CostasV

Χθες έβλεπα ένα ντοκυμαντέρ για την ζωή στην Μογγολία. Λοιπόν υπήρχε μία καλύβα στο μέσο μιας απέραντης πεδιάδας. Εξωτερική θερμοκρασία, σίγουρα κάτω από 0 degC. Καύσιμα δεν υπάρχουν σε απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων και φυσικά δεν υπάρχουν ούτε ξύλα εκεί κοντά. Ποιά λοιπόν ήταν η αποδοκτικότερη μεθοδος θέρμανσης; Η συγκέντρωση κάθε πρωί των περιτωμάτων των προβάτων τους (με το χέρι παρακαλώ, ένα-ένα) σε ένα τσουβάλι, και κατόπιν η καύση τους στην μασίνα μέσα στην καλύβα. Για την μέθοδο θέρμανσης : μασίνα που καίει κόπρανα προβάτων, έχουμε: Κόστος καυσίμου: σχεδόν μηδέν Διαθεσιμότητα καυσίμου: συνεχής Ρϋθμιση θερμοκρασίας : όχι αυτόματη, απαιτείται μία εξοικείωση των ατόμων που θα την λειτουργούν Οικολογικό αποτύπωμα : μηδέν Συντήρηση: απαιτείται καθημερινή απομάκρυνση κατάλοιπων κάυσης Αλλα χαρακτηριστικά : με το σύστημα θέρμανσης (μασίνα) παρέχεται δωρεάν και συσκευή μαγειρέματος

Χμμμ, 6 Ω, όχι και άσχημα. Για να αναπτυχθεί επικίνδυνη τάση 50 V και άνω, σε κάποιο σημείο του γυμνού καλώδιου γείωσης, θα πρέπει να διέρχεται ρεύμα Ι, τέτοιο ώστε 50=Ι*6, δηλαδή Ι=8,3 A. Και εάν η αντίστασή της γείωσης χειροτερέψει κατά Ν φορές τότε η επικίνδυνη τάση θα εμφανιστεί για ρεύμα διαρροής Ν φορές μικρότερο των 8,3 A. Δεν υπάρχει κίνδυνος από αυτή την άποψη. Φυσικά και ο πλαστικός σωλήνας δεν ενισχύει σημαντικά την μηχανική αντοχή του χαλκού των 50 mm2. Αλλά εάν μπει ένα σκαπτικό στον κήπο και πληγώσει (χωρίς να κόψει) τον χαλκό, πότε θα το καταλάβει κάποιος; Επίσης, θα εμφανιστούν κάποιες μικρές τάσεις λόγω του ότι ο χαλκός θα βρίσκεται σε δύο διαφορετικά διαλύματα (το ένα είναι ο χαλκός στο χώμα, και το άλλο ο χαλκός στο νερό (μέσα στο σωλήνα, εάν μπει σωλήνας) ή μέσα στο τσιμένο εάν δεν μπει σωλήνας). Καλό θα ήταν να αποφευχθούν αυτά τα δαιβρωτικά φαινόμενα, καίτοι η χαλκός μπορεί να τα αντέξει. Η αποφυγή μπορεί να γίνει βάζοντας τον χαλκό σε επαφή μόνο με ένα διάλλυμα (περιβάλλον), δηλαδή είτε μόνο στο χώμα, είτε σε πλαστικό σωλήνα από την αρχή μέχρι το τέλος. Εχω ακούσει και τείνω να πιστέψω ότι το να έχει μία εγκατάσταση ξεχωριστή αντικεραυνική και ηλεκτρολογική γείωση, είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να καούν όλες οι ηλεκτρικές συσκευές της εγκατάστασης. Για το τι θα γίνει εάν χτυπήσει κεραυνός, ρίξε μια ματιά άλλες συζητήσεις. Νομίζω έχει ξανασυζητηθεί το θέμα.

Να πω και γω την άποψή μου. Η δουλειά του μηχανικού είναι κυρίως η κατασκευή έργων (μελέτη, κατασκευή και επίβλεψη κατασκευής) και στην συνέχεια η λειτουργία και συντήρησή τους. Η μελέτη αποτελεί ένα σημαντικό μέρος όλης της αλυσίδας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτελεί ένα μέρος της. Για διάφορους λόγους η μελέτη στην Ελλάδα έχει αποκοπεί από το πραγματικό έργο. Ολες οι δημόσιες υπηρεσίες ζητάνε μελέτες, μελέτη στατικών, μελέτη Η/Μ, μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, μελέτη αλλαγής κινητήρα, μελέτη το ένα, μελέτη το άλλο, και ανάθεμά με εάν η μία από τις δέκα μελέτες αξίζει να χαρακτηριστεί μελέτη. Δηλαδή, να μην πρόκειται για άθλια αντιγραφή ενός κειμένου και αλλαγή μόνο των αριθμών, ούτε να πρόκειται για εισαγωγή 20 παραμέτρων σε ένα υπολογιστικό μοντέλο που έχει κατασκευάσε κάποιος άλλος και τα αποτελέσματα του οποίου (μοντέλου) τα εκτυπώνουμε σε ένα αρχείο. Οπότε, αν ήμουν στην θέση σου, δεν θα έψαχνα ειδικά για το πώς γίνονται οι μελέτες, αλλά για το πώς γίνονται τα τεχνικά έργα. Και για να γίνει αυτό το μόνο (όχι ό,τι είναι εύκολο σήμερα) που χρειάζεται είναι να βγεις στην αγορά εργασίας και να κάνεις το καλύτερο δυνατό που μπορείς. Καλή δύναμη!

Το ερώτημα είναι εάν μπορεί ή πρέπει να μπει μέσα σε πλαστικό σωλήνα; Ή εάν μπορεί να περάσει (είτε με σωλήνα, είτε γυμνός) κάτω από το πλακόστρωτο;

Η κατανομή των δαπανών κεντρικής θέρμανσης που γίνεται με την Τεχνική οδηγία του ΤΕΕ, αφορά ΕΝΑ μόνο κτίριο (μπορεί να είναι ΜΙΑ μεζονέτα, μπορεί να εφαρμοστεί και σε ΔΥΟ κολλημένες μεζονέτες, αλλά δεν έχει νόημα να εφαρμοστεί σε ΔΥΟ ανεξάρτητες μεζονέτες), που έχει πολλές οριζόντες ιδιοκτησίες. Δεν αφορά πολλά ανεξάρτητα κτίρια. edit: Οπότε, για την κατανομή των δαπανών μεταξύ τριών ανεξάρτητων κτιρίων, χρειάζεται μία ειδική μελέτη. Εκτός εάν υπάρχει κάποια ειδική συμφωνία μεταξύ των ιδιοκτητών που δεν γνωρίζουμε.

Εάν το νερό φτάσει στην θερμοκρασία του στα 45 λεπτά τότε ο θερμοστάτης θα διακόψει την ηλεκτρική τροφοδοσία του, και όχι άσκοπα, διότι εμείς έχουμε ρυθμίσει τον θερμοστάτη να "κόβει" στην τάδε θερμοκρασία. Αν τυχόν ο χρονοδιακόπτης είναι ρυθμισμένος να "κόψει" στα 60 λεπτά (και έχουν ήδη περάσει τα 45) τότε ο χρονοδιακόπτης μετά από 15 λεπτά θα "κόψει" την ήδη κομμένη τροφοδοσία (καθώς εμείς το έχουμε ορίσει). Δεν βλέπω κάτι άσκοπο, αφού εσύ στην συγκεκριμένη περίπτωση το θέλεις κατά αυτό τον τρόπο. edit: Το θεωρώ αυτονόητο, αλλά ας το πούμε: Για τα 15 λεπτά που ο θερμοστάτης δεν τροφοδοτεί την αντίσταση, αλλά ο χρονοδιακόπτης είναι ακόμη "αναμμένος", ΔΕΝ καταναλώνεται ηλεκτρική ενέργεια στον θερμοσίφωνα.

Κάτσε να δω εάν κατάλαβα. Εχεις έναν θερμοσίφωνα που φυσιολογικά έχει έναν θερμοστάτη επάνω του, ρυθμισμένο σε κάποια θερμοκρασία π.χ. 50 degC. Και έβαλες και έναν χρονοδιακόπτη που τροφοδοτεί τον θερμοσίφωνα (μέσω φυσικά του θερμοστάτη), ΜΟΝΟ τις ώρες που επιθυμείς. Και θέλεις επίσης, να "ανάβεις" τον θερμοσίφωνα, εάν χρειαστεί, και κάποια στιγμή εκτός των ωρών που δίνει ο χρονοδιακόπτης. Εχεις εύκολη (π.χ. όποτε θέλεις) πρόσβαση στον χρονοδιακόπτη; Εάν ναι, τότε, όταν χρειαστεί, "πειράζεις" τον χρονοδιακόπτη, και "ανάβεις" τον θερμοσίφωνα. Εάν όχι, τότε βάλε τον χρονοδιακόπτη σε θέση που να τον ελέγχεις εύκολα.

Τι ακριβώς εννοείς "σβήσιμο του θερμοσίφωνα; "¨. α. Να σταματήσει η θέρμανση του νερού; β. Να σταματήσει η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας; γ. Να είναι ασφαλής η χρήση του ζεστού νερού, δηλαδή το άνοιγμα της βρύσης και πλύσιμο; δ. Κάτι άλλο; Τα (α), (β) τα επιτυγχάνει ο θερμοστάτης. Το (γ) το επιτυγχάνει η σωστή ηλεκτρολογική και υδραυλική εγκατάσταση και κατασκευή (δηλαδή εάν δεν έχεις στοιχειωδώς σωστή ηλεκτρολογική και υδραυλική εγκατάσταση, δεν πρόκειται να βελτιώσεις την ασφάλεια τοποθετώντας έναν διαφορετικό θερμοστάτη ή ρελέ) edit: Δεν αντέχω στον πειρασμό, και ξαναλέω ότι η προβλεπόμενη χρήση του θερμοσίφωνα είναι να είναι ΣΥΝΕΧΩΣ στο ON δηλαδή να έχει διαρκώς ζεστό νερό έτοιμο για χρήση, και όποτε θέλουμε να μπαίνουμε για μπάνιο ή να πλένουμε τα χέρια μας, με τον διακόπτη του θερμοσίφωνα ΣΥΝΕΧΩΣ στον πίνακα στην θέση ΟΝ. Tώρα, για ποιό λόγο έχουμε φτάσει να "ανοίγουμε" τον θερμοσίφωνα όταν θέλουμε να ζεστάνουμε το νερό, και να "κλείνουμε" τον θερμοσίφωνα όταν θεωρούμε ότι ζεστάθηκε αρκετά το νερό, (δηλαδή να παίζουμε εμείς τον ρόλο του θερμοστάτη), αυτό αξίζει να μελετηθεί. Μάλλον δεν εμπιστευόμαστε αρκετά τον θερμοστάτη του θερμοσίφωνα . Αλλά τότε γιατί εμπιστευόμαστε τον θερμοστάτη του λέβητα, του πλυντηρίου, και όλων των άλλων συσκευών;

Τώρα μόλις το είδα το μήνυμα. Μισό λεπτό, να δω αν το κατάλαβα σωστά. Fusion is a non-concentrating, customizable optical surface technology that is said to intensify the power output of both new and previously installed PV panels for a production cost of less than US$0.01/W. The SolOptics technology uses micro lens structures that can be incorporated into the protective polymer or glass cover of a PV module, or into a thin polymer film. This is then applied to a silicon or thin-film PV panel while it is in the factory, or already installed in the field Τοποθετείς (λέει) ένα πλαστικό φύλλο πάνω από το τζάμι του πάνελ, και αυξάνεται η απόδοση κατά Χ%;

Αν πάμε με το κριτήριο του ασφαλιστικού ταμείου (που είναι ένα δυνατό κριτήριο μεν, αλλά στους χαλεπούς καιρούς που περνάμε ίσως, λέω ίσως, κάποια δικαστήρια να μην το θεωρήσουν αρκετά ισχυρό) τότε απασχολείσαι ως μηχανικός, τελεία και παύλα. Αν πάμε με το κριτήριο του πραγματικού αντικειμένου, τότε προκύπτουν μερικά ερωτήματα: 1. Ποιός θα πει ποιά (γενικώς) είναι δουλειά του μηχανικού και ποιά δεν είναι; 2. Τι δουλειά κάνεις εσύ; 3. Ποιός θα το βεβαιώσει αυτό; (εκτός από σένα) Ολα εξαρτώνται από το πόσο θέλεις να τραβήξεις το σχοινί...

Για την μεταβίβαση του φορτίου μέσα από το ελαστικό, υπάρχει μία περιγραφή στην σελίδα 222 της έκδοσης που έδωσα στο #5.

Δεν συμφωνώ. Ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι έχουμε μία αβαρή και πολύ ελαστική η μεμβράνη , υπάρχει ΚΑΙ το νερό (αφού υποθέσαμε ότι το δοχείο σπάει από την πλευρά του νερού) το οποίο θα λειτουργήσει ως φράγμα (όπως όταν έχουμε μία υποθαλλάσια έκρηξη) και θα καθυστερήσει την απελευθέρωση του αέρα τόσο ώστε να μην ακουστεί ΜΠΑΜ Εδώ συμφωνώ.

Δεν είμαι σίγουρος αν εμπίπτει στα κατασκευαστικά λάθη, αλλά ούτε για σωστό μου φαίνεται. Εάν υπάρχει πάντως, είναι αξιοπερίεργο...

Θλίψη όχι, διότι είναι εύκαμπτα, αλλά κάμψη ναι. Καθώς ένα τμήμα του πλευρικού τοιχώματος θα περιστρέφεται (όταν γυρίζει ο τροχός), το τμήμα αυτό (όπως και κάθε τμήμα) θα υφίσταται μία συνεχή κάμψη και επαναφορά.

Σε στατική θέση με το φορτίο κατά την κατακόρυφη διεύθυνση. Θα μειωθεί το p στο πάνω μέρος της ζάντας, όχι όμως κάτω από ένα όριο ώστε να διατηρείται η στεγανή επαφή μεταξύ ζάντας και ελαστικού. Θα παραμείνει το ίδιο p στο δεξιό και αριστερό μέρος της. Θα αυξηθεί το p στο κάτω μέρος της Μία έκδοση του Αμερικανικού Υπουργείου Μεταφορών για τον τροχό με αεροθάλαμο, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Αλέξη, αν αστοχήσει από την μεριά του νερού, σε πίεση π.χ. 3 bar, δεν είναι σίγουρο ότι θα απελευθερωθεί οπωσδήποτε και ο αέρας. Γιατί λες ότι θα ακουστεί μπουμ είτε σκάσει πάνω είτε σκάσει κάτω από την μεμβράνη; Οπως είπες και συ, το σπάσιμο του δοχείου από την μεριά του νερού, έχει την μορφή περισσότερο μιας τρύπας/ρωγμής στο περίβλημα και όχι την μορφή ενός "σκασμένου" δοχείου όπως αυτά στις φωτογραφίες του #24.

Χρόνια πολλά Αλέξη! Τουλάχιστον για μένα δεν είναι καθόλου τετριμμένο θέμα. Υπάρχει ένα παρόμοιο θέμα/αντιδικία στο χώρο του ποδηλάτου, για το εάν ο τροχός του ποδηλάτου "πατάει" στις ακτίνες του, ή εάν "κρεμιέται" από τις ακτίνες του. Για τον τροχό του αυτοκινήτου, ξέρω ότι τα πλευρικά τμήματα του ελαστικού "στηρίζουν" το βάρος του οχήματος. Και ότι όσο χαμηλότερο προφίλ έχει το ελαστικό, τόσο μεγαλύτερες (πλευρικές ή/και ακτινικές ή/και εφαπτομενικές) επιταχύνσεις μπορεί να αντέξει

Λες δηλαδή, να ανέβει η πίεση από την μεριά του νερού (είτε από διαστολή, είτε από χαλασμένο ρυθμιστή που ουσιαστικά άφηνε την πίεση να περάσει), και καθώς η πίεση του αέρα είναι ίδια με την πίεση του νερού, μπορεί να σπάσει το δοχείο από την μεριά του αέρα. Πράγμα που θα έκανε ΜΠΟΥΜ. Θεωρητικά, ναι. είναι δυνατόν. Αλλά εκτιμώ ότι θα έσταζαν οι λυόμενες συνδέσεις πριν γίνει αυτό.

Γειά σου Μίλτο και χρόνια πολλά! Το νερό αποσυμπιέζεται γρήγορα και χωρίς καταστροφικά (συνήθως) αποτελέσματα. Είτε σε περίπτωση διαστολή του νερού, είτε σε περίπτωση αυξημένης πίεσης από τον ελλατωματικό ρυθμιστή πίεσης, το δοχείο διαστολής πιθανότατα θα άνοιγε (εάν δεν υπήρχε διαρροή από άλλο σημείο της εγκατάστασης) χωρίς ΜΠΟΥΜ. Τώρα, στην περίπτωση του ατμού, μπλέκεται το πράγμα διότι εάν τυχόν (πράγμα εξαιρετικά απίθανο) έχουμε ατμό, ας πούμε στo 1 bar(g) (που είναι η ελάχιστη υποθέτω πίεση για να σπάσει το δοχείο), θα πρέπει να έχουμε νερό στους 120 degC. Αν τώρα, σπάσει το δοχείο διαστολής (λόγω της πίεσης του 1 bar(g)), η πίεση σε όλο το κύκλωμα θα πέσει ακαριαία ενώ η θερμοκρασία του νερού όχι. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την ταχεία εξάτμιση μεγαλύτερου μέρους του νερού το οποίο θα εξέρχεται από τα σημεία διάρρηξης κάνοντας τον χώρο μίνι κόλαση από τους ατμούς χωρίς όμως ΜΠΟΥΜ. Για αυτό λέω ότι μάλλον δεν οφείλεται σε πίεση από την μεριά του νερού.

Ωραία ανάλυση Αλέξη στο #17. Το βασικό ερώτημα που βάζεις είναι πώς στο καλό κατάφερε και έβαλε ο απρόσεκτος τεχνίτης τόσο μεγάλη αρχική πίεση αέρα, ίση ή και πιθανόν λίγο μεγαλύτερη από την μέγιστη πίεση σχεδιασμού του δοχείου. Διότι εάν πράγματι μπορούσε να βάλει αυτή την πίεση, τότε τις επακόλουθες διαρροές από βαλβίδα ασφαλείας θα τις είχε προσπεράσει ως ενδείξεις επιβεβαίωσης της "καλής" λειτουργίας του κομπρεσσέρ του (ή ό,τι άλλο μπορεί να είχε... μην βάζω ιδέες τώρα). Αν μπορούσε ο hitech444 να ανέβαζε καμιά φωτογραφία του σκασμένου δοχείου θα βοηθούσε στην λύση του μυστηρίου Για την έκρηξη αυτή καθεαυτή, δεν απαιτείται απότομη αύξηση πίεσης. Η πίεση υπάρχει σε επίπεδα από 2 έως και ... 15 bar (δεν ξέρω ποιά είναι η μέγιστη πίεση σχεδιασμού αυτών των δοχείων) μέσα σε ένα τέτοιο δοχείο διαστολής. Εάν για οποιοδήποτε λόγο, και καθώς η πίεση παραμένει σταθερή σε όποιο επίπεδο βρίσκεται εκείνη την στιγμή, υπάρχει διάρρηξη του δοχείου, αυτό που θα νοιώσουν οι τριγύρω θα το πούνε "εκρηξη". Βέβαια, αν υπάρχει απότομη αύξηση της πίεσης πέρα από το όριο αντοχής του δοχείου, τότε πάλι θα γίνει έκρηξη. Αλλά δεν είναι η απότομη αύξηση εντός του δοχείου το αίτιο της έκρηξης, αλλά το ότι υπερέβη το όριο αντοχής του δοχείου.

Κάποια άλλη αιτία, εκτός από την υπερβολική αρχική πίεση αέρα (που στην συνέχεια με την θέρμανσή του, υπερέβη την αντοχή του δοχείου) μπορείς να σκεφτείς Αλέξη;

Αν η πίεση του νερού ήταν αυτή που προκάλεσε το σκάσιμο του δοχείου, τότε, ακόμη και αν η βαλβίδα υπερπίεσης στο λέβητα για κάποιο λόγο δεν λειτούργησε, το νερό θα έβρισκε άλλα αδύνατα σημεία της εγκατάστασης (συνήθως είναι τα πάσα των λυόμενων συνδέσεων, π.χ. στις συνδέσεις των θερμαντικών σωμάτων με τους σωλήνες) για να διαφύγει, και δεν θα έσκαζε το δοχείο. Δεν ξέρω ποιά είναι η ανώτερη πίεση που υποτίθεται ότι άντεχε το εν λόγω δοχείο, αλλά υποθέτω ότι είναι τουλάχιστον 10 bar. Οι λυόμενες συνδέσεις από τα 6-7 bar, θα έσταζαν λίγες σταγόνες (που θα εξατμίζονταν αμέσως και δεν θα γίνονταν αντιληπτές) και δεν θα έσκαζε το δοχείο. Για αυτό λέω ότι η υπερβολική πίεση του αέρα μέσα στο δοχείο, και η μετέπειτα θέρμανσή του, είναι πιο πιθανή αιτία. Τι λέτε;

Ποιός το είχε φουσκώσει τελευταίος; Και αν μπορεί να μας πει, με τι όργανο μέτρησε την πίεση; Και μετά δοκιμάστε το όργανο αυτό με κάποιο άλλο αξιόπιστο όργανο. Μία πιθανότητα είναι να "φουσκώθηκε" στα τυφλά, ή με αναξιόπιστο μανόμετρο, και ακολούθως, με το ζέσταμα (κατά περίπου 20 -30 βαθμούς) να έφτασε η πίεση σε σημείο υψηλότερο από την αντοχή του δοχείου. Θεωρώ δηλαδή ότι η μεβράνη είχε τερματίσει και είχε καταλάβει όλο τον εσωτερικό χώρο του δοχείου. Πάλι καλά που δεν έσκασε κατά το φούσκωμα...

Γνωρίζει κανείς πώς έγινε το ατύχημα; Ποιοί κανόνες παραβιάστηκαν και γιατί; edit: Μία πηγή βρήκα στην εφημερίδα Ο Λαός του Αλμυρού

Είναι για το ΔΧΤ51 ; Εάν είναι, τότε δίνει το κόστος 4,2 ή 5 ευρώ την ώρα (που είναι υπερβολικό βέβαια)