Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • HoloBIM Structural
    HoloBIM Structural

  • webTV

    Michanikos.gr webTV

    615 ειδήσεις in this category

    1. webTV

      Στο 70,3% το νότιο τμήμα του Ε-65 (Λαμία – Ξυνιάδα)

      Engineer

      Σημαντική πρόοδος καταγράφεται στην κατασκευή του νότιου τμήματος του Αυτοκινητοδρόμου Κεντρικής Ελλάδος (Ε65), ήτοι το τμήμα Λαμία – Ξυνιάδα.  Το έργο βρίσκεται στο 70,3% και κατά μήκος του έχουν αναπτυχθεί 3 εργοτάξια.
      Στα τεχνικά χαρακτηριστικά του έργου συναντάμε μεταξύ άλλων:
      -1 δίδυμη Σήραγγα συνολικού μήκους περίπου 3 χλμ. , ανά κλάδο,
      -15 Γέφυρες,
      -5 Άνω & 6 Κάτω Διαβάσεις,
      -1 αμφίπλευρος Χώρος Στάθμευσης & Ανάπαυσης (Parking & WC),
      -62 Κιβωτοειδείς Οχετοί και Διαβάσεις Πανίδας,
      -3 Ανισόπεδοι Κόμβοι (Λαμίας, Καρπενησίου, Ξυνιάδας)  & 2 Ημικόμβοι (Ανθήλης και Α.Θ.Ε.),
      -1 αμφίπλευρος Σταθμός Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών (Λιανοκλάδι),
      -1 Μετωπικός Σταθμός Διοδίων (Καρπενήσι),
      -1 Κέντρο Ελέγχου & Συντήρησης (Λιανοκλάδι),
      -1 Κτήριο Τροχαίας (Λιανοκλάδι).
      Προχωρώντας σε μια επιμέρους ανάλυση, οι γέφυρες και τα διάφορα τεχνικά παρουσιάζουν πρόοδο της τάξεως του 81,3%, τα ασφαλτικά οδοστρώματα 65,3% και οι χωματουργικές εργασίες 54,8%.
      Η συνολική διάρκεια κατασκευής του νοτίου τμήματος είναι 36 μήνες και η παράδοση σε κυκλοφορία αναμένεται στα τέλη του 2021. 
      Περισσότερα...

      725 • 0

    2. webTV

      19 ώρες και 16 λεπτά, η πλέον πολύωρη πτήση στις αερομεταφορές. Νέα Υόρκη – Σίδνει από την Qantas χωρίς ανεφοδιασμό

      Engineer

      Σχεδόν 20 ώρες ήταν στον αέρα! Γεγονός η πλέον πολύωρη πτήση στις αερομεταφορές.
      Αεροσκάφος της αυστραλιανή εταιρείας Qantas πραγματοποίησε την πρώτη πτήση Νέα Υόρκη- Σίδνεϊ, χωρίς στάση για ανεφοδιασμό.
      Η πτήση-ρεκόρ πέρασε στην ιστορία της αεροπλοΐας ως η πλέον πολύωρη, καθώς είχε διάρκεια 19 ωρών και 16 λεπτών.
      Το αεροπλάνο που χρησιμοποιήθηκε ήταν ένα Boeing 787 Dreamliner και σκοπός της πτήσης ήταν η διενέργεια μιας σειράς εξετάσεων στο πλήρωμα και στους επιβαίνοντες, αναφορικά με τις επιπτώσεις του “τζετ λαγκ” σε αεροπορικά ταξίδια τόσο μεγάλης διάρκειας.
      Συνολικά 49 άτομα επέβαιναν στο αεροπλάνο – πλήρωμα και επιβάτες- σε μια προσπάθεια να μειωθεί το βάρος και να μπορέσει να μεταφέρει το σκάφος το μέγιστο φορτίο καυσίμων.
      Όπως ανέφερε ο CEO της Qantas, Alan Joyce, “γνωρίζουμε τις προκλήσεις που παρουσιάζουν οι πτήσεις μεγάλης διάρκειας, όμως είναι αλήθεια ότι κάθε φορά η τεχνολογία μας επιτρέπει να προχωρήσουμε.
      Οι έρευνες που διεξάγουμε θα μας δείξουν τις στρατηγικές που θα ακολουθήσουμε για να βελτιώσουμε την άνεση των πτήσεων”.
      Περισσότερα...

      1246 • 1

    3. webTV

      Υπόγειος ουρανοξύστης: μια πρόταση για υπόσκαφο πολλαπλών επιπέδων στο New Mexico

      Engineer

      Ο ουρανοξύστης είναι το αρχιτεκτόνημα που τείνει να ακουμπάει τον ουρανό. Είναι τόσο ψηλό που ξεχωρίζει των υπόλοιπων κτηρίων και αποτελεί επί δεκαετίες σύμβολο ευημερίας, πλούτου και τεχνολογικής προόδου. Όλοι μας έχουμε θαυμάσει συμπλέγματα τέτοιου είδους κατασκευών στην Αμερική, στην Ασία αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Φιλοδοξούμε μάλιστα μελλοντικά να φέρουμε αυτή την αρχιτεκτονική επιλογή και στα νότια των Αθηνών, στην αστική ανάπλαση του Ελληνικού. Τι συμβαίνει όμως όταν μιλάμε για κάτι που είναι υπόγειος ουρανοξύστης και ο όγκος του εκτείνετε προς τον πυρήνα της γης και όχι προς τον ουρανό εισάγοντας την έννοια του ”Earthscraper”;
      Την απάντηση μας δίνει η BNKR Arquitectura, μια ομάδα αρχιτεκτόνων που θέλοντας να δώσει λύση στο χωροταξικό πρόβλημα της πόλης του New Mexico σχεδίασε έναν ουρανοξύστη για την κεντρική πλατεία ‘’Zocalo’’. Η κατασκευή αυτή όχι μόνο δεν φτάνει στον ουρανό αλλά ξεπερνάει ελάχιστα την στάθμη του εδάφους. Οι παράμετροι της χωροταξίας και του νομικού πλαισίου έπαιξαν καίριο ρόλο στην απόφαση αυτή. Οι σχεδιαστές κλήθηκαν να λάβουν υπόψιν την έλλειψη χώρου στον αστικό ιστό, την ύπαρξη ιστορικών κτηρίων στην γύρω περιοχή τα οποία δεν έπρεπε επ’ουδενί να υποβαθμιστούν οπτικά αλλά τους βιοκλιματικούς όρους με τους οποίους πορεύεται κάθε σύγχρονος αρχιτέκτονας.
      Πηγή εικόνας: eVolo Αυτός ο υπόγειος ουρανοξύστης έχει το σχήμα ανάποδης πυραμίδας και θα φτάνει τα 300 μέτρα βάθος σε 65 επίπεδα. Η γυάλινη οροφή θα επιτρέπει τον φυσικό φωτισμό σε εσωτερικους χώρους αλλά και την πρόσβαση του κοινού στην υπάρχουσα πλατεία. Το κτιριολογικό πρόγραμμα προβλέπει την δημιουργία ενός μουσείου με εκθέματα πολιτισμού των Μάγια και των Αζτέκων στους πρώτους 10 ορόφους, 20 επίπεδα με μαγαζιά και διαμερίσματα προς κατοίκιση ενώ οι τελευταίοι 35 όροφοι προορίζονται για διαφημιστική χρήση και για γραφεία. Το γκρί των κατασκευαστικών υλικών φαίνεται να σπάει εγκάρσια με πινελιές πρασίνου βοηθώντας τον επισκέπτη να προσαρμοστεί. Ένα γιγαντιαίο αίθριο κυριαρχεί ως άξονας του κτηρίου με τις διάφορες χρήσεις και λειτουργίες να το περιβάλλουν.
      Πηγή εικόνας: BNKR website Ο Esteban Suarez, συνιδρυτής της BNKR Arquitectura εξηγεί:
      «Υπάρχει πολύ λίγος χώρος για καινούρια κτήρια στην πόλη του New Mexico και ο νόμος λέει πως δεν μπορούμε να υπερβούμε τους 8 ορόφους, συνεπώς ο μόνος δρόμος είναι προς τα κάτω. Αυτός είναι ένας τρόπος να συντηρήσουμε το περιβάλλον κτηρίων της περιοχής και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε νέους χώρους εμπορίου και διαμονής.»
      Οι υπόσκαφες κατασκευές έχουν αναμφισβήτητα σημαντικά προτερήματα σε θέματα βιοκλιματικού σχεδιασμού σε σχέση με τις συμβατικές οποιασδήποτε κλίμακας. Η θερμική διαχείριση που προσφέρει το υπέδαφος ως περιβάλλον ύπαρξης θα βοηθούσε πολύ στην ενεργειακή απόδοση μιας τέτοιας περίπτωσης κτηρίου. Η μελέτη αναφέρει πως θα ήταν πιθανή η παραγωγή ενέργειας μέσω τουρμπίνας που θα συνέλλεγε ενέργεια από νερό υπεδαφικώς. Ωστόσο οι πιο σκεπτικιστές προβληματίζονται στην ποσότητα της ενέργειας που θα δαπανηθεί κατά την διαδικασία παραγωγής του.
      Πηγή εικόνας: BNKR website Η υπόσκαφη αρχιτεκτονική υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο υπόγειος ουρανοξύστης είναι η εξελιγμένη μορφή μελέτης ενός τέτοιου είδους αρχιτεκτονικής. Η Μαλακοπή της Καππαδοκίας και η υπόγεια πόλη Νάουρς δεσπόζουν στη λίστα με τα ιστορικά υπεδαφικά αρχιτεκτονήματα. Σκοπός τέτοιων κατασκευών εκείνους τους αιώνες δεν ήταν άλλος από την προστασία από εχθρικές επιδρομές αλλά και από τον καιρό. Οι όροι διαβίωσης έχουν πλέον αλλάξει, όμως ο άνθρωπος δεν απορρίπτει το υπέδαφος ως καμβά δημιουργίας αλλά τον προτιμά. Αν σκεφτεί κανείς μέγα-κατασκευές όπως τα μετρό, οι υπόγειες αποθήκες τεραστίου μεγέθους αλλά και παραδείγματα προτάσεων όπως ο παραπάνω «ουρανοξύστης» καταλαβαίνει πως το μέλλον ίσως δεν βρίσκεται ψηλά, εκεί που κοιτάμε στοχαζόμενοι, αλλά χαμηλά, εκεί που ήδη πατάμε.
      Περισσότερα...

      2237 • 0

    4. webTV

      Μια σπάνια άποψη της σοβιετικής αρχιτεκτονικής στη Σιβηρία

      Engineer

      Τα τελευταία χρόνια, μια σειρά εκθέσεων και μονογραφιών προκάλεσαν την ανακάλυψη του σοσιαλιστικού μοντερνισμού, η ισχυρή έκφρασή του και ο εξωτισμός του προκαλούν σημαντικό ενδιαφέρον. Το πρόσφατα δημοσιευμένο φωτογραφικό βιβλίο Concrete Siberia Τα σοβιετικά τοπία του Άπω Βορρά από τη Zupagrafika ρίχνουν ένα νέο φως σε αυτό το σχετικά ανεξερεύνητο κεφάλαιο της ιστορίας της αρχιτεκτονικής, προβάλλοντας τη σοβιετική αρχιτεκτονική των μεγάλων πόλεων στη Σιβηρία, παρέχοντας παράλληλα μια εικόνα για ένα ελάχιστα γνωστό τοπίο.
      Το βιβλίο παρουσιάζει την αρχιτεκτονική και το αστικό περιβάλλον έξι πόλεων στη Σιβηρία: Νοβοσιμπίρσκ, Ομσκ, Κρασνογιάρσκ, Νόριλσκ, Ιρκούτσκ και Γιακούτσκ, μέσω του φακού του Ρώσου φωτογράφου Αλεξάντερ Πολύβκιν, φέρνοντας μια νέα-προοπτική για τη μεταπολεμική αρχιτεκτονική. Το φωτογραφικό έργο είναι η δημιουργία του Zupagrafika, ενός ανεξάρτητου εκδοτικού οίκου και στούντιο σχεδιασμού που εδρεύει στην Πολωνία, του οποίου η εργασία επικεντρώνεται γύρω από την ευρωπαϊκή μεταπολεμική μοντέρνα και βάρβαρη αρχιτεκτονική, κυρίως αυτή του πρώην Ανατολικού Μπλοκ. Ιδρύθηκε το 2012 από τους David Navarro και Martyna Sobecka, η Zupagrafika έχει τεκμηριώσει αυτήν την αρχιτεκτονική κληρονομιά μέσω ενός εκτεταμένου έργου που περιλαμβάνει Brutal Britain, Eastern Blocks και Panelki.
      Πηγή εικόνας: pinterest Με αυτό το τελευταίο έργο, το δίδυμο ήθελε να ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά στο πώς η σοβιετική περίοδος επηρέασε την αρχιτεκτονική και την αστική ανάπτυξη στη Σιβηρία:
      «Μέσω του Concrete Siberia μοιραζόμαστε την αρχιτεκτονική που μας συναρπάζει και την οποία καταγράφουμε με πολλούς τρόπους (είτε μέσω εικονογράφησης είτε φωτογραφίας) την τελευταία δεκαετία. Πολλά από τα κτίρια που φωτογραφήθηκαν στο βιβλίο δεν έχουν δημοσιευτεί σε καμία μορφή πριν. Πιστεύουμε ότι αυτό το βιβλίο μπορεί να είναι ένα εργαλείο για να εξερευνήσετε άγνωστα μέρη και κατασκευές που διαμόρφωσαν τα αστικά τοπία στη Σιβηρία και επίσης, ίσως, να τα εκτιμήσουν όπως είναι.» Οι πόλεις της Σιβηρίας που απεικονίζονται στο βιβλίο σχεδιάστηκαν αρχικά γύρω από μια ενιαία βιομηχανία που απασχολούσε την πλειοψηφία των κατοίκων. Η τυποποίηση, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά της σοβιετικής αρχιτεκτονικής, επεκτάθηκε από οικισμούς σε δημόσια κτίρια, καθώς τα σχέδια για κοσμικά τσίρκο, θέατρα από μπετόν και όπερες αναπτύχθηκαν κεντρικά στη Μόσχα, μόνο για εφαρμογή στον Άπω Βορρά. Ωστόσο, αυτή η απομακρυσμένη περιοχή δεν στερείται αρχιτεκτονικής εφεύρεσης, καθώς αρκετοί τοπικοί αρχιτέκτονες ανέπτυξαν τη δική τους ερμηνεία της μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής, προσαρμοσμένη στο τοπίο και το κλίμα. Ανάμεσά τους ήταν ο Vladimir Pavlov που ανέπτυξε ένα προσωπικό αρχιτεκτονικό στιλ στο Ιρκούτσκ και ο Vitaly Orekhov με τη δημιουργική του ανάληψη βαρβαρότητας για το Κεντρικό Στάδιο στο Krasnoyarsk.
      Πηγή εικόνας: Google Σε διαφορετική νότα, το βιβλίο χρησιμεύει επίσης ως απεικόνιση της αρχιτεκτονικής σε ένα ακραίο περιβάλλον. Η δουλειά στο άλμπουμ ήταν από μόνη της πρόκληση για τον φωτογράφο Alexander Veryovkin, καθώς το βιβλίο περιλαμβάνει δύο από τις πιο κρύες πόλεις της Γης, το Γιακούτσκ και το Νόριλσκ, όπου οι θερμοκρασίες συχνά φτάνουν τους -30 βαθμούς Κελσίου. Οι σειρές από μπλοκ από μπετόν που προστατεύουν την πόλη του Norilsk από τους σκληρούς ανέμους αποτελούν μια έντονη υπενθύμιση του ακραίου κλίματος των αστικών περιβαλλόντων.
      Από τότε που ξεκίνησαν τα Zupagrafika, ο David και η Martyna ταξιδεύουν και τεκμηριώνουν την μεταπολεμική μοντερνιστική και βάναυση αρχιτεκτονική, αναφέροντας την πραγματική εμπειρία αυτών των τοποθεσιών και κτιρίων ως την κύρια έμπνευση πίσω από τα βιβλία τους. Το ντουέτο προσπαθεί να ζωγραφίσει μια πιο περιεκτική εικόνα αυτής της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, που εξακολουθεί να παρανοείται ευρέως και να απορρίπτεται σθεναρά από το ευρύ κοινό. Το έργο της Zupagrafika βοηθά στη διάδοση της περίπλοκης ομορφιάς της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής, με τα ιδανικά και τα μειονεκτήματά της, δημιουργώντας έτσι τους χώρους για μια νέα κατανόηση αυτής της περιόδου στην ιστορία της αρχιτεκτονικής.
      Περισσότερα...

      1143 • 0

    5. webTV

      10 σκίτσα διάσημων αρχιτεκτόνων

      Engineer

      Η αισθητική των αρχιτεκτόνων φτάνει στην πραγματικότητα πέρα από τα κτήριά τους. Οι περισσότεροι επιλέγουν να τοποθετηθούν ακόμη και στο χαρτί με έναν πιο συναισθηματικό, στυλιζαρισμένο τρόπο εκφρασμένη με σκίτσα. Κάθε αρχιτέκτονας έχει το προσωπικό του στυλ και ύφος.
      Το ελεύθερο αρχιτεκτονικό σκίτσο είναι ο παραδοσιακός αλλά και πιο συνηθισμένος τρόπος για την παράσταση νέων αρχιτεκτονικών συνθέσεων ή προτάσεων οργανώσεως του χώρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρ’ όλη την μεγάλη ποικιλία των εικαστικών μέσων παραστάσεως (γραμμικό αρχιτεκτονικό σχέδιο, κατασκευή και φωτογράφιση προπλασμάτων, μηχανική σχεδίαση προοπτικών και αξονομετρικών σχεδίων με υπολογιστή συντεταγμένων), η δημιουργική σύλληψη του αρχιτεκτονικού εκφράζεται πηγαία, (σήμερα ακόμη όπως και στην αναγέννηση), με το ιδιόχειρο σκίτσο.
      Ρίξτε μια ματιά σε δέκα από τα αγαπημένα μας σκίτσα διάσημων αρχιτεκτόνων, συμπεριλαμβανομένου του Fallingwater του Frank Lloyd Wright και του Ludwig Mies van der Rohe για το σχεδιασμό ενός ιδιωτικού σπιτιού.
      Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Frank Gehry draw – Guggenheim Museum Bilbao Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Zaha Hadid – The Peak Leisure Club, Hong Kong.Photo: © 2018 Zaha Hadid   Πηγή εικόνας: www.dezeen.com 1560, Michelangelo Buonarroti, Porta Pia.Photo: © 2018. Photo Scala, Florence Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Ludwig Mies van der Rohe’s 1923 – Piet Mondrian.  Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Renzo Piano and Richard Rogers – Pompidou Centre.Photo: © Rogers Stirk Harbour + Partners Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Vladimir Tatlin, who was a pivotal figure in the Constructivism movement in Russia, drew this Monument to the Third International in 1920, but the structure was never built.Photo: Courtesy of the Museum of Modern Art, New York/Scala, Florence Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Ettore Sottsass’s Progetto di architettura monumentale per la conservazione delle memorie nazional-popolari, 1976, Bologna, Italy.Photo: © ADAGP, Paris and DACS, London Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Renzo Piano c,London’s Shard – 2004.Photo: Courtesy of Renzo Piano Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Chamberlin, Powell and Bon – London’s Barbican Centre in 1970.Photo: Courtesy of John Maltby / RIBA Collections Πηγές: www.dezeen.com, www.blogeikastika.gr
      Περισσότερα...

      3664 • 12

    6. webTV

      Δοκιμαστική κίνηση συρμού του Μετρό Θεσσαλονίκης

      GTnews

      Βίντεο με τη δοκιμαστική κίνηση ενός συρμού του Μετρό Θεσσαλονίκης έδωσε στη δημοσιότητα, μέσω Facebook, ο πρόεδρος της Αττικό Μετρό Νίκος Ταχιάος.
      Πρόκειται, όπως αναφέρει, "για τη μετακίνηση ενός συρμού από τον Σταθμό Παπάφη σε άλλον σταθμό που αποτυπώνει πώς θα λειτουργεί το δίκτυο σε ένα χρόνο που θα ολοκληρωθεί το έργο και τι θα βλέπουν οι μπροστινοί επιβάτες"
      Ο κ Ταχιάος αναφέρει συγκεκριμένα στην ανάρτηση του: "Ότι το Μετρό της Θεσσαλονίκης δεν θα απουσίαζε από την προεκλογική αντιπαράθεση, είναι αυτονόητο. Δεν είναι λίγοι, όσοι μηδενίζουν την πρόοδο του έργου και αμφισβητούν πως βρίσκεται στην φάση της ολοκλήρωσής του. Και φυσικά, κάθε τι σχετικό με ένα έργο που βρίσκεται στον 18ο χρόνο της κατασκευής του, είναι λογικό να αντιμετωπίζεται με δυσπιστία.
      Επειδή λοιπόν μια εικόνα αναπληρώνει χίλιες λέξεις, ιδού το βίντεο της μετακίνησης του συρμού που στην διάρκεια της 27ης Νοεμβρίου 2022, στο πλαίσιο του OPEN HOUSE, παρέμεινε στο Σταθμό Παπάφη. Ό,τι βλέπετε σε αυτό θα αποτελεί από του χρόνου την ζωντανή καθημερινότητα των χιλιάδων Θεσσαλονικιών που θα μετακινούνται μέσα από τις σήραγγες.
      Από τον χειμώνα, το έργο έχει προχωρήσει πολύ μακρύτερα. Τέτοιες διαδρομές πραγματοποιούνται συχνά, σύμφωνα με το πρόγραμμα της αναδόχου κοινοπραξίας και με την ταυτόχρονη παρουσία στις σήραγγες περισσοτέρων συρμών ώστε να δοκιμάζονται όλα τα συστήματα. 
      Και όπως έχω ήδη δείξει, συρμός κινήθηκε (ηλεκτροκίνητα, με χειριστή) και στο μη ενεργοποιημένο τμήμα της βασικής γραμμής δηλαδή από το Σιντριβάνι μέχρι τον ΝΣΣ, με διέλευση και από τον ραγδαία Σταθμό Βενιζέλου.
      Αυτό όμως απέχει από το να λέμε πως το μετρό είναι έτοιμο για λειτουργία όπως θα θεωρούσε φυσικό οποιοσδήποτε ανεξοικείωτος με το έργο πολίτης. 
      Από κατασκευαστικής πλευράς, το έργο θα είναι ολοκληρωμένο σίγουρα πριν από το τέλος της χρονιάς και καθώς για την εμπορική λειτουργία του προηγούνται υποχρεωτικά ανεξάρτητες πιστοποιήσεις που εγγυώνται την ασφάλεια του μετρό και την επάρκεια των προσώπων και των διαδικασιών, αυτή τοποθετείται στις αρχές του 2024. Όσο για τον operator των πρώτων δέκα χρόνων λειτουργίας του, σε πολύ σύντομο χρόνο θα έχουμε νέα από τον εν εξελίξει διαγωνισμό ανάδειξής του. Stay tuned. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
      Και για να επιστρέψω στην περιγραφή του βίντεο:  Στα 3 πρώτα λεπτά, παρακολουθείτε την αναχώρηση από το dépôt της Πυλαίας, την διέλευση από την ορθογώνιας διατομής σήραγγα κάτω από την προέκταση της Παπαναστασίου, που κατασκευάστηκε με την μέθοδο cut & cover και την άφιξη στον πρώτο σταθμό της Νέας Ελβετίας. 
      Ενάμιση λεπτό αργότερα, αφού πραγματοποιούνται όλοι οι έλεγχοι, το control room δίνει το σήμα της εκκίνησης μέσα στην μία από τις δύο σήραγγες που κατασκεύασαν τα ΤΒΜ (κοινώς μετροπόντικες). Πρόκειται για τμήμα της γραμμής το οποίο θα είναι ορατό στους καθημερινούς επιβάτες του μετρό. Όλα γίνονται αυτόματα. Το χειριστήριο αποκαλύπτεται μόνο και μόνο για να διαπιστωθεί η ταχύτητα του συρμού και για το πάτημα της κόρνας προς τέρψιν των αναμενόντων θεατών. Ο χειριστής παραμένει αμέτοχος. Η παρουσία του επιβάλλεται από τις διαδικασίες. Το ίδιο και ο συνολικός αριθμός δυνητικών επιβατών στην φάση των δοκιμών.
      Στο 05:22 ο συρμός προσπερνάει τον Σταθμό Βούλγαρη, στο 06:08 την διασταύρωση της Καλαμαριάς και αμέσως μετά τον Σταθμό Μαρτίου, στο 06:49 το crossover κάτω από την Δελφών, στο 06:59 τον Σταθμό Αναλήψεως, στο 07:45 τον Σταθμό Φλέμινγκ, στο 08:24 τον Σταθμό Ευκλείδη και στο 09:07 φτάνει στον Σταθμό Παπάφη. Φυσικά, όπως έχει προγραμματιστεί από το control room καθώς κάτι τέτοιο ήταν αχρείαστο, ο συρμός δεν κάνει στάση σε κανέναν σταθμό.
      Αν μη τι άλλο, με το βίντεο αυτό αποκτά κανείς μία εντύπωση της εικόνας που θα έχουν οι μπροστινοί επιβάτες του μετρό".
      https://www.facebook.com/watch/?v=9932578040092978
      Περισσότερα...

      622 • 0

    7. webTV

      Βίντεο ανάλυσης 4k από την επιφάνεια του Άρη

      Engineer

      Αν και μέχρι στιγμής οι εικόνες που είχαμε από τον πλανήτη Άρη ήταν αρκετά αφηρημένες, ήταν πάντα ικανές να μας συναρπάζουν. Ωστόσο οι άνθρωποι του ElderFox Documentaries χρησιμοποίησαν εικόνες που έστειλαν στην Γη τα τρία rover της NASA, Spirit, Opportunity και Curiosity, για να δημιουργήσουν το παρακάτω βίντεο που προέκυψε από μια συρραφή χιλιάδων εικόνων υψηλής ανάλυσης.  
      Παρόλο που οι κάμερες είναι υψηλής ποιότητας, ο ρυθμός με τον οποίο τα rover μπορούν να στείλουν δεδομένα πίσω στη γη είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. To Curiosity μπορεί να στείλει δεδομένα απευθείας στη γη με 32 kilobit ανά δευτερόλεπτο.  
      Αντ 'αυτού, όταν το rover μπορεί να συνδεθεί στο Mars Reconnaissance Orbiter, που είναι σε τροχιά γύρω από τον Άρη, έχουμε καλύτερες ταχύτητες, δηλαδή 2 Megabyte ανά δευτερόλεπτο.  
      Ωστόσο, αυτή η σύνδεση είναι διαθέσιμη μόνο για περίπου 8 λεπτά κάθε αρειανή ημέρα. Όπως θα περίμενε κανείς, η αποστολή βίντεο HD σε αυτές τις ταχύτητες θα απαιτούσε πολύ χρόνο. Καθώς τίποτα δεν κινείται στον Άρη, είναι πιο λογικό να γίνεται λήψη και αποστολή φωτογραφιών. Από αυτές τις εικόνες, με κατάλληλη επεξεργασία, δημιουργήθηκαν τα πανοραμικά/μωσαϊκά που βλέπουμε στο βίντεο.  
      Το αποτέλεσμα είναι απίστευτο γιατί η ανθρωπότητα δεν έχει δει ποτέ ένα ουράνιο σώμα, και συγκεκριμένα τον πλανήτη Άρη, με τόση λεπτομέρεια και σε κινούμενη εικόνα.  
      Ας ρίξουμε λοιπόν μια πιο προσεκτική ματιά στον Κόκκινο Πλανήτη κι ας προσπαθήσουμε να τον οραματιστούμε ως το δεύτερο σπίτι της ανθρωπότητας, μια πραγματικότητα που οι επιστήμονες αναμένουν ότι θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον.   Σημειωτέων ότι το βίντεο έχει σχεδόν φθάσει τα τρία εκατομμύρια views μέσα σε λίγες μόνο μέρες,  
      Πηγή: ElderFox Documentaries
      Περισσότερα...

      1321 • 0

    8. webTV

      Σανγκάη: Σχολικό κτίριο 85 ετών μεταφέρθηκε σε νέα τοποθεσία

      Engineer

      Οι κάτοικοι της Σαγκάης, που περνούσαν από τη συνοικία Huangpu, στα δυτικά της κινεζικής μητρόπολης, ίσως παρατήρησαν ένα ασυνήθιστο θέαμα κατά τον τελευταίο μήνα: ένα κτίριο που «περπατούσε». 
      Ένα δημοτικό σχολείο ηλικίας 85 ετών σηκώθηκε - ολόκληρο - από το έδαφος και μεταφέρθηκε σε άλλο σημείο με τη χρήση νέας τεχνολογίας. Στα πλαίσια διατήρησης των ιστορικών κτιρίων της πόλης, μηχανικοί τοποθέτησαν σχεδόν 200 κινητά υποστηρίγματα κάτω από το πέντε ορόφων κτίριο, σύμφωνα με τον Lan Wuji, επικεφαλής του τεχνικού μέρους του εγχειρήματος. 
      Τα υποστηρίγματα λειτουργούν σαν «ρομποτικά πόδια». Διαχωρίστηκαν σε δυο ομάδες και με εναλλαγή στην κίνηση «μιμούνταν» το ανθρώπινο βάδισμα. Παράλληλα, επιπλέον σένσορες βοήθησαν ώστε να ελεγχθεί η κίνηση του κτιρίου, αναφέρει ο Lan, η εταιρεία του οποίου, Shanghai Evolution Shift, ανέπτυξε τη συγκεκριμένη τεχνολογία το 2018. «Είναι σα να δίνουμε στο κτίριο πατερίτσες έτσι ώστε να μπορεί να σηκωθεί και στη συνέχεια να περπατήσει», ανέφερε. Ένα timelapse, που γυρίστηκε από την εταιρεία, δείχνει το κτίριο να κινείται «με κόπο», κάνοντας «ένα μικρό βήμα τη φορά». 
      Μετά τον θάνατο του Μάο, το 1976, πραγματοποιήθηκαν εκκλήσεις για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομίας, με την κυβέρνηση της χώρας να θέτει σε ειδικό καθεστώς συγκριμένα κτίρια, πριν ψηφιστεί σχετικός νόμος τη δεκαετία του 1980. Μέσα στα επόμενα χρόνια, κτίρια, γειτονιές, ακόμη και ολόκληρες πόλεις έλαβαν κρατική υποστήριξη για να διατηρήσουν το ύφος τους. 
       Ωστόσο, όπως μεταδίδει το CNN, η ασταμάτητη αστικοποίηση συνεχίζει να αποτελεί σημαντική απειλή για την αρχιτεκτονική κληρονομιά. Η πώληση γης αποτελεί βασική πηγή εσόδων για τις τοπικές κυβερνήσεις, γεγονός που σημαίνει ότι κτίρια με αρχιτεκτονική αξία συχνά πωλούνται σε εργολάβους για τους οποίους, η διατήρησή τους, δεν αποτελεί προτεραιότητα. 
      Στο Πεκίνο, για παράδειγμα, περισσότερα από 1.000 έικρ, στα οποία αναπτύσσονταν ιστορικά σοκάκια και παραδοσιακά σπίτια με αυλές καταστράφηκαν ανάμεσα στο 1990 και στο 2010, σύμφωνα με την κρατική εφημερίδα China Daily. Στις αρχές της χιλιετίας, πόλεις όπως η Ναντσίνγκ και το Πεκίνο, μετά από διαμαρτυρίες για την απώλεια ιστορικών γειτονιών, εκπόνησαν σχέδια για τη διατήρηση της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς. 
      Μεταξύ άλλων, στο Πεκίνο, ένας σχεδόν ερειπωμένος ναός μετατράπηκε σε εστιατόριο και γκαλερί, ενώ στη Ναντσίνγκ, ένας κινηματογράφος της δεκαετίας του 1930 αποκαταστάθηκε στην αρχική του μορφή - με κάποιες σύγχρονες προσθήκες. Το 2019, στη Σαγκάη εγκαινιάστηκε το Tank Shanghai, ένα κέντρο τεχνών που βρίσκεται σε ανακαινισμένες δεξαμενές πετρελαίου. 
      Σύμφωνα με τον Λαν η μετακίνηση των κτιρίων δεν είναι η πρώτη επιλογή αλλά είναι προτιμητέα σε σχέση με την κατεδάφιση. «Θα προτιμούσα να μην αγγίζω τα ιστορικά κτίρια καθόλου» λέει, προσθέτοντας πως για τη μετακίνηση ενός κτιρίου απαιτείται κρατική έγκριση «σε πολλαπλά επίπεδα». Σύμφωνα με τον ίδιο, η μετακίνηση των κτιρίων είναι μια βιώσιμη εναλλακτική. «Η κεντρική κυβέρνηση δίνει μεγαλύτερο βάρος στην προστασία των ιστορικών κτιρίων. Είμαι χαρούμενος που βλέπω αυτή την πρόοδο τα τελευταία χρόνια.».
      Κινούμενα μνημεία
      Σύμφωνα με το CNN η Σαγκάη αποτελεί την περισσότερο προοδευτική πόλη της Κίνας σε ό,τι αφορά την προστασία της κληρονομιάς. Η διάσωση κτιρίων της δεκαετίας του 1930 στη διάσημη συνοικία Bund και σπιτιών του 19ου αιώνα στην γειτονιά Xintiandi, αποτελούν ιδανικά παραδείγματα για το πώς μπορεί να δοθεί νέα ζωή σε παλαιότερες κατασκευές. 
      Δεν είναι η πρώτη φορά που κτίρια κινούνται στην πόλη. Το 2003, το Μέγαρο Μουσικής της πόλης, που χτίστηκε το 1930, μετακινήθηκε περισσότερο από 66 μέτρα ώστε να περάσει από το σημείο ένας αυτοκινητόδρομος. Το Zhengguanghe Building, μία αποθήκη έξι ορόφων, επίσης κτισμένη κατά τη δεκαετία του 1930 μεταφέρθηκε 38 μέτρα, το 2013. Πέντε χρόνια μετά, ένα κτίριο σχεδόν 90 ετών μετακινήθηκε - με το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Xinhua να κάνε λόγο για το πιο δύσκολο ανάλογο εγχείρημα έως τότε. 
      Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να κινηθεί ένα κτίριο: πάνω σε ράγες ή να τραβηχτεί από οχήματα. Ωστόσο, για το δημοτικό σχολείο, το οποίο αναπτύσσεται σε σχήμα «Τ», τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το ασυνήθιστο σχήμα του σήμαινε πως οι παραδοσιακές μέθοδοι μπορεί να μην ήταν αποτελεσματικοί. 
      Ακόμη, το κτίριο έπρεπε να περιστραφεί και να ακολουθήσει καμπύλη διαδρομή προς το νέο σημείο που τοποθετήθηκε και όχι να κινηθεί σε ευθεία, γεγονός που αποτελούσε πρόκληση. «Εργάζομαι 23 χρόνια σε αυτόν τον τομέα και δεν έχω δει άλλη εταιρεία που να μπορεί να μετακινεί κτίρια σε καμπύλη», αναφέρει ο Lan, χωρίς ωστόσο να δίνει περισσότερα στοιχεία για το κόστος του εγχειρήματος. 
      Ο ίδιος εκτιμά πάντως πως ένα τέτοιο εγχείρημα είναι φθηνότερο σε σχέση με την κατεδάφιση και τη δημιουργία μιας νέας κατασκευής στη νέα τοποθεσία.
       
      Περισσότερα...

      1134 • 0

    9. webTV

      Ο φάρος Rubjerg Knude ηλικίας 120 ετών στη Δανία μεταφέρθηκε πάνω σε ράγες

      Engineer

      Ένας φάρος ηλικίας 120 ετών, στη νοτιοδυτική Δανία, τοποθετήθηκε πάνω σε ράγες και μεταφέρθηκε από το σημείο που είχε ανεγερθεί ώστε να σωθεί από την υποχώρηση του εδάφους.    
      Όταν ο φάρος Rubjerg Knude χτίστηκε το 1900, απείχε περίπου 200 μέτρα από την χείλος του γκρεμού στην απόκρημνη ακτή της Γιουτλάνδης.
      Μέχρι και πριν τη μεταφορά του η απόσταση αυτή είχε μειωθεί στα έξι μέτρα.


      Ο δήμαρχος της περιοχής, Arne Boelt, ανέφερε ότι πολλά μπορούσαν να πάνε λάθος κατά τη μεταφορά του φάρου, που έχει βάρος 1000 τόνων και βρίσκεται σε έναν γκρεμό ύψους 200 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας. «Αλλά άξιζε το ρίσκο. Η εναλλακτική θα ήταν η αποσυναρμολόγησή του», πρόσθεσε. Η επιχείρηση διήρκεσε δέκα ώρες. Ο φάρος μετακινήθηκε με ταχύτητα οχτώ μέτρων ανά ώρα.  



      Η Lea Wermelin, η 35χρονη υπουργός Περιβάλλοντος της Δανίας χαρακτήρισε τον λευκό φάρο ως «εθνικό θησαυρό» ώστε να εξηγήσει γιατί το υπουργείο της ξόδεψε πέντε εκατομμύρια κορώνες, περίπου 670.000 ευρώ για τη διάσωσή του. Στα έξοδα αυτά συνέβαλε και η πόλη του Hjoerring.
      Ο φάρος σταμάτησε να λειτουργεί το 1968 και μετατράπηκε σε μουσείο που περιλάμβανε και ένα έκθεμα για τη μάχη του κτιρίου ενάντια στο έδαφος που υποχωρούσε. Το μουσείο έκλεισε ωστόσο καθώς η άμμος κάλυψε τα δύο βοηθητικά κτίρια. Ο φάρος, ωστόσο, εξακολουθεί να προσελκύει 250.000 επισκέπτες τον χρόνο.  



      Η περιοχή είναι γνωστή για το αμμώδες έδαφος και την ακτογραμμή που διαβρώνεται. Το 2008 μία εκκλησία αποσυναρμολογήθηκε ώστε να μην βρεθεί στον γκρεμό. Η εκκλησία είχε χτιστεί το 1250 και εκεί είχαν γυριστεί σκηνές της ταινίας "Η Γιορτή της Μπαμπέτ". Το 1987 "Η Γιορτή της Μπαμπέτ" έγινε η πρώτη δανέζικη ταινία που κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας.    
      Με πληροφορίες από Reuters
      Πηγή: www.lifo.gr
      Περισσότερα...

      1728 • 0

    10. webTV

      Google Earth: Το Timelapse της κλιματικής αλλαγής

      Engineer

      Τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια μπορούν να δουν σε ένα timelapse οι χρήστες του Google Earth και ενώ ο κολοσσός του διαδικτύου εγκαινίασε τη νέα του υπηρεσία.
      Συγκεκριμένα, η Google διέθεσε στο κοινό τη νέα υπηρεσία Timelapse του Google Earth που επιτρέπει τους χρήστες να «γυρίσουν πίσω το χρόνο» και να παρακολουθήσουν τις αλλαγές που έχουν καταγραφεί στο πλανήτη μας σε βάθος 37 ετών. Κάθε χρήστης της νέας αυτής υπηρεσίας θα έχει τη δυνατότητα αποθήκευσης βίντεο και εικόνων από το Timelapse για δική του χρήση.
      «Τα τελευταία 15 χρόνια, δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν στραφεί στο Google Earth για να απολαύσουν συναρπαστικές όψεις του πλανήτη μας από αμέτρητες διαφορετικές γωνίες», αναφέρει η Ρεμπέκα Μουρ, διευθύντρια των Google Earth και Earth Engine & Outreach συμπληρώνοντας πως από το 2017 οι χρήστες μπορούν να δουν τον πλανήτη μας και μέσα από μια εντελώς νέα διάσταση - τον χρόνο.
      «Με τη λειτουργία Timelapse, έχουν ενσωματωθεί στο Google Earth 24 εκατομμύρια δορυφορικές φωτογραφίες των τελευταίων 37 ετών, δημιουργώντας μια διαδραστική εμπειρία τεσσάρων διαστάσεων. Πλέον, ο καθένας μπορεί να παρακολουθεί το χρόνο να εξελίσσεται παντού στον κόσμο, με έναν τρόπο που συνοψίζει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πλανητικών αλλαγών», ανέφερε η Ρεμπέκα Μουρ.
      «Ο πλανήτης μας αντιμετώπισε ραγδαίες περιβαλλοντικές αλλαγές τον τελευταίο μισό αιώνα – περισσότερες από κάθε άλλη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας. Πολλοί από εμάς βιώσαμε αυτές τις αλλαγές στις κοινότητες μας – προσωπικά, ήμουν μεταξύ των χιλιάδων κατοίκων της Καλιφόρνια που εγκατέλειψαν πέρσι τα σπίτια τους εξαιτίας των πυρκαγιών. Άλλοι αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής ως κάτι αόριστο και μακρινό, όπως το λιώσιμο των πάγων και η συρρίκνωση των παγετώνων», συμπλήρωσε.
      «Με το Timelapse στο Google Earth, έχουμε μια πιο καθαρή εικόνα του μεταβαλλόμενου πλανήτη μας στις άκρες των χεριών μας – μια εικόνα που δείχνει όχι μόνο τα προβλήματα, αλλά και τις λύσεις, καθώς και την μαγευτική ομορφιά των φυσικών φαινομένων σε βάθος δεκαετιών», υπογράμμισε χαρακτηριστικά.
      Προκειμένου να εξερευνήσετε την εφαρμογή Timelapse στο Google Earth, επισκεφθείτε αυτόν τον σύνδεσμο. Χρησιμοποιώντας τη μπάρα αναζήτησης, μπορείτε να «γυρίσετε τον χρόνο πίσω», σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη θέλετε.
       
      Περισσότερα...

      1076 • 0

    11. webTV

      Σκωτία Project Natick: Η Microsoft ανέλκυσε το υποβρύχιο κέντρο δεδομένων από τη θάλασσα

      Engineer

      ΗMicrosoft ανέλκυσε το δεύτερο υποβρύχιο κέντρο δεδομένων της από θαλάσσια περιοχή ανοιχτά των ακτών της Σκωτίας.  
      To κέντρο δεδομένων, που η Microsoft ονόμασε «Project Natick», εγκαταστάθηκε 35,5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας την άνοιξη του 2018. Το υποβρύχιο σκάφος σχεδιάστηκε με συστήματα ψύξης και τροφοδοτείται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Πρόκειται για το δεύτερο «υποβρύχιο σκάφος» της Microsoft.  
      Για την πρώτη φάση του εγχειρήματος, ένα υποβρύχιο κέντρο δεδομένων τοποθετήθηκε στον στον πυθμένα των ακτών του Ειρηνικού, ανοιχτά της Καλιφόρνιας, από τον Αύγουστο έως τον Νοέμβριο του 2016.


      Ο λευκός κύλινδρος ανελκύστηκε μετά από μια επιχείρηση διάρκειας μιας ημέρας. Εκπρόσωπος της σχετικής ερευνητικής ομάδας της Microsoft δήλωσε εντυπωσιασμένος από το πόσο «καθαρό» ήταν το υποβρύχιο κέντρο δεδομένων μετά την ανέλκυσή του. Το σκάφος, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα, καθαρίστηκε και στη συνέχεια δεδομένα ανακτήθηκαν.    
      Η εταιρεία εξετάζει το κατά πόσο μικρά υποβρύχια κέντρα δεδομένων για βραχυπρόθεσμη χρήση θα μπορούσαν να είναι βιώσιμα εμπορικά, αλλά προσπαθεί να εξάγει συμπεράσματα σε ότι αφορά την ενεργειακή αποδοτικότητα του cloud computing.



      Γιατί όμως η Microsoft χρησιμοποιεί ένα υποβρύχιο κέντρο δεδομένων; Οι ερευνητές της εταιρείας υποστηρίζουν πως το άζωτο, το οποίο είναι λιγότερο διαβρωτικό από το οξυγόνο, αλλά και η απουσία ανθρώπων καθιστούν το υποβρύχιο κέντρο δεδομένων πιο αξιόπιστο από αντίστοιχα στην ξηρά.  
      Παράλληλα, το υποβρύχιο κέντρο δεδομένων είναι πιο αποδοτικό. «Η αναλογία σφαλμάτων στο νερό είναι το 1/8 σε σχέση με αυτά που αντιμετωπίζουμε στην ξηρά» είπε ο Μπεν Κάτλερ, επικεφαλής Project Natick.  
      Η αξία της μετοχής της Microsoft αυξήθηκε κατά 30% τον τελευταίο χρόνο. 
      Με πληροφορίες από BBC/CNN
      Περισσότερα...

      1353 • 0

    12. webTV

      Βραβεία Αρχιτεκτονικής: Ένα πετρόχτιστο δωμάτιο με κήπο στην Κέα απέσπασε το βραβείο Αρχιτεκτονικής ΕΙΑ

      Engineer

      Ο αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Φωτάκης απέσπασε ένα από τα Βραβεία Αρχιτεκτονικής ΕΙΑ 2022 (Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής) για το έργο του στην Κέα.
      Πρόκειται για τον εξοχικό κήπο με δωμάτιο στην Κέα, ένα πετρόχτιστο κτίσμα μέσα σε παραδοσιακά ελληνικό σκηνικό στη φύση. Κυρίαρχο στοιχείο της κατασκευής η πέτρα.
      Απόλυτα εναρμονισμένο με τo φυσικό περιβάλλον, το έργο του Φωτάκη είναι λιτό, περιεκτικό και ουσιαστικό ενώ αποτυπώνει τις ανάγκες της εποχής μέσα από το πρίσμα της κοινωνικής και πνευματικής δημιουργίας.
      «Σε μία εποχή κυριαρχίας της εικόνας και του αισθητισμού που εκπέμπει, όπου εκ των πραγμάτων περιθωριοποιείται η ουσιαστική χωρική εμπειρία του κτηρίου, το αποτέλεσμα ενός διαγωνισμού και ο στοχασμός γύρω από αυτό, πρέπει να συμβάλουν στην προβολή της Αρχιτεκτονικής ως πνευματικής και κοινωνικής δημιουργίας και όχι μόνο ως διαδικασία παραγωγής αισθητικών αντικειμένων» σχολιάζει η διοργανώτρια αρχή.

      @alinalefa

      Ο δημιουργός του έργου Αλέξανδρος Φωτάκης σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και στο Imperial College του Λονδίνου και αρχιτεκτονική στα ETSA Madrid και EPF Λωζάνης, όπου αποφοίτησε από τον καθηγητή Gugger. Εργάστηκε στην Dreier Frenzel Architecture and Communication και από το 2017 είναι ανεξάρτητος αρχιτέκτονας. Διδάσκει αρχιτεκτονικό έργο για το Studio Gay Menzel στο EPF της Λωζάνης και αρχιτεκτονική ιστορία και θεωρία στο HEPIA στη Γενεύη.

      @alinalefa

      @alinalefa

      Βραβείο αρχιτεκτονικής απέσπασε επίσης η κατοικία The hourglass corral στην Μήλο ένα έργο των DECA Αrchitecture | Διονύσης Δικέφαλος, Alison Katri, Μαρία Παππά, Αλίκη Σαμαρά Χρυσοστομίδου, Carlos Loperena, Αλέξανδρος Βαΐτσος.
      Η επιτροπή των βραβείων σημειώνει πως η κατοικία  αποτελεί  παράδειγμα  διαχείρισης  ενός  υπόσκαφου  κτίσματος  με  ουσιαστικούς  όρους  και  όχι  απλά  ως  ένα  κτίσμα  σκεπασμένο  με  χώμα. 

      Γιώργης Γερόλυμπος

      Γιώργης Γερόλυμπος

      Γιώργης Γερόλυμπος
      ΕΠΑΙΝΟΙ
      Το κουτί που πετάει | Χαϊδάρι, Αττική
      Μυρτώ Κιούρτη

      @g_sfakianakis
       
      Κατοικία Ε | Αρτέμιδα, Αττική
      Buerger Katsota Architects| Stephan Buerger, Δήμητρα Κατσώτα

      Γιώργης Γερόλυμπος  
      ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
      Κατοικίες | Μεγανήσι, Λευκάδα
      Ηiboux Αrchitecture | Δημήτρης  Θεοδωρόπουλος, Μαριάννα Ξυνταράκη, Μαρία Τσιγάρα
       

      Yiannis Drakoulidis  
      Patio House | Κάρπαθος, Δωδεκάνησα
      ΟΟΑΚ Architects | Joan Annerhed, Μαρία Παπαφίγκου, Marie Kojzar

      @yiorgoskordakis & @akeeson
      ΕΙΔΙΚΗ ΜΝΕΙΑ
      Agemar Headquarters | Καλλιθέα, Αττική
      RS Sparch | Ρένα Σακελλαρίδου

      @erieta_attali
      Διοργάνωση βραβείων: EΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ
      Περισσότερα...

      2804 • 9

    13. webTV

      Αειφορία στην αρχιτεκτονική: Σχεδιάζοντας βιώσιμα κτίρια στο διάστημα με την NASA

      Engineer

      H senior architect, συνεργάτης και ιδρύτρια της βραβευμένης εταιρείας διαστημικής αρχιτεκτονικής SEArch+ μιλά για τη συνεργασία της με την ΝΑSA, για το μέλλον της αειφορίας στην αρχιτεκτονική, αλλά και το πώς θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε «απίστευτα βιώσιμα κτίρια στη Γη».
      Το SEArch+ κέρδισε τα 2015, 2019 και 2021 NASA Centennial Challenges, που γεφυρώνουν τον σχεδιασμό για το διάστημα με τη βιώσιμη ανάπτυξη της Γης. Η τρέχουσα διδακτορική της εργασία επικεντρώνεται στην ενσωμάτωση της βλάστησης μέσα στα κτίρια, για πιο βιώσιμες πόλεις.  Στη συνέντευξή της στην Τίνα Μαρινάκη για το ADM The Green Issue, μιλά για τη συνεργασία της με την ΝΑSA, για το μέλλον της αειφορίας στην αρχιτεκτονική, αλλά και για το πώς θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε «απίστευτα βιώσιμα κτίρια στη Γη».
       — Πώς προσεγγίζετε την οικολογική καινοτομία στα έργα σας; Ποιο από τα έργα σας θεωρείτε υποδειγματικό βιώσιμου σχεδιασμού υψηλής απόδοσης;
      Σε κάθε έργο στο οποίο συμμετέχω, θέλω να σχεδιάζω από μια αρχή θεμελιώδους φυσικής ή με παθητικές μεθόδους για την επίτευξη ανθρώπινης ευεξίας σε εσωτερικούς και αστικούς χώρους. Λειτουργούμε από οικολογική προοπτική, με την έννοια ότι θεωρούμε το δομημένο περιβάλλον ως ένα οικοσύστημα που παρέχει ταυτόχρονα νερό, ενέργεια, θερμότητα, δροσιά, ακουστική άνεση, αισθητικές ιδιότητες. Έτσι, το κτίριο γίνεται ένα πείραμα όσον αφορά την ολιστική λύση, η οποία καλύπτει πολλές ανάγκες στην ίδια δομημένη μορφή.
      Κάθε έργο είναι πραγματικά ένα πείραμα, μια εξελικτική προσπάθεια βελτίωσης της «αειφορίας». Στην περίπτωση των πράσινων τοίχων, πάνω στους οποίους εργαζόμαστε στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Οικοσυστημάτων του Yale, σχεδιάσαμε τοίχους που τραβούν ενεργά δυνητικό αέρα εσωτερικού χώρου μέσα από τις ρίζες ενός φυτού. Οι μικροβιακές αποικίες που ζουν εκεί θα μεταβολίζουν πραγματικά τους ατμοσφαιρικούς ρύπους. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι τα μηχανικά συστήματα απλώς αποβάλλουν αυτούς τους ρύπους στην ύπαιθρο – πράγμα και ενεργοβόρο και αδιέξοδο.
      Με κάθε επανάληψη, ρωτάμε «ποιες είναι κάποιες πρόσθετες μετρήσεις που πρέπει να εξετάσουμε για να δούμε εάν αυτή είναι μια βιώσιμη λύση;», «πώς ελαχιστοποιούμε τη χρήση νερού ή πώς χρησιμοποιούμε αυτούς τους πράσινους τοίχους για την ανακύκλωση του νερού;», «πώς μπορούμε να προσανατολίσουμε αυτούς τους τοίχους ώστε να χρησιμοποιούν το φως της ημέρας αντί να βασίζονται στον ηλεκτρικό φωτισμό;», «πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ανανεώσιμα βιοϋλικά για να δομήσουμε και να υποστηρίξουμε πράσινα τοιχώματα αντί για εξορυκτικά οικοδομικά υλικά;», «μπορούμε να ενσωματώσουμε την παραγωγή τροφίμων με ουσιαστικό τρόπο, που να είναι οικονομικά βιώσιμος, και να αφαιρέσουμε την πίεση για τη μετατροπή των δασών σε γεωργική γη;».
      Αυτά δεν είναι τετριμμένα ερωτήματα, και ενώ υπάρχει διαδεδομένη αρχιτεκτονική διαίσθηση για τη χρήση των φυτών, ο προσδιορισμός των μετρήσεων για να μπορέσουμε να εργαστούμε μαζί τους με ουσιαστικό τρόπο απαιτεί σημαντική έρευνα.

      — Πείτε μας περισσότερα για τη μακρόχρονη συνεργασία σας με τη NASA και το ενδιαφέρον σας για την ανάπτυξη design που υποστηρίζει τον άνθρωπο για την εξερεύνηση του διαστήματος.
      Από παιδί ονειρευόμουν να σχεδιάζω για το διάστημα και πλέον το όνειρο έχει γίνει πραγματικότητα. Η αγάπη για τον πλανήτη, το σύμπαν, την επιστήμη, τη φυσική, συναντά έναν τόπο φαντασίας. Καθώς ορισμένες από τις χώρες και τους ανθρώπους του κόσμου φαίνεται να έχουν ανανεώσει το ενδιαφέρον για το διάστημα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα γενιά έρευνας, η οποία συμπεριλαμβάνει την αρχιτεκτονική για τα ανθρώπινα όντα. Είχα την τύχη να συμμετάσχω με τη NASA σε μερικά έργα, πολλά από τα οποία περιλαμβάνουν την ιδέα της βιώσιμης ανθρώπινης εγκατάστασης έξω από τον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των τρισδιάστατων εκτυπωμένων κτιρίων για το φεγγάρι και τον Άρη και concept θερμοκηπίων.
      Προσωπικά δεν μπορώ να διαχωρίσω την ιδέα της βιωσιμότητας από τη στιγμή που οι άνθρωποι είδαμε για πρώτη φορά μια εικόνα του πλανήτη μας από το διάστημα. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το βιώσιμο κίνημα πραγματικά φούντωσε αφού είδαμε την εικόνα του πεπερασμένου και όμορφου μπλε «μαρμάρου» πάνω στο οποίο όλοι και όλα όσα γνωρίζουμε συνυπάρχουν. Για εμένα, το να σχεδιάζω για το διάστημα είναι πραγματικά μια επέκταση του σχεδιασμού για μια «ολόκληρη Γη». Μόλις απομακρυνθούμε από τον πλανήτη συνειδητοποιούμε τον βαθμό εξάρτησής μας από αυτόν. Είμαστε «ενσωματωμένοι» στις διαδικασίες της Γης. Στο παρελθόν τα διαστημόπλοια υποστήριζαν την απομονωμένη ζωή από τον πλανήτη και την ικανότητα επιβίωσης χάρη σε μερικές μηχανικές συσκευές. Σήμερα, πραγματικά, για να ζήσουμε βιώσιμα έξω από τον κόσμο μας, θα πρέπει να πάρουμε ένα κομμάτι από αυτόν μαζί μας. Δεν υπάρχει τρόπος να φανταστεί κανείς τη μακροπρόθεσμη, βιώσιμη ζωή έξω από τη Γη, χωρίς να αναδημιουργήσει με κάποιον τρόπο τις βιολογικές και χημικές διεργασίες που γνωρίζουμε.
      Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το βιώσιμο κίνημα πραγματικά φούντωσε αφού είδαμε την εικόνα του πεπερασμένου και όμορφου μπλε «μαρμάρου» πάνω στο οποίο όλοι και όλα όσα γνωρίζουμε συνυπάρχουν.
      — Τι απαντάτε στον διαδεδομένο προβληματισμό ότι ««δεν μπορούμε καν να προστατεύσουμε και να διατηρήσουμε αυτό που έχουμε στη Γη. Πώς μπορούμε να περιμένουμε να δημιουργήσουμε έναν πιο ώριμο πολιτισμό στο διάστημα»;
      Για μένα έχει να κάνει περισσότερο με την ευεργετική διαδικασία της άσκησης ή της σκέψης του σχεδιασμού για ένα μέρος που εξαρτάται από τη χρήση και την επαναχρησιμοποίηση ελάχιστων πόρων, στη Γη ή σε άλλον πλανήτη. Θα σχεδιάζαμε απίστευτα βιώσιμα κτίρια στη Γη, εάν καθένα από αυτά είχε τις ίδιες απαιτήσεις με τις έννοιες του χώρου: να φροντίζει τα δικά του απόβλητα, να χρησιμοποιεί καθαρή μηδενική ενέργεια, να χτίζεται χωρίς εκτεταμένη χρήση ενεργοβόρων υλικών και να επαναχρησιμοποιεί τα ελάχιστα υλικά που έχει.

      — Πώς «μετράται» η βιωσιμότητα;
      «Βιωσιμότητα» σημαίνει ότι καλύπτουμε τις ανάγκες του παρόντος με τρόπο που οι μελλοντικές γενιές θα μπορούν επίσης να καλύψουν τις δικές τους. Υπονοεί μια κυκλική οικονομία, όπου μεταβαίνουμε από την κατανάλωση πόρων σε ένα μοντέλο στο οποίο οι πόροι χρησιμοποιούνται και επαναχρησιμοποιούνται προς το κοινό όφελος «των ανθρώπων, του πλανήτη και του κέρδους». Ο τρόπος με τον οποίο μετριέται η βιωσιμότητα στην πράξη –ο πραγματικός αντίκτυπος μιας μεθόδου ή ενός προϊόντος στη βιώσιμη χρήση των πόρων– συχνά ορίζεται πολύ διαφορετικά ανάλογα με το πλαίσιο. Βιβλιογραφικά, υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί τρόποι καθορισμού των μεταβλητών οι οποίες εμπλέκονται που ο ορισμός μπορεί να γίνει συντριπτικός. Ο τρόπος με τον οποίο τα Ηνωμένα Έθνη ορίζουν τη βιώσιμη ανάπτυξη, για παράδειγμα, τείνει να επικεντρώνεται σε μέτρα δίκαιης ανάπτυξης, έτσι ώστε να περιλαμβάνει τον τερματισμό της φτώχειας και της πείνας και την προώθηση της ισότητας των φύλων. Σε αυτή την περίπτωση, οι μετρήσεις χρησιμοποιούν δείκτες όπως το μέσο βάρος γέννησης ή τα ποσοστά θνησιμότητας, τα οποία υπολογίζονται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε χώρα.
      Στον κόσμο της αρχιτεκτονικής, η αειφορία συνδέεται συχνά με τη μείωση της χρήσης ενέργειας σε κτίρια που, παραδοσιακά, εξαρτώνται από την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων. Έτσι, μεταξύ των πρώτων τρόπων υπολογισμού της βιωσιμότητας για τα κτίρια ήταν η χρήση ενέργειας διαφόρων συσκευών και εξοπλισμού, όπως το Energy Star στις ΗΠΑ. Εάν, ας πούμε, εμπλέκονται ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως η ηλιακή ενέργεια, τότε η ενεργειακή κατανάλωση μπορεί να έχει λιγότερη σημασία από την επιλογή δομικών υλικών που αποτελούν μέρος μιας εξαντλητικής εξορυκτικής διαδικασίας ως προς τους πόρους της Γης, ενώ επίσης το κτίριο μέσω διαδικασιών καύσης διύλισης μπορεί να συμβάλλει σε αυξημένες εκπομπές άνθρακα. Υπάρχουν πολλά πλαίσια για να πραγματοποιήσει κανείς μετρήσεις και τα χρειαζόμαστε όλα για να μπορέσουμε όλοι να εργαστούμε παραγωγικά προς τον κοινό στόχο της βιωσιμότητας.

      — Ποιον ρόλο πιστεύετε ότι θα διαδραματίσουν στο μέλλον τα πρότυπα LEED και WELL; Είναι ο πράσινος σχεδιασμός μόνο θέμα προόδου της τεχνολογίας ή πρέπει να είναι μια αρχιτεκτονική καινοτομία;
      LEED, WELL, BREAM, Energy Star, Living Building Challenge, Passive House.  Όλες αυτές οι πραγματικά ασυνήθιστες προσπάθειες για την ποσοτικοποίηση και τον καθορισμό των μετρήσεων του τι κάνει ένα κτίριο βιώσιμο ήταν κατά τη γνώμη μου εξαιρετικά επιτυχημένες στο να προχωρήσουμε μπροστά, όσον αφορά τη βιωσιμότητα. Κατά τον σχεδιασμό ενός κτιρίου, ο αρχιτέκτονας πρέπει να δίνει αναφορά σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, από τους χρηματοδότες μέχρι την πόλη, και η χρήση αυτών των «πλαισίων» ως σημείο αναφοράς για το πώς ένα σχέδιο αντιμετωπίζει τη βιωσιμότητα ήταν το κλειδί για την αποδοχή. Εάν η χρήση ηλιακής ενέργειας ή η αποκατάσταση του χρησιμοποιημένου νερού επιτόπου μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικά δαπανηρή υπό το πρίσμα των πιο συνηθισμένων εξορυκτικών διαδικασιών, αυτά τα πρότυπα πράσινων κτιρίων ήταν ένας εναλλακτικός τρόπος δημιουργίας αξίας. Ίσως η πιστοποίηση LEED σε ένα κτίριο ήταν πραγματικά ο μόνος τρόπος για να δικαιολογηθεί η δαπάνη, για παράδειγμα, υδραυλικών εγκαταστάσεων χαμηλής ροής και χαμηλής κατανάλωσης νερού.
      Μόλις απομακρυνθούμε από τον πλανήτη συνειδητοποιούμε τον βαθμό εξάρτησής μας από αυτόν. Είμαστε «ενσωματωμένοι» στις διαδικασίες της Γης.
      Εάν τα πρότυπα πράσινων κτιρίων παρέχουν αξία και κίνητρα, τώρα, καθώς βελτιώνονται οι τεχνολογικές μέθοδοι για τη βελτίωση της χρήσης του νερού, της ενέργειας και των υλικών, ελπίζει κανείς ότι οι δυνάμεις της αγοράς θα αναλάβουν, παίρνοντας αυτές τις αποφάσεις και με οικονομικά κριτήρια. Ελπίζει κανείς ότι αυτή η πρόοδος δεν θα είναι απλώς μηχανικά ή ηλεκτρονικά ή αυτοματοποιημένα έξυπνα συστήματα, αλλά ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η «πρόοδος» θα είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη φυσική, την επιστήμη των υλικών και τις γηγενείς μεθόδους που προέρχονται από αιώνες οικοδόμησης, πριν από τα μηχανικά συστήματα και την αφθονία ενέργειας. Μέσω της χρήσης της ενσωματωμένης γνώσης της μορφής και των υλικών μπορούμε να ψύχουμε παθητικά, να θερμαίνουμε, να αερίζουμε, να δημιουργήσουμε κατάλληλο φωτισμό και να βελτιώνουμε την ποιότητα του αέρα – όλα αυτά για τα οποία σήμερα βασιζόμαστε σε μεγάλο βαθμό σε ενεργοβόρα μηχανικά συστήματα. Τα κεραμικά και τα τούβλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ψύξη λειτουργικών παραθύρων που δημιουργούν διασταυρούμενο αεράκι για αερισμό, χρησιμοποιώντας φυτά για τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα… όλα αυτά χρησιμοποιούν πιο πολύ θεμελιώδεις φυσικές ή βιολογικές αρχές, παρά μηχανικές ή ηλεκτρικές.

      Περισσότερα: http://www.spacexarch.com/



      https://www.cea.yale.edu/team/christina-ciardullo
      Περισσότερα...

      1007 • 1

    14. webTV

      Το Powerhouse Telemark στην Νορβηγία παράγει περισσότερη ενέργεια από όση καταναλώνει

      Engineer

      Πάνω από ένα δισεκατομμύριο εκτοπισμένοι άνθρωποι. Είκοσι ημέρες θανατηφόρας ζέστης κάθε χρόνο σε πολλές περιοχές του κόσμου. Κατάρρευση οικοσυστημάτων και σοβαρή έλλειψη τροφίμων. Όχι, δεν πρόκειται για τις συνέπειες τυχόν περιορισμένης χρήσης πυρηνικών όπλων. Είναι το δυστοπικό σκηνικό που θα επικρατεί το 2050 στον πλανήτη μας εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με έκθεση από το Breakthrough National Centre for Climate Restoration της Αυστραλίας Ένα σκηνικό που αν επιβεβαιωθεί θα οδηγήσει στη διάρρηξη κάθε εδραιωμένης κοινωνικής συνθήκης και θα φέρει τον ανθρώπινο πολιτισμό στο χείλος της κατάρρευσης.

      Με τα υφιστάμενα στοιχεία ο ενεργειακός τομέας και η οικοδομική βιομηχανία ευθύνονται συνδυαστικά για περίπου το 40% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός και η σοβαρότητα της κλιματικής κρίσης συνεχίζουν να αυξάνονται, προκαλώντας παγκόσμιες διαταραχές, οι αρχιτέκτονες καλούνται να βρουν λύσεις ώστε να μετατρέψουν τα κτίρια από καταβόθρες ενέργειας σε αυτόνομες ενεργειακές οντότητες.

      Αυτό προσπαθεί να κάνει η νορβηγική Snøhetta που πρόσφατα ολοκλήρωσε ένα ενεργειακά αυτόνομο κτίριο γραφείων. Το Powerhouse Telemark έχει ενσωματώσει έξυπνες λύσεις και υπολογίζεται ότι θα παράγει περισσότερη ενέργεια από ό, τι θα χρειαστεί σε όλη τη διάρκεια ζωής του. Συμπεριλαμβανομένης, μάλιστα, της ενέργειας που θα απαιτήθηκε για την κατασκευή του, ακόμη και αυτής που θα δαπανηθεί τις επόμενες δεκαετίες, σε τυχόν εργασίες ανακαίνισης.
       
        Το κτίριο αποτελείται από 11 ορόφους και η Snøhetta υιοθέτησε την αρχή της τυποποίησης, προκειμένου να εξοικονομήσει πόρους κατά τη διάρκεια της ανέγερσης. Τα πάντα, από το δάπεδο έως τα διαχωριστικά γραφείων και τα μπάνια, είναι πανομοιότυπα. Η εσωτερική διαρρύθμιση είναι «ευέλικτη» για να προσαρμόζεται στις μελλοντικές ανάγκες.
      Το εξωτερικό του κτιρίου διαθέτει ασυνήθιστο λοξό σχεδιασμό μια κλίση 45 μοιρών στην ανατολική πρόσοψη, όπου και φιλοξενεί έναν φωτοβολταϊκό θόλο. Σε συνδυασμό με τον φωτοβολταϊκό μανδύα που καλύπτει τη νότια πρόσοψη του κτιρίου, υπολογίζεται ότι το κτίριο θα παράγει συνολικά 256.000 kWh τον χρόνο, περίπου 20 φορές την ετήσια χρήση ηλεκτρικής ενέργειας ενός μέσου νορβηγικού νοικοκυριού. Το πλεόνασμα ηλεκτρικής ενέργειας θα πωλείται στο ενεργειακό δίκτυο της χώρας.
      Αν και διαθέτει ενεργειακά αποδοτικά συστήματα φωτισμού, τα τζάμια του Powerhouse Telemark είναι προσεκτικά τοποθετημένα για να ελαχιστοποιούν τις απαιτήσεις τεχνητού φωτισμού. Είναι, επίσης, εξαιρετικά καλά μονωμένο και έχει υψηλό επίπεδο στεγανότητας, παράγοντες που βοηθούν στη διατήρηση σταθερής εσωτερικής θερμοκρασίας. Επιπλέον, το σύστημα θέρμανσης τροφοδοτείται από γεωθερμικά φρεάτια βάθους 350 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.
      Το αποτέλεσμα είναι ένα κτίριο – γεννήτρια που θα παράγει περισσότερη ενέργεια από ό,τι θα καταναλώσει σε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής του.
       
       
       
      Περισσότερα...

      1117 • 0

    15. webTV

      NASA: Η προσεδάφιση του διαστημικού σκάφους InSight στον Άρη

      Engineer

      Έναν ακόμη άθλο πραγματοποίησε η NASA με τη live μετάδοση της επιτυχημένης προσεδάφισης του διαστημόπλοιου Insight στον πλανήτη Άρη. 
      Έπειτα από ένα διαπλανητικό ταξίδι διάρκειας σχεδόν επτά μηνών, το διαστημικό επιστημονικό σκάφος InSight προσεδαφίστηκε στον 'Αρη, έχοντας διασχίσει με επιτυχία την ατμόσφαιρα του κόκκινου πλανήτη, επιβεβαίωσε η Nasa από το κέντρο της στην Πασαντίνα στην Καλιφόρνια.
      Μάλιστα το InSight έστειλε την πρώτη του φωτογραφία από την επιφάνεια του «κόκκινου πλανήτη».


      «Προσεδάφιση επιβεβαιώθηκε!» ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοι και οι μηχανικοί και επιστήμονες της NASA ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και επιφωνήματα χαράς.
      Σκοπός του InSight είναι να μελετήσει το εσωτερικό του και τους σεισμούς του Άρη.
      Πρόκειται για την πρώτη προσεδάφιση της NASA από το 2012 (ρόβερ Curiosity) και η πρώτη φορά που θα μελετηθεί από ένα ρομποτικό γεωλογικό εργαστήριο το εσωτερικό, η σύνθεση και ειδικότερα η τεκτονική δραστηριότητα όχι μόνο του 'Αρη, αλλά και οποιουδήποτε άλλου πλανήτη πέρα από τη Γη.
      Η όλη διαδικασία προσεδάφισης διήρκεσε επτά αγωνιώδη λεπτά, τα «επτά λεπτά του τρόμου» όπως τα αποκαλούσαν οι μηχανικοί της NASA, αφού στη διάρκεια αυτών των λεπτών δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο, παρά να προσεύχονται ότι είχαν προγραμματίσει σωστά τις κινήσεις του ρομποτικού σκάφους.
      Υπενθυμίζεται πως 40 χρόνια πριν υπήρξε η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση διαστημικής αποστολής: της προσελήνωσης του «Απόλλων 11» που συνοδεύτηκε από την ιστορική φράση του Νιλ Άρμστρονγκ «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα…»
      Δείτε το βίντεο προσεδάφισης του Insight που μετέδωσε η NASA:
       
      Περισσότερα...

      977 • 0

    16. webTV

      Project KIEM: Η πρώτη παγκοσμίως εκτυπωμένη διώροφη κατοικία

      Engineer

      Η τρισδιάστατη εκτύπωση εισχωρεί σε ολοένα και περισσότερους τομείς της καθημερινότητας, προσφέροντας σύγχρονες, δυναμικές λύσεις στα πεδία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και της κατασκευής. Διαθέτοντας το μεγαλύτερο τρισδιάστατο εκτυπωτή σκυροδέματος στην Ευρώπη, η βελγική εταιρεία Kamp C εκτύπωσε τρισδιάστατα μία διώροφη κατοικία. Με συνολικό εμβαδόν 90 m2, το κτίριο εκτυπώθηκε σε ένα μονολιθικό κομμάτι με τη χρήση σταθερού εκτυπωτή, καθιστώντας το έτσι το πρώτο του είδους του στον κόσμο.
      Η διώροφη κατοικία, που βρίσκεται στο Westerlo του Βελγίου, εκτυπώθηκε ως μέρος του ευρωπαϊκού προγράμματος C3PO με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (Ε.Τ.Π.Α.). Η πρόθεση, που εκφράζει το έργο, είναι να ενθαρρύνει τον κατασκευαστικό κλάδο να εφαρμόσει την τρισδιάστατη εκτύπωση ως τεχνική κατασκευής.
      "Τα σπίτια, που έχουν ήδη εκτυπωθεί παγκοσμίως, έχουν μόνο έναν όροφο και συχνά εκτυπώνονται και συναρμολογούνται επί τόπου. Εμείς καταφέραμε να εκτυπώσουμε ολόκληρο το σκελετό του κτιρίου ως ένα σύνολο", αναφέρει ο Emiel Ascione, διευθυντής έργου στην εταιρεία Kamp C. Οι τοίχοι της κατοικίας εξωθήθηκαν σε στρώματα πάχους 15 mm, αποκτώντας μια αδρή υφή.
      Προκειμένου να αποφευχθούν οι θερμικές γέφυρες, ορισμένοι τοίχοι σχεδιάστηκαν με κοίλη μορφή, ενώ σε άλλους εφαρμόστηκε εξωτερική θερμομόνωση. Το καινοτόμο σύστημα κατασκευής βασίζεται σε μια κεφαλή εξώθησης, η οποία μπορεί να κινηθεί σε τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις, καθώς η αντλία σκυροδέματος ωθεί το κονίαμα μέσω σωλήνων στην κεφαλή. Το γεγονός ότι η αντοχή του υλικού είναι τρεις φορές υψηλότερη σε σχέση με την κλασική δόμηση, σε συνδυασμό με το ότι μια ανάλογη κατοικία θα μπορούσε στο μέλλον να εκτυπωθεί μέσα σε δύο μόλις ημέρες, καθιστούν το συγκεκριμένο επίτευγμα αξιοσημείωτο.
      Φωτογραφίες από: https://www.3dprintingmedia.network/kamp-c-completes-first-two-story-3d-printed-house-built-on-location-for-c3po-project/


       
      Περισσότερα...

      2997 • 1

    17. webTV

      Κανάλι Qosh Tepa: Το μεγαλύτερο τεχνητό αρδευτικό ποτάμι στον κόσμο στο Αφγανιστάν

      Engineer

      Από το 2022, λίγους μήνες έπειτα από την αποχώρηση των Αμερικανών (15 Αυγούστου 2021) και την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους του Αφγανιστάν ξεκίνησε η κατασκευή του καναλιού Qosh Tepa. Το κανάλι Qosh Tepa είναι ένα κανάλι που κατασκευάζεται στο Bόρειο Αφγανιστάν για την εκτροπή του νερού του ποταμού Amu Darya. Το κύριο κανάλι αναμένεται να έχει μήκος 285 km και η συνολική πρωτοβουλία επιδιώκει να μετατρέψει 55.000 εκτάρια ερήμου σε γεωργική γη.
      Σύμφωνα με το παρακάτω ντοκιμαντέρ το μεγαλύτερο αρδευτικό-τεχνητό ποτάμι της Ασίας μήκους 285m, πλάτους 152m, βάθους 8,5m θα έχει ολοκληρωθεί το έτος 2025 αντί για το 2028 όπως έχει προγραμματιστεί. Δεν υπάρχει εξωτερική βοήθεια και κατασκευάστηκε με πρωτόγονα μηχανήματα και με μηχανές-φορτηγά των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60.
      Το μεγάλο αρδευτικό ποτάμι διαθέτει και αντιπλημμυρικό σύστημα καθώς και εκτεταμένη δενδροφύτευση ώστε να σταθεροποιείται το χώμα γύρω από αυτό. Το έργο περιλαμβάνει έργα ηλεκτροδότησης καθώς και παροχή θερμού νερού στους αγρότες και στους κάτοικους της περιοχής. Θα υπάρχει υπερπαραγωγή σιταριού, δημητριακών και ίσως σε μερικά χρόνια το Αφγανιστάν να κάνει εξαγωγές αγροτικών προϊόντων. Το κόστος κατασκευής είναι 500 εκατομμύρια δολάρια το οποίο όταν ολοκληρωθεί θα φτάσει τα 600 εκατομμύρια δολάρια. 
      Δείτε το ντοκιμαντέρ με αυτόματο υποτιτλισμό-μετάφραση:
       
       
      Περισσότερα...

      1021 • 0

    18. webTV

      Εκπληκτικό εύρημα στις ανασκαφές της Πομπηίας

      Engineer

      Ενα ακόμη εντυπωσιακό εύρημα επιφύλασσε η Πομπηία στους αρχαιολόγους, που ανακαλύπτουν ολοένα και περισσότερους θησαυρούς στις ανασκαφές της αρχαίας ρωμαϊκής πόλης, κοντά στη Νάπολη. Πρόκειται για το μερικώς μουμιοποιημένο λείψανο απελεύθερου σκλάβου, ο οποίος κατάφερε να αναρριχηθεί στην κοινωνική ιεραρχία της εποχής, αποκτώντας θέση και χρήματα. 
      Το λείψανο ανήκε σε έναν πολίτη ονόματι Μάρκο Βενέριο Σεκούντιο και είχε ταφεί στη νεκρόπολη της Πόρτα Σάρνο, μία από τις βασικές πύλες της Πομπηίας. Μάλιστα, οι αρχαιολόγοι που πραγματοποίησαν την ανασκαφή επισημαίνουν ότι ο τάφος είναι αρκετά προγενέστερος της καταστροφής της πόλης από την ιστορική έκρηξη του Βεζουβίου, το 79 μ.Χ. Θεωρούν, επίσης, ότι το εύρημά τους είναι ο καλύτερα διατηρημένος νεκρός που ανακαλύφθηκε ποτέ στην πόλη. Ακόμη και σήμερα, φαίνονται ίχνη από τα λευκά μαλλιά του όπως και τμήμα του αυτιού του. Σύμφωνα με τις γενετικές αναλύσεις, ο Σεκούντιο πέθανε σε ηλικία 60 ετών. Οι αρχαιολόγοι εξεπλάγησαν από τον εντοπισμό του μουμιοποιημένου λειψάνου διότι την εποχή εκείνη οι σοροί των ανδρών συνήθως αποτεφρώνονταν. Στο εσωτερικό του τάφου του βρέθηκε, επίσης, τεφροδόχος από γυαλί που φέρει το όνομα Νόβια Αμάμπιλις και κατά πάσα πιθανότητα ανήκει στη σύζυγο του νεκρού. Ο Σεκούντιο ήταν σκλάβος στον ναό της Αφροδίτης και μετά την απελευθέρωσή του εντάχθηκε στην τάξη ιερέων που επιμελούνταν τη λατρεία του θεοποιημένου αυτοκράτορα (Αυγουστάλιοι). Η τοποθεσία του τάφου του μαρτυρεί ότι, αν και ξεκίνησε από τη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, στη διάρκεια της ζωής του είχε αποκτήσει κοινωνικό κύρος και περιουσία.   Ελληνική επιγραφή
      Πέρα από τη μερικώς μουμιοποιημένη σορό, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα επί του τάφου του, η οποία αναφέρεται σε θεατρικές παραστάσεις στην Πομπηία που γίνονταν στα ελληνικά. Ο επικεφαλής του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας, Γκάμπριελ Τσουτρίεγκελ, επισημαίνει ότι η επιγραφή αποτελεί την «πρώτη απόδειξη» πραγματοποίησης παραστάσεων στην πόλη στην ελληνική γλώσσα. «Αυτές οι παραστάσεις καταδεικνύουν το θερμό και ανοικτό πολιτισμικό κλίμα της Πομπηίας», υπογράμμισε.
      Οι ανασκαφές στη νεκρόπολη Πόρτα Σάρνο πραγματοποιούνται από τους αρχαιολόγους του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας, με τη συνεργασία του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Βαλένθιας.
      Η κοινή προσπάθεια έχει φέρνει στο φως εξαιρετικά ευρήματα, όπως σοροί ανθρώπων, αλλά και ζώων, που σκοτώθηκαν κατά την έκρηξη του Βεζούβιου από ένα τμήμα του αρχαιολογικού χώρου, ο οποίος ακόμη δεν έχει παραδοθεί στο κοινό.  «Η Πομπηία δεν σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει, είναι το καμάρι της Ιταλίας», δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού, Ντάριο Φρανσεσκίνι. Από την πλευρά του, ο Μάσιμο Οσάνα, πρώην διευθυντής του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας, τόνισε ότι η ελληνική επιγραφή «είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μαρτυρία, η οποία πρέπει να συνδεθεί με άλλες παρόμοιες για να συνθέσουμε μια εικόνα της παρουσίας των Ελλήνων και κυρίως της επιρροής του ελληνικού πολιτισμού στην Πομπηία».
       
      Περισσότερα...

      1654 • 0

    19. webTV

      Το πράσινο project της Volkswagen για την Αστυπάλαια

      Engineer

      Το πρωτοποριακό έργο για τη μετατροπή της Αστυπάλαιας στο πρώτο έξυπνο και «πράσινο» νησί της Μεσογείου με ενεργειακή αυτονομία, παρουσίασαν την Τετάρτη η ελληνική κυβέρνηση και ο όμιλος Volkswagen. Το έργο περιλαμβάνει τη σταδιακή αντικατάσταση των συμβατικών ιδιωτικής και δημόσιας χρήσης οχημάτων στο νησί με ηλεκτρικά, την εισαγωγή καινοτόμων υπηρεσιών μετακίνησης καθώς και την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, χωρίς αρνητικό οικολογικό αποτύπωμα, σε αντικατάσταση των σημερινών γεννητριών πετρελαίου. Η συμφωνία υπεγράφη παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, από τον CEO του ομίλου Volkswagen Dr. Herbert Diess και τον υφυπουργό Εξωτερικών για την Οικονομική Διπλωματία και την Εξωστρέφεια, Κώστα Φραγκογιάννη, που έχει κεντρικό ρόλο στην όλη προσπάθεια, διά τηλεδιάσκεψης. Η διάρκεια του έργου έχει αρχικό σχεδιασμό υλοποίησης τα έξι χρόνια. Η Ελλάδα με αυτό το έργο δείχνει την ετοιμότητά της να γίνει διεθνής πόλος έλξης επενδύσεων που αφορούν την έξυπνη βιωσιμότητα και τον κλάδο της ηλεκτροκίνησης, σημειώνουν κυβερνητικές πηγές.

      Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράμμισε ότι πιστεύει ακράδαντα στις συνεργασίες, επειδή οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να τα καταφέρουν όλα μόνες τους και ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η φιλόδοξη προσπάθεια είναι το αποτέλεσμα της στενής συνεργασίας μεταξύ του ελληνικού κράτους και του ομίλου Volkswagen». O Dr. Herbert Diess, CEO του Volkswagen Group, απαντώντας σε σχετική ερώτηση της «Κ» εξήγησε πως η ιδέα του project ανήκει στην ελληνική κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό και κρίθηκε εξαρχής ως ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, αφού μεταξύ άλλων δίνει τη δυνατότητα να επιτευχθούν φιλόδοξοι στόχοι μέσα σε 2-3 χρόνια αντί για μία ή δύο δεκαετίες που θα χρειάζονταν σε διαφορετική περίπτωση. Προσέθεσε δε, πως η Ελλάδα κάνει εξαιρετικές προσπάθειες στην προσέλκυση επενδύσεων αλλά και ότι η Volkswagen είναι ανοιχτή να εξετάσει τη διάθεση νέων πόρων στο project. «Προοπτικά θέλουμε να ανοίξει ο δρόμος για να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας», επεσήμανε. Από την ελληνική πλευρά διατυπώνεται αισιοδοξία ότι, εφόσον το project αυτό συνεχίσει να «τρέχει» με τους θετικούς ρυθμούς με τους οποίους ξεκίνησε, ενδέχεται να οδηγήσει και σε νέες επενδύσεις του γερμανικού ομίλου στη χώρα, κατά το μοντέλο που η Microsoft αποφάσισε να φέρει στην Ελλάδα regional data centers, έχοντας αρχικά «τρέξει» πιλοτικό πρόγραμμα ψηφιακών εφαρμογών επαυξημένης και εικονικής πραγματικότητας στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας.
      Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, η συνολική επένδυση είναι της τάξης των περίπου 20 εκατ. με τα πρώτα 3 να καταβάλλονται από τον γερμανικό όμιλο άμεσα για το δίκτυο φόρτισης και άλλα 7 σε δεύτερο χρόνο για την αυτόνομη οδήγηση. Επίσης, η αυτοκινητοβιομηχανία θα διαθέτει αυτοκίνητά της αλλά και ποδήλατα και σκούτερ με μηδενικό κέρδος σε κατοίκους και φορείς του νησιού, οι οποίοι, επιπροσθέτως, θα απολαμβάνουν τα φορολογικά και άλλα κίνητρα της κυβέρνησης. 
      Περίπου 10 εκατ. επιπλέον θα χρειαστούν για να κατασκευαστούν τα έργα πρώτης φάσης ηλεκτροπαραγωγής χωρίς ανθρακικό αποτύπωμα. Ο ανάδοχος που θα αναλάβει έπειτα από διαγωνισμό το έργο θα κληθεί να το χρηματοδοτήσει με ίδια και δανειακά κεφάλαια, αλλά και με τις χρηματοδοτήσεις και τα κίνητρα που παρέχονται από την πολιτεία.
        Το project ονομάστηκε «Smart & Sustainable Island» και θα μετατρέψει την Αστυπάλαια σε παγκόσμιο πρότυπο ηλεκτροκίνησης και ενεργειακής αυτονομίας μέσω ΑΠΕ. Περιλαμβάνει ολοκληρωμένο σχέδιο μετακινήσεων με ηλεκτρικά οχήματα, υποδομές ολοκληρωμένου δικτύου φόρτισης, εισαγωγή καινοτόμων υπηρεσιών συγκοινωνίας κατά παραγγελία μέσω ψηφιακών εφαρμογών, υπηρεσίες διαμοιρασμού οχημάτων, e-μοτοποδηλάτων και e-ποδηλάτων που θα μπορούν να χρησιμοποιούν οι πολίτες οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της χρήσης ΑΠΕ όπως και δοκιμής νέων τεχνολογιών στην αυτόνομη οδήγηση. Τα οχήματα δημόσιας χρήσης καθώς και οχήματα κοινής ωφελείας στο νησί –αστυνομίας, ΕΚΑΒ και δημόσιου τομέα– θα αντικατασταθούν από ηλεκτρικά με τη βοήθεια του Volkswagen Group. Η ελληνική πολιτεία θα εξασφαλίσει επίσης την ύπαρξη ποιοτικών οδικών υποδομών, άριστη σήμανση και επαρκή δεδομένα αναφορικά με την κυκλοφορία και τις καιρικές συνθήκες.
      Χρηματοδότηση από επενδυτή και αγορά
      Τα απαραίτητα έργα για τον μηδενισμό του ενεργειακού ανθρακικού αποτυπώματος της Αστυπάλαιας θα χρηματοδοτηθούν με ίδια κεφάλαια των επενδυτών και με την αξιοποίηση των υφιστάμενων χρηματοδοτικών εργαλείων της αγοράς, εξηγεί η Αλεξάνδρα Σδούκου, γενική γραμματέας Ενέργειας και Φυσικών Πόρων του ΥΠΕΝ στο χαρτοφυλάκιο της οποίας εντάσσεσαι η πρωτοβουλία.
       
      – Πώς θα μετατρέψετε την Αστυπάλαια σε «πράσινο νησί» από πλευράς συστήματος ηλεκτροπαραγωγής;
      – Σύμφωνα με τον υφιστάμενο σχεδιασμό, η Αστυπάλαια δεν θα διασυνδεθεί στο ηπειρωτικό σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας για τα επόμενα δέκα χρόνια, τουλάχιστον. Σήμερα, το 90% των ενεργειακών αναγκών του νησιού καλύπτεται από 4 ντιζελογεννήτριες, που παράγουν η καθεμιά ηλεκτρική ενέργεια ισχύος 1 MW. To υπόλοιπο 10% καλύπτεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ειδικότερα από ενέργεια που παράγεται από μικρά φωτοβολταϊκά, συνολικής ισχύος 320 KW. Ενας από τους βασικούς στόχους είναι να μειωθεί η εξάρτηση της Αστυπάλαιας από τα ορυκτά καύσιμα με τη διείσδυση περισσότερων ΑΠΕ. Αυτό θα γίνει μέσω της ανάπτυξης ενός υβριδικού συστήματος που θα συνδυάζει ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ – αιολική και ηλιακή ενέργεια– σε συνδυασμό με ένα σύστημα αποθήκευσης (μπαταρία).
      – Θα εγκαταστήσετε ΑΠΕ; – Η ισχύς από ΑΠΕ που απαιτείται να εγκατασταθεί στο νησί –για να φτάσουμε σε ηλεκτροπαραγωγή 60% από ΑΠΕ– είναι 3 MW, σε συνδυασμό με μια μπαταρία ισχύος 2 MW και δυνατότητα αποθήκευσης τουλάχιστον 7 μεγαβατώρων ενέργειας. Μιλάμε δηλαδή για ένα σύστημα σχετικά μικρού μεγέθους –από πλευράς εγκατεστημένης ισχύος και αποτυπώματος–, που δεν απαιτεί πάνω από 1-2 ανεμογεννήτριες, σε συνδυασμό με μια μπαταρία και ένα φωτοβολταϊκό σύστημα. Ο στόχος του προγράμματος είναι η κατ’ ελάχιστον κάλυψη της νέας ζήτησης για τη φόρτιση των ηλεκτροκίνητων οχημάτων να γίνει από ενέργεια που προέρχεται από ΑΠΕ. Και ταυτόχρονα μελετώνται από τον διαχειριστή του δικτύου διανομής (ΔΕΔΔΗΕ) τα χαρακτηριστικά του υβριδικού συστήματος που θα αναπτυχθεί στο νησί, όσον αφορά το μέγεθος, την τεχνολογία και το κόστος με σκοπό την κάλυψη μέρους της κατανάλωσης ενέργειας του νησιού.
       
      – Πώς θα χρηματοδοτηθούν τα απαραίτητα έργα;
      – Σήμερα, το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος που παράγεται από τις ντιζελογεννήτριες είναι πολύ υψηλό, φτάνοντας –κατά μέσον όρο– τα 250 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Μεγάλο μέρος του κόστους αυτού «κοινωνικοποιείται» και μετακυλίεται στους καταναλωτές σε όλη την Ελλάδα, μέσω των χρεώσεων ΥΚΩ. Πιστεύουμε ότι το επενδυτικό ενδιαφέρον για έργα ΑΠΕ που θα υποκαταστήσουν το ακριβό και «βρώμικο» ρεύμα θα είναι ισχυρό, με δεδομένο ότι τόσο οι αιολικοί όσο και οι φωτοβολταϊκοί σταθμοί παράγουν πλέον με εξαιρετικά ανταγωνιστικούς όρους, οι δε δαπάνες για τη λειτουργία και τη συντήρησή τους είναι πάρα πολύ χαμηλές. Τα απαραίτητα έργα λοιπόν θα χρηματοδοτηθούν με ίδια κεφάλαια των επενδυτών και με την αξιοποίηση όλων των υφιστάμενων χρηματοδοτικών εργαλείων της αγοράς.
       
       
      Περισσότερα...

      836 • 0

    20. webTV

      Οι πρώτες εντυπώσεις από το μουσείο Munch, το νέο εντυπωσιακό κτίριο στο Όσλο

      Engineer

      Το νέο Munch στο Όσλο είναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου αφιερωμένο σε έναν καλλιτέχνη. Αφοσιωμένος στην εξερεύνηση βαθιά συναισθηματικών καταστάσεων, ο Νορβηγός καλλιτέχνης Έντβαρντ Μουνκ είναι περισσότερο γνωστός για τις εμβληματικές εκδοχές του έργου του Η κραυγή, οι οποίες απεικονίζουν μια αγωνιώδη φιγούρα με φόντο έναν φλογερό ουρανό. Η εναρκτήρια έκθεση με τίτλο Infinite προσκαλεί τους επισκέπτες να ανακαλύψουν την τέχνη και τον πλούτο του έργου του Μουνκ: τα θέματα και τα μοτίβα –όπως η αγωνία, η απόγνωση, ο θάνατος, η αγάπη, τα τοπία– που διερεύνησε επανειλημμένα σε όλη του τη ζωή και τα οποία συνεχίζουν να αγγίζουν και να εμπνέουν τους ανθρώπους σήμερα.
      Σε αντίθεση με άλλα παραδοσιακά κτίρια μουσείων, το Munch σχεδιάστηκε για να αποτελέσει μέρος μιας νέας γενιάς μουσείων σε όλο τον κόσμο που επαναπροσδιορίζουν τα πολιτιστικά ιδρύματα και απομακρύνονται από την ιδέα του ιστορικού αρχείου, για να γίνουν χώροι κοινωνικής συγκέντρωσης. «Όταν αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πώς θα είναι, είδαμε ότι σύμφωνα με όλες τις σύγχρονες τάσεις στην αρχιτεκτονική έπρεπε να σχεδιάσουμε κάτι ανοιχτό στον κόσμο, οικολογικά βιώσιμο, με γκαλερί που να δημιουργούν ενδιαφέρουσες αφηγήσεις», μας λέει ο αρχιτέκτονας Χουάν Ερέρος, ιδρυτής του ισπανικού αρχιτεκτονικού γραφείου Estudio Herreros που σχεδίασε το κτίριο.  Ο 6ος όροφος στεγάζει την έκθεση Monumental Edvard Munch. Τα έργα μεγάλης κλίμακας που βρίσκονται εκεί, όπως ο εμβληματικός Ήλιος (1910-11), μήκους 8 μ., μπήκαν από ειδικό άνοιγμα στην πρόσοψη του μουσείου.  Η κάθετη δομή του σε σχήμα «Λ» φιλοξενεί όλες τις εγκαταστάσεις που απαιτούνται, προσφέρει θέα στην πόλη και δεν καταλαμβάνει βιώσιμο χώρο από την αστική περιοχή Μπιέρβικα, η ανάπλαση της οποίας ξεκίνησε με την κατασκευή του διάσημου κτιρίου της Opera, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του.
      Στο πλαίσιο της εξωστρέφειας που επιδίωκαν, οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν διακριτικά ορατούς στο κοινό πολλούς από τους χώρους λειτουργίας, όπως τα σημεία όπου εργάζονται οι επαγγελματίες του μουσείου. Επίσης έδωσαν εύκολη πρόσβαση από τους γύρω δρόμους, σχεδίασαν εργαστήρια, βιβλιοθήκη, καφέ στο λόμπι και εστιατόριο στον 13o όροφο με θέα στο φιόρδ και στην πόλη.
      ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΡΟΣΗΜΟ

      Η σχεδιαστική πρόταση των αρχιτεκτόνων βασίζεται στην ιδέα ενός πύργου όπου οι κύριες λειτουργίες οργανώνονται κάθετα. Ύψους 60 μέτρων, επενδεδυμένο με ανακυκλωμένα διάτρητα πάνελ αλουμινίου διαφορετικών βαθμών ημιδιαφάνειας και με το επάνω τμήμα του κεκλιμένο, το «Lambda», όπως συχνά αναφέρεται, αποτελεί το νέο ορόσημο της πόλης του Όσλο, ορατό από όλες τις πλευρές της. Οι έντεκα γκαλερί έχουν μεγάλες διακυμάνσεις στα ύψη της οροφής και στα μεγέθη των δωματίων, επιτρέποντας την καλύτερη αξιοποίηση των χώρων, τόσο για τη μόνιμη συλλογή όσο και για περιοδικές εκθέσεις που θα φιλοξενούνται. Ο πύργος αποτελείται από δύο ζώνες: μία στατική και μία δυναμική. Η στατική ζώνη (πλάτη του κτιρίου) είναι μια περίκλειστη κατασκευή από σκυρόδεμα, η οποία ακολουθεί αυστηρά πρωτόκολλα για την ασφάλεια, την υγρασία και τον φωτισμό προκειμένου να προστατεύονται τα έργα τέχνης. Η δυναμική ζώνη, με τη διαφανή πρόσοψη και τη θέα στην πόλη, επιτρέπει στους επισκέπτες να μετακινηθούν μεταξύ των γκαλερί και προσφέρει πανοραμική θέα στο Όσλο. Πρόθεση των αρχιτεκτόνων ήταν το κτίριο να συμβάλλει στη δημιουργία δεσμών ανάμεσα στην τέχνη του Μουνκ και την πόλη. «Το Munch είναι ένα έργο κύρους για την πόλη, γι’ αυτόν τον λόγο έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τα κριτήρια FutureBuilt. Τέτοια κτίρια πρέπει να μειώνουν τουλάχιστον στο μισό τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σύγκριση με τα συμβατικά σύγχρονα κτίρια όσον αφορά την κατανάλωση ενέργειας, την επιλογή υλικών, τις μεταφορές κ.ά.», εξηγεί ο Γιενς Ρίχτερ του Estudio Hereros, ο οποίος ειδικεύεται στις καινοτόμες τεχνολογίες για το περιβάλλον.
      Σημείο αναφοράς πλέον στην πόλη του Όσλο, το νέο μουσείο έχει ήδη και αρκετούς «εχθρούς», που το θεωρούν «ρύπανση», όπως είπε χαρακτηριστικά ο ιστορικός τέχνης Τόμι Σόρμπο. ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΔΟΜΗΣΗ
      Το μουσείο έχει κατασκευαστεί με χρήση σκυροδέματος χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα και ανακυκλωμένο χάλυβα και η φέρουσα δομή του έχει σχεδιαστεί με διάρκεια ζωής περί τα 200 χρόνια. Ωστόσο, το συμπαγές σχήμα του, τα παράθυρα πολύ υψηλής ποιότητας και ο μερικώς φυσικός αερισμός είναι μόνο μερικά από τα μέτρα με τα οποία επιτυγχάνεται εξοικονόμηση ενέργειας. Στην πραγματικότητα, πολλές από τις αρχιτεκτονικές επιλογές βασίστηκαν στο κλίμα. Διαθέτει airlocks για τον έλεγχο της θερμοκρασίας και της υγρασίας στα σημεία μετάβασης μεταξύ δυναμικών και στατικών ζωνών. Επιπλέον, ακολουθεί τα πρότυπα Παθητικής Δόμησης (Passive Buildin), σύμφωνα με τα οποία η κατανάλωση ενέργειας μειώνεται με τη βοήθεια παθητικών μέτρων, όπως πρόσθετη ανάκτηση θερμότητας, εξαιρετική μόνωση κ.ά. Τα κυματιστά πάνελ αλουμινίου αντανακλούν και διαθλούν το ηλιακό φως, ώστε να μην υπάρχουν υπερβολικές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας.
      Επάνω, οι γκαλερί έχουν διαφορετικά μεγέθη και ανάπτυξη, ανάλογα με τα εκθέματα που φιλοξενούν. Στη μέση, άποψη του εστιατορίου που βρίσκεται στον 13ο όροφο. Κάτω, στον 7ο όροφο φιλοξενείται η έκθεση Shadows με προσωπικά αντικείμενα του ζωγράφου από τη βίλα Έκελι. Τόσο η εννοιολογική προσέγγιση όσο και η κατασκευή του Munch αποτελούν έκφραση των δεσμεύσεων της νορβηγικής κοινωνίας για τις νέες προκλήσεις που αφορούν το περιβάλλον. Γι’ αυτό το Munch δεν διαθέτει χώρους στάθμευσης επισκεπτών ή προσωπικού. Βρίσκεται πολύ κοντά στον μεγαλύτερο κόμβο δημόσιων συγκοινωνιών της πόλης (Central Station) και οι 100 θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων στο Edvard Munchs plass προτρέπουν το κοινό να μη χρησιμοποιεί αυτοκίνητο.
      Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ

      Η συζήτηση και η κατασκευή του μουσείου διήρκεσαν 12 χρόνια, με αρκετές διαφωνίες τόσο για την τοποθεσία όσο και για τον σχεδιασμό του. Η κεκλιμένη κορυφή του κτιρίου, όπως και το ότι τα φωτεινά γυάλινα παράθυρα –που υποσχέθηκαν οι αρχιτέκτονες στα σχέδια– κρύβονται κάτω από «τερατώδη μεταλλικά ρολά» έγιναν αντικείμενο σοβαρής διαμάχης. Ο ιστορικός τέχνης Τόμι Σόρμπο είναι μεταξύ των επικριτών του κτιρίου. Το 2019 σε δηλώσεις του στο Γαλλικό Πρακτορείο ανέφερε ότι είναι «ρύπανση» για το Όσλο, ότι «το λόμπι μοιάζει με αεροδρόμιο ή εμπορικό κτίριο» και ότι «δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι φιλοξενεί έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στον κόσμο».
      Οι αρχιτέκτονες Χουάν Ερέρος και Γιενς Ρίχτερ, που σχεδίασαν το νέο μουσείο.  Η διοίκηση του μουσείου, μέσω του διευθυντή του, Στάιν Όλαφ Χένρικσεν, σχολίασε ότι «το μουσείο πρέπει να προκαλεί τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που το έκανε η τέχνη του Μουνκ. Το κτίριο ταιριάζει πολύ στη συλλογή, γιατί είναι ένα μνημειώδες κτίριο. Πρέπει να έχεις μια γνώμη γι’ αυτό». Ο κ. Ερέρος από την πλευρά του λέει ότι «το Munch μεταμόρφωσε τον ορίζοντα του Όσλο, αλλά υποκλίνεται με σεβασμό στην πόλη που το περιβάλλει. Ο Έντβαρντ Μουνκ ήταν ασυμβίβαστος, δεν δεχόταν κανόνες, μαχόταν για το διαφορετικό, να μην τα παρατάς. Η ισχυρή παρουσία του κτιρίου μέσα στον αστικό ιστό της πόλης είναι σαν να λέει: “Είμαι εδώ. Διατηρώ την κληρονομιά του πιο σημαντικού καλλιτέχνη της Νορβηγίας και απολαμβάνω τη θέα του Όσλο, γιατί είναι η πόλη που με διαμόρφωσε”». Ο συνδημιουργός του μουσείου, Γιενς Ρίχτερ, αναφέρει ότι «όσον αφορά την πρόσοψη η σκέψη μας ήταν ότι θα δίνει μια συνεχώς μεταβαλλόμενη εικόνα στον κόλπο, αντανακλώντας τις εκπληκτικές συνθήκες φωτισμού στο  Όσλο που αλλάζουν συνεχώς κατά τη διάρκεια της ημέρας και τις διάφορες εποχές».
      Ο Μουνκ κληροδότησε το έργο του στην πόλη του Όσλο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιμελητών του μουσείου, έπειτα από σχολαστική έρευνα και αξιολόγηση όλων των προσωπικών του αντικειμένων, θεωρούν ότι ο καλλιτέχνης προετοίμαζε αυτό το κληροδότημα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. «Αρχικά είχε την πρόθεση να αφήσει το κληροδότημά του στο νορβηγικό κράτος, όμως, καθώς η Νορβηγία καταλήφθηκε από τους Ναζί, άλλαξε τη διαθήκη του την τελευταία στιγμή για να μην πέσει το έργο του σε ανεπιθύμητα χέρια, καθώς θεωρούσαν τον πρωτοπόρο του εξπρεσιονισμού δημιουργό της “εκφυλισμένης τέχνης”», εξηγεί ο διευθυντής του μουσείου, Στάιν  Όλαφ Χένρικσεν. Στόχος του νέου μουσείου είναι να ανιχνεύσει τη βαθιά επιρροή του καλλιτέχνη τόσο στη σύγχρονη τέχνη όσο και στους καλλιτέχνες μέχρι τις μέρες μας. Έτσι, σε μία από τις εναρκτήριες εκθέσεις φιλοξενεί την Τρέισι  Έμιν, μία από τις πιο διάσημες και αμφιλεγόμενες καλλιτέχνιδες του Ηνωμένου Βασιλείου, με το αφιέρωμα Tracey Emin / Edvard Munch The Loneliness of the Soul.
      Έντβαρντ Mουνκ, η ζωή του
      Ο Έντβαρντ Μουνκ περιτριγυρισμένος από έργα του στη βίλα Έκελι, όπου έζησε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του. → Ήταν γιος του Κρίστιαν Μουνκ, στρατιωτικού γιατρού, και της συζύγου του Λόρα. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κριστιάνια, το σημερινό Όσλο. Ως παιδί ήταν συχνά άρρωστος και βρέθηκε κοντά στον θάνατο περισσότερες από μία φορές. Η νεότητά του διαμορφώνεται από τη θρησκευτική αυστηρότητα και τη συναισθηματική αστάθεια του πατέρα του. Σε ηλικία 22 ετών, χάρη σε μια υποτροφία, ταξιδεύει στο Παρίσι, όπου ένας μεγαλύτερος κόσμος ανοίγεται μπροστά του. Το 1885 γνωρίζει τον πρώτο του έρωτα στο πρόσωπο της Μίλι, μιας γυναίκας τέσσερα χρόνια μεγαλύτερης και παντρεμένης. Η κρυφή τους σχέση τον γεμίζει πόθο και αγάπη, αλλά και ντροπή και αμφιθυμία.
      → Το 1892 εκθέτει στο Βερολίνο και κάνει νέους φίλους, μεταξύ των οποίων ο Σουηδός συγγραφέας και καλλιτέχνης Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, ο Πολωνός συγγραφέας Στανίσουαφ Πσιμπισέφσκι κ.ά. Μαζεύονται σε μια ταβέρνα και συζητούν για τη ζωή και την τέχνη, καταναλώνοντας πολύ αλκοόλ. Αυτή την περίοδο δημιουργεί μερικά από τα πιο διάσημα έργα του, όπως την παστέλ έκδοση της Κραυγής, το Vampire, τη Madonna. Ανακαλύπτει επίσης τη χαρακτική. Αν και είναι περισσότερο γνωστός για τα ζωγραφικά του έργα, ο ίδιος πειραματίστηκε με διάφορα μέσα και τεχνικές στα όρια του μοντερνισμού, μάλιστα αναγνωρίζεται ως ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που πειραματίστηκαν με τη φωτογραφία, με μια Kodak που είχε αγοράσει το 1902. Πέρασε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του στο Έκελι, ένα κτήμα λίγο έξω από το Όσλο, όπου και πέθανε το 1944. 
      Από το λόμπι του Munch οι επισκέπτες βγαίνουν απευθείας στη μεγάλη πλατεία που περιβάλλει το μουσείο. ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ
      → Το μουσείο καταλαμβάνει 26.313 τ.μ.
      → Αναπτύσσεται σε 13 ορόφους. 
      → Yψώνεται 60 μ. πάνω από το φιόρδ του Όσλο.
      → Διαθέτει 11 γκαλερί και συνολικά 4.500 τ.μ. εκθεσιακούς χώρους.
      → Η συλλογή του Munch διαθέτει 42.000 αντικείμενα και 28.000 έργα τέχνης.  
      → Περιλαμβάνει 26.700 έργα του Μουνκ, ανάμεσά τους 1.200 πίνακες, 7.050 σκίτσα, 18.322 εκτυπώσεις, 14 γλυπτά, καθώς και 10.000
      αντικείμενα, όπως τις πλάκες εκτύπωσης και τις λιθογραφικές πέτρες του, γράμματα, σημειωματάρια, φωτογραφίες του καλλιτέχνη κ.ά.
      ---
       
      Περισσότερα...

      910 • 1

    21. webTV

      Το νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου BER τίθεται σε λειτουργία

      Engineer

      Εάν πάνε μέχρι τέλους όλα καλά και δεν συμβεί και πάλι κάποια αναποδιά, στις 31 Οκτωβρίου μπαίνει σε λειτουργία το νεόδμητο αεροδρόμιο του Βερολίνου «Βίλι Μπραντ», με τα αρχικά BER, όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά της η Deutsche Welle. Οι αεροπορικές εταιρείες Lufthansa και easyJet θα είναι οι πρώτες που θα προσγειωθούν, μεταφέροντας επιβάτες, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα από την εταιρεία διαχείρισης του αεροδρομίου. Οι πρώτες απογειώσεις θα γίνουν την επομένη από την easyJet. Εορταστικές εκδηλώσεις με προσκεκλημένους πολιτικούς και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου δεν πρόκειται να γίνουν. Δεν το επιτρέπει η πολυτάραχη ιστορία κατασκευής του, που έκανε τον προϋπολογισμό του αρχικά 1,9 δισ. ευρώ να εκτιναχθεί στα 6 δισ. ευρώ, ενώ προστέθηκε και η «λαίλαπα» του κορωνοϊού.
      Κανονικά το νέο αεροδρόμιο επρόκειτο να εγκαινιαστεί το 2011, αλλά η χρεοκοπία αρχιτεκτονικού γραφείου και η νέα ευρωπαϊκή οδηγία για τους ελέγχους αποσκευών οδήγησαν σε αναβολή. Το 2012, ο μηχανισμός πυροπροστασίας παρουσίασε τόσο πολλά προβλήματα στις δοκιμές, ώστε οι αρμόδιες αρχές για την αδειοδότησή του δεν έδωσαν το «πράσινο φως». Ακολούθησαν νέες ημερομηνίες εγκαινίων και νέες αναβολές, που οφείλονται μεταξύ άλλων και σε πολλές αλλαγές στη σύνθεση του εποπτικού συμβουλίου, όπως αναφέρει η DW. 
      Τελικά, η 31η Οκτωβρίου φαίνεται ότι θα είναι η καταληκτική ημερομηνία, ένα γεγονός για τη γερμανική πρωτεύουσα από πολλές απόψεις. Μέχρι τώρα το Βερολίνο με τα δύο του αεροδρόμια στο Τέγκελ και στο Σένεφελντ προσείλκυε περισσότερο επιβάτες με τουριστικό προορισμό την ίδια την πόλη. Πολλές πτήσεις μακρινών αποστάσεων δεν περιλαμβάνονταν στο πτητικό πρόγραμμα των αεροδρομίων.
      Με το άνοιγμα τώρα του BER καλύπτεται αυτό το κενό και παρουσιάζεται μια νέα ευκαιρία που δεν είχε η πρωτεύουσα, σε αντίθεση με τα αεροδρόμια της Φρανκφούρτης και του Μονάχου, τα οποία προσφέρουν αμφότερα πάνω από 100 διηπειρωτικές συνδέσεις, όπως επεσήμανε ο Ενγκελμπερτ Λίτκε Ντάλντρουπ, επικεφαλής του BER. «Αυτό θα έχει αντίκτυπο στην οικονομία και στην επιχειρηματικότητα του Βερολίνου», όπως τονίζει ο Κρίστιαν Αμζίνκ, επικεφαλής του Συνδέσμου Επιχειρηματιών Βερολίνου – Βραδεμβούργου. «Κάθε νέα υπερπόντια πτήση θα επενεργεί ως την εγκατάσταση μεγάλης επιχείρησης στην πόλη». 
       
       
       
      Περισσότερα...

      905 • 0

×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.