... δια του προσώπου. Ή αλλιώς ένα πολεοδομικό παραμύθι με πραγματικά στοιχεία.

[kan62]

Μια φορά και ένα καιρό, μετά τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου, ένα μικρό κράτος κάπου στα Βαλκάνια είπε να οργανωθεί. Σε όλη την τότε επικράτεια...

Είπαν λοιπόν οι τότε νομοθέτες : θα κάνουμε σχέδια πόλης παντού με οργάνωση των υποδομών. Ίσως είχαν ακόμη στα αυτιά τους τη φωνή ενός μεγάλου ξένου μηχανικού, που τους φώναζε ότι είναι ντροπή να έχουν ακόμη παντορροϊκό σύστημα αποχέτευσης, αν και είχαν περάσει τουλάχιστον 40-50 χρόνια από τότε που το είπε και μια μεγάλη πτώχευση, της χώρας και του μηχανικού.

Νομοθέτησαν λοιπόν : οργανωμένος πολεοδομικός σχεδιασμός στις πόλεις - οικισμούς και μόνο οι ειδικές χρήσεις που δεν μπορούν να βρίσκονται στην πόλη να τοποθετούνται δίπλα στον αγρότη και στο σπίτι του, δηλαδή στο εκτός σχεδίου τμήμα της χώρας. Ήταν τότε το έτος 1923, όχι σωτήριο όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε.

Τον νομοθέτη δεν τον ακολούθησε κανείς. Κάτι θυμήθηκαν πάλι το 1928, πέρασαν τα χρόνια, ήρθε και άλλος πόλεμος που συνεχίστηκε με εμφύλιο, η χώρα ρήμαξε και όλα τα πράγματα άλλαξαν. Μαζί και οι σχεδιασμοί.

Τα μοντέλα του πολεοδομικού σχεδιασμού πήγαν περίπατο και ήρθε η βεβιασμένη αστυφιλία και η διαχείριση της ερήμωσης στο εκτός σχεδίου τμήμα της χώρας. Τότε κάποιοι σκέφτηκαν ότι, αφού τους μαζέψαμε μέσα και πλέον δεν υπάρχει ο αγρότης, δεν επιτρέπουμε γενικά τη δόμηση και στο εκτός ; Έτσι και οι μεσαίοι θα ξεδίνουν κοντά στους γερόντους και λεφτά από την οικοδομή θα βγαίνουν για να παίρνουμε κανένα φόρο. Άρχισαν λοιπόν μετά το 1960, συνέχισαν το 1978 και ολοκλήρωσαν το 1985. Και το τοπίο πλέον διαμορφώθηκε, όλα ίδια παντού μόνο που, νόμιμα, χτίζεις λιγότερο στο εκτός. Τα αυθαίρετα ήδη είχαν αρχίσει μετά τον δεύτερο πόλεμο, όταν αποφάσισε ο πολίτης ότι δεν έχει πλέον ανάγκη τη νομιμότητα.

Τα χρόνια πέρασαν, τα μοντέλα απέτυχαν ένα-ένα, ότι χρήμα είχε έρθει εισαγόμενο μετά το 2000 πήγε στην αποχέτευση (σε πολλές περιπτώσεις ακόμη με το παντορροϊκό) και ήρθε η δεύτερη μεγάλη πτώχευση. Ξανά τα "δάνεια της Αγγλίας" ...

Τότε πήραν τη μεγάλη απόφαση. Οι νέοι που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι έφυγαν, εμείς λιγοστεύουμε, ελπίδα μέσω παιδείας να κάνουμε κάτι δεν υπάρχει, οπότε φτιάξτε και πουλήστε, θα γίνουμε το Ντουμπάϊ των Βαλκανίων. Ότι κάνετε όμως να είναι εκτός πόλης και οικισμών, αυτά δεν διορθώνονται, και μη σας νοιάζει προσωπικό θα φέρουμε ...

Την εκκαθάριση των μεσαίων που είχαν απλωθεί στην επικράτεια την ανέλαβαν servicers. Κύριος σκοπός είναι πλέον να επαναφερθεί ο αρχικός σχεδιασμός στη μετά τον Μεγάλο Πόλεμο πορεία, δηλ. εκτός σχεδίων μόνο οι ειδικές χρήσεις.

Πώς ; Δια της νομιμότητας. Ποιας νομιμότητας ; Δεν είχαμε πει κάποια στιγμή ότι η οργανωμένη δόμηση θέλει και μια πρόσβαση για να φτάσει ο κάτοικος, η πυροσβεστική, το ασθενοφόρο, η ομάδα διάσωσης και οι υποδομές στο σπίτι ; Να λοιπόν ο τρόπος ! Το πρόσωπο.

Και δεν θα γυρίσουν να μας πουν γιατί μας αφήνατε μέχρι τώρα να χτίζουμε και τα χρυσοπληρώσαμε για να συνεχίσουμε να κτίζουμε ;

Δεν το λέμε εμείς .. το ΣτΕ το λέει σαφώς, θέλει πρόσωπο γιατί ... πάντα ήθελε πρόσωπο. Και μάλιστα όχι ότι δρόμο άνοιξε ο αγρότης για να κουβαλάει τη σοδειά ή να πηγαίνει στο σπίτι του, όταν απέκτησε το αυτοκίνητο μετά τη μεταπολίτευση. Κανονικό δρόμο, επίσημο, με τη βούλα.

Έτσι, αφού βρέθηκε και η βούλα για τους δρόμους, οδεύουμε προς την επίτευξη του στόχου ... δια του προσώπου. Μην απελπίζεστε όμως, θα έχουμε και μεταβατική περίοδο γι' αυτούς που αγόρασαν τελευταία. Μη χάσουμε και τους πρώτους πελάτες ... βγάζοντας κακό όνομα.

[ΙΑΣΟΝΑΣ]

Ωραία ιστορία! Όλα κάπως έτσι κινούνται αιωνίως στο "Μπουρδελιστάν"! Δυστυχώς όλοι όσοι πήραν τόσα χρόνια τις τύχες στα χέρια τους, τις τύχες  των προπάππων μας, των παππούδων μας, των πατεράδων μας, τις δικές μας, των παιδιών μας, των εγγονιών μας κ.λπ. δεν είχαν, δεν έχουν και δεν θα έχουν "πρόσωπο" προς το "κοινόχρηστο" συμφέρον...

Ποτέ δεν ήταν εποχή για να ψάχνουμε "ανεμόμυλους"... Οπότε, ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

Υ.Γ. Θεόδωρε, σε ευχαριστώ που μας δίνεις τη δυνατότητα να ταξιδεύουμε με τα "παραμύθια" του νου σου...

[tetris]

και, μη ξεχνάμε ότι τα ΠΔ που δεν ζητούσαν πρόσωπο (όπως και όλα τα ΠΔ) έχουν τη θετική γνωμοδότηση του στε

άρα? 

[sdtopo]

Δεδομένου ότι στην πρώτη αναφορά για την εκτός σχεδίου δόμησης (ΦΕΚ 231Α/1928) δεν ζητείται πρόσωπο (δεν ήταν και συνήθης η πρόσβαση με αυτοκίνητο), και η πρώτη αναφορά είναι το 1962 (ΦΕΚ 142Α) για ελάχιστο πρόσωπο σε Επαρχιακή Οδό, νομίζω ότι είναι δύσκολή η απάντηση στην ερώτηση:

"Συμφωνείτε να συνεχίζουν να οικοδομούνται τα τυφλά γήπεδα εκτός σχεδίου από πολεοδομικής απόψεως?"

[David Winston]

Υπέροχη ιστορία, θέλουμε και άλλες τέτοιες φίλε kan62, το έχεις με τη διήγηση. Εκτος απο απολαυστικές είναι και διδακτικές. Πραγματικά το πιστεύω ότι η εξιστόρηση αποτελεί την καλύτερη διδακτική μέθοδο. Η λεπτή ειρωνεία και τα σχόλια του αφηγητή είναι όλα τα λεφτά πάντα στις ιστορίες. Αν μπορούσες να βάλεις και φανταστικούς διαλόγους θα το απογείωνες. Έτσι όμορφα έγραφε ο Τσιφόρος κάποτε.

[nbr]

Επιτέλους μία πραγματική και "ωραία" ιστορία μέσα στην μαυρίλα των "πολεοδομικών διατάξεων".

Ακόμη και στα χρόνια που εξασκούσα το επάγγελμα ήμουν αντίθετος στην εκτός σχεδίου δόμηση. Έπρεπε όμως να τηρώ τους νόμους και τα διατάγματα που έδιναν στους "ιδιοκτήτες", όχι στα χωράφια, αυτό το δικαίωμα να μπορούν να κτίζουν ακόμη και μακριά από τους οικισμούς!

Εγώ μεγάλωσα στην Νιγρίτα σε αγροτική οικογένεια με πολυτεμαχισμένο κλήρο γύρο στα 30 στρέμματα. Αυτός εξακολουθεί να είναι & ο μέσος κλήρος στην Ελλάδα (32 στμ.). 

Το κράτος λοιπόν έδωσε κλήρο (κρατική γη) για να μπορούν οι αγρότες να σπέρνου σιτάρι καλαμπόκια κλπ. Φυσικά άρχισα να θυμώνω όταν, σαν επαγγελματίας, έπρεπε να κάνω και τοπογραφικά, για οικοδομικές άδειες, σε κληροτεμάχια και σκεφτόμουν πως αυτό το χωράφι (βασικά εγω στις παρέες τα λέω χωράφια & όχι γήπεδα) αφού θα κτιστεί θα σταματήσει να παράγει .... σιτάρι, καλαμπόκι, ... βαμβάκι κλπ.

Δεν θυμώνεις  όταν ακούς, πως ένα χωράφι, που το πήρε κάποιος τζάμπα από το κράτος, μετά κάποια χρόνια να πωλείται μερικά εκατομμύρια, τότε δρχ??

Τα κληροτεμάχια στον Ν. Θεσσαλονίκης και γύρο από την Θέρμη, Ωραιόκαστρο, Ν. Ραιδεστό ή και σε περιοχές άλλων νομών έγιναν..... με ένα συμβόλαιο ...."γήπεδα" έτσι απλά για να δεχθούν οικοδομές (σήμερα και φωτοβολταϊκά).

Ίσως και αυτό να είναι μία αιτία που εισάγουμε σιτάρι από Ουκρανία, πατάτες από την Κύπρο, λεμόνια από την Αργεντινή ............ και η λίστα μεγαλώνει.

 

Δεν θα ήταν καλύτερα, ανάλογα με τις ανάγκες των πολιτών, να γινόταν συνεχόμενες επεκτάσεις γύρο από πόλεις και οικισμούς, ώστε και η δόμηση να γινόταν οργανωμένα?

 

Υ.γρ. Ελπίζω να μη ξεσπάσει πόλεμος. 

..... Καμία σημασία! Τώρα είμαι ένας απλός πολίτης.

     

[tetris]

21 λεπτά πριν, nbr said:

Δεν θα ήταν καλύτερα, ...

Σε ένα ευνομούμενο κράτος, ναι

Εδώ είναι (τα) Μπαλκάνια (των Μπαλκανίων), δεν είναι παίξε-γέλασε...

[BAS]

Με τα εκτός σχεδίου, δεν είχα ποτέ επαγγελματικές επαφές. Είχα μόνο επαφές με τα πατρικά και μητρικά χωράφια. 

Στις γεωπονικές σχολές στο πρώτο έτος στο πρώτο εισαγωγικό μάθημα, λένε τα προβλήματα της ελληνικής γεωργίας.

Μεγάλης ηλικίας αγρότες, με δυσκολία κατανόησης και χωρίς διάθεση εφαρμογής των νέων τεχνολογιών.

Μικρός και διάσπαρτος κλήρος, που οδηγεί σε απώλεια χρόνου εργασίας του αγρότη, λόγω των μετακινήσεων του από το ένα χωράφι στο άλλο και τέλος αγοράζει όχι το μηχάνημα που του χρειάζεται, αλλά αυτό που χωράει στο μικρότερο χωράφι. 

Αλλαξαν οι συνθήκες, άλλαξαν και τα επαγγέλματα και η αγροτική γη εγκαταλείφθηκε.

Και ερχόμαστε τώρα στους θεσμούς και στο κράτος. 

Τι θα έβλεπε ένας απλός άνθρωπος με κάποιες γνώσεις.

Οτι η Ελλάδα είναι μία χώρα νησιωτική, με έντονο ανάγλυφο, που όμως δημιουργεί και ωραία θέα σε χιλιάδες σημεία και με τεράστια βιοποικιλότητα και κλίμα ευνοϊκό για κάθε είδους καλλιέργεια. Ταυτόχρονα είναι αραιοκατοικημένη, με διάσπαρτους μικρούς οικισμούς και λίγες μεγάλες πόλεις. 

Ολα αυτά τα χρόνια, δεν φτιάχτηκαν χρήσεις γης στην χώρα. Ακόμα και η περίοδος της κρίσης, που ο μηδενισμός της οικοδομικής δραστηριότητας καθιστούσε ιδανικό τον καθορισμό αυτό, δεν έδωσε την λύση που έπρεπε. 

Προφανώς αν υπήρχαν χρήσεις γης, αποφάσεις του στε σαν αυτές που συζητάμε δεν θα είχαν καμία ουσία. 

Οπως έγραψαν και άλλοι, θα έπρεπε σε κάθε οικισμό να οριστεί μία ζώνη επέκτασης που σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, θα κάλυπτε τις οικιστικές ανάγκες με την μορφή της εντός σχεδίου δόμησης, για τα επόμενα 100 χρόνια. 

Το ίδιο θα έπρεπε να γίνει σε όλες τις παραλιακές ζώνες σε ένα βάθος 1-5 χλμ, ανάλογα με το υψόμετρο, την ύπαρξη ή όχι παραλιών, ώστε να μην έχουμε φαινόμενα αυθαίρετης δόμησης σε αυτές και ανάλογες πρακτικές και στα νησιά. 

Στις υπόλοιπες περιοχές οι χρήσεις γης θα καθόριζαν ποιές περιοχές θα μπορούσαν να έχουν μη γεωργικό χαρακτήρα, κυρίως ζώνες εμπορικές ή βιομηχανικές και έτσι θα είχαμε μεγάλες ενιαίες εκτάσεις γεωργικής γης.

Η ύπαρξη του κτηματολογίου, θα επέτρεπε την υπαγωγή όλης της γεωργικής γης σε ένα φορέα διαχείρισης της, με καταβολή ενοικίου στους ιδιοκτήτες της, αλλά και με δυνατότητα αντιπαροχής ή ανταλλαγής στις νέες περιοχές επέκτασης του κάθε οικισμού.

Ο στόχος θα ήταν η δημιουργία σύγχρονων αγροτικών επιχειρήσεων, με ενιαίες εκτάσεις, ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό καθεστώς, όπου θα μπορούσε ο κάθε ενδιαφερόμενος αγρότης, ή και νέος αγρότης να φτιάξει μία σοβαρή επιχείρηση που θα του εξασφαλίσει την διαβίωση του. 

Δεν ξέρω στο εξωτερικό αν υπάρχουν τέτοια δεδομένα, άλλωστε εκεί έχουν και φεουδαρχικό υπόβαθρο στις ιδιοκτησίες, όπως είχε αποκαλυφθεί με τις διάφορες αλλαγές της ΚΑΠ, όπου το 75 % των επιδοτήσεων, όταν αυτές ήταν στρεμματικές τις έπαιρνε το 15 % των επιχειρήσεων και μετά έγινε προσωποκεντρική η ΚΑΠ, αλλά εδώ στην Ελλάδα, το πρόβλημα του μικρού και διάσπαρτου κλήρου, μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να διορθωθεί, χωρίς να μπλέξουμε πάλι σε συνεταιρισμούς που είδαμε που οδήγησαν. 

Αν πάψει ο κόσμος να αναζητά αστική αξία στα χωράφια, θα μπορέσουμε να λύσουμε πολλά προβλήματα και αυτό γίνεται μόνο με γενικό σχεδιασμό.

Από την άλλη, όταν ήδη έχουμε φαινόμενα δήμοι τέρατα που δημιουργήθηκαν από τον Καποδίστρια, να μην έχουν λεφτά να αποζημιώσουν απαλλοτριώσεις από εντάξεις στο σχέδιο, που έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες, γιατί δεν εισέπραξαν εισφορές σε χρήμα ποτέ, για το πολιτικό κόστος και ζητάνε από τους ιδιοκτήτες να τρέχουν στα δικαστήρια χωρίς τέλος, δείχνει ότι όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν από το πολιτικό προσωπικό, αλλά από απρόσωπους φορείς, ίσως και υπερεθνικούς.  

[avgoust]

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε αυτή τη χώρα αυτοί  αυτοί που επέλεξαν να μην γίνουν αγρότες , ανησυχούν για την εγκατάλειψη της αγροτικής γης και θέλουν να κάνουν αγρότες τους υπόλοιπους ...

Επίσης , να σας πω από προσωπική εμπειρία ότι στον δικό μου Δήμο ζητήθηκαν από τον Δήμο να ενταχθούν σε σχέδιο την δεκαετία του 80 3 περιοχές. Οι 2  γύρω απο οικισμούς και η τρίτη σε περιοχή εκτός σχεδίου που είχε ήδη αρχίσει να εμφανίζει αυθαίρετη δόμηση. 

Η μια του ενός οικισμού κόπηκε αμέσως από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Η δεύτερη (με τα αυθαίρετα)  έκανε 20 ( είκοσι ) χρόνια για να μπει και με πολύ μικρούς ΣΔ  και έχουν περάσει άλλα 12 (δώδεκα ) και δεν έχει  κυρώσει πράξη εφαρμογής.  Η τρίτη (οικισμού προ του 23 )μετά από 30 (τριάντα ) χρόνια σε εκκρεμότητα ακυρώθηκε εντέλει και αυτή.

Αν δεν υπήρχε η εκτός σχεδίου δόμηση και η αυθαίρετη δόμηση , το 50% του πληθυσμού θα είχαμε αλλάξει τόπο διαμονής λόγω ελλείψεως κατοικιών.
 

Edited Απρίλιος 9 by avgoust

[tetris]

4 ώρες πριν, avgoust said:

Αν δεν υπήρχε η εκτός σχεδίου δόμηση και η αυθαίρετη δόμηση , το 50% του πληθυσμού θα είχαμε αλλάξει τόπο διαμονής λόγω ελλείψεως κατοικιών.

Δεν το νομίζω

Τρεις σοβαρές οικιστικές ανακατατάξεις είχαμε κατά τον προηγούμενο αιώνα

Οι δύο πρώτες έγιναν αναγκαστικά (Μικρ. Καταστροφή και Εμφύλιος), κυρίως στις παρυφές υπαρχόντων οικισμών ή σχεδίων πόλεως, και δικαιολογούνται λόγω ανωτέρας βίας (εξωτερική κι εσωτερική προσφυγιά). 

Η τρίτη επήλθε όταν ο, χορτάτος πλέον, μικροαστός θέλησε να ξεφύγει από τα μεγάλα αστικά κέντρα, φτιάχνοντας εξοχικά μακριά από κατοικημένες περιοχές. Κάπως έτσι εποικίστηκαν αυθαίρετα παρθένες και δασικές περιοχές από τις αρχές της 10ετίας του 60 κι εντεύθεν. Η Κινέτα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πέραν όμως της αυθαίρετης δόμησης, είχαμε και νόμιμη αυθαιρεσία με σειρά "οικοδομικών συνεταιρισμών". Κυρίως σε μέρη δασικά με πρόσβαση σε κοντινές ακτές. 

Έτσι λοιπόν, με την ένοχη ανοχή ενός άθλιου κράτους (δει δη χρημάτων) μέχρι και σήμερα, η τελευταία διήρκεσε πάνω από μισόν αιώνα (και συνεχίζεται?)