Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κακοποιήσεις της Ελληνικής γλώσσας


arcgeo

Recommended Posts

Κλασσικό παράδειγμα, η έκφραση θαυμασμού "τι έκανε ο ******!" που είναι γνήσια, καθαρά και αποκλειστικά Ελληνική.

 

Και το: "Όχι ρε πούστη!"

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ με όσους έγραψαν για δημοσιογράφους που κακοποιούν την γλώσσα. Οι περισσότεροι είναι "αμόρφωτοι", με την έννοια ότι απλά τελείωσαν ένα λύκειο και μια "σχολή" δημοσιογραφίας (η λέξη έχει πολλές ερμηνείες). Κι αυτά "εξ' απαλών ονύχων".

Όμως πολλές φορές έχουν ενα ελαφρυντικό. Ότι εκφράζονται ζωντανά και συχνά κάτω απο πίεση. Δεν είναι και εύκολο, εδω που τα λέμε, να προσέχεις γύρω σου, να ακούς τον σκηνοθέτη σου στο ακουστικό και να εκφράζεις στιγμιαία το θέμα.

Όμως έχω δεί επανειλημμένα εδώ στο site μηχανικούς που, παρ' όλο του ότι γράφουν και έχουν την ευχέρεια να διορθώσουν ό,τι τους ξέφυγε εκ παραδρομής, πετάνε κάποια "μαργαριτάρια" που βγάζουν μάτι. Δεν αναφέρομαι σε απλά ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη, που όλοι μας κάνουμε, αλλά σε λάθη που "σκοτώνουν".

Πόσες φορές δεν έχετε δεί το "αι" της παθητικής φωνής, να το γράφουν με "ε" ?

Πόσες, το "ω" των ρημάτων με "ο" ?

πόσες, πληθυντικό με ορθογραφία ενικού ή το αντίστροφο, κλπ ?

Αυτά είναι κακοποιήσεις της γλώσσας.

Στον προφορικό λόγο είναι λίγο έως πολύ δύσκολο να εκφραστείς πάντα σωστά. Στον γραπτό όμως λόγο ? Χάθηκαν οι διορθωτές ? Και στο κάτω-κάτω δεν δείχνει ασέβεια προς τον αναγνώστη σου το ότι δεν ξανακοίταξες το γραπτό σου ? Ιδιαίτερα, αν σ' αυτό, κάνεις κριτική σε άλλους για το ίδιο θέμα ?

Link to comment
Share on other sites

Έχεις δίκηο, είμαστε και μεις πολλές φορές απαράδεκτοι. Μου δίνεις όμως την ευκαιρία (μια που μιλάς για τον γραπτό λόγο) να επισημάνω κάτι που βλέπω και στο δικό σου κείμενο. Το ? δεν είναι σημείο στίξης της ελληνικής γλώσσας.

 

σημ.: το δίκηο έτσι το γράφω ότι και να λέει ο διορθωτής ή ο Μπαμπινιώτης.

Link to comment
Share on other sites

Αγαπητέ dpapdpap

Σωστά τα λεγόμενά σου και συμφωνώ απόλυτα. Όμως το πνεύμα της παρούσας ανάρτησης δεν είναι "ελάτε εμείς που μιλάμε τέλεια τη γλώσσα να κατακεραυνώσουμε όσους κάνουν λάθη". Άλλωστε ποιός μπορεί να πει ότι γράφει και μιλάει ολόσωστα;

Το νόημα είναι να επισημαίνουμε τα λάθη που γίνονται στα τηλεοπτικά γιατί η τηλεόραση επιρρεάζει πολλούς και ειδικά τους νεώτερους. Για κάθε δουλειά πρέπει να έχεις και τις αντίστοιχες ικανότητες. Έτσι και όσοι βγαίνουν στο γυαλί θα πρέπει να μπορούν τουλάχιστον να μιλάν σωστά Ελληνικά.

Εμάς (και πολλούς άλλους) πόσοι μας διαβάζουν ή ακόμα περισσότερο πόσους μπορεί να επιρρεάσουμε;

Τον οποιονδήποτε άσχετο στην tv τον ακούν πολλοί και επίσης επιρρεάζονται πολλοί. Μια μικρή έρευνα θα αναδείξει πάρα πολλές λέξεις και εκφράσεις που έχουν περάσει μέσω των τηλεοπτικών φωστήρων με λάθος νόημα ή λάθος τύπο στις νεώτερες γενιές.

Και μια διευκρίνηση, όταν μιλάμε για κακοποιήσεις της γλώσσας δεν αναφερόμαστε στα λάθη που γίνονται "εν τη ρύμη του λόγου", από βιασύνη. Είναι εμφανές όμως το λάθος που γίνεται από την αγωνία του ομιλητή να χρησιμοποιήσει μια βαρύγδουπη λέξη (που τις περισσότερες φορές δεν ξέρει το νόημά της), νομίζοντας πως έτσι θα δώσει κύρος στα λόγια του.

Edited by arcgeo
Link to comment
Share on other sites

Φίλε Alexispap δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου. Πρόσεξε όμως το εξής:

Η ελληνική γλώσσα είναι συνώνυμη της μελωδίας και του μέτρου. Ή μάλλον είναι ο ορισμός του μέτρου και της μελωδίας.

Υπάρχουν κι άλλες αρχαίες γλώσσες νοηματικές – όχι πολλές – αλλά τόσο μελωδικές όσο η ελληνική όχι. Το «εύηχο» λοιπόν είναι το απόλυτο συνώνυμο της ελληνικής γλώσσας. Όλες οι ξένες λέξεις που ελληνοποιήθηκαν πήραν μια ιδιαίτερη γλωσσική χρειά και μπόρεσαν να «μελλοποιηθούν» δηλαδή να συνεργαστούν πλήρως με τις υπόλοιπες λέξεις μας. Όμως οι κακόηχες και κακόγουστες λέξεις δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τη γλώσσα μας.

Λέμε – στη δημοτική πάντα – ντύσου ποδέσου. Τα αντίστοιχα ουσιαστικά είναι το ένδυμα, και το υπόδημα. Προέρχονται από το ρήμα δένω το οποίο κλίνεται σε όλες τις πτώσεις. Όμως το παπούτσι από τι βγαίνει; από το παπουτσιάζω; Αναγκαστικά πηγαίνουμε στην περιγραφή και εισάγουμε βοηθητικό ρήμα: «Βάζω τα παπούτσια μου». Δηλαδή στην περιττολογία. Και για πες μου και το άλλο, είναι το ίδιο να λέμε υπόδημα και το ίδιο να λέμε παπούτσι;

Link to comment
Share on other sites

Όμως το παπούτσι από τι βγαίνει; από το παπουτσιάζω;

 

Το ρήμα είναι παπουτσώνω, και μολονότι σπανίως το χρησιμοποιούμε ως ρήμα, χρησιμοποιούμε συχνά άλλους ρηματικούς τύπους -συγκεκριμένα την μετοχή παθητικής. Κλασσικό παράδειγμα ο παπουτσωμένος γάτος, που θα μπορούσε να είναι και ποδεμένος -στην δημοτική βεβαίως- αλλά το τελευταίο δεν είναι εύηχο.

 

Επομένως οι ξενικοί τύποι εμπλουτίζουν τον λόγο...

 

Κατά τα λοιπά, δεν διαφωνώ, πάντα η λέξη με αρχαιοελληνική προέλευση είναι προτιμητέα. Όπως λέει κι ο λαός μας, "παπούτσι απ' τον τόπο σου, κι ας είναι μπαλωμένο"

Link to comment
Share on other sites

Τίποτε κακό. Κι εγώ το λέω. Όμως πρόσεξε κάτι. Γιατί λέμε χασάπης και δεν λέμε κρεοπώλης; Γιατί λέμε μπακάλης και δεν λέμε παντοπώλης; Και τέλος γιατί λέμε ράφτης και όχι αμπατζής; Η απάντηση είναι προφανής. Μέτρα τις συλλαβές και θα δεις. Προτιμούμε πάντα τις λέξεις με τις λιγότερες συλλαβές.

Έτσι όμως συνηθίζει η σκέψη μας στη μέθοδο της ήσσονος προσπαθείας – σου λέει τίποτε αυτό; – η οποία παιδαγωγικά αμφισβητείται όλο και πιο έντονα διεθνώς.

Επίσης μαθαίνουμε να δεχόμαστε λέξεις χωρίς νόημα που αυτόματα η χρήση τους δημιουργεί νοηματικό κενό. Δηλαδή π.χ. το «καλαμπαλίκι» από την τουρκική λέξη "καλαμπαλίκ" που σημαίνει λαός, όχλος, για εμάς σημαίνει περίγελος (τουρκιστί ρεζιλίκι). Ό χαβάς όπου στα τουρκικά σημαίνει αέρας για εμάς σημαίνει ισχυρή γνώμη (αυτός έχει το χαβά του), και έτσι σιγά σιγά το καθημερινό μας λεξιλόγιο από νοηματικό μετατρέπεται σε σημειολογικό και πτωχαίνει.

Όταν όμως πτωχαίνει η γλώσσα πτωχαίνει και το πνεύμα. Αυτό είναι κανόνας αναμφισβήτητος.

Αυτά που λέω δεν είναι κανόνες της γραμματικής, ούτε με αυτά φιλοδοξώ να αλλάξω την καθομιλουμένη. Απλώς προτείνω νοηματικές ασκήσεις για ανθρώπους πνευματικά εργαζόμενους.

ΤΣΕΠΗ, ΤΑΒΑΝΙ, ΚΑΙΚΙ, ΜΕΛΤΕΜΙ, ΓΛΕΝΤΙ, ΚΑΒΓΑΣ, ΚΕΦΙ, ΧΑΤΙΡΙ, ΝΤΕΡΤΙ, ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ, ΜΠΑΙΡΑΚΙ, ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ, ΓΙΛΕΚΟ, ΧΑΜΠΑΡΙΑ, ΓΙΑΠΙ, ΓΙΑΚΑΣ, ΓΙΝΑΤΙ, ΓΟΥΡΙ, ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ, ΕΡΓΕΝΗΣ, ΖΑΜΑΝΙΑ

ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ, ΖΟΡΙ, ΚΑΖΑΝΙ, ΚΑΣΜΑΣ, ΚΑΛΕΜΙ, ΚΑΛΟΥΠΙ

Και άλλα πολλά στο:

 

http://www.newsbomb.gr/prionokordela/rokanidia/story/214360/poies-einai-oi-toyrkikes-lexeis-poy-hrisimopoioyme-kathimerina#ixzz2AcqBR5RJ

 

Link to comment
Share on other sites

Δείτε κι αυτό στο:

http://olympia.gr/2010/10/10/%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B5/

 

που έχει σχέση με τον τονισμό και θα καταλάβετε περισσότερα. Πάντως ο Διονύσης εδώ δούλεψε ως τεχνικός και μάλιστα άριστα.

Link to comment
Share on other sites

Ένα απολαυστικό άρθρο του Νίκου Σαραντάκου, σχετικά με το θέμα του τονισμού:

 

 

Τα δήθεν μακρά φωνήεντα, ο Σαββόπουλος και η έρευνα του κ…

Link to comment
Share on other sites

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.