Αναζήτηση στην κοινότητα

Το ενδιαφέρον ξένων ομίλων που επενδύουν στις υποδομές τηλεπικοινωνιών αναμένεται να προσελκύσει το μεγαλύτερο ΣΔΙΤ που προωθείται στην Ελλάδα για την ανάπτυξη δικτύου οπτικών ινών σε πολλές περιοχές της χώρας. Ο σχεδιασμός. Ακόμα και μέσα στο πρώτο τρίμηνο του έτους μπορεί να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για το μεγαλύτερο έργο με σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) στην Ελλάδα, την ανάπτυξη δικτύου οπτικών ινών «όσο το δυνατόν πιο κοντά στον τελικό χρήστη» ανά την Ελλάδα, ύψους 700 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για το έργο Ultrafast Broadband, που εγκρίθηκε χθες από τη διυπουργική επιτροπή ΣΔΙΤ. Τα τεύχη του διαγωνισμού βρίσκονται προς τελική διαπραγμάτευση μεταξύ Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπουργείου Οικονομίας και υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, υπό τον συντονισμό της Ειδικής Γραμματείας ΣΔΙΤ. Το έργο χρηματοδοτείται με περίπου 300 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ, ενώ άλλα 300 εκατ. ευρώ τουλάχιστον θα προέλθουν από ιδιωτικά κεφάλαια. Πρόκειται για μοντέλο που εφαρμόζεται σε αρκετές χώρες της Ευρώπης όπως για παράδειγμα η Γαλλία. Με βάση τον σχεδιασμό, η Ελλάδα θα μοιραστεί σε επτά περιοχές (LOTs) και οι ανάδοχοι θα αναλάβουν να αναπτύξουν δίκτυο κορμού με τεχνολογία οπτικών ινών που θα προσφέρει ταχύτητες πρόσβασης στο Διαδίκτυο τουλάχιστον 100 Mbps, οι οποίες θα μπορούν να αναβαθμιστούν στο 1 Gbps. Το δίκτυο κορμού θα αναπτυχθεί σε περιοχές στις οποίες δεν έχουν αποφασίσει να επενδύσουν οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι την επόμενη πενταετία, με βάση τα επενδυτικά τους σχέδια (όπως για τα δίκτυα με βάση την τεχνολογία vectoring). Οι διαχειριστές του συγκεκριμένου δικτύου θα το διαθέτουν, με βάση ρυθμιζόμενες τιμές χονδρικής, στους τηλεπικοινωνιακούς ομίλους προκειμένου οι τελευταίοι να παρέχουν υπηρεσίες στον τελικό καταναλωτή. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα LOTs θα είναι διαμορφωμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι εξίσου ελκυστικά σε υποψήφιους επενδυτές (π.χ. μπορούν περιοχές της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης να είναι στο ίδιο LOT με κάποια λιγότερο ελκυστική περιοχή). Επιπλέον, η Κομισιόν φέρεται να εξετάζει την επιβολή πλαφόν στον αριθμό των LOTs που μπορεί να διεκδικήσει κάθε υποψήφιος, με στόχο να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός. Το πλαφόν μπορεί να είναι τα 2 ή 3 LOTs, υποστηρίζουν παράγοντες που παρακολουθούν τη διαδικασία. Τα ίδια στελέχη προβλέπουν πως οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) εγχώριοι πάροχοι θα συμμετάσχουν. Στόχος του υπουργείου Οικονομίας είναι, πάντως, να προσελκύσει και επενδυτικούς ομίλους που τοποθετούνται στις υποδομές (infrastructure funds) που έχουν αναπτύξει έντονη δραστηριότητα στον συγκεκριμένο τομέα ανά την Ευρώπη. Τα νέα ευρυζωνικά δίκτυα θα αναπτυχθούν, όπως προαναφέρθηκε, σε «αγροτικές και περιαστικές περιοχές που δεν διαθέτουν διαδικτυακή πρόσβαση υψηλής ταχύτητας καθώς και σε αστικές περιοχές που δεν διαθέτουν διαδικτυακή πρόσβαση υπερυψηλής ταχύτητας». Πρόκειται στην ουσία για τις λεγόμενες «λευκές περιοχές», που δεν αποτέλεσαν αντικείμενο ενδιαφέροντος από τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, στο πλαίσιο των επενδύσεων που βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη με βάση την τεχνολογία VDSL. Οι ανάδοχοι αναμένεται να υπογράψουν συμβάσεις εκμετάλλευσης των δικτύων που θα αναπτυχθούν για 20 χρόνια. Τα πρώτα 4 έτη είναι η φάση ανάπτυξης του δικτύου και τα υπόλοιπα αποτελούν τη φάση παραχώρησης και λειτουργίας του δικτύου. Σημειώνεται πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρακολούθησε από κοντά και στήριξε την επιλογή για προώθηση του μεγάλου έργου με ΣΔΙΤ, με βάση και τη θετική εμπειρία από το προηγούμενο αντίστοιχο έργο στη χώρα μας. Πρόκειται για το έργο των ευρυζωνικών συνδέσεων σε αγροτικές περιοχές (Rural Broadband), που είχε, μάλιστα, βραβευθεί από την Κομισιόν. Μέσω του Rural Broadband, που υλοποιήθηκε μέσω ΣΔΙΤ από τον ΟΤΕ και τον όμιλο Intracom ΙΝΤΚΑ +1,21% (είχαν αναλάβει διαφορετικές περιοχές), καλύπτονται 5.077 οικισμοί της χώρας με συνολικό πληθυσμό 525.327 κατοίκων.

Αλλάζει άρδην το τοπίο στον τεχνικό κλάδο της χώρας. Οι ευκαιρίες που ανοίγονται στην μεταμνημονιακή εποχή είναι σημαντικές όμως θα πρέπει να έχουμε την διορατικότητα να τις αξιοποιήσουμε. Σε πρώτη φάση πρέπει να κάνουμε μερικές παραδοχές. Η εποχή των πολλών μεγάλων, πολύ μεγάλων έργων σε ποσότητα τελείωσε. Αυτό που άφησε πίσω της είναι μία μεγάλη κληρονομιά για την ίδια τη χώρα σε επίπεδο υποδομών και μεγάλo know-how στις εταιρείες που ενεπλάκησαν σε αυτά τα μεγάλα έργα. Τώρα, εισερχόμενοι σε μία νέα εποχή πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι έργα δεν είναι μόνο δρόμοι. Η αλήθεια είναι ότι μεγαλώνοντας γενιές με "φετίχ" το αυτοκίνητο είχαν ως κεντρικό μοχλό την ανάπτυξη μέσω των οδικών αξόνων. Αυτό το "φετίχ" εν πολλοίς έχει κορεστεί και ως είδος έργου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ξεμένουμε από έργα. Η τρίτη παραδοχή είναι η χρηματοδότηση. Όσο και αν θέλουμε να βλέπουμε το ΕΣΠΑ ως μεσσία και λύση στα προβλήματα χρηματοδότησης, η αλήθεια είναι πως αυτά τα χρήματα και μειώνονται σταδιακά και αλλάζουν κατεύθυνση. Έτσι παραδοσιακά έργα χρειάζονται πλέον το λεγόμενο "blending" δηλαδή μείξη χρηματοδοτήσεων για μπορέσουν να υλοποιηθούν. Τώρα, το 2019 είναι η χρονιά που ο τεχνικός-κατασκευαστικός κλάδος της χώρας κάνει στροφή. Τέλος στα έργα της προηγούμενης δεκαετίας και έναρξη των έργων που σχεδιάστηκαν και διαφημίστηκαν ως νέα γενιά έργων στα χρόνια της κρίσης. Τι μας μαθαίνει αυτή η χρονιά; ότι υπάρχει συνέχεια στην παραγωγή έργων αλλά με εμφανή τα διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο εναγκαλισμός των τεχνικών ομίλων με το Δημόσιο όσο πάει θα λιγοστεύει και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο εύκολο θα είναι για να περάσουμε στην νέα αυτή εποχή. Θα πει κανείς μα γιατί; δεν υπάρχουν δημόσια έργα; Φυσικά και υπάρχουν και θα υπάρχουν και με μεγάλα και με μικρά έργα. Το θέμα είναι ότι πλέον δεν έχουμε ΜΟΝΟ δημόσια έργα. Το μεγαλύτερο συμβόλαιο του 2018, δεν αφορούσε ένα αμιγως δημόσιο έργο, αλλά έργο παραχώρησης. Ήταν η ενεργοποίηση του νότιου τμήματος του Ε65, από την ΤΕΡΝΑ. Το 2019 ξεκινά με την ελπίδα να ξεκινήσει το έργο του Ελληνικού, επένδυση 100% ιδιωτική πάνω στην οποία ο μισός τεχνικός κλάδος της χώρας έχει εναποθέσει τις ελπίδες του. Επίσης ξεκίνησαν μεγάλες επενδύσεις τόσο στα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης, τα ιδιωτικά κεφάλαια (με συνδρομή του Δημόσιου), περιμένουμε υπογραφές για το Νέο Αεροδρόμιο στο Καστέλι, έχυμε διπλό διαγωνισμό παραχώρησης και ΣΔΙΤ για τον ΒΟΑΚ αλλά και δεκάδες επενδύσεις σε κτιριακά projects με κυριότερα τα ξενοδοχειακά. Αυτό λοιπόν μας οδηγεί στην επόμενη μέρα του τεχνικού-κατασκευαστικού κλάδου. Εννοείται πως τα "κλασικά" δημόσια έργα υφίστανται και θα υφίστανται. Μην ξεχνάμε το mega έργο για τη Γραμμή 4 του Μετρό, το Πάτρα-Πύργος,σιδηροδρομικά έργα κ.α. Όμως και εδώ χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο πληθαίνουν οι απόψεις για να μετατραπούν τέτοια έργα, όπως Μετρό ή Σιδηροδρομικά σε έργα παραχώρησης ή ΣΔΙΤ. Το βλέπουμε ήδη αυτό στο σχεδιαζόμενο διακρατικό έργο Ελλάδας-Βουλγαρίας Sea2Sea που προβλέπει το σιδηροδρομικό εκσυγχρονισμό του τμήματος Θεσσαλονίκη-Αλεξανδρούπολη-Μπουργκάς-Ρούσε. Το έργο θα έχει και κοινοτικά και ιδιωτικά κεφάλαια. Θα δούμε λοιπόν για πρώτη φορά και στο σιδηρόδρομο ιδιωτικά κεφάλαια για έργα μεγάλης κλίμακας. Νομίζω ότι είναι θέμα χρόνου να το δούμε και σε έργα Μετρό. Το Υπουργείο Υποδομών αναζητά για τη Γραμμή 4 και τις επεκτάσεις της Γραμμής 2 περίπου 3 δις και επιπλέον 1,3δισ.ευρώ για τις επεκτάσεις του Μετρό Θεσσαλονίκης. Αυτά τα χρήματα για να βρεθούν από επόμενα ΕΣΠΑ θα πρέπει να περάσουν 20 χρόνια (αν μέχρι τότε υπάρχουν ΕΣΠΑ φυσικά). Η πιο πρόσφορη και υποσχόμενη λύση για να γίνουν σε άξονα 10ετίας είναι να εμπλακούν ιδιωτικά κεφάλαια. Βλέπουμε δηλαδή μία μεγάλη τάση που και στην Ευρώπη είναι σε εξέλιξη (πολύ μεγαλύτερη από ότι στην Ελλάδα του σήμερα) για ενεργή συμμετοχή των ιδιωτών σε στρατηγικά έργα υποδομής. Αναφορικά με τα ΣΔΙΤ βλέπουμε ότι γίνονται επενδύσεις σε νέους τομείς όπως αυτοκινητόδρομοι, φράγματα, μαρίνες και σε άλλους δοκιμασμένους όπως εργοστάσια απορριμμάτων, σχολεία κ.α. Το Σχέδιο Γιούνκερ άλλωστε είναι ένα περίτρανο παράδειγμα αυτής της λογικής. Το περίφημο blending, ήρθε για να μείνει και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε και το εφαρμόσουμε τόσο πιο γρήγορα θα αξιοποιήσουμε το σημαντικό δυναμικό της χώρας και τις μεγάλες δυνατότητες που έχει σε σχεδιαστικό και εκτελεστικό δυναμικό. Τα δημόσια έργα πολύ απλά δεν είναι πλέον και τόσο δημόσια και η αλλαγή αυτή φέρνει, προκλήσεις, προσκλήσεις και μεγάλες ανακατατάξεις. Είστε έτοιμοι;

Το έργο Ultrafast Broadband έρχεται να καλύψει περιοχές της χώρας στις οποίες δεν προωθούν ήδη επενδύσεις οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι για γρήγορο Internet. Το σχέδιο. η μεγαλύτερη σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα στη χώρα θέλει να προωθήσει το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής καθώς χθες τέθηκε σε διαβούλευση το έργο Ultrafast Broadband, με τη δημόσια συμμετοχή να προσεγγίζει τα 300 εκατ. ευρώ. Στόχος του έργου είναι η ανάπτυξη δικτύου οπτικών ινών, «όσο το δυνατόν πιο κοντά στον τελικό χρήστη», μέσω του οποίου θα εξασφαλίζει σύνδεση στο Διαδίκτυο με ταχύτητες τουλάχιστον 100 Mbps, αναβαθμίσιμες στο 1 Gbps. Στο υπουργείο ευελπιστούν πως ο διαγωνισμός μπορεί να βγει στον αέρα μέσα στο δεύτερο τρίμηνο του 2019. Στο κείμενο της διαβούλευσης αναφέρεται πως τα νέα ευρυζωνικά δίκτυα θα αναπτυχθούν σε «αγροτικές και περιαστικές περιοχές που δεν διαθέτουν διαδικτυακή πρόσβαση υψηλής ταχύτητας καθώς και σε αστικές περιοχές που δεν διαθέτουν διαδικτυακή πρόσβαση υπερυψηλής ταχύτητας». Πρόκειται στην ουσία για τις λεγόμενες «λευκές περιοχές» που δεν αποτέλεσαν αντικείμενο ενδιαφέροντος από τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους στο πλαίσιο των επενδύσεων που βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη με βάση την τεχνολογία VDSL. Ο σχεδιασμός, που ενδέχεται να αλλάξει μετά τη διαβούλευση, προβλέπει πως θα δημιουργηθούν 7 περιφερειακές ενότητες (LOTs) σε ολόκληρη τη χώρα και οι υποψήφιοι, στο πλαίσιο του διαγωνισμού, θα μπορούν να διεκδικήσουν μία ή περισσότερες περιοχές μέσω διαγωνισμών ΣΔΙΤ. «Το χρονικό πλαίσιο του έργου και του επιχειρηματικού πλάνου εκτιμάται πως θα κυμαίνεται στα 15 έτη. Τα πρώτα 4 έτη είναι η φάση ανάπτυξης του δικτύου και τα υπόλοιπα αποτελούν τη φάση παραχώρησης και λειτουργίας του δικτύου. Ωστόσο η λειτουργία του δικτύου μπορεί να εκκινήσει και πριν την ολοκλήρωση της φάσης ανάπτυξης». Στην περίπτωση ανάθεσης περισσοτέρων του ενός LOT, στον ίδιο ανάδοχο, θα είναι εφικτή η σύσταση ενός μόνο SPV το οποίο θα αναλάβει το σύνολο των υποχρεώσεων για τα LOT του ίδιου αναδόχου. Η ιδιωτική συμμετοχή θα καλύπτει κατ’ ελάχιστο ποσοστό 50% του συνολικού κόστους ανάπτυξης του έργου (ανά LOT). Σύμφωνα με το κείμενο της διαβούλευσης, «ένας μηχανισμός αντιστάθμισης της τυχόν υπεραπόδοσης θα είναι διαθέσιμος, ώστε να εξασφαλιστεί θεμιτό περιθώριο κέρδους για τους αναδόχους. Στην περίπτωση του τα μετά φόρων κέρδη ανέλθουν σε ποσοστό μεγαλύτερο του 15% επί του κύκλου εργασιών, τότε το 60% του πλεονάσματος, θα διοχετεύεται για την δημιουργία φορολογηθέντος αποθεματικού. Το αποθεματικό αυτό θα δύναται να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά και μόνο για σκοπούς σχετικούς με την ευρυζωνικότητα, στις περιοχές που εμπίπτουν στο πλαίσιο του έργου». Οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι που θα αναλάβουν τις συμβάσεις ΣΔΙΤ καλούνται να παρέχουν ευρυζωνικές υπηρεσίες δύο κατηγοριών: Κλάση Α με σύνδεση με ταχύτητα καθόδου (download) τουλάχιστον 100 Mbps – αναβαθμίσιμη σε 1 Gbps και Κλάση Β με σύνδεση με ταχύτητα καθόδου τουλάχιστον 100 Mbps. Στόχος είναι η κάλυψη του συνόλου του διαθέσιμου πληθυσμού (>98%) των επτά περιφερειακών ενοτήτων με υπηρεσία τουλάχιστον 100 Mbps (Κλάση Β’) και την κάλυψη όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού των περιοχών που θα καλυφθούν με υπηρεσία τουλάχιστον 100 Mbps αναβαθμίσιμη σε 1 Gbps (Κλάση Α’) (ποσοστό άνω του 65% των ενεργών συνδέσεων). Ωστόσο «κατά την λήξη της περιόδου παραχώρησης, θα πρέπει το σύνολο των περιοχών να καλύπτεται από υπηρεσίες Κλάσης Α». Το στοίχημα είναι να αποφευχθούν στο νέο έργο, οι παθογένειες που υπήρξαν με το έργο ευρυζωνικών συνδέσεων σε αγροτικές περιοχές (Rural Broadband). Μέσω του Rural Broadband, που υλοποιήθηκε μέσω ΣΔΙΤ, καλύπτονται 5077 οικισμοί της χώρας με συνολικό πληθυσμό 525.327 κατοίκων. Η εμπειρία δείχνει πως υπήρξαν ζητήματα τόσο με το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης (ενός τμήματος) και με το κόστος διάθεσης της υπηρεσίας στους τελικούς καταναλωτές. Ο Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς, ανέφερε: «Η Πολιτεία παρεμβαίνει, αξιοποιεί τους δημόσιους πόρους και αναβαθμίζει τα δίκτυα σε όλη τη χώρα. Με τη στρατηγική μας επιλογή, η οποία ξεπερνά σε δημόσιες επενδύσεις τα 700 εκατ. ευρώ, κινητοποιούμε επενδύσεις ύψους 3 δισ. ευρώ από τον ιδιωτικό τομέα. Όπως έχει αποδειχθεί, άλλωστε, η παρέμβαση της Πολιτείας είναι διαχρονικά κρίσιμη για την ανάπτυξη μεγάλων και κάθε είδους υποδομών. Βασική μας μέριμνα να φέρουμε “Το Αύριο, Σήμερα για Όλους”». Ο Γενικός Γραμματέας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Βασίλης Μαγκλάρας, σημείωσε: «Η ολοκλήρωση του μεγάλου αυτού κατασκευαστικού έργου θα έχει ως αποτέλεσμα τη μετάβαση της Ελλάδας από την "εποχή του χαλκού" στην εποχή της οπτικής ίνας. Η χώρα αλλάζει ταχύτητα και οι πολίτες έχουν πλέον τη δυνατότητα, μέσω της δράσης Ultrafast Broadband, να αξιοποιήσουν τις σύγχρονες τεχνολογίες. Η χώρα κλείνει σταδιακά το χάσμα που τη χωρίζει από τις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης». Φώτης Κόλλιας [email protected]

Μετά την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη Fraport Greece, την ανανέωση της σύμβασης παραχώρησης του «Ελ. Βενιζέλος» για 20 επιπλέον έτη και την κατασκευή του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι Κρήτης, μια νέα σημαντική εξέλιξη δρομολογείται στον εγχώριο αεροπορικό κλάδο. Με ΦΕΚ του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, ανοίγει ο δρόμος για την αξιοποίηση και των υπόλοιπων 23 κρατικών περιφερειακών αεροδρομίων με ΣΔΙΤ ή παραχώρηση (το ΦΕΚ είναι το ακόλουθο: ΦΕΚ ΚΡΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ). Πρόκειται για τα αεροδρόμια Αλεξανδρούπολης, Ιωαννίνων, Κοζάνης, Καστοριάς, Ν. Αγχιάλου, Καλαμάτας, Άραξου, Λήμνου, Χίου, Ικαρίας, Σκύρου, Μήλου, Νάξου, Πάρου, Σύρου, Καλύμνου, Αστυπάλαιας, Σητείας, Λέρου, Κάσου, Καρπάθου, Κυθήρων και Καστελόριζου. Συγκεκριμένα, το υπουργείο Μεταφορών αποφάσισε ότι είναι αναγκαία για λόγους δημοσίου συμφέροντος που συνδέονται με την τουριστική ανάπτυξη της χώρας και την αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, η διερεύνηση των δυνατοτήτων ανάπτυξης των είκοσι τριών περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, των οποίων η διαχείριση και λειτουργία γίνεται από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Στόχος αυτής της διερεύνησης είναι η προετοιμασία και κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ανάπτυξης των ως άνω αεροδρομίων, λαμβάνοντας υπόψη τα λειτουργικά στοιχεία τους, καθώς και τις προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού τους. Στα πλαίσια της διερεύνησης αυτής κρίνεται αναγκαία και η εξέταση εναλλακτικών σχεδίων αξιοποίησης περιλαμβανομένων και σεναρίων Παραχώρησης, καθώς και μέσω ανάθεσης Σύμβασης Αξιοποίησης μέσω Σύμπραξης μεταξύ Δημοσίου και Ιδιώτη. “Η Διεύθυνση Συγκοινωνιακών Υποδομών με Σύμβαση Παραχώρησης (Δ16) ως καθ’ ύλην αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών για την ωρίμανση προς δημοπράτηση Έργων Παραχώρησης, διαθέτει την εμπειρία και τεχνογνωσία για να φέρει σε πέρας ένα παρόμοιο εξειδικευμένο εγχείρημα”, αναφέρει το υπουργείο. Παλαιότερα, τα 23 κρατικά περιφερειακά αεροδρόμια είχαν αξιολογηθεί με βάση την επιβατική κίνηση και τις υποδομές τους και μάλιστα, σύμβουλοι του ΤΑΙΠΕΔ τα είχαν κατηγοριοποιήσει σε 3 ομάδες. Με ενδιαφέρον αναμένεται η ανταπόκριση πιθανών επενδυτών, όπως της Fraport Greece, ο διευθύνων σύμβουλος της οποίας, Αλεξάντερ Τσινέλ είχε αποκαλύψει, στο 2ο Συνέδριο Υποδομών και Μεταφορών, ότι πιθανή αξιοποίηση των υπόλοιπων κρατικών αεροδρομίων δεν θα άφηνε αδιάφορη την εταιρεία. Επιμέλεια: Φώτης Φωτεινό

Το πράσινο φως για ένα σημαντικό έργο ΣΔΙΤ έδωσε η διυπουργική επιτροπή. Πρόκειται για την κατασκευή 8 νέων σχολικών μονάδων στα Χανιά καθώς και την αναβάθμιση του "Πάρκου Ειρήνης και Φιλίας των Λαών" και τη σύνδεσή του με τον Δημοτικό Κήπο. Τα νέα σχολεία που θα κατασκευαστούν είναι τα εξής: 2ο Γυμνάσιο Ακρωτηρίου στα Καθιανά. 4ο Γυμνάσιο Χανίων στα Λιβάδια.
 2ο Γυμνάσιο Νέας Κυδωνίας στον Κλαδισό.
2ο Δημοτικό Νέας Κυδωνίας στην Παρηγοριά.
 18ο Δημοτικό Χανίων στη Λίμνη Τσόντου 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων στο ΣΟΔΥ. Δημοτικό Χωραφακίων.
 Νηπιαγωγείο Περιβολίων. Το συνολικό έργο είναι προϋπολογισμού 40 εκατ. και πρόκειται να προκηρυχθεί εντός των προσεχών εβδομάδων. Πρόκειται για το τρίτο έργο ΣΔΙΤ που αφορά στην κατασκευή σχολείων καθώς έχουν ήδη προχωρήσει δύο διαγωνισμοί για την κατασκευή και διαχείριση 24 σχολικών μονάδων, συνολικού ύψους περί τα 110 εκατ. ευρώ. Πηγή: http://www.ered.gr/el/content/Simantiko_ergo_40_ekat_euro_me_SDIT/

Το «πράσινο φως» για ακόμα τρεις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για τα απορρίμματα έδωσε προχθές η κυβέρνηση. Πρόκειται για τις συμβάσεις που αφορούν σε Ηπειρο, Ηλεία και Σέρρες και στις οποίες οι διαγωνιστικές διαδικασίες είχαν φθάσει μέχρι την ανάδειξη αναδόχου, αλλά όχι την υπογραφή σύμβασης. Αγνωστη παραμένει η τύχη της ΣΔΙΤ για τα απορρίμματα της Πελοποννήσου, μετά τις έντονες αντιδράσεις των δημάρχων στην προτεινόμενη συμφωνία. Οι τρεις «μικρές» ΣΔΙΤ είναι οι τελευταίες από το «πακέτο» των διαγωνισμών για την ανάθεση της διαχείρισης απορριμμάτων σε ιδιώτες που έφθασαν σε προχωρημένο στάδιο. Εξαρχής οι ΣΔΙΤ Ηπείρου και Σερρών είχαν αντιμετωπιστεί διαφορετικά, λόγω του μικρού τους μεγέθους, όμως η ΣΔΙΤ Ηλείας έφθασε πολύ κοντά στην ακύρωση, καθώς θεωρήθηκε ότι βασίστηκε σε λανθασμένα στοιχεία (ως προς τις εκτιμώμενες ποσότητες απορριμμάτων). Στη διυπουργική Όπως συζητήθηκε προχθές στη διυπουργική, για την υπογραφή των τριών ΣΔΙΤ πρέπει να προηγηθεί η έγκριση των Περιφερειακών Σχεδίων Διαχείρισης Απορριμμάτων (ΠΕΣΔΑ), η οποία τοποθετείται χρονικά στα τέλη της άνοιξης. Τα ΠΕΣΔΑ Ηπείρου και Κεντρικής Μακεδονίας έχουν ήδη κατατεθεί, ενώ το ΠΕΣΔΑ Ηλείας βρίσκεται αρκετά πίσω: πρόκειται να δοθεί τις επόμενες ημέρες στους δήμους για διαβούλευση και αφού οριστικοποιηθεί θα σταλεί στα συναρμόδια υπουργεία. Το διάστημα αυτό δίνει στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να διαπραγματευθεί με τους τρεις υποψηφίους αναδόχους για μικρές βελτιώσεις στους όρους των συμβάσεων. Υπενθυμίζεται ότι προσωρινός ανάδοχος στις ΣΔΙΤ Ηπείρου και Σερρών ήταν η κοινοπραξία Archirodon-Intrakat-Envitec και στη ΣΔΙΤ Ηλείας η κοινοπραξία J&P ΑΒΑΞ – Μεσόγειος – ΑΑΓΗΣ. Το μεγάλο ζητούμενο βέβαια παραμένει η τύχη της ΣΔΙΤ Πελοποννήσου. Οπως αποκάλυψε η «Κ» (25.2.16), η κυβέρνηση έχει έρθει σε συμφωνία με τον προσωρινό ανάδοχο (ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή) ήδη από τα τέλη Φεβρουαρίου για συγκεκριμένες βελτιώσεις στο έργο. Ωστόσο, οι επαφές κυβερνητικών παραγόντων με τους δημάρχους της Περιφέρειας, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια βρίσκονταν σε διαρκή σύγκρουση με την Περιφέρεια Πελοποννήσου για το έργο αυτό, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Στην τελευταία συνάντηση που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες, οι επικεφαλής μεγάλων δήμων της Περιφέρειας επέμειναν την κατηγορηματική τους αντίθεση. Με δεδομένο ότι το νέο ΠΕΣΔΑ Πελοποννήσου (το οποίο πλέον εκπονεί εξαρχής ο ΦΟΔΣΑ Πελοποννήσου, μετά την αφαίρεση της αρμοδιότητας από την Περιφέρεια) μόλις ξεκίνησε να εκπονείται, υπάρχει αρκετός χρόνος για να συνεχιστεί η συζήτηση. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», οι δήμαρχοι κλήθηκαν από τη διυπουργική να καταθέσουν μέχρι το τέλος Απριλίου ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις για τη διαχείριση των απορριμμάτων στις περιοχές τους και τους έγινε γνωστό πως, αν αυτό δεν συμβεί, η κυβέρνηση θα δώσει το «πράσινο φως» για την υπογραφή της σύμπραξης με τον ιδιώτη. Δρόμοι Το τοπίο φαίνεται να ξεκαθαρίζει ως προς τις νέες αποζημιώσεις που θα λάβουν οι τρεις παραχωρησιούχοι και οι κατασκευαστές των αυτοκινητοδρόμων. Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει συμφωνηθεί η Ολυμπία Οδός και η Νέα Οδός να λάβουν από 150 εκατ. ευρώ και η Κεντρική Οδός 70 εκατ. ευρώ. Οι παραχωρησιούχοι ζητούν ως αντάλλαγμα για τη μείωση των απαιτήσεών τους να καταβληθεί μεγάλο μέρος των αποζημιώσεων μέσα στον Απρίλιο, κάτι που διερευνά αυτές τις ημέρες σε επαφή με την τρόικα το υπουργείο Οικονομικών. Πηγή: http://www.kathimerini.gr/855258/article/epikairothta/ellada/phran-to-prasino-fws-treis-mikres-sdit

Από την πίσω πόρτα επιχειρούν να ακυρώσουν συγκεκριμένους διαγωνισμούς για Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στα απορρίμματα οι ηγεσίες των υπουργείων Εσωτερικών και Περιβάλλοντος. Εξαιτίας της διαμάχης μεταξύ του περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρου Τατούλη, που προωθεί την υπογραφή σύμπραξης για τα απορρίμματα, με τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη, επανήλθε στο σχέδιο νόμου για το «παράλληλο πρόγραμμα» η διάταξη με την οποία στην ουσία «δένουν τα χέρια» των περιφερειών. Το άρθρο 37 του σχεδίου νόμου καταργεί διάταξη του νόμου 4071/2012 για τους φορείς ολοκληρωμένης διαχείρισης (ΦΟΣΔΑ). Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση, η καταργούμενη διάταξη «δίνει τη δυνατότητα επιµήκυνσης του διαστήµατος ανάθεσης αρµοδιοτήτων, ακόµη κι αν αρθούν οι λόγοι της ανάθεσης, δηλαδή η πληµµελής ή ανεπαρκής λειτουργία των ΦΟΔΣΑ, σε βαθµό που να τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η δηµόσια υγεία ή το δηµόσιο συµφέρον. Για παράδειγµα, στην περίπτωση σύναψης συµβάσεων σύµπραξης βάσει του άρθρου 17 του ν. 3389/2005 (ΣΔΙΤ), αυτό το διάστηµα µπορεί να επιµηκυνθεί σε είκοσι οκτώ χρόνια». Στην πραγματικότητα, όμως, επιτρέπει στις πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Περιβάλλοντος και Εσωτερικών να διαλέγουν ποια ΣΔΙΤ θα προχωρήσουν και ποια θα ακυρωθούν, κόντρα στον σχεδιασμό των περιφερειών, όπως υποστηρίζουν όσοι ζητούν την απόσυρσή της. Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο οποίος είχε ζητήσει και τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν κατατέθηκε για πρώτη φορά η διάταξη που στην ουσία αφαιρεί από τις περιφέρειες την αρμοδιότητα διαχείρισης των απορριμμάτων, επανήλθε σήμερα. Υπενθυμίζεται πως ο κ. Κωνσταντινόπουλος είχε υποστηρίξει προ διμήνου πως πίσω από τη διάταξη «κρύβονται κοινοτικά κονδύλια και επιχειρηματικά συμφέροντα». Eιδικά για το ΣΔΙΤ της περιφέρειας Πελοποννήσου, η κυβέρνηση ζήτησε αλλαγές στη σύμβαση που ετοιμαζόταν να υπογράψει ο κ. Τατούλης, μετά και την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Ομως, μέχρι στιγμής δεν έχει επέλθει συμφωνία, καθώς ανατρέπεται το χρηματοοικονομικό μοντέλο που έχει συμφωνηθεί με τις τράπεζες και άλλα σημεία τα οποία συνδέονται με τη βιωσιμότητα του έργου. Πηγή: http://www.ypodomes.com/index.php/astiki-anaptixi/perivallontika-erga/item/33712-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B1-%CF%83%CE%B4%CE%B9%CF%84-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD

Σε συνολικά 72 δήμους του Νομού Αττικής θα τοποθετηθούν οι 1.000 "έξυπνες στάσεις”, δηλαδή οι πινακίδες τηλεματικής που θα παρέχουν στο επιβατικό κοινό πληροφόρηση για τον ακριβή χρόνο διέλευσης των λεωφορείων και των τρόλεϊ. Το συγκεκριμένο έργο, που, όπως όλα δείχνουν, θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Μαρτίου - το αργότερο έως το Πάσχα, θα βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα των μετακινήσεων, επιτρέποντας στους χρήστες αστικών συγκοινωνιών να γνωρίζουν και μέσω "έξυπνου” κινητού και ηλεκτρονικού υπολογιστή την ακριβή ώρα αφιξοαναχώρησης του μέσου μαζικής μεταφοράς. Ουσιαστικά, το έργο ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα) θα υλοποιηθεί σχεδόν σε όλη την Αττική, σε 1.000 επιλεγμένες από τις συνολικά 8.000 υφιστάμενες στάσεις, ενώ συστήματα τηλεματικής θα τοποθετηθούν σε περίπου 1.900 οχήματα. "Πρόκειται για το πρώτο έργο ΣΔΙΤ στο οποίο συνδυάσαμε κοινοτικούς και ιδιωτικούς πόρους. Το μοντέλο αποδεικνύεται επιτυχημένο καθώς διασφαλίζεται η μακροχρόνια λειτουργικότητα και αξιοποίηση ιδιωτικών πόρων. Είναι ένα μοντέλο που στη συνέχεια εφαρμόσαμε και σε άλλα έργα ΣΔΙΤ, όπως το ηλεκτρονικό εισιτήριο, τα ευρυζωνικά δίκτυα, τα ψηφιακά πρακτικά δικαστηρίων και το οποίο θα μπορούσε συνολικά να αποτελέσει ένα κατάλληλο εργαλείο για μελλοντικές μακροχρόνια βιώσιμες επενδύσεις” σημειώνει στο Capital.gr ο Ειδικός Γραμματέας ΣΔΙΤ Νίκος Μαντζούφας. Οι δήμοι που θα αποκτήσουν "έξυπνες στάσεις" λεωφορείων: Πολυετείς καθυστερήσεις Το έργο, προϋπολογισμού 20 εκατ. ευρώ, υλοποιείται από την κοινοπραξία Intracom IT Services - Intracom Κατασκευές, με χρηματοδότηση που προέρχεται από το ΕΣΠΑ (5 εκατ. ευρώ), το πρόγραμμα Jessica (4 εκατ.), ίδια κεφάλαια και δανεισμό από την Εθνική Τράπεζα. Η αποπληρωμή της επένδυσης, όταν τεθεί σε πλήρη λειτουργία, θα πραγματοποιείται τμηματικά- σε μηνιαία βάση- από τον ΟΑΣΑ. Οι καταβολές, δηλαδή, θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την καλή λειτουργία του συστήματος με αποτέλεσμα να απομειώνονται εάν, για παράδειγμα, δεν λειτουργούν ορισμένες στάσεις. Ακόμη, ενδιαφέρον παρουσιάζει εάν οι πινακίδες τηλεματικής "αντέξουν” στη γενικευμένη απαξίωση που μαστίζει τη δημόσια περιουσία. Γι'αυτό, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, ο εξοπλισμός είναι κατασκευασμένος με αντιβανδαλιστικό υλικό και είναι ασφαλισμένος έναντι πιθανής βλάβης ή ζημιάς. Πάντως, η τηλεματική αποτελεί μακέτα, τουλάχιστον από το 2004, οπότε ο τότε υπουργός Μεταφορών Μιχάλης Λιάπης είχε εξαγγείλει ότι το έργο προχωράει. Το 2006 ο ίδιος είχε εξαγγείλει ότι το σύστημα τηλεματικής θα έχει τεθεί σε λειτουργία μέσα στο 2008... Ζητούμενο η εξυγίανση των αστικών συγκοινωνιών Μπορεί η έναρξη λειτουργίας της τηλεματικής να αναμένεται ότι θα ενισχύσει τη συχνότητα χρήσης των λεωφορείων και των τρόλεϊ, παραμένει αβέβαιο εάν θα καταφέρει να σώσει τη "χαμένη τιμή” των αστικών συγκοινωνιών, με την αστυνόμευση του δικτύου των λεωφορειολωρίδων να είναι, εδώ και χρόνια, πρακτικά ανύπαρκτη. Παράλληλα, ζητούμενο είναι η εξυγίανση των αστικών συγκοινωνιών που βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες με πρωτογενείς ζημιές που υπερβαίνουν τα 100 εκατ. ευρώ, ενώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των υπουργείων προς τον ΟΑΣΑ ξεπερνούν τα 110 εκατ. ευρώ. Για την ώρα, πάντως, η διεκδίκηση των υπέρογκων χρεών από τα υπουργεία αποτελεί την μοναδική πηγή άμεσης άντλησης εσόδων, με το έδαφος να είναι...ολισθηρό για το σύστημα αστικών συγκοινωνιών που επιβαρύνεται με περίπου 40 εκατ. ευρώ, ετησίως, λόγω της λαθρεπιβίβασης, ενώ παραμένουν άγνωστες ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στις εισπράξεις λόγω της αύξησης των εισιτηρίων από 1,20 σε 1,40 ευρώ. Πηγή: http://www.capital.gr/epikairotita/3104158/poioi-dimoi-tha-apoktisoun-exupnes-staseis-leoforeion

Το τελευταίο διάστημα, όλο και πληθαίνουν οι πληροφορίες και τα σημάδια για το ότι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μια επιχείρηση ολικής επαναφοράς του μοντέλου της συγκεντρωτικής διαχείρισης των απορριμμάτων και των συμπράξεων δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, που είναι περισσότερο γνωστές σαν ΣΔΙΤ. Τι είναι, όμως, το μοντέλο της συγκεντρωτικής διαχείρισης και τι το αμφισβήτησε, για να μιλάμε για «πλάνο ολικής επαναφοράς» του; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Στη δεκαετία του ’90 ανάγονται οι πρώτες προσπάθειες να μπει σε μια ορθολογική βάση η διαχείριση των απορριμμάτων στη χώρα μας, που ήταν -και, δυστυχώς, εξακολουθεί να είναι- σε τριτοκοσμική κατάσταση. Καταρτίστηκε πλαίσιο για τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων (1996 - 1997) και το 1997 είχαμε τον πρώτο εθνικό σχεδιασμό. Η διαχείριση των απορριμμάτων πήρε πιο συγκεκριμένα χαρακτηριστικά την επόμενη δεκαετία, τότε που άρχισαν να εγκρίνονται τα περιφερειακά σχέδια διαχείρισης στερεών αποβλήτων, τα λεγόμενα ΠΕΣΔΑ. Αυτό που προδιέγραφαν ήταν ένα μοντέλο, που έδινε μικρή σημασία στην προδιαλογή και στην ανακύκλωση των υλικών, εστιάζοντας σε μεγάλες εγκαταστάσεις επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων και καύσης, χωρίς το τελευταίο να ομολογείται ανοιχτά. Έτσι, σε όλες τις περιφέρειες της ηπειρωτικής χώρας δρομολογήθηκε η κατασκευή μιας ή δύο τέτοιων κεντρικών μονάδων και σε λίγες περιπτώσεις τριών (Πελοπόννησος, Θεσσαλία) ή περισσοτέρων (Αττική, Κ. Μακεδονία). Το άλλο χαρακτηριστικό του σχεδιασμού ήταν η διευκόλυνση της ιδιωτικοποίησης υποδομών και υπηρεσιών στον τομέα της διαχείρισης. Αφορούσε, κυρίως, τους διαγωνισμούς, μέσω ΣΔΙΤ, για την κατασκευή των κεντρικών μονάδων επεξεργασίας, με τεράστια χρηματοδότηση της κατασκευής τους από το δημόσιο (40-60%) και παραχώρηση στους ιδιώτες της λειτουργίας τους για 25-27 χρόνια. Εννοείται έναντι υψηλού τιμήματος. Το συγκεκριμένο μοντέλο ήταν ένα ισχυρό εργαλείο, που «έσπρωχνε» προς αυτήν την κατεύθυνση. Όχι, όμως, το μόνο. Υπήρχε, πρωτίστως, η πολιτική βούληση των κυβερνήσεων των τελευταίων δύο δεκαετιών, στην οποία ήρθαν να προστεθούν και οι ισχυρές πιέσεις της τρόικας τα τελευταία χρόνια. Ποιος δε θυμάται το «αλισβερίσι» του κ. Φούχτελ με τους αυτοδιοικητικούς όλης της επικράτειας ή τα περίφημα συνέδρια της ελληνογερμανικής συνεργασίας; Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η ιδιωτικοποίηση ή η προσπάθεια για ιδιωτικοποίηση και άλλων τομέων της διαχείρισης των απορριμμάτων, πλην των μεγάλων εργοστασίων, ακόμη και της περισυλλογής των απορριμμάτων. Κρίσιμη καμπή η συνολική αμφισβήτηση του μοντέλου Η προσπάθεια υλοποίησης αυτών των πολιτικών δεν ήταν ανέφελη, γι αυτό και δεν ευοδώθηκε πλήρως, ως τώρα. Υπήρξαν σοβαρές αντιδράσεις και αντιστάσεις, μόνο που ήταν ατελείς και αποσπασματικές. Τα θέματα της ιδιωτικοποίησης και των ΣΔΙΤ τα «σήκωσαν» κυρίως οι εργαζόμενοι στην αυτοδιοίκηση, που δικαιολογημένα ανησυχούν για τις θέσεις εργασίας. Σπανίως, όμως, συνδυάζοντας αυτά τα ζητήματα με το ίδιο το μοντέλο της συγκεντρωτικής διαχείρισης, κάτι που εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα, σε μεγάλο βαθμό. Τοπικές αντιστάσεις, κάποιες εκ των οποίων είχαν μεγάλες διαστάσεις (Φυλή το 2005, Λευκίμμη το 2008, Κερατέα το 2010-2011), αναπτύχθηκαν στη βάση της αντίθεσης σε συγκεκριμένες χωροθετήσεις του σχεδιασμού και όχι στον πυρήνα του σχεδιασμού, που είναι η συγκεντρωτική, φιλοεργολαβική, αντιπεριβαλλοντική και φορομπηχτική λογική του. Η κατάσταση αυτή δημιουργούσε τις προϋποθέσεις να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι κατηγορίες για τοπικισμό και ιδιοτέλεια όσων αντιδρούσαν. Ο αντίλογος περιορίζονταν στην προβολή καλών πρακτικών (ανακύκλωση, κομποστοποίηση κλπ.) και μονοπωλούνταν από τις κλασικές ΜΚΟ, με λόγο και πρακτικές εύκολα ενσωματώσιμες. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και εξακολουθεί να παίζει το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της αριστεράς και του αντισυστημικού χώρου γενικότερα εξακολουθεί να έχει πλήρη σύγχυση ως προς το ποια πρέπει να είναι η εναλλακτική λύση, να έλκεται από λογικές αυστηρού κεντρικού - κρατικού σχεδιασμού, να μην απορρίπτει το συγκεντρωτισμό, παρά μόνο τον έλεγχο από το ιδιωτικό κεφάλαιο και να έχει αλλεργία σε κάθε μορφή ενεργού συμμετοχής της τοπικής αυτοδιοίκησης και των τοπικών κοινωνιών στη διαχείριση των απορριμμάτων. Η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει τα τελευταία τέσσερα - πέντε χρόνια, όταν αρχίζει να σχηματοποιείται, μέσα από κινηματικές διαδικασίες, το εναλλακτικό μοντέλο της αποκεντρωμένης διαχείρισης, με δημόσιο - κοινωνικό χαρακτήρα και με έμφαση στην προδιαλογή και ανάκτηση των υλικών. Από τις καλές πρακτικές, περνάμε σε έναν ουσιαστικό αντίλογο και αρχίζει να παίρνει «σάρκα και οστά» το αντίπαλο δέος στο κυρίαρχο συγκεντρωτικό μοντέλο. Οι τοπικές αντιστάσεις και οι εργαζόμενοι στην αυτοδιοίκηση εμπλουτίζουν και ισχυροποιούν, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο, το λόγο τους, η συζήτηση στην κοινωνία διευρύνεται, αυτοδιοικητικά σχήματα αρχίζουν να επεξεργάζονται συγκεκριμένες προτάσεις και πολιτικές δυνάμεις να αναπροσαρμόζουν τις θέσεις τους. Δημιουργήθηκαν ρήγματα, που πρέπει να βαθύνουν Στην παρούσα συγκυρία ήταν σημαντικό ότι η λογική της αποκεντρωμένης διαχείρισης υιοθετήθηκε και ενσωματώθηκαν στον επίσημο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού οι δυνάμεις του, λίγο αργότερα, βρέθηκαν στη διοίκηση της μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας (Αττική), από το Σεπτέμβρη του 2014 και στην κυβέρνηση, από το Γενάρη του 2015. Παρόλα αυτά, η αυτή η προγραμματική εξέλιξη, τώρα είμαστε βέβαιοι γι αυτό, δεν είχε και δεν έχει πλήρως αφομοιωθεί από το κομματικό «σώμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό και είναι συχνή η επικοινωνιακή και όχι η ουσιαστική αξιοποίηση της αποκεντρωμένης διαχείρισης, κάτι που φαίνεται καθαρά στην πολιτική και στις επιλογές της περιφέρειας Αττικής. Επειδή, όμως, το αποτέλεσμα μετράει, αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτή η μεταστροφή του κλίματος οδήγησε σε κάποιες επιλογές, που, αντικειμενικά, αποτελούν ρήγματα στο υφιστάμενο φιλοεργολαβικό πλαίσιο διαχείρισης των απορριμμάτων και αποτελούν, κυρίως, προϊόν των κινηματικών διεργασιών και πιέσεων που προηγήθηκαν. Για τι μιλάμε, όμως; Το Δεκέμβρη του 2014 ανακοινώνεται η ακύρωση του «πολιορκητικού κριού» των ΣΔΙΤ, δηλαδή των διαγωνισμών για τα τέσσερα εργοστάσια επεξεργασίας σύμμεικτων της Αττικής. Ενώ και οι υπόλοιποι διαγωνισμοί ΣΔΙΤ, σε μερικούς από τους οποίους είχε γίνει επιλογή προσωρινού αναδόχου, «πάγωσαν» μέχρι πρόσφατα. Τον Ιούνη του 2015 δημοσιοποιείται το νέο εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, εντελώς διαφοροποιημένο από αυτό που ετοίμαζε η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που ενσωματώνει σε μεγάλο βαθμό τη λογική της αποκεντρωμένης διαχείρισης. Πρόκειται για σημαντική εξέλιξη, παρόλο ότι μόλις πρόσφατα επιλύθηκε το πρόβλημα της επικύρωσης, άρα και της νομικής θωράκισής του. Ξανάνοιξε η αναγκαία διαδικασία της ριζικής αναθεώρησης των παλιών περιφερειακών σχεδιασμών (ΠΕΣΔΑ), που είχε μπει στο χρονοντούλαπο για πολλά χρόνια, προκειμένου να μη διαταραχθεί η διαδικασία δημοπράτησης των μεγάλων έργων. Καθιερώθηκε μια σημαντική καινοτομία, αυτή της υποχρέωσης των δήμων να εκπονούν και να υλοποιούν τοπικά σχέδια διαχείρισης αποβλήτων, γεγονός που, ήδη, έχει προκαλέσει μια πρωτόγνωρη κινητικότητα στις τοπικές κοινωνίες. Παρόλο που οι διαδικασίες που ακολουθούνται και τα αποτελέσματα που παράγουν είναι πολλές φορές απογοητευτικά. Πηγή και πλήρες άρθρο: http://www.efsyn.gr/arthro/plano-olikis-epanaforas-sygkentrotikis-diaheirisis-aporrimmaton-kai-sdit

Με μικρές επιμέρους καθυστερήσεις συνεχίζονται τα έργα ΣΔΙΤ για την κατασκευή 24 νέων σχολικών συγκροτημάτων στην Αττική. Ο λόγος των καθυστερήσεων δεν είναι άλλος από την παρουσία αρχαιολογικών εργασιών και την διαπίστωση παρουσίας αρχαίων σε 8 από τα 24 σχολεία. Όπως σημείωσε στέλεχος της εταρείας "Κτιριακές Υποδομές" που είναι ο φορέας υλοποίησης των έργων, οι αρχαιολογικές εργασίες μέχρι σήμερα έχουν επηρεάσει σχετικά λίγο την εξέλιξη των έργων και έχουν δοθεί ολιγόμηνες παρατάσεις για την ολοκλήρωση των συγκεκριμένων σχολικών συγκροτημάτων ενώ για τα υπόλοιπα σχολεία ισχύει το αρχικό χρονοδιάγραμμα Να θυμίσουμε πως τα έργα αφορούν μία διπλή εργολαβία που ξεκίνησε τον Μάιο του 2014 με αρχικό ορίζοντα τον Μάιο του 2016. Η πρώτη εργολαβία με 14 σχολεία έχει αναληφθεί από την ΑΤΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ (Δομική Κρήτης) και η δεύτερη με 10 σχολεία από την JPA (J&P ΑΒΑΞ). Τα έργα συνεχίζουν κανονικά τις κατασκευές τους παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Τα οκτώ σχολεία των ΣΔΙΤ στα οποία έχουν βρεθεί αρχαία και οι παρατάσεις οι οποίες έχουν εγκριθεί από το ΔΣ της ΚτΥπ είναι τα εξής: 1. ΤΕΕ/ΣΕΚ Μεγάρων – παράταση 72 ημερών \[νέα ημ/νία παράδοσης: 19.07.2016] 2. ΤΕΕ Περιστερίου - παράταση 4 μηνών \[νέα ημ/νία παράδοσης: 17.08.2016] 3. 3ο Γυμνάσιο και 2ο Λύκειο, Δημοτικό και Νηπαγωγείο Κρωπίας - παράταση 4 μηνών \[νέα ημ/νία παράδοσης: 27.08.2016] 4. 9ο Γυμνάσιο Αθηνών \[Πλατεία Κουμουνδουρου] - παράταση 4 μηνών \[νέα ημ/νία παράδοσης: 11.08.2016] 5. 50ο Λύκειο και 61ο Νηπιαγωγείο Αθηνών \[Σεπόλια] - παράταση 1 μήνα και 11 ημερών \[νέα ημ/νία παράδοσης: 08.06.2016] 6. 1ο Γυμνάσιο – 1ο Λύκειο Εικαστικών Τεχνών Κερατσινίου («Λουτρά Παλατζιάν») – παράταση 5 μηνών \[νέα ημ/νία παράδοσης: 11.09.2016] 7. 51ο Γυμνάσιο Αθηνών \[δεν έχει δοθεί παράταση] 8. Νηπιαγωγείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο Ωρωπού \[δεν έχει δοθεί παράταση] Αξίζει να σημειωθεί πως οι παρατάσεις που ζητήθηκαν από τους κατασκευαστές ήταν μεγαλαύτερης χρονικής διάρκειας όμως τα αιτήματα απορρίφθηκαν και η παράταση προσαρμόστηκε αναλόγως. Μιλώντας στο ypodomes.com o Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας "Κτιριακές Υποδομές ΑΕ" Ηρακλής Δρούλιας έκανε την ακόλουθη δήλωση: "Τα 24 σχολεία που κατασκευάζει η εταιρεία ΚτΥπ ΑΕ με τη μέθοδο των ΣΔΙΤ βρίσκονται στην Αττική. Επόμενο λοιπόν ήταν να βρεθούν αρχαία σε πολλά από τα οικόπεδά τους. Τηρώντας και το νομικό αλλά και τo εθνικό μας χρέος δόθηκαν παρατάσεις για να υπάρξει επαρκής χρόνος για να γίνουν οι αρχαιολογικές εργασίες. Ωστόσο, οι παρατάσεις οι οποίες δόθηκαν ήταν μικρές και πάντοτε τηρουμένων απόλυτα των δυνατοτήτων τις οποίες δίδει η σύμβαση σύμπραξης. Σκοπός μας είναι να συνδυαστεί η άρτια δουλειά των αρχαιολόγων με την έγκαιρη παράδοση των έργων χωρίς να προκληθούν περαιτέρω προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες ή στη χρηματοδότηση των έργων". ΠΡΩΤΟΠΟΡΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ Είναι το πρώτο εγχείρημα που γίνεται στη χώρα μας για την κατασκευή σχολικών συγκροτημάτων με την χρήση ΣΔΙΤ που περιλαμβάνει και τη συντήρηση τους για 25 χρόνια. Τα δύο έργα έχουν συνολικό κόστος 135εκ.ευρώ και κατά τη διάρκεια της κατασκευής θα απασχοληθούν περισσότερα από 1.000 άτομα ενώ κατά τη διάρκεια λειτουργίας (και συντήρησης) θα απασχοληθούν 200 άτομα (εκτός από το σχολικό προσωπικό). Το προσωπικό αυτό θα απασχοληθεί με τις εργασίες συντήρησης, φύλαξης και ελέγχου των σχολικών συγκροτημάτων. Το κόστος λειτουργίας εκτιμάται σε 4εκ.ευρώ/έτος. Πηγή: http://www.ypodomes.com/index.php/astiki-anaptixi/erga-poleis/item/32478-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CF%89-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1-%CF%83%CE%B4%CE%B9%CF%84-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-24-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE

Την υλοποίηση σειράς μεγάλων έργων, με πρώτο τη γραμμή 4 του μετρό Αθηνών, μέσω ενός νέου μοντέλου Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που εφαρμόζεται ήδη σε μικρότερες συμβάσεις, όπως οι περιπτώσεις των σχολείων, του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, κλπ, διερευνούν στην κυβέρνηση. Πρόκειται για το μοντέλο που προβλέπει πως οι ιδιώτες αναλαμβάνουν να χρηματοδοτήσουν, να κατασκευάσουν και να διαχειριστούν ένα έργα, χωρίς να πληρώνονται από τους χρήστες π.χ. μέσω των διοδίων. Αντίθετα πληρώνονται από το δημόσιο το οποίο καταβάλλει ένα μηνιαίο (ή εξαμηνιαίο, κλπ) «ενοίκιο» ανάλογα με την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει ο παραχωρησιούχος. Το συγκεκριμένο μοντέλο είναι πιο κοντά στις πολιτικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης καθώς δεν επιβαρύνονται (τουλάχιστον άμεσα) οι πολίτες – χρήστες, για παράδειγμα με την πληρωμή διοδίων, όπως συμβαίνει σήμερα με τα έργα παραχώρησης των οδικών αξόνων. Ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης είχε αναφερθεί προεκλογικά στην εφαρμογή του συγκεκριμένου σχεδίου για το πρώτο τμήμα της γραμμής 4 του μετρό Αθηνών (Αλσος Βείκου – Ευαγγελισμός), προϋπολογισμού 1,3 δισ. ευρώ. Στην αγορά υποστηρίζουν, πάντως, πως θα απαιτηθεί εξαιρετικά λεπτομερής σχεδιασμός καθώς δύσκολα κατασκευάζονται με ΣΔΙΤ έργα μετρό εξαιτίας των πολλών απρόβλεπτων που έχει η διάνοιξη υπόγειων σηράγγων, κλπ. Αντίθετα, στα παραδοσιακά οδικά έργα υπάρχει στροφή από τις συμβάσεις με διόδια προς τις συμβάσεις με ενοίκιο από το δημόσιο. Μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία εννέα στις δέκα συμβάσεις παραχώρησης οδικών αξόνων που υπεγράφησαν το 2014 ήταν χωρίς διόδια, αλλά με «ενοίκιο». Σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης, μάλιστα, όπως η Βρετανία, η Ολλανδία, η Φινλανδία και η Σλοβακία, όλες οι συμβάσεις παραχώρησης που υπεγράφησαν την περίοδο 2006 – 2014 βασίζονταν στο μοντέλο του «ενοικίου» και όχι στα διόδια. Μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία, ξεκίνησαν να προωθούν τέτοια έργα, κυρίως γιατί έτσι παρακάμπτονται οι αντιδράσεις πολιτών π.χ. που καλούνται να πληρώσουν τα διόδια και περιορίζεται το πολιτικό κόστος. Η στροφή προς τα ΣΔΙΤ είναι αναγκαστική για δύο λόγους: Πρώτον, στο νέο ΕΣΠΑ 2014 – 2020 δεν υπάρχουν περιθώρια χρηματοδότησης νέων μεγάλων έργων. Τα περίπου 4,5 δισ. ευρώ που προβλέπονται για έργα υποδομών θα κατευθυνθούν κυρίως σε ημιτελή έργα από την προηγούμενη προγραμματική περίοδο. Αν το πρώτο τμήμα της γραμμής 4 του μετρό Αθηνών και δύο – τρία άλλα έργα προωθηθούν μέσω ΣΔΙΤ, στο υπουργείο Υποδομών εκτιμούν πως μπορούν να εξοικονομηθούν περί τα 2,5 δισ. που θα κατευθυνθούν σε νέα έργα. Δεύτερον, για να ενταχθεί κάποιο έργο στο λεγόμενο «πακέτο Γιούνκερ», το νέο επενδυτικό ταμείο που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό την ομπρέλα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), πρέπει να υλοποιείται μέσω ΣΔΙΤ. Στην πρώτη συνάντηση για το «πακέτο Γιούνκερ» που είχε πραγματοποιηθεί προεκλογικά στην Αθήνα, οι εκπρόσωποι της Κομισιόν είχαν ξεκαθαρίσει πως θα χρηματοδοτηθούν επενδύσεις που είναι αμιγώς ιδιωτικές και οι επιχειρήσεις χρηματοδοτούνται απευθείας από την ΕΤΕπ και δημόσια έργα που προωθούνται με ΣΔΙΤ. Οι επενδύσεις που μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το "πακέτο Γιούνκερ" πρέπει να είναι ύψους τουλάχιστον 15 εκατ. ευρώ, επισημάνθηκε από τους εκπροσώπους της ΕΤΕπ. Για να αξιοποιηθούν οι νέοι πόροι, που μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά στο ΕΣΠΑ, η κυβέρνηση θα ακολουθήσει τους συγκεκριμένους κανόνες. Την υλοποίηση σειράς μεγάλων έργων, με πρώτο τη γραμμή 4 του μετρό Αθηνών, μέσω ενός νέου μοντέλου Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που εφαρμόζεται ήδη σε μικρότερες συμβάσεις, όπως οι περιπτώσεις των σχολείων, του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, κλπ, διερευνούν στην κυβέρνηση. Πρόκειται για το μοντέλο που προβλέπει πως οι ιδιώτες αναλαμβάνουν να χρηματοδοτήσουν, να κατασκευάσουν και να διαχειριστούν ένα έργα, χωρίς να πληρώνονται από τους χρήστες π.χ. μέσω των διοδίων. Αντίθετα πληρώνονται από το δημόσιο το οποίο καταβάλλει ένα μηνιαίο (ή εξαμηνιαίο, κλπ) «ενοίκιο» ανάλογα με την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει ο παραχωρησιούχος. Το συγκεκριμένο μοντέλο είναι πιο κοντά στις πολιτικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης καθώς δεν επιβαρύνονται (τουλάχιστον άμεσα) οι πολίτες – χρήστες, για παράδειγμα με την πληρωμή διοδίων, όπως συμβαίνει σήμερα με τα έργα παραχώρησης των οδικών αξόνων. Ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης είχε αναφερθεί προεκλογικά στην εφαρμογή του συγκεκριμένου σχεδίου για το πρώτο τμήμα της γραμμής 4 του μετρό Αθηνών (Αλσος Βείκου – Ευαγγελισμός), προϋπολογισμού 1,3 δισ. ευρώ. Στην αγορά υποστηρίζουν, πάντως, πως θα απαιτηθεί εξαιρετικά λεπτομερής σχεδιασμός καθώς δύσκολα κατασκευάζονται με ΣΔΙΤ έργα μετρό εξαιτίας των πολλών απρόβλεπτων που έχει η διάνοιξη υπόγειων σηράγγων, κλπ. Αντίθετα, στα παραδοσιακά οδικά έργα υπάρχει στροφή από τις συμβάσεις με διόδια προς τις συμβάσεις με ενοίκιο από το δημόσιο. Μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία εννέα στις δέκα συμβάσεις παραχώρησης οδικών αξόνων που υπεγράφησαν το 2014 ήταν χωρίς διόδια, αλλά με «ενοίκιο». Σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης, μάλιστα, όπως η Βρετανία, η Ολλανδία, η Φινλανδία και η Σλοβακία, όλες οι συμβάσεις παραχώρησης που υπεγράφησαν την περίοδο 2006 – 2014 βασίζονταν στο μοντέλο του «ενοικίου» και όχι στα διόδια. Μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία, ξεκίνησαν να προωθούν τέτοια έργα, κυρίως γιατί έτσι παρακάμπτονται οι αντιδράσεις πολιτών π.χ. που καλούνται να πληρώσουν τα διόδια και περιορίζεται το πολιτικό κόστος. Η στροφή προς τα ΣΔΙΤ είναι αναγκαστική για δύο λόγους: Πρώτον, στο νέο ΕΣΠΑ 2014 – 2020 δεν υπάρχουν περιθώρια χρηματοδότησης νέων μεγάλων έργων. Τα περίπου 4,5 δισ. ευρώ που προβλέπονται για έργα υποδομών θα κατευθυνθούν κυρίως σε ημιτελή έργα από την προηγούμενη προγραμματική περίοδο. Αν το πρώτο τμήμα της γραμμής 4 του μετρό Αθηνών και δύο – τρία άλλα έργα προωθηθούν μέσω ΣΔΙΤ, στο υπουργείο Υποδομών εκτιμούν πως μπορούν να εξοικονομηθούν περί τα 2,5 δισ. που θα κατευθυνθούν σε νέα έργα. Δεύτερον, για να ενταχθεί κάποιο έργο στο λεγόμενο «πακέτο Γιούνκερ», το νέο επενδυτικό ταμείο που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό την ομπρέλα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), πρέπει να υλοποιείται μέσω ΣΔΙΤ. Στην πρώτη συνάντηση για το «πακέτο Γιούνκερ» που είχε πραγματοποιηθεί προεκλογικά στην Αθήνα, οι εκπρόσωποι της Κομισιόν είχαν ξεκαθαρίσει πως θα χρηματοδοτηθούν επενδύσεις που είναι αμιγώς ιδιωτικές και οι επιχειρήσεις χρηματοδοτούνται απευθείας από την ΕΤΕπ και δημόσια έργα που προωθούνται με ΣΔΙΤ. Οι επενδύσεις που μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το "πακέτο Γιούνκερ" πρέπει να είναι ύψους τουλάχιστον 15 εκατ. ευρώ, επισημάνθηκε από τους εκπροσώπους της ΕΤΕπ. Για να αξιοποιηθούν οι νέοι πόροι, που μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά στο ΕΣΠΑ, η κυβέρνηση θα ακολουθήσει τους συγκεκριμένους κανόνες. Πηγή: http://ypodomes.com/index.php/alles-upodomes/endiaferouses-eidiseis/item/32322-%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CF%8C%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%B4%CE%B9%CF%84-%CE%BC%CE%B5-%CE%BD%CE%BF%CE%AF%CE%BA%CE%B9

Αναστολή όλων των έργων διαχείρισης σύμμεικτων απορριμμάτων που είχαν δρομολογηθεί μέσω ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) και για τα οποία δεν είχαν υπογραφεί συμβάσεις μέχρι τη μέρα έγκρισης του νέου ΕΣΔΑ προβλέπει το νέο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ), που είχε τεθεί για διαβούλευση τον Ιούνιο και δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Στο αναθεωρημένο κείμενο, επίσης, απορρίπτεται η καύση ως μέθοδος διαχείρισης των απορριμμάτων, δίνοντας το στίγμα της νέας ηγεσίας του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Ειδικότερα, ακυρώνονται όλοι οι διαγωνισμοί που αφορούσαν διαχείριση Αστικών Στερεών Απορριμμάτων (ΑΣΑ) σε μεγάλες εγκαταστάσεις σε Πελοπόννησο, Δυτική Μακεδονία, Ηλεία, Σέρρες, Ηπειρο, Αλεξανδρούπολη, Θήβα, Φωκίδα κ.α., που θα αντικατασταθούν από έργα και υποδομές βάσει του νέου σχεδιασμού, ο οποίος δίνει βάση στη μείωση της παραγωγής απορριμμάτων και στην ανακύκλωση, σύμφωνα και με τη νέα κοινοτική νομοθεσία. Γενικότερα, δίνεται έμφαση στον ρόλο των δήμων σε όλο το φάσμα της διαχείρισης, ενώ θεσμοθετούνται Τοπικά Σχέδια Διαχείρισης που ενσωματώνονται στα νέα Περιφερειακά Σχέδια (ΠΕΣΔΑ). Τα ΠΕΣΔΑ, τα οποία πρέπει να έχουν αναθεωρηθεί έως το τέλος Σεπτεμβρίου, μπορεί να προβλέπουν ΣΔΙΤ συμβατά με τον νέο ΕΣΔΑ. Το φιλόδοξο σχέδιο αντιστρέφει σε σχέση με πριν το ισοζύγιο επεξεργασίας των σύμμεικτων ΑΣΑ υπέρ των ανώτερων μορφών διαχείρισης, με έμφαση στη διαλογή στην πηγή, θέτοντας στόχο για το 2002 την αναλογία 74% ανάκτηση και 26% διάθεση. Στο πλαίσιο αυτό καθιερώνεται η χωριστή συλλογή αποβλήτων για γυαλί, χαρτί, μέταλλο και πλαστικό, ώστε να εξασφαλισθεί η ανακύκλωση του 65% του συνολικού τους βάρους από το στάδιο της προδιαλογής έως το 2020. Η σημαντικότερη διαφοροποίηση σε σχέση με το αρχικό κείμενο είναι η σαφής απορριπτική αναφορά στην καύση ως μέθοδο διαχείρισης, καθώς αποτελεί διεργασία υψηλής περιβαλλοντικής όχλησης. Αντ’ αυτής προστέθηκε με διακριτό τρόπο το κεφάλαιο «Ανάκτηση Ενέργειας-Ενεργειακή Αξιοποίηση Αποβλήτων», δηλαδή πρακτικές ήπιας περιβαλλοντικής όχλησης που μέσω βιολογικών ή και χημικών διεργασιών παράγουν δευτερογενή αέρα ή υγρά καύσιμα για παραγωγή ενέργειας (π.χ., ανάκτηση βιοαερίου από ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ, παραγωγή βιοαερίου μέσω αναερόβιας αποδόμησης και παραγωγή βιοντίζελ από απόβλητα έλαια). Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Τσιρώνης χαρακτήρισε το νέο ΕΣΔΑ «φιλόδοξο σχεδιασμό που σηματοδοτεί την ανατροπή των ακολουθούμενων μέχρι σήμερα πολιτικών των κυβερνήσεων της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας και κατευθύνει προς μια οικονομία και μια κοινωνία με μηδενικά απόβλητα, που θα μετατρέπει τα απόβλητα σε πόρους». Οπως ανέφερε: «Η εναρμόνισή του με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και η αξιοποίηση -αλλά και υπέρβαση σε ορισμένες περιπτώσεις- των πιο θετικών στοιχείων του κοινοτικού κεκτημένου, σε συνδυασμό με τη διασφαλισμένη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων υποδομών και δράσεων, αποτελούν το πρώτο βήμα για το πέρασμα από τη μεσαιωνικού τύπου ανεξέλεγκτη απόρριψη αποβλήτων στη σύγχρονη αντίληψη της ανάκτησής τους με φιλικό για το περιβάλλον και την κοινωνία τρόπο». Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η ανακύκλωση στην Ελλάδα παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Μολονότι το 2011 τα οργανικά απόβλητα αντιστοιχούσαν στο 15% της συνολικής παραγωγής, οι ποσότητες οργανικού κλάσματος που ανακτήθηκαν την ίδια χρονιά μέσω χωριστής συλλογής (κομποστοποίηση και ενεργειακή ανάκτηση) αντιστοιχούσαν μόλις στο 3% επί των συνολικά παραγόμενων αστικών απορριμμάτων. Πηγή: http://www.kathimerini.gr/825652/article/epikairothta/ellada/pagwnoyn-ta-erga-diaxeirishs-aporrimmatwn-mesw-sdit