Αναζήτηση στην κοινότητα

Φανταστείτε ένα μέλλον όπου κάθε σπίτι θα διαθέτει μια συσκευή με την οποία θα «τραβά» από τον αέρα όλο το νερό που χρειάζεται ένα νοικοκυριό, ακόμη και αν το κλίμα είναι πολύ ξηρό ή ακόμη και έρημος. Και αυτό θα επιτυγχάνεται μόνο με τη βοήθεια της ενέργειας από τον ήλιο. Το μέλλον αυτό ίσως δεν είναι τόσο μακρινό, χάρη σε έναν καινοτόμο ηλιακό συλλέκτη νερού που δημιούργησαν ερευνητές στις ΗΠΑ. Η συσκευή μπορεί να «αντλήσει» από τον αέρα του περιβάλλοντος αρκετά λίτρα νερού κάθε μέρα, ακόμη και αν η υγρασία δεν ξεπερνά το 20%. Οι επιστήμονες των πανεπιστημίων ΜΙΤ (Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών) και Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ (Τμήμα Χημείας), με επικεφαλής τον καθηγητή χημείας Ομάρ Γιαγκί, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", χρησιμοποίησαν ένα ειδικό υλικό, που αποκαλείται «μεταλλο-οργανικό πλαίσιο» (metal--organic framework - MOF). Με υγρασία 20% έως 30% στο περιβάλλον, η συσκευή παράγει σχεδόν τρία λίτρα νερού από τον αέρα σε διάστημα 12 ωρών, χρησιμοποιώντας ένα κιλό από το υλικό MOF. Δοκιμές που έγιναν στις στέγες κτιρίων, επιβεβαίωσαν ότι η συσκευή δουλεύει σε πραγματικές συνθήκες. Μέχρι σήμερα, οι συλλέκτες νερού μπορούσαν να δουλέψουν είτε μόνο σε συνθήκες μεγάλης υγρασίας, είτε με μεγάλη κατανάλωση ηλεκτρισμού. «Το όραμά μας για το μέλλον είναι να έχουμε νερό εκτός δικτύου ύδρευσης, με μια οικιακή συσκευή που θα το αντλεί από τον αέρα για να καλύψει τις ανάγκες ενός νοικοκυριού. Είναι κάτι που, όπως δείχνει το πείραμά μας, είναι εφικτό και θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε εξατομικευμένο νερό», δήλωσε ο Γιαγκί. Ο Αμερικανός χημικός εφηύρε τα μεταλλο-οργανικά πλαίσια πριν από περίπου 20 χρόνια, συνδυάζοντας μέταλλα όπως το μαγνήσιο ή το αλουμίνιο με οργανικά μόρια, με τέτοιο τρόπο που να δημιουργούνται πορώδεις δομές ιδανικές για αποθήκευση αερίων και υγρών. Από τότε, πάνω από 20.000 διαφορετικά υλικά MOF έχουν δημιουργεί διεθνώς και μερικά ήδη δοκιμάζονται από εταιρείες-κολοσσούς όπως η γερμανική BASF για την αποθήκευση και μεταφορά χημικών όπως το μεθάνιο ή το υδρογόνο. Το 2014 οι ερευνητές του ΜΙΤ και του Μπέρκλεϊ συνέθεσαν το πρώτο υλικό από μέταλλο ζιρκόνιο και αδιπικό οξύ, με την ονομασία MOF-801, που δεσμεύει χημικά τους υδρατμούς. Αμέσως προχώρησαν να το αναπτύξουν σε ένα κανονικό σύστημα συλλογής νερού από την ατμόσφαιρα. Η νέα συσκευή χρησιμοποιεί περίπου ένα κιλό κρυστάλλους MOF, μεγέθους σκόνης ο καθένας, που είναι συμπιεσμένοι ανάμεσα σε έναν συλλέκτη ηλιακής ενέργειας και σε μια πλακέτα συμπύκνωσης των υδρατμών σε νερό. Καθώς ο αέρας εισχωρεί στο πορώδες υλικό MOF, τα μόρια του νερού δεσμεύονται στην εσωτερική επιφάνειά του. Στη συνέχεια, το φως του ήλιου θερμαίνει το υλικό και οδηγεί τους δεσμευμένους υδρατμούς στην πλάκα συμπύκνωσης, όπου μετατρέπονται σε υγρό νερό, το οποίο τελικά συλλέγεται σταγόνα-σταγόνα σε ένα ξεχωριστό θάλαμο. Η τεχνολογία έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Σήμερα το χρησιμοποιούμενο υλικό MOF μπορεί να απορροφήσει μόνο το 20% του βάρους του σε νερό, αλλά με χρήση άλλων υλικών το ποσοστό θα μπορούσε πιθανώς να αυξηθεί στο 40% ή και παραπάνω. «Για να έχει κανείς τρεχούμενο νερό συνεχώς, θα μπορούσε να σχεδιάσει ένα σύστημα που απορροφά την υγρασία στη διάρκεια της νύχτας και την μετατρέπει σε υγρό νερό στη διάρκεια της μέρας με το φως του ήλιου», δήλωσε ο Γιαγκί. «Ακόμη κι αν κανείς βρίσκεται αποκομμένος κάπου στην έρημο, θα μπορεί να επιβιώσει χάρη σε αυτή τη συσκευή. Ένας άνθρωπος χρειάζεται τουλάχιστον ένα μπουκαλάκι νερού τη μέρα, κάτι που με αυτό το σύστημα μπορεί να το συλλέξει μέσα σε λιγότερο από μια ώρα», πρόσθεσε. Όμως μάλλον θα πρέπει να αντικατασταθεί το χρησιμοποιούμενο μέταλλο ζιρκόνιο, επειδή κοστίζει 150 δολάρια το κιλό, με συνέπεια το σύστημα συλλογής νερού να είναι ακόμη ακριβό. Ήδη οι ερευνητές δοκιμάζουν τη χρήση αλουμινίου, που είναι 100 φορές φθηνότερο. Με δεδομένο ότι σχεδόν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες ή μικρότερες ελλείψεις νερού μέσα στο έτος, ενώ ταυτόχρονα ο αέρας γύρω μας διαθέτει τεράστιες ποσότητες νερού σε μορφή υδρατμών (γύρω στα 13 τρισεκατομμύρια λίτρα παγκοσμίως, ισοδύναμα με το 10% όλου του γλυκού νερού της Γης), γίνεται αντιληπτή η σημασία της νέας τεχνολογίας, που -αν εφαρμοσθεί σε μαζική κλίμακα- μπορεί να φέρει μια επανάσταση στον τομέα της ύδρευσης. Πηγή: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=596333&catID=22

Σε χαμηλά επίπεδα βρίσκονται τα νερά των υδροηλεκτρικών σε πολλές χώρες της Ευρώπης αυτή την εποχή, γεγονός που ενδέχεται να προκαλέσει προβλήματα με την ηλεκτροδότηση το προσεχές καλοκαίρι μέσω αλυσιδωτών αντιδράσεων. Ως εκ τούτου, δεν αποκλείεται να έχουμε μια επανάληψη της χειμερινής ενεργειακής κρίσης αν επικρατήσουν υψηλές θερμοκρασίες και άλλα έκτακτα ζητήματα. Όπως αναφέρει σε άρθρο του το Argus, οι ελλείψεις των νερών αλλάζουν τη δυναμική των αγορών στην Ευρώπη και η κατάσταση αναμένεται να συνεχιστεί βραχυπρόθεσμα. Θυμίζουμε ότι το δριμύ ψύχος που επικράτησε στη Γηραιά Ήπειρο το Δεκέμβριο και Ιανουάριο οδήγησε σε ενεργειακές ελλείψεις και αυξημένη χρήση των υδροηλεκτρικών, γεγονός που περιόρισε τα αποθέματά τους σε σημαντικό βαθμό. Το γεγονός αυτό ίσως επηρεάσει την κατάσταση το καλοκαίρι, οδηγώντας σε νέες αλυσιδωτές αντιδράσεις από τη μια αγορά στην άλλη. Ας δούμε όμως ποια είναι η κατάσταση από περιοχή σε περιοχή: Στη Γαλλία, τα νερά αναπληρώθηκαν σε ένα βαθμό τον Απρίλιο και ανέκαμψαν ελαφρώς από τα ιστορικά χαμηλά των προηγουμένων εβδομάδων, ενώ πλέον η χώρα αύξησε τις εξαγωγες ηλεκτρικού ρεύματος προς την Ισπανία. Πάντως, η Γαλλία αύξησε τις συνολικές της εισαγωγές στις 1,69 τεραβατώρες το Μάρτιο, δηλαδή σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Επίσης, η χαμηλή διαθεσιμότητα των νερών ενδέχεται να οδηγήσει σε περιορισμό των διαθέσιμων ποσοτήτων για την ψύξη των πυρηνικών αντιδραστήρων της χώρας. Τα αποθέματα στα υδροηλεκτρικά της Ισπανίας υποχώρησαν στις αρχές Απριλίου στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2008, δηλαδή στις 10,2 τεραβατώρες έναντι μέσου όρου πενταετίας 14,5 τεραβατωρών. Ως αποτέλεσμα, ενδέχεται το καλοκαίρι να αυξηθεί η ζήτηση για ηλεκτροπαραγωγή με φυσικό αέριο, ένα σενάριο που γίνεται ακόμη πιο πιθανό αν αναλογιστεί κανείς ότι η πυρηνική μονάδα Αλμαράζ θα τεθεί εκτός λειτουργίας από τις 20 Ιουνίου ως τις 31 Ιουλίου λόγω συντήρησης. Αντίστοιχα, στην Ιταλία τα αποθέματα υποχώρησαν σε χαμηλό επταετίας, τη στιγμή που οι υδροηλεκτρικές μονάδες καλύπτουν το 15% των αναγκών για ηλεκτρισμό. Η Ρώμη εμφανίζεται ανήσυχη για την κατάσταση που θα διαμορφωθεί το καλοκαίρι και δήλωσε ότι ίσως στραφεί σε εφεδρικές θερμικές μονάδες ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες. Σημειώνεται ότι η υδροηλεκτρική παραγωγή στην Ιταλία αυξήθηκε κατά 20% τον φετινό Ιανουάριο προκειμένου να αντιμετωπιστεί η αυξημένη ζήτηση που έφερε το δριμύ ψύχος, γεγονός που απομείωσε τα διαθέσιμα νερά. Καθώς η Ιταλία διαθέτει διασυνδέσεις με τα Βαλκάνια, η κατάστασή της είναι λογικό να έχει επίδραση και στην άλλη πλευρά της Αδριατικής. Σύμφωνα με το Argus, οι ασθενείς υδρολογικές συνθήκες αναμένεται να επηρεάσουν και τις αγορές των Βαλκανίων, καθώς η Ιταλία πιθανώς θα χρειαστεί να ανταγωνιστεί την Ουγγαρία και τη Σερβία για ποσότητες ρεύματος μέσω της Κροατίας και της Σλοβενίας το προσεχές καλοκαίρι. Σχετικά με τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, τα αποθέματα και η υδροηλεκτρική παραγωγή έχουν μειωθεί σημαντικά σε σύγκριση με το 2016, αναστρέφοντας πλήρως τη θετική εικόνα που επικρατούσε πέρυσι. Οι ροές ηλεκτρισμού έχουν αλλάξει κατεύθυνση σε ορισμένα από τα σύνορα της Ουγγαρίας. Για παράδειγμα, εξάγει ρεύμα στη Σερβία φέτος, όπως και στη Ρουμανία, η οποία ενδέχεται να αυξήσει ακόμα περισσότερο τις εισαγωγές της τον επόμενο μήνα αν επιμείνουν οι ασθενείς άνεμοι που περιορίζουν την αιολική παραγωγή. Στην Κροατία, η Hep προχώρησε τον περασμένο μήνα σε δημοπρασία για αγορά ποσοτήτων ηλεκτρισμού τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και στο γ’ τρίμηνο, καθώς προετοιμάζεται για ένα δύσκολο καλοκαίρι. Η κατάσταση στις πυρηνικές μονάδες των Βαλκανίων έχει ως εξής: Ο σταθμός των 696 μεγαβάτ στο Σλοβενία δεν πρόκειται να τεθεί σε συντήρηση φέτος. Αντιθέτως, μια μονάδα 1 γιγαβάτ του Κοζλοντούι στη Βουλγαρία θα τεθεί εκτός λειτουργίας από τις 22 Απριλίου ως τις 22 Ιουνίου. Το ίδιο θα ισχύσει για μια μονάδα 700 μεγαβάτ του Τσερναβόδα στη Ρουμανία από τις 6 Μαΐου ως τις 5 Ιουνίου και για μονάδα 500 μεγαβάτ στο Παξ της Ουγγαρίας από τις 31 Ιουλίου ως τις 27 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα, πάντα, με το Argus, «η συντήρηση των πυρηνικών σταθμών θα ενισχύσει την προοπτική για αυξήσεις των τιμών στο β’ και γ’ τρίμηνο, ιδίως αν η υδροηλεκτρική παραγωγή παραμείνει χαμηλή και ο καιρός είναι ζεστός». Τέλος, όσον αφορά την Τουρκία, σημειώθηκε αυξημένη υδροηλεκτρική παραγωγή πρόσφατα και η διαχειρίστρια Teias δεν στράφηκε σε εισαγωγές στα σύνορα με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία για τον Απρίλιο και το Μάιο. Πάντως, λόγω της καθυστερημένης τήξης του χιονιού φέτος, η υδροηλεκτρική παραγωγή της χώρας παρέμεινε μειωμένη κατά 1,4 γιγαβάτ το Μάρτιο στα 7,6 γιγαβάτ και έφτασε τα 7,7 γιγαβάτ τον Απρίλιο, έναντι 9,7 γιγαβάτ πέρυσι τον ίδιο μήνα. Ο προγραμματισμός της Euas, που διαχειρίζεται τα 13,2 από τα 27 γιγαβάτ υδροηλεκτρικών της χώρας, ήταν για 3,1 και 3 γιγαβάτ το Μάρτιο και Απρίλιο, καθώς προσπαθεί να αναπληρώσει τα αποθέματα στα φράγματα μετά την υπερκατανάλωση του χειμώνα. Η κατάσταση στην Ελλάδα Όπως συνέβη και σε αρκετές αγορές του εξωτερικού, η ενεργειακή κρίση που εκδηλώθηκε στην Ελλάδα κατά το διάστημα 19 Δεκεμβρίου έως 13 Φεβρουαρίου είχε ως αποτέλεσμα την απομείωση των αποθεμάτων στα υδροηλεκτρικά. Χαρακτηριστικό είναι ότι τον Ιανουάριο οι υδροηλεκτρικές μονάδες της χώρας αύξησαν την παραγωγή τους κατά 66%, φτάνοντας τις 658 GWh από 396 GWh πέρυσι. Παράλληλα, οι εισροές ήταν χαμηλότερες κατά τους χειμερινούς μήνες. Σύμφωνα με τα όσα έγραψε η Νεκταρία Καρακατσάνη, μέλος της ΡΑΕ, σε άρθρο της που φιλοξένησε το energypress, στα τέλη Νοεμβρίου τα υδατικά αποθέματα βρίσκονταν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο (2116 GWh), ωστόσο οι δύο μήνες που ακολούθησαν εμφάνισαν εξαιρετικά περιορισμένες εισροές, με μια μικρή διόρθωση τον Φεβρουάριο. Αναλυτικότερα, ιδιαίτερα μειωμένες ήταν οι εισροές τον Ιανουάριο του 2017, καθώς δεν υπερέβησαν τις 282 GWh έναντι εκτιμήσεων κατά τον Δεκέμβριο για επίπεδα από 304 έως 574 GWh. Η σύγκριση με τον ίδιο μήνα των τριών προηγούμενων ετών αναδεικνύει μια σημαντική υποχώρηση των εισροών, καθώς τα ιστορικά επίπεδα ήταν 905, 536, 337 GWh αντίστοιχα για τα έτη 2016, 2015 και 2014. Για τον Φεβρουάριο του 2017, οι εισροές ανήλθαν στις 600 GWh, ένα επίπεδο μάλλον μέτριο, όπως αναδεικνύει η σύγκριση με τον ίδιο μήνα των τριών προηγούμενων ετών (1243, 743, 346 GWh αντίστοιχα). Επιπλέον, τον Δεκέμβριο 2016, οι μηνιαίες εισροές υποχώρησαν στις 185 GWh (έναντι των σεναρίων που δημοσιεύτηκαν τον Νοέμβριο και κυμαίνονταν στις 360-579 GWh). Η σύγκριση με τον ίδιο μήνα προηγούμενων ετών αναδεικνύει αισθητή υποχώρηση σε σχέση με όλα τα προηγούμενα έτη (207, 527, 317 GWh αντίστοιχα). Πιο συγκεκριμένα, κατά την 23η Δεκεμβρίου, δηλαδή την πρώτη ουσιαστικά ημέρα που κλιμακώθηκε η ενεργειακή κρίση, τα υδατικά αποθέματα εκτιμήθηκαν στα 1786 GWh και εν τέλει διαμορφώθηκαν στις 1810 GWh. Τα επίπεδα αυτά ήταν αισθητά μειωμένα συγκριτικά με τα αναμενόμενα επίπεδα (σενάρια) τον μήνα Νοέμβριο (2046 έως 2178 GWh), όπου οι προβλέψεις είχαν αναθεωρηθεί προς τη «λάθος» (όπως διαφαίνεται εκ των υστέρων) κατεύθυνση συγκριτικά με τα πιο συντηρητικά σενάρια που είχαν καταρτιστεί τον Οκτώβριο (1929-2084 GWh). Αν θεωρήσουμε ότι επαληθεύτηκε το σενάριο χαμηλής υδραυλικότητας, τότε η απόκλιση από την πρόβλεψη του Οκτωβρίου είναι της τάξης των 100 GWh. Έν τέλει, τον Φεβρουάριο του 2017, τα επίπεδα των αποθεμάτων ανήλθαν στα 1815 GWh. Πηγή και πλήρες άρθρο: http://energypress.gr/news/ta-hamila-epipeda-ton-neron-endehetai-na-odigisoyn-se-nea-energeiaki-krisi-kalokairi

Η Ελλάδα, δυστυχώς, έχει το ατυχές προνόμιο να είναι ουραγός στη διαχείριση των επιφανειακών υδάτων, τόνισε ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κώστας Σκρέκας, κηρύσσοντας την Πέμπτη στα Τρίκαλα την έναρξη του συνεδρίου «Restart mAI city» που διοργανώνει ο Δήμος Τρικκαίων για τη δημιουργία μιας Βιώσιμης και Έξυπνης Πόλης. «Η Ελλάδα αντλεί το 60% του νερού από τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, από τα υπόγεια αποθέματά μας και μόλις το 40% του νερού που χρησιμοποιούμε προέρχεται από τη βροχή, από το βρόχινο νερό», ανέφερε ο Υφυπουργός, προσθέτοντας ότι πριν από 20 χρόνια συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο. «Κάθε χρόνο, αντλούμε, εξαντλούμε 700 λίμνες του Μαραθώνα, από τα υπόγεια αποθέματα» είπε χαρακτηριστικά. Ο κ. Σκρέκας επισήμανε ότι σήμερα η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει δύο μεγάλες προκλήσεις στην παραγωγή τροφίμων: α) Η παραγωγή μεγαλύτερων ποσοτήτων, λόγω του ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται και β) η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, που, μεταξύ άλλων, οδηγεί στη μείωση της παραγωγής. Ο κ. Σκρέκας αναφέρθηκε στα μεγάλα προβλήματα που προκαλεί η κλιματική αλλαγή στη χώρα μας και σημείωσε ότι πρόκειται «για μια μεγάλη πρόκληση», μέσα από την οποία αναδεικνύεται και το ζήτημα της διαχείρισης του νερού. Ως παράδειγμα ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης ανέφερε τον νομό Λάρισας: «Πριν 30 χρόνια οι αγρότες αντλούσαν νερό για να αρδεύουν τα χωράφια τους από τα 30 μέτρα και σήμερα αντλούν νερό από τα 400 μέτρα. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας, άρα μεγαλύτερο κόστος για την τσέπη του παραγωγού [...] Περιβάλλον, κλιματική αλλαγή, πρωτογενής τομέας, βιώσιμες χώρες και βιώσιμες πόλεις συνδέονται μεταξύ τους πάρα πολύ στενά και δεν μπορεί κάποιος να κοιτά αποσπασματικά το ένα και να αφήνει το άλλο». Κλείνοντας την ομιλία του ο κ. Σκρέκας υπογράμμισε ότι η Κυβέρνηση διαθέτει ένα συνολικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της κλιματικής αλλαγής και θα το εφαρμόσει με έξυπνο τρόπο, ένα σχέδιο που, όπως είπε, διακρίνεται από την καινοτομία και αξιοποιεί έξυπνες εφαρμογές για να εξασφαλίσει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Η ΕΕ λαμβάνει νέα μέτρα προκειμένου να περιορίσει τον κίνδυνο έλλειψης νερού για την άρδευση καλλιεργειών. Το Συμβούλιο καθόρισε σήμερα τη θέση του (γενική προσέγγιση) σχετικά με έναν κανονισμό βάσει του οποίου διευκολύνεται η χρήση των αστικών λυμάτων για γεωργική άρδευση. Με τους νέους κανόνες η Ευρώπη θα μπορέσει να προσαρμοστεί στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Ο κανονισμός, ο οποίος συνάδει απόλυτα με την κυκλική οικονομία, θα βελτιώσει τη διαθεσιμότητα του νερού και θα ευνοήσει την αποδοτική χρήση τους. Η εξασφάλιση επαρκούς ποσότητας νερού για την άρδευση των αγρών, ιδίως σε περιόδους καύσωνα και σοβαρής ξηρασίας, μπορεί να συμβάλει στο να αποτρέπονται οι απώλειες συγκομιδής και η έλλειψη τροφίμων. «Το νερό είναι πολύτιμος πόρος. Σήμερα έγινε ένα σημαντικό βήμα με τη θέσπιση νέων κανόνων χάρη στους οποίους θα μπορούμε να ανακτήσουμε το νερό κατά τρόπο ασφαλή για τους ανθρώπους και τα ζώα, καθώς και για το περιβάλλον. Είναι σκόπιμο να καθοριστούν εναρμονισμένα ελάχιστα πρότυπα για την ποιότητα του επαναχρησιμοποιούμενου νερού και για την παρακολούθηση της συμμόρφωσης, ούτως ώστε οι γεωργοί μας να μπορούν να χρησιμοποιούν το νερό αυτό. Μέρος της προσπάθειας αυτής είναι να αντληθούν διδάγματα από την εμπειρία ορισμένων κρατών μελών τα οποία εφαρμόζουν με επιτυχία τη διαδικασία επαναχρησιμοποίησης του νερού εδώ και δεκαετίες». Ioan Deneș, Υπουργός Υδάτων και Δασών Πολλά κράτη μέλη έχουν μακρά και επιτυχή πείρα όσον αφορά την επαναχρησιμοποίηση του νερού για διάφορους σκοπούς, μεταξύ των οποίων η γεωργική άρδευση. Η επαναχρησιμοποίηση του νερού είναι ευνοϊκότερη για το περιβάλλον από τις εναλλακτικές μεθόδους παροχής νερού, όπως είναι η μεταφορά νερού ή η αφαλάτωση. Οι προτεινόμενοι νέοι κανόνες θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι σε περιοχές όπου η ζήτηση νερού εξακολουθεί να υπερβαίνει την προσφορά, παρά τα προληπτικά μέτρα για τη μείωση της ζήτησης. Οι ισχύοντες κανόνες της ΕΕ για την υγιεινή των τροφίμων εξακολουθούν να ισχύουν και τηρούνται πλήρως. Με τη θέση του, το Συμβούλιο παρέχει στα κράτη μέλη την ευελιξία να αποφασίζουν κατά πόσον επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν τέτοιους υδάτινους πόρους για άρδευση, δεδομένου ότι οι γεωγραφικές και κλιματικές συνθήκες ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των κρατών μελών. Ένα κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει ότι δεν ενδείκνυται η επαναχρησιμοποίηση νερού για γεωργική άρδευση σε τμήμα ή στο σύνολο της επικράτειάς του. Η πρόταση περιλαμβάνει αυστηρές απαιτήσεις για την ποιότητα του επαναχρησιμοποιούμενου νερού και την παρακολούθησή του ώστε να εξασφαλίζεται η προστασία της υγείας των ανθρώπων και των ζώων καθώς και του περιβάλλοντος. Τα κράτη μέλη θέλουν να είναι βέβαια ότι οι απαιτήσεις του κανονισμού θα βασίζονται συνεχώς στα πιο πρόσφατα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία. Για τον λόγο αυτόν, εισήγαγαν μια ρήτρα βάσει της οποίας η Επιτροπή οφείλει να αξιολογεί την ανάγκη επανεξέτασης των ελάχιστων απαιτήσεων ποιότητας του επαναχρησιμοποιούμενου νερού, με βάση τα αποτελέσματα αξιολόγησης της εφαρμογής του κανονισμού ή κάθε φορά που το απαιτούν οι νέες τεχνικές και επιστημονικές γνώσεις. Ιστορικό και επόμενα στάδια Στις 28 Μαΐου 2018, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε πρόταση κανονισμού σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις για την επαναχρησιμοποίηση του νερού, στο πλαίσιο της υλοποίησης του σχεδίου δράσης για την κυκλική οικονομία. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθόρισε τη γνώμη του επί της πρότασης στις 12 Φεβρουαρίου 2019. Η γενική προσέγγιση που καθορίστηκε σήμερα αποτελεί την εντολή του Συμβουλίου για τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι τριμερείς διαπραγματεύσεις αναμένεται να αρχίσουν υπό φινλανδική προεδρία.

Η ιδέα τους απλή, που, όμως, μπορεί να δώσει λύση σε ένα μεγάλο κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη καθώς δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Δύο μηχανικοί από την Ηγουμενίτσα, ο Τάσος Αθανασίου και ο Δονάτος Ντίνης, δημιούργησαν ένα καινοτόμο σύστημα που παράγει πόσιμο νερό από την θάλασσα με οικονομικό και φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο. Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει το συγκεκριμένο σύστημα, το οποίο είναι πλωτό και τροφοδοτείται μόνο με ηλιακή ενέργεια, είναι να παγώνει το νερό της θάλασσας και να παράγει καθαρό, πόσιμο νερό. Η ομάδα Cryotap πήρε μέρος στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμός ClimateLaunchpad που έλαβε χώρα στο Ταλίν της Εσθονίας, και κατάφερε να μπει στη λίστα με τους 10 καλύτερους της Ευρώπης, εξασφαλίζοντάς της μία θέση στο πρόγραμμα επιτάχυνσης του Climate-KIC, του μεγαλύτερου δημόσιου και ιδιωτικού καινοτόμου συνεταιρισμού της Ευρώπης με στόχο τη διαχείριση και τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Πλέον, η ελληνική ομάδα θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει χρηματοδότηση μέχρι 95.000 ευρώ. Σημειώνεται πως φέτος, περισσότερες από 750 νεοσύστατες επιχειρήσεις από 30 χώρες υπέβαλαν τις επιχειρηματικές τους ιδέες, πάνω από 250 έλαβαν τελικά μέρος στον τοπικό διαγωνισμό, και 90 από αυτές επιλέγηκαν για να διαγωνιστούν στον Ευρωπαϊκό τελικό. Την Ελλάδα, εκτός από την Cryotap, εκπροσώπησε και η AlgoRid η οποία μέσω του πιλοτικού της συστήματος καθαρίζει νερό με περιβαλλοντικό τρόπο από δεξαμενές, πισίνες και λίμνες, παράγοντας έτσι καθαρό νερό, βιομάζα και ηλεκτρισμό, αλλά και η BREaTHE, η οποία μέσω του βιολογικού της συστήματος μπορεί να διασπά πλαστικά τα οποία δεν ανακυκλώνονται και στοχεύει σε ένα μέλλον χωρίς πλαστικά σκουπίδια. Πηγή: www.tanea.gr/news/greece/article/5397072/mia-idea-prasinhs-kainotomias-apo-thn-hgoymenitsa-stis-10-koryfaies-ths-eyrwphs/

Το 1/4, κατά μέσο όρο, των συνολικά χρησιμοποιούμενων υδάτων στην ΕΕ, κατευθύνεται στην άρδευση. Ωστόσο, το ποσοστό αυτό στην Ελλάδα είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα, το 88,7% των υδάτων που χρησιμοποιούνται για βιομηχανική, ενεργειακή, παραγωγική, οικιακή και κάθε άλλη ανάγκη, κατευθύνεται στον πρωτογενή τομέα (στοιχεία 2007). Η σχετική υστέρηση των διαθέσιμων υδάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, την κατατάσσει στην 6η θέση της ΕΕ, με κριτήριο τις ποσότητες νερού που χρησιμοποιούνται. Πιο συγκεκριμένα, οι ποσότητες νερού ανά αρδευόμενο στρέμμα στην Ελλάδα ανέρχονται στα 380 κυβικά μέτρα ενώ στην Μάλτα στα 995, την Πορτογαλία στα 737, την Ισπανία στα 547, την Ιταλία στα 480 κυβικά μέτρα ανά στρέμμα. (SAPM) Το τεράστιο μέγεθος των απαιτήσεων νερού για την παραγωγή τροφίμων, αναδεικνύεται στο σχετικό γράφημα, όπου καταγράφονται οι συνολικές καθώς και οι ποσότητες «γαλάζιου» νερού ανά μονάδα βάρους τελικού προϊόντος. Το λεγόμενο «γαλάζιο» νερό, είναι αυτό που αντλείται, και δεν αφορά το λεγόμενο «πράσινο», δηλαδή το νερό της βροχής, ή το «γκρι», το νερό που έχει ανακυκλωθεί. Για να γίνουν κατανοητά τα στοιχεία του πίνακα παρακάτω, πρέπει να αποσαφηνιστούν τα εξής: 1. Το «υδατικό αποτύπωμα» ενός αγροτικού προϊόντος, περιλαμβάνει τόσο τις άμεσες όσο και τις έμμεσες ανάγκες. Το νερό που καταναλώνεται για την παραγωγή ενός κιλού κρέατος, για παράδειγμα, αφορά πρωτίστως αυτό που καταναλώθηκε έμμεσα για την παραγωγή των ζωοτροφών που απαιτούνται για την παραγωγή του. 2 Οι ποσότητες αυτές αφορούν διεθνείς μέσους όρους. Για παράδειγμα, η παραγωγή ελιάς εμφανίζεται να καταναλώνει ιδιαίτερα υψηλές ποσότητες νερού για τα ελληνικά δεδομένα, λόγω της καθολικής άρδευσής της με μεγάλες ποσότητες στην Τυνησία, περίπου τριπλάσιες από τις αντίστοιχες ισπανικές. Ανάγκες νερού για την παραγωγή ενός κιλού τελικού προϊόντος Με βάση τα στοιχεία του γραφήματος, για την παραγωγή ενός κιλού μοσχαρίσιου κρέατος, απαιτούνται άμεσα ή έμμεσα 15 χιλιάδες λίτρα νερού συνολικά, εκ των οποίων 617 λίτρα «γαλάζιου» νερού που έχει αντληθεί. Υψηλές είναι και οι απαιτήσεις για την παραγωγή αρνίσιου κρέατος, χοιρινού, κατσικίσιου, πουλερικών, αλλά και άλλων προϊόντων ζωικής προέλευσης όπως δέρματα, βούτυρο κ.λπ. Αντίθετα, τα προϊόντα φυτικής προέλευσης έχουν πολύ μικρότερες απαιτήσεις. Με εξαίρεση το βαμβάκι, όπου οι απαιτήσεις κατά μέσο όρο διεθνώς είναι εξαιρετικά υψηλές (3.300 λίτρα «γαλάζιου» νερού) και ως ένα βαθμό το ρύζι, οι ανάγκες άρδευσης ακόμη και στα κηπευτικά είναι συγκριτικά περιορισμένες. Για την παραγωγή ενός κιλού ντομάτας, για παράδειγμα, καταναλώνονται 64 λίτρα νερού, άμεσα ή έμμεσα. Η αυξανόμενη ζήτηση σε τρόφιμα, αυξάνει τη ζήτηση για κατανάλωση νερού. Εάν η Ελλάδα επιθυμεί να παραμείνει διατροφικά παραγωγική χώρα, πρέπει να αυξάνει τα πραγματικά διαθέσιμα αποθέματα νερού για άρδευση, κατά 1% το έτος. Οι ανάγκες αυτές θα αυξηθούν λόγω και της κλιματικής αλλαγής. Ιδιαίτερα οι νοτιότερες περιοχές, αναμένεται να αντιμετωπίσουν τα σοβαρότερα προβλήματα ξηρασίας όλης της ευρωπαϊκής ηπείρου, εξέλιξη που θα πιέσει και τις σημερινές ξηρικές καλλιέργειες να μετατραπούν σε ποτιστικές. Η Ελλάδα φαίνεται να αδυνατεί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει όσα απαιτούνται για την πραγματική αύξηση των διαθέσιμων υδάτινων πόρων, μέσω της βελτίωσης της διαχείρισης ή της αξιοποίησής τους, της ενσωμάτωσης καινοτομιών κ.λπ. Όπως προκύπτει και από την έρευνα της «ΥΧ» για το αρδευτικό πρόβλημα στον αγροτικό τομέα, μεγάλα τμήματα του αρδευτικού δικτύου παραμένουν πεπαλαιωμένα, με αποτέλεσμα την απώλεια τεράστιων ποσοτήτων υδάτων. Η υφαλμύρωση πολλών περιοχών επεκτείνεται. Οι αγρότες αντλούν από βάθος ακόμη και αρκετών εκατοντάδων μέτρων, με ό,τι συνεπάγεται για την κόστος παραγωγής και το περιβάλλον. Συχνά, αντικαθιστούν τις καλλιέργειες όχι με κριτήριο την οικονομική απόδοση, αλλά με τις απαιτήσεις τους σε νερό. Πηγή: http://www.ypaithros.gr/ardeush-h-megalh-proklhsh-ths-agrotikhs-paragwghs/

Είναι δύσκολο να εξηγήσεις πώς είναι να μην έχεις πόσιμο νερό, σε κάποιον που δεν το έχει ζήσει. Ανοίγεις τη βρύση και τρέχει θάλασσα. Δεν μπορείς να πλυθείς, να πλύνεις, να ποτίσεις. Ολες οι συσκευές καταστρέφονται το πολύ σε δύο χρόνια, από τα πλυντήρια ρούχων και πιάτων μέχρι τις παγομηχανές, τους βραστήρες, τις μηχανές του καφέ. Ακόμα και στα απλά, ας πούμε για να μαγειρέψεις φακές πρέπει να τις βράζεις για δύο ώρες. Από την άλλη πλευρά βέβαια... δεν χρειάζεται να τους βάλεις αλάτι», λέει η Μένη Βασιλείου γελώντας. Κάτοικος της Αλοννήσου τα τελευταία 28 χρόνια και ιδιοκτήτης γλυκοπωλείου έζησε τη μετάπτωση από την εποχή που το πρόβλημα ήταν αντιμετωπίσιμο, μέχρι τη στιγμή που η βασική γεώτρηση του νησιού πλέον «τραβούσε» θάλασσα. Ολα αυτά, μέχρι τις 29 Μαρτίου. Τότε τέθηκε σε λειτουργία η μονάδα αφαλάτωσης του νησιού, μια μονάδα που συγκεντρώνει πολλές πρωτιές: η πρώτη όχι μόνο στις Σποράδες αλλά και στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, η πρώτη που τοποθετήθηκε με ένα συγκεκριμένο μοντέλο διαγωνισμού. Μια μονάδα με πολύ χαμηλή χρήση ενέργειας και ελάχιστη χρήση χημικών, σε αρμονία με το «πράσινο» προφίλ που υπομονετικά χτίζει τα τελευταία χρόνια το νησί. Πώς βρέθηκε, όμως, σε αυτή τη θέση ένα -και κυριολεκτικά- πράσινο νησί; Οπως τα περισσότερα νησιά, έτσι και αυτό υδρευόταν μέσω γεωτρήσεων. Η κύρια γεώτρηση του νησιού, που εξυπηρετεί τη Χώρα, το Βότση και το Πατητήρι άρχισε σταδιακά να αντλεί υφάλμυρο νερό. «Από το 2008 έως το 2013 η αγωγιμότητα του νερού ήταν πάνω από το όριο της νομοθεσίας μόνο το καλοκαίρι. Το 2013-2014 για πρώτη φορά είχαμε υφάλμυρο νερό και τον χειμώνα», εξηγεί ο κ. Πέτρος Βαφίνης, δήμαρχος Αλοννήσου. «Το 2007-2010 ο δήμος είχε προβεί σε ερευνητικές γεωτρήσεις χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Ετσι η αφαλάτωση ήταν πια μονόδρομος. Οπως καταλαβαίνετε, η αγορά της μονάδας από τον δήμο ήταν αδύνατη, δεν υπήρχαν τα χρήματα. Ο μοναδικός τρόπος ήταν να αναθέσουμε σε ιδιώτη την παραγωγή νερού». Να σημειωθεί ότι πριν από λίγα χρόνια στην Αλόννησο είχε φτιαχτεί λιμνοδεξαμενή, η οποία, όπως και σε πολλά άλλα νησιά... δεν λειτούργησε ποτέ, λόγω κακής κατασκευής. Ο Δήμος Αλοννήσου απευθύνθηκε σε άλλους δήμους με ανάλογο πρόβλημα. «Δεν μας βοήθησαν γιατί απλά δεν είχαν εμπειρία. Τελικά προχωρήσαμε σε μειοδοτικό διαγωνισμό, περάσαμε δύο χρόνια για να ξεπεράσουμε διάφορες δυσκολίες και τη γραφειοκρατία, αλλά τελικά τα καταφέραμε». Διετής σύμβαση Ο δήμος έχει συμβληθεί για δύο χρόνια με την ελληνική εταιρεία Sychem (η οποία πρόσφατα διακρίθηκε στα Greek Exports Awards, ως μια από τις πιο δυναμικές ελληνικές εξαγωγικές εταιρείες). Η εταιρεία ανέλαβε όλο το κόστος τοποθέτησης και λειτουργίας της μονάδας, ενώ ο δήμος (που παρείχε μόνο το οικόπεδο) αγοράζει το νερό έναντι 1,94 ευρώ/κυβικό. «Είναι η πρώτη μονάδα στην οποία εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο, μια πολύ μικρή χρονικά σύμβαση», εξηγεί ο πρόεδρος της Sychem, Αλέξανδρος Υφαντής. «Είμαι κατασκευαστής, λογικά θα έπρεπε να υποστηρίζω τις μακροχρόνιες συμβάσεις, ωστόσο νομίζω ότι ο δρόμος αυτός είναι πιο συνετός. Οι τεχνολογίες στην αφαλάτωση αλλάζουν ταχύτατα και ο δήμος μπορεί μετά μια διετία να πετύχει καλύτερες τιμές με μικρότερο κόστος». Η δυναμικότητα της μονάδας είναι 600 κυβικά ημερησίως. Για την παραγωγή αυτών, αντλεί νερό από παραθαλάσσια γεώτρηση (όχι απευθείας από τη θάλασσα): από κάθε 100 κυβικά θαλασσινού νερού, παράγονται 35-40 κυβικά πόσιμου νερού, ενώ το υπόλοιπο επιστρέφει πάλι στη θάλασσα, πάλι μέσω παραθαλάσσιας γεώτρησης. Οπως εξηγεί ο κ. Υφαντής, η μονάδα έχει πολύ χαμηλά επίπεδα κατανάλωσης ενέργειας (λόγω του συστήματος ανάκτησης εξοικονομεί έως και 50%) και ελάχιστη χρήση χημικών. «Το μόνο που προστίθεται είναι ένα ελάχιστο ποσοστό χλωρίου, ώστε να είναι δυνατή η αποθήκευση του νερού στην υδατοδεξαμενή του δήμου», αναφέρει. Η αφαλάτωση της Αλοννήσου είναι η τέταρτη ιδιωτική στην Ελλάδα (αλλά η πρώτη με τόσο μικρή χρονικά σύμβαση). Εχουν προηγηθεί η Μήλος, το Ηράκλειο και η Υδρα. Το μοντέλο της ανάθεσης σε ιδιώτη της προμήθειας αλλά και της λειτουργίας μιας μονάδας αφαλάτωσης δείχνει να κερδίζει έδαφος, καθώς η αγορά των μονάδων από τους δήμους δεν έχει πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα, ιδίως στα μικρά νησιά. Συχνά οι μονάδες συντηρούνται πλημμελώς (ελλείψει πόρων, εξειδικευμένου προσωπικού) και μετά λίγα χρόνια καταστρέφονται, ή αγοράζονται και... δεν τίθενται ποτέ σε λειτουργία. Ομως η αφαλάτωση δεν είναι πανάκεια. Οπως εξηγεί ο κ. Κώστας Σίδας, προϊστάμενος της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου Αλοννήσου, μετά την έναρξη λειτουργίας της αφαλάτωσης, η κατανάλωση αυξήθηκε κατακόρυφα, με αποτέλεσμα να μην επαρκεί για την κάλυψη των εκτιμώμενων αναγκών της τουριστικής σεζόν. «Ολοι μας ενθουσιαστήκαμε που είχαμε και πάλι πόσιμο νερό από τη βρύση», λέει η Μένη Βασιλείου. «Νομίζω όμως ότι θα πρέπει να κάνουμε πιο συντηρητική χρήση. Να μην ξεχνάμε ότι η υπερκατανάλωση μας έφερε εδώ». Πηγή: http://www.kathimerini.gr/860645/article/epikairothta/perivallon/h-alonnhsos-exei-3ana-kanoniko-nero

Στις αμέσως επόμενες δεκαετίες, σημαντικοί υπόγειοι υδάτινοι πόροι απειλούνται με εξάντληση σε μεγάλο μέρος του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων περιοχών της Ινδίας, της νότιας Ευρώπης και των ΗΠΑ. Η εξέλιξη αυτή προκαλείται κυρίως από την υπερβολική άντληση νερού για τη βιομηχανία και τη γεωργία και θα επηρεάσει την πρόσβαση σε νερό σχεδόν 1,8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Σύμφωνα με τη μελέτη της υδρολόγου Ίνγκε ντε Γκράαφ, που παρουσιάστηκε στην πρόσφατη σύνοδο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, οι μεγάλοι υδροφορείς της Αμερικής θα είναι οι πρώτοι που θα εξαντληθούν, με αυτούς στην κεντρική Καλιφόρνια, τη λεκάνη του Τουλέιρ, και τη νότια κοιλάδα του Σαν Χοακίν, επίσης στην ίδια πολιτεία, να εξαντλούνται ήδη από τη δεκαετία του 2030. Υδροφορέας είναι ένα σώμα από διαπερατά πετρώματα που μπορεί να περιέχει ή να μεταδώσει υπόγεια ύδατα. Οι υδροφορείς της λεκάνης του Άνω Γάγγη στην Ινδία θα είναι οι επόμενοι που θα εξαντληθούν μεταξύ 2040 και 2060, μαζί με εκείνους σε περιοχές της Ισπανίας και της Ιταλίας. Μεταξύ των δεκαετιών του 2050 και 2070, οι υπόγειοι υδάτινοι πόροι σε περιοχές του Τέξας, της Οκλαχόμα, και του Νέου Μεξικό ενδεχομένως θα στερέψουν επίσης. Άλλες μελέτες έχουν δείξει με τη χρήση δορυφορικών δεδομένων ότι μερικά από τα μεγαλύτερα υδροφόρα στρώματα είναι ήδη σχεδόν εξαντλημένα. Ωστόσο, η μέθοδος αυτή δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσει υδροφόρους ορίζοντες σε μικρότερη κλίμακα. Η νέα μελέτη δίνει μια πιο σύνθετη εικόνα, χρησιμοποιώντας δεδομένα σχετικά με τη δομή των υδροφόρων οριζόντων, τη ροή του νερού, και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ υπόγειων υδάτων και του περιβάλλοντος νερού, ώστε να προσομοιώσει την εξάντληση των υπόγειων υδάτων. Τα δεδομένα δείχνουν, όπως αναμενόταν, ότι οι αρδευόμενες περιοχές σε ξηρά κλίματα βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο. Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/1185085/kindunos-eksantlisis-simantikon-upogeion-udatinon-poron-eos-to-2050

Mία διαδικασία καταγραφής και αδειοδότησης κάθε χρήσης και έργου αξιοποίησης του νερού καλούνται να ακολουθήσουν πολίτες, αγρότες, επιχειρήσεις και φορείς του δημοσίου, στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης μιας ορθολογικής και αειφόρου διαχείρισης των υδάτων, που αποτελεί κοινό φυσικό πόρο. Η καταγραφή κάθε τέτοιου έργου στο Εθνικό Μητρώο Σημείων Υδροληψίας (ΕΜΣΥ) και η αδειοδότηση της χρήσης τους θα επιτρέψει την εκτίμηση του αριθμού και της έκτασης των απολήψεων ύδατος, με στόχο την ολοκληρωμένη διαχείρισή τους, ώστε να επιτευχθεί η βέλτιστη και αποδοτικότερη χρήση του νερού, καθώς και η προστασία των υδατικών πόρων, διασφαλίζοντας παράλληλα το εισόδημα των αγροτών. Η πλειοψηφία των πολιτών και αγροτών που χρησιμοποιούν γεωτρήσεις ή άλλα σημεία υδροληψίας σε όλη τη χώρα έχουν ήδη καταγραφεί στο ΕΜΣΥ, όμως παρατηρείται σημαντική υστέρηση στην υποβολή αιτήσεων για την αδειοδότηση της χρήσης του νερού, παρά τη σημαντική απλούστευση της διαδικασίας που θεσπίστηκε με την ΚΥΑ του Οκτωβρίου (ΦΕΚ 2878/Β/27-10-2014). Εκτιμώντας από τα μέχρι σήμερα στοιχεία, που δεν περιλαμβάνουν όμως το σύνολο των εγγραφών - αιτήσεων, ότι το ποσοστό συμμόρφωσης των χρηστών είναι κατά πολύ μικρότερο από το 50% των προβλεπόμενων, αποκαλύπτεται ένα θέμα που απαιτεί την προσοχή μας. Η Πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μέσω των υπηρεσιών του, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα και με διάθεση επίλυσης τυχόν ελλιπούς ενημέρωσης των χρηστών, δρομολογεί άμεσα σχετική τροποποίηση της ΚΥΑ, στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης των χρηστών για την προσαρμογή τους στο υφιστάμενο πλαίσιο καθώς και μεταβατική μείωση των κυρώσεων από την ελλιπή συμμόρφωση. Παράλληλα, ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην ενημέρωση και στήριξη των πολιτών, αγροτών, αλλά και επιχειρήσεων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν υφιστάμενα προβλήματα εφαρμογής. To υπουργείο με την ανακοίνωσή του επισημαίνει τη σημασία που δίνεται στην ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων και καλεί τους πολίτες να υποβάλουν έγκαιρα, μετά τη δημοσίευση της σχετικής τροποποίησης της ΚΥΑ, τις αιτήσεις τους κάνοντας χρήση των ευνοϊκών όρων που θα τους παρασχεθούν. Το νερό είναι πολύτιμος φυσικός πόρος, αποτελεί τη βάση της ζωής αλλά και κάθε οικονομικής δραστηριότητας, με προεξάρχουσα την αγροτική παραγωγή και η καταγραφή των χρήσεών του αποτελεί θεμελιώδη αρχή για την ορθολογική διαχείρισή του και τη μείωση της σπατάλης του νερού άρδευσης. Πηγή: http://www.buildnet.gr/default.asp?pid=235&catid=213&artid=15423

Σε μόνιμη κατάσταση λειψυδρίας θα είναι αρκετές περιοχές στην Ελλάδα, σύμφωνα με μελέτη ελλήνων επιστημόνων, με αφορμή τη σημερινή παγκόσμια ημέρα του νερού. Υπολογίζεται ότι το 18% της ελληνικής έκτασης έχει περάσει σε μια φάση απερήμωσης κυρίως στην Κρήτη και στα νησιά του Αιγαίου ενώ θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την σωστή διαχείριση των υδάτινων πόρων. Υπολογίζεται ότι στις αγροτικές περιοχές, πάνω από το 22% του νερού που πέφτει με τη μορφή βροχής χάνεται στη θάλασσα O καθηγητής Εδαφολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωνσταντίνος Κοσμάς, επισημαίνει ότι δεν αποκλείεται τα επόμενα χρόνια να αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των περιοχών του ελλαδικού χώρου που απειλούνται. «Η διαδικασία της ερημοποίησης έχει ξεκινήσει για τα καλά στη χώρα μας και η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για την καταπολέμησή της”. Αυτό πρακτικά συνάδει σε μείωση ή ακόμα και απώλεια της παραγωγικότητας των γεωργικών και δασικών εκτάσεων, κυρίως λόγω της διάβρωσης, που επιφέρει δραστική μείωση του βάθους και της γονιμότητας του εδάφους και της βλάστησης. Εκτός όμως από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, η ερημοποίηση έχει επίσης σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, τόνισε ο κ. Κοσμάς. «Εάν το έδαφος δεν αποδίδει, αμέσως μειώνεται η παραγωγή για τους αγρότες και περιορίζεται έτσι το ήδη συμπιεσμένο εισόδημά τους». Βάσει των μετρήσεων της Ελληνικής Επιτροπής για την καταπολέμηση της ερημοποίησης, 34% των περιοχών της χώρας μας θεωρείται υψηλού κινδύνου, 49% μέτριου κινδύνου και 17% χαμηλού κινδύνου. Σύμφωνα με τον κ. Κοσμά, μεταξύ των περιοχών «υψηλού κινδύνου» ερημοποίησης κατατάσσονται όλα τα νησιά του Αιγαίου, περιοχές της Ανατολικής Πελοποννήσου, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, τμήματα των Θεσσαλίας, Μακεδονίας και Θράκης, καθώς και το Κεντρικό και Νοτιοανατολικό τμήμα της Κρήτης. Μικρότερο κίνδυνο διατρέχουν τα εδάφη των περιοχών της Κεντρικής Ελλάδας και Πελοποννήσου και τα Ιόνια νησιά, ενώ μηδαμινή είναι η απειλή του φαινομένου της ερημοποίησης για τις πεδινές περιοχές, με πολύ καλά αποστραγγιζόμενα και βαθιά εδάφη. Οι σημαντικότερες διεργασίες που μπορούν να οδηγήσουν στην ερημοποίηση μιας ευαίσθητης περιοχής είναι: διάβρωση του εδάφους, αλόγιστη χρήση γης από γεωργούς και κτηνοτρόφους, ελάττωση του διαθέσιμου νερού, αλάτωση, αλκαλίωση και η οξίνιση του εδάφους (μεταβολές στο ph του), χημική ρύπανση του εδάφους και η αποψίλωση των δασών. Πηγή: http://www.skai.gr/news/environment/article/310432/i-ellada-hanei-kai-ta-nera-tis/

Στην απαλλαγή ή τη μείωση των προστίμων για τις γεωτρήσεις προβαίνει ο αναπληρωτής υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Γιάννης Τσιρώνης. Σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, «δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων και καλούμε τους πολίτες να υποβάλουν έγκαιρα, μετά τη δημοσίευση της σχετικής τροποποίησης της ΚΥΑ, τις αιτήσεις τους κάνοντας χρήση των ευνοϊκών όρων που τους παρέχονται». Όπως ανέφερε, προχωρούμε σε απαλλαγές και μειώσεις προστίμων για τις γεωτρήσεις. Η βασική αλλαγή, συνέχισε, που κάνουμε είναι η απαλλαγή από το πρόστιμο, μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη και η ελαχιστοποίηση του προστίμου μέχρι τέλος του χρόνου. Παράλληλα, προχωρούμε σε απλοποίηση της διαδικασίας καταβολής του προστίμου, πρόσθεσε ο Γιάννης Τσιρώνης. Σύμφωνα με τον ίδιο, το νερό είναι πολύτιμος φυσικός πόρος, αποτελεί τη βάση της ζωής αλλά και κάθε οικονομικής δραστηριότητας, με προεξάρχουσα την αγροτική παραγωγή και η καταγραφή των χρήσεών του αποτελεί θεμελιώδη αρχή για την ορθολογική διαχείρισή του και τη μείωση της σπατάλης του νερού άρδευσης. Οφείλουμε όμως, τώρα αλλά και στο μέλλον να μην διαταράσσουμε την βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα των καλλιεργητών μας σε μια τόσο κρίσιμη για την πατρίδα μας στιγμή της ιστορίας της, εξήγησε εν συνεχεία ο κ. Τσιρώνης. Καταλήγοντας, υπερθεμάτισε ότι η πρωτογενής παραγωγή πρέπει να παραμείνει ένας σταθερός πυλώνας της Ελληνικής Οικονομίας και το υπουργείο συμβάλλει με την τροποποίηση της ΚΥΑ προς αυτήν την κατεύθυνση, θεσμοθετώντας παράλληλα αυτά που απαιτούνται για την διασφάλιση του αναγκαίου πόρου του αρδευτικού νερού. Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/981181/g-tsironis-apallagi-i-meiosi-ton-prostimon-gia-tis-geotriseis

Εντυπωσιακές υποθαλάσσιες λίμνες ανθρακούχου νερού ανακάλυψαν επιστήμονες κάτω από το ηφαίστειο της Σαντορίνης στο πλαίσιο ερευνών που ξεκίνησαν το 2011 μετά την (ευτυχώς) πρόσκαιρη συσσώρευση μάγματος. Οι επονομαζόμενες «Λίμνες της Καλλίστης» είναι οι πρώτες υποθαλάσσιες λίμνες του είδους τους, αναφέρει η διεθνής ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση Nature Scientific Reports. Οι υποθαλάσσιες λίμνες είναι στρώματα πυκνού νερού που βυθίζονται στον πυθμένα της θάλασσας δίχως να αναμειγνύονται με το θαλασσινό νερό. Μέχρι σήμερα, όμως, όλες οι γνωστές υποθαλάσσιες λίμνες αποτελούνταν από νερό που εμπλουτίζεται με μεγάλες ποσότητες αλατιού, οπότε γίνεται πιο πυκνό από το νερό στο γύρω περιβάλλον. Αντιθέτως, οι Λίμνες της Καλλίστης στη Σαντορίνη σχηματίζονται λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε διοξείδιο του άνθρακα, εξηγεί ο Ριτς Καμίλι, ερευνητής του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Γουντς Χολ της Μασσαχουσσέτης. —Η ανακάλυψη των λιμνών Οι λίμνες ανακαλύφθηκαν σε βάθος 250 μέτρων από ρομποτικό υποβρύχιο που μελετούσε ένα μεγάλο ρήγμα στον πυθμένα μέσα στην καλδέρα του ηφαιστείου (ο κρατήρας κατέρρευσε στην γιγάντια έκρηξη που εξαφάνισε τον μινωικό πολιτισμό γύρω στο 1600 π.Χ. Το νησί της Σαντορίνης είναι ό,τι απέμεινε πάνω από την επιφάνεια του Αιγαίου). Συγκεκριμένα, οι έρευνες και οι επιτόπιες μετρήσεις εκτελέστηκαν από το ωκεανογραφικό σκάφος ΑΙΓΑΙΟ του ΕΛΚΕΘΕ, το βαθυσκάφος ΘΕΤΙΣ και ένα αυτόνομο υποβρύχιο ρομπότ. Οι επιτόπιες μετρήσεις έδειξαν ότι οι ημιδιαφανείς σχηματισμοί περιέχουν μεγάλες ποσότητες διαλυμένου διοξειδίου του άνθρακα και έχουν θερμοκρασία περίπου 5 βαθμούς υψηλότερη από το γύρω νερό. Οι λίμνες έχουν διάμετρο από ένα έως πέντε μέτρα και θεωρείται ότι η ζωή τους είναι εφήμερη. Επιπλέον, οι λίμνες είναι αρκετά όξινες και εχθρικές για τους περισσότερους μικροοργανισμούς. Δεν αποκλείεται όμως να φιλοξενούν μικρόβια που παράγουν άμορφο πυρίτιο: σωματίδια οπαλίου, ενός πολύτιμου ιριδίζοντος πετρώματος. Αυτό θα εξηγούσε την παράξενη, γαλακτερή και ιριδίζουσα εμφάνιση των υποβρύχιων στρωμάτων. H Παρασκευή Νομικού, λέκτορας Γεωλογικής Ωκεανογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που μετείχε στην έρευνα μαζί με άλλους επιστήμονες, λέει στα ΝΕΑ πως οι λίμνες βρέθηκαν σε βάθος 250 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. «Είναι η πρώτη φορά που βρίσκονται τέτοιες λίμνες σε ηφαιστειακό πεδίο και δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν και αλλού. Είναι σημαντικό να μελετηθούν ακόμη περισσότεροι οι λίμνες ώστε να καταλάβουμε πώς συγκεντρώθηκαν εκεί οι ποσότητες του διοξειδίου του άνθρακα, πώς αυτό κυκλοφορεί και πώς συνδέεται με την τεκτονική της περιοχής». —Η πηγή του διοξειδίου του άνθρακα Οι επιστήμονες εικάζουν ότι το διοξείδιο του άνθρακα που συγκεντρώνονται στις υποβρύχιες λίμνες προέρχεται από τον πυθμένα. Το ηφαιστειακό σύμπλεγμα της Σαντορίνης είναι η το πιο ενεργό τμήμα του Ελληνικού Ηφαιστειακού Τόξου, κατά μήκος του οποίου η τεκτονική πλάκα της Αφρικής ασκεί πιέσεις κάτω από την πλάκα της Ευρασίας. Το διοξείδιο του άνθρακα ίσως προέρχεται από μάγμα που αποσυμπιέζεται. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι προέρχεται από ασβεστολιθικά πετρώματα που βυθίζονται και υποβάλλονται σε ακραίες πιέσεις και θερμοκρασίες. Μέχρι την ανακάλυψη των λιμνών της Καλλίστης, επισημαίνει ο Δρ Καμίλι, οι επιστήμονες πίστευαν ότι το διοξείδιο του άνθρακα που αναβλύζει από τον πυθμένα απλώς διαλύεται στο θαλασσινό νερό. Η ανακάλυψη δείχνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις το αέριο παραμένει εγκλωβισμένο σε ένα βαρύ στρώμα νερού που επικάθεται στον πυθμένα. Οι επιστήμονες εξηγούν ότι σε αυτή την περιοχή του Κεντρικού Αιγαίου συμβαίνουν μοναδικές γεωδυναμικές διεργασίες. Η καταβύθιση της αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από την ευρωπαϊκή στο ύψος της Κρήτης δημιούργησε στην περιοχή της Σαντορίνης δύο μαγματικούς θαλάμους – έναν κάτω από την Καλντέρα και έναν κάτω από το Κολούμπο, το υποθαλάσσιο ενεργό ηφαίστειο που βρίσκεται σε απόσταση 6,5 χιλιομέτρων βορειοανατολικά της Σαντορίνης. Μέσα από το μάγμα εκλύεται το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια όπως η αμμωνία, αλλά και μέταλλα, όπως ο χρυσός και το αντιμόνιο που δημιούργησαν τις “καμινάδες”. —Το ερευνητικό πρόγραμμα Το ερευνητικό πρόγραμμα έλαβε εξάλλου χρηματοδότηση και από το Πρόγραμμα Αστροβιολογίας της NASA, το οποίο μελετά ασυνήθιστα περιβάλλοντα στη γη τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν μια εικόνα για τη ζωή σε άλλους πλανήτες. Στην έρευνα συμμετείχαν ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το ΕΛΚΕΘΕ, το Woods Hole Oceanographic Institution, το πανεπιστήμιο Girona, το Institut de Physique du Globe de Paris. Ειδικότερα, από ελληνικής πλευράς στη μελέτη συμμετείχαν η Παρασκευή Νομικού, η Αριάδνη Αργυράκη και ο Στέφανος Κίλλιας της Σχολής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και ο Άγγελος Μαλλιός και ο Δημήτρης Σακελλαρίου του ΕΛΚΕΘΕ. Πηγή: http://www.econews.gr/2015/07/21/limnes-santorini-ifaisteio-123541/

Το Eυρωκοινοβούλιο ψήφισε σήμερα σχέδιο νόμου για τη βελτίωση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών στο πόσιμο νερό βρύσης, λύση πιο οικονομική και φιλική για το περιβάλλον -σε σύγκριση με το εμφιαλωμένο. Ο νέος νόμος θα περιορίζει τα ανώτατα όρια συγκεκριμένων ρύπων για το πόσιμο νερό, όπως ο μόλυβδος(πρόκειται να μειωθεί στο μισό) και βλαβερά βακτήρια, ενώ περιορίζει τα ανώτατα όρια για ορισμένους ενδοκρινικούς διαταράκτες. Παράλληλα, καθιερώνει την παρακολούθηση των επιπέδων μικροπλαστικών, η αύξηση των οποίων προκαλεί ανησυχία. Πρόσβαση σε νερό Τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να λάβουν μέτρα προκειμένου να υπάρχει καθολική πρόσβαση σε καθαρό νερό εντός της ΕΕ και να βελτιωθεί η πρόσβαση σε πόσιμο νερό σε πόλεις και δημόσιους χώρους, δημιουργώντας χώρους δωρεάν παροχής νερού όπου αυτό είναι τεχνικά εφικτό και κατ' αναλογία. Πρέπει επίσης να ενθαρρύνουν την παροχή νερού βρύσης σε εστιατόρια, κυλικεία και υπηρεσίες τροφοδοσίας, δωρεάν ή σε χαμηλή τιμή. «Right2Water» Σε συνέχεια της υιοθέτησης ψηφίσματος σχετικά με την πρωτοβουλία πολιτών «Right2Water», οι ευρωβουλευτές επαναλαμβάνουν το αίτημά τους ότι θα πρέπει τα κράτη μέλη να επικεντρωθούν στις ανάγκες των ευάλωτων ομάδων όσον αφορά την πρόσβαση στο νερό. Θα πρέπει να εντοπίζουν τους ανθρώπους που δεν έχουν ή έχουν περιορισμένη πρόσβαση στο νερό, συμπεριλαμβανομένων των ευάλωτων και περιθωριοποιημένων ομάδων, και να αξιολογήσουν τρόπους βελτίωσης της πρόσβασής τους. Θα πρέπει επίσης να τους ενημερώνουν σαφώς για τον τρόπο σύνδεσης με το δίκτυο διανομής ή για εναλλακτικά μέσα προκειμένου να έχουν πρόσβαση στο νερό. «Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε το νερό ορίζει το μέλλον της ανθρωπότητας. Γίνεται κατανοητό ότι όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση σε καθαρό και καλής ποιότητας νερό και πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να το κάνουμε όσο το δυνατόν πιο προσιτό σε όλους», δήλωσε ο εισηγητής Michel Dantin (ΕΛΚ, Γαλλία). Επόμενα βήματα Η έκθεση υιοθετήθηκε με 300 ψήφους υπέρ, 98 κατά, και 274 αποχές. Το ΕΚ θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με το Συμβούλιο των Υπουργών μόλις αυτοί συμφωνήσουν στη θέση τους. Συμπληρωματικές πληροφορίες Η νομοθετική αυτή πρόταση στοχεύει στην αύξηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην παροχή και χρήση πόσιμου νερού, γεγονός που θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση της χρήσης πλαστικών υλών και απορριμμάτων. Γράφημα: Οδηγία για το πόσιμο νερό (στα αγγλικά) http://www.europarl.europa.eu/news/en/headlines/society/20181011STO15887/drinking-water-in-the-eu-better-quality-and-access Ιστοσελίδα του εισηγητή Michel Dantin (ΕΛΚ, Γαλλία) http://www.europarl.europa.eu/meps/el/97296/MICHEL_DANTIN_home.html Φάκελος διαδικασίας http://www.europarl.europa.eu/oeil/popups/ficheprocedure.do?reference=2017/0332(COD)&l=EN Ενημερωτικό σημείωμα για την αναθεώρηση της οδηγίας για το πόσιμο νερό (στα αγγλικά, Οκτώβριος 2018) http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/BRIE/2018/625179/EPRS_BRI(2018)625179_EN.pdf Δελτίο Τύπου της Επιτροπής (01/02/2018) http://europa.eu/rapid/press-release_IP-18-429_el.htm Δεξαμενή σκέψης του ΕΚ: Αναθεώρηση της οδηγίας για το πόσιμο νερό (17/10/2018) http://www.europarl.europa.eu/thinktank/en/document.html?reference=EPRS_ATA(2018)628279 Νομοθετική διαδικασία : Αναθεώρηση της οδηγίας για το πόσιμο νερό (Σεπτέμβριος 2018 στα αγγλικά) https://epthinktank.eu/2018/09/12/revision-of-the-drinking-water-directive-eu-legislation-in-progress/

Η Ειδική Γραμματεία Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας ολοκλήρωσε και δημοσιοποίησε την αξιολόγηση της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης της χώρας για το έτος 2017 σε συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της Οδηγίας 2006/7/ΕΚ. Η ποιότητα των υδάτων κολύμβησης αποτυπώνεται στην αντίστοιχη Εθνική Έκθεση αξιολόγησης για το 2017 (http://www.ypeka.gr) που μαζί με τα αποτελέσματα της παρακολούθησης των υδάτων κολύμβησης γνωστοποιήθηκαν ήδη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. H εν λόγω αξιολόγηση πραγματοποιήθηκε με άκρως επιστημονικό τρόπο και κατόπιν στατιστικής επεξεργασίας των αποτελεσμάτων παρακολούθησης των τεσσάρων τελευταίων ετών (2014-2017), ενώ έλαβε χώρα σε 1598 σημεία (ακτές κολύμβησης). Το 95,9% των υδάτων κολύμβησης της χώρας μας ταξινομούνται ως ύδατα εξαιρετικής ποιότητας ενώ το σύνολο (100%) των υδάτων αποτελούν ύδατα κατάλληλα για κολύμβηση, ικανοποιώντας πλήρως τις απαιτήσεις της Οδηγίας 2006/7/ΕΚ. Πενήντα τρία (53) επιπλέον σημεία για τα οποία διεξάγονται μετρήσεις δεν έχουν συμπεριληφθεί στην αξιολόγηση και τη στατιστική επεξεργασία, διότι τα 52 από αυτά εντάχθηκαν στο δίκτυο παρακολούθησης το 2015 και επομένως δεν έχουν συμπληρωθεί ακόμα τα 4 χρόνια παρακολούθησης που απαιτεί η Οδηγία. Όσον αφορά στο 53ο υπάρχουν κενά στις μετρήσεις λόγω δυσκολίας πρόσβασης και δεν έχει ακόμα συμπληρωθεί ο ελάχιστος αριθμός δειγμάτων που απαιτεί η νομοθεσία της ΕΕ. Σημειώνεται, όμως, ότι όλες οι μετρήσεις και στα 53 αυτά σημεία είναι εξαιρετικές. Ειδικότερα: 1.533 σημεία (95.9%) ταξινομούνται στην κατηγορία «εξαιρετικής ποιότητας» 53 σημεία (3.3%) νέα σημεία. Μόλις 12 σημεία (0,8%) δεν χαρακτηρίζονται ως "εξαιρετικής ποιότητας", αλλά ως «επαρκούς ποιότητας». Τα αποτελέσματα αξιολόγησης, όπως εμφανίζονται συγκριτικά στις δυο τελευταίες Εθνικές Εκθέσεις 2016-2017, καταδεικνύουν την σταθερά υψηλή ποιότητα των υδάτων κολύμβησης της χώρας μας: Κατηγορία Ποιότητα Πλήθος σημείων 2016 Ποσοστό 2016 Πλήθος σημείων 2017 Ποσοστό 2017 Κατηγορία 1 εξαιρετική 1496 97.0 1533 95.9 Κατηγορία 2 Τουλάχιστον Επαρκής 11 97.7 12 96.7 Κατηγορία 3 Νέες Ακτές 35 2.3 53 3.3 Για την κολυμβητική περίοδο του έτους 2018 βρίσκεται σε εξέλιξη πρόγραμμα παρακολούθησης της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης της χώρας, το οποίο πραγματοποιείται από την Ειδική Γραμματεία Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και τις οικείες Διευθύνσεων Υδάτων των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων. Τα αποτελέσματα της παρακολούθησης του εν λόγω προγράμματος αναρτώνται στις ιστοσελίδες των ανωτέρω Υπηρεσιών.

Στο μυαλό όλων η Κρήτη είναι ένας τόπος πλούσιος. Ένας τόπος όπου η φύση χαρίζεται σε αφθονία, όπου η γη είναι γόνιμη και το κλίμα μοναδικό. Η εντύπωση αυτή είναι βαθιά χαραγμένη και μέσα στους ίδιους τους Κρητικούς, κυβερνά τη ζωή τους, καθοδηγεί τον τρόπο που διαχειρίζονται τον τόπο τους. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο, όταν οι συνθήκες αλλάζουν, να «χωνέψουν» αυτό που συμβαίνει. Όμως, έρχεται κάποια στιγμή που η αλλαγή αυτή χτυπά την πόρτα. Δέκα ημέρες πριν από το Πάσχα, ένα πυκνό σύννεφο αφρικανικής σκόνης κάλυψε για δύο ημέρες το νησί. Μόλις το σύννεφο έφυγε, όλοι βγήκαν με τα λάστιχα να ξεπλύνουν δρόμους, σπίτια, αυτοκίνητα. Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα στο ήδη αποδυναμωμένο σύστημα ύδρευσης του Ηρακλείου. Ξαφνικά, οι βρύσες στέρεψαν. «Δεν περίμενε κανείς ότι τα προβλήματα που ανακύπτουν συνήθως το θέρος θα παρουσιάζονταν φέτος τον Μάρτιο. Εξαιτίας της αφρικανικής σκόνης, οι δημότες άνοιξαν τις βρύσες τους για να φέρουν τα πράγματα στην προτέρα κατάσταση και άδειασαν τις δεξαμενές», εξηγεί ο δήμαρχος Ηρακλείου, Βασίλης Λαμπρινός. «Έτσι βρεθήκαμε σε μια δύσκολη θέση, που κατά τη γνώμη μου η ΔΕΥΑ χειρίστηκε επαρκώς». Για να καταλάβει κανείς τι συνέβη στο Ηράκλειο πρέπει πρώτα να κατανοήσει τον προβληματικό τρόπο με τον οποίο υδρεύεται η 4η μεγαλύτερη πόλη στη χώρα. Το Ηράκλειο, λοιπόν, υδρεύεται κυρίως από γεωτρήσεις. Η άναρχη (και σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετη) επέκτασή του οδήγησε στη δημιουργία ενός δυσλειτουργικού συστήματος ύδρευσης. «Στο Ηράκλειο η ποσότητα του νερού που υπάρχει δεν επαρκεί για να καλύψει το 100% των αναγκών. Γι’ αυτό τον λόγο σε πολλές περιοχές έχουμε διανομή. Δηλαδή μια ημέρα έχουμε νερό και την επόμενη ημέρα το δίκτυο είναι κλειστό», εξηγεί ο πρόεδρος της ΔΕΥΑ Ηρακλείου, Γιάννης Ρασούλης. «Ετσι θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αποθηκεύσουμε το νερό για τη μια ημέρα που δεν υπάρχει νερό στο δίκτυο. Αυτό δημιουργεί την άσχημη εικόνα στις ταράτσες των πολυκατοικιών με τα μαύρα ντεπόζιτα». Το υδατικό έλλειμμα επιβαρύνεται από την κακή κατάσταση του δικτύου. Σύμφωνα με τον κ. Ρασούλη, οι διαρροές και κλοπές νερού ξεπερνούν το 30%. Από τα 600 χλμ. του δικτύου, μόλις 250-300 χλμ. κατασκευάστηκαν μετά το 1998. Ακόμα 20% δεν τιμολογείται, δηλαδή καταναλώνεται αλλά δεν καταγράφεται λόγω χαλασμένων υδρόμετρων. Ετσι, από τα 18 εκατ. κυβικά νερού που χρειάζεται ετησίως η πόλη, η ΔΕΥΑ εισπράττει από τους καταναλωτές το αντίτιμο μόλις για 8,5-9 εκατ. κυβικά. «Περίπου 65 χλμ. δικτύου βρίσκονται σε φάση αντικατάστασης, ακόμα 40 χλμ. έχουν ενταχθεί στο ΕΠΠΕΡΑΑ και έχουμε μελέτες και για τα υπόλοιπα. Μας έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός ότι θα διαθέσουν 25 εκατ. ευρώ για αντικατάσταση του παλαιού δικτύου», λέει ο κ. Ρασούλης. Παράλληλα, προχωρά η αντικατάσταση 7.000 υδρόμετρων. Τα φράγματα Το Σφενδύλι μοιάζει με σκηνικό ταινίας. Τα λιγοστά του σπίτια χάσκουν, σε ορισμένα έχουν πέσει οι σκεπές. Κι όμως, στο κέντρο του χωριού, η μικρή εκκλησία είναι φρεσκοβαμμένη, λέγεται μάλιστα ότι λειτουργεί ακόμα σε γάμους και πανηγύρια. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν παράξενο αν το Σφενδύλι δεν είχε απαλλοτριωθεί για να σκεπαστεί από τα νερά του φράγματος Αποσελέμη. Μέσα από τα σοκάκια του, η σημερινή εικόνα του φράγματος είναι αποκαρδιωτική: είναι σχεδόν άδειο. Το φράγμα κατασκευάστηκε για να λύσει το πρόβλημα ύδρευσης του Ηρακλείου, της Χερσονήσου και του Αγίου Νικολάου. Η πλήρωσή του ξεκίνησε το 2012 και το φράγμα σχεδόν γέμισε πρώτη φορά το 2015 για να αδειάσει ενάμισι έτος αργότερα. Είναι ένα έργο που έχει δεχθεί ισχυρή κριτική λόγω του υψηλότατου κόστους, που έχει ξεπεράσει πλέον τα 200 εκατ. ευρώ, σε σχέση με την περιορισμένη, όπως φαίνεται, χρησιμότητά του. «Το φράγμα δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Σήμερα τροφοδοτείται από τον χείμαρρο Αποσελέμη, ενώ υπό κατασκευήν βρίσκεται μια σήραγγα 3,5 χλμ. που θα μεταφέρει πλημμυρικά νερά από το οροπέδιο Λασιθίου», εξηγεί στην «Κ» ο Φώτης Καζάσης, διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Ανάπτυξης Κρήτης (στον οποίο ανήκει το φράγμα). Όλα δείχνουν ότι η κατασκευή του αποφασίστηκε με πολιτικά και όχι οικονομικά κριτήρια. «Τα έργα που περνούν αρκετά χρηματοδοτικά πλαίσια και δεν ολοκληρώνονται, καταλαβαίνουμε ότι δεν γίνονται με σωστό τρόπο. Κρίνουμε όμως εκ των υστέρων», λέει ο κ. Καζάσης. «Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος. Τα στατιστικά στοιχεία λένε ότι ανά κάποια περίοδο θα γεμίζει. Το μέλλον θα δείξει αν οι μελέτες που είχαν γίνει θα επαληθευθούν», εκτιμά υποστηρίζοντας ότι το φράγμα μπορεί να παίξει ρόλο «ρυθμιστή» στην ύδρευση των τριών δήμων. Αρκετά νοτιότερα, στο αρδευτικό φράγμα Φανερωμένης, η κατάσταση είναι ίδια. Όπως λέει στην «Κ» ο Γιώργος Αρμουτάκης, δήμαρχος Φαιστού, το φράγμα έχει σήμερα μόλις 3 εκατ. κυβικά νερού, ενώ χωράει 18 εκατομμύρια. Οι τοπικές αρχές πιέζουν για ένα ακόμα ακριβό έργο, την εκτροπή όσον αφορά τον ποταμό Πλατύ από το Ρέθυμνο (προϋπολογισμού 150 εκατ. ευρώ) προκειμένου να ενισχυθεί το φράγμα με νερό. Οι αρδευτικές ανάγκες του κάμπου της Μεσσαράς είναι 20 εκατ. κυβικά ετησίως, που φέτος θα καλυφθούν από γεωτρήσεις. «Υπάρχουν γεωτρήσεις στα 200 και 300 μέτρα. Το νερό που παίρνουμε από τον κάμπο είναι επιβαρυμένο με νιτρικά, υπολείμματα φυτοφαρμάκων έπειτα από τόσα χρόνια με εντατικές καλλιέργειες», λέει. Για πόσιμο; Μόνο εμφιαλωμένα. «Πριν από 30 χρόνια το νερό ήταν αρτεσιανό. Τώρα αυτά τελείωσαν». Διαβάστε το πλήρες άρθρο στην πηγή.

Από ελαιολιπαντικά προέρχονται οι κηλίδες που εντοπίστηκαν στην δεξαμενή Δ2, στις εγκαταστάσεις της ΕΥΑΘ στη Σίνδο Θεσσαλονίκης, όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των δειγματοληψιών. Όπως προέκυψε από την ευρεία σύσκεψη φορέων για το θέμα με τη ρύπανση δεξαμενής της ΕΥΑΘ που υδροδοτεί τη Θεσσαλονίκη, τα ελαιολιπαντικά δεν θεωρούνται επικίνδυνα και επιβλαβή για την ανθρώπινη υγεία, ενώ το φαινόμενο υποχωρεί σταδιακά και η ρύπανση του νερού σήμερα είναι κάτω από τα όρια. Στο μεταξύ, σε εξέλιξη βρίσκεται η κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση που έχει παραγγείλει ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάμπρος Τσόγκας αναθέτοντας την εποπτεία της έρευνας στην εισαγγελέα Περιβάλλοντος Σοφία Κογκαλίδου για να εντοπιστεί η πηγή της ρύπανσης. Σ' αυτό το πλαίσιο, αρμόδιοι προανακριτικοί υπάλληλοι της Αστυνομίας κλήθηκαν να διακριβώσουν αν στοιχειοθετούνται τα αδικήματα της «δηλητηρίασης πηγών και τροφίμων», της «έκθεσης», της «ρύπανσης περιβάλλοντος» και οποιοδήποτε άλλο αυτεπαγγέλτως διωκόμενο αδίκημα. Σε κάθε περίπτωση, στη σύσκεψη, που συγκάλεσε ο κ. Τσόγκας και πραγματοποιήθηκε στα κεντρικά γραφεία της ΕΥΑΘ αποφασίστηκε η λήψη μέτρων ειδικής πρόληψης. Τα μέτρα είναι τα εξής: 1. Τοποθέτηση πλωτών φραγμάτων σε διάφορα σημεία του ποταμού Αλιάκμονα και κυρίως κοντά στους ταμιευτήρες νερού που βρίσκονται πλησίον της πόλης της Θεσσαλονίκης. 2. Έναρξη on line καταγραφής, με δέκτες μεταφοράς ύδατος από τόπο σε τόπο που θα καταγράφει την εικόνα της υδροδότησης και θα καταδεικνύει τα τυχόν προβλήματα που θα προκύπτουν. 3. Εκπόνηση μελέτης από τη ΔΕΗ σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο για την καταγραφή των επιχειρήσεων που βρίσκονται πλησίον του ποταμού έτσι ώστε να διαπιστωθεί ποιες διαθέτον άδεια και ποιες όχι. Θα ακολουθήσει σχετική ενημέρωση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και του Σώματος Επιθεωρητών Περιβάλλοντος. 4. Συνέχιση των δειγματοληψιών για την ποιότητα του νερού με το οποίο υδροδοτείται η Θεσσαλονίκη. 5. Συνδρομή του υπουργείου Περιβάλλοντος με ειδικά μηχανήματα μέτρησης. Στη σύσκεψη συμμετείχαν εκπρόσωποι της ΕΥΑΘ Α.Ε, της Διεύθυνσης Υγιεινής της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, της Αστυνομίας, επιθεωρητές περιβάλλοντος, ο πρύτανης και καθηγητές Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.α. Πηγή: http://greenagenda.gr/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B7/

Για ακόμη ένα καλοκαίρι ξηρασίας αλλά και κρίση λειψυδρίας προειδοποιούν οι ειδικοί στην Ευρώπη. Οι υδάτινοι πόροι στην ήπειρο γίνονται ολοένα και πιο σπάνιοι λόγω κλιματικής κρίσης, που δείχνει τα δόντια της με θερμοκρασίες- ρεκόρ ήδη από την άνοιξη και έναν αφύσικα ζεστό χειμώνα που επηρέασε αισθητά τα ποτάμια και τις πίστες σκι της περιοχής. Οι δεξαμενές ύδατος σε χώρες της Μεσογείου όπως η Ιταλία έχουν πέσει σε επίπεδα που συνήθως συναντάμε στην κορύφωση του καλοκαιριού, όταν και έχουμε σφοδρά κύματα καύσωνα. Διαμαρτυρίες έχουν ξεσπάσει για την έλλειψη νερού τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ισπανία. Οι αγροτικές καλλιέργειες απειλούνται ανά την ήπειρο και μαζί με τη λειψυδρία, εκπέμπεται σήμα SOS και για μία επισιτιστική κρίση με νέα εκτίναξη των τιμών βασικών ειδών διατροφής. Δορυφορικά δεδομένα που αναλύθηκαν από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γκρατς της Αυστρίας στις αρχές του έτους διαπίστωσαν ότι η ξηρασία επηρέαζε την Ευρώπη σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι περίμεναν οι ερευνητές προηγουμένως. Η μελέτη δημοσιεύτηκε αφότου ερευνητές της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαπίστωσαν ότι η Ευρώπη βίωσε το πιο ζεστό καλοκαίρι όλων των εποχών πέρυσι, με την ξηρασία να θεωρείται ότι ήταν η χειρότερη που είχε δει η περιοχή εδώ και τουλάχιστον 500 χρόνια. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Γκρατς δήλωσαν στο CNBC ότι η Ευρώπη υποφέρει από μια σοβαρή ξηρασία από το 2018, με τις επιπτώσεις να γίνονται σαφείς πέρυσι, καθώς η στάθμη των υδάτων που υποχώρησε προκάλεσε σοβαρή ζημιά τον όλεθρο στην παραγωγή τροφίμων και ενέργειας, ενώ πολλά υδρόβια είδη έχασαν τους οικοτόπους τους. «Πριν από μερικά χρόνια, δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι το νερό θα ήταν πρόβλημα εδώ στην Ευρώπη, ειδικά στη Γερμανία ή την Αυστρία», σχολίασε στο CNBC ο Torsten Mayer-Gürr, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Πραγματικά αντιμετωπίζουμε προβλήματα με την παροχή νερού εδώ — πρέπει να το σκεφτούμε αυτό». Το 2022 ήταν «ένα μήνυμα αφύπνισης» Στην Ισπανία, όπου το θερμόμετρο προσέγγισε τους 40 βαθμούς Κελσίου ήδη από τον Απρίλιο, ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ προειδοποίησε ότι η ξηρασία έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα μακροπρόθεσμου ορίζοντα για τη χώρα. «Η κυβέρνηση της Ισπανίας και εγώ γνωρίζουμε ότι η συζήτηση γύρω από την ξηρασία θα είναι μια από τις κεντρικές πολιτικές συζητήσεις της χώρας μας τα επόμενα χρόνια», είπε ο Σάντσες στο κοινοβούλιο, σύμφωνα με το Associated Press. Τον περασμένο μήνα, η κυβέρνηση της Ισπανίας ενέκρινε ένα πακέτο 2,2 δισεκατομμυρίων ευρώ σε μια προσπάθεια να μετριάσει τις επιπτώσεις της ξηρασίας που έπληξε τον αγροτικό της τομέα. Εν τω μεταξύ, το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Ξηρασίας προειδοποίησε σε ειδική έκθεση στιγμιότυπο νωρίτερα φέτος ότι οι συνθήκες στα τέλη του χειμώνα ήταν παρόμοιες με αυτές που παρατηρήθηκαν το 2022, όταν οι υψηλές θερμοκρασίες και η έλλειψη βροχοπτώσεων οδήγησαν σε μια εκτεταμένη και παρατεταμένη ξηρασία που επηρέασε μεγάλο μέρος της ηπείρου. Τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα δεδομένα δείχνουν προειδοποιητικές συνθήκες για ξηρασία για περισσότερο από το 1/4 της Ένωσης των 27 κρατών – μελών, ενώ το 8% της περιοχής βρίσκεται ήδη σε κατάσταση συναγερμού ξηρασίας. Ένα «βάναυσο» καλοκαίρι Η Samantha Burgess, αναπληρώτρια διευθύντρια της Υπηρεσίας Κλιματικής Αλλαγής Copernicus, σημείωσε πάντως ότι οι έντονες βροχοπτώσεις στη νότια Ευρώπη τις τελευταίες εβδομάδες συνέβαλαν στη μερική πλήρωση των δεξαμενών και στη βελτίωση της υγρασίας του εδάφους. Ωστόσο, προειδοποίησε, σε μεγάλα τμήματα της βόρειας Ευρώπης και χώρες όπως η Ισπανία, η Γαλλία και η Πορτογαλία στον Νότο εξακολουθεί να είναι πολύ στεγνό το έδαφος και υπάρχουν εκτιμήσεις για ένα «βάναυσο» καλοκαίρι. «Για την ασφάλεια των υδάτων σε όλη την Ευρώπη, πρέπει πραγματικά να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόμαστε το νερό — και νομίζω ότι τα γεγονότα του περασμένου έτους ήταν πραγματικά μια κλήση αφύπνισης για πολλούς Ευρωπαίους», είπε η Burgess στο CNBC. Η Chloe Brimicombe, ερευνήτρια για το κλίμα στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς της Αυστρίας, σχολίασε ότι η λειψυδρία ήταν κάποτε ένα ιδιαίτερα οξύ πρόβλημα στη νότια Ευρώπη, αλλά τότε επεκτείνεται σε όλη την ήπειρο. «Πιστεύω ότι η Κεντρική και η Δυτική Ευρώπη είναι λιγότερο προετοιμασμένες – και τα επόμενα χρόνια έχει τη δυνατότητα να τις χτυπήσει με τρόπο που πραγματικά δεν περίμεναν», είπε η Brimicombe στο CNBC. «Η Ευρώπη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η κλιματική αλλαγή την επηρεάζει», κατέληξε.

Ανάμεσα σε αυτές οι Πρέσπες, η τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου και η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών Περισσότερες από το 50% των μεγαλύτερων λιμνών στον κόσμο χάνουν νερό, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Science». Οι βασικοί ένοχοι γι’ αυτό είναι η αύξηση της θερμοκρασίας, η μη βιώσιμη ανθρώπινη κατανάλωση και η καθίζηση. Ερευνητές από το Ινστιτούτο CIRES του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ, το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας, το Πανεπιστήμιο της Τουλούζης στη Γαλλία και το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας KAUST στη Σαουδική Αραβία δημιούργησαν μια τεχνική για τη μέτρηση των μεταβολών της στάθμης του νερού σε σχεδόν 2.000 από τις μεγαλύτερες λίμνες, φυσικές και τεχνητές, του κόσμου, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 95% της συνολικής αποθήκευσης νερού στις λίμνες της Γης. Ανάμεσα σε αυτές, μελέτησαν και ελληνικές, στις οποίες εντοπίζουν τάση ξήρανσης: τις Πρέσπες, την τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου και την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών. Η ομάδα συνδύασε παρατηρήσεις τριών δεκαετιών από μια σειρά δορυφόρων με μοντέλα για να ποσοτικοποιήσει τις τάσεις στην αποθήκευση νερού στις λίμνες, σε παγκόσμιο επίπεδο. Χρησιμοποίησε 250.000 στιγμιότυπα από 1.972 από τις μεγαλύτερες λίμνες της Γης, που καταγράφηκαν από δορυφόρους την περίοδο 1992-2020. Επίσης, συγκέντρωσαν μετρήσεις για τις στάθμες νερού από εννέα δορυφορικά αλτίμετρα και μελέτησαν τις μετρήσεις αυτές σε βάθος χρόνου για να μειώσουν την όποια αβεβαιότητα. Για τις λίμνες χωρίς μακροχρόνια καταγραφή στάθμης, χρησιμοποίησαν πρόσφατες μετρήσεις νερού που έγιναν από δορυφόρους. Ο συνδυασμός των πρόσφατων μετρήσεων στάθμης με πιο μακροπρόθεσμες μετρήσεις του εμβαδού τους, επέτρεψε στους επιστήμονες να ανακατασκευάσουν τον όγκο των λιμνών πριν από δεκαετίες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το 53% των λιμνών παγκοσμίως, τόσο στις ξηρές όσο και στις υγρές περιοχές, παρουσίασε μείωση του όγκου τους. Οι ερευνητές παρομοιάζουν αυτή τη μείωση με το μέγεθος 17 λιμνών Μιντ, που είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι απώλειες στις υγρές τροπικές λίμνες και στις λίμνες της Αρκτικής υποδηλώνουν πιο εκτεταμένες τάσεις ξήρανσης από ό,τι είχε γίνει προηγουμένως αντιληπτό. Στις τεχνητές λίμνες αυτή η μείωση είναι μεγαλύτερη: σχεδόν τα δύο τρίτα τους παγκοσμίως, παρουσίασαν σημαντικές απώλειες νερού. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι λίμνες αποθηκεύουν το 87% του νερού του πλανήτη, γεγονός που τις καθιστά πολύτιμο πόρο για το οικοσύστημα της Γης. Σε αντίθεση με τα ποτάμια, σημειώνουν οι ερευνητές, οι λίμνες δεν παρακολουθούνται επαρκώς, αν και παρέχουν νερό για ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Μάλιστα, εκτιμούν ότι περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι κατοικεί στη λεκάνη μιας λίμνης που ξηραίνεται, γεγονός που υποδηλώνει την ανάγκη για αλλαγές στη βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Πάντως, ενώ η πλειονότητα των λιμνών συρρικνώθηκε, το 24% είδε σημαντική αύξηση στην αποθήκευση νερού, κυρίως σε περιοχές με λίγο πληθυσμό στο εσωτερικό του οροπεδίου του Θιβέτ, στις βορειότερες Μεγάλες Πεδιάδες στη βόρεια Αμερική και σε περιοχές με νεότερες τεχνητές λίμνες, όπως οι λεκάνες των ποταμών Γιανγκτσέ στην Κίνα, Μεκόνγκ στη νοτιοανατολική Ασία και Νείλου. Ο επικεφαλής συγγραφέας Φάνγκφανγκ Γιάο, συνεργάτης στο Ινστιτούτο CIRES και στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, αναφέρει ότι τα νέα δεν είναι εντελώς δυσοίωνα. Με αυτή τη νέα μέθοδο παρακολούθησης της αποθήκευσης νερού στις λίμνες και των λόγων πίσω από αυτή, οι επιστήμονες μπορούν να δώσουν στις κοινότητες πληροφορίες για το πώς μπορούν να προστατεύσουν καλύτερα τις κρίσιμες πηγές νερού και τα σημαντικά περιφερειακά οικοσυστήματα. Οι ερευνητές αναφέρουν στη δημοσίευσή τους πιθανές λύσεις για τη μείωση της ξήρανσης των λιμνών και παρουσιάζουν το παράδειγμα της λίμνης Σεβάν στην Αρμενία, όπου παρατηρήθηκε αύξηση της αποθήκευσης νερού τα τελευταία 20 χρόνια, την οποία οι επιστήμονες συνδέουν με τη νομοθεσία που έχει ψηφιστεί από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 για τη ρύθμιση της άντλησης νερού.

Δημοσιεύθηκε το κείμενο του Κανονισμού 2020/741 για την Επαναχρησιμοποίηση Υδάτων στα αγγλικά καθώς και η ελληνική μετάφραση. -Κανονισμός (ΕΕ) 2020/741 της Επιτροπής της 25ης Μαΐου 2020 σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις για την επαναχρησιμοποίηση των υδάτων -Κατευθυντήριες γραμμές για τη στήριξη της εφαρμογής του κανονισμού 2020/741 σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις για την επαναχρησιμοποίηση των υδάτων. Ο Κανονισμός εφαρμόζεται στις περιπτώσεις που επεξεργασμένα αστικά λύματα επαναχρησιμοποιούνται για γεωργική άρδευση, ανεξάρτητα από τον ισοδύναμο πληθυσμό των οικισμών που εξυπηρετούνται από την εγκατάσταση επεξεργασίας αστικών λυμάτων (ακόμα και για <2.000 ι.κ.). Σημειώνεται ότι η εφαρμογή του Κανονισμού ξεκινάει στις 26.06.2023. Το επόμενο διάστημα αναμένεται επίσης και η έκδοση εξουσιοδοτικής πράξης σχετικά με την Διαχείριση Κινδύνου. Εν όψει της έναρξης εφαρμογής του Κανονισμού και για την καλύτερη ενημέρωση όλων των ενδιαφερόμενων, παρακαλούμε για την προώθηση του παρόντος σε όσους Δήμους, ΔΕΥΑ και λοιπούς φορείς είναι υπεύθυνοι για την λειτουργία εγκαταστάσεων επεξεργασίας αστικών λυμάτων, είτε η επεξεργασμένη εκροή αξιοποιείται ήδη για άρδευση καλλιεργειών είτε όχι και ανεξάρτητα από το μέγεθος των οικισμών που εξυπηρετούν. Κανονισμός με τις απαιτήσεις για την επαναχρησιμοποίηση των υδάτων 2020 741.pdf Κατευθυντήριες Γραμμές για τον κανονισμό για την επαναχρησιμοποίηση υδάτων.pdf

Όλο και πιο αλμυρό γίνεται το νερό της Γης λόγω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Reviews Earth & Environment». Η ανθρωπότητα διαταράσσει τον «κύκλο του άλατος» της Γης, με δυνητικά επικίνδυνες συνέπειες για τα αποθέματα πόσιμου νερού, τις καλλιέργειες και τα οικοσυστήματα. Παρόλο που η ρύπανση από το αλάτι δεν αποτελεί καταστροφή, παραμένει ένα σοβαρό πρόβλημα, σύμφωνα με τον Σουτζέι Κοσάλ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. Όταν αναφερόμαστε στο αλάτι, το μυαλό μας συχνά πάει στο επιτραπέζιο που βάζουμε στο φαγητό μας ή στο αλάτι των ωκεανών, γνωστό ως χλωριούχο νάτριο (NaCl). Αυτό το αλάτι μπορεί επίσης να βρεθεί στα απορρυπαντικά και στα προϊόντα οικιακής χρήσης, μεταξύ άλλων. Υπάρχουν όμως και πολλά διαφορετικά άλατα, συμπεριλαμβανομένων του ασβεστίου, του μαγνησίου και άλλων ιόντων, που χρησιμοποιούνται σε πρόσθετα προϊόντα και τα οποία εμφανίζονται σε μέρη όπου κανονικά δεν θα έπρεπε. Τα τελευταία 50 χρόνια, τα ιόντα αλάτων έχουν αυξηθεί σε ρέματα και ποτάμια, καθώς οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν και να παράγουν περισσότερα άλατα, σύμφωνα με τη μελέτη. Σε ολόκληρο τον κόσμο, η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι περίπου 2,5 δισεκατομμύρια στρέμματα σε όλο τον κόσμο – μια έκταση περίπου στο μέγεθος των Ηνωμένων Πολιτειών – έχουν επίσης γίνει πιο αλμυρά. «Χρησιμοποιούμε το νερό για τα πάντα: στις καλλιέργειες, στις βιομηχανικές διεργασίες, στη θέρμανση, στην ψύξη», δήλωσε ο Κοσάλ, γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. «Αλλά όταν έχουμε αλάτι στο νερό, επηρεάζει όλα αυτά τα πράγματα … και αυτό αυξάνεται», πρόσθεσε. Οι αυξημένες συγκεντρώσεις αλατιού θα μπορούσαν να αποτελέσουν «υπαρξιακή απειλή» για τα αποθέματα πόσιμου νερού, προειδοποιούν οι συγγραφείς της μελέτης, σύμφωνα με την Washington Post. Το αλάτι είναι ένα φυσικό και απαραίτητο συστατικό της Γης. Η ένωση αυτή ανεβαίνει στην επιφάνεια αργά σε μεγάλες γεωλογικές χρονικές κλίμακες, μέσω φυσικών διεργασιών όπως η αποσάθρωση των ιζηματογενών πετρωμάτων. Μέρος του αλατιού απορροφάται από τους υδρόβιους οργανισμούς και τα φυτά. Η περίσσεια αλατιού ταξιδεύει με τα μόρια του νερού, διεισδύει στα υπόγεια ύδατα, στο έδαφος και στους ωκεανούς. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν αλλάξει αυτόν τον φυσιολογικό κύκλο του αλατιού τις τελευταίες δεκαετίες, διαπίστωσε η επιστημονική ομάδα. Η γεωργία, η εξόρυξη, οι κατασκευές, η επεξεργασία νερού και δρόμων και άλλες βιομηχανικές δραστηριότητες αυξάνουν την ποσότητα αλατιού στο έδαφος, στα συστήματα πόσιμου νερού και στον αέρα. Ορισμένες πηγές προέρχονται από την άρδευση αλμυρών λιμνών, που παρατηρείται συχνά στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο η μεγαλύτερη πηγή αλατιού στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι το αλάτι αποχιονισμού. Από το 2013 έως το 2017, αποτελούσε το 44% της συνολικής κατανάλωσης αλατιού στη χώρα. Το αλάτι αποχιονισμού μπορεί να μολύνει τα ρεύματα γλυκού νερού και να εισέλθει σε σωλήνες πόσιμου νερού. Πολλοί από αυτούς τους σωλήνες είναι κατασκευασμένοι από μέταλλο, όπως ο μόλυβδος ή ο χαλκός, στοιχεία που μπορεί να είναι επιβλαβή για το περιβάλλον ή τους ανθρώπους. Όταν μεγάλες ποσότητες αλατιού δρόμου διεισδύουν σε κακώς προστατευμένους σωλήνες, μπορεί να σπρώξουν αυτά τα μέταλλα στο νερό, σύμφωνα με τους ερευνητές. Ορισμένες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Ουάσιγκτον, έχουν αντικαταστήσει τα τελευταία χρόνια το αλάτι αποχιονισμού με χυμό τεύτλων. Μια άλμη από χυμό τεύτλων, η οποία περιέχει λιγότερο αλάτι, βοηθά στη μείωση του σημείου πήξης του πάγου, κολλάει καλύτερα στους δρόμους και είναι πιο φιλική προς το περιβάλλον. Πριν από αυτή τη μελέτη, οι επιστήμονες δεν γνώριζαν τον βαθμό στον οποίον ο άνθρωπος μεταβάλλει τις συγκεντρώσεις αλατιού σε όλο τον κόσμο. «Το μέγεθος στο οποίο έχουμε αλλάξει έναν από τους φυσικούς κύκλους της γης είναι ανησυχητικό», δήλωσε ο Μπιλ Χίντς, καθηγητής οικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τολέδο, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα. «Αλατίζουμε τη γη εκεί που δεν θα έπρεπε να αλατίζεται», δήλωσε. «Αναδιανέμουμε το αλάτι σε μέρη που δεν θα έπρεπε να είναι – όπως πολλές από τις λίμνες, τα ρέματα, τα ποτάμια και τους υγροτόπους που μας παρέχουν πόσιμο νερό, αναψυχή και αλιεία», τόνισε. Αυτές οι αλλαγές στον κύκλο του αλατιού αποτελούν υπαρξιακή απειλή για τα αποθέματα γλυκού νερού. Μόνο το 3% περίπου του νερού της Γης είναι γλυκό, και το αλάτι μικραίνει όλο και περισσότερο το απόθεμα. Ο Χιντζ δήλωσε ότι χρειαζόμαστε προληπτική περιβαλλοντική πολιτική για την αντιμετώπιση αυτών των αλλαγών που προκαλούνται από τον άνθρωπο. «Θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε τι θα συνέβαινε αν δεν είχαμε πρόσβαση σε πόσιμο νερό;» είπε. «Αυτή η – ίσως ρητορική – ερώτηση θα πρέπει να είναι αρκετή για να κατανοήσουμε τη σοβαρότητα του προβλήματος».

Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) ανακοίνωσε, ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού που γιορτάζεται αύριο, ότι ο ενεργειακός κλάδος αντιστοιχεί στο 15% της παγκόσμιας κατανάλωσης υδατικών πόρων και προέβλεψε ότι η χρήση τους θα αυξηθεί ως το 2035. Η τελευταία έκθεση “World Energy Outlook” του IEA σκιαγραφεί μια ανησυχητική εικόνα της παγκόσμιας χρήσης νερού για παραγωγή ενέργειας προβλέποντας αύξηση 20% την επόμενη εικοσαετία. Κάθε χρόνο “αντλούνται 580 δισ. κυβικά μέτρα νερού για ενεργειακή παραγωγή” αναφέρει η έκθεση, επίδοση που φέρνει τον κλάδο της Ενέργειας στη δεύτερη θέση πίσω από τον τομέα της Γεωργίας. “Ο ενεργειακός τομέας αντλεί νερό με τον ίδιο ρυθμό που αυτό ρέει στον Γάγγη της Ινδίας ή τον Μισσισσιππή των Ηνωμένων Πολιτειών” τονίζει η έκθεση. Κύριες αιτίες της υπερβολικής κατανάλωσης νερού είναι η εξόρυξη, μεταφορά και επεξεργασία των ορυκτών καυσίμων, καθώς επίσης και η άρδευση των καλλιεργειών βιοκαυσίμων. Ο IEA επισημαίνει ότι η ενεργειακή αποδοτικότητα και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως τα φωτοβολταϊκά και τα αιολικά “συμβάλλουν σε ένα ενεργειακό μέλλον χαμηλών εκπομπών ρύπων δίχως να εντείνουν την εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων”. Άλλες τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών όπως τα πυρηνικά απαιτούν επίσης μεγάλη κατανάλωση νερού. Αντίθετα, φωτοβολταϊκά και αιολικά χρειάζονται νερό μόνο για πλύσιμο των πάνελ και καθαρισμό αντίστοιχα. Εκτός από τη χαμηλή χρήση νερού στις εγκαταστάσεις τους, οι ΑΠΕ αυτές δεν καταναλώνουν νερό κατά την εισαγωγή της πρώτης ύλης στο σύστημα (ηλιακή ακτινοβολία, άνεμος) ούτε χρειάζονται νερό για ψύξη ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων άνθρακα, με ανυπολόγιστες συνέπειες τόσο στους υδάτινους πόρους όσο και στην άγρια ζωή όπως ανέφερε σχετικό δημοσίευμα του econews. Από την άλλη πλευρά η εξόρυξη συμβατικού φυσικού αερίου και πετρελαίου είναι λιγότερο υδροβόρος από την παραγωγή άνθρακα και την υδραυλική ρωγμάτωση, τεχνική που ακολουθείται για την παραγωγή σχιστολιθικού αερίου. Σε αυτή την τελευταία ενσκήπτουν και επιπλέον περιβαλλοντικοί κίνδυνοι λόγω της διαρροής των υγρών της ρωγμάτωσης στον υδροφόρο ορίζοντα. Αντίστοιχα υψηλή είναι η χρήση νερού και στην εξόρυξη της πετρελαιοφόρου άμμου ή άμμου πίσσας στον Καναδά, χώρα που μαζί με την Κίνα θα είναι οι αρνητικοί πρωταγωνιστές παγκοσμίως στην “ενεργειακή” κατανάλωση νερού την επόμενη εικοσαετία. Πηγή: http://www.econews.gr/2014/03/21/energeia-nero-113491/

Αυτή την εβδομάδα κυκλοφορεί το δεύτερο σποτ της καμπάνιας του SAVEGREEKWATER “ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ” με τίτλο “Πότισμα”. Στην καμπάνια έχουν συμπράξει αφιλοκερδώς πάνω από 250 συντελεστές ενώ πληθαίνουν ακόμη και σήμερα οι σκηνοθέτες και οι καλλιτέχνες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να συμμετέχουν και να στηρίξουν και με άλλα σποτ τη συλλογική αυτή προσπάθεια για το πολυτιμότερό συλλογικό μας αγαθό. Το σποτ που αναφέρεται στην Πορτογαλία κυκλοφορεί μαζί με μια σημαντική είδηση από το Πορτογαλικό Ελεγκτικό Συνέδριο που καταδεικνύει ότι μόνο μεμονωμένη δεν είναι η περίπτωση που αναφέρεται στο βίντεο. Το Ελεγκτικό Συνέδριο αποκαλύπτει τις πραγματικές συνέπειες της ιδιωτικής διαχείρισης στον τομέα της ύδρευσης: Οι ιδιωτικές εταιρείες προσπορίζονται τεράστια κέρδη, που τα πληρώνουν οι κάτοικοι και οι τοπικές αρχές. Η έκθεση που δημοσιεύθηκε στις 27 Φεβρουαρίου από το Ελεγκτικό Συνέδριο της Πορτογαλίας και αφορά τις συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στον τομέα του νερού δικαιώνει τον συνεχή αγώνα της STAL (Εθνικό Σωματείο των εργαζομένων στις Τοπικές και Περιφερειακές Κυβερνητικές υπηρεσίες της Πορτογαλίας ) που παρουσιάζει τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων υπηρεσιών στον τομέα της ύδρευσης και της αποχέτευσης. Δείχνει πόσο επιζήμιες είναι αυτές οι συμφωνίες τόσο για τις τοπικές αρχές και τους απλούς πολίτες , οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν όλα τα έξοδα , ενώ οι ιδιωτικές εταιρείες βάζουν στην τσέπη τους αμύθητα κέρδη. Και οι 19 συμβάσεις παραχώρησης που εξέτασε το δικαστήριο ( για τις περιοχές Alcanena, Barcelos, Batalha, Campo Maior, Carrazeda de Ansiães, Figueira da Foz, Fundão, Ourém, Trancoso, Gondomar, Setúbal, Paredes, Valongo, Fafe, Santa Maria da Feira, Matosinhos, Santo Tirso/Trofa, Paços de Ferreira and Marco de Canaveses) δείχνουν μια άνιση κατανομή του παθητικού που ωφελεί σαφώς τους ιδιωτικούς φορείς παροχής υπηρεσιών, εις βάρος των τοπικών αρχών. Στις περισσότερες συμβάσεις τα προβλεπόμενα ποσοστά αύξησης του πληθυσμού και της χρήσης του νερού , που χρησιμεύουν ως βάση για τις συμβάσεις, είναι ανακριβή και μακριά από την πραγματική κατάσταση . Η έλλειψη εποπτείας είναι τέτοια ώστε « αυτές οι προβλέψεις είχαν δοθεί και εγκριθεί από τις αρμόδιες τοπικές αρχές, χωρίς να έχουν ελεγχθεί ή αναθεωρηθεί πριν από την υπογραφή των συμβάσεων». Τα πράγματα χειροτερεύουν καθώς η έκθεση δείχνει ότι τα 3/4 των συμβάσεων παραχώρησης εγγυώνται αποζημιώσεις στις ιδιωτικές εταιρίες παροχής υπηρεσιών , εάν υπάρχει πτώση στη χρήση του νερού ή στον αριθμό των καταναλωτών. Η έκθεση κάνει συγκεκριμένες αναφορές σε μία απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου που κατοχύρωσε σημαντικές πληρωμές σε δύο ιδιωτικούς φορείς. Το τοπικό δημοτικό συμβούλιο του Marco de Canaveses αναγκάστηκε να πληρώσει στην ιδιωτική εταιρία παροχής υπηρεσιών Águas do Marco 18.000.000 € ως αποζημίωση. Ομοίως, οι τοπικές αρχές στο Barcelos εξαναγκάστηκαν να πληρώσουν στην Águas de Barcelos σχεδόν € 172 εκατομμύρια € σε δόσεις κατά τη διάρκεια της σύμβασης. Το ποσό αυτό είναι σχεδόν τρεις φορές ολόκληρο ο προϋπολογισμός του δημοτικού συμβουλίου. Τα περιθώρια κέρδους είναι πραγματικά ανήθικα και κυμαίνονται από 9,5% έως 15,5%.Το Δικαστήριο αναφέρει ότι «αυτό το επίπεδο του αναμενόμενου μερίσματος των μετόχων είναι απαράδεκτο υπό την παρούσα οικονομική κατάσταση και των δημοσιονομικών περιορισμών.» Συνιστά μια αναθεώρηση προς τα κάτω των περιθωρίων κέρδους που είναι πάνω από 10% “, ως συνέπεια των μεταβαλλόμενων συνθηκών και για λόγους θεμελιώδους δημοσίου συμφέροντος. ” Οι συστάσεις του δικαστηρίου επίσης καταλήγουν στο ότι “οι δικαιοπάροχοι του δημοσίου τομέα επέδειξαν σημαντικούς περιορισμούς όσον αφορά στη δυνατότητά τους για οικονομική επιτήρηση όπως και για αξιολόγηση του ρίσκου αυτών των συμβάσεων, έχοντας ως αποτέλεσμα σημαντικές ελλείψεις στις τεχνικές και εμπορικές δεξιότητες οι οποίες χρειάζονται για να διαφυλάξουν τα οικονομικά συμφέροντα των τοπικών αρχών αλλά και των καταναλωτών”. Αυτό επιβεβαιώνει την θέση της STAL, ότι, δηλαδή, οι τοπικές αρχές θα μπορούσαν πολύ εύκολα να υποσκελιστούν από τα συμφέροντα των ισχυρών οικονομικών γκρουπ. Σύμφωνα με τη γνώμη του Δικαστηρίου, οι ελλείψεις στην ισχύουσα νομοθεσία για τα ύδατα, οι οποίες αναλύονται στην έκθεση, τιμωρούν τις τοπικές αρχές ενώ ωφελούν τους ιδιώτες παρόχους, με την επισήμανση της τακτικής των διαδοχικών κυβερνήσεων να παρέχουν νομοθετικά θεμελιωμένη προστασία στο κέρδος. Εξίσου αποκαλυπτική είναι η επιβεβαίωση του ελεγκτή, ότι “η ρυθμιστική αρχή έχει διεξάγει μόλις οκτώ ελέγχους, οι οποίοι αντιστοιχούν στο 30% του συνόλου των συμβάσεων παραχώρησης, θέτοντας πολλά ερωτηματικά όσον αφορά στους όρους συμμόρφωσης με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις συμβάσεις εκ μέρους των δικαιοπαρόχων αλλά και των αναδόχων”. Η STAL σημειώνει ότι είναι κατακριτέο ότι ο έλεγχος έγινε τώρα, περίπου είκοσι χρόνια μετά την πρώτη ιδιωτικοποίηση νερού στην Πορτογαλία κι ότι είναι υψίστης σημασίας να τεθούν οι βάσεις έτσι ώστε να επανέλθουν το νερό και οι υπηρεσίες αποχέτευσης πάλι κάτω από δημόσιο έλεγχο, να καταργηθούν αυτές οι καταχρηστικές και παράνομες συμβάσεις και να κληθούν σε απολογία όλοι οι υπεύθυνοι. Επίσης, αποδεικνύεται ότι δεν είναι αρκετό να υπάρχει νομική και ρυθμιστική επίβλεψη έτσι ώστε να αποφευχθούν παραλείψεις και κακοδιαχείριση εκ μέρους των ιδιωτικών εταιρειών, των οποίων το μοναδικό κίνητρο είναι να βγάλουν όσο δυνατόν περισσότερο κέρδος. Η Πορτογαλία είναι μια ακόμη περίπτωση χώρας όπου οι ιδιώτες πάροχοι νερού έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Γι αυτό και δρούμε όλοι εγκαίρως, για να μην γίνει και η Ελλάδα μετά από μια εικοσαετία ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Κι όσο για τις δικαιολογίες , υπενθυμίζουμε ότι ο Ολι Ρεν, έχει δηλώσει ότι η ιδιωτικοποίηση στην Ελλάδα είναι απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης και όχι των δανειστών της και ότι δέχεται να εξαιρεθούν οι υπηρεσίες ύδρευσης από τα συμφωνημένα. Η βούληση των πολιτών θα έπρεπε να είναι αρκετή για να γίνει σεβαστή από μια εκλεγμένη κυβέρνηση, εδώ έχουμε και την επίσημη αποδοχή και των δανειστών. Κι ωστόσο κάποιοι εκπρόσωποι όλων ημών εμμένουν στο λάθος. Είναι πλέον να αναρωτιέται κανείς γιατί. Δείτε το βίντεο εδώ: Πηγή: http://www.savegreekwater.org/?p=3944

Η επαναχρησιμοποίηση του νερού δεν είναι ευρέως διαδεδομένη στην Ευρώπη. Τα περισσότερα λύματα από τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων απορρίπτονται απλώς σε ποταμούς και λίμνες. Όμως, η αύξηση της επαναχρησιμοποίησης του νερού θα συμβάλει στην αντιμετώπιση των εντεινόμενων προβλημάτων λειψυδρίας και ξηρασίας και παράλληλα θα μειώσει τον κίνδυνο μόλυνσης από λύματα και το κόστος επεξεργασίας. Η επαναχρησιμοποίηση του νερού έχει επίσης μικρότερο περιβαλλοντικό αντίκτυπο απ’ ό,τι η λήψη νερού από άλλες πηγές όπως οι διαπεριφερειακές μεταφορές νερού ή η αφαλάτωση. Παρά τα πλεονεκτήματα αυτά και τις σημαντικές δυνατότητες για περαιτέρω ανάπτυξη, υπάρχουν αρκετοί λόγοι που εξηγούν γιατί το επίπεδο επαναχρησιμοποίησης είναι τόσο χαμηλό. Ορισμένοι από τους λόγους αυτούς είναι και οι ακόλουθοι: έλλειψη κοινών ενωσιακών περιβαλλοντικών/υγειονομικών προτύπων για την επαναχρησιμοποίηση του νερού δυνητικά εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία γεωργικών προϊόντων που έχουν αρδευτεί με επαναχρησιμοποιημένο νερό πλημμελής τιμολόγηση του νερού και ακατάλληλα επιχειρηματικά μοντέλα χαμηλή ευαισθητοποίηση των ενδιαφερόμενων σχετικά με τα οφέλη της επαναχρησιμοποίησης του νερού απουσία δημόσιας αποδοχής τεχνικά εμπόδια και επιστημονικές αβεβαιότητες. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δρομολογεί δημόσια διαβούλευση σχετικά με τα μέτρα που θα μπορούσε να λάβει η ΕΕ για να ενθαρρύνει την επαναχρησιμοποίηση των επεξεργασμένων λυμάτων. Θέλουμε να μάθουμε τι πιστεύουν οι πολίτες, οι ενδιαφερόμενοι φορείς, οι επιχειρήσεις, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και οι δημόσιες αρχές για τις δυνατότητες επαναχρησιμοποίησης του νερού και για τα εμπόδια που την παρακωλύουν, καθώς επίσης και τι είδους κανονιστικά και μη κανονιστικά μέτρα σε επίπεδο ΕΕ θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις ανησυχίες αυτές, ώστε να αυξηθεί η ασφαλής επαναχρησιμοποίηση του νερού στην ΕΕ. Επόμενα βήματα Η διαβούλευση, που είναι διαθέσιμη εδώ here, θα διαρκέσει έως τις 7 Νοεμβρίου 2014. Τα αποτελέσματα θα τροφοδοτήσουν μια εκτίμηση αντικτύπου που θα καλύπτει όλες τις βασικές πτυχές της επαναχρησιμοποίησης του νερού, συμπεριλαμβανομένων των γεωργικών, αστικών, βιομηχανικών και ψυχαγωγικών χρήσεων. Το 2015 η Επιτροπή προτίθεται να υποβάλει επίσημη πρόταση με βάση τα στοιχεία της εκτίμησης αντικτύπου. Ιστορικό Η παγκόσμια κλιματική αλλαγή ασκεί αυξανόμενη πίεση στους πόρους γλυκών υδάτων της Ευρώπης. Μολονότι το γεγονός αυτό δημιουργεί προβλήματα κυρίως σε άνυδρες περιοχές με χαμηλές βροχοπτώσεις και μεγάλη πυκνότητα πληθυσμού, ωστόσο είναι επίσης δυνατόν να επηρεαστούν αρνητικά και εύκρατες περιοχές με εντατικές γεωργικές, τουριστικές και βιομηχανικές δραστηριότητες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του ανταγωνισμού για υδατικούς πόρους μεταξύ των διαφόρων τομέων που χρησιμοποιούν νερό, πράγμα που αυξάνει την ανησυχία για την εξασφάλιση υδατικών πόρων υψηλής ποιότητας που προορίζονται για το πόσιμο νερό. Η μεγιστοποίηση της επαναχρησιμοποίησης του νερού αποτελεί ειδικό στόχο του προσχεδίου για τη διαφύλαξη των υδατικών πόρων της Ευρώπης Blueprint to Safeguard Europe's Water Resources, το οποίο αναφέρει τη δυνατότητα έκδοσης κανονισμού για τη θέσπιση κοινών προτύπων σχετικά με την επαναχρησιμοποίηση του νερού. Αποτελεί επίσης βασική προτεραιότητα στο στρατηγικό σχέδιο εφαρμογής της ευρωπαϊκής σύμπραξης καινοτομίας για το νερό European InnovationPartnership for Water. Σύνδεσμος για τη δημόσια διαβούλευση http://ec.europa.eu/environment/consultations/water_reuse_en.htm Πηγή: http://biomassenergy.gr/articles/news/6607-h-epanaxrhsimopoihsh-toy-neroy-sthn-eyrwph-diaboyleysh

Ο πλανήτης θα αντιμετωπίσει “ανυπέρβλητες” κρίσεις με επίκεντρο το νερό σε λιγότερο από τρεις δεκαετίες εάν δεν απομακρυνθεί από τις υδροβόρεςτεχνολογίες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Ώρχους της Δανίας, τη Νομική Σχολή του Βερμόντ στις ΗΠΑ και την αμερικανική ερευνητική ΜΚΟ, CNA Corporationανακοίνωσαν την προηγούμενη Τρίτη ότι η σύγκρουση ανάμεσα στην ανάγκη για πόσιμο νερό και σε εκείνη για ενέργεια θα προκαλέσει εκτεταμένες ξηρασίες εκτός εάν ληφθούν άμεσα μέτρα. “Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό θέμα” δήλωσε ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης, Πώλ Φέθ, Διευθυντής Ενέργειας, Νερού και Κλίματος στην CNA Corporation. “Το νερό που χρησιμοποιείται για την ψύξη ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων είναι η μεγαλύτερη πηγή κατανάλωσης υδατικών πόρων στις ΗΠΑ” πρόσθεσε. Συγκεκριμένα, το 41% του νερού που καταναλώθηκε χρησιμοποιήθηκε για την ψύξη βρώμικων θερμοηλεκτρικών μονάδων άνθρακα. Η μελέτη επισημαίνει ότι τον τελευταίο αιώνα ο πληθυσμός της Γης τριπλασιάστηκε την ώρα που η κατανάλωση νερού εξαπλασιάστηκε. Εάν οι τάσεις αυτές διατηρηθούν, μπορεί η προσφορά νερού να υπολείπεται της ζήτησης κατά 40% ως το 2030. Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι ο όγκος του νερού που καταναλώνεται για την παραγωγή ενέργειας είναι μεγαλύτερος ακόμα και από αυτόν που χρησιμοποιείται για άρδευση στις γεωργικές δραστηριότητες. Ως μοναδική λύση στο πρόβλημα προβάλλεται η στροφή των παγκόσμιων οικονομιών προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και ειδικά τις ώριμες όπως τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά που σε αντίθεση με θερμοηλεκτρικές μονάδες άνθρακα και πυρηνικά εργοστάσια έχουν ελάχιστες ανάγκες σε νερό. —Το παράδειγμα του Τέξας Η μελέτη επικεντρώθηκε στην Πολιτεία του Τέξας, η οποία αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αύξησης πληθυσμού από 25 ως 55 εκατομμύρια ως το 2050, εξέλιξη που θα εντείνει τον ανταγωνισμό για νερό και ηλεκτρική ενέργεια. Πρόκειται δε για μια Πολιτεία ευάλωτη σε φαινόμενα ξηρασίας που αντλεί το 33% της ενέργειάς της από τον άνθρακα, το 10% από πυρηνικά και το 48% από φυσικό αέριο. Το καλοκαίρι του 2011 το Τέξας αντιμετώπισε εκτεταμένες ξηρασίες. Ο λόγος που δεν καταγράφηκαν εκτεταμένες διακοπές ηλεκτροδότησης ήταν τα αιολικά πάρκα που στήριξαν το δίκτυο ενέργειας καλύπτοντας ποσοστό έως και 18% των συνολικών αναγκών. Το Τέξας παράγει περισσότερη αιολική ενέργεια από κάθε άλλη Πολιτεία στις ΗΠΑ με ρεκόρ 37% επί του συνόλου τον Μάρτιο του 2014, επίδοση που επιτεύχθηκε χάρη στις νέες γραμμές μετάδοσης ενέργειας και τις εξελιγμένες μεθόδους πρόβλεψης των καιρικών συνθηκών. Ο καθηγητής Μπέντζαμιν Σόβακουλ από το Πανεπιστήμιο του Ώρχους έθεσε το δίλημμα στην πραγματική του διάσταση “η έλλειψη νερού σημαίνει ότι πρέπει να αποφασίσουμε πώς θέλουμε να ξοδέψουμε το νερό μας στο μέλλον. Θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε για να συνεχίσουν τη λειτουργία τους μονάδες ενέργειας ή ως πόσιμο νερό; Δεν διαθέτουμε αρκετό και για τα δύο”. —Η έκθεση του ΙΕΑ για το νερό και την ενέργεια Τον περασμένο Μάρτιο είχαμε παρουσιάσει στο econews.gr την τελευταία έκθεση “World Energy Outlook” του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (IEA) η οποία σκιαγραφεί μια ανησυχητική εικόνα της παγκόσμιας χρήσης νερού για παραγωγή ενέργειας προβλέποντας αύξηση 20% την επόμενη εικοσαετία. Κάθε χρόνο “αντλούνται 580 δισ. κυβικά μέτρα νερού για ενεργειακή παραγωγή” αναφέρει η έκθεση, επίδοση που φέρνει τον κλάδο της Ενέργειας στη δεύτερη θέση πίσω από τον τομέα της Γεωργίας. “Ο ενεργειακός τομέας αντλεί νερό με τον ίδιο ρυθμό που αυτό ρέει στον Γάγγη της Ινδίας ή τον Μισσισσιππή των Ηνωμένων Πολιτειών” τονίζει η έκθεση. Κύριες αιτίες της υπερβολικής κατανάλωσης νερού είναι η εξόρυξη, μεταφορά και επεξεργασία των ορυκτών καυσίμων, καθώς επίσης και η άρδευση των καλλιεργειών βιοκαυσίμων. Ο IEA επισημαίνει ότι η ενεργειακή αποδοτικότητα και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως τα φωτοβολταϊκά και τα αιολικά “συμβάλλουν σε ένα ενεργειακό μέλλον χαμηλών εκπομπών ρύπων δίχως να εντείνουν την εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων”. Από την άλλη πλευρά η εξόρυξη συμβατικού φυσικού αερίου και πετρελαίου είναι λιγότερο υδροβόρος από την παραγωγή άνθρακα και την υδραυλική ρωγμάτωση, τεχνική που ακολουθείται για την παραγωγή σχιστολιθικού αερίου. Σε αυτή την τελευταία ενσκήπτουν και επιπλέον περιβαλλοντικοί κίνδυνοι λόγω της διαρροής των υγρών της ρωγμάτωσης στον υδροφόρο ορίζοντα. —Θερμοηλεκτρικά, νερό και άγρια ζωή Εκτός από τη χαμηλή χρήση νερού στις εγκαταστάσεις τους, οι ΑΠΕ αυτές δεν καταναλώνουν νερό κατά την εισαγωγή της πρώτης ύλης στο σύστημα (ηλιακή ακτινοβολία, άνεμος) ούτε χρειάζονται νερό για ψύξη ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων άνθρακα, με ανυπολόγιστες συνέπειες τόσο στους υδάτινους πόρους όσο και στην άγρια ζωή όπως ανέφερε σχετικό δημοσίευμα του econews. Συγκεκριμένα, ξεχωριστή αμερικανική έρευνα είχε δείξει ότι η άντληση τεραστίων ποσοτήτων υδάτων πέρα από την κατανάλωση ενός πολύτιμου φυσικού πόρου σε σπάνη, βλάπτει το περιβάλλον και για μια σειρά επιπρόσθετους λόγους: η άντληση νερού συχνά παγιδεύει ψάρια και άλλα υδρόβια ζώα. Το νερό της ψύξης που δεν καταναλώνεται επιστρέφει στο περιβάλλον σε υψηλότερες θερμοκρασίες από την αρχική βλάπτοντας τα ψάρια και την άγρια ζωή. Και όταν χρησιμοποιείται ο υδροφόρος ορίζοντας αποστερούνται πολύτιμοι πόροι, ειδικά στις περιοχές με ξηρασία. Πηγή: http://www.econews.gr/2014/08/04/nero-energeia-116805/

Ο δήμος Αλοννήσου προκηρύσσει Ανοικτό Διαγωνισμό για την ανάθεση της υπηρεσίας «ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΝΕΡΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ» προϋπολογισμού 490.000,00 € (χωρίς Φ.Π.Α.) που θα διεξαχθεί σύμφωνα με τις διατάξεις των Π.Δ. 28/1980 και 59/2007 και των Τευχών Δημοπράτησης. Ο Ανάδοχος θα πρέπει να επεξεργάζεται θαλασσινό νερό για την παραγωγή πόσιμου νερού, μέσω μονάδος αφαλάτωσης δυναμικότητας 500κ.μ. πόσιμου νερού ανά ημέρα, για συνολικό διάστημα 24 μηνών. Η ελάχιστη ποσότητα επεξεργασμένου νερού που ετησίως θα προμηθεύεται ο Δήμος Αλοννήσου από τον Ανάδοχο ανέρχεται σε 122.500κ.μ. Η υπηρεσία θα χρηματοδοτηθεί από Ίδιους Πόρους του Δήμου Αλοννήσου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να παραλαμβάνουν το Έντυπο Οικονομικής Προσφοράς και τα Συμβατικά Τεύχη του διαγωνισμού από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Αλοννήσου στην Αλόννησο, Τ.Κ. 370 05, μέχρι και 16.08.2014 και ώρα 15.00 μετά από αίτησή τους και την καταβολή του ποσού των 15,00 €. Πληροφορίες στα Τηλ.: 24243 50216 και στο Fax:24243 50216, αρμόδιος υπάλληλος κ. Κωνσταντίνος Σίδας. Ο διαγωνισμός θα διενεργηθεί στις 26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014 ημέρα ΤΡΙΤΗ και ώρα 10.00π.μ. Η δημοπρασία θα γίνει στο Δημαρχείο Αλοννήσου. Κριτήριο για την ανάθεση της σύμβασης είναι η χαμηλότερη τιμή σε ευρώ, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 46 του Π.Δ. 59/2007. Προκήρυξη σύμβασης απεστάλη για δημοσίευση στις 03.07.2014 στην Υπηρεσία Επίσημων Δημοσιεύσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δημοσιεύτηκε στις 08.07.2014 με αριθ. Εγγράφου 2014/S 128-229280. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να δείτε τα παρακάτω συνημμένα αρχεία: Προκήρυξη διαγωνισμού αφαλάτωσης Δήμου Αλοννήσου 2014 Περίληψη διαγωνισμού αφαλάτωσης Δήμου Αλοννήσου 2014 Συγγραφή υποχρεώσεων αφαλάτωσης Δήμου Αλοννήσου 2014 Τεχνική έκθεση αφαλάτωσης Δήμου Αλοννήσου 2014 Πηγή: http://www.b2green.gr/main.php?pID=17&nID=14825&lang=el&utm_source=MadMimi&utm_medium=email&utm_content=%CE%95%CE%BE%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CF%8E%3A+%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%80%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7+%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B5%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%2C+%CF%80%CF%89%CF%82+%CE%B8%CE%B1+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CF%84%CE%B5+%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1%2C+%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CF%82+%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%84%CF%89%CE%BD%3A+%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%BF+%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1+%CE%B8%CE%B1+%CF%80%CE%AD%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD+%26+54+%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1+%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1&utm_campaign=20140723_m121450285_%CE%95%CE%BE%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CF%8E%3A+%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%80%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7+%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B5%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%2C+%CF%80%CF%89%CF%82+%CE%B8%CE%B1+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CF%84%CE%B5+%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1%2C+%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CF%82+%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%84%CF%89%CE%BD%3A+%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%BF+%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1+%CE%B8%CE%B1+%CF%80%CE%AD%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD+%26+54+%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1+%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1&utm_term=____CE_B4_CE_B9_CE_B1_CE_B2_CE_AC_CF_83_CF_84_CE_B5+_CF_80_CE_B5_CF_81_CE_B9_CF_83_CF_83_CF_8C_CF_84_CE_B5_CF_81_CE_B1#sthash.lDFDakqs.dpuf