spapako

Παραθέτω σχετική ερώτηση (όχι για για κατάστημα, αλλά για μονοκατοικία - η λογική όμως είναι η ίδια) και απάντηση από ΕΥΠΕΝ και από ΤΕΕ αντίστοιχα. Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι σχετικά με περίπτωση διόροφης μονοκατοικίας (ισόγειο και 1ος όροφος) για έκδοση ΠΕΑ. Η μονοκατοικία έχει επίσης υπόγειο, το οποίο περιλαμβάνει αποθήκη, λεβητοστάσιο και γκαράζ. Όλοι οι χώροι του υπογείου είναι θερμαινόμενοι, δηλ. υπάρχουν σώματα πάνελ(και στο γκαράζ) και καλύπτονται από το ίδιο σύστημα θέρμανσης (λέβητας πετρελαίου) που καλύπτονται το ισόγειο και ο 1ος όροφος. Ερώτηση: 1)Στην περίπτωση αυτή θεωρούμε όλο το κτίριο θερμαινόμενο χώρο ή ο χώρος του λεβητοστασίου θεωρείται μη θερμαινόμενος χώρος και οπότε το δάπεδο ισογείου που έχει επαφή με λεβητοστάσιο καταχωρείται ως διαχωριστική επιφάνεια? ΕΥΕΠΕΝ 1) Καταρχήν πρέπει να διευκρινιστεί η πραγματική χρήση των βοηθητικών χώρων. Δηλαδή εάν η αποθήκη χρησιμοποιείται ως χώρος κύριας χρήσης και θερμαίνεται τότε συμπεριλαμβάνεται στην θερμική ζώνη της κύριας χρήσης. Αναφορικά με τον χώρο στάθμευσης, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχει αλλάξει η πραγματική χρήση του, λόγω του ότι δεν πληρούνται οι συνθήκες θερμικής και οπτικής άνεσης δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στη θερμική ζώνη. Ο χώρος του λεβητοστασίου θα πρέπει να θεωρηθεί ως μη θερμαινόμενος χώρος. ΤΕΕ 1. Εφόσον το λεβητοστάσιο δεν θερμαίνεται ορίζεται ως ΜΘΧ και θα πρέπει να οριστεί στο λογισμικό καθώς επίσης και η διαχωριστική επιφάνεια του με την υπό εξέταση θερμική ζώνη. 2. Οι θερμαινόμενοι χώροι μπορεί να είναι κύριοι ή βοηθητικοί χώροι. Στο λογισμικό θα πρέπει να εισάγετε του χώρους με κύρια χρήση και όχι τους βοηθητικούς εφόσον είναι λειτουργικά ανεξάρτητοι μεταξύ τους (δηλαδή χωρίς εσωτερική κυκλοφορία αέρα), ανεξαρτήτως αν θερμαίνονται ή όχι. Εφόσον είναι βοηθητικοί όπως αναφέρετε (γκαράζ και αποθήκη) και θερμαίνονται τότε δεν ορίζονται στο λογισμικό και οι διαχωριστικές τους επιφάνειες θα πρέπει να θεωρηθούν αδιαβατικές. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: 1) Οk, για το λεβητοστάσιο ήταν προφανής η απάντηση. 2) Αν υπάρχει εσωτερική κυκλοφορία αέρα μεταξύ κύριου και βοηθητικού χώρου (π.χ. ισόγειο κατάστημα που επικοινωνεί με υπόγειο με σκάλα, χωρίς πόρτα) τότε Θ.Ζ. = μ2 κύριου + μ2 βοηθητικού χώρου . Εγώ τουλάχιστον σε αντίστοιχη περίπτωση που μου έτυχε με ισόγειο κατάστημα 80μ2 που επικοινωνούσε με κλίμακα με υπόγειο 80μ2 και επίσης υπήρχε πατάρι 53μ2 μη θερμαινόμενο, το οποίο επικοινωνούσε με πόρτα με το ισόγειο, θεώρησα Θ.Ζ.=160μ2 και ΜΘΧ το πατάρι με διαχωριστική επιφάνεια την πόρτα και το δάπεδο παταριού.

Αν δεις και το άρθρο 3 του ΦΕΚ που έχει τους ορισμούς, οι σόμπες νερού είναι εγκαταστάσεις κεντρικής θέρμανσης, ενώ οι κλασικές αερόθερμες ανήκουν στην κατηγορία τοπική θέρμανση.

Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι σχετικά με περίπτωση διόροφης μονοκατοικίας (ισόγειο και 1ος όροφος) για έκδοση ΠΕΑ. Η μονοκατοικία έχει επίσης υπόγειο, το οποίο περιλαμβάνει αποθήκη, λεβητοστάσιο και γκαράζ. Όλοι οι χώροι του υπογείου είναι θερμαινόμενοι, δηλ. υπάρχουν σώματα πάνελ(ακόμη και στο γκαράζ) και καλύπτονται από το ίδιο σύστημα θέρμανσης (λέβητας πετρελαίου) που καλύπτονται το ισόγειο και ο 1ος όροφος. Ένα τμήμα του υπογείου είναι πάνω από το έδαφος και έχει ανοιγόμενα παράθυρα. Ερωτήσεις: 1)Στην περίπτωση αυτή θεωρούμε όλο το κτίριο θερμαινόμενο χώρο ή ο χώρος του λεβητοστασίου θεωρείται μη θερμαινόμενος χώρος και οπότε το δάπεδο ισογείου που έχει επαφή με λεβητοστάσιο καταχωρείται ως διαχωριστική επιφάνεια? 2)Επειδή ο λόγος έκδοσης είναι αγοραπωλησία του κτιρίου, θα υπάρξει θέμα με το συμβόλαιο, το οποίο αναφέρει μόνο τα τετραγωνικά που μετράνε στη δόμηση (και όχι τους βοηθητικούς χώρους, δηλ το υπόγειο), σε αντίθεση με το ΠΕΑ στο οποίο θα αναγράφεται το σύνολο των τετραγωνικών? Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Στα πεδία που αφορούν τους ιδιοκτήτες συμπληρώνονται τα στοιχεία όλων των ιδιοκτητών (ψιλή κυριότητα και επικαρπωτής). Είναι επίσημη απάντηση από buildingcert. Είχα την ίδια απορία...

Φίλε από φετινές εγκαταστάσεις με λέβητες πέλλετ στην Αθήνα (βορειανατολικά προάστια κυρίως) η εξοικονόμηση ήταν περίπου της τάξης του 30-40% σε σύγκριση με τιμές πετρελαίου =1000ευρώ/τόνος και πέλλετ=300ευρώ/τόνος. Τώρα, υπήρχαν και περιπτώσεις που η εξοικονόμηση ήταν αρκετά μικρότερη, αλλά εκεί όπως αποδείχθηκε έφταιγε ο διαφορετικός τρόπος χρήσης (π.χ. λειτουργία πετρελαίου 5-6 ώρες και θερμοστάτης στους 19, ενώ για πέλλετ λειτουργία 9-10 ώρες και θερμοστάτης στους 21). Αν θέλεις την άποψη μου και επειδή ασχολούμαι με το αντικείμενο, το μόνο που πρέπει να εκτιμήσεις είναι η διάθεση του πελάτη να ασχολείται λίγο παράπανω με τον καθαρισμό του λέβητα του. Ακόμα και οι αυτοκαθαριζόμενοι (εναλλάκτες-τούμπα και καυστήρας) λέβητες πέλλετ, απαιτούν ολιγόλεπτη εβδομαδιαία (ίσως και πιο συχνή) ενασχόληση. Επίσης είναι το θέμα της τροφοδοσίας - κάποιος πρέπει να γεμίζει το σιλό. Υπάρχουν μεγάλες δεξαμενές που κομπλάρουν είτε με σύστημα κοχλία είτε με αυτόματη αναρρόφηση, αλλά κοστίζουν.... Από κει και πέρα, θα συμφωνήσω ότι η μόνωση είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την εξοικονόμηση.