφία, όπως, άλλωστε, οι περισσότερες περιοχές στην Ελλάδα. Όμως είχε και έχει την τύχη να κρύβει στο υπέδαφός της ένα πολύτιμο υλικό, τον Μαγνησίτη, (λευκόλιθο), του οποίου η εκμετάλλευση και μερική επεξεργασία είχαν αρχίσει υποτυπωδώς στα τέλη του 19ου αιώνα με πολλές διακυμάνσεις ύφεσης και ανάπτυξης. Δηλαδή τα τελευταία 100 χρόνια ένα μέρος της οικονομικής δραστηριότητας στηρίχθηκε στον Μαγνησίτη. Από το 1960 και μετά η εκμετάλλευση αυτή άρχισε να εντείνεται με έναν ανορθόδοξο και σπάταλο τρόπο, με αποτέλεσμα να αλλάξει, άρδην, το σκηνικό. Η γεωργοκτηνοτροφία κατάντησε πάρεργο για πολλούς και το σύνολο του πληθυσμού εστιάστηκε στον Λευκόλιθο. Υπήρξε δε και προσέλκυση σημαντικού αριθμού μη Ευβοέων. Το πάρτυ, όμως, ήταν σύντομο, κράτησε μόνο 30 χρόνια. Παρά τις προσπάθειες της τελευταίας δεκαετίας, του περασμένου αιώνα, η οριστική κατάρρευση ήλθε το 2000. Τα αποθέματα δεν έχουν ακόμη τελειώσει, αλλά η κατάρρευση ήταν αποτέλεσμα και εσωτερικών αλλά και εξωτερικών παραγόντων. Εκτός από την απασχόληση, ο τόπος γενικότερα δεν ωφελήθηκε. Κανένα δείγμα της ευημερίας, που προηγήθηκε, δεν υπάρχει σήμερα. Ούτε ένα αξιόπιστο οδικό δίκτυο δεν κατασκευάστηκε, ούτε ένα σημαντικό λιμάνι στην πλευρά του Αιγαίου. Το καλό είναι, ότι οι μεγάλοι ανοικτοί χώροι εξόρυξης έχουν μετατραπεί σε όμορφες μικρές λίμνες. Οι όχθες των λιμνών και οι μεγάλοι χωμάτινοι όγκοι καλύπτονται από βλάστηση, χάρις στην εντυπωσιακή δυνατότητα φυσικής αναγέννησης, που διαθέτει ο τόπος μας. Αμέσως μετά το οριστικό κλείσιμο των μεταλλείων ο τόπος βυθίστηκε σε τέλμα. Εναλλακτικές λύσεις δεν υπήρχαν, και ο μαρασμός ήταν η συνέπεια. Η Εύβοια αποτελεί τμήμα ενός κράτους, οι κυβερνήσεις του οποίου, θα έπρεπε να δημιουργούν προϋποθέσεις, ώστε μια τοπική κοινωνία να στηρίζεται και να ανοίγει καινούργιους δρόμους και να προχωρά με σταθερότητα και σιγουριά. Αυτά όμως είναι ονειροπόλες σκέψεις, γατί τέτοια κυβέρνηση δεν υπήρξε ποτέ. Όσο ξαφνιασμένοι και σαστισμένοι ήταν οι παράγοντες και κάτοικοι της περιοχής, άλλο τόσο ήταν και οι κυβερνώντες. Καμιά πρόταση και καμιά ενέργεια. Όλοι περιμένουν το «θαύμα;». Ήρθε και η γενικότερη κρίση και τώρα η κατρακύλα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Στην ευρύτερη περιοχή υπήρξαν δειλά βήματα προς τη γεωργική παραγωγή και τον τουρισμό, χωρίς καμία, όμως, βοήθεια από την κεντρική διοίκηση και καμιά βελτίωση στις υποδομές. Το τραγικό είναι, ότι πολλοί εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πιστεύουν, ότι η μόνη λύση στο πρόβλημα είναι ο προσανατολισμός σε, οιασδήποτε μορφής, Βιομηχανική δραστηριότητα. Δηλαδή στην υπόλοιπη Ελλάδα μόνο οι περιοχές, που έχουν βαριές βιομηχανίες ευημερούν, ενώ οι υπόλοιπες λιμοκτονούν και «εκλιπαρούν» για μια βαριά βιομηχανική εγκατάσταση στη περιοχή τους! Όλοι γνωρίζουν, ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις δεν είναι επιθυμητές, γιατί συνεπάγονται σημαντική επιβάρυνση του περιβάλλοντος, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και ανασταλτικό παράγοντα για άλλες δραστηριότητες, που θα μπορούσε να προσφέρει ένας τόπος. Βεβαίως η Βιομηχανική παραγωγή είναι απαραίτητη σήμερα και είναι συνυφασμένη με τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Σε μια ευνομούμενη όμως πολιτεία θα πρέπει να γίνεται σωστή χωροθέτηση των δραστηριοτήτων, ώστε αυτές να ταιριάζουν με τα χαρακτηριστικά του κάθε τόπου. Στη πράξη… φορτώνουν ανεπιθύμητες δραστηριότητες σε περιοχές, των οποίων οι κάτοικοι έχουν αδυναμία. Αποστερημένοι, ίσως και εσκεμμένα, από άλλες δυνατότητες, ώστε να δεχθούν εύκολα κάτι, που άλλοι δεν θα δέχονταν. Μια τέτοια κατάσταση αντιμετωπίζουμε τώρα στη Βορειοκεντρική Εύβοια. Μια περιοχή με πλείστες άλλες δυνατότητες ανάπτυξης «στριμώχνεται», να δεχθεί μια «Βιομηχανική Περιοχή» δηλαδή ένα χώρο, στον οποίο εξ ορισμού υπάρχει δυνατότητα οιασδήποτε δραστηριότητας, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις, που αυτή έχει στην ποιότητα της ζωής των κατοίκων και τις άλλες δραστηριότητες τους και με αμφίβολα οικονομικά ανταλλάγματα. Εκμεταλλευόμενοι κάποιοι, αλλά και οι κυβερνώντες την παρελθούσα Μεταλλευτική δραστηριότητα, με την απαραίτητη Βιομηχανική επεξεργασία του υλικού, (αποδεκτή και συνυφασμένη με τον τόπο) και την επελθούσα ένδεια προσπαθούν να περάσουν την ιδέα, ότι η η Βορειοκεντρική Εύβοια είναι ζώνη Βιομηχανικών δραστηριοτήτων και ότι η ίδρυση της ΒΙ.ΠΕ. είναι ο μόνος τρόπος για να μετατραπεί σε «παράδεισο» ο τόπος. Μια καθαρά μη κεντρική περιοχή χαρακτηρίζεται «Βιομηχανικό κέντρο», αλλοιώνοντας τελείως τα διαφορετικά φυσικά χαρακτηριστικά της. Ας προσπαθήσουμε να δούμε διαφορετικούς δρόμους για ανάπτυξη με τα δεδομένα της σύγχρονης κοινωνίας. Σημαντικό και μοναδικό πλεονέκτημα της περιοχής είναι το εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον, από τα λίγα που υπάρχουν στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με τη μικρή απόσταση από τα μεγάλα αστικά κέντρα (Χαλκίδα, Αθήνα) και το γεγονός ότι δεν βρίσκεται στον κεντρικό άξονα της χώρας. Όποιος ταξιδεύει ανά την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό διαπιστώνει, ότι ζούμε σε μια περιοχή της Γής με φυσικό περιβάλλον, που δύσκολα συναντά κανείς. Οι δυνατότητες στον Τουριστικό τομέα και τον τομέα Γεωργικής παραγωγής είναι μεγάλες αλλά ανεκμετάλλευτες. Είναι περίεργο και τραγικό συνάμα αυτό, που συμβαίνει. Η Β. Εύβοια αποτελεί μαζί με την Ανατολική Μαγνησία (Πήλιο) και τις Βόρειες Σποράδες ένα τρίπολο γεωγραφικού συστήματος με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που ευνοούν την Τουριστική ανάπτυξη και τις δραστηριότητες ήπιου χαρακτήρα. Δασοσκεπή βουνά, πλούσια και ποικίλη χλωρίδα και πανίδα, ποτάμια και πηγές, όμορφες και πολλές ακρογιαλιές. Τα βουνά και οι ρεματιές της Β. Εύβοιας αποτελούν, ίσως τον σημαντικότερο βιότοπο για τη χαλέπιο πεύκη και τον πλάτανο. Τα βουνά της καλύπτονται σε μεγάλο ποσοστό από δάση. Όμως, ενώ οι δύο πρώτοι πόλοι έχουν αναπτυχθεί ακριβώς με τη βοήθεια αυτών των χαρακτηριστικών, στη Β. Εύβοια, που είναι και πιο κοντά στα αστικά κέντρα, η Τουριστική ανάπτυξη είναι ακόμα υποτυπώδης. Η μικρή εξαίρεση της Αιδηψού δεν αλλάζει την κατάσταση, γιατί, αφ΄ενός ο τουρισμός της Αιδηψού είναι ειδικός (ιαματικά λουτρά), αφ’ ετέρου η επικοινωνία με την Αιδηψό γίνεται κατ’ ευθείαν μέσω του κεντρικού οδικού άξονα της Χώρας και δεν επηρεάζει την υπόλοιπη Βόρειο και ιδιαίτερα τη Βορειοκεντρική Εύβοια. Το Πήλιο και οι Σποράδες αποτελούν προβαλλόμενο και από το κράτος Τουριστικό προορισμό, ενώ η Β. Εύβοια, που θα μπορούσε να είναι εκτός από τουριστικός προορισμός και τόπος εξοχικής κατοικίας, ακόμα και για τους Έλληνες, είναι άγνωστη. Μπορεί η Σκιάθος να «βουλιάζει» από τουρίστες, αλλά λίγα μίλια νοτιότερα η Β. Εύβοια είναι «Terra incognita». Προφανώς κανείς δεν θα σκεφτόταν να στήσει μια ΒΙ.ΠΕ. στο Πήλιο ή στη Σκιάθο. Το κάνει, όμως, στην απέναντι τους ακτή την Β. Εύβοια. Ακόμη και η συγκοινωνία των Β. Σποράδων με το κέντρο γίνεται μέσω της απέναντι ακτής του Β. Ευβοϊκού και όχι μέσω Β. Εύβοιας, όπως γεωγραφικά θα ήταν εύλογο. Μια απόπειρα, που έγινε πριν μερικά χρόνια, για σύνδεση των Β. Σποράδων, μέσω Β. Εύβοιας, απέτυχε σε ελάχιστο χρόνο. Η «σκόπιμη;» έλλειψη ενός σύγχρονου και αξιόπιστου οδικού δικτύου αποστερεί την δυνατότητα αξιοποίησης των δυνατοτήτων στο Γεωργικό και Τουριστικό τομέα. Με ένα σύγχρονο οδικό δίκτυο στην Εύβοια το ταξίδι Αθήνα – Σκόπελος θα ήταν μισής διάρκειας, απ’ ότι είναι σήμερα μέσω Αγ. Κωνσταντίνου. Επί πλέον παράλληλα με το φυσικό περιβάλλον, οι αρχαιολογικοί χώροι, που αναμένουν την ανάδειξη, τα αρκετά γενικά και θεματικά μουσεία, τα θρησκευτικά κέντρα (μοναστήρια, προσκυνήματα) και κάθε είδους πολιτιστικές δραστηριότητες μπορούσαν και μπορούν, να ενισχύσουν την τουριστική κίνηση. Ο παραδοσιακός αλλά και θεμελιώδης για την ανθρώπινη ύπαρξη γεωργοκτηνοτροφικός τομέας σε συνδυασμό με μικρές μονάδες μεταποίησης και τυποποίησης θα μπορούσε να ενδυναμώσει την οικονομική δραστηριότητα. Δυστυχώς, ο τομέας αυτός παραπαίει ανάμεσα στις επιδοτήσεις και τους μεσάζοντες και δεν μπορεί να αναδειχθεί. Οι λίγοι άνθρωποι, που απασχολούνται ακόμα στον τομέα αυτό, είναι πλήρως απογοητευμένοι και αντιμετωπίζουν αδιέξοδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ελαιόλαδο. Η Β. Εύβοια παράγει σημαντικές ποσότητες λαδιού πολύ καλής ποιότητας. Χωρίς οργανωμένο σύστημα αρχικά εξασφάλισης της ποιότητας και στη συνέχεια της τυποποίησης και προώθησης του ελαιολάδου το προϊόν είναι άγνωστο. Οι παραγωγοί αρκούνται στη μικρή επιδότηση και γίνονται έρμαια των μεσαζόντων, που αγοράζουν το λάδι σε εξευτελιστικές τιμές. Τα Μεταλλεία είναι επίσης μια προοπτική. Το μετάλλευμα όμως είναι ένα προϊόν, που απευθύνεται στη διεθνή αγορά και επηρεάζεται πολύ έντονα από τις διακυμάνσεις της αγοράς αλλά και τα εσωτερικά προβλήματα της παραγωγής. Τα αποθέματα δεν είναι ανεξάντλητα και αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν. Αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, η εκμετάλλευση των μεταλλείων είναι μια καλή προοπτική, αλλά πρέπει να αποτελούν μέρος της ανάπτυξης και δεν θα πρέπει πάλι ολόκληρη η περιοχή να στηρίζεται μόνο σ’ αυτά. Δεν πρέπει και δεν μπορεί να επαναληφθεί το λάθος της ανεξέλεγκτης και σπάταλης εκμετάλλευσης. Είναι απαραίτητο, η εκμετάλλευση να γίνεται με ορθολογιστικό τρόπο και σεβασμό στο περιβάλλον. Αντί όλων αυτών η Βορειοκεντρική Εύβοια και κατά συνέπεια όλη η Βόρεια Εύβοια γίνεται τόπος βιομηχανικών δραστηριοτήτων. Το σπουδαίο είναι, ότι κανείς δεν ξέρει, τι πρόκειται ακριβώς να γίνει. Το νομοθετικό πλαίσιο προβλέπει, ότι σε μια ΒΙ.ΠΕ. μπορούν να δημιουργηθούν εγκαταστάσεις με σημαντική επιβάρυνση στο περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Η σύγχυση είναι μεγάλη. Η υπάρχουσα ένδεια δημιουργεί οπαδούς της ιδέας, αλλά και έντονη ανησυχία σε σκεπτόμενους ανθρώπους. Πρώην υπάλληλοι των εταιρειών, που δραστηριοποιούνται στη περιοχή, κατέχουν κυβερνητικά πόστα σε άμεση σχέση με τις επιδιωκόμενες δραστηριότητες και προφανώς εξυπηρετούν τα πρώην και ενδεχομένως, νυν, αφεντικά τους. Ερωτήσεις γίνονται στη Βουλή και δίνονται αόριστες απαντήσεις. Η συζήτηση πολλές φορές περιστρέφεται γύρω από την νομιμότητα και όχι την ουσία. Αλλά η νομιμότητα είναι κάτι σχετικό. Κάθε τι νόμιμο δεν μπορεί να θεωρείται και ηθικό. Ακούγεται, ότι όλη η ιστορία αφορά την εκ νέου μεταλλευτική δραστηριότητα και λειτουργία εγκαταστάσεων παραγωγής ενέργειας. κυρώθηκε η χρήση λιθάνθρακα και θα χρησιμοποιήσουν, λένε, φυσικό αέριο. Οι γνωρίζοντες λένε, ότι γι’ αυτές τις δραστηριότητες δεν χρειάζονται ΒΙ.ΠΕ. Από την άλλη αναρωτιέται κανείς. Η μεταλλευτική δραστηριότητα είναι κάτι φυσιολογικό και ευπρόσδεκτο για την περιοχή. Σε τι όμως εξυπηρετεί μια μεγάλη αυτοματοποιημένη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μακριά και από τα κέντρα διανομής του καυσίμου και μακριά από τα κέντρα διανομής της ενέργειας. Όπως υπάρχουν ήδη μονάδες, που λειτουργούν κοντά στον κεντρικό οδικό άξονα της χώρας, θα μπορούσε να προστεθεί ακόμα μία. Αυτή η μη ξεκάθαρη κατάσταση οδηγεί στη σκέψη, ότι σχεδιάζουν να κάνουν κάτι, που αλλού δύσκολα θα μπορούσαν να κάνουν. Οι πιο ειδικοί έχουν μιλήσει επανειλημμένα για ενδεχόμενες, μη αντιστρεπτές, επιπτώσεις στο περιβάλλον, στις δυνατότητες ανάπτυξης άλλων δραστηριοτήτων και στη γενικότερη φυσιογνωμία της περιοχής. Και μόνο όμως η λειτουργία, ενός τεράστιου για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ΘΗΣΦΑ (θερμοηλεκτρικός σταθμός φυσικού αερίου) δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε ένα τόπο, που δεν τα αξίζει. Ένας ΘΗΣΦΑ, πάνω από 300 ΜW, στην Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρείται μεγάλου μεγέθους και χαρακτηρίζεται με τους διεθνώς αποδεκτούς όρους, «Μονάδα Υψηλής Όχλησης» και «Μείζων Πηγή Ρύπανσης». Μπορούμε να φανταστούμε τη Μονάδα των 1160ΜW, που πρόκειται να κατασκευαστεί, (τετραπλάσιας ισχύος), στο μικρό μας χώρο, που θα την κατατάσσαμε; Μόνο να σκεφθούμε, ότι χρειάζεται πολύ μεγάλες ποσότητες γλυκού νερού, που θα αντληθούν από τον υδροφόρο ορίζοντα, για να λειτουργήσει, καταλαβαίνουμε περί τίνος πρόκειται. Διαφαίνεται, ότι ο τόπος μας πρόκειται να θυσιαστεί. Οι επόμενες γενιές θα ζήσουν σε μια άλλη τελείως διαφορετική και παραμορφωμένη περιβαλλοντικά, Β. Εύβοια με ένα αρνητικό ισοζύγιο για μας τους Ευβοείς. Το λιγότερο, που θα έπρεπε να κάνουν οι ιθύνοντες, θα ήταν, να ενημερώσουν υπεύθυνα τον κόσμο. Η εμπειρία έχει δείξει, ότι υπεύθυνοι δεν υπάρχουν. Ο καθένας από τη θέση του εξυπηρετεί συγκεκριμένα και αποσπασματικά συμφέροντα, εκμεταλλευόμενος τη σύγχυση και την ένδεια των κατοίκων. ΚΡΙΜΑ! Επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, θέλουμε να πιστεύουμε, ότι η εποχή της απληστείας και του εγωκεντρισμού, αυτής της απάνθρωπης διαχείρισης των αγαθών και της τόσης ανευθυνότητας, θα παρέλθει κάποτε. Εμείς με τους αγώνες μας , όπως μπορεί ο καθένας μας, θα σηματοδοτήσουμε την εποχή του Ορθού Λόγου και του Ανθρωπισμού για τη χώρα μας και για όλον τον κόσμο, ώστε να βρούμε τη χαμένη μας λάμψη, ως άνθρωποι και τον…βηματισμό μας! Γιάννα Κορέλη- Μπουλουγούρη Μέλος του Δ.Σ. της ΒΙΟΖΩ Γεωργός-Βιοκαλλιεργήτρια-Ψυχολόγος Στροφυλιά Ευβοίας, Τηλ. 2227093273 και 6945046767 ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΥΒΟΙΑΣ [email protected] energoipolitesevias .blogspot .com Πηγή: http://voriaevia.blo...log-post_4.html Click here to view the είδηση