Αναζήτηση στην κοινότητα

Μια εφαρμογή για κινητά που δίνει στους πολίτες τη δυνατότητα να διαμορφώσουν τον μεγαλύτερο συμμετοχικό χάρτη πρασίνου στις πόλεις μας ανακοίνωσε το WWF. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, με το WWF GreenSpaces δίνεται πλέον στα χέρια των πολιτών ένα εργαλείο χαρτογράφησης των πράσινων χώρων αλλά και διεκδίκησης του πράσινου που αξίζουμε. Ταυτόχρονα, με κορύφωση την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου, η καμπάνια καλεί δήμους και συλλογικότητες σε ολόκληρη την Ελλάδα να διοργανώσουν αντίστοιχες δράσεις και να ενταχθούν στον «πράσινο χάρτη» των πόλεών μας. Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, από τις 10 Μαΐου μέχρι τις 5 Ιουνίου οι πολίτες της χώρας προσκαλούνται να πάρουν το πράσινο στα χέρια τους και να πουν την άποψή τους για το πράσινο της πόλης τους, με τη χρήση της εν λόγω εφαρμογής, που δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες κάθε ηλικίας να καταγράψουν πράσινους χώρους σε κάθε ελληνική πόλη, να τους βαθμολογήσουν και να σχολιάσουν την πραγματική κατάστασή τους. Δείτε τον χάρτη με τους χώρους πρασίνου που έχουν ήδη καταγραφεί από εθελοντές. Η καμπάνια θα κορυφωθεί εορταστικά στις 5 Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, με δράσεις στο πράσινο που θα αναλάβουν τόσο Δημοτικές Αρχές ανά την Ελλάδα, όσο και συλλογικότητες πολιτών. Οι δράσεις θα αναρτούνται στον πανελλαδικό χάρτη δράσεων που βρίσκεται στην ιστοσελίδα της καμπάνιας http://greenspaces.gr . Πηγή: http://www.naftempor...ino-stis-poleis Click here to view the είδηση

Οικονομικές δραστηριότητες όπως η εξόρυξη της Γης για την εκμετάλλευση των φυσικών πρώτων υλών και η υλοτομία, απειλούν περίπου ένα στα δύο φυσικά Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του πλανήτη, από το Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας ως τα νησιά Γκαλαπάγκος και το Μάτσου Πίτσου στο Περού, σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση WWF. Το WWF κάλεσε τις μεγάλες εταιρείες να εισακούσουν τις εκκλήσεις που έχουν απευθύνει τα Ηνωμένα Έθνη και να διακόψουν τις εξορύξεις ορυκτών καυσίμων και μεταλλευμάτων, την αλιεία και την υλοτομία κοντά σε περιοχές που φιλοξενούν τέτοια μνημεία παγκοσμίου ενδιαφέροντος και αξίας. Συνολικά 114 από τα 229 Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς, τίτλος που τους έχει απονεμηθεί είτε χάρη στο φυσικό τους κάλλος είτε λόγω της πολιτιστικής τους αξίας, κινδυνεύουν σύμφωνα με τη διεθνή περιβαλλοντική οργάνωση. Το WWF εκτιμά ότι κινδυνεύουν πολύ περισσότερα μνημεία από τα 18 που έχει κατατάξει ως μνημεία «σε κίνδυνο» η υπηρεσία πολιτισμού των Ηνωμένων Εθνών, η UNESCO. Για παράδειγμα το WWF θεωρεί ότι ο Μεγάλος Κοραλλιογεννής Ύφαλος κινδυνεύει από τις εξορυκτικές δραστηριότητες και τη ναυτιλία, ενώ η πολιτεία των Ίνκας Μάτσου Πίτσου στο Περού, η οποία χρονολογείται από τον 15ο αιώνα απειλείται από την υλοτομία. «Αυτό είναι συγκλονιστικό. Προσπαθούμε να αποδοθεί στο ζήτημα η σημασία που του αρμόζει», δήλωσε στο Reuters ο Μάρκο Λαμπερτίνι, γενικός διευθυντής της WWF International. «Δεν είμαστε αντίθετοι στην ανάπτυξη, είμαστε αντίθετοι στην κακώς προγραμματισμένη ανάπτυξη», πρόσθεσε. Ο Μεχτίλντ Ροσλέρ, διευθυντής του Κέντρου Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO στο Παρίσι, δήλωσε ότι η UNESCO δέχεται με ικανοποίηση τέτοιες εκθέσεις μη κυβερνητικών οργανισμών, καθώς συμβάλλουν στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και των αρμόδιων φορέων. Ορισμένοι φορεία όπως το Διεθνές Συμβούλιο Εξόρυξης και Μετάλλων που εκπροσωπεί μεγάλες εταιρείες του κλάδου έχουν τις επανειλημμένες εκκλήσεις του ΟΗΕ, αλλά δεν έχει αναληφθεί συντονισμένη δεσμευτική δράση. Σύμφωνα με την έκθεση του WWF, πάνω από 11 εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από τους χώρους πολιτιστικής κληρονομιάς για τροφή, νερό, στέγη και ιατρική περίθαλψη. Εξάλλου, τα μνημεία αυτά δημιουργούν πολλές θέσεις εργασίας, κυρίως στον τομέα του τουρισμού. Πηγή: http://www.econews.g...eia-wwf-129644/ Click here to view the είδηση

Ανακοίνωση με θέμα 100 μέρες περιβαλλοντικής μοναξιάς εξέδωσε η WWF αναφέροντας μεταξύ άλλων σχετικά με την νομιμοποίηση των αυθαιρέτων ότι "τώρα δημιουργούνται τετελεσμένα και έννομα συμφέροντα από νομοθετικές ρυθμίσεις μικροτακτοποιήσεων, που όμως έχουν περιπλέξει απίστευτα τη νομοθεσία, εντείνουν την ανασφάλεια δικαίου για πολίτες και επενδυτές και, βέβαια, διαιωνίζουν την πολιτική κοροϊδία εις βάρος όσων σέβονται τους νόμους, ως κοινούς κανόνες για τη σωστή λειτουργία ενός σύγχρονου και δίκαιου κράτους". Δείτε όλη την ανακοίνωση: " Όταν στις 26 Φεβρουαρίου στείλαμε στη νέα Κυβέρνηση ευχές για περιβαλλοντικά επωφελή θητεία, μαζί με μια λίστα από επείγουσες προτεραιότητες ανακοπής της ραγδαίας οπισθοδρόμησης σε πολιτικές και νομοθεσία για τη φύση, ελπίζαμε πως τουλάχιστον τα «ευκολάκια» θα δρομολογούνταν άμεσα: η άμεση, δίχως κανένα δημοσιονομικό κόστος κατάργηση «φωτογραφικών» και περιβαλλοντικά καταστροφικών νόμων φάνταζε στα δικά μας μάτια εφικτή. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει τον σκανδαλωδώς πελατειακό και δασοκτόνο νόμο 4315/2014 που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2014, ενώ φαινόταν πως η χώρα πάει για εκλογές; Η πραγματικότητα όμως μετά τις εκλογές ήταν αμήχανα διαφορετική: το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) που παρά την προφανή έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής βούλησης μόλις είχε αρχίσει να συγκροτείται σε έναν ενιαίο διοικητικό οργανισμό διαλύθηκε και συγχωνεύθηκε με τα πολιτικά και οικολογικά «βαριά» αντικείμενα της βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής. Η αλλαγή αυτή φαίνεται πως δεν μένει μόνο στους τίτλους και στο ανακάτεμα των συγχωνευμένων υπουργείων, καθώς το περιβάλλον πολιτικά εξατμίστηκε και παραμένει, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, στα αζήτητα. Ο νέος υπερ-υπουργός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, δεν έδειξε μέσα σε αυτές τις 100 μέρες κάποια περιβαλλοντική ευαισθησία: ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το μέτωπο της ενέργειας, σηματοδοτώντας με τις πρωτοβουλίες του ένα πρωτοφανές πισωγύρισμα σε εποχές ακόμα πιο «βρώμικης» για το περιβάλλον και τις τσέπες μας ενεργειακής πολιτικής. Από το μέτωπο της προστασίας της φύσης ο νέος υπουργός απουσιάζει επί της ουσίας εντελώς. Ούτε μια ανακοίνωση δεν είχε την ευαισθησία να βγάλει για πολιτική στήριξη προς τις υπηρεσίες του υπουργείου του, που για πρώτη ίσως φορά συντονίστηκαν για να αντιμετωπίσουν το τραγικό φαινόμενο της εκτεταμένης ανοιξιάτικης λαθροθηρίας, με αποτέλεσμα δημόσιοι λειτουργοί να δεχθούν επιθέσεις στη Ζάκυνθο. Αυθαίρετα και αιγιαλοί Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο νέος υπουργός αναπληρωτής για το περιβάλλον δήλωσε, πως στους νόμους του προκατόχου του «βλέπει κάποια θετικά στοιχεία που εκσυγχρονίζουν τη δημόσια διοίκηση» και πως «δεν πρέπει να καταργηθούν συλλήβδην». Στην άθλια νομοθεσία εξυπηρέτησης πελατειακών συμφερόντων εις βάρος της εθνικής οικονομίας, της δικαιοσύνης απέναντι στους νομοταγείς πολίτες και του κοινού μας αγαθού που λέγεται «Περιβάλλον», αναφερόταν ο νέος υπουργός που αναπληρώνει τον υπερ-υπουργό σε θέματα περιβάλλοντος. Έτσι, καμία από τις επονείδιστες διατάξεις δεν αγγίχθηκαν μέσα στις 100 πρώτες μέρες της νέας Κυβέρνησης. Αποτέλεσμα; Τώρα δημιουργούνται τετελεσμένα και έννομα συμφέροντα από νομοθετικές ρυθμίσεις μικροτακτοποιήσεων, που όμως έχουν περιπλέξει απίστευτα τη νομοθεσία, εντείνουν την ανασφάλεια δικαίου για πολίτες και επενδυτές και, βέβαια, διαιωνίζουν την πολιτική κοροϊδία εις βάρος όσων σέβονται τους νόμους, ως κοινούς κανόνες για τη σωστή λειτουργία ενός σύγχρονου και δίκαιου κράτους. Όμως και σε φαινομενικά πιο ξεκάθαρα πεδία, όπως τα αυθαίρετα και ο αιγιαλός, η πραγματικότητα απέχει πολύ από την προ εκλογών γραμμή του νικητή της 25ης Ιανουαρίου. Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων είχε επανειλημμένα κατακριθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, αλλά μαθαίνουμε πως ετοιμάζεται νέα ρύθμιση, με νέα κόκκινη γραμμή και με νέο «ευρύ» κοινωνικό διάλογο, από τον οποίο πάντοτε εξαιρούνταν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις. ’λλο μέτωπο: ο αιγιαλός. Αντικείμενο πρόσφατης απόφασης του Ε Τμήματος του ΣτΕ που σπάει το κατεστημένο των περιβαλλοντικά ανυπολόγιστων παραχωρήσεων χρήσης, η παράκτια ζώνη, επίσης, θα συνεχίσει να αποτελεί πεδίο πλουτισμού για ομπρελοκαθίσματα και μπαροκαφετέριες, δίχως την ελάχιστη μέριμνα για τις οικολογικές αντοχές της πολύ ευαίσθητης ακτογραμμής. Πτολεμαΐδα Έτερη μεγάλη απογοήτευση (αν και είχε διαφανεί προεκλογικά): η ΔΕΗ δεν θα πάει μπροστά, αλλά θα πάει ακόμα πιο πίσω. Μια από τις πιο ρυπογόνες επιχειρήσεις ηλεκτροπαραγωγής στην Ευρώπη αρνείται πεισματικά, με πολιτικές πλάτες στην ηγεσία του νέου υπερ-υπουργείου παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιβάλλοντος και ενέργειας, να καθαρίσει το παραγωγικό της μοντέλο. Η φρενίτιδα για διασφάλιση, σε καιρούς οικονομικής στειρότητας, των 400 εκατομμυρίων ευρω που απαιτούνται για την έναρξη κατασκευής μιας ακόμα ρυπογόνου λιγνιτικής μονάδας, της «Πτολεμαΐδα V», αφήνει άφωνους όσους ξέρουν καλά πως οι καθαρές εναλλακτικές συμφέρουν, τόσο τη ΔΕΗ, όσο και όλους μας. Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που ο υπερ-υπουργός αφιερώνει μεγάλο μέρος από τον πολύτιμο χρόνο του σε προσπάθειες επαναδιαπραγμάτευσης του κόστους κατασκευής της νέας μονάδας, ενώ πιέζει ώστε στη ΔΕΗ να δοθούν δωρεάν δικαιώματα εκπομπών, με τη δικαιολογία ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, οπότε όταν ρυπαίνει καλά θα κάνει να μην πληρώνει. Στη σκόνη αυτού του παραλογισμού ήρθε να προστεθεί και μια νέα εμμονή: η επαναλειτουργία της κατεστραμμένης από πυρκαγιά, γερασμένης και πολύ βρώμικης τρίτης μονάδας της Πτολεμαΐδας. Βιοποικιλότητα Την ίδια στιγμή, τίποτα δεν άλλαξε στο συννεφιασμένο μέτωπο των πυρήνων βιοποικιλότητας της Ελλάδας, του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών. Αντίθετα, όσο πλησιάζουμε στο τέλος του 2015, λήγει και η παράταση ζωής για τους 28 φορείς διαχείρισης που με τελείως ασόβαρη τεκμηρίωση, είτε συγχωνεύθηκαν, είτε καταργήθηκαν με τον ν. 4109/2012. Με αυτήν την άνευ οικονομικού αντικειμένου διάταξη (μιας και μέχρι τότε τουλάχιστον οι φορείς διαχείρισης ήταν ίσως οι μόνοι φορείς της Γενικής Κυβέρνησης που δεν ελάμβαναν καμία κρατική χρηματοδότηση) κινδυνεύουν εθνικοί θησαυροί, όπως τα εθνικά πάρκα του Δέλτα Αξιού και της Λίμνης Κερκίνης, που στριμώχνονται σε έναν υπερ-φορέα που θα έχει ευθύνη και για την πολύπαθη Λίμνη Κορώνεια. Είναι σίγουρο πως η αγωνία για το μέλλον της οικονομίας της χώρας είναι διάχυτη και στο νέο υπερ-υπουργείο. Εκείνο που δυστυχώς στις πρώτες τουλάχιστον μέρες της η νέα Κυβέρνηση δείχνει να μην καταλαβαίνει είναι ότι το περιβάλλον είναι «όλα τα λεφτά». Το περιβάλλον είναι πηγή ζωής και πολιτισμού και βάση για την ελληνική οικονομία. Μόνο οικολογικά βιώσιμη μπορεί να είναι η διέξοδος της Ελλάδας από την κρίση και η ανάπτυξη μιας μακροπρόθεσμα ζωντανής οικονομίας. Για να επιτευχθεί αυτό όμως πρέπει κατ αρχήν και επειγόντως, ακόμα και την 101η μέρα να πάρει επιτέλους μπρος το κράτος περιβαλλοντικού δικαίου. Πηγή: http://www.buildnet....213&artid=15628 Click here to view the είδηση

Αναφορά προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για παραβιάσεις της νομοθεσίας της ΕΕ για την προστασία των υδάτων από το Σχέδιο Διαχείρισης των λεκανών απορροής ποταμών (ΛΑΠ) Κεντρικής Μακεδονίας κατέθεσε η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς. Η έκθεση παραβιάσεων εστιάζει στην περιοχή της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής. Δείτε αναλυτικά: http://www.wwf.gr/im...on-Skouries.pdf Πηγή: http://www.wwf.gr/ne...-01-15-11-15-24 Click here to view the είδηση

Κατατέθηκε σήμερα, Τρίτη, από τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος κ. Νίκο Ταγαρά το σχέδιο νόμου «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα - Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις» στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για επεξεργασία και συζήτηση. Το σχέδιο νόμου προβλέπει μεταφορά συντελεστή δόμησης από απαλλοτριωμένα ακίνητα, οριζόντια μείωση των εισφορών σε γη και χρήμα για όσα ακίνητα εντάσσονται στο σχέδιο πόλης, αύξηση των δόσεων, καθώς και δυνατότητα μεταβίβασης του ακινήτου, ακόμα και αν δεν έχουν εξοφληθεί στο σύνολο τους οι υποχρεώσεις εισφοράς σε χρήμα. Επίσης περιλαμβάνει πολλές αλλαγές στον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό και στη δασική νομοθεσία. Οι διατάξεις του νομοσχεδίου έχουν ήδη προκαλέσει αντιδράσεις. Σε ανακοίνωσή του το WWF Ελλάς μιλά για ανασφάλεια δικαίου και για συνεχείς νομιμοποιήσεις καταπατήσεων και καταγγέλλει τις συνεχείς αλλαγές της ήδη περιπλεγμένης δασικής νομοθεσίας που οδηγεί σε καταστροφή οικολογικά πολύτιμης δασικής γης. «Νομιμοποίηση καταπατημένων εκτάσεων, άρση του αναδασωτέου χαρακτήρα καμένων εκτάσεων εντός πενταετίας, fast track αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων (και ένταξή τους στον χωροταξικό σχεδιασμό), δασικοί χάρτες άνευ νοήματος, καθώς θα βρίσκονται πλέον υπό διαρκή αναδιαμόρφωση. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις καταστροφικές επιπτώσεις που φέρνει για τον δασικό μας πλούτο, το νομοσχέδιο» επισημαίνει η επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής της οργάνωσης κυρία Θεοδότα Νάντσου. Με το σχέδιο νόμου, το οποίο έρχεται μόλις τέσσερις μήνες μετά την ψήφιση του νόμου 4280/2014 για την ιδιωτική πολεοδόμηση και τη δασική νομοθεσία, «κυβέρνηση και ΥΠΕΚΑ, επί υπουργίας Γιάννη Μανιάτη και Νίκου Ταγαρά, συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο», όπως σημειώνει ο νομικός συντονιστής του WWF Ελλάς κ. Γιώργος Χασιώτης. Ειδικότερα, σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση, με τις νέες ρυθμίσεις: 1. Διευκολύνονται οι αποχαρακτηρισμοί δασών και δασικών εκτάσεων, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, βάσει αδημοσίευτων εγγράφων που κατά την ημερομηνία σύνταξής τους είχαν μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα. 2. Καταργείται η υποχρέωση αναδάσωσης καμένου, ή άλλως κατεστραμμένου δάσους και δασικής έκτασης, αν μέσα σε μία πενταετία «αποδεικνύεται το ανέφικτον της πραγματοποιήσεως της αναδασώσεως»: δίνεται, έτσι, κίνητρο για καταπάτηση, οικοδόμηση, επανειλημμένους εμπρησμούς, εκχέρσωση και εκτεταμένες επεμβάσεις σε κατεστραμμένα δάση και δασικές εκτάσεις, καθώς τότε διευκολύνεται η απόδειξη αυτή. 3. Νομιμοποιούνται πρόσφατες (ως το 2007) παράνομες εκχερσώσεις φρυγανικών και άλλων δασικών εκτάσεων, έναντι ενός ανταλλάγματος που το ΥΠΕΚΑ επέλεξε να ονομάσει «περιβαλλοντικό ισοζύγιο». 4. Νομιμοποιούνται και αυθαίρετες εγκαταστάσεις κέντρων περιβαλλοντικής ενημέρωσης, ναοί, και «εγκαταστάσεις πολιτιστικού χαρακτήρα». 5. Επιτρέπεται σαρωτικά και δίχως τις ελάχιστες προστατευτικές εγγυήσεις, η επέκταση λατομείων, ακόμα και σε αναδασωτέες εκτάσεις, σε περιφέρειες όπου εκτελούνται μεγάλα έργα και δεν έχουν καθοριστεί λατομικές ζώνες. 6. Αποχαρακτηρίζεται οριστικά και διευκολύνεται η παραχώρηση της κυριότητας εκτάσεων που απώλεσαν τον δασικό τους χαρακτήρα πριν το 1975, με υποτυπωδώς νομιμοφανείς διαδικασίες, ακόμα και αν είναι δυνατή η αναδάσωσή τους. 7. Καταργείται στην ουσία η ιδιότητα και ο ρόλος των δασικών χαρτών ως μέσου προστασίας και οριστικής αποτύπωσης της δασικής γης, καθώς επιτρέπεται η αναμόρφωση του δασικού χάρτη «με τη διαγραφή εκτάσεων, οι οποίες συνεπεία πράξεων αρμοδίων οργάνων δεν υπάγονται ή θα πάψουν να υπάγονται στη δασική νομοθεσία και των εκτάσεων που εσφαλμένα αποτυπώθηκαν και συμπεριλήφθηκαν σε αυτόν κατά την κατάρτισή του». «Στο πλυντήριο της κρίσης και με το πρόσχημα της ανάπτυξης, το υπουργείο που είναι στα χαρτιά ταγμένο στην προστασία της κοινής μας φυσικής κληρονομιάς αναπαράγει το μοντέλο που βούλιαξε τη χώρα: φωτογραφικές τακτοποιήσεις συγκεκριμένων συμφερόντων, περίπλοκη νομοθέτηση, αλλεπάλληλες τακτοποιήσεις καταπατήσεων, αδιαφάνεια, ακατανόητες ρυθμίσεις. Και στο βάθος ο δασικός πλούτος της χώρας που ποτέ δεν βρέθηκε αντιμέτωπος με τέτοια σαρωτική απώλεια θεσμικού πλαισίου προστασίας», τονίζει η κυρία Νάντσου. Και αναρωτιέται: «Αλήθεια, τελικά ποιον βολεύει ένα ακατανόητο, διάτρητο, συνεχώς τροποποιούμενο και νομικά επισφαλές θεσμικό πλαίσιο που δεν εξασφαλίζει ούτε την ασφάλεια μιας επένδυσης αλλά ούτε και την προστασία του περιβάλλοντος»; Πηγή: http://www.tovima.gr...cle/?aid=657963 Click here to view the είδηση

Για μια ακόμα φορά, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας προχωρά στο πάγωμα των έργων εκτροπής του Αχελώου με το σκεπτικό ότι παραβιάζεται η αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης. Κατά του έργου είχαν προσφύγει η περιβαλλοντική οργάνωση WWF, η «Ελληνική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», η Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αιτωλοακαρνανίας, και οι δήμοι Μεσολογγίου, Αιτωλικού και Ινάχου. Με την απόφαση αυτή ακυρώθηκαν υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι για την μερική εκτροπή του Αχελώου, καθώς και η εκτέλεση των σχετικών έργων (φράγμα, ταμιευτήρας υδροηλεκτρικός σταθμός της ΔΕΗ, Μεσοχώρας, σήραγγα εκτροπής του ρου, κ.λπ.). Οι σύμβουλοι Επικρατείας αναφέρουν ότι, προκειμένου να επιτραπεί το έργο, ήταν αναγκαίο να εκτιμηθούν πρώτα οι επιπτώσεις στις προστατευόμενες περιοχές, όπως είναι περιοχές Natura 2000, οι τόποι κοινοτικής σημασίας, οι ζώνες ειδικής προστασίας κ.λπ. Με τον τρόπο που έγινε η εκτροπή του Αχελώου, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, παραβιάζεται η Διεθνής Σύμβαση της Γρανάδας για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ευρώπης, η οποία συμπλέει με το άρθρο 24 του Συντάγματος. Επίσης, η Ολομέλεια του ΣτΕ σημειώνει, ότι τα έργα εκτροπής του Αχελώου είναι αντίθετα στη αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης, τη στιγμή που από τα έργα αυτά επέρχεται εκτεταμένη περιβαλλοντική βλάβη σε περιοχή που περιλαμβάνεται στο δίκτυο Natura 2000. Τέλος, η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ καταλήγει: «Το επίδικο έργο, κατά τα προκύπτοντα από τα στοιχεία του φακέλου, αλλά και τους κανόνες της κοινής πείρας συναγόμενους με βάση τα στοιχεία αυτά, συνεπάγεται εκτεταμένη περιβαλλοντική βλάβη σε περιοχή που περιλαμβάνεται στο δίκτυο Natura 2000, δηλαδή σε ευαίσθητη από περιβαλλοντική άποψη περιοχή, υπαγόμενη σε νομικό καθεστώς ιδιαίτερης προστασίας. Η επιβαλλόμενη δε από την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης αποτροπή ή μετριασμός και επανόρθωση της βλάβης αυτής, προϋποθέτει την τήρηση των κανόνων της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, πλείστοι από τους οποίους έχουν παραβιαστεί στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με όσα εκτίθενται σε προηγούμενες σκέψεις. Με τα δεδομένα αυτά, το επίδικο έργο εκτροπής ποσότητας 600 εκατομμυρίων κ.μ. ύδατος ετησίως των υδάτων του Αχελώου, όπως έχει σχεδιαστεί και εγκριθεί με την προσβαλλόμενη απόφαση, αντίκειται προδήλως στην αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης». Η εκτροπή του Αχελώου απασχολεί το ΣτΕ εδώ και 23 χρόνια. Η πρώτη προσφυγή κατατέθηκε στο δικαστήριο το 1991 και το θέμα εξετάστηκε εκ νέου τα έτη 1994, 2000, 2005, 2006, 2009, 2010 και 2011. Τον Οκτώβριο του 2009 στάλθηκαν από την Ολομέλεια του ΣτΕ 14 ερωτήματα στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (μεταγενέστερα μετονομάστηκε σε Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης) τα οποία και απαντήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2012. Πηγή: http://news.in.gr/gr...?aid=1231286215 Click here to view the είδηση

Περισσότερα από έξι εκατομμύρια στρέμματα φυσικών εκτάσεων απώλεσε η Ελλάδα την εικοσαετία 1987-2007, έναντι αντίστοιχης αύξησης των γεωργικών και λοιπών καλύψεων, σύμφωνα με έρευνα της WWF. Στη σχετική έκδοση «Η Ελλάδα τότε και τώρα: Διαχρονική χαρτογράφηση των καλύψεων γης 1987-2007» καταδεικνύεται η διαχρονική, συνεχής και άναρχη μείωση των φυσικών εκτάσεων, προς όφελος της επέκτασης της γεωργικής γης, των υποδομών και των οικισμών. Η υποχώρηση αυτή, όπως επισημαίνεται, χαρακτηρίζεται από την απόλυτη έλλειψη τεκμηριωμένου και μακροχρόνιου εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού. Από την έρευνα της WWF, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Το Μέλλον των Δασών», και σε συνεργασία με το εργαστήριο δασικής διαχειριστικής και τηλεπισκόπησης του ΑΠΘ, προκύπτει ότι τα δάση μειώθηκαν συνολικά κατά 1.311.382 στρέμματα, οι εκτάσεις θαμνώδους και χαμηλής βλάστησης μειώθηκαν συνολικά κατά 4.886.431 στρέμματα, οι γεωργικές εκτάσεις αυξήθηκαν κατά 5.736.939 στρέμματα και οι λοιπές καλύψεις (δόμηση, έργα υποδομής κλπ) αυξήθηκαν κατά 333.675 στρέμματα. Ωστόσο, η WWF επισημαίνει πως τα απόλυτα νούμερα των αλλαγών δεν διηγούνται τη συνολική ιστορία, καθώς εξίσου σημαντική με τις αλλαγές στην έκταση είναι και η μετατόπιση των καλύψεων γης ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές. Ενδεικτική είναι η αντίφαση που προκύπτει, εξετάζοντας τις γεωργικές εκτάσεις στα γεωγραφικά διαμερίσματα Ιονίων Νήσων και Πελοποννήσου. Στα Ιόνια Νησιά, σχεδόν 289.000 στρέμματα φυσικής γης (12,6% της συνολικής έκτασης) μετατράπηκαν σε γεωργική. Από την άλλη μεριά, φαίνεται ότι εγκαταλείπεται η αγροτική παραγωγή στα ορεινά της χώρας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Πελοπόννησο, όπου 1.390.000 στρέμματα γεωργικής γης μετατράπηκαν διαχρονικά σε άλλες καλύψεις. Στην έρευνα επισημαίνεται ότι οι πλέον θιγόμενες φυσικές εκτάσεις είναι οι περιοχές χαμηλής βλάστησης, οι οποίες, κατά κύριο λόγο, απορροφούν τις πιέσεις επέκτασης της γεωργικής γης, των οικισμών και των υποδομών. Οι πιέσεις για μετατροπή των καλύψεων (και κατά συνήθη συνέπεια των χρήσεων) της γης, δεν εκδηλώνονται πάντα στιγμιαία, αλλά είναι, συχνά, απόρροια πολλών διαδοχικών βημάτων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, η απευθείας μετατροπή π.χ. ενός δάσους σε τεχνητή επιφάνεια είναι σπάνια και συνοδεύεται από πολλές νομικές περιπλοκές. Η σταδιακή αλλαγή ενός δάσους όμως μέσω επαναλαμβανόμενων πυρκαγιών και η μετέπειτα κατάληψή της από τεχνητές καλύψεις είναι μία συνήθης πρακτική. Ακόμα, τονίζεται ότι η εφαρμογή της νομοθεσίας για τον χώρο χωλαίνει σε έντονο βαθμό, ενώ ο οποιοσδήποτε σχεδιασμός πάσχει από έλλειψη μακροχρόνιας προοπτικής και συνοχής. «Η συγκεκριμένη έκδοση εστιάζει στις χωρικές μεταβολές και τις πιέσεις πάνω στον φυσικό χώρο και τα οικοσυστήματα. Είναι η πρώτη φορά που απεικονίζονται οι καλύψεις γης για όλη την Ελλάδα σε βάθος εικοσαετίας, ανοίγοντας μια ουσιαστική συζήτηση για την εξέλιξη και διαχείριση του χώρου στην Ελλάδα. Η αποτυχία στην αποτελεσματική διαχείριση αυτών των αλλαγών, δεν θα λειτουργήσει μονάχα εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά εν τέλει, θα υποσκάψει και την ίδια την προοπτική ανάπτυξης της χώρας μας, ειδικά μάλιστα, σε ό, τι αφορά τους οικονομικούς κλάδους του τουρισμού και του πρωτογενούς τομέα», υπογραμμίζει ο γενικός διευθυντής του WWF Ελλάς, Δημήτρης Καραβέλλας. Μπορείτε να διαβάσετε την έκδοση «Η Ελλάδα τότε και τώρα: Διαχρονική χαρτογράφηση των καλύψεων γης, 1987-2007». Δείτε τη χαρτογράφηση των καλύψεων γης σε επιλεγμένες περιοχές της Ελλάδας. Πηγή: www.enet.gr Click here to view the είδηση