Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • Buildinghow
    HoloBIM Structural

  • Αρθρογραφία

    Αρθρογραφία

    558 ειδήσεις in this category

    1. Αρθρογραφία

      Το Ιστορικό Μεταλλευτικό Τοπίο της Σερίφου στο World Monuments Watch

      GTnews

      Υπό την αιγίδα του Παγκοσμίου Παρατηρητηρίου Μνημείων (World Monuments Watch) τίθεται το Μεταλλευτικό Τοπίο Κουταλά Μ.Λειβαδίου της Σερίφου. Το Ιστορικό Μεταλλευτικό Τοπίο της Σερίφου αξιολογήθηκε μεταξύ 212 υποψηφιοτήτων παγκοσμίως από 69 χώρες και περιλαμβάνεται πλέον στα 25 μνημεία-τόπους τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο.
      Στη φετινή λίστα περιλαµβάνεται ένα εύρος µνηµείων πολιτιστικής κληρονοµιάς που αντιµετωπίζουν κρίσιµες προκλήσεις: ο Ιστορικός Αστικός Ιστός της Γάζας, η Εστία των Εκπαιδευτικών του Κιέβου, οι Aκτές της Ανατολικής Αφρικής, η Παλαιά Πόλη της Αντιόχειας και το Παρεκκλήσιο της Σορβόννης. Συνολικά, οι 25 τόποι προέρχονται από 29 χώρες σε πέντε ηπείρους, καθώς και τη Σελήνη. Η πλήρης λίστα ακολουθεί.
      Το WMF, µε δράση που ξεπερνάει τα 700 έργα σε 112 χώρες, πρωτοστατεί στην προστασία της πολιτιστικής κληρονοµιάς διεθνώς. Το 1996 το WMF δηµιούργησε το World Monuments Watch, ένα διετές πρόγραµµα βασισµένο σε υποψηφιότητες, που στοχεύει στην ανάληψη πρωτοβουλιών και την ευαισθητοποίηση του κοινού, αλλά και στην ανάδειξη του ρόλου που µπορεί να παίξει η πολιτιστική κληρονοµιά στην αντιµετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων. Μέχρι σήµερα το WMF έχει διαθέσει περισσότερα από 120 εκατοµµύρια δολάρια για έργα σε σχεδόν 350 µνηµεία µέσω του προγράµµατος Watch, ενώ η προβολή που προσφέρει το πρόγραµµα έχει βοηθήσει τοπικές κοινότητες να αντλήσουν 300 εκατοµµύρια δολάρια επιπλέον από άλλες πηγές.
      «Το πρόγραµµα Watch υπογραµµίζει τη δέσµευση του World Monuments Fund να διασφαλίσει ότι η προστασία της πολιτιστικής κληρονοµιάς τιµά το παρελθόν αλλά συµβάλλει ενεργά και στη διαµόρφωση ενός πιο βιώσιµου, συµπεριληπτικού και ανθεκτικού µέλλοντος για κοινότητες σε όλο τον κόσµο και πέρα από αυτόν», δήλωσε η Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύµβουλος, Bénédicte de Montlaur.
      Η ανοιχτή πρόσκληση υποβολής υποψηφιοτήτων για τον κύκλο 2025 προσέλκυσε πάνω από 200 συµµετοχές, οι οποίες πέρασαν από εκτενή εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση πριν από την τελική επιλογή από ανεξάρτητη επιτροπή διεθνών ειδικών. Η ανάλυση των υποψηφιοτήτων αποκάλυψε συγκεκριµένες τάσεις ανά τον κόσµο: Στην υποσαχάρια Αφρική η κλιµατική αλλαγή αναδείχθηκε ως κρίσιµο ζήτηµα, ενώ στις χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού η ταχεία αστικοποίηση προβάλλει ως επείγουσα πρόκληση. Οι υποψηφιότητες από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αµερική ανέφεραν την ανεπαρκή χρηµατοδότηση και έλλειψη πόρων, ενώ εκείνες από τη Λατινική Αµερική και την Καραϊβική ανέδειξαν ως κύριο µέληµα τον τουρισµό. Για την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής οι πολεµικές συγκρούσεις και οι φυσικές καταστροφές αναφέρθηκαν ως κρίσιµα ζητήµατα.
      Πολλά από τα µνηµεία που περιλαµβάνονται στον κύκλο 2025 του προγράµµατος Watch καταδεικνύουν πώς η προστασία της πολιτιστικής κληρονοµιάς µπορεί να προσφέρει λύσεις για τόπους και κοινότητες που αντιµετωπίζουν αυτές τις προκλήσεις, µε διδάγµατα για παρόµοιες περιπτώσεις παγκοσµίως. Η πλήρης λίστα παρατίθεται στο τέλος του δελτίου.
      «Για πρώτη φορά, η Σελήνη συµπεριλαµβάνεται στο πρόγραµµα Watch, αντανακλώντας την επείγουσα ανάγκη αναγνώρισης και προστασίας των τεκµηρίων που µαρτυρούν τα πρώτα βήµατα της ανθρωπότητας πέρα από τη Γη — µια καθοριστική στιγµή στην κοινή µας ιστορία», δήλωσε η de Montlaur. «Αντικείµενα όπως η κάµερα που µετέδωσε τηλεοπτικά την προσσελήνωση, ένας αναµνηστικός δίσκος που άφησαν οι αστροναύτες Άρµστρονγκ και Όλντριν, και εκατοντάδες άλλα συµβολίζουν αυτήν την ιστορία. Ωστόσο, αντιµετωπίζουν αυξανόµενους κινδύνους καθώς εντείνεται η δραστηριότητα στη Σελήνη, δίχως να υπάρχει το κατάλληλο πλαίσιο προστασίας. Η συµπερίληψη της Σελήνης υπογραµµίζει την παγκόσµια ανάγκη για προληπτικές και συλλογικές στρατηγικές προστασίας της πολιτιστικής κληρονοµιάς — είτε στη Γη είτε πέρα από αυτήν — που αντανακλούν και διαφυλάσσουν την κοινή µας ιστορία».
      Ο Κύκλος 2025 του Προγράµµατος Watch
      Μοναστήρια της Κοιλάδας του Δρίνου, Αλβανία Ένα σύνολο Ορθόδοξων µοναστηριών, κάποτε ζωτικό κοµµάτι του κοινωνικού ιστού της Αλβανίας, απαιτεί νέα πνοή και πόρους µετά από δεκαετίες εγκατάλειψης, καθώς θα µπορούσε να αποτελέσει πρότυπο βιώσιµου τουρισµού µέσω της προστασίας της πολιτιστικής κληρονοµιάς.
      Σινέ Στούντιο Ναµίµπε, Ανγκόλα Πενήντα χρόνια µετά την απότοµη διακοπή της κατασκευής του, αυτός ο µοντέρνος κινηµατογράφος βρίσκεται σε εγκατάλειψη, αλλά µια πρωτοβουλία της τοπικής κοινότητας θα µπορούσε να δώσει νέα πνοή στο ηµιτελές µνηµείο.
      Κάπακ Νιάν (Qhapaq Ñan), Οδικό Δίκτυο των Άνδεων (Αργεντινή, Βολιβία, Ισηµερινός, Κολοµβία, Περού, Χιλή)
      Ένα αξιοθαύµαστο προϊσπανικό οδικό δίκτυο απειλείται από αναπτυξιακή δραστηριότητα και την περιβαλλοντική υποβάθµιση, αλλά η κινητοποίηση τοπικών και διεθνών φορέων µπορεί να εξασφαλίσει τη βιώσιµη διαχείρισή του.
      Παρεκκλήσιο της Σορβόννης, Γαλλία Στο Καρτιέ Λατέν του Παρισιού, αυτό το αριστούργηµα της γαλλικής αρχιτεκτονικής αντιµετωπίζει εδώ και δεκαετίες προβλήµατα συντήρησης που πρέπει να επιλυθούν ώστε να ξανανοίξει µετά από χρόνια τις πύλες του.
      Ιστορικό Μεταλλευτικό Τοπίο της Σερίφου, Ελλάδα Η Σέριφος, ένας ολοένα δηµοφιλέστερος νησιωτικός προορισµός των Κυκλάδων, διαθέτει µια ανεκτίµητη µαρτυρία του βιοµηχανικού παρελθόντος της χώρας, αλλά απαιτούνται ολοκληρωµένα µέτρα προστασίας και συντήρησης για να αποτραπεί η απώλειά της.
      Σχετικά µε το World Monuments Fund
      Το World Monuments Fund (WMF, Παγκόσµιο Ταµείο Μνηµείων) είναι ο κύριος ανεξάρτητος οργανισµός αφιερωµένος στην προστασία των πιο πολύτιµων τόπων διεθνώς, µε στόχο να εµπλουτίσει τον ανθρώπινο βίο και να προάγει την αλληλοκατανόηση. Εδώ και 60 χρόνια, µε δράση που ξεπερνάει τα 700 έργα σε 112 χώρες, οι ειδικοί του εφαρµόζουν αποδειγµένες και αποτελεσµατικές τεχνικές για την προστασία σηµαντικών αρχιτεκτονικών και πολιτιστικών µνηµείων ανά τον κόσµο. Μέσω του World Monuments Watch -ενός διετούς προγράµµατος βασισµένου σε υποψηφιότητες - το WMF συνδέει την προστασία της πολιτιστικής κληρονοµιάς µε την ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών και τη βελτίωση της ανθρώπινης ευηµερίας.
      Σε συνεργασία µε τοπικούς φορείς, χρηµατοδότες και κυβερνήσεις, το WMF επιδιώκει να εµπνεύσει µια διαρκή προσήλωση στη φροντίδα της πολιτιστικής κληρονοµιάς για τις επόµενες γενιές. Με έδρα τη Νέα Υόρκη, ο οργανισµός διαθέτει γραφεία και παραρτήµατα διεθνώς.
      Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ: https://www.lifo.gr/now/entertainment/istoriko-metalleytiko-topio-tis-serifoy-sto-world-monuments-watch
      Περισσότερα...

        0

    2. Αρθρογραφία

      ΑΒΑΞ: Η στόχευση σε νέους τομείς και τα έργα που τρέχουν

      GTnews

      ΕBITDA της τάξης των 150 εκατ. ευρώ στο τέλος του 2029, από 105 εκατ. ευρώ που είχαν διαμορφωθεί το 2024, συνέχιση των ισχυρών επιδόσεων του 2024 περαιτέρω μείωση του καθαρού δανεισμού, αλλά και νέα στρατηγική με ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών για διαφοροποίηση του μείγματος δραστηριοτήτων με πυρήνα όμως σταθερά την κατασκευαστική δραστηριότητα προανήγγειλε ο πρόεδρος του Ομίλου ΑΒΑΞ κ. Χρήστος Ιωάννου, στην ετήσια γενική συνέλευση, που αποφάσισε την  διανομή μερίσματος αυξημένου κατά 130% σε σχέση με πέρυσι, στα 0,07 ευρώ ανά μετοχή.
      Ο ίδιος αναφέρθηκε και στον τομέα των Παραχωρήσεων σημειώνοντας ότι η ΑΒΑΞ αναμένει σημαντικά έσοδα ύψους 150 εκατ. ευρώ από μερίσματα κι επιστροφές κεφαλαίου από τον τομέα για τα επόμενα πέντε χρόνια, εκ των οποίων 60 εκατ. ευρώ θα προέλθουν από τη διαδικασία διάλυσης της Αττικής Οδού. «Η εύλογη αξία των παραχωρήσεών μας υπολογίζεται ήδη στα 371 εκατ. ευρώ. Παράλληλα, έχουμε εξασφαλίσει 90 εκατ. ευρώ ίδιων κεφαλαίων, που μπορούν να αξιοποιηθούν σε νέα έργα ΣΔΙΤ και παραχωρήσεων που ενδεχομένως να αναλάβουμε στο επόμενο διάστημα κι ενώ έχουμε ήδη και άλλα 79 εκατ. ευρώ για την κάλυψη υφιστάμενων αναγκών ίδιας συμμετοχής στα έργα που έχουμε ήδη αναλάβει», σημείωσε.
      Σαφή θέση πήρε δε ο κ. Ιωάννου για την πιθανότητα πώλησης της εταιρείας, αφού ερωτηθείς σχετικά για το αν διακρίνει τάση συνέχισης της συγκέντρωσης και εν προκειμένω αν ο όμιλος βρίσκεται σε συζητήσεις συγχώνευσης ή πώλησης ανάφερε, πως δεν τίθεται τέτοιο ενδεχόμενο.
      Πρόσθεσε δε πως «δεν υπάρχει λόγος περαιτέρω συγκέντρωσης. Λειτουργούν τέσσερις εταιρείες με ανώτατο εργοληπτικό πτυχίο που συντηρούν τον ανταγωνισμό και ανταποκρίνονται στις τεχνικές ανάγκες. Εμάς πάντως δεν μας αφορά ένα τέτοιο ενδεχόμενο».
      Με το νέο Ομολογιακό Δάνειο 300 εκατ. που σύναψε τον Αύγουστο του 2024 η Άβαξ Παραχωρήσεις, με διάρκεια 7 έτη και εξυπηρέτηση αποκλειστικά από τα έσοδα των παραχωρήσεων, αναχρηματοδοτήθηκε σημαντικό μέρος του υφιστάμενου δανεισμού του Ομίλου ύψους 180 εκατ. και εξασφαλίστηκε επιπρόσθετη χρηματοδότηση 120 εκατ. για νέες επενδύσεις.
      Με την παραπάνω ενέργεια επίσης απελευθερώθηκαν ταμειακές ροές από την κατασκευή προκειμένου να χρηματοδοτηθούν μελλοντικά επενδυτικά σχέδια στους τομείς των παραχωρήσεων, της ενέργειας και του real estate.
      Ακόμη, όπως ειπώθηκε στους μετόχους, προκειμένου να ενισχύσει τα επαναλαμβανόμενα έσοδα από παραχωρήσεις ο Άβαξ συμμετέχει ενεργά σε όλους σχεδόν τους διαγωνισμούς για έργα ΣΔΙΤ. Βάσει των εκτιμήσεων της διοίκησης θα χρειαστεί κεφάλαιο ύψους 90 εκατ. τα επόμενα έτη ως ιδία συμμετοχή στις νέες παραχωρήσεις, απαιτήσεις που σκοπεύει να καλύψει με ταμειακές ροές που αναμένεται να προκύψουν από την κατασκευή τα επόμενα έτη.
      Η στρατηγική και οι νέοι τομείς
      Αναλύοντας τη στρατηγική του Ομίλου, ο κ. Ιωάννου τόνισε ότι η ισχυρή δυναμική που παρουσίασε ο Όμιλος το 2024 -με ιστορικό ρεκόρ EBITDA στα 105 εκατ. ευρώ και που συνεχίστηκε και για το α’ τρίμηνο του 2025 με αύξηση του κύκλου εργασιών κατά 23%- προμηνύουν περαιτέρω ενίσχυση των θετικών αποτελεσμάτων. Σημείωσε ότι στρατηγικό στόχο αποτελεί το 40% του EBITDA να προέρχεται από μη κατασκευαστική δραστηριότητα, αν και η κατασκευή αποτελεί τον πυρήνα του Ομίλου.
      Ειδικότερα, όπως αναφέρθηκε σε συνέχεια της εξυγίανσης του ισολογισμού μέσα από τη σημαντική απομόχλευση που συντελέστηκε την τελευταία 5ετία, στόχος είναι και η ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών στους τομείς των παραχωρήσεων, του οικιστικού real estate καθώς και της ενέργειας μέσα από greenfield έργα με υψηλές αποδόσεις προκειμένου να διατηρήσει τα επόμενα έτη το ποσοστό EBITDA από μη κατασκευαστική δραστηριότητα στο 40% επί του συνόλου.
      Πρόθεση της ΑΒΑΞ είναι η ανάπτυξη σε νέα έργα να γίνει οργανικά με ταμειακές ροές που αναμένεται να προκύψουν κυρίως από την κατασκευαστική δραστηριότητα, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος του δανεισμού του ομίλου εξυπηρετείται με έσοδα από τις παραχωρήσεις.
      Αναφορικά με την κατασκευή, η στρατηγική είναι η διατήρηση του υφιστάμενου μεριδίου περίπου 23% που έχει ο Όμιλος στα νέα έργα που πρόκειται να δημοπρατηθούν τα επόμενα έτη στην Ελλάδα, η επιλεκτική τοποθέτηση σε έργα εξωτερικού, όπως τα έργα δικτύων καθώς και τα ενεργειακά έργα και ειδικότερα τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας συνδυασμένου κύκλου στα οποία η ΑΒΑΞ έχει αναπτύξει ιδιαίτερη τεχνογνωσία τα τελευταία χρόνια μέσα από την εκτέλεση σημαντικών έργων στη Ρουμανία και το Ιράκ. Στόχος του Ομίλου είναι η υλοποίηση τόσο του υφιστάμενου ανεκτέλεστου ύψους 3 δις. ευρώ,  όσο και των νέων έργων που αναμένεται να προκύψουν στο προσεχές μέλλον να γίνει με διατήρηση κατ’ ελάχιστο του μεσοσταθμικού περιθωρίου EBITDA στο 10%.
      Περιγράφοντας τη στρατηγική των επόμενων ετών και το ενδεχόμενο μιας υποχώρησης του τομέα των κατασκευών, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του liberal.gr , ο κ. Κωνσταντίνος Μιτζάλης, διευθύνοντας σύμβουλος της εισηγμένης απάντησε χαρακτηριστικά  πως «η εργολαβία ποτέ δεν πεθαίνει». Εκτίμησε πως δεν υπάρχουν ώριμα σχέδια για νέες δημοπρατήσεις οδικών έργων στην Αττική, αναφερόμενος και στην κοινή Πρότυπη Πρόταση για τις επεκτάσεις της Αττικής Οδού, για την οποία το δημόσιο δεν έχει ακόμη τοποθετηθεί. Ειδικότερα σημείωσε πως, "όπως γνωρίζετε οι κατασκευές έχουν μια κυκλικότητα. Αλλά πιστεύω ότι εργολαβίες πάντα θα υπάρχουν, απλώς όχι στους ίδιους τομείς. Για παράδειγμα, τα οδικά έργα φτάνουν σε ένα τέλος. Ωστόσο, θα προκύψουν νέες ευκαιρίες, π.χ. στα έργα διαχείρισης υδάτινων πόρων, που ακόμα δεν έχουν ξεκινήσει, σε σιδηροδρομικά και σε λιμενικά έργα, για τα οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Παράλληλα, θα κινηθούμε επιλεκτικά και σε έργα εκτός Ελλάδας", σημείωσε ο κ. Μιτζάλης.
      Τα 800 εκατ. τζίρος και τα έργα που τρέχουν
      Σύμφωνα με τον κ. Μιτζάλη, στόχος του ομίλου Άβαξ φέτος είναι η επίτευξη κύκλου εργασιών 800 εκατ. ευρώ, καθώς προχωρά η υλοποίηση του σημαντικού ανεκτέλεστου υπόλοιπου των 3 δις ευρώ. Για τη Γραμμή 4 του Μετρό της Αθήνας, ο κ. Μιτζάλης σημείωσε ότι η κατασκευή της σήραγγας κινείται απολύτως μέσα στο χρονοδιάγραμμα, καθώς ο ένας μετροπόντικας έχει ήδη διανύσει το 60% της διαδρομής του, και βρίσκεται στα 3,3 χλμ, πλησιάζοντας τον σταθμό Πανεπιστημιούπολη, ενώ ο δεύτερος έχει ήδη φτάσει το 1,6 χλμ. και κινείται προς τον σταθμό Ελικώνος. 
      Ωστόσο, ο κ. Μιτζάλης απέφυγε να δεσμευτεί για το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης του έργου, μέχρις ότου υπάρχει πιο ξεκάθαρη εικόνα, με δεδομένο ότι ακόμα η κοινοπραξία δεν έχει παραλάβει τρεις χώρους σταθμών στην Πανεπιστημιούπολη, την Ριζάρη και του Γουδή και δεν μπορεί προφανώς να προβλέψει παράγοντες που συμβάλλουν στις καθυστερήσεις, όπως η μετακίνηση δικτύων φορέων του δημοσίου και κυρίως τυχόν αρχαιολογικά ευρήματα.
      Όπως επισήμανε ο κ. Μιτζάλης, το έργο παρουσίασε εξαρχής μία «πρωτοτυπία» στον σχεδιασμό του, καθώς υπήρξε διαχωρισμός των πρόδρομων εργασιών από τις κύριες εργασίες, οι οποίες ξεκίνησαν σχεδόν ταυτόχρονα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν διαδοχικές καθυστερήσεις.
      «Αυτό σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να ολοκληρωθούν οι πρόδρομες εργασίες για να παραληφθούν οι σταθμοί και να ξεκινήσει η κατασκευή τους», εξήγησε ο επικεφαλής της ΑΒΑΞ, σημειώνοντας ότι κάποιοι σταθμοί παραδόθηκαν με καθυστέρηση που φτάνει έως και τα τρία χρόνια.
      «Προσπαθούμε σε συνεργασία με την Ελληνικό Μετρό να καταλήξουμε σε ένα ρεαλιστικό και σωστό χρονοδιάγραμμα. Καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο και να φέρουμε το έργο εις πέρας όσο το δυνατόν πιο σύντομα», κατέληξε ο κ. Μιτζάλης.
      Όσον αφορά στο FlyOver στην Περιφερειακή Οδό της Θεσσαλονίκης, ο κ. Μιτζάλης παραδέχτηκε πως στην αρχή υπήρξε «γκρίνια» από την τοπική κοινωνία, όμως πλέον οι εργασίες εξελίσσονται με ταχύτατους ρυθμούς. Όπως ανέφερε, λειτουργούν ταυτόχρονα 8 έως 10 εργοτάξια, με στόχο την ολοκλήρωση του έργου στα μέσα του 2027. «Έκλεισαν τα στόματα», σχολίασε χαρακτηριστικά.
      Αναφορικά με το πολύπαθο έργο Πάτρα – Πύργος,  ο Όμιλος ΑΒΑΞ ανέλαβε την κατασκευή τμήματος 40 χλμ., με δέσμευση για ταχύτερη ολοκλήρωση. Αν και η συμβατική υποχρέωση προέβλεπε παράδοση τον Φεβρουάριο του 2026, το μεγαλύτερο τμήμα του έργου παραδίδεται στις 31 Ιουλίου 2025, ενώ τα τελευταία 10 χλμ. θα ολοκληρωθούν έως το τέλος του έτους.
      Τέλος, για τον οδικό άξονα Μπράλος – Άμφισσα, οι εργασίες βρίσκονται σε πλήρη ανάπτυξη και εκτιμάται ότι θα έχουν ολοκληρωθεί έως το τέλος του 2027. Όσον αφορά το Ιωάννινα – Κακαβιά, οριστικοποιούνται οι μελέτες και οι κατασκευές αναμένεται να ξεκινήσουν το φθινόπωρο.
      Ενέργεια και real estate
      Στον ενεργειακό τομέα , σε εξέλιξη βρίσκεται η κατασκευή του μεγαλύτερου εργοστασίου συνδυασμένου κύκλου ισχύος 1.700 MW στην Ντέβα Ρουμανίας, με την έναρξη του ανοιχτού κύκλου να εκτιμάται για τις αρχές του 2026 και του πλήρους συνδυασμένου κύκλου για τις αρχές του 2027. Την ίδια ώρα στο Ιράκ βρίσκεται σε εξέλιξη έργο ισχύος 282,5 MW, το οποίο προχωρά κανονικά και αναμένεται σύντομα η έναρξη λειτουργίας του αεριοστροβίλου.
      Παράλληλα, ο αγωγός φυσικού αερίου στην Δυτική Μακεδονία έχει ολοκληρωθεί κατά 89% και αναμένεται να παραδοθεί εντός του 2025. Επιπλέον, βρίσκονται σε εξέλιξη πολλαπλές εργολαβίες για την επέκταση του δικτύου φυσικού αερίου σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, με την εταιρεία να έχει κατασκευάσει το μεγαλύτερο δίκτυο αγωγών φυσικού αερίου από οποιονδήποτε άλλον κατασκευαστικό φορέα στη χώρα.
      Αναφορικά με τις επόμενες επενδυτικές κινήσεις του ομίλου, η προσπάθεια επικεντρώνεται στην εξασφάλιση νέων έργων ΣΔΙΤ το επόμενο διάστημα.
      Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται, μέσω της Avax  Development, η υλοποίηση του επενδυτικού προγράμματος για την ανάπτυξη και πώληση οικιστικών συγκροτημάτων συνολικής επιφάνειας 15.000 τ.μ. και εμπορικής αξίας άνω των €73 εκατ. σε νησιωτικούς κυρίως προορισμούς. Ήδη τρέχουν έργα σε Αστυπάλαια, Άνω Κουφονήσι και Κρήτη. Επίσης, η ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών, μέσω της θυγατρικής iXiON Energy σε δραστηριότητες στις οποίες ο όμιλος διαθέτει παραδοσιακά παρουσία, όπως η ενέργεια, μέσα από την πρόσφατη υποβολή πρότασης για σύνδεση σταθμού αποθήκευσης ενέργειας δυναμικότητας 100MWh, που προτίθεται να κατασκευάσει στην περιοχή της Βοιωτίας.
      Στον τομέα των μαρινών, η τρέχουσα συγκυρία στο παραλιακό μέτωπο της Αττικής έχει οδηγήσει σε σημαντική αύξηση της ζήτησης της Μαρίνας Αθηνών, στην οποία την περίοδο αυτή τρέχει επενδυτικό πρόγραμμα επέκτασης κατά 39 θέσεις (+40%). Μαζί με την μειοψηφική συμμετοχή του Ομίλου στη Μαρίνα Λεμεσού, ο τομέας των μαρινών αναμένεται να έχει σημαντική συνεισφορά στα μελλοντικά EBITDA του Ομίλου της τάξης των 8 εκατ. έως το 2029.
      Η διοίκηση του Ομίλου παραμένει προσηλωμένη στην ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών στον τομέα της ενέργειας, όπως αυτά της αποθήκευσης όπου πρόσφατα κατέθεσε αίτηση για σύνδεση συστήματος αποθήκευσης 50MW / 100MWh στο πλαίσιο σχετικής διαδικασίας που τρέχει το Υπουργείο Ενέργειας. Παράλληλα δραστηριοποιείται στον τομέα της ηλεκτροκίνησης υλοποιώντας πλάνο εγκατάστασης ταχυφορτιστών σε όλη την Ελλάδα με στόχο να έχει φτάσει έως το 2026 τους 300 ταχυφορτιστές AC & 30 ταχυφορτιστές DC.
      Επίσης, στο facilities management μέσω της Task Avax, αποσκοπεί στην υιοθέτηση ενός περισσότερο επιθετικού Business Plan τα επόμενα με στόχο τον τετραπλασιασμό των EBITDA από 1 σε 4 εκατ. ευρώ.
      Περισσότερα...

        0

    3. Αρθρογραφία

      Πότε και πού επιτρέπεται η κατάτμηση αγροτεμαχίων ή κληροτεμαχίων εκτός σχεδίου πόλης και τι ισχύει για την οικοδόμησή τους

      Engineer

      Σύγχυση επικρατεί σχετικά με το θέμα της κατάτμησης αγροτεμαχίων ή κληροτεμαχίων σε περιοχές που είναι εκτός σχεδίου , εντός ΖΟΕ ή εντός ζώνης. Για να μη υπάρχουν παρεξηγήσεις θα πρέπει να διευκρινίσουμε τα ακόλουθα:
      Αγροτεμάχια εκτός σχεδίου πόλης, εκτός ζώνης πόλεως και εκτός ΖΟΕ, ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΟΑΠ, μπορούσαν πάντοτε και μπορούν και σήμερα να κατατμηθούν και να μεταβιβαστούν σε τρίτους με οποιοδήποτε εμβαδόν καθώς δεν υπάρχει κάποια αντίθετη ή περιοριστική διάταξη, εφόσον βέβαια δεν προορίζονται για οικοδόμηση. Δεν υπάρχει αυτοδίκαιη ακυρότητα, όταν η κατάτμηση δεν γίνεται μέσα σε ζώνη οικιστικού ελέγχου (ΖΟΕ) ή ζώνη πόλεως, αλλά γίνεται στην καθαρά εκτός σχεδίου περιοχή σε οποιοδήποτε μέγεθος με τον περιορισμό όμως ότι το νέο αγροτεμάχιο δεν θα είναι οικοδομήσιμο. Το αγροτεμάχιο αυτό για να είναι οικοδομήσιμο θα πρέπει να έχει την κατά κανόνα αρτιότητα σύμφωνα με τις διατάξεις των Π.Δ 6/17-10-78 (ΦΕΚ 538/Δ/1978), Π.Δ24/31-05-85 (ΦΕΚ 270/Δ/1985), και τις διατάξεις του Ν. 3212/2003 (ΦΕΚ308/Α/ 2003). Κληροτεμάχια που έχουν παραχωρηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο – με τον Α.Ν 431/1968 (ΦΕΚ 115/Α/1968) απαγορευόταν η κατάτμησή τους μέχρι το έτος 2012. Εξαίρεση από τον κανόνα αυτό αποτελούσαν ανέκαθεν α) οι οικοπεδικοί κλήροι β) κλήροι με σκοπό ανέγερσης τουριστικών εγκαταστάσεων ( με άδεια του ΕΟΤ) γ) κλήροι εντός ρυμοτομικού σχεδίου ή εντός ορίων οικισμών δ) εφημεριακοί ή σχολικοί κλήροι για την ανέγερση εκκλησιών ή σχολείων Από τη δημοσίευση του Ν. 4061/2012, (ΦΕΚ Α΄66/22-3-2012) με το άρθρο 37 παρ. 1β καταργήθηκε ο Ν. 431/1968 και συνεπώς από την 22-3-2012 και μετέπειτα επιτρέπεται νόμιμα η κατάτμηση των κληροτεμαχίων και η προσμέτρηση πράξεων νομής για τη συμπλήρωση της κτητικής παραγραφής επί του τμήματος του κλήρου. Επιτρέπεται η χρησικτησία επί ολόκληρων κληροτεμαχίων , ως και επί τμημάτων κληροτεμαχίων που οι κατατμήσεις αυτών έγιναν δεκτές με επικύρωση ανωμάλων δικαιοπραξιών από την ημερομηνία της επικύρωσης και μετέπειτα ως και κατατμήσεις που γίνονται από 22-3-2012 και μετέπειτα Η επικύρωση ανωμάλων δικαιοπραξιών επιτρέπεται μέχρι 22-3-2024 για κατατμήσεις με ιδιωτικά συμφωνητικά που έγιναν πριν από την 22-3-2012 Το θέμα της οικοδομησιμότητας των αγροτεμαχίων ή κληροτεμαχίων είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Στην περίπτωση που υπάρχει η βούληση να κατατμηθεί ένα κληροτεμάχιο και αυτό να είναι άρτιο και οικοδομήσιμο για να δομηθεί, θα πρέπει να εξασφαλιστεί ώστε το πρόσωπο και το εμβαδόν να καλύπτει τις απαιτήσεις που προκύπτουν από τα Δ/γματα για την εκτός σχεδίου δόμηση. Με την Εγκύκλιο 7/92 του ΥΠΕΧΩΔΕ επιλύονται θέματα που είχαν προκόψει σχετικά με το χρόνο δημιουργίας των ακινήτων, των παραστατικών απόδειξης αυτού και για θέματα σχετικά με την εφαρμογή της κατά παρέκκλιση αρτιότητας Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω αφού ο Ν.4061/2012 ακυρώνει τον Α.Ν 431/1968 στο σύνολό του, τα κληροτεμάχια συμπεριφέρονται πλέον σαν όλα τα αγροτεμάχια, τα οποία μπορούν να κατατμηθούν σε οποιοδήποτε μέγεθος και σχήμα χωρίς την απαίτηση της αρτιότητας (ελάχιστο πρόσωπο και εμβαδόν) εκτός αν το γεωτεμάχιο εμπίπτει σε κάποια Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου, ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ όπου υπάρχει όριο κατάτμησης.
      Περισσότερα...

        10

    4. Αρθρογραφία

      Διατηρητέα κτήρια: νομοθεσία για τις επιτρεπτές επεμβάσεις

      Engineer

      Η έννοια του διατηρητέου κτηρίου απασχολεί έντονα τους ιδιοκτήτες ακινήτων, όπως και τους νομικούς για πληθώρα λόγων.
      Για όσους έρχονται σε μια στενή επαφή με τα "διατηρητέα", πρέπει να υπογραμμιστούν οι εξής χρηστικές νομικές πληροφορίες:
      Η προστασία τους απορρέει από το άρθρο 24 παρ. 1, 6 του Συντάγματος. Η έννοια του διατηρητέου απορρέει από την πολεοδομική νομοθεσία, ενώ του μνημείου από την αρχαιολογική Η προστασία των διατηρητέων είναι ipso iure και a priori και διαγράφεται σχεδόν απόλυτη Βασικό νομικό κείμενο που ρυθμίζει τα διατηρητέα είναι ο Ν. 3028/2002. Επίσης, σε διεθνές επίπεδο εντοπίζεται η Διεθνής Σύμβαση της Γρανάδας  το 1985 κυρώθηκε με τον Ν. 2039/1992. Με τη Σύμβαση της Γρανάδας προστατεύονται από την εξαφάνιση τα διατηρητέα και προσαρμόζονται σε σύγχρονες χρήσεις.  Επεμβάσεις στα διατηρητέα: γενικοί κανόνες
      Ως γενικός κανόνας στα διατηρητέα τίθεται η απαίτηση πρότερης άδειας της αρμόδιας υπηρεσίας που εξευρίσκεται κατά περίπτωση. Οι επεμβάσεις πάσης φύσεως και κατ’ εξαίρεση χρήσεις σε διατηρητέα επιτρέπονται μόνο με την προϋπόθεση ότι εναρμονίζονται με το χαρακτήρα του οικοδομήματος, την αρχιτεκτονική διάρθρωση και δομή του, τις κτιριολογικές και κατασκευαστικές δυνατότητές του, αποβλέπουν στην απόδειξη και διατήρηση του αισθητικού και αρχιτεκτονικού του χαρακτήρα και δεν συνεπάγονται ουσιώδη αλλοίωση της μορφής του και δεν παραβλέπουν το διατηρητέο κτίριο και τον περιβάλλοντα χώρο του. Οι σχετικές αποφάσεις της διοικήσεως πρέπει να αιτιολογούνται ειδικά (ΣτΕ 3114/1998), άλλως είναι ακυρωτέες.
      Ο χαρακτηρισμός κτηρίου ως διατηρητέου σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία, δεν εξαρτάται από τη στατική του επάρκεια ούτε κωλύεται από τυχόν χαρακτηρισμό του ως επικινδύνως ετοιμόρροπου κατά το ΠΔ της 13-22.4.1929. Όπως γίνεται δεκτό, οι δύο αυτές διαδικασίες είναι αυτοτελείς και αποβλέπουν σε διαφορετικό σκοπό, η μεν πρώτη στην προστασία στο διηνεκές στοιχείων της πολιτιστικής κληρονομιάς που κρίνονται διατηρητέα, η δε δεύτερη στην προστασία του κοινού από στατικώς επικίνδυνα κτήρια. Από την κρίση επί του πρώτου ζητήματος εξαρτάται το είδος και η έκταση των επιτρεπομένων ή επιβαλλομένων επεμβάσεων στο κτήριο, συμπεριλαμβανομένης της μερικής ή ολικής κατεδαφίσεώς του, της αποκαταστάσεως ορισμένων στοιχείων του ή και της εξ ολοκλήρου ανακατασκευής του. Με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν 1577/1985 οριζόταν, εξάλλου ως ουσιώδης τύπος της διαδικασίας κηρύξεως κτηρίων ως διατηρητέων, η ενημέρωση των ενδιαφερομένων ιδιοκτητών, είτε με κοινοποίηση σε αυτούς της αιτιολογικής εκθέσεως, είτε με ανάρτησή της στο οικείο δημοτικό ή κοινοτικό κατάστημα και σχετική δημοσίευση, με επιμέλεια του Δήμου ή της Κοινότητας, σε τοπική εφημερίδα ή εφημερίδα της Πρωτεύουσας του νομού (βλ. σχετικώς ΣτΕ 4221/2005).
      Η κρίση της Διοίκησης πάντοτε πρέπει να φέρει ειδική αιτιολογία ως προς το αναγκαίο οποιασδήποτε επέμβασης σε διατηρητέο. Η αιτιολογία μπορεί να προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου. Ήδη κατά τον ΓΟΚ του 1985, η ΥΑ χαρακτηρισμού κτηρίου/μνημείου ως διατηρητέου και επιβολής ειδικών όρων προστασίας/περιορισμών δόμησης δέον όπως είναι αιτιολογημένη. Το ίδιο ισχύει και υπό το κράτος του ΝΟΚ του 2012. 
      Τέλος, γίνεται δεκτό ότι οι πρόσθετοι όροι και περιορισμοί δομήσεως για διατηρητέα κτίρια τίθενται αποκαταστατικά για την διατήρηση του κρινομένου ως προστατευομένου κτιρίου και δεν έχουν αποζημιωτικό χαρακτήρα ούτε μπορεί να άγουν ποτέ σε υπέρβαση των γενικών για την περιοχή ισχυόντων όρων δομήσεως και χρήσεως (ΣτΕ 2987/1998).
      Δικηγορικό Γραφείο Παναγιώτη Γαλάνη
      PhD, LLM Δημοσίου Δικαίου
      Νομικός
       
      Περισσότερα...

        0

    5. Αρθρογραφία

      Συνδυαστικός ο ρόλος της υδροηλεκτρικής ενέργειας στην κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της χώρας*

      Engineer

      Η παρατηρούμενη έντονη κινητικότητα προώθησης πολλών νέων μονάδων ενέργειας  στην περιοχή μας  από άλλες πηγές (αέριο, αιολικά, φωτοβολταϊκά κλπ.), αλλά και η γενικότερη κατάσταση που διαμορφώνεται με τις σχετικές επιπτώσεις, τοπικά και γενικότερα, σχολιάζεται εκτενώς στα εθνικά ΜΜΕ, ενώ ταυτόχρονα ο ρόλος της υδροηλεκτρικής ενέργειας στην κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της χώρας αποσιωπάται συστηματικά.
      Η συστηματική και ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ υποστήριξη των τελευταίων κυβερνήσεων του φυσικού αερίου (ΦΑ) και των «ευνοούμενων» ΑΠΕ (αιολικά και φωτοβολταϊκά), είχε ως αποτέλεσμα να θυσιάζονται, βασικά για τη χώρα,  ζητήματα (ενεργειακή και οικονομική εξάρτηση, ανάγκη εισαγωγών τεχνολογικού εξοπλισμού και κατ’ επέκταση πολύ χαμηλή εγχώρια  προστιθέμενη αξία, περί το 20% μόνο, αυξημένες τιμές καταναλωτή, περιβάλλον, βιοποικιλότητα κοκ).

      Ας μην μας εκπλήσσει επίσης γιατί η Υδροηλεκτρική Ενέργεια (ΥΗΕ), η οποία ιστορικά και αντικειμενικά «ανήκει» στην ΔΕΗ, έχει σχεδόν τεθεί υπό διωγμό από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν εντάσσονται νέα (ΥΗ) έργα και την «παραμερίζουν», παρά τα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα της (χαμηλό κόστος παραγωγής, απόλυτα οικολογική, μεγάλη εγχώρια  προστιθέμενη αξία από τα έργα αυτά –πάνω από 80%, κάλυψη  αναγκών αιχμής που σταθεροποιεί το σύστημα, «αντίδοτο» στην φυσική μεταβλητότητα των άλλων ΑΠΕ, μοναδική δυνατότητα  αποθήκευσης ενέργειας με το σύστημα άντλησης – ταμίευσης, πολλαπλή συμπληρωματική αξιοποίηση των υδάτων των (ΥΗ) ταμιευτήρων για αντιπλημμυρικούς σκοπούς – υδρεύσεις – αρδεύσεις – αποθέματα για την ξηρασία κλπ.).
      Και, όπως εύκολα αποδεικνύεται από την παράθεση αυτών των πλεονεκτημάτων, η συνδυαστική αξιοποίηση των υδάτων κατά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας προσφέρει ένα απόλυτα  θετικό   «κοινωνικό» αποτύπωμα.
      Το γεγονός  αυτό από μόνο του δίνει απάντηση σε ορισμένους που αντιμετωπίζουν τις διεκδικήσεις μας για ΥΗ έργα σαν κάποιο …..φετίχ η κάποια τεχνοκρατική εμμονή !
      Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα, με την έξαρση ενεργειακών έργων και ιδιαίτερα των πολυδιαφημισμένων ΑΠΕ (ΦΒ και αιολικών), τα οποία, με την αμέριστη πολιτική συνδρομή των κομμάτων εξουσίας, εγκαθίστανται σταδιακά σε όλες τις περιοχές της χώρας, αλλά και την βελτιωμένη  πλέον πληροφόρηση που υπάρχει, οι πολίτες συνειδητοποιούν   πως, παρά την γνωστή προπαγάνδα της «πράσινης» ενέργειας, τελικά όλες οι μορφές που περιέχονται στο ενεργειακό μείγμα (και όχι μόνο ο λιγνίτης ….) έχουν, στον ένα η τον άλλο βαθμό, περιβαλλοντικές επιπτώσεις (που φυσικά ποικίλλουν) και είναι φυσιολογικό να καταγράφονται αντιδράσεις όταν διαπιστώνονται κίνδυνοι για το περιβάλλον, την οικονομία αλλά και την φυσιογνωμία  σε μια περιοχή.
      Έτσι πέφτει στο κενό και η φτηνή προπαγάνδα για τις «μεγάλες» οικολογικές επιπτώσεις (και μάλιστα συλλήβδην) από τα …. «φαραωνικά» ΥΗ έργα  και  ξεφτίζει η ψεύτικη εικόνα που καλλιεργήθηκε συστηματικά και επίμονα πως δήθεν ΦΒ και αιολικά θα έδιναν λύση στην συγκράτηση των τιμών στους καταναλωτές.
      [Σημείωση : Τελευταία, εμφανίζεται «δειλά» ένα ενδιαφέρον από κάποιες ιδιωτικές ενεργειακές εταιρείες για παραγωγή ΥΗΕ και κατασκευή αντίστοιχων έργων.
      Πρόκειται όμως για επιλεγμένα έργα που ανταποκρίνονται σε  δυο τουλάχιστον συγκεκριμένες προϋποθέσεις :
      α) Σε αυτά δεν τίθεται θέμα συν διαχείρισης  με άλλους χρήστες, πχ αρδεύσεις, υδρεύσεις, όπως συμβαίνει με το έργο Ν. Πλαστήρα, που συνδυάζει ενέργεια με «κοινωνικούς» σκοπούς.
      Αντίθετα, για τους ιδιώτες είναι «επιλέξιμα»  έργα αποκλειστικής εκμετάλλευσης, όπως πχ αυτά της ΤΕΡΝΑ στην Δαφνοζωνάρα (λειτουργεί εδώ και μερικά χρόνια)  επί του Αχελώου και το υπό αδειοδότηση έργο στο Αυλάκι (επίσης επί του Αχελώου)
      β) Να διασφαλίζεται πρόσθετη (όχι μόνο από δικά τους κεφάλαια) προνομιακή χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς η δημόσιους πόρους, όπως πχ. συνέβη και πάλι με την ΤΕΡΝΑ στο έργο άντλησης – ταμίευσης της Αμφιλοχίας, που εξασφάλισε επιχορήγηση 250 εκατ. ευρώ από ευρωπαϊκούς πόρους ].
      Μια άλλη βασική παράμετρος σε ένα βιώσιμο σύστημα παραγωγής ενέργειας  είναι η «αποκέντρωση» της παραγωγής.
      Δυστυχώς, στην Θεσσαλία, παρά τις μεγάλες δυνατότητες αποκεντρωμένης παραγωγής ενέργειας, η παράμετρος αυτή αγνοείται  συστηματικά [σημ. : δεν υπολογίζεται η μονάδα «γίγαντας» του ΦΑ (δες Α μέρος), η οποία, λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων και της αναγκαίας στροφής στις χώρες της ΕΕ, ίσως δεν πραγματοποιηθεί].
      Και ας σημειωθεί ότι οι ειδικοί στον ενεργειακό και περιβαλλοντικό τομέα θεωρούν ως «κλειδί» στο ενεργειακό ζήτημα την «ενίσχυση της αποκέντρωσης» και την «διασπορά της παραγόμενης ενέργειας στις περιφέρειες της χώρας μέσω ισχυρών αντισταθμισμάτων στις τοπικές κοινωνίες»  (δες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,10/4/22, καθηγητής  Νικ. Φαραντούρης, σύμβουλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα).
      Παρόλα αυτά, όταν οι αρχές αυτές πρόκειται να εφαρμοστούν στη Θεσσαλία  μέσω της ΥΗΕ και της ολοκλήρωσης των ημιτελών έργων Άνω Αχελώου, τότε η επιστήμη, οι απόψεις των ειδικών, ακόμη και των συμβούλων της πολιτικής ηγεσίας (!), παρακάμπτονται και οι ηγεσίες αυτές, μικροπολιτικά σκεπτόμενες, υποτάσσονται στις οικοδογματικές εμμονές των κ.κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη, στην ανάγκη δημιουργίας του «φιλοπεριβαλλοντικού» τους προφίλ,  στην «υποχώρηση» (λόγω πιθανού πολιτικού κόστους) απέναντι στους κραυγάζοντες τοπικιστές της γείτονος Αιτωλοακαρνανίας κοκ.
      Και προφανώς η συνεχιζόμενη πολιτική στασιμότητας των έργων Αχελώου και της τεράστιας οικονομικής επένδυσης που έχει γίνει σε αυτά, δεν έχει άλλη διέξοδο παρά μόνο την κατεδάφιση των έργων που πλέον, όπως βρίσκονται εγκαταλειμμένα για πάνω από δέκα χρόνια, μόνο καταστροφή στο περιβάλλον προκαλούν και μόνο κινδύνους από μεγάλες πλημμύρες αναμένεται να επιφέρουν.
      Κανείς όμως από τους πολιτικούς μας ηγέτες, για ευνόητους λόγους, δεν θα ήθελε να εμπλακεί σε μια τέτοια επώδυνη  (και προφανώς χωρίς διέξοδο) συζήτηση.
      Γι’ αυτό και οι κατά τα άλλα δημοκράτες ηγέτες (και τα  ….λαλίστατα στελέχη) των δυο αυτών κομμάτων, στα  σχεδόν οκτώ χρόνια άσκησης διακυβέρνησης απέφυγαν συστηματικά (σαν ο διάολος το λιβάνι…) να πραγματοποιήσουν μια ολοκληρωμένη συζήτηση στη Βουλή, ώστε να επικυρώσουν η (εάν έτσι κρίνουν…) να ακυρώσουν τις παλαιότερες δημοκρατικά ειλημμένες αποφάσεις για την υλοποίηση των έργων Άνω Αχελώου, την ΥΗ παραγωγή, την μεταφορά μέρους των υδάτων από την δυτική (ορεινή) στην κεντροανατολική  Θεσσαλία και επιτέλους να θέσουν τα έργα αυτά (εάν κρίνουν ότι παρέλκει η κατασκευή και λειτουργία τους) εκτός του κρατικού προϋπολογισμού.
      [Σημ. : και για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, ούτε τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ανέλαβαν κάποια σοβαρή πρωτοβουλία στην κατεύθυνση αυτή, ανεξάρτητα από τις θέσεις που το καθένα διακηρύσσει].
      Αντί λοιπόν για τέτοιου είδους σοβαρές και επιβεβλημένες συζητήσεις,  βλέπουμε τους «μονομάχους» να  είναι ικανοί για ασήμαντα θέματα, για ψύλλου πήδημα όπως λέμε, να προκαλέσουν  στη Βουλή  οξύτατες προσωπικές αντιπαραθέσεις, που συνήθως  δεν οδηγούν ούτε σε ουσιαστικές αποφάσεις, ούτε φυσικά προάγουν την βιώσιμη ανάπτυξη για το καλό των ανθρώπων της δουλειάς και του τόπου.
      Και σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, οι «φίλοι» τους στην περιοχή μας (αυτοδιοικητικοί, κομματικά στελέχη κλπ.), συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, ανέχονται την κατάστασή αυτή, συγκαλύπτουν ουσιαστικά τους «ηγέτες», ενώ ο κόσμος παρακολουθεί απογοητευμένος (έτσι τον προτιμούν οι «σωτήρες» του….), αμήχανος, βυθισμένος στην σύγχυση και την απορία για την στασιμότητα και  οι κυβερνητικές  τετραετίες «φεύγουν» σαν το νερό στο ποτάμι….
      *Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ,
      Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ
      Περισσότερα...

        0

    6. Αρθρογραφία

      Λέκκας από Τουρκία: Η ανακάλυψη των νέων ρηγμάτων και πώς συνδέονται με το μέγεθος της καταστροφής

      GTnews

      Στον τόπο της καταστροφής δύο μήνες μετά τους φονικούς σεισμούς σε Τουρκία και Συρία βρέθηκε ξανά η ομάδα Γεωλογίας του ΕΚΠΑ με επικεφαλής τον Ευθύμιο Λέκκα. Στόχος είναι να διερευνηθούν οι παράγοντες που οδήγησαν στην τόσο εκτεταμένη καταστροφή των κτιριακών υποδομών, αλλά και να μελετηθεί σε βάθος η ταυτότητα των ρηγμάτων που προκάλεσαν αυτές τις πρωτοφανείς εικόνες με κτίρια που παραμένουν ακόμα και σήμερα σε κλίση.
      Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ και Καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής & Εφαρμοσμένης Γεωλογίας, στο Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, μαζί με τους Εμμανουήλ Βασιλάκη και Σπυρίδωνα Μαρουλή παρακολουθούν πολύ στενά όλες τις εξελίξεις και στο ανθρωπιστικό/επιχειρησιακό κομμάτι αλλά και στο επιστημονικό. 

      «Είναι μια πολύ ωραία αποστολή, στην οποία έχουμε πολύ μεγαλύτερη άνεση χρόνου σε σχέση με την προηγουμένη, όπου ακόμα τα γεγονότα ήταν πιεστικά και πυκνά. Τώρα, με πιο ψύχραιμο μάτι έχουμε τη δυνατότητα να δούμε τι συνέβη σε όλα τα επίπεδα», περιγράφει στην «Κ» από την Τουρκία όπου βρίσκεται ο κ. Λέκκας και συνεχίζει: «Αυτή τη φορά, είδαμε από κοντά πολλά καινούργια πράγματα και σε σχέση με τις καταστροφές στα κτίρια αλλά και στο κομμάτι της γεωλογίας».

      Το ένα από τα δύο ρήγματα οπου ανακάλυψε η ομάδα του Ευθύμη Λέκκα

      Ο ίδιος σημειώνει πως τα ολοκαίνουργια στοιχεία αφορούν καταρχάς στο ρήγμα που για πρώτη φορά εντοπίστηκε σε δυσπρόσιτη περιοχή στο Ελμπιστάν. Σύμφωνα με τον καθηγητή, η ρηξιγενής επιφάνεια που αποκαλύφθηκε έχει μετατόπιση πάνω από 5 μέτρα και αντί να βρίσκεται σε τεκτονικές τάφρους ή και βυθίσματα, εντοπίστηκε στην κορυφογραμμή μίας οροσειράς. Έτερο σημείο, που επίσης καταγράφηκε για πρώτη φορά είναι και αυτό στα νότια της Μαλάτιας. Εκεί, η απόληξη του μεγάλου ρήγματος των 300 χλμ., προκάλεσε έντονη παραμόρφωση στην επιφάνεια του εδάφους, αλλά και καταβύθιση ενός μεγάλου τμήματος της πόλης.
      «Η πρώτη λοιπόν βασική διαπίστωση μας είναι πως ενώ συνήθως βλέπουμε τα ρήγματα μέσα σε τάφρους, σε όρια πεδιάδων κ.τ.λ, εδώ τα είδαμε να “ακολουθούν” την κορυφογραμμή. Είναι δύο διαφορετικά ρήγματα σε μη αναμενόμενες πλάκες, κάτι το οποίο μόλις ανακαλύψαμε, πρώτη φορά παγκοσμίως.
      Αυτά τα δύο νέα ρήγματα άλλαξαν επί της ουσίας και την τυπολογία των βλαβών. Στην ουσία, οι τεράστιες ζημιές που προκλήθηκαν, οφείλονται στη συνύπαρξη πάρα πολλών παραμέτρων κι έχουν να κάνουν με τη διέλευση αυτών των νέων ρηγμάτων, τις ρευστοποιήσεις στο έδαφος αλλά και τις έντονες παραμορφώσεις στην επιφάνειά του. Όλα αυτά, δημιούργησαν ένα πολύ αρνητικό πλαίσιο για τις κατασκευές».
      Όπως μάλιστα σημειώνει χαρακτηριστικά ο καθηγητής: «Σε πολλά σημεία είδαμε πως πολυκατοικίες έχουν γείρει. Το έδαφος στο οποίο θεμελιώθηκαν ήταν ρευστό, σχεδόν υγρό. Είναι σαν τα κτίρια να “επέπλεαν” και για αυτό έγειραν είτε από τη μια πλευρά, είτε από την άλλη». Σε αυτό το σημείο, ο κ. Λέκκας, ξεκαθαρίζει πως όντως κάποια από τα κτίρια ήταν πολύ κακά από άποψη ποιότητας και κατασκευής, κάποια άλλα όμως, ήταν πολύ καλά κατασκευασμένα κι όμως, έπαθαν σημαντικές βλάβες. Αυτά τα κτίρια, ενδιαφέρουν περισσότερο και την ομάδα των Ελλήνων ερευνητών που βρίσκονται στην Τουρκία.

      Νέα ρήγματα καταγράφει η αποστολή του τμήματος Γεωλογίας ΕΚΠΑ στην αποστολή της σε Τουρκία και Συρία

      Όπως περιγράφει ο κ. Λέκκας: «Στην τεράστια αυτή περιοχή υπάρχουν πολυκατοικίες πολύ παλιές, από το 1950 ακόμα, αλλά κατά βάση καινούργιες 20ετίας κι 10ετίας. Σε ακόμα περισσότερες περιπτώσεις, είναι εντελώς καινούργιες. Βλέπουμε δηλαδή πολυκατοικίες με μόλις ένα ή δύο χρόνια στην “πλάτη” τους και πολλές άλλες που έμειναν στα μπετά. Και αυτό, γιατί σε περιοχές όπως τα Άδανα ή το Καχραμανμαράς, η ανάπτυξη ήταν τα τελευταία χρόνια καταιγιστική- από τους 200.000 κατοίκους οι πόλεις έφτασαν τους 700.000, μέσα σε λίγα χρόνια».

      O Ευθύμης Λέκκας μαζί με τους καθηγητές Γεωλογίας του ΕΚΠΑ, Εμμανουήλ Βασιλάκη και Σπυρίδωνα Μαρουλή

      Η έρευνα σε στοχευμένα σημεία και οι δορυφορικές εικόνες
      Ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ υπογραμμίζει σε αυτό το σημείο πως η ομάδα δεν άρχισε να «χτενίζει» τυχαία την αχανή σεισμόπληκτη περιοχή. «Υπήρχε πληροφόρηση και γνώση από παλαιότερες εργασίες», λέει ο κ. Λέκκας και τονίζει πως οι ερευνητές πήγαν «συστημένοι» σε συγκεκριμένες περιοχές.
      Ο Εμμανουήλ Βασιλάκης, αναπληρωτής καθηγητής Γεωλογίας στο τμήμα του ΕΚΠΑ και μέλος της αποστολής- εξειδικευμένος στην παρατήρηση του εδάφους μέσα από σύγχρονες τεχνολογίες, λέει με τη σειρά του στην «Κ», πως από τη στιγμή που επέστρεψαν τα μέλη της ομάδας από την πρώτη αποστολή τους πριν από δύο μήνες στην Τουρκία, άρχισαν αμέσως να μελετούν δορυφορικές εικόνες υψηλής ανάλυσης από την τεράστια έκταση όπου χτύπησαν οι δύο διαδοχικοί σεισμοί.  «Αυτή τη στιγμή είμαστε εδώ για να κάνουμε το validation, την επιτόπια δηλαδή αναγνώριση των αποτελεσμάτων που βρήκαμε στο εργαστήριο», λέει ο ίδιος.


      Στην προκειμένη, σύμφωνα με τον κ. Βασιλάκη, συνέβη το εξής: μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες που διαθέτουν δορυφόρους παρέδωσαν στους επιστήμονες πάρα πολλά δεδομένα και πάρα πολλές δορυφορικές εικόνες, πολύτιμες για τις παρατηρήσεις στο εργαστήριο. «Αυτές οι υψηλής ανάλυσης δορυφορικές εικόνες μάς βοήθησαν να δούμε άμεσα περιοχές, τις οποίες δεν μπορούσαμε να επισκεφτούμε λόγω μη προσβασιμότητας, το πρώτο διάστημα μετά τους σεισμούς», εξηγεί ο κ. Βασιλάκης, προσθέτοντας πως η ανακάλυψη των δύο νέων ρηγμάτων, αλλάζει τα δεδομένα στον χώρο της εφαρμοσμένης τεκτονικής γεωλογίας.
      «Η δορυφορική παρατήρηση, η οποία ακολουθείται από την έρευνα στο πεδίο είναι κάτι που ήδη κάνουμε στην Ελλάδα, όμως, κάθε νέα εμπειρία, είτε από τoν ελληνικό, είτε από τον διεθνή χώρο, ενισχύει τις γνώσεις μας ενώ και όσα ξέρουμε σε θεωρητικό επίπεδο επιβεβαιώνονται μετά, στο πεδίο. Στην προκειμένη, τα γεωλογικά φαινόμενα αποκαλύπτονται σε όλο τους το εύρος», λέει ο καθηγητής που αναφέρει τέλος, πως όσον αφορά στη ζωή των κατοίκων, η μετακίνηση από το ένα σημείο στο άλλο είναι πια αρκετά εύκολη, η καθημερινότητα όμως στους καταυλισμούς είναι αντιθέτως, πολύ δύσκολη.
      Περισσότερα...

        0

    7. Αρθρογραφία

      Ανακάλυψαν «υπερ-αυτοκινητοδρόμους» των Μάγια σε δάση της Γουατεμάλας

      GTnews

      Μια μέχρι πρότινος άγνωστη περιοχή των Μάγια, έκτασης 1.683 τετραγωνικών χιλιομέτρων που αποκαλύπτει εκπληκτικές νέες πληροφορίες για τον πολιτισμό των αρχαίων Μεσοαμερικανών, ανακάλυψαν ερευνητές με την τεχνολογία λέιζερ. 
      Με την πυκνή βλάστηση των δασών της βόρειας Γουατεμάλας να κρύβει ερείπια χιλιετιών, ήταν ανέφικτο για τους επιστήμονες να αντιληφθούν στην πλήρη ολότητά του τον πρώιμο τρόπο ζωής του αρχαίου πολιτισμού. 
      Μέσω LiDAR (light detection and ranging, μιας τεχνολογίας που επιτρέπει με χρήση τεχνικών σάρωσης με δέσμη λέιζερ τη συλλογή υψομετρικών δεδομένων μεγάλης πυκνότητας και ακρίβειας), οι ερευνητές κατάφεραν να χαρτογραφήσουν μια τεράστια έκταση στο λεκανοπέδιο Mirador-Calakmul Karst στη βόρεια Γουατεμάλα. 
      Ο χάρτης που προέκυψε, ανέδειξε μια περιοχή αποτελούμενη από 964 οικισμούς σκορπισμένους σε 417 πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά των Μάγια.

      Οι δρόμοι αυτοί κατασκευάστηκαν ανυψωμένοι πάνω από τα κατά τόπους και εποχικά έλη και την πυκνή δασική βλάστηση, με ένα μείγμα λάσπης, πέτρας και τσιμέντου από ασβεστόλιθο – Πηγή: Cambridge University
      Ένα δίκτυο υπερυψωμένων μονοπατιών ή δρόμων 177 χιλιομέτρων που συνέδεε τις κοινότητες μεταξύ τους, αποκαλύπτει πως ο πρώιμος πολιτισμός των Μάγια φιλοξενούσε μια ακόμη πιο περίπλοκη κοινωνία απ’ό,τι πιστευόταν έως σήμερα, σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Ancient Mesoamerica.
      Ανακάλυψαν «υπερ-αυτοκινητοδρόμους» των Μάγια σε δάση της Γουατεμάλας-1
      Αίγυπτος: Ανακαλύφθηκε σαρκοφάγος από την εποχή του Ραμσή Β’
      «Πρόκειται για το πρώτο σύστημα υπερ-αυτοκινητοδρόμων στον κόσμο» αναφέρει ο επικεφαλής της έρευνας, Ρίτσαρντ Χάνσεν, καθηγητής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο του Άινταχο. «Το εντυπωσιακό με τους δρόμους αυτούς ήταν πως ένωναν όλες αυτές τις πόλεις σαν ιστό αράχνης… που αποτελούν μία από τις πρώτες και πιο πρώιμες δημόσιες κοινωνίες στο δυτικό ημισφαίριο».

      Μέσω τεχνολογίας σάρωσης LiDAR, οι ερευνητές κατάφεραν να χαρτογραφήσουν μια τεράστια έκταση στο λεκανοπέδιο Mirador-Calakmul Karst στη βόρεια Γουατεμάλα – Πηγή: Cambridge University

      Οι δρόμοι, που ήταν υπερυψωμένοι πάνω από τα εποχικά έλη και την πυκνή δασική βλάστηση, σχημάτιζαν «ένα δίκτυο κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών επαφών» που υπονοούσαν «στρατηγικές διακυβέρνησης» λόγω της δυσκολίας οικοδόμησης του εγχειρήματος αυτού, σημειώνεται στη μελέτη. 
      Οι δρόμοι αυτοί ήταν κατασκευασμένοι από ένα μείγμα λάσπης και πέτρας και πολλών στρωμάτων τσιμέντου από ασβεστόλιθο. Οι Μάγια πιθανότατα κατασκεύασαν τους υπερυψωμένους αυτούς διαδρόμους μεταξύ κοινοτήτων με μια αντίστοιχη μέθοδο εκείνης που χρησιμοποίησαν για τις πυραμίδες τους, σύμφωνα με τον Χάνσεν. Κάποιοι από αυτούς τους δρόμους είχαν πλάτος έως και 40 μέτρα, σχεδόν το ήμισυ του μήκους ενός γηπέδου αμερικανικού ποδοσφαίρου. 

      Οι δρόμοι αυτοί «ήταν αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας που αφορούσε πολλούς ανθρώπους, πολλή εργασία και συντονισμό» – Πηγή: Cambridge University

      Στη γλώσσα τους οι Μάγια αναφέρονταν στη λέξη «Sacebe» που μεταφράζεται σε «λευκός δρόμος». Όχι χωρίς λόγο, φυσικά. Πάνω στις υπερυψωμένες αυτές οδούς έστρωναν ένα παχύ στρώμα λευκού γύψου, που συνέβαλε στην καλύτερη ορατότητα τη νύχτα, καθώς ο γύψος αντανακλούσε το φως του φεγγαριού, εξηγεί ο Χάνσεν. 
      «Δεν είχαν ζώα στην περιοχή τους… και δε θεωρούμε πως είχαν τροχήλατα οχήματα σε αυτούς τους δρόμους όπως στους ρωμαϊκούς, σαν άρματα ή κάτι ανάλογο, αλλά τους έφτιαξαν σίγουρα για να αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι, να επικοινωνούν και πιθανότατα να ταξιδεύουν μεταξύ των περιοχών» σημειώνει από την πλευρά του ο Μαρσέλο Κανούτο, καθηγητής ανθρωπολογίας, ο οποίος δε συμμετείχε στη συγκεκριμένη έρευνα, αλλά ηγείτο μιας περασμένης μέσω της οποίας, και πάλι με την τεχνολογία LiDAR, αποκαλύφθηκαν το 2018 πάνω από 60.000 αρχαίες δομές των Μάγια. 
      Οι δρόμοι αυτοί «ήταν αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας που αφορούσε πολλούς ανθρώπους, πολλή ερεγασία και συντονισμό. Πρόκειται για περίπλοκα έργα που απαιτούσαν συνεργασία και κάποιου είδους ιεραρχία» προσθέτει ο Κανούτο.
      Περισσότερα...

        2

    8. Αρθρογραφία

      Συνέντευξη του Θεοδόση Τάσιου με αφορμή το σεισμό στην Τουρκία- Συρία

      GTnews

      Επαναπαυόμαστε, γιατί θεωρούμε ότι έχουμε καλύτερες κατασκευές από την Τουρκία. Όσο κι αν αυτό αντικειμενικά ισχύει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια «γειτονιά» με υψηλή σεισμικότητα. Οι καταστροφές στην Τουρκία και στη Συρία πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για μια «επανεκκίνηση» της αντισεισμικής πολιτικής στη χώρα μας, η οποία έχει με τα χρόνια ατονήσει. Αυτά σημειώνει ο ακαδημαϊκός, πολιτικός μηχανικός, αρθρογράφος και συγγραφέας Θεοδόσης Τάσιος στην «Κ», δηλώνοντας συντετριμμένος από τις εικόνες της καταστροφής.
      Κανένας αντισεισμικός κανονισμός δεν θα μπορούσε να αντέξει το θηριώδες μέγεθος αυτού του σεισμού, επισημαίνει και ζητεί να αυξηθεί άμεσα η βοήθεια από την Ελλάδα προς την Τουρκία. «Ο σεισμός χτυπάει τον φτωχό», αναφέρει.

      – Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό από τις εικόνες της καταστροφής;
      – Παρόλο που ασχολούμαι με το πρόβλημα σε διεθνή κλίμακα επί 50 χρόνια ως μηχανικός και ως εμπειρογνώμων της UNESCO –και ως εκ τούτου θα έπρεπε να είμαι πιο αποστασιοποιημένος– νιώθω συντετριμμένος. Αυτά τα μεγέθη σεισμών σε πυκνοκατοικημένες περιοχές είναι πάρα πολύ σπάνια, όμως ο αριθμός των θυμάτων και η έκταση των οικονομικών συνεπειών είναι τεράστια.
      – Τι έφταιξε, εκτός από το μέγεθος του σεισμού;
      – Συχνά λέμε ότι ο δομικός πολιτισμός στην Τουρκία είναι χαμηλότερης στάθμης από ό,τι ο δικός μας. Αυτό γενικά ισχύει, παρότι έχει βελτιωθεί, γιατί οι κοινωνικές συνθήκες στην Τουρκία είναι πολύ διαφορετικές. Κάποτε, τη δεκαετία του ’80, το ποσοστό της αυθαίρετης δόμησης έφθανε το 50% – και δεν μιλάμε για δύο καμαρούλες αλλά για πολυώροφα κτίρια. Υπήρχε μάλιστα τεχνικός όρος στην Τουρκία, τα έλεγαν «τα χτισίματα της νύχτας». Ομως είναι εύκολο να αποδίδουμε την καταστροφή μόνο σε αυτό. Ηταν τόσο θηριώδες το μέγεθος του σεισμού, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με τις καλύτερες κατασκευές ή τον καλύτερο κανονισμό. Η μεγαλύτερη ιδιοτυπία του ήταν η μακρότατη διάρκεια των ισχυρών ταλαντώσεων (γύρω στα 60 δευτερόλεπτα). Τούτο συνεπάγεται ένα πολύ μεγάλο πλήθος ανακυκλίσεων φόρτισης, πάνω σε δομικά στοιχεία ήδη τραυματισμένα από την πρώτη ισχυρή δόνηση. Με συνέπεια την ταχύτατη μείωση της απομένουσας αντοχής των κτιρίων, ενώ, κατά το πνεύμα των κανονισμών, η απαιτούμενη αντοχή νοείται μετά από τρεις μόνον πλήρεις ανακυκλίσεις.
      – Και πόσο μάλλον στη Συρία, που βγαίνει από έναν πόλεμο.
      Ο σεισμός χτυπάει τον φτωχό. Οι πλουσιότεροι μένουν σε περισσότερο φροντισμένα κτίρια, σε καλύτερες κατασκευές. Οι φτωχοί σε κτίρια με χαμηλής ποιότητας μελέτη και κατασκευή, τα οποία δεν συντηρούνται.
      – Εκεί είναι δυσκολότερα τα πράγματα γιατί δεν διαθέτουν ούτε την οργάνωση ούτε την οικονομική δύναμη που έχουν οι Τούρκοι. Ούτε βέβαια τη σημαντική επιστημονική γνώση και οργάνωση που έχουν για την αντιμετώπιση των σεισμικών φαινομένων.
      – Ποιες βλάβες σε ένα κτίριο οδηγούν στην κατάρρευσή του;
      – Αυτά που είδα στην τηλεόραση από την Τουρκία ήταν αυτά που ονομάζουμε «τυπικά»: καταστρέφεται το ισόγειο και στη συνέχεια όλο το υπόλοιπο κτίριο γέρνει και πέφτει ατόφιο. Το ίδιο έγινε και στα Σκόπια προ ετών, καταστράφηκαν από τα ισόγειά τους. Σαν να έχεις ένα κουτί επάνω σε ξύλινα ποδαράκια.
      – Έχει ο σεισμός ταξικά χαρακτηριστικά;
      – Ο σεισμός χτυπάει τον φτωχό. Οι πλουσιότεροι μένουν σε περισσότερο φροντισμένα κτίρια, σε καλύτερες κατασκευές. Οι φτωχοί σε κτίρια με χαμηλής ποιότητας μελέτη και κατασκευή, τα οποία δεν συντηρούνται. Αυτό ισχύει παντού. Και στην Αθήνα, πάρα πολλές πολυκατοικίες σε κεντρικές περιοχές έχουν μεγάλη διάβρωση των οπλισμών στα υπόγεια, λόγω της υγρασίας. Οι φθορές αυτές μειώνουν κι άλλο την αντισεισμική τους ικανότητα, η οποία δεν ελέγχεται από πουθενά, ούτε από την Πολιτεία αλλά ούτε και από τους πολίτες. Είναι σαν να αγοράζαμε ένα αυτοκίνητο και να το χρησιμοποιούσαμε για 30 χρόνια χωρίς να το πηγαίνουμε στο συνεργείο. Η αντίληψή μας για τα κτίρια ως τεχνικό αγαθό είναι προκλητική.

      – Πολλοί συνάδελφοί σας πάντως θεωρούν ότι αν συμβεί ένας μεγάλος σεισμός κοντά σε ένα σημαντικό αστικό κέντρο της Τουρκίας, οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες, γιατί υπάρχουν ολόκληρες γειτονιές που έχουν χτιστεί αυθαίρετα.
      – Για την Κωνσταντινούπολη έχω αντίληψη γιατί είμαι επίτιμο μέλος του τουρκικού ICOMOS, συνεργαζόμουν παλαιότερα με τουρκικά πανεπιστήμια. Εχω συμμετάσχει πριν από αρκετά χρόνια σε μια συνεδρίαση που έγινε με την UNESCO για τα σενάρια ενεργοποίησης του βόρειου ρήγματος της Ανατολίας κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Μιλούσαν για μισό εκατομμύριο θύματα. Είναι τραγικό αυτό που θα μπορούσε να συμβεί με τα τεχνικά δεδομένα της παλιάς εποχής – θέλω να ελπίζω ότι στο μεταξύ οι «κατασκευές της νύχτας» θα έχουν κατεδαφιστεί.
      Τρέμει το φυλλοκάρδι μου βλέποντας τόση αδιαφορία 

      – Είναι ο αντισεισμικός μας κανονισμός επαρκής;
      – Θα μου επιτρέψετε ένα προσωπικό σχόλιο… Αίμα έφτυσα κι εγώ και οι συνεργάτες μου και οι καθηγητές των Πολυτεχνείων για να πείσουμε για τις βαθμιαίες αλλαγές στον αντισεισμικό κανονισμό. Οι αντιδράσεις ήταν μεγάλες, ακόμα και από διακεκριμένους συναδέλφους μας. Γι’ αυτό και μια περίοδο σκεφτήκαμε να στραφούμε στην Ευρώπη, να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός κοινού κανονισμού τον οποίο στη συνέχεια η Ελλάδα υποχρεωτικά θα εφάρμοζε. Για τον λόγο αυτό, Ελληνες επιστήμονες έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των αντισεισμικών κανονισμών της Ευρώπης, σημαντικότερο από ό,τι οι Ιταλοί. Εχουμε λοιπόν σπουδαίους κανονισμούς, αλλά δεν έχουμε συντήρηση. Φτιάχνουμε κτίρια και τα εγκαταλείπουμε. Αν σκουριάσουν, αν στην πορεία αφαιρεθούν κομμάτια, αν έρθουν ηλεκτρολόγοι και μηχανικοί και σκαλίσουν τα υποστυλώματα, αν αλλάξει χρήση το ισόγειο, όλα αυτά δεν ελέγχονται από κανέναν. Ομως όλα αυτά συμβάλλουν στην τρωτότητα του κτιρίου και τη διακινδύνευση. 
      – Έχουμε εικόνα των τρωτών σημείων των ελληνικών πόλεων;
      – Στην απογραφή του 2000 είχαμε συμμετάσχει με την ομάδα του Εθνικού Προγράμματος Αντισεισμικής Ενίσχυσης Υφιστάμενων Κατασκευών (ΕΠΑΝΤΥΚ) του ΤΕΕ. Προετοιμάσαμε τους καταλόγους των ερωτημάτων και εκμεταλλευτήκαμε πλήρως τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε με τη συνεργασία των συναδέλφων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και εκδώσαμε ένα βιβλίο, που έχει σχεδόν για κάθε πόλη όλα τα αποτελέσματα που ενδιαφέρουν στη χάραξη αντισεισμικής πολιτικής. Από τι κατασκευαζόταν ο φέρων οργανισμός σε κάθε περιοχή, αν τα κτίρια είναι από μπετό, τούβλα ή πέτρα, αν έχουν πιλοτή ή όχι, πότε χτίστηκαν. Στη συνέχεια, όλο μας το υλικό παραδόθηκε στον ΟΑΣΠ. Δημιουργήθηκε ο κανονισμός επεμβάσεων (ΚΑΝΕΠΕ), πρόσφατα προστέθηκε και ο κανονισμός για τα κτίρια με τοιχοποιία (ΚΑΔΕΤ). Η πληρότητα των ελληνικών κανονισμών αναγνωρίζεται στην Ευρώπη. 
       
      – Μήπως όμως επαναπαυόμαστε λόγω της ύπαρξης ενός προωθημένου αντισεισμικού πλαισίου;
      – Είναι σαν τον πυρετό. Μόλις μας περάσει, νομίζουμε ότι γίναμε καλά. Eτσι και με τον σεισμό. Μόλις απομακρυνθεί το διάστημα από έναν πρόσφατο σεισμό, ξεχνάμε. Oμως οι ισχυροί σεισμοί δεν θα πάψουν στη χώρα μας, είτε σε 5 μήνες είτε σε 15 χρόνια θα ξανασυμβούν. Γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να σταματά η αντισεισμική πολιτική για τις γέφυρες, για τα νοσοκομεία, για τα σχολικά κτίρια, τα δημόσια κτίρια, τις εκκλησίες, γενικά τους χώρους συνάθροισης κοινού. Αναμφισβήτητα για όλα αυτά έχουν γίνει στο παρελθόν ενέργειες. Eχω όμως την οιονεί βεβαιότητα ότι δεν είναι επαρκείς. 
       – Πού είναι πιο ευάλωτη η Ελλάδα στην περίπτωση ενός ισχυρού σεισμού;
      – Στα δίκτυα και στις γέφυρες. Δεν γνωρίζω τι γίνεται με τα ξενοδοχεία, ο κλάδος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του. Εκεί που έχουν γίνει σοβαρά βήματα είναι στην ενίσχυση των σχολικών κτιρίων. Στα ιδιωτικά κτίρια υπάρχει ένα σημαντικό κενό, πρέπει το κοινωνικό κράτος να έλθει και να ενισχύσει τον έλεγχο και τις επισκευές μέσα από ένα εθνικό πρόγραμμα, να αξιοποιήσει την εμπειρία του ΟΑΣΠ. Τρέμει το φυλλοκάρδι μου βλέποντας τόση αδιαφορία για έναν πραγματικό κίνδυνο. 
      Πρέπει οπωσδήποτε να αυξήσουμε άμεσα τη βοήθεια που θα στείλουμε αυτή τη στιγμή στην Τουρκία. Eχουμε περιθώριο από το υστέρημά μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε να υποφέρει ένας λαός δίπλα μας. Και να θυμηθούμε ότι σε βάθος χρόνου διατρέχουμε ανάλογο κίνδυνο – ίσως όχι τον ίδιο γιατί δεν έχουμε το ίδιο μεγάλα ρήγματα. Ελπίζω ότι θα δοθεί η αφορμή να ληφθεί μια επιτελική απόφαση, με τη συναίνεση όλων των κομμάτων, ώστε να αρχίσουμε ξανά να ασχολούμαστε με την αντισεισμική προστασία των κτιρίων μας. 
      Περισσότερα...

        5

    9. Αρθρογραφία

      Έρευνα ΔΠΘ: Η φέρουσα τουριστική ικανότητα ανά περιοχή στην Ελλάδα

      Engineer

      Ως «άνιση» και «ετεροβαρή» χαρακτηρίζει τη φέρουσα ικανότητα για ανάπτυξη στη χώρα μας η Αλεξάνδρα Γκεμιτζή, καθηγήτρια στο τμήμα Γεωπληροφορικής του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, που εκπόνησε σχετική μελέτη χαρτογραφώντας την ελληνική επικράτεια με μια νέα μέθοδο που συνδυάζει κοινωνικοοικονομικούς και περιβαλλοντικούς δείκτες.
      «Η μισή Ελλάδα, ανατολική και νότια, με πρώτη και κύρια την περιοχή του Αιγαίου, είναι υπερκορεσμένη. Η υπόλοιπη μισή, βόρεια και δυτική, χρειάζεται ενίσχυση μέσα από μια βιώσιμη ανάπτυξη», τονίζει η καθηγήτρια συμπυκνώνοντας το βασικό συμπέρασμα της έκθεσης, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Land.  
      Η ομάδα του ΔΠΘ ανέπτυξε έναν δείκτη τον οποίο ονόμασε Δείκτη Φέρουσας Ικανότητας Ανάπτυξης (Carrying Capacity Index – CCDI), αξιοποιώντας ανοικτά δεδομένα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς και μεγάλο όγκο περιβαλλοντικών δεδομένων μέσω των αποστολών δορυφορικής παρακολούθησης της Γης.
        Μια βασική παράμετρος που εξέτασε η ομάδα είναι ο Δείκτης Ανθρώπινης Τροποποίησης (HMI). Ο εν λόγω δείκτης εισήχθη στην επιστημονική έρευνα το 2022 από Αμερικaνούς ερευνητές και εξετάζει τον βαθμό στον οποίο έχει τροποποιηθεί κάθε περιοχή στο πέρασμα του χρόνου – από το ποσοστό του πληθυσμού στην κατάσταση των οδικών δικτύων, των δικτύων μεταφορών, αν έχει χρησιμοποιηθεί για παραγωγή ενέργειας κ.ά.
      Ακολουθεί ο Δείκτης Τρωτότητας σε Καταστροφές (VDI). Ο συγκεκριμένος καταρτίστηκε από την Ε.Ε. το 2023 και προκύπτει από υποδείκτες περιβαλλοντικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτικής αστάθειας κ.ά.
      Στη συνέχεια, εξετάστηκαν η χρονική τάση στις Μεταβολές Αποθήκευσης Νερού (TWSC), η χρονική τάση του Δείκτη Φυλλικής Εκτασης για Υψηλή Βλάστηση (LAIH), η χρονική τάση του Δείκτη Φυλλικής Εκτασης για Χαμηλή Βλάστηση (LAIL) και το δίκτυο περιοχών προστασίας της φύσης Natura 2000 (NAT).
      Ολοι οι προαναφερθέντες δείκτες περιγράφουν μέσω των επιμέρους τιμών τους ή της διαχρονικής τους τάσης την κατάσταση της επιφάνειας της Γης και των φυσικών πόρων που σχετίζονται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης και της επίδρασης από την κλιματική αλλαγή.
      Ετσι συνδιαμορφώνουν τον Δείκτη Φέρουσας Ικανότητας Ανάπτυξης CCDI, ο οποίος κυμαίνεται από 0 (ελάχιστη φέρουσα ικανότητα για ανάπτυξη) έως 1 (υψηλότερη φέρουσα ικανότητα για ανάπτυξη).  
      Χαρτογράφηση της χώρας με βάση τους έξι δείκτες που συνδιαμορφώνουν τον Δείκτη Φέρουσας Ικανότητας Ανάπτυξης – CCDI. Τι σημαίνει στην πραγματικότητα φέρουσα ικανότητα για ανάπτυξη
      Εξηγώντας πιο απλά την ουσία του παραπάνω όρου, η κ. Γκεμιτζή σημειώνει: «Η έννοια της φέρουσας ικανότητας στην ανάπτυξη αναφέρεται στο μέγιστο επίπεδο της ανθρώπινης δραστηριότητας και του πληθυσμού που ένα περιβάλλον ή σύστημα μπορεί να αντέξει μακροπρόθεσμα χωρίς να υποβαθμιστεί. Ενσωματώνει οικολογικές, οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις, δίνοντας έμφαση στην ανάγκη εξισορρόπησης της ανάπτυξης με τη βιώσιμη χρήση των πόρων. Το πρόβλημα που συνήθως υπάρχει όταν μιλάμε για θέματα όπως η βιώσιμη ανάπτυξη είναι η μη κατανόηση της έννοιας από τους πολίτες και τους πολιτικούς. Η συντριπτική πλειοψηφία πιστεύει ότι το πρόβλημα έγκειται στην έλλειψη υποδομών και όχι στην έλλειψη πόρων. Επικρατεί δηλαδή η λανθασμένη αντίληψη ότι υπάρχουν ανεξάντλητοι πόροι, όπως νερό, τρόφιμα, ενέργεια κ.ά., οι οποίοι για να γίνουν διαθέσιμοι προς χρήση χρειάζονται απλώς περισσότερες υποδομές. Και, ακόμα χειρότερα, σε κανένα σημείο του συλλογισμού των περισσότερων πολιτών δεν υπεισέρχεται η πρόνοια για τα υπόλοιπα πλάσματα που ζουν στην κάθε περιοχή, όπως και τα πολύτιμα οικοσυστήματα που υποστηρίζουν τη βιοποικιλότητα και που για να επιβιώσουν χρειάζονται και αυτά διαθέσιμους πόρους».
      Τα συμπεράσματα της έκθεσης
      Ξεκινώντας να αναλύει τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης, η κ. Γκεμιτζή σημειώνει καταρχάς πως τα μεγάλα αστικά κέντρα –Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Κόρινθος, Χαλκίδα, Ηράκλειο Κρήτης–, καθώς και η πλειονότητα των νησιών του Αιγαίου –Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, μεγάλο τμήμα της Κρήτης– αλλά και οι παράκτιες περιοχές της νότιας και της ανατολικής χώρας –από Πάτρα μέχρι Καλαμάτα, Κόρινθο, ακτές Μεσσηνίας και Λακωνίας– παρουσιάζουν πολύ χαμηλή φέρουσα ικανότητα περαιτέρω ανάπτυξης (δείκτης CCDI
      Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ακόμη νησιά, καθώς και λιγότερο πυκνοκατοικημένες πόλεις, με τιμές δείκτη CCDI που κυμαίνονται από 0,50 έως 0,60 και οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν ως περιοχές με μέτριες δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης. Τα νησιά Χίος και Σάμος είναι δύο τέτοιες περιοχές.
      Αντίθετα, πολύ μικρά αστικά κέντρα, όπως η Δράμα και οι Σέρρες, έχουν μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης (τιμές CCDI > 0,600), υποδεικνύοντας τη διαθεσιμότητα πόρων για περαιτέρω ανάπτυξη.
      Μάλιστα, στις παραπάνω δύο περιοχές ο εναλλακτικός τουρισμός που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια (οινοτουρισμός και Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στη Δράμα και οικολογικός τουρισμός στη λίμνη Κερκίνη και σε άλλες περιοχές των Σερρών) έχει ήδη δημιουργήσει ένα καλό μοντέλο βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης, το οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί περαιτέρω.
      Χαρτογράφηση της χώρας με βάση τον Δείκτη Φέρουσας Ικανότητας Ανάπτυξης CCDI. Την ίδια καλή εικόνα με περιθώριο και συχνά και αναγκαιότητα για βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, εξαιτίας της ερήμωσης από κατοίκους, παρουσιάζουν και πολλές ορεινές περιοχές της Ελλάδας.
      Ο CCDI είναι σχετικά υψηλός σε ορεινές περιοχές όπως η Πίνδος, η Ευρυτανία, τα ορεινά Τρίκαλα ή τα ορεινά Ιωάννινα. Σε όλες τις παραπάνω περιοχές, υπάρχουν ήδη θύλακοι βιώσιμου, εναλλακτικού τουρισμού. Την ίδια στιγμή, οι ορεινές περιοχές είναι πλούσιες σε φυσικούς πόρους και λιγότερο επηρεασμένες από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και ως εκ τούτου είναι πιο ικανές για μελλοντική ανάπτυξη.
      Περιθώριο για ανάπτυξη έχει και το παράκτιο τμήμα της Ηπείρου – ακτογραμμές σε περιοχές όπως Σύβοτα και Πάργα.
      Υδάτινοι πόροι και τρωτότητα σε φυσικές καταστροφές 
      Η κ. Γκεμιτζή μας έδωσε και δύο τριάδες καλύτερων και χειρότερων περιοχών στα κομβικά ζητήματα των υδάτινων πόρων και της τρωτότητας σε φυσικές καταστροφές.
      Κακή κατάσταση υδάτινων πόρων
      Κρήτη και Κυκλάδες Ανατολική Πελοπόννησος – Λακωνία, Αργολίδα, Κορινθία Αθήνα, Εύβοια, Χαλκιδική, Θράκη και παράκτιο τμήμα Βόρειας Ελλάδας              Καλή κατάσταση υδάτινων πόρων
      Από Πίνδο και πιο δυτικά, με πιο «αυτάρκη» όλων την Ηπειρο Ανατολική Στερεά, Ευρυτανία, Μεσολόγγι, Καρπενήσι                                                                                                                                                                                                      Τρωτότητα σε φυσικές καταστροφές
      Ρόδος – εξαιτίας των εκτεταμένων πυρκαγιών πέρυσι το καλοκαίρι Εύβοια –διαδοχικές φυσικές καταστροφές– και Λέσβος – κοινωνικό θέμα/ μεταναστευτικό Ροδόπη, Εβρος – πολύ χαμηλά εισοδήματα κατοίκων Παραδείγματα προς αποφυγή
      Επιστρέφοντας στο θέμα της λάθος επικρατούσας αντίληψης για τη φέρουσα ικανότητα ανάπτυξης, η κ. Γκεμιτζή δίνει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περιοχή της Κρήτης, όπου, παρά την κρίσιμη κατάσταση των υδάτινων πόρων, θεωρείται ότι υπάρχει τρόπος να υποστηριχθεί περαιτέρω ανάπτυξη.
      Οπως εξηγεί η ίδια: «Το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου προβλέπεται ότι θα εξυπηρετεί 12-15 εκατομμύρια επιβάτες τον χρόνο. Ομως δεν αναρωτηθήκαμε αν υπάρχουν οι διαθέσιμοι πόροι για να υποστηρίξουν τέτοιο τουριστικό ρεύμα και ταυτόχρονα να μην υπάρξει σημαντική υποβάθμιση ή κατάρρευση του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και της πολιτισμικής κληρονομιάς του νησιού».
      Οσο για τα νησιά του Αιγαίου, αυτά, σύμφωνα με την κ. Γκεμιτζή, αποτελούν ειδική περίπτωση όπου θα πρέπει να εξεταστούν εξειδικευμένα μέτρα για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, καθώς είναι περιορισμένα σε έκταση και φυσικούς πόρους και αντιμετωπίζουν την πρόκληση της μαζικής τουριστικής ανάπτυξης που απειλεί να αλλοιώσει τον φυσικό τους χαρακτήρα. Οπως σημειώνει η καθηγήτρια: «Εδώ θα πρέπει άμεσα να εξεταστούν λύσεις για τον έλεγχο των τουριστικών ρευμάτων και την αντίστοιχη κατανάλωση των πόρων, όπως π.χ. επιβολή ανώτατου αριθμού επισκεπτών σε ευαίσθητες περιοχές, επιβολή ειδικού φόρου στους επισκέπτες, επιβολή ιδιαίτερα αυστηρών όρων δόμησης και επέμβασης στο φυσικό περιβάλλον και προώθηση μόνο των πραγματικά βιώσιμων επενδύσεων ανάπτυξης που ενισχύουν τις τοπικές κοινωνίες. Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν χρειάζεται να αποτελέσει προορισμό για τουρισμό του γκολφ ή για τουρισμό της πισίνας».
      Περισσότερα...

        0

    10. Αρθρογραφία

      Ελληνική start up χαρτογραφεί τα ελληνικά μονοπάτια με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης

      GTnews

      Ήταν αρχές Σεπτεμβρίου του 2021 όταν μία παρέα φίλων και ερευνητών με εξειδίκευση στον αυτοματισμό και τις νέες τεχνολογίες διοργάνωναν ακόμη μία πεζοπορία στη Ζεστή Κοιλάδα, γνωστή ως Βάλια Κάλντα στη Βόρεια Πίνδο. 
      Eχοντας βρεθεί εκεί αρκετές φορές για περιπλάνηση και άφθονη περιπέτεια στο άγριο τοπίο, ο Γιώργος Μενδρινός, ο Μάριος Γλυτσός και ο Γιώργος Μίχας διέσχισαν πολλές «γιδόστρατες» στον διάβα τους, απέφυγαν πολλά επικίνδυνα «λούκια», ενώ εύχονταν να γνώριζαν εκ των προτέρων για τα αδιάβατα μονοπάτια που καταλήγουν σε πουρναροτόπια. 
      Συνειδητοποιώντας πως υπήρχαν πάρα πολλές διαδρομές ανά την Ελλάδα έτοιμες προς εξερεύνηση, η σκέψη που έκαναν τότε φαντάζει σήμερα πολύ απλή εξαιτίας των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων. «Γιατί να μη βάλουμε την τεχνητή νοημοσύνη να χαρτογραφήσει τα μονοπάτια;», είπαν και ξεκίνησαν να «ψάχνονται».
       
      Ερχόμενοι στο σήμερα η τοπική νεοφυής επιχείρηση Caius έχει κάνει μεγάλη πρόοδο στη χαρτογράφηση των ελληνικών μονοπατιών μέσω της τεχνητής νοημοσύνης, ενώ είναι η πρώτη εταιρεία που χρησιμοποιεί την AI σε αυτόν τον τομέα. 
      Από αριστερά προς τα δεξιά ο Γιώργος Μενδρινός CEO της Caius, ο Μάριος Γλυτσός (CIO) και ο Γιώργος Μίχας (CTO).
      «Αυτό που κατανοήσαμε ως πεζοπόροι στο πεδίο είναι πόσο δύσκολη είναι η χαρτογράφηση των μονοπατιών από μία ομάδα ανθρώπων αλλά και πόσα πολλά μονοπάτια υπάρχουν στη χώρα μας που παραμένουν απάτητα. Μόλις καταλήξαμε σε αυτή τη διαπίστωση, καταλάβαμε πως ένας μέρος της διαδικασίας μπορεί να γίνει αυτοματοποιημένα γλιτώνοντας πολύτιμο χρόνο και ενέργεια στους πεζοπορους», αναφέρει στην «Κ» ο CEO της εταιρίας Γιώργος Μενδρινός. 
      Αυτό που κάναμε επί μήνες γίνεται σε μερικές εβδομάδες 
      Εξηγώντας αναλυτικά πώς ακριβώς η τεχνητή νοημοσύνη θα βοηθήσει την Ελλάδα να γίνει ένας από τους κορυφαίους πεζοπορικούς προορισμούς στον κόσμο, ο Φοίβος Τσαβαρόπουλος, συνιδρυτής της κοινοτικής συνεταιριστικής επιχείρησης, Paths of Greece με 20ετή εμπειρία στην πεζοπορία εξηγεί πόσο δύσκολο ήταν το έργο της ανακάλυψης και καταγραφής δικτύων μονοπατιών σε περιοχές της Ελλάδας πριν από την έλευση των νέων τεχνολογιών.
      Τα τρία πρώτα (DEM, SAR και RGB) είναι τα κύρια επίπεδα δεδομένων τα οποία χρησιμοποιεί το ΑΙ μοντέλο για να χαρτογραφήσει μονοπάτια, ενώ τα τρία επόμενα (different terrain areas, trails, Points of Interest) είναι τα επίπεδα δεδομένων που εξάγει το ΑΙ μοντέλο.
        Πριν η εταιρεία Caius τους χτυπήσει την πόρτα, η ομάδα περνούσε μήνες σε μία περιοχή για να ανιχνεύσει παλιά μονοπάτια και να τα συνδέσει με ήδη γνωστά.
      «Όταν μας καλούσε ένας δήμος για να του χαρτογραφήσουμε τα μονοπάτια, η έρευνά μας μπορεί να διαρκούσε ακόμη και δύο μήνες. Αρχικά βασιζόμασταν σε παλιούς χάρτες του στρατού αλλά και τη γνώση των ντόπιων προκειμένου να δημιουργήσουμε έναν χάρτη πριν ξεκινήσουμε την επιτόπια έρευνα. Το γεγονός πως οι χάρτες ήταν αρκετά παλιοί αλλά και οι ντόπιοι που ήξεραν τα μονοπάτια λιγόστευαν όλο και περισσότερο με τα χρόνια δυσκόλευαν το έργο μας. Πλέον αυτή τη δουλειά την κάνει η τεχνητή νοημοσύνη και έτσι χρειαζόμαστε απλώς μερικές εβδομάδες», εξηγεί ο κ. Τσαβαρόπουλος λέγοντας ουσιαστικά πως με την AI η ομάδα του ξεκινά πεζοπορία σε μία περιοχή έχοντας στα χέρια της πολύ πιο στοχευμένα δεδομένα. 
      3D ψηφιοποιήσεις επί του πεδίου που διενεργεί η Caius προκειμένου να μελετήσει τα μονοπάτια.
      Πλέον οι εικόνες υψηλής ευκρίνειας από τους δορυφόρους, τα δεδομένα από τα ραντάρ, τα μοντέλα μηχανικής μάθησης και η τεχνητή νοημοσύνη έχουν αντικαταστήσει τις παραπάνω τεχνικές. 
      «Πλέον μπορούμε να βλέπουμε την ίδια εικόνα πολλές φορές –σε έγχρωμη και 3D μορφή αλλά και με ακτινοβολία στο φάσμα των υπερύθρων– με αποτέλεσμα η τεχνητή νοημοσύνη να προσπαθεί να αναγνωρίσει μονοπάτια σε κάθε εικόνα συμπεριλαμβάνοντάς τα σε μία τελική χαρτογράφηση», εξηγεί ο κ. Μενδρινός.
      Ένας από τους στόχους της ψηφιοποίησης των μονοπατιών είναι και η βελτίωση του ΑΙ μοντέλου της Caius.
      Από την Ιο μέχρι τη Σερβία
      Παρ’ ότι κανείς θα νόμιζε πως οι ερευνητές τεχνητής νοημοσύνης και οι επαγγελματίες πεζοπόροι θα μπορούσαν να είναι αντίπαλοι και όχι συνεργάτες, εν προκειμένω αποδεικνύεται πως η συνεργασία τους είναι καθοριστική για τη δημιουργία ενός μεγάλου και ολοκληρωμένου εθνικού δικτύου μονοπατιών.
      Εικόνες από την πορεία εκπαίδευσης του νευρωνικού δικτύου αυτοματοποιημένης ανακάλυψης μονοπατιών.
      Όπως εξηγεί ο CEO της Caius οι επαγγελματίες πεζοπόροι της “Paths of Greece” όσο και μαραθωνοδρόμοι βουνού έπαιξαν με τη σειρά τους καθοριστικό ρόλο καθώς με τις γνώσεις τους αλλά και την επιτόπια έρευνά τους μας βοήθησαν στη δημιουργία μίας μεγάλης βάσης δεδομένων πάνω στην οποία εκπαιδεύθηκε η AI. 
      Ένα μινιμαλιστικό δείγμα από τον χάρτη που δημιουργεί το ΑΙ και χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες πεζοπόροι στην επί του πεδίου μελέτη τους.
      Μέχρι στιγμής η Caius έχει χαρτογραφήσει δίκτυο μοναπατιών στη Σπάρτη, την Ιο, τη Σκιάθο, τη Χαλκιδική, την Ήπειρο, την Αρχαία Ολυμπία αλλά και στη νότια Ιταλία, τη Σερβία, την Κύπρο και τα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας. Οι υπηρεσίες της απευθύνονται σε αρμόδιες επιχειρήσεις και φορείς ώστε μετά τη χαρτογράφηση να ακολουθήσει η συντήρηση και διάνοιξη των μονοπατιών, απαραίτητη προϋπόθεση για την ασφάλεια όλων των πεζοπόρων προτού περιπλανηθούν σε αυτά. 
      Το ίδιο δείγμα στην πλήρη μορφή του.
      Live περιήγηση 
      Οι ερευνητές ετοιμάζονται να δημοσιεύσουν σε λίγο καιρό και μία πλατφόρμα για το ευρύ κοινό όπου θα έχουν συγκεντρώσει όλα τα πιστοποιημένα μονοπάτια από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
      Με αυτόν τον τρόπο το ευρύ κοινό θα μπορεί να περιηγείται στα μονοπάτια ακόμη και ψηφιακά.
      «Ο χρήστης θα μπορεί μέσω της εφαρμογής να πλοηγηθεί σε 3D μονοπάτια, να δει το επίπεδο δυσκολίας και άλλες χρήσιμες πληροφορίες αλλά και να γνωρίζει την ακριβή θέση τους ώστε να μπορεί να εκπέμψει SOS σε περίπτωση κινδύνου. Αυτό αναμένεται να είναι κιόλας η πρώτη AI εφαρμογή για μονοπάτια στην Ευρώπη», εξηγεί ο κ. Μενδρινός επισημαίνοντας πως αυτή τη στιγμή το μοντέλο τους έχει 92-95% ακρίβεια στη χαρτογράφηση μονοπατιών.
      Μπορεί η AI να αποτρέψει μία τραγωδία; 
      Στην ερώτηση αν αυτή η καινοτομία μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των πεζοπόρων με αφορμή τα τραγικά περιστατικά όπου τουρίστες χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια φαινομενικά απλών δραστηριοτήτων της υπαίθρου, ο κ. Τσαβαρόπουλος επιμένει πως η σωστή προετοιμασία είναι το Α και το Ω στην πεζοπορία.
      Επαναλαμβάνοντας πως τα περισσότερα τραγικά περιστατικά αφορούν τουρίστες και όχι πεζοπόρους ο ίδιος σημειώνει πως αν κάποιος στην πεζοπορία δεν προετοιμαστεί σωστά λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους, τότε η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα είναι αυτή που θα τον βοηθήσει σε μία δύσκολη στιγμή.
       Η ομάδα της Caius μαζί με συνεργάτες της στο Μέτσοβο για έρευνα επί του πεδίου.
      «Σε κάθε περίπτωση όταν η τεχνητή νοημοσύνη διαθέτει μόνο ασφαλή δεδομένα από τα μονοπάτια της επικράτειας, τότε έχει τη δυνατότητα να παρουσιάσει πολύ ωραίες και εξατομικευμένες διαδρομές ανάλογα με τις ανάγκες και τα “θέλω” του καθενός. Με άλλα λόγια μπορεί να μας “σερβίρει” διαδρομές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα μας αλλά πάντα με επιβεβαιωμένα δεδομένα», εξηγεί ο επαγγελματίας πεζοπόρος.
      Τα μονοπάτια ως μέσα ασφαλούς εκκένωσης 
      Εκτός από τη χρήση της AI για τουριστικούς λόγους, η ομάδα της Caius ασχολείται με τη χαρτογράφηση μονοπατιών ως μέσων διαφυγής και επέμβασης σε περίπτωση φωτιάς, καθώς θεωρεί πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ασφαλή εκκένωση μιας περιοχής αλλά και για την επέμβαση της Πυροσβεστικής ειδικά σε μία δασική έκταση. «Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε κάποια case studies σε δασικές περιοχές της Ηπείρου και της Πελοποννήσου με στόχο την πρόληψη για τη σωστή συντήρηση μονοπατιών σε περίπτωση πυρκαγιάς», καταλήγει ο κ. Μενδρινός. 
      Φωτογραφίες: Caius
      Περισσότερα...

        2

    11. Αρθρογραφία

      Κηφισιά: Η ιστορία με την κατεδάφιση μιας μονοκατοικίας του μεσοπολέμου στο Κεφαλάρι Κηφισιάς

      tetris

      Η κατεδάφιση ενός κτιρίου του Μεσοπολέμου στην Κηφισιά έγινε αιτία σύγκρουσης ανάμεσα στον δήμο και στην πολεοδομία του. Η κατεδάφιση του κτιρίου είχε ανασταλεί έπειτα από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ωστόσο οι ιδιοκτήτες εξέδωσαν νέα άδεια και ξεκίνησαν την κατεδάφιση. Η οποία πλέον σταμάτησε με παρέμβαση του ίδιου του δημάρχου, που ζήτησε έρευνα για τις ευθύνες της πολεοδομίας και τον πειθαρχικό έλεγχο του ιδιώτη μηχανικού.
      Η υπόθεση αφορά κτίριο στην οδό Χλόης στο Κεφαλάρι Κηφισιάς (σε περιοχή εντός του χαρακτηρισμένου ως παραδοσιακού τμήματος της Κηφισιάς).
      Το κτίριο, μια μονοκατοικία του Μεσοπολέμου, είχε χτιστεί το 1935 και είχε πάρει την τελική μορφή του τη δεκαετία του ’50. Το καλοκαίρι του 2024 οι περίοικοι αντιλήφθηκαν ότι το κτίριο επρόκειτο να κατεδαφιστεί, για την ανέγερση πολυκατοικίας. Τον Σεπτέμβριο προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας δύο σύλλογοι της περιοχής (ο Σύλλογος Προστασίας Κηφισιάς και ο Εξωραϊστικός και Πολιτιστικός Σύλλογος «Κεφαλάρι Κηφισιάς»). Οι σύλλογοι ζήτησαν την ακύρωση της άδειας κατεδάφισης, ενώ κατέθεσαν και αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με σκοπό να την ανακόψουν μέχρι να εκδικαστεί η προσφυγή. Το αίτημά τους έγινε δεκτό από το ΣτΕ στις αρχές Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.
      Ταυτόχρονα, η Monumenta υπέβαλε τόσο στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού όσο και στο Τμήμα Διατηρητέων του υπουργείου Περιβάλλοντος αίτημα για την κήρυξη του κτιρίου ως διατηρητέου. Η Monumenta υποστήριξε ότι το κτίριο έχει «γνωρίσματα μοντερνισμού του Μεσοπολέμου με εξαιρετικά επιμέρους art deco στοιχεία. Πρόκειται για μια σημαντική περίπτωση κατοικίας που έχει αξία και ως μονάδα αλλά και ως μέρος του ευρύτερου συνόλου και από τις ελάχιστες των δεκαετιών 1930-1950 που έχουν απομείνει». Οπως σημειώνει η Monumenta, σε μικρή απόσταση στην ίδια οδό βρίσκονται και άλλα διατηρητέα, ανάμεσα στα οποία και η Βίλα Ελλη όπου διέμενε ο πρωθυπουργός Πλαστήρας.
      Οι υπηρεσίες των δύο υπουργείων, ωστόσο, απέρριψαν το αίτημα της Monumenta. Όπως ανέφερε το Τμήμα Διατηρητέων Κτιρίων του ΥΠΕΝ, το κτίριο έχει αλλοιωθεί με το πέρασμα των ετών και συνεπώς η σημερινή του κατάσταση δεν είναι τέτοια που να δικαιολογεί την πρόταση διατήρησής του. Ανάλογη ήταν και η απάντηση του υπουργείου Πολιτισμού, που παρέθεσε αναλυτικά τις επεμβάσεις που έχουν γίνει στο κτίριο – ανάμεσα σε αυτές και η νομιμοποίηση αυθαιρεσιών.
      Η υπόθεση έμεινε εκεί. Η άδεια κατεδάφισης, που είχε εκδοθεί τον Ιούλιο του 2024, έληξε ένα έτος αργότερα. Ξαφνικά στις 22 Αυγούστου οι περίοικοι ξύπνησαν από τον ήχο της μπουλντόζας, καθώς είχε ξεκινήσει η κατεδάφιση του κτιρίου. Αμέσως ειδοποίησαν την αστυνομία αλλά και τον δήμο – όπως αποδείχθηκε, η εταιρεία η οποία είχε αναλάβει την ανέγερση του κτιρίου είχε εκδώσει στις αρχές Αυγούστου νέα άδεια κατεδάφισης, θεωρώντας ότι η προσωρινή διαταγή του ΣτΕ κάλυπτε μόνο την προηγούμενη άδεια. Στην υπόθεση παρενέβη ο ίδιος ο δήμαρχος Κηφισιάς, Βασίλης Ξυπολυτάς, δίνοντας διαταγή στην πολεοδομία Κηφισιάς να ζητήσει νέα διακοπή οικοδομικών εργασιών, όπερ και εγένετο.   Το ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι ο δήμαρχος διέταξε έρευνα κατά του υπαλλήλου της πολεοδομίας Κηφισιάς που έδωσε την 1η Αυγούστου τις απαιτούμενες εγκρίσεις στον ιδιώτη προκειμένου να προχωρήσει εκ νέου στην κατεδάφιση. Παράλληλα ζήτησε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ) να διερευνηθεί η τέλεση πειθαρχικού αδικήματος από τον ιδιώτη μηχανικό που εξέδωσε νέα άδεια κατεδάφισης. Να σημειωθεί ότι η πλευρά των ιδιοκτητών του κτιρίου υποστήριξε ότι εξέδωσε νέα άδεια κατεδάφισης καθώς θεώρησε ότι μετά τις αρνητικές αποφάσεις των υπουργείων Πολιτισμού και Περιβάλλοντος η υπόθεση είχε λήξει.
      Περισσότερα...

        3

    12. Αρθρογραφία

      Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου: Επιστροφή άλλων 2,9 εκατ. από την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση

      tetris

      Αναξιόπιστο σύστημα καταγραφής στα πολυκέντρα, που δεν έχουν ακόμη εγκατασταθεί στο σύνολό τους, διαπιστώνει η Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου και δίνει εντολή για επιστροφή άλλων 2,9 εκατ. από την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Τι αναφέρει το πόρισμα
      Την επιστροφή ακόμα 2,9 εκατ. ευρώ, του 25% των κοινοτικών πόρων που διατέθηκαν για την απόκτηση των πολυκέντρων ανακύκλωσης από τον φορέα διαχείρισης απορριμμάτων στην Αττική (ΕΔΣΝΑ), ζητεί η Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου (ΕΔΕΛ). Στο δεύτερο πόρισμά της για το ίδιο ζήτημα η Αρχή εντοπίζει σειρά ζητημάτων στον τρόπο λειτουργίας των «πολυκέντρων», τα οποία διαχειρίζεται για λογαριασμό των φορέων η εταιρεία που τους τα προμήθευσε.Ανάμεσα σε αυτά, η απουσία ελέγχων από πλευράς του ΕΔΣΝΑ, η έλλειψη αναλυτικών ή επαληθευμένων στοιχείων για το είδος, τις ποσότητες και την κατάληξη των υλικών που συλλέγονται. Την υπόθεση ερευνά και η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, ως προς την ορθή χρήση των ευρωπαϊκών κονδυλίων που διατέθηκαν για την προμήθεια των πολυκέντρων.
      Πρόκειται για τα γνωστά κοντέινερ που περιλαμβάνουν μηχανήματα ανακύκλωσης πλαστικών, μεταλλικών και γυάλινων αντικειμένων, τα οποία την τελευταία τριετία έχουν τοποθετηθεί σε πλατείες και κοινόχρηστους χώρους δήμων σε όλη τη χώρα. Στο επίκεντρο της έρευνας βρίσκονται οι διαγωνισμοί και οι συμβάσεις για την απόκτησή τους, με πόρους από το προηγούμενο ΕΣΠΑ (συγκεκριμένα το ΥΜΕΠΕΡΑΑ), από τρεις φορείς διαχείρισης απορριμμάτων: τον ΕΔΣΝΑ στην Αττική (130 μηχανήματα), τον ΦΟΔΣΑ Πελοποννήσου στην Περιφέρεια Πελοποννήσου (58 μηχανήματα) και τον ΕΣΔΑΚ στην Κρήτη (60 μηχανήματα). Τα πολυκέντρα αποκτήθηκαν όχι για την ανακύκλωση συσκευασιών, καθώς για αυτό υπάρχει χωριστό σύστημα (οι μπλε κάδοι της ΕΕΑΑ και τα «σπιτάκια» της Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης, κατασκευασμένα από την ίδια εταιρεία με τα πολυκέντρα ανακύκλωσης, την ΤΕΧΑΝ). Τα πολυκέντρα προορίζονται για την ανακύκλωση υλικών για τα οποία δεν υπάρχει οργανωμένο σύστημα. Ο σχεδιασμός αυτός ήταν εξαρχής αμφιλεγόμενος, καθώς, σύμφωνα με τη νομοθεσία, η ανακύκλωση δεν είναι ευθύνη των δήμων και δεν πρέπει να χρηματοδοτείται με πόρους τους (ή με πόρους της Ε.Ε.), αλλά εκείνων που παράγουν ή εισάγουν τα ανακυκλώσιμα υλικά. Καταγγελίες Η έρευνα ξεκίνησε το 2023 με εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς υπήρχαν καταγγελίες για «φωτογραφικό» διαγωνισμό και για σειρά προβλημάτων στην υλοποίηση των συμβάσεων. Το πρώτο πόρισμα ολοκληρώθηκε στο 2024 (το δημοσιοποίησαν οι Data Journalists στις 5/9/2024) και κατέληξε ζητώντας την επιστροφή 2,9 εκατ. ευρώ, το 25% των κοινοτικών πόρων. Το πόρισμα εντόπιζε παρατυπίες και διατύπωνε 15 συστάσεις για τη διόρθωσή τους. Η «έκθεση οριστικών αποτελεσμάτων ελέγχου παρακολούθησης» της ΕΔΕΛ, την οποία φέρνει σήμερα στο φως η «Κ», έρχεται σε συνέχεια του πρώτου πορίσματος. Η ΕΔΕΛ εξέτασε κατά πόσον εφαρμόστηκαν οι συστάσεις που είχε δώσει στους τρεις φορείς διαχείρισης απορριμμάτων και στην Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης (ΕΥΔ) του ΥΜΕΠΕΡΑΑ (Επιχειρησιακό Πρόγραμμα για τις Υποδομές και το Περιβάλλον), δηλαδή την υπηρεσία που διαχειρίζεται τα συγκεκριμένα κοινοτικά κονδύλια. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι η έκθεση της ΕΔΕΛ παρακολουθεί ορισμένα μόνο από τα ζητήματα που είχε η ίδια επισημαίνει το 2024 και ότι υπάρχουν αναντιστοιχίες ανάμεσα στις δύο εκθέσεις. Πιο συγκεκριμένα:
      • Στο προηγούμενο πόρισμα, η ΕΔΕΛ είχε ζητήσει να ελεγχθεί ότι τα πολυκέντρα λειτουργούν όντως όπως πρέπει, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που είχαν τεθεί με τον αρχικό διαγωνισμό. Η ΕΔΕΛ πραγματοποίησε δειγματοληπτικό έλεγχο σε έξι από τα 130 «πολυκέντρα», ακολουθώντας την εξής μεθοδολογία: στα πέντε από αυτά ειδοποίησε εκ των προτέρων τον διαχειριστή τους ώστε να αδειάσουν οι κάδοι των μηχανημάτων και να ελεγχθούν οι καταγραφές τους. Το έκτο πολυκέντρο η ΕΔΕΛ το έλεγξε εν λειτουργία, για να διαπιστώσει αν οι καταγραφές του μηχανήματος αντιστοιχούν σε αυτά που έχει συλλέξει. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι σε γενικές γραμμές τα πολυκέντρα λειτουργούσαν όπως θα έπρεπε και επομένως ότι υπήρξε συμμόρφωση με τις παρατηρήσεις που είχαν γίνει στον προηγούμενο έλεγχο.
      • Ενα από τα ευρήματα του πρώτου ελέγχου ήταν ότι τα πολυκέντρα, ενώ είχαν αποκτηθεί για να ανακυκλώνουν υλικά για τα οποία δεν υπήρχε άλλο σύστημα ανακύκλωσης, τελικά λειτουργούσαν για την ανακύκλωση συσκευασιών. Οπως αναφέρεται, και στις τρεις περιπτώσεις, τη διαχείριση των πολυκέντρων είχε αναλάβει η ΤΕΧΑΝ, δηλαδή η εταιρεία που τα προμήθευσε στο Δημόσιο. Στην Αττική, ο ΕΔΣΝΑ είχε υπογράψει σύμβαση με την ΤΕΧΑΝ στις 9.9.2022. «Η ανωτέρω σύμβαση συνεργασίας μεταξύ ΕΔΣΝΑ και ΤΕΧΑΝ ΑΒΕΕ έχει ήδη λήξει από τα τέλη του 2023 και δεν προσκομίστηκε στην ομάδα ελέγχου νέα σύμβαση εν ισχύι», αναφέρεται στο πόρισμα.
      Οπως απάντησε ο ΕΔΣΝΑ στην ΕΔΕΛ, η σύμβαση «παραμένει εμπράκτως σε ισχύ, υποστηρίζοντας ότι δεν έχει ανανεωθεί λόγω αλλαγών διοίκησης στον ΕΔΣΝΑ. Το σημαντικότερο όμως από τα ευρήματα της ΕΔΕΛ είναι ότι ο ιδιώτης ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία των μηχανημάτων δεν ελέγχεται από κανέναν. «Από τα στοιχεία που προσκομίστηκαν στην ομάδα ελέγχου και τις διευκρινίσεις που παρασχέθηκαν από τον ΕΔΣΝΑ, δεν φαίνεται να ασκείται καμία είδους εποπτεία από τον ΕΔΣΝΑ στην ΤΕΧΑΝ αναφορικά με τις υπηρεσίες που έχουν ανατεθεί με τη σύμβαση συνεργασίας».
      Στο συγκεκριμένο ζήτημα υπάρχει μια σαφής ανακολουθία σε σχέση με την προηγούμενη έκθεση, η οποία δεν αιτιολογείται. Στον πρώτο έλεγχο παρατηρείται ότι ο ΕΔΣΝΑ είχε υπογράψει στις 2.8.2022 σύμβαση με την Ανταποδοτική Ανακύκλωση (σύστημα ανακύκλωσης συσκευασιών) για τη λειτουργία των πολυκέντρων. Με βάση τη σύμβαση, η Ανταποδοτική δεν θα πληρωνόταν, αλλά θα της ανήκαν τα υλικά. Μετά τον έλεγχο ο ΕΔΣΝΑ προσκόμισε απόφαση ακύρωσης της εν λόγω σύμβασης με ημερομηνία προγενέστερη του ελέγχου. Η ΕΔΕΛ συμπεραίνει ότι «μη νόμιμα ο ΕΔΣΝΑ ανέθεσε για το χρονικό διάστημα τουλάχιστον έως στις 7-7-2023 στην εταιρεία Ανταποδοτική Ανακύκλωση τις εργασίες συλλογής, μεταφοράς και πώλησης των ανακυκλώσιμων υλικών που προέρχονται από τα συγχρηματοδοτούμενα από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα του ΥΜΕΠΕΡΑΑ πολυκέντρα ανακύκλωσης και δη με δικαίωμα η εν λόγω εταιρεία να τα διαχειρίζεται ως δικά της». Μάλιστα η Ανταποδοτική εμφάνιζε τα πολυκέντρα στο site της – και η ΕΔΕΛ ζήτησε αυτές οι αναφορές να αφαιρεθούν.
      Στη νέα έκθεση δεν γίνεται καμία αναφορά σε όλο αυτό, αντιθέτως, απλώς αναφέρεται ότι τη διαχείριση έχει η ΤΕΧΑΝ από τον Σεπτέμβριο του 2022.
      Ευρωπαϊκή έρευνα – Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ερευνά την υπόθεση ως προς την ορθή χρήση των κονδυλίων που διατέθηκαν για την προμήθεια των κοντέινερ με τα μηχανήματα ανακύκλωσης πλαστικών, μεταλλικών και γυάλινων αντικειμένων.
      • Ενα ακόμα σημείο που ελέγχθηκε αφορά το κατά πόσον τα υλικά που συλλέγονται δηλώνονται υπέρ των δήμων στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Αποβλήτων – ΗΜΑ (βάση δεδομένων την οποία λειτουργεί το υπουργείο Περιβάλλοντος). Και τι είδους υλικά είναι αυτά, δηλαδή αν είναι ανακυκλώσιμες συσκευασίες ή άλλα ανακυκλώσιμα υλικά.
      Οπως επισημαίνει η ΕΔΕΛ, η ΤΕΧΑΝ δήλωσε στο ΗΜΑ το 2023 στον ΕΔΣΝΑ 6.629 τόνους και στον ΦΟΔΣΑ Πελοποννήσου 400 τόνους, εκ των οποίων το 89% είναι ανακυκλώσιμα, αλλά όχι συσκευασίες («ανακυκλώσιμα υλικά μη ευθύνης παραγωγού»). Οι ελεγκτές της ΕΔΕΛ στο ένα πολυκέντρο διαπίστωσαν ότι «η πλειονότητα αυτών αφορούσε υλικά που ανήκαν στη διευρυμένη ευθύνη παραγωγού» (χωρίς οι μετρήσεις του συγκεκριμένου μηχανήματος να λένε κάτι διαφορετικό).
      Αγνωστες ποσότητες
      Οσον αφορά την καταχώριση των ποσοτήτων ανά είδος αποβλήτου, η εταιρεία απάντησε ότι το 2023 δεν είχε αναπτυχθεί το ειδικό λογισμικό, ενώ το 2024 αναπτύχθηκε και εγκαταστάθηκε σταδιακά στις τρεις περιφέρειες. Αρα «το έτος 2025 είναι το πρώτο έτος καταγραφής και αποτύπωσης ποσοτικών στοιχείων ανά κωδικό (σσ. κατηγορία) αποβλήτου στο e-portal».
      • Εκτός από την απουσία εποπτείας και ελέγχων στην ΤΕΧΑΝ, η ΕΔΕΛ επισημαίνει ότι ο ΕΔΣΝΑ δεν είχε αναρτήσει τα στοιχεία ανά δήμο για το 2024, κάτι που έγινε στις 19 Ιουνίου 2025.
      • Παρατηρείται ότι «δεν υπάρχει καμία ενημέρωση από τον ΕΔΣΝΑ για την πορεία των αποβλήτων μετά τη συλλογή τους πλην της αναφοράς για τοποθέτηση αυτών σε χώρο αποθήκευσης της ΤΕΧΑΝ για το έτος 2023».
      • Οσον αφορά την εγκατάσταση των πολυκέντρων, προκύπτει ότι ο ΕΔΣΝΑ δεν τα έχει ακόμη τοποθετήσει όλα. Ο ΕΔΣΝΑ υποστηρίζει ότι «βρίσκεται σε εξέλιξη ανασχεδιασμός του συστήματος προκειμένου να τοποθετηθούν τα 22 πολυκέντρα ανακύκλωσης σε άλλους δήμους. Στόχος του ανασχεδιασμού είναι η βελτιστοποίηση της αξιοποίησης του διαθέσιμου και χρηματοδοτημένου εξοπλισμού». Αντιθέτως, ο ΕΣΔΑΚ έχει τοποθετήσει όλα τα πολυκέντρα και βρίσκεται σε εξέλιξη η ηλεκτροδότηση των τελευταίων 14 ώστε να λειτουργήσουν. Στην Πελοπόννησο έχουν εγκατασταθεί τα 54 από τα 58 και τα υπόλοιπα είναι υπό τοποθέτηση.
      Τι συμπεραίνει η ΕΔΕΛ; Οπως αναφέρεται στα συμπεράσματα της έκθεσης, «δεν καθίσταται εφικτή η διατύπωση ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την αξιοπιστία του συστήματος καταγραφής και μέτρησης των λοιπών ανακυκλώσιμων υλικών που συλλέγονται από τα πολυκέντρα ανακύκλωσης και εν συνεχεία δηλώνονται στο ΗΜΑ». Κατά συνέπεια, «η ήδη επιβληθείσα κατ’ αποκοπήν δημοσιονομική διόρθωση ύψους 25% επί των δαπανών των ελεγχόμενων έργων των ΕΔΣΝΑ, ΦΠΔΣΑ Πελοποννήσου και ΕΣΔΑΚ δεν θεωρείται επαρκές διορθωτικό μέτρο».
      Επιστροφή κονδυλίων – Η ήδη επιβληθείσα δημοσιονομική διόρθωση ύψους 25% επί των δαπανών των ελεγχόμενων έργων σε Αττική, Πελοπόννησο και Κρήτη δεν επαρκεί, σύμφωνα με την ΕΔΕΛ, που ζητεί τον διπλασιασμό της.
      Ωστόσο, κατά την ΕΔΕΛ, η αδυναμία πιστοποίησης της αποτελεσματικής λειτουργίας του συστήματος δεν συνιστά «πλήρη αστοχία»: «Το γεγονός ότι τα συγχρηματοδοτούμενα πολυκέντρα λειτουργούν τηρώντας τις τεχνικές προδιαγραφές (…) και λαμβάνοντας υπόψη ότι επιτελούν σε έναν αρκετά ικανοποιητικό βαθμό τους σκοπούς των ενταγμένων πράξεων και βάσει της αρχής της αναλογικότητας, η μη επαρκής διαδρομή ελέγχου για την αξιοπιστία του συστήματος καταγραφής και μέτρησης των λοιπών ανακυκλώσιμων που συλλέχθηκαν από τα πολυκέντρα δεν συνιστά πλήρη αστοχία», ώστε να ζητηθεί η επιστροφή του 100% της χρηματοδότησης.
      Πλην όμως «αποτελεί σοβαρή έλλειψη» και έτσι προτείνεται επιπλέον της ήδη επιβληθείσας περικοπής του 25%, να περικοπεί ακόμη 25% από την κοινοτική χρηματοδότηση που πήρε συγκεκριμένα ο ΕΔΣΝΑ, ήτοι 2,9 εκατ. ευρώ. Περαιτέρω ζητεί να παρακολουθηθεί διοικητικά η εξέλιξη της τοποθέτησης των υπόλοιπων πολυκέντρων στην Αττική, καθώς πλέον το προηγούμενο ΕΣΠΑ έχει λήξει. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΕΔΕΛ δεν αγγίζει το θέμα της αλληλεπικάλυψης των πολυκέντρων με τα σπιτάκια της Ανταποδοτικής και τον μπλε κάδο της ΕΕΑΑ, θέμα που αφορά τη μετακύλιση του κόστους της ανακύκλωσης στους δήμους από τους παραγωγούς των αποβλήτων, όπως ορίζει η κοινοτική νομοθεσία.
      Η «Κ» επικοινώνησε με την ΤΕΧΑΝ και τον ΕΔΣΝΑ ζητώντας τη θέση τους για όσα διαπιστώνει η Επιτροπή. Από την πλευρά του ο ΕΔΣΝΑ υποστηρίζει ότι τα πολυκέντρα λειτουργούν όλα κανονικά και εποπτεύονται σε ικανό βαθμό. Ως προς το τι δηλώνει η ΤΕΧΑΝ στο ΗΜΑ, ο ΕΔΣΝΑ απαντά ότι δεν έχει τρόπο να το ελέγξει και ότι αυτό είναι υπόθεση του υπουργείου Περιβάλλοντος. Τέλος, αναφέρει ότι τα τελευταία 22 πολυκέντρα είναι σε διαδικασία τοποθέτησης. Από την πλευρά της ΤΕΧΑΝ δηλώθηκε αδυναμία να απαντηθούν τα ερωτήματα στον περιορισμένο χρόνο που δόθηκε στο πλαίσιο του ρεπορτάζ.
      Περισσότερα...

        0

    13. Αρθρογραφία

      Οι πιέσεις του υπερτουρισμού μέσω της διαχείρισης υδάτινων πόρων και της δόμησης στο νησί της Νάξου

      tetris

      Eως τη δεκαετία του ’90, το 80%-90% του νησιού ήμασταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Τα παραλιακά ήταν τα παλιοχώραφα. Η σαλαμούρα. Η κάθε οικογένεια τα έδινε σε όποιον της “περίσσευε” ή ήθελε να τιμωρήσει. Μέσα σε 15-20 χρόνια άλλαξε τελείως η αξιολόγηση της κοινωνίας. Οι “τιμωρημένοι” πήραν δύναμη και αλλάζουν το νησί μας. Το ότι χτίζουν όπου να ‘ναι, το ότι βάζουν τσάπες μέσα στη θάλασσα και βγάζουν τα βράχια, το ότι ξεσκίζουν τα πάντα, είναι κατάντια για τη Νάξο. Αυτοί πήραν δύναμη και εμείς βρεθήκαμε στο περιθώριο. Μας πήραν το νερό, ανακάλυψαν ότι τα ζώα και η καλλιέργεια τους ενοχλούν και μας κάνουν καταγγελίες. Προσπαθούν να ξεφτιλίσουν πλήρως τη γεωργική γη. Κάνουν ό,τι τους καπνίσει».
      Ο Νικόλας Πιτταράς είναι ο γνωστότερος κτηνοτρόφος και τυροκόμος της Νάξου, ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης μονάδας στο νησί με βραβευμένα προϊόντα. Ο έντονος τρόπος με τον οποίο εκφράζεται πιθανώς αδικεί το τμήμα εκείνο της κοινωνίας που στράφηκε προς τον τουρισμό. Απηχεί όμως σε μεγάλο βαθμό την άποψη των αγροτών στο μεγαλύτερο από τα Κυκλαδονήσια και δείχνει τη σύγκρουση που προκαλεί στην τοπική κοινωνία η άναρχη τουριστική ανάπτυξη. Καθώς η Νάξος επιβιβάζεται στο άρμα της τουριστικής μεγέθυνσης, οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι βλέπουν την επιβίωσή τους να γίνεται ολοένα και δυσκολότερη, με τη λειψυδρία, τις στρεβλώσεις του συστήματος των επιδοτήσεων και τον σκληρό ανταγωνισμό από τρίτες χώρες να επιτείνουν τα προβλήματα.
      Το κόστος
      «Τα τελευταία χρόνια εγκαταλείπεται η παραγωγή. Εχει ανέβει πολύ το κόστος. Οποιος μπορεί τα παρατάει», λέει ο Σπύρος Σκάρπος, πατατοπαραγωγός από το χωριό Τρίποδες. Κομβικό σημείο για τη διατήρηση της παραγωγής της περίφημης πατάτας Νάξου θεωρεί την επάρκεια νερού. «Στην Πλάκα και στο Λιβάδι οι γεωτρήσεις βγάζουν υφάλμυρο νερό γιατί δεν βρέχει, να κατέβει το γλυκό νερό κάτω από τη γη. Εδώ πάνω οι γεωτρήσεις γίνονται πια σε μεγάλα βάθη και αυτό αυξάνει το κόστος. Επιπλέον κάνεις το σταυρό σου μην πάθει το μοτέρ καμιά ζημιά, γιατί μόνο το καλώδιο για να κατεβάσεις το μοτέρ ζυγίζει 6,5-7 τόνους». Ο κ. Σκάρπος δεν θέλει να γίνει πιο συγκεκριμένος ως προς τα βάθη των γεωτρήσεων – πολλοί αγρότες στο νησί λένε ότι έχουν περάσει τα 500 ή και 600 μέτρα. 
      Η μείωση των βροχοπτώσεων, με την παράλληλη μεγέθυνση του τουρισμού στο νησί, είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί προτεραιότητα στην ύδρευση και όχι στην άρδευση. «Το 2019 ήταν η πρώτη χρονιά που νιώσαμε ότι ο τόπος μας γίνονταν αβίωτος. Ηρθε ο Σεπτέμβριος και έμεινε η Χώρα χωρίς νερό. Και ήρθε ο δήμος και πήρε το νερό των αγροτών», εξηγεί ο Μάριος Βαζαίος, οικονομολόγος και διευθυντής του Φεστιβάλ Νάξου. 
      Οι αγρότες ξεσηκώθηκαν και σταμάτησαν τη μεταφορά νερού και ο τότε δήμαρχος έφερε τα ΜΑΤ από την Αθήνα, να κυνηγούν τους αγρότες μέσα στα χωράφια. Το 2020-21, με τον κορωνοϊό και τη μείωση του τουρισμού, εξομαλύνθηκε η κατάσταση. Το πρόβλημα όμως από το 2022 επανήλθε στην επιφάνεια, με μόνο σωσίβιο σε σχέση με το 2019 την προσθήκη μιας μονάδας αφαλάτωσης. Η τιμή του νερού αυξήθηκε πολύ, με αποτέλεσμα οι αγρότες στα χωριά να μην μπορούν να φτιάξουν μποστάνια, αλλά να επιτρέπεται παράλληλα το νερό στις πισίνες. Με αφορμή τη σύγκρουση για το νερό, άρχισε για πρώτη φορά να φαίνεται ότι όλη αυτή η ραγδαία τουριστική ανάπτυξη είναι εις βάρος της κατοίκησης – μια παραδοξότητα για τη Νάξο, ένα νησί που ακόμη στηρίζεται στον αγροτικό τομέα».
      «Τους ενοχλούμε»
      «Aμα υπάρχει νερό, η παραγωγή θα κρατηθεί», εκτιμά ο κ. Σκάρπος. «Πρέπει να γίνουν έργα. Αν γίνει το περιβόητο φράγμα Τσικαλαρίου, οι ειδικοί μάς λένε ότι οι γεωτρήσεις θα ξαναγεμίσουν. Υπάρχει όμως θέμα με τον κάμπο στην Πλάκα. Κάποτε φυτευόταν όλος με πατάτες, τώρα ένα ένα τα χωράφια χτίζονται. Ερχεται μια οικοδομή, κόβει τις υπόγειες γραμμές που είχαμε για την άρδευση, μας αναγκάζει να τις πάμε από αλλού. Μετά αυτοί που έχτισαν κάνουν παράπονα ότι τους ενοχλούν οι καλλιέργειες, οι σκόνες, τα ραντίσματα». «Φέτος ήταν μια καλή χρονιά από πλευράς βροχοπτώσεων, αλλά τα ρέματα είναι γεμάτα με πλατανόφυλλα. Δεν “κατέβασε” νερό», προσθέτει ο κ. Πιτταράς. «Την ίδια ώρα, οι γεωτρήσεις στεγνώνουν το νησί για να γεμίζουν πισίνες. Ας μας έδιναν έστω επεξεργασμένο νερό από τον βιολογικό καθαρισμό, για το νερό που μας έκλεψαν».
      Η νέα γενιά
      Η αλλαγή που συντελείται στην οικονομία της Νάξου δείχνει να είναι δομική. Ο Αντώνης Σέργης και η Αγγελική Γρατσία είναι δύο από τους οινοπαραγωγούς που ξεκίνησαν τα τελευταία χρόνια να εργάζονται για την ανασύσταση του ναξιακού αμπελώνα. «Φέτος έβαλε πατάτα ο ένας στους τρεις σε σχέση με παλιότερα. Οταν η λειψυδρία είναι συνεχής, πολλοί εγκαταλείπουν τον κλάδο», λέει ο κ. Σέργης. «Υπάρχει όμως μια σημαντική αλλαγή: οι παραγωγοί είναι λιγότεροι, αλλά έχουν μεγαλύτερες εκτάσεις που καλλιεργούν ή περισσότερα ζώα. Παλιά με 100 πρόβατα γινόσουν βοσκός, τώρα δεν το σκέφτεται κανείς με λιγότερα από 300, επειδή χρειάζεται οικονομία κλίμακος για να είσαι βιώσιμος. Το ίδιο ισχύει και με τον αμπελώνα, πρέπει να έχεις επαρκή έκταση. Παράλληλα έχουν έρθει και νέες τεχνολογίες στην παραγωγή και πιο μορφωμένοι αγρότες. Η σύγκρουση όμως με τον τουρισμό είναι εκεί, γιατί η αγροτική γη δεν προστατεύεται – οποιοσδήποτε μπορεί να χτίσει μέσα στα χωράφια και μετά να κυνηγάει τους αγρότες ότι ενοχλούν». «Πριν από 25-30 χρόνια οι Ναξιώτες δεν ήθελαν τον τουρισμό. Ηταν τόσο αυτάρκεις, που τους ήταν αδιανόητο», λέει η κ. Γρατσία. «Με τα χρόνια αυτά άλλαξαν, ιδίως στις παραλιακές περιοχές, γιατί το τουριστικό μοντέλο του νησιού έχει συνδυαστεί αποκλειστικά με τη θάλασσα. Μέχρι πριν από την COVID, η ανάπτυξη αυτή ακολουθούσε κάποιον ομαλό ρυθμό, μετά ξέσπασε απότομα. Ολοι μπήκαν στο νόημα της κερδοσκοπίας».
      Η παρατήρηση της κ. Γρατσία επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις οικοδομικές άδειες: από 118 το 2020 οι άδειες έφτασαν τις 175 και 173 το 2023 και το 2024 (συνολικά 679 την τελευταία πενταετία). Το δε μεγαλύτερο μέρος αυτών συγκεντρώνεται στη Χώρα (120 άδειες το 2020-2024), καθώς και στις δημοτικές ενότητες Αγίου Αρσενίου, που περιλαμβάνει τον Αγιο Προκόπιο, την Αγία Αννα και τη Στελίδα (121 άδειες), Σαγκρίου που περιλαμβάνει τις περιοχές Καστράκι και Αλυκό (113 άδειες το ίδιο διάστημα) και Βίβλου, που περιλαμβάνει την Πλάκα (98 άδειες την τελευταία πενταετία). Σε άλλες δημοτικές ενότητες της Νάξου, οι οικοδομικές άδειες δεν ξεπερνούν τις 5-10.
      Τα «δύο νησιά» Η επιτάχυνση της τουριστικής ανάπτυξης της παραλιακής ζώνης μεγαλώνει το «χάσμα» με το υπόλοιπο νησί. Το Φεστιβάλ Νάξου συνδιοργάνωσε με το Πάντειο Πανεπιστήμιο (καθηγητής Νίκος Λέανδρος) το προηγούμενο Σαββατοκύριακο την 1η Συνάντηση για τη βιώσιμη ανάπτυξη στο νησί. «Η Νάξος έχει περιοχές που βρίσκονται “στα κόκκινα” και άλλες που είναι άδειες. Ο πληθυσμός στις ορεινές περιοχές έχει μειωθεί», ανέφερε ο αρχιτέκτονας Χρυσόστομος Κυπριτζής, πρόεδρος των συλλόγου μηχανικών του νησιού. «Ως αποτέλεσμα, η πεδινή Νάξος έχει πρόβλημα υπερτουρισμού και υποδομών, ενώ στα ορεινά ο αγροτικός τομέας αρχίζει να φθίνει. Το ζητούμενο είναι πώς θα “κουμπώσει” το ένα με το άλλο. Από τη μια πλευρά η παραγωγή να κάνει βήματα μπροστά στην τυποποίηση των προϊόντων και να στηριχθεί. Από την άλλη, να περιοριστεί η δόμηση στην εκτός σχεδίου και να οδηγηθεί η ζήτηση σε ζώνες γύρω από τους οικισμούς».
      Ο αρχιτέκτονας Χρυσόστομος Κυπριτζής, πρόεδρος των συλλόγου μηχανικών του νησιού, επισημαίνει ότι η πεδινή Νάξος έχει πρόβλημα υπερτουρισμού, ενώ στα ορεινά ο αγροτικός τομέας φθίνει. «Το ζητούμενο είναι πώς θα “κουμπώσει” το ένα με το άλλο. Η παραγωγή να στηριχθεί και να περιοριστεί η δόμηση εκτός σχεδίου», εξηγεί.
      «Τι θα δούμε αν κοιτάξουμε τον τουριστικό μας καθρέφτη;», αναρωτιέται ο Αλέξανδρος Φραντζέσκος, ξενοδόχος. «Εχουμε υποκύψει στο μοντέλο μιας ανισοβαρούς ανάπτυξης. Η βιωσιμότητα του πρωτογενούς τομέα στη Νάξο θα σημάνει για τον τουρισμό την απώλεια της αυθεντικότητας, η οποία διαφοροποιεί τη Νάξο από τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια». Ο κ. Φραντζέσκος μίλησε για διαχρονική απουσία οράματος, καθώς «η φαινομενική ευημερία θολώνει την κρίση της τοπικής κοινωνίας».
      Ο δήμος δεν μετείχε στη συζήτηση. Ωστόσο, ο δήμαρχος Δημήτρης Λιανός αναγνωρίζει τις ανισομέρειες: «Τον χειμώνα η Αγία Αννα και η Πλάκα είναι φαντάσματα», σημειώνει. Ταυτόχρονα θεωρεί ότι η ανάπτυξη του τουριστικού τομέα οδηγεί στον εκσυγχρονισμό του κλάδου, που είναι προς όφελος του νησιού. «Ο πρωτογενής τομέας δημιουργεί μια υπεραξία, που πρέπει να συνδεθεί με τον τουρισμό για να επιβιώσει», εκτιμά. «Οσο για την οικοδομική δραστηριότητα, δεν πιστεύω ότι δημιουργεί τέτοια πίεση που να πρέπει να τη σταματήσουμε. Υπάρχει πολύς χώρος, ιδίως στα ορεινά». Τι λείπει από τη Νάξο; «Λείπει μια γενιά επαγγελματιών που να πρωτοπορούν και να τραβούν το νησί μπροστά», καταλήγει. «Υπάρχουν πολλά συμφέροντα που επωφελούνται από την άνοδο του real estate στη Νάξο. Δεν θα πρέπει να φτάσουμε στο απροχώρητο για να κάνουμε κάτι», λέει η κ. Γρατσία. «Ο,τι έχει συμβεί δεν είναι αναστρέψιμο. Ομως προλαβαίνουμε να χαράξουμε μια διαφορετική πορεία και πρέπει να ξεκινήσουμε με την απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης. Οσοι έρχονται εδώ, δεν αναζητούν την πολυτέλεια, αλλά την αυθεντική ζωή. Οι άνθρωποι στη Νάξο είναι δεμένοι με τη γη. Το νησί κρατάει νέο κοσμο, έχει έντονη κοινωνική συνείδηση και αρχίζει να αφυπνίζεται σιγά σιγά ως προς την ανάγκη στήριξης του πρωτογενούς τομέα και ανάσχεσης της άναρχης τουριστικής επέκτασης. Το τεράστιο κεφάλαιο της Νάξου είναι το φυσικό της περιβάλλον και μονόδρομός μας θα πρέπει να είναι να το προστατέψουμε». «Με τη δουλειά μας»
      «Εμείς οι αγρότες δεν προσεγγίζουμε τη φύση θεωρητικά, αλλά με την ψυχή μας. Είμαστε κομμάτι της φύσης. Είναι ένας λόγος να μας αγαπάτε λίγο παραπάνω», συμπληρώνει ο κ. Πιτταράς. «Η γεωργία είναι ένα λειτούργημα, βοηθάει την κοινωνία να ζήσει. Δεν θα ζήσει ο τόπος με επιδοτήσεις, αλλά με τη δουλειά μας στα χωράφια. Η Νάξος μας έχει το δικό της χώμα, τον ήλιο και τον αέρα της. Παράγει κάτι μοναδικό, αν τη φροντίσουμε».
      Περισσότερα...

        0

    14. Αρθρογραφία

      Επέκταση της αντισυνταγματικότητας του ΝΟΚ και στις σοφίτες

      tetris

      Τι σηματοδοτεί η απόφαση του Εφετείου Κομοτηνής για κτίριο που, χρησιμοποιώντας τα μπόνους, κατέληξε σχεδόν διπλάσιο από το επιτρεπόμενο
      Στις σοφίτες επεκτείνει την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Κομοτηνής. Η απόφαση αφορά κτίριο στην Καβάλα, η οικοδομική άδεια του οποίου ακυρώθηκε καθώς μέσω της συνδυαστικής εφαρμογής των κινήτρων κατέληξε σχεδόν διπλάσιο από το επιτρεπόμενο στην περιοχή. Να σημειωθεί ότι στις πρόσφατες αποφάσεις το ΣτΕ δεν εξέτασε τη συνταγματικότητα των διατάξεων που αφορούν τις σοφίτες, τα υπόγεια εκτός του περιγράμματος του κτιρίου και άλλα κίνητρα του ΝΟΚ, τα οποία αναμένονται να αποσαφηνισθούν μέσα στο επόμενο διάστημα μέσω άλλων υποθέσεων.Η πρόσφατη απόφαση αφορά οικοδομή στην οδό Θεοδ. Καβαλιώτου στην Καβάλα.
      Ιδιοκτήτης οικοπέδου εξέδωσε οικοδομική άδεια τον Φεβρουάριο του 2024 για την ανέγερση τετραώροφης οικοδομής. Το κτίριο έχει εμβαδόν μόλις 161 τ.μ. (λόγω μικρού οικοπέδου), το οποίο με τη χρήση συνδυαστικά διαφόρων κινήτρων του ΝΟΚ αυξάνεται περίπου κατά 140 τ.μ. (ήτοι σχεδόν διπλασιάζεται). Κατά της οικοδομικής άδειας προσέφυγε γειτόνισσα, υποστηρίζοντας ότι η ανέγερση μιας πολύ υψηλότερης οικοδομής υποβαθμίζει την περιοχή.
      Πιο συγκεκριμένα, η γειτόνισσα στράφηκε κατά της προσαύξησης κατά 10% της επιφάνειας του κτιρίου λόγω καλύτερου ενεργειακού σχεδιασμού, της αύξησης της δόμησης μέσω του «κρυφού συντελεστή», δηλαδή των κοινόχρηστων χώρων, σοφιτών, παταριών και έρκερ που δεν προσμετρώνται στον συντελεστή. Και της αύξησης του ύψους περίπου στα 18 μέτρα, τη στιγμή που στην περιοχή ισχύει ανώτατο ύψος 10,9 μέτρων.Κατ’ αρχάς το δικαστήριο απέρριψε παρέμβαση του Δήμου Καβάλας, που υποστήριξε ότι δεν φέρει ευθύνη επειδή οι οικοδομικές άδειες εκδίδονται αυτόματα από το ηλεκτρονικό σύστημα του ΤΕΕ. Οπως ανέφερε το δικαστήριο, τυπικώς η πολεοδομική αρχή θεωρείται κατά πλάσμα δικαίου εκδότρια της οικοδομικής άδειας (επικαλούμενο την πιο «σκληρή» από τις αποφάσεις του Ε΄ τμήματος του ΣτΕ που παρέπεμψαν την υπόθεση των μπόνους στην ολομέλεια, την 293/2024).
      Στη συνέχεια το δικαστήριο επικαλέστηκε τις πρόσφατες αποφάσεις της ολομέλειας του ΣτΕ (1478-149/2025) και ακύρωσε την οικοδομική άδεια. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά την προσαύξηση του συντελεστή δόμησης το δικαστήριο επανέλαβε ότι δεν επιτρέπεται να γίνεται «οριζόντια», αλλά μέσα από ορθολογικό πολεοδομικό σχεδιασμό. Οσον αφορά τον «κρυφό συντελεστή», η απόφαση διαχωρίζει τους κοινόχρηστους χώρους, που είναι απαραίτητοι για πολλούς λόγους, και τα έρκερ, που αποτελούν (εξωτερικά) μορφολογικά στοιχεία του κτιρίου.Κρίνει όμως αντισυνταγματικό το να μη συνυπολογίζεται στον συντελεστή δόμησης το εμβαδόν της σοφίτας, καθώς αποτελεί χώρο κύριας χρήσης του κτιρίου. Το δικαστήριο θυμίζει πως η αρχική ρύθμιση του ΝΟΚ προέβλεπε να μην προσμετράται στον συντελεστή μια πολύ μικρή σοφίτα, κάτι που άλλαξε με νομοθετική ρύθμιση το 2021. «Συνεπώς, η σοφίτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από πλευράς ύψους ως χώρος κατοίκησης, όπως παρατηρείται άλλωστε στην προσβαλλόμενη οικοδομική άδεια.   Υπό τα δεδομένα αυτά, οι σοφίτες αποτελούν χώρους που, έχοντας χρήση και ύψος χώρου κύριας χρήσης και προσαυξάνοντας την κατοικήσιμη επιφάνεια του υποκειμένου ορόφου, προσφέρονται για να εξυπηρετήσουν τη διαμονή και τις ανάγκες περισσότερων ατόμων εντός συγκεκριμένου διαμερίσματος και αποτελούν στην πραγματικότητα επιπλέον όροφο, παρά τον αντίθετο κατ’ επίφαση ορισμό του νόμου», αναφέρει.   Η συνταγματικότητα ή μη των ρυθμίσεων για τις σοφίτες, όπως και για τα υπόγεια, θα κριθεί μέσα από σειρά αποφάσεων που εκκρεμούν στο ΣτΕ. Σε κάθε περίπτωση η απόφαση του Εφετείου Κομοτηνής πιθανότατα υποδεικνύει την κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί η νομολογία, αποδεικνύοντας πόσο καταστροφική ήταν για το δομημένο περιβάλλον αλλά και εντέλει για την κατασκευαστική αγορά η αλόγιστη παροχή πολεοδομικών κινήτρων το 2019-2022.
      Περισσότερα...

        8

    15. Αρθρογραφία

      Στοπ στο «ξεχείλωμα» οικισμών

      tetris

      Η διαφορά ανάμεσα σε ένα οικόπεδο που βρίσκεται εντός του σχεδίου (πόλης ή οικισμού) με ένα γειτονικό του που βρίσκεται εκτός είναι τεράστια. Η ένταξη ενός ακινήτου στο σχέδιο συνεπάγεται άλλες δυνατότητες αξιοποίησης (μικρότερη αρτιότητα, συντελεστή δόμησης, συχνά ακόμα και τη δυνατότητα δόμησης) και, συνεπώς, άλλη αξία…
      Ωστόσο η γραμμή ανάμεσα στο «εντός» και το «εκτός» δεν ήταν πάντα αυστηρή – ή τουλάχιστον δεν αντιμετωπίστηκε ως τέτοια. Ως αποτέλεσμα, εκατοντάδες χωριά σε όλη τη χώρα έχουν «ξεχειλώσει», ενώ οι προσπάθειες προηγούμενων δεκαετιών για την «αυθαίρετη» επέκταση οικισμών προς «ένταξη» των παράτυπων επεκτάσεών τους κόπηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
      Υπό αυτό το πρίσμα και με δεδομένη την προσπάθεια του υπουργείου Περιβάλλοντος να εκπονήσει πολεοδομικά σχέδια στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, το ζήτημα των ορίων των μικρών οικισμών (κάτω των 2.000 κατοίκων) ήρθε γρήγορα στο τραπέζι. Πριν από μερικούς μήνες το υπουργείο κατάρτισε ένα νέο πλαίσιο, με τη μορφή προεδρικού διατάγματος και πριν από το καλοκαίρι το απέστειλε στο Συμβούλιο της Επικρατείας για προδικαστικό έλεγχο (όπως γίνεται σε όλα τα σχέδια προεδρικών διαταγμάτων). Παράλληλα, το υπουργείο ανάρτησε το σχέδιο προεδρικού διατάγματος μέσα στα κείμενα οδηγιών που απηύθυνε στους μελετητές των πολεοδομικών σχεδίων ως «μπούσουλα» παρότι δεν έχει ακόμα εγκριθεί, μια κίνηση που εμπεριείχε –όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια– ρίσκο λόγω των αντιρρήσεων του ΣτΕ σε κάποιες διατάξεις.
      Η νομιμότητα
      Το νέο πλαίσιο αφορά συνολικά τους οικισμούς που είναι κάτω των 2.000 κατοίκων (με βάση τις τελευταίες απογραφές) και δημιουργήθηκαν πριν από το 1983. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι λεγόμενοι οικισμοί προ του ’23 (κατηγορία οικισμών που είχε τη δική της νομοθεσία), καθώς και οι οικισμοί αυτού του μεγέθους που έχουν χαρακτηριστεί παραδοσιακοί. Αφορά την οριοθέτηση ή αναοριοθέτηση των οικισμών αλλά όχι την επέκτασή τους: όπως άλλωστε αναφέρει και το σχέδιο, «κατά τη διαδικασία επανέγκρισης ή αναοριοθέτησης, απαγορεύεται η διεύρυνση του ορίου του οικισμού με βάση τη νέα κατάσταση που προέκυψε μετά τον καθορισμό του. Το όριο του οικισμού επιτρέπεται να διευρυνθεί μόνο για λόγους νομιμότητας, όπως πλάνης περί τα πράγματα, ο δε λόγος πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς», αναφέρεται.
      Ειδική αναφορά γίνεται και στην κατηγορία των οικισμών που στο παρελθόν είχαν οριοθετηθεί με βάση την απόσταση ή ακτίνα από το κέντρο τους. Οπως επισημαίνεται, οι οικισμοί αυτοί πρέπει να επαναοριοθετηθούν υποχρεωτικά είτε με βάση τα όσα ορίζει το εν λόγω πλαίσιο ή στο πλαίσιο εκπόνησης του τοπικού πολεοδομικού σχεδίου.
      Κατηγορίες
      Οι οικισμοί χωρίζονται σε κατηγορίες: περιαστικοί, όσοι βρίσκονται κοντά σε αστικά κέντρα, παραλιακοί (σε ζώνη έως 500 μέτρων από τον αιγιαλό), ορεινοί (υψόμετρο άνω των 800 μέτρων), ημιορεινοί (υψόμετρο 300-800 μέτρων), πεδινοί (έως 300 μέτρα υψόμετρο), τουριστικοί, παραδοσιακοί (σε ειδικό καθεστώς προστασίας), αξιόλογοι (όσοι συγκροτούν σύνολο σημαντικού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος) ή ενδιαφέροντες (όσοι παρουσιάζουν ενδιαφέροντα πολιτιστικά κ.ά. στοιχεία ή βρίσκονται εντός τοπίου ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους) και απλοί (όσοι δεν παρουσιάζουν μορφολογικό, πολεοδομικό ή αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον).
        Ως προς τον τρόπο ανάπτυξής τους οι οικισμοί μπορεί να χαρακτηρίζονται συνεκτικοί (το 90% των οικοδομών απέχουν μεταξύ τους λιγότερο από 40 μέτρα) ή διάσπαρτοι (τουλάχιστον 50% των οικοδομών δεν απέχει περισσότερο από 80 μέτρα), δυναμικοί (άνω των 200 κατοίκων, με αύξηση πληθυσμού ή των οικοδομών άνω του 10% την τελευταία τριετία). Τέλος, ως προς τον πληθυσμό τους χαρακτηρίζονται μικροί, μεσαίοι ή μεγάλοι. Η κατηγορία του κάθε οικισμού συνεπάγεται διαφορετικούς κανόνες.
      Οσον αφορά το ζητούμενο, δηλαδή τον καθορισμό του ορίου ενός χωριού, κρίσιμος χρόνος είναι η κατάσταση που είχε ο οικισμός τον Μάρτιο του 1983 (όταν ξεκίνησε να ισχύει ο ν. 1337). Με τον τρόπο αυτό:
      • Σε όσους οικισμούς είναι παλαιότεροι του 1923, με βάση αεροφωτογραφίες και διοικητικές πράξεις πρέπει να «ξεχωρίσει» ποιο τμήμα του υπήρχε το 1923. Το τμήμα αυτό, ο ιστορικός πυρήνας του χωριού δηλαδή, αποτελεί τη Ζώνη Α.
      • Ακολούθως προσδιορίζεται το συνεκτικό τμήμα του οικισμού που δημιουργήθηκε από το 1923 έως το 1983, το οποίο αποτελεί τη Ζώνη Β.
      • Τέλος, ο τομέας του οικισμού που είναι διάσπαρτη η δόμηση και δημιουργήθηκε από το 1923 έως το 1983 αποτελεί τη Ζώνη Β1.
      Με άλλα λόγια, οι «άτυπες» επεκτάσεις των χωριών μετά το 1983 δεν μπορούν να αναγνωριστούν με αυτή τη διαδικασία, αλλά μόνο μέσω πολεοδομικού σχεδίου.
      Από τα όρια των οικισμών πρέπει να εξαιρούνται περιοχές όπως αρχαιολογικές, δασικές, γεωργικές υψηλής παραγωγικότητας κ.λπ., και μια νέα προσθήκη, εκτάσεις γεωλογικά ακατάλληλες για δόμηση.
      Πώς χτίζουμε
      Οι όροι δόμησης είναι διαφορετικοί ανάλογα με τη ζώνη (Α, Β ή Β1) ενός οικισμού. Για πρώτη φορά, εκτός από την ελάχιστη αρτιότητα προστίθεται και η υποχρέωση συγκεκριμένου «προσώπου» σε δρόμο ή άλλο κοινόχρηστο χώρο, ως εξής:
      • Στη Ζώνη Α η ελάχιστη αρτιότητα είναι 2 στρέμματα και ελάχιστο μήκος «προσώπου» τα 15 μέτρα (ή 10 μέτρα σε ορεινούς ή ημιορεινούς οικισμούς). Προσοχή: η υποχρέωση «προσώπου» αφορά μόνο τα καινούργια οικόπεδα, δηλαδή όσα προκύπτουν από κατατμήσεις μετά την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου. Oλα τα υπόλοιπα εξακολουθούν να θεωρούνται άρτια μόνο με το ελάχιστο εμβαδόν των 2 στρεμμάτων.
      • Στη Ζώνη Β άρτια θεωρούνται οικόπεδα από 300 έως 2.000 τ.μ. και πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο. Για όσα δημιουργήθηκαν μετά τον Νοέμβριο του 2011, χρειάζεται «πρόσωπο» 10 ή 15 μέτρων (μεγαλύτερα ή μικρότερα των 500 τ.μ.).
      Παραλιακά και δίοδοι
      Oσον αφορά τους παραλιακούς οικισμούς, το πλαίσιο προβλέπει όπως σήμερα ότι η ελάχιστη απόσταση από τη γραμμή του αιγιαλού θα είναι 15 μέτρα, εκτός αν υπάρχει ζώνη παραλίας οπότε αυτή προσμετράται. Στην περίπτωση που η υπάρχουσα σήμερα γραμμή της δόμησης είναι σε μικρότερη απόσταση, τότε θα ακολουθείται αυτή η γραμμή. Μια νέα ρύθμιση που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι ότι στους οικισμούς που η δόμηση φτάνει πιο κοντά από τα 15 μέτρα στη θάλασσα, πρέπει να καθοριστεί δίκτυο κοινόχρηστων διόδων προς τη θάλασσα πλάτους τουλάχιστον 4 μέτρων, που να συνδέουν τους δρόμους του οικισμού με την παραλία. Μάλιστα προβλέπει μια ειδική διαδικασία για την εξασφάλιση των χώρων: οι ιδιοκτήτες πρέπει να παραχωρούν τον απαραίτητο χώρο για τη δημιουργία του δρόμου ως υποχρέωση για να εκδώσουν οικοδομική άδεια (αλλά στην αρτιότητα υπολογίζεται το οικόπεδο όπως ήταν, δηλαδή πριν του αφαιρεθεί χώρος για δρόμο).
      Παραδοσιακοί οικισμοί
      Σχετικά με τους παραδοσιακούς οικισμούς, το πλαίσιο επισημαίνει ότι τα διατάγματα του χαρακτηρισμού του (και οι χρήσεις γης, οι όροι δόμησης κ.λπ.) εξακολουθούν να υπερισχύουν οποιασδήποτε νεότερης ρύθμισης. Αφήνει ωστόσο ένα «παράθυρο» τροποποιήσεων: «στις περιπτώσεις οριζόντιου, ομαδικού χαρακτηρισμού οικισμών ως παραδοσιακών χωρίς εξειδικευμένες κατά περίπτωση μελέτες είναι δυνατόν, μετά από προσήκουσα τεκμηρίωση (…) να τροποποιούνται επί πλέον ή επί έλαττον οι θεσμοθετημένοι όροι και περιορισμοί δόμησης», αναφέρει. Σημειώνει, ωστόσο, ότι οι νέοι όροι θα πρέπει να συνάδουν με τα χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία του οικισμού και να κατατείνουν στην προστασία και τη βιωσιμότητά του, προϋποθέσεις που όπως έχει δείξει η πολεοδομική ιστορία μπορεί να ερμηνευθούν… πολύ διασταλτικά.
      Σε ό,τι αφορά τα διαδικαστικά, η οριοθέτηση των οικισμών εγκρίνεται με προεδρικό διάταγμα, ενώ η διαδικασία κινείται από τον δήμο ή το υπουργείο Περιβάλλοντος στο πλαίσιο εκπόνησης πολεοδομικού σχεδίου.
      Τι δεν πέρασε από την «κρησάρα» του ΣτΕ
      Τις «έμμεσες» επεκτάσεις οικισμών, μέσω της ένταξης πιο αραιοδομημένων τμημάτων γύρω από τους οικισμούς, μπλοκάρει το ΣτΕ. Οπως ορίζει, κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με επέκταση η οποία επιτρέπεται να γίνει μόνο ύστερα από μελέτη και στο πλαίσιο πολεοδομικού σχεδίου.
      Το ΣτΕ εξέδωσε πριν από λίγες ημέρες το (υπ. αρ. 74/2024) πρακτικό επεξεργασίας του σχεδίου προεδρικού διατάγματος, στο οποίο καταθέτει τις παρατηρήσεις του. Τις παρατηρήσεις αυτές το υπουργείο είναι υποχρεωμένο να τις σεβαστεί, ειδάλλως το προεδρικό διάταγμα δεν θα εγκριθεί. Πιο συγκεκριμένα:
      • Το υπουργείο πρότεινε να συμπεριληφθούν (ως Ζώνη Γ) τα τμήματα ενός οικισμού που είχαν συμπεριληφθεί σε παλαιότερη (παράνομη) οριοθέτηση. Με τον τρόπο αυτό επιχείρησε στην πράξη να εντάξει στα όρια των χωριών τις επεκτάσεις που είχαν γίνει με απόφαση νομάρχη τις δεκαετίες του ’80-’90 (και τις οποίες το ΣτΕ έχει πολλάκις κρίνει αντισυνταγματικές). «Η αναγνώριση της ζώνης Γ οδηγεί εμμέσως σε επέκταση των ορίων του οικισμού η οποία δεν επιτρέπεται και μάλιστα με συμπερίληψη εντός των ορίων του οικισμού εκτάσεων που έχουν προκύψει από παράνομη οριοθέτηση αυτού και χωρίς να συντρέχουν τα κριτήρια της πολεοδομικής νομοθεσίας», αναφέρει το πρακτικό του ΣτΕ. «Εξάλλου, αν η διοίκηση κρίνει αναγκαία και σκόπιμη την επέκταση των ορίων των οικισμών της χώρας για την οικιστική ή άλλου είδους αξιοποίησή τους θα πρέπει να προωθήσει κατά προτεραιότητα την πολεοδόμηση των αναγκαίων εκτάσεων για την εξυπηρέτηση του σκοπού αυτού», αναφέρει. Οπως επισημαίνει πολλαπλά το ΣτΕ, επέκταση των οικισμών επιτρέπεται μόνο στο πλαίσιο ενός ευρύτερου πολεοδομικού σχεδίου και πρέπει να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη.
      • Επίσης, το υπουργείο πρότεινε να ενταχθούν στο σχέδιο αραιοδομημένες εκτάσεις που βρίσκονται γύρω από τις πιο «πυκνοδομημένες», μέσα στα χωριά. «Ο ορισμός που προτείνεται είναι αόριστος και ενδέχεται να δημιουργήσει ζητήματα ερμηνείας και εφαρμογής. Κυρίως δε ενδέχεται να καθυστερήσει για μεγάλο διάστημα την οριοθέτηση των οικισμών», αναφέρει. Το ΣτΕ υπενθυμίζει τη νομολογία του, σύμφωνα με την οποία αραιοδομημένες εκτάσεις εντός συνεκτικού οικισμού μπορούν να περιλαμβάνονται εντός του ορίου μόνο εφόσον περιέχουν επαρκή αριθμό κτισμάτων με μικρή απόσταση μεταξύ τους και αποτελούν κομμάτι του διαμορφωμένου πολεοδομικού ιστού.
        Τέλος, το ΣτΕ ζήτησε να καταργηθεί η δυνατότητα οικοδόμησης χωρίς περιορισμό αρτιότητας σε οικόπεδα προ του 1968, καθώς η σχετική διάταξη έχει κριθεί αντισυνταγματική.
      Περισσότερα...

        6

    16. Αρθρογραφία

      Τα δάση της Αττικής δεν προλαβαίνουν να αναγεννηθούν, είμαστε στο όριο

      Engineer

      Όσα κάηκαν τώρα κάηκαν και στη φωτιά του 2009. Αυτά τα δάση χρειάζονται 15 περίπου χρόνια για να ξαναγεννηθούν. Είμαστε στο όριο». Τα δάση της Αττικής εκπέμπουν σήμα κινδύνου εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων πυρκαγιών που διακόπτουν την ολοκλήρωση του κύκλου αναγέννησής τους, εξηγεί στην «Κ» ο δασολόγος και διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων του ΕΛΓΟ «Δήμητρα», Γαβριήλ Ξανθόπουλος. 
      «Οταν ήρθα το 1995 στην Αθήνα, γνώρισα την Πεντέλη ως καταπράσινο δάσος. Κάηκε το 1995, το 1998, το 2000, το 2001, το 2007, το 2009», λέει χαρακτηριστικά, καταδεικνύοντας το πρόβλημα ανακοπής της φυσικής αναδάσωσης για να καταλήξει: «Στην Αττική σχεδόν δεν έχουμε πια ψηλά δάση».
      Καθώς το δασικό τοπίο της Αττικής αλλάζει, τα ερωτήματα για τον τρόπο διαχείρισης των δασικών πυρκαγιών παραμένουν. «Ολα γίνονται υπό το πρίσμα της πολιτικής προστασίας, όχι υπό το πρίσμα της κατανόησης του φαινομένου και ενημέρωσης του πολίτη. Δεν μπορούμε να σβήνουμε χωρίς να έχουμε πρώτα οργανωθεί», λέει ο Γαβριήλ Ξανθόπουλος επισημαίνοντας πως τα τελευταία χρόνια έχουν μεν υπάρξει βελτιώσεις στη συνολική διαχείριση των δασικών πυρκαγιών, όπως η σύσταση της ομάδας των «δασοκομάντος», αλλά δεν έχουν παρθεί γενναίες αποφάσεις. «Ο κόσμος πιστεύει ότι τα εναέρια μέσα κάνουν τη διαφορά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι μια βιώσιμη λύση γιατί κοστίζουν πάρα πολύ. Χρειαζόμαστε επιπλέον δασολόγους, αυτό που λέμε δασικό σώμα, να κάνουν πρόληψη 12 μήνες τον χρόνο», λέει ο ίδιος υποστηρίζοντας την αλλαγή από το παράδειγμα της καταστολής σε αυτό της πρόληψης. «Η φωτιά θα συμβαίνει. Αυτό που θα πρέπει να περιορίσουμε είναι η καταστροφή».
      «Οι πνεύμονες πρασίνου στην Αττική σταδιακά εκλείπουν»
      Τα περισσότερα αττικά δάση δεν είναι σπάνια από άποψη οικολογικής σημασίας, όπως είναι τα έλατα της Πάρνηθας, τα οποία σε περίπτωση πυρκαγιάς χρειάζονται εκατό χρόνια για να επανακάμψουν, εξηγεί ο καθηγητής δασοπροστασίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Παλαιολόγος Παλαιολόγου. «Είναι όμως πολύ υψηλής αισθητικής αξίας δάση και επηρεάζουν το μικροκλίμα της Αττικής. Εχουμε εκπληκτικά δάση σε δυτική και ανατολική Αττική», προσθέτει ο ίδιος.
      Ο καθηγητής εξηγεί πως οι πυρκαγιές της Αττικής εξαπλώνονται συνήθως από τον Βορρά προς τον Νότο λόγω των μελτεμιών και σταματούν εκεί που ήταν τα όρια της προηγούμενης πυρκαγιάς, παρουσιάζοντας πάντα «ακραία συμπεριφορά». Πρόκειται για «extreme wildfire events» (ακραία δασικά πυρικά συμβάντα), που σημαίνει «αρκετά μεγάλα σε έκταση και με συμπεριφορά ακραία», λέει ο Παλαιολόγος Παλαιολόγου.
      «Οσα αεροπλάνα και πυροσβεστικά οχήματα να ρίξεις στο μέτωπο, που μπορεί να είναι δέκα χιλιόμετρα και να φτάνουν οι φλόγες 30-40 μέτρα, δεν επαρκούν για να τις καταστείλουν. Αυτό σημαίνει ότι η καταστολή δεν επιτυγχάνει τα αποτελέσματα που θα θέλαμε στην Αττική. Μπορεί να φταίει το έντονο ανάγλυφο. Μπορεί να φταίει ότι πρέπει να προστατέψουμε τα σπίτια. Φαίνεται, πάντως, ότι αυτό που κάνουμε στην Αττική δεν επαρκεί. Η ίδια στρατηγική μπορεί να πετύχει στον Εβρο, αλλά από τις πολύ μεγάλες πυρκαγιές που έχουμε την τελευταία δεκαετία στην Αττική βλέπουμε ότι αποτυγχάνει παταγωδώς. Αυτή τη στιγμή οι πνεύμονες πρασίνου που υπήρχαν στην Αττική σιγά σιγά εκλείπουν».
      Η πρόληψη σώζει (τα αττικά δάση)
      Τα δάση ρυθμίζουν το μικροκλίμα της περιοχής και κυρίως ρυθμίζουν την εδαφική απορροή των υδάτων, την εισροή, δηλαδή, μέσα στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, εξηγεί ο κ. Παλαιολόγου. «Τα χρειαζόμαστε τόσο για την ψυχική μας υγεία όσο και γιατί ρυθμίζουν πολλές λειτουργίες του περιβάλλοντος της Αττικής. Μέσα σε μια 15ετία έχουν χαθεί τεράστιες εκτάσεις δασών, ίσως και πάνω από μισό εκατομμύριο στρέμματα», λέει ο ίδιος. 
      Ενώ η ένταση του φαινομένου αλλάζει ειδικά στη Μεσογειακή Λεκάνη και επιδεινώνεται από τη λειψυδρία, οι πυρκαγιές γίνεται ολοένα δυσκολότερο να αντιμετωπιστούν. «Εχουμε πολύ λίγα εργαλεία στα χέρια μας, όπως είναι η πρόληψη μέσω εκτεταμένων αραιώσεων. Δεν αρκούν μόνο οι αντιπυρικές ζώνες», εξηγεί ο αναπληρωτής καθηγητής δασολογίας. «Εχουν γίνει έργα αλλά και πάλι δεν φτάνουν. Πρέπει να σοβαρευτούμε και να κάνουμε τη δουλειά μας πιο γρήγορα», καταλήγει. 
      Περισσότερα...

        3

    17. Αρθρογραφία

      Σε νησιωτικούς δήμους εκδόθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός νέων οικοδομικών αδειών το 2023

      Engineer

      ε νησιωτικούς δήμους εκδόθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός νέων οικοδομικών αδειών το 2023. Στην πρώτη πεντάδα βρίσκονται δύο νησιά του Ιονίου (Λευκάδα και Ζάκυνθος), δύο των Κυκλάδων (Πάρος και Νάξος) και ένα των Δωδεκανήσων (Ρόδος). Διαφορετική είναι η εικόνα ως προς τα τετραγωνικά στα οποία οι νέες οικοδομικές άδειες αντιστοιχούν: πρώτος στη χώρα έρχεται ο Δήμος Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης και ακολουθούν η Γλυφάδα, η Ζάκυνθος, η Αθήνα και η Λευκάδα. «Εκπληξη» ο Δήμος Παγγαίου Καβάλας, που βρίσκεται μέσα στην πρώτη δεκάδα όσον αφορά τόσο τον αριθμό νέων αδειών όσο και τα τετραγωνικά στα οποία αυτές αντιστοιχούν.
      Χθες η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) δημοσίευσε τα συνολικά στατιστικά στοιχεία για την οικοδομική δραστηριότητα στη χώρα την προηγούμενη χρονιά. Συνολικά το 2023 εκδόθηκαν 11.079 οικοδομικές άδειες σε όλη τη χώρα, οι οποίες αντιστοιχούν σε 4.631.730 τετραγωνικά μέτρα κτιρίων. Σε επίπεδο περιφερειών, η Αττική διατηρεί τα πρωτεία (με μεγάλη διαφορά) τόσο ως προς τον αριθμό των νέων αδειών (2.209) όσο και των τετραγωνικών στα οποία αντιστοιχούν (1.584.062). Ακολουθεί η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου με 1.378 άδειες (411.357 τ.μ.) και Κεντρικής Μακεδονίας με 1.367 άδειες (αλλά πολύ περισσότερα τετραγωνικά, 614.851 τ.μ.). Περίπου στα ίδια επίπεδα βρίσκονται η Περιφέρεια Κρήτης (1.320 άδειες, 416.814 τ.μ.) και Ιονίων νήσων (1.093 άδειες, 285.820 τ.μ.). Στη χαμηλότερη θέση της λίστας βρίσκεται η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, στην οποία εκδόθηκαν μόλις 92 οικοδομικές άδειες (44.754 τ.μ.).

      Τα στοιχεία αυτά, ωστόσο, δίνουν μια πολύ γενική εικόνα. Το τοπίο ξεκαθαρίζει κατά τη θεώρηση των στοιχείων του 2023 ανά δήμο. Πιο συγκεκριμένα:
      • Τις πρώτες δύο θέσεις σε αριθμό νέων οικοδομικών αδειών καταλαμβάνουν δύο νησιά του Ιονίου: η Λευκάδα με 316 άδειες (84.231 τ.μ.) και η Ζάκυνθος με 253 άδειες (86.344 τ.μ.). Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στα υπόλοιπα μεγάλα νησιά του Ιονίου: στην Κέρκυρα (αν αθροιστούν οι τρεις δήμοι της) εκδόθηκαν 257 άδειες για 62.317 τετραγωνικά. Και στην Κεφαλονιά (επίσης τρεις δήμοι), 225 άδειες για 43.622 τετραγωνικά.
      • Ακολουθούν δύο δήμοι των Κυκλάδων: η Πάρος με 242 οικοδομικές άδειες (66.603 τ.μ.) και ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων με 194 νέες άδειες (54.175 τ.μ.).
      • Στην πέμπτη θέση βρίσκεται η Ρόδος με 182 νέες άδειες (50.707 τ.μ.).
      • Στην Αττική, τα «πρωτεία» κρατούν τα νότια προάστια. Ο Δήμος Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης βρίσκεται στην πρώτη θέση στην Ελλάδα όσον αφορά τα τετραγωνικά μέτρα (92.947) στα οποία αντιστοιχούν οι οικοδομικές άδειες του 2023 (119). Σε επίπεδο νέων τετραγωνικών μέτρων κτιρίων, τη δεύτερη θέση στην Ελλάδα έχει η Γλυφάδα με 86.576 τ.μ. (αντιστοιχούν σε 94 οικοδομικές άδειες). Ακολουθούν στην τέταρτη θέση ο Δήμος Αθηναίων με 84.231 τ.μ. (96 οικοδομικές άδειες) και στην έκτη ο Δήμος Κηφισιάς με 78.440 τ.μ. (από 116 οικοδομικές άδειες). Ψηλά βρίσκονται και η Παλλήνη με 44.059 τ.μ. και 111 νέες άδειες, το Χαλάνδρι (80 άδειες, 22.948 τ.μ.) και οι Αχαρνές (67 άδειες, 24.387 τ.μ.).
      • Στην Κεντρική Μακεδονία ξεχωρίζουν οι βασικοί δήμοι της Χαλκιδικής: Κασσάνδρας με 180 νέες άδειες το 2023 (61.126 τ.μ.), Νέας Προποντίδας με 135 άδειες (40.386 τ.μ.) και Σιθωνίας με 114 άδειες (39.907 τ.μ.). Στο ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης επιβεβαιώνεται η ξέφρενη οικοδόμηση της Θέρμης (97 νέες άδειες για 59.384 τ.μ.), ενώ ακολουθεί ο Δήμος Πυλαίας – Χορτιάτη (71 άδειες, 28.822 τ.μ.). Στον Δήμο Θεσσαλονίκης εκδόθηκαν πέρυσι 51 νέες άδειες για 35.427 τ.μ.
      • Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η Κρήτη. Σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας το «σκήπτρο» κρατάει το Ηράκλειο με 522 νέες άδειες για 142.979 τ.μ. κτιρίων. Ακολουθούν τα Χανιά με 367 άδειες για 138.831 τ.μ. Σε τοπικό επίπεδο τις περισσότερες άδειες έχουν οι δήμοι Χανίων (173), Ρεθύμνης (157), Ηρακλείου (126), Χερσονήσου (122), Φαιστού (113), Αποκορώνου (85), Αγίου Βασιλείου (78), Μαλεβιζίου (73), Αγίου Νικολάου (72).
      • Η δόμηση στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι γενικώς χαμηλή, αλλά ένας παραλιακός δήμος της Καβάλας κάνει την έκπληξη: πρόκειται για τον Δήμο Παγγαίου, που βρίσκεται μέσα στην πρώτη δεκάδα τόσο σε αριθμό νέων αδειών (160, 9ος στη χώρα) όσο και νέων τετραγωνικών κτιρίων (64.475, 10η θέση στη χώρα).
      Σταθερότητα
      Πολλοί είναι οι δήμοι της χώρας –τρεις νησιωτικοί και τρεις στην ηπειρωτική Ελλάδα– στους οποίους το 2023 δεν εκδόθηκε ούτε μία νέα οικοδομική άδεια. Πρόκειται για τους δήμους Υδρας, Πρεσπών, Κόνιτσας, Γεωργίου Καραϊσκάκη Αρτας, Οινουσσών και Χάλκης. Μία οικοδομική άδεια το 2023 εκδόθηκε στους δήμους Ηράκλειας Σερρών, Παλαμά Καρδίτσας, Βοΐου Κοζάνης, Ψαρών, Αγαθονησίου, Μεγίστης, Γαύδου, αλλά και Αγίας Βαρβάρας Αττικής. Ακολουθούν οι δήμοι Νέας Ζίχνης Σερρών, Μετσόβου, Φιλιατών Ηγουμενίτσας, Αλοννήσου, Μακρακώμης Φθιώτιδας, Φούρνων Κορσεών, Ανάφης, Κάσου και Τήλου. Τέλος, τρεις οικοδομικές άδειες εκδόθηκαν το 2023 στους δήμους Σερβίων Κοζάνης, Δωδώνης Ιωαννίνων, Κεντρικών Τζουμέρκων Αρτας, Ορχομενού Φθιώτιδας και Αγράφων Ευρυτανίας.
      Σε σχέση με το 2022 ο αριθμός των νέων οικοδομών έχει αυξηθεί κατά 13,1% (από 9.793 σε 11.079) και τα τετραγωνικά στα οποία αυτές αντιστοιχούν κατά 13,8% (από 4 εκατ. τ.μ. σε 4,6 εκατ. τ.μ.).
      Οσον αφορά τους πρωταθλητές του 2023:
      • Στη Λευκάδα και στη Ζάκυνθο το 2023 η δόμηση εκτοξεύτηκε, καθώς εκδόθηκαν αντιστοίχως 72% και 80% περισσότερες άδειες από το 2022.
      • Στην Πάρο ο αριθμός των αδειών για νέες οικοδομές αυξήθηκε κατά 57% σε σχέση με το 2022 και στον Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων κατά 43%.
      • Στον δήμο «3Β» ο αριθμός των αδειών αυξήθηκε κατά 9% το 2023 και στον Δήμο Αθηναίων κατά 12,9%.
      Μειώθηκε αισθητά η δραστηριότητα στις δύο «ναυαρχίδες» του τουρισμού
      Μια άνευ προηγουμένου οικοδομική δραστηριότητα βίωσαν πέρυσι η Πάρος και η Νάξος. Η Πάρος παραμένει στην πρώτη θέση στις Κυκλάδες σε αριθμό οικοδομικών αδειών για νέα κτίρια για έκτη συνεχόμενη χρονιά, ενώ ξεπέρασε τη Μύκονο και τη Σαντορίνη όσον αφορά τα τετραγωνικά των κτιρίων στα οποία αυτές οι άδειες αντιστοιχούν.
      Σημαντική παραμένει η οικοδομική δραστηριότητα και σε κάποια από τα μικρότερα νησιά, όπως η Αντίπαρος και η Φολέγανδρος.
      Σύμφωνα με τα στοιχεία για το 2023, που δημοσιοποίησε χθες η Ελληνική Στατιστική Αρχή, στην Πάρο εκδόθηκαν πέρυσι 242 άδειες για νέες οικοδομές, που αντιστοιχούν σε 66.603 τ.μ. Σ’ αυτές πρέπει να προστεθούν ακόμη 49 οικοδομικές άδειες για προσθήκες, που αντιστοιχούν σε επιπλέον 8.229 τετραγωνικά (συνολικά 74.832 τ.μ.).
      Αν προστεθούν και τα 281.094 τ.μ. που έχουν χτιστεί από το 2018 έως και το 2022, αυτό συνεπάγεται ότι στην Πάρο από το 2018 έχουν χτιστεί περίπου 356.000 τ.μ.
      Σημαντική είναι η οικοδομική δραστηριότητα και στον Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων. Το 2023 εκδόθηκαν 194 άδειες (έναντι 151 το 2022) που αντιστοιχούν σε 54.715 τ.μ. νέων οικοδομών. Σ’ αυτές πρέπει να προστεθούν και ακόμη 48 άδειες για προσθήκες (7.264 τ.μ.). Ολα δείχνουν ότι η Νάξος, παρότι τα προηγούμενα χρόνια παρέμενε εκτός της τουριστικής φρενίτιδας, υφίσταται πλέον σημαντική οικιστική πίεση.
      Στις «ναυαρχίδες» του τουρισμού (και τα τελευταία χρόνια υπερτουρισμού) στις Κυκλάδες, Σαντορίνη και Μύκονο, η οικοδομική δραστηριότητα μειώθηκε αισθητά το 2023 σε σχέση με το 2022, παραμένοντας βέβαια σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά. Στη Σαντορίνη πέρυσι εκδόθηκαν 134 άδειες, έναντι 187 το 2022 (μείωση 28%), για 44.515 τ.μ. νέων οικοδομών. Ενώ στη Μύκονο εκδόθηκαν 82 νέες άδειες (έναντι 98 το 2022, μείωση 16%) για επιπλέον 30.690 τ.μ. Για τη Μύκονο, πάντως, είναι η πρώτη χρονιά από το 2018 που η έκδοση αδειών για νέες οικοδομές πέφτει κάτω από τις 100 ετησίως. Σε κάθε περίπτωση, από το 2018 το κτιριακό απόθεμα της Σαντορίνης έχει αυξηθεί κατά 500.000 τ.μ. και της Μυκόνου κατά 350.000 τ.μ., επιτείνοντας τη σταδιακή «αστικοποίησή» τους.
      Αύξηση στην οικοδομική δραστηριότητα πέρυσι είχαν: η Σύρος, όπου εκδόθηκαν 53 άδειες (έναντι 32 το 2022, αύξηση 65%) για 12.246 τ.μ. νέων οικοδομών. Η Φολέγανδρος, όπου εκδόθηκαν 18 άδειες (έναντι 6 το 2022, αύξηση 200%) για 5.727 τ.μ. (αριθμός σημαντικός για το μέγεθος του νησιού). Η Μήλος, όπου εκδόθηκαν 38 άδειες (έναντι 30 το 2022, αύξηση 26%) για 13.919 τ.μ. και η γειτονική της Κίμωλος, όπου εκδόθηκαν 10 νέες άδειες (έναντι μιας το 2022) για 3.178 τ.μ. Και η Τήνος, όπου εκδόθηκαν 28 νέες άδειες (έναντι 19 το 2022, αύξηση 47%) για 8.444 τμ.
      Στα υπόλοιπα νησιά οι ρυθμοί ήταν σε γενικές γραμμές οι ίδιοι: η Αντίπαρος παρέμεινε σταθερά σε υψηλά επίπεδα, καθώς εκδόθηκαν 49 νέες άδειες (έναντι 51 το 2022) για 12.783 τ.μ. Στη Σίφνο παρατηρήθηκε μικρή μείωση, με 27 νέες άδειες (έναντι 21 το 2022) για 4.381 τ.μ. Στην Ανδρο εκδόθηκαν 20 οικοδομικές άδειες (έναντι 21 το 2022) για 5.144 τ.μ. κτιρίων. Στην Κύθνο εκδόθηκαν 14 άδειες (έναντι 13 το 2022) για 3.625 τ.μ. Στην Ιο εκδόθηκαν 13 άδειες (έναντι 20 το 2022) για 2.176 τ.μ. Στην Κέα εκδόθηκαν 10 νέες άδειες (έναντι 13 το 2022) για 8.319 τ.μ. Στη Σέριφο εκδόθηκαν 10 άδειες (έναντι 13 το 2022) για 4.893 τ.μ. Στην Αμοργό εκδόθηκαν 8 νέες άδειες (έναντι 10 το 2022) για 1.763 τ.μ. Τέλος, στην Ανάφη εκδόθηκαν 2 άδειες (έναντι 3 το 2022) για 61 τ.μ.
      Υπενθυμίζεται ότι την περίοδο αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη η εκπόνηση πολεοδομικών σχεδίων για όλα τα κυκλαδονήσια. Τα πρώτα που ανατέθηκαν είναι εκείνα της Σαντορίνης και της Μυκόνου (τον Αύγουστο του 2022) και σύμφωνα με τις συμβάσεις τους έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί τον Οκτώβριο του 2023, ωστόσο λαμβάνουν διαδοχικές παρατάσεις.
      Περισσότερα...

        0

    18. Αρθρογραφία

      Eκτός σχεδίου δόµηση (ΕΣ∆) - Μέθοδος καταστροφής του υπαίθριου χώρου

      Engineer

      I. Η εκτός σχεδίου δόµηση (ΕΣ∆) προβλέφθηκε αρχικά στο µνηµειώδες ν.δ. της 17.7.1923 περί σχεδίων πόλεων. Το νοµοθέτηµα αυτό, έργο της βενιζελικής περιόδου, καθιέρωσε την «αρχή του σχεδιασµού» των οικισµών και βάσει αυτής οργάνωσε σύστημα πολεοδομίας για το νέο ελληνικό κράτος, γεγονός πρωτοπόρο για την εποχή […]
      Η εκτός σχεδίου δόµηση (ΕΣ∆) προβλέφθηκε αρχικά στο µνηµειώδες ν.δ. της 17.7.1923 περί σχεδίων πόλεων. Το νοµοθέτηµα αυτό, έργο της βενιζελικής περιόδου, καθιέρωσε την «αρχή του σχεδιασµού» των οικισµών και βάσει αυτής οργάνωσε σύστημα πολεοδομίας για το νέο ελληνικό κράτος, γεγονός πρωτοπόρο για την εποχή και σε σύγκριση πάντοτε με ανάλογα νομοθετήματα των κεντρικών ευρωπαϊκών χωρών. Επέτρεψε μόνο κατ’ εξαίρεση την εκτός σχεδίου δόμηση και υπό καθεστώς περιορισμών, ώστε να μην οδηγεί σε δημιουργία οικισμών: «Η εκτός των ζωνών δόμησις υπόκειται εις περιορισμούς, κανονιζομένους διά Δ/τος… αποβλέποντος εις την μη ίδρυσιν συνοικισμών άνευ προηγουμένης εγκρίσεως των σχεδίων αυτών» (άρθρ.17). Ως εξαίρεση την εξειδίκευσε και το εκτελεστικό δ/γμα της 23.10.1928 (ΦΕΚ Α΄ 231), επίσης έργο της κυβερνήσεως Βενιζέλου.
      II. Ως εξαίρεση την προσέλαβε και το Συµβούλιο της Επικρατείας και την περιόρισε µε τη βοήθεια του νέου Συντάγµατος (1975). Η νοµολογία διατύπωσε µία θεµελιώδη αρχή διακρίσεως µεταξύ αστικού και υπαίθριου χώρου (Υ.Χ.), µε συνέπειες και στη δέσµη «εξουσιών» που εµπεριέχονται στο ατοµικό δικαίωµα της ιδιοκτησίας: «…από το συνδυασµό των άρθρων 24 παρ. 1 και 2 και 17 του Συντάγματος συνάγεται θεμελιώδης, από πλευράς δυνατότητας δομήσεως, διαφοροποίηση μεταξύ των περιοχών των αναπτυσσομένων με βάση οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο, οι οποίες προορίζονται για δόμηση, και των εκτός σχεδίου περιοχών, οι οποίες δεν έχουν ως προορισμό, κατ’ αρχήν, τη δόμηση ή την τουριστική εκμετάλλευση, αλλά την γεωργική, κτηνοτροφική και δασοπονική εκμετάλλευση και την αναψυχή του κοινού και, συνεπώς, η οικιστική εκμετάλλευση, όταν κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται, τελεί υπό αυστηρούς όρους… Στην πρώτη κατηγορία περιοχών, που προορίζονται προς δόμηση, αυτή επιτρέπεται με μόνη προϋπόθεση την τήρηση των ορισμών του σχεδίου πόλεως και των όρων και περιορισμών δομήσεως που το συνοδεύουν. Στη δεύτερη κατηγορία περιοχών… η δόμηση μόνο κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται, δυναμένη και να απαγορεύεται εν όλω ή εν μέρει ή να επιτρέπεται υπό ιδιαιτέρως αυστηρούς όρους και περιορισμούς, προσαρμοσμένους στην ιδιαίτερη φύση κάθε περιοχής» (ΣτΕ 2690/1994, 3135/2002, 3396-97/2010, 2035/2011, 665/2018, 176, 992/2023 κ.ά).
      III. Ο νοµοθέτης, δηλ. τα διαδοχικά κυβερνητικά κόµµατα, χάραξε αντίθετη γραμμή. Διεύρυνε την ΕΣΔ σταδιακά και σπασμωδικά, με αυξανόμενη δε ένταση σε περίοδο που ήδη είχαν φανεί τα καταστρεπτικά της αποτελέσματα. Αμέσως μετά το Σύνταγμα ήρθε το Διάταγμα του 1978, το οποίο μπορεί να χαρακτηρισθεί σε έναν βαθμό συντηρητικό, υπό την έννοια ότι συστηματοποίησε κάποιους κανόνες και κάποιους ευδιάκριτους περιορισμούς για τον Υ.Χ. Συγχρόνως, όμως, διατήρησε σωρεία παρεκκλίσεων από τους κανόνες. Το επόμενο βήμα έγινε με το Δ/γμα του 1985, σαφώς χαλαρότερο και σαφώς ενθαρρυντικό για την ΕΣΔ. Τα δύο «καταστατικά» νομοθετήματα έθεταν όρους και περιορισμούς δομήσεως (εμβαδό γηπέδων, συντελεστές δομήσεως, ύψη κτιρίων κ.λπ.) θεωρητικώς αυστηρότερους του «έσω χώρου», τους οποίους εν συνεχεία πρόδιδαν, με παρεκκλίσεις υπέρ ορισμένων χρήσεων και βασικώς υπέρ των χρήσεων της κατοικίας και των τουριστικών εγκαταστάσεων. Είχε δοθεί το σύνθημα του κατακερματισμού του Υ.Χ. και δη του πιο ελκυστικού, πολύτιμου και ευαίσθητου: ακτές και δάση. Ο τουρισμός ανεδεικνύετο σε «βαριά βιομηχανία» της χώρας. Αυθαίρετες ονομασίες και προπαγανδιστικοί τίτλοι των αμέσως επόμενων νομοθετημάτων προετοίμασαν την κατασκευή οικισμών, καταργώντας στην πράξη τη βασική παραδοχή του Δικαστηρίου. Η κατ’ εξαίρεσιν δόμηση αναιρείται πρώτα στην πράξη και μετατρέπεται σε κατά κανόνα δόμηση, με πρωτοπορία των χρήσεων της κατοικίας και των «τουριστικών εγκαταστάσεων», ακολουθεί δε, ή και κάποτε προηγείται, η νομοθεσία. Με αλλεπάλληλα νομοθετήματα της τελευταίας 20ετίας επιταχύνεται η οικοπεδοποίηση του Υ.Χ., προς εξυπηρέτηση ενός ακόρεστου πελατειακού συστήματος, στο κέντρο του οποίου τοποθετούνται οι τουριστικές εγκαταστάσεις, που έχουν απενταχθεί από αυτό που ονομάζουμε «βιώσιμη ανάπτυξη» (βλ. ιδίως ν. 3212/2003, άρθρ.10, ν. 4276/2014 άρθρ. 1 επ. και ν. 4759/2020 άρθρ. 31 επ.). Ο νομοθέτης επιδίδεται στην εφεύρεση νέων ειδών τουριστικών καταλυμάτων (επιπλωμένες κατοικίες, επιπλωμένες επαύλεις κ.ά. – άρθρ. 36 ν. 4759 σε συνδ. με άρθρ.1 ν. 4276), καθιερώνοντας και τη δυνατότητα πωλήσεώς τους! Ουσιαστικώς δηλαδή παρέχει τη δυνατότητα δημιουργίας οικισμών με ιδρυτές τους επιχειρηματίες του τουρισμού. Προστίθενται στον Υ.Χ. και οι διάφορες μορφές «ιδιωτικής πολεοδομήσεως» (ν. 2508/1997 άρθρ.24, ν. 4280/2014 άρθρ.1 επ.): δημιουργία «οικισμών» σε εκτάσεις, στην αρχή 100 στρεμμάτων και κατόπιν 50 στρεμμάτων! Ελεύθερος υπαίθριος χώρος, τετέλεσται!
      Του συρμού είναι η δημόσια έκφραση οδύνης για την επαπειλούμενη (;) καταστροφή ορισμένων «διάσημων» νησιών, ήδη κατεστραμμένων, ενώ τον ίδιο δρόμο ενθαρρύνονται να ακολουθήσουν και τα επόμενα. Τους δίνεται το νομοθετικό πλαίσιο και τους εξασφαλίζεται και ο μη έλεγχος, με τη συντήρηση καθεστώτος ανύπαρκτης πολεοδομικής διοικήσεως.
      Το ΣτΕ έχει αναλωθεί σε λύσεις ατομικών περιπτώσεων, χωρίς να μπορεί να δει και να ελέγξει συνολικά τον χώρο απέναντι σε έναν νομοθέτη, ο οποίος ελίσσεται συνεχώς και επιδιώκει σαφώς την οικοπεδοποίηση χάριν των πελατειακών αναγκών.
      IV. Το ΣτΕ, ρυµουλκούµενο από το κριτήριο των νόμων («όροι και περιορισμοί δομήσεως»), έχει αναλωθεί σε λύσεις ατομικών περιπτώσεων, χωρίς να μπορεί να δει και να ελέγξει συνολικά τον χώρο, απέναντι σε έναν νομοθέτη ο οποίος ελίσσεται συνεχώς (αυξήσεις – μειώσεις περιορισμών, παρεκκλίσεις, μεταβατικές διατάξεις κ.λπ.) και ο οποίος επιδιώκει σαφώς να οικοπεδοποιήσει τον Υ.Χ., χάριν των πελατειακών αναγκών των κομμάτων. Το μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενο κριτήριο κάποιων αυστηρότερων περιορισμών στη δόμηση είναι ένα ποσοτικό κριτήριο ασύμβατο με τη διαφύλαξη του προορισμού του Υ.Χ.
      Η μόνη λύση, η οποία αποσιωπάται, είναι ο περιορισμός των επιτρεπομένων χρήσεων, με απαρίθμηση εκείνων που υπηρετούν τον κατά φύση προορισμό του. Το πρότυπο υπάρχει και λειτουργεί με αποτελεσματικότητα στις προηγμένες χώρες. Θεσμοθετείται με καθαρότητα στον γερμανικό Πολεοδομικό Κώδικα από το 1960 (άρθρ. 35), χωρίς οπισθοχωρήσεις. Επιτρέπονται: κτίρια που υπηρετούν α) επιχειρήσεις γεωργοκτηνοτροφικές ή δασικής οικονομίας β) τις τηλεπικοινωνίες, τον δημόσιο εφοδιασμό με ηλεκτρισμό, θέρμανση, φυσικό αέριο, νερό και τη διαχείριση υγρών αποβλήτων. Ή κτίρια που γ) λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων στο περιβάλλον τους ή των δυσμενών επιπτώσεων σε αυτό ή της ιδιαίτερης αποστολής τους μπορούν να ανεγείρονται μόνο στον υπαίθριο χώρο. Προστέθηκαν επιβεβλημένες, λόγω σπουδαίας μεταβολής των συνθηκών, χρήσεις σχετικές: α) με την αιολική ενέργεια και την υδάτινη ενέργεια, β) με τη παραγωγή ενέργειας από βιομάζα – μόνο στο πλαίσιο των επιτρεπομένων χρήσεων (ανωτ.), γ) με την έρευνα και ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, καθώς και τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων, δ) με την ηλιακή ενέργεια, υπό προϋποθέσεις.
      Σ’ αυτό το πρόβλημα, εθνικών διαστάσεων, απειλητικό για τη ζωή των επομένων γενεών, λύση μόνο από το Συμβούλιο της Επικρατείας μπορεί να επιχειρηθεί, με την ενεργοποίηση της βασικής του προτάσεως που έχει συναγάγει από το Σύνταγμα (Υ.Χ.: εκμετάλλευση γεωργοκτηνοτροφική, δασοπονία, αναψυχή των ανθρώπων) και τη μετάβαση της νομολογίας στο κριτήριο των χρήσεων των υπηρετικών του προορισμού του Υ.Χ. Η ιδέα υπάρχει ήδη εν σπέρματι σε ορισμένες αποφάσεις (βλ. λ.χ. ΣτΕ 1822/2002 7μ., 3858/2004). Τη μετάβαση αυτή επιτάσσει ο βασικός λόγος που ενυπάρχει στην κυρίαρχη ερμηνευτική σκέψη του ΣτΕ, η σωτηρία του εκτός των άστεων χώρου, όπου και μόνο ευδοκιμεί το πάσης αποχρώσεως φυσικό περιβάλλον (χλωρίδα – πανίδα). Συντρέχει, όμως, και άλλο ένα ζωτικό επιχείρημα: η δραματική υποχώρηση της αναπτυσσόμενης εντός του φυσικού χώρου παραγωγικότητας (γεωργική – κτηνοτροφική εκμετάλλευση, δασική οικονομία) και η ανάγκη αποκαταστάσεως των προνομίων της έναντι της «ξένης», της εχθρικής και χωροκατακτητικής οικοδομικής δραστηριότητας.
      Οι δικαστές γνωρίζουν πως οι μεγάλες αποφάσεις όλων των σπουδαίων δικαστηρίων, κατά κανόνα, δεν είναι εκείνες που συμπορεύθηκαν με την πολιτική, αλλά εκείνες που ήγειραν εμπόδια στην πολιτική.
      *Ο κ. Σωτήρης Ρίζος είναι πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.
      **Ακολουθώ τον όρο αυτό σύμφωνα με την έννοιά του στους αρχαίους συγγραφείς: «εν υπαίθρω, έξω υπό τον ουρανόν, ουχί υπό στέγην» βλ. Liddell – Scott – Κωνσταντινίδου, Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης (έκδ. Ιωάννη Σιδέρη).
      Περισσότερα...

        2

    19. Αρθρογραφία

      Τα όρια στην τουριστική ανάπτυξη και στη δόμηση στο νέο ειδικό χωροταξικό

      GTnews

      Τέσσερις βασικές αλλαγές για την ανάπτυξη του τουρισμού στην Ελλάδα προτείνονται στο νέο ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τον τουρισμό.
      Πρώτη, η ενίσχυση των μεγάλων οργανωμένων (πολεοδομικά) τουριστικών εγκαταστάσεων, που θα επιτρέπονται σχεδόν παντού. Δεύτερη, ο συνυπολογισμός του Airbnb στις ρυθμιζόμενες τουριστικές δραστηριότητες και μάλιστα με συγκεκριμένους χρονικούς και ποσοτικούς περιορισμούς στις πιο ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές. Τρίτον, η δημιουργία οργανωμένων τουριστικών μονάδων σε ακατοίκητα νησιά. Και τέταρτον, η απαγόρευση δόμησης κοντά στις ακτές και ειδικά σε όσες είναι ευάλωτες στην άνοδο της στάθμης θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής.
      Το τελικό κείμενο του νέου ειδικού χωροταξικού για τον τουρισμό βρίσκεται πλέον στα χέρια του υπουργείου Περιβάλλοντος. Πρόκειται για την πρόταση που κατάρτισε ομάδα μελετητών για λογαριασμό του υπουργείου. Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο θα τεθεί το επόμενο διάστημα σε δημόσια διαβούλευση, μετά τις αλλαγές που θα αποφασίσει να κάνει η πολιτική του ηγεσία.
      Ας δούμε τα βασικά σημεία της πρότασης των μελετητών, όπως αυτή κατατέθηκε στο υπουργείο.
      1. Οι πέντε ζώνες
      Το νέο πλαίσιο χωρίζει τον ελλαδικό χώρο σε πέντε κατηγορίες, ανάλογα με το πόσο ανεπτυγμένες τουριστικά είναι: από τις περιοχές ελέγχου (δηλαδή, τις κορεσμένες τουριστικά), τις ανεπτυγμένες και τις αναπτυσσόμενες έως τις περιοχές ενίσχυσης και τις περιοχές επιλεκτικής υψηλής ενίσχυσης. Ο χαρακτηρισμός των περιοχών γίνεται για πρώτη φορά σε επίπεδο δημοτικής ενότητας (και όχι δήμου) με βάση τον αριθμό των υφιστάμενων κλινών τουριστικών καταλυμάτων με διαφορετικές συνέπειες:
      • Στις κορεσμένες περιοχές (που ονομάζονται «περιοχές ελέγχου»), όπως λ.χ. η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Σκιάθος και η Χαλκιδική, προτείνεται να δοθούν κίνητρα για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση υφιστάμενων καταλυμάτων, χωρίς αύξηση του αριθμού των κλινών (ακόμη και η κατεδάφιση εγκαταλελειμμένων κτιρίων που προσβάλλουν το τοπίο). Επίσης, για τη μετατροπή υφιστάμενων μονάδων σε «οργανωμένους υποδοχείς» (λ.χ. ξενοδοχείο με τουριστικές κατοικίες). Στις περιοχές αυτές, προτείνονται η εκπόνηση μελετών εκτίμησης της φέρουσας ικανότητας και ο καθορισμός «οροφής» στον αριθμό των «χώρων τουρισμού διαμοιρασμού» (βραχυχρόνιες μισθώσεις τύπου Αirbnb) και στα ενοικιαζόμενα δωμάτια, ως ποσοστό των κλινών των ξενοδοχείων. Μέχρι την ολοκλήρωση του πολεοδομικού σχεδιασμού, στις περιοχές αυτές προτείνεται η αύξηση της ελάχιστης αρτιότητας στα 16 στρέμματα και η κατασκευή μόνο καταλυμάτων 4 και 5 αστέρων. Δεν προτείνεται κάποια άλλη απαγόρευση στην ανέγερση νέων τουριστικών μονάδων.
      • Στις ανεπτυγμένες περιοχές, προτείνονται όλα τα προαναφερθέντα και, ειδικά για την Αττική και τη μητροπολιτική Θεσσαλονίκη, η παροχή κινήτρων για τη μετατροπή παλαιών βιομηχανικών μονάδων σε τουριστικές. Μέχρι την ολοκλήρωση του πολεοδομικού σχεδιασμού, στις περιοχές αυτές προτείνονται η αύξηση της ελάχιστης αρτιότητας στα 12 στρέμματα και η κατασκευή μόνο καταλυμάτων 4 και 5 αστέρων.
      • Στις αναπτυσσόμενες περιοχές, προτείνονται όλα τα προαναφερθέντα εκτός από τον ποσοστιαίο περιορισμό των Αirbnb και των ενοικιαζόμενων δωματίων. Επιπλέον, να εξεταστεί η αξιοποίηση εγκαταλελειμμένων οικισμών και να παρασχεθούν κίνητρα για τη μετατροπή παραδοσιακών ή διατηρητέων κτιρίων σε ξενοδοχεία. Μέχρι την ολοκλήρωση του πολεοδομικού σχεδιασμού, στις περιοχές αυτές προτείνεται η κατασκευή μόνο καταλυμάτων 3, 4 και 5 αστέρων.
      • Στις περιοχές ενίσχυσης, προτείνεται η παροχή κινήτρων τόσο για εκσυγχρονισμό υφιστάμενων τουριστικών καταλυμάτων με αναβάθμιση σε υψηλότερη κατηγορία, όσο και για την ανάπτυξη ειδικών μορφών τουρισμού και για τη μετατροπή αξιόλογων κτιρίων σε ξενοδοχεία και για την αξιοποίηση εγκαταλελειμμένων οικισμών.
      • Τέλος, στις περιοχές με επιλεκτική ειδική ενίσχυση προτείνεται να δίνονται κίνητρα από τον πολεοδομικό σχεδιασμό, όπως μειωμένη αρτιότητα, αυξημένος συντελεστής δόμησης κ.λπ., ώστε να δημιουργούνται επιλεγμένα νέες μονάδες.
      Οπως και τα προηγούμενα, έτσι και αυτό το πλαίσιο διαφοροποιεί τον νησιωτικό χώρο (πλην Κρήτης και Εύβοιας), χωρίς ωστόσο να προβλέπει μεγάλους περιορισμούς για τον έλεγχο της τουριστικής δραστηριότητας (όπως είχαν τα προηγούμενα πλαίσια). Στο πλαίσιο αυτό, τα νησιά χωρίζονται σε τρεις μεγάλες ομάδες. Η πρώτη περιλαμβάνει σχεδόν όλα (46) τα μεσαία και μεγάλα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου. Η δεύτερη περιλαμβάνει τα μικρότερα κατοικημένα νησιά (λ.χ. Μικρές Κυκλάδες, Διαπόντια) και η τρίτη τα ακατοίκητα και τις βραχονησίδες.
      Στα κατοικημένα νησιά (με την εξαίρεση Ρόδου και Κέρκυρας) ο μόνος περιορισμός που προβλέπεται είναι ότι οι μεγάλες, οργανωμένες τουριστικές επενδύσεις θα πρέπει να έχουν τον μισό συντελεστή δόμησης (δηλαδή, να χτίσουν το μισό) απ’ ό,τι θα προβλεπόταν κανονικά. Δεν τίθενται άλλοι περιορισμοί για την ανάσχεση της διασποράς της τουριστικής δραστηριότητας (με οργανωμένη ή μη μορφή) σε αυτά. Στα μικρότερα κατοικημένα νησιά (της δεύτερης κατηγορίας του πλαισίου) τίθεται περιορισμός δυναμικότητας (100 κλίνες) στις νέες εγκαταστάσεις.
      2. Ακατοίκητα νησιά
      Για πρώτη φορά προτείνεται να επιτραπούν μεγάλες τουριστικές εγκαταστάσεις (πάλι με τον μισό συντελεστή από το επιτρεπόμενο) σε ακατοίκητα νησιά. Από τη δυνατότητα αυτή εξαιρούνται οι βραχονησίδες, τα νησιά κάτω των 300 στρεμμάτων, όσα βρίσκονται λιγότερο από 10 ναυτικά μίλια από τα θαλάσσια σύνορα και όσα βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 10 ναυτικών μιλίων από την ηπειρωτική Ελλάδα. Ετσι, ουσιαστικά «φωτογραφίζει» ακατοίκητες νησίδες που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από την ξηρά.
      3. Αλλαγές στην ακτογραμμή
      Το πλαίσιο περιέχει για πρώτη φορά μια ουσιαστική πρόβλεψη για την προστασία της ακτογραμμής από την κλιματική αλλαγή. Για την παράκτια ζώνη στην ηπειρωτική Ελλάδα, στην Εύβοια και στην Κρήτη, προτείνει την κύρωση του έβδομου πρωτοκόλλου της σύμβασης της Βαρκελώνης, το οποίο προβλέπει αύξηση της ελάχιστης απόστασης της δόμησης από τον αιγιαλό στα 150 μέτρα. Παράλληλα, προτείνει να απαγορεύεται η δόμηση μόνιμων κατασκευών σε υψόμετρο μικρότερο των 60 εκατοστών πάνω από τη γραμμή αιγιαλού, για να προστατευθούν οι πιο επίπεδες περιοχές (για τις οποίες ήδη υπάρχουν προβολές μέσω επιστημονικών μοντέλων ότι θα αντιμετωπίσουν έντονα φαινόμενα διάβρωσης τις επόμενες δεκαετίες). Σήμερα, η ελάχιστη απόσταση της δόμησης από τον αιγιαλό είναι τα 30 μέτρα για κατοικίες (τουριστικές ή μη) και 50 μέτρα για τα ξενοδοχεία, ενώ για τις βοηθητικές τουριστικές εγκαταστάσεις μόλις τα 10 μέτρα από τη γραμμή αιγιαλού. Θα ήταν, ωστόσο, πιο αποτελεσματικό αν η αύξηση της ελάχιστης απόστασης της δόμησης ετίθετο απευθείας και όχι εμμέσως (μέσω της κύρωσης πρωτοκόλλου), κάτι που μπορεί να καθυστερήσει.
      4. Όριο στο Airbnb
      Το πλαίσιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις για τον έλεγχο των βραχυχρόνιων μισθώσεων, τις οποίες σε κάποιο βαθμό εξισώνει με την «κοινή» τουριστική δραστηριότητα. Προβλέπει κατ’ αρχάς ότι όλες οι μορφές παροχής διανυκτέρευσης πρέπει να εγγράφονται σε ειδικό μητρώο και να διαθέτουν σήμα του υπουργείου Τουρισμού. Περαιτέρω, προτείνει να μην επιτρέπονται άνω των 30 ημερών/έτος στις περιοχές ελέγχου (τις κορεσμένες) και τις 60 περιοχές στις ανεπτυγμένες περιοχές και σε όλα τα νησιά πλην Εύβοιας και Κρήτης. Τέλος, όπως προαναφέρθηκε, στις κορεσμένες και στις ανεπτυγμένες περιοχές προτείνεται και έλεγχος στον αριθμό των αδειών βραχυχρόνιων μισθώσεων, ως ποσοστό των κλινών που υπάρχουν ήδη στα ξενοδοχεία κάθε δημοτικής ενότητας.
      Τέλος, στο νέο πλαίσιο προτείνεται ξεκάθαρα «η ενίσχυση της ελκυστικότητας των οργανωμένων μορφών χωροθέτησης έναντι της κοινής εκτός σχεδίου δόμησης» (εννοώντας όλα τα πολεοδομικά μοντέλα που πριμοδοτούν τις μεγάλες τουριστικές μονάδες, τα τουριστικά χωριά κ.λπ.). Ετσι ορίζει ότι επιτρέπεται κατ’ αρχήν η δημιουργία τέτοιων οργανωμένων μονάδων σε όλη την επικράτεια (πλην κάποιων λίγων εξαιρέσεων). Και παρέχεται η δυνατότητα δημιουργίας συνδετηρίων οδών με αυτές, οι οποίες όμως δεν θα παρέχουν δικαίωμα δόμησης στα οικόπεδα που θα έχουν πρόσωπο σε αυτές.
      Το σχέδιο στοχεύει στην κάλυψη του κανονιστικού κενού, καθώς η τουριστική ανάπτυξη στην Ελλάδα πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια χωρίς κατευθυντήριες γραμμές. Το πρώτο ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό εγκρίθηκε το 2009 και προσεβλήθη ενώπιον του ΣτΕ από έξι περιβαλλοντικές οργανώσεις. Πριν εκδοθεί η απόφαση, το 2013 το υπουργείο Περιβάλλοντος θέσπισε νέο χωροταξικό. Ομως και αυτό αμφισβητήθηκε δικαστικά και ακυρώθηκε το 2015 – με αποτέλεσμα να επανέλθει το παλαιό σε ισχύ. Μέχρι το 2017, οπότε ακυρώθηκε και αυτό ύστερα από προσφυγές, ως πλέον παρωχημένο. Να σημειωθεί ότι η ανάθεση της μελέτης του νέου χωροταξικού έγινε το 2018 και έχει ολοκληρωθεί εδώ και δύο έτη, αλλά το υπουργείο καθυστερεί για άγνωστη αιτία να το θέσει σε διαβούλευση και να το εγκρίνει. Το ίδιο έχει συμβεί και με το περιφερειακό χωροταξικό πλαίσιο για το Νότιο Αιγαίο – το μόνο που δεν έχει κυρωθεί, παρότι έχει ολοκληρωθεί εδώ και μία διετία.
      Περισσότερα...

        0

    20. Αρθρογραφία

      Τρεις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2030 σκοπεύουν να παράγουν εξ ολοκλήρου ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας

      Engineer

      Τρεις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2030 σκοπεύουν να παράγουν εξ ολοκλήρου ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (Πορτογαλία, Δανία και Αυστρία, από κοντά και η Ολλανδία). Η Ελλάδα βρίσκεται στην 8η θέση (ήδη από το 2014 ήταν στην 7η θέση), με στόχο το 2030 η παραγωγή από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας να αγγίζει το 80%, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο στο 63%. Στις τελευταίες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης (κάτω του 40%) βρίσκονται η Γαλλία, η Πολωνία, η Τσεχία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία και η Ουγγαρία.


      Η Κίνα, ο μεγαλύτερος ρυπαντής
      Η Κίνα θα αποτελεί έως το 2050 τον μεγαλύτερο ρυπαντή. ΗΠΑ και Ε.Ε. μειώνουν διαχρονικά τις εκπομπές τους, ενώ η Ινδία διαχρονικά τις αυξάνει πλησιάζοντας το ενδιάμεσο των μελλοντικών εκπομπών Ε.Ε. και ΗΠΑ. Το 2030 η Κίνα (11.840 Mt) θα εκπέμπει το 33% των παγκόσμιων ρύπων, σχεδόν υπερτριπλάσιο από τις ΗΠΑ (3.583 Mt), και πενταπλάσιο από την Ε.Ε. (2020 Mt). To 2050 η Ινδία θα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ρυπαντής (3.325 Mt) μετά την Κίνα (7.970 Mt) και σημαντικά υψηλότερα από τις ΗΠΑ (2.180Mt) και ασφαλώς την Ε.Ε. (1.229 Mt).


      Επείγει παγκόσμια συμφωνία για το κλίμα
      Με αφορμή την παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα (COP27 – Αίγυπτος), μια οπτικοποιημένη απεικόνιση του δύσκολου καθήκοντος της ανθρωπότητας για μηδενισμό έως το 2050 των αέριων εκπομπών από ορυκτά καύσιμα. Το 2020 κορυφώνεται η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων στα 485 Exajoule. Σύμφωνα με το σενάριο μηδενικών εκπομπών (NZE – 2050) για αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω των 2° C, πρέπει να φτάσουμε στα 100 Exajoule, όταν οι σημερινές πολιτικές των κρατών οδηγούν σε υπερδιπλασιασμό (250 Exajoule). 


      Η κλιματική αλλαγή στις εκλογές ΗΠΑ
      Ο πλήρης διχασμός της αμερικανικής κοινωνίας ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών του Νοεμβρίου. Αμεση προτεραιότητα για τους Δημοκρατικούς η κλιματική αλλαγή και τελευταία για τους Ρεπουμπλικανούς. Ανθρώπινα δικαιώματα, αμβλώσεις, σύστημα υγείας και εκπαίδευση επίσης βρίσκονται στις προτεραιότητες των Δημοκρατικών. Αντίθετα, στις προτεραιότητες των Ρεπουμπλικανών ξεχωρίζουν το μεταναστευτικό, η φορολογία, η ακρίβεια και η εθνική ασφάλεια. Συμπίπτουν μόνο στις ατομικές ελευθερίες και στην οικονομία. 


      Το πετρέλαιο κυριαρχεί στην Ελλάδα
      Οι χώρες της Ευρώπης στην πλειονότητά τους καταναλώνουν ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακα), με εξαίρεση τη Γαλλία (πυρηνικά), τη Δανία (ΑΠΕ), και τις Νορβηγία, Σουηδία, Ισλανδία (υδροηλεκτρική ενέργεια). Η Ελλάδα έχει βασική πηγή ενέργειας το πετρέλαιο.

      Μικρότερη αύξηση στον ηλεκτρισμό
      Τον χειμώνα, τα νοικοκυριά των ΗΠΑ που θερμαίνονται με πετρέλαιο θα αντιμετωπίσουν, σε σχέση με πέρυσι, έκρηξη τιμών (από 1.200 δολ. σε 2.354 δολ.), ενώ και στο φυσικό αέριο θα αυξηθεί σημαντικά (από 550 δολ. σε 931 δολ.). Ο ηλεκτρισμός θα αυξηθεί λιγότερο· από 1.200 δολ. σε 1.359 δολ. 

      Eρευνα – Ανάλυση: καθ. Γιάννης Μανιάτης
      Με τη συνεργασία των μεταπτυχιακών φοιτητών/τριών: Ι. Βούλγαρη, Α. Μανώλη, Γ. Ταρνάρη
      Περισσότερα...

        0

    21. Αρθρογραφία

      Πολεοδομίες, ένας γόρδιος δεσμός για τους δήμους - Οι μισοί δήμοι αδυνατούν να τις στελεχώσουν

      Engineer

      Σε κάποιες περιοχές, οι δήμοι βρίσκονται «στα μαχαίρια». Σε άλλες, αναζητούν τρόπους συνεργασίας που κινούνται σε μια λεπτή γραμμή, στα όρια του νόμου. Κάποιοι δήμοι ετοιμάζονται να προσλάβουν ιδιώτες και άλλοι απλώς περιμένουν ένα θαύμα, καθώς τα περιθώριά τους είναι πολύ περιορισμένα. Για περισσότερο από μία δεκαετία η πολιτεία ζητάει από τους δήμους να αποκτήσουν δική τους υπηρεσία δόμησης (πολεοδομία), χωρίς όμως να επιτρέπει προσλήψεις, με αποτέλεσμα ελάχιστοι να τα έχουν καταφέρει. Το καλοκαίρι, μια νομοθετική ρύθμιση ήρθε με σκοπό να δώσει τέλος στην υπερδεκαετή «μεταβατική» περίοδο, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις.
      Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το 2010, οι πολεοδομικές αρμοδιότητες (έκδοση αδειών, έλεγχοι και επιβολή προστίμων για αυθαιρεσίες κ.λπ.) μεταφέρθηκαν στους δήμους. Ενα έτος αργότερα, ο «Καλλικράτης» προέβλεψε ότι κάθε δήμος έπρεπε να ιδρύσει τη δική του πολεοδομία (αργότερα ονομάστηκε υπηρεσία δόμησης ή ΥΔΟΜ). Οσοι δεν μπορούσαν, θα συνέχιζαν να εξυπηρετούνται από τις «μεγάλες» πολεοδομίες (τις παλιές νομαρχιακές). Ομως ακολούθησε η οικονομική κρίση και το «πάγωμα» των προσλήψεων. Σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), από το 2013 έως το 2021 μόλις 12 δήμοι κατάφεραν να δημιουργήσουν τη δική τους πολεοδομία. Ετσι η προθεσμία στους δήμους να ιδρύσουν υπηρεσία δόμησης έπαιρνε συνεχώς νέες παρατάσεις. Μέχρι το φετινό καλοκαίρι. Στον νόμο 4954/2022 προστέθηκε μία τροπολογία με την οποία η δυνατότητα ίδρυσης νέων πολεοδομιών σταματά από την 1η Ιανουαρίου 2023. Οσοι δήμοι εξακολουθούν να εξυπηρετούνται από γειτονικούς, θα παραμείνουν έτσι (προβλέπεται κάποια ενίσχυση των διαδημοτικών πολεοδομιών με προσωπικό). Ενώ ειδικά για τους δήμους της Αττικής, του βορείου και του νοτίου Αιγαίου, η ευθύνη μεταφέρεται στην (επίσης… τραγικά υποστελεχωμένη) Κεντρική Υπηρεσία Δόμησης του υπουργείου Περιβάλλοντος.
      Σκόπελος και Βόλος
      Η εξέλιξη αυτή ήρθε να περιπλέξει το τοπίο. Στη Μαγνησία, για παράδειγμα, ο Δήμος Σκοπέλου βρίσκεται σε σύγκρουση με τον Δήμο Βόλου, από την πολεοδομία του οποίου εξυπηρετείται. «Εμείς έχουμε μια υπηρεσία δόμησης με ένα μηχανικό. Από τον νόμο, είναι υποχρεωμένος ο Βόλος να μας συνδράμει», λέει ο δήμαρχος του νησιού Σταμάτης Περίσσης. «Ομως τους τελευταίους μήνες αρνούνταν να μας εξυπηρετήσει. Το αποτέλεσμα είναι να μη βγαίνουν νέες άδειες, να μην μπορούν κατοικίες ή επαγγελματικοί χώροι να συνδεθούν με το ρεύμα. Οπότε όλο το νησί έχει πέσει σε αδράνεια». «Η υπηρεσία μας έχει τρεις υπαλλήλους και πρέπει να εξυπηρετεί Σκόπελο, Αλόννησο, όλο το Πήλιο και το Βελεστίνο, πρακτικά όλη τη Μαγνησία εκτός από τον Αλμυρό και τη Σκιάθο. Φτάσαμε σε ένα σημείο που ο Βόλος δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τον Βόλο», λέει ο Θανάσης Σταυρίδης, αντιδήμαρχος πολεοδομίας στην πόλη. «Η κατάσταση επιδεινώθηκε λόγω του φόρτου εργασίας, αυτή τη στιγμή ανεγείρονται στην πόλη 40 πολυκατοικίες. Παρ’ όλα αυτά, δώσαμε εντολή η μία υπάλληλος να ασχοληθεί μόνο με τα δύο νησιά, ώστε να εγκριθούν οι παλιές άδειες. Αλλά πρέπει να βρεθεί μια μόνιμη λύση».
      Στη Μύκονο, ο δήμος δεν διαθέτει υπηρεσία δόμησης αλλά τεχνική υπηρεσία και εξυπηρετείται σε μεγάλο βαθμό (από το 2018) από την πολεοδομία Σύρου. Η είδηση της επικείμενης μεταφοράς της αρμοδιότητας στην Αθήνα δεν είχε θετική ανταπόκριση. «Θα θέλαμε να έχουμε τη δική μας υπηρεσία, αλλά ο νόμος ζητάει υποχρεωτικά πέντε ειδικότητες μηχανικών. Χωρίς προσλήψεις, λοιπόν, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε», λέει ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Κουκάς. «Η Σύρος δεν διαμαρτύρεται γιατί “κερδίζει” σήμερα το 4% από το τέλος έκδοσης νέας άδειας, συν ότι εισπράττει τα πρόστιμα από πολεοδομικές αυθαιρεσίες, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο την εβδομάδα». Με άλλα λόγια, με τα έσοδα που «φέρνει» η πολεοδομία, ο δήμος θα μπορούσε να προσλάβει προσωπικό, αν του επιτρεπόταν.
      Στην περιφερειακή ενότητα Χανίων, η πολεοδομία του Δήμου Χανίων εξακολουθεί να εξυπηρετεί ακόμη έξι δήμους (Αποκορώνου, Γαύδου, Καντάνου – Σελίνου, Κισσάμου, Πλατανιά και Σφακίων). Επειδή όμως το προσωπικό είναι λίγο και ο φόρτος μεγάλος, οι επτά δήμοι αποφάσισαν να υπογράψουν μια σύμβαση διαδημοτικής συνεργασίας με το Δίκτυο Ελληνικών Πόλεων για την Ανάπτυξη (ΔΕΠΑΝ), με στόχο να προσλάβουν μέσω αυτού μηχανικούς που θα βοηθήσουν, με σύμβαση ορισμένου χρόνου, την υπηρεσία δόμησης Χανίων. «Κάνουμε πατέντες για να απαντήσουμε στα προβλήματα», λέει ο δήμαρχος Χανίων Παναγιώτης Σημανδαράκης. «Η υπηρεσία δόμησης Χανίων είναι η τρίτη σε αριθμό έκδοσης νέων οικοδομικών αδειών μετά τις αντίστοιχες Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Επειδή στις πολεοδομίες δεν έχει προσληφθεί άνθρωπος από το 2008, προσπαθούμε με συμπράξεις να προσλάβουμε ιδιώτες μηχανικούς, καθώς η οικοδομική δραστηριότητα έχει ανέβει και βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Δεν είναι η λύση που θα θέλαμε, όμως έχουμε ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Επιπλέον, την τελική απόφαση θα τη λαμβάνει πάντα η υπηρεσία δόμησης, οι ιδιώτες απλώς θα αναλάβουν να την αποφορτίσουν από τα διεκπεραιωτικά». Οι επτά δήμοι των Χανίων δεν είναι οι μόνοι που αναζητούν φόρμουλα για να προσλάβουν ιδιώτες. Σε ανάλογη κίνηση έχει προχωρήσει ο Δήμος Μαραθώνα (και άλλοι δήμοι αναζητούν τον τρόπο). Η ένωση των διπλωματούχων μηχανικών του Δημοσίου (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών, ΠΟΕΜΔΥΔΑΣ) προσέφυγε σε νομικά μέσα για να ακυρώσει την απόφαση του Δήμου Μαραθώνα. «Η μεταφορά των πολεοδομιών στους δήμους απέτυχε. Οι υπηρεσίες συρρικνώθηκαν, τα προβλήματα διογκώθηκαν», λέει ο πρόεδρος της ΠΟΕΜΔΥΔΑΣ Δημήτρης Πετρόπουλος. «Ομως η υποκατάσταση υπηρεσιών που βρίσκονται στον πυρήνα της λειτουργίας του κράτους από ιδιώτες είναι λανθασμένη και αντισυνταγματική. Υπάρχει μάλιστα και σχετική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τον Δήμο Χερσονήσου, που επιχείρησε κάτι ανάλογο για την οικονομική του υπηρεσία». Για την ΠΟΕΜΔΥΔΑΣ, η λύση είναι η σωστή στελέχωση των υπηρεσιών. «Το υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι θα στείλει 650 μηχανικούς σε δήμους και περιφέρειες μέσω ΑΣΕΠ. Φοβάμαι όμως ότι ελάχιστοι θα καταλήξουν στις πολεοδομίες. Οι δήμαρχοι θα προτιμήσουν να στελεχώσουν τις τεχνικές τους υπηρεσίες, γιατί βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και θέλουν να παρουσιάσουν έργα, πεζοδρόμια, πλατείες, αναπλάσεις. Κατόπιν το ΥΠΕΣ είπε ότι θα προσλάβει ακόμη 150 μηχανικούς ειδικά για τις πολεοδομίες. Να δούμε αν θα το πράξει, πάντως είμαστε πολύ κάτω από το όριο που ορίζει ο νόμος».
      Τι πρέπει να γίνει;
      «Για τους δήμους, οι τεχνικές υπηρεσίες τους έχουν μεγαλύτερη σημασία. Οι πολεοδομίες είναι πονοκέφαλος, ένας χώρος παραπόνων», σημειώνει ο Πάρις Χαρλαύτης, γενικός γραμματέας του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας (ΣΠΜΕ). «Τι θα πρέπει να γίνει; Υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία λέει ότι το Δημόσιο πρέπει να ελέγχει και να έχει την ευθύνη και η άλλη ότι πρέπει να πάρει την ευθύνη ο ιδιώτης μηχανικός και να ελέγχεται δειγματοληπτικά ή έπειτα από καταγγελία. Εγώ κλίνω προς την πρώτη, πρέπει να υπάρχει έλεγχος από υπηρεσία του κράτους, που να βρίσκεται υπό την εποπτεία του υπουργείου Περιβάλλοντος, για να είμαστε και εμείς οι ιδιώτες μηχανικοί νομικά κατοχυρωμένοι. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να υπάρξει ένα μεικτό σχήμα, με κάποιες πολεοδομίες να παραμείνουν σε μεγάλους δήμους ή νησιά και κάποιες να εξυπηρετούνται σε περιφερειακό επίπεδο, με κατάλληλη στελέχωση».

        Υποστελεχωμένες, χωρίς βασικές ειδικότητες
      Μόλις οι μισοί δήμοι της χώρας διαθέτουν σήμερα υπηρεσία δόμησης. Μάλιστα πολλοί είναι οι μεγάλοι δήμοι που δεν έχουν προχωρήσει σε ίδρυση πολεοδομίας, 16 από αυτούς άνω των 40.000 κατοίκων. Οι δε μεσαίοι και μικροί δήμοι είναι απόλυτα εξαρτημένοι από την υπηρεσία κάποιου μεγαλύτερου, με τα προβλήματα που αυτό δημιουργεί. Τα στοιχεία προέρχονται από έρευνα που πραγματοποίησε η Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) το 2021. Οπως προκύπτει:
      • Περισσότερα από δέκα χρόνια μετά τον «Καλλικράτη», από τους 332 δήμους της χώρας, οι 168 (51%) διαθέτουν υπηρεσία δόμησης και οι 164 όχι (49%).
      • Στην Αττική, από τους 66 δήμους οι 34 δεν διαθέτουν πολεοδομία. Οι μεγαλύτερες πολεοδομίες εξακολουθούν να είναι του Δήμου Αθηναίων (εξυπηρετεί και τους δήμους Βύρωνα, Δάφνης – Υμηττού, Καισαριανής, Ζωγράφου, Ηλιούπολης και Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας) και Πειραιά (εξυπηρετεί και τους δήμους Κορυδαλλού, Περάματος, Αγκιστρίου, Αίγινας, Κυθήρων, Σπετσών, Υδρας και μερικώς τον Πόρο). Πολλούς δήμους εξυπηρετούν και οι πολεοδομίες Αγίας Παρασκευής (Βριλησσίων, Παπάγου – Χολαργού, Πεντέλης, Φιλοθέης – Ψυχικού και Χαλανδρίου), Νέας Ιωνίας (Γαλατσίου, Ηρακλείου, Λυκόβρυσης – Πεύκης και Μεταμόρφωσης) και Αιγάλεω (Αγίας Βαρβάρας, Αγίων Αναργύρων – Καματερού, Ιλίου και Πετρούπολης).
      • Στα νησιά η κατάσταση είναι απογοητευτική. Στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, από τους 34 δήμους πολεοδομία διαθέτουν οι 12, στο Βόρειο Αιγαίο οι 7 από τους 11, στο Ιόνιο οι 5 από τους 11. Για παράδειγμα, η υπηρεσία δόμησης Θήρας εξυπηρετεί και την Ανάφη, την Ιο, τη Σίκινο και τη Φολέγανδρο, η υπηρεσία της Ρόδου το Καστελλόριζο, την Τήλο, τη Χάλκη και τη Σύμη, της Σύρου την Κέα, την Κύθνο και τη Μύκονο. Κανένας από τους 35 μικρούς νησιωτικούς δήμους (έως 3.500 κάτοικοι) δεν διαθέτει πολεοδομία.
      • Η έλλειψη υπηρεσίας δόμησης δεν είναι «πρόβλημα» μόνο των μικρών, ούτως ή άλλως υποστελεχωμένων δήμων. Για παράδειγμα, 23 από τους 47 δήμους μητροπολιτικών κέντρων (οι μισοί) είναι χωρίς πολεοδομία. Ομοίως, 33 δήμοι άνω των 25.000 κατοίκων δεν διαθέτουν ΥΔΟΜ, εκ των οποίων οι 16 είναι άνω των 40.000 κατοίκων.
      • Συνολικά στις υπηρεσίες δόμησης όλης της χώρας απασχολούνται 1.033 μηχανικοί όλων των κλάδων, πανεπιστημιακής και τεχνικής εκπαίδευσης. Ακόμη 99 άτομα άλλων ειδικοτήτων εργάζονται επίσης εκεί.
      • Η νομοθεσία απαιτεί την ύπαρξη πέντε μηχανικών από διαφορετικές ειδικότητες για να πιστοποιήσει την επάρκεια μιας πολεοδομίας. Σύμφωνα με τη μελέτη της ΕΕΤΑΑ, 28 πολεοδομίες απασχολούν μόνο ένα μηχανικό, 28 απασχολούν δύο μηχανικούς, 16 τρεις μηχανικούς, ενώ 22 δεν απασχολούν ούτε ένα μηχανικό πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. «Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα υποστελέχωσης και σημαντικό ποσοστό των ΥΔΟΜ δεν διαθέτει ορισμένες από τις βασικές ειδικότητες μηχανικών για την αποτελεσματική λειτουργία τους», καταλήγει η ΕΕΤΑΑ.
      Στην Αττική 
      32 δήµοι έχουν δική τους πολεοδοµία και 34 εξυπηρετούνται από άλλους δήµους. Στο Νότιο Αιγαίο η ίδια αναλογία είναι 12 έναντι 22.
      Στα Νησιά
      20 νησιωτικοί δήµοι άνω των 3.500 κατοίκων διαθέτουν πολεοδοµία (οι 5 από αυτές δεν λειτουργούν πλήρως, δηλαδή έχουν εκχωρήσει µέρος των αρµοδιοτήτων τους) και 7 δεν διαθέτουν.
      35 µικροί νησιωτικοί δήµοι (δηλαδή το σύνολο των νησιωτικών δήµων έως 3.500 κάτοικοι) δεν διαθέτει πολεοδοµία.
      Στην Υπολοιπη χωρα
      33 δήµοι άνω των 25.000 κατοίκων δεν διαθέτουν δική τους πολεοδοµία. Από αυτούς, οι 16 έχουν πληθυσµό άνω των 40.000 κατοίκων.
      Περισσότερα...

        0

×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.