Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • HoloBIM Structural
    HoloBIM Structural

  • webTV

    Michanikos.gr webTV

    617 ειδήσεις in this category

    2. webTV

      Το ναυάγιο του Νέστος στον Πατραϊκό: το ναρκαλιευτικό που βυθίστηκε το '41 ανοιχτά του Ψαθόπυργου

      Engineer

      Στην σημερινή θέση Ψαθόπυργος κοντά στην Πάτρα βρίσκεται το ναυάγιο του Ναρκαλιευτικού Νέστος που βυθίστηκε στις 23 Απριλίου του 1941 από την Γερμανική αεροπορία.
       
      Το Νέστος ήταν ένα από τα τέσσερα Ναρκαλιευτικά που αγοράστηκαν από την κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά το 1938 (τα υπόλοιπα τρία ήταν τα Στρυμών, Αξιός, Αλιάκμων) και τα τέσσερα παραπάνω πλοία ήταν τροποποιημένα αλιευτικά.
       
      Το Νέστος είχε κατασκευαστεί στο Ναυπηγείο του Selby τον Νοέμβρη του 1925 για λογαριασμό της εταιρίας Pickering & Haldane με αρχικό όνομα Lord Bradbury. Είχε συνολικό μήκος 134.8 ποδών, πλάτος 23.9 και βάθος 14 ποδών. Η μέγιστη ταχύτητα του ήταν 9 κόμβοι, ενώ μετά την μετατροπή του έφερε πυροβόλο όπλο 37 χιλιοστών, δεύτερο πυροβόλο μικρότερου διαμετρήματος και την δυνατότητα μεταφοράς ως 40 ναρκών.
       
      Τον Απρίλιο του 1941 το Νέστος φορτωμένο με φαρμακευτικό υλικό και τρόφιμα δέχθηκε επίθεση στο λιμάνι της Πάτρας από γερμανικά βομβαρδιστικά κάθετου εφορμήσεως (Στούκα). Με φόβο το πλοίο να βυθιστεί στο εσωτερικό του λιμανιού διατάχθηκε να αποπλεύσει προς την περιοχή του Ψαθόπυργου.
       
      Παρά τις ζημιές που είχε υποστεί από την πρώτη επίθεση το Νέστος έφτασε στον προορισμό του. Εκεί δέχθηκε επίθεση για δεύτερη φορά. Ο κυβερνήτης του υπό τον φόβο το πλοίο να βυθιστεί και να χαθεί το πολύτιμο φορτίο του αποφάσισε να το προσγυαλώσει.Έτσι με την βοήθεια των κατοίκων της περιοχής διασώθηκε το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου του.
       
      Ότι όμως δεν κατάφεραν οι κατακτητές λίγο έλειψε να τα καταφέρει το Ελληνικό κράτος όπως σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν που σημαντικότατα ναυάγια έχουν κοπεί και χρησιμοποιηθεί ως παλιοσίδερα.
       
      Το 1959 γίνεται προσπάθεια μεταφοράς του ΝΕΣΤΟΣ σε διαλυτήριο πλοίων. Στην επιχείρηση ενώ είχε μεταφερθεί για μερικά μέτρα, κάτι πήγε στραβά με αποτέλεσμα να βουλιάξει, συμπαρασύροντας μαζί του και τον πλωτό γερανό Άγιο Γεώργιο.
       
      Οι καταδύσεις
      Το Νέστος είναι βυθισμένο σε όρθια θέση σε βάθος από 24 ως 48 μέτρα με την πλώρη του να βρίσκεται στο πιο βαθύ σημείο. Βρίσκεται σε αμμώδη βυθό με μεγάλη σχετικά κλίση.
       
      Η περιοχή έχει πολύ έντονα ρεύματα και αρκετό ίζημα που κάνουν τις συνθήκες κατάδυσης τις περισσότερες φορές αρκετά δύσκολες, με πολύ περιορισμένες συνθήκες ορατότητας. Χαρακτηριστικό είναι ότι αρκετές φορές για να το δεις πρέπει να πέσεις στην κυριολεξία επάνω του.
       
      Πρόκειται για ένα πολύ ωραίο ναυάγιο που προσφέρει διεισδύσεις σε πολλά τμήματα του, ενώ το σχετικά μικρό του μήκος επιτρέπει πολλές βόλτες σε όλο το μήκος και πλάτος του.
       
      Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι το πολύ έντονο βένθος που έχει σκεπάσει το σύνολο του ναυαγίου.Εξαιτίας αυτού πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις όποιες επαφές των δυτών με τα πολύ κοφτερά τμήματα του πλοίου και κυρίως στις διεισδύσεις.
       
      Από την αριστερή πλευρά του πλοίου λίγο μετά το μέσον του σε απόσταση δυο περίπου μέτρων βρίσκεται ένας από τους λεβητές του.
       
      Προσβάσιμος είναι ο χώρος στην πλώρη του πλοίου, τα αμπάρια ανάμεσα στην πλώρη και την υπερκατασκευή της γέφυρας, ο χώρος της γέφυρας όπου υπάρχει ακόμη ένας νεροχύτης, ο χώρος πού βρίσκεται ο λέβητας του πλοίου, ενώ ο εσωτερικός διάδρομος απέναντι από τον λέβητα δεν είναι πλέον προσβάσιμος εξαιτίας της λάσπης του έχει κατακλύσει το εσωτερικό του ναυαγίου.
       
      Σε όλες τις διεισδύσεις είναι απαραίτητος ο άριστος έλεγχος της πλευστότητας καθώς με την παραμικρή άστοχη κίνηση σηκώνονται σημαντικότατες ποσότητες ιζήματος κάνοντας την περαιτέρω συνέχεια της διείσδυσης αδύνατη, ενώ και την έξοδο ιδιαίτερα δύσκολη.
       
      Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και ο χώρος της πρύμνης με τον μηχανισμό του πηδαλίου να βρίσκεται στην θέση του. Δυστυχώς όπως και σε αρκετά ακόμη ναυάγια λείπει η προπέλα του.
       
      Το ναυάγιο λειτουργεί ως τεχνητός ύφαλος συγκεντρώνοντας επάνω του κάθε μορφή ζωής, με πιο αξιοσημείωτα τα τεραστίων διαστάσεων μουγγριά που υπάρχουν σε όλο το μήκος του (όπου υπάρχει τρύπα), τα κοπάδια από μαγιάτικα που το επισκέπτονται τακτικότατα και φυσικά τους απίστευτους αριθμούς μυδιών που έχουν καλύψει όλο το σκαρί.
       
      Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα κατάδυση που απαιτεί καλό σχεδιασμό και σωστή προετοιμασία ώστε να γίνει με ασφάλεια και να την απολαύσεις...
       

       
      http://vimeo.com/13251206
       

       

       

       

       
      Πηγή: http://www.sea-wrecks.gr/Nestos.html
       
      και
       
      http://www.ioniandivers.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=35:nestos-shipreck&catid=9:diving-center-diving-spots&Itemid=131&lang=el
       
      και
       
      http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/300060
      Περισσότερα...

      2258 • 0

    3. webTV

      Σιδηροδρομική Σήραγγα Σεπολίων: Το έργο της υπογειοποίησης

      Engineer

      Προχωρούν τα έργα για τη Σιδηροδρομική Σήραγγα Σεπολίων. Δείτε πώς προχωρά το έργο της υπογειοποίησης στα Σεπόλια.
      Το έργο, το οποίο υπεγράφη το 2018, αφορά την υπογειοποίηση των γραμμών από τη βόρεια έξοδο του σταθμού της Αθήνας και μέχρι τις Τρεις Γέφυρες.
      Το σημερινό χρονοδιάγραμμα του έργου έχει ως χρονικό σημείο ολοκλήρωσης την 14η Νοεμβρίου 2023.
      Το αντικείμενο του έργου αφορά στην κατασκευή τετραπλού σιδηροδρομικού διαδρόμου, μήκους 2,36 χλμ., εκ των οποίων τα 1,91 χλμ. υποβαθμισμένου / υπογειοποιημένου, ο οποίος ξεκινά από την έξοδο του Σ.Σ. Αθηνών προς Θεσσαλονίκη (ΧΘ 10+821) και καταλήγει στις Τρεις Γέφυρες (ΧΘ 13+181), στην περιοχή Σεπολίων του Δήμου Αθηναίων, όπου συναντά τον πρόσφατα κατασκευασμένο και σε λειτουργία νέο τετραπλό σιδηροδρομικό διάδρομο.
      Η νέα διπλή σιδηροδρομική γραμμή κατασκευάζεται επί της υφιστάμενης ζώνης κυκλοφορίας σταδιακά· πρώτα ο Δυτικός διάδρομος και κατόπιν ο Ανατολικός. Σήμερα οι κατασκευές προχωρούν με την διάνοιξη της σήραγγας με τη μέθοδο του cover and cut, δηλαδή υπόγεια διάνοιξη για την ελαχιστοποίηση της όχλησης.
      Αναθέτουσα αρχή είναι η ΕΡΓΟΣΕ και ανάδοχος του έργου η εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΑΤ.
       
      Περισσότερα...

      2250 • 0

    4. webTV

      Αράλη: Η «στοιχειωμένη» λίμνη – νεκροταφείο πλοίων

      Engineer

      Σε μια απέραντη έρημο έχει μετατραπεί η θάλασσα Αράλη, στην κεντρική Ασία.
       
      Όπως ανακοίνωσε χθες η NASA, για πρώτη φορά στην ιστορία η ανατολική πλευρά της λίμνης έχει αποξηραθεί ολοκληρωτικά.
       
      Οι άλλοτε παραθαλάσσιες πόλεις και χωριά των γύρω περιοχών απέχουν πλέον πολλά χιλιόμετρα από το υγρό στοιχείο, και μόνο τα κουφάρια των πλοίων που δεν πρόλαβαν να ακολουθήσουν την υποχώρηση των υδάτων έχουν μείνει να θυμίζουν ότι κάποτε η περιοχή βρεχόταν από νερό.
       
      Όπως ανέφερε παλαιότερο ρεπορτάζ του «Π», «στην άλλοτε µία από τις τέσσερις µεγαλύτερες λίµνες του κόσµου, έχει συντελεστεί µία από τις σοβαρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές στον πλανήτη. Όλοι πλέον µιλούν για την εξαφάνιση της Αράλης Θάλασσας, δεδοµένου ότι η επιφάνειά της έχει συρρικνωθεί σε ποσοστό 90% από το 1960, όταν η τότε Σοβιετική Ένωση ξεκίνησε τα εντατικά προγράµµατα άρδευσης του Ουζµπεκιστάν, του Καζακστάν και του Τουρκµενιστάν. Με την εκτροπή των δύο κύριων ποταµών που τροφοδοτούσαν τη λίµνη, η άρδευση αποσκοπούσε να µετατρέψει την έρηµο σε καλλιεργήσιµες εκτάσεις κατάλληλες κατά κύριο λόγο για βαµβακοφυτείες.
       
      Το βαµβάκι - ο επονοµαζόµενος και λευκός χρυσός - έµελλε να γίνει το κύριο αγροτικό προϊόν των περιοχών.
       
      Ήδη από το 1989 το βόρειο και το νότιο κοµµάτι της λίµνης διαχωρίστηκαν, όπως είναι εµφανές και από τις δορυφορικές φωτογραφίες της εποχής.
       
      Η σταδιακή ξήρανση του νότιου κοµµατιού της λίµνης άφησε πίσω της ένα ιδιαίτερα αλµυρό έδαφος - που ήταν προηγουµένως ο βυθός της.
       
      Καθώς οι ανεµοθύελλες αυξήθηκαν, γρήγορα οι καλλιεργήσιµες εκτάσεις που βρίσκονταν ακόµα και σε µεγάλη απόσταση από την Αράλη «µολύνθηκαν» από το άλας της λίµνης.
       
      Οι αγρότες προσπάθησαν να «ξεπλύνουν» τα χωράφια τους εκτρέποντας τεράστιες ποσότητες νερού, επιτείνοντας τελικώς το πρόβληµα.
       
      Παράλληλα, το νερό που τελικά έφθανε στη λίµνη ήταν ολοένα και πιο αλµυρό, µολυσµένο από φυτοφάρµακα και λιπάσµατα.
       
      Όπως είναι φυσικό, η ταχεία υποχώρηση της λίµνης επέφερε σοβαρές αλλαγές στο µικροκλίµα της περιοχής, ενώ εξάλειψε την αλιεία, µε την οποία παραδοσιακά ασχολούνταν οι κάτοικοι των παραλίµνιων περιοχών.
       
      Εκεί που κάποτε υπήρχαν νερά γεµάτα ζωή, σήµερα χάσκουν τα κουφάρια των πλοίων που έµειναν καθηλωµένα στη µέση της ερήµου µε την υποχώρηση της λίµνης.»
       
      https://www.youtube.com/watch?v=ZrA0UmGzLaA
       

       

       

       
      Και μερικές φωτογραφίες από την λίμνη:
       

       

       

       

       

       
      Πηγή: http://www.topontiki.gr/article/84312/THalassa-Arali-I-stoixeiomeni-limni--nekrotafeio-ploion-Photos--Videos
      Περισσότερα...

      2247 • 3

    5. webTV

      Υπόγειος ουρανοξύστης: μια πρόταση για υπόσκαφο πολλαπλών επιπέδων στο New Mexico

      Engineer

      Ο ουρανοξύστης είναι το αρχιτεκτόνημα που τείνει να ακουμπάει τον ουρανό. Είναι τόσο ψηλό που ξεχωρίζει των υπόλοιπων κτηρίων και αποτελεί επί δεκαετίες σύμβολο ευημερίας, πλούτου και τεχνολογικής προόδου. Όλοι μας έχουμε θαυμάσει συμπλέγματα τέτοιου είδους κατασκευών στην Αμερική, στην Ασία αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Φιλοδοξούμε μάλιστα μελλοντικά να φέρουμε αυτή την αρχιτεκτονική επιλογή και στα νότια των Αθηνών, στην αστική ανάπλαση του Ελληνικού. Τι συμβαίνει όμως όταν μιλάμε για κάτι που είναι υπόγειος ουρανοξύστης και ο όγκος του εκτείνετε προς τον πυρήνα της γης και όχι προς τον ουρανό εισάγοντας την έννοια του ”Earthscraper”;
      Την απάντηση μας δίνει η BNKR Arquitectura, μια ομάδα αρχιτεκτόνων που θέλοντας να δώσει λύση στο χωροταξικό πρόβλημα της πόλης του New Mexico σχεδίασε έναν ουρανοξύστη για την κεντρική πλατεία ‘’Zocalo’’. Η κατασκευή αυτή όχι μόνο δεν φτάνει στον ουρανό αλλά ξεπερνάει ελάχιστα την στάθμη του εδάφους. Οι παράμετροι της χωροταξίας και του νομικού πλαισίου έπαιξαν καίριο ρόλο στην απόφαση αυτή. Οι σχεδιαστές κλήθηκαν να λάβουν υπόψιν την έλλειψη χώρου στον αστικό ιστό, την ύπαρξη ιστορικών κτηρίων στην γύρω περιοχή τα οποία δεν έπρεπε επ’ουδενί να υποβαθμιστούν οπτικά αλλά τους βιοκλιματικούς όρους με τους οποίους πορεύεται κάθε σύγχρονος αρχιτέκτονας.
      Πηγή εικόνας: eVolo Αυτός ο υπόγειος ουρανοξύστης έχει το σχήμα ανάποδης πυραμίδας και θα φτάνει τα 300 μέτρα βάθος σε 65 επίπεδα. Η γυάλινη οροφή θα επιτρέπει τον φυσικό φωτισμό σε εσωτερικους χώρους αλλά και την πρόσβαση του κοινού στην υπάρχουσα πλατεία. Το κτιριολογικό πρόγραμμα προβλέπει την δημιουργία ενός μουσείου με εκθέματα πολιτισμού των Μάγια και των Αζτέκων στους πρώτους 10 ορόφους, 20 επίπεδα με μαγαζιά και διαμερίσματα προς κατοίκιση ενώ οι τελευταίοι 35 όροφοι προορίζονται για διαφημιστική χρήση και για γραφεία. Το γκρί των κατασκευαστικών υλικών φαίνεται να σπάει εγκάρσια με πινελιές πρασίνου βοηθώντας τον επισκέπτη να προσαρμοστεί. Ένα γιγαντιαίο αίθριο κυριαρχεί ως άξονας του κτηρίου με τις διάφορες χρήσεις και λειτουργίες να το περιβάλλουν.
      Πηγή εικόνας: BNKR website Ο Esteban Suarez, συνιδρυτής της BNKR Arquitectura εξηγεί:
      «Υπάρχει πολύ λίγος χώρος για καινούρια κτήρια στην πόλη του New Mexico και ο νόμος λέει πως δεν μπορούμε να υπερβούμε τους 8 ορόφους, συνεπώς ο μόνος δρόμος είναι προς τα κάτω. Αυτός είναι ένας τρόπος να συντηρήσουμε το περιβάλλον κτηρίων της περιοχής και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε νέους χώρους εμπορίου και διαμονής.»
      Οι υπόσκαφες κατασκευές έχουν αναμφισβήτητα σημαντικά προτερήματα σε θέματα βιοκλιματικού σχεδιασμού σε σχέση με τις συμβατικές οποιασδήποτε κλίμακας. Η θερμική διαχείριση που προσφέρει το υπέδαφος ως περιβάλλον ύπαρξης θα βοηθούσε πολύ στην ενεργειακή απόδοση μιας τέτοιας περίπτωσης κτηρίου. Η μελέτη αναφέρει πως θα ήταν πιθανή η παραγωγή ενέργειας μέσω τουρμπίνας που θα συνέλλεγε ενέργεια από νερό υπεδαφικώς. Ωστόσο οι πιο σκεπτικιστές προβληματίζονται στην ποσότητα της ενέργειας που θα δαπανηθεί κατά την διαδικασία παραγωγής του.
      Πηγή εικόνας: BNKR website Η υπόσκαφη αρχιτεκτονική υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο υπόγειος ουρανοξύστης είναι η εξελιγμένη μορφή μελέτης ενός τέτοιου είδους αρχιτεκτονικής. Η Μαλακοπή της Καππαδοκίας και η υπόγεια πόλη Νάουρς δεσπόζουν στη λίστα με τα ιστορικά υπεδαφικά αρχιτεκτονήματα. Σκοπός τέτοιων κατασκευών εκείνους τους αιώνες δεν ήταν άλλος από την προστασία από εχθρικές επιδρομές αλλά και από τον καιρό. Οι όροι διαβίωσης έχουν πλέον αλλάξει, όμως ο άνθρωπος δεν απορρίπτει το υπέδαφος ως καμβά δημιουργίας αλλά τον προτιμά. Αν σκεφτεί κανείς μέγα-κατασκευές όπως τα μετρό, οι υπόγειες αποθήκες τεραστίου μεγέθους αλλά και παραδείγματα προτάσεων όπως ο παραπάνω «ουρανοξύστης» καταλαβαίνει πως το μέλλον ίσως δεν βρίσκεται ψηλά, εκεί που κοιτάμε στοχαζόμενοι, αλλά χαμηλά, εκεί που ήδη πατάμε.
      Περισσότερα...

      2245 • 0

    6. webTV

      Το νέο γήπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης Santiago Bernabeu 2.0

      Engineer

      Το "Σαντιάγο Μπερναμπέου" αλλάζει όψη και γίνεται πολύ πιο σύγχρονο και όμορφο, όπως άλλωστε επιτάσσουν οι καιροί. Το πρότζεκτ "Santiago Bernabeu 2.0" τίθεται σε εφαρμογή και όλοι περιμένουν να δουν τις αλλαγές στην ιστορική έδρα της "Βασίλισσας".
      Η Ρεάλ αναμένεται να πάρει δάνειο 520.000.000 ευρώ, το οποίο θα αποπληρωθεί σε 25 χρόνια. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες έχει υπολογιστεί πως η Ρεάλ θα πρέπει να πληρώνει 25.000.000 ευρώ για τα επόμενα 25 χρόνια με ένα επιτόκιο 3%, το οποίο είναι αρκετά ευνοϊκό. Τις λεπτομέρειες της συμφωνίας και της αποπληρωμής του δανείου θα κάνει γνωστές ο ίδιος ο Φλορεντίνο Πέρεθ.
      Με τις νέες βελτιώσεις στο γήπεδο, αναμένονται επιπλέον έσοδα 150.000.000 ευρώ κάθε χρόνο κάτι που θα βοηθήσει τον σύλλογο να γίνει ο πρώτος που θα αυξήσει τα έσοδά του στο 1.000.000.000 ευρώ. Η ανακατασκευή θα προσφέρει στο "Santiago Bernabeu 2.0" τη δυνατότητα να έχει οροφή που ανοίγει και ένα νέο εξωτερικό περίβλημα.
      Το νέο γήπεδο θα είναι 12 μέτρα ψηλότερο, ενώ το εσωτερικό θα αλλάξει και θα είναι ψηφιακό, δίνοντας την δυνατότητα στο κοινό να συνδεθεί και να δει replay του αγώνα. Θα είναι ένα γήπεδο ικανό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού κλαμπ στον πλανήτη.
       
      Περισσότερα...

      2224 • 0

    7. webTV

      Gotthard Base Tunnel (GBT): Το βαθύτερο σιδηροδρομικό τούνελ στον κόσμο

      Engineer

      Με έναν τεράστιο ορεινό όγκο να βρίσκεται από πάνω του, το βαθύτερο σιδηροδρομικό τούνελ στον κόσμο είναι παράλληλα και το μακρύτερο! Πού βρίσκεται;
      Ένα ακόμη σύγχρονο κατασκευαστικό θαύμα είναι το σιδηροδρομικό τούνελ, το οποίο βρίσκεται στην Ευρώπη και κατάφερε να σηκώσει από τις μεταφορές το... «βάρος» των Κεντρικών Άλπεων.
      Ο λόγος για το Gotthard Base Tunnel (GBT) ένα σιδηροδρομικό τούνελ μήκους 57,09 χιλιομέτρων, το οποίο «τρυπά» τις ελβετικές Άλπεις. Περνά κάτω από όρος Άγιος Γοτθάρδος με το ομώνυμο πέρασμα (Gotthard Pass) και ενώνει τα καντόνια Uri και Ticino, τη Βόρεια με τη Νότια Ελβετία και κατ' επέκταση τα εμπορικά λιμάνια της Ολλανδίας με τον Ευρωπαϊκό Νότο.
      To GBT αποτελεί μέρος του Νέου Σιδηροδρομικού Δικτύου (New Railway Link through the Alps -NRLA) των Κεντρικών Άλπεων και είναι το μεγαλύτερο από αυτά, ενώ εξυπηρετεί και τη σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει τη Ζυρίχη με το Μιλάνο.\

      Βρισκόμενο στη βάση του ορεινού όγκου που διαπερνά (γι' αυτό και ονομάζεται σήραγγα βάσης) το GBT κατασκευάστηκε με στόχο να αυξήσει την ασφάλεια στις μεταφορές, κυρίως των εμπορευμάτων αλλά και των επιβατών, αφού τα φορτηγά δεν χρειάζεται πλέον να «σκαρφαλώνουν» το Gotthard Pass, με το φορτίο να μεταφέρεται με τρένο.
      Παράλληλα μειώνει τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο των οχημάτων στην περιοχή, ενώ μειώνει και το χρόνο που χρειάζεται για να φτάσει κανείς στις πόλεις που συνδέει το GBT.

      Η σχεδίαση του κάνει επίσης το GBT το χαμηλότερο σε ύψος επίπεδο πέρασμα των Άλπεων, ενώ οι πολύ μικρές κλίσεις που παρουσιάζει η σχεδόν επίπεδη σιδηροδρομική γραμμή, σε σχέση με εκείνες που χρησιμοποιούνταν πριν από αυτό, επιτρέπει στις εμπορικές αμαξοστοιχίες να αυξήσουν το βάρος των εμπορευμάτων που μεταφέρουν καθώς περνούν από εκεί πάνω από 100%.
      Είναι επίσης και το πρώτο επίπεδο τούνελ που περνά κάτω από οποιονδήποτε ορεινό όγκο στον κόσμο αλλά και εκείνο που βρίσκεται βαθύτερα κάτω από τη γη με μέσο βάθος τα 2.000 μέτρα καθώς περνά κάτω από τα βουνά Chrüzlistock και Piz Vatgira με τον ύψος των κορυφών τους να βρίσκεται στα 2.709 και 2.983 μέτρα αντίστοιχα. Ειδικά κάτω από τη δεύτερη κορυφή, το τούνελ βρίσκεται "θαμμένο" κάτω από 2.450 μέτρα βράχου.

      Ως ιδέα η σιδηροδρομική σήραγγα GBT υπήρχε ήδη από την 10ετία του'80. Η κατασκευή της ωστόσο αποφασίστηκε με δημοψήφισμα από τον Ελβετικό λαό που πραγματοποιήθηκε το 1992, με το 64% να τάσσεται υπέρ της κατασκευής του. Την κατασκευή του ανέλαβε η AlpTransit Gotthard AG, θυγατρική της εταιρείας Ελβετικών Ομοσπονδιακών Σιδηροδρόμων SBB CFF FFS.
      Οι προεργασίες για το GBT και η διερεύνηση του ορεινού όγκου όπου θα κατασκευαζόταν ξεκίνησαν τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1996, με την έναρξη της κατασκευής του να ξεκινά επίσημα στις αρχές Νοεμβρίου του 1999. Η κατασκευή του GBT κράτησε 17 ολόκληρα χρόνια με το κόστος του τεράστιου αυτού εγχειρήματος να ξεπερνά τα 10 δισ. ευρώ, ενώ κατά την διάρκεια της κατασκευής του έχασαν τη ζωή τους και εννέα εργάτες.

      Μέσα από το GBT περνούν, εκτός από εμπορικά τρένα και επιβατικά με τα τελευταία να αναπτύσσουν ταχύτητες που φτάνουν έως τα 250 χλμ./ώρα. περνώντας μέσα από το τούνελ των 57 χιλιομέτρων σε διάστημα 20 λεπτών.
       
      Περισσότερα...

      2222 • 0

    9. webTV

      Τα επτά (7) σύγχρονα θαύματα του κόσμου

      Engineer

      Τα επτά (7) σύγχρονα θαύματα του κόσμου όπως προέκυψαν από την διαδικτυακή ηλεκτρονική ψηφοφορία της ελβετικής οργάνωσης New7Wonders είναι:   (1) Πυραμίδα Kukulkan, Mεξικό 
      (2) Taj Mahal, Ινδία
      (3) Christ the Redeemer, Bραζιλία
      (4) Petra, Ιορδανία 
      (5) Machu Picchu, Περού
      (6) Colosseum, Ιταλία
      (7) The Great Wall, Κίνα    
      Περισσότερα...

      2221 • 2

    11. webTV

      Η ιστορία του ξενοδοχείου Mont Parnes στην Πάρνηθα

      Engineer

      Το 1951 και ενώ η χώρα μόλις είχε βγει από έναν αιματηρό εμφύλιο και προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, ιδρύεται ο ΕΟΤ. Στόχος είναι να δημιουργηθούν στην Αθήνα ξενοδοχεία προκειμένου να καλυφθούν οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της χώρας στις τουριστικές ροές.
      Επτά χρόνια μετά, το 1958, αποφασίστηκε η κατασκευή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στην Πάρνηθα, το οποίο θα διαθέτει και άλλες εγκαταστάσεις όπως μπανγκαλόου, εστιατόρια, μικρό υπαίθριο θέατρο.

      Όλα αυτά θα ήταν απλωμένα σε μια μεγάλη έκταση 800 στρεμμάτων. Το πρόγραμμα είχε μάλιστα και την υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος πρότεινε και την ονομασία του ξενοδοχείου. Θα ονομαζόταν Μοντ Παρνές.
      Το φιλόδοξο σχέδιο άρχισε να εκπονείται σε υψόμετρο 1.078 μέτρων, στη θέση Μαυροβούνι της Πάρνηθας. Το ξενοδοχείο σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Παύλος Μυλωνάς.
      Ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου ήταν τα 35 εκατομμύρια δραχμές, τελικά εκείνο όταν ολοκληρώθηκε το τελικό του κόστος ανήλθε στα 150 εκατομμύρια δραχμές.
      Ο τύπος της εποχής άρχισε να μιλάει για ένα ακόμη σκάνδαλο. Τελικά στις 17 Ιουνίου του 1961 παρουσία του ίδιου του Κωνσταντίνου Καραμανλή έγιναν τα εγκαίνια. Στα εγκαίνια την κορδέλα έκοψε ο υπουργός Προεδρίας Κωνσταντίνος Τσάτσος
      Αυτό που είναι χαρακτηριστικό είναι πως οι Αθηναίοι από την πρώτη στιγμή του γύρισαν την πλάτη και όχι μόνο οι Αθηναίοι αλλά και οι ξένοι τουρίστες οι οποίοι δεν το προτιμούσαν για την διαμονή τους. Μάλιστα πριν το μεγάλο στραπάτσο, η τότε κυβέρνηση εκτιμούσε ότι θα μπορεί να φιλοξενήσει 3.000 άτομα το καλοκαίρι και 1.500 το χειμώνα. Το ξενοδοχείο δεν γνώρισε την αναμενόμενη προσέλευση κόσμου.
      Το 1969 το Μοντ Παρνές παραχωρείται στον κύπριο επιχειρηματία Φρίξο Δημητρίου ο οποίος ξεκίνησε την μεταμόρφωση του από ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο σε καζίνο για τους Αθηναίους.
      Στις 5 Φεβρουαρίου του 1971 όλα ήταν έτοιμα για τη λειτουργία τους και μάλιστα την πρώτη βραδιά στα εγκαίνια του, πήγαν να παίξουν στη ρουλέτα 2.000 Αθηναίοι. Από τότε έμεινε και η έκφραση «Πάμε βουνό» που έλεγαν οι τζογαδόροι για να πάνε στο καζίνο.
      Για να μπει κάποιος μέσα έπρεπε να έχει μαζί του τη φορολογική του δήλωση ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι απαγορευόταν να εισέλθουν. Έναν χρόνο μετά δημιουργήθηκε και το τελεφερίκ για καλύτερη πρόσβαση στο χώρο.
      Το καζίνο μεταφέρεται από την Πάρνηθα στο Μαρούσι με αντάλλαγμα 30 εκατ. ευρώ
      Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος προβλέπει ότι η μεταφορά θα υλοποιηθεί από την εταιρεία «Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας Α.Ε.» (ΕΚΠΑ Α.Ε.)
      Στην Πάρνηθα, η μεταφορά του Καζίνο αφενός θα μετριάσει σημαντικά την επιβάρυνση στο οικοσύστημα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, αφετέρου θα ξεκινήσει μια νέα εποχή για το ιστορικό συγκρότημα του Mont Parnes:
      - Με δαπάνες της Εταιρείας, μια επένδυση προϋπολογισμού 23 εκ. Ευρώ, θα αποκατασταθεί το φυσικό τοπίο και θα ανακατασκευαστεί ο «Πύργος Μυλωνά».
      - Τα ακίνητα και το Τελεφερίκ θα αποδοθούν στο Δημόσιο για να αξιοποιηθούν προς όφελος των κατοίκων και των επισκεπτών της Αττικής.
      Επιπρόσθετα, Η ΕΚΠΑ θα συνεχίσει να συμβάλλει στην προστασία του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας και στο κόστος συντήρησης του τελεφερίκ σε βάθος 5ετίας από την έναρξη λειτουργίας του νέου συγκροτήματος στο Μαρούσι.
      Η μετεγκατάσταση του καζίνου Μον Παρνές από την Πάρνηθα στο Μαρούσι άρχισε σταδιακά να υλοποιείται και το αντάλλαγμα της μεταφοράς καθορίστηκε στα 30 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
       
      Περισσότερα...

      2215 • 0

    12. webTV

      Το έργο του υποθαλάσσιου αγωγού ύδρευσης στην Αίγινα

      Engineer

      Από τα μέσα Οκτωβρίου, 33 γαλάζιοι σωλήνες των 483 μέτρων επιπλέουν στον κόλπο της Σαλαμίνας. Το ασυνήθιστο θέαμα οφείλεται σε ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα έργο: πρόκειται για τα –έτοιμα πλέον– τμήματα του υποθαλάσσιου αγωγού ύδρευσης, που θα συνδέσει την Αίγινα με τη Σαλαμίνα και το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ. Στα μέσα της άνοιξης θα ξεκινήσει η επιχείρηση πόντισης στον βυθό, ενώ τα έργα προστασίας από υποθαλάσσιους κινδύνους θα χρειαστούν αρκετούς μήνες ακόμα. Ιδανικά, όμως, το επόμενο καλοκαίρι, για πρώτη φορά μετά πολλά χρόνια, η Αίγινα θα έχει σταθερή παροχή νερού.
      Πριν από ένα δεκαπενθήμερο ολοκληρώθηκε η καθέλκυση των «σωληνογραμμών» και η προσωρινή τους αγκυροβολία στην περιοχή Ρέστη του κόλπου της Σαλαμίνας. «Επιπλέουν λόγω του υλικού τους και παρά τα έρματα (σ.σ. τσιμεντένια βαρίδια) που τους έχουν τοποθετηθεί. Φυσικά κάθε τμήμα είναι σφραγισμένο», εξηγεί στην «Κ» ο Αλέξανδρος Πετρόπουλος, υπεύθυνος του έργου για την εταιρεία Χρ. Κωνσταντινίδης Α.Ε.
      Το χρονικό
      Ο αγωγός –διαμέτρου 63 εκατοστών– είναι κατασκευασμένος από πολυαιθυλένιο τρίτης γενιάς. Από το εργοστάσιο στη Θήβα μεταφέρθηκε σε κομμάτια στο εργοτάξιο της τεχνικής εταιρείας Χρ. Κωνσταντινίδης Α.Ε. (που έχει αναλάβει το έργο) στη Σαλαμίνα – εκεί ενώθηκαν σε μεγάλες «σωληνογραμμές» των 483 μέτρων. Από τον Ιούνιο ξεκίνησε η πόντισή τους στη θάλασσα – στις 18 Οκτωβρίου το τελευταίο κομμάτι μπήκε στο νερό και... αγκυροβόλησε.

      «Καιρού επιτρέποντος, η πόντιση του αγωγού θα ξεκινήσει τον Απρίλιο ή Μάιο του 2020», εξηγεί ο κ. Πετρόπουλος. Η πόντιση του αγωγού είναι μια σύνθετη διαδικασία. «Πρώτα θα “κουμπώσει” το πρώτο τμήμα του αγωγού με τον αγωγό στην ξηρά. Μόλις αρχίσει να γεμίζει με νερό, θα ξεκινήσει σιγά σιγά να βυθίζεται. Οταν μείνουν τα τελευταία 100 μέτρα στην επιφάνεια, σε μια θαλάσσια πλατφόρμα θα “κουμπώσει” το επόμενο κομμάτι. Ο ρυθμός βύθισης είναι 8 μέτρα/λεπτό, ενώ εκτιμούμε ότι η πόντιση του αγωγού θα χρειαστεί συνολικά έως 10 ημέρες, με εργασία όλο το 24ωρο».
      Η συνολική απόσταση που θα καλύψει ο αγωγός είναι περίπου 14 χιλιόμετρα. «Εχει γίνει πλήρης γεωφυσική αποτύπωση του βυθού σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πατρών, για να δούμε την κατάσταση του πυθμένα. Ετσι βελτιώθηκε η όδευσή του: για παράδειγμα στη Σαλαμίνα έπρεπε να αποφύγουμε βράχια σε μικρά βάθη, στην Αίγινα να περιοριστεί η ζημιά σε λιβάδια ποσειδωνίας, ενώ στο μέσον της διαδρομής να αποφύγουμε το ναυάγιο του αντιτορπιλικού “Υδρα”».
      Το μέγιστο βάθος που θα φθάσει ο αγωγός είναι 93 μέτρα. Οπως εξηγεί ο κ. Πετρόπουλος, τα πρανή της Σαλαμίνας είναι απότομα και φθάνουν γρήγορα στα 90 μέτρα. Στη συνέχεια και μέχρι τις νησίδες Λαγούσες, ο βυθός είναι μαλακός, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Στο τελικό τμήμα, από τις Λαγούσες έως την Αίγινα τα βάθη είναι μικρότερα (50-60 μέτρα) και οι κλίσεις του πυθμένα ήπιες. Με την άφιξη του αγωγού στην Αίγινα, θα ολοκληρωθεί η κατασκευή του φρεατίου και η σύνδεσή του με την πλευρά του αγωγού στην ξηρά.
      «Σήμερα πραγματοποιούμε σκυροδέτηση των εγκαταστάσεων από την πλευρά της Αίγινας, ενώ για να παραδοθεί νερό στο δίκτυο πρέπει να ολοκληρωθούν οι μηχανολογικές εγκαταστάσεις και να γίνουν δοκιμές. Στόχος μας είναι ο αγωγός να λειτουργήσει το καλοκαίρι μεταφέροντας νερό, ωστόσο καλό είναι να μην είμαστε υπεραισιόδοξοι, καθώς εξαρτώμεθα σε μεγάλο βαθμό από τον καιρό».

      Μετά την πόντιση του αγωγού, θα ακολουθήσει η τοποθέτηση ενός προστατευτικού στρώματος. «Η θέση του αγωγού θα υπάρχει στους ναυτικούς χάρτες. Ομως, πρέπει να τον προφυλάξουμε από τράτες και μεγάλες άγκυρες. Ετσι, λοιπόν, από την ξηρά και μέχρι βάθος 10 μέτρων ο αγωγός θα ταφεί, ενώ από τα 10 έως τα 50 μέτρα κάτω από τη θάλασσα ο αγωγός θα καλυφθεί με 3.000 “τσιμεντοστρώματα” και λιθοστρώματα». Η διαδικασία αυτή θα χρειαστεί 5-6 μήνες. «Τα “τσιμεντοστρώματα” θα κατεβαίνουν στον βυθό με ένα ειδικό πλαίσιο που μπορεί να σηκώσει έως 80 τόνους και κινείται με τέσσερις προπέλες. Στα μικρά βάθη τη διαδικασία θα επιτηρούν δύτες, ενώ στα μεγαλύτερα αυτοκινούμενο υποβρύχιο όχημα», λέει ο κ. Πετρόπουλος.
      Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αγωγοί στην Αίγινα και στη Σαλαμίνα έχουν μια δεύτερη «αναμονή», ώστε να μπορεί στο μέλλον να ποντιστεί και δεύτερος αγωγός διπλασιάζοντας την ποσότητα του νερού που θα μεταφέρεται. Με την πόντιση του αγωγού, θα είναι η δεύτερη φορά στη χώρα μας που ένα νησί συνδέεται με το δίκτυο ύδρευσης της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το πρώτο ήταν προφανώς η Σαλαμίνα, αλλά με δύο πολύ μικρότερου μήκους αγωγούς, μήκους 2,5 χλμ.
      Τα έργα στο νησί

      Την ίδια στιγμή, η Αίγινα «προετοιμάζεται» για την άφιξη του νερού. Οπως αναφέρει ο δήμαρχός της, Γιάννης Ζορμπάς, τα έργα μεταφοράς του νερού από το σημείο όπου θα βγαίνει ο αγωγός (περιοχή Λεόντι) έως την κεντρική δεξαμενή του νησιού (περιοχή Κυψέλη) έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί. Επίσης, πρόσφατα ανατέθηκε η δημιουργία συστήματος εποπτείας του δικτύου (προϋπολογισμού 3,7 εκατ. ευρώ), με τηλεπισκοπική παρακολούθησή του για τον εντοπισμό διαρροών και τη σταθεροποίηση της πίεσης στο δίκτυο.
      Παράλληλα, έχει ενταχθεί στο ΕΣΠΑ μελέτη για την αντικατάσταση του πεπαλαιωμένου δικτύου ύδρευσης στην πόλη της Αίγινας και όπου αλλού εξακολουθούν να υπάρχουν σωλήνες από αμίαντο. «Για εμάς είναι ένα έργο πνοής, που προωθείται από όλους τους δημάρχους εδώ και μία δεκαπενταετία», λέει ο κ. Ζορμπάς. «Η κάλυψη των αναγκών με υδροφόρες κοστίζει 3,5 εκατ. ευρώ ετησίως και έχει πολλές επισφάλειες – το νησί μπορεί εύκολα να μείνει χωρίς νερό αν χαλάσει ή καθυστερήσει μια υδροφόρα. Τώρα ελπίζουμε ότι όλα αυτά θα τελειώσουν». 








      Έντυπη
      Περισσότερα...

      2203 • 0

    13. webTV

      Ημερίδα ΤΕΕ Θράκης: Σύστημα ηλεκτρονικής έκδοσης αδειών

      ΚΑΝΑ

      Δείτε  εδώ ένα live σεμινάριο e-'adeies που γίνεται τώρα στην Κομοτηνή
      Για όσους δεν μπορέσουν να παρευρεθούν τους γνωρίζουμε ότι η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά μέσω Facebook του TV Ροδόπη Αν. Μακεδονίας-Θράκης και συγκεκριμένα στο σύνδεσμο
      https://www.facebook.com/tvrodopi/
       όπως επίσης και μέσω του συνδέσμου
      https://www.rodopilive.gr/
      Περισσότερα...

      2202 • 0

    14. webTV

      Η αλπική περιοχή της Δρακολίμνης στον Σμόλικα σε υψόμετρο 2.050 μέτρα

      Engineer

      Σμόλικας είναι το δεύτερο υψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο, με υψόμετρο 2.637 μέτρα. Καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα του νομού Ιωαννίνων και το δυτικό του νομού Γρεβενών.
      Περικλείεται από τον Γράμμο στα βόρεια, την Τύμφη στα νότια και την Πίνδο στα νότια και ανατολικά. Ουσιαστικά πρόκειται για τμήμα της ευρύτερης οροσειράς της Πίνδου που καταλαμβάνει ολόκληρη την δυτική Ελλάδα.
      Στον Σμόλικα βρίσκονται μερικά από τα ορεινότερα χωριά της Ελλάδας, όπως η Σαμαρίνα,η Σμίξη,η Φούρκα, οι Πάδες, το Παλαιοσέλλι και άλλα.
      Απο τον Σμόλικα πηγάζουν οι παραπόταμοι του Αλιάκμονα, Βενέτικος και Γρεβενιώτικος.
      Ο Σμόλικας καλύπτεται από πλούσια βλάστηση που περιλαμβάνει κυρίως μαυρόπευκο, ρόμπολο, οξιά και διάφορα φυλλοβόλα. Κάτω από την υψηλότερη κορυφή του σχηματίζεται η δρακόλιμνη. Μικρότερες παροδικές αλπικές λίμνες σχηματίζονται σε λοιπά σημεία του βουνού.  
       
      Περισσότερα...

      2193 • 1

    15. webTV

      Μνημείο των Αέρηδων: Ο αρχαιότερος μετεωρολογικός σταθμός του κόσμου βρίσκεται στην Ελλάδα

      Engineer

      Η ομορφιά των οκτώ ανέμων προσωποποιημένη! Ο Έλγιν ήθελε να μεταφέρει ολόκληρο τον Πύργο στη Βρετανία, ωστόσο οι Δερβίσιδες το θεωρούσαν ιερό κι έτσι δεν του το επέτρεψαν  
      Χρήστης Templar52Templar52 at el.wikipedia, Attribution, via Wikimedia Commons Το πιο ξακουστό μνημείο στο κέντρο της Αθήνας είναι βεβαίως ο Παρθενώνας στην Ακρόπολη. Όμως το κέντρο της πρωτεύουσας έχει πολλά μνημεία και αξιοθέατα, που αξίζει να επισκεφτεί κανείς ακόμη και αν κάνει διακοπές στην πόλη του.
      Ένα από αυτά είναι οι περίφημοι Αέρηδες ή Μνημείο των Αέρηδων ή Πύργος των Ανέμων, στην Πλάκα.
      George E. Koronaios, CC0, via Wikimedia Commons Πρόκειται για ένα μνημείο του 1ου π.Χ. Αιώνα. Ο οκταγωνικός πύργος, ύψους 13,5 μέτρων είναι κατασκευασμένος από το γνωστό πεντελικό μάρμαρο.

      Το μνημείο κατασκεύασε ο αστρονόμος Ανδρόνικος από την Κύρρο της Μακεδονίας (γι’ αυτό και ονομάζεται κάποιες φορές Ωρολόγιο του Κυρρήστου).
      Μέχρι σήμερα δεν είναι γνωστός ο ακριβής λόγος ανέγερσής του, καταμεσής της Ρωμαϊκής Αγοράς.

      Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων πάντως μάλλον πρόκειται για ένα είδος μετεωρολογικού σταθμού, που λειτουργούσε και σαν ρολόι ώρας, που πιθανόν να αξιοποιούσαν οι έμποροι της εποχής για να υπολογίζουν την ώρα αλλά και τους ανέμους που επικρατούσαν κι επηρέαζαν τα εμπορικά δρομολόγια με τα οποία έφταναν τα προϊόντα τους στις τότε αγορές του κόσμου.
      Στη κορυφή της στέγης υπήρχε ορειχάλκινος ανεμοδείκτης υπό μορφή Τρίτωνα, ο οποίος περιστρεφόμενος έδειχνε, κρατώντας δείκτη, την κατεύθυνση ενός από τους οκτώ κύριους ανέμους. Οι άνεμοι, προσωποποιημένοι, φέρονται ανάγλυφοι να ίπτανται (φτερωτοί) στο άνω μέρος της κάθε πλευράς του πύργου, φέροντας ο καθένας και ιδιαίτερο σύμβολο. Τα ονόματά τους είναι χαραγμένα κάτω από το αντίστοιχο τμήμα του οκταγωνικού γείσου, και είναι: ο Βορρέας (βόρειος), ο Καικίας (βορειοανατολικός), ο Απηλιώτης (ανατολικός), ο Εύρος (νοτιοανατολικός), ο Νότος (νότιος), ο Λιψ (Λίβας, νοτιοδυτικός), ο Ζέφυρος (δυτικός), και ο Σκίρων (βορειοδυτικός). Κάτω δε από κάθε προσωποποίηση, εγχάρακτες ακτίνες κατά διάφορους σχηματισμούς αποτελούσαν αυτούσια ηλιακό ρολόι.
      Jacob von Falke, Public domain, via Wikimedia Commons Στο εσωτερικό του Πύργου υπήρχε ένα υδραυλικό ρολόι, που μετρούσε την ώρα τις μέρες που δεν είχε ηλιοφάνεια αλλά και τη νύχτα.
      Ειδικότερα για τον υπολογισμό της ώρας σε ανήλιες ημέρες υπήρχε μέσα στο κτίσμα ιδιαίτερη εγκατάσταση υδραυλικού ρολογιού. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο κατασκευαστής του μνημείου συνδύασε τις εφευρέσεις προηγουμένων κατασκευαστών ρολογιού, όπως του Αρχιμήδη, του Κτησίβιου και του Φίλωνα. Μάλιστα, όπως σημειώνει ο Ουάρρωνας, στη νότια πλευρά του οικοδομήματος υπήρχε δοχείο κυλινδρικού σχήματος με νερό που παρεχόταν μέσω αγωγού από πηγή της βόρειας πλευράς της Ακρόπολης. Ο δε Βιτρούβιος ονομάζει το μνημείο αυτό «Πύργο των Ανέμων» και το περιγράφει με πολλές λεπτομέρειες. Τέλος, το μνημείο κατατάσσεται στον κορινθιακό ρυθμό (εκ των κιονοκράνων) ενώ το εσωτερικό του στον δωρικό ρυθμό (βαρύ αυστηρό). Συνέχεια του κτιρίου ΝΑ ήταν το Αγορανομείο επί πολυβάθμιτης μαρμάρινης βάσης.
      Χρήστης Templar52, Attribution, via Wikimedia Commons Στους χριστιανικούς χρόνους, οι Αέρηδες έγιναν εκκλησία και στον περιβάλλοντα χώρο φτιάχτηκε ένα νεκροταφείο.

      Όταν οι Τούρκοι ανακατέλαβαν την Αθήνα, το 18ο αιώνα, το μνημείο έγινε τόπος προσευχής για το Τάγμα των Δερβίσιδων του Μεβλεβί και πήρε την ονομασία «τεκές του Μπραΐμη». Τότε ανοίχτηκαν και τα παράθυρα που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Χάριν στους Μεβλεβήδες Δερβίσιδες, το μνημείο έμεινε στην Ελλάδα και γλύτωσε από τον Έλγιν. Ο Λόρδος Έλγιν ήθελε να μεταφέρει ολόκληρο το κτίσμα στη Βρετανία αλλά οι Μεβλεβήδες δεν το επέτρεψαν.
      Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι Αθηναίοι πίστευαν ότι ο ναός ήταν αφιερωμένος στο θεό των ανέμων, Αίολο, εξ ου και η ονομασία της οδού Αιόλου.
      Μετά από εργασίες συντήρησης και αναστήλωσης, το μνημείο είναι πλέον επισκέψιμο για το κοινό.
      Χρήστης Templar52, Attribution, via Wikimedia Commons
       
      Περισσότερα...

      2186 • 0

    16. webTV

      Ξυλουργοί ξαναχτίζουν την Παναγία των Παρισίων με μεσαιωνικές τεχνικές

      Engineer

      Βρισκόμαστε το κάστρο Γκεντελόν το 1253 μΧ και ο ανήλικος ευγενής, Γκίλμπερτ Κουρτενέι, έχει φύγει για να πολεμήσει στις Σταυροφορίες, αφήνοντας τη σύζυγό του υπεύθυνη για τους εργάτες που χτίζουν το νέο σπίτι της οικογένειας: έναν ταπεινό πύργο που αρμόζει στην κοινωνική του θέση ως απλός ιππότης στην υπηρεσία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΧ.
      Πίσω στον χρόνο, σήμερα, σε ένα δασικό ξέφωτο στη βόρεια Βουργουνδία, η ιστορία ξαναδημιουργείται υπό τον ήχο της σμίλης πάνω στην πέτρα και του τσεκουριού πάνω στο ξύλο, καθώς οι τεχνίτες του 21ου αιώνα μαθαίνουν και τελειοποιούν τις ξεχασμένες μεσαιωνικές δεξιότητες.
      Το έργο Guédelon σχεδιάστηκε ως μια άσκηση «πειραματικής αρχαιολογίας» πριν από 25 χρόνια. Το χτίσιμο γίνεται προς τα πάνω (δεν σκάβουν θεμέλια) χρησιμοποιώντας μόνο τα εργαλεία και τις μεθόδους που υπήρχαν στον Μεσαίωνα και, όπου είναι δυνατόν, υλικά που προέρχονται από την περιοχή. Τώρα, σε μια απρόβλεπτη τροπή της μοίρας, το Guédelon παίζει ζωτικό ρόλο στην αποκατάσταση της δομής και της ψυχής του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων.
      Ο επιβλητικός καθεδρικός ναός του Παρισιού του 13ου αιώνα, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, καταστράφηκε από πυρκαγιά τον Απρίλιο του 2019, ενώ διαλύθηκε η πολύπλοκη δομή της οροφής του, γνωστή ως La Forêt λόγω του μεγάλου αριθμού δέντρων που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του. Η ευρέως διαδεδομένη άποψη ήταν ότι θα ήταν αδύνατο να ξαναχτιστεί όπως ήταν.
      Photo: Wikipedia Commons «Ο σκελετός της οροφής ήταν εξαιρετικά εξελιγμένος, χρησιμοποιώντας τεχνικές που ήταν προηγμένες για τον 12ο και 13ο αιώνα», λέει στον Observer ο Frédéric Épaud, ειδικός στην ξυλουργική τέχνη του μεσαίωνα.
      «Μετά την πυρκαγιά, πολλοί άνθρωποι έλεγαν ότι θα χρειάζονταν χιλιάδες δέντρα και ότι δεν είχαμε αρκετά από τα κατάλληλα, και ότι το ξύλο θα έπρεπε να αποξηρανθεί για χρόνια, ενώ κανείς δεν ήξερε καν πώς να φτιάξει δοκάρια όπως τα έκαναν στον Μεσαίωνα. Είπαν ότι ήταν αδύνατο. Αλλά ξέραμε ότι μπορούσε να γίνει, επειδή το πείραμα Guédelon το κάνει εδώ και χρόνια».
      Ορισμένες από τις εταιρείες που υπέβαλλαν προσφορά για το έργο της Παναγίας των Παρισίων έχουν ήδη προσλάβει ξυλουργούς που εκπαιδεύτηκαν στο Guédelon, και αναμένεται να πάρουν κι άλλους από το ξέφωτο της Βουργουνδίας, 200 χιλιόμετρα κάτω από τον αυτοκινητόδρομο du Soleil στο Παρίσι.
      Μπορεί να είναι πιο γρήγορο και φθηνότερο να φτιαχτούν ξύλινα δοκάρια στο πριονιστήριο – μιας και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υποσχέθηκε να επαναλειτουργήσει ο κατεστραμμένος καθεδρικός ναός το 2024 – αλλά ούτε ένας στο Guédelon δεν πιστεύει ότι πρέπει να γίνει με αυτόν τον τρόπο.
      Ο Stéphane Boudy εργάζεται πάνω στις μεσαιωνικές τεχνικές του ξύλου από το 1999. Ο Boudy, 51 ετών, εκπαιδεύτηκε ως αρτοποιός και στη συνέχεια ως ηλεκτρολόγος, μέχρι να ανακαλύψει την κλίση του στο Guédelon. Εξηγεί πώς η χειροποίητη σφυρηλάτηση κάθε δοκού -ένα ενιαίο κομμάτι από ένα μόνο δέντρο- σέβεται την «καρδιά» του πράσινου ξύλου που του δίνει τη δύναμη και την αντοχή του.
      «Έχουμε 25 χρόνια εμπειρίας στην κοπή, τον τετραγωνισμό και το τεμάχισμα ξύλου με το χέρι», λέει. «Αυτό κάνουμε κάθε μέρα εδώ και 25 χρόνια. Αν δεν υπήρχε αυτό το μέρος, ίσως οι ειδικοί να έλεγαν: “όχι, δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθεί η οροφή της Παναγίας των Παρισίων”. Εμείς δείξαμε ότι γίνεται»
      «Δεν πρόκειται απλώς για νοσταλγία. Αν η οροφή της Παναγίας των Παρισίων άντεξε 800 χρόνια, είναι εξαιτίας αυτού. Δεν υπάρχει καρδιά στο ξύλο του πριονιστηρίου», λέει.
      Η Maryline Martin είναι συνιδρύτρια του προγράμματος Guédelon που προσελκύει περίπου 300.000 επισκέπτες (με εισιτήριο) κάθε χρόνο και παρουσιάστηκε το 2014 σε σειρά ντοκιμαντέρ του BBC, Secrets of the Castle. Λέει ότι ο σιδηρουργός του κάστρου έχει αναλάβει να κατασκευάσει τα τσεκούρια που θα κόψουν το ξύλο για την Παναγία των Παρισίων, και οι ξυλουργοί του αναμένεται να εκπαιδεύσουν άλλους για να εργαστούν στον καθεδρικό ναό.
      «Είναι σημαντικό για εμάς το γεγονός ότι η Παναγία των Παρισίων θα αποκατασταθεί από πολλούς που έμαθαν το επάγγελμά τους στο Guédelon. Είμαστε μια ιδιωτική επιχείρηση χαμένη στο δάσος μας που δεν λαμβάνει δημόσια χρήματα. Συνεργαζόμαστε με πολλούς κρατικούς ερευνητικούς φορείς, αλλά κάποιοι μας διέγραψαν ως θεματικό πάρκο», λέει.
      «Τώρα, μετά από 25 χρόνια, είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να καταλάβουμε και να κάνουμε αυτό που πρέπει να γίνει αποκαλύπτοντας ότι δεν έχουμε πουλήσει την ψυχή μας στο διάβολο. Οι άνθρωποί μας θα εργάζονται στην Παναγία των Παρισίων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά γιατί να πάμε στο Παρίσι; Θα συνεχίσουμε εδώ το έργο του 13ου αιώνα».
      Ο Florian Renucci, ο υπεύθυνος του εργοταξίου Guédelon και φιλόσοφος που έγινε αρχιμάστορας, έχει ήδη κληθεί να επιβλέψει την εκπαίδευση των τεχνιτών που αναμένεται να εργαστούν στην Παναγία των Παρισίων.
      «Το μόνο που ακούσαμε ξανά και ξανά μετά την πυρκαγιά της Παναγίας των Παρισίων ήταν ότι δεν ήταν δυνατόν να ανακατασκευαστεί η οροφή όπως πριν. Δεν υπήρχε ξύλο, δεν υπήρχε savoir faire – ήταν ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν οι εκμοντερνιστές. Εμείς δείξαμε ότι μπορεί να γίνει και ότι ξέρουμε πώς να το κάνουμε», λέει.
       
      Ο Épaud είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής στο Guédelon και της επιτροπής που επιβλέπει την ανοικοδόμηση της Παναγίας των Παρισίων, καθώς και μέλος του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), του εθνικού ερευνητικού φορέα της Γαλλίας. Λέει ότι η επιστροφή για την οικοδόμηση του μέλλοντος δεν είναι απλώς νοσταλγία.
      «Έχω μελετήσει την τεχνική του 13ου αιώνα για πολλά χρόνια και, αν σεβαστούμε την εσωτερική μορφή του δέντρου, τα δοκάρια θα αντέξουν για 800 χρόνια. Το Guédelon είναι το μοναδικό μέρος στη Γαλλία, και πιστεύω και στην Ευρώπη, όπου δουλεύουν αυτού του είδους τη δομή της στέγης από ξύλο. Όλοι όσοι δεν πίστευαν ότι αυτό είναι δυνατό, δεν γνώριζαν για το Guédelon».
      Ο ίδιος προσθέτει: «Αλλά δεν πρέπει να βιαζόμαστε. Η επιμονή του Μακρόν να ανοίξει ο καθεδρικός ναός μέχρι το 2024 είναι ηλίθια. Μιλάμε για έναν καθεδρικό ναό, δεν βιαζόμαστε και έχουμε τα χρήματα για να το κάνουμε με τον σωστό τρόπο. Αν βιαστούμε, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει άσχημα και να χαθεί κάτι. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι ο Μακρόν δεν το καταλαβαίνει αυτό».
      in.gr με στοιχεία από theguardian.com
      Περισσότερα...

      2167 • 0

    17. webTV

      Drone καταγράφει μια πόλη φάντασμα στο Τσέρνομπιλ

      Engineer

      «Το Τσερνόμπιλ είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα και παράλληλα ενδιαφέροντα μέρη που έχω επισκεφθεί» δηλώνει ο φωτογράφος Danny Cooke. Η πυρηνική καταστροφή που έγινε το 1986 επηρέασε ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ήταν και η οικογένεια του Cooke, όταν ζούσαν στην Ιταλία.
       
      Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί αναφέρει πως γνώρισε απίστευτους ανθρώπους, ένας από τους οποίους ήταν και ο οδηγός του, ο Yevgein, γνωστός και ως «Stalker». Πέρασαν μαζί μία εβδομάδα εξερευνώντας την περιοχή, καθώς και την διπλανή, εγκαταλελειμμένη πλέον, πόλη του Prypiat. Τα μέρη αυτά ήταν παράλληλα «γαλήνια και ανησυχητικά».
       

       
      Πηγή: www.lifo.gr
      Περισσότερα...

      2152 • 3

    18. webTV

      Πώς το φράγμα Hoover στην Καλιφόρνια θα γίνει η μεγαλύτερη υδροηλεκτρική μπαταρία ενέργειας

      Engineer

      Αντλία  η οποία θα τροφοδοτείται από ηλιακή και αιολική ενέργεια θα ρυθμίζει πόσο νερό θα ρέει από το φράγμα ανάλογα με τη ζήτηση
      To φράγμα Hoover, που βρίσκεται στα σύνορα Αριζόνας και Νεβάδας, θα μπορούσε να γίνει η μεγαλύτερη υδροηλεκτρική μπαταρία δίνοντας λύση στην αποθήκευση ανανεώσιμης ενέργειας, σύμφωνα με το World Economic Forum.
      Η Καλιφόρνια παράγει τόσο πολύ αιολική ενέργεια την οποία κατ ουσίαν χαρίζει, έτσι λοιπόν οι διαχειριστές του φράγματος σχεδιάζουν να κατασκευάσουν μια αντλία downstream η οποία θα τροφοδοτείται από ηλιακή και αιολική ενέργεια.
      Η αντλία θα ρυθμίζει πόσο νερό θα ρέει από το φράγμα ανάλογα με τη ζήτηση και θα στέλνει  περισσότερο στις τουρμπίνες τις ώρες υψηλής ζήτησης ενεργοποιώντας την αποθήκευση στο φράγμα και απελευθερώνοντας ενέργεια στο 60% του κόστους των μπαταριών λιθίου, διοχετεύοντας αποθηκευμένη ενέργεια σε επείγουσες καταστάσεις.
      Οι ενεργειακές εταιρείες μπορούν να εξακολουθήσουν να βασίζονται στα ορυκτά καύσιμα σε περιόδους υψηλής ζήτησης επειδή ο ήλιος ο αέρας και το νερό  είναι … ασυνεπείς πηγές  αλλά και λόγω των ανησυχιών ότι θα μπορούσαν να επηρεαστούν τα επίπεδα των υδάτων στις κοντινές περιοχές, δημιουργώντας επιπτώσεις στην φύση και  τον τουρισμό.
      Η μονάδας άντλησης του σταθμού και θα μπορούσε να αποτελέσει το πρότυπο για άλλα φράγματα σε όλο τον κόσμο ώστε να γίνουν γίγαντες αποθήκευσης.
      Ποιό είναι το Φράγμα Hoover
      Το φράγμα Hoover, ή όπως ήταν παλιότερα γνωστό, το φράγμα της “μεγάλης πέτρας”, βρίσκεται στα σύνορα των πολιτειών της Αριζόνα και της Νεβάδα. Από το 1900 ακόμη, είχε δημιουργηθεί η ανάγκη να κατασκευαστεί ένα φράγμα έτσι ώστε να ελέγχονται οι πλημμύρες του ποταμού Κολοράντο, να υπάρχει διαθέσιμο νερό για άρδευση αλλά και να δημιουργηθεί υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Η κατασκευή του ανατέθηκε σε μια σύμπραξη έξι κατασκευαστικών εταιρειών και οι εργασίες ξεκίνησαν το 1931. Αν και ήταν η πρώτη φορά που χτιζόταν ένα τέτοιων διαστάσεων τσιμεντένιο οικοδόμημα και οι τεχνικές ήταν άγνωστες για τους μηχανικούς, το έργο παραδόθηκε το 1936, δύο χρόνια νωρίτερα από ότι υπολογιζόταν αρχικά. Με τον ποταμό να χρειάζεται εκτροπή για να μπορέσουν να ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής του φράγματος, δημιουργία τούνελ, το πολύ ζεστό καλοκαίρι τις ερήμου, οι συνθήκες εργασίας δεν ήταν οι ιδανικότερες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 112 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, με τον J.G. Tierney να είναι ο πρώτος που έχασε τη ζωή του ψάχνοντας το κατάλληλο σημείο για την κατασκευή του φράγματος και το γιο του, Patrick W. Tierney να είναι ο τελευταίος, 13 χρόνια μετά. Το φράγμα είναι επισκέψιμο για τους τουρίστες από το 1937 και δέχεται περίπου ένα εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο.
      Πηγή: https://www.taxidologio.gr/las-vegas-todo-hoover-dam.html
      Δείτε το video
      https://www.facebook.com/worldeconomicforum/videos/274442419829357/?fb_dtsg_ag=AdxDGtazUKqdrZAoCRPp6THrKqdchN4mYL58mBLjomMyZQ%3AAdzGjy08s4or-uryX0AMNauwAMzcZpSUD4mwxwoYzbPb6g
       
      Περισσότερα...

      2145 • 0

    19. webTV

      Το Πεισιστράτειο υδραγωγείο και τα μυστικά 2.500 ετών

      Engineer

      Η ερευνητική ομάδα της Urban Speleo Engineering κατέθεσε πρόταση στον Δήμο Αθηναίων ζητώντας να καταδυθεί και να το χαρτογραφήσει πλήρως για πρώτη φορά στην ιστορία του.
      Οι εργάτες που είχαν αναλάβει τις τεχνικές εργασίες για τον Δήμο Αθηναίων το καλοκαίρι του 1889, κατέβαιναν έκπληκτοι την ημέρα εκείνη στα έγκατα της γης, για να διερευνήσουν το απρόσμενο εύρημά τους: Ενα πηγάδι που είχαν εντοπίσει τυχαία στο Γουδί οδηγούσε σε μια υπόγεια σήραγγα, που είχε σκαφτεί στον βράχο κατά την αρχαιότητα, με ύψος έξι μέτρων και πλάτος 60 εκατοστών.
      Στο εσωτερικό της εντυπωσιακής στοάς, στα 10 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους,  έρεε άφθονο, κρύο και διαυγές νερό προερχόμενο από τον Υμηττό. Αρχαία λυχνάρια και αγγεία βρίσκονταν ξεχασμένα εκεί, ενώ μια πέτρινη πλάκα έφερε χαραγμένο στην πίσω της όψη το αττικό όνομα «ΦΙΛΑΓΡΟΣ ΑΛΕΞΙΔΟΣ ΜΕΛΙΤΕΥΣ». Ενα από τα μηχανικά θαύματα της αρχαιότητας, το Πεισιστράτειο Υδραγωγείο, είχε μόλις ανακαλυφθεί.
      Σήμερα, σχεδόν 2.500 χρόνια μετά τον θάνατο του Πεισίστρατου, το υδραγωγείο εξακολουθεί να λειτουργεί και χρησιμοποιείται μόνιμα και αποκλειστικά για την άρδευση του Εθνικού Κήπου.
      Τα δεκάδες μυστικά που κρύβει είναι έτοιμα να αποκαλυφθούν στο κοινό, καθώς ειδική ερευνητική ομάδα κατέθεσε πρόσφατα πρόταση στον Δήμο Αθηναίων ζητώντας να καταδυθεί στο Πεισιστράτειο και να το χαρτογραφήσει πλήρως για πρώτη φορά στην ιστορία του.

      Η υπόγεια αποτύπωση του εσωτερικού του υδραγωγείου μπορεί να παράσχει σημαντικές πληροφορίες: Σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι σήραγγές του. Ποια διαδρομή ακολουθούν οι διακλαδώσεις του. Και από πού ακριβώς πηγάζει, κάτι που παραμένει άγνωστο επί αιώνες. Τμήματα και πηγάδια του Πεισιστρατείου είχε αποτυπώσει εξωτερικά και ο Ερνέστος Τσίλερ, ο οποίος είχε βρει υπολείμματά του στα θεμέλια οικοδομών που κατασκεύαζε στην Αθήνα.
      Ερευνες
      Το υπόγειο τούνελ διασχίζει την Αττική σε μια έκταση τουλάχιστον έξι χιλιομέτρων, ενώ είναι λαξευμένο στο υπέδαφος σε βάθος έως και 13 μέτρων. Ξεκινά από τη Μονή του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στου Παπάγου και καταλήγει στον Εθνικό Κήπο ακολουθώντας παράλληλη πορεία με την κοίτη του Ιλισού, ενώ κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και μέχρι το 1870 ήταν αυτό που υδροδοτούσε την πόλη της Αθήνας.
       
      «Το Πεισιστράτειο υδραγωγείο είναι ένα υπόγειο τούνελ περίπου 2.500 ετών, ένα από τα αρχαιότερα τεκμηριωμένα υδραγωγεία, που εξακολουθεί να δίνει νερό χωρίς να ξέρει κανείς την ακριβή κατάστασή του σήμερα. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι γνώσεις μας γι’ αυτό περιορίζονταν σε μικρά αποσπασματικά σημεία του δικτύου διανομής. Μόνο σε ένα τμήμα του είναι γνωστό, στο Γουδί, κι αυτό μετά από δική μας κατάβαση το 2016 και το 2018», λέει στα «ΝΕΑ» ο Πάνος Δευτεραίος, πολιτικός μηχανικός και σπηλαιολόγος με μεγάλη εμπειρία, επικεφαλής της Urban Speleo Engineering που κατέθεσε την πρόταση στον Δήμο Αθηναίων και συνεχίζει: «Κατά τις ανασκαφικές έρευνες για τα έργα του μετρό ανακαλύφθηκαν τμήματα του υδραγωγείου κοντά στην αρχαία πόλη, στον σταθμό του Ευαγγελισμού, και εκτεταμένα δίκτυα διανομής στον σταθμό Συντάγματος. Ομως ο κύριος, εκτός πόλης κορμός της πρώτης φάσης της κατασκευής του, δηλαδή του 6ου αιώνα π.Χ., παραμένει άγνωστος. Ακόμη και η μεταγενέστερη σήραγγα, του 4ου αιώνα π.Χ. που λειτουργεί σήμερα, παρότι έχει επιβεβαιωθεί η θέση κάποιων τμημάτων της, δεν έχει ακόμη εξερευνηθεί.
      Προτείνουμε λοιπόν να προσπαθήσουμε να εξερευνήσουμε όλο του το μήκος, περίπου 5-6 χιλιόμετρα, ψάχνοντας σημεία πρόσβασης μέσα στην πόλη τα οποία παραμένουν άγνωστα επί αιώνες». Αλλωστε, όπως εξηγεί, «μια εσωτερική αποτύπωση που θα εντοπίσει προβλήματα και θα προτείνει επισκευές ή καθαρισμό – όπως έκαναν οι δήμαρχοι του 19ου αιώνα στα αρχαία υδραγωγεία αυξάνοντας την παροχή τους – θα σιγουρέψει το νερό από το οποίο ζει τον Κήπο καθημερινά. Ταυτόχρονα θα γίνει ακριβής αποτύπωση της στοάς και τοποθέτησή της στον χάρτη».
      Η λειτουργία
      Το νερό του υδραγωγείου φτάνει στον Εθνικό Κήπο με σωληνώσεις που ξεκινούν από την οδό Παπαδιαμαντοπούλου και γεμίζει τη λίμνη που βρίσκεται στην είσοδο της Βασιλίσσης Σοφίας. Εκεί βρίσκεται και το ψηλότερο σημείο του κήπου από όπου με φυσική ροή το νερό κατευθύνεται προς τα υπόλοιπα σημεία, μέσω επιφανειακού συστήματος υδραυλάκων.
      «Εντυπωσιακή επιβεβαίωση της μέχρι σήμερα λειτουργίας του αρχαίου υπόγειου έργου προέκυψε το 2003, όταν τα έργα θεμελίωσης μεγάλου υπόγειου γκαράζ απέναντι από το νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία, απέκοψαν το τούνελ σε βάθος 12 μέτρων», προσθέτει ο Πάνος Δευτεραίος. «Τότε παρατηρήθηκε απρόσμενη διακοπή της παροχής του νερού στον Εθνικό Κήπο, ενώ τα υπόγεια έργα που βρίσκονταν σε εξέλιξη πλημμύριζαν! Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, έπειτα από μια περίοδο ξηρασίας του κήπου, μετά από προσπάθειες για ανεύρεση εναλλακτικών πηγών άρδευσης και κατόπιν διαμαρτυριών, η βλάβη αποκαταστάθηκε με επισκευαστικές εργασίες στην κατεστραμμένη αρχαία σήραγγα. Ετσι το νερό επανήλθε στον προορισμό του και διαπιστώθηκε – χωρίς αμφιβολία πλέον – ότι ο κήπος συνεχίζει να ποτίζεται από το αρχαίο υδραγωγείο».

      Εξερευνήσεις
      Το Πεισιστράτειο κουβαλά ιστορίες εξερευνήσεων αλλά και ευτράπελα όπως αυτό που είχε διηγηθεί στο βιβλίο του ο επί σειρά ετών διευθυντής του Εθνικού Κήπου, Νίκος Ταμβάκης, σύμφωνα με τον οποίο το αρχαίο δίκτυο ανέβλυσε κάποια στιγμή… πετρέλαιο.
      «Το 1980 άρχισε ξαφνικά να διοχετεύεται στη λίμνη της Βασιλίσσης Σοφίας μαζί με το νερό και μικρή ποσότητα πετρελαίου. Το γεγονός προκάλεσε μάλιστα και σκωπτικά σχόλια, καθώς συνδέθηκε τότε με την ανακάλυψη φανταστικής πετρελαιοπηγής! Επειτα από έρευνα, όμως, διαπιστώθηκε ότι ένα συνεργείο-πλυντήριο στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο Γουδί, ανατολικά από το νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία, άδειαζε τα υπολείμματα πετρελαίου από τα ρεζερβουάρ των φορτηγών σε ένα φρεάτιο αερισμού του υδραγωγείου, που είχαν ανακαλύψει τυχαία οι φαντάροι λίγο πιο κάτω, στη δεξιά όχθη του Ιλισού (…). Το σφράγισμα του φρεατίου σταμάτησε ευτυχώς την τροφοδοσία της αυτοσχέδιας πετρελαιοπηγής, αλλά ταυτόχρονα επιβεβαίωσε την ακρίβεια της διαδρομής του αγωγού, που είχε επισημάνει και σχεδιάσει ο Τσίλερ το 1877», ανέφερε.

      Σημειώνεται πως η ομάδα της Urban Speleo Engineering είναι εκείνη που εκτέλεσε το μεγάλο έργο της εξερεύνησης του Αδριάνειου Υδραγωγείου της Αθήνας για λογαριασμό του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και της ΕΥΔΑΠ ενώ έχει αναλάβει και μικρότερης έκτασης εργασίες σε άλλα αρχαία υδραγωγεία.
      Το 2016 και το 2018 μέλη της πραγματοποίησαν σύντομες αυτοψίες εντός τμημάτων του Πεισιστράτειου υδραγωγείου εξερευνώντας πλήρως ολόκληρο το βατό μήκος των σηράγγων του από την τοποθεσία του Αγίου Θωμά, μέχρι και το τέλος της ενεργής γαλαρίας στην οδό Παπαδιαμαντοπούλου σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αθηνών.
      Κατά τη διάρκεια εκείνων των εργασιών είχαν μάλιστα εντοπιστεί δύο τοπικοί κλάδοι του υδραγωγείου, οι οποίοι δεν είχαν αποτυπωθεί ποτέ κατά το παρελθόν. Οπως φαίνεται, η γνώση υπάρχει. Πλέον, ο Δήμος Αθηναίων μπορεί, εφόσον το θελήσει, να ξεκλειδώσει τα άγνωστα μυστικά της πόλης, ηλικίας 2.500 ετών.
      Περισσότερα...

      2136 • 0

    20. webTV

      Οι επτά (7) μακρύτερες οδικές σήραγγες στην Ελλάδα

      Engineer

      Τα οδικά τούνελ που έχουν κατασκευαστεί στη χώρα μας έχουν μειώσει τον χρόνο ταξιδιού, την ίδια ώρα που έχουν παρακάμψει κάποια ιδιαίτερα επικίνδυνα τμήματα.
      Πάνω σε γερά θεμέλια «οικοδομείται» το οδικό δίκτυο της χώρας μας τελευταία χρόνια, χάρη στην ολοκλήρωση ενός μεγάλου αριθμού έργων που εντάσσουν την Ελλάδα στον χάρτη των χωρών με τις πιο σύγχρονες οδικές υποδομές.
      Καθοριστική είναι η συμβολή και των οδικών σηραγγών που πέρα από τη μείωση των αποστάσεων, αναβαθμίζουν κατακόρυφα την οδική ασφάλεια. Ακολουθούν οι μεγαλύτερες οδικές σήραγγες - κοινώς γνωστές και ως τούνελ - στην Ελληνική Επικράτεια.
      Σήραγγα T2 Τεμπών

      Οι σήραγγες στα Τέμπη συνιστούν ένα έργο-ορόσημο για τη χώρα μας, αφενός διότι παρακάμπτουν την «αιματοβαμμένη» κοιλάδα, και αφετέρου επειδή διαφημίζουν τη χώρα μας στη Βαλκανική χερσόνησο.
      Συνδέουν την Αθήνα με τη Θεσσαλονίκη, μειώνοντας τον χρόνο το ταξιδιού σε περίπου τέσσερις ώρες. Με μήκος 6 χλμ., η σήραγγα T2 των Τεμπών (υπάρχουν και οι Τ1 & Τ3) δεν αποτελεί απλά το μακρύτερο οδικό τούνελ στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρα τα Βαλκάνια.
      Γνωστή και ως σήραγγα Μαρίνου Αντύπα-Ρήγα Φεραίου προς τιμήν του κοινωνικού αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα, έχει δύο λωρίδες κυκλοφορίας πλάτους 3,75 μ. σε κάθε κλάδο και μία Λωρίδα Έκτακτης ανάγκης. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 2008 και ολοκληρώθηκε στις 7 Απριλίου του 2017.
      Σήραγγα Δρίσκου

      Για την κατασκευή της Εγνατίας απαιτήθηκε η διάνοιξη 73 δίδυμων οδικών τούνελ, με μεγαλύτερη από αυτές τη δίδυμη σήραγγα Δρίσκου στο τμήμα Ιωάννινα – Άραχθος. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 2001 και παραδόθηκε στην κυκλοφορία στις 18 Ιουνίου του 2008.
      Το μήκος της ανά κλάδο κυκλοφορίας είναι 4,5 χλμ. (4.563,94 μ. για τον αριστερό κλάδο και 4.476,79 μ. για το δεξιό κλάδο, και το εύρος είναι 11 μέτρα.
      Σήραγγα Παναγοπούλας

      Την τρίτη θέση καταλαμβάνει η σήραγγα Παναγοπούλας – με την επίσημη ονομασία «Ανδρέας Παπανδρέου» - αποτελεί μια δίδυμη σήραγγα μήκους 4 χλμ. και αποτελεί τη μεγαλύτερη οδική σήραγγα της Ολυμπίας Οδού. Τα έργα κατασκευής της ξεκίνησαν το 2008, ενώ τα εγκαίνιά της έγιναν το 2017.
      Οι δύο κλάδοι της σήραγγας, μήκους 4.000 μέτρων ο δεξιός και 3.160 μέτρων ο αριστερός έχουν 3 σήραγγες διαφυγής, 5 συνδετήριες σήραγγες οχημάτων, καθώς και 5 χώρους στάθμευσης ανά σήραγγα, μήκους 50 μέτρων ο κάθε χώρος.
      Σήραγγα Μετσόβου
      Στη λίστα με τις μεγαλύτερες σήραγγες της Ελλάδας συμπεριλαμβάνεται και ένα ακόμα τούνελ της Εγνατίας Οδού, αυτό του Μετσόβου, μήκους 3,5 χλμ. ανά κλάδο κυκλοφορίας. Αποτελεί μία από τις 32 δίδυμες σήραγγες της Εγνατίας Οδού στην Ήπειρο (όπως και η σήραγγα Δρίσκου), οι οποίες συνολικά καλύπτουν μήκος 30 χλμ. Στην Εγνατία Οδό βρίσκεται και η σήραγγα Δωδώνης, μήκους 3,36 χλμ.
      Σήραγγα Κλόκοβας
      Με επίσημη ονομασία Σήραγγα «Κένταυρος Νέσσος» βρίσκεται στην Ιονία Οδό. Κατασκευάστηκε με σκοπό ο αυτοκινητόδρομος να διέρχεται από το όρος Κλόκοβα (γνωστό και ως Παλιοβούνα), καθώς μέχρι τότε το μόνο πέρασμα αποτελούσε η παλιά εθνική οδός με τη στενή διαμόρφωση. Η κατασκευή της ξεκίνησε τον Μάρτιο 2015 και ολοκληρώθηκε με την παράδοση του έργου στις 12 Απριλίου 2017. Η σήραγγα είχε διανοιχτεί ήδη από τον Ιούνιο του 2016, δηλαδή είχε κατασκευαστεί σε μόλις 14 μήνες, σπάζοντας κάθε ελληνικό ρεκόρ στον συγκεκριμένο τομέα. Το μήκος φτάνει τα 3 χιλιόμετρα.
      Σήραγγα Πλαταμώνα

      Έχει μήκος 2,7 χλμ. και αποτελε τμήμα του οδικού άξονα Α1 στο τμήμα Λάρισα Κατερίνης. Δόθηκε στην κυκλοφορία στις 6 Απριλίου του 2017, ως μέρος της Παράκαμψης Τεμπών-Πλαταμώνα, ενώ οι εργασίες κατασκευής της είχαν ξεκινήσει το 2008.
      Σήραγγα Αγίου Κωνσταντίνου
      Η Σήραγγα Κνημίδας – γνωστή και ως Σήραγγα Αγίου Κωνσταντίνου - αποτελεί κομμάτι του Αυτοκινητοδρόμου ΑΘΕ και έχει μήκος 2,5 χλμ. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 2003 και ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2006. Παραδόθηκε στην κυκλοφορία το 2007, ως μέρος του τμήματος «Πέταλο Μαλιακού-Παράκαμψη Αγίου Κωνσταντίνου».
      Περισσότερα...

      2125 • 0

    21. webTV

      Τα 15 μεγαλύτερα εργοστάσια σε όλο τον κόσμο

      Engineer

      Από την αρχή της σύγχρονης εκβιομηχάνισης, τα εργοστάσια ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος των επιχειρήσεων και της παραγωγής σε όλο τον κόσμο, είτε κατασκευάζουν αυτοκίνητα είτε μικροτσίπ.
      Αλλά, όπως σε όλα τα πράγματα, μερικά είναι μεγαλύτερα από άλλα... πολύ μεγαλύτερο.
      Ας ρίξουμε μια ματιά στα κορυφαία 15 μεγαλύτερα εργοστάσια στη Γη.
       
      Περισσότερα...

      2090 • 0

×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.