kan62

BAS, γιατί λες ότι δεν λέει τα πράγματα με το όνομά τους ; Εγώ νομίζω ότι ακριβώς αυτό κάνει. Είναι υποχρέωσή του ως πανεπιστημιακός. Το πόσο θα ληφθεί υπόψη η άποψή του θα το δεις έμμεσα σε λίγες μέρες. Θα συνεχίσουμε την πορεία μας από απελευθέρωση και μετά ... Ποτέ από τη γέννηση του ελληνικού κράτους δε λήφθηκαν υπόψη απόψεις ειδικών. Πλην Βαυαρών ... Ποτέ επίσης οι ειδικοί δεν είχαν εξουσίες. Την είχαν πάντα οι ψηφοδότες και οι ψηφολήπτες. Ακόμη και τα παραδείγματα που γράφεις αυτό δείχνουν ... όσοι ψηφοδότες δυσαρεστήθηκαν τιμώρησαν τους δυσαρεστήσαντες ψηφολήπτες.

Το παρακάτω κείμενο θα έπρεπε να είναι καρφωμένο στην κορυφή αυτής της ενότητας ... Δε χρειάζεται να ταξιδέψεις μακριά. Μια βόλτα προς το Σούνιο ή το Λαύριο είναι αρκετά αποκαλυπτική για να συνειδητοποιήσεις πώς χτίζουμε στη χώρα μας. Τα σπίτια, έτσι όπως τα βλέπεις από μακριά, απλώνονται σαν αρρώστια πάνω στις πλαγιές των λόφων, δίπλα σε παραλίες, σε απόκρημνες ακτές, σε δασικές εκτάσεις. Απλώνονται σαν τη φωτιά που κατακαίει ό,τι βρει στο πέρασμά της, με την ίδια ταχύτητα, αφήνοντας κατεστραμμένα τοπία στο πέρασμά της. Τι θλίψη! Πανέμορφα τοπία που τα χάρηκαν και τα ύμνησαν τόσες και τόσες γενιές πριν από εμάς, τοπία που έπρεπε να μείνουν αλώβητα από την ανθρώπινη βουλιμία. Ανηφόρες απροσπέλαστες. Δρόμοι χαραγμένοι όπως όπως και άλλοι πάνω σε ένα ιπποδάμειο σύστημα ακατανόητο σε εκείνες τις κρημνώδεις πλαγιές. Τεμαχίζουν το σώμα της γης σαν βαθιές ουλές, μετατρέποντάς το σε οικοδομικά τετράγωνα προς οικοδόμηση. Οικόπεδα μικρά, το ένα κολλητά στο άλλο. Μικρά κομματάκια μπακλαβά στο ταψί. Ενα οδικό δίκτυο χαραγμένο εγκεφαλικά πάνω σε εντελώς ακατάλληλο έδαφος. Οι άλλοτε δημόσιες εκτάσεις της αττικής γης σήμερα στέκουν κατατεμαχισμένες αποτελώντας ένα άναρχο συνονθύλευμα από μικρά ιδιωτικά θραύσματα. Ολόκληρες περιοχές γεμάτες κακόγουστα αυθαίρετα. Μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι κι ακόμη παραπέρα. Πρώτα η καταπάτηση της γης, μετά το συρματόπλεγμα και το τροχόσπιτο ή η πρόχειρη καλύβα. Ενα στέγαστρο, μια πέργκολα, ένα δωματιάκι και σιγά σιγά το σπίτι διαμορφώνεται. Μετά, όποτε οι συνθήκες το επιτρέψουν -να, φτάνουν όπου να ’ναι και οι εκλογές- ορθώνονται οι μπετονένιες κολόνες, οι πλάκες και το εξοχικό στήθηκε. Οσο για τη νομιμοποίηση; Ε, κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτή. Αλλωστε οι ταμπέλες πάνω στο συρματόπλεγμα ενημερώνουν: τακτοποιήσεις-νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, σύνδεση με τη ΔΕΗ, τηλέφωνο τάδε… Αργότερα τα σπίτια μεγαλώνουν. Στέγες παράξενες κάνουν την εμφάνισή τους, διάφορα επιθέματα προστίθενται, παραστάδες γύψινες, απίθανα μπαλούστρα, σκάλες ακατανόητες, τζάκια, μπάρμπεκιου, ακαλαίσθητες πεζούλες. Συχνά πάνω σε ιστούς ανεμίζουν ελληνικές σημαίες ή ομάδων ποδοσφαίρου, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Αυτό όμως που είναι το πιο χαρακτηριστικό του «αυθαίρετου οικιστή» είναι η μέριμνα και η έγνοια για την περίφραξη. Μαντρότοιχοι παίρνουν τη θέση του «δειλού» πρώτου σκουριασμένου συρματοπλέγματος. Πέτρινοι, τσιμεντένιοι, σοβατισμένοι. Τσιμεντόλιθοι, τούβλα, ψηλά μεταλλικά κάγκελα, κάθε υλικό, αρκεί να οριοθετηθεί όσο το δυνατόν μονιμότερα η «Ιδιοκτησία». Ναι, γι’ αυτήν την ιδιοκτησία, εκεί στη μέση του πουθενά, γίνονται όλα! Το όριο προς τον δημόσιο χώρο και τον γείτονα πρέπει πάραυτα να υψωθεί. Η αυθαιρεσία πρέπει να περιχαρακωθεί πάση θυσία. Η ίδια η ζωή μας, ένα αυθαίρετο. Οι μάντρες είναι το σύμβολο της αποτυχίας μας ως κοινωνίας. Η μία δίπλα στην άλλη, η μία πιο κραυγαλέα από τη γειτονική της, δηλώνουν στον χώρο με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το μικροαστικό μας παρόν, τα μικροσυμφέροντα, την αρπαχτή. Το δημόσιο δεν υφίσταται ως έννοια. Το ιδιωτικό, η μικρή μίζερη ιδιοκτησία μας είναι ιερή. Και τι ειρωνεία! Πού και πού ξεπροβάλλουν σε μια γωνιά του οικοπέδου μικρά εκκλησάκια. Οχι, τις εκκλησίες βλέπετε δεν μπορεί να τις κατεδαφίσει καμιά μπουλντόζα. Είναι αμαρτία. Ο άγιος λοιπόν προστατεύει την αυθαίρετη ιδιοκτησία. Αυτή είναι ιερή σε τούτη τη χώρα! Το αυθαίρετο στην πλαγιά, με τη Μερσεντές απέξω. Το πάρκινγκ για το αυτοκίνητο, που βρίσκεται σαν βιτρίνα μπροστά στην είσοδο. Το άλλο φετίχ του νεοέλληνα. Αναρωτιέσαι, είναι σπίτια μόνιμης κατοικίας; Οχι, ελάχιστα είναι εκείνων που δεν έχουν πού αλλού να μείνουν και αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα. Η τεράστια πλειονότητα απλώς εκεί στήνει το εξοχικό, με θέα κατά προτίμηση τη θάλασσα. Σπάνια μέσα σ’ αυτό το χάλι ξεχωρίζεις ένα ταπεινό κτίσμα, καμωμένο με γούστο, να εκφράζει με τρόπο απλό τη μικρή παραθεριστική κατοικία. Ενα-δυο δωμάτια το πολύ, στέγαστρα ολόγυρα, ένα πεύκο με μια κούνια να κρέμεται από το κλαδί, ένα μποστάνι, λουλουδιασμένες γλάστρες, όμορφα ενταγμένο στο τοπίο. Εξω δεν ζούμε το καλοκαίρι; Τι μας χρειάζονται λοιπόν όλα αυτά τα περιττά τετραγωνικά; Τα σπίτια δυστυχώς δείχνουν με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο όλη τη σύγχρονη αρχοντοχωριατιά μας. Μικρές βιλίτσες περιτριγυρισμένες με γκαζόν δίπλα σε γκρίζα άγρια βράχια και άνυδρα τοπία, τριώροφες κατοικίες με pilotis πάνω σε κακοτράχαλες πλαγιές. Κitsch απομιμήσεις όσων βλέπουμε στις οθόνες της TV και στις σαπουνόπερες. Κεραίες δορυφορικές, αντένες κάθε τύπου συνδέουν σε μόνιμη βάση το αυθαίρετο με την εικονική πραγματικότητα της τηλεόρασης που μας ναρκώνει. Αυτήν που επιβάλλει τα πρότυπα, αυτήν που έστησε τα θεμέλια του αυθαίρετου πάνω στα βράχια. Η μία τούρτα δίπλα στην άλλη, αραδιασμένες στις πλαγιές, κακάσχημες και αποκρουστικές. Από τα μικροαστικά αυθαίρετα μέχρι τις μεγαλόσχημες, ακόμη πιο άσχημες, βίλες των βορείων προαστίων, η ίδια αισθητική, ίδια και η ιδεολογία που κρύβεται από πίσω. Αυτή είναι που «σχεδιάζει», αυτή χτίζει, αυτή κυριαρχεί παντού και όχι η αρχιτεκτονική. Πώς γίναμε έτσι; Πώς ζούμε έτσι; Τι άσχημα που χτίζουμε! Κι η αρχιτεκτονική όλο κι απομακρύνεται, όλο και γίνεται δυσκολοθώρητη. Σαν να μην έχει τίποτε να πει, σαν να ’χει για τα καλά εξοβελιστεί από τούτη τη χώρα. Μακριά, να μη μας θυμίζει τίποτε άλλο από αυτό που καταντήσαμε, να μη μας προτείνει (όπως πάντα κάνει η καλή αρχιτεκτονική) έναν άλλο τρόπο ζωής, διαφορετικό, καλύτερο. Η εικόνα που παρουσιάζουν οι νεοελληνικές πόλεις, και κυρίως οι άναρχες και εν πολλοίς αυθαίρετες επεκτάσεις τους, εκφράζει ακριβώς τη βαθύτατη ιδεολογική-αξιακή κρίση που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας. Να σήμερα τι φαντάζει πιο δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο. Να αποβάλουμε το μικροαστικό και καταστροφικό μας ΕΓΩ και να ξαναβρούμε το πολυπόθητο και αναγκαίο ΕΜΕΙΣ! Να ξαναβρούμε τον πολιτισμό μας που τον χάσαμε! Συντάκτης : Τάσης Παπαϊωάννου * * Αρχιτέκτων-καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ Πηγή: http://polytexnikanea.gr/WP3/?p=41661

Η απαγόρευση της 1γ να έχουμε ανοίγματα σε όψεις που απέχουν και κάτω από δ ισχύει γενικά στις περιπτώσεις επαφής γιατί, αν δεν ίσχυε, ένα παράθυρο της εσοχής σε απόσταση 1,01 μ. (σήμερα) θα οδηγούσε, σε συνδυασμό με την 1β, στην υποχρέωση του γείτονα (πχ. της 1δ) να απέχει (αύριο). Όπερ άτοπον ... Αναλύω μεταγενέστερα : Όπως θα έχεις διαπιστώσει οι συντάκτες των νόμων μας δεν είναι προσεκτικοί σε γλωσσικά ή συντακτικά θέματα με τα γνωστά αποτελέσματα. Ειδικά ο ΝΟΚ είχε βγει τόσο γρήγορα που τα προβλήματα πολλαπλασιάστηκαν ... Επομένως δεν πρέπει και εμείς να είμαστε τόσο αυστηροί σε γλωσσικο-εννοιολογικές ερμηνείες. Προσωπικά, σε τέτοιες περιπτώσεις, ανατρέχω σε καταστάσεις και έννοιες που έχουν ερμηνευτεί σε προηγούμενους χρόνους και κανονισμούς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι το στην περίπτωση αυτή πάει στο το κτίριο μπορεί να εφάπτεται στα όρια αυτά. Δηλαδή στη γενική περίπτωση της επαφής στο όριο. Το θέμα της δημιουργίας ανοιγμάτων που βλέπουν το όριο έχει να κάνει με τα αρχέγονα και αμοιβαία δικαιώματα-υποχρεώσεις της "ελεύθερης θέας με ιδιωτικότητα" ... Όταν έχει ήδη ο γείτονας άνοιγμα σε απόσταση μεγαλύτερη από 1 μ. ... το σέβομαι και βάζω και εγώ απόσταση δ/Δ ... για να αισθανόμαστε και οι δύο άνετα. Όταν το έχει σε απόσταση μικρότερη από 1 μ. ... θεωρώ ότι εφάπτεται ... οπότε κάνω ότι θέλω τον κτίζω ή απέχω δ/Δ για το δικό μου δικαίωμα. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι γενικά, το ατομικό δικαίωμα εξαντλείται στο μεγαλύτερο του δ/Δ ενώ η αμοιβαία υποχρέωση στο μεγαλύτερο του δ/Δ+1μ. Επίσης για να το ξεκαθαρίσεις καλύτερα δες στο ΝΟΚ τις έννοιες αίθριο, εσοχή στο σώμα, υποχρεωτικός ακάλυπτος και κάλυψη ...

Προφανώς στη γενική περίπτωση της επαφής με το όριο. Αλλιώς, η 1γ σε συνδυασμό με την 1β, θα δημιουργούσε αναγκαστική δέσμευση για απόσταση σε όμορο άκτιστο οικόπεδο.

Στέγη πάνω από ΑΗΧ επιτρέπεται ; Σαφώς ναι ... Άρα μήπως απαντήθηκε και το ερώτημά σου ; ( Θυμίζω από τους ορισμούς : ... προσβάσιμος χώρος που βρίσκεται εντός του ύψους της επικλινούς στέγης του κτιρίου ... )

Κατάλαβα ... δεν υπάρχει σκεπτικό ... Ενημέρωσέ τους ότι στην ελληνική γλώσσα το "καθώς και" άλλα σημαίνει ... Αλλά φαντάζομαι δεν τους ενδιαφέρει ...

Το σκεπτικό της άρνησης της ΥΔΟΜ ;

Εκτός από το τελευταίο σχόλιο, στο οποίο συμφωνώ, εγώ δε βλέπω κάπου λεβητοστάσιο. Ούτε στα σχέδια, ούτε στην πραγματικότητα. Ο ελεγκτής που το είδε ;

Κάτω τα χέρια από τον σύντροφο πρόεδρο ! Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου που κατέβασε ... αλλά δεν πρόκανε ... θα ενοποιήσει ηλεκτρονικά όλα τα αρκτικόλεξα του ελληνικού σύμπαντος ... Στόχος οι ανάδοχες εταιρείες να γίνουν πλέον δύο-τρεις ... Α, και θα επαναφέρει τις μελετοκατασκευές ! Ή μήπως κάποιος άλλος το έβαλε αυτό στο νομοσχέδιο ; Να υποβιβαστεί αμέσως ...

Μη σε απασχολεί το 2) γιατί δε μπορεί να γίνει προσθήκη λόγω του 1) ... Αν μπορούσε, δε σε απασχολεί το "κατοικήσιμο ύψος" αφού μπορεί να είναι και "ύψος κουκέτας" ...

Αν με τα 6 μ. ύψος της κατασκευής του ορίζονται και χώροι, τότε δεν είναι κατασκευή του ακάλυπτου άλλου κτηρίου αλλά κτήριο από μόνο του ... Αν όχι, τότε ο μόνος τρόπος είναι να υπακούει στις διατάξεις για τη διαμόρφωση του ακάλυπτου που ανέφεραν παραπάνω οι συνάδελφοι.

Οι ορισμοί κορυφογραμμής-υδατοκρίτη υπάρχουν στο άρθρο 2 (ορισμοί) του ΝΟΚ ... Για τις τακτοποιήσεις ισχύει πλέον ο ν.4178/13, ο οποίος στο άρθρο 2, παρ. 2 απαγορεύει την υπαγωγή όταν : ιστ) Εκτός σχεδίου πόλεως ή εκτός ορίων οικισμού εφόσον το ανώτατο ύψος της αυθαίρετης κατασκευής ή του χώρου, που έχει εγκατασταθεί η αυθαίρετη αλλαγή χρήσης, υπερβαίνουν το ύψος της κορυφογραμμής. Εξαιρούνται αυθαίρετες κατασκευές και αυθαίρετες αλλαγές χρήσεις σε κτίρια που έχουν κατασκευαστεί προ της 31.12.2003, ημερομηνία δημοσίευσης του ν.3212/2003 (Α΄308).

ν.4030, Άρθρο 31, Αρμοδιότητες Τα Συμβούλια Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΣΥΠΟΘΑ) έχουν τις εξής αρμοδιότητες : α. Εξετάζουν τις προσφυγές κατά των πορισμάτων των ελεγκτών δόμησης.

Οι ζώνες οπτοπλινθοδομής ξεκίνησαν με το ρωμαϊκό opus mixtum (περίοδος ακμής του στον 2ο μ.χ. αιώνα όταν η πλήρης οπτοπλινθοδομή είχε γίνει πολύ ακριβή). Όπως κάθε ρωμαϊκή τεχνική είχε σαφώς κατασκευαστικούς λόγους. Συγκεκριμένα παρείχε περίσφιξη και τοπική βελτίωση του υλικού σημειακά ή σε ζώνες της κατασκευής. Κατελάμβανε όλο το πάχος της διατομής και κυρίως βελτίωνε τις διατομές χυτών τοίχων με τη λογική ζώνης που αποτελούσε ταυτόχρονα διαμήκη και εγκάρσιο οπλισμό. Παραθέτω μιά λεπτομέρεια που δείχνει την εναλλαγή των στρώσεων από το ρωμαϊκό ωδείο του Δίου (πηγή ΙΜΕ). Σαφώς η λειτουργία τους μπορεί να παραλληλιστεί με τη λειτουργία σχάρας ξυλοδεσιών όπως σωστά σημειώνει ο Βασίλης. Οι βυζαντινοί, ως καθολικοί διάδοχοι, παρέλαβαν τεχνικές και τις επέκτειναν χωρικά (βλέπε τείχη Κων/πολης). Αργότερα ακολούθησε και η οθωμανική αρχιτεκτονική. Το συγκεκριμένο μνημείο κτίστηκε σε σημείο και σε χρόνο που υπήρξαν ταυτόχρονα και οι δύο τελευταίες κατασκευαστικές παραδόσεις (14ος). Όμως το συγκεκριμένο τμήμα που αποκαλύπτεται στη συγκεκριμένη τομή δείχνει παλαιότερο του οθωμανικού μνημείου και πολύ βυζαντινό. Κάτω ακριβώς από τη ζώνη οπτοπλινθοδομής υπάρχει η αφανής θεμελίωση, η ζώνη όμως είναι επιμελημένη και ακριβώς από πάνω της υπάρχει μία πλήρης σειρά πλινθοπερίκλειστης τοιχοποιίας (με εναλλαγή δόμων πωρολίθου και κατακόρυφων πλίνθων). Επομένως η ζώνη και η υπερκείμενη σειρά ήταν αρχικά κατασκευασμένες ως εμφανείς ... όταν έπαψε να υπάρχει το υπόλοιπο βυζαντινό κτήριο καθαρίστηκε στη στάθμη αυτή και καταχώθηκε για να κρυφτεί η σχετική υποχώρηση του νέου τοίχου. Όλα τα παραπάνω είναι υποθέσεις ... η σχετική έρευνα θα δείξει. Σε λιγο θα ανεβάσω φωτογραφική λεπτομέρεια από την αποκάλυψη θεμελίων βυζαντινού ναού του 10ου-11ου αιώνα όπου και θα δείτε τις ομοιότητες ... Αλήθεια Βασίλη, γιατί λες ότι δεν έχουν διατυπωθεί εικασίες για προγενέστερο κτήριο ; Στο linκ που παρέθεσες διατυπώνονται ...

Στην περίπτωση που η (διαπιστωμένη) επένδυση φαίνεται έστω και σε ένα μόνο στοιχείο της άδειας (όψη πχ) είναι καθ' όλα νόμιμη. Αν δεν υπάρχει κάπου στην άδεια είναι τόσο νόμιμη όσο και το κλιματιστικό που δεν υπάρχει. Σε καμία περίπτωση δεν έχει σχέση με τις διαστάσεις του κτηρίου ... θυμηθείτε ότι ο κτιριοδομικός λέει : "Οι τοίχοι επιτρέπεται να φέρουν επενδύσεις" ...

Υπάρχει ο χαρακτηρισμός του κτηρίου βάσει του άρθρου 6, παρ. 1β ;

Κατάλαβα τι λέγατε και σαφώς δε διαφωνούμε ... Απλά, όλα αυτά είναι για αλλού γιατί εδώ απλά ... "δεν την παλεύουμε" ... Τώρα κατάλαβα για τη ρωγμή. Εννοείτε αυτή που υπάρχει και στον πάνω όροφο πριν τον πλήρη διαχωρισμό ... Επειδή η ρωγμή μου φάνηκε λίγο επιεικής σαν χαρακτηρισμός ...

Και τα δύο είναι προσωπική ερμηνεία του υπαλλήλου ενδεχομένως και με κάποιο μανδύα εσωτερικής οδηγίας της συγκεκριμένης ΥΔΟΜ (έχει πολλούς νομοθέτες). Ισχύουν μόνο μέχρι τα σύνορα του συγκεκριμένου τσιφλικάτου ... έξω από αυτά όχι.

Μην ψάχνουμε δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα ... Νόμος υπάρχει και μάλιστα παλιός (ΠΔ13/1929) μόνο που δεν εφαρμόζεται ! Όπως και όλοι οι υπόλοιποι νόμοι ... Όλα προβλέπονται από παλιά μόνο που ο σύγχρονος έλληνας δε θέλει να είναι νόμιμος, ακόμη και όταν μπορεί. Αυτό είναι το Νο 1 πρόβλημα της χώρας και του επαγγέλματος επίσης (ουσιαστικά ο μηχανικός έχει καταργηθεί παντού). Οι ενέργειες περί επικινδύνου έπρεπε να έχουν γίνει πριν από χρόνια ... αλλά προφανώς κάποιος συντελεστής του ακινήτου είχε "δόντι" ή "πρόσωπο" ... όπως Σικελία ... Κε Ροδόπουλε δε νομίζω, τουλάχιστον στην Ελλάδα, να γίνονται βάσει κάποιου υπολογισμού. Τίποτε στη χώρα δεν γίνεται με υπολογισμούς ... Επίσης δε βλέπω κάπου τη ρωγμή που βλέπετε ... Επί του θέματος : Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, οι δύο σωλήνες (αυτές με την πλάκα διανομής) είναι αντιστήριξη και οι δύο φέρουσες (θου κύριε φυλακή ...). Η αντιστήριξη προφανώς τοποθετήθηκε όταν υπήρξαν σημάδια κινδύνου για τον επάνω πρόβολο ή διάβρωση των "φερόντων" στοιχείων. Οι "φέρουσες" προφανώς ήταν έμπνευση αυτού που σκέφτηκε να ενισχύσει την κατασκευαστική λύση του τολμηρού προβόλου που σκέφτηκε να κάνει ... δεν ξέρω την ιδιότητά του (όλες είναι πιθανές). Οι "φέρουσες" πατάνε σε κολώνες του ισογείου. Οι δύο αντιστηρίξεις, που είναι σαφώς λάθος τοποθετημένες πατώντας στον πρόβολο χωρίς συνέχεια προς τα κάτω, μπορεί να επιδείνωσαν την κατάσταση αλλά σαφώς δεν ευθύνονται για την κατάρρευση. Η ζαρντινιέρα και το αυξημένο ποσοστό οπλισμού στη βεντάλια της γωνίας αρκούσαν γι' αυτό ... ΦΕΚ153Α_1929_Περί επικινδύνων.pdf

Διαβρώσεις, οδηγίες ορθής υποστύλωσης και άλλα τινά ... Είστε όλοι αγνώμονες και υπερβολικοί ... Είναι τουλάχιστον 4 χρόνια έτσι και πάλι όταν έπεσε δε σκότωσε ... υγ. επί της ουσίας σχολίασα ήδη εδώ http://www.michanikos.gr/topic/41828-επέκταση-εξώστη-σε-υφισταμενο-κτιριο/?p=797959 ΕΟ70 - Χάρτες Google.pdf

Πόσα χρόνια να πέρασαν από τότε που αποφασίστηκε ο υπερτολμηρός και σήμερα υποστηριζόμενος εξώστης του β ορόφου ; Πόσοι να έχουν εμπλακεί σε όλες τις μεταγενέστερες κατασκευαστικές φάσεις ; Ποιοί θα είχαν εμπλακεί νομικά αν σήμερα υπήρχαν νεκροί ; Ποιές θα ήταν οι ποινές φίλε Δημήτρη ; Θλιβερό να βλέπεις σε βίντεο το πέρασμα μιάς χώρας σε τριτοκοσμικά επίπεδα ... Ακόμη πιό θλιβερό να βλέπεις τόσους έτοιμους να ξανακάνουν τα ίδια ... Μήπως το τελευταίο τα ερμηνεύει όλα ;

Το προστέγασμα ορίζεται ως προεξοχή πέραν της όψης. Το μέγιστο μέγεθος (πλάτος) προεξοχής ορίζεται (βάσει του 7ι του 17) πάντα ως 1/2.Δ (ή δ). Η αναφορά του άρθρου 16 είναι πλεονασμός ή επανάληψη όταν από το γενικότερο (ακάλυπτος) ήθελαν να πουν το ίδιο και για το ειδικότερο (ακάλυπτος εντός Δ). Άρα πάντα μέγιστο 1/2 Χ 4,10.

Και γιατί να μη γίνεται για όλα τα πολεοδομικά μεγέθη ; Σκέψου μετά τι ελευθερία σχεδιασμού θα έχεις ... μόνο με IOU δόμησης ! Από τότε που βάλαμε τις ΟΙ να καθορίζουν τέτοια μεγέθη (πού' σαι καρατσώλη) το πράγμα έχει ξεφύγει εντελώς ...

Ολόκληρη η συζήτηση να πάει στους ιδιώτες, στη χαλαρή-χαλαρή ή και πουθενά ... δεν είναι πάντως για να μείνει εδώ.