Ας θεωρήσουμε ένα νέο κτήριο. Επίσης, ας θεωρήσουμε ότι ένας μηχανικός έχει κάνει μελέτη και επίβλεψη στατικών. Σε περίπτωση (ο μη γένοιτο) κατάρρευσης, θα αναζητηθούν ευθύνες από τον μηχανικό.
Ας θεωρήσουμε ένα υφιστάμενο κτήριο, όπου μελέτη - επίβλεψη είχε ο μηχανικός "Α". Έστω ότι μετά από "χί" - χρόνια γίνεται προσθήκη ορόφου, και ότι το αρχικό κτήριο δεν είχε πρόβλεψη προσθήκης. Στην άδεια δόμησης, μελέτη - επίβλεψη κάνει άλλος μηχανικός ("Β"). Σε περίπτωση κατάρρευσης, θα αναζητηθούν ευθύνες από τον μηχανικό "Β".
Ας θεωρήσουμε ένα εξ ολοκλήρου αυθαίρετο κτήριο, το οποίο δεν έχει άδεια δόμησης. Σε περίπτωση κατάρρευσης, θα αναζητηθούν ευθύνες από τον ιδιοκτήτη του κτηρίου, ο οποίος έκανε την αυθαιρεσία.
Και τώρα το "κρίσιμο" σενάριο: Ας θεωρήσουμε την ίδια περίπτωση με το Νο.3 (εξ ολοκλήρου αυθαίρετο, χωρίς άδεια δόμησης). Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο ιδιοκτήτης υπαγάγει το κτήριο στον ν.4495. Ο μηχανικός κάνει την μελέτη στατικής επάρκειας και προκύπτει ότι το κτήριο είναι επαρκές. Σε περίπτωση κατάρρευσης, από ποιόν θα αναζητηθούν ευθύνες;
(Ίσως να είναι ρητορικό το ερώτημα, αλλά το θέτω ώστε να φανεί η ευθύνη που απορρέει από την ΜΣΕ στο πλαίσιο του ν.4495)