georgios_m

η διαφορά είναι ότι τον εργάτη τον κρατάς μέσα στο χώρο εργασίας και δεν τον αφήνεις να πεταχτεί για λίγο να κάνει μια δουλίτσα και αλλού, εκτός αν είναι μάστορας, δηλ. ΕΕ και όχι πια εργάτης. έτσι και το μηχανικό δε τον ελέγχει ο πελάτης πότε έκανε την κάθε μελέτη. το ότι ο εγκέφαλος επεξεργάζεται ενός μόνο πελάτη την υπόθεση κάθε φορά δεν έχει σημασία. σημασία έχει ότι ο ΕΕ μπορεί να έχει κλεισμένες δουλειές μέσα στον ίδιο χρόνο με πολύ κόσμο, ενώ ο εργάτης μόνο με έναν εργοδότη, με ωράρια, κανόνες κλπ. απλά στη χώρα μας έχουμε συνηθίσει μόνο τους εργάτες με δικαιώματα και η επιχειρηματικότητα είναι παρεξηγημένη έννοια. κι όσο οι ΕΕ αυτοπροβάλλονται ως εργαζόμενοι τόσο δεν θα τους υπολογίζει κανείς ως επιχειρηματίες. και να πως πετυχαίνεις το αντίθετο από αυτό που συμφέρει την κατηγορία στην οποία πραγματικά ανήκεις... η φορολογία έχει ευρεία έννοια και πολλές μορφές: εισοδήματος, τέλη, φπα, ένφια, εισφορές... ότι πάει στο κράτος πρακτικά φορολογία είναι. μη κολλάμε στους ορισμούς.

Εφόσον μπορούν να ανατεθούν παράλληλα πολλά έργα στον ίδιο μηχανικό, αλλοιώνεται η έννοια του εργοδότη. Αλλά μας αρέσει να δηλώνουμε και να νιώθουμε "εργάτες" συμφωνώντας δηλαδή ότι η έννοια του επιχειρηματία στη χώρα μας είναι ορθώς παρεξηγημένη. Μετά από 10 χρόνια κρίσης και καμια εικοσαριά ακόμα μετριότερων αποδόσεων προφανώς η σύνταξη και η περίθαλψη είναι πια σημαντικές και για τους μηχανικούς. αυτό που είπα αναφερόταν σε μηχανικούς του προηγούμενου αιώνα, του αιώνα που δημιουργήθηκε εξ άλλου και το ασφαλιστικό σύστημα. και εννοείται πως συμπεριλαμβάνω και τους μεγαλοκατασκευαστές. δεν υπάρχει απλός και σύνθετος ΕΕ. για όλους ισχύουν τα ίδια. εξ άλλου σε μια φυσιολογική αγορά οι ΕΕ έχουν μεγάλα εισοδήματα, ο "απλός ΕΕ" είναι μάλλον προβληματική κατάσταση που κανονικά θα έπρεπε να είναι ένας μισθωτός με καλό μισθό και μια υγιή εργασιακή σχέση. Το ότι εμείς δεν έχουμε τίποτα από τα δύο αποδεικνύει ότι κάτι κάνουμε λάθος και πρέπει να επανεξετάσουμε κυρίως το πλαίσιο άσκησης του επαγγέλματος, παρά τις ασφαλιστικές εισφορές.. Ασχέτως του τι λένε οι νομικοί, και οι ασφαλιστικές εισφορές στην πράξη μια μορφή φορολογίας είναι. Αλλιώς θα ήταν προαιρετικές.

Αναμενόμενο να υπάρχει εξειδίκευση στο λογισμικό και αυτό είναι πλεονέκτημα. Σε πρώτη φάση αναφέρθηκα σε κάποιο on line calculator που θα είναι και δωρεάν.

σίγουρα θα υπάρχει, για ψάξε.

καλημέρα και από μένα. έχετε ψάξει μήπως υπάρχει κανένα λογισμικό προσομοίωσης που να μειώνει τις δοκιμές σε πραγματικά μοντέλα;

σιγά μην εφαρμοστεί. στην πράξη, τους γλιτώσαμε από το κόστος να καθαρίσουν οι ίδιοι τους χώρους πριν βάλουν τις επόμενες αφίσες. διότι κάποια στιγμή θα το έκαναν, αλλιώς δε θα φαίνονταν πια οι διαφημίσεις τους. οι μόνιμοι υπάλληλοι μπορεί να το είδαν σαν αγγαρεία, αλλά εκτός από αυτούς, άλλοι μπορεί με αυτή την αφορμή να ανανέωσαν τη σύμβασή τους ή να ως ιδιωτικά συνεργεία να πήραν εργολαβία και να τα κονόμησαν.

το έργο ανατίθεται στο γραφείο, στο οποίο είναι απλά μια περίπτωση να συμπίπτει ο ιδιοκτήτης με τον εργαζόμενο. το ότι τα περισσότερα ελληνικά γραφεία ανήκουν σε αυτή την περίπτωση δεν τροποποιεί τη λογική σειρά των πραγμάτων. γιατί σα θεσμός απευθύνεται σε αυτούς που πρόκειται να συσσωρεύουν κέρδη πολύ μεγαλύτερα από τις μέγιστες εισφορές που θα μπορούσαν να έχουν πληρώσει και δε θα περιμένουν τελικά από το συνταξιοδοτικό για να ζήσουν όταν γεράσουν ή από τα ταμεία για να πληρώσουν έναν γιατρό. είναι παθολογία της εποχής μας το ότι υποβαθμίστηκε ο θεσμός του ΕΕ σε ρόλο εργαζομένου. ναι, αλλά σε σχέση με τα λεφτά που είχαν συσσωρεύσει ακόμα κι αυτή η σύνταξη ήταν μικρή και δε ζούσαν με αυτή. γι' αυτό λέω ότι τις εισφορές τις πλήρωναν κυρίως για να βγουν οι συντάξεις άλλων παρά οι δικές τους. αυτό θα ταίριαζε σε μια κοινωνία που είναι και όλα τα άλλα ιδιωτικά και ο επιχειρηματίας επενδύει τα πάντα από την τσέπη του (πχ δικό του στρατό). εφόσον έχουμε κράτος που διαμορφώνει και προστατεύει το επιχειρηματικό περιβάλλον και μοιράζει και δουλειές, οφείλουν οι κάθε είδους επαγγελματίες να αποδίδουν μέρος από τα κέρδη τους σε ένα κοινό ταμείο για να καλυφθούν οι δαπάνες της διαμόρφωσης της αγοράς στην οποία δραστηριοποιούνται. μόλις το πληρώσουν αυτό, μετά μπορούν να κάνουν και επιπλέον ασφάλιση με όποια εταιρεία θέλουν. το ότι τα λεφτά του μέσου ΕΕ δε φτάνουν ούτε για το πρώτο δεν είναι φυσιολογική κατάσταση.

το κόστος όμως δε βάρυνε τους υπαίτιους της ζημιάς αυτής αλλά πάλι εμάς..

Μα δεν υπάρχει εργατική πλευρά. Εφόσον ο πελάτης δεν αγκαζάρει ολόκληρο το γραφείο για κάποιο χρονικό διάστημα και υπάρχει η δυνατότητα να έχεις πολλούς τέτοιους πελάτες ταυτόχρονα και να τους χρεώνεις ανεξάρτητα τον ένα από τον άλλο, δεν τίθεται θέμα εργασιακής σχέσης. Είναι καθαρά επιχειρηματική δραστηριότητα και οι ασφαλιστικές εισφορές μια τυπική δαπάνη της επιχείρησης, αποσυνδεδεμένη εντελώς από τον πελάτη. Γι' αυτό και οι εισφορές τρέχουν ανεξάρτητα από την πελατεία. Το ότι λέγεται εργοδότης ο πελάτης ενός μηχανικού είναι απλά μια ορολογία και δεν έχει καμία εργασιακή σημασία. Το κυριότερο είναι ότι όλα αυτά φτιάχνονται για να λειτουργήσουν σε μια αγορά που ο ελεύθερος επαγγελματίας είναι τόσο αποδοτικός ώστε κυρίως να στηρίζει το ασφαλιστικό σύστημα παρά να περιμένει να στηριχτεί από αυτό. Και οι εποχές αυτές έχουν υπάρξει.

θεωρητικά και του μισθωτού ο τελικός αγοραστής του προϊόντος τις πληρώνει τις εισφορές, απλά σε όλες τις περιπτώσεις αυτό γίνεται σε δεύτερο χρόνο και ουσιαστικά είναι αποπληρωμή μιας επένδυσης που έχει ήδη γίνει. διότι περί επένδυσης πρόκειται, η οποία μπορεί και να μην ευοδώσει και να οδηγήσει σε ζημία αντί για όφελος. εκεί που κάνουμε λάθος είναι ότι συγκρίνουμε τον εργαζόμενο με τον αυτοαπασχολούμενο. ο αυτοαπασχολούμενος αντιστοιχεί με εργοδότη, όχι με εργαζόμενο. είναι δηλαδή ένας εργοδότης με μηδέν εργαζομένους και που και οι δικές του εισφορές είναι μέρος μιας επένδυσης. ο πελάτης είναι ένας τρίτος παράγοντας που δε μπορεί να θεωρείται εργοδότης διότι δεν είναι σταθερός αλλά ούτε και γνωστός ο αριθμός πελατών που θα εξυπηρετούνται σε κάθε χρονική στιγμή, άρα ούτε η τιμή που τελικά θα χρεώνεται ο καθένας για την ίδια υπηρεσία. ο πελάτης δεν προσλαμβάνει ολόκληρη την επιχείρηση ώστε να θεωρηθεί εργοδότης της. αγοράζει ένα προϊόν της, που είναι μη αντιστοιχίσιμο με το λειτουργικό κόστος για να παραχθεί. πχ ένας μηχανικός που βγάζει μόνο μια άδεια το χρόνο θα χρεώσει μέσα σε αυτή και τις δαπάνες όλου του έτους αλλιώς θα χρεωκοπήσει. ένας που θα του σκάσουν μαζί δύο άδειες πετυχαίνει το ίδιο χρεώνοντας μισές στον ένα και μισές στον άλλο. αλλά αν δε ξέρει από την αρχή πόσοι θα έρθουν μάλλον θα χρεώσει στον πρώτο όλο το βασικό ποσό για να εξασφαλίσει τη λειτουργία της επιχείρησης και μετά χαλαρότερος μπορεί να αρχίσει τις προσφορές για να μεγιστοποιήσει την πελατεία. άλλος μπορεί να αρχίσει από την αρχή με προσφορές ρισκάροντας όμως τελικά να μη βγάλει τα ετήσια έξοδα και να μπει μέσα. γι' αυτό δε μπορεί ένας πελάτης να θεωρηθεί εργοδότης εκτός αν είναι εκ των προτέρων γνωστή η συνεργασία, τότε δηλαδή που αρχίζει να ισχύει το καθεστώς μισθωτού.

Ο ελεύθερος επαγγελματίας δεν έχει εργοδότη τον πελάτη του. Ο ελεύθερος επαγγελματίας έχει εργοδότη τον εαυτό του! Γι' αυτό και του ζητιέται να πληρώσει όλο το ποσό μόνος του και δεν υπάρχει καμία αδικία σε σύγκριση με το μισθωτό που στην πραγματικότητα δεν πληρώνει κανένα ποσό. Δηλ. ακόμα κι αυτό το 6% πάλι ο εργοδότης δε του το πληρώνει; Του έρχεται κανένας χωριστός λογαριασμός; Η τυχόν αστάθεια στη δουλειά είναι απλά το ρίσκο της επιχειρηματικότητας που ο καθένας αναλαμβάνει με δική του ευθύνη. Και υποτίθεται πως το κάνεις με την προσδοκία ενός σημαντικού κέρδους, δεν είναι υποχρεωτικό.

Στο μέλλον, όπως όλα τα κακά, έτσι κι αυτό θα έχει ξεχαστεί. Που πιστεύω πως ήδη έχει ξεχαστεί.

Αν τα ονόματα των υποψηφίων είναι ακάλυπτα τότε είναι τόσο αξιοκρατικές όσο και οι υπόλοιπες εξετάσεις των ΑΕΙ. Γενικά οι διαδικασίες γίνονται καλά. Κατά τη γνώμη μου όμως πιο πολλές πιθανότητες έχεις ξαναδίνοντας πανελλήνιες: πιο εύκολα μαθήματα, ανταγωνισμός με νεότερους, πας για το σύνολο των θέσεων και είναι πιο εύκολο να βρεις θέματα και ανθρώπους να σε βοηθήσουν.

Θα μπορεί να γίνεται μετατροπή συμβατικού αυτοκινήτου σε ηλεκτρικό;

Αν αυτό κατάλαβες οκ. Στην πράξη όμως τι αλλάζει; Τι διαφορετικό αποφάσισες τελικά να πράξεις; Νομίζω πως συγχέεις την περιγραφή μιας πραγματικότητας με την αποδοχή ή και την υπεράσπισή της. Κανείς δε σου είπε να μη θες να μάθεις ή να μη θες βγάλεις πιο πολλά λεφτά. Ούτε προεξόφλησε ότι εσύ ειδικά δε θα το πετύχεις. Κάτι που η εμπειρία δείχνει ότι συμβαίνει ευρέως δε θεωρείται πρόβλεψη του μέλλοντος.