EngXanthi

Μπορείς να ανατρέξεις στο τελευταίο (ή προτελευταίο) τεύχος του ΣΠΜΕ, έχει άρθρο πάνω στις μηχανικές συνδέσεις οπλισμών.

Εγώ θυμάμαι από τότε που έκανα ΑΜΑΚ στο ΑΠΘ ότι ποτέ δε δεσμεύουμε τις μετακινήσεις της οροφής υπογείου. Και αυτό επειδή τίποτα δε μας εξασφαλίζει πλήρη ακαμψία πάκτωσης στη θέση που "δένει" το κατακόρυφο στοιχείο με το "κουτί" του υπογείου. Έστω και μικρές, αυτές οι μετακινήσεις επηρεάζουν την δυναμική συμπεριφορά της ανωδομής. Επιπλέον (επειδή έχει ακουστεί ως αντεπιχείρημα), τα μπάζα πλήρωσης του σκάμματος ποτέ δεν είναι συμπυκνωμένα, οπότε δεν εμφανίζονται παθητικές ωθήσεις γαιών που θα μπορούσαν να είναι παράγοντας δέσμευσης μετακινήσεων της οροφής υπογείου. Άσε που βγαίνει και ο αντισεισμικός αρμός αλλιώτικος...

Εννοείς ότι έχεις δεσμεύσει τις οριζόντιες μετακινήσεις της οροφής υπογείου, ενώ έχεις μοντελοποιήσει το κτίριο με τη θεμελίωσή του; Δεν είναι λάθος αυτό;

+1 στα λεγόμενα του [email protected] Τα υπόλοιπα επί της οθόνης

Κάτι που μου έκανε εντύπωση: ποιός είπε ότι το επάγγελμά μας έχει ωράριο; Είτε δουλεύεις για εταιρεία είτε για γραφείο είτε για την πάρτη σου (Ε.Δ.Ε.), το ωράριο δεν υφίσταται. Δουλεύεις μέχρι να βγει η δουλειά. Στο κάτω κάτω της γραφής, όποιος θέλει ωράριο μπορεί να δοκιμάσει το δημόσιο (αν καταφέρει να μπει βέβαια). Και κάτι ακόμα: μαζί με την ευσυνειδησία και την καλή δουλειά, θέλει και θράσος. Αν κάνουμε μόνο τα 2 πρώτα χωρίς το 3ο, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

+1 στο μήνυμα του giannist: όσο είσαι νέος, πάλεψέ το, αποκτάς σημαντική εμπειρία, ειδικά αν είσαι σε σοβαρή εταιρεία και σε σοβαρό γραφείο/εργοτάξιο. Αφού περάσει ο καιρός και έρθουν άλλα πράγματα στη ζωή σου, έρχεται η ώρα να χαράξεις άλλη πορεία. (Τα γράφω για να τα διαβάζω και εγώ συνάμα, καθ' ότι νέος...)

Όλα εξαρτώνται από τη συμφωνία που έχεις κάνει και τη σχέση εργασίας (ΑΠΥ ή μισθωτός). Σίγουρα όμως το ωράριο είναι απαιτητικό και οι απόψεις για την αντιστοιχία αποδοχών προς το συνολικό χρόνο εργασίας είναι διφορούμενες. Βάζω +1 σε αυτό που είπε ο GeorgeS, ότι είμαστε τόσοι πολλοί που υπάρχουν "επιλογές". Βέβαια, η ποιότητα των "επιλογών" διαφέρει από μηχανικό σε μηχανικό, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Θα το θεωρούσα πιο ασφαλές να μην εκμεταλλευτείς την φέρουσα ικανότητα της πλάκας Ο/Σ, μιας και δεν ξέρεις τι συμπεριφορά θα έχει, και να βασιστείς περισσότερο στην υποστύλωση.

Η ιδέα της μετατροπής του "συγκεντρωμένου" φορτίου του τροχού σε "ομοιόμορφο" χάρη στην λαμαρίνα είναι καλή ιδέα. Όμως, με τίποτα δε θα έχεις αναγωγή του φορτίου αυτού σε ΟΛΗ την επιφάνεια της λαμαρίνας. Θα είναι μόνο σε ένα ενεργό πλάτος εκατέρωθεν του τροχού, με την ίδια τάξη μεγέθους που έχει η μεταφορά φορτίου π.χ. από ένα μεταλλικό υποστύλωμα στο θεμέλιο σκυροδέματος με τη βοήθεια μεταλλικής πλάκας έδρασης, δηλαδή τάξη μεγέθους μερικών εκατοστών. Σίγουρα, το πλάτος αυτό είναι ανάλογο της τιμής της κατακόρυφης δύναμης, αλλά δεν μπορεί να ξεπερνάει μια τέτοια τάξη μεγέθους. Λάβε υπόψη ότι και η λαμαρίνα θα καμφθεί λόγω του μεγάλου βάρους του τροχού. Η υποστύλωση είναι απαραίτητη, δε χωράει συζήτηση. Επειδή το βάρος είναι μεγάλο και άρα η ζώνη επιρροής του φορτίου αρκετά μεγάλη, θα πρότεινα τα εξής: 1. Η υποστύλωση να γίνει σε όσο μεγαλύτερη επιφάνεια είναι δυνατόν, εν ανάγκη σε όλη την επιφάνεια της πλάκας που θα κινηθεί το φορτίο. 2. Να γίνει μια διεξοδική μελέτη υποστύλωσης με όλα τα στοιχεία αυτής, λαμβάνοντας υπόψη και τη συμπεριφορά της έδρασης της υποστύλωσης (πλάκα οροφής υπογείου, χαμοταράτσα ισογείου κλπ.) Είναι μεγάλο το φορτίο, θέλει προσοχή και ψάξιμο. Αν υπάρχει δυνατότητα, δες και την πιθανότητα να προσθέσεις τροχούς στους ίδιους άξονες κίνησης, ώστε να αυξήσεις την επιφάνεια έδρασης-εφαρμογής του φορτίου στους τροχούς.

Επίσης, αναρωτήσου ποιοι είναι αυτοί που λένε ότι "είναι καλό" να γίνει ένα μεταπτυχιακό... Οι ίδιοι οι καθηγητές είναι, οι οποίοι χρηματοδοτούνται για αυτό το λόγο. Δε λέω ότι είναι κακό, αλλά ας είμαστε και λίγο υποψιασμένοι...

Εξαρτάται βασικά με τι θες ή μπορείς να ασχοληθείς σχετικά άμεσα. Αν είναι να ασχοληθείς με τον κατασκευαστικό τομέα, ένα mba, ειδικά πολυέξοδο, κατά τη γνώμη μου δεν είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις. Για το μελετητικό τομέα, καλό θα ήταν να δώσει τα φώτα του κάποιος που ασχολείται με μελέτες, γιατί προσωπικά εργάζομαι σε κατασκευαστική και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Από τη μιά το κόστος είναι μεγάλο, από την άλλη ένα πιστοποιητικό σεμιναρίου είναι σημαντικό προσόν στο βιογραφικό. Βέβαια θα μου πεις ότι σε πολλές δουλειές στην Ελλάδα ο Τεχνικός Ασφάλειας είναι "διακοσμητικός". Πάντως, ίσως η καλύτερη λύση να είναι τα βιβλία και η προσεκτική ανάγνωση της νομοθεσίας. Ρίξε μια ματιά στη νομοθεσία που καλύπτει ευρύτερα τα ζητήματα του Τ.Α. Ν. 1568/85, Π.Δ. 294/88, Π.Δ. 17/96, Π.Δ. 159/99

Το κακό είναι ότι η νομοθεσία δεν απαγορεύει την απασχόληση του Τεχνικού Ασφαλείας και σε άλλα πόστα στην ίδια εταιρεία. Αυτό είναι κανόνας στην ελληνική τεχνική πραγματικότητα, δυστυχώς...

Έγραψα "εύκαμπτο", ενώ στην πραγματικότητα εννοούσα "πιο ελαστικό" (μεγαλύτερο μέτρο ελαστικότητας). Ευχαριστώ για την παρατήρηση.

Οι καθιζήσεις εξαρτώνται από το έδαφος. Αν είναι αμμοχαλικώδες, δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα γιατί λειτουργεί ως φίλτρο. Αν είναι αργιλώδες, λάβε τα μέτρα σου, διότι με αυξομείωση της πίεσης του νερού το έδαφος θεμελίωσης θα έχει διαφορετική "συμπεριφορά". Εγώ θα έλεγα να μην αποκλείσεις την πιθανότητα θέσεων άντλησης. Σε 1000μ2 δε θα έχεις πολλά σημεία για άντληση, αρκεί να βρεις τι παροχές θα χρειαστείς για να έχεις τον υποβιβασμό της στάθμης του υπόγειου ύδατος στη στάθμη που θες. Τώρα θα μου πεις, μεταλλικό κτίριο είναι, σχετικά ελαφρύ αν συγκριθεί με αντίστοιχο από Ο/Σ. Αλλά και πάλι, επειδή είναι πιο εύκαμπτο θα έχεις πιο άμεσες συνέπειες από διαφορικές καθιζήσεις.

Αν αντλήσεις τα νερά για να κατασκευάσεις τη θεμελίωση και πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις θεμελίωση με πέδιλα και συνδετήριες, καλό θα ήταν να κάνεις μόνιμο σύστημα απάντλησης/απορροής υδάτων (στραγγιστήρια με διάτρητους σωλήνες ή διατάξεις άντλησης). Αλλιώς ίσως να πρέπει να προτιμήσεις προαναφερθείσες λύσεις (γενική κοιτόστρωση). Προφανώς η στάθμη έδρασης του θεμελίου Ο/Σ είναι στο -1.20 και το ίδιο το θεμέλιο έχει αντίστοιχο ύψος (ή κάνω λάθος.

Θα μπορούσε επίσης η άνω σχάρα να σιδερωθεί με γωνία 45 ως προς τις ακμές του προβόλου, με πύκνωση στη ζώνη συγκέντρωσης των τάσεων στο κατακόρυφο στοιχείο. Αυτό βέβαια θυμίζει οπλισμό απόσχισης στις γωνίες πλακών, αλλά η λογική είναι ίδια. Και αν πάλι θεωρείτε ότι δε θα γλιτώσουμε ρωγμές στη "ρίζα" του προβόλου, μια ενίσχυση με δομικό πλέγμα μόνο σε εκείνο το σημείο κάνει θαύματα.

Η βεντάλια, παρ' ότι εφαρμοζόταν συχνά και φαίνεται να ταιριάζει με τη ροή των τάσεων, είναι επικίνδυνη πρακτική. Γεμίζει ο χώρος με σίδερα χωρίς επαρκή ποσότητα σκυροδέματος με όσα προβλήματα μπορεί να προκληθούν τόσο για τον πρόβολο όσο και για το ίδιο το κατακόρυφο στοιχείο στο οποίο "δένει" η βεντάλια. Γενικά, επιμένω σε τέτοιες περιπτώσεις να γίνει καλή πύκνωση οπλισμών σε "καρτεσιανό" κάναβο (ορθογωνικό), αυτό υποδεικνύει και η βιβλιογραφία (Leonhardt κλπ.). Μία λεπτομερής διαστασιολόγηση της περιοχής με κάποιο στατικό πρόγραμμα FEM με επιφανειακά στοιχεία μπορεί να δώσει σαφέστερες απαντήσεις.

Δεν είπα πουθενά ότι εξαρτάται από τη διάσταση της δοκού. Απλώς μερικές φορές προτιμάται να γίνει προσαρμογή του συνόλου των οπλισμών της δοκού αντί για προσαρμογή των διαστάσεων της διατομής της, ειδικά όταν υπάρχουν αρχιτεκτονικοί περιορισμοί. Σε αντίθετη περίπτωση, κάνοντας τις αλλαγές που πρότεινε ο ppetros μπορεί να προκύψει μη απαίτηση για δισδιαγώνιους. Απλά θεωρώ ότι έγινε πολύς ντόρος για το θέμα των δισδιαγώνιων, κυρίως όσον αφορά το αν είναι περίεργο να προκύπτουν δισδιαγώνιοι σε "νορμάλ" μήκους δοκούς. Μεγάλη ανακύκλιση τέμνουσας οδηγεί με μεγάλη πιθανότητα σε δισδιαγώνιους, ανεξάρτητα από το μήκος της δοκού, έτσι κι αλλιώς. Συμφωνώ, αυτός είναι ο κύριος λόγος των δισδιαγώνιων. Παρ' όλα αυτά όμως, τα προγράμματα (και οι κατασκευαστές) το χρησιμοποιούν και σαν δικλείδα για την περίπτωση που ανέφερα.

Από τη στιγμή που υπάρχουν μεγάλες διατμητικές εντάσεις για διάφορους λόγους (δυσμενής κάτοψη, κοντή δοκός, δοκός σύζευξης τοιχωμάτων κλπ.) και υπάρχει περιορισμός αποστάσεων (προς τα κάτω) για τους συνδετήρες (εγκάρσιους οπλισμούς), λογικό δεν είναι και σε μη συνήθη περίπτωση δοκού να απαιτούνται δισδιαγώνιοι; Όταν εξαντληθεί η αντοχή της δοκού σε διάτμηση λόγω λειτουργίας συνδετήρων, η μόνη διέξοδος (εάν η διατομή παραμείνει αμετάβλητη) είναι είτε η προσθήκη δισδιαγώνιων είτε η αύξηση του διατεμνόμενου οπλισμού (ο δίτμητος γίνεται τετράτμητος).

_____ ___________ ______ ........\/..................\/.......... _____/\___________/\_______ όσο μπόρεσα να το κάνω να φανεί

Δοκίμασε μήπως με τετράτμητους συνδετήρες αναιρείται η απαίτηση για δισδιαγώνιους. Φυσικά προϋποτίθεται ότι υπάρχει επαρκές πλάτος διατομής για να μπει τετράτμητος.

Η ανάγκη για δισδιαγώνιους εμφανίζεται σε πολύ μεγάλες τιμές διατμητικής έντασης, για αυτό και είναι σύνηθες σε δοκούς σύζευξης τοιχωμάτων. Δες μήπως έχεις ισχυρά συγκεντρωμένα φορτία ακριβώς πάνω στην εν λόγω δοκό. Για το κατασκευαστικό ζήτημα καλύτερα να ρίξεις μια ματιά στον ΕΚΩΣ παρ. 18.5.8 και ειδικά στο σχόλιο του σχήματος Σ18.24: "Είναι δυνατόν να αντικατασταθεί ο δισδιαγώνιος οπλισμός, όταν είναι κατασκευαστικά δυσχερής η τοποθέτησή του, από κατάλληλο οπλισμό συνδετήρων και διαμήκων οπλισμών." Ο έλεγχος της διαστασιολόγησης δοκών με δισδιαγώνιο οπλισμό μπορεί να γίνει με μαθηματικές μεθόδους στις οποίες συμμετέχει σαν παράμετρος η γωνία που σχηματίζουν οι δισδιαγώνιοι οπλισμοί με τον άξονα του στοιχείου (δοκός). Τέτοιες είναι είτε η "εναλλακτική μέθοδος" του ΕΚΩΣ παρ.11.2.5 είτε η "κλασική μέθοδος" του Ευρωκώδικα 2 παρ.4.3.2.4.3 (διατηρώ επιφύλαξη για την παράγραφο που έδωσα, καθώς πήρα τη διάταξη όχι από το κείμενο του ίδιου του Ευρωκώδικα, αλλά από βιβλιογραφία πάνω σε αυτόν). Εγώ χρησιμοποίησα 1-2 φορές τη μέθοδο του Ευρωκώδικα 2 για να ελέγξω το μέγεθος της διατμητικής έντασης που αναλάμβαναν οι δισδιαγώνιοι οπλισμοί, θεωρώντας ότι δεν έχουμε κατακόρυφους συνδετήρες.

Με τιμάς, αλλά μάλλον πρέπει να διορθώσεις το φύλο σε "κατατοπιστικότατος"

Αντλώντας στοιχεία από τη διπλωματική μου εργασία, βρήκα τα εξής: "...Ο Ευρωκώδικας 4 επιβάλλει στην περίπτωση των φορτίων βαρύτητας για τις δοκούς και τα υποστυλώματα τον υπολογισμό της καμπτικής δυσκαμψίας της ισοδύναμης χαλύβδινης διατομής. Για τις σύμμικτες δοκούς μάλιστα, υπολογίζεται το συνεργαζόμενο πλάτος beff της πλάκας σκυροδέματος ως συνάρτηση του ισοδύναμου ανοίγματος lo της δοκού [1, § 4.2.2.1(1)]. Η συμβολή των τμημάτων σκυροδέματος στη δυσκαμψία προκύπτει με διαίρεση τους με το λόγο των μέτρων ελαστικότητας n [1, § 4.2.2.2(1)]. Με βάση τη μέθοδο αυτή προκύπτουν δύο τιμές καμπτικής δυσκαμψίας της δοκού: η πρώτη που ονομάζεται «μη ρηγματωμένη» προκύπτει από τη θεώρηση μη ρηγματωμένου σκυροδέματος και η δεύτερη που ονομάζεται «ρηγματωμένη» προκύπτει αγνοώντας το εφελκυόμενο σκυρόδεμα, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τους οπλισμούς της πλάκας σκυροδέματος που βρίσκονται εντός του συνεργαζόμενου πλάτους beff [1, § 4.2.2.2(2)]. Ο Ευρωκώδικας 4 επιτρέπει δύο μεθόδους ανάλυσης και σχεδιασμού των σύμμικτων έργων, την ελαστική και τη στερεο-πλαστική. Από τις δύο αυτές μεθόδους χρησιμοποιείται συχνότερα η γενική ελαστική ανάλυση. Στη μέθοδο αυτή επιτρέπεται να ληφθεί σε όλο το μήκος των ανοιγμάτων των δοκών «μη ρηγματωμένη» τιμή της καμπτικής δυσκαμψίας της δοκού. Εναλλακτικά, δεχόμαστε «ρηγματωμένη» τιμή δυσκαμψίας στο 15 % του ανοίγματος εκατέρωθεν στηρίξεων και «μη ρηγματωμένη» τιμή δυσκαμψίας στο υπόλοιπο άνοιγμα. Είναι προφανής η διευκόλυνση που παρέχει η πρώτη παραδοχή, η οποία απλουστεύει αρκετά τη διαδικασία της προσομοίωσης των δοκών." "...Ο Ευρωκώδικας 8 κινείται σε παράλληλη πορεία με τον Ευρωκώδικα 4, όσον αφορά στον υπολογισμό των καμπτικών δυσκαμψιών. Για τις δοκούς ισχύει και εδώ η συμμετοχή της πλάκας σκυροδέματος μέσω του συνεργαζόμενου πλάτους. Το πλάτος αυτό υπολογίζεται όμως διαφορετικά και σύμφωνα με τον πίνακα 7.5 Ι του Ευρωκώδικα 8. Σε αντίθεση με την περίπτωση των φορτίων βαρύτητας, για την ανάλυση του μοντέλου υπό σεισμικά φορτία επιβάλλεται ο υπολογισμός και των δύο τιμών καμπτικής δυσκαμψίας της ισοδύναμης μεταλλικής διατομής. Η «μη ρηγματωμένη» δυσκαμψία αντιστοιχεί στο άκρο της δοκού με θλιβόμενη την άνω ίνα και η «ρηγματωμένη» δυσκαμψία στο άκρο της δοκού με θλιβόμενη την κάτω ίνα [2, § 7.7.2(2)]. Και στην περίπτωση αυτή όμως επιτρέπεται η θεώρηση μιας ενιαίας ισοδύναμης καμπτικής δυσκαμψίας Ieq για όλο το άνοιγμα της δοκού [2, § 7.7.2(3)]: Ieq = 0.6I1 + 0.4I2 " Βιβλιογραφία: [1] CEN: ENV1994-1-1-1992 Ευρωκώδικας 4: Σχεδιασμός Σύμμικτων Κατασκευών Από Χάλυβα και Σκυρόδεμα. Ανεπίσημη μετάφραση του Τ.Ε.Ε. [2] CEN: prEN1998-1-2003 Eurocode 8: Design of structures for earthquake resistance Με τα παραπάνω είναι προφανές ότι θα χρειαστεί ανακατανομή των εντατικών μεγεθών για τους μη σεισμικούς συνδυασμούς σύμφωνα με τον κατάλληλο πίνακα του Ευρωκώδικα 4. Για τους σεισμικούς συνδυασμούς, ο Ευρωκώδικας 8 δεν προβλέπει αντίστοιχη ανακατανομή. Για τα παραπάνω πρέπει να αναφέρω τις ακόλουθες επιφυλάξεις μου, καθώς έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που συνέταξα τη διπλωματική μου και στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τώρα ελάχιστα ξανασχολήθηκα με τις μελέτες εν γένει: α. Δεν γνωρίζω κατά πόσο επιτρέπεται η εφαρμογή του Ευρωκώδικα παράλληλα ή σε αντικατάσταση του ΕΑΚ 2000/2003. Πάντως, ο Ευρωκώδικας 8 είναι πιο "συμβατός" με τον Ευρωκώδικα 4 από ό,τι είναι ο ΕΑΚ. β. Πιθανώς να έχει αλλάξει η διάρθρωση του Ευρωκώδικα 8, αφού αυτά που είχα χρησιμοποιήσει ήταν στον προκώδικα prEN1998-2003.