tettris

Καταρχήν σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον! Παρομοίως σκέφτομαι και εγώ. Τί με προβληματίζει ωστόσο: Ως προς το κλιμακοστάσιο, το θέμα είναι ότι αφού διαστάσεις δεν υπάρχουν, αν "θέλει" κανείς το κάνει εντός απόκλισης 2%, αν "δεν θέλει" το κάνει εκτός. Το σχέδιο της κάτοψης είναι τέτοιας ποιότητας που ούτε σωστές αναλογίες δεν έχει ως προς Χ και Υ και χωράει πολύ παίξιμο. Οπότε ας πούμε ότι στο κλιμακοστάσιο μας παίρνει. Στην προηγούμενη ασάφεια πάντως (μη αναγραφή διαστάσεων, εμβαδομέτρηση ορόφου δεν υπάρχει σε κανένα σχέδιο του φακέλου της ΟΑ, διάγραμμα δόμησης δεν απαιτούνταν τότε καν -μου είπαν-, κακής ποιότητας σχέδιο, κλπ), να προσθέσω και ότι αυτό που δεν γνωρίζω είναι πόσο «τοπικά» πρέπει να εφαρμόζεται το κριτήριο του 2%. Σε άλλο σημείο του φόρουμ διάβασα το πολύ σωστό από τον συνάδελφο @venezia πως το 2% έχει εφαρμογή για το περίγραμμα του κτηρίου. Στα περιγράμματα διαμερίσματος και κοινοχρήστων (που ουσιαστικά είναι εσωτερικές διαρρυθμίσεις) εκεί δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι η σωστή προσέγγιση. Να δώσω ένα (ακραίο) παράδειγμα: Αν ας πούμε υπάρχει μία διάσταση 20εκ και τη μετράμε σήμερα 20,50εκ συνεπάγεται ότι είναι εκτός της ανοχής του 2%, για 5 χιλιοστά; Φυσικά και όχι. Γι' αυτό έγραψα ότι το εμβαδόν που είναι το ουσιαστικό μέγεθος είναι πάντως εντός του 2%. Από την άλλη δεν είμαι σίγουρος αν αρκεί. Τέλος, να πω την αλήθεια τη σύσταση δεν την έχω πάρει ακόμα και περιμένω μήπως βγει και από εκεί κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα, αλλά έθεσα το ερώτημα μήπως και κερδίσω λίγο χρόνο. Δεν περιμένω βέβαια πολλά, γιατί χρονολογικά έγινε με την έκδοση της άδειας. ΥΓ: Να σημειώσω ότι η κατά βάση απορία είναι αν διαβλέπει κάποιος ότι μπορεί να γίνει όσο το δυνατόν πιο άμεσα η μεταβίβαση, χωρίς συναινέσεις, εμβαδομετρήσεις και του διπλανού διαμερίσματος, τροποποιήσεις συστάσης κλπ.

Θα παρακαλούσα τη γνώμη σας στην ορθή αντιμετώπιση της παρακάτω περίπτωσης σε οικοδομή προ 1975, εστιάζοντας όχι στον προσδιορισμό του προστίμου, αλλά στον καταλογισμό ή μη αυθαιρεσίας. Πρόκειται να μεταβιβαστεί η ΟΙ Α' (δύο είναι όλες οι ΟΙ του ορόφου), την οποία καλούμαι να ελέγξω. Οι διαφορές από το περίγραμμα της άδειας είναι μικρές, όχι όμως απαραίτητα μικρότερες του 2% αν το κριτήριο πρέπει να εφαρμοστεί αυστηρά σε κάθε επί μέρους τοιχοποιία. Το όχι απαραίτητα το λέω γιατί η κάτοψη ορόφου στην ΟΑ δεν είναι αναλυτική ως προς τις διαστάσεις (π.χ. το κλιμακοστάσιο δεν φέρει καθόλου διαστάσεις) και τα μεγέθη αναφοράς μπορώ να τα εκλάβω κατά βάση μόνο γραφικά. Το συνολικό εμβαδόν του διαμερίσματος πάντως είναι σίγουρα εντός της 2% απόκλισης σε σχέση με αυτό της σύστασης, η οποία συντάχθηκε κατά την έκδοση της ΟΑ. Κατ' εμένα πρόκειται για περίπτωση που δεν υπάρχει πρόθεση αυθαιρεσίας, αλλά οι (μικρο)διαφορές προκύπτουν λόγω παλαιότητας της μελέτης και της εφαρμογής της, οπότε η πρώτη σκέψη είναι να αναφέρω στην τεχνική έκθεση ότι οι αποκλίσεις είναι κάτω του 2% και να μη δηλώσω Δ.Δ. Ωστόσο, με ενδιαφέρει και κάποια άλλη άποψη εφόσον αφενός εμπλέκονται και κοινόχρηστοι χώροι, αλλά και επειδή υπάρχει εκείνο το κομματάκι με κίτρινη διαγράμμιση μεταξύ ΟΙ-Α' και ΟΙ-Β', που αν και δεν οδηγεί το τελικό εμβαδόν της οριζόντιας σε άνω του 2%, σίγουρα οι διαστάσεις τοπικά διαφέρουν περισσότερο από τόσο. Αν δηλώσω κατ.3 διαφοροποίηση περιγράμματος τότε είναι δεδομένη η τροποποίηση της σύστασης; Γνωρίζετε αν μόνο με επίκληση στο 2% είναι δυνατόν να προχωρήσει η μεταβίβαση χωρίς καμία συναίνεση και μήπως ειδικά εξαιτίας του κίτρινου τμήματος, δεν αποφεύγεται η τροπ/ση της σύστασης ούτως ή άλλως και άρα της συναίνεσης του ιδιοκτήτη της όμορης; Οι διαφορές είναι ουσιαστικά μικρές γι' αυτό και η εμμονή.

Ναι και όποια αναλυτική περιγραφή να γίνει στην τεχνική έκθεση. Έτσι πιστεύω, όχι ότι είμαι 100% σίγουρος. Γι' αυτό και από τη μεριά μου απόρησα αν πρέπει την διαφορετική διαμερισμάτωση να τη σημειώσουμε (έστω σαν λοιπή παράβαση), επειδή δεν είμαι σίγουρος. Πιστεύω όμως ότι δεν χρειάζεται, καθώς η δ.δ. (παρ.8) και οι λ.π. (παρ.5) είναι διατάξεις του άρθρου 100, που όπως είπε και ο Ιάσονας, αφορούν στο ειδικό πρόστιμο και άρα δεν σχετίζονται με την κατηγορία 1. Αναρωτήθηκα επίσης μήπως οι συμβ/φοι ειδικά θέλουν να δουν κάποια συγκεκριμένη αντιμετώπιση, αλλά νομίζω αρκεί η σωστή περιγραφή στην τεχνική έκθεση και όχι η συμπλήρωση πεδίων της φόρμας, άσχετα που "δεν έγινε και τίποτα" επειδή δεν επηρεάζουν το ύψος του προστίμου.

Ε, με συγχωρείς, αλλά λίγο από εδώ λίγο από εκεί μπερδεύτηκα από τη διατύπωση. Αλλά και πάλι, έστω και αν δεν απαγορεύεται η υπαγωγή (δεν είπα κάτι τέτοιο) γιατί σημειώνεις μία λοιπή παράβαση εφόσον πρόκειται για κατηγορία 1;

Ευχαριστώ και συμφωνώ για τις επιβαρύνσεις. Αυτό (το ύψος του προστίμου) είναι το πλέον σίγουρο πως στην κατ. 1 είναι μόνο το παράβολο, ανεξάρτητα τις παραβάσεις. Γι' αυτό και απόρησα με τον συνάδελφο @Tim22 που ενώ πρόκειται για παραβάσεις προ '75, τις αλλαγές ανοιγμάτων τις διαχωρίζει σε κατ. 3. Όσο για τη διαφορετική εσωτερική διαρρύθμιση, γνωρίζω ότι σύμφωνα με την παράγραφο 14 του άρθρου 100 απαλλάσσεται από παράβολο και πρόστιμο. Μάλιστα η εγκύκλιος γράφει πως "δεν θεωρείται αυθαιρεσία". Γιατί να τη δηλώσει σαν παράβαση αναλυτικού; Πάντως αυτό που θέλω να διαπιστώσω είναι πώς το περιγράφουμε ορθότερα στην τακτοποίηση, ώστε να γίνει ακόλουθα η μεταβίβαση. Αν πχ διαπιστώσουμε διαφορετική διαμερισμάτωση χρειάζεται να κλικάρουμε κάτι στη φόρμα ή μόνο να δείξουμε το σωστό περίγραμμα του διαμερίσματος και να το αναφέρουμε στην τεχνική έκθεση; Οι συμβολαιογράφοι πώς το ζητάνε; Επίσης παραμένει η υποχρέωση για (μερική) τροποποίηση της σύστασης παρά το ότι πρόκειται για προ '75 αυθαιρεσία, σωστά;

Καλημέρα σε όλους! Γι' αυτό, από το παραπάνω υποθέτω, πως οποιαδήποτε διάταξη του άρθρου 100 ("Διατάξεις υπολογισμού ενιαίου ειδικού προστίμου"), δεν αφορά σε διαμέρισμα προ 1975, άρα και η παράγραφος 8 περί διαφορετικής διαμερισμάτωσης, σωστά; Βέβαια οι αποκλίσεις στην περίπτωση που έχω είναι μικρές και ακόμα εξετάζω αν εντάσσονται στο 2%. Ωστόσο θέλω να πω, σε κάθε περίπτωση το μόνο που χρειάζεται είναι η ορθή περιγραφή στην τεχνική έκθεση ώστε να γίνει το συμβόλαιο μεταβίβασης από τον συμβολαιογράφο και τυχόν τροποποίηση της σύστασης, έτσι δεν είναι;

Νομίζω άλλο "βοηθητικής χρήσης" και άλλο "βοηθητικός (υπό)χώρος" σε χώρο κύριας χρήσης. Ειδικά στα αυθαίρετα, όπου πχ ένα υπόγειο με προδιαγραφές βοηθητικού χώρου μπορεί να έχει κύρια χρήση κατοικίας. Όπως αντίστοιχα και η σοφίτα είναι βοηθητικός χώρος κύριας χρήσης.

Συμφωνώ με την πρόταση του Διογένη, ως προς το θέμα αναλυτικός ή συντελεστής και γενικότερα. Σίγουρα αυτά που αναφέρεις @giannis_kak έχουν μια λογική σε γενικές γραμμές, αλλά σε συνδυασμό και με αυτό που λέει η Roukat, ότι ως τμήμα κτιρίου εννοούμε όλον τον χώρο που επωφελείται της (κεκλιμένης σε αυτή την περίπτωση) οροφής, ο οποίος θα λάβει το πρόστιμο, τότε διαπιστώνουμε ότι και με αυτό το σκεπτικό υπάρχει λογική, έστω υπερβολική. Ως προς την κατηγορία, επίσης αυτή επηρεάζει ολόκληρο τον στεγασμένο υποκείμενο χώρο, αφού, καθώς έχει, ολόκληρος επωφελείται του ύψους της στέγης και είναι κατηγορίας 5. Σαν σύνολο δεν είναι ο ίδιος χώρος με έναν που έχει ας πούμε την ίδια γεωμετρικά στέγη αλλά για οποιονδήποτε λόγο κόβεται σε οριζόντιο επίπεδο σε στάθμη κάτω του επιτρεπόμενου ύψους. Εξάλλου κατόπιν της τακτοποίησης μπορείς με έγκριση εργασιών να μειώσεις το ύψος και να "μειώσεις" κατ' επέκταση την αυθαιρεσία.(δεν ξέρω κατά πόσο/πώς μπορεί τότε να ενημερωθεί και η κατηγορία του κτιρίου, ώστε να μη εντάσσεται στην υποχρέωση διατήρησης των 30 χρόνων). Αυτό πάντως που με προβλημάτιζε πάντα, και σε έναν βαθμό και σήμερα αν και δεν έχει πλέον νόημα, είναι γιατί να έχει καθιερωθεί (στον 4495) ο συντελεστής ύψους να υπολογίζεται με αριθμητή το ύψος που υπερβαίνει το επιτρεπόμενο της περιοχής ενώ στην ΥΔ και ΥΚ, όλη την αυθαίρετη επιφάνεια...

Καλημέρα σε όλους! Φυσικά αν αυτό γίνεται είναι το πιο ξεκάθαρο, εναλλακτικά -ίσως, και ειδικά σε αυτή την περίπτωση-, να μπορείς να εφαρμόσεις την παράγραφο ι) των απαλλαγών όπου αφού πρόκειται για τοιχίο ουσιαστικά το εμβαδόν είναι μηδενικό (άντε όσο το εμβαδόν της διατομής). Σε περίπτωση που η αυθαιρεσία είναι όμως εντός κτιρίου μπερδεύεται το πράγμα. Γιατί θα μπορούσε αυτή η διάταξη και με το παραπάνω σκεπτικό να βρει εφαρμογή και π.χ. σε μετατοπίσεις υποστυλωμάτων/ τροποποιήσεις στατικού φορέα χωρίς πρόσθετες αυθαίρετες επιφάνειες. Και αυτά αυθαιρεσίες είναι, αλλά τότε τί θεωρούμε ως επιφάνεια για να συγκρίνουμε με τα 25τμ; Το δωμάτιο που βρίσκεται η τροποποίηση, το τμήμα του φ.ο. που θεωρητικά επηρεάζεται άμεσα ή όλο το κτίριο αφού όλο είναι εξαρτημένο από κάθε τμήμα του φ.ο.;

(Μεταφέρθηκε στο παρόν θέμα. Pavlos 33) Καλημέρα, επειδή όπως και εδώ αναφέρθηκε παρόμοια και από τον @Pavlos33 στο θέμα αλλαγής στατικού φορέα, ήθελα να ρωτήσω την ερμηνεία σας σχετικά με το λεκτικό στο άρθρο 1 "Απαίτηση μελέτης στατικής επάρκειας", παρ. γγ) της απόφασης υπ' αρ. ΥΠΕΝ/ΔΑΟΚΑ/19409/1507: Δεν εννοεί τροποποίηση του φορέα; Μήπως εννοεί μόνο τροποποίηση των φορτίων; Βέβαια το ότι απλά υπάρχει η λέξη δεν σημαίνει πολλά αφού στο αντίποδα, αν όντως εννοεί τροποποίηση του φορέα, αυτό αντιφάσκει με την απλή λογική ότι στην πράξη δεν μπορεί να ισχύσει σε τροποποίησεις που δεν είναι εμφανείς (πχ διαστάσεις υποστυλωμάτων) και άρα δεν γίνεται να εξακριβωθούν αφού δεν επιβάλλεται και πουθενά από τον νόμο διαδικασία εντοπισμού τους με άλλα μέσα. Επίσης ασαφές και το κριτήριο για να απαιτηθεί ΜΣΕ λόγω τροποποίησης φορέα, αφού και μια προσθήκη <25τμ ουσιαστικά τροποποίηση είναι αλλά παίρνει απαλλαγή.

Σε μία υπό "θετικό" πρίσμα ανάγνωση πάντως προσωπικά αυτό καταλαβαίνω: Ότι σημασία έχει να δηλώνεται στο Ε9 ανεξάρτητα από το αν έχει προσδιοριστεί ο αναλογούν φόρος (ΕΝΦΙΑ). Αρκεί δηλ σαν φορολογικό έγγραφο μόνο το Ε9, χωρίς να συνοδεύεται από τον προσδιορισμό του ΕΝΦΙΑ (εξαιρείται δηλ το εκκαθαριστικό που λέει ο Παύλος). Τώρα για ποιόν λόγο μπορεί να το επισημαίνει ο συντάκτης δεν το έχω ψάξει. Σε μία πρόχειρη σκέψη, ίσως γιατί θέλει να τονίσει ότι δεν απαιτείται ο προσδιορισμός του φόρου για την αυθαίρετη κατασκευή, η εκκαθάριση, ο αναδρομικός φόρος κλπ, παρά μόνο η δήλωση στο Ε9, ώστε να μπορεί να προχωρήσει πιο άμεσα η υπαγωγή.

Επιτρέψτε μου: Το ίδιο λέτε!😄 (Παρεξήγησες αγαπητέ @ΚΑΝΑ)

Φυσικά αν είναι αποθηκευτικός χώρος -> ΥΔ, αν είναι απλά χώρος μέσα σε στέγη γιατί να διαφέρει ως κατασκευή από την περίπτωση εκείνη όπου αντί για "θυρίδα" στο ίδιο επίπεδο με τη σοφίτα υπάρχει καταπακτή με πρόσβαση από τον υποκείμενο όροφο με φορητή σκάλα; Εξάλλου αν τελικά ο ιδιοκτήτης σκοπεύει να ρίξει μεθαύριο τις γυψοσανίδες και να επεκτείνει τη σοφίτα της οποίας τα όρια θα τα έχει ορίσει σήμερα με την τακτοποίηση αυτή, θα το κάνει προφανώς αυθαίρετα. Αλλά αν σήμερα είναι όντως μη προσβάσιμος ο χώρος "πίσω" από τις γυψοσανίδες (αλλά και ουσιαστικά μη λειτουργικός), νομίζω έχει δικαίωμα να τον ορίσει και ως τέτοιον μέσω της τακτοποίησης. Και για την εξασφάλιση του συναδέλφου, ανάλογα τί δείχνουν οι φωτογραφίες που θα πάρει σήμερα.

Όντως η περιγραφή σου δεν είναι σαφέστατη. Πάντως, αν κατάλαβα σωστά τα δεδομένα, ενώ το δωμάτιο θα πρέπει να μπει με ΥΔ και μειωτικό, αν ο χώρος "έξω" από τις γυψοσανίδες δεν είναι λειτουργικός και οι "θυρίδες" είναι όντως θυρίδες για περιστασιακή επισκεψιμότητα (πχ επισκευές), τότε μπορείς να υπολογίσεις το τμήμα της στέγης άνωθεν του χώρου αυτού με αναλυτικό προϋπολογισμό.

Αρχικά να σημειώσω ότι όταν οι διατάξεις αναφέρονται σε "ρυμοτομούμενο ακίνητο" αφορούν και εφαρμόζονται στο τμήμα εκείνο της ιδιοκτησίας που προβλέπεται να ενταχθεί στους κοινόχρηστους χώρους. Έτσι πχ σε ένα κτίριο που τέμνεται από δρόμο, για το τμήμα που δεν επηρεάζεται από τη ρυμοτόμηση εφαρμόζονται οι γενικές διατάξεις, ενώ για το τμήμα που μελλοντικά θα γίνει δρόμος εφαρμόζονται οι διατάξεις που αναφέρονται σε "ρυμοτομούμενα". Με άλλα λόγια ως "ρυμοτομούμενο" δεν ονομάζεται όλο το κτίριο επειδή κόβεται στη μέση από το σχέδιο πόλης, αλλά μόνο το τμήμα που θα γίνει κατά την εφαρμογή του σχεδίου πόλης δρόμος. Μπορεί να φαίνεται χαζή η διαπίστωση, αλλά δεν μου ήταν ξεκάθαρο μέχρι τώρα. Ελπίζω να το έχω καταλάβει σωστά πλέον. @Pavlos33 ευχαριστώ για την απάντηση. Το είχα υπόψη μου το άρθρο 41Α, αυτό που δεν μπορούσα να διαπιστώσω ήταν αν η παράγραφος 2 ουσιαστικά μπορεί να εφαρμοστεί για τις εργασίες επισκευής, αποκατάστασης, κλπ, σε οποιαδήποτε περίπτωση είτε πρόκειται για αλλαγή χρήσης είτε όχι και άσχετα που το άρθρο τιτλοφορείται "αλλαγή χρήσης". Καταλαβαίνω πως η απάντησή σου είναι ότι γίνεται και προφανώς με όποια άδεια απαιτείται για κάθε εργασία, όχι μόνο με μικρής κλίμακας. Το ίδιο μου επιβεβαίωσε και συνάδελφος ότι εργασίες εξυγίανσης, εντός του όγκου του υφιστάμενου κτιρίου να το πούμε χονδρικά, επιτρέπονται πάντα και η άδεια (είτε μικρής κλίμακας είτε άλλη) εκδίδεται κανονικά και άμεσα, χωρίς άλλη προϋπόθεση (όπως πχ παραχώρηση σε κοινή χρήση, πράξη αναλογισμού, κλπ) που θα απαιτούνταν σε άλλου είδους μη αναγκαίες εργασίες, εκτός δηλ. του εύρους που περιγράφει και η παράγραφος 2 του άρθρου 41Α. Τα έχω καταλάβει σωστά;

Επειδή δεν βλέπω άλλη απόκριση, να θέσω απλοϊκά το βασικό ερώτημα: Στο ρυμοτομούμενο τμήμα κτιρίου μπορούν να γίνουν εργασίες; Αν ναι, ποιές είναι αυτές (υπάρχουν περιορισμοί;), με τί άδεια και με ποιες προϋποθέσεις (προκειμένου να εκδοθεί η όποια άδεια); Ακολουθούνται οι διατάξεις του παραπάνω εγγράφου περί αλλαγής χρήσης, έστω και αν δεν πρόκειται για αλλαγή χρήσης; Οι διατάξεις του άρθρου 247 του κώδικα βασικής πολεοδομικής νομοθεσίας πώς εφαρμόζονται; Κάποια βοήθεια;

Όπως θα είδες με την διευκρινιστική "Εγκύκλιο 2" μπορείς παραβάσεις κατ 3 να τις υπολογίσεις με αναλυτ. προϋπολογισμό, δεν αναφέρεται όμως και το αντίστροφο που προτείνεις. Αντίστοιχο ήταν και το κείμενο της διευκρινιστικής εγκυκλίου για τον 4178/13. Είναι πάντως κρίμα -ειδικά καθώς πρόκειται για "μικρές" κατασκευές- που δεν δίνεται (ξεκάθαρα) η δυνατότητα να επιλέξεις οποιαδήποτε κατηγορία (πχ 2 ή 4) και να δηλώσεις τα στέγαστρα έστω προς κατεδάφιση. Αυτό προκαλεί οξύμωρο τόσο με το γεγονός ότι μπορείς να κατεδαφίσεις αυθαίρετα τα στέγαστρα και να μην πληρώσεις τίποτα, αλλά και με το γεγονός ότι οι προς κατεδάφιση κατασκευές μπορούν κατά τ' άλλα να υπαχθούν ακόμα και αν παραβιάζουν τις προϋποθέσεις του άρθρου 89 για απαγώρευση υπαγωγής, αφού σύμφωνα με την εγκύκλιο η κατεδάφιση προστατεύει το περιβάλλον. Μήπως αν ζητούσες γραπτή απάντηση από το helpdesk του ΤΕΕ, ώστε να μπορείς να τα δηλώσεις ως διάφορη της 5 κατηγορία και να περιγράψεις στην τεχνική έκθεση τον λόγο. Αν ο ιδιοκτήτης θέλει οπωσδήποτε να τα διατηρήσει, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει συνδυασμό διατάξεων τακτοποίησης για αυθαίρετα πριν το 2011 και για τα στέγαστρα τις κυρώσεις για τα μετά το 2011.

Καλοδεχούμενο το έγγραφο, το οποίο όμως (όπως και ο τίτλος του άρθρου 41Α) αφορούν σε αλλαγή χρήσης, χωρίς ωστόσο να κατανοώ αν υπάρχει διαφορά και αν οι διατάξεις εφαρμόζονται όταν οι εργασίες δεν γίνονται στο πλαίσιο αλλαγής χρήσης. Αντίστοιχες οδηγίες βρήκα και για διατηρητέα/μνημεία. Πρόκειται πάντως για περίπτωση όπου αγοραστής ενδιαφέρεται για οικόπεδο που ρυμοτομείται (δεν έχει συντελεστεί η απαλλοτρίωση) και αναρωτιέται αν θα μπορεί να κάνει εργασίες ανακαίνισης. Αφενός δεν γνωρίζω αν πρέπει κατά τη μεταβίβαση να δώσει υποχρεωτικά σε κοινή χρήση το ρυμοτομούμενο τμήμα (και τί συνεπάγεται αυτό), πάντως, είτε πρέπει είτε όχι να το παραχωρήσει, αναρωτιέται αν θα μπορεί να βγάλει ΕΕΔΜΚ για εργασίες και επισκευές στο ρυμοτομούμενο κτίριο.

Έχει κάποιος συνάδελφος ξεκάθαρη εικόνα για το τί γίνεται με τα ρυμοτομούμενα (οικόπεδα και κτίρια) ως προς την έκδοση ΕΕΔΜΚ; Πώς συνδέονται τα άρθρα 41 και 41Α ή οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία; Πιο συγκεκριμένα, τί ισχύει τόσο για τα ΜΗ ρυμοτομούμενα τμήματα, όσο και για τα ρυμοτομούμενα; Από την απόφαση 1843/20, φαίνεται να προκύπτει ότι στο ΜΗ ρυμοτομούμενα εκδίδεται κανονικά ΕΕΔΜΚ (εννοώντας μάλλον για όλες τις εργασίες του άρθρου 29) αρκεί να παραχωρηθεί συμβολαιογραφικά το ρυμοτομούμενο τμήμα σε κοινή χρήση. Κατανοητό σε ένα βαθμό, αλλά γενικότερα τί από τα παρακάτω ισχύει/δεν ισχύει; ότι αν δεν παραχωρηθεί το ρυμοτομούμενο τμήμα δεν εκδίδεται ΕΕΔΜΚ στο ΜΗ ρυμοτομούμενο (αυτό φαίνεται να είναι το προφανές), ότι για το ρυμοτομούμενο τμήμα δεν εκδίδεται ΕΕΔΜΚ, ότι τόσο στο ΜΗ όσο και στο ρυμοτομούμενο και ανεξάρτητα της παραχώρησης, εκδίδεται οποιαδήποτε άδεια (άρα και ΕΕΔΜΚ), αλλά μόνο για συγκεκριμένες εργασίες (όπως πχ αναγκαίες επισκευές για λόγους χρήσης και υγιεινής). Υποσημείωση: Προαιρετικά αναφέρομαι στους συναδέλφους @venezia και @Patrick, οι οποίοι φαίνεται να ασχολήθηκαν στο παρελθόν με παρόμοια θέματα.

Καλημέρα, κατά τη γνώμη μου το νόημα της κατηγορίας 3 είναι ότι "μικρο"παραβάσεις που εντάσσονται σε αυτή χρεώνονται με ένα στάνταρντ πρόστιμο των 250€, ανεξαρτήτως μεγέθους, και δεν οφείλουν κάτι περισσότερο. Μάλιστα, ακόμα και αν αντιστοιχίζονται σε επιφάνεια, έχουν ήδη κατηγοριοποιηθεί ως "μικρές" στην κατ 3 και δεν συνυπολογίζονται στον προσδιορισμό της κατηγορίας των υπολοίπων αυθαίρετων επιφανειών. Κατά συνέπεια, αν -λέμε τώρα- μετά από 30 χρόνια στο ίδιο ακίνητο υπάρχουν παραβάσεις κατ3 και κατ 5 και κριθεί τότε ότι οι κατηγορίας 5 πρέπει να κατεδαφιστούν, δεν θα συμβεί το ίδιο για αυτές της κατηγορίας 3.

Μετά και από τις χρήσιμες πληροφορίες που μου παρήσχε ο dimitris gm, που με βοήθησαν να κατανοήσω κάποια βασικά θέματα, θα ήθελα να επανέλθω με κάποιες απορίες που παραμένουν. Καταρχάς όμως να παραθέσω σκαριφήματα του σύγχρονου τοπογραφικού και του ρυμοτομικού διαγράμματος: Κάτι που παρατηρώ είναι ότι τα υφιστάμενα κτίρια (τόσο του οικοπέδου που με αφορά, όσο και των άλλων ιδιοκτησιών) διαφέρουν από εκείνα κατά τη σύνταξη του ρυμοτομικού το 1934. Εκτός από την υπόθεση ότι πιθανόν είναι αυθαίρετα (δεν έχω ακόμα στοιχεία νομιμότητας στα χέρια μου) υπάρχει κάποιος λόγος ανησυχίας που πρέπει να προβλέψω; Εννοώ αν εισάγει κάποιο κώλυμα στο πρακτικό θέμα αξιοποίησης του ακινήτου, όχι ότι π.χ. δεν θα αποζημιωθεί κατά την απαλλοτρίωση. Θα μπορούσε να μην είναι αυθαίρετα; (να με συγχωρείτε, πρόκειται για ερώτηση γενικής κατανόησης, όχι ότι έχει νόημα μέχρι να έχω τα απαραίτητα στοιχεία) Η μεταβίβαση μπορεί να γίνει (μετά τη ρύθμιση 4495 και ΗΤ), για όλο το οικόπεδο (μαζί με το ρυμοτομούμενο), σωστά; Προκειμένου να εκδοθεί στη συνέχεια οποιαδήποτε άδεια (και μικρής κλίμακας?) πρέπει σε κάθε περίπτωση να συνταχθεί πράξη τακτοποίησης και αναλογισμού για την ιδιοκτησία; Οι πράξεις θα αφορούν μόνο στο συγκεκριμένο και τα όμορα οικόπεδα ή σε όλο το Ο.Τ.; Αλλάζει κάτι αν τόσο το ίδιο αλλά και τα όμορα είναι σήμερα άρτια και οικοδομήσιμα, ως προς εμβαδόν και πρόσωπο; Οι εργασίες του άρθρου 41Α, παρ.2 του 4495 δύνανται να εκτελεστούν μόνο στο ΜΗ ρυμοτομούμενο τμήμα του κτιρίου που ρυμοτομείται; Πρέπει ωστόσο να έχει γίνει πρώτα πράξη τακτοποίησης/αναλογισμού για την αδειοδότηση των εργασιών αυτών; Δεν κατάλαβα, η παραχώρηση σε κοινή χρήση του ρυμοτομούμενου αντικαθιστά τις πράξεις τακτοποίησης και αναλογισμού (και απλοποιεί τη διαδικασία) προκειμένου να εκδοθεί άδεια;

Δεν κατάλαβα γιατί θέτεις σαν συμπέρασμα τη δήλωση οικοδομησιμότητας σε σχέση με τον σκοπό της αγοράς. Μπορείς, αν θες, να εξηγήσεις;

Δεν επιθυμώ να σου μετριάσω την αποφασιστικότητά σου ως προς την επιλογή κατηγορίας βάσει της δδ'. Και όντως αφού δεν διευκρινίζει η εν λόγω παράγραφος αν πρόκειται και για αλλαγές από βοηθητική σε κύρια ή μόνο από κύρια σε κύρια, θα μπορούσε να ισχύει όπως το περιγράφεις. Να σου πω όμως και μια άλλη ερμηνεία που έχει τεθεί, που προκύπτει από το δεύτερο σκέλος της παραγράφου δηλ το Δεδομένου ότι η διακριτοποίηση σε χρήσεις μιας περιοχής δεν αφορά στο αν είναι βοηθητική ή κύρια χρήση, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι η παράγραφος αφορά σε αλλαγές όπως από κατοικία σε γραφείο. Εξάλλου μια αποθήκη σε κτίριο κατοικίας είναι βοηθητικός χώρος σε κύρια χρήση κατοικίας, οπότε αν μετατραπεί σε διαμέρισμα η χρήση ως προς την περιοχή πάλι κατοικία θα είναι αλλά κύρια. Η δδ' θα μπορούσε να εννοεί είτε το αυτονόητο, ότι κύρια χρήση που άλλαξε σε άλλη κύρια που επιτρέπεται στην περιοχή, αν και είναι αυθαιρεσία αφού δεν έγινε με έκδοση άδειας, δεν θα προσμετρηθεί στην επιλογή κατηγορίας. Γεγονός βέβαια που θα προέκυπτε αυτόματα καθώς θα είχε ρυθμιστεί με αναλυτικό προϋπολογισμό, χωρίς δηλ υπέρβαση δόμησης και μάλιστα και στις εκτός σχεδίου περιοχές. Θα μπορούσαμε ωστόσο να φανταστούμε ότι για κάποιο λόγο θέλει η δδ' να το κάνει απολύτως σαφές. Ωστόσο η δδ' μάλλον αφορά στις περιπτώσεις όπου η κύρια χρήση αλλάζει με συντελεστή α.χ. (παρ.7 του άρθ. 100), δηλαδή σε περιοχή που η νέα χρήση έχει μικρότερη μέγιστη επιτρεπόμενη δόμηση από την αρχική. Έστω, για παράδειγμα κτίριο 400 τμ δόμηση κατοικίας σε περιοχή με μέγιστη δόμηση για κατοικία 400τμ, αλλάζει σε γραφεία και για τη χρήση γραφείο η μέγιστη επιτρεπόμενη δόμηση στο ακίνητο είναι 200τμ. Η δδ' διασαφηνίζει ότι τα 200τμ, θα πάρουν όποιο πρόστιμο πάρουν, αλλά δεν θα προσμετρήσουν στον προσδιορισμό κατηγορίας. Τέλος για το παράδειγμα του/της giallou (γιατί κατάλαβα ότι σε ανάλογη περίπτωση αναφέρεσαι), προσωπικά μου αρκεί η ερμηνεία ότι σε εντός σχεδίου περιοχές αν το υπόγειο σε εντός σχεδίου περιοχή έχει κύρια χρήση, αλλά δεν είναι αυτοτελής χώρος, δεν θα προσμετρήσει στην επιλογή κατηγορίας.

Σας ευχαριστώ για τη βοήθεια. Δυστυχώς μου έτυχε κάτι, έπρεπε να φύγω και δεν μπόρεσα να τις διαβάσω. Θα τις δω με προσοχή, θα μαζέψω στοιχεία κ επανέρχομαι.

dimitri σε ευχαριστώ επίσης. Αυτό το άρθρο το είχα διαβάσει κατά την έρευνά μου. Αυτό που δεν κατάλαβα ήταν αν σε αυτές τις περπτώσεις προτείνει να γίνει άρση της απαλλοτρίωσης ούτως ή άλλως, πρωτού προχωρήσει σε οποιαδήποτε ενέργεια. Αν δηλαδή είναι ο προτεινόμενος νομικά τρόπος για να προχωρήσει κανείς, ο μόνος ή ο πιο άμεσος/αποδοτικός.