Αναζήτηση στην κοινότητα

Σε πέντε θαλάσσιες περιοχές πρόκειται να αναπτυχθούν τα πρώτα υπεράκτια αιολικά πάρκα της χώρας. Σύμφωνα με τα όσα προκύπτουν από το προκαταρκτικό Δεκαετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης 2025 -2034 του ΑΔΜΗΕ που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση, τον Ιανουάριο η Επιτροπή Συντονισμού Σύνδεσης και Ανάπτυξης Έργων ΥΑΠ υπέβαλε πρόταση για τη δέσμευση ηλεκτρικού χώρου 2 GW, ο οποίος θα επιμεριστεί σε 5 περιοχές και συγκεκριμένα σε Θράκη, Κρήτη, Κυκλάδες, Αττική και Δωδεκάνησα Ειδικότερα, έχουν προβλεφθεί πιλοτικά έργα 600 MW σε Έβρο και Σαμοθράκη, ακόμα 600 MW στην Κρήτη, για τις Κυκλάδες και συγκεκριμένα στα νησιά Σύρο, Πάρο και Νάξο δρομολογούνται έργα 250 MW, σε νησιά των Κυκλάδων κοντά στην Αττική καθώς και στον Νότιο Ευβοϊκό θα γίνουν έργα 200 MW και στα Δωδεκάνησα έργα 350 MW. Σε δεύτερο στάδιο, θα ακολουθήσει μελέτη στρατηγικού σχεδιασμού ανάπτυξης των απαιτούμενων Έργων Διασύνδεσης Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης ΥΑΠ και θα την υποβάλει προς έγκριση στη ΡΑΑΕΥ, θα κάνει εκτίμηση του προϋπολογιζόμενου κόστους ανάπτυξης των δικτύων αυτών, το οποίο θα επιβαρύνει τον ΑΔΜΗΕ και θα ανακτάται από αυτόν μέσω των Χρεώσεων Χρήσης του Συστήματος. Έπειτα από σχετικό αίτημα της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥΕΠ), ο ΑΔΜΗΕ αναμένεται να εκδώσει απόφαση δέσμευσης ηλεκτρικού χώρου για τη σύνδεση με το σύστημα της εκτιμώμενης ισχύος των έργων που αντιστοιχεί στις Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΠΟΑΥΑΠ) και οι οποίες θα εγκριθούν με προεδρικό διάταγμα. Σύμφωνα με τον ΑΔΜΗΕ, η επέκταση του Διασυνδεδεμένου Συστήματος Μεταφοράς στο νησιωτικό χώρο δημιουργεί τις προϋποθέσεις και καθιστά περισσότερο εφικτή τη δυνατότητα ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων δεδομένου ότι μειώνει σημαντικά τις αποστάσεις για τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από την πηγή παραγωγής σε σημεία σύνδεσης του Συστήματος, καθιστώντας οικονομικοτεχνικά βιώσιμες νέες περιοχές για την ανάπτυξη υπεράκτιων έργων ΑΠΕ. Όπως επισημαίνει μάλιστα, προκύπτουν σημαντικά οικονομικά οφέλη με το συνδυασμό έργων για υπεράκτια αιολικά πάρκα σε «κοινό» διασυνδετικό δίκτυο με το ηπειρωτικό ηλεκτρικό σύστημα έναντι των ανεξάρτητων ακτινικών συνδέσεων, διαφαίνεται η ανάγκη ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την ανάπτυξη στρατηγικών υποδομών στον θαλάσσιο χώρο με σκοπό τη βέλτιστη «κοινή» σύνδεση υπεράκτιων αιολικών πάρκων ή αιολικών πάρκων επί νησιών που θα ανήκουν σε διαφορετικούς παραγωγούς. Ποιά τα οφέλη από τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα Με βάση το σχεδιασμό που έχει ανακοινωθεί, η Ελλάδα δύναται να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην προώθηση νέων τεχνολογιών, να αποκτήσει εγχώρια τεχνογνωσία και να αναπτύξει την απαραίτητη εφοδιαστική αλυσίδα. Η εγκατάσταση ΥΑΠ μπορεί να οδηγήσει σε ενίσχυση του ΑΕΠ με έως και 1,9 δισ. ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο την περίοδο 2024-2050 και των εσόδων του Δημοσίου με έως και 440 εκ. ευρώ ετησίως. Για την ίδια περίοδο μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην ενίσχυση της απασχόλησης, στηρίζοντας έως και 44.400 θέσεις εργασίας ετησίως. Συνολικά, η υλοποίηση των έργων αυτών υπολογίζεται να μοχλεύσει επενδύσεις πάνω από 30 δισ. ευρώ, ενώ στόχος είναι μέχρι το 2030 να έχει λειτουργήσει τουλάχιστον το πρώτο έργο. View full είδηση

Η Ελλάδα έγινε η 35η χώρα που υπέγραψε τις Συμφωνίες ‘Αρτεμις. Ο υπουργός Εξωτερικών υπέγραψε τις συμφωνίες κατά τη διάρκεια του πέμπτου γύρου του Στρατηγικού Διαλόγου ΗΠΑ-Ελλάδας, που πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον,τονίζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ο υπουργός Εξωτερικών ‘Αντονι Μπλίνκεν, ο διευθυντής της NASA Μπιλ Νέλσον και ο πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Διαστήματος Δρ. Ιωάννης Δαγκλής μίλησαν κατά την τελετή της υπογραφής, χαιρετίζοντας τη δέσμευση της Ελλάδας στην ειρηνική, ασφαλή και διαφανή εξερεύνηση του διαστήματος. Στην ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σημειώνεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν την Ελλάδα έναν απαραίτητο εταίρο και βασικό σύμμαχο στο ΝΑΤΟ που υπερασπίζεται τη νοτιοανατολική πτέρυγα της συμμαχίας. «Ενωμένοι από τις δημοκρατικές αξίες προωθούμε τους κοινούς στόχους για ειρήνη και ευημερία στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Δυτικά Βαλκάνια, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και όχι μόνο. Οι κοινές αξίες των χωρών μας επεκτείνονται σε προσπάθειες πέρα από την αμυντική συνεργασία και περιλαμβάνουν μια εταιρική σχέση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, την αύξηση των διμερών επενδυτικών και εμπορικών ευκαιριών και την ενίσχυση των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών δεσμών. Αυτές οι προσπάθειες διασφαλίζουν ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι ισχυρότερες από ποτέ», αναφέρεται χαρακτηριστικά. Ο Στρατηγικός Διάλογος ΗΠΑ-Ελλάδας αποτελεί σημαντικό χαρακτηριστικό της διμερούς σχέσης και εστιάζει στην προώθηση κοινών προτεραιοτήτων στους τομείς της περιφερειακής συνεργασίας, της άμυνας και της ασφάλειας, του εμπορίου και των επενδύσεων, της ενέργειας και του περιβάλλοντος, της επιβολής του νόμου και της αντιτρομοκρατίας, των ανθρωπιστικών προκλήσεων, της ετοιμότητας για την αντιμετώπιση καταστροφών, και τους δεσμούς μεταξύ της κοινωνίας των πολιτών. Οι Συμφωνίες ‘Αρτεμις θεσπίστηκαν το 2020 από τις Ηνωμένες Πολιτείες και επτά άλλες χώρες. Έθεσαν ένα πρακτικό σύνολο αρχών για να καθοδηγήσουν την εξερεύνηση του διαστήματος. Η Ελλάδα προσχωρεί σε άλλα 34 κράτη - Αγκόλα, Αργεντινή, Αυστραλία, Μπαχρέιν, Βέλγιο, Βραζιλία, Βουλγαρία, Καναδάς, Κολομβία, Τσεχία, Ισημερινός, Γαλλία, Γερμανία, Ισλανδία, Ινδία, Ισραήλ, Ιταλία, Ιαπωνία, Λουξεμβούργο, Μεξικό, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Νιγηρία, Πολωνία, Δημοκρατία της Κορέας, Ρουμανία, Ρουάντα, Σαουδική Αραβία, Σιγκαπούρη, Ισπανία, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες - επιβεβαιώνοντας τις αρχές των Συμφωνιών για βιώσιμη διαστημική δραστηριότητα. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η NASA ηγούνται της προσέγγισης και της εφαρμογής των Συμφωνιών από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτείων. Διευθυντής της NASA Μπιλ Νέλσον: «Βρισκόμαστε σε μια χρυσή εποχή εξερεύνησης του διαστήματος. Και το ποιος θα εμπλακεί σε αυτήν την εξερεύνηση του διαστήματος είναι πολύ σημαντικό. Πριν από μισό αιώνα, με το πρόγραμμα Apollo, η NASA έκανε ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα όταν πατήσαμε το πόδι μας στη Σελήνη. Αυτό ήταν το πρόγραμμα Apollo. Και αν θυμάστε, στην ελληνική μυθολογία, ο Απόλλων είχε μια δίδυμη αδερφή. Αυτή είναι η ‘Αρτεμις. Και πατέρας τους ήταν ο Δίας. Ήταν ο βασιλιάς των θεών και η ‘Αρτεμις ήταν η θεά της Σελήνης. Και επίσης η θεά του κυνηγιού. Και τώρα επιστρέφουμε στο φεγγάρι μετά από μισό αιώνα, και το κάνουμε, όχι με το πρόγραμμα Apollo, αλλά με το πρόγραμμα Artemis. Και μετά θα οδηγηθούμε σε ένα κυνήγι που πάει πιο μακριά από τη Σελήνη. Πρόκειται για ένα επανδρωμένο ταξίδι στον ‘Αρη περίπου μέχρι το 2040. Και η υπογραφή αυτών των συμφωνιών σήμερα συμβολίζει το γεγονός ότι θα πάμε μαζί με την Ελλάδα, τη γενέτειρα της δημοκρατίας και την μακροχρόνια φίλη των Ηνωμένων Πολιτειών». Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Διαστήματος Ιωάννης Δαγκλής: «Εδώ, στην περίφημη αίθουσα συνθηκών, συγκεντρωνόμαστε για να γιορτάσουμε ένα νέο κεφάλαιο στη διεθνή διαστημική συνεργασία. Προσωπικά, επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι χάρηκα που ανακάλυψα την ύπαρξη του Βενιαμίν Φραγκλίνου εδώ, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον σεβαστό Αμερικανό επιστήμονα, του οποίου ο θρύλος με ενέπνευσε από την παιδική μου ηλικία. Οι Συμφωνίες ‘Αρτεμις αποτελούν φάρο συνεργασίας, προσφέροντας έναν οδικό χάρτη για το μέλλον, όπου η ανθρωπότητα ενώνεται στην εξερεύνηση του διαστήματος, προάγοντας την ειρήνη και την πρόοδο. Το πρόγραμμα Artemis, που πήρε το όνομά του από την ‘Αρτεμη, όπως ήδη αναφέρατε, την αρχαία ελληνική θεά που συμβολίζει τη Σελήνη, ενσαρκώνει τη συλλογική μας φιλοδοξία να διευρύνουμε τους ορίζοντες της ανθρώπινης εξερεύνησης και γνώσης. Καθώς ξεκινάμε αυτή την τολμηρή προσπάθεια να επιστρέψουμε αστροναύτες στη σεληνιακή επιφάνεια και να δημιουργήσουμε μια βιώσιμη ανθρώπινη παρουσία, η Ελλάδα είναι έτοιμη να συνεισφέρει την εμπειρία της στη διαστημική επιστήμη και μηχανική. Η ζωντανή κοινότητά μας, με τη βαθιά γνώση της στη διαστημική φυσική, τηλεπισκόπηση, ρομποτική και διαστημικό λογισμικό, περιμένει με ανυπομονησία την ευκαιρία να εμπλουτίσει το πρόγραμμα Artemis. Συμμετέχοντας στις Συμφωνίες της ‘Αρτεμις, επιβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας να προωθήσουμε την επιστημονική ανακάλυψη και την τεχνολογική καινοτομία, εμπνέοντας τις μελλοντικές γενιές επιστημόνων και μηχανικών. Η Ελλάδα έχει την τιμή να είναι μέρος αυτής της διεθνούς προσπάθειας και αναμένουμε με ανυπομονησία το ταξίδι που έχουμε μπροστά μας». View full είδηση

Οι βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι περιλαμβάνουν ακραία καιρικά φαινόμενα ή απότομες αλλαγές στους κανονισμούς και τις συνθήκες της αγοράς που επηρεάζουν βιομηχανίες έντασης άνθρακα, όπως η ενεργειακή βιομηχανία ή οι μεταφορές, με αποτέλεσμα την απώλεια περιουσιακών στοιχείων και τη διακοπή της παραγωγής. Τα φαινόμενα πλημμυρών, αλλά και ανομβρίας σε πολλές περιοχές, πυρκαγιών, αυξομειώσεων στη θερμοκρασία, που καταγράφονται ήδη σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και δη της νοτίου, απότοκα της κλιματικής αλλαγής προβληματίζουν τον ESM, που σε μελέτη που βασίζεται στα ευρήματα της Έκθεσης του European Environment Agency για το 2024, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, ειδικά σε κράτη μέλη με μεγάλο χρέος. “Οι φυσικοί κλιματικοί κίνδυνοι είναι εντονότεροι για τις χώρες του Νότου της ζώνης του Ευρώ, στις οποίες περιλαμβάνονται αρκετές που έλαβαν στήριξη από τον ESM κατά τη διάρκεια προηγούμενων κρίσεων. Όταν οι χώρες αντιμετωπίζουν τόσο την κλιματική αλλαγή όσο και οικονομικά τρωτά σημεία, όπως ο υψηλός λόγος Χρέους προς ΑΕΠ, η ενσωμάτωση της αξιολόγησης των κλιματικών κινδύνων είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον ESM”, επισημαίνει η ανάλυση, που προχωρά σε μέτρηση των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων επιπτώσεων. Οι βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι περιλαμβάνουν ακραία καιρικά φαινόμενα ή απότομες αλλαγές στους κανονισμούς και τις συνθήκες της αγοράς που επηρεάζουν βιομηχανίες έντασης άνθρακα, όπως η ενεργειακή βιομηχανία ή οι μεταφορές, με αποτέλεσμα την απώλεια περιουσιακών στοιχείων και τη διακοπή της παραγωγής. Υπό εξέταση είναι, επίσης, ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι δυσμενείς μακροοικονομικές επιπτώσεις βλάπτουν τα δημόσια οικονομικά, συμπεριλαμβανομένων τυχόν πρόσθετων δημοσιονομικών επιπτώσεων που προκαλούνται από ad-hoc αντιδράσεις πολιτικής που αποσκοπούν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Αποκαλυπτικές είναι οι εκτιμήσεις για το πώς μια ασυνήθιστα σκληρή ξηρασία θα μεταφραζόταν σε πρόσθετες δημόσιες δαπάνες. Σύμφωνα με την ανάλυση του ESM, οι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι οφείλονται κυρίως στην αβεβαιότητα γύρω από τις πολιτικές επιλογές και στη γενική δυσκολία ακριβούς ποσοτικοποίησης των κλιματικών κινδύνων. Το Δίκτυο Κεντρικών Τραπεζών και Εποπτικών Αρχών (NGFS) προβλέπει μακροοικονομικά αποτελέσματα τόσο για μια ομαλή όσο και για μια άτακτη μετάβαση από την εξάρτηση από τον άνθρακα, καθώς και για σενάρια με ανεπαρκή ή μηδενική δράση πολιτικής. Στις περισσότερες χώρες της ζώνης του Ευρώ, η κλιματική αλλαγή θα επιβαρύνει την οικονομική δραστηριότητα ακόμη και με ένα σχέδιο ομαλής μετάβασης για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σε καθαρό μηδενισμό έως το 2050, αλλά οι απώλειες θα είναι στις περισσότερες περιπτώσεις πολύ μεγαλύτερες εάν οι φορείς χάραξης πολιτικής παραμείνουν αδρανείς. Στην περίπτωση της Ελλάδας, ένα τέτοιο, διόλου απίθανο, συμβάν “μεταφράζεται” σε αύξηση των δαπανών κατά 0,62% του ΑΕΠ και είναι η 4η μεγαλύτερη αύξηση κάτι που προφανώς επηρεάζει και το σενάριο βιωσιμότητας του χρέους. Υπενθυμίζεται ότι άνοδος της θερμοκρασίας 1,2 έως 2 βαθμούς Κελσίου μέχρι τα μέσα του αιώνα και κατά 2 έως 5 βαθμούς Κελσίου μετά το 2060, σε σύγκριση με το 1971-2000, αύξηση των ημερών καύσωνα κατά 10 έως 15 μέρες έως το 2050 και κατά 30-50 μέρες έως το 2100, αν δεν ληφθούν μέτρα περιορισμού των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, κίνδυνος ερημοποίησης περίπου του 40% της Ελλάδας ιδίως στα ανατολικά και νότια τμήματα, είναι μερικές από τις ζοφερές προβλέψεις που προκύπτουν από την επικαιροποίηση της έκθεσης «Οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα», που παρουσιάστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο στην Τράπεζα της Ελλάδος. Σε οικονομικούς όρους, σύμφωνα με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, το κόστος της κλιματικής αλλαγής για την Ελλάδα έως το τέλος του αιώνα υπολογίζεται σε 2,2 δισ. ευρώ τον χρόνο ή 1% του ΑΕΠ περίπου, σε σημερινές αξίες. Τα δάση που καίγονται, οι καλλιέργειες που καταστρέφονται, ο τουρισμός που θα μειώνεται όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία αντικατοπτρίζονται σε αυτό το κόστος. Όπως παρατηρεί ο ESM, πολλές κυβερνήσεις και υπερεθνικοί φορείς αναπτύσσουν πολιτικές για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής, δίνοντας κίνητρα στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία απεξάρτησης από τον άνθρακα δημιουργεί μεταβατικούς κινδύνους, καθώς οι μη συντονισμένες και ξαφνικές αλλαγές πολιτικής μπορούν να εγκλωβίσουν ορισμένα περιουσιακά στοιχεία και να διαταράξουν τα δίκτυα παραγωγής, με αποτέλεσμα να υπάρξει κύμα απωλειών θέσεων εργασίας και να απειληθεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. View full είδηση

Σημαντικά, όπως χαρακτηρίζονται, έργα για την αντιμετώπιση του φαινομένου της διάβρωσης ακτών στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας παίρνουν τον δρόμο της υλοποίησης, με σκοπό να προστατευθούν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, το φυσικό περιβάλλον, οι υποδομές, αλλά και οι περιουσίες πολιτών. Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, τα έργα σε παραλιακές περιοχές των Δήμων Πατρέων και Δυτικής Αχαΐας, στην Αχαΐα, καθώς και στην περιοχή Όχθια Παλαίρου, του Δήμου Ακτίου – Βόνιτσας, στην Αιτωλοακαρνανία, πρόκειται να υλοποιηθούν μέσω του περιφερειακού επιχειρησιακού προγράμματος, με τον συνολικό προϋπολογισμό της δημόσιας δαπάνης να φθάνει περίπου τα 15 εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα, η Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του επιχειρησιακού προγράμματος Δυτικής Ελλάδας, έχει προχωρήσει στη σχετική πρόσκληση με τίτλο «Επενδύσεις σε έργα προστασίας των ακτών Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας που ωρίμασαν στο πλαίσιο της προγραμματικής περιόδου 2014 – 2020». Η συγκεκριμένη δράση, σύμφωνα με την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του επιχειρησιακού προγράμματος, αφορά σε έργα για την προστασία από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, δηλαδή έργα προστασίας ακτογραμμής, όπως για παράδειγμα τεχνητή φυτοκάλυψη κατά μήκος των ακτογραμμών, θωράκιση με φυσικούς ογκολίθους, τεχνητή αναπλήρωση ακτής, κυματοθραύστες, εγκατάσταση πυθμενικών προβόλων, άρση επεμβάσεων σε ποταμούς, κ.α. Οι κατηγορίες αυτών των παρεμβάσεων, όπως αναφέρει η Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του επιχειρησιακού προγράμματος, θα προγραμματιστούν λαμβάνοντας υπόψη τα σχέδια διαχείρισης λεκανών απορροής ποταμών, καθώς και τα πορίσματα της προκαταρκτικής αξιολόγησης κινδύνων πλημμύρας, εφόσον δεν έχουν ολοκληρωθεί τα σχέδια διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας που προβλέπονται. Στον Δήμο Πατρέων Το μεγαλύτερο έργο πρόκειται να υλοποιηθεί στον Δήμο Πατρέων και συγκεκριμένα στις παραλιακές περιοχές Μονοδένδρι – Βραχνέικα - Τσουκαλέικα και Ροΐτικα. Το έργο, σύμφωνα με την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του επιχειρησιακού προγράμματος, αφορά την προστασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος από τη διάβρωση και ταυτόχρονα την αναβάθμιση των ακτών. Ειδικότερα, οι εργασίες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την τεχνητή αναπλήρωση της ακτής με καθαρή άμμο, εγκάρσιους προβόλους, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος απωλειών του υλικού αναπλήρωσης και έργα θωράκισης της ακτογραμμής με κεκλιμένα πρανή φυσικών ογκολίθων, ώστε να απομειωθεί σημαντικά η διαβρωτική επίδραση των κυματισμών στην ακτή. Παράλληλα, προς την πλευρά της παραλιακής οδού Μονοδενδρίου – Βραχνεΐκων προβλέπεται η διαμόρφωση πεζοδρομίου, συνολικού πλάτους 2,4 μέτρων. Στις παραπάνω περιοχές οι μόνιμοι κάτοικοι ξεπερνούν τους 5.000, ενώ κάθε καλοκαίρι καταγράφεται σημαντικός αριθμός επισκεπτών, είτε για διακοπές, είτε για μία ολιγόωρη απόδραση από τα αστικά κέντρα, όπως η Πάτρα. Ταυτόχρονα, λειτουργούν αρκετές επιχειρήσεις, όπως εστίασης και αναψυχής, που απειλούνται άμεσα από το φαινόμενο της διάβρωσης των ακτών. Στη Δυτική Αχαΐα Τα έργα στην περιοχή του Καλαμακίου, του Δήμου Δυτικής Αχαΐας, θα αφορούν την προστασία της ακτής και την τεχνητή αναπλήρωσή της με φυσικά υλικά, ώστε να αντιμετωπιστεί η συνεχιζόμενη διάβρωση. Συγκεκριμένα, η διάβρωση έχει ως συνέπεια την εκτεταμένη μείωση του πλάτους της ακτής, την καταστροφή τεχνικών υποδομών, την ανατροπή φυσικών πρανών και την σημαντική υποβάθμιση του παράκτιου και υδατικού περιβάλλοντος. Στην Πάλαιρο Όσον αφορά στα έργα στην περιοχή, Όχθια Παλαίρου, του Δήμου Ακτίου - Βόνιτσας, πρόκειται να υλοποιηθούν, σύμφωνα με την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του επιχειρησιακού προγράμματος, ολοκληρωμένες και κατάλληλες τεχνικές παρεμβάσεις για την αποκατάσταση των πρανών στην, εντός οικισμού, παράκτια περιοχή. Μέσω λοιπών των έργων αναμένεται να αποκατασταθεί με τον πλέον φιλικό, προς το περιβάλλον, τρόπο η σημερινή κατεστραμμένη μορφή του παράκτιου μετώπου της Παλαίρου. View full είδηση

Αρχίζει η διαδικασία για την αποκατάσταση των σχολικών μονάδων σε Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα, καθώς από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών καθορίζονται οι «Κτιριακές Υποδομές Α.Ε. (ΚΤ.ΥΠ. Α.Ε.)» ως αναθέτουσα αρχή για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση των έργων στα σχολεία των περιοχών, που επλήγησαν από τις κακοκαιρίες «Daniel» και «Elias». Τα έργα πρόκειται να υλοποιηθούν με βάση τη σχετική νομοθεσία κατεπείγουσας εκτέλεσης, όπως προβλέπεται σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης πολιτικής προστασίας. Οι εν λόγω σχολικές μονάδες βρίσκονται στους δήμους Τρικκαίων, Φαρκαδόνας, Παλαμά, Βόλου και Δομοκού. Ειδικότερα, τα έργα κατανέμονται σε έξι (6) ομάδες, για κάθε μια από τις οποίες θα πραγματοποιηθεί ξεχωριστή διαγωνιστική διαδικασία για την ανάθεση της αντίστοιχης σύμβασης. Ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου των έξι συμβάσεων ανέρχεται στο ποσό των 30,5 εκατ. ευρώ και πρόκειται να χρηματοδοτηθεί από τη δωρεά της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ), στο πλαίσιο του Μνημονίου Συνεργασίας με το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Η αποκατάσταση περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, εργασίες οικοδομικές, υδραυλικές, βελτίωσης των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, ενεργειακής αναβάθμισης, ανακατασκευής του περιβάλλοντος χώρου των σχολικών μονάδων, ώστε να καταστούν εκ νέου λειτουργικές, να εκσυγχρονιστούν και να αναβαθμιστούν. Το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών ευχαριστεί την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών για την ουσιαστική προσφορά της προς τις πληγείσες – από τις πρωτοφανείς καταστροφές – περιοχές. Αναλυτικός Πίνακας Σχολικών Μονάδων: ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΔΗΜΟΣ ΟΜΑΔΑ 30ο Ν/Γ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ ΟΜΑΔΑ 1 ΕΙΔΙΚΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΔΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΑΛΥΒΙΩΝ 2ο Ν/Γ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ 2ο ΔΣ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ Ν/Γ ΚΟΣΚΙΝΑ + ΔΣ ΚΟΣΚΙΝΑ ΠΑΛΑΜΑ ΟΜΑΔΑ 2 1ο Ν/Γ ΠΑΛΑΜΑ 3ο Ν/Γ ΠΑΛΑΜΑ Ν/Γ ΜΑΡΑΘΕΑ + ΔΣ ΜΑΡΑΘΕΑ 1o ΔΣ ΠΑΛΑΜΑ 1ο ΔΣ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ 1ο ΕΠΑΛ Ν. ΙΩΝΙΑΣ – 4ο ΕΠΑΛ Ν. ΙΩΝΙΑΣ – 2ο ΕΚ – ΙΕΚ ΒΟΛΟΥ ΒΟΛΟΥ ΟΜΑΔΑ 3 6θέσιο ΕΙΔΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΑΔ & 2θέσιο ΕΙΔΙΚΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΑΔ ΒΟΛΟΥ ΟΜΑΔΑ 4 6ο ΓΕΛ ΒΟΛΟΥ 1ο ΔΣ ΑΓΡΙΑΣ ΒΟΛΟΥ 1ο ΕΠΑΛ Ν. ΙΩΝΙΑΣ – 4ο ΕΠΑΛ Ν. ΙΩΝΙΑΣ – 2ο ΕΚ – ΙΕΚ ΒΟΛΟΥ ΕΠΑΛ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ + ΓΥΜΝ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΟΜΑΔΑ 5 Ν/Γ ΠΕΤΡΟΠΟΡΟΥ Ν/Γ και ΔΣ ΝΕΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΟΜΟΚΟΥ και ΑΠΧ ΔΟΜΟΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΔΟΜΟΚΟΥ ΔΟΜΟΚΟΥ ΟΜΑΔΑ 6 ΛΥΚΕΙΟ ΔΟΜΟΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΓΥΜΝ. & ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΟΜΟΚΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΔΟΜΟΚΟΥ Ν/Γ & ΔΣ ΔΟΜΟΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟ & ΛΥΚΕΙΟ ΝΕΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΟΜΟΚΟΥ View full είδηση

Στην Ελλάδα έχουν συσταθεί μακράν οι περισσότερες ενεργειακές κοινότητες πολιτών από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Όπως προκύπτει από ανάλυση που δημοσίευσε το συμβούλιο ευρωπαϊκών ρυθμιστών, CEER, η χώρα μας διαθέτει 884 κοινότητες, ενώ ακολουθεί η Ολλανδία με 705. Χαρακτηριστικό είναι ότι η αμέσως επόμενη Αυστρία έχει 200 και έπειτα το Βέλγιο έχει 66, η Ιταλία 39 και η Ισπανία 20. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τις κοινότητες της Γερμανίας δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία στη ρυθμιστική αρχή, άρα δεν καταγράφονται. Ο CEER παρατηρεί επίσης ότι λιγοστά κράτη-μέλη ανταποκρίνονται σήμερα στην επιλογή που δίνει η κοινοτική οδηγία για τον ηλεκτρισμό ώστε να συστήσουν ενεργειακές κοινότητες πολιτών. View full είδηση

Οι «Κήποι Αλιάρτου», συνολικής έκτασης 144 στρεμμάτων περίπου, είναι μοναδικό στη χώρα μας δείγμα Αγγλικής αρχιτεκτονικής κήπων, με ένα καταπληκτικό φυσικό περιβάλλον που εμπλουτίζεται από την ροή του ποταμού Λόφη, μαζί με σωζόμενο σε άριστη κατάσταση σύμπλεγμα αγροτό-βιομηχανικών εγκαταστάσεων, κατοικιών και διοικητικών κτιρίων του 19ου αιώνα της Αγγλικής εταιρείας «Lake Copais Co Ltd» η οποία το 1890 αποξήρανε με επιτυχία τη Λίμνη Κωπαΐδα και εκμεταλλεύτηκε την πεδιάδα μέχρι το 1953 όταν το Ελληνικό Δημόσιο την εξαγόρασε μαζί με το κτήμα. View full είδηση

Ερευνητική ομάδα μελέτησε τις πιθανές οικονομικές επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, λόγω της κλιματικής αλλαγής, για 271 ευρωπαϊκές περιοχές- ανάμεσά τους και η Ελλάδα- έως το 2100, με βάση σενάριο υψηλών εκπομπών και χωρίς την εφαρμογή νέων μέτρων προστασίας των ακτών μετά το 2015. «Η κλιματική αλλαγή απειλεί την οικονομική ανάπτυξη παγκοσμίως, με έντονες ανισότητες στους επιταχυνόμενους κινδύνους σε διάφορες περιοχές. Ιδιαίτερα, η αύξηση της στάθμης της θάλασσας λόγω του κλίματος αποτελεί μια αυξανόμενη ανησυχία. Η καταστροφική της δυνατότητα επηρεάζει περιοχές, όπου συγκεντρώνονται το παραγωγικό κεφάλαιο και ο πληθυσμός: παράκτιες πόλεις και περιοχές», σημείωσε η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες από το Delft, στην οποία συμμετέχει ο Έλληνας μεταδιδακτορικός ερευνητής του ολλανδικού πανεπιστημίου, Θεόδωρος Χατζηβασιλειάδης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, περισσότεροι από 200 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη- περίπου το 44% των πληθυσμών της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου- ζουν σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από την ακτογραμμή. Αυτές οι παράκτιες περιοχές συμβάλλουν σχεδόν στο 40% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της Ευρώπης, ενώ το 75% του διεθνούς εμπορικού όγκου της Ευρώπης διεξάγεται μέσω θαλάσσιων διαδρομών. Κλιματική αλλαγή: Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την Ελλάδα Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, έγινε ανάλυση σε επίπεδο περιφερειών για τις οικονομικές επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας σε ένα σενάριο υψηλών εκπομπών ως το 2100. Η Ελλάδα βρίσκεται κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο στη μείωση του ΑΕΠ, ωστόσο εμφανίζει μεγάλες μειώσεις σχεδόν σε όλες τις περιφέρειές της, καθώς είναι παράκτιες, σημειώνει μιλώντας στο ΑΠΕ ο Θεόδωρος Χατζηβασιλειάδης. Σε αυτό το ακραίο κλιματικό σενάριο που μελετήθηκε, τις μεγαλύτερες οικονομικές επιπτώσεις φαίνεται ότι θα έχουν η Στερεά Ελλάδα (-6,88%) και το βόρειο Αιγαίο (-6,06%). Στην Αττική, η ανάλυση δείχνει μηδενικές επιπτώσεις. Μία μόνο περιφέρεια, εκείνη της Δυτικής Μακεδονίας, δεν βρέχεται από θάλασσα και εκεί οι ερευνητές αναμένουν αύξηση του ΑΕΠ περίπου 0,87% έως το τέλος του αιώνα, η οποία οφείλεται στον κατασκευαστικό τομέα της περιοχής, που θα χρησιμοποιηθεί για την ανακατασκευή του κεφαλαίου που θα έχει καταστραφεί σε όλη τη χώρα. Ο εν λόγω τομέας σημειώνει αύξηση σε όλη την Ελλάδα με εξαίρεση την περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, όπου υπάρχει πτώση. Η μεγαλύτερη πτώση αφορά στον αγροτικό τομέα παραγωγής και στον δημόσιο τομέα- περίπου το 6% της παραγωγής χάνεται στην Ήπειρο και στην ανατολική Μακεδονία και στους δύο αυτούς τομείς. Ποιες περιοχές θα επηρεαστούν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας Οι ερευνητές συνδύασαν οικονομικό μοντέλο που είχε αναπτυχθεί προηγουμένως, με δεδομένα για τις προβλεπόμενες επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, τις τάσεις των επενδύσεων και την κατανομή των οικονομικών απωλειών που προκλήθηκαν από 155 πλημμυρικά φαινόμενα στην Ευρώπη την περίοδο 1995-2016. Στη συνέχεια, εκτίμησαν τις πιθανές οικονομικές απώλειες και τα κέρδη σε σύγκριση με ένα σενάριο χωρίς άνοδο της στάθμης της θάλασσας και με ετήσια οικονομική ανάπτυξη 2% σε όλες τις περιοχές. Επίσης, οι επιστήμονες μοντελοποίησαν τον αντίκτυπο που θα έχουν στοχευμένες επενδύσεις σε διάφορους οικονομικούς τομείς, μετά την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Με βάση ένα σενάριο υψηλών εκπομπών, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να προκαλέσει οικονομικές απώλειες 872 δισεκατομμυρίων ευρώ στην ΕΕ και τη Βρετανία μέχρι τα τέλη του αιώνα. Αυτό προκύπτει από σύγκριση με σενάριο χωρίς άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Από την έρευνα προέκυψαν διαφορές στις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει η άνοδος της στάθμης της θάλασσας. Η πλειονότητα των οικονομικών απωλειών- έως και 21% του περιφερειακού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ως το 2100- συγκεντρώνεται σε παράκτιες περιοχές, όπως το Βένετο και η Εμίλια-Ρομάνια στην Ιταλία και η επαρχία Δυτικής Πομερανίας στην Πολωνία. Η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις περιοχές που αναμένεται να υποστούν σχετικά υψηλότερες οικονομικές απώλειες, κάτι που ισχύει επίσης για τις βελγικές ακτές και τη δυτική Γαλλία. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανέφερε ο Θεόδωρος Χατζηβασιλειάδης, οι συνολικές ζημιές για την Ευρώπη είναι μόλις 1,26% του ΑΕΠ της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου στο σενάριο υψηλού επιπέδου ως το 2100. Ωστόσο, στην Ιταλία οι εθνικές απώλειες είναι 4,43%, ενώ η μείωση της παραγωγικότητας στο Βένετο κυμαίνεται περίπου στο 20,84%. Αντίθετα, οι περιοχές στο εσωτερικό της Ευρώπης, όπως στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ουγγαρία, θα παρουσιάσουν οικονομικά κέρδη έως και 1% του περιφερειακού ΑΕΠ μέχρι το 2100- σύμφωνα με την έρευνα- και αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στη μετεγκατάσταση της παραγωγής από τις πλημμυρισμένες παράκτιες στις ενδοχώρες. Πάντως ο κ. Χατζηβασιλειάδης επισημαίνει πως μπορεί να είναι μεγαλύτερες οι επιπτώσεις για τις παράκτιες περιοχές, ωστόσο η οικονομία είναι αλληλένδετη. «Το ερώτημα είναι: αυτά τα κέρδη αρκούν για να αντισταθμίσουν τις απώλειες στις παράκτιες περιοχές; Δυστυχώς, η απάντηση είναι πως όχι. Η συνολική επίδραση είναι ακόμα αρνητική, με κάποιες εξαιρέσεις, όπως η Γερμανία, όπου τα κέρδη και οι απώλειες ισορροπούν στο μηδέν», αναφέρει χαρακτηριστικά. View full είδηση

Στις τρεις πιο ακριβές χώρες της ΕΕ περιλαμβάνεται η Ελλάδα σε ότι αφορά τις τιμές και τα ενοίκια της αγροτικής γης, ενώ σημαντικές διαφοροποιήσεις και τεράστιες αντιθέσεις παρουασιάζει το κόστος των χωραφιών στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 2022, παρουσιάζονται σοβαρές διακυμάνσεις στις τιμές των χωραφιών της Ελλάδας, καθώς στη Δυτική Ελλάδα κυμαίνονταν από 6.290 ευρώ και στην Αττική το αντίστοιχο ποσό έφτανε τα 84.820 ευρώ, ενώ ο εθνικός μέσος όρος ήταν 13.571 ευρώ ανά εκτάριο. Επίσης, η διαφορά μεταξύ της τιμής των μόνιμων χορτολιβαδικών εκτάσεων και των αροτραίων γαιών ήταν μεγαλύτερη, σχεδόν 20πλάσια, στην περιοχή του Βορείου Αιγαίου. Η διαφορά αυτή κυμάνθηκε μεταξύ 1.757 ευρώ ανά εκτάριο μόνιμων χορτολιβαδικών εκτάσεων και 36.435 ευρώ ανά εκτάριο αροτραίων γαιών. Από άποψη απόλυτης τιμής η διαφορά ήταν μεγαλύτερη στην Αττική, η οποία άγγιξε τα 59.820 ευρώ ανά εκτάριο (84.820 ευρώ ανά εκτάριο αρόσιμης γης και 25.000 ευρώ ανά εκτάριο μόνιμων βοσκοτόπων). Σημαντικές διαφοροποιήσεις Ο αγρότης είτε είναι ιδιοκτήτης της γης που χρησιμοποιείται για αγροτικούς σκοπούς ή/και νοικιάζει αγροτική γη και καταβάλλει ετησίως ένα ποσό στον ιδιοκτήτη της γης. Αυτές οι τιμές, όπως επισημαίνει η Eurostat, και τα ενοίκια διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των χωρών της ΕΕ και μεταξύ των περιφερειών λόγω εθνικών παραγόντων (όπως οι νόμοι), περιφερειακών παραγόντων (πχ κλίμα και εγγύτητα σε δίκτυα) και τοπικών παραγόντων παραγωγικότητας (όπως η ποιότητα του εδάφους, η κλίση ή η αποστράγγιση). Οι δυνάμεις της αγοράς που αφορούν την προσφορά και τη ζήτηση, μπορούν επίσης να επηρεάσουν την τιμή της αγροτικής γης. Το 2022, η μέση τιμή 1 εκταρίου αρόσιμης γης στην ΕΕ έφτανε στα 10.578 ευρώ. Αυτή η μέση τιμή ήταν 45 φορές μεγαλύτερη από τη μέση ετήσια τιμή ενοικίασης των 233 ευρώ ανά εκτάριο. Οι τιμές της καλλιεργήσιμης γης Μεταξύ των 21 χωρών της ΕΕ για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για το 2022, η τιμή 1 εκταρίου καλλιεργήσιμης γης κυμάνθηκε από 3.700 ευρώ κατά μέσο όρο στην Κροατία και έως 233.230 ευρώ κατά μέσο όρο στη Μάλτα. Τα στοιχεία για τη Μάλτα αντικατοπτρίζουν την περιορισμένη διαθεσιμότητα αγροτικής γης και την πίεση για εναλλακτικές χρήσεις, με αποτέλεσμα οι τιμές να είναι υψηλότερες από ό,τι σε άλλα κράτη μέλη. Υπήρχαν τρεις χώρες της ΕΕ στις οποίες παρατηρήθηκαν ιδιαίτερα έντονες περιφερειακές διακυμάνσεις στις τιμές γης για 1 εκτάριο καλλιεργήσιμης γης. Στις Κάτω Χώρες, οι τιμές κυμαίνονταν από 66.051 ευρώ στο Friesland και έως 150.644 ευρώ στο Flevoland, ενώ ο εθνικός μέσος όρος ήταν 85 431 ευρώ ανά εκτάριο. Στην Ελλάδα, οι τιμές κυμαίνονταν από 6.290 ευρώ στη Δυτική Ελλάδα έως 84.820 ευρώ στην Αττική, ενώ ο εθνικός μέσος όρος ήταν 13.571 ευρώ ανά εκτάριο. Στην Ισπανία, οι τιμές κυμάνθηκαν από 4.906 ευρώ στην Extremadura έως 83.299 ευρώ στις Κανάριες Νήσους, ενώ ο εθνικός μέσος όρος ήταν 10.263 ευρώ ανά εκτάριο. Οι φθηνότερες περιοχές Οι φθηνότερες περιοχές για την αγορά 1 εκταρίου καλλιεργήσιμης γης το 2022 ήταν οι Övre Norrland (2.041 ευρώ κατά μέσο όρο) και Mellersta Norrland (2.437 ευρώ) στη Σουηδία. Η αρόσιμη γη είναι ακριβότερη από τα μόνιμα λιβάδια σχεδόν παντού στην ΕΕ. Η μέση τιμή 1 εκταρίου αρόσιμης γης στην ΕΕ ήταν περίπου 2.200 ευρώ υψηλότερη από τη μέση τιμή 1 εκταρίου μόνιμων χορτολιβαδικών εκτάσεων το 2022 (στα 8.393 ευρώ). Η αρόσιμη γη ήταν ακριβότερη από τους μόνιμους βοσκότοπους σε όλες σχεδόν τις χώρες και περιφέρειες, με εξαιρέσεις το Λουξεμβούργο και την Comunidad de Madrid. Οι μόνιμοι βοσκότοποι ήταν οι φθηνότεροι στη Βουλγαρία με 1.887 ευρώ ανά εκτάριο το 2022, σχεδόν τέσσερις φορές λιγότερο από το αντίστοιχο κόστος 1 εκταρίου αρόσιμης γης (7.303 ευρώ). Τα αγροτικά ενοίκια Όπως και με τις τιμές της γεωργικής γης, υπήρχαν επίσης σημαντικές διαφορές στα μισθώματα γης μεταξύ των χωρών και των περιφερειών. Εντός της ΕΕ, η μέση τιμή ενοικίασης αρόσιμης γης ή/και μόνιμων βοσκοτόπων ήταν 199 ευρώ ανά εκτάριο, με εύρος από 57 ευρώ ανά εκτάριο κατά μέσο όρο στη Σλοβακία έως 843 ευρώ ανά εκτάριο κατά μέσο όρο στις Κάτω Χώρες. Μεταξύ των περιφερειών της ΕΕ, η ενοικίαση 1 εκταρίου γεωργικής γης ήταν πιο ακριβή το 2022 στην ολλανδική περιφέρεια Flevoland (1.764 ευρώ ανά εκτάριο), ακολουθούμενη από τις Κανάριες νήσους στην Ισπανία (1.136 ευρώ ανά εκτάριο) και την Αττική στην Ελλάδα (1.048 ευρώ ανά εκτάριο). Αντίθετα, οι τιμές ενοικίασης ήταν χαμηλότερες στις περιοχές Mellersta Norrland και Övre Norrland (και οι δύο 24 ευρώ ανά εκτάριο) στη Σουηδία, ακολουθούμενες από τις περιοχές Stredné Slovensko και Východné Slovensko (και οι δύο 39 ευρώ) στη Σλοβακία. Οι μόνιμοι βοσκότοποι είναι η κύρια γεωργική χρήση γης στις περιοχές αυτές. Μεταξύ των χωρών της ΕΕ που ανέφεραν συγκεκριμένες τιμές ενοικίασης για αρόσιμη γη και για μόνιμους βοσκότοπους, η ενοικίαση μόνιμων βοσκοτόπων ήταν σχεδόν πάντα φθηνότερη από την ενοικίαση αρόσιμης γης. Το μίσθωμα για 1 εκτάριο μόνιμων χορτολιβαδικών εκτάσεων το 2022 κυμαινόταν από 32 ευρώ κατά μέσο όρο στη Σλοβακία έως 354 ευρώ κατά μέσο όρο στην Ιρλανδία, ενώ οι αντίστοιχες τιμές ενοικίασης για αρόσιμη γη ήταν 77 ευρώ και 510 ευρώ ανά εκτάριο κατά μέσο όρο. View full είδηση

Πάνω από εξήντα μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες αναμένεται να ξεκινήσουν την λειτουργία τους στην Ελλάδα την ερχόμενη τετραετία προσθέτοντας στο δυναμικό της πάνω από 7.500 δωμάτια / βίλες. Τα περισσότερα από αυτά (4 στα 10 ) θα λειτουργούν κάτω από την ομπρέλα διεθνών αλυσίδων. Τα σημαντικότερα επερχόμενα ξενοδοχειακά projects κατέγραψε σε έκθεση της η εταιρεία Travelworks Public Relations «Greek Market Report | Hotel Investments 2024 – 2027» Με έξι ακόμη ξενοδοχεία αναμένεται να ενισχύσει το επί ελληνικού εδάφους χαρτοφυλάκιό της τα επόμενα χρόνια ένας από τους κολοσσούς της φιλοξενίας, Η Hitlon, φέρνει τα Conrad Hotels & Resorts στην Αθήνα, στο Hilton Athens, καθώς και το πρώτο Curio Collection by Hilton, στο ιστορικό Πεντελικόν. Με σταθερή παρουσία στην Ελλάδα από το 2016, Η Marriott η οποία διαθέτει και το μεγαλύτερο χαρτοφυλάκιο ξενοδοχείων υπό την ομπρέλα διεθνούς αλυσίδας στην Ελλάδα ανακοίνωσε το πρώτο Tribute beach resort στην περιοχή Σταλίδα της Κρήτης, το οποίο μάλιστα θα αποτελέσει και το πρώτο για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Οι περισσότερες από τις νέες ξενοδοχειακές μονάδες αναπτύσσονται σε ήδη προβεβλημένους τουριστικούς προορισμούς επιβεβαιώνοντας την δυσκολία δημιουργίας νέων πέραν των ήδη καθιερωμένων. View full είδηση

Ο Τζιμ Πάκετ περπατάει αργά στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας κρατώντας μια σακούλα με σκουπίδια. Πλησιάζει έναν μπλε κάδο και ρίχνει μέσα ένα πλαστικό μπουκάλι. Το μπουκάλι που πέταξε ο 60αρης Αμερικανός κρύβει ένα «μυστικό»: έχει ενσωματωμένο έναν πανάκριβο ανιχνευτή GPS. Τους επόμενους μήνες, θα καταγράφει λεπτό προς λεπτό την πορεία του πλαστικού απορρίμματος. Πρόκειται για έναν από τους τράκερς που τοποθετήθηκαν σε ανακυκλώσιμα σε διάφορα σημεία της χώρας, στο πλαίσιο πολύμηνης έρευνας του ανεξάρτητου δημοσιογραφικού ιστοτόπου wearesolomon.com για τις άγνωστες διαδρομές των πλαστικών απορριμμάτων σε συνεργασία με το Basel Action Network (ΒΑΝ) και το ελληνικό γραφείο της Greenpeace. Το μπουκάλι που πέταξε στον μπλε κάδο στο κέντρο της Αθήνας ο Πάκετ, επικεφαλής του ΒΑΝ, ήταν ο πρώτος από αυτούς. Οι περισσότεροι καταστράφηκαν στην πορεία. Όσοι επέζησαν όμως έδειξαν πλαστικά που δεν ανακυκλώνονται ποτέ, αλλά καταλήγουν σε χωματερές ή σε μονάδες ανακύκλωσης εκτός χώρας. Ο Πάκετ, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον έλεγχο του εμπορίου αποβλήτων και στην αποκάλυψη των συμφερόντων που το τροφοδοτούν, περιγράφει ένα σταθερό μοτίβο: πλουσιότερες χώρες στέλνουν τα απόβλητά τους σε φτωχότερες. «Είναι ανήθικο και μη βιώσιμο», υπογραμμίζει. Η πλαστική ρύπανση είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο δυσεπίλυτα περιβαλλοντικά προβλήματα παγκοσμίως. Επηρεάζει πρωτίστως τις φτωχότερες χώρες και τους πιο ευάλωτους πληθυσμούς, όχι μόνο σε χώρες όπως η Ινδονησία, αλλά και εντός Ευρώπης, όπου φτωχότερα μέλη της ΕΕ μετατρέπονται σε αποθετήρια πλαστικών αποβλήτων πιο ανεπτυγμένων εταίρων τους, ειδικά μετά την απαγόρευση εισαγωγής στερεών αποβλήτων που επέβαλε η Κίνα το 2018. Ανακύκλωση: μια υπόσχεση που δεν τηρήθηκε Για τον Πάκετ, οι μπλε κάδοι ανακύκλωσης είναι μια υπόσχεση που δεν τηρήθηκε ποτέ. «Ό,τι πετάς στον μπλε κάδο, ανακυκλώνεται. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν στον κόσμο. Στην πραγματικότητα, ελάχιστα πλαστικά ανακυκλώνονται». Πράγματι, όπως ανέδειξε η έρευνα του Solomon, από τους 41 εκατ. τόνους πλαστικών αποβλήτων των οποίων η διαχείριση γίνεται εντός της ΕΕ ανα έτος, μόνο το 29% ανακυκλώνεται. Τα υπόλοιπα οδηγούνται για ενεργειακή αξιοποίηση μέσω καύσης ή καταλήγουν στη χωματερή. Η περίπτωση της Ελλάδας είναι χαρακτηριστική. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραχώρησε στο Solomon η Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης, η οποία διαχειρίζεται το περιεχόμενο των γνωστών μπλε κάδων, μόλις το 50% του περιεχομένου τους οδηγείται στην ανακύκλωση. Στα ίχνη του ελληνικού πλαστικού σκουπιδιού Η έρευνα διήρκησε πέντε μήνες. Η ερευνητική ομάδα συνομίλησε με ειδικούς στον τομέα της ανακύκλωσης πλαστικού, συναντήθηκε με Έλληνες και ξένους επιχειρηματίες του κλάδου, πήρε τις γνώμες ειδικών επιστημόνων και ακτιβιστών, συγκέντρωσε και ανέλυσε επίσημα και αδημοσίευτα στοιχεία, και επισκέφθηκε μονάδες όπου καταλήγουν ελληνικά πλαστικά σκουπίδια στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Επί χρόνια, η πολυπόθητη μετάβαση στην «κυκλική οικονομία» βασίζεται στο μάντρα «μείωση, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση». Γνωστή και ως «ιεραρχία αποβλήτων», η αρχή αυτή διαφημίζεται ως λύση στο τεράστιο πρόβλημα της πλαστικής ρύπανσης που απειλεί οικοσύστημα και ανθρώπους. Όμως το βάρος πέφτει κυρίως στην ανακύκλωση – μια υποτίθεται ενάρετη διαδικασία χωρίς καμία παρενέργεια. Σε έρευνα της Greenpeace, σχεδόν το 90% των Ελλήνων που συμμετείχαν δήλωσαν ότι η ανακύκλωση πλαστικού «μπορεί να βοηθήσει δραστικά το περιβάλλον». Στην πόλη της Ξάνθης, όπου η ομάδα απέρριψε ένα από τα πλαστικά σκουπίδια με ανιχνευτή GPS, συναντήθηκε με την καθηγήτρια Αγγλικών Μαρία Αντωνιάδου δίπλα σε έναν μπλε κάδο. Η κ. Αντωνιάδου ανακυκλώνει με θρησκευτική ευλάβεια. «Συμβάλλω κι εγώ έτσι στην προστασία του περιβάλλοντος. Τα υλικά θα ξαναχρησιμοποιηθούν για να γίνουν κάτι άλλο». Αυτή είναι όμως η μισή αλήθεια –αν όχι ένας βολικός μύθος. «Ζούμε σε μια χώρα και σε ένα πλανήτη όπου στις καλύτερες περιπτώσεις περίπου ένα στα δέκα πλαστικά μπουκάλια καταλήγει στην ανακύκλωση. Τα υπόλοιπα πάνε στη χωματερή, στις θάλασσες. Και να διπλασιάσουμε την ανακύκλωση το πρόβλημα δεν λύνεται. Παρ’ όλα αυτά, το κυρίαρχο αφήγημα είναι ότι θα αυξήσουμε την ανακύκλωση και όλα θα είναι καλά», λέει ο Νίκος Χαραλαμπίδης, διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, τον οποίο η ερευνητική ομάδα συνάντησε στα κεντρικά της οργάνωσης στο Μεταξουργείο. Όπως περιγράφει, την ανακύκλωση προβάλλει μια καλολαδωμένη και καλά χρηματοδοτούμενη μηχανή. «Έχει περσόνες, έχει κουτιά, έχει σπιτάκια που λένε “τι ωραίο πράγμα που είναι”. Εμείς ερχόμαστε να πούμε ότι η ανακύκλωση είναι παράλογη, και θα πρέπει να είναι η εξαίρεση και όχι η λύση ή ο κανόνας». Η κ. Αντωνιάδου, που διαχωρίζει με προσοχή τα σκουπίδια της, μάλλον θα απογοητευόταν αν μάθαινε πως το «παγιδευμένο» σκουπίδι που απορρίψαμε σε μπλε κάδο στο κέντρο της πόλης της κατέληξε στη χωματερή της Καβάλας. Την ίδια τύχη είχε και ένα ακόμα ανακυκλώσιμο που απέρριψε η ομάδα στην πρωτεύουσα της Σύρου, το οποίο κατέληξε στον ΧΥΤΑ του νησιού. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2023/12/plastika-skoupidia-tracking-solomon-1-1536x864-600-x-337.jpg Τα στοιχεία αποκαλύπτουν και κάτι άλλο: ακόμα και από τα πλαστικά ανακυκλώσιμα που φτάνουν στο στάδιο της διαλογής, πολλά καταλήγουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε φορτία που καταρχάς επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα με επιπλέον εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Εξάγοντας το πλαστικό σκουπίδι, εξάγεται όμως και το κόστος της διαχείρισής του για το περιβάλλον και την υγεία. Επιστήμονες, οικολόγοι και ακτιβιστές έχουν τεκμηριώσει ότι η ανακύκλωση όχι μόνο δεν είναι πανάκεια, αλλά μπορεί να αποτελεί μέρος του προβλήματος: καθησυχάζει τους πολίτες -στην Ευρώπη παράγονται 35 κιλά πλαστικών αποβλήτων συσκευασίας κατά κεφαλήν- με αποτέλεσμα να μειώνεται το κίνητρο για μείωση της χρήσης. Με αυτά τα δεδομένα, εύλογα η ετήσια παραγωγή πλαστικών παγκοσμίως όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται αλματωδώς. Εκτοξεύτηκε από τους 234 εκ. τόνους το 2000 σε 460 το 2019. Κατά την ίδια περίοδο, τα πλαστικά απόβλητα υπερδιπλασιάστηκαν. Η δε ζήτηση συνεχίζει να αυξάνεται εκθετικά. Σύμφωνα με τον Οικονομικό Οργανισμό Συνεργασίας και Ανάπτυξης, μέχρι το 2060 η κατανάλωση πλαστικού θα έχει τριπλασιαστεί. Η επένδυση σε ακόμα περισσότερες μονάδες ανακύκλωσης δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Αντίθετα, δημιουργεί το γνωστό στα οικονομικά ως “lock-in effect”: οι τεράστιες επενδύσεις σε εγκαταστάσεις και υποδομές ανακύκλωσης κάνουν τις κοινωνίες «αιχμάλωτες» της ανακύκλωσης, ακόμα κι αν δεν αποτελεί την ιδανική λύση διαχείρισης αποβλήτων. Και ιδανική λύση δεν είναι σίγουρα. Όχι μόνο γιατί το ανακυκλωμένο πλαστικό είναι κατώτερης ποιότητας και χρειάζεται παρθένο για να δημιουργηθεί νέο προϊόν. Αλλά και γιατί η ίδια η διαδικασία δεν είναι ποτέ όσο «πράσινη» διαφημίζεται. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2023/12/plastika-katanalosi-solomon-1536x864-600-x-337.jpg Η μη-πράσινη διαδικασία της ανακύκλωσης Σε μία έρευνα-σταθμό που δημοσιεύτηκε σε έγκριτο επιστημονικό περιοδικό τον Μάιο του 2023, διεθνής ομάδα επιστημόνων προχώρησε σε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη: η ανακύκλωση πλαστικού μπορεί να απελευθερώσει τεράστιες ποσότητες μικροπλαστικών στο νερό και να μολύνει τον αέρα. Εύρημα ακόμα πιο ανησυχητικό, δεδομένου ότι έγινε σε εργοστάσιο ανακύκλωσης τελευταίας τεχνολογίας, σε μια πλούσια δυτική χώρα, τη Βρετανία. Στα δείγματα βρέθηκαν μικροπλαστικά που απελευθερώθηκαν και ισοδυναμούσαν με το 13% του πλαστικού που είχε ανακυκλωθεί. Τα μικροπλαστικά, δηλαδή σωματίδια πλαστικού με μέγεθος μικρότερο από 5 χιλιοστά, μολύνουν τον πλανήτη –έχουν βρεθεί ακόμα και σε φρέσκο χιόνι στην Ανταρκτική–, ενώ έχουν εντοπιστεί στο ανθρώπινο αίμα και μπορεί να είναι τοξικά για τα φυτά, τα ζώα και τον ίδιο τον άνθρωπο. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη διαθέσιμη έρευνα του Ευρωβαρομέτρου, το 94% των Ελλήνων ανησυχεί για τις επιπτώσεις τους. Το πρώτο βήμα μετά τον μπλε κάδο Τα ανακυκλώσιμα υλικά που φτάνουν στον μπλε κάδο διαχωρίζονται σε πρώτη φάση στα Κέντρα Διαλογής και Ανάκτησης Υλικών (ΚΔΑΥ) που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Το μεγαλύτερο και ένα από τα πιο σύγχρονα βρίσκεται στο Κορωπί, όπου απορριμματοφόρα ξεφορτώνουν καθημερινά 400-500 τόνους ανακυκλώσιμων από 30 δήμους στην Αθήνα. Εκεί η ερευνητική ομάδα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Βεργανελάκη, μηχανολόγο-μηχανικό και υπεύθυνο λειτουργίας του εργοστασίου της εταιρείας WATT AE. Ο κ. Βεργανελάκης επιβεβαιώνει ότι μόνο το μισό περιεχόμενο του κάθε κάδου μπορεί να οδεύσει τελικά προς ανακύκλωση. Το δε 50% του υλικού αυτού συνήθως εξάγεται. «Είναι χρηματιστηριακή η αξία και είναι καθαρά θέμα ζήτησης και προσφοράς. Εμείς εξάγουμε και Ευρώπη και Ασία, ανάλογα με τη φύση του υλικού. Συνήθως τα εύκαμπτα υλικά, όπως η σακούλα, πηγαίνουν σε βαλκανικές χώρες», σημειώνει. Το «νεκρό» ποτάμι της Βουλγαρίας Ένα από τα φορτηγά που φορτώνουν υλικά από την αυλή του ΚΔΑΥ έχει προορισμό τη Βουλγαρία. Η χώρα, που απορροφά μέρος του ελληνικού πλαστικού, αντιμετωπίζει ήδη συνέπειες από την επεξεργασία του υλικού. Ήταν Σάββατο πρωί στις 25 Ιανουαρίου του 2020, όταν ο ψαράς Βάλεντιν Νταναϊλοβ έλαβε μήνυμα από έναν άλλο ψαρά κοντά στο Πάζαρτζικ, μια μικρή πόλη 70.000 κατοίκων στη Νότια Βουλγαρία, χτισμένη στις όχθες του Έβρου ή Μαρίτσα όπως ονομάζεται ο ποταμός στη γειτονική χώρα. Το μήνυμα συνοδευόταν από φωτογραφίες που έδειχναν τεράστιες ποσότητες από νεκρά ψάρια, ξεβρασμένα στις όχθες του. Για τον 46χρονο Νταναϊλοβ, που έμαθε να ψαρεύει δίπλα στον πατέρα του όταν ήταν ακόμα 4-5 χρονών, το θέαμα ήταν εξοργιστικό. «Νεκρά ψάρια κάθε λογής ξεβρασμένα στο ποτάμι. Τρομακτικό θέαμα. Ψάρια δηλητηριασμένα στο φυσικό τους περιβάλλον. Μια γενοκτονία». Οι βουλγαρικές αρχές ανακάλυψαν τεράστιες ποσότητες μολυσμένου νερού στον ποταμό, προκαλώντας τον άμεσο θάνατο των ψαριών. Το επεισόδιο χαρακτηρίστηκε ως το χειρότερο κρούσμα τοξικής μόλυνσης στην ιστορία του Έβρου, επηρεάζοντας 26 χιλιόμετρα της ροής του. Πλαστικά υπολείμματα, τα οποία ανεξάρτητη επιτροπή ειδικών επιστημόνων χαρακτήρισε κατάλοιπα της διαδικασίας ανακύκλωσης, έχρισαν μια τοπική εταιρεία ανακύκλωσης, την Ecoinvest, ως ύποπτο. Ο τοπικός εισαγγελέας απήγγειλε δύο κατηγορίες κατά της διεύθυνσης της εταιρείας, για μόλυνση του περιβάλλοντος και ανεξέλεγκτη διαχείριση αποβλήτων. Η εταιρεία διέκοψε προσωρινά την παραγωγή της, και στις 26 Ιανουαρίου τα δείγματα νερού από το ποτάμι βγήκαν καθαρά. Οι αρχές δεν ολοκλήρωσαν ακόμα την έρευνά τους, οι κατηγορίες δεν κατέληξαν σε καταδίκες, και η εταιρεία επιμένει ότι έχει αναβαθμίσει το σύστημα διαχείρισης, και ότι το νερό που χρησιμοποιεί είναι σε κλειστό κύκλο και δεν μολύνει τον ποταμό. Σήμερα δεν έχει απομείνει κανένα ορατό σημάδι στο σημείο όπου καταγράφηκε το χειρότερο περιστατικό μόλυνσης στην ιστορία του ποταμού Έβρου, μεταξύ Πάζαρτζικ και Φιλιππούπολης. Κάτω από μια μικρή γέφυρα, τα ήρεμα νερά του διασχίζουν μια καταπράσινη έκταση στο σούρουπο. Μοναδικό σημείο ζωής, ένας μοναχικός ψαράς. Λίγη ώρα αργότερα, θα μαζέψει τα καλάμια και τα δολώματά του και θα φύγει. Με άδεια χέρια. Το ποτάμι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι πλέον κατά τμήματα «εντελώς νεκρό». Τρεισήμισι χρόνια μετά από εκείνο το περιστατικό, ένα λευκό φορτηγό περνάει τις πύλες των εγκαταστάσεων της Ecoinvest λίγο μετά τις 11 το πρωί. Ένας εργαζόμενος με κίτρινο γιλέκο ανοίγει τη συρόμενη πλαϊνή πόρτα. Στην καρότσα του φορτηγού, τόνοι από πλαστικά σκουπίδια σε δεμάτια, στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο. Σε ένα από αυτά, ξεπροβάλλει μια συσκευασία με ελληνικά γράμματα, μια ετικέτα της Γενικής Ταχυδρομικής. «Μόλις ήρθε από την Ελλάδα», λέει το στέλεχος της Ecoinvest που υποδέχεται το φορτηγό. Το ελληνικό πλαστικό σκουπίδι τοποθετείται δίπλα στους 1.500-1.800 τόνους από άλλα πλαστικά απόβλητα, τα οποία κατακλύζουν τα 20.000 τετραγωνικά μέτρα της εγκατάστασης. «Θα τα παρομοίαζα με χρυσάφι» Η Ecoinvest είναι μία από τις ηγέτιδες εταιρείες στον κλάδο της ανάκτησης της χώρας με μερίδιο 10% στην εγχώρια αγορά αποβλήτων συσκευασίας. Και μία από τις 177 που έχουν λάβει άδεια εισαγωγής σκουπιδιών από το εξωτερικό με σκοπό την ανάκτηση, πολλές από τις οποίες ιδρύθηκαν ή επέκτειναν τις δραστηριότητες μετά τις κινεζικές απαγορεύσεις. Η Ελλάδα είναι βασικός προμηθευτής πλαστικού σκουπιδιού τόσο της εταιρείας, όσο και της Βουλγαρίας γενικότερα – και γίνεται όλο και σημαντικότερος. Οι εισαγωγές από τη χώρα μας αυξάνονται αλματωδώς τα τελευταία χρόνια: 48.000 τόνοι το 2022, ποσότητα υπερδιπλάσια σε σχέση με το 2020. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2023/12/plastika-eisagwges-solomon-1536x864-600-x-337.jpg «Για τους περισσότερους, αυτά είναι απλώς σκουπίδια. Για εμάς, είναι η αρχή της επιχειρηματικής μας δραστηριότητας. Θα τα παρομοίαζα με χρυσάφι», λέει ο Τιμοχίρ Λαζάροβ, ένας ήπιων τόνων τεχνοκράτης. Η Ecoinvest είναι κερδοφόρα, στηρίζεται από τα περιφερειακά ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και μόλις επένδυσε σε μια νέα, υπερσύγχρονη γραμμή παραγωγής. «Είναι η Ρολς Ρόις της ανακύκλωσης πλαστικού» μας λέει με υπερηφάνεια ο Λαζάροβ, δείχνοντας το φανταχτερό μηχάνημα, γεμάτο φωτάκια και ενδείξεις. Το μόνο παράπονό του είναι ότι δεν υπάρχει αρκετό πλαστικό σκουπίδι για να λειτουργήσει στο 100% των δυνατοτήτων της η νέα υπερσύγχρονη γραμμή. «Χρειαζόμαστε κι άλλο πλαστικό». Η εταιρεία στη συνέχεια πουλάει το 80% του ανακτημένου πλαστικού, κυρίως στο εξωτερικό, αλλά και στην Ασία, όπου θα χρησιμοποιηθεί σε κλάδους όπως οι κατασκευές και η γεωργία. Βασικός πελάτης και των τελικών προϊόντων της: η Ελλάδα. Η Βουλγαρία επένδυσε στον τομέα και πλέον η εισαγωγή σκουπιδιών είναι καλοδεχούμενη – τουλάχιστον από τους πολιτικούς. «Η εισαγωγή αποβλήτων για ανάκτηση και ανακύκλωση στη Βουλγαρία είναι εξαιρετικά σημαντική για τη βουλγαρική οικονομία και ιδίως για τη μεταποίηση», δήλωσε στο Solomon το βουλγαρικό υπουργείο Περιβάλλοντος. Το «lock-in effect» στην πράξη. «Πριν την Κίνα, οι διαπραγματεύσεις ήταν δύσκολες» 270 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Πάζαρτζικ, στην πόλη Βέλικο Τάρνοβο. Εκεί κατοικοεδρεύει ένας άλλος κολοσσός του βουλγαρικού κλάδου ανακύκλωσης με ελληνική πελατεία, η εταιρεία Megaport. Κάθε μήνα φτάνουν εδώ από την Ελλάδα 200 τόνοι πλαστικό σκουπίδι τύπου LDPE, ποσότητα που αντιπροσωπεύει το 10% της πρώτης ύλης της. Η Megaport αγοράζει από ελληνικά ΚΔΑΥ και ιδιωτικές εταιρείες, πληρώνοντας ανάλογα με την ποιότητα από 5 έως 350 ευρώ τον τόνο. Μετά την ανακύκλωσή του, συχνά πωλείται πίσω στην Ελλάδα με τη μορφή είτε πέλετ είτε μαύρης σακούλας σκουπιδιών. Ένα 8% όμως δεν μπορεί να ανακυκλωθεί και είτε μετατρέπεται σε RDF για να καεί στα τσιμεντάδικα της Βουλγαρίας είτε καταλήγει στη χωματερή. Η κινεζική απαγόρευση εισαγωγής σκουπιδιών, αλλά και οι αυστηροί όροι εξαγωγής σε χώρες εκτός ΟΟΣΑ που επέβαλε η Ε.Ε., ήταν μάννα εξ ουρανού για εταιρείες όπως η Megaport. «Πριν την απαγόρευση, πήγαινες στην Αθήνα και οι διαπραγματεύσεις ήταν δύσκολες. Μας έλεγαν, ‘αυτή είναι η τιμή, αν δεν σας αρέσει, υπάρχει πάντα η Κίνα’». Ένα καλλωπισμένο πράσινο ξέπλυμα Για την 33χρονη Ντανίτα Ζαχαρινόβα, η ανακύκλωση πλαστικού δεν είναι παρά μια καλλωπισμένη επιχείρηση greenwashing – ενός «πράσινου ξεπλύματος», που εξυπηρετεί μόνο τις βιομηχανίες και δίνει στους καταναλωτές την ψευδαίσθηση ότι κάνουν το καθήκον τους. «Η ανακύκλωση του πλαστικού όχι μόνο δεν είναι λύση, αλλά προκαλεί και σειρά από προβλήματα, από τη χρήση νερού και τη ρύπανση του περιβάλλοντος, μέχρι την άγνωστη σύσταση των πλαστικών αποβλήτων. Η ανακύκλωση είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μάρκετινγκ και διαφήμιση, και όχι μαγική λύση στο πρόβλημα του πλαστικού», λέει η Ζαχαρινόβα, από την περιβαλλοντική οργάνωση Za Zemiata (Για τη Γη) που μελετά εδώ και χρόνια το θέμα και πέτυχε φέτος, έπειτα από σχεδόν δεκαετή δικαστικό αγώνα, την ακύρωση της κατασκευής μιας κολοσσιαίας μονάδας καύσης απορριμμάτων στη Σόφια. Η ομάδα συνάντησε τη Ζαχαρινόβα στην περιοχή Λόζενετς, μια εύπορη γειτονιά στο κέντρο της Σόφιας, δίπλα σε μια γωνιά για χωριστή συλλογή απορριμμάτων. Ακόμα κι εδώ, σε αυτή την «καλή περιοχή» με τους καλοντυμένους κατοίκους και τα καταστήματα βιολογικών προϊόντων, οι κάδοι είναι ξέχειλοι και τα απορρίμματα μπερδεμένα. Η Ζαχαρινόβα περιγράφει ένα χαοτικό κι αναποτελεσματικό σύστημα ανακύκλωσης στη χώρα, το οποίο συνδυάζεται με την έκρηξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της ανακύκλωσης, δημιουργώντας την τόσο μεγάλη ζήτηση για εισαγόμενο πλαστικό σκουπίδι από χώρες όπως η Γερμανία, η Ιταλία και η Ελλάδα. Η λύση κατά την ίδια είναι μία: «να μην χρησιμοποιούμε προϊόντα που δεν μπορούν να ανακυκλωθούν και να σκεφτόμαστε πολύ περισσότερο την επαναχρησιμοποίηση και κυρίως την πρόληψη». Ελλάδα: Εξαγωγός και παράλληλα εισαγωγέας απορριμμάτων Και η ίδια η Ελλάδα είναι μέρος του λεγόμενου «εμπορίου σκουπιδιών». Απλώς με διαφορετική μορφή. Αυτή της εισαγωγής RDF για καύση από την τσιμεντοβιομηχανία. Η ομάδα ταξίδεψε στην πόλη του Βόλου. Στα περίχωρα της πόλης, το εντυπωσιακό τοπίο που φιλοτεχνούν τα γαλάζια νερά του Παγασητικού και το καταπράσινο δάσος του Πηλίου διακόπτεται από ένα κολοσσιαίο εργοστάσιο τσιμέντου. Η εταιρεία στην οποία ανήκει το εργοστάσιο, η AΓΕΤ/Lafarge, το 2022 εισήγαγε 70.000 τόνους RDF από την Ιταλία και σχεδιάζει να τριπλασιάσει την ποσότητα αυτή στο εγγύς μέλλον. Το RDF είναι ένα καύσιμο που παράγεται από απορρίμματα, συμπεριλαμβανομένου του πλαστικού. Η Ελλάδα, παρά την αφθονία των απορριμμάτων της, δεν παράγει αρκετό RDF, το οποίο θεωρείται πιο «πράσινο» από το πετ-κοκ. Για την παραλαβή του RDF, η εταιρεία έχει δικές της λιμενικές εγκαταστάσεις. Κάθε καράβι μεταφέρει 3.000 τόνους. Πολλοί ντόπιοι φοβούνται ότι η καύση αποβλήτων στις τσιμεντοκάμινους συμβάλλει ώστε τα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης να φτάνουν στα ύψη στο Βόλο τις μισές ημέρες κάθε έτους. Τα ποσοστά εγκεφαλικών επεισοδίων και καρκίνου του ήπατος είναι εδώ αρκετές φορές υψηλότερα από τον εθνικό μέσο όρο. Φυσικά, το οικονομικό κίνητρο είναι σημαντικό. Το RDF είναι πιο φτηνό από το φυσικό αέριο, με την εταιρεία να εισπράττει από τους Ιταλούς τέλος εισόδου (gate fee) και να αποφεύγει πρόστιμα από τους ρύπους – οι εκπομπές από την καύση RDF δεν προσμετρώνται στο σύστημα. Οι εκπομπές ρύπων φυσικά δεν εξαφανίζονται. «Εάν η κοινωνία θέλει τσιμέντο, δυστυχώς μοιραία θα έχουμε διοξείδιο του άνθρακα», λέει ο Μιχάλης Βλάχος, γενικός διευθυντής του εργοστασίου στον Βόλο. Η καύση αποβλήτων τόσο κοντά στην πόλη και τα σχέδια για εντατικοποίηση της πρακτικής αυτής κρούουν εδώ και χρόνια τον κώδωνα του κινδύνου. Μια ηγετική φυσιογνωμία του τοπικού κινήματος αντίστασης κατά της καύσης αποβλήτων στο εργοστάσιο τσιμέντου είναι ο συνταξιούχος μηχανικός Στέλιος Λημνιός. Ο Λημνιός μετρά τρεις δεκαετίες στο οικολογικό κίνημα. Εδώ και χρόνια μάχεται κατά της καύσης σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ, με κάθε μέσο: με κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις, πορείες, και μία καταδίκη σε τρίμηνη ποινή φυλάκισης. Τον Σεπτέμβριο του 2019, ως μέλος της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών κατά της καύσης σκουπιδιών, ο Λημνιός μπήκε στις φυλασσόμενες εγκαταστάσεις της ΑΓΕΤ για να αποτρέψει ένα φορτίο με σκουπίδια προς καύση από την Ιταλία. Οι δικαστικές περιπέτειες δεν πτοούν τον Λημνιό, ο οποίος τον περασμένο Οκτώβριο αθωώθηκε, όπως και οι δύο συγκατηγορούμενοί του, για την ενέργεια εκείνη. Συνεχίζει τον αγώνα. Κατά τον ίδιο, το εργοστάσιο πρέπει να μεταφερθεί μακριά από τον αστικό ιστό και να γίνονται συστηματικές, αδιάβλητες μετρήσεις για τους ρύπους και τις άλλες περιβαλλοντικές επιπτώσεις της λειτουργίας του στον Βόλο. «Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη», λέει κοντά στο δικαστήριο της πόλης, όπου βρέθηκε για ακόμα μία φορά κατηγορούμενος. «Στον Βόλο το σχέδιο είναι να γίνει μονάδα RDF που θα παίρνει τα υπολείμματα και της Λάρισας, και των Τρικάλων, ίσως και της Λαμίας. Αυτό το αντιμάχεται η τοπική κοινωνία. Δεν κάνουν ανακύκλωση, προάγουν την καύση». Η εταιρεία αρνείται κατηγορηματικά ότι έχει οποιαδήποτε συμμετοχή στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος – μιλά για συνεχείς ελέγχους, τόσο του εισαγόμενου RDF όσο και των ρύπων, αλλά και του περιβαλλοντικού της αποτυπώματος. Προβάλλει δε τη μεγιστοποίηση της υποκατάστασης ως πολιτική φιλική προς το περιβάλλον. «Χρονιά τη χρονιά κάνουμε επενδύσεις και προσπαθούμε να μεγιστοποιούμε το ποσοστό της ενέργειας από εναλλακτικά καύσιμα» λέει. Στόχος της είναι το ποσοστό των εναλλακτικών καυσίμων να φράσει κοντά στο 90%. Το 2022 επένδυσε 7 εκατ. ευρώ για εναλλακτικά καύσιμα, και θα επενδύσει άλλα 20-30 εκατομμύρια μέχρι το 2026. Το Συμβούλιο της Επικρατείας ίσως βάλει φρένο σε αυτά τα σχέδια. Στα μέσα Οκτωβρίου απαγόρευσε την εισαγωγή RDF προς καύση μέσω θαλάσσης, με το τοπικό περιβαλλοντικό κίνημα να μιλά για «μεγάλη νίκη των Βολιωτών». Η ερευνητική ομάδα ρώτησε την εταιρεία πώς ερμηνεύει την απόφαση αυτή και πώς θα την επηρεάσει. «Το ΣτΕ με την απόφασή του έκρινε ότι αναφορικά με δύο όρους της ΑΕΠΟ δεν τηρήθηκε η δέουσα διαδικασία και ως εκ τούτου ακύρωσε δύο όρους για τυπικούς και όχι για ουσιαστικούς λόγους», σημείωσε, καταλήγοντας πως δεν επηρεάζεται η δραστηριότητα και η λειτουργία του εργοστασιου. Ακολουθώντας ένα πλαστικό μπουκάλι Η πορεία του GPS που είχε τοποθετηθεί σε ένα πλαστικό μπουκάλι νερού και απορρίφθηκε στο κέντρο της Αθήνας οδήγησε στη δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα, στην οποία μαζί με τη Βουλγαρία, η Ελλάδα εξάγει τους τόνους πλαστικού σκουπιδιού της. Ακολουθώντας τη διαδρομή που έκανε το μπουκάλι η ομάδα έφτασε στη Ρουμανία στην εταιρεία ανακύκλωσης Professional Recycling, στο Τούργκου Μούρες, μια πόλη στα βόρεια της χώρας. http://greenagenda.gr/wp-content/uploads/2023/12/plastika-skoupidia-tracking2-solomon-1-1536x864-600-x-337.jpg Όπως και η Βουλγαρία, ειδικά μετά την κινεζική απαγόρευση εισαγωγής πλαστικών αποβλήτων, η Ρουμανία έγινε χώρα εισαγωγής νόμιμων αλλά και σε πολλές περιπτώσεις παράνομων και επικίνδυνων εισαγωγών πλαστικών απορριμμάτων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ακτιβιστές άρχισαν να καταγγέλλουν μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, που τροφοδοτούνταν από δίκτυα διαφθοράς στη χώρα. Το 2021 η χώρα υποχρεώθηκε υπό την πίεση αυτή να μειώσει τα συνοριακά περάσματα από όπου μπορούσαν να εισαχθούν απόβλητα και υιοθέτησε ένα σύστημα παρακολούθησης των αποβλήτων. «Η Ρουμανία δεν θα γίνει η χωματερή της Ευρώπης», είχε πει ο υπουργός Περιβάλλοντος. Το πλαστικό μπουκάλι πέρασε ένα από τα περάσματα αυτά και έφτασε στην αυλή της εταιρείας. Εκεί, ένας υπάλληλος μετακινεί βαριεστημένα με κλαρκ τις πολύχρωμες μπάλες με πλαστικά μπουκάλια από την αυλή στο εργοστάσιο, όπου θα μπουν στη γραμμή «παραγωγής»για να μετατραπούν σε νιφάδες πλαστικού. Ανάμεσα τους, διακρίνονται ελληνικές ετικέτες: μπουκάλια από νερό, αναψυκτικά και ελληνικό γάλα περιμένουν να ανακυκλωθούν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από εκεί που πετάχθηκαν. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 2010 και θεωρείται πρότυπο σε σχέση με τον τρόπο διαχείρισης πλαστικού. Υποδειγματικά εργοστάσια ανακύκλωσης, σε μια χώρα χωρίς ανακύκλωση «Στη Ρουμανία υπάρχουν δύο κατηγορίες ανακυκλωτών: έχουμε τέσσερα-πέντε υποδειγματικά εργοστάσια ανακύκλωσης και εκατοντάδες άλλους ψευδοανακυκλωτές», παραδέχεται ο Ραούλ Ποπ, ειδικός στη διαχείριση απορριμμάτων και υπεύθυνος προγραμμάτων στην οργάνωση Ecoteca. Η εικόνα της Professional Recycling μοιάζει να ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Οι μεγάλες εγκαταστάσεις, όπου τηρούνται οι κανόνες υγιεινής, έρχoνται σε πλήρη αντίθεση με τις μάντρες των ντόπιων ανακυκλωτών πλαστικού, αλλά και με τη συνολική εικόνα της διαχείρισης των αποβλήτων στη χώρα, όπου ακόμα και στην πρωτεύουσα της, το Βουκουρέστι, εντοπίσαμε ελάχιστους κάδους ανακύκλωσης. Η εικόνα αυτή αντανακλάται στους αριθμούς. Η Ρουμανία καταγράφει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά ανακύκλωσης σε όλη την ΕΕ, ωστόσο εισάγει κάθε χρόνο χιλιάδες τόνους πλαστικού από άλλες χώρες, τις περισσότερες φορές με πολύ καλύτερες επιδόσεις στην ανακύκλωση από την ίδια. Το κινέζικο εργοστάσιο ανακύκλωσης σακούλας Πολύ διαφορετική εικόνα παρουσιάζει ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης που επισκεπτόμαστε στο Βουκουρέστι. Μέσα από τα αρχεία της ρουμανικής περιβαλλοντικής επιθεώρησης αλλά και τις δηλώσεις Ελλήνων εμπόρων πλαστικού, εντοπίσαμε μια εταιρεία, κινεζικών συμφερόντων, που εισάγει πλαστικές σακούλες από την Ελλάδα. Επισκεπτόμενοι τη μονάδα, η οποία στεγάζεται σε μια αποθήκη, η ερευνητική ομάδα αντίκρισε αμέτρητες μπάλες πλαστικών σακουλών στον εξωτερικό χώρο να λιώνουν κάτω από τον δυνατό ήλιο ανάμεσα σε σκουριασμένα μηχανήματα. Μέσα στην αποθήκη, εργαζόμενοι χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας μετατρέπουν σε φρενήρεις ρυθμούς τις σακούλες σε λωρίδες. Εκπρόσωποι της εταιρείας αρνήθηκαν να τους συναντήσουν ή να προχωρήσουν σε κάποιο σχόλιο. Το ερώτημα που εύλογα γεννάται από τις συνθήκες που είδαν οι ερευνητές είναι το κατά πόσο η εταιρεία αυτή δεν μολύνει το περιβάλλον. «Δεν γίνονται αρκετοί έλεγχοι για την τήρηση των περιβαλλοντικών κανόνων», σημειώνει ο Ραούλ Ποπ, προσθέτοντας πως οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν εκδώσει μέχρι σήμερα άδεια λειτουργίας σε περίπου 3.500 εταιρείες ανακύκλωσης. «Περίπου 200 από αυτές ανακυκλώνουν πραγματικά». «Έχω δει παντού παράνομα φορτία, σε λιμάνια, σε φορτηγά, εμπορικά τρένα. Πίσω από πανάκριβα έπιπλα κρύβονται παράνομα απόβλητα. Όταν ζητάει ο επιθεωρητής να βγουν, οι μεταφορείς ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν να μετακινήσουν τα έπιπλα», περιγράφει ο Οκτάβιαν Μπερτσενάου, πρώην επικεφαλής του σώματος περιβαλλοντικής επιθεώρησης και ακτιβιστής για χρόνια στον τομέα της εισαγωγής αποβλήτων. Όπως αναφέρει, το καλό πλαστικό, το οποίο σύμφωνα με τον ίδιο δεν ξεπερνάει το 15% του συνόλου των εισαγωγών, έχει αξία κι έτσι καταλήγει στα εργοστάσια ανάκτησης, ώστε να αποκτήσει μια δεύτερη ζωή. Το κακής ποιότητας πλαστικό, από το οποίο οι χώρες θέλουν να απαλλαχθούν, καταλήγει αντιθέτως σε χωράφια, σε νόμιμες ή «αόρατες» παράνομες χωματερές. Κυκλώματα διαφθοράς, χαμηλό κόστος ταφής Ένας λόγος που αυτό συμβαίνει στη Ρουμανία είναι οι ελλιπείς έλεγχοι, τα δίκτυα διαφθοράς αλλά και το χαμηλό κόστος (νόμιμης ή παράνομης) ταφής των απορριμμάτων. Η Ρουμανία έχει ένα από τα χαμηλότερα κόστη ταφής στην ΕΕ: 100 ευρώ/τόνο για τις νόμιμες χωματερές ενώ το κόστος παράνομης ταφής, σύμφωνα με τον κ. Μπερτσενάου, δεν ξεπερνάει τα 20 ευρώ/τόνο. Ο ίδιος ωστόσο, όπως και ο Ραούλ Ποπ, υποστηρίζουν πως ενώ στις νόμιμες χωματερές απαγορεύεται να θάβονται απορρίμματα από άλλες περιοχές -πόσω μάλλον από άλλες χώρες- ο κανόνας καταστρατηγείται. Μιλώντας με δήμαρχο προαστίου του Βουκουρεστίου, μας είπε -υπό τον όρο ανωνυμίας- πως παρά τις φήμες για την ταφή τοξικών αποβλήτων σε χωματερή δίπλα ακριβώς στην περιοχή του και τα πολλά παράπονα κατοίκων για αναπνευστικά προβλήματα, η εταιρεία που είχε αναλάβει τη διαχείριση της χωματερής δεν του επέτρεψε ποτέ την είσοδο, μέχρι τη στιγμή που έκλεισε. Άνθρακας ο θησαυρός Ο «χρυσός», όπως χαρακτήρισε ο Βούλγαρος μάνατζερ Τιμοχίρ Λαζάροβ τα ανακυκλώσιμα πλαστικά, αποδεικνύεται λοιπόν άνθρακας, και το περίφημο «πράσινο βελάκι» στις συσκευασίες δεν ολοκληρώνει στην πραγματικότητα ποτέ τον κύκλο του, μετατρέποντας την κυκλική οικονομία σε απατηλή υπόσχεση. Ο Νίκος Χαραλαμπίδης, από το ελληνικό γραφείο της Greenpeace, ελπίζει πως όλο και περισσότεροι πολίτες θα αντιληφθούν τη ζοφερή αυτή πραγματικότητα. «Οι συσκευασίες μιας χρήσης είναι το πρόβλημα. Τελεία και παύλα. Το ζητούμενο είναι να αναδείξουμε αυτόν τον παραλογισμό, να δούμε πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το παράλογο των πλαστικών που κάνουν τον γύρο της Ελλάδας ή του κόσμου στο όνομα της ανακύκλωσης, για να καταλήξουμε σε μια αγορά που πουλάει και σε μια κοινωνία που χρησιμοποιεί πολύ λιγότερα αντικείμενα μιας χρήσης». H έρευνα υλοποιήθηκε με την υποστήριξη του μη κερδοσκοπικού δημοσιογραφικού οργανισμού iMEdD. Πηγή: wearesolomon.com View full είδηση