Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • Buildinghow
    HoloBIM Structural

  • webTV

    Michanikos.gr webTV

    681 ειδήσεις in this category

    1. webTV

      Engineer

      Ο 111 West 57, ο πιο λεπτός ουρανοξύστης του κόσμου, είναι πλέον πραγματικότητα. Το εντυπωσιακό κτήριο βρίσκεται στο Billionaires Row, διαθέτει 84 ορόφους με επιβλητική θέα στο Central Park και τη Νέα Υόρκη, και η κατασκευή του μόλις ολοκληρώθηκε.
      Ο λεπτότερος ορανοξύστης στον κόσμο με το όνομα «111 West 57», βρίσκεται στην Billionaires Row και υψώνεται πλέον ολοκληρωμένος στο skyline της αμερικανικής μητρόπολης. Το πολυτελές ακίνητο, γνωστό και ως Steinway Tower, διαθέτει 84 ορόφους και σχεδιάστηκε από την SHoP Architects της Νέας Υόρκης.
      Διαβάστε ακόμα: Rupert Murdoch - Πουλάει δύο διαμερίσματα στην κορυφή ουρανοξύστη στη Νέα Υόρκη για 78 εκατ. δολάρια
      Ο πύργος ανακοινώθηκε το 2013 και τον επόμενο χρόνο οι εργασίες είχαν ήδη αρχίσει. Το έργο, όπως το οραματίστηκαν οι αρχιτέκτονές του, θα είχε μια λεπτή αναλογία ύψους-πλάτους μόλις 24:1. Πέρα από τον τίτλο του πιο λεπτού ουρανοξύστη στον κόσμο, το έργο είναι επίσης επί του παρόντος το δεύτερο ψηλότερο κτίριο στο δυτικό ημισφαίριο. Το 2018 έφτασε σε ύψος 300 μέτρων, ενώ σήμερα στέκεται περήφανα στα 435 μέτρα.
      Στην κορυφή του ακινήτου βρίσκεται φυσικά και το «φιλέτο»: ένα τριώροφο ρετιρέ που προσφέρει εκπληκτική θέα στο Central Park, στον ορίζοντα της Νέας Υόρκης και όχι μόνο. Το κερασάκι στην τούρτα; Οι κάτοικοι έχουν πρόσβαση σε έναν πολυτελή χώρο που περιλαμβάνει πισίνα 25 μέτρων, κοινόχρηστο υπαίθριο χώρο και θυρωρείο.
      Όσο φουτουριστικός κι αν φαίνεται ο πύργος στη μέση της παλιάς Δυτικής 57ης Οδού, το έργο είναι στην πραγματικότητα μια μείξη παρελθόντος και μέλλοντος. Οι κάτοχοι JDS Development Group και Property Markets Group ανέπτυξαν τόσο τον ουρανοξύστη όσο και το παρακείμενο Steinway Hall, ένα εμβληματικό κτίριο του 1925 που κάποτε στέγαζε τα γραφεία των κορυφαίων κατασκευαστών πιάνου Steinway & Sons καθώς και μια διάσημη αίθουσα συναυλιών που αποτελούσε ταυτόχρονα και πολιτιστικό κέντρο. Το 2014, η JDS ξεκίνησε τη μετατροπή των εσωτερικών χώρων του ιστορικού κτηρίου και τη δημιουργία πολυτελών κατοικιών που ταιριάζουν με τον πύργο της «διπλανής πόρτας».
      Ο πύργος φιλοξενεί μία κατοικία ανά όροφο. Ο 84ώροφος ουρανοξύστης και το Steinway Hall διαθέτουν συνολικά 60 διαμερίσματα σχεδιασμένα από το Studio Sofield. Μεταξύ αυτών είναι το Residence 70, το οποίο αγόρασε ένας μη Αμερικανός ενδιαφερόμενος, ο οποίος μάλιστα είχε δει το διαμέρισμα μόνο εικονικά και υπέγραψε για αυτό 30 ημέρες αργότερα. Εν τω μεταξύ, το Triplex Park Loggia Penthouse 72 του πύργου -αυτή τη στιγμή η πιο ακριβή μονάδα στο κτίριο- πωλείται στην εντυπωσιακή τιμή των 66 εκατ. δολαρίων.
      Για όσους αναζητούν κάτι λίγο πιο... προσγειωμένο, το ρετιρέ στο Steinway Hall μπορεί να είναι μια κατάλληλη εναλλακτική λύση. Το duplex 490 τετραγωνικών μέτρων προσφέρει θέα στο Central Park μέσω των δύο ορόφων του, καθώς και τρία υπνοδωμάτια, τέσσερα μπάνια, κουζίνα με πανέμορφους πάγκους χαλαζίτη Cristallo Gold και δάπεδα από μασίφ ξύλο βελανιδιάς. Η κατοικία. διαθέτει ακόμη ένα υπέροχο δωμάτιο με θολωτές οροφές ύψους 8 μέτρων και τοξωτές γυάλινες πόρτες που ανοίγουν στη βεράντα.
      Σε όποιο κτίριο κι αν εστιάσει κανείς, το κοινό έργο είναι υπέροχο θέαμα που σίγουρα θα τραβήξει τα βλέμματα για τα επόμενα χρόνια. Άλλωστε το πορτφόλιο των σχεδιαστών SHOP Architects, που δραστηριοποιούνται στο χώρο από το 1996, διαθέτει αρκετά αξιοσημείωτα έργα στη Νέα Υόρκη, συμπεριλαμβανομένων των Barclays Center, Uber HQ, το γενικό σχέδιο ανακαίνισης του αεροδρομίου LaGuardia και τον Brooklyn Tower, έναν άλλο ουρανοξύστη που επιβλέπει αφ' υψηλού τους γείτονές του.
      Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον 111 West 57, μπορείτε να επισκεφτείτε τον ιστότοπο του κτηρίου.
       
    2. webTV

      Engineer

      Η ιστορία του Πόρτο Καρράς

      H έκταση του Πόρτο Καρράς το 1963, όταν την πρωτοαγόρασε ο Γιάννης Καρράς. Ήταν το μακρινό 1963 όταν κατά τον εορτασμό των 1.000 χρόνων από τη δημιουργία της μοναστηριακής κοινότητας, ο μεγαλοεπιχειρηματίας Γιάννης Καρράς, αποφάσισε να επισκεφτεί το Άγιο Όρος σε μια κρουαζιέρα που θα πραγματοποιούσε μαζί με άλλους επιφανείς της εποχής Αθηναίους. Σε αυτή και εξαιτίας μιας καταιγίδας που ξέσπασε, αντίκρυσε για πρώτη φορά τον Τορωναίο κόλπο.   Το ηλιόλουστο τοπίο με τα τιρκουάζ νερά, τους καταπράσσινους λόγους και την λευκή άμμο κέντρησαν αμέσως το ενδιαφέρον του και τον ενέπνευσαν να οραματιστεί την ανέγερση ενός πολυτελούς, για την εποχή, resort. «Θα χτίσω ένα παλάτι εδώ για το οποίο θα μιλά όλη η χώρα» φέρεται να είπε για την παρθένα τότε, έκταση, μέρος της οποίας καλυπτόταν από βάλτους, οι παραλίες ήταν απρόσιτε, το δημόσιο οδικό δίκτυο σταματούσε χιλιόμετρα μακριά από αυτή, στη Γερακινή, ενώ το ηλεκτρικό ρεύμα και το δίκτυο ύδρευσης ήταν άγνωστες έννοιες. Το όραμα του ήταν να μετατρέψει αυτό το μέρος σε πολυτελές καταφύγιο ικανό να προσελκύσει το διεθνές jet set με την σφραγίδα της γνήσιας ελληνικής φιλοξενίας του.

      Το 1968 αγοράζει από την Μονή Αγίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους τα 17.630 στρέμματα βαλτώδους έκτασης, πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη εξαγορά έκτασης στην μέχρι τότε ιστορία της Χαλκιδικής. 
      Ακολουθούν τρία χρόνια προπαρασκευαστικών υποδομών, αποστράγγιση βάλτων, διάνοιξη δρόμων κλπ, έως ότου ξεκινήσει η κατασκευή της Βίλας Γαλήνη (Villa Galini) έκτασης 2.000 τετραγωνικών. Η Villa Galini σχεδιάστηκε από τον διάσημο έλληνα αρχιτέκτονα Κώστα Καψάμπελη κι αποτέλεσε lifestyle icon τόσο για την διακόσμησή της όσο και τους διάσημους καλεσμένους που μέσα στα χρόνια φιλοξένησε.

       
      Σκαρφαλωμένη σε έναν βράχο με απρόσκοπτη θέα, η βίλα αυτή συνδύαζε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με μοναστηριακά έπιπλα, σπάνια έργα τέχνης και αντίκες από όλη την Ευρώπη. Το σαλόνι της κοσμούσε το πιάνο της διεθνώς αναγνωρισμένης πιανίστριας, Τζίνας Μπαχάουερ, στενής φίλης του Γιάννη Καρρά ενώ ένα από τα μπάνια της είχε σχεδιάσει ο σουρεαλιστής ζωγράφος, Σαλβαντόρ Νταλί, ο οποίος επισκεπτόταν συχνά το θέρετρο επιλέγοντας πάντα το «κόκκινο δωμάτιο».
      Άλλωστε ο γόνος της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας από τα Καρδάμυλα της Χίου, Γιάννης Καρράς ήταν γνωστός κοσμοπολίτης. Οι επιχειρήσεις του είχαν έδρα στη Μεγάλη Βρετανία και παράρτημα στη Νέα Υόρκη και χαρακτηριζόταν από πολλούς ως πολυταξιδεμένος «bon viveur» της εποχής - τα καλοκαίρια ταξίδευε σε διάφορους προορισμούς με το σκάφος του το οποίο πλοηγούσε ο ίδιος, ενώ τους χειμώνες τους περνούσε στην Ελβετία.
      O διάσημος σουρεαλιστής ζωγράφος, Σαλβαντόρ Νταλί, στη βίλα Γαλήνη Η βίλα Γαλήνη βέβαια ήταν το πρώτο από τα διάφορα καταλύματα που οικοδομήθηκαν στο Πόρτο Καρράς. Το 1976 ανοίγει τις πόρτες του το συγκρότημα Village Inn (που τα τελευταία χρόνια μετονομάσθηκε σε Marina Village & Yacht Club), ενώ το ξενοδοχείο Meliton ανοίγει το 1979 και το ξενοδοχείο Sithonia το 1980.

      Τα σχέδια για το συγκρότημα τα οποία έφεραν την σφραγίδα του ιδρυτή της καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής σχολής Bauhaus, Βάλτερ Γκρόπιους, περιλάμβαναν την δημιουργία ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, αθλητικών υποδομών, γήπεδων γκολφ, οινοποιείου και ελαιώνων, στάβλων ακόμα και γαλακτοκομικής φάρμας. Παρότι ο μεγάλος αρχιτέκτονας πέθανε πριν από την ολοκλήρωση του έργου οι απαλές και ουδέτερες χρωματικά καμπύλες του Meliton Hotel θεωρούνται «σήμα κατατεθέν» του Γκρόπιους  και μαζί με το Village Inn, το Villa Gallini και το Sithonia, έγιναν το έμβλημα της Χαλκιδικής και αποτέλεσαν πρότυπο για την ανάπτυξη άλλων ξενοδοχειακών μονάδων στην περιοχή.

      Αξίζει να σημειωθεί ότι η μαρίνα του θέρετρου ήταν η πρώτη που δημιουργήθηκε στη Βόρεια Ελλάδα και προέβλεπε τον ελιμενισμό σκαφών αναψυχής.

      Όσο για το γήπεδο του γκολφ, το οποίο γεννήθηκε από την αγάπη του Γιάννη Καρά για το ευγενές άθλημα , αποτέλεσε το πρώτο και μοναδικό για τη Βόρεια Ελλάδα γήπεδο γκολφ, στο οποίο έπαιξαν επιφανείς Αθηναίοι, μεταξύ των οποίων ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πρεσβύτερος και ο Γεώργιος Ράλλης, ενώ φιλοξενήθηκαν και πολλοί αγώνες με διεθνώς αναγνωρισμένους αθλητές.

      Ως ένας από τους πρωτοπόρους του ελληνικού τουρισμού, ο εφοπλιστής οραματίστηκε κι ένα αυτόνομο θέρετρο του οποίου οι επισκέπτες θα μπορούσαν να ασχοληθούν με μια ποικιλία δραστηριοτήτων αναψυχής. Γι αυτό και οι παρεμβάσεις του στην περιοχή περιλάμβαναν την φύτευση 45.000 ελιών και την δημιουργία ενός εκ των μεγαλυτέρων αμπελώνων στη χώρα, ο οποίος εκτεινόταν σε περισσότερα από 4.750 στρέμματα.
      Ο εφοπλιστής άλλωστε ήθελε να κάνει το κρασί συνώνυμο της Ελλάδας στο εξωτερικό. Και θα έλεγε κανείς πως τα κατάφερε αφού πέρα από τα αμπέλια κατάφερε να δημιουργηθεί με την βοήθεια του «πατέρας» της σύγχρονης οινοποίησης, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μπορντό, Εμίλ Πεϊνό (Emile Peynaud) οινοποιείο, σχολείο για μελλοντικούς παραγωγούς, αλλά και να παραχθούν ποικιλίες όπως η Μαλαγουζιά, οι οποίες απέσπασαν πολλά βραβεία και τοποθετήθηκαν μέχρι και στα ράφια του λονδρέζικου Harrods. Σήμερα οι οι λοφώδεις εκτάσεις της περιοχής δημιουργούν άριστες οικολογικές συνθήκες για τη καλλιέργεια 27 εκλεκτών ποικιλιών. Από το ασύρτικο, το αθήρι, τη μαλαγουζιά, το σοβινιόν μπλαν και το ροδίτη παράγονται λευκοί οίνοι. Μεταξύ των ερυθρών ποικιλιών κυριαρχούν το περίφημο λημνιό, το καμπερνέ σοβινιόν, το καμπερνέ φραν, το μερλό και το σιρά.

      To Πόρτο Καρράς μετατράπηκε για χρόνια σε ένα κοσμικό σύμβολο για το μοναδικό του design, την πρωτοποριακή (και διαχρονική) αρχιτεκτονική των ξενοδοχείων του, αλλά και για τους διάσημους επισκέπτες του. Με ελικόπτερο ή με ιδιωτικό σκάφος, το επισκέφτηκαν μέσα στα χρόνια πολιτικοί, μέλη βασιλικών οικογενειών και σπουδαίοι καλλιτέχνες, εξαπλώνοντας την φήμη του πολύ πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας. Μεταξύ των ηχηρών ονομάτων που πέρασαν τις διακοπές τους και βρήκαν «στην Χαλκιδική έναν παράδεισο επί γης» όπως τον χαρακτήριζαν, ήταν ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ, ο Φρανσουά Μιτεράν, η Μισέλ Μόργκαν, ο σουρεαλιστής ζωγράφος Σαλβαντόρ Νταλί, ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ και η Μαργκότ Φοντέιν, οι Ροκφέλερς, η Τζόαν Μπαέζ, η Φιόνα Φον Τίσεν, ο Βαλερί Ζισκάρ Ντεστένο, ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό, ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, η βασίλισσα της Ολλανδίας Τζούλιανα και άλλοι.

      Στις απαρχές του 20ου αιώνα, το συγκρότημα περνά σε νέα χέρια και νέα εποχή όταν μέσω διαγωνισμού της Εθνικής Τράπεζας αποκτιέται από τον όμιλο της Τεχνικής Ολυμπιακής της οικογένειας Στέγγου. Στόχος του τότε προέδρου του, Κωνσταντίνου Στέγγου, ήταν να φέρει το Πόρτο Καρράς στην κορυφή της διεθνούς ταξιδιωτικής αγοράς. Για το λόγο αυτό ανακαινίζει πλήρως το ξενοδοχειακό συγκρότημα ακολουθώντας τις προδιαγραφές των Green Hotels, ενώ προσθέτει στο δυναμικό του ένα σύγχρονο κέντρο θαλασσοθεραπείας καθώς κι ένα εργοστάσιο επεξεργασίας θαλασσινού νερού για την παραγωγή πόσιµου νερού, ακολουθώντας τις βασικές αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής.

      Το συγκρότημα παρέμεινε μέχρι και σήμερα στη λίστα με τους κορυφαίους πολυτελείς προορισμούς και μέχρι και σήμερα τα 17.630 στρέμματα του Πόρτο Καρράς περιλαμβάνουν τα ξενοδοχεία «Μελίτων» και «Σιθωνία», τις Βίλες «Γαλήνη» και «Καλύβα», τη μεγαλύτερη ιδιωτική μαρίνα στη Βόρεια Ελλάδα και από τις μεγαλύτερες στα Βαλκάνια, το οινοποιείο, τις αθλητικές εγκαταστάσεις γκολφ, καλαθοσφαίρισης, ποδοσφαίρου,ιππασίας, τέννις, ποδηλασίας, αναρρίχησης, θαλασσίων sports, το μεγαλύτερο κέντρο spa θαλασσοθεραπείας της νοτιοανατολικής Ευρώπης και το καζίνο.
       
    3. webTV

      Engineer

      Η Καρχηδόνα, μία από τις λαμπρότερες πόλεις του αρχαίου κόσμου, καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ.
      Σήμερα τα ερείπιά της, ενταγμένα στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, απειλούνται από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής: την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, την αυξημένη αλατότητα και την επιταχυνόμενη διάβρωση των ανέμων, σύμφωνα με την Τhe Art Newspaper.
      Η φθορά από τους αλμυρούς ανέμους είναι εμφανής στα Λουτρά του Αντωνίνου, ένα από τα μεγαλύτερα ρωμαϊκά λουτρικά συγκροτήματα στον κόσμο και το μοναδικό στην αφρικανική ήπειρο. Πολλοί κίονες έχουν ήδη περιφραχθεί για προστασία. Στον κοντινό Φοινικικό Λιμένα, που εξυπηρετούσε Καρχηδονίους και Ρωμαίους, τμήματα του νησιού υποχωρούν σταδιακά στη θάλασσα.
      Ιστορικός χάρτης της περιοχής της Τύνιδας (1903), που δείχνει τον Άγιο Λουδοβίκο της Καρχηδόνας ανάμεσα στο Σιντί Μπου Σαΐντ και το Λε Κραμ, Πηγή: Wikipedia
      «Τα μνημεία αυτά δοκιμάζονται τόσο από τον χρόνο όσο και από το κλίμα, και η προστασία τους απαιτεί στενή παρακολούθηση και έγκαιρες παρεμβάσεις», σημειώνει ο Λορέντσο Νίγκρο, διευθυντής της Αρχαιολογικής Αποστολής του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης. «Η κλιματική αλλαγή αποτελεί σήμερα μία από τις σοβαρότερες και πιο απτές απειλές για την αρχαιολογική κληρονομιά, ιδιαίτερα στις παράκτιες ζώνες της Μεσογείου».
      Το ζήτημα απασχόλησε έντονα και την UNESCO. Στην 47η Σύνοδο της Επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς, τον Ιούλιο, η γενική διευθύντρια του Οργανισμού, Οντρε Αζουλέ, προειδοποίησε ότι η κλιματική αλλαγή συγκαταλέγεται στους πιο κρίσιμους κινδύνους για τα μνημεία του κόσμου. Αναφέρθηκε μάλιστα σε πρόσφατη μελέτη της UNESCO και του World Resources Institute, η οποία έδειξε ότι σχεδόν το 73% των χώρων Παγκόσμιας Κληρονομιάς είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε υδατικούς κινδύνους, όπως η ξηρασία, η λειψυδρία και οι παράκτιες πλημμύρες.
      Χάρτης της Μεσογείου το 218 π.Χ., Πηγή: Wikipedia
      Την ανησυχία αυτή ενισχύει και μεγάλη έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2022 στο περιοδικό Nature Climate Change. Στη μελέτη χαρτογραφήθηκαν 284 πολιτιστικά και φυσικά μνημεία κατά μήκος των 300.000 χλμ. της αφρικανικής ακτογραμμής. Από αυτά, ήδη τα 56 (20%) υφίστανται σοβαρές επιπτώσεις από πλημμύρες και διάβρωση· μέχρι το 2050 ο αριθμός τους αναμένεται να ξεπεράσει τα 190, εάν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας οφείλεται τόσο στην τήξη των πάγων όσο και στη θερμική διαστολή των υδάτων λόγω της υπερθέρμανσης.
      Στήλη με φοινικική αναθηματική επιγραφή, μοτίβο φοινικόδεντρου και σύμβολο της Τανίτ, από το τοφέτ της Καρχηδόνας, που βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Λυών., Πηγή: Wikipedia
      Ανάμεσα στα μνημεία που κινδυνεύουν είναι το νησί Κούντα Κίντε στη Γκάμπια, που πέρασε στην κατοχή των Πορτογάλων το 1456 και αποτέλεσε κομβικό σημείο του δουλεμπορίου, αντιπροσωπεύοντας μια «σημαντική, αν και επώδυνη, περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας», όπως τονίζει η UNESCO. Στη λίστα περιλαμβάνεται επίσης η Σαβράθα, το εμπορικό λιμάνι του 2ου αιώνα στη Λιβύη, με το περίφημο αμφιθέατρό της, που είχε εξεταστεί ως πιθανός χώρος για την τελευταία συναυλία των Beatles, πριν εκείνοι καταλήξουν στην ταράτσα της δισκογραφικής τους στο Λονδίνο.
      Ερείπια της Καρχηδόνας, Πηγή: Wikipedia
      Στρατιωτική ισχύς
      Η Καρχηδόνα, που ιδρύθηκε από Φοίνικες στη σημερινή Τυνησία, εξελίχθηκε σε μία από τις ισχυρότερες δυνάμεις της Μεσογείου. Ο πλούτος της, η υπεροχή στη ναυσιπλοΐα και η στρατιωτική της ισχύς της επέτρεψαν να επεκταθεί στην Ιταλία. Κορυφαία μορφή της ήταν ο Αννίβας, ο οποίος διέσχισε τις Άλπεις με στρατό και πολεμικούς ελέφαντες.
      Παρά την παραμονή του στη Νότια Ιταλία για 15 χρόνια, δεν κατόρθωσε να καταλάβει τη Ρώμη. Οι τρεις Καρχηδονιακοί Πόλεμοι, που διήρκεσαν συνολικά 118 χρόνια με 43 χρόνια ενεργών συγκρούσεων, κατέληξαν στην τριετή πολιορκία και ολοκληρωτική καταστροφή της Καρχηδόνας από τους Ρωμαίους. Πάνω από 100.000 κάτοικοι σφαγιάστηκαν ή υποδουλώθηκαν. Αργότερα η πόλη ξαναχτίστηκε ως κέντρο της ρωμαϊκής Αφρικής, μέχρι να ισοπεδωθεί εκ νέου από τους Άραβες τον 7ο αιώνα.
      Πτώση της Καρχηδονιακής Αυτοκρατορίας: Η Καρχηδόνα ηττήθηκε από τη Ρώμη στον Α΄ Καρχηδονιακό Πόλεμο (264–241 π.Χ.), αν και αρχικά κατόρθωσε να ανακάμψει, τελικά γνώρισε την ήττα στον Β΄ Καρχηδονιακό Πόλεμο (218–201 π.Χ.) και κατακτήθηκε οριστικά από τους Ρωμαίους στον Γ΄ Καρχηδονιακό Πόλεμο (149–146 π.Χ.), Πηγή: Wikipedia
      Σήμερα, τα ερείπια που άντεξαν πάνω από δύο χιλιετίες βρίσκονται αντιμέτωπα με έναν νέο εχθρό: την κλιματική αλλαγή. «Στην Καρχηδόνα απαιτούνται άμεσα μέτρα προστασίας», τονίζει ο Νίγκρο. «Ειδικά στα Φοινικικά Λιμάνια και στα Λουτρά του Αντωνίνου χρειάζεται συνδυασμός λύσεων: μερική επανεπίχωση ευαίσθητων τμημάτων, ενίσχυση της ρωμαϊκής λιθοδομής και κατασκευή στεγάστρων για την προστασία από τα πιο επιθετικά καιρικά φαινόμενα».
      Η μελέτη στο Nature Climate Change υπογραμμίζει ότι ο περιορισμός των εκπομπών μπορεί να μειώσει αισθητά τις απώλειες. «Ο τρόπος που θα αντιδράσουμε στην κλιματική αλλαγή θα καθορίσει και το μέλλον της κληρονομιάς μας», τονίζει ο Νίκολας Σίμπσον από το Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν.
      Αρχαιολογικός Χώρος της Καρχηδόνας, Πηγή: Wikipedia
      Αρχαιολογικός Χώρος της Καρχηδόνας, Πηγή: Wikipedia
      Για τον Νίγκρο, η λύση βρίσκεται στον συνδυασμό μείωσης εκπομπών με στοχευμένες παρεμβάσεις επιτόπου. «Η διεθνής κοινότητα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η πολιτιστική κληρονομιά βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κλιματικής κρίσης. Δεν αρκεί μόνο η μείωση των εκπομπών· απαιτείται σοβαρή επένδυση στην έρευνα, την παρακολούθηση, την εκπαίδευση και την πρόληψη».
      Και καταλήγει: «Η προστασία της Καρχηδόνας και παρόμοιων μνημείων δεν είναι μόνο θέμα ιστορικής μνήμης. Η αρχαιολογική κληρονομιά αποτελεί θεμέλιο για την ταυτότητα, την εκπαίδευση και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Η διαφύλαξή της απέναντι στην κλιματική αλλαγή είναι παγκόσμια ευθύνη».
      *Κεντρική Φωτογραφία: Σύγχρονη αναπαράσταση της Καρχηδόνας. Το κυκλικό λιμάνι στο προσκήνιο είναι το Κόθων, το στρατιωτικό λιμάνι της Καρχηδόνας, όπου αγκυροβολούσαν όλα τα πολεμικά πλοία της (διήρεις), Πηγή: Wikipedia
    4. webTV

      Engineer

      Οι αιγυπτιακές αρχές αρχαιοτήτων παρουσίασαν την Πέμπτη 2 Μαρτίου έναν πρόσφατα ανακαλυφθέντα, σφραγισμένο θάλαμο στο εσωτερικό μιας από τις Μεγάλες Πυραμίδες της Γκίζας, λίγο έξω από το Κάιρο, που χρονολογείται πριν από περίπου 4.500 χρόνια.
      Ο διάδρομος – στη βόρεια πλευρά της Πυραμίδας του Χέοπα – ανακαλύφθηκε με τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας σάρωσης. Έχει μήκος σχεδόν 9 μέτρα και πλάτος πάνω από 1,8 μ. ενώ είναι σκαρφαλωμένος πάνω από την κύρια είσοδο της πυραμίδας.
      Η δεύτερη ανακάλυψη θαλάμου
      Οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν ποια ήταν η λειτουργία του θαλάμου, ο οποίος δεν είναι προσβάσιμος από το εξωτερικό. Το 2017, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός άλλου σφραγισμένου διαδρόμου, ενός θαλάμου μήκους 30 μέτρων επίσης στο εσωτερικό της Πυραμίδας του Χέοπα.
      Ο Αιγύπτιος αρχαιολόγος Zahi Hawass και ο υπουργός Τουρισμού της χώρας Ahmed Eissa, ανακοίνωσαν την ανακάλυψη σε μια τελετή αποκαλυπτηρίων έξω από την πυραμίδα. Το πρόγραμμα Scan Pyramids, ένα διεθνές πρόγραμμα που χρησιμοποιεί σαρώσεις για να εξετάσει ανεξερεύνητα τμήματα της αρχαίας δομής, πιστώθηκε την ανακάλυψη.
      Επιστήμονες από το πρόγραμμα – το οποίο ξεκίνησε το 2015 – συμμετείχαν στα αποκαλυπτήρια.
      Photo: YouTube
      Υπάρχουν κι άλλα
      Σύμφωνα με τον Christian Grosse, καθηγητή Μη Καταστροφικού Ελέγχου στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και ηγετικό μέλος του προγράμματος, για τον εντοπισμό του θαλάμου χρησιμοποιήθηκαν διάφορες τεχνικές σάρωσης, όπως μετρήσεις με υπερήχους και ραντάρ διείσδυσης στο έδαφος. Ελπίζει ότι οι τεχνικές αυτές θα οδηγήσουν σε περαιτέρω ευρήματα εντός της πυραμίδας.
      «Υπάρχουν δύο μεγάλοι ασβεστόλιθοι στον τελικό θάλαμο, και τώρα το ερώτημα είναι τι υπάρχει πίσω από αυτές τις πέτρες και κάτω από τον θάλαμο» δήλωσε ο Grosse.
      Photo: Η Πυραμίδα του Χέοπα / Wikimedia Commons
      Το μόνο από τα αρχαία επτά θαύματα του κόσμου που έχει διασωθεί
      Η πυραμίδα του Χέοπα -που πήρε το όνομά της από έναν φαραώ της Τέταρτης Δυναστείας που βασίλευσε από το 2509 έως το 2483 π.Χ.- είναι μία από τις τρεις πυραμίδες που αποτελούν το συγκρότημα των Μεγάλων Πυραμίδων της Γκίζας. Οι αιγυπτιακές πυραμίδες είναι το μόνο από τα αρχαία επτά θαύματα του κόσμου που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα.
      Οι ειδικοί διχάζονται για το πώς κατασκευάστηκαν οι πυραμίδες, οπότε ακόμη και σχετικά ασήμαντες ανακαλύψεις προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι αρχές συχνά διατυμπανίζουν δημοσίως τις ανακαλύψεις για να προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες, μια σημαντική πηγή ξένου συναλλάγματος για αυτή τη χώρα της Μέσης Ανατολής με ταμειακά προβλήματα.
      Ο τουριστικός τομέας της Αιγύπτου υπέστη μακρά κάμψη μετά την πολιτική αναταραχή και τη βία που ακολούθησε την εξέγερση του 2011, η οποία ανέτρεψε τον επί μακρόν αυταρχικό πρόεδρο της χώρας Χόσνι Μουμπάρακ, και περαιτέρω πλήγματα μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του κοροναϊού.
      *Με στοιχεία από npr.org
    5. webTV

      Engineer

      Η Βενετία είναι συνυφασμένη με τα επιβλητικά κανάλια της, με τις γόνδολες να τα διασχίζουν δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα, ωστόσο τις τελευταίες ημέρες τα κανάλια στέρεψαν με αποτέλεσμα οι γόνδολες να μην μπορούν να κινηθούν.
      Όπως αναφέρει ο ιστότοπος meteoweb.eu ο ισχυρός αντικυκλώνας που σαρώνει την Ευρώπη έχει αντίκτυπο και στη Βενετία, με την πολύ χαμηλή παλίρροια που είχε σαν αποτέλεσμα να κάνει την εμφάνισή του το φαινόμενο της άμπωτης, δηλαδή η απότομη πτώση της στάθμης της θάλασσας.
      Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο ιστότοπος, σήμερα Σάββατο, το φαινόμενο έφτασε  στο ανώτερο σημείο του και συγκεκριμένα η στάθμη της θάλασσας υποχώρησε στα -65 εκατοστά από το σημείο μηδέν της παλίρροιας.

      Το φαινόμενο δεν είναι ασυνήθιστο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο καθώς το 69% από τις χαμηλές παλίρροιες συμβαίνει μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου.
      Ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση το πάρεργο είναι η διάρκεια του φαινομένου καθώς θα διαρκέσει μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου.
      Από αύριο Κυριακή (19/2) το φαινόμενο θα αρχίσει σιγά σιγά να υποχωρεί, ωστόσο στο ανώτερο σημείο της θα φτάσει στα -55 εκατοστά στις 16:30 το απόγευμα, όπως και τη Δευτέρα (20/2) στις 17:00. 
      Μάλιστα ο υπεύθυνος του κέντρου παλίρροιας του δήμου της Βενετίας, Αλβίσε Πάπα, σημείωσε  στο πρακτορείο ANSA πως «η στάθμη της θάλασσας παραμένει για ώρες κάτω από τα -50 εκατοστά κάτι που είχε να συμβεί εδώ και 15 χρόνια σε τόσο μεγάλη διάρκεια».
      Η άμπωτη  δημιούργησε προβλήματα καθώς τα κανάλια έχουν μετατραπεί σε ρυάκια ή έχουν στερέψει με τις βάρκες και τις γόνδολες να μένουν αγκυροβολημένες εξαιτίας της ξηρασίας.  Ακόμα είχε σαν αποτέλεσμα τα αρχαία θεμέλια των κτιρίων να είναι ορατά ακόμη και κατά μήκος του Μεγάλου Καναλιού.
      Μάλιστα κάποια κανάλια είχαν στερέψει τόσο που ήταν αδύνατη η κίνηση ακόμα και των πλωτών ασθενοφόρων ή οποιαδήποτε βάρκας ή γόνδολας.
      Ιστορικά οι περιπτώσεις κατά τις οποίες η στάθμη της θάλασσας έμεινε κάτω από τα -50 εκατοστά ήταν το 2005 για 48 ώρες και άλλες δύο φορές στο 2002 και το 2007 για 28 ώρες, καθώς επίσης και το 2004 για 27. 
      Την τελευταία δεκαετία το φαινόμενα με τα κανάλια που έχουν στερέψει είναι λιγότερο συχνά. Το 2021 η στάθμη της θάλασσας έφτασε στα -50 εκατοστά για δύο ώρες, το 2022 για εννιά ώρες κάτι που έχει ήδη συμβεί φέτος.
      Το χαμηλότερο ιστορικό έχει καταγραφεί το 1934 όταν έφτασε στα 121 εκατοστά κάτω από το σημείο μηδέν της παλίρροιας και το 1989 όταν έφτασε το -92.
      Τι είναι η άμπωτη και πώς προκαλείται
      Η παλίρροια σύμφωνα με το meteo-thessalia.gr, είναι το φαινόμενο κατά τη διάρκεια του οποίου έχουμε άνοδο ή πτώση της στάθμης της θάλασσας. Στην παλίρροια έχουμε:
      Την πλημμυρίδα Την άμπωτη Η πλημμυρίδα είναι αποτέλεσμα της παλίρροιας όπου έχουμε άνοδο της στάθμης του νερού της θάλασσας. Κατά τη διάρκεια εξέλιξης του φαινομένου η στάθμη του νερού ανεβαίνει αρκετά και καλύπτει μεγαλύτερο μέρος της στεριάς.
      Η άμπωτη είναι επίσης ένα ακόμη αποτέλεσμα της παλίρροιας όπου έχουμε πτώση της στάθμης του νερού της θάλασσας. Κατά τη διάρκεια εξέλιξης του φαινομένου η στάθμη του νερού πέφτει σημαντικά και έτσι η θάλασσα καλύπτει μικρότερο μέρος της στεριάς.
      Ο λόγος που έχουμε παλίρροια είναι η συνεχόμενη μεταβολή των θέσεων του ήλιου και της σελήνης βάση ενός σημείου αναφοράς στη Γη. Με απλά λόγια η παλίρροια δημιουργείται επειδή αλλάζουν συνεχώς θέσεις η σελήνη και ο ήλιος σε σχέση με ένα σημείο στη Γη.
      Ο Ήλιος και η Σελήνη μαγνητίζουν τη θάλασσα περισσότερο λόγω της βαρύτητάς τους, όταν βρίσκονται κοντά της. Πιο συγκεκριμένα το μαγνητικό πεδίο π.χ. της Σελήνης «τραβάει» τη θάλασσα ανεπαίσθητα προς τη σελήνη και έτσι έχουμε την πλημμυρίδα.
      Όταν όμως η Σελήνη βρίσκεται μακριά από το σημείο μας τότε δεν μαγνητίζει τόσο τη θάλασσα και έτσι έχουμε την άμπωτη.
    6. webTV

      Engineer

      Το 1951 και ενώ η χώρα μόλις είχε βγει από έναν αιματηρό εμφύλιο και προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, ιδρύεται ο ΕΟΤ. Στόχος είναι να δημιουργηθούν στην Αθήνα ξενοδοχεία προκειμένου να καλυφθούν οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της χώρας στις τουριστικές ροές.
      Επτά χρόνια μετά, το 1958, αποφασίστηκε η κατασκευή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στην Πάρνηθα, το οποίο θα διαθέτει και άλλες εγκαταστάσεις όπως μπανγκαλόου, εστιατόρια, μικρό υπαίθριο θέατρο.

      Όλα αυτά θα ήταν απλωμένα σε μια μεγάλη έκταση 800 στρεμμάτων. Το πρόγραμμα είχε μάλιστα και την υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος πρότεινε και την ονομασία του ξενοδοχείου. Θα ονομαζόταν Μοντ Παρνές.
      Το φιλόδοξο σχέδιο άρχισε να εκπονείται σε υψόμετρο 1.078 μέτρων, στη θέση Μαυροβούνι της Πάρνηθας. Το ξενοδοχείο σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Παύλος Μυλωνάς.
      Ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου ήταν τα 35 εκατομμύρια δραχμές, τελικά εκείνο όταν ολοκληρώθηκε το τελικό του κόστος ανήλθε στα 150 εκατομμύρια δραχμές.
      Ο τύπος της εποχής άρχισε να μιλάει για ένα ακόμη σκάνδαλο. Τελικά στις 17 Ιουνίου του 1961 παρουσία του ίδιου του Κωνσταντίνου Καραμανλή έγιναν τα εγκαίνια. Στα εγκαίνια την κορδέλα έκοψε ο υπουργός Προεδρίας Κωνσταντίνος Τσάτσος
      Αυτό που είναι χαρακτηριστικό είναι πως οι Αθηναίοι από την πρώτη στιγμή του γύρισαν την πλάτη και όχι μόνο οι Αθηναίοι αλλά και οι ξένοι τουρίστες οι οποίοι δεν το προτιμούσαν για την διαμονή τους. Μάλιστα πριν το μεγάλο στραπάτσο, η τότε κυβέρνηση εκτιμούσε ότι θα μπορεί να φιλοξενήσει 3.000 άτομα το καλοκαίρι και 1.500 το χειμώνα. Το ξενοδοχείο δεν γνώρισε την αναμενόμενη προσέλευση κόσμου.
      Το 1969 το Μοντ Παρνές παραχωρείται στον κύπριο επιχειρηματία Φρίξο Δημητρίου ο οποίος ξεκίνησε την μεταμόρφωση του από ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο σε καζίνο για τους Αθηναίους.
      Στις 5 Φεβρουαρίου του 1971 όλα ήταν έτοιμα για τη λειτουργία τους και μάλιστα την πρώτη βραδιά στα εγκαίνια του, πήγαν να παίξουν στη ρουλέτα 2.000 Αθηναίοι. Από τότε έμεινε και η έκφραση «Πάμε βουνό» που έλεγαν οι τζογαδόροι για να πάνε στο καζίνο.
      Για να μπει κάποιος μέσα έπρεπε να έχει μαζί του τη φορολογική του δήλωση ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι απαγορευόταν να εισέλθουν. Έναν χρόνο μετά δημιουργήθηκε και το τελεφερίκ για καλύτερη πρόσβαση στο χώρο.
      Το καζίνο μεταφέρεται από την Πάρνηθα στο Μαρούσι με αντάλλαγμα 30 εκατ. ευρώ
      Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος προβλέπει ότι η μεταφορά θα υλοποιηθεί από την εταιρεία «Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας Α.Ε.» (ΕΚΠΑ Α.Ε.)
      Στην Πάρνηθα, η μεταφορά του Καζίνο αφενός θα μετριάσει σημαντικά την επιβάρυνση στο οικοσύστημα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, αφετέρου θα ξεκινήσει μια νέα εποχή για το ιστορικό συγκρότημα του Mont Parnes:
      - Με δαπάνες της Εταιρείας, μια επένδυση προϋπολογισμού 23 εκ. Ευρώ, θα αποκατασταθεί το φυσικό τοπίο και θα ανακατασκευαστεί ο «Πύργος Μυλωνά».
      - Τα ακίνητα και το Τελεφερίκ θα αποδοθούν στο Δημόσιο για να αξιοποιηθούν προς όφελος των κατοίκων και των επισκεπτών της Αττικής.
      Επιπρόσθετα, Η ΕΚΠΑ θα συνεχίσει να συμβάλλει στην προστασία του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας και στο κόστος συντήρησης του τελεφερίκ σε βάθος 5ετίας από την έναρξη λειτουργίας του νέου συγκροτήματος στο Μαρούσι.
      Η μετεγκατάσταση του καζίνου Μον Παρνές από την Πάρνηθα στο Μαρούσι άρχισε σταδιακά να υλοποιείται και το αντάλλαγμα της μεταφοράς καθορίστηκε στα 30 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
       
    7. webTV

      Engineer

      Βρισκόμαστε το κάστρο Γκεντελόν το 1253 μΧ και ο ανήλικος ευγενής, Γκίλμπερτ Κουρτενέι, έχει φύγει για να πολεμήσει στις Σταυροφορίες, αφήνοντας τη σύζυγό του υπεύθυνη για τους εργάτες που χτίζουν το νέο σπίτι της οικογένειας: έναν ταπεινό πύργο που αρμόζει στην κοινωνική του θέση ως απλός ιππότης στην υπηρεσία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΧ.
      Πίσω στον χρόνο, σήμερα, σε ένα δασικό ξέφωτο στη βόρεια Βουργουνδία, η ιστορία ξαναδημιουργείται υπό τον ήχο της σμίλης πάνω στην πέτρα και του τσεκουριού πάνω στο ξύλο, καθώς οι τεχνίτες του 21ου αιώνα μαθαίνουν και τελειοποιούν τις ξεχασμένες μεσαιωνικές δεξιότητες.
      Το έργο Guédelon σχεδιάστηκε ως μια άσκηση «πειραματικής αρχαιολογίας» πριν από 25 χρόνια. Το χτίσιμο γίνεται προς τα πάνω (δεν σκάβουν θεμέλια) χρησιμοποιώντας μόνο τα εργαλεία και τις μεθόδους που υπήρχαν στον Μεσαίωνα και, όπου είναι δυνατόν, υλικά που προέρχονται από την περιοχή. Τώρα, σε μια απρόβλεπτη τροπή της μοίρας, το Guédelon παίζει ζωτικό ρόλο στην αποκατάσταση της δομής και της ψυχής του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων.
      Ο επιβλητικός καθεδρικός ναός του Παρισιού του 13ου αιώνα, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, καταστράφηκε από πυρκαγιά τον Απρίλιο του 2019, ενώ διαλύθηκε η πολύπλοκη δομή της οροφής του, γνωστή ως La Forêt λόγω του μεγάλου αριθμού δέντρων που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του. Η ευρέως διαδεδομένη άποψη ήταν ότι θα ήταν αδύνατο να ξαναχτιστεί όπως ήταν.
      Photo: Wikipedia Commons «Ο σκελετός της οροφής ήταν εξαιρετικά εξελιγμένος, χρησιμοποιώντας τεχνικές που ήταν προηγμένες για τον 12ο και 13ο αιώνα», λέει στον Observer ο Frédéric Épaud, ειδικός στην ξυλουργική τέχνη του μεσαίωνα.
      «Μετά την πυρκαγιά, πολλοί άνθρωποι έλεγαν ότι θα χρειάζονταν χιλιάδες δέντρα και ότι δεν είχαμε αρκετά από τα κατάλληλα, και ότι το ξύλο θα έπρεπε να αποξηρανθεί για χρόνια, ενώ κανείς δεν ήξερε καν πώς να φτιάξει δοκάρια όπως τα έκαναν στον Μεσαίωνα. Είπαν ότι ήταν αδύνατο. Αλλά ξέραμε ότι μπορούσε να γίνει, επειδή το πείραμα Guédelon το κάνει εδώ και χρόνια».
      Ορισμένες από τις εταιρείες που υπέβαλλαν προσφορά για το έργο της Παναγίας των Παρισίων έχουν ήδη προσλάβει ξυλουργούς που εκπαιδεύτηκαν στο Guédelon, και αναμένεται να πάρουν κι άλλους από το ξέφωτο της Βουργουνδίας, 200 χιλιόμετρα κάτω από τον αυτοκινητόδρομο du Soleil στο Παρίσι.
      Μπορεί να είναι πιο γρήγορο και φθηνότερο να φτιαχτούν ξύλινα δοκάρια στο πριονιστήριο – μιας και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υποσχέθηκε να επαναλειτουργήσει ο κατεστραμμένος καθεδρικός ναός το 2024 – αλλά ούτε ένας στο Guédelon δεν πιστεύει ότι πρέπει να γίνει με αυτόν τον τρόπο.
      Ο Stéphane Boudy εργάζεται πάνω στις μεσαιωνικές τεχνικές του ξύλου από το 1999. Ο Boudy, 51 ετών, εκπαιδεύτηκε ως αρτοποιός και στη συνέχεια ως ηλεκτρολόγος, μέχρι να ανακαλύψει την κλίση του στο Guédelon. Εξηγεί πώς η χειροποίητη σφυρηλάτηση κάθε δοκού -ένα ενιαίο κομμάτι από ένα μόνο δέντρο- σέβεται την «καρδιά» του πράσινου ξύλου που του δίνει τη δύναμη και την αντοχή του.
      «Έχουμε 25 χρόνια εμπειρίας στην κοπή, τον τετραγωνισμό και το τεμάχισμα ξύλου με το χέρι», λέει. «Αυτό κάνουμε κάθε μέρα εδώ και 25 χρόνια. Αν δεν υπήρχε αυτό το μέρος, ίσως οι ειδικοί να έλεγαν: “όχι, δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθεί η οροφή της Παναγίας των Παρισίων”. Εμείς δείξαμε ότι γίνεται»
      «Δεν πρόκειται απλώς για νοσταλγία. Αν η οροφή της Παναγίας των Παρισίων άντεξε 800 χρόνια, είναι εξαιτίας αυτού. Δεν υπάρχει καρδιά στο ξύλο του πριονιστηρίου», λέει.
      Η Maryline Martin είναι συνιδρύτρια του προγράμματος Guédelon που προσελκύει περίπου 300.000 επισκέπτες (με εισιτήριο) κάθε χρόνο και παρουσιάστηκε το 2014 σε σειρά ντοκιμαντέρ του BBC, Secrets of the Castle. Λέει ότι ο σιδηρουργός του κάστρου έχει αναλάβει να κατασκευάσει τα τσεκούρια που θα κόψουν το ξύλο για την Παναγία των Παρισίων, και οι ξυλουργοί του αναμένεται να εκπαιδεύσουν άλλους για να εργαστούν στον καθεδρικό ναό.
      «Είναι σημαντικό για εμάς το γεγονός ότι η Παναγία των Παρισίων θα αποκατασταθεί από πολλούς που έμαθαν το επάγγελμά τους στο Guédelon. Είμαστε μια ιδιωτική επιχείρηση χαμένη στο δάσος μας που δεν λαμβάνει δημόσια χρήματα. Συνεργαζόμαστε με πολλούς κρατικούς ερευνητικούς φορείς, αλλά κάποιοι μας διέγραψαν ως θεματικό πάρκο», λέει.
      «Τώρα, μετά από 25 χρόνια, είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να καταλάβουμε και να κάνουμε αυτό που πρέπει να γίνει αποκαλύπτοντας ότι δεν έχουμε πουλήσει την ψυχή μας στο διάβολο. Οι άνθρωποί μας θα εργάζονται στην Παναγία των Παρισίων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά γιατί να πάμε στο Παρίσι; Θα συνεχίσουμε εδώ το έργο του 13ου αιώνα».
      Ο Florian Renucci, ο υπεύθυνος του εργοταξίου Guédelon και φιλόσοφος που έγινε αρχιμάστορας, έχει ήδη κληθεί να επιβλέψει την εκπαίδευση των τεχνιτών που αναμένεται να εργαστούν στην Παναγία των Παρισίων.
      «Το μόνο που ακούσαμε ξανά και ξανά μετά την πυρκαγιά της Παναγίας των Παρισίων ήταν ότι δεν ήταν δυνατόν να ανακατασκευαστεί η οροφή όπως πριν. Δεν υπήρχε ξύλο, δεν υπήρχε savoir faire – ήταν ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν οι εκμοντερνιστές. Εμείς δείξαμε ότι μπορεί να γίνει και ότι ξέρουμε πώς να το κάνουμε», λέει.
       
      Ο Épaud είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής στο Guédelon και της επιτροπής που επιβλέπει την ανοικοδόμηση της Παναγίας των Παρισίων, καθώς και μέλος του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), του εθνικού ερευνητικού φορέα της Γαλλίας. Λέει ότι η επιστροφή για την οικοδόμηση του μέλλοντος δεν είναι απλώς νοσταλγία.
      «Έχω μελετήσει την τεχνική του 13ου αιώνα για πολλά χρόνια και, αν σεβαστούμε την εσωτερική μορφή του δέντρου, τα δοκάρια θα αντέξουν για 800 χρόνια. Το Guédelon είναι το μοναδικό μέρος στη Γαλλία, και πιστεύω και στην Ευρώπη, όπου δουλεύουν αυτού του είδους τη δομή της στέγης από ξύλο. Όλοι όσοι δεν πίστευαν ότι αυτό είναι δυνατό, δεν γνώριζαν για το Guédelon».
      Ο ίδιος προσθέτει: «Αλλά δεν πρέπει να βιαζόμαστε. Η επιμονή του Μακρόν να ανοίξει ο καθεδρικός ναός μέχρι το 2024 είναι ηλίθια. Μιλάμε για έναν καθεδρικό ναό, δεν βιαζόμαστε και έχουμε τα χρήματα για να το κάνουμε με τον σωστό τρόπο. Αν βιαστούμε, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει άσχημα και να χαθεί κάτι. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι ο Μακρόν δεν το καταλαβαίνει αυτό».
      in.gr με στοιχεία από theguardian.com
    8. webTV

      GTnews

      Οι επιστήμονες στο MIT πιστεύουν ότι ίσως βρήκαν επιτέλους έναν τρόπο να αντιστρέψουν την κλιματική αλλαγή. Ή, τουλάχιστον, για να βοηθήσουν ώστε να περιοριστεί κάπως το πρόβλημα, επισημαίνει ο ιστότοπος bgr.com που εστιάζει σε επιστημονικά επιτεύγματα και ειδήσεις. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η ιδέα περιστρέφεται σε μεγάλο βαθμό γύρω από τη δημιουργία και την ανάπτυξη φυσαλίδων πυριτίου που μοιάζουν με λεπτό φιλμ.
      Οι «διαστημικές φυσαλίδες» όπως τις αποκαλούν (οι επιστήμονες), θα ενώνονταν μεταξύ τους σαν μία σχεδία. Μόλις αναπτυχθεί αυτή στο διάστημα θα έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τη Βραζιλία. Οι φυσαλίδες θα λειτουργούσαν στη συνέχεια σαν ένα επιπλέον ρυθμιστικό φίλτρο, έναντι της επιβλαβούς ηλιακής ακτινοβολίας που προέρχεται από τον Ήλιο.
      Ο στόχος με αυτές τις νέες «διαστημικές φυσαλίδες» θα ήταν η χαλάρωση ή ακόμα και η αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής. Η Γη έχει δει αυξανόμενες θερμοκρασίες τους τελευταίους αρκετούς αιώνες. Στην πραγματικότητα, η NASA περιγράφει λεπτομερώς πώς έχει αλλάξει η παγκόσμια θερμοκρασία με τα χρόνια. Τώρα, βλέπουμε τεράστια «στόματα στην κόλαση» να ανοίγουν.
      Η «πηγή» της ιδέας
      Υπάρχει, επίσης, το γεγονός ότι οι επιστήμονες μόλις ανακάλυψαν μια ακόμη τρύπα στο στρώμα του όζοντος της Γης. Ως εκ τούτου, η εύρεση τρόπων για τη χαλάρωση ή την αναστροφή της κλιματικής αλλαγής εξακολουθεί να αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για πολλούς. Αυτό το νέο σχέδιο βασίζεται σε μια ιδέα που προτάθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο Roger Angel, o οποίος αρχικά πρότεινε τη χρήση ενός «σύννεφου» από μικρά διαστημόπλοια για την προστασία της Γης από την ακτινοβολία του Ήλιου.
      Οι ερευνητές στο MIT έχουν υιοθετήσει την ίδια βασική ιδέα και τη βελτίωσαν, ωστόσο αντικαθιστώντας τα διαστημόπλοια με φουσκωτές φυσαλίδες πυριτίου. Το να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή θα ήταν ένα τεράστιο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
      Ωστόσο, η θωράκιση της Γης από την ακτινοβολία του Ήλιου θα ήταν μόνο ένα μέρος της λύσης. Θα πρέπει ακόμα να περιορίσουμε και άλλα πράγματα.

      Πώς θα θωρακίσουν τη Γη οι φυσαλίδες;
      Αλλά πώς ακριβώς προστατεύει μια «σχεδία» διαστημικών φυσαλίδων τη Γη από την ακτινοβολία του Ήλιου;
      H βασική ιδέα απαιτεί την αποστολή των φυσαλίδων σε συγκεκριμένο σημείο έξω από την ατμόσφαιρα: στο λεγόμενο «Σημείο Λαγκράνζ». Αυτή είναι η τοποθεσία ακριβώς μεταξύ της Γης και του Ήλιου όπου η βαρύτητα «μηδενίζει» καθώς η έλξη του Ήλιου αντισταθμίζει την βαρύτητα της Γης. Ως εκ τούτου, οι διαστημικές φυσαλίδες θα μπορούσαν θεωρητικά να «επιπλέουν» χωρίς μεγάλη έλξη από κανένα σώμα.
      Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι πιθανότατα θα χρειαστεί ακόμα να στείλουμε κάποιο είδος διαστημικού σκάφους εκεί έξω για να βοηθήσουμε να μείνουν τα πράγματα σε καλό δρόμο. Ωστόσο, θα μπορούσε να μας δώσει μια καλή ευκαιρία να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή ή τουλάχιστον να επιβραδύνουμε τις αλλαγές.
      Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το MIT δεν το βλέπει ως εναλλακτική λύση στις τρέχουσες προσπάθειες και στα μέτρα που λαμβάνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντίθετα, είναι μια εφεδρική λύση που προορίζεται να βοηθήσει εάν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο.
       
    9. webTV

      GTnews

      Στη Στοκχόλμη, μια νέα γενιά ηλεκτρικών σκαφών κάνει θραύση. Οι κάτοικοι της σουηδικής πρωτεύουσας, ενός αρχιπελάγους 14 νησιών που συνδέονται μεταξύ του με 57 γέφυρες, έχουν μακρά ιστορία στη χρήση σκαφών για να μετακινηθούν. Με έναν εκτιμώμενο στόλο 756.000 σκαφών αναψυχής, ο συγκεκριμένος κλάδος της Σουηδίας είναι ένας από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, αναφέρει δημοσίευμα του CNN.
      Όπως υπάρχει και το ανάλογο περιβαλλοντικό κόστος. Τα απόνερα που δημιουργούν τα ταχύπλοα προκαλούν ζημιές στον βυθό, ο θόρυβος του κινητήρα αποφέρει προβλήματα στη θαλάσσια ζωή, ενώ προβληματίζουν και οι εκπομπών CO2. Μια σουηδική startup, όμως, φέρεται να έχει τη λύση. Όπως υποστηρίζει, ηλεκτρικά σκάφη μπορούν να μειώσουν τις εκπομπές ρύπων, αλλά και τον χρόνο ταξιδιού και μεταφορών. Η Candela έχει σχεδιάσει πλήρως ηλεκτρικά υδροπτέρυγα μηδενικού άνθρακα. Όπως τονίζει, πουλήθηκαν πάνω από 100 από το μοντέλο της C-8, ένα σκάφος αναψυχής 8,5 μέτρων, μέσα σε έξι μήνες από την κυκλοφορία του. Τα επιβατηγά οχηματαγωγά πλοία – που παρουσιάστηκαν στις 22 Ιουνίου – αναμένεται να βγουν στο νερό το επόμενο έτος.
      Ο Gustav Hasselskog, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Candela, λέει ότι εμπνεύστηκε από την εταιρεία ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla. «Αυτό που έκανε η Tesla ήταν να προσθέσει πολύ στιλ στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Θέλουμε να φτιάξουμε ένα πολύ ελκυστικό προϊόν, διότι αυτό θα οδηγήσει προς τη βιωσιμότητα με πολύ πιο γρήγορο τρόπο».

      Αψηφώντας τη  βαρύτητα
      Ο Hasselskog είναι λάτρης των σκαφών εδώ και πολλά χρόνια. Πριν ξεκινήσει την Candela το 2014, είχε ένα συμβατικό μηχανοκίνητο σκάφος, το οποίο -όπως λέει- κατανάλωνε περίπου «15 φορές περισσότερα καύσιμα από ένα αυτοκίνητο». Κάποια στιγμή στράφηκε προς τα υδροπτέρυγα, τα οποία έχουν στο κάτω μέρος τους εξαρτήματα που μοιάζουν με πτερύγια. Όταν το σκάφος αναπτύσσει ταχύτητα μοιάζει σαν να σηκώνεται από το νερό και να «πετάει». Όπως λέει ο Hasselskog μειώνουν την τριβή και τους επιτρέπει να κινούνται πιο γρήγορα, αυξάνοντας την απόδοση της μπαταρίας. Φτιαγμένο με ανθρακονήματα, η βάση του σκάφους είναι εξαιρετικά ελαφριά, απαραίτητο στοιχείο για να το κάνει να «πετάει».
      Νέα projects
      Και άλλες εταιρείες εργάζονται επίσης σε σκάφη αναψυχής με μπαταρίες υψηλής τεχνολογίας. Η Arc Boats, η οποία δημιουργήθηκε από πρώην μηχανικούς πυραύλων της SpaceX του Elon Musk, θα κυκλοφορήσει ένα αλουμινένιο σκάφος 24 ποδιών αυτό το καλοκαίρι, ενώ μια άλλη νεοφυής επιχείρηση με έδρα τη Στοκχόλμη, η X Shore, έχει συγκεντρώσει πάνω από 71 εκατομμύρια ευρώ για την παραγωγή του ηλεκτρικού σκάφους της, το οποίο έχει εμβέλεια έως και 100 ναυτικά μίλια.
      Η επόμενη μεγάλη πρόκληση της Candela είναι η αύξηση της παραγωγής για να ανταποκριθεί στη ζήτηση: η εταιρεία μετακομίζει σε νέες εγκαταστάσεις τετραπλάσιες από τις υπάρχουσες και αυξάνει την ομάδα της από 30 σε 100 άτομα. Η βιομηχανία σκαφών έχει συνήθως μικρή κλίμακα παραγωγής και μεγάλο μέρος της εργασίας γίνεται με το χέρι – αλλά ο Hasselskog διερευνά τρόπους για την προσθήκη αυτοματοποίησης, σε μια προσπάθεια να μειώσει την τιμή των μελλοντικών μοντέλων. «Θέλουμε πραγματικά να μειώσουμε το κόστος, ώστε να μπορούμε να ανταγωνιστούμε τα σκάφη με κινητήρα εσωτερικής καύσης», ανέφερε.

      ---
       
    10. webTV

      GTnews

      Το σημαντικότερο μνημείο πολιτισμού στον κόσμο η Ακρόπολη των Αθηνών και ο Παρθενώνας που πρόσφατα βραβεύτηκε από το Business Insider ως το ομορφότερο αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα στον κόσμο κατόπιν έρευνας που αποφάσισε να διεξαγάγει μεταξύ διάσημων αρχιτεκτόνων από όλο τον κόσμο δοκιμάζεται σκληρά από την κλιματική αλλαγή.
      Η Ακρόπολη των Αθηνών ίσως να διανύει τις 365 πιο δύσκολες μέρες της ένδοξης και μακρόχρονης ιστορίας της καθώς χτυπιέται ανελέητα από ακραίους καύσωνες και σφοδρές χιονοθύελλες.
      Από τα περσινά 45αρια και πλέον που είχαμε καταγράψει με χρήση ειδικού drone βρέθηκε αντιμέτωπη με την ακραία χιονοθύελλα που προκάλεσε η κακοκαιρία «Ελπίς» τον χειμώνα που μας πέρασε και από σήμερα είναι και πάλι αντιμέτωπη με μια μακρά περίοδο υψηλών θερμοκρασιών όπως προειδοποιούν οι μετεωρολόγοι.
      Το ευτύχημα είναι πως τόσο οι αρχαιολόγοι που χρόνια τώρα δίνουν πραγματικό αγώνα για την συντήρηση και αποκατάσταση αυτό του εμβληματικού μνημείου για ολόκληρο τον πλανήτη αλλά και οι ειδικοί επιστήμονες που εργάζονται στο πλευρό τους τόσο με την αμέριστη αγάπη τους αλλά και την συνδρομή της τεχνολογίας εμφανίζονται καθησυχαστικοί για την πορεία του μνημείου στο πέρασμα των χρόνων.
       
    11. webTV

      Engineer

      Την ώρα που πολλά μουσεία παγκοσμίως αναγκάζονται να εκποιήσουν έργα των συλλογών τους για να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους ανάγκες κι άλλα προχωρούν σε δραστικές περικοπές προσωπικού ως συνέπεια της δραματικής πτώσης των εισιτηρίων – αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι 230 εκατ. επισκέπτες υποδέχτηκαν τα μουσεία παγκοσμίως το 2019 και μόλις 54 εκατ. το 2020 – και των μειωμένων κρατικών επιχορηγήσεων, τα έξι μουσεία σε Ευρώπη, Αμερική και Αφρική που αναμένεται να ανοίξουν τις πύλες τους μέσα στο 2022 προσεγγίζονται ως προάγγελοι μιας νέας, καλύτερης εποχής, που όλοι ελπίζουν πως θα έρθει με την καινούργια χρονιά.
      ΟΣΛΟ, ΝΟΡΒΗΓΙΑ
      Εθνικό Μουσείο Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν
      Για τις 11 Ιουνίου 2022 έχουν οριστεί τα εγκαίνια του νέου Εθνικού Μουσείου Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν της Νορβηγίας. Το μουσείο του Οσλο ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από τη συγχώνευση τεσσάρων μουσείων – μεταξύ αυτών της Εθνικής Πινακοθήκης και του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης – και τη δημιουργία μιας μεγάλης συλλογής αντικειμένων που περιλαμβάνει ρωμαϊκά γλυπτά, εντυπωσιακές ταπισερί του τέλους του 12ου αιώνα, πορσελάνες από την αυτοκρατορική Κίνα και ίσως το πιο διάσημο έργο τέχνης της Νορβηγίας, την «Κραυγή» του Εντβαρτ Μουνκ.
      Το νέο κτίριο, συνολικής επιφάνειας 54.600 τ.μ. – το μεγαλύτερο του είδους του στις σκανδιναβικές χώρες -, που φέρει την υπογραφή των αρχιτεκτόνων Kleihues + Schuwerk, βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο της πόλης. Βασικό δομικό υλικό του είναι το μάρμαρο, κόστισε περί τα 645 εκατ. ευρώ, διαθέτει υπερδιπλάσιους εκθεσιακούς χώρους – συγκεκριμένα 90 αίθουσες στις οποίες θα φιλοξενηθούν 5.000 εκθέματα -, ενώ ήδη έχει ανακοινωθεί και η πρώτη περιοδική έκθεσή του, στη 2.400 τ.μ. Αίθουσα του Φωτός, που θα εστιάζει στη σύγχρονη εικαστική σκηνή της Νορβηγίας.
      ΤΟΥΛΣΑ, ΗΠΑ
      Κέντρο Μπομπ Ντίλαν
      Ραντεβού στις 10 Μαΐου δίνει με τους θαυμαστές του Μπομπ Ντίλαν το κέντρο που φέρει το όνομά του και θα ξεκινήσει τη λειτουργία του στην Τούλσα της Οκλαχόμα, με στόχο να αξιοποιήσει τη συλλογή που διαθέτει με περισσότερα από 100.000 αντικείμενα. Οι επισκέπτες θα μπορούν να ακούσουν ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από τον δέκα φορές βραβευμένο με Γκράμι τραγουδιστή και τραγουδοποιό.
      Σημειωματάρια, επιστολές και άλλα χειρόγραφα θα αναδείξουν τις λογοτεχνικές ευαισθησίες που οδήγησαν τη Σουηδική Ακαδημία να του απονείμει το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2016. Χώρος θα υπάρχει βεβαίως και για την παρουσίαση της ενασχόλησης του Ντίλαν με τα εικαστικά, είτε μέσω του εξωφύλλου του άλμπουμ του «Self Portrait» (1970) είτε μέσω των εξπρεσιονιστικών του έργων. Σε ειδική αίθουσα θα προβάλλονται ντοκιμαντέρ και κινηματογραφημένες συναυλίες, ενώ θα στηθεί κι ένα ακριβές αντίγραφο του στούντιο ηχογράφησής του ώστε οι επισκέπτες να αισθάνονται σαν να ήταν παρόντες σε μία από τις ιστορικές ηχογραφήσεις τού αγαπημένου τους δημιουργού.
      ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, ΗΠΑ
      Μουσείο του Μπρόντγουεϊ
      Το ιδανικό μουσείο για τους θεατρόφιλους, και πιο συγκεκριμένα για τους λάτρεις του μιούζικαλ, ανοίγει το καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη, στην Τάιμς Σκουέαρ. Πρόκειται για το Μουσείο του Μπρόντγουεϊ, το οποίο θα αφηγηθεί την ιστορία της ιστορικής περιοχής από το 1735, όταν άνοιξε το πρώτο θέατρο, μέχρι σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, πριν χτυπήσει η πανδημία, το Μπρόντγουεϊ είχε ζήσει την καλύτερη σεζόν του στην Ιστορία, με εισπράξεις 1,8 δισ. δολαρίων το 2019.
      Μέσω διαδραστικών εγκαταστάσεων οι επισκέπτες θα παίρνουν πληροφορίες για τους πρωτοπόρους της θεατρικής βιομηχανίας, θα επισκέπτονται τα παρασκήνια ιστορικών μιούζικαλ και θα ανακαλύπτουν πώς οργανώνεται μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ.
      ΓΛΑΣΚΩΒΗ, ΣΚΩΤΙΑ
      Συλλογή Μπάρελ
      Μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων τέχνης του κόσμου, για τη σύνθεση της οποίας χρειάστηκαν τρία τέταρτα του αιώνα, εκείνη του σερ Ουίλιαμ Μπάρελ, αποκτά τη στέγη που της αξίζει στη Γλασκώβη. Το μουσείο που βρίσκεται στο πάρκο Πόλοκ είχε κλείσει από το 2016 και η ανακατασκευή του, ώστε να φιλοξενεί με ασφάλεια τη συλλογή Μπάρελ – κόστισε 68 εκατ. στερλίνες -, έχει ολοκληρωθεί, οπότε και τα εγκαίνια προγραμματίζονται για τον Μάρτιο της νέας χρονιάς.
      Η συλλογή που φημίζεται για την ποιότητα των έργων κινεζικής τέχνης, τα εξαίσια βιτρό, τις ταπισερί και τα έργα τέχνης θα παρουσιάζεται σε τρεις ορόφους, ενώ οι εκθεσιακοί χώροι που θα έχουν αυξηθεί κατά 35% θα επιτρέπουν την παρουσίαση αντικειμένων που ως  τώρα βρίσκονταν στις αποθήκες.
      ΠΑΡΙΣΙ, ΓΑΛΛΙΑ
      Οικία Γκενσμπούρ
      Κλειστό για το κοινό από τον θάνατό του το 1991, το εσωτερικό του σπιτιού του διάσημου (και αμφιλεγόμενου) γάλλου τραγουδιστή Σερζ Γκενσμπούρ θα ανοίξει στις αρχές του 2022, στο Παρίσι, ως μουσείο αφιερωμένο στη ζωή και στο έργο του.
      Το σπίτι έχει διατηρηθεί σαν χρονοκάψουλα καθώς δεν έχει αγγιχθεί τίποτα επί τρεις δεκαετίες, έτσι ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να δουν και να μυρίσουν ακόμη και  τα τελευταία αποτσίγαρά του που βρίσκονται σε ένα τασάκι. Το κύριο αξιοθέατο θα είναι το περίφημο εκκεντρικό σαλόνι του μουσικού με το πιάνο, το αρ ντεκό μπαρ και την τεράστια συλλογή από γλυπτά.
      ΓΚΙΖΑ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ
      Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο
      Τα εγκαίνια του Μεγάλου Αιγυπτιακού Μουσείου, που διατείνεται ότι θα είναι το μεγαλύτερο αρχαιολογικό μουσείο στον κόσμο, αφιερωμένο σε έναν πολιτισμό, μετατίθενται ξανά, αυτή τη φορά για μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου του 2022. Το κτίριο καλύπτει 490.000 τ.μ., όσο ένας μεγάλος τερματικός σταθμός αεροδρομίου. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος έκθεμα θα είναι ένα άγαλμα του Ραμσή του Μεγάλου από κόκκινο γρανίτη, ύψους 11 μ. και βάρους 83 τόνων, το οποίο και ήταν το πρώτο που τοποθετήθηκε στην τελική του θέση, στις αρχές του 2018, ώστε να κατασκευαστεί το αίθριο γύρω του.
      Συνολικά στο μουσείο θα φιλοξενηθούν περίπου 100.000 εκθέματα, μεταξύ αυτών η συλλογή ευρημάτων ηλικίας 3.300 ετών που συνόδευαν στο επέκεινα τον διάσημο φαραώ Τουταγχαμών και η οποία αποτελείται από 5.000 κομμάτια, οι 2.000 εκ των οποίων θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά. Το κόστος του μουσείου εκτιμάται σε 1 δισ. δολάρια.
    12. webTV

      Engineer

      Ο Πύργος του Άιφελ είναι ίσως το σημαντικότερο και δημοφιλέστερο μνημείο της Γαλλίας, καθώς και ένα από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα και μνημεία του κόσμου.
      Ο Πύργος του Άιφελ είναι ίσως το σημαντικότερο και δημοφιλέστερο μνημείο της Γαλλίας, καθώς και ένα από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα και μνημεία του κόσμου.

      Το χρώμα του
      Ο πύργος έχει ξαναβαφτεί δεκαεννέα φορές από την κατασκευή του, μία φορά κάθε επτά χρόνια κατά μέσο όρο και πάντα με το χέρι, σύμφωνα με τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στην εποχή του Gustave Eiffel. Ο πύργος είναι βαμμένος σε αποχρώσεις του κόκκινου και της ώχρας, και από το 1968 είναι «ντυμένος» με ανοιχτό καφέ κοντά στο χάλκινο, ελαφρώς σκιασμένο από κάτω προς τα πάνω για καλύτερη οπτική ένταξη στον παρισινό ουρανό. Το χρώμα και μόνο ζυγίζει περίπου 60 τόνους. Τα τελευταία νέα? Ο Πύργος θα γίνει χρυσός για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.
      Ο Patrick Branco Ruivo, CEO της εταιρείας που διαχειρίζεται το μνημείο, που τώρα θέλει να προβεί στην πιο σημαντική ανακαίνιση από την κατασκευή του αποκάλυψε: «Θα δώσω στον Πύργο του Άιφελ μια ελαφρώς πιο χρυσή απόχρωση από αυτή του χρώματός του, κι αυτό εγκαίρως, έτσι ώστε να έχει ολοκληρωθεί πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες» δήλωσε.

      Το μέγεθός του
      Ο Πύργος του Άιφελ είχε ύψος 312 μέτρα όταν χτίστηκε το 1889 και θεωρείτο για καιρό ο υψηλότερος πύργος στον κόσμο. Ο πύργος των 324 μέτρων, όπως είναι σήμερα συμπεριλαμβανομένης της κεραίας, εξακολουθεί να κυριαρχεί στο τοπίο της γαλλικής πρωτεύουσας. Αλλά το ύψος του δεν είναι αμετάβλητο καθώς… αλλάζει με τη θερμοκρασία. Με τη θερινή ζέστη, η μεταλλική του δομή επεκτείνεται και μπορεί να φτάσει έως και 20 εκατοστά σε ύψος. Αντίθετα, μπορεί να χάσει έως και 10 εκατοστά το χειμώνα.

      Οι ανελκυστήρες
      Εγκαταστάθηκε και άνοιξε στο κοινό λίγο μετά τα εγκαίνιά του, οι πρώτοι πέντε υδραυλικοί ανελκυστήρες του Πύργου του Άιφελ αντιπροσώπευαν ένα σημαντικό τεχνικό επίτευγμα για εκείνη την περίοδο. Ακόμα σε λειτουργία, εκείνοι στους ανατολικούς και δυτικούς πυλώνες, δεν είναι ούτε πραγματικοί ανελκυστήρες, ούτε τελεφερίκ, αλλά κάτι ενδιάμεσα, δίνουν στις ομάδες συντήρησης που είναι επιφορτισμένες με την ανακαίνισή τους μια αρκετά μεγάλη δυσκολία , καθώς δεν συναντούν κανένα σημερινό κριτήρια μηχανημάτων. Κάθε χρόνο, η αθροιστική απόσταση που καλύπτουν οι ανελκυστήρες του πύργου είναι 103.000 χιλιόμετρα, ή δυόμισι φορές σε όλο τον κόσμο.

      Το διαμέρισμα του Gustave Eiffel
      Στην πλατφόρμα του τελευταίου ορόφου του πύργου, ο Gustave Eiffel είχε ένα χώρο 100 τετραγωνικών μέτρων χτισμένο με, φυσικά, ένα υπαίθριο μπαλκόνι, η πλειονότητα του οποίου ωστόσο καταλήφθηκε από ένα ανελκυστήρα. Περισσότερο ένας χώρος υποδοχής για τους επισκέπτες του παρά ένα σπίτι, το διαμέρισμα περιλάμβανε σαλόνι, τρία γραφεία, μπάνιο και τουαλέτα, αλλά όχι υπνοδωμάτιο. Ο χώρος μετατράπηκε από τότε σε τεχνικό δωμάτιο, αλλά διατηρεί την αναπαραγωγή του γραφείου του Gustave Eiffel. Τρεις φιγούρες με κερί φαίνονται εκεί: ο Gustave Eiffel, η κόρη του Claire και ο εφευρέτης Thomas Edison.

      Ο Πύργος είναι… παντρεμένος
      Ενώ ο Πύργος του Άιφελ είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς γαμήλιας πρότασης στη χώρα, η Αμερικανίδα Erika LaBrie το πήρε ένα βήμα παραπέρα. Το 2018, παντρεύτηκε τον Πύργο σε μια μικρή τελετή στον δεύτερο όροφο. Μετά από μακροχρόνιες διοικητικές διατυπώσεις, κατάφερε να προσθέσει το όνομα Eiffel στα επίσημα έγγραφα της και να επισκέπτεται το κτίριο μία φορά το χρόνο.
       
    13. webTV

      Engineer

      Η ερευνητική ομάδα της Urban Speleo Engineering κατέθεσε πρόταση στον Δήμο Αθηναίων ζητώντας να καταδυθεί και να το χαρτογραφήσει πλήρως για πρώτη φορά στην ιστορία του.
      Οι εργάτες που είχαν αναλάβει τις τεχνικές εργασίες για τον Δήμο Αθηναίων το καλοκαίρι του 1889, κατέβαιναν έκπληκτοι την ημέρα εκείνη στα έγκατα της γης, για να διερευνήσουν το απρόσμενο εύρημά τους: Ενα πηγάδι που είχαν εντοπίσει τυχαία στο Γουδί οδηγούσε σε μια υπόγεια σήραγγα, που είχε σκαφτεί στον βράχο κατά την αρχαιότητα, με ύψος έξι μέτρων και πλάτος 60 εκατοστών.
      Στο εσωτερικό της εντυπωσιακής στοάς, στα 10 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους,  έρεε άφθονο, κρύο και διαυγές νερό προερχόμενο από τον Υμηττό. Αρχαία λυχνάρια και αγγεία βρίσκονταν ξεχασμένα εκεί, ενώ μια πέτρινη πλάκα έφερε χαραγμένο στην πίσω της όψη το αττικό όνομα «ΦΙΛΑΓΡΟΣ ΑΛΕΞΙΔΟΣ ΜΕΛΙΤΕΥΣ». Ενα από τα μηχανικά θαύματα της αρχαιότητας, το Πεισιστράτειο Υδραγωγείο, είχε μόλις ανακαλυφθεί.
      Σήμερα, σχεδόν 2.500 χρόνια μετά τον θάνατο του Πεισίστρατου, το υδραγωγείο εξακολουθεί να λειτουργεί και χρησιμοποιείται μόνιμα και αποκλειστικά για την άρδευση του Εθνικού Κήπου.
      Τα δεκάδες μυστικά που κρύβει είναι έτοιμα να αποκαλυφθούν στο κοινό, καθώς ειδική ερευνητική ομάδα κατέθεσε πρόσφατα πρόταση στον Δήμο Αθηναίων ζητώντας να καταδυθεί στο Πεισιστράτειο και να το χαρτογραφήσει πλήρως για πρώτη φορά στην ιστορία του.

      Η υπόγεια αποτύπωση του εσωτερικού του υδραγωγείου μπορεί να παράσχει σημαντικές πληροφορίες: Σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι σήραγγές του. Ποια διαδρομή ακολουθούν οι διακλαδώσεις του. Και από πού ακριβώς πηγάζει, κάτι που παραμένει άγνωστο επί αιώνες. Τμήματα και πηγάδια του Πεισιστρατείου είχε αποτυπώσει εξωτερικά και ο Ερνέστος Τσίλερ, ο οποίος είχε βρει υπολείμματά του στα θεμέλια οικοδομών που κατασκεύαζε στην Αθήνα.
      Ερευνες
      Το υπόγειο τούνελ διασχίζει την Αττική σε μια έκταση τουλάχιστον έξι χιλιομέτρων, ενώ είναι λαξευμένο στο υπέδαφος σε βάθος έως και 13 μέτρων. Ξεκινά από τη Μονή του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στου Παπάγου και καταλήγει στον Εθνικό Κήπο ακολουθώντας παράλληλη πορεία με την κοίτη του Ιλισού, ενώ κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και μέχρι το 1870 ήταν αυτό που υδροδοτούσε την πόλη της Αθήνας.
       
      «Το Πεισιστράτειο υδραγωγείο είναι ένα υπόγειο τούνελ περίπου 2.500 ετών, ένα από τα αρχαιότερα τεκμηριωμένα υδραγωγεία, που εξακολουθεί να δίνει νερό χωρίς να ξέρει κανείς την ακριβή κατάστασή του σήμερα. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι γνώσεις μας γι’ αυτό περιορίζονταν σε μικρά αποσπασματικά σημεία του δικτύου διανομής. Μόνο σε ένα τμήμα του είναι γνωστό, στο Γουδί, κι αυτό μετά από δική μας κατάβαση το 2016 και το 2018», λέει στα «ΝΕΑ» ο Πάνος Δευτεραίος, πολιτικός μηχανικός και σπηλαιολόγος με μεγάλη εμπειρία, επικεφαλής της Urban Speleo Engineering που κατέθεσε την πρόταση στον Δήμο Αθηναίων και συνεχίζει: «Κατά τις ανασκαφικές έρευνες για τα έργα του μετρό ανακαλύφθηκαν τμήματα του υδραγωγείου κοντά στην αρχαία πόλη, στον σταθμό του Ευαγγελισμού, και εκτεταμένα δίκτυα διανομής στον σταθμό Συντάγματος. Ομως ο κύριος, εκτός πόλης κορμός της πρώτης φάσης της κατασκευής του, δηλαδή του 6ου αιώνα π.Χ., παραμένει άγνωστος. Ακόμη και η μεταγενέστερη σήραγγα, του 4ου αιώνα π.Χ. που λειτουργεί σήμερα, παρότι έχει επιβεβαιωθεί η θέση κάποιων τμημάτων της, δεν έχει ακόμη εξερευνηθεί.
      Προτείνουμε λοιπόν να προσπαθήσουμε να εξερευνήσουμε όλο του το μήκος, περίπου 5-6 χιλιόμετρα, ψάχνοντας σημεία πρόσβασης μέσα στην πόλη τα οποία παραμένουν άγνωστα επί αιώνες». Αλλωστε, όπως εξηγεί, «μια εσωτερική αποτύπωση που θα εντοπίσει προβλήματα και θα προτείνει επισκευές ή καθαρισμό – όπως έκαναν οι δήμαρχοι του 19ου αιώνα στα αρχαία υδραγωγεία αυξάνοντας την παροχή τους – θα σιγουρέψει το νερό από το οποίο ζει τον Κήπο καθημερινά. Ταυτόχρονα θα γίνει ακριβής αποτύπωση της στοάς και τοποθέτησή της στον χάρτη».
      Η λειτουργία
      Το νερό του υδραγωγείου φτάνει στον Εθνικό Κήπο με σωληνώσεις που ξεκινούν από την οδό Παπαδιαμαντοπούλου και γεμίζει τη λίμνη που βρίσκεται στην είσοδο της Βασιλίσσης Σοφίας. Εκεί βρίσκεται και το ψηλότερο σημείο του κήπου από όπου με φυσική ροή το νερό κατευθύνεται προς τα υπόλοιπα σημεία, μέσω επιφανειακού συστήματος υδραυλάκων.
      «Εντυπωσιακή επιβεβαίωση της μέχρι σήμερα λειτουργίας του αρχαίου υπόγειου έργου προέκυψε το 2003, όταν τα έργα θεμελίωσης μεγάλου υπόγειου γκαράζ απέναντι από το νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία, απέκοψαν το τούνελ σε βάθος 12 μέτρων», προσθέτει ο Πάνος Δευτεραίος. «Τότε παρατηρήθηκε απρόσμενη διακοπή της παροχής του νερού στον Εθνικό Κήπο, ενώ τα υπόγεια έργα που βρίσκονταν σε εξέλιξη πλημμύριζαν! Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, έπειτα από μια περίοδο ξηρασίας του κήπου, μετά από προσπάθειες για ανεύρεση εναλλακτικών πηγών άρδευσης και κατόπιν διαμαρτυριών, η βλάβη αποκαταστάθηκε με επισκευαστικές εργασίες στην κατεστραμμένη αρχαία σήραγγα. Ετσι το νερό επανήλθε στον προορισμό του και διαπιστώθηκε – χωρίς αμφιβολία πλέον – ότι ο κήπος συνεχίζει να ποτίζεται από το αρχαίο υδραγωγείο».

      Εξερευνήσεις
      Το Πεισιστράτειο κουβαλά ιστορίες εξερευνήσεων αλλά και ευτράπελα όπως αυτό που είχε διηγηθεί στο βιβλίο του ο επί σειρά ετών διευθυντής του Εθνικού Κήπου, Νίκος Ταμβάκης, σύμφωνα με τον οποίο το αρχαίο δίκτυο ανέβλυσε κάποια στιγμή… πετρέλαιο.
      «Το 1980 άρχισε ξαφνικά να διοχετεύεται στη λίμνη της Βασιλίσσης Σοφίας μαζί με το νερό και μικρή ποσότητα πετρελαίου. Το γεγονός προκάλεσε μάλιστα και σκωπτικά σχόλια, καθώς συνδέθηκε τότε με την ανακάλυψη φανταστικής πετρελαιοπηγής! Επειτα από έρευνα, όμως, διαπιστώθηκε ότι ένα συνεργείο-πλυντήριο στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο Γουδί, ανατολικά από το νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία, άδειαζε τα υπολείμματα πετρελαίου από τα ρεζερβουάρ των φορτηγών σε ένα φρεάτιο αερισμού του υδραγωγείου, που είχαν ανακαλύψει τυχαία οι φαντάροι λίγο πιο κάτω, στη δεξιά όχθη του Ιλισού (…). Το σφράγισμα του φρεατίου σταμάτησε ευτυχώς την τροφοδοσία της αυτοσχέδιας πετρελαιοπηγής, αλλά ταυτόχρονα επιβεβαίωσε την ακρίβεια της διαδρομής του αγωγού, που είχε επισημάνει και σχεδιάσει ο Τσίλερ το 1877», ανέφερε.

      Σημειώνεται πως η ομάδα της Urban Speleo Engineering είναι εκείνη που εκτέλεσε το μεγάλο έργο της εξερεύνησης του Αδριάνειου Υδραγωγείου της Αθήνας για λογαριασμό του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και της ΕΥΔΑΠ ενώ έχει αναλάβει και μικρότερης έκτασης εργασίες σε άλλα αρχαία υδραγωγεία.
      Το 2016 και το 2018 μέλη της πραγματοποίησαν σύντομες αυτοψίες εντός τμημάτων του Πεισιστράτειου υδραγωγείου εξερευνώντας πλήρως ολόκληρο το βατό μήκος των σηράγγων του από την τοποθεσία του Αγίου Θωμά, μέχρι και το τέλος της ενεργής γαλαρίας στην οδό Παπαδιαμαντοπούλου σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αθηνών.
      Κατά τη διάρκεια εκείνων των εργασιών είχαν μάλιστα εντοπιστεί δύο τοπικοί κλάδοι του υδραγωγείου, οι οποίοι δεν είχαν αποτυπωθεί ποτέ κατά το παρελθόν. Οπως φαίνεται, η γνώση υπάρχει. Πλέον, ο Δήμος Αθηναίων μπορεί, εφόσον το θελήσει, να ξεκλειδώσει τα άγνωστα μυστικά της πόλης, ηλικίας 2.500 ετών.
    14. webTV

      Engineer

      Ο P. Adams Schwertentransporte με έδρα το Λουξεμβούργο μοιράστηκε τις εκπληκτικές φωτογραφίες του πτερυγίου βάρους 25 τόνων, που μεταφέρεται με ελιγμούς μέσα από στενούς επαρχιακούς δρόμους.
      Η εταιρεία μεταφορών, η οποία δραστηριοποιείται σε όλη την Ευρώπη, δημοσίευσε τις εικόνες στην σελίδα τους στο LinkedIn, προκαλώντας τον θαυμασμό των χρηστών στα social media για το εντυπωσιακό επίτευγμα της μηχανικής. «Κλείνοντας την χρονιά με ένα σετ πτερυγίων ανεμογεννήτριας 67 μέτρων σε μια δύσκολη διαδρομή». Πάντως, πολλοί κατηγόρησαν την εταιρεία πως έκανε photoshop στις φωτογραφίες.

      Η μεταφορά του πτερυγίου μήκους 67 μέτρων απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες
      Πώς γίνεται η μεταφορά τους
      Οι φωτογραφίες δείχνουν το τεράστιο πτερύγιο στο πίσω μέρος ενός φορτηγού καθώς περνά μέσα από ήσυχους δρόμους και χωριά. Οι μεταφορείς αποφεύγουν σκόπιμα τις πόλεις και πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας θα κατέβουν προσωρινά, προκειμένου να περάσουν με ασφάλεια.
      Σε αντίθεση με την υπόλοιπη ανεμογεννήτρια, τα πτερύγια δεν μπορούν να αποσυναρμολογηθούν και πρέπει να μεταφερθούν ενιαία. Επίσης, δεν μπορούν να ταξιδέψουν οριζόντια λόγω των στροφών στους στενούς δρόμους, επομένως βεβαιώνεται πως τοποθετούνται επάνω στα φορτηγά σε γωνία μεταξύ 20 και 45 μοιρών.

      Τα πτερύγια μεταφέρονται ολόκληρα καθώς δεν μπορούν να αποσυναρμολογηθούν
      Το πτερύγιο είναι προσαρτημένο σε μια πλατφόρμα που το επιτρέπει να κινείται πάνω κάτω ή στο πλάι ανάλογα με την κατεύθυνση του ταξιδιού, προκειμένου να κατανέμεται ομοιόμορφα το βάρος στις στροφές.
      Το ρεκόρ για το μεγαλύτερο πτερύγιο της ανεμογεννήτριας που μεταφέρθηκε με αυτό τον τρόπο, σημειώθηκε το 2016, κατά την μεταφορά ενός πτερυγίου 88,3 μέτρων στην Δανία. Τα αιολικά πάρκα χρειάζονται τα πτερύγια για τις ανεμογεννήτριές τους που βρίσκονται συχνά στην ύπαιθρο, μακριά από τα εργοστάσια που τα παράγουν.
      Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/zoi/pterygio-anemogennitrias-metaferetai-steno-dromo
    15. webTV

      Engineer

      Μετά από τη μυστηριώδη εξαφάνιση του βρετανικού πλοίου HMS Terror πριν 170 χρόνια, στο Αρκτικό Αρχιπέλαγος του Καναδά, δόθηκαν για πρώτη φορά στη δημοσιότητα, εικόνες από το κουφάρι του.
      Το Terror ήταν το ένα από τα δύο πλοία που μετείχαν στην αποστολή του Βρετανού εξερευνητή Τζον Φράνκλιν, τα οποία απέπλευσαν από τη Βρετανία το 1845 αναζητώντας το Βορειοδυτικό Πέρασμα, το οποίο ενώνει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωεκανό μέσω της Αρκτικής. Η αποστολή όμως κατέληξε σε τραγωδία, καθώς οι 129 ναυτικοί έμειναν αποκλεισμένοι επί ενάμιση χρόνο στους πάγους και στο τέλος πέθαναν από την πείνα ή από το κρύο.

      Σε εξαιρετική κατάσταση βρέθηκαν αντικείμενα, όπως πιάτα, στο πλοίο Terror / Φωτογραφία: pc.gc.ca
      Μέχρι σήμερα οι λεπτομέρειες της βύθισης του πλοίου παραμένουν άγνωστες, στην μεγαλύτερη τραγωδία που σημειώθηκε στη πλαίσιο εξερεύνησης της Αρκτικής. Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια το πότε ήρθε το τέλος για το πλήρωμα και το πλοίο. Το πρώτο από τα δύο πλοία του Φράνκλιν, το HMS Erebus, βρέθηκε το 2014 στην ίδια ζώνη, ενώ το 2016 είχε βρεθεί και το Terror κοντά στο νησί του Βασιλιά Γουιλιέλμου, στα ανατολικά του Κόλπου Κέμπριτζ.

      Συρτάρι από καμπίνα στο κάτω επίπεδο του πλοίου Φωτογραφία: pc.gc.ca
      Πλοίο Terror: Εκαναν 48 καταδύσεις για να τραβήξουν πλάνα
      Οι εικόνες που τράβηξαν οι δύτες και ένα υποθαλάσσιο, τηλεχειριζόμενο ρομπότ αποκαλύπτουν ανέπαφα αντικείμενα από τη ζωή στο πλοίο.
      «Μας δόθηκε η εντύπωση, εξερευνώντας το HMS Terror, ότι επρόκειτο για ένα πλοίο που εγκαταλείφθηκε πρόσφατα από το πλήρωμά του, φαινόταν σαν να είχε γλιτώσει από το πέρασμα του χρόνου», ανέφερε ο Ράιαν Χάρις, διευθυντής της αρχαιολογικής αποστολής και κυβερνήτης του τηλεχειριζόμενου ρομπότ που χρησιμοποιήθηκε στις έρευνες.


      Αποθηκευτικός χώρος στη καμπίνα του καπετάνιου Κρόζιερ, με το παράθυρο να φαίνεται στο βάθος / Φωτογραφία: pc.gc.ca
      Στις 48 καταδύσεις –οι επτά από τις οποίες με το ρομπότ– σε νερά όπου η θερμοκρασία κυμαινόταν γύρω στο μηδέν, η ομάδα τράβηξε βίντεο του 90% της κατώτερης γέφυρας του πλοίου. Ένα πηδάλιο καλυμμένο με άλγη, μια κουκέτα κρυμμένη κάτω από λάσπη και ανεμώνες, πιατικά και μπουκάλια: όλα έμειναν όπως ήταν, λες και το πλοίο εγκαταλείφθηκε βιαστικά πριν από το 170 χρόνια.

      Αρκετά πιάτα βρέθηκαν σε δωμάτια του πλοίου / Φωτογραφία: pc.gc.ca

      Τα ιζήματα που κάλυψαν το δωμάτιο του καπετάνιου, το Φράνσις Κρόζιερ, επέτρεψαν να διατηρηθεί το γραφείο του στο οποίο οι ερευνητές αναμένουν ότι θα βρουν επιστημονικά όργανα και χάρτες.Οι έρευνες αυτές έγιναν σε συνεργασία με οργανώσεις ντόπιων Ινουίτ. Η προφορική παράδοση αυτών των ιθαγενών, με τις ιστορίες να μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, επέτρεψε να εντοπιστούν τα δύο πλοία.

      Μπουκάλι που βρέθηκε σε καμπίνα του κάτω επιπέδου του πλοίου
      Μόνο το ιδιαίτερο διαμέρισμα του καπετάνιου παραμένει απροσπέλαστο, εξαιτίας μιας κλειστής πόρτας. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι εκεί θα βρουν χειρόγραφα που ίσως διατηρήθηκαν χάρη στο ψύχος και τη λάσπη.
      Συγκλονιστικό βίντεο από το ναυάγιο του πλοίου Terror
      Οι εικόνες από το πλοίο του εξερευνητή Τζον Φράνκλιν, είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Το Parks Canada, έδωσε στη δημοσιότητα το βίντεο, όπου εξηγεί την ιστορία του εξερευνητή, ενώ δείχνει πλάνα από την προετοιμασία για την κατάδυση στον βυθό και εικόνες που πραγματικά εντυπωσιάζουν από το εσωτερικό του πλοίου. Δείτε και μόνοι σας:
       
    16. webTV

      GTnews

      Πώς μετατρέπεις πέντε χρόνια λειτουργίας ενός δορυφόρου σε μουσική; Πώς μπορεί να βιώσει μουσικά ο ακροατής τον άνεμο, τα σύννεφα και τη θερμοκρασία;
      Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) προχώρησε στην ηχοποίηση των δεδομένων του δορυφόρου Aeolus σε μία ορχηστρική σύνθεση με τίτλο «Life of Aeolus». Μέρος της σύνθεσης αποτελεί και ένα ακραίο επεισόδιο μεταφοράς ερημικής σκόνης, που διερευνά το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Στο μισής ώρας διάρκειας «Life of Aeolus» κάθε δευτερόλεπτο παραπέμπει σε μία μέρα στη ζωή του δορυφόρου Aeolus και στον άνεμο που μετρούσε, καθώς περιστρεφόταν γύρω από τη Γη 16 φορές την ημέρα.

      Ο δορυφόρος εκτοξεύθηκε τον Αύγουστο του 2018 με στόχο να δείξει πώς η καταγραφή των προφίλ των ανέμων της Γης από το Διάστημα μπορεί να βελτιώσει τις μετεωρολογικές προγνώσεις και τα κλιματικά μοντέλα. Το καινοτόμο λέιζερ Aladin που έφερε πάνω του ο δορυφόρος ήταν δύσκολο να αναπτυχθεί. Χρειάστηκαν 20 χρόνια συνεργατικών προσπαθειών από τη βιομηχανία για να φτάσουμε στην ευρωπαϊκή αυτή πρωτιά για την παρατήρηση προφίλ ανέμων από το Διάστημα.
      Ο δορυφόρος ολοκλήρωσε την αποστολή του πρόσφατα έπειτα από σχεδόν πέντε χρόνια λειτουργίας. Τα δεδομένα του χρησιμοποιούνται όχι μόνο για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο άνεμος επηρεάζει τη μετεωρολογική πρόγνωση και τη μεταφορά αερολυμάτων. Δεδομένα από τη χαρτογράφηση του ανέμου χρησιμοποιούνται σε σχεδόν πραγματικό χρόνο για την πρόγνωση του καιρού σε όλη την Ευρώπη.
       


      Καλλιτεχνική απεικόνιση του Aeolus / Φωτογραφία: ESA - C. Vijoux

      Για να τιμήσει την πενταετή λειτουργία αυτής της πρωτοποριακής αποστολής, η ESA συνεργάστηκε με τον συνθέτη Τζέιμι Περέρα για να δημιουργήσει μια ορχηστρική ηχοποίηση (sonification) της αποστολής. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκαν πνευστά όργανα που αναπαρήγαν τους διάφορους τύπους δεδομένων του Aeolus με αντίστοιχο μουσικό τόνο, διάρκεια και ένταση.
      Το πίκολο παράγει στη σύνθεση τις ψηλότερες νότες που σηματοδοτούν τις κορυφές των σύννεφων. Στις χαμηλότερες νότες ακούγονται το φαγκότο και το μπάσο κλαρινέτο που παραπέμπουν στις ακτίνες λέιζερ του δορυφόρου όταν φτάνουν ακριβώς πάνω από την επιφάνεια της Γης. Στις ενδιάμεσες οκτάβες, μέσα από κλαρινέτα, φλάουτα και όμποε μπορούμε να ακούσουμε την ταχύτητα του ανέμου και την ατμοσφαιρική πίεση, την πυκνότητα των νεφών και τη θερμοκρασία. Τέλος, το συνθεσάιζερ παραπέμπει στη διακοπή λειτουργίας του δορυφόρου.
      Στο ορχηστρικό κομμάτι παρουσιάζονται, επίσης, γεγονότα ορόσημα της περιόδου λειτουργίας του Aeolus, όπως ηφαιστειακές εκρήξεις που αντιπροσωπεύονται από τύμπανα, τυφώνες που αποδίδονται με ηχητικά εφέ ανέμου, αλλά και η πανδημία του κορονοϊού που αντιπροσωπεύεται από ένα συνθεσάιζερ.
      Η έρευνα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών
      Στη μουσική σύνθεση, το όμποε χρησιμοποιήθηκε για να ηχοποιηθεί ένα ακραίο φαινόμενο που συνέβη τον Ιούνιο του 2020. Πρόκειται για το σημαντικότερο τα τελευταία 50 χρόνια επεισόδιο μεταφοράς σκόνης από τη Σαχάρα μέχρι τον Ατλαντικό και την Καραϊβική, που έφερε την ονομασία «Godzilla».
      «Το απόσπασμα με το όμποε στοχεύει στην ηχοποίηση των μετεωρολογικών συνθηκών που επικρατούν μέσα σε μια ατμοσφαιρική στρωμάτωση ερημικής σκόνης. Προσπαθεί δηλαδή ο συνθέτης να "μεταφράσει" κατά κάποιο τρόπο τις συνθήκες αυτές με βάση τις μετρήσεις του δορυφόρου, ώστε να τις βιώσουμε μέσω του ήχου», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και μέλος της συμβουλευτικής επιστημονικής επιτροπής της αποστολής Aeolus, Βασίλης Αμοιρίδης.

      Ο δορυφόρος Aeolus / Φωτογραφία: ESA - P. Carril

      Η ερευνητική ομάδα ReACT του συγκεκριμένου Ινστιτούτου έχει αναλάβει να διερευνήσει με τη βοήθεια του Aeolus το συγκεκριμένο επεισόδιο μεταφοράς ερημικής σκόνης «Godzilla», καθώς και τη μεταφορά άλλων αιωρημάτων στην ατμόσφαιρα, όπως η ηφαιστειακή τέφρα, ο καπνός από τις πυρκαγιές και τα θαλάσσια αιωρήματα. Πρόσφατα είχε δημοσιεύσει εξάλλου, μελέτη για τη διασπορά ηφαιστειακής τέφρας έπειτα από την έκρηξη της Αίτνας τον Μάρτιο του 2021, η οποία είχε επεκταθεί και πάνω από την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
      Η ερημική σκόνη, εξηγεί ο κ. Αμοιρίδης, διερευνάται λόγω των πολύπλευρων επιπτώσεων που έχει στον άνθρωπο και το περιβάλλον. «Τα υψηλά επίπεδα σκόνης στην ατμόσφαιρα έχουν ανεπιθύμητες επιπτώσεις σε πολλούς τομείς: στον τομέα της υγείας η σκόνη αυξάνει τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τις αναπνευστικές λοιμώξεις, στον τομέα της ενέργειας εξασθενεί την ηλιακή ακτινοβολία και μειώνει την απόδοση των ηλιακών πάνελ, στον τομέα των μεταφορών επηρεάζει την ασφάλεια των αεροπορικών πτήσεων». Σε μερικές περιπτώσεις, όμως, «η σκόνη λειτουργεί ευεργετικά. Για παράδειγμα, ο σίδηρος και ο φώσφορος που περιέχονται στην ερημική σκόνη λειτουργούν ως λίπασμα για τα θαλάσσια και χερσαία οικοσυστήματα ενισχύοντας την παραγωγικότητά τους, στοιχείο πολύ σημαντικό για τη Μεσόγειο και την Ελλάδα».
      Όπως παρατηρεί ο κ. Αμοιρίδης, η καινοτομία του Aeolus ήταν ότι «η μέτρηση από τον ίδιο δορυφόρο του ανέμου και των συγκεντρώσεων ερημικής σκόνης βοηθά στον υπολογισμό ροών εκπομπών και εναπόθεσης για την ποσοτικοποίηση της παραγωγής σκόνης από τον άνεμο πάνω από τις ερήμους, αλλά και την τροφοδότηση των ωκεανών λόγων εναπόθεσης. Ο Aeolus με τις καινοτόμες τεχνολογίες λέιζερ που έφερε, κατάφερε να προσφέρει στην κοινότητα αυτές τις μετρήσεις πάνω από τις ερήμους και τους ωκεανούς, όπου δεν έχουμε άλλη πηγή παρόμοιας πληροφορίας».
      Ο διδακτορικός φοιτητής της ομάδας ReACT, Θανάσης Γεωργίου, αναφέρει ότι «ενώ το επεισόδιο Godzilla παρατηρήθηκε και από δορυφόρους και από το έδαφος, τα ατμοσφαιρικά μοντέλα δεν μπόρεσαν να το αναπαράγουν σύμφωνα με τις παρατηρήσεις. Αυτή η θεωρητική αδυναμία συνοδεύεται από άλυτα επιστημονικά ερωτήματα που προσπαθούμε να απαντήσουμε με την έρευνά μας, ώστε να βελτιώσουμε μέσα από τις μετρήσεις του Aeolus τις προσομοιώσεις μεταφοράς σκόνης στα μοντέλα, για την παροχή καλύτερων προγνώσεων».
      Το ορχηστρικό κομμάτι «Life of Aeolus» είναι διαθέσιμο στο λινκ:
       
    17. webTV

      Engineer

      Ενα εντυπωσιακό βίντεο με εικόνες από τον πλανήτη Δία και τον δορυφόρο του, τον παγωμένο Γανυμήδη, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA, και το έντυσε με την επιβλητική μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
      Το βίντεο κυκλοφόρησε στον επίσημο λογαριασμό της NASA την Τετάρτη και σε μόλις δύο ημέρες συγκέντρωσε περισσότερες από 250.000 θεάσεις.
      Σημειώνεται ότι δεν είναι η πρώτη φορά που βίντεο της NASA από την αποστολή στον πλανήτη Δία ντύνεται μελωδικά με μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
      Η αποστολή της NASA στον Δία
      Στις 7 Ιουνίου 2021, το διαστημόπλοιο της NASA, Juno, πέταξε πιο κοντά στο παγωμένο φεγγάρι του πλανήτη Δία, τον Γανυμήδη, από οποιοδήποτε άλλο διαστημόπλοιο εδώ και περισσότερες από δύο δεκαετίες. Λιγότερο από μια μέρα μετά, το Juno έκανε την 34η πτήση στον Δία, κινούμενο πάνω από την ατμόσφαιρα του πλανήτη από τον έναν πόλο στον άλλον σε λιγότερο από 3 ώρες.
      Οι επιστήμονες στη NASA χρησιμοποίησαν την κάμερα του αεροσκάφους προκειμένου να δημιουργήσουν ένα βίντεο κινουμένων εικόνων, με το οποίο και αποτυπώνουν την κίνηση του Juno στον Δία.
      Εικόνες από το μέλλον
      «Το βίντεο αποτυπώνει πόσο όμορφη μπορεί να γίνει η εις βάθος εξερεύνηση του Διαστήματος» είπε ο Σκοτ Μπόλτον, βασικός ερευνητής του Juno από το Ινστιτούτο Σάουθγουεστ στο Σαν Αντόνιο των ΗΠΑ.
      «Το βίντεο είναι ένας τρόπος ώστε να φανταστούν οι άνθρωποι πώς είναι να εξερευνά κανείς το ηλιακό μας σύστημα από πρώτο χέρι, παρακολουθώντας πώς θα ήταν να κινείσαι σε τροχιά γύρω από τον Δία και να περνάς κοντά από το παγωμένο του φεγγάρι. Σήμερα, καθώς πλησιάζουμε στην προοπτική της επίσκεψης των ανθρώπων στο Διάστημα και σε τροχιά γύρω από τη Γη, τέτοιες πρωτοβουλίες εξάπτουν τη φαντασία δεκαετίες στο μέλλον, όταν οι άνθρωποι θα μπορούν να επισκέπτονται εξωγήινους κόσμους στο ηλιακό μας σύστημα», πρόσθεσε.
      Τι βλέπουμε στο εντυπωσιακό βίντεο της NASA
      Το βίντεο, διαρκείας 3,5 λεπτών, ξεκινά με την προσέγγιση του Juno στον Γανυμήδη, παρουσιάζοντας αρκετές από τις σκοτεινές και φωτεινές περιοχές του δορυφόρου αυτού του Δία, καθώς και τον κρατήρα Τρος, έναν από τους μεγαλύτερους και τους πιο λαμπερούς του δορυφόρου.
      Χρειάζονται σχεδόν 15 ώρες προκειμένου το Juno να διανύσει 1,18 εκατομμύρια χιλιόμετρα μεταξύ του Γανυμήδη και του Δία. Καθώς πλησιάζει στον πλανήτη, το διαστημόπλοιο επιταχύνει, προωθούμενο από την ισχυρή βαρύτητα του Δία (20.000 φορές πιο ισχυρή από της Γης), αναπτύσσοντας ταχύτητα 210.000 χιλιομέτρων την ώρα.
    18. webTV

      Engineer

      Είναι μια ώριμη, σοφή κυρία, ηλικίας κοντά δύο αιώνων. Έχει υποστεί πολλά και έχει δει ακόμη περισσότερα. Κουβαλάει στις πλάτες της τη σύγχρονη ιστορία της Αθήνας. Είναι η οδός, της οποίας η διάνοιξη εγκρίθηκε το 1837 και έναν και πλέον αιώνα μετά (1945) μετονομάσθηκε σε «Ελευθερίου Βενιζέλου».
      Αλλά το νέο της όνομα δεν καταχωρήθηκε. Ούτε στην αστική συνείδηση, ούτε στη συλλογική μνήμη. Σεβαστό, βλέπεις, το βάρος των ιστορικών ονομάτων, πλην όμως τη δύναμη της συνήθειας δεν την παραβγαίνει… Έτσι, η πρώτη οδός της σύγχρονης Αθήνας, «Πανεπιστημίου» βαφτίσθηκε με τη γέννησή της και «Πανεπιστημίου» θα μείνει. Η πορεία του δρόμου είναι πλούσια και γοητευτική.
      Στη δική του εξέλιξη μπορεί κανείς να «διαβάσει» την εξέλιξη ολόκληρης της πόλης. Και να φανταστεί κανείς ότι ετούτη η ιστορική οδός «πάτησε» πάνω σε έναν «χεζοπόταμο», όπως σκωπτικά αλλά σχεδόν επίσημα αποκαλείτο ο Ηριδανός, εκεί στις αρχές του 19ου αι., το ρέμα που εκτελούσε χρέη αποχετευτικού δικτύου μεταφέροντας τα αποπατήματα των ζώων, που βοσκούσαν στον Λυκαβηττό (εξ αυτού η κατοπινή περιοχή του Κολωνακίου εκείνη την εποχή ήταν γνωστή ως «κατσικάδικα»), στο άλλο ρέμα, του Βοϊδοπνίχτη, στη σημερινή οδό Σταδίου. Όταν έφτανε εκεί, το δίκτυο του βρωμοπόταμου έστριβε προς την Ομόνοια.
      Και κάπου εδώ, χρονικά, ξεκινάει το οδοιπορικό της περίφημης πολυσύχναστης σήμερα Πανεπιστημίου, που το 1883 χαρακτηρίσθηκε «έρημη, ως Σαχάρα» οδός, ακατάλληλη να φιλοξενήσει ένα μέσο αστικής συγκοινωνίας!
      Αλλά ας πιάσουμε την ιστορία από την αρχή, όπως την καταγράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
      Ο δρόμος με τις γαζίες δίνει σκυτάλη στο Πανεπιστήμιο
      Βρισκόμαστε στο έτος 1836. Η πρωτεύουσα του κράτους έχει μεταφερθεί από το Ναύπλιο στην Αθήνα, όπου πρέπει να εγκατασταθεί το βασίλειο του νεαρού Βαυαρού βασιλιά Όθωνα. Η ζωή της πόλης αναπτύσσεται πέριξ του βράχου της Ακροπόλεως. Για την ανέγερση του παλατιού έχει επιλεχθεί ο λόφος της Μπουμπουνίστρας (πλ. Συντάγματος) , όπου τελειώνει ο αστικός ιστός των ολίγων χιλιάδων κατοίκων. Ανατολικά της θέσης, όπου θα ανεγερθεί η βασιλική κατοικία, υπάρχει βουλευάριον (βουλεβάρτο), μικρή εξοχική περιπατητική οδός με γαζίες εκατέρωθεν (στις… μακρινές εξοχικές αποδράσεις τους, οι κάτοικοι συχνά επιλέγουν τον «δρόμο με τις γαζίες»!), μικρά διάσπαρτα υποστατικά και ολίγα πρόχειρα παραπήγματα, που εξυπηρετούν ως στέγαστρα ζώων. Αλλά το μέλλον της πόλης προοιωνίζεται λαμπρό.
      Η Αθήνα θα πρέπει να μετατραπεί σε πρωτεύουσα αρμόζουσα προς το αγλαό παρελθόν της. Στην «καρδιά» του αρχαιοελληνικού πνεύματος, στη σκιά της Ακρόπολης, κι επιπλέον πλάι στο παλάτι, δεν νοούνται ούτε δυσωδία, ούτε βοσκή ζώων. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι με την εγκατάσταση της βασιλικής οικογένειας στη Μπουμπουνίστρα, το κέντρο της πόλης θα μετακινηθεί. Ως εκ τούτου, οι προοπτικές για τους δρόμους που θα διανοιχθούν γύρω από το ανάκτορο, είναι μεγάλες. Τη ρυμοτόμηση της πόλης έχουν αναλάβει οι αρχιτέκτονες Σταμάτης Κλεάνθης και Έντβαρτ Σάουμπερτ, αν και έχει προηγηθεί ένας πρώτος σχεδιασμός (πριν τη μεταφορά της πρωτεύουσας από το Ναύπλιο) από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Λέο φον Κλέντσε. Αυτός ο τελευταίος, «βλέπει» ως πρωταρχική ανάγκη την ανάπτυξη του βουλευάριου. Αντίστοιχη εκτίμηση διατυπώνεται και από το δίδυμο Κλεάνθη - Σάουμπερτ.

      Οδός Πανεπιστημίου περί το 1900
      Το 1837 εγκρίνεται η διάνοιξη του δρόμου. Αυτή την εποχή δεν υπάρχει επίσημη ονοματοδοσία οδών. Οι δρόμοι συνήθως μνημονεύονται με ονόματα σημαντικών μορφών του μακρινού παρελθόντος και μνημείων των αρχαίων χρόνων με τα οποία είναι διάσπαρτη η Αθήνα (οδός Φειδίου, Σωκράτους, Ακροπόλεως κ.λπ.), ή εντοπίζονται με τα χαρακτηριστικά τους («ο δρόμος με τις γαζίες», «η οδός της κρήνης» κ.λπ.). Όσο για τις ακριβείς θέσεις των οικιών προσδιορίζονται με τα ονόματα των νοικοκυραίων. Όσο πιο επιφανής ο νοικοκύρης, τόσο γνωστότερος ο δρόμος της κατοικίας του.
      Η προοπτική για το βουλευάριο είναι να δημιουργηθεί εκεί πανεπιστήμιο, ως κυψέλη φρέσκων μυαλών, που θα φέρει ανάπτυξη και ζωή στην περιοχή. Σχεδόν αμέσως ξεκινά η διάνοιξη και δύο χρόνια μετά, το 1839, θεμελιώνεται το πανεπιστήμιο, που διαγράφει το μέχρι τούδε όνομα «ο δρόμος με τις γαζίες» και δίνει το όνομά του στη νέα οδό. Ο δρόμος ανοίγει με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες. Η πολιτεία πρέπει να διαχειριστεί πρώτα των θέμα του ρέματος που διαχέει την ανυπόφορη δυσωδία στην περιοχή κι ύστερα να «οργώσει» το ανισόπεδο, από τους βράχους και τα χαντάκια, έδαφος. Για πολύ καιρό η οδός Πανεπιστημίου είναι εργοτάξιο.
      Λίγο μετά το 1840, Κλεάνθης και Σάουμπερτ εισηγούνται τη μεταφορά της Μητρόπολης από την Αγία Ειρήνη της Αιόλου, σε ναό που θα ανεγερθεί σε περίοπτο σημείο της Πανεπιστημίου, αλλά οι αντιδράσεις του θρησκευτικού κόσμου είναι σθεναρές. «Είναι πολύ μακριά από τον αστικό ιστό και θα δυσκολεύει τους πιστούς» διαμαρτύρονται οι ιεράρχες. Έτσι η νέα Μητρόπολη αποφασίζεται να χτιστεί πλάι στον σωζόμενο από τον 13ο αι. μ.Χ. μεσαιωνικό ναό της Θεοτόκου Γοργοεπήκοου και Αγίου Ελευθερίου, περιοχή που αξιολογείται ως ευκολότερη και ασφαλέστερη στην πρόσβαση για τους Αθηναίους πιστούς.
      Οφθαλμιατρείο, Άγιος Διονύσιος, Αρσάκειο, Μέγαρο Σλήμαν τα πρώτα επιβλητικά κτήρια
      Ωστόσο, στο σημείο που προόριζαν για τη Μητρόπολη οι δύο ρυμοτόμοι αποφασίζεται να χτιστεί το Οφθαλμιατρείο σε σχεδιασμό του Δανού Χανς Κρίστιαν Χάνσεν, από τον οποίο άλλωστε σχεδιάστηκε και το κτήριο του Πανεπιστημίου. Στα σχέδια του Χάνσεν, αυτό το ιστορικό μνημείο της επιστημονικής δραστηριότητας της ελληνικής οφθαλμολογίας αναφέρεται ως «νοσοκομείο Οφθαλμιώντων». Οι Αθηναίοι της εποχής το αποκαλούν «Οφθαλμοκομείο». Αποτελεί, βλέπεις, μονάδα ιατρικής φροντίδας πρώτης γραμμής, καθώς η σκόνη και τα πάσης φύσεως ζωύφια από τον ανεπαρκή καθαρισμό της πόλης, έχουν μετατρέψει τα οφθαλμικά νοσήματα για τον πληθυσμό σε υπόθεση ρουτίνας. Η οικοδόμηση του κτηρίου, ωστόσο, προχωρά με βραδύ ρυθμό. Η Αθήνα αλλάζει όψη, η Πανεπιστημίου είναι «οργωμένη» εξαιτίας της διαχείρισης του ρέματος και της ανέγερσης διαφόρων κτηρίων. Αυτή την εποχή χτίζεται και το μέγαρο Αρσάκη, σε οικόπεδο στη γωνία με τη Μενάνδρου (νυν Πεσμαζόγλου) που ανήκει στη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής και για την αγορά του οποίου από την Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία έχει μεσολαβήσει η βασίλισσα Αμαλία. Στο ύψος του συγκεκριμένου οικοπέδου, μάλιστα, βρίσκεται η μόνη γέφυρα, που ενώνει τις δύο όχθες του Βοϊδοπνίχτη. Χωροταξικά, η κάτω πλευρά της Πανεπιστημίου είναι η μία κοίτη του ρέματος, που υποδέχεται το δυσώδες υλικό από τα κατσικάδικα.

      Ανέγερση Οφθλαμιατρείου και Αγίου Διονυσίου
      Ο καιρός περνά. Ο ρυθμός ανέγερσης των δημόσιων κτηρίων στην Πανεπιστημίου είναι της… υπομονής. Τα χρήματα είναι περιορισμένα, εξατμίζονται κι έως ότου βρεθεί νέος χρηματοδότης, κυλάει χρόνος… Την άνοιξη του 1850 ο Χανς Κρίστιαν Χάνσεν, αδυνατώντας πλέον να παρακολουθήσει τους άτακτους ρυθμούς οικοδόμησης των δημόσιων κτηρίων, που του έχουν ανατεθεί, επιστρέφει στην πατρίδα του, αφήνοντας χώρο για… δράση στον φιλόδοξο και ταλαντούχο μικρότερο αδελφό του, Θεόφιλο. Την οικοδόμηση του Οφθαλμιατρείου, αναλαμβάνει να συνεχίσει ο εξίσου διακεκριμένος ανά την Ευρώπη Λύσανδρος Καυταντζόγλου, με μία τροποποίηση. Στο ισόγειο κτίσμα του Χάνσεν προσθέτει ανώγειο. Το 1854 το Οφθαλμιατρείο παραδίδεται σε δύο επίπεδα. Το 1869 συμπληρώνεται με έναν όροφο σε σχέδιο Γεράσιμου Μεταξά και το 1881 προστίθενται υπερώο και ένα εξωτερικό ιατρείο.
      Αλλά εκτός από την ανέγερση του Οφθαλμιατρείου, στον Καυταντζόγλου έχει ανατεθεί και η επίβλεψη στην κατασκευή του παρακείμενου ναού του Αγίου Διονυσίου. Η παροικία των καθολικών, που έχει ενισχυθεί με την έλευση του βασιλιά στην Αθηνά, έχει αγοράσει ένα οικόπεδο στη διασταύρωση της Πανεπιστημίου με την Ομήρου, όπου σχεδιάζει να χτίσει τον δικό της καθεδρικό ναό. Για την κάλυψη των σχετικών εξόδων μάλιστα έχει συστήσει και επιτροπή −αποτελούμενη από τους πρέσβεις Γαλλίας, Αυστρίας και Βαυαρίας, και τον εφημέριο του Όθωνα− η οποία εξουσιοδοτείται να συγκεντρώσει χρήματα με εράνους στις κοινότητες καθολικών της Αμερικής και της Ευρώπης. Ο θεμέλιος λίθος του ναού μπαίνει το 1853 και αρχίζει δειλά δειλά η οικοδόμηση με σχέδια του Χάνσεν. Αλλά τα χρήματα τελειώνουν. Στο μεταξύ, ο Δανός αρχιτέκτονας έχει φύγει από την Ελλάδα και την αποπεράτωση και αυτού του έργου αναλαμβάνει ο Καυταντζόλγου.
      Το χτίσιμο του Αγίου Διονυσίου γίνεται με τον… αραμπά. Όταν τελειώνουν τα χρήματα, σταματά κι όταν συγκεντρώνονται νέα, συνεχίζει. Κάποτε ο επιχειρηματίας της Λαυρεωτικής, Ιωάννης Σερπιέρης, βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη και ο ναός επιτέλους ολοκληρώνεται. Από το έτος της θεμελίωσής του έχουν περάσει 32 χρόνια! Αλλά σε αυτό το διάστημα των τριών δεκαετιών ολόκληρη η Πανεπιστημίου έχει αλλάξει όψη. Ήδη, από το 1879 στα μισά του δρόμου δεσπόζει όμορφο κι επιβλητικό το μέγαρο Σλήμαν (Ιλίου Μέλαθρον) που έχει χτιστεί σε σχέδια του περίφημου Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ για να στεγάσει τον ομοεθνή φίλο του αρχαιολόγο.
      Θεόφιλος Χάνσεν
      Οκτώ χρόνια πριν, ο Σλήμαν έχει φέρει στο φως την αρχαία Τροία και τον θησαυρό του Πριάμου, ενώ έχει περάσει μόλις μία πενταετία από τότε που ανασκάπτοντας την Ακρόπολη των Μυκηνών αποκάλυψε τάφους, αγγεία και γενικότερα ευρήματα σπάνιας τέχνης, σπουδαία δείγματα του μυκηναϊκού πολιτισμού. Στο μεταξύ, ο Σλήμαν έχει παντρευτεί Ελληνίδα και δηλώνει λάτρης του ελληνικού πνεύματος. Σφραγίζει δε τον ιδιαίτερο δεσμό του με την Ελλάδα χτίζοντας το αρχοντικό του στη νεότευκτη γειτονιά της Πανεπιστημίου και αναθέτοντας τη φιλοτέχνηση του εσωτερικού του με νωπογραφίες στον Σλοβένο ζωγράφο Γιούρι Σούμπιτς, του οποίου η φήμη διατρέχει ήδη τα μήκη και πλάτη του ανεπτυγμένου κόσμου. Πλάι στην οικία Σλήμαν, στη διασταύρωση με τη σημερινή οδό Αμερικής, επιλέγει να χτίσει τη δική του κατοικία ο οικονομολόγος, πολιτευτής του Θόδωρου Δηλιγιάννη, Ιωάννης Ζωγράφος.
      Με την ανατολή του 20ου αι., ωστόσο, ο Ζωγράφος αγοράζει ένα μεγάλο εξοχικό κτήμα στο ανατολικό τμήμα της Αθήνας και μετακομίζει εκεί, πυροδοτώντας μία εντυπωσιακή οικιστική ανάπτυξη και δίνοντας εντέλει το όνομά του σε ολόκληρη την περιοχή. Η κατοικία που αφήνει ο Ζωγράφος στην Πανεπιστημίου θα στεγάσει για χρόνια τον Ελευθέριο Βενιζέλο και λίγο πριν το 1940 θα κατεδαφιστεί για να ανεγερθεί στη θέση της το επιβλητικό μέγαρο, που σώζεται ίσαμε σήμερα, και που την περίοδο της Κατοχής στέγασε το ιταλικό διοικητήριο.
      Λ. Καυταντζόγλου
      Η σφήνα Σταδίου - Αμαξηλάτες vs Ιπποσιδηρόδρομος - «Ερημος Σαχάρα» η Πανεπιστημίου;
      Καθώς τα χρόνια περνούν και η Αθήνα αποκτά τον αέρα της πρωτεύουσας συγκεντρώνοντας ολοένα και περισσότερο πληθυσμό από το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας, ο αστικός ιστός απλώνει προς όλες τις κατευθύνσεις. Η Πανεπιστημίου έχοντας αποκτήσει ήδη τα πρώτα λαμπρά αρχιτεκτονήματά της, προσελκύει το ενδιαφέρον πολιτικών, τραπεζιτών και εμπόρων. Μετά το 1862, μάλιστα, όταν με μια γενναία χορηγία 50.000 δραχμών από τον Μιχαήλ Τοσίτσα διανοίγονται αρκετοί μικρότεροι δρόμοι του κέντρου της πόλης και η Πανεπιστημίου, που έχει σταματήσει στο Πανεπιστήμιο, επεκτείνεται ως την οδό Πατησίων, οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές βρίσκουν προσφερόμενο πεδίο. Στο μεταξύ, σε εξέλιξη είναι και η κατασκευή, πλάι στο Πανεπιστήμιο, του νεοκλασικού μεγάρου, που προορίζεται να στεγάσει την Ακαδημία Αθηνών.
      Η δωρεά για την ανέγερσή του κτηρίου έχει γίνει από τον διπλωμάτη και επιχειρηματία Σίμωνα Σίνα, το 1856, αλλά ο θεμέλιος λίθος μπαίνει τρία χρόνια μετά. Ο σχεδιασμός είναι του Θεόφιλου Χάνσεν. Το χτίσιμο καθυστερεί και με τον θάνατο του δωρητή οι εργασίες διακόπτονται για κάμποσα χρόνια έως ότου τη συνέχιση του έργου αναλάβει η χήρα του. Και αυτό το κτήριο θα παραδοθεί σχεδόν 30 χρόνια μετά, αλλά θα αποτελέσει το πολύτιμο πετράδι στο επαγγελματικό στέμμα του Δανού αρχιτέκτονα. Κατά την εκτίμηση των ειδικών, «πρόκειται για το ομορφότερο και αρμονικότερο νεοκλασικό οικοδόμημα του κόσμου, το οποίο ο Χάνσεν εμπνεύστηκε από την αθηναϊκή αρχιτεκτονική του 5ου αι., όπως αυτή αποτυπώνεται στα μνημεία της Ακροπόλεως». Η Ακαδημία μαζί με το Πανεπιστήμιο και τη Βαλλιάνειο Εθνική Βιβλιοθήκη, που θα ανεγερθεί αργότερα (θεμελιώθηκε το 1888), θα αποτελέσουν την περίφημη νεοκλασική τριλογία των Αθηνών, το λαμπρό κόσμημα τόσο στη μακρόχρονη ιστορία του δρόμου όσο και της σύγχρονης πόλης.
      Στα δημιουργήματα - διαμάντια του Θεόφιλου Χάνσεν στην οδό Πανεπιστημίου του 19ου αι. εντάσσεται και το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας, εκεί που ο δρόμος συναντά την πλατεία Συντάγματος. Στην πραγματικότητα, το κτήριο ολοκληρώνεται το 1874, αλλά το ξενοδοχείο λειτουργεί ήδη από το 1866 στη διασταύρωση του «δρόμου των ακακιών» (Σταδίου) με τη σημερινή Καραγιώργη Σερβίας και απλώς μεταφέρεται στη νέα του θέση, όπου βρίσκεται έως σήμερα.

      Η «Μεγάλη Βρετανία» περί το 1900
      Καθώς η Πανεπιστημίου αναπτύσσεται, ανοίγεται νέος οικιστικός ορίζοντας. Κατοικίες ξεπετιόνται στην «πλάτη» της Ακαδημίας δημιουργώντας τον συνοικισμό «Προάστιο» (την κατοπινή Νεάπολη). Οι πρώτοι εργολάβοι αφηνιάζουν… Μετά την ίδρυση Πανεπιστημίου και Ακαδημίας και την ολοκλήρωση του βασιλικού ανακτόρου, η περιοχή προσελκύει το ενδιαφέρον φοιτητών και οικογενειαρχών, τόσο επειδή το κέντρο της πόλης έχει πλέον μετατοπισθεί, όσο και επειδή η απόκτηση οικοπέδου στο «Προάστιο» αποτελεί (για την ώρα) υπόθεση εφικτή για τα χαμηλότερα βαλάντια. Στο μεταξύ, παρελθόν είναι πλέον και ο βρομοπόταμος από το 1852, όταν η Αθήνα κλήθηκε να διαχειριστεί θεομηνία, που την έκοψε στα δύο. Μία νεροποντή κατέστρεψε τη γέφυρα στη θέση του Αρσάκειου και έβαλε την περιοχή σε νέες περιπέτειες και την πολιτεία σε νέα έξοδα… Το ρέμα μπαζώθηκε και ο Βοϊδοπνίχτης μετατράπηκε στην οδό Σταδίου («βαφτίστηκε» έτσι, επειδή σχεδιάστηκε να φτάσει ως το Παναθηναϊκό Στάδιο. Δεν έφτασε ποτέ).
      Το θέμα είναι ότι από τότε, από το δεύτερο μισό του 19ου αι., η Αθήνα αποκτά μία ακόμη βασική αρτηρία, αλλά κυρίως τον πρώτο αποχετευτικό αγωγό της, που περνάει κάτω από τον νέο δρόμο. Η Σταδίου ανοίγει άλλους ορίζοντες. «Σπάει» το μονοπώλιο της Πανεπιστημίου και διχάζει το ενδιαφέρον των επενδυτών. Στρωμένη, σπαρμένη με ακακίες, χωρίς δημόσια έργα, έτοιμη προς αξιοποίηση και τουλάχιστον τον πρώτο καιρό εμφανώς οικονομικότερη, η νέα οδός ξεπερνά την Πανεπιστημίου σε προσέλκυση ενδιαφέροντος. Δεν έχει την αίγλη της τριλογίας, ούτε των αριστοκρατικών κατοικιών του Σλήμαν ή του Ζωγράφου, αλλά τρώει την Πανεπιστημίου στη… στροφή, διότι διαθέτει και αποχετευτικό δίκτυο.
      Ακόμη και οι περιπατητές την προτιμούν. Και πράγματι, εκεί προς τα στερνά του 19ου αι. η δημιουργία της Σταδίου δεν διχάζει μόνο το επενδυτικό ενδιαφέρον, αλλά και τους Αθηναίους πολίτες. Χρονικογράφοι της εποχής μαρτυρούν ότι η πρώτη μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ των… υποστηρικτών της Σταδίου και των άλλων της Πανεπιστημίου σημειώνεται με αφορμή τη δημιουργία του πρώτου μέσου μαζικής μετακίνησης, του ιπποσιδηρόδρομου. Πρόκειται για ένα βαγόνι το οποίο συνήθως σέρνουν τρία άλογα. Είναι είδος αστικής συγκοινωνίας και καθιερώνεται με ειδικό νόμο το 1880. Μάλιστα, με τη… γονιδιακή −καθώς φαίνεται− έφεση στον μεγαλεπήβολο σχεδιασμό, οι τοπικοί άρχοντες της εποχής υπόσχονται και ένα σχέδιο δικτύου εννέα γραμμών ιπποσιδηρόδρομου σε Αθήνα και Πειραιά. Το δικαίωμα έχει παραχωρηθεί στη βελγική «Societe des Laminoirs», η οποία δημιουργεί βάση στην Ομόνοια και εγκαινιάζει το πρώτο δρομολόγιο ίσαμε το Σύνταγμα.
      Αλλά το μέσο «σπάει» τη δουλειά των παραδοσιακών αμαξηλατών κι εκείνοι βρίσκοντας σύμμαχο τον δήμο Αθηναίων, ξεκινούν δυναμικές κινητοποιήσεις. Κύριο επιχείρημά τους είναι ότι η κατάσταση των οδών από τις οποίες διέρχεται το ιππήλατο βαγόνι έχει γίνει απαράδεκτη, επειδή η εταιρεία εκμετάλλευσης δεν τηρεί τις προβλέψεις συντήρησης. Οι αμαξηλάτες ζητούν τη μετακίνηση του μέσου από τη Σταδίου στην Πανεπιστημίου, καθώς, όπως υποστηρίζουν, αυτή «είναι φαρδύτερη, η κυκλοφορία του ιπποσιδηρόδρομου θα γίνεται πιο άνετα και επιπλέον, δεν θα συνωστίζονται άλογα και αμαξάδες σε έναν δρόμο, ο οποίος ούτως ή άλλως είναι ήδη μία από τις κυριότερες αρτηρίες της πόλης».
      Οι εκπρόσωποι της εταιρείας καταγγέλλουν πρωτίστως τον δήμο Αθηναίων, χαρακτηρίζοντας «ανήκουστο» το γεγονός ότι «υιοθετεί τις θέσεις των αμαξηλατών, οι οποίες ήταν αντίθετες προς το δημόσιο συμφέρον». Δευτερευόντως, υποστηρίζουν ότι σε πάμπολλες μεγαλουπόλεις οι γραμμές των τροχιοδρόμων με ίππους ή ακόμη και ατμομηχανές είναι στρωμένες σε δρόμους ασύγκριτα στενότερους, μόλις πέντε μέτρα πλάτους. Αντίθετα, στην οδό Σταδίου, η οποία έχει πλάτος είκοσι μέτρα, κάτι λιγότερο από εννέα μέτρα έχουν διατεθεί για την κυκλοφορία των αμαξών. Συμπληρώνουν, δε, πως σε πολυσύχναστους δρόμους οι γραμμές θα έπρεπε να πολλαπλασιάζονται και «όχι να μετακινούνται σε "έρημες, ως η Σαχάρα, οδούς", όπως η Πανεπιστημίου, διότι ουδεμίαν ωφέλειαν θα προσεπορίζετο το κοινόν, η δε κατασκευή των τοιούτων γραμμών θα ήτο άνευ αξίας και χρησιμότητος»!
      Η αντιπαράθεση παίρνει διαστάσεις. Δίνει πηχυαίους τίτλους στον Τύπο της εποχής με σειρές δημοσιευμάτων, που συγκρίνουν τα δύο… μήλα της έριδος, τις οδούς Πανεπιστημίου και Σταδίου, και ανά διαστήματα αναδεικνύουν νικητή το ένα ή το άλλο. Στο μεταξύ, όσο ιπποσιδηρόδρομος και αμαξηλάτες πραγματοποιούν μετ΄ εμποδίων δρομολόγια στη Σταδίου και οι περιπατητές συνωστίζονται ανάμεσα στις οπλές των αλόγων, η Πανεπιστημίου καλλωπίζεται με νέα επιβλητικά κτήρια. Από την κρησάρα του Τύπου δεν γλυτώνουν οι αμαξάδες, οι οποίοι συχνά προκαλούν ατυχήματα, μετατρέποντας τη Σταδίου σε στίβο αγώνων ταχύτητας… «…Να απομάθωσι τας παλαιάς έξεις τού να θέλουν ο εις να προσπερνά τον άλλον» καλούν οι εφημερίδες τους αμαξηλάτες, αποδίδοντας σε αυτή την… κακιά συνήθεια των καροτσέρηδων τις προσκρούσεις των αμαξών στις σιδερένιες ράγες του ιπποσιδηρόδρομου. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι προσπαθώντας να μη χάσουν πελατεία, φορτώνουν, ξεφορτώνουν και εκτελούν τα κατά παραγγελίαν δρομολόγια με μεγαλύτερη βιάση… Η αντιπαράθεση συνεχίζεται. Παρά τον λυσσώδη πόλεμο των αμαξηλατών, ο ιπποσιδηρόδρομος παραμένει στη γραμμή της Σταδίου, ανεβάζοντας την αξία της γης στα ύψη. Οριστικό τέλος στην κόντρα δίνεται με τα εγκαίνια της ατμήλατης άμαξας.

      Μέγαρο Αρσάκη αρχές 20ου αι.
      Όσο γρήγορα αναπτύσσεται η Σταδίου, η Πανεπιστημίου παίρνει τον χρόνο της. Η επέκτασή της ίσαμε την Πατησίων ανοίγει χώρο για τη δημιουργία νέων συνοικισμών, αλλά περιφερειακά του δρόμου, όπου οι τιμές είναι προσιτές. Για την ώρα, στην επάνω πλευρά της Πανεπιστημίου δεσπόζουν ο καθεδρικός του Αγίου Διονυσίου, το Οφθαλμιατρείο, η αθηναϊκή τριλογία και τα μέγαρα Σλήμαν και Ζωγράφου. Στην κάτω, το μέγαρο Αρσάκη και παραδίπλα του, στη διασταύρωση με τη σημερινή Εδουάρδου Λω, η κατοικία του Ιωάννη Σερπιέρη. Ο επιχειρηματίας, έχοντας χρηματοδοτήσει γερά την αποπεράτωση του Αγίου Διονυσίου, παρακολουθώντας την εξέλιξη του δρόμου με την ανέγερση των πρώτων αρχοντικών κατοικιών και διαβλέποντας την αξία που αυτός πολύ σύντομα θα αποκτήσει, επιλέγει να χτίσει εδώ και το δικό του σπίτι. Το 1887 μάλιστα αναλαμβάνει ο ίδιος και τον φωτισμό της πόλης. Το μέγαρο Σερπιέρη, σε σχέδια του Αναστάσιου Θεοφιλά, ολοκληρώνεται το 1880. Αργότερα θα προστεθεί ένας όροφος, θα γίνει και μια επέκταση. Στο μέλλον, με τη φυγή του Σερπιέρη, το κτήριο θα στεγάσει την Αγροτική Τράπεζα. Κατά την καταγραφή του Διονυσίου Ηλιόπουλου στο βιβλίο του «Εν Αθήναις, κάποτε…», παραδίπλα από την κατοικία Σερπιέρη, στη θητεία της πια ως Αγροτική Τράπεζα, υπήρχε από το 1860 ένα διώροφο οίκημα και ακόμη πιο κάτω μία κατοικία του 1840.
      Η δημοσιονομική πτώχευση της χώρας το 1893, και η ήττα της στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, το 1897, ανακόπτουν την πρόοδο της χώρας, αλλά όχι για πολύ.
      Στα 1900, η Πανεπιστημίου παραμένει ένας δρόμος με προοπτική. Όπως ακριβώς και η Ελλάδα. «Φιλοξενεί» τα θαυμάσια κτήρια της αθηναϊκής τριλογίας και μερικά ακόμη υπέροχα αρχιτεκτονήματα αντίστοιχης λογικής, αλλά τα περισσότερα ανεγείρονται στον μεσοπόλεμο. Η αργή εξέλιξη αξιοποίησης του δρόμου, τον φέρνει σε σχετικά χαμηλή σειρά στην ασφαλτόστρωση. Επί δημαρχίας Σπύρου Μερκούρη, προτάσσεται η οδός Αιόλου, όπου χτυπά η εμπορική καρδιά της πόλης και η κινητικότητα είναι μεγάλη. Ακολουθούν η Σταδίου, ο πλατεία Ομονοίας, η οδός Αθηνάς (επίσης εμπορικός δρόμος) και εντέλει η Πανεπιστημίου.
      Παρά την πρωτιά στην αξιοποίησή της, η Πανεπιστημίου είδε τις δικές λαμπρές εποχές από τη δεκαετία του 1920 κι έπειτα. Κάποια λίγα κτήρια δημιουργήθηκαν στην πρώτη ανάσα του 20ου αι., αλλά τα περισσότερα από αυτά κατεδαφίστηκαν και ανοικοδομήθηκαν μετά και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
      Η Πανεπιστημίου ακολούθησε την πορεία της πόλης. Ή μήπως, η πόλη την πορεία της Πανεπιστημίου; Δύσκολη η απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι πορεύτηκε σε δημιουργία και ανάπτυξη, άνοιξε δρόμους, καθοδήγησε, γράφτηκε με έντονα γράμματα στις πρώτες σελίδες της σύγχρονης πόλης, της σύγχρονης χώρας. Η Πανεπιστημίου. Που Πανεπιστημίου γεννήθηκε και έτσι θα μείνει.
      Πηγές φωτογραφιών: Φωτογραφικό αρχείο Μουσείου Μπενάκη, Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία
      ΑΠΕ-ΜΠΕ<p>Πηγή: <a target="_blank" href="https://www.iefimerida.gr">iefimerida.gr</a> - <a target="_blank" href="https://www.iefimerida.gr/stories/odos-panepistimioy-istoria-tis-syghronis-athinas">Οδός Πανεπιστημίου: Ενας δρόμος, δύο αιώνες ιστορίας της Αθήνας [εικόνες] </a></p>
    19. webTV

      Engineer

      Σύμφωνα με τη μελέτη ιδιώτη ερευνητή αρχαιοαστρονομίας, που επαληθεύεται και από την ανασκαφική ομάδα του Τύμβου, το μνημείο είχε κατασκευαστεί με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο και προσανατολισμό, ώστε τις ημέρες του χειμερινού ηλιοστασίου -και μόνον αυτές- το φως του ηλίου να εισέρχεται μέσα στον τύμβο και να «λούζει» ολόκληρο το μνημείο, μέχρι και την τελευταία αίθουσα!

      Είναι από τις εξαιρετικά σπάνιες φορές που, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις και παρατηρήσεις, συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μνημείο του ελλαδικού χώρου. Το φαινόμενο συμβαίνει σε σπουδαία μνημεία, όπως είναι το Stonehedge της Αγγλίας, όπου κάθε χρόνο αυτές τις μέρες συρρέουν πλήθη κόσμου για να το παρατηρήσουν, οι πυραμίδες της Αιγύπτου και άλλα.
      Πρόκειται για ένα στοιχείο που βοηθά τους αρχαιολόγους να κατανοήσουν περισσότερο τον ρόλο του Τύμβου Καστά, ο οποίος υπερβαίνει αυτόν ενός μεγάλου ταφικού μνημείου, αλλά, σύμφωνα με θεωρήσεις, θα μπορούσε να αποτελεί και εμβληματικό χώρο λατρευτικών εκδηλώσεων. Η «ηλιολατρεία», άλλωστε, αποτελεί κάτι κοινό για τους αρχαίους πολιτισμούς σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
      Ο Θανάση Φουρλής μελέτησε πάρα πολλές ώρες τα γεωλογικά δεδομένα της περιοχής και την αρχαία αστρονομία, τα οποία συνέδεσε με τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, τους χάρτες και τις φωτογραφίες που έχει δημοσιεύσει το υπουργείο Πολιτισμού. Στον Τύμβο Καστά, με ακριβείς μαθηματικούς υπολογισμούς και τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, διαπίστωσε ότι οι ακτίνες του ηλίου, την ανατολή του χειμερινού ηλιοστασίου, αφού αρχικά «χαιρετούν» τον περίφημο λέοντα που βρισκόταν στην κορυφή, στη συνέχεια πλημμυρίζουν όλους τους εσωτερικούς χώρους του τύμβου.



      Σημειώνεται ότι ο Θανάσης Φουρλής έχει μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους έρευνες, κάποιες εκ των οποίων τις έχει παρουσιάσει στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου. Είναι επίσης μέλος στην Ιταλική Εταιρεία Αρχαιοαστρονομίας.
      Οι υπολογισμοί αυτοί του Θανάση Φουρλή έχουν προταθεί σε συνέδρια αρχαιοαστρονομίας και αρχαιολογίας της Ιταλίας, όπου διέμενε μέχρι πρόσφατα ο ερευνητής, στη συνέχεια όμως επιβεβαιώθηκαν και από την ανασκαφική ομάδα!

      Δείτε τη συνέντευξη του Θανάση Φουρλή στο iefimerida.gr:<p>Πηγή: <a target="_blank" href="https://www.iefimerida.gr">iefimerida.gr</a> - <a target="_blank" href="https://www.iefimerida.gr/politismos/amfipoli-tymbos-kasta-heimerino-iliostasio-spanio?fbclid=IwAR2uEgnYDlFdKHnGJ_ScuR_I9pedehVQNrES1VuTsS-XoUr34ujAqCB5LtY">Αμφίπολη: Το σπάνιο φαινόμενο που συμβαίνει στον Τύμβο Καστά μόνο κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο [βίντεο & εικόνες] </a></p>
       
    20. webTV

      Engineer

      Στις 9 και 10 Απριλίου, η Αθήνα ανοίγει τα σπίτια της και το Open House 2022 σας προσκαλεί να τα ανακαλύψετε.
      «Το σπίτι μου είναι το καταφύγιό μου, ένα συναισθηματικό κομμάτι αρχιτεκτονικής, όχι ένα κρύο κομμάτι άνεσης», έχει πει ο σπουδαίος Μεξικανός αρχιτέκτονας του 20ου αιώνα Luis Barragan, γνωστός για την έμφαση του στο χρώμα, το φως, τη σκιά, την μορφή και την υλικότητα. Και πράγματι, τα δύο τελευταία χρόνια η πανδημία έφερε το εσωτερικό της κατοικίας στο δημόσιο προσκήνιο περισσότερο από ποτέ με τα σπίτια να αποτελούν το απόλυτo καταφύγιο μας και ανάγκη να χωρέσουν τα «θέλω» μας.
      Και παρά τις ιδιαίτερες και δύσκολες συνθήκες των τελευταίων δύο χρόνων, ο πολιτισμός δήλωνε το «παρών» με διαδικτυακές διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων και η αγαπημένη γιορτή της αρχιτεκτονικής, το Open House Athens. Φέτος ο θεσμός επιστρέφει έτσι όπως τον είχαμε συνηθίσει και αγαπήσει, με δωρεάν ξεναγήσεις σε κτίρια της Αθήνας ώστε να μάθουμε την ιστορία τους, να δούμε τις τεχνοτροπίες στο ταβάνι και τα περίτεχνα μωσαϊκά στα σπίτια, να γνωρίσουμε τις συνθήκες, τον τρόπο και τον χώρο μέσα στον οποίο εργάζονται τα αρχιτεκτονικά γραφεία. Ιστορικά, λοιπόν, δημόσια κτίρια, ξενοδοχεία, χώροι εργασίας και σπίτια - κατοικίες και διαμερίσματα - ανοίγουν τις πόρτες τους, έτσι ώστε να γνωρίσουμε την αρχιτεκτονική τους, τη χρήση και την ιστορία τους.
      Και επειδή κάθε Σαββατοκύριακο κάνουμε «ξενάγηση» και σε ένα διαφορετικό σπίτι, συγκεντρώσαμε τα σπίτια που μπορείτε να επισκεφτείτε δια ζώσης, αυτή τη φορά, μέσω του Open House Athens 2022. Είναι σπίτια που πάντα χαζεύετε όταν περνάτε τυχαία απέξω και κλέβουν τις εντυπώσεις για την πρωτότυπη αρχιτεκτονική τους.
      Τα σπίτια που «ανοίγουν» στο κοινό του Open House Athens
      J & A Apartment
      Στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας του 1955, οι Cadu Architects δημιούργησαν μια σύγχρονη κατοικία που θα ανοίξει τις πόρτες της το Σαββατοκύριακο του Open House Athens.

      H αρχιτεκτονική ομάδα που ανέλαβε την ανακαίνιση της θρυλικής και εμβληματικής Μπλε Πολυκατοικίας στα Εξάρχεια, αναδιαρρύθμισε το σπίτι στη Νέα Φιλοθέη με σκοπό την καλύτερη οργάνωση των χώρων και τη δημιουργία νέων οπτικών φυγών προς τον περιμετρικό κήπο. Eπανεξέτασε την εσωτερική διαρρύθμιση και δημιούργησε έναν χώρο που διευκολύνει τη ζωή των κατοίκων του.


      Που: Αλ. Βραχνού 7, Νέα Φιλοθέη/Φωτογραφία: Μιχαήλ Δαμάσκος
      Πότε: 09/04 10:00-14:00
      10 am Lofts
      Ένα πρώην βιομηχανικό κτίριο, που μετατράπηκε σε ένα ιδιαίτερο συγκρότημα από τους Gavalas Ioannidou Architecture και το Studio Andrew Trotter, το 2016-2021, ανοίγει τις πόρτες του στο Open House Athens.
      Ο πολυλειτουργικός αυτός χώρος, στον οποίο ξεναγηθήκαμε και πριν λίγες εβδομάδες, μπορεί να νοικιαστεί για εκδηλώσεις, εκθέσεις, ειδικά δείπνα, γυρίσματα αλλά και διαμονή. Σκυρόδεμα, γυαλί και μέταλλο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των υλικών του ενώ η αίσθηση που δίνει εξαρτάται πάντα από τον χώρο που βρίσκεται ο επισκέπτης. Σκοτεινή και ισχυρή στον κάτω ορόφου σε αντίθεση με την αναζωογονητική του επάνω ορόφου. Η μεγάλη σκουριασμένη σιδερένια σκάλα είναι κυρίαρχο στοιχείο στο κεντρικό αίθριο, που συνδέει τους δύο επάνω χώρους με τον κάτω όροφο. Ενας χώρος που σίγουρα αξίζει να επισκεφτείτε.


      Που: 10AM Lofts, Κωνσταντινουπόλεως 82, Αθήνα/Φωτογραφίες: Salva Lopez
      Πότε: 09/04 13:00-17:00 & 10/04 13:00-17:00
      Thission Lofts
      To νεοκλασικό βιομηχανικό κτίριο του 1927 που το 2005 μετατράπηκε σε κτίριο κατοικιών τύπου loft από τους if-untitled architecture (Μ. Γιαννακοπούλου, A. Grafweg, S. Hirano), ανοίγει τις πόρτες του, στο πλαίσιο του Open House Athens 2022, για ένα ένα διήμερο.

      Πρόκειται για ένα τετραώροφο συγκρότημα στην Πειραιώς, το οποίο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων 19 διαφορετικά διαμερίσματα - lofts επιφάνειας 80m2 - 300m2, τα οποία μοιράζονται ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά: το μεγάλο ύψος των χώρων, το βιομηχανικό χαρακτήρα της κατασκευής και τους μεγάλους ενιαίους ελεύθερους χώρους. Το «Thission Lofts» οργανώνεται, επίσης, γύρω από ένα κεντρικό υπαίθριο πολυλειτουργικό κοινόχρηστο χώρο, που λειτουργεί και ως πέρασμα από και προς τα διαμερίσματα. Ενα ακίνητο «αρχιτεκτονικό διαμάντι» που αναβίωσε έπειτα
      από μελέτη αποκατάστασης.


      Που: Πειραιώς 123 & Ευρυσθέως, Πετράλωνα
      Πότε: 09/04 10:00-15:00, 10/04 10:00-14:00
      Πολυκατοικία στη Δεινοκράτους
      Για άλλη μια χρονιά η Πολυκατοικία στη Δεινοκράτους «ξεκλειδώνει» για το Open House Athens. Κατασκευάστηκε το 2013 και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Γιώργο Αγγελή.
      Πρόκειται για μια σύγχρονη εκδοχή του τύπου της αθηναϊκής πολυκατοικίας. Αποτελείται από πέντε ορόφους διαμερισμάτων, πιλοτή και τέσσερις υπόγειους ορόφους. Κεντρική ιδέα του σχεδιασμού ήταν η σχέση του κτιρίου με το περιβάλλον του: τον άμεσο περίγυρο και την πόλη. Ο εσωτερικός ανοιχτός πεζόδρομος και η είσοδος στο κλιμακοστάσιο και το ημιυπαίθριο καθιστικό λειτουργούν ως χώρος συνάντησης των κατοίκων. Η οργάνωση σε κάναβο στύλων και τοιχίων και η κάτοψη σε ζώνες δίνουν τη δυνατότητα εναλλακτικών διαμορφώσεων ανά όροφο.

      Φωτογραφία: Μπάμπης Λουιζίδης
      Οι χώροι της πολυκατοικίας, γυμνοί και απερίφραστοι, συστήνουν ένα ήρεμο, φιλικό και ίσως «σιωπηρό» τοπίο που αντλεί την ιδιαίτερη δυναμική του από την καθαρότητα και τη σαφήνεια της δομής τους.
      Που: Δεινοκράτους 123, Παπαγιάννη & Δημοχάρους, Κολωνάκι, Αθήνα
      Πότε: 10/04 12:00 -16:00
      Αθηναϊκή Αστική Μονοκατοικία
      Πρόκειται για ένα τυπικό δείγμα μικροαστικής αθηναϊκής κατοικίας του 1950-1960, που ανακαινίσθηκε ριζικά το 2009 από την αρχιτέκτονα Μαρίνα Πετρουλά, δίνοντας εξίσου έμφαση σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους.

      Φωτογραφία: Γιάννης Τσόλκας

      Φωτογραφία: Γιάννης Τσόλκας
      Τα υλικά είναι φυσικά, κυριαρχούν το εμφανές μπετόν, ο χάλυβας και το ξύλο και οι όποιες παρεμβάσεις έχουν γίνει ήταν με σεβασμό στο αρχικό σχέδιο.
      Που: Αθηναϊκή Αστική Μονοκατοικία, Ισαίου 8, Παγκράτι
      Πότε: 09/04 12:00-20:00 & 10/04 12:00-20:00
      Διαμέρισμα στο Φάληρο
      Οι Plaini and Karahalios Architects σχεδίασαν το 2021 ένα διαμέρισμα στο Παλαιό Φάληρο για μια τριμελή οικογένεια, το οποίο θα είναι επισκέψιμο για το κοινό του Open House

      Φωτογραφίες: Νίκος Παπαγεωργίου

      Φωτογραφίες: Νίκος Παπαγεωργίου
      Πρόκειται για ένα καινούργιο και απόλυτα λειτουργικό διαμέρισμα προσαρμοσμένο στις ανάγκες που δημιούργησε η πανδημία και στις οποίες κλήθηκε να «απαντήσει» η αρχιτεκτονική, καθώς, πέρα από τις τυπικά οριοθετημένες λειτουργίες, μελετήθηκαν και σύγχρονες ανάγκες όπως η τηλεργασία, η ξεχωριστή έκφραση του κάθε χρήστη και οι συνθήκες συνύπαρξης διαφορετικών ατομικών δραστηριοτήτων.
      Που: Αγ. Αλεξάνδρου 87, Παλαιό Φάληρο
      Πότε: 09/04 12:00-20:00
      Διαμερίσματα στην Πλάκα
      Τα διαμερίσματα στην Πλάκα έχουν την υπογραφή της 3NK Engineers & Architects και αποτελούν μια νέα άφιξη στο Open House Athens.
      Ζητούμενο του έργου ήταν η μετατροπή πρώην χώρου γραφείων στην  Πλάκα σε δυο σύγχρονα αυτόνομα διαμερίσματα που να εξυπηρετούν τις ανάγκες του σύγχρονου κάτοικου πόλης. Η μελέτη, η κατασκευή, η επίπλωση και η διακόσμηση των χώρων αποτέλεσε αντικείμενο του έργου.
      Που: Μπενιζέλου Παλαιολόγου 2, Aθήνα
      Πότε: 09/04 12:00-17:00
      Διατηρητέο Οδου Μετσόβου
      Πρόκειται για μια διατηρητέα πολυκατοικία μοντέρνας αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου, που σχεδιάστηκε το 1930-1936 από τον αρχιτέκτονα και ζωγράφο Τάκη Μάρθα κι αποκαταστάθηκε το 2022 από το αρχιτεκτονικό γραφείο Barespace.

      Αποτελεί new entry στις ξεναγήσεις κτιρίων και χώρων με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και ανυπομονούμε να το γνωρίσουμε.
      Που: Μετσόβου 25, Aθήνα
      Πότε: 09/04 11:00-15:00
      Τι είναι το Open House Athens
      To Open House Athens είναι η μεγαλύτερη γιορτή της αρχιτεκτονικής στην Αθήνα. Πρόκειται, άλλωστε, για έναν από τους σημαντικότερους διεθνείς θεσμούς για την ανάδειξη και προώθηση της αρχιτεκτονικής.
      Η ιδέα ξεκίνησε από το Λονδίνο το 1992 και μέχρι σήμερα έχει διαδοθεί σε 49 πόλεις του κόσμου, μεταξύ των οποίων βρίσκεται η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Κάθε χρόνο, για ένα διήμερο, τα πιο εντυπωσιακά και ιστορικά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό δωρεάν, μετατρέποντας την πόλη σε ανοιχτό μουσείο, με εκθέματα τα ίδια της τα κτίρια.
      Στην Αθήνα το Open House πραγματοποιείται από την άνοιξη του 2014 και κάθε χρόνο οι λάτρεις του design και της αρχιτεκτονικής το περιμένουν πως και πως, ώστε να εξερευνήσουν εμβληματικά κτίρια και να μάθουν τη βαθύτερη αρχιτεκτονική τους αξία και ιστορία.
    21. webTV

      Engineer

      Η καταστροφή της γέφυρας Ρίνσντορφ, ύψους 70 μέτρων, αποτελεί νέο ρεκόρ στη Γερμανία. Είναι η ψηλότερη γέφυρα που έχει ανατιναχθεί ποτέ στο πλαίσιο κατεδάφισης.
      Τα συνεργεία κατεδάφισης χρησιμοποίησαν περίπου 120 κιλά (265 λίβρες) εκρηκτικών την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου για να καταστρέψουν την γέφυρα Ρίνσντορφ (Rinsdorf) στον αυτοκινητόδρομο A45 της Γερμανίας, στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Η γέφυρα είχε ύψος 70 μέτρα (230 πόδια) και μήκος 500 μέτρα (1.640 πόδια).
      Με την έκρηξη καταγράφεται νέο ρεκόρ στη Γερμανία, η οποία δεν έχει ανατινάξει ποτέ μια τόσο ψηλή γέφυρα στο παρελθόν.
      THILO SCHMUELGEN VIA REUTERS Το τέλος μίας γέφυρας; σε έξι καρέ: H γέφυρα 'Talbrucke Rinsdorf' του αυτοκινητόδρομου 45 της Γερμανίας καταρρέει έπειτα από ελεγχόμενη έκρηξη, καθώς ακριβώς δίπλα της έχει ήδη παραδοδθεί στην κυκλοφορία η νέα γέφυρα, στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας. 6 Φεβρουαρίου 2022. REUTERS/Thilo Schmuelgen Συγκεντρώθηκαν αρκετοί θεατές, που κατέγραψαν καρέ καρέ την έκρηξη και την στιγμή της κατάρρευσης της γέφυρας, που είναι πραγματικά εντυπωσιακή, όπως βλέπουμε στο βίντεο παρακάτω. 
      Η κατασκευασμένη προ 55 ετών γέφυρα κατέρρευσε στις 11 π.μ. τοπική ώρα. Ο ειδικός κατεδάφισης Mίκαελ Σνάιντερ ακούγεται να δίνει το σύνθημα με βροντερή φωνή. Ακολουθεί έκρηξη και οι 16 κολόνες της γέφυρας ”λυγίζουν” και στην συνέχεια κομματιάζονται, ενώ  η επιφάνεια της γέφυρας με το οδόστρωμα πέφτει με κρότο στο έδαφος.
      Η κατάρρευση οργανώθηκε έτσι ώστε τα συντρίμμια να προσγειωθούν σε ένα προετοιμασμένο ”κρεβάτι” και να μην προκαλέσουν ζημιά στη νέα γέφυρα, που ήδη βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην παλαιότερη. Η νέα γέφυρα εγκαινιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2021.
      https://www.instagram.com/p/CZq2ASvsemy/?utm_source=ig_web_copy_link
      Μια ομάδα δεκάδων ανθρώπων διακρίνεται στις εικόνες, καθώς στέκονται σε μια πλαγια.
      Οι θεατές συγκεντρώθηκαν σε ασφαλή απόσταση για να δουν την ογκώδη γέφυρα να καταρρέει, ενώ κάποια στιγμή ακολουθούν χειροκροτήματα.
      Περίπου 60 γέφυρες χρειάζονται αντικατάσταση ή επείγοντα έργα στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, το πολυπληθέστερο κρατίδιο της Γερμανίας, με 15 να κατασκευάζονται επί του παρόντος ή να έχουν προγραμματιστεί να γίνουν εργασίες σε αυτές φέτος.
      πηγές: DW, AFP, dpa
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.