Αναζήτηση στην κοινότητα

Έργα δώδεκα εκατομμύρια ευρώ για την διασφάλιση της επάρκειας νερού στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου, θα πραγματοποιηθούν στα νησιά. Ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργος Χατζημάρκος απηύθυνε δύο προσκλήσεις για την υποβολή στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Νότιο Αιγαίο 2014 - 2020», προτάσεων για δράσεις ορθολογικής και αποδοτικής διαχείρισης πόσιμου ύδατος στα νησιά της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Οι δράσεις των δύο προσκλήσεων αφορούν σε έργα συλλογής, διανομής, επεξεργασίας και διαχείρισης πόσιμου νερού, όπως: κατασκευή νέων και επέκταση υφισταμένων δικτύων ύδρευσης, αντικατάσταση παλαιών δικτύων για την μείωση των απωλειών ύδατος και για την βελτίωση της ποιότητας του νερού, κατασκευή αγωγών μεταφοράς και δεξαμενών αποθήκευσης νερού, κατασκευή μονάδων αφαλάτωσης και διύλισης για την μετατροπή του θαλασσινού ή του υφάλμυρου νερού σε πόσιμο, ανάπτυξη συστημάτων ελέγχου διαρροών και παρακολούθησης της ποσότητας και της ποιότητας των υδάτων. Η πρώτη πρόσκληση που αφορά τα μεγαλύτερα νησιά της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, απευθύνεται στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, στους δήμους Άνδρου, Θήρας, Καλύμνου, Καρπάθου, Κω, Λέρου, Μήλου, Μυκόνου, Νάξου, Πάρου, Ρόδου, Σύρου - Ερμούπολης και Τήνου και στις δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης - Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) Θήρας, Καλύμνου, Κω, Μυκόνου, Πάρου, Ρόδου και Σύρου. Η δεύτερη πρόσκληση που αφορά τα μικρότερα νησιά της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, απευθύνεται στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου στους δήμους Αγαθονησίου, Αμοργού, Ανάφης, Αντιπάρου, Αστυπάλαιας, Θήρας (για Θηρασιά), Ίου, Κάσου, Κέας, Κιμώλου, Κύθνου, Λειψών, Μεγίστης, Νάξου & Μικρών Κυκλάδων (για Δονούσα, Ηρακλειά, Κουφονήσι, Σχοινούσα), Καλύμνου (για Ψέριμο και Τέλενδο), Νισύρου, Πάτμου, Σερίφου, Σικίνου, Σίφνου, Σύμης, Τήλου, Φολεγάνδρου και Χάλκης και στις δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης - Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) Θήρας και Καλύμνου. Οι δράσεις των παραπάνω προσκλήσεων θα ενταχθούν στον Άξονα Προτεραιότητας «Αειφορική ανάπτυξη και διαχείριση των πόρων» και "Ενίσχυση της περιφερειακής συνοχής" αντίστοιχα, του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Νότιο Αιγαίο 2014 - 2020» και θα χρηματοδοτηθούν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης. Πηγή: http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/erga_12_ekatommyrion_euro_gia_tin_eparkeia_nerou_sta_nisia-64399106/

Είναι δύσκολο να εξηγήσεις πώς είναι να μην έχεις πόσιμο νερό, σε κάποιον που δεν το έχει ζήσει. Ανοίγεις τη βρύση και τρέχει θάλασσα. Δεν μπορείς να πλυθείς, να πλύνεις, να ποτίσεις. Ολες οι συσκευές καταστρέφονται το πολύ σε δύο χρόνια, από τα πλυντήρια ρούχων και πιάτων μέχρι τις παγομηχανές, τους βραστήρες, τις μηχανές του καφέ. Ακόμα και στα απλά, ας πούμε για να μαγειρέψεις φακές πρέπει να τις βράζεις για δύο ώρες. Από την άλλη πλευρά βέβαια... δεν χρειάζεται να τους βάλεις αλάτι», λέει η Μένη Βασιλείου γελώντας. Κάτοικος της Αλοννήσου τα τελευταία 28 χρόνια και ιδιοκτήτης γλυκοπωλείου έζησε τη μετάπτωση από την εποχή που το πρόβλημα ήταν αντιμετωπίσιμο, μέχρι τη στιγμή που η βασική γεώτρηση του νησιού πλέον «τραβούσε» θάλασσα. Ολα αυτά, μέχρι τις 29 Μαρτίου. Τότε τέθηκε σε λειτουργία η μονάδα αφαλάτωσης του νησιού, μια μονάδα που συγκεντρώνει πολλές πρωτιές: η πρώτη όχι μόνο στις Σποράδες αλλά και στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, η πρώτη που τοποθετήθηκε με ένα συγκεκριμένο μοντέλο διαγωνισμού. Μια μονάδα με πολύ χαμηλή χρήση ενέργειας και ελάχιστη χρήση χημικών, σε αρμονία με το «πράσινο» προφίλ που υπομονετικά χτίζει τα τελευταία χρόνια το νησί. Πώς βρέθηκε, όμως, σε αυτή τη θέση ένα -και κυριολεκτικά- πράσινο νησί; Οπως τα περισσότερα νησιά, έτσι και αυτό υδρευόταν μέσω γεωτρήσεων. Η κύρια γεώτρηση του νησιού, που εξυπηρετεί τη Χώρα, το Βότση και το Πατητήρι άρχισε σταδιακά να αντλεί υφάλμυρο νερό. «Από το 2008 έως το 2013 η αγωγιμότητα του νερού ήταν πάνω από το όριο της νομοθεσίας μόνο το καλοκαίρι. Το 2013-2014 για πρώτη φορά είχαμε υφάλμυρο νερό και τον χειμώνα», εξηγεί ο κ. Πέτρος Βαφίνης, δήμαρχος Αλοννήσου. «Το 2007-2010 ο δήμος είχε προβεί σε ερευνητικές γεωτρήσεις χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Ετσι η αφαλάτωση ήταν πια μονόδρομος. Οπως καταλαβαίνετε, η αγορά της μονάδας από τον δήμο ήταν αδύνατη, δεν υπήρχαν τα χρήματα. Ο μοναδικός τρόπος ήταν να αναθέσουμε σε ιδιώτη την παραγωγή νερού». Να σημειωθεί ότι πριν από λίγα χρόνια στην Αλόννησο είχε φτιαχτεί λιμνοδεξαμενή, η οποία, όπως και σε πολλά άλλα νησιά... δεν λειτούργησε ποτέ, λόγω κακής κατασκευής. Ο Δήμος Αλοννήσου απευθύνθηκε σε άλλους δήμους με ανάλογο πρόβλημα. «Δεν μας βοήθησαν γιατί απλά δεν είχαν εμπειρία. Τελικά προχωρήσαμε σε μειοδοτικό διαγωνισμό, περάσαμε δύο χρόνια για να ξεπεράσουμε διάφορες δυσκολίες και τη γραφειοκρατία, αλλά τελικά τα καταφέραμε». Διετής σύμβαση Ο δήμος έχει συμβληθεί για δύο χρόνια με την ελληνική εταιρεία Sychem (η οποία πρόσφατα διακρίθηκε στα Greek Exports Awards, ως μια από τις πιο δυναμικές ελληνικές εξαγωγικές εταιρείες). Η εταιρεία ανέλαβε όλο το κόστος τοποθέτησης και λειτουργίας της μονάδας, ενώ ο δήμος (που παρείχε μόνο το οικόπεδο) αγοράζει το νερό έναντι 1,94 ευρώ/κυβικό. «Είναι η πρώτη μονάδα στην οποία εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο, μια πολύ μικρή χρονικά σύμβαση», εξηγεί ο πρόεδρος της Sychem, Αλέξανδρος Υφαντής. «Είμαι κατασκευαστής, λογικά θα έπρεπε να υποστηρίζω τις μακροχρόνιες συμβάσεις, ωστόσο νομίζω ότι ο δρόμος αυτός είναι πιο συνετός. Οι τεχνολογίες στην αφαλάτωση αλλάζουν ταχύτατα και ο δήμος μπορεί μετά μια διετία να πετύχει καλύτερες τιμές με μικρότερο κόστος». Η δυναμικότητα της μονάδας είναι 600 κυβικά ημερησίως. Για την παραγωγή αυτών, αντλεί νερό από παραθαλάσσια γεώτρηση (όχι απευθείας από τη θάλασσα): από κάθε 100 κυβικά θαλασσινού νερού, παράγονται 35-40 κυβικά πόσιμου νερού, ενώ το υπόλοιπο επιστρέφει πάλι στη θάλασσα, πάλι μέσω παραθαλάσσιας γεώτρησης. Οπως εξηγεί ο κ. Υφαντής, η μονάδα έχει πολύ χαμηλά επίπεδα κατανάλωσης ενέργειας (λόγω του συστήματος ανάκτησης εξοικονομεί έως και 50%) και ελάχιστη χρήση χημικών. «Το μόνο που προστίθεται είναι ένα ελάχιστο ποσοστό χλωρίου, ώστε να είναι δυνατή η αποθήκευση του νερού στην υδατοδεξαμενή του δήμου», αναφέρει. Η αφαλάτωση της Αλοννήσου είναι η τέταρτη ιδιωτική στην Ελλάδα (αλλά η πρώτη με τόσο μικρή χρονικά σύμβαση). Εχουν προηγηθεί η Μήλος, το Ηράκλειο και η Υδρα. Το μοντέλο της ανάθεσης σε ιδιώτη της προμήθειας αλλά και της λειτουργίας μιας μονάδας αφαλάτωσης δείχνει να κερδίζει έδαφος, καθώς η αγορά των μονάδων από τους δήμους δεν έχει πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα, ιδίως στα μικρά νησιά. Συχνά οι μονάδες συντηρούνται πλημμελώς (ελλείψει πόρων, εξειδικευμένου προσωπικού) και μετά λίγα χρόνια καταστρέφονται, ή αγοράζονται και... δεν τίθενται ποτέ σε λειτουργία. Ομως η αφαλάτωση δεν είναι πανάκεια. Οπως εξηγεί ο κ. Κώστας Σίδας, προϊστάμενος της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου Αλοννήσου, μετά την έναρξη λειτουργίας της αφαλάτωσης, η κατανάλωση αυξήθηκε κατακόρυφα, με αποτέλεσμα να μην επαρκεί για την κάλυψη των εκτιμώμενων αναγκών της τουριστικής σεζόν. «Ολοι μας ενθουσιαστήκαμε που είχαμε και πάλι πόσιμο νερό από τη βρύση», λέει η Μένη Βασιλείου. «Νομίζω όμως ότι θα πρέπει να κάνουμε πιο συντηρητική χρήση. Να μην ξεχνάμε ότι η υπερκατανάλωση μας έφερε εδώ». Πηγή: http://www.kathimerini.gr/860645/article/epikairothta/perivallon/h-alonnhsos-exei-3ana-kanoniko-nero

Ένα έργο που «έρχεται να λύσει με τον βέλτιστο τρόπο το χρόνιο πρόβλημα της υδροδότησης της Αίγινας», όπως τόνισε η Ρένα Δούρου, αξίας 188.000 ευρώ (με ΦΠΑ) υπογράφτηκε σήμερα μεταξύ της Περιφέρειας Αττικής και του Δήμου Αίγινας. Η προγραμματική Σύμβαση φέρει τις υπογραφές της Περιφερειάρχη Αττικής, Ρένα Δούρου και του Δήμαρχου Αίγινας, Δημήτρη Μούρτζη, με αντικείμενο το έργο «Μετατόπιση Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας (ΟΚΩ) για την κατασκευή του βόρειου τμήματος του κεντρικού αγωγού ύδρευσης νήσου Αίγινας». Το έργο αφορά εργασίες για να κατασκευαστεί το βόρειο τμήμα του κεντρικού αγωγού ύδρευσης της Αίγινας, οι οποίες κρίνονται απαραίτητες για την ολοκλήρωση του έργου «Κατασκευή βορείου τμήματος του κεντρικού εξωτερικού δικτύου ύδρευσης και της κεντρικής δεξαμενής ύδρευσης της Αίγινας», που χρηματοδοτείται από το ΠΕΠ Αττικής. Η μετατόπιση του υφιστάμενου δικτύου ύδρευσης διανομής που οδεύει παράλληλα με τρία τμήματα του νέου κεντρικού αγωγού ύδρευσης, καθίσταται αναγκαία, καθώς είναι εγκατεστημένο στο κέντρο του δρόμου, με αποτέλεσμα να μην αφήνει επαρκή χώρο για νέα δίκτυα. Το έργο θα εκτελεστεί στο νησί της Αίγινας και συγκεκριμένα σε τμήματα πλησίον της κεντρικής δεξαμενής μήκους περίπου 50 μ., της δεξαμενής Κυψέλης, μήκους περίπου 200 μ. και της δεξαμενής Βαθέως, μήκους περίπου 610 μ. Πηγή: http://www.ypodomes.com/index.php/astiki-anaptixi/udreusi-apoxeteusi/item/31284-%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B7-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%BF%CF%8D-%CF%8D%CE%B4%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82

Τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης της νησιωτικής Ελλάδας επανέρχονται στην επικαιρότητα κάθε καλοκαίρι. Πώς όμως θα μπορούσαν να επιλυθούν οριστικά; Μελέτη που πραγματοποίησε η ΕΥΔΑΠ Νήσων, θυγατρική της ΕΥΔΑΠ, εκτιμά ότι με έργα και επεμβάσεις συνολικού κόστους 66,4 εκατ. ευρώ τα βασικά προβλήματα 20 νησιών μπορούν να αντιμετωπιστούν οριστικά. Δίνοντας τέλος στην επαναλαμβανόμενη αιμορραγία πόρων, που προϋποθέτει η «πυροσβεστική» παρέμβαση της Πολιτείας όποτε ανακύπτει ζήτημα. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 2013 (και αυτή την περίοδο επικαιροποιείται), στο πλαίσιο του μνημονίου συνεργασίας που υπέγραψαν το ίδιο έτος το (τότε) υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου με την ΕΥΔΑΠ. Στόχος της συνεργασίας ήταν η θυγατρική της ΕΥΔΑΠ για τα νησιά να αξιοποιήσει τη μεγάλη εμπειρία του στελεχιακού της δυναμικού προσφέροντας συμβουλευτικές και τεχνικές υπηρεσίες. Πιο συγκεκριμένα (με σειρά κόστους): - Νάξος. Το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων έχει 17.930 μόνιμους κατοίκους. Η Χώρα της Νάξου και οι ανατολικές παραλιακές περιοχές καλύπτουν τις ανάγκες τους με πόσιμο νερό από τη λιμνοδεξαμενή Εγγαρών. Στη Χώρα υπάρχει παράλληλο, αυτόνομο δίκτυο που τροφοδοτεί τις δημοτικές βρύσες με νερό από πηγή. Οι υπόλοιποι οικισμοί του νησιού τροφοδοτούνται από γεωτρήσεις. Το συνολικό μήκος των αγωγών ανέρχεται σε 277,3 χλμ. Το δίκτυο αποχέτευσης (φθάνει τα 133,8 χλμ.) είναι σε καλή κατάσταση, αλλά με ελλιπή συντήρηση. Απαιτούνται έργα και επεμβάσεις για τη σωστή διαχείριση των λυμάτων και επέκταση των δικτύων αποχέτευσης. Το συνολικό κόστος όλων των έργων είναι το μεγαλύτερο στη μελέτη και φθάνει τα 12,9 εκατ. ευρώ. - Αμοργός. Οι 1.973 μόνιμοι κάτοικοι (και βέβαια οι επισκέπτες) υδροδοτούνται από 13 γεωτρήσεις, 3 πηγάδια και 2 πηγές, καθώς και με μεταφορά νερού (δίκτυο ύδρευσης 67,9 χλμ.). Η μελέτη προτείνει τη χρήση αφαλατώσεων. Οσον αφορά την αποχέτευση, το δίκτυο Χώρας και Καταπόλων είναι κατασκευασμένο χωρίς εγκεκριμένη μελέτη και ο βιολογικός καθαρισμός λειτουργεί χωρίς άδεια (τουλάχιστον κατά την εποχή σύνταξης της μελέτης). Η σωστή διαχείριση των λυμάτων απαιτεί εκτεταμένες επεμβάσεις, ανεβάζοντας τον προϋπολογισμό των έργων στα 10,6 εκατ. ευρώ. - Μήλος. Το νησί των 4.977 κατοίκων είναι το μόνο στην Ελλάδα που υδροδοτείται αποκλειστικά από ιδιωτική μονάδα αφαλάτωσης (μήκος αγωγών ύδρευσης 96,8 χλμ.). Το δίκτυο αποχέτευσης φθάνει τα 22,3 χλμ. και χρειάζεται να επεκταθεί. Απαιτείται επίσης η κατασκευή βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος υποδομών και επεμβάσεων ανέρχεται στα 8,8 εκατ. ευρώ. - Τήλος. Το νησί (780 κάτοικοι) υδρεύεται από πηγές. Μέρος του δικτύου (μήκους 47,2 χλμ.) τοποθετήθηκε πρόσφατα, ωστόσο πρέπει να επεκταθεί. Στο νησί δεν υπάρχει αποχέτευση ή βιολογικός καθαρισμός, ανεβάζοντας το κόστος των αναγκαίων επεμβάσεων και υποδομών στα 6,1 εκατ. ευρώ. - Αγκίστρι. Το νησάκι του Αργοσαρωνικού έχει πληθυσμό 1.600 κατοίκων και τροφοδοτείται αποκλειστικά με τη μεταφορά νερού (η ΕΥΔΑΠ Νήσων προτείνει την εγκατάσταση αφαλάτωσης). Το δίκτυο ύδρευσης φθάνει τα 18,8 χλμ. και απαιτούνται επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας για τη βελτίωσή του. Στερείται δικτύου αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος όλων των υποδομών εκτιμάται στα 6 εκατ. ευρώ. - Ελαφόνησος. Το νησί των 1.041 μονίμων κατοίκων υδροδοτείται από 3 γεωτρήσεις, εκ των οποίων η μία στην Πελοπόννησο. Το δίκτυο έχει μήκος 11,4 χλμ. και περιλαμβάνει και τρεις δεξαμενές που αποθηκεύουν το νερό των γεωτρήσεων. Το νησί στερείται δικτύου αποχέτευσης και συνεπώς απαιτούνται επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας για να εξυπηρετηθεί. Το κόστος των υποδομών ανέρχεται σε 3,6 εκατ. ευρώ. -Κίμωλος. Η υδροδότηση των 910 μόνιμων κατοίκων και των επισκεπτών του νησιού γίνεται με τη μεταφορά νερού από το Λαύριο. Στη θέση Πράσσα έχει εγκατασταθεί πιλοτική μονάδα αφαλάτωσης, σε μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί η γεωθερμία της περιοχής. Ομως η μονάδα είναι απαξιωμένη και θεωρείται αμφίβολο αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Το μήκος του δικτύου ύδρευσης είναι 11,5 χλμ. και του δικτύου αποχέτευσης 10,9 χλμ. Προτείνεται η εγκατάσταση μονάδας αφαλάτωσης, επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας στο δίκτυο αποχέτευσης, καθώς και βελτίωση της εγκατάστασης επεξεργασίας λυμάτων. Το κόστος ανέρχεται στα 2,8 εκατ. ευρώ. - Σίκινος. Οι τρεις οικισμοί του νησιού (συνολικός πληθυσμός 273 κάτοικοι) υδροδοτείται με τρεις τρόπους: με μονάδα αφαλάτωσης, με μεταφορά νερού και με υδρομάστευση μιας πηγής (μήκους δικτύου 19,9 χλμ.). Αποχέτευση υπάρχει μόνο στη Χώρα. Προτείνεται η εγκατάσταση νέας μονάδας αφαλάτωσης και η τοποθέτηση δύο μικρών μονάδων επεξεργασίας λυμάτων. Κόστος: 2,7 εκατ. ευρώ. - Φολέγανδρος. Το νησί (765 μόνιμοι κάτοικοι) εξυπηρετείται από 5 γεωτρήσεις, καθώς και με τη μεταφορά νερού (συνολικό μήκος δικτύου 23 χλμ.), ενώ είχε υπό εγκατάσταση μονάδα αφαλάτωσης. Το δίκτυο αποχέτευσης καλύπτει τους οικισμούς Χώρας, Καραβοστασίου (λιμάνι) και Αγκάλης. Απαιτείται η εγκατάσταση νέου βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος των υποδομών εκτιμάται στα 2,5 εκατ. ευρώ. - Καστελλόριζο. Το ακριτικό νησάκι έχει 492 μόνιμους κατοίκους. Οπως αναφέρει η μελέτη της ΕΥΔΑΠ Νήσων, ο μόνος τρόπος να τροφοδοτηθούν οι κάτοικοι του νησιού με πόσιμο νερό είναι η μονάδα αφαλάτωσης, η οποία όμως δεν επαρκεί. Επομένως, χρησιμοποιείται παράλληλα και η μεταφορά νερού. Το νησί στερείται δικτύου αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος υποδομών και επεμβάσεων εκτιμάται στα 2,4 εκατ. ευρώ. - Ψαρά. Το ακριτικό νησί (458 κατοίκων) υδροδοτείται από γεωτρήσεις (μήκος αγωγών 11,4 χλμ.). Ωστόσο, δεν διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης, με αποτέλεσμα οι βόθροι να εκκενώνονται με βυτιοφόρο σε απομακρυσμένο σημείο του νησιού. Το κόστος των υποδομών ανέρχεται στα 2 εκατ. ευρώ. - Αγαθονήσι. Το βορειότερο νησί των Δωδεκανήσων έχει μόνιμο πληθυσμό 185 κατοίκων. Το δίκτυο ύδρευσης φθάνει τα 7.650 μέτρα και απαιτούνται παρεμβάσεις μικρής κλίμακας για τη βελτίωσή του. Το νησί τροφοδοτείται με μεταφορά νερού και γεωτρήσεις. Καθώς στερείται δικτύου αποχέτευσης, το κόστος των υποδομών εκτιμάται στο 1,1 εκατ. ευρώ. - Ηρακλειά. Βρίσκεται στις Μικρές Κυκλάδες και έχει 141 μόνιμους κατοίκους. Καλύπτεται αποκλειστικά με μεταφορά νερού, ενώ η πλωτή αφαλάτωση που εγκαταστάθηκε πριν από λίγα χρόνια είναι ανενεργή. Η ΕΥΔΑΠ Νήσων προτείνει την εγκατάσταση μονάδας αφαλάτωσης. Οσον αφορά τα λύματα, το νησί εξυπηρετείται αποκλειστικά από απορροφητικούς βόθρους. Το κόστος των υποδομών υπολογίζεται στο 1 εκατ. ευρώ. - Σχοινούσα. Το νησί υδροδοτείται από μονάδα αφαλάτωσης και με μεταφορά νερού. Η ΕΥΔΑΠ προτείνει την εγκατάσταση νέας μονάδας αφαλάτωσης. Τα λύματα καταλήγουν σε απορροφητικούς βόθρους. Παλαιότερα, σημειώνει η μελέτη, τα λύματα μεταφέρονταν με βυτιοφόρα σε κεντρικό βόθρο στη χωματερή του νησιού. Η πρακτική διεκόπη λόγω αντιδράσεων των κατοίκων, όμως οι ιδιωτικοί βόθροι συχνά υπερχειλίζουν. Το κόστος των υποδομών υπολογίζεται στα 882.000 ευρώ. - Χάλκη. Το νησί υδροδοτείται από αφαλάτωση και έχει αποχέτευση. Προτείνεται η αντικατάσταση της μονάδας επεξεργασίας λυμάτων. Το συνολικό κόστος εκτιμάται στα 810.000 ευρώ. Τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης σε Υδρα, Δονούσα, Κουφονήσι, Οινούσσες Αρκετά από τα μικρότερα νησιά μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης με σχετικά μικρές επεμβάσεις. Πιο συγκεκριμένα: - Αγιος Ευστράτιος. Η ύδρευσή του εξασφαλίζεται αποκλειστικά από τέσσερις γεωτρήσεις. Το νησί διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης και βιολογικό καθαρισμό. Κόστος επεμβάσεων: 565.000 ευρώ. - Οινούσσες. Στις Οινούσσες υπάρχουν δύο παράλληλα δίκτυα ύδρευσης, ένα με πόσιμο νερό κι ένα μόνο για «λάτρα». Το νησί διαθέτει μονάδα αφαλάτωσης. Επίσης, έχει κατασκευαστεί αποχετευτικό δίκτυο, το οποίο δεν λειτουργούσε, επειδή δεν λειτουργεί (τουλάχιστον την εποχή σύνταξης της μελέτης) η δημοπρατηθείσα μονάδα επεξεργασίας λυμάτων. Κόστος επεμβάσεων: 336.000 ευρώ. - Υδρα. Την εποχή συγγραφής της μελέτης, η Υδρα εξυπηρετούνταν με τον συνδυασμό μεταφοράς νερού, μονάδας αφαλάτωσης και γεωτρήσεων. Το καλοκαίρι του 2014, εγκαινιάστηκε στο νησί ιδιωτική αφαλάτωση, που καλύπτει πλέον όλες τις ανάγκες. Το νησί διαθέτει αποχέτευση. Το κόστος των προτεινόμενων επεμβάσεων, στα οποία δεν περιλαμβανόταν αφαλάτωση, εκτιμήθηκε στα 310.000 ευρώ. - Δονούσα. Το νησί υδροδοτείται από δύο γεωτρήσεις και περιστασιακά με μεταφορά νερού. Το νησί εξυπηρετείται από απορροφητικούς βόθρους, καθώς ο βιολογικός καθαρισμός βρίσκεται υπό κατασκευήν (την εποχή σύνταξης της έκθεσης). Κόστος επεμβάσεων: 222.000 ευρώ. - Κουφονήσι. Η υδροδότηση του νησιού γίνεται με τη μεταφορά νερού, καθώς η τοπική γεώτρηση δίνει νερό υψηλής αγωγιμότητας. Διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης και βιολογικό καθαρισμό. Κόστος επεμβάσεων:195.000 ευρώ. Η ασφαλής αλλά πολυδάπανη σημερινή λύση της μεταφοράς και η προοπτική αφαλάτωσης Το μόνιμο πρόβλημα δέκα νησιών του Αιγαίου, παρά τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί, παραμένει χαίνουσα πληγή. Η Πολιτεία οδηγείται υποχρεωτικά στην –πολυέξοδη ως επιλογή– μεταφορά νερού, οι δήμοι υποτιμολογούν το νερό που λαμβάνουν δωρεάν από την Πολιτεία (προς ικανοποίηση των ψηφοφόρων) και έτσι ο κύκλος του προβλήματος δεν κλείνει ποτέ. Πρόσφατα η Γενική Γραμματεία Αιγαίου εκτίμησε ότι με την εγκατάσταση 10 μονάδων αφαλάτωσης θα αντιμετωπιστεί η πλειονότητα των ζητημάτων. Ωστόσο, η ανάθεση της συντήρησης των μονάδων από την Πολιτεία σε ιδιώτες δείχνει μονόδρομος, ιδίως για τα μικρά νησιά που δεν έχουν εξειδικευμένο προσωπικό. Τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου, που δημοσίευσε πρόσφατα η «Κ», είναι αποκαλυπτικά για την έκταση του προβλήματος: το 2014 η Πολιτεία έστειλε νερό με υδροφόρες σε 7 νησιά στις Κυκλάδες και 5 στα Δωδεκάνησα. Τις μεγαλύτερες ποσότητες έλαβαν η Πάτμος, η Κίμωλος και το Κουφονήσι. Η μεταφορά νερού είναι μεν μια ασφαλής λύση, αλλά παραμένει μια λύση ανάγκης με ιδιαίτερα υψηλό κόστος. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2006-2014 διατέθηκαν 71,3 εκατομμύρια ευρώ για τη μεταφορά νερού στα άνυδρα νησιά. Την ίδια στιγμή, τα απαιτούμενα έργα, που θα καλύψουν τις ανάγκες σε επίπεδο υποδομών, εκτιμώνται στα 3,1 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου, αφαλατώσεις θα πρέπει να εγκατασταθούν ως ακολούθως στις Κυκλάδες: - Δονούσα (150 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα έχει αγοραστεί, αλλά δεν έχει εγκατασταθεί. Το κόστος των συνοδών έργων είναι 150.000 ευρώ. - Αιγιάλη Αμοργού (450 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα έχει αγοραστεί, αλλά δεν έχει εγκατασταθεί (εκτιμώμενο κόστος συνοδών έργων 250.000 ευρώ). - Κατάπολα Αμοργού (δύο μονάδες των 300 κυβικών ημερησίως εκάστη, με εκτιμώμενο κόστος αγοράς 450.000 ευρώ και κόστος συνοδών έργων 450.000 ευρώ). - Κίμωλος (600 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα έχει αγοραστεί, αλλά δεν λειτουργεί (κόστος υπολειπόμενων έργων 150.000 ευρώ). - Ηρακλειά (200 κυβικά/ημέρα), με κόστος αγοράς 200.000 ευρώ και εγκατάστασης 100.000 ευρώ. Και στα Δωδεκάνησα: - Καστελλόριζο (200 κυβικά/ημέρα). Το κόστος προμήθειας νέας μονάδας εκτιμάται στα 300.000 ευρώ. - Πάτμος (δύο μονάδες των 600 κυβικών/ημερησίως). Η μονάδα αγοράστηκε, αλλά δεν έχει εγκατασταθεί (εκτιμώμενο κόστος 150.000 ευρώ). - Πανορμίτης Σύμης (80 κυβικά/ημερησίως). Ομοίως, απομένει μόνο το κόστος εγκατάστασης (20.000 ευρώ). - Λειψοί (600 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα παραμένει ανενεργή, με κόστος εγκατάστασης 40.000 ευρώ. - Λέρος (δύο μονάδες των 1.000 κυβικών/ημέρα). Το κόστος αγοράς και εγκατάστασης της οποίας θα καλυφθεί από κοινοτικούς πόρους. - Πλάτη Καλύμνου (1 κυβικό/ημέρα), εκτιμώμενο κόστος 80.000 ευρώ. Πηγή: http://www.kathimerini.gr/816628/article/epikairothta/ellada/pws-8a-3ediyasoyn-20-nhsia-sto-aigaio

Το animation που ακολουθεί δημιούργησαν οι Θεοδόσης Τάσιος, ο Ν. Μήκας και ο Γ. Πολύζος της Εταιρείας Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (ΕΜΑΕΤ). Ο Ευπαλίνος (6ος αιώνας π.Χ.) ήταν Μεγαρίτης αρχιτέκτονας. Το σπουδαιότεο έργο του ήταν το Ευπαλίνειον όρυγμα στη Σάμο, μια σήραγγα μήκους περίπου 1 χλμ. και διατομής περίπου 1,75 x 1,75 μ. Κατά μήκος της σήραγγας ο Ευπαλίνος κατασκεύασε έναν αγωγό, ο οποίος μετέφερε το νερό στην πόλη. Το έργο αυτό ένα από τα σπουδαιότερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας, αν αναλογιστεί κανείς πως η κατασκευή του άρχισε συγχρόνως και από τα δύο άκρα του και οι σήραγγες που διανοίγονταν με αυτόν τον τρόπο, συναντήθηκαν στη μέση και αποτέλεσαν ενιαίο όρυγμα. Η πραγματοποίηση του έργου προϋπέθετε την ορθή επίλυση του σχετικού γεωμετρικού προβλήματος και την ακριβέστατη χάραξη πάνω στο έδαφος, με την επιπλέον χρήση των γνώσεων της Τοπογραφίας, της Γεωδαισίας και της Οπτικής που κατείχαν οι αρχαίοι Έλληνες από τον 6ο αιώνα π.Χ. Το έργο αυτό το ανέθεσε στον Ευπαλίνο ο τύραννος Πολυκράτης γιατί τον θεωρούσε έναν από τους σπουδαιότερους αρχιτέκτονες της εποχής του. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει αιώνες μετά την κατασκευή του είναι το γεγονός ότι η σήραγγα ανοίχθηκε ταυτόχρονα και από τα 2 άκρα της. Η συνάντηση των σηράγγων έγινε κάτω από την κορυφή του βουνού με τεράστια μαθηματική ακρίβεια, παρότι οι γεωλογικές συνθήκες ανάγκασαν τον Ευπαλίνο να εκτραπεί πολλές φορές από την προσχεδιασμένη ευθυγράμμιση. Ενώ θα μπορούσαν να αποφύγουν την κατασκευή σήραγγας, και απλά να παρακάμψουν το βουνό και να υδροδοτήσουν την πόλη, σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό Θεοδόση Τάσιο, ίσως ο μόνος πιθανός λόγος κατασκευής του Ευπαλίνειου ορύγματος, ήταν η επίδειξη της τεχνολογικής ικανότητας των κατοίκων της Σάμου. Δείτε το video animation: Δείτε όλες τις playlist από το Michanikos.gr webTV 1. 2. 3.