Μετάβαση στο περιεχόμενο
Newsletter: Ημερήσια τεχνική ενημέρωση από το Michanikos.gr ×
  • HoloBIM Structural
    HoloBIM Structural

  • webTV

    Michanikos.gr webTV

    614 ειδήσεις in this category

    1. webTV

      Engineer

      Eντυπωσιακές εικόνες από έξι σύγχρονα ναυάγια που κείτονται στον βυθό της Καρπάθου ήρθαν στο φως από την ομάδα του ερευνητή Κώστα Θωκταρίδη που, σε συνεργασία με το Δήμο Καρπάθου, κατέγραψε για πρώτη φορά τα σύγχρονα ναυάγια της περιοχής.
      «Κάτω από τα νερά του νησιού κρύβεται μία άγρια ομορφιά ιδιαίτερων γεωλογικών σχηματισμών που με την απόκοσμη εικόνα τους συνθέτουν ένα μυστηριώδες σκηνικό αποτελώντας πόλο έλξης για κάθε δύτη» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Θωκταρίδης.
      Επισημαίνει πως ο υποβρύχιος κόσμος της Καρπάθου είναι ξεχωριστός και γεμάτος εκπλήξεις καθώς υπήρξε πέρασμα πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Τα περισσότερα από τα ναυάγια βρίσκονται σε προσιτά βάθη (έως 40 μέτρα), είναι σε πολύ καλή κατάσταση και συναντώνται τόσο στο βόρειο όσο και στο νότιο τμήμα του νησιού. Κάποια από τα βυθισμένα πλοία είναι ιδιαίτερης ναυπηγικής, έχουν ναυπηγηθεί προπολεμικά και επιβίωσαν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πριν καταλήξουν χρόνια μετά στο βυθό της Καρπάθου.
      Η ταυτότητα και η ιστορία των πλοίων
      ΔIAΣ
      Ο Δίας κάτω από την Όλυμπο της Καρπάθου
      Το μότορσιπ ΔIAΣ ναυπηγήθηκε στην Ολλανδία το 1951. Το πλοίο είχε αποπλεύσει από το λιμάνι της Στυλίδας την 24η Μαρτίου 1989 με φορτίο τούβλων σε παλέτες, συνολικού βάρους 680 τόνων, με τελικό προορισμό τα Πηγάδια της Kαρπάθου.
      Το πλοίο βυθίστηκε στις 29 Μαρτίου του 1989, και σε απόσταση 1,5 μιλίου βόρεια του όρμου Διαφάνι, κάτω από τον φημισμένο οικισμό της Ολύμπου, λόγω της μεγάλης κλίσης που είχε πάρει. Θύματα δεν υπήρξαν. Το ναυάγιο βρίσκεται σε αμμώδη βυθό βάθους 24 μέτρων. Το πρυμναίο τμήμα ακουμπά στο βυθό με την δεξιά πλευρά, ενώ λόγω της εξαιρετικής καθαρότητας των νερών της Καρπάθου συχνά η παρατήρηση του ναυαγίου μπορεί να γίνει και από την επιφάνεια με μάσκα. Το ογκώδες φορτίο τούβλων που μετέφερε έχει γίνει καταφύγιο για τα ψάρια της περιοχής.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ ΝΙΤΑLKO
      Ένας βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
      Το 1938 ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία Ewald Berninghaus, στην Κολωνία της Γερμανίας, ένα σκάφος ποτάμιων και παράκτιων πλοών για λογαριασμό του Hermann Knütel που είχε την έδρα του στο Αμβούργο. Το μότορσιπ επιτάχθηκε από το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό στις 27 Νοεμβρίου 1939 και αρχικά χρησίμευσε για τη μεταφορά τορπιλών υπαγόμενο στον Ναύσταθμο του Κιέλου. Το ESTE ήταν ένα από τουλάχιστον είκοσι παρόμοια σκάφη που στάλθηκαν το 1942-1943, δια μέσω των μεγάλων ποταμών της Κεντρικής Ευρώπης, στη Μαύρη Θάλασσα για να ενισχύσουν τη δράση του γερμανικού στρατού στην περιοχή.
      Όταν ο σοβιετικός στρατός απώθησε τις γερμανικές δυνάμεις προς τα δυτικά, με αποτέλεσμα τα σκάφη αυτά να χάσουν τον ρόλο τους και να κινδυνεύουν, αποφασίστηκε να προωθηθούν στο Αιγαίο μέσω των Στενών, προκειμένου να συνεισφέρουν στις συνεχιζόμενες γερμανικές επιχειρήσεις στον ελληνικό χώρο.
      Το απόγευμα της 10ης Ιανουαρίου 1944 το ESTE μαζί με τα μότορσιπ SEERÄUBER και VERA αναχώρησαν από τη Λέρο για τη Ρόδο. Το ESTE ήταν κενό φορτίου, στο SEERÄUBER επέβαιναν 80 στρατιώτες και το VERA μετέφερε πετρέλαιο. Ακολουθώντας μια δυτική ρότα για να αποφύγουν τυχόν συνάντηση με εχθρικά σκάφη κατέπλευσαν στα Λιβάδια της Τήλου για να διανυκτερεύσουν και να πλεύσουν το πρωί προς τη Ρόδο υπό την κάλυψη της γερμανικής αεροπορίας.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Κατά τη διάρκεια της νύχτας, μεταξύ 03.00' και 04.00' εισήλθαν στον κόλπο τρεις βρετανικές τορπιλάκατοι που άνοιξαν πυρ κατά των γερμανικών πλοίων. Πυρκαγιές ξέσπασαν στα ESTE και VERA που σύντομα βυθίστηκαν, ενώ ο πλοίαρχος του SEERÄUBER το προσάραξε για να αποφευχθεί η βύθιση του.
      Το ναυάγιο του ESTE ανελκύστηκε το 1947 και εκποιήθηκε σε ιδιώτες που το μετονόμασαν ΤΗΛΟΣ. Το ΤΗΛΟΣ ταξίδεψε για χρόνια, προσάραξε στις εκβολές του Αλφειού ποταμού όπου εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμα του. Ωστόσο το σκάφος ανελκύστηκε και το 1968 επανήλθε στην ενεργό δράση ως ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ.
      Μεταπωλήθηκε το 2004 και μετονομάστηκε NITALKO υψώνοντας μια άλλη σημαία, Βόρειας Κορέας. Στις 26 Φεβρουαρίου 2007 το μότορσιπ έπλεε από την Ρόδο προς την Κρήτη έμφορτο με φορτίο γρανίτη που είχε φορτώσει στην Τουρκία. Πλησίον της νήσου Σαρίας μετά από εμπλοκή κάβου στην προπέλα έμεινε ακυβέρνητο εν μέσω δυτικών θυελλωδών ανέμων. Το πλήρωμα που αποτελείτο από τρείς Τούρκους και δύο Ρώσους ναυτικούς εξέπεμψε σήμα κινδύνου και παραλήφθηκε με ασφάλεια από ελικόπτερο Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Το NITALKO κατόπιν παρασυρόμενο προσάραξε και δημιουργήθηκε ρήγμα στο μέσον του φλατ. Την επομένη απουσίαζε από τη θέση του και καθώς οι έρευνες στην περιοχή επέβησαν άκαρπες εκτιμήθηκε πως είχε βυθιστεί.
      Το ναυάγιο του NITALKO είναι σε εξαιρετική κατάσταση ακουμπά στο βυθό με δεξιά του πλευρά. Η πλώρη βρίσκεται σε βάθος -40 μέτρων και η πρύμνη φτάνει σχεδόν τα -20 μέτρα. Βρίσκεται δίπλα σε ένα βραχώδη ύφαλο στην βορειοδυτική πλευρά της νήσου Σαρίας στην Κάρπαθο. Τα αμπάρια του είναι γεμάτα γρανίτη με μορφή κυβόλιθου και πλακάκια.
      ΤΣΙΜΕΝΤΑΣ ένας σαμουράι στο βυθό της Καρπάθου
      Ναυπηγήθηκε το 1969 στα ναυπηγεία Tsuneishi της Ιαπωνίας. Το τέλος του πλοίου ήρθε στις 25 Μαΐου 2003 όταν προσάραξε σε ύφαλο στο στενό Κάσου - Καρπάθου. Οι ζημιές που υπέστη το σκάφος δεν επέτρεψαν την ανέλκυση του και εγκαταλείφθηκε με το κομοδέσιο και τους μηχανισμούς φόρτωσης να μένουν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
      Με το πέρασμα του χρόνου το σκαρί δεν άντεξε στις πιέσεις και τη διάβρωση με αποτέλεσμα να σπάσει και να βυθιστεί.
      Το ναυάγιο βρίσκεται επί του βραχώδης ύφαλου Κάρπαθος, στο στενό μεταξύ Κάσου και Καρπάθου. Η Θαλάσσια περιοχή είναι γνωστή για τον έντονο κυματισμό και για τα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα, από την άλλη πλευρά από τα εξαιρετικά διαυγή καταγάλανα νερά.
      Το μέγιστο βάθος δεν ξεπερνά τα -15 μέτρα.
      Η πλώρη κυριολεκτικά έχει διαλυθεί και στο βυθό διακρίνονται τα βίντσια οι αγκυροκαδένες καθώς και η εφεδρική άγκυρα.
      Τα ελάσματα γύρω από το χώρο του μηχανοστασίου δεν υπάρχουν πλέον και ο υποβρύχιος επισκέπτης μπορεί κολυμπά ανάμεσα στην μηχανή του πλοίου και την ηλεκτρογεννήτρια, θα δει από κοντά την τις στρεβλώσεις στα πτερύγια της προπέλας και στον άξονα.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ GERNIK
      Ένας γερμανός ναρκαλιευτής του πολέμου με πολυδιάστατη ιστορία
      Το φορτηγό πλοίο Gernik είχε ναυπηγηθεί το 1939 στο Lübecker Maschinenbau, της Γερμανίας, για την εταιρία του Αμβούργου A. Kirsten και αρχικά έφερε το όνομα CRESSIDA (Χρυσηίδα).
      Το 1939 το γερμανικό ναυτικό του έδωσε το όνομα V.102, (Vorpostenboot.102) έλαβε μέρος στην μάχη της Νορβηγίας.
      Το 1940 μετετράπη σε ναρκαλιευτικό διέθετε από την κατασκευή του στενό πλωριό ρύγχος, έτσι μπορούσε σχετικά εύκολα να εισχωρήσει σε ναρκοθετημένες περιοχές.
      Το πλοίο τον Μάιο του 1945 παραδόθηκε στους Αμερικανούς, αλλά τον Οκτώβριο του 1947 μεταφέρθηκε στους Ολλανδούς και επέστρεψε στα πολιτικά του καθήκοντα ως ELSENBURGH, όνομα που δόθηκε στο πλοίο από ομώνυμη Ολλανδική περιοχή, για λογαριασμό της εταιρίας Wm.H.Muller & Co.
      Το 1952 αφαιρέθηκαν οι λέβητες και τοποθετήθηκε μηχανή ντίζελ ως μέσο πρόωσης.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Εκτέλεσε κυρίως το δρομολόγιο από Καζαμπλάνκα - Λονδίνο, μεταφέροντας εμπορεύματα και έχει εκτενείς αναφορές στα εθνικά αρχεία της Μεγάλης Βρετανίας.
      Πουλήθηκε το 1961 στη Λιβεριανής έδρας Seven Seas Shipping Corporation και μετονομάστηκε στο τελευταίο του όνομα GERNIK.
      Ήταν παραμονές των γιορτών, ξημερώματα Κυριακής, 23 Δεκέμβρη του 1962, όταν το πλοίο Gernik, προσάραξε στα νερά της Κάρπαθου στην παραλία του Διακόφτης έπειτα από σφοδρή θαλασσοταραχή.
      Σήμερα είναι άμορφα, σκουριασμένα σίδερα, βυθισμένο σε βάθος 14 μέτρων. Η πρύμνη είναι σφηνωμένη στα βράχια με ελαφριά δεξιά κλίση. Η ιδιαίτερη μεγαλοπρεπής πλώρη ακουμπά στο βυθό με την δεξιά πλευρά από τα όκια απουσιάζουν οι αγκυροκαδένες.
      Τα ελάσματα του πλοίου είναι ασυνήθιστα παχιά και υπάρχουν σημεία που διακρίνονται οι καρφωτές λαμαρίνες του 1939.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ TENARON S
      Ένας Άγγλος του 1935 στα νερά στην Καρπάθου
      Είχε ναυπηγηθεί το 1935 με το όνομα GLEN στα R & W Hawthorn, Leslie & Co Ltd., στο Hebburn της Αγγλίας για την βρετανική εταιρία Tyne-Tees Steamship Co.
      Η εταιρία του που είχε την έδρα της στο Newcastle.
      Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Το GLEN είχε ολική χωρητικότητα 471 κόρων, διαστάσεις 50,4 x 8,3 μέτρα. Μετά την λήξη του πολέμου το GLEN μετονομάστηκε σε BELGIAN COAST. Το LAIRDSROCK απέκτησε μια νέα μηχανή το 1957 και συνέχισε να ταξιδεύει μέχρι το 1966 οπότε και αποκτήθηκε από τους Περικλή Βαρβατέ & Σια και υψώνοντας ελληνική σημαία μετονομάστηκε σε ΓΙΩΡΓΗΣ.
      Το 1979 το σκάφος περιήλθε στην συμπλοιοκτησία «Λευτέρης Δ.» (Θήρα Ναυτιλιακή) και μετονομάστηκε σε ΛΕΥΤΕΡΗΣ Δ. Όμως ένα χρόνο αργότερα πουλήθηκε στην παναμαϊκή Etna Maritime Co SA και πήρε το όνομα TENARON S.
      Στις 10 Δεκεμβρίου 1980 το TENARON S. Ταξίδευε από την Ιταλία μεταφέροντας φορτίο τσιγάρων, όταν προσάραξε στις ακτές της Καρπάθου και βυθίστηκε.
    2. webTV

      GTnews

      Όσο εξερευνείς τις ακτές της Ελλάδας, βρίσκεις όλο και περισσότερες άγνωστες γωνιές και μέρη που ούτε φανταζόσουν ότι υπάρχουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μικρές και μεγαλύτερες νησίδες της χώρας στις οποίες φτάνεις με ιδιωτικά σκάφη ή καϊκάκια και μπορείς να απολαύσεις τις βουτιές σου σε καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά. Μια τέτοια περίπτωση είναι το νησί Αιγιλεία, όπως λεγόταν στην αρχαιότητα, το οποίο μάλιστα έχει και… ιδιαίτερους κατοίκους. Και δεν μιλάμε για ανθρώπους αλλά για τους πολλούς λαγούς που ζούνε σε αυτό. Οι εικόνες από ψηλά αποκαλύπτουν την ομορφιά του και το τι θα αντικρίσει κανείς όταν θα βρεθεί εκεί.
      Η Αιγιλεία, δηλαδή το σημερινό Σταυρονήσι είναι ένα άγνωστο, στους περισσότερους, νησί το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στις ακτές της Εύβοιας και συγκεκριμένα απένταντι από τα Νέα Στύρα. Η απόσταση του από την Αθήνα περίπου μία με μιάμιση ώρα και σίγουρα δεν συναντάς συχνά κάτι παρόμοιο. Εκτός από τις όμορφες παραλίες του, στις οποίες μπορεί να κάνει μπάνιο όπως φτάνει εκεί, το νησί διαθέτει επίσης και δύο λίμνες. οι οποίες δίνουν τη δική τους ξεχωριστή πινελιά και ομορφαίνουν ακόμη περισσότερο το μέρος.
       Ωστόσο, πρόκειται για ένα ερημονήσι του Αιγαίου πράγμα που σημαίνει ότι το πιθανότερο είναι να μην δεις άλλο άνθρωπο εκεί, ειδικά αν πας καθημερινή. Θα δεις σίγουρα, πάντως, κάποιους από τους πολλούς λαγούς που βρίσκονται εκεί – άγνωστο το πώς βρέθηκαν σε αυτό το μέρος. Η ερημιά αυτή πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να έχεις μαζί σου όλα τα απαραίτητα αν έχεις σκοπό να κάτσεις αρκετές ώρες για μπάνιο. Το σίγουρο είναι ότι θα το απολαύσεις. Πάρε μια γεύση μέσα από το βίντεο του καναλιού hannity στο YouTube.
       
    3. webTV

      Engineer

      Οι επενδύσεις της αεροπορικής εταιρείας United Airlines αυξάνονται όσον αφορά την αγορά των ιπτάμενων ταξί.
      Η αεροπορική εταιρεία όχι μόνο έχει ήδη επενδύσει $15 εκατομμύρια στην Eve Air Mobility, αλλά παράγγειλε ήδη  200 ιπτάμενα ταξί με δυνατότητα επιλογής για ακόμη 200.
      Η United Airlines αναμένεται να αρχίσει να παραλαμβάνει το τετραθέσιο ηλεκτρικό όχημα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης της Eve Air Mobility (eVTOL ή electric vertical take-off & landing) το συντομότερο το 2026 .
      Η εταιρεία υποστηρίζει ότι προέβη στην σημαντική αυτή επένδυση τόσο λόγω της εμπιστοσύνη της στην αγορά της αστικής αεροπορικής κινητικότητας όσο και λόγω της εξαιρετικής συνεργασίας μεταξύ των Eve Air Mobility και Embraer. Σύμφωνα με τη United Airlines, η Embraer αποτελεί «ένα αξιόπιστο κατασκευαστή αεροσκαφών με αποδεδειγμένο ιστορικό στην κατασκευή και πιστοποίηση αεροσκαφών κατά την 53χρονη ιστορία της». Η Embraer είχε συνεργαστεί παλαιότερα και με την Uber για την κατασκευή ενός ιπτάμενου ταξί με την τελευταία ωστόσο να εγκαταλείπει τελικώς το πρότζεκτ.
      Το ιπτάμενο ταξί της Eve Air Mobility έχει συμβατικά σταθερά φτερά, ρότορες και ωθητές και ο σχεδιασμός του σύμφωνα με την United Airlines ευνοεί την ασφάλεια, την αποτελεσματικότητα, την αξιοπιστία και την πιστοποίηση/ συμμόρφωση με τους κανονισμούς. Λέγεται ότι το ιπτάμενο ταξί έχει αυτονομία περίπου 100 χλμ. με την United Airlines επίσης να προσθέτει ότι το όχημα μπορεί «να μειώσει τα επίπεδα θορύβου κατά 90% σε σύγκριση με τα σημερινά συμβατικά αεροσκάφη».
      Δεν είναι η πρώτη φορά που η United Airlines καταλήγει σε συμφωνία με μία εταιρεία κατασκευής eVTOL. Τον περασμένο μήνα προχώρησε στην επένδυση $10 εκατομμυρίων σε μια διαφορετική εταιρεία με έδρα την Καλιφόρνια για την προμήθεια 100 ιπτάμενων ταξί. Ως εκ τούτου, η εταιρεία έχει ήδη συμφωνήσει για να πλαισιώσει τον στόλο της με 500 ιπτάμενα ταξί συνολικά. 
      Η United Airlines έχει δημιουργήσει ένα εταιρικό «venture fund» με στόχο να ενισχύσει την φιλόδοξη πρωτοβουλίας της να φτάσει τις μηδενικές εκπομπές έως το 2050 χωρίς να βασίζεται στις παραδοσιακές αντισταθμίσεις άνθρακα για να το πετύχει. Μέσω του ταμείου United Airlines Ventures, έχει επίσης επενδύσει σε κινητήρες κυψελών καυσίμου υδρογόνου και άλλα βιοκαύσιμα.
      «Σήμερα, η United γράφει ξανά ιστορία, καθώς γίνεται η πρώτη μεγάλη αεροπορική εταιρεία που επενδύει δημόσια σε δύο εταιρείες eVTOL» δήλωσε ο πρόεδρος της United Airlines Ventures, Michael Leskinen. «Μαζί, πιστεύουμε ότι το σύνολο των τεχνολογιών καθαρής ενέργειας που διαθέτουμε θα φέρει επανάσταση στα αεροπορικά ταξίδια και θα χρησιμεύσει ως καταλύτης για την κίνηση της αεροπορικής βιομηχανίας προς ένα βιώσιμο μέλλον».
    4. webTV

      GTnews

      Το δεύτερο συνέδριο Digital Beach Summit που πραγματοποιήθηκε στην Πρέβεζα περιλάμβανε θέματα και συζητήσεις για την ψηφιακή εποχή. Οι κυριότερες θεματικές ήταν:
      Έξυπνες πόλεις, Συνδεσιμότητα 5G, SpaceNet & Δορυφορικά Δίκτυα,  ΕΣΠΑ: Τα εργαλεία του ΕΣΠΑ 2021 – 2027 ως μοχλός περιφερειακής ανάπτυξης,  Εταιρείες Startups και Καινοτομία ως δυναμική αντίδρασης στο εσωτερικό Brain Drain,  Ελλάδα 2.0: Το μεγάλο στοίχημα του Green & Smart,  Ψηφιακή Μετάβαση & Ηλεκτρονικός Τύπος: Ενημέρωση & Fake News – Κίνδυνοι και Προοπτικές,  Η κοινωνία των πολιτών στην πράσινη & ψηφιακή μετάβαση,  Τα ψηφιακά μέσα στην υπηρεσία της αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης,  Digital & Green καταλύτης για την τουριστική ανάπτυξη,  Ψηφιακά εργαλεία & Ηλεκτροκίνηση στην βιωσιμότητα της πράσινης οικονομίας,  Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να παρακολουθήσετε το livestreaming των δύο ημερών του συνεδρίου όπως πραγματοποιήθηκε.
       
       
    5. webTV

      Engineer

      H senior architect, συνεργάτης και ιδρύτρια της βραβευμένης εταιρείας διαστημικής αρχιτεκτονικής SEArch+ μιλά για τη συνεργασία της με την ΝΑSA, για το μέλλον της αειφορίας στην αρχιτεκτονική, αλλά και το πώς θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε «απίστευτα βιώσιμα κτίρια στη Γη».
      Το SEArch+ κέρδισε τα 2015, 2019 και 2021 NASA Centennial Challenges, που γεφυρώνουν τον σχεδιασμό για το διάστημα με τη βιώσιμη ανάπτυξη της Γης. Η τρέχουσα διδακτορική της εργασία επικεντρώνεται στην ενσωμάτωση της βλάστησης μέσα στα κτίρια, για πιο βιώσιμες πόλεις.  Στη συνέντευξή της στην Τίνα Μαρινάκη για το ADM The Green Issue, μιλά για τη συνεργασία της με την ΝΑSA, για το μέλλον της αειφορίας στην αρχιτεκτονική, αλλά και για το πώς θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε «απίστευτα βιώσιμα κτίρια στη Γη».
       — Πώς προσεγγίζετε την οικολογική καινοτομία στα έργα σας; Ποιο από τα έργα σας θεωρείτε υποδειγματικό βιώσιμου σχεδιασμού υψηλής απόδοσης;
      Σε κάθε έργο στο οποίο συμμετέχω, θέλω να σχεδιάζω από μια αρχή θεμελιώδους φυσικής ή με παθητικές μεθόδους για την επίτευξη ανθρώπινης ευεξίας σε εσωτερικούς και αστικούς χώρους. Λειτουργούμε από οικολογική προοπτική, με την έννοια ότι θεωρούμε το δομημένο περιβάλλον ως ένα οικοσύστημα που παρέχει ταυτόχρονα νερό, ενέργεια, θερμότητα, δροσιά, ακουστική άνεση, αισθητικές ιδιότητες. Έτσι, το κτίριο γίνεται ένα πείραμα όσον αφορά την ολιστική λύση, η οποία καλύπτει πολλές ανάγκες στην ίδια δομημένη μορφή.
      Κάθε έργο είναι πραγματικά ένα πείραμα, μια εξελικτική προσπάθεια βελτίωσης της «αειφορίας». Στην περίπτωση των πράσινων τοίχων, πάνω στους οποίους εργαζόμαστε στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Οικοσυστημάτων του Yale, σχεδιάσαμε τοίχους που τραβούν ενεργά δυνητικό αέρα εσωτερικού χώρου μέσα από τις ρίζες ενός φυτού. Οι μικροβιακές αποικίες που ζουν εκεί θα μεταβολίζουν πραγματικά τους ατμοσφαιρικούς ρύπους. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι τα μηχανικά συστήματα απλώς αποβάλλουν αυτούς τους ρύπους στην ύπαιθρο – πράγμα και ενεργοβόρο και αδιέξοδο.
      Με κάθε επανάληψη, ρωτάμε «ποιες είναι κάποιες πρόσθετες μετρήσεις που πρέπει να εξετάσουμε για να δούμε εάν αυτή είναι μια βιώσιμη λύση;», «πώς ελαχιστοποιούμε τη χρήση νερού ή πώς χρησιμοποιούμε αυτούς τους πράσινους τοίχους για την ανακύκλωση του νερού;», «πώς μπορούμε να προσανατολίσουμε αυτούς τους τοίχους ώστε να χρησιμοποιούν το φως της ημέρας αντί να βασίζονται στον ηλεκτρικό φωτισμό;», «πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ανανεώσιμα βιοϋλικά για να δομήσουμε και να υποστηρίξουμε πράσινα τοιχώματα αντί για εξορυκτικά οικοδομικά υλικά;», «μπορούμε να ενσωματώσουμε την παραγωγή τροφίμων με ουσιαστικό τρόπο, που να είναι οικονομικά βιώσιμος, και να αφαιρέσουμε την πίεση για τη μετατροπή των δασών σε γεωργική γη;».
      Αυτά δεν είναι τετριμμένα ερωτήματα, και ενώ υπάρχει διαδεδομένη αρχιτεκτονική διαίσθηση για τη χρήση των φυτών, ο προσδιορισμός των μετρήσεων για να μπορέσουμε να εργαστούμε μαζί τους με ουσιαστικό τρόπο απαιτεί σημαντική έρευνα.

      — Πείτε μας περισσότερα για τη μακρόχρονη συνεργασία σας με τη NASA και το ενδιαφέρον σας για την ανάπτυξη design που υποστηρίζει τον άνθρωπο για την εξερεύνηση του διαστήματος.
      Από παιδί ονειρευόμουν να σχεδιάζω για το διάστημα και πλέον το όνειρο έχει γίνει πραγματικότητα. Η αγάπη για τον πλανήτη, το σύμπαν, την επιστήμη, τη φυσική, συναντά έναν τόπο φαντασίας. Καθώς ορισμένες από τις χώρες και τους ανθρώπους του κόσμου φαίνεται να έχουν ανανεώσει το ενδιαφέρον για το διάστημα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα γενιά έρευνας, η οποία συμπεριλαμβάνει την αρχιτεκτονική για τα ανθρώπινα όντα. Είχα την τύχη να συμμετάσχω με τη NASA σε μερικά έργα, πολλά από τα οποία περιλαμβάνουν την ιδέα της βιώσιμης ανθρώπινης εγκατάστασης έξω από τον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των τρισδιάστατων εκτυπωμένων κτιρίων για το φεγγάρι και τον Άρη και concept θερμοκηπίων.
      Προσωπικά δεν μπορώ να διαχωρίσω την ιδέα της βιωσιμότητας από τη στιγμή που οι άνθρωποι είδαμε για πρώτη φορά μια εικόνα του πλανήτη μας από το διάστημα. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το βιώσιμο κίνημα πραγματικά φούντωσε αφού είδαμε την εικόνα του πεπερασμένου και όμορφου μπλε «μαρμάρου» πάνω στο οποίο όλοι και όλα όσα γνωρίζουμε συνυπάρχουν. Για εμένα, το να σχεδιάζω για το διάστημα είναι πραγματικά μια επέκταση του σχεδιασμού για μια «ολόκληρη Γη». Μόλις απομακρυνθούμε από τον πλανήτη συνειδητοποιούμε τον βαθμό εξάρτησής μας από αυτόν. Είμαστε «ενσωματωμένοι» στις διαδικασίες της Γης. Στο παρελθόν τα διαστημόπλοια υποστήριζαν την απομονωμένη ζωή από τον πλανήτη και την ικανότητα επιβίωσης χάρη σε μερικές μηχανικές συσκευές. Σήμερα, πραγματικά, για να ζήσουμε βιώσιμα έξω από τον κόσμο μας, θα πρέπει να πάρουμε ένα κομμάτι από αυτόν μαζί μας. Δεν υπάρχει τρόπος να φανταστεί κανείς τη μακροπρόθεσμη, βιώσιμη ζωή έξω από τη Γη, χωρίς να αναδημιουργήσει με κάποιον τρόπο τις βιολογικές και χημικές διεργασίες που γνωρίζουμε.
      Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το βιώσιμο κίνημα πραγματικά φούντωσε αφού είδαμε την εικόνα του πεπερασμένου και όμορφου μπλε «μαρμάρου» πάνω στο οποίο όλοι και όλα όσα γνωρίζουμε συνυπάρχουν.
      — Τι απαντάτε στον διαδεδομένο προβληματισμό ότι ««δεν μπορούμε καν να προστατεύσουμε και να διατηρήσουμε αυτό που έχουμε στη Γη. Πώς μπορούμε να περιμένουμε να δημιουργήσουμε έναν πιο ώριμο πολιτισμό στο διάστημα»;
      Για μένα έχει να κάνει περισσότερο με την ευεργετική διαδικασία της άσκησης ή της σκέψης του σχεδιασμού για ένα μέρος που εξαρτάται από τη χρήση και την επαναχρησιμοποίηση ελάχιστων πόρων, στη Γη ή σε άλλον πλανήτη. Θα σχεδιάζαμε απίστευτα βιώσιμα κτίρια στη Γη, εάν καθένα από αυτά είχε τις ίδιες απαιτήσεις με τις έννοιες του χώρου: να φροντίζει τα δικά του απόβλητα, να χρησιμοποιεί καθαρή μηδενική ενέργεια, να χτίζεται χωρίς εκτεταμένη χρήση ενεργοβόρων υλικών και να επαναχρησιμοποιεί τα ελάχιστα υλικά που έχει.

      — Πώς «μετράται» η βιωσιμότητα;
      «Βιωσιμότητα» σημαίνει ότι καλύπτουμε τις ανάγκες του παρόντος με τρόπο που οι μελλοντικές γενιές θα μπορούν επίσης να καλύψουν τις δικές τους. Υπονοεί μια κυκλική οικονομία, όπου μεταβαίνουμε από την κατανάλωση πόρων σε ένα μοντέλο στο οποίο οι πόροι χρησιμοποιούνται και επαναχρησιμοποιούνται προς το κοινό όφελος «των ανθρώπων, του πλανήτη και του κέρδους». Ο τρόπος με τον οποίο μετριέται η βιωσιμότητα στην πράξη –ο πραγματικός αντίκτυπος μιας μεθόδου ή ενός προϊόντος στη βιώσιμη χρήση των πόρων– συχνά ορίζεται πολύ διαφορετικά ανάλογα με το πλαίσιο. Βιβλιογραφικά, υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί τρόποι καθορισμού των μεταβλητών οι οποίες εμπλέκονται που ο ορισμός μπορεί να γίνει συντριπτικός. Ο τρόπος με τον οποίο τα Ηνωμένα Έθνη ορίζουν τη βιώσιμη ανάπτυξη, για παράδειγμα, τείνει να επικεντρώνεται σε μέτρα δίκαιης ανάπτυξης, έτσι ώστε να περιλαμβάνει τον τερματισμό της φτώχειας και της πείνας και την προώθηση της ισότητας των φύλων. Σε αυτή την περίπτωση, οι μετρήσεις χρησιμοποιούν δείκτες όπως το μέσο βάρος γέννησης ή τα ποσοστά θνησιμότητας, τα οποία υπολογίζονται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε χώρα.
      Στον κόσμο της αρχιτεκτονικής, η αειφορία συνδέεται συχνά με τη μείωση της χρήσης ενέργειας σε κτίρια που, παραδοσιακά, εξαρτώνται από την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων. Έτσι, μεταξύ των πρώτων τρόπων υπολογισμού της βιωσιμότητας για τα κτίρια ήταν η χρήση ενέργειας διαφόρων συσκευών και εξοπλισμού, όπως το Energy Star στις ΗΠΑ. Εάν, ας πούμε, εμπλέκονται ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως η ηλιακή ενέργεια, τότε η ενεργειακή κατανάλωση μπορεί να έχει λιγότερη σημασία από την επιλογή δομικών υλικών που αποτελούν μέρος μιας εξαντλητικής εξορυκτικής διαδικασίας ως προς τους πόρους της Γης, ενώ επίσης το κτίριο μέσω διαδικασιών καύσης διύλισης μπορεί να συμβάλλει σε αυξημένες εκπομπές άνθρακα. Υπάρχουν πολλά πλαίσια για να πραγματοποιήσει κανείς μετρήσεις και τα χρειαζόμαστε όλα για να μπορέσουμε όλοι να εργαστούμε παραγωγικά προς τον κοινό στόχο της βιωσιμότητας.

      — Ποιον ρόλο πιστεύετε ότι θα διαδραματίσουν στο μέλλον τα πρότυπα LEED και WELL; Είναι ο πράσινος σχεδιασμός μόνο θέμα προόδου της τεχνολογίας ή πρέπει να είναι μια αρχιτεκτονική καινοτομία;
      LEED, WELL, BREAM, Energy Star, Living Building Challenge, Passive House.  Όλες αυτές οι πραγματικά ασυνήθιστες προσπάθειες για την ποσοτικοποίηση και τον καθορισμό των μετρήσεων του τι κάνει ένα κτίριο βιώσιμο ήταν κατά τη γνώμη μου εξαιρετικά επιτυχημένες στο να προχωρήσουμε μπροστά, όσον αφορά τη βιωσιμότητα. Κατά τον σχεδιασμό ενός κτιρίου, ο αρχιτέκτονας πρέπει να δίνει αναφορά σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, από τους χρηματοδότες μέχρι την πόλη, και η χρήση αυτών των «πλαισίων» ως σημείο αναφοράς για το πώς ένα σχέδιο αντιμετωπίζει τη βιωσιμότητα ήταν το κλειδί για την αποδοχή. Εάν η χρήση ηλιακής ενέργειας ή η αποκατάσταση του χρησιμοποιημένου νερού επιτόπου μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικά δαπανηρή υπό το πρίσμα των πιο συνηθισμένων εξορυκτικών διαδικασιών, αυτά τα πρότυπα πράσινων κτιρίων ήταν ένας εναλλακτικός τρόπος δημιουργίας αξίας. Ίσως η πιστοποίηση LEED σε ένα κτίριο ήταν πραγματικά ο μόνος τρόπος για να δικαιολογηθεί η δαπάνη, για παράδειγμα, υδραυλικών εγκαταστάσεων χαμηλής ροής και χαμηλής κατανάλωσης νερού.
      Μόλις απομακρυνθούμε από τον πλανήτη συνειδητοποιούμε τον βαθμό εξάρτησής μας από αυτόν. Είμαστε «ενσωματωμένοι» στις διαδικασίες της Γης.
      Εάν τα πρότυπα πράσινων κτιρίων παρέχουν αξία και κίνητρα, τώρα, καθώς βελτιώνονται οι τεχνολογικές μέθοδοι για τη βελτίωση της χρήσης του νερού, της ενέργειας και των υλικών, ελπίζει κανείς ότι οι δυνάμεις της αγοράς θα αναλάβουν, παίρνοντας αυτές τις αποφάσεις και με οικονομικά κριτήρια. Ελπίζει κανείς ότι αυτή η πρόοδος δεν θα είναι απλώς μηχανικά ή ηλεκτρονικά ή αυτοματοποιημένα έξυπνα συστήματα, αλλά ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η «πρόοδος» θα είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη φυσική, την επιστήμη των υλικών και τις γηγενείς μεθόδους που προέρχονται από αιώνες οικοδόμησης, πριν από τα μηχανικά συστήματα και την αφθονία ενέργειας. Μέσω της χρήσης της ενσωματωμένης γνώσης της μορφής και των υλικών μπορούμε να ψύχουμε παθητικά, να θερμαίνουμε, να αερίζουμε, να δημιουργήσουμε κατάλληλο φωτισμό και να βελτιώνουμε την ποιότητα του αέρα – όλα αυτά για τα οποία σήμερα βασιζόμαστε σε μεγάλο βαθμό σε ενεργοβόρα μηχανικά συστήματα. Τα κεραμικά και τα τούβλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ψύξη λειτουργικών παραθύρων που δημιουργούν διασταυρούμενο αεράκι για αερισμό, χρησιμοποιώντας φυτά για τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα… όλα αυτά χρησιμοποιούν πιο πολύ θεμελιώδεις φυσικές ή βιολογικές αρχές, παρά μηχανικές ή ηλεκτρικές.

      Περισσότερα: http://www.spacexarch.com/



      https://www.cea.yale.edu/team/christina-ciardullo
    6. webTV

      Engineer

      Σε ξενοδοχείο υπό την επωνυμία "Wilmina" μετατράπηκαν πρώην γυναικείες φυλακές στο Βερολίνο. Το ακίνητο είναι δυναμικότητας 44 δωματίων σε πέντε ορόφους συμπεριλαμβανομένου ενός ρετιρέ.
      Συγκεκριμένα, δύο ξεχασμένες για δεκαετίες αρχιτεκτονικές δομές του 19ου αιώνα, στο Σαρλότενμπουργκ του Βερολίνου, "μεταμορφώθηκαν" σε ξενοδοχείο Wilmina από το αρχιτεκτονικό γραφείο Grüntuch Ernst Architects.
      Το πρώην δικαστήριο που βλέπει στην οδό Kantstraße φιλοξενεί τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου και την προσωρινή αίθουσα τέχνης Amtsalon. Προέκταση στην οποία στεγάζεται το εστιατόριο του Wilmina συνδέει το πρώην δικαστήριο με τα σε διάταξη «Πι» κελιά των φυλακών· 44 δωμάτια σε πέντε ορόφους, συμπεριλαμβανομένου ενός ρετιρέ. 
      Το γερμανικό αρχιτεκτονικό γραφείο πρόσθεσε επίσης βεράντα στην οροφή δίπλα στο ρετιρέ καθώς και μια βιβλιοθήκη, ένα μπαρ, ένα σπα και ένα γυμναστήριο. Τα εσωτερικά σχεδιάστηκαν με σεβασμό στην αρχιτεκτονική των κτηρίων και αποκαλύπτουν ίχνη της πρώην χρήσης τους .





    7. webTV

      Engineer

      Μια ομάδα αποστολών κατέγραψε τα υψηλότερης ποιότητας πλάνα του Τιτανικού, του εμβληματικού επιβατηγού πλοίου που βυθίστηκε το 1912 κατά τη διάρκεια του παρθενικού του ταξιδιού.
      Το υλικό, το οποίο είναι το πρώτο και μοναδικό στον κόσμο βίντεο 8Κ του υποβρύχιου ναυαγίου, δείχνει “εκπληκτικές λεπτομέρειες” που θα βοηθήσουν τους θαλάσσιους αρχαιολόγους να μελετήσουν περαιτέρω τον ρυθμό αποσύνθεσης του Τιτανικού, δήλωσε ο Στόκτον Ρας, πρόεδρος της OceanGate Expeditions, του οργανισμού που βρίσκεται πίσω από την αποστολή.
      Θα υποστηρίξει επίσης τους επιστήμονες στον εντοπισμό της θαλάσσιας ζωής που ευδοκιμεί μέσα και γύρω από το ναυάγιο, το οποίο βρίσκεται σε βάθος περίπου 12. 500 ποδών, σύμφωνα με δελτίο τύπου.

      Το “αβύθιστο” πλοίο
      Τα πλάνα της ομάδας Titanic 2022 Expedition έχουν ήδη οδηγήσει τους ειδικούς στον εντοπισμό νέων εκπληκτικών λεπτομερειών σχετικά με τον Τιτανικό.
      “Για παράδειγμα, δεν είχα δει ποτέ το όνομα του κατασκευαστή της άγκυρας, Noah Hingley & Sons Ltd. , στην αριστερή άγκυρα”, δήλωσε ο Rory Golden, ειδικός στον Τιτανικό στην OceanGate Expeditions, σύμφωνα με το δελτίο τύπου. “Μελετώ το ναυάγιο εδώ και δεκαετίες και έχω πραγματοποιήσει πολλές καταδύσεις και δεν θυμάμαι να έχω δει άλλη εικόνα που να δείχνει αυτό το επίπεδο λεπτομέρειας”, συνέχισε ο Golden.

      “Είναι συναρπαστικό το γεγονός ότι, μετά από τόσα χρόνια, μπορεί να έχουμε ανακαλύψει μια νέα λεπτομέρεια που δεν ήταν τόσο προφανής με τις προηγούμενες γενιές τεχνολογιών κάμερας”.
      Ο Golden είπε ότι ένα από τα “πιο εκπληκτικά αποσπάσματα” του υλικού δείχνει έναν από τους μονόκλινους λέβητες που έπεσαν στον πυθμένα του ωκεανού όταν ο Τιτανικός χωρίστηκε στα δύο.
      “Ειδικότερα, ήταν ένας από τους λέβητες με μονό άκρο που εντοπίστηκαν για πρώτη φορά όταν εντοπίστηκε το ναυάγιο του Τιτανικού το 1985”, πρόσθεσε.

      Οι αναφορές αργότερα υπέθεσαν ότι χρειάστηκαν περίπου έξι λεπτά για να φτάσει το τμήμα της πλώρης, που πιθανότατα ταξίδευε με περίπου 30 μίλια την ώρα, στον πυθμένα του ωκεανού, σύμφωνα με την Britannica. com, όπου βρισκόταν για 110 χρόνια.

      Κατασκευασμένος στο ναυπηγείο Harland & Wolff στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, ο πολυτελής Τιτανικός, μήκους 882,5 ποδιών, ήταν το μεγαλύτερο πλοίο όλων των εποχών. Κατασκευάστηκε με μια σειρά από πόρτες διαμερισμάτων που μπορούσαν να κλείσουν εάν η πλώρη παραβιαζόταν και θεωρήθηκε αβύθιστο, αναφέρει η Britannica. com.
      Στα πλάνα διακρίνονται και άλλες λεπτομέρειες, όπως ο γερανός που χρησιμοποιήθηκε για την τοποθέτηση μιας άγκυρας 15 τόνων και ένας βραχίονας που ήταν αρχικά συνδεδεμένος με το κατεστραμμένο πλέον κύριο κατάρτι του πλοίου.
      “Αργότερα στο βίντεο, βλέπετε τρεις στρογγυλές κατασκευές κατά μήκος του εσωτερικού του κιγκλιδώματος”, δήλωσε ο PH Nargeolet, βετεράνος δύτης του Τιτανικού, σύμφωνα με το δελτίο τύπου.

      Στα πλάνα φαίνονται επίσης μικρά πράσινα φώτα από το σύστημα κλιμάκωσης λέιζερ, το οποίο επέτρεψε στην ομάδα αποστολής να υπολογίσει το μέγεθος των αντικειμένων που έβλεπε μέσω των καμερών και της κύριας θύρας θέασης του υποβρύχιου Τιτάνα.

      Το Titan, με πέντε μέλη πληρώματος στο σκάφος, είναι το μοναδικό υποβρύχιο στον κόσμο που καταδύεται σε μεγάλα βάθη. Ένας εκπρόσωπος της OceanGate Expeditions δήλωσε στο Insider ότι ο οργανισμός συνεργάστηκε με τη NASA για το σχεδιασμό και τη μηχανική του.
      Με την αποστολή του 2022 για τον Τιτανικό να έχει πλέον ολοκληρωθεί, η OceanGate Expeditions σχεδιάζει ήδη το επόμενο ταξίδι στο ναυάγιο. Θα ξεκινήσει τον Μάιο του 2023 και θα καταγράψει νέο υλικό.
    8. webTV

      Engineer

      Κάποιοι το αναφέρουν ως το ξενοδοχείο της Χούντας. Μάλιστα κουβαλάει και το παρατσούκλι Δέσποινα από το όνομα της συζύγου του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου και αυτό επειδή η θεμελίωση και η κατασκευή αυτής της πρωτοπόρας για την εποχή της ξενοδοχειακή μονάδα έγινε κατά την περίοδο της δικτατορίας.
      Την περίοδο της 7ετούς δικτατορίας ξεκίνησαν αρκετά έργα που σχετίζονταν με τον τουρισμό και την οικοδόμηση νέων μονάδων. Την ίδια περίοδο εμφανίστηκαν και τα περίφημα θαλασσοδάνεια που δίνονταν απευθείας στον ενδιαφερόμενο «φίλο» επιχειρηματία. Οι καταγγελίες  στη μεταπολίτευση αποκάλυψαν μια σειρά από επιλεκτικές δανειοδοτήσεις που δημιούργησαν πολλά κουφάρια ξενοδοχείων που οι ιδιοκτήτες τους πήραν «ζεστό» χρήμα» αλλά δεν ολοκλήρωσαν ποτέ την επένδυση. Τα δάνεια είχαν διάρκεια 18 χρόνια με χαριστική περίοδο μια πενταετία και κάλυπταν από το 20% έως και το 70% του συνόλου της πραγματοποιούμενης επένδυσης.... 
      Κάποιοι μάλιστα αναφέρουν πως μαζί με τον πύργο στο λιμάνι του Πειραιά που παραμένει και αυτός ημιτελές μέχρι της μέρες μας ( https://youtu.be/Ba7lNE0wGr8 ) αποτελούσαν τα δύο κορυφαία αναπτυξιακά οικοδομικά έργα της εποχής εντός της Αττικής.

      Το τεράστιο ξενοδοχειακό οικοδόμημα με τρία διπλανά τμήματα που αποτελούσαν το κεντρικό κτίριο καθώς επίσης και δύο επιπλέον σειρές από μπανγκαλόου, πάνω στην παραλιακή λεωφόρο και μπροστά στη θάλασσα, στην περιοχή της Αλθέας, ήταν ένα από τα πλέον μεγαλόπνοα σχέδια. Προβλεπόταν να έχει περισσότερα από 400 δωμάτια, που κάλυπταν μια έκταση 65 στρεμμάτων.... 
      Κάποιοι άλλοι το ονομάζουν το ξενοδοχείο του Κοσκωτά μιας και όπως φημολογείται ο πανούργος επιχειρηματίας - τραπεζίτης που έδρασε στα τέλη της δεκαετία του 1980 και της αρχες της δεκαετίας του 1990 είχε καταφέρει να προσθέσει και αυτό στην συλλογή της αυτοκρατορίας του πριν αυτή όμως καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος και παρασύρει μαζί του ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα.
      Σε κάθε περίπτωση το ακατέργαστο διαμάντι της παραλιακής λεωφόρου στο ύψος της Αγίας Μαρίνας παραμένει ναι μεν ημιτελές και λεηλατημένο μιας και οι όποιες εγκαταστάσεις είχαν προλάβει να δημιουργηθούν πριν το έργο παγώσει για πάνω από 40 χρόνια έχουν πια διαλυθεί ολοκληρωτικά. Δεν παύει όμως να περιμένει καρτερικά την στιγμή που κάποιος θα του δώσει την λάμψη και την ζωή που του αξίζει.
      Το ξενοδοχειακό συγκρότημα Αλθέα έχει την ευτυχία να καταλήγει σε ένα πραγματικά παραδεισένιο κόλπο με πεντακάθαρα και καταγάλανα νερά που δεν είναι ευρέος γνωστός μιας και η πρόσβαση σε αυτόν δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου αφού πρώτα πρέπει να διασχίσεις στενά μονοπάτια άγριας βλάστησης και να κατέβεις αρκετά σκαλοπάτια ανάμεσα στις ερειπωμένες καμπάνες του συγκροτήματος.
       
       
    9. webTV

      Engineer

      Περισσότερο φως προσπαθεί να δώσει η αρχαιολογική έρευνα σε κτηριακές εγκαταστάσεις στα βουνά της Νότιας Ευβοίας σε κτίσματα της αρχαιολογικής περιόδου. Τα κτίσματα έχουν χαρακτηριστεί «Δρακόσπιτα της Νότιας Εύβοιας» και είναι κατασκευασμένα από πέτρες λαξευμένες χωρίς συνδετικό υλικό.
      Οι κατασκευές αυτές αποτελούσαν χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ύστερης αρχαιότητας και χρησιμοποιούνταν ως ποιμνιοστάσια πάνω από δύο χιλιετίες. Πιθανώς να είχαν χρησιμοποιηθεί και για άλλες δραστηριότητες, όπως καταφύγιο, μικρό ιερό κ.ά. Ο τρόπος κατασκευής, σύμφωνα με τον όγκο και το βάρος, απαιτούσε και εξειδικευμένη γνώση, αλλά και μηχανική υποστήριξη.
      Ονομάστηκαν «Δρακόσπιτα», γιατί, όπως πίστευαν οι κάτοικοι, η κατασκευή τους απαιτούσε υπερφυσική δύναμη και μόνο άνθρωποι με μεγάλες δυνάμεις θα μπορούσαν να διαχειριστούν τις πέτρες και να τις τοποθετήσουν με αυτόν τον τρόπο. Το μεγαλύτερο από τα κτήρια έχει διαστάσεις 12,4×6,2 μ. Στο συγκρότημα αυτό συνυπάρχουν και άλλα επτά «Δρακόσπιτα», για τα οποία δεν έχει ξεκαθαριστεί η ταυτότητα των κατασκευαστών, ώστε να δοθεί η πλήρης εικόνα για τη χρήση και τη λειτουργικότητα αυτών των χωρών.
      Η Εφορεία Αρχαιοτήτων της Εύβοιας, σε συνεργασία με την ελβετική αρχαιολογική σχολή στην Ελλάδα, διενήργησε σημαντικές έρευνες για την αποκάλυψη όλων αυτών των στοιχείων και των ερωτημάτων που παραμένουν αναπάντητα.
      Σύμφωνα με τους ειδικούς στον χώρο, η έρευνα είχε στόχο να αποσαφηνιστεί η κάτοψη και ο τρόπος κατασκευής τους με παράλληλη την περισυλλογή κεραμικών και θραυσμάτων, ώστε μέσα από τη διαδικασία της εργαστηριακής έρευνας να οδηγηθούν στον χρόνο κατασκευής αυτών των εγκαταστάσεων. Τα μέχρι τώρα δεδομένα που έχουν στα χέρια τους οι αρχαιολόγοι επιβεβαιώνουν την περίοδο κατασκευής αυτών των εγκαταστάσεων της αρχαιότητας, χωρίς όμως να προσδιορίζουν συγκεκριμένα το χρονικό διάστημα.
      Επισκεψιμότητα
      Με την ολοκλήρωση των εργασιών και την πλήρη καταγραφή όλων των ιστορικών στοιχείων, ο χώρος αυτός θα μπορεί να γίνει περισσότερο επισκέψιμος, δίνοντας τη δυνατότητα ανάπτυξης του τουρισμού στην περιοχή. Το έργο της Ελληνο-Ελβετικής ομάδας είναι σημαντικό, καθώς στόχος της είναι η ανάδειξη αυτών των μνημείων της πολιτιστικής κληρονομιάς και της ιστορίας του τόπου, μέσα από την οποία θα εξαχθούν πολλά συμπεράσματα για τη ζωή των προγόνων, αλλά και τη δράση τους στις χρονικές αυτές περιόδους.
      ***


       
       
    10. webTV

      Engineer

      Προχωρούν οι εργασίες στον Πύργο του Πειραιά (Piraeus Tower), όπως δείχνει και το νέο video που δημοσιοποίησε η Dimand Real Estate.
      Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη οι προεργασίες για τη νέα όψη του Πύργου.
      Το νέος Πύργος του Πειραιά, που θα μετονομαστεί σε Piraeus Tower, αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί τον Ιούνιο του 2023.
      Ο Πύργος του Πειραιά με 22 ορόφους και ύψος 88μ. θα είναι ο πρώτος ψηφιακός και βιοκλιματικός ουρανοξύστης της Ελλάδας που θα λάβει την ανώτατη πιστοποίηση Platinum, κατά το διεθνές πρότυπο αειφόρου ανάπτυξης LEED (Leadership in Energy and Environmental Design).
      Το έργο προορίζεται για χρήση γραφείων, εμπορικών καταστημάτων και χώρων εστίασης σε συνολική δομημένη επιφάνεια 34.623,74 τ.μ..
       
    11. webTV

      Engineer

      Βρισκόμαστε το κάστρο Γκεντελόν το 1253 μΧ και ο ανήλικος ευγενής, Γκίλμπερτ Κουρτενέι, έχει φύγει για να πολεμήσει στις Σταυροφορίες, αφήνοντας τη σύζυγό του υπεύθυνη για τους εργάτες που χτίζουν το νέο σπίτι της οικογένειας: έναν ταπεινό πύργο που αρμόζει στην κοινωνική του θέση ως απλός ιππότης στην υπηρεσία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΧ.
      Πίσω στον χρόνο, σήμερα, σε ένα δασικό ξέφωτο στη βόρεια Βουργουνδία, η ιστορία ξαναδημιουργείται υπό τον ήχο της σμίλης πάνω στην πέτρα και του τσεκουριού πάνω στο ξύλο, καθώς οι τεχνίτες του 21ου αιώνα μαθαίνουν και τελειοποιούν τις ξεχασμένες μεσαιωνικές δεξιότητες.
      Το έργο Guédelon σχεδιάστηκε ως μια άσκηση «πειραματικής αρχαιολογίας» πριν από 25 χρόνια. Το χτίσιμο γίνεται προς τα πάνω (δεν σκάβουν θεμέλια) χρησιμοποιώντας μόνο τα εργαλεία και τις μεθόδους που υπήρχαν στον Μεσαίωνα και, όπου είναι δυνατόν, υλικά που προέρχονται από την περιοχή. Τώρα, σε μια απρόβλεπτη τροπή της μοίρας, το Guédelon παίζει ζωτικό ρόλο στην αποκατάσταση της δομής και της ψυχής του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων.
      Ο επιβλητικός καθεδρικός ναός του Παρισιού του 13ου αιώνα, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, καταστράφηκε από πυρκαγιά τον Απρίλιο του 2019, ενώ διαλύθηκε η πολύπλοκη δομή της οροφής του, γνωστή ως La Forêt λόγω του μεγάλου αριθμού δέντρων που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του. Η ευρέως διαδεδομένη άποψη ήταν ότι θα ήταν αδύνατο να ξαναχτιστεί όπως ήταν.
      Photo: Wikipedia Commons «Ο σκελετός της οροφής ήταν εξαιρετικά εξελιγμένος, χρησιμοποιώντας τεχνικές που ήταν προηγμένες για τον 12ο και 13ο αιώνα», λέει στον Observer ο Frédéric Épaud, ειδικός στην ξυλουργική τέχνη του μεσαίωνα.
      «Μετά την πυρκαγιά, πολλοί άνθρωποι έλεγαν ότι θα χρειάζονταν χιλιάδες δέντρα και ότι δεν είχαμε αρκετά από τα κατάλληλα, και ότι το ξύλο θα έπρεπε να αποξηρανθεί για χρόνια, ενώ κανείς δεν ήξερε καν πώς να φτιάξει δοκάρια όπως τα έκαναν στον Μεσαίωνα. Είπαν ότι ήταν αδύνατο. Αλλά ξέραμε ότι μπορούσε να γίνει, επειδή το πείραμα Guédelon το κάνει εδώ και χρόνια».
      Ορισμένες από τις εταιρείες που υπέβαλλαν προσφορά για το έργο της Παναγίας των Παρισίων έχουν ήδη προσλάβει ξυλουργούς που εκπαιδεύτηκαν στο Guédelon, και αναμένεται να πάρουν κι άλλους από το ξέφωτο της Βουργουνδίας, 200 χιλιόμετρα κάτω από τον αυτοκινητόδρομο du Soleil στο Παρίσι.
      Μπορεί να είναι πιο γρήγορο και φθηνότερο να φτιαχτούν ξύλινα δοκάρια στο πριονιστήριο – μιας και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υποσχέθηκε να επαναλειτουργήσει ο κατεστραμμένος καθεδρικός ναός το 2024 – αλλά ούτε ένας στο Guédelon δεν πιστεύει ότι πρέπει να γίνει με αυτόν τον τρόπο.
      Ο Stéphane Boudy εργάζεται πάνω στις μεσαιωνικές τεχνικές του ξύλου από το 1999. Ο Boudy, 51 ετών, εκπαιδεύτηκε ως αρτοποιός και στη συνέχεια ως ηλεκτρολόγος, μέχρι να ανακαλύψει την κλίση του στο Guédelon. Εξηγεί πώς η χειροποίητη σφυρηλάτηση κάθε δοκού -ένα ενιαίο κομμάτι από ένα μόνο δέντρο- σέβεται την «καρδιά» του πράσινου ξύλου που του δίνει τη δύναμη και την αντοχή του.
      «Έχουμε 25 χρόνια εμπειρίας στην κοπή, τον τετραγωνισμό και το τεμάχισμα ξύλου με το χέρι», λέει. «Αυτό κάνουμε κάθε μέρα εδώ και 25 χρόνια. Αν δεν υπήρχε αυτό το μέρος, ίσως οι ειδικοί να έλεγαν: “όχι, δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθεί η οροφή της Παναγίας των Παρισίων”. Εμείς δείξαμε ότι γίνεται»
      «Δεν πρόκειται απλώς για νοσταλγία. Αν η οροφή της Παναγίας των Παρισίων άντεξε 800 χρόνια, είναι εξαιτίας αυτού. Δεν υπάρχει καρδιά στο ξύλο του πριονιστηρίου», λέει.
      Η Maryline Martin είναι συνιδρύτρια του προγράμματος Guédelon που προσελκύει περίπου 300.000 επισκέπτες (με εισιτήριο) κάθε χρόνο και παρουσιάστηκε το 2014 σε σειρά ντοκιμαντέρ του BBC, Secrets of the Castle. Λέει ότι ο σιδηρουργός του κάστρου έχει αναλάβει να κατασκευάσει τα τσεκούρια που θα κόψουν το ξύλο για την Παναγία των Παρισίων, και οι ξυλουργοί του αναμένεται να εκπαιδεύσουν άλλους για να εργαστούν στον καθεδρικό ναό.
      «Είναι σημαντικό για εμάς το γεγονός ότι η Παναγία των Παρισίων θα αποκατασταθεί από πολλούς που έμαθαν το επάγγελμά τους στο Guédelon. Είμαστε μια ιδιωτική επιχείρηση χαμένη στο δάσος μας που δεν λαμβάνει δημόσια χρήματα. Συνεργαζόμαστε με πολλούς κρατικούς ερευνητικούς φορείς, αλλά κάποιοι μας διέγραψαν ως θεματικό πάρκο», λέει.
      «Τώρα, μετά από 25 χρόνια, είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να καταλάβουμε και να κάνουμε αυτό που πρέπει να γίνει αποκαλύπτοντας ότι δεν έχουμε πουλήσει την ψυχή μας στο διάβολο. Οι άνθρωποί μας θα εργάζονται στην Παναγία των Παρισίων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά γιατί να πάμε στο Παρίσι; Θα συνεχίσουμε εδώ το έργο του 13ου αιώνα».
      Ο Florian Renucci, ο υπεύθυνος του εργοταξίου Guédelon και φιλόσοφος που έγινε αρχιμάστορας, έχει ήδη κληθεί να επιβλέψει την εκπαίδευση των τεχνιτών που αναμένεται να εργαστούν στην Παναγία των Παρισίων.
      «Το μόνο που ακούσαμε ξανά και ξανά μετά την πυρκαγιά της Παναγίας των Παρισίων ήταν ότι δεν ήταν δυνατόν να ανακατασκευαστεί η οροφή όπως πριν. Δεν υπήρχε ξύλο, δεν υπήρχε savoir faire – ήταν ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν οι εκμοντερνιστές. Εμείς δείξαμε ότι μπορεί να γίνει και ότι ξέρουμε πώς να το κάνουμε», λέει.
       
      Ο Épaud είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής στο Guédelon και της επιτροπής που επιβλέπει την ανοικοδόμηση της Παναγίας των Παρισίων, καθώς και μέλος του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), του εθνικού ερευνητικού φορέα της Γαλλίας. Λέει ότι η επιστροφή για την οικοδόμηση του μέλλοντος δεν είναι απλώς νοσταλγία.
      «Έχω μελετήσει την τεχνική του 13ου αιώνα για πολλά χρόνια και, αν σεβαστούμε την εσωτερική μορφή του δέντρου, τα δοκάρια θα αντέξουν για 800 χρόνια. Το Guédelon είναι το μοναδικό μέρος στη Γαλλία, και πιστεύω και στην Ευρώπη, όπου δουλεύουν αυτού του είδους τη δομή της στέγης από ξύλο. Όλοι όσοι δεν πίστευαν ότι αυτό είναι δυνατό, δεν γνώριζαν για το Guédelon».
      Ο ίδιος προσθέτει: «Αλλά δεν πρέπει να βιαζόμαστε. Η επιμονή του Μακρόν να ανοίξει ο καθεδρικός ναός μέχρι το 2024 είναι ηλίθια. Μιλάμε για έναν καθεδρικό ναό, δεν βιαζόμαστε και έχουμε τα χρήματα για να το κάνουμε με τον σωστό τρόπο. Αν βιαστούμε, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει άσχημα και να χαθεί κάτι. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι ο Μακρόν δεν το καταλαβαίνει αυτό».
      in.gr με στοιχεία από theguardian.com
    12. webTV

      Engineer

      Η μείωση της στάθμης στον ποταμό Δούναβη είχε ως αποτέλεσμα να φανούν στην επιφάνεια τα απομεινάρια δεκάδων γερμανικών πολεμικών πλοίων που βυθίστηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
      Τα είκοσι αυτά πλοία που εμφανίστηκαν στο σημείο του ποταμού που είναι κοντά στην πόλη Πράχοβο της Ανατολικής Σερβίας, ήταν γεμάτα με εκρηκτικά και είναι κάποια από τα εκατοντάδες που βυθίστηκαν στον Δούναβη το 1944, καθώς ο γερμανικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας υποχωρούσε μπροστά στην προέλαση των σοβιετικών δυνάμεων.
       Μάλιστα, λόγω των τόνων πυρομαχικών κι εκρηκτικών που περιέχουν θεωρείται ότι συνιστούν κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα, ενώ η εμφάνισή τους χτυπά καμπανάκι κινδύνου για την χειρότερη ξηρασία εδώ και χρόνια στην Ευρώπη  αφού η στάθμη του Δούναβη έφτασε σε ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα που έχει καταγραφεί ποτέ εδώ και έναν αιώνα. 
      «Ο γερμανικός στολίσκος άφησε πίσω του μια οικολογική καταστροφή που απειλεί εμάς, τους κατοίκους του Πράχοβο», σχολίασε ο 74χρονος Βέλιμιρ Τραϊλοβιτς. Ένας συνταξιούχος κάτοικος της πόλης ο οποίος έχει γράψει και βιβλίο για τα πλοία αυτά εξαιτίας των οποίων το πλωτό τμήμα του Δούναβη έχει περιοριστεί στα 100 μέτρα, από τα 180 προηγουμένων ετών.
      Τον Μάρτιο, η σερβική κυβέρνηση προκήρυξε διαγωνισμό για τον καθαρισμό του ποταμού και την απομάκρυνση των πυρομαχικών και των εκρηκτικών με το κόστος να εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 29 εκατομμύρια ευρώ.
       
      Εικόνες από Reuters: https://www.reuters.com/world/europe/low-water-levels-danube-reveal-sunken-ww2-german-warships-2022-08-19/



    13. webTV

      GTnews

      Ισχυρή καταιγίδα εκδηλώθηκε στα βόρεια τμήματα του λεκανοπεδίου της Αττικής τις μεσημβρινές ώρες της Δευτέρας 22 Αυγούστου 2022 η οποία και καταγράφηκε από τις κάμερες του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών/meteo.gr στην Πεντέλη όπως φαίνεται και στο βίντεο παρακάτω.
      48.3 mm βροχής και 700 κεραυνοί
      Σύμφωνα με δεδομένα από το πυκνό δίκτυο αυτόματων μετεωρολογικών σταθμών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών/meteo.gr, το μεγαλύτερο ύψος βροχής στην Αττική καταγράφηκε στον μετεωρολογικό σταθμό στο Τατόι όπου σημειώθηκαν 48.2 mm σε χρονικό διάστημα μικρότερο από 90 λεπτά, ενώ στην ευρύτερη περιοχή το σύστημα καταγραφής κεραυνών Ζεύς ανίχνευσε περισσότερους από 700 κεραυνούς. 
    14. webTV

      GTnews

      Οι επιστήμονες στο MIT πιστεύουν ότι ίσως βρήκαν επιτέλους έναν τρόπο να αντιστρέψουν την κλιματική αλλαγή. Ή, τουλάχιστον, για να βοηθήσουν ώστε να περιοριστεί κάπως το πρόβλημα, επισημαίνει ο ιστότοπος bgr.com που εστιάζει σε επιστημονικά επιτεύγματα και ειδήσεις. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η ιδέα περιστρέφεται σε μεγάλο βαθμό γύρω από τη δημιουργία και την ανάπτυξη φυσαλίδων πυριτίου που μοιάζουν με λεπτό φιλμ.
      Οι «διαστημικές φυσαλίδες» όπως τις αποκαλούν (οι επιστήμονες), θα ενώνονταν μεταξύ τους σαν μία σχεδία. Μόλις αναπτυχθεί αυτή στο διάστημα θα έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τη Βραζιλία. Οι φυσαλίδες θα λειτουργούσαν στη συνέχεια σαν ένα επιπλέον ρυθμιστικό φίλτρο, έναντι της επιβλαβούς ηλιακής ακτινοβολίας που προέρχεται από τον Ήλιο.
      Ο στόχος με αυτές τις νέες «διαστημικές φυσαλίδες» θα ήταν η χαλάρωση ή ακόμα και η αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής. Η Γη έχει δει αυξανόμενες θερμοκρασίες τους τελευταίους αρκετούς αιώνες. Στην πραγματικότητα, η NASA περιγράφει λεπτομερώς πώς έχει αλλάξει η παγκόσμια θερμοκρασία με τα χρόνια. Τώρα, βλέπουμε τεράστια «στόματα στην κόλαση» να ανοίγουν.
      Η «πηγή» της ιδέας
      Υπάρχει, επίσης, το γεγονός ότι οι επιστήμονες μόλις ανακάλυψαν μια ακόμη τρύπα στο στρώμα του όζοντος της Γης. Ως εκ τούτου, η εύρεση τρόπων για τη χαλάρωση ή την αναστροφή της κλιματικής αλλαγής εξακολουθεί να αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για πολλούς. Αυτό το νέο σχέδιο βασίζεται σε μια ιδέα που προτάθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο Roger Angel, o οποίος αρχικά πρότεινε τη χρήση ενός «σύννεφου» από μικρά διαστημόπλοια για την προστασία της Γης από την ακτινοβολία του Ήλιου.
      Οι ερευνητές στο MIT έχουν υιοθετήσει την ίδια βασική ιδέα και τη βελτίωσαν, ωστόσο αντικαθιστώντας τα διαστημόπλοια με φουσκωτές φυσαλίδες πυριτίου. Το να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή θα ήταν ένα τεράστιο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
      Ωστόσο, η θωράκιση της Γης από την ακτινοβολία του Ήλιου θα ήταν μόνο ένα μέρος της λύσης. Θα πρέπει ακόμα να περιορίσουμε και άλλα πράγματα.

      Πώς θα θωρακίσουν τη Γη οι φυσαλίδες;
      Αλλά πώς ακριβώς προστατεύει μια «σχεδία» διαστημικών φυσαλίδων τη Γη από την ακτινοβολία του Ήλιου;
      H βασική ιδέα απαιτεί την αποστολή των φυσαλίδων σε συγκεκριμένο σημείο έξω από την ατμόσφαιρα: στο λεγόμενο «Σημείο Λαγκράνζ». Αυτή είναι η τοποθεσία ακριβώς μεταξύ της Γης και του Ήλιου όπου η βαρύτητα «μηδενίζει» καθώς η έλξη του Ήλιου αντισταθμίζει την βαρύτητα της Γης. Ως εκ τούτου, οι διαστημικές φυσαλίδες θα μπορούσαν θεωρητικά να «επιπλέουν» χωρίς μεγάλη έλξη από κανένα σώμα.
      Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι πιθανότατα θα χρειαστεί ακόμα να στείλουμε κάποιο είδος διαστημικού σκάφους εκεί έξω για να βοηθήσουμε να μείνουν τα πράγματα σε καλό δρόμο. Ωστόσο, θα μπορούσε να μας δώσει μια καλή ευκαιρία να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή ή τουλάχιστον να επιβραδύνουμε τις αλλαγές.
      Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το MIT δεν το βλέπει ως εναλλακτική λύση στις τρέχουσες προσπάθειες και στα μέτρα που λαμβάνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντίθετα, είναι μια εφεδρική λύση που προορίζεται να βοηθήσει εάν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο.
       
    15. webTV

      Engineer

      Το Παναθηναϊκό Στάδιο, γνωστό και ως Καλλιμάρμαρο, είναι στάδιο στην Αθήνα που βρίσκεται στην περιοχή του Παγκρατίου ανατολικά του Ζαππείου και βόρεια του λόφου του Αρδηττού, δια των οποίων διέρχεται ο Ιλισός ποταμός.
      Σε μια ευρύτερη περιοχή υπάρχει μεγάλη ιστορική και μυστηριακη σημασία που πολύ επιστήμονες έχουν ασχοληθεί όλα αυτά τα χρόνια.
      Τι κρύβεται κάτω από το Καλλιμάρμαρο;
       
    16. webTV

      Engineer

      Πριν από τριάντα χρόνια, επιστήμονες και μηχανικοί εκτόξευσαν έναν νέο δορυφόρο για να μελετήσουν την άνοδο της στάθμης της θάλασσας με την πάροδο του χρόνου, μια μελέτη που κάποτε μπορούσε να γίνει μόνο από όργανα μέτρησης στις ακτές. Το TOPEX/Poseidon εκτοξεύτηκε στο διάστημα στις 10 Αυγούστου 1992 και ξεκίνησε μια καταγραφή δεδομένων 30 ετών για το ύψος της επιφάνειας των ωκεανών σε όλο τον κόσμο. Οι παρατηρήσεις έχουν επιβεβαιώσει σε παγκόσμια κλίμακα αυτό που οι επιστήμονες είδαν προηγουμένως από την ακτογραμμή: η μέση στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει και ο ρυθμός επιταχύνεται συνεχώς.
      Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας —που φαίνεται στο γραμμικό διάγραμμα πάνω— έχει αυξηθεί κατά 10,1 εκατοστά από το 1992. Τα τελευταία 140 χρόνια, οι δορυφόροι και οι μετρητές παλίρροιας δείχνουν ότι η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας έχει αυξηθεί 21 έως 24 εκατοστά.
      Ξεκινώντας με το TOPEX/Poseidon, η NASA και οι συνεργαζόμενες διαστημικές υπηρεσίες έχουν εκτοξεύσει μια σειρά δορυφόρων που χρησιμοποιούν ραντάρ υψομετρίας για την παρακολούθηση της τοπογραφίας της επιφάνειας του ωκεανού – ουσιαστικά, το κατακόρυφο σχήμα και το ύψος του ωκεανού. Τα υψομετρικά ραντάρ στέλνουν συνεχώς παλμούς ραδιοκυμάτων (μικροκύματα) που αντανακλώνται από την επιφάνεια του ωκεανού πίσω προς τον δορυφόρο. Τα όργανα υπολογίζουν τον χρόνο που χρειάζεται για να επιστρέψει το σήμα, ενώ παράλληλα παρακολουθούν την ακριβή θέση του δορυφόρου στο διάστημα. Από αυτό, οι επιστήμονες εξάγουν το ύψος της επιφάνειας της θάλασσας ακριβώς κάτω από τον δορυφόρο.
      Από το 1992, πέντε αποστολές με παρόμοια υψόμετρα έχουν επαναλάβει την ίδια τροχιά κάθε 10 ημέρες: TOPEX/Poseidon (1992 έως 2006), Jason-1 (2001 έως 2013), το Ocean Surface Topography Mission/Jason-2 (2008 έως 2019), Jason-3 (2016 έως σήμερα) και Sentinel-6 Michael Freilich (2020 έως σήμερα). Οι αποστολές δημιουργήθηκαν μέσω διαφόρων συνεργασιών μεταξύ της NASA, του γαλλικού Centre National d’Etudes Spatiales (CNES), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Εκμετάλλευση Μετεωρολογικών Δορυφόρων (EUMETSAT), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ. (NOAA).
      Μαζί, οι ομάδες της αποστολής έχουν συγκεντρώσει ένα ενοποιημένο αρχείο τοπογραφίας ωκεανών που ισοδυναμεί με το έργο μισού εκατομμυρίου μετρητών παλίρροιας. Οι επιστήμονες συσσώρευσαν και επιβεβαίωσαν ένα αρχείο δεδομένων που είναι πλέον αρκετά μεγάλο και ευαίσθητο για να ανιχνεύσει τις παγκόσμιες και περιφερειακές αλλαγές της στάθμης της θάλασσας πέρα από τους εποχιακούς, ετήσιους και δεκαετούς κύκλους που συμβαίνουν φυσικά.
      «Με δεδομένα 30 ετών, μπορούμε επιτέλους να δούμε τι τεράστιο αντίκτυπο έχουμε στο κλίμα της Γης», δήλωσε ο Josh Willis, ωκεανογράφος στο Jet Propulsion Laboratory και επιστήμονας του έργου της NASA για το Sentinel-6 Michael Freilich. «Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας που προκαλείται από την ανθρώπινη παρέμβαση στο κλίμα επισκιάζει τώρα τους φυσικούς κύκλους. Και συμβαίνει όλο και πιο γρήγορα κάθε δεκαετία».
      Το γράφημα  στην κορυφή του άρθρου δείχνει τις παγκόσμιες τάσεις στη στάθμη της θάλασσας όπως παρατηρήθηκαν από το 1993 έως το 2022 από το TOPEX/Poseidon, τις τρεις αποστολές Jason και τον Sentinel-6 Michael Freilich. Σημειώστε τις χωρικές διακυμάνσεις στον ρυθμό ανόδου της στάθμης της θάλασσας, με ορισμένα μέρη του ωκεανού να ανεβαίνουν ταχύτερα (που απεικονίζονται με κόκκινο και βαθύ πορτοκαλί) από τον παγκόσμιο ρυθμό. Πολλές από τις ανωμαλίες αντικατοπτρίζουν μακροπρόθεσμες αλλαγές στα ωκεάνια ρεύματα και τη διανομή θερμότητας.
      Τα δεδομένα υψομετρίας δείχνουν επίσης ότι ο ρυθμός ανόδου της στάθμης της θάλασσας επιταχύνεται. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας αυξήθηκε κατά περίπου 1,5 mm ανά έτος. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήταν περίπου 2,5 mm ετησίως. Την τελευταία δεκαετία, το ποσοστό αυξήθηκε στα 3,9 mm ετησίως.
      Οι υψηλές και χαμηλές τιμές κάθε χρόνο προκαλούνται από την ανταλλαγή νερού μεταξύ ξηράς και θάλασσας. «Η χειμερινή βροχή και η χιονόπτωση στο βόρειο ημισφαίριο μετατοπίζουν το νερό από τον ωκεανό στη στεριά και χρειάζεται λίγος χρόνος για να απορροή πίσω στους ωκεανούς», σημείωσε ο κ.Willis. «Αυτό το φαινόμενο προκαλεί συνήθως περίπου 1 cm άνοδο και πτώση κάθε χρόνο, με λίγο περισσότερο ή λιγότερο κατά τη διάρκεια των ετών Ελ Νίνιο και Λα Νίνια. Είναι κυριολεκτικά σαν τον καρδιακό παλμό του πλανήτη».
      Ενώ μερικά χιλιοστά ανόδου της στάθμης της θάλασσας ετησίως μπορεί να φαίνονται μικρά, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι κάθε 2,5 cm ανόδου της στάθμης της θάλασσας μεταφράζεται σε 2,5 μέτρα παραλίας που χάνονται κατά μήκος της μέσης ακτής. Σημαίνει επίσης ότι οι υψηλές παλίρροιες και οι καταιγίδες μπορούν να ανυψώσουν τον ωκεανό τοπικά ακόμη πιο ψηλά, προκαλώντας περισσότερες παράκτιες πλημμύρες, ακόμη και τις ηλιόλουστες μέρες. Σε μια έκθεση που εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2022, Αμερικανοί επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μέχρι το 2050 η στάθμη της θάλασσας κατά μήκος των ακτών των ΗΠΑ θα μπορούσε να ανέβει μεταξύ 25 και 30 cm πάνω από τα σημερινά επίπεδα.
      «Αυτό που ξεχωρίζει από το αρχείο δορυφορικής υψομετρίας είναι ότι η άνοδος τα τελευταία 30 χρόνια είναι περίπου δέκα φορές μεγαλύτερη από τη φυσική ανταλλαγή νερού μεταξύ ωκεανού και ξηράς σε ένα χρόνο», είπε ο Willis. «Με άλλα λόγια, η άνοδος της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας που προκαλείται από τον άνθρωπο είναι τώρα δέκα φορές μεγαλύτερη από τους φυσικούς κύκλους».
      Πηγή: NASA, Φωτογραφία NASA/Saskia Madlener
    17. webTV

      GTnews

      Έπειτα από περίπου 14 χρόνια εργασιών, η μονάδα παραγωγής και αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας Nant de Drance τέθηκε σε λειτουργία τον περασμένο μήνα. Με χωρητικότητα αποθήκευσης ενέργειας αντίστοιχη με περίπου 400.000 μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων, το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο Nant de Drance είναι το πιο πρόσφατο πράσινο ενεργειακό έργο τέτοιου βεληνεκούς στη χώρα.
      Βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο στις ελβετικές Άλπεις στο καντόνι του Βαλέ και είναι εξοπλισμένο με τουρμπίνες μεγάλης ευελιξίας. Ενδεικτικά, με μόλις έναν διακόπτη, η μονάδα μπορεί να μετατραπεί από αποθήκη ενέργειας σε μονάδα παραγωγής ηλεκτρισμού.
      Το τεράστιο έργο, αξίας περίπου 2 δισ. δολαρίων, χρειάστηκε 14 χρόνια να ολοκληρωθεί, αφού μεταξύ άλλων έπρεπε να ανοίξουν τούνελ περίπου 17 χιλιομέτρων, ενώ οι έξι τουρμπίνες είναι τοποθετημένες 600 μέτρα κάτω από τη γη σε μία υπόγεια σπηλιά μεγέθους δύο γηπέδων ποδοσφαίρου.
      Το Nant de Drance λειτουργεί ως μπαταρία (αντλιοταμιευτήρας) που αποτελείται από δύο μεγάλα σώματα νερού σε διαφορετικά ύψη και υπόγεια κανάλια. Αξιοποιήθηκαν μάλιστα δύο υφιστάμενοι αντλιοταμιευτήρες, με τον έναν να υψώνεται κατά 21,5 μέτρα, ώστε να διπλασιάσει τη χωρητικότητά του. Τώρα μπορεί να συγκρατήσει αντίστοιχη ποσότητα νερού με 6.500 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων.
      Η περίσσεια ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την άντληση νερού από την κάτω λεκάνη προς την υψηλότερη. Όταν η ζήτηση αυξάνεται, το νερό στην υψηλότερη λεκάνη ρέει ξανά στην κάτω δεξαμενή, ενώ καθώς ρέει το νερό, περιστρέφει τις τουρμπίνες παράγοντας υδροηλεκτρική ενέργεια.

      Γράφημα: CNN
      Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις αυτού του είδους στην Ευρώπη. Ενδέχεται συνεπώς να παίξει καθοριστικό ρόλο στην σταθεροποίηση του ηλεκτρικού δικτύου της ηπείρου, κατά την μετάβαση προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά και να συμβάλει στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού με ηλεκτρική της Ελβετίας.





      Πηγή εικόνων: https://edition.cnn.com/2022/08/01/world/water-battery-switzerland-renewable-energy-climate-scn-hnk-spc-intl/index.html
    18. webTV

      Engineer

      Το Στάδιο «OPAP Arena» γνωστό και ως Στάδιο «Αγιά Σοφιά», είναι το υπό κατασκευή και αναμένεται να ολοκληρωθεί τους επόμενους μήνες.
       
    19. webTV

      Engineer

      Ζητήματα όπως η στεγαστική κρίση και η κλιματική αλλαγή ενισχύουν τις τάσεις για δημιουργία μιας νέας γενιάς πόλεων υψηλής τεχνολογίας. Παγκοσμίου φήμης αρχιτεκτονικά στούντιο προτείνουν σχέδια για τη δημιουργία φουτουριστικών αστικών κέντρων, με έμφαση στη βιωσιμότητα.  
      The Line, Σαουδική Αραβία
      Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας σχεδιάζει μια γραμμική πόλη μήκους 170 χιλιομέτρων και ύψους 500 μέτρων, που σχεδιάστηκε ως μέρος της μεγα-ανάπτυξης Neom.
      Παρά το μήκος της και τον αναμενόμενο πληθυσμό των εννέα εκατομμυρίων, η The Line θα έχει πλάτος μόλις 200 μέτρα και ένα σύστημα μεταφοράς που αναμένεται να συνδέει τα δύο άκρα της πόλης μέσα σε 20’.
      Η πόλη σχεδιάστηκε ως εναλλακτική στην παραδοσιακή κυκλική αστική διάταξη, με τον διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, να τη διαφημίζει ως «πρότυπο για τη διατήρηση της φύσης και την ενίσχυση της ανθρώπινης βιωσιμότητας».
       
      Telosa, ΗΠΑ, από τους BIG
      Ο Δανός αρχιτέκτονας Bjarke Ingels και το στούντιό του BIG σχεδιάζουν την Telosa, μια πόλη πέντε εκατομμυρίων που θα χτιστεί από το μηδέν σε μια άγνωστη μέχρι στιγμής τοποθεσία στην έρημο των ΗΠΑ.
      Το έργο είναι ιδέα του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Marc Lore, ο οποίος ελπίζει ότι θα γίνει «η πιο βιώσιμη πόλη στον κόσμο».
      Μέρος του οράματος του Lore είναι ότι οι αυξήσεις στην αξία της γης θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη της πόλης, με προτεραιότητα την ευημερία των κατοίκων.
       
      BiodiverCity, Μαλαισία, από τους BIG
      Η BIG είναι επίσης ο υπεύθυνος για το σχεδιασμό του BiodiverCity, μια ανάπτυξη έκτασης 18,21 τ.χλμ που θα αποτελείται από τριών τεχνητών νησιών χτισμένα στις ακτές του νησιού Penang της Μαλαισίας.
      Κάθε νησί αναμένεται να φιλοξενήσει 15.000 έως 18.000 κατοίκους και να συνδέεται με ένα αυτόνομο δίκτυο μεταφορών χωρίς αυτοκίνητα.
      Τα κτίρια θα κατασκευαστούν κυρίως χρησιμοποιώντας συνδυασμό μπαμπού, ξυλείας και σκυροδέματος που παράγεται από ανακυκλωμένα υλικά.
       
      Νέα Διοικητική Πρωτεύουσα, Αίγυπτος, από τους SOM
      Η Αίγυπτος χτίζει μια εντελώς νέα πρωτεύουσα για έως και επτά εκατομμύρια ανθρώπους, προκειμένου να ανακουφίσει τη συμφόρηση στο ταχέως αναπτυσσόμενο Κάιρο, τη σημερινή της πρωτεύουσα.
      Η αρχιτεκτονική εταιρεία SOM εκπόνησε ένα γενικό σχέδιο για το έργο που χρηματοδοτήθηκε από ιδιώτες, το οποίο θα καλύπτει 700 τ.χλμ. και θα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αστικά πάρκα στον κόσμο.
       

      Amaravati, Ινδία, από τους Foster + Partners
      Στις όχθες του ποταμού Κρίσνα, η πόλη Amaravati θα λειτουργήσει ως η νέα πρωτεύουσα για την πολιτεία Andhra Pradesh στην Ινδία.
      Θα αναπτυχθεί γύρω από ένα κυβερνητικό κτίριο με μυτερή οροφή, ενώ περισσότερο από το 60% της κεντρικής του περιοχής θα καταλαμβάνεται από πράσινο ή νερό.
      «Ο σχεδιασμός συγκεντρώνει την έρευνά μας για δεκαετίες σε βιώσιμες πόλεις, ενσωματώνοντας τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες που αναπτύσσονται επί του παρόντος στην Ινδία», δήλωσε η Foster + Partners.
       
      Smart Forest City, Μεξικό, από τον Stefano Boeri Architetti
      Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Stefano Boeri επεξεργάζεται σχέδια για μια δασική έξυπνη πόλη κοντά στο Κανκούν που θα περιέχει 7,5 εκατ. φυτά και δέντρα που θα απορροφούν άνθρακα, σε μια έκταση 5,57 τ.χλμ.
      Θα σχεδιαστεί για να στεγάσει 130.000 άτομα σε οικονομικά προσιτά, καλυμμένα με φυτά σπίτια και στοχεύει να πρωτοστατήσει σε έναν πιο βιώσιμο τρόπο ζωής στην πόλη.
      «Το Smart Forest City Cancun είναι ένας βοτανικός κήπος μέσα σε μια σύγχρονη πόλη, βασισμένος στην κληρονομιά των Μάγια», δήλωσε το στούντιο του Boeri. «Ένα αστικό οικοσύστημα όπου η φύση και η πόλη είναι αλληλένδετες και λειτουργούν ως ένας οργανισμός».
       
      The Orbit, Καναδάς, από τους Partizans
      Η Orbit είναι μια άλλη σχεδιασμένη έξυπνη πόλη, που προορίζεται να μεταμορφώσει μια καναδική αγροτική πόλη μέσω εκτεταμένης χρήσης οπτικών ινών, drones και αυτόνομων οχημάτων, με σχεδιασμό που βασίζεται σε big data.
      Η εταιρεία Partisans του Τορόντο στοχεύει να εξισορροπήσει τις νέες τεχνολογίες με το υπάρχον αγροτικό περιβάλλον, αυξάνοντας παράλληλα τον πληθυσμό της πόλη από 30.000 σε 150.000 κατοίκους.
       

      Maldives Floating City, Maldives, από την Waterstudio
      Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής σημαίνει ότι μεγάλο μέρος των Μαλδίβων αναμένεται να είναι ακατοίκητο έως το 2050. Σε απάντηση, η κυβέρνηση της χώρας συνεργάστηκε με την αρχιτεκτονική εταιρεία Waterstudio για να σχεδιάσει μια πλωτή πόλη που θα φιλοξενεί 20.000 ανθρώπους σε μια λιμνοθάλασσα κοντά στην πρωτεύουσά της.
      Οι αρχιτέκτονες την χαρακτηρίζουν ως την «πρώτη αληθινή πλωτή νησιωτική πόλη στον κόσμο», θα περιλαμβάνει 5.000 πλωτά σπίτια και θα χτιστεί σε μια σειρά από εξαγωνικές κατασκευές που θα ακολουθούν τη στάθμη της θάλασσας.
       

      Chengdu Future City, Κίνα, από την OMA
      Η ολλανδική εταιρεία αρχιτεκτονικής OMA δημιούργησε ένα masterplan χωρίς αυτοκίνητα για την πρωτεύουσα της επαρχίας Σετσουάν της Κίνας, το οποίο ισχυρίζεται ότι αμφισβητεί τα συμβατικά μοντέλα πολεοδομικού σχεδιασμού που οδηγούνται από οδικά δίκτυα ή μεγιστοποιούν την ακαθάριστη επιφάνεια δαπέδου.
      Το Chengdu Future City, που θα καταλαμβάνει μια τοποθεσία 4,6 τ. χλμ, θα επικεντρωθεί στην κυλιόμενη τοπογραφία της γης, με έξι διακριτές ζώνες σχεδιασμένες για να συνδυάζονται με το γύρω τοπίο.
      Όλα τα κτίρια σε κάθε ζώνη θα είναι προσβάσιμα με τα πόδια μέσα σε 10 λεπτά, ενώ ένα «δίκτυο έξυπνης κινητικότητας» που θα χρησιμοποιεί αυτοματοποιημένα οχήματα, θα συνδέει την πόλη με το υπόλοιπο Τσενγκντού.
       

      Innovation Park, ΗΠΑ, από την Ehrlich Yanai Rhee Chaney Architects και την Tom Wiscombe Architecture
      Ο μεγιστάνας των κρυπτονομισμάτων Τζέφρι Μπερνς σχεδιάζει να αναπτύξει μέρος της ερήμου της Νεβάδα σε μια έξυπνη πόλη που τροφοδοτείται από τεχνολογία blockchain.
      Με τη βοήθεια των αρχιτεκτονικών στούντιο Ehrlich Yanai Rhee Chaney Architects και Tom Wiscombe Architecture, σκοπεύει να μετατρέψει το οικόπεδο έκτασης 27.113 εκταρίων σε μια κοινότητα όπου οι άνθρωποι μπορούν να δραστηριοποιηθούν, να ψηφίζουν και να αποθηκεύουν δεδομένα χωρίς τη συμμετοχή κυβερνήσεων ή τρίτων.
      Πηγή: Dezeen
    20. webTV

      GTnews

      Τα Κολύμπια από ένα αγροτικό χωριουδάκι πριν από 50 χρόνια, έγιναν το «χωριό των ξενοδοχείων της Ελλάδας», χτίστηκαν από τους Ιταλούς ως πρότυπο γεωργικό χωριό και ως εκ τούτου δεν ανήκουν στα παραδοσιακά χωριά της Ρόδου. Χαρακτηριστικό του οικισμού είναι ότι σχεδόν όλοι οι δρόμοι φέρουν ονόματα από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως ο δρόμος του Λονδίνου, της Στοκχόλμης, του Παρισιού, του Άμστερνταμ και πολλές άλλες. Μια συναρπαστική πτήση πάνω από το χωριό της Ελλάδας που αντί για σπίτια έχει μόνο …πολυτελέστατα ξενοδοχεία.  Η εικόνα από ψηλά εντυπωσιάζει, καθώς τα ξενοδοχεία βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο, με τις πολυτελείς πισίνες (πολλά έχουν ιδιωτικές πισίνες για το κάθε δωμάτιο) και τους τεράστιους χώρους πρασίνου και γηπέδων γκολφ.
      Η Ομάδα Drone Haanity έκανε μια πτήση στο μοναδικό αυτό χωριό της Ελλάδας. 
       
    21. webTV

      Engineer

      Αν ρωτήσετε το μέσο άνθρωπο τι σχήμα έχει το κτίριο στο οποίο ζει, οι περισσότεροι θα σας απαντήσουν τετράγωνο. Ωστόσο, σήμερα η σύγχρονη τεχνολογία τόσο στο στάδιο του σχεδιασμού όσο και στο στάδιο της κατασκευής έδωσαν την δυνατότητα στους αρχιτέκτονες να εξερευνήσουν όλο και πιο περίεργα σχήματα στα οικιστικά έργα τους. Τα παρακάτω παραδείγματα, που συγκεντρώθηκαν από το Dezeen, χρησιμοποιούν εξεζητημένες τεχνικές κατασκευής για να διασφαλίσουν ότι θα ξεχωρίζουν στον ορίζοντα.

      Sluishuis, Ολλανδία, από τους BIG και την Barcode Architects
      Το γωνιακό μπλοκ Sluishuis, από το δανέζικο στούντιο BIG και το ολλανδικό στούντιο Barcode Architects, απλώνεται πάνω από τη λίμνη IJ στο Άμστερνταμ, πάνω σε ένα διπλό πρόβολο. Περιλαμβάνει 442 ιδιοκατοικούμενα και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα.

      Οι BIG είναι γνωστή για τη δημιουργία πολυκατοικιών με ασυνήθιστα σχήματα, με τη Via 57 West στο Μανχάταν σε σχήμα τετραέδρου να αποτελεί άλλο ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα του στούντιο.
       
      Fake Hills, Κίνα, από το MAD
      Όπως υποδηλώνει το όνομά του, το Fake Hills στην πόλη-λιμάνι του Beihai μοιάζει με έναν ορίζοντα με λόφους, χάρη στην κυματιστή γραμμή της οροφής του. Σχεδιάστηκε ως μια προσπάθεια να ξεχωρίσει από τα τυποποιημένα συγκροτήματα κατοικιών που συχνά κυριαρχούν στον κινεζικές πόλεις.
      Το στούντιο MAD με έδρα το Πεκίνο έχει συμπεριλάβει εγκαταστάσεις που ανταποκρίνονται στο μοναδικό σχήμα του κτιρίου, από τοίχους αναρρίχησης στις τεράστιες κοιλότητες που σχηματίζονται στην πρόσοψή του μέχρι γήπεδα τένις, κήπους και πισίνες στα πιο επίπεδα σημεία της οροφής.

      Ilot Queyries, Γαλλία, από τους MVRDV
      Οι κλίσεις των στεγών στην ανάπτυξη Ilot Queyries στο Μπορντό ποικίλλουν μεταξύ 14 μοιρών και 45 μοιρών, ανάλογα με τη σχέση τους με τον ήλιο.
      Αποτελούν μέρος μιας ακανόνιστης διάταξης που οργανώθηκε προσεκτικά από το ολλανδικό στούντιο MVRDV για να μεγιστοποιηθεί ο φυσικός αερισμός και το φως σε ολόκληρο το χώρο. Τα χαμηλά κτίρια στην μία άκρη του οικοπέδου ακολουθούν τα χαμηλά ύψη των γειτονικών κτιρίων ενώ σε άλλο σημείο πολυκατοικίες εννέα ορόφων εξασφαλίζουν θέα στον ποταμό Garonne.

      The Wave, Δανία, από τον Henning Larsen
      Πέντε κορυφές που τρέχουν σαν τρενάκι κατά μήκος της προκυμαίας του φιόρδ Vejle σχηματίζουν το Wave ένα εννεαώροφο κτίριο με 100 διαμερίσματα.
      Το κτίριο ήταν το όραμα του Δανού αρχιτέκτονα Henning Larsen, ο οποίος πέθανε το 2013 πριν ολοκληρωθεί. Το στούντιό του ολοκλήρωσε το έργο μετά από μια 11ετή διαδικασία κατασκευής, που καθυστέρησε από την οικονομική κρίση του 2008.

      The Building Descending the Stairs, Ιταλία, από την Elasticofarm και το Bplan Studio
      Το Building Descending the Stairs είναι ένα κεκλιμένο τόξο 47 διαμερισμάτων που υψώνονται πάνω από μια πλατεία σε γωνιακούς μεταλλικούς στύλους.
      Με θέα στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας στο Τζεσόλο, σχεδιάστηκε από τις αρχιτεκτονικές εταιρείες ElasticoFarm και Bplan Studio για να πλαισιώνει τη θέα στη θάλασσα για τους ενοίκους, χωρίς να εμποδίζει τη θέα των γειτόνων τους.

      L'Arbre Blanc, Γαλλία, από τους Sou Fujimoto, Nicolas Laisné, Dimitri Roussel και OXO Architectes
      Ο Ιάπωνας αρχιτέκτονας Sou Fujimoto συνεργάστηκε με τους Nicolas Laisné, Dimitri Roussel και OXO Architectes σε αυτό το 17όροφο κτίριο που στεγάζει 113 διαμερίσματα.
      Με σκοπό να ενθαρρύνει τους κατοίκους να αγκαλιάσουν την ύπαιθρο, ο σχεδιασμός της πολυκατοικίας στο Μονπελιέ έχει σαν σημείο αναφοράς το  σχήμα ενός δέντρου και χαρακτηρίζεται από τα πολλά μπαλκόνια σε πρόβολο που προσομοιάζουν με φύλλα μήκους περίπου επτά μέτρων.
       
      La Muralla Roja, Ισπανία, του Ricardo Bofill
      Με έτος κατασκευής το 1973, τα λαμπερά χρώματα του La Muralla Roja του αείμνηστου Ισπανού αρχιτέκτονα Ricardo Bofill είναι μακράν το παλαιότερο παράδειγμα ενός ασυνήθιστα διαμορφωμένου συγκροτήματος κατοικιών.
      Το συγκρότημα κατοικιών, στην κορυφή ενός βράχου στην ακτή Calpe της Ισπανίας, έχει τη μορφή φρουρίου, με πολύπλοκες γεωμετρικές εσωτερικές σκάλες και μονοπάτια που θυμίζουν τους πίνακες του MC Escher.

      Busan Times, Νότια Κορέα, από το Moon Hoon
      Ένα από τα πιο ασυνήθιστα κτίρια αυτής της συλλογής, το Busan Times είναι ένα τετραώροφο τσιμεντένιο συγκρότημα κατοικιών που σχεδιάστηκε από τον Νοτιοκορεάτη αρχιτέκτονα Moon Hoon για να μοιάζει με κουκουβάγια.
      Ένα πλαίσιο από σκυρόδεμα που πλαισιώνει ένα μεγάλο παράθυρο στο διαμέρισμα του τελευταίου ορόφου αντιστοιχεί στο πρόσωπο του πουλιού, με τα δύο ανοίγματα εκατέρωθεν να λάμπουν σαν μάτια τη νύχτα. Τα φτερά απεικονίζονται από ένα κατακόρυφο όγκο που προεξέχει από την ανατολική πλευρά του κτιρίου.
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.