Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για τις ετικέτες 'αρχιτεκτονική'.

  • Αναζήτηση με βάση τις ετικέτες

    Πληκτρολογήστε τις ετικέτες και χωρίστε τες με κόμμα.
  • Αναζήτηση με βάση τον συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Φόρουμ

  • Ειδήσεις
    • Ειδήσεις
  • Εργασίες Μηχανικών
    • Τοπογραφικά-Χωροταξικά
    • Αρχιτεκτονικά
    • Στατικά
    • Μηχανολογικά
    • Ηλεκτρολογικά
    • Περιβαλλοντικά
    • Διάφορα
  • Εργασιακά-Διαδικαστικά
    • Άδειες-Διαδικασίες
    • Αυθαίρετα
    • Οικονομικά-Αμοιβές
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά
    • Εκπαίδευση
    • Ειδικότητες-Συλλογικά Όργανα
  • Εργαλεία
    • Προγράμματα Η/Υ
    • Εξοπλισμός
    • Διαδίκτυο
    • Showroom
  • Γενικά
    • Αγγελίες
    • Κουβέντα
    • Δράσεις-Προτάσεις προς φορείς
    • Michanikos.gr
    • Θέματα Ιδιωτών
  • Δοκιμαστικό's Θεματολογία γενική

Κατηγορίες

  • 1. Τοπογραφικά-Πολεοδομικά
    • 1.1 Λογισμικό
    • 1.2 Νομοθεσία
    • 1.3 Έντυπα
    • 1.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 1.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 2. Συγκοινωνιακά - Οδοποιίας
    • 2.1 Λογισμικό
    • 2.2 Νομοθεσία
    • 2.3 Έντυπα
    • 2.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 2.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 3. Αρχιτεκτονικά - Σχεδιαστικά
    • 3.1 Λογισμικό
    • 3.2 Νομοθεσία
    • 3.3 Έντυπα
    • 3.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 3.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 4. Στατικά - Εδαφοτεχνικά
    • 4.1 Λογισμικό
    • 4.2 Νομοθεσία
    • 4.3 Έντυπα
    • 4.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 4.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 5. Μηχανολογικά
    • 5.1 Λογισμικό
    • 5.2 Νομοθεσία
    • 5.3 Έντυπα
    • 5.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 5.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 6. Ηλεκτρολογικά
    • 6.1 Λογισμικό
    • 6.2 Νομοθεσία
    • 6.3 Έντυπα
    • 6.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 6.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 7. ΑΠΕ - Φωτοβολταϊκά
    • 7.1 Λογισμικό
    • 7.2 Νομοθεσία
    • 7.3 Έντυπα
    • 7.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 7.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 8. Περιβαλλοντικά
    • 8.1 Λογισμικό
    • 8.2 Νομοθεσία
    • 8.3 Έντυπα
    • 8.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 8.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 9. Υδραυλικά - Λιμενικά
    • 9.1 Λογισμικό
    • 9.2 Νομοθεσία
    • 9.3 Έντυπα
    • 9.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 9.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 10. Διαχείριση Έργων - Εκτιμήσεις - Πραγματογνωμοσύνες
    • 10.1 Λογισμικό
    • 10.2 Νομοθεσία
    • 10.3 Έντυπα
    • 10.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 10.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 11. Δημόσια Έργα - Ασφάλεια και Υγιεινή
    • 11.1 Λογισμικό
    • 11.2 Νομοθεσία
    • 11.3 Έντυπα
    • 11.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 11.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 12. Αμοιβές - Φορολογικά - Άδειες
    • 12.1 Λογισμικό
    • 12.2 Νομοθεσία
    • 12.3 Έντυπα - Αιτήσεις
    • 12.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 13. Αυθαίρετα
    • 13.1 Λογισμικό
    • 13.2 Νομοθεσία
    • 13.3 Έντυπα
    • 13.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 14. Διάφορα

Categories

  • Ειδήσεις
    • Νομοθεσία
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά-Φορολογικά
    • Περιβάλλον
    • Ενέργεια-ΑΠΕ
    • Τεχνολογία
    • Χρηματοδοτήσεις
    • Έργα-Υποδομές
    • Επικαιρότητα
    • Αρθρογραφία
    • Michanikos.gr
    • webTV
    • Sponsored

Κατηγορίες

  • Εξοπλισμός
  • Λογισμικό
  • Βιβλία
  • Εργασία
  • Ακίνητα
  • Διάφορα

Βρείτε αποτελέσματα...

Βρείτε αποτελέσματα που...


Ημερομηνία δημιουργίας

  • Start

    End


Τελευταία ενημέρωση

  • Start

    End


Φιλτράρισμα με βάση τον αριθμό των...

Εντάχθηκε

  • Start

    End


Ομάδα


Επάγγελμα


Ειδικότητα

  1. Στα πλαίσια του Μινωικού Σεμιναρίου ο Maud Devolder (Humboldt Research Fellow (TOPOI-FU Berlin), Associate Researcher AEGIS (UCLouvain/INCAL/CEMA)) θα πραγματοποιήσει διάλεξη με θέμα: "Minoan Builders. New Research on the Scale and Organisation of Architectural Projects in Bronze Age Crete" την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015 και ώρα 18.30 στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία (Πανεπιστημίου 22, Αθήνα). Το δέος που προκαλούν τα αρχαία μνημεία συχνά εκφράζεται με ένα ερώτημα: πόσοι άνθρωποι συμμετείχαν στο αρχιτεκτονικό πρόγραμμα και ποια διάρκεια είχε αυτό; Με βάση μία συγκεκριμένη μέθοδο η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα μπορεί να δοθεί αν υπολογιστούν οι εργατοώρες κατασκευής ενός κτιρίου, λαμβάνοντας υπόψη κάθε επιμέρους εργασία του οικοδομικού προγράμματος. Αυτή η μέθοδος, η οποία διαμορφώθηκε τη δεκαετία του 1980 από τον Elliot Abrams, ονομάζεται «architectural energetic» και υπολογίζει το χρόνο που αφιερώνεται στην προμήθεια, τη μεταφορά, την κατασκευή και τη συναρμολόγηση των υλικών τα οποία συνθέτουν ένα κτίριο. Σε αυτήν την παρουσίαση η παραπάνω μέθοδος εφαρμόζεται σε 23 περιπτώσεις κτιρίων της Νεοανακτορικής περιόδου. Γίνεται εκτίμηση του χρόνου και της ανθρώπινης ενέργειας που απαιτήθηκε και τα στοιχεία συζητούνται πάνω στη βάση δύο ερευνητικών αξόνων: τις κοινωνικές επιπτώσεις τέτοιων οικοδομικών προγραμμάτων, και την απουσία ξεχωριστών κατηγοριών κτιρίων. Αρχικά εξετάζονται οι περιορισμένες κοινωνικές επιπτώσεις αυτών των οικοδομικών προγραμμάτων. Στις περισσότερες περιπτώσεις φαίνεται πιθανό ότι οι ένοικοι έχτισαν τα σπίτια τους διαθέτοντας οι ίδιοι την απαιτούμενη εργατική δύναμη για μία σύντομη οικοδομική περίοδο, πολύ πιθανόν σε μια εποχή του χρόνου χωρίς αγροτικές εργασίες. Σε μερικές όμως περιπτώσεις τα κτίρια φαίνεται να χτίστηκαν από εξειδικευμένους τεχνίτες που δεν είχαν σχέση με τα μέλη του νοικοκυριού. Αυτό φαίνεται από τον αυξημένο αριθμό εργατοωρών που απαιτήθηκε για το οικοδομικό τους πρόγραμμα, αλλά και από εξεζητημένα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, η γνώση των οποίων ξεπερνούσε τις δυνατότητες ενός συνηθισμένου νοικοκυριού. Η ποικιλία των αρχιτεκτονικών στοιχείων και των κατασκευαστικών επιλογών είχαν ως αποτέλεσμα μια ποικιλία στις κλίμακες των οικοδομικών προγραμμάτων, αλλά τα προγράμματα αυτά δεν είχαν σημαντικές επιπτώσεις στους πληθυσμούς, καθώς ο αριθμός των ανθρώπων που απαιτούνταν για την κατασκευή των κτιρίων ήταν πολύ μικρός σε σχέση με το μέγεθος της κοινότητας. Δεύτερον, η εφαρμογή της μεθόδου των «architectural energetic» υπογραμμίζει την ύπαρξη ενός συνεχούς όσον αφορά στις χρονικές απαιτήσεις της Νεοανακτορικής αρχιτεκτονικής παραγωγής. Αυτό συμφωνεί με παρατηρήσεις άλλων ερευνητών, αλλά και δίνει πληροφορίες για την ποικιλία των οικοδομικών πρακτικών οι οποίες προκαλούν μια γραμμική κατανομή της δαπάνης ενέργειας. Η κατανομή των υπολογιζόμενων εργατοωρών δείχνει ότι δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών κτιρίων, γεγονός που ίσως αντικατοπτρίζει τη σχετικά ελεύθερη πρόσβαση σε εξειδικευμένα εργατικά χέρια. Παρόλο που μια τέτοια μαθηματική προσέγγιση στα αρχαιολογικά κατάλοιπα μερικές φορές θεωρείται ότι προσπαθεί να κατανοήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά με υπολογιστικό τρόπο, ωστόσο συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση των διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια ενός οικοδομικού προγράμματος. Για την τεκμηρίωση των παραπάνω διερευνώνται οι οικοδομικές πρακτικές, οι οποίες αφορούν στην παραγωγή και τη χρήση πηλοπλίνθων και την ανάμιξη εξειδικευμένων τεχνιτών στο σχεδιασμό του κτιρίου, καθώς και τα στοιχεία για την ύπαρξη οικοδομικών συνεργείων που εργάζονταν σε οικοδομικά προγράμματα. Το σεμινάριο θα δοθεί στα αγγλικά με δίγλωσση συζήτηση. Το Μινωικό Σεμινάριο φιλοξενείται από την Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία και οργανώνεται από τους Έφη Σαπουνά-Σακελλαράκη, Λευτέρη Πλάτωνα και Γιάννη Παπαδάτο, με τον Colin MacDonald ως γραμματέα. http://www.aegeussociety.org/images/uploads/lectures/2015/DevolderABS_Eng-Gk_CFM.pdf Διαβάστε περισσότερα Ανασκαφή: Μινωίτες κτίστες. Μια νέα έρευνα για την κλίμακα και την οργάνωση των αρχιτεκτονικών προγραμμάτων στην Κρήτη της Εποχής του Χαλκού http://anaskafi.blogspot.com/2015/11/blog-post_1.html#ixzz3s720kofe
  2. Σε όλη την Αθήνα υπάρχουν σήμερα καταγεγραμμένα πάνω από 10.500 κτίρια, από το 1830 ώς τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που στέκουν ακόμη, εκπροσωπώντας διάφορες τυπολογίες και αισθητικές σχολές. Είναι αυτό που θα λέγαμε η ανεπίσημη αρχιτεκτονική κληρονομιά της πρωτεύουσας και είναι τέτοια η ποικιλία, που, δικαίως, η Monumenta, η οποία επί τρία χρόνια καταγράφει τον κτιριολογικό πλούτο της πόλης, ισχυρίζεται πως «στην Αθήνα μπορείς να δεις τα πιο όμορφα κτίρια». Αυτός είναι ο τίτλος στην έκθεση φωτογραφίας που εγκαινιάζεται στις 17 Σεπτεμβρίου στο Κέντρο Επισκεπτών του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και η οποία έρχεται να επισφραγίσει την ολοκλήρωση της πιο οργανωμένης καταγραφής κτιρίων στην Αθήνα. Το πρόγραμμα «Καταγραφή και Ανάδειξη Κτηρίων 19ου και 20ού αιώνα στην Αθήνα» πραγματοποιήθηκε με αποκλειστική δωρεά από το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, και με την ολοκλήρωσή του κληροδοτεί μια εξαιρετικά χρήσιμη τράπεζα δεδομένων. «Για τη Monumenta», λέει η Ειρήνη Γρατσία, αρχαιολόγος και ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε και οργάνωσε αυτή την πρωτοβουλία, «έπειτα από εννέα χρόνια δράσης, έχει έρθει η ώρα να προχωρήσει σε ένα επόμενο στάδιο». Η καταγραφή των κτιρίων, που έγινε με επιστημονική μεθοδολογία και τη συνδρομή 300 εθελοντών, είναι το πρώτο στάδιο χαρτογράφησης και μια μοναδική ευκαιρία επαναξιολόγησης του κτιριακού δυναμικού. «Οπως λένε οι σύμβουλοι αρχιτέκτονες», λέει η Ειρήνη Γρατσία, «μπορεί να εμπλουτίσουμε τη “γραμματολογία0 της πόλης και με την επεξεργασία του υλικού να προκύψουν έτσι ενδιαφέρουσες στυλιστικές οικογένειες κτιρίων». Αυτό που προέχει, πλέον, σύμφωνα με την Ειρήνη Γρατσία, είναι η επόμενη μέρα. «Αφήνουμε μια παρακαταθήκη, αλλά σημασία έχει αυτή να ενισχυθεί θεσμικά όπως σημαντικό είναι να εξασφαλίσουμε κίνητρα για τους ιδιοκτήτες». Η έκθεση στο Κέντρο Επισκεπτών στο Δέλτα Φαλήρου (διάρκεια έως 30/9) διοργανώνεται γύρω από έναν πυρήνα 85 φωτογραφιών, όπως προέκυψαν από την καταγραφή. Η εμπειρία αυτών των τριών ετών της έρευνας, σε όλα τα διαμερίσματα του Δήμου Αθηναίων, υπήρξε σημαντική όχι μόνο γιατί εκπαίδευσε έναν μεγάλο αριθμό συνεργατών αλλά γιατί περιέλαβε διαφορετικούς τύπους μεθοδολογίας, όπως τις προφορικές συνεντεύξεις με μνήμες και διηγήσεις ή τον εντοπισμό και εξακρίβωση ιστορικών στοιχείων. Οι προφορικές συνεντεύξεις, βιντεοσκοπημένες όλες, εμπλουτίζουν την «καρτέλα» πολλών κτιρίων με πρωτογενές υλικό. Παρότι τα περισσότερα από τα κτίρια που εντοπίστηκαν και καταγράφηκαν είναι σε κακή κατάσταση συντήρησης, η ποιότητα του κτιριακού αποθέματος της περιόδου 1830-1940 αποτιμάται από ενδιαφέρουσα έως εξαιρετική, με πολλές εκπλήξεις και σημαντικά ευρήματα. Η λεγόμενη ανώνυμη συνοικιακή αρχιτεκτονική, όπως μας λέει η Ειρήνη Γρατσία, αποκαλύπτει, ύστερα από έρευνα και διασταύρωση στοιχείων, την εμπλοκή σημαντικών μηχανικών που έχτιζαν προπολεμικά στην Αθήνα. Μεγάλος αριθμός των διασωζόμενων κτιρίων ανήκουν στον Μεσοπόλεμο και, παρά τις αθρόες κατεδαφίσεις των τελευταίων δεκαετιών, πολλά κτίρια διασώθηκαν. Στο 5ο Διαμέρισμα (Αγ. Ελευθέριος, Ανω Πατήσια, Ριζούπολη), π.χ., που έχει σχετικά χαμηλή πυκνότητα αξιόλογων κτιρίων, μετρήθηκαν 636 ενδιαφέροντα κτίσματα. Υπερπολλαπλάσιος είναι ο αριθμός σε πιο κεντρικές περιοχές. Η εμπειρία της καταγραφής, που προήλθε από την ερευνητική ομάδα γι’ αυτόν τον σκοπό (Ειρήνη Γρατσία, Στέλιος Λεκάκης, Γεωργία Γκουμοπούλου, Γιώργος Νίνος, Φωτεινή Μπέλλιου, Ζαννής Πιττακίδης), έχει δημιουργήσει πλέον ένα προηγούμενο. Ηδη, έχει ξεκινήσει η έρευνα για αντίστοιχη καταγραφή στη Θεσσαλονίκη. Περισσότερα: http://www.monumenta.org/ Πηγή: http://www.kathimerini.gr/830914/article/politismos/polh/h-arxitektonikh-klhronomia-ths-a8hnas
  3. Κάθε χρόνο για ένα διήμερο, δημόσια και ιδιωτικά κτίρια ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό δωρεάν και η πόλη μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μουσείο! Στην Αθήνα πραγματοποιείται κάθε άνοιξη και φέτος, τρίτη χρονιά, στις 16-17 Απριλίου. Το Open House είναι ένας από τους σημαντικότερους διεθνείς θεσμούς για την ανάδειξη και προώθηση της αρχιτεκτονικής. Η ιδέα ξεκίνησε από το Λονδίνο το 1992 και μέχρι σήμερα διαδόθηκε σε πολλές πόλεις ανά την υφήλιο. Η δράση Open House προσκαλεί το ευρύ κοινό να εξερευνήσει και να κατανοήσει την αξία της αρχιτεκτονικής. Κάθε χρόνο για ένα διήμερο, δημόσια και ιδιωτικά κτίρια ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό δωρεάν και η πόλη μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μουσείο, με εκθέματα τα ίδια της τα κτίρια και την αρχιτεκτονική της. Στην Αθήνα πραγματοποιείται κάθε άνοιξη και φέτος, τρίτη χρονιά, στις 15-17 Απριλίου. Συνολικά, 91 κτίρια και χώροι στην Αθήνα ανοίγουν τις πόρτες τους το Σαββατοκύριακο 16 & 17 Απριλίου και 450 εθελοντές είναι έτοιμοι να σας ξεναγήσουν! Η συμμετοχή του κοινού στις ξεναγήσεις γίνεται με την εξής διαδικασία: Μελετάτε το πρόγραμμα Επισκέπτεστε τους χώρους που σας ενδιαφέρουν κατά τις επισκέψιμες ώρες του καθενός. Περιμένετε τη σειρά σας για να παρακολουθήσετε την ξενάγηση. Η είσοδος γίνεται με σειρά προτεραιότητας (με βάση τον χρόνο άφιξης σε κάθε χώρο, εντός του ωραρίου επίσκεψης) και ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Δεν απαιτείται κράτηση για την επίσκεψη. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους. Οι διοργανωτές συνιστούν στους επισκέπτες να προσέλθουν εγκαίρως στα κτίρια που θέλουν να επισκεφθούν, καθώς δεν πραγματοποιούνται ξεναγήσεις μετά τη λήξη του ωραρίου, οπότε αν υπάρχει αναμονή ενδέχεται να μην καταφέρουν να παρακολουθήσουν την ξενάγηση. Οι επισκέπτες είναι υποχρεωμένοι να τηρούν και να σέβονται τις ειδικές απαιτήσεις που μπορεί να έχει κάθε χώρος προκειμένου να εισέλθουν σε αυτόν (πχ. απαγόρευση λήψης φωτογραφιών, είσοδος χωρίς παπούτσια ή με πλαστικά σακουλάκια, επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας). Οι συντελεστές της διοργάνωσης έχουν τη δυνατότητα προτεραιότητας στην παρακολούθηση των ξεναγήσεων. Δείτε τα 91 κτίρια ΕΔΩ Πηγή: http://www.enallaktikos.gr/ar24812el-open-house-diimero-dwrean-ksenagisewn-se-91-arxitektonika-aristoyrgimata-tis-athinas.html
  4. Το στρατόπεδο προσφύγων του Καλαί είναι κάτι περισσότερο από παραγκούπολη, κάτι περισσότερο από πόλη, είναι ένα εργαστήριο της πόλης του 21ου αιώνα. Πολυπολιτισμική, αλληλέγγυα, οικολογική, δυναμική, γεμάτη συμπάθεια, αλλά επίσης βρόμικη, χαοτική και ανεπαρκώς εξοπλισμένη, η «ζούγκλα» του Καλαί δεν δημιουργήθηκε μέσα από κάποιο ουτοπικό ιδεώδες, αλλά από εκείνο το μείγμα του τυχαίου και της ανάγκης που γέννησε όλες τις μεγάλες πόλεις στην ιστορία. Είναι ένα χωριό του κόσμου, μια γειτονιά της ανθρωπότητας, μια συνάντηση των κοινωνιών. Έχοντας εδώ και έναν χρόνο επίσημη άδεια λειτουργίας από την κυβέρνηση και τον Δήμο του Καλαί, χωρίς χρονικούς περιορισμούς, διαμορφώθηκε μέσα από τη διασταύρωση ανθρώπων που επένδυσαν σ’ αυτήν. Είτε προέρχονται από το Σουδάν, το Αφγανιστάν, τη Συρία, την Ερυθραία, είτε ως αλληλέγγυοι από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία ή το Βέλγιο, είναι χιλιάδες εκείνοι που εδώ και έναν χρόνο τη συντηρούν και τη χτίζουν. Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι δεν κατοικείται μόνο από πρόσφυγες που επιθυμούν επειγόντως να διασχίσουν τη Μάγχη, αλλά κι από εκείνους που έχουν πάει εκεί για να μείνουν, βρίσκοντας σ’ αυτό το μέρος ένα κοινωνικό, οικονομικό και υποστηρικτικό δίκτυο που δεν υπάρχει γι’ αυτούς πουθενά αλλού στη Γαλλία. Καθώς περιμένουν να καταρτιστεί ο φάκελος τους για την αίτηση ασύλου ­–διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει έως και έναν χρόνο, κατά τον οποίο απαγορεύεται να εργαστούν– στο Καλαί συναντιούνται ξανά με ανθρώπους που έχουν τις ίδιες δυσκολίες, που διέσχισαν τις ίδιες διαδρομές και συχνά μοιράζονται τις ίδιες πολιτισμικές αναφορές. Ανταλλάσσονται πληροφορίες, υπάρχει μια υποτυπώδης οικονομική δραστηριότητα, η ενεργητικότητα και ο δυναμισμός είναι έκδηλοι – όλα δηλαδή εκείνα τα στοιχεία που δεν βρίσκει κανείς στα κέντρα υποδοχής και προσανατολισμού (CAO), σπαρμένα στη γαλλική ύπαιθρο. Ο ιταλός αρχιτέκτονας και θεωρητικός Άλντο Ρόσι προσδιόριζε την «αρχιτεκτονική της πόλης» με βάση τρεις σταθερές ιδιότητες: το οδικό δίκτυο, τα μνημεία και τις τυπολογίες κατοίκησης. Και τα τρία αυτά στοιχεία μπορούν να εντοπιστούν στον καταυλισμό από την αρχή της δημιουργίας του. Τα μονοπάτια μετατράπηκαν σταδιακά σε δρόμους, διαμορφώνοντας ένα σχέδιο του καταυλισμού που δεν άλλαξε στην πορεία. Οι εκκλησίες και τα τζαμιά μεγάλωσαν, σταθεροποιήθηκαν και απέκτησαν σύμβολα. Εμφανίστηκαν σχολεία, ένα θέατρο, αυτοσχέδιες βιβλιοθήκες, μικρά εστιατόρια και μαγαζιά, καθώς και η περίφημη βραδινή μπουάτ. Όσον αφορά τις κατοικίες, μορφοποιήθηκαν σταδιακά μέσα από τη συνάντηση ανθρώπων με διαφορετική καταγωγή, με τα διαθέσιμα υλικά και με τη βοήθεια εθελοντών και οργανώσεων από ολόκληρο τον κόσμο. Η εκκλησία των Κοπτών από την Ερυθραία είναι ένα από τα πιο όμορφα σύμβολα των μνημείων του καταυλισμού: παρούσα από τις πρώτες κιόλας μέρες –τον Μάιο του 2015– στέκεται μόνη της στο μέσον του στρατοπέδου. Στην αρχή ήταν δίχρωμη, μπλε και κόκκινη, με έναν απλό εσωτερικό χώρο και μήκος σχεδόν δέκα μέτρα. Θύμα μιας πυρκαγιάς, ανακατασκευάστηκε στο ίδιο ακριβώς σημείο, αλλά αυτή τη φορά είναι άσπρη με μπλε κορδέλες, δύο φορές μεγαλύτερη, πιο ψηλή και πιο όμορφη. Μια χαμηλή περίφραξη, ένας μεγάλος περίβολος, καθώς και μια διακοσμημένη πύλη δημιουργήθηκαν για να την πλαισιώσουν. Βγάζουμε τα παπούτσια μας πριν μπούμε και στο εσωτερικό της βασιλεύει μια ατμόσφαιρα κατάνυξης, που μόλις διαταράσσεται από τους «επισκέπτες» όλων των εθνικοτήτων που μπαίνουν για να τη δουν. Όσον αφορά τις κατοικίες, το «μπλε σπίτι» του Αλφά –ενός μαυριτανού μετανάστη– δημιουργήθηκε από τις πρώτες κιόλας μέρες κι αποτέλεσε ένα πρότυπο κατασκευής που εξασφαλίζει ένα ελάχιστο επίπεδο ποιότητας ζωής στον καταυλισμό. Εμπνευσμένο από κατασκευές της Κασαμάνσε, με τον τετραγωνικό σκελετό του και τις τέσσερις επικλινείς όψεις του καλυμμένες από άχυρα μαζεμένα επιτόπου, σκαρφαλωμένο σε μια προεξοχή, αντιπροσώπευε για όλους όσοι ήρθαν να εγκατασταθούν εδώ μια άτυπη και ειρωνική «άδεια κατασκευής», μια προτροπή να δημιουργήσουν εκεί έναν πραγματικό τόπο ζωής, μια καινούργια πόλη. Οι κάτοικοι του καταυλισμού, όποια κι αν είναι η καταγωγή τους, είναι στην πλειοψηφία τους άνθρωποι που ζούσαν σε πόλεις, που έχουν ένα καλό επίπεδο εκπαίδευσης και οι νεότεροι έχουν ζήσει σ’ έναν κόσμο διασυνδεδεμένο και ανοικτό στις κουλτούρες του κόσμου. Παρόλα αυτά, ο τρόπος που συλλαμβάνουν, κατασκευάζουν και ζουν τις κατοικίες τους είναι βαθιά επηρεασμένος από τις αναφορές του τόπου καταγωγής τους, με αποτέλεσμα κάθε κοινότητα να διαμορφώνει τις δικές της τυπολογίες κατοίκησης: επινοούν διαφορετικά αρχιτεκτονήματα, διαφορετικούς τρόπους κατοίκησης και κοινής συμβίωσης. Για παράδειγμα, οι πρόσφυγες από το Σουδάν δημιούργησαν ένα σύνολο καταλυμάτων που περιστοιχίζουν μια ορθογώνια κοινή αυλή, με ξεκάθαρα προσδιορισμένες λειτουργίες, καθώς και με εργονομικές και πρακτικές κατασκευές: μια κλειστή αποθήκη που προφυλάσσεται από τα έντομα, μια ανοιχτή εξαεριζόμενη κουζίνα, έναν κοινό χώρο για φαγητό και συναντήσεις, καλά φωτισμένο και προστατευμένο από τον αέρα, χώρους για ύπνο, σκοτεινούς και χαμηλοτάβανους για να κρατάνε τη ζέστη Οι κατασκευές των μεταναστών από την Ερυθραία είναι πιο μικρές και ευέλικτες, ενώ οι Αφγανοί έχουν δημιουργήσει πιο μεγάλα κτίσματα, πολλά από τα οποία λειτουργούν ως εστιατόρια. Οι συλλογικότητες αλληλεγγύης, από την πλευρά τους, έχουν φτιάξει μικρά ξύλινα οικολογικά σπίτια κόστους 400 ευρώ, τα οποία είναι εγκατεστημένα κατά εκατοντάδες σε διάφορα σημεία του καταυλισμού για να υποδεχτούν τους νεοεισερχόμενους. Ο καταυλισμός είναι το αποτέλεσμα μιας τέτοιας συνάντησης: των σταθερών που διαμορφώνουν όλες τις ιστορικές πόλεις του κόσμου και των πολιτισμών από όλο τον κόσμο που δίνουν ό,τι καλύτερο έχουν για να δημιουργήσουν μια πόλη 7.000 κατοίκων. Η έννοια της «αστεοκτονίας» (urbicide) επινοήθηκε για πρώτη φορά το 1992 για το πολυεθνικό Σαράγεβο. Αναφέρεται σε κάποιον επιτιθέμενο που επιθυμεί να καταστρέψει το πιο σύνθετο οικοδόμημα που καταφέρνουν να χτίσουν συλλογικά οι άνθρωποι: μια πόλη. Ο καταυλισμός είναι γεμάτος από ζωές και πολιτισμούς. Για όσους φτάνουν απελπισμένοι εκεί, υπάρχουν κάποια μέσα για να ξεκινήσουν ξανά την προσπάθεια. Δημιουργούνται ζευγάρια, γεννιούνται παιδιά, γίνονται γιορτές και παραστάσεις, υπάρχουν χοροί και τραγούδια. Μπροστά στη δυσκολία πρόσβασης στην Αγγλία, ο καταυλισμός δημιουργούσε πάντοτε αλληλεγγύη, επενδυόταν συμβολικά από τους κατοίκους του και από ενεργούς πολίτες όλου του κόσμου. Αυτήν την πόλη θέλει να καταστρέψει η γαλλική κυβέρνηση, επειδή της διαφεύγει αυτό που αντιπροσωπεύει, επειδή είναι φορέας μιας διαφορετικής εικόνας περί συμβίωσης, επειδή αντιπροσωπεύει μια κοινότητα ανθρώπων που επενδύουν σ’ αυτήν χωρίς κηδεμονία. Ίσως η «ζούγκλα» του Καλαί να φαντάζει ο χειρότερος δυνατός τόπος για να ζεις…. Όμως το γαλλικό κράτος δεν έχει να προτείνει τίποτα καλύτερο στους πολίτες του κόσμου. To άρθρο δημοσιεύτηκε στη Libération, στις 6 Μαρτίου 2016. Για τον συγγραφέα Ο Cyrille Hanappe είναι αρχιτέκτονας και μηχανικός (AIR Architecture). Eίναι παιδαγωγικός υπεύθυνος για το δίπλωμα ειδίκευσης στην αρχιτεκτονική και τους κινδύνους αστικής καταστροφής της Αρχιτεκτονικής Σχολής Paris-Belleville. Πηγή: http://pass-world.gr/mathimata-architektonikis-apo-to-stratopedo-tou-calai/
  5. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Το τμήμα Αττικής του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ διοργανώνει και σας καλεί σε Workshop με θέμα: «Διαδρομές της αρχιτεκτονικής, από τις απαρχές της εμφάνισης του μοντερνισμού μέχρι σήμερα, στην Αττική» Το Workshop απευθύνεται σε νέους κυρίως συναδέλφους, διπλωματούχους αρχιτέκτονες και φοιτητές της αρχιτεκτονικής. Στο Workshop θα διερευνηθούν οι διαδρομές (με τη μεταφορική έννοια της λέξης) της σύγχρονης αρχιτεκτονικής μέσα από τις συμπληγάδες των παραμέτρων (κοινωνικών, ιστορικών, τεχνολογικών, πολεοδομικών, θεσμικών, οικονομικών, την επίδραση των διεθνών αρχιτεκτονικών ρευμάτων κλπ) που καθορίζουν και επηρεάζουν το αρχιτεκτονικό γίγνεσθαι σε όλες του τις εκφάνσεις, από την εισαγωγή του οπλισμένου σκυροδέματος στην κατασκευή. Το Workshop θα γίνει σε δύο φάσεις, η πρώτη θα ξεκινήσει στις 18 Μαρτίου 2016 και θα διαρκέσει περίπου τέσσερις (4) εβδομάδες, η δεύτερη θα αρχίσει στις 18 Απριλίου και θα διαρκέσει μέχρι 27 Μαΐου. Η εναρκτήρια υποστηρικτική διημερίδα θα λάβει χώρα στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΕΕ, Νίκης 4, Σύνταγμα, 1ος όροφος την Παρασκευή 18 Μαρτίου2016 και την Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016 (10:00 – 21:00). Συνημμένα λαμβάνετε το πρόγραμμα των εισηγήσεων. Στους συμμετέχοντες θα χορηγηθούν σχετικές βεβαιώσεις. Η συμμετοχή είναι δωρεάν. Αιτήσεις συμμετοχής μπορούν να γίνουν μέχρι την Πέμπτη 17 Μαρτίου. Πληροφορίες εδώ: http://www.sadas-pea.gr/workshop-diadromes-tis-architektonikis-apo-tis-aparches-tis-emfanisis-tou-monternismou-mechri-simera-stin-attiki/
  6. Ένας επαναστατικός σχεδιασμός που επαναπροσδιορίζει όσα έχουμε στο μυαλό μας για τις παραθαλάσσιες μεσογειακές βίλες. Στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων η μεσογειακή αρχιτεκτονική είναι συνυφασμένη είτε με λευκά νησιώτικα σπίτια που έχουν γλυπτές φόρμες και είναι σκαρφαλωμένα σε παραδοσιακές πεζούλες, είτε με μοντέρνες, μινιμαλιστικές υπόσκαφες κατοικίες, οι οποίες είναι σχεδιασμένες ακολουθώντας τις επιταγές ενός design-χαμαιλέοντα που τις ενσωματώνει πλήρως στο φυσικό περιβάλλον. Η γυάλινη πισίνα και ακριβώς από κάτω της η ιδιωτική μαρίνα της βίλας με τα ταχύπλοα σκάφη. Η πρωτοποριακή Villa Earth, του γραφείου Vrantsi, αν και είναι σχεδιασμένη για ένα τυπικό μεσογειακό τοπίο, ακολουθεί ένα εντελώς απρόβλεπτο μοτίβο που ξεφεύγει από το κλασικό προαναφερθέν δίπολο και εντυπωσιάζει με ένα φουτουριστικό σχέδιο, το οποίο παραπέμπει σε σκάφος. Βλέποντας κανείς, μέσα από τη θάλασσα, το λευκό οίκημα με τις αεροδυναμικές του καμπύλες, θα πιστέψει ότι βλέπει ένα υπερπολυτελές γιοτ που έχει δέσει στην προβλήτα ενός νησιού. Οι επιφάνειές της βίλας μοιάζουν από τα ανοιχτά με τα λαμπερά ατσάλινα ύφαλα ενός σκάφους που παραδόξως αιωρείται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, πλέοντας κάπου ανάμεσα στα κύματα που σκάνε στα βράχια και την πλαγιά όπου ευδοκιμούν κυρίως μεσογειακά φυτά χαμηλής βλάστησης, ανθεκτικά στα μελτέμια. Όσο για τις φουτουριστικές βεράντες της κατοικίας, αυτές είναι σαν καταστρώματα που λάμπουν στο φως της Μεσογείου. Η πρόσοψη της υπόσκαφης κατοικίας. Με έναν διττό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα αυτή η επαναστατική βίλα, συνομιλεί ταυτόχρονα με τη βραχώδη ακτή και με τη θάλασσα. Η μισή κατασκευή, σύμφωνα με το καινοτόμο design της Αναστασίας και της Χρυσής Βράντση, κρύβεται μέσα στη γη και η άλλη μισή κρέμεται πάνω από τη θάλασσα, δημιουργώντας όμως ένα εντυπωσιακό αλλά αρμονικό σύνολο που γίνεται προέκταση των βράχων. «Κάθε προοπτική του κτιρίου προσφέρει μια διαφορετική εμπειρία. Κατά την προσέγγιση της κατοικίας από τη στεριά, φαίνεται να ενσωματώνεται πλήρως στο τοπίο, ενώ κατά την προσέγγιση της από τη θάλασσα, οι έντονες ακμές και η γεωμετρία της κυριαρχούν επιβλητικά, δημιουργώντας την εντύπωση ενός πολυτελούς γιοτ», εξηγούν οι δύο αρχιτεκτόνισσες. Οι αεροδυναμικές γραμμές και καμπύλες της κατοικίας θυμίζουν αυτές ενός πολυτελούς σκάφους. Μισή υπόσκαφη, μισή γιοτ: Η διπλή φύση μιας ευρηματικής κατοικίας Η κατοικία, όντας στο κύριο τμήμα της υπόσκαφη, γίνεται ένα με το φυσικό περιβάλλον. Η στέγη μάλιστα, έχει προβλεφθεί να είναι φυτεμένη με την ίδια ακριβώς χαμηλή βλάστηση που ευδοκιμεί στην ακτή όπου θα οικοδομηθεί. Παράλληλα όμως, με την υπόσκαφη πλευρά της, η κατοικία «παρουσιάζει έντονη αντίθεση στο μπροστινό της τμήμα, το οποίο φαίνεται να αιωρείται πάνω από τη θάλασσα. Με αυτόν τον αρχιτεκτονικό χειρισμό, η αίσθηση της συνέχειας με το φυσικό τοπίο μετασχηματίζεται σταδιακά σε μια δυναμική γεωμετρία που αντιπαραβάλλεται στο τοπίο και κυριαρχεί. Το δίπολο αυτής της απόλυτης ενσωμάτωσης και αισθητικής αντίθεσης δημιουργεί ένα εντυπωσιακό σκηνικό», συμπληρώνουν οι δύο ιδρύτριες του γραφείου Vrantsi. Οι στέγες της κατοικίας θα είναι φυτεμένες ώστε να εναρμονίζεται πλήρως το οίκημα στο φυσικό του περιβάλλον. Η ύπαρξη φυτεμένου δώματος ενισχύει την αισθητική της βίλας και προσφέρει πολλαπλά οφέλη για το περιβάλλον. Τα φυτά που καλύπτουν τη στέγη του δώματος, εκτός από τον εναρμονιστικό και καλλωπιστικό τους ρόλο, προσφέρουν και μια φυσική μόνωση, βοηθώντας ώστε να διατηρείται σε δροσερά επίπεδα η θερμοκρασία στο εσωτερικό της κατοικίας. Κάτοψη της Villa Earth. 
«Αξιοποιώντας το επικλινές οικόπεδο η Villa Earth διαρθρώνεται σε δύο επίπεδα με συνολικό εμβαδόν 730 τετραγωνικά μέτρα. Στο πάνω τμήμα χωροθετούνται τα δωμάτια, το γραφείο και τα λουτρά, ενώ στον κάτω όροφο οι κοινόχρηστοι χώροι, περιλαμβάνοντας το καθιστικό, την κουζίνα, τη βιβλιοθήκη, το γυμναστήριο και τα λουτρά. Οι δύο όροφοι σχεδιάστηκαν παρέχοντας σε όλους τους χώρους πρόσβαση στη θέα», εξηγεί το γραφείο Vrantsi. Hi-tech «όπλα» στην υπηρεσία της αρχιτεκτονικής Mε τη βοήθεια των προηγμένων τεχνολογιών, οι δυο νεαρές αρχιτεκτόνισσες, Αναστασία και Χρυσή Βράντση, οι οποίες ίδρυσαν το δικό τους γραφείο το 2019 σε ηλικία μόλις 26 και 24 ετών αντίστοιχα, ιδρύουν το 2019 την εταιρεία Vrantsi, δημιούργησαν ένα καινοτόμο σχέδιο που ξεχωρίζει τις σύνθετες, οργανικές καμπύλες και τις ρευστές γραμμές του. Σύγχρονα και ευέλικτα υλικά, όπως το γυαλί, ο χάλυβας και το σκυρόδεμα, θα γίνουν στα χέρια τους το «μάρμαρο» που χρησιμοποιεί ένας γλύπτης για να σμιλέψει το έργο του. Με στόχο να αποτυπωθεί η πρωτότυπη σύλληψη της βίλας, τα υλικά μέσω της τεχνολογίας θα αξιοποιηθούν ευρηματικά ώστε να αποτυπώσουν τις απαραίτητες γεωμετρίες. Ένα χτιστό σαλόνι επενδυμένο με ντεκ και τζάκι θα βρίσκεται μέσα στην καρδιά της γυάλινης πισίνας. Ξεχωριστή θέση στον εντυπωσιακό σχεδιασμό της Villa Earth καταλαμβάνει η γυάλινη πισίνα που αιωρείται πάνω τη θάλασσα. «Στο μπροστινό τμήμα της κατοικίας, υπάρχει μια κολυμβητική δεξαμενή που επιτρέπει την πανοραμική θέα του τοπίου, ενώ στο τελικό τμήμα της δεξαμενής ο πυθμένας είναι διαφανής για να επιτρέπει οπτική επαφή με το ιδιωτικό λιμάνι και τα σκάφη που βρίσκονται στο επίπεδο της θάλασσας», εξηγούν οι Αναστασία και Χρυσή Βράντση. Άποψη από την πισίνα της Villa Earth. Η έμπνευση πίσω από τον σχεδιασμό της Villa Earth «Πρόθεσή μας ήταν ο σχεδιασμός μιας ιδιωτικής κατοικίας η οποία δημιουργεί μια ξεχωριστή αρχιτεκτονική μορφή εκμεταλλευόμενη την προνομιακή της θέση, καθώς βρίσκεται στο όριο θάλασσας και στεριάς. Με την αξιοποίηση του ορίου θάλασσας και στεριάς αναδεικνύονται διαφορετικές προοπτικές του κτίσματος. Η δυνατότητα κινήσεων και ροών στον οριζόντιο και κάθετο άξονα αμβλύνει το όριο στεριάς και θάλασσας και δημιουργεί μια μοναδική εμπειρία. Το ιδιωτικό λιμάνι προσφέρει γρήγορη πρόσβαση στα γαλάζια νερά», εξηγούν στο iefimerida οι Αναστασία και Χρυσή Βράντση. Ποιες είναι οι δύο νεαρές δημιουργοί Πριν ακόμα μπουν στα τριάντα, οι δύο ταλαντούχες αρχιτεκτόνισσες του γραφείου Vrantsi, οι αδερφές Αναστασία και Χρυσή Βράντση, έχουν καταφέρει, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, να κάνουν ήδη αισθητή την παρουσία της σε Ελλάδα και εξωτερικό με αναφορές σε κορυφαία περιοδικά και διακρίσεις σε παγκόσμιους αρχιτεκτονικούς οργανισμούς. Σε έναν μάλλον ανδροκρατούμενο χώρο, όπως είναι η αρχιτεκτονική, οι δύο νεαρές κυρίες κινούνται ευρηματικά, ανατρέποντας σε πολλαπλά επίπεδα τα στερεότυπα, όπως άλλωστε αποδεικνύει και το συγκεκριμένο καινοτόμο έργο τους. Πρόσφατα, μάλιστα, το γραφείο Vrantsi σημείωσε σημαντικές διακρίσεις και αναγνώριση σε διεθνές επίπεδο View full είδηση
  7. Οταν ακούγονται οι λέξεις «αστυνομικό τμήμα», «πυροσβεστική», «στρατόπεδο» και «φυλακή», οι εικόνες που δημιουργούνται είναι πάνω-κάτω οι ίδιες. Στενόχωρα γραφεία, κιτς διακόσμηση, ανακατωσούρα, φωνές, βρωμιά ίσως, σκοτεινιά – άλλοτε, απελπισία. Ολα αυτά, τουλάχιστον για τους Ελληνες. Διότι, ήδη, σε πολλές χώρες του κόσμου, οι Αρχές, οι κοινωνιολόγοι, οι ψυχολόγοι και οι αρχιτέκτονες έχουν ενωθεί εις σάρκα μίαν και προσθέτουν νέες εικόνες κάθε φορά που ακούγονται οι παραπάνω λέξεις. Περίπου προ δεκαετίας, η Μαδρίτη απέκτησε ένα αστυνομικό τμήμα, που κατάφερε να δημιουργήσει ένα ακόμη τοπόσημο για την ισπανική πρωτεύουσα. Εξάλλου, η πόλη δεν φείδεται αρχιτεκτονικής και αυτό οι αρχιτέκτονες του γραφείου Voluar Arquitectura το έλαβαν σοβαρά υπ’ όψιν τους όσο σχεδίαζαν και υλοποιούσαν το πρότζεκτ του Α.Τ. Fuencarral-El Pardo. Με ελεύθερο δημόσιο χώρο και πλήρη προσβασιμότητα, οι νέες αστυνομικές εγκαταστάσεις αλλάζουν την παραδοσιακή αντίληψη του καφκικού τμήματος και συμφιλιώνουν τις Αρχές με τον πολίτη. Με πολλά διάφανα σημεία, σύμβολο της διαφάνειας, οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν ένα μακρόθεν επιβλητικό κτίριο και εκ του σύνεγγυς «ελαφρύ». Με συνεχή θέα σε ολόκληρη της πόλη, το Α.Τ. Fuencarral-El Pardo επιδιώκει τη συνέχιση του διαλόγου με όλη τη Μαδρίτη, και τη νύχτα, καθώς παραμένει διαρκώς φωτισμένο – όλα στο φως! Ούτε, όμως, το στρατιωτικό κέντρο πολεμικής εκπαίδευσης στην Bure της Ελβετίας μοιάζει εκ πρώτης όψεως με αυτό που είναι. Στην άκρη μιας συστάδας δέντρων, στην πλαγιά μιας ευρύτερης στρατιωτικής βάσης, το κέντρο εκπαίδευσης χρησιμοποιεί περίτεχνα το οπλισμένο σκυρόδεμα, το διάτρητο μέταλλο και τους χρωματισμούς στους εσωτερικούς χώρους, όπως είναι το μεγάλο αμφιθέατρο, στο ισόγειο που προσφέρει εξωτερική θέα. Στα δύο επιπλέον επίπεδα έχουν κατασκευαστεί τα δωμάτια των εκπαιδευομένων στρατιωτών και τα γραφεία εκπαίδευσης, ενώ στο κέντρο όλων αυτών υπάρχει ένα εσωτερικό αίθριο ανοικτό στον ουρανό και στο φυσικό το φως. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι οι αρχιτέκτονες του γραφείου meier + associés architectes, σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα, θέλησαν να αφήσουν μια αίσθηση του ημιτελούς στην κατασκευή τους, ώστε να δίνεται η εντύπωση στους στρατιώτες ότι χτίζουν κι εκείνοι, μέσω ασφαλώς της εκπαίδευσής τους. Σαν Lego Αν τη δεις από πάνω, η πυροσβεστική υπηρεσία της επαρχίας Guizhou, στην Κίνα, μοιάζει κατασκευασμένη από Lego. Χτισμένες σε πλαγιά, οι εγκαταστάσεις μοιάζουν να είναι κι εκείνες κεκλιμένες, καταλήγοντας σε έναν πύργο, όπου γίνονται όλες οι ασκήσεις ετοιμότητας, και στη μεγάλη, λευκή κεντρική αίθουσα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση στη χρήση αυτής της αίθουσας είναι η ιερότητά της, καθώς λειτουργεί ως ηρώο για τις τελετές ανταμοιβής και παρασημοφόρησης των τολμηρών, ενισχύοντας έτσι το ηθικό της ομάδας, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες του γραφείου West-Line Studio. Τα πολλά επίπεδα δημιουργούν μια αίσθηση περιπλοκότητας, ωστόσο η σύνδεσή τους επιτυγχάνεται με την παρεμβολή υπαίθριων διαδρόμων, αλλά και χώρων χαλάρωσης, αναγνωστηρίων, αθλητικού εξοπλισμού, προς επίρρωσιν της κοινωνικοποίησης. Οι εγκαταστάσεις της πυροσβεστικής υπηρεσίας της κινεζικής επαρχίας Guizhou διαθέτουν αύλειο χώρο που επιτρέπει ομαδικά αθλήματα, ενώ προσφέρει και γωνιές απομόνωσης και στοχασμού συνοδεία του υδάτινου στοιχείου. Οι αρχιτέκτονες σημειώνουν ότι, για παράδειγμα, ενώ στην πισίνα ή στην εσωτερική αθλητική παιδική χαρά υπάρχει διάχυτο φως, στο «ηρώο» το φως δημιουργεί εικονικές σκιές, επιτείνοντας προφανώς την κατάνυξη που επιβάλλει η μεγάλη λευκή αίθουσα. Πηγή: http://www.kathimerini.gr/942616/article/politismos/eikastika/arxitektonika-erga-texnhs-me-stoles
  8. Τρεις Ισπανοί αρχιτέκτονες, ο Ραφαέλ Αράντα, η Κάρμε Πιζέμ και ο Ραμόν Βιάλτα, του καταλανικού γραφείου RCR Arquitectes, είναι οι νικητές του περίβλεπτου βραβείου Pritzker, που θεωρείται συχνά το αντίστοιχο ενός βραβείου Νόμπελ στην αρχιτεκτονική. Είναι η πρώτη φορά που απονέμεται σε τρία πρόσωπα από κοινού αυτό το βραβείο. Το βραβείο δημιουργήθηκε το 1979 και απονέμεται για την εργασία ενός αρχιτέκτονα εν ζωή. Πηγή: http://www.koolnews.gr/diethni/se-treis-ispanoys-aponemetai-vraveio-arhitektonikis-pritzker
  9. Η έκθεση «Η αρχιτεκτονική των βιβλιοθηκών στο δυτικό πολιτισμό. Από τη μινωική εποχή στον Μιχαήλ Άγγελο (1600 π.Χ.-1600 μ.Χ.)» φιλοξενείται στο Κεντρικό Κτήριο του Μουσείου Μπενάκη. Η έκθεση πραγματεύεται την αρχιτεκτονική εξέλιξη των θαλάμων και των κτισμάτων που χρησιμοποιήθηκαν για τη φύλαξη και διατήρηση του εγχάρακτου υλικού, δομημένη σε πέντε βασικές ενότητες: Ελληνικός κόσμος, Ρωμαϊκή εποχή, Βυζάντιο, Δύση τους Μεσαιωνικούς χρόνους και Αναγέννηση. Στον ελληνικό κόσμο, έμφαση δίνεται στο χαρακτήρα των αρχειοφυλακείων κατά τη μινωική εποχή και στην ανάδειξη των κέντρων όπου, από τα μέσα της πρώτης χιλιετίας, καλλιεργούνταν και προάγονταν τα γράμματα και οι τέχνες (Ναοί των Μουσών). Οι σπουδαιότερες οργανωμένες συλλογές βιβλίων θησαυρίζονταν στις φιλοσοφικές σχολές που άρχισαν να λειτουργούν στη Μίλητο και στη συνέχεια στον Κρότωνα (του Πυθαγόρα), στην Ακαδημία του Πλάτωνα και στο Λύκειο του Αριστοτέλη. Η τυπολογία σύμφωνα με την οποία η επίσημη αίθουσα της βιβλιοθήκης ήταν ένα ναόσχημο κτίσμα συνεχίστηκε και κατά την ελληνιστική εποχή, με την Οικουμενική Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου (δυναστεία των Ατταλιδών). Οι Ρωμαίοι, που ίδρυσαν την πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη στη Ρώμη το 43 π.Χ., ακολούθησαν την ελληνική αρχιτεκτονική παράδοση, με κάποιες όμως διαφορές: σκοπός τους ήταν να εξισώσουν τη λατινική με την αρχαία ελληνική γραμματεία και για την επίτευξη του σκοπού τους αυτού δημιούργησαν δύο ξεχωριστά μεν, αλλά πανομοιότυπα κτίσματα (διδυμία), στα οποία θησαυρίζονταν το ελληνικό και λατινικό τμήμα αντίστοιχα. Κατά τη μεσαιωνική εποχή, τόσο στο Βυζάντιο όσο και στα κράτη της δυτικής Ευρώπης, οι βιβλιοθήκες του ελληνορρωμαϊκού πολιτισμού αντιμετωπίζονταν ως «άψυχα σώματα» και πέρασαν στη λήθη. Ως επακόλουθο, το σύνολο της χριστιανικής γραμματείας αποθηκεύτηκε στα πολυάριθμα μοναστήρια που ιδρύθηκαν σε Ανατολή και Δύση. Οι θάλαμοι αυτοί, παρόλο που θησαύριζαν πολύτιμο υλικό, δεν έτυχαν καμίας αρχιτεκτονικής μέριμνας. Την περίοδο της Αναγέννησης, η σύζευξη της αρχαίας και της χριστιανικής γραμματείας είχε ως αποτέλεσμα και τη δημιουργία νέας τυπολογίας. Έτσι, οι βιβλιοθήκες ανακτούν την παλιά τους αίγλη ως ναοί της γνώσης, καθιερώνεται η ναόσχημη μορφή τους και θεωρούνται ισότιμες με τις εκκλησίες και τα καθολικά. Έκτοτε επανέρχεται και ο θεσμός της διπλοβιβλιοθήκης, η οποία περιλαμβάνει δύο ξεχωριστά τμήματα (το ελληνικό και το λατινικό) στον ίδιο χώρο. Την έκθεση επιμελήθηκε ο αρχιτέκτονας και ιστορικός του βιβλίου Κ. Σπ. Στάικος και πραγματοποιείται με αφορμή την έκδοση του ομότιτλου βιβλίου του. Πηγή: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=848331
  10. Το πολυβραβευμένο κτίριο της ΑΓΕΤ που σχεδιάστηκε το 1972 από τον μεγάλο Αλέξανδρο Τομπάζη, μέσα από τα λόγια του παγκοσμίου κλάσης Έλληνα αρχιτέκτονα που ανέλαβε την ανακαίνισή του. Ο Γιώργος Μπάτζιος πριν ιδρύσει το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο, για το οποίο έχουν γίνει αφιερώματα στα μεγαλύτερα ξένα περιοδικά αρχιτεκτονικής και design, όπως το Archdaily ή το Wallpaper, ήταν για πολλά χρόνια συνεργάτης του Jean Nouvel. Μας μίλησε για το κτίριο της ΑΓΕΤ, που πήρε το πρώτο βραβείο στα Ελληνικά βραβεία αρχιτεκτονικής το 2021 και φέτος είναι υποψήφιο ως “κτίριο της χρονιάς” για το περιοδικό Archdaily. -Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από την ανακαίνιση του κτιρίου της ΑΓΕΤ; Eμπνευση αποτέλεσε το χαρακτηριστικό δομικό σύστημα του κτηρίου που αποτελείται από φατνωματικές πλάκες και σταυροειδείς κολώνες. Προχωρώντας σε δραστικές χωρικές αναδιατάξεις στο εσωτερικό του, έχοντας ως γενεσιουργό δύναμη του νέου σχεδιασμού τη γεωμετρία της πρότερα “θαμμένης” οροφής, αποκαλύψαμε ένα κρυμμένο χώρο, που υπήρχε εξαρχής στο “υποσυνείδητο” του κτηρίου, ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα της αρχικής αρχιτεκτονικής σύνθεσης το οποίο καθορίζει τη νέα μορφολογία του εσωτερικού του κτιρίου και οδηγεί το χώρο “προς μια απόλυτη αρχιτεκτονική”. Σε αυτή την προσπάθεια μας καθοδήγησε, κυρίως, ο κάναβος του 1,20μ. x 1,20μ., που αντιστοιχεί στις διαστάσεις του τυπικού στοιχείου της φατνωματικής οροφής. Ο εν λόγω κάναβος αποτέλεσε τη βάση για κάθε σχεδιαστική επέμβαση στο κτίριο: όλα τα αρχιτεκτονικά και ηλεκτρομηχανολογικά στοιχεία του κτιρίου βασίζονται σχεδιαστικά πάνω σε αυτόν. -Ποιες ήταν οι ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου project; Το υπάρχον κτίριο είναι ένα σπάνιο δείγμα του κινήματος της μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, που ανεγέρθηκε το 1972 και είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του καταξιωμένου Έλληνα αρχιτέκτονα, Αλέξανδρου Τομπάζη. Η αναβίωση του υπάρχοντος ιστορικού κτηρίου ήταν μια ηθική πρόκληση για εμάς, ιδιαίτερα όσον αφορά την έκταση της παρέμβασής μας στην υπάρχουσα δομή. -Τι δυσκολίες συναντήσατε κατά την υλοποίηση του; Μια πρόκληση που αντιμετωπίσαμε είναι η επαναφορά του στην αρχική του μορφή, καθώς το κτήριο είχε επιχριστεί με ένα ωχροκίτρινο χρώμα από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες, γεγονός που είχε αλλοιώσει την μπρουταλιστική του ταυτότητα. Ξεκινήσαμε με βαθύ καθαρισμό όλων των επιφανειών και αναλύσαμε χημικά τη σύσταση του αρχικού σκυροδέματος. Εφαρμόσαμε μια επιφάνεια σκυροδέματος 6mm σε ολόκληρο το κτήριο, με βάση τα ευρήματα της χημικής ανάλυσης και μετά από πολυάριθμα, επί τόπου, δείγματα. Το τελικό αποτέλεσμα, που υλοποιήθηκε από έναν τοπικό τεχνίτη σκυροδέματος, είναι ένα αριστούργημα εξαιρετικής δεξιοτεχνίας. Ετσι, μετά από 2 χρόνια, αυτά που είχαμε υποθέσει ως αρχιτέκτονες ως προς την ποιότητα του χώρου, την λειτουργία του κτηρίου και την ενσωμάτωση των στοιχείων της φύσης, είδαμε ότι λειτούργησαν στην πραγματικότητα, βλέποντας συγχρόνως ότι το κτήριο ωριμάζει επιτυχώς. -Γιατί πιστεύετε ότι διακρίθηκε το συγκεκριμένο έργο; Για το βάθος της κατασκευαστικής του λεπτομέρειας και την αρτιότητα των βασικών συστατικών των αξόνων του. -Ποιες τάσεις στο σχεδιασμό γραφείων εφαρμόστηκαν; Το κτήριο έχει την δική του ιστορία, δεν προσαρμόσαμε σε αυτό τις δικές μας ιδέες, προσαρμοστήκαμε στην έντονη ιστορική παρουσία του. Ανάμεσα στην μπρουταλιστική και μεταβολιστική αρχιτεκτονική της δεκαετίας του ’60 προσθέσαμε απλώς στοιχεία εκσυγχρονισμού, όσον αφορά την τεχνολογική του απόδοση όσο και τις σύγχρονες μορφές εργασίας. Ο αρχιτέκτονας Γιώργος Μπάτζιος / Φωτογραφία: Κλεάνθης Μιτσιούλης -Πώς θα είναι το γραφείο του μέλλοντος; Από τον άνθρωπο μηχανή του στρουκτουραλισμού, στον άνθρωπο πληροφορία του Antonio Negri, τον κορονοϊό και την κλιματική αλλαγή, θεωρώ ότι υπάρχει μια επαναφορά στην αναγκαιότητα της φυσικής παρουσίας στους γραφειακούς χώρους. View full είδηση
  11. Στη λίστα με τις άδειες κατεδαφίσεων που έχει εκδώσει η Πολεοδομία Αθηνών καταγράφονται δεκάδες κατοικίες και κτίρια του ελληνικού αρχιτεκτονικού μοντερνισμού που έγιναν μπάζα οικοδομικών υλικών την τελευταία τριετία ή θα γίνουν το προσεχές διάστημα. Πίσω από τη ραγδαία αύξηση των κατεδαφίσεων βρίσκονται παλιές και νέες παθογένειες που ταλαιπωρούν τα ιστορικά και πολεοδομικά χαρακτηριστικά της πόλης. Στον κατάλογο με τις άδειες κατεδαφίσεων του δήμου Αθηναίων που έχει στα χέρια της η LiFO αποτυπώνονται οι πιο πρόσφατες απώλειες του ελληνικού μοντερνισμού και όχι μόνο. Κτίρια της δεκαετίας του 1920 και του 1930 με νεοκλασικίζοντα και εκλεκτικιστικά στοιχεία και κατοικίες του μοντέρνου κινήματος, που αποτελούν και τα τελευταία ίχνη της νεότερης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, εξαφανίζονται από τους δρόμους της Αθήνας. Η πόλη φαίνεται να χάνει σημαντικά στοιχεία της φυσιογνωμίας της λόγω της μεγάλης αύξησης αυτών των κατεδαφίσεων και της παράλληλης ραγδαίας κατασκευαστικής δραστηριότητας, η οποία είναι κυρίως προσανατολισμένη στην ανέγερση πολυώροφων κτιρίων, τα οποία, ως επί το πλείστον, προορίζονται για τουριστική εκμετάλλευση. Οι ιδιοκτήτες, με δέλεαρ τους υψηλούς συντελεστές δόμησης και το κέρδος που θα έχουν από τα πανύψηλα κτίρια που μπορούν να χτιστούν στις μικρές διώροφες ή τριώροφες κατοικίες τους, λόγω του bonus δόμησης σε ύψος ορόφων που προβλέπει ο οικοδομικός κανονισμός, προχωρούν σε αθρόες κατεδαφίσεις, μας λένε πολεοδόμοι και αρχιτέκτονες που ασχολούνται εντατικά με το ζήτημα. Αλλάζει η φυσιογνωμία της πόλης, με την έννοια ότι χάνεται η ιστορία της, χάνεται η μνήμη της όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα. Θα φτάσουμε να έχουμε μια πόλη η οποία θα έχει ένα ιστορικό βάθος εξήντα ετών, γιατί δεν έχει θα μείνει τίποτε άλλο. Η Αθήνα, υπό την πίεση των απαιτήσεων της αγοράς ακινήτων, αποκτά νέα, θηριώδη κτίρια. Παράλληλα, το υπουργείο Περιβάλλοντος δίνει τη δική του ερμηνεία στις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που προβλέπουν ρητά ότι όπου υπάρχουν ειδικά διατάγματα με περιορισμούς για τα ύψη των κτιρίων, αυτά υπερισχύουν των οικοδομικών κανονισμών και των bonus δόμησης. Τέτοια ειδικά διατάγματα ισχύουν, όπως μας λένε αρχιτέκτονες, ακόμα και για την περιοχή των Αμπελοκήπων ή τα Πατήσια. «Ωστόσο, το υπουργείο, με μια σειρά ασαφών υπουργικών αποφάσεών του τον τελευταίο χρόνο, προσπαθεί να παρακάμψει τις αποφάσεις του ΣτΕ, πετώντας στην ουσία το μπαλάκι της ευθύνης στους δήμους. Οι δήμοι καλούνται να βγάζουν άδειες επιλέγοντας αν θα εφαρμόσουν την ερμηνεία του υπουργείου Περιβάλλοντος ή τις δικαστικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου», λένε. Ο μόνος δήμος που κατάφερε εξαίρεση από τα «ευεργετήματα» των bonus δόμησης για επιπλέον τετραγωνικά και ύψος είναι ο δήμος Φιλοθέης-Ψυχικού με σχετική τροπολογία που ψηφίστηκε πριν από μερικούς μήνες σε νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών. Προηγήθηκε η ομόφωνη απόφαση του δήμου που είχε εναντιωθεί σφοδρά στις διατάξεις του κανονισμού, ο οποίος προβλέπει αυτά τα bonuς. Στην ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου καταγράφεται ότι η εφαρμογή των διατάξεων αυτών στην περιοχή δεν προστατεύουν «το περιβάλλον, τον οικιστικό ιστό και τη φέρουσα ικανότητα της πόλης». Facebook Twitter Το κτίριο στην οδό Πρόκλου 18 κατεδαφίστηκε πριν από μερικούς μήνες. Οι κατεδαφίσεις στις γειτονιές της Αθήνας Στη λίστα με τις άδειες κατεδαφίσεων της πολεοδομίας Αθηνών η LiFO εντόπισε μικρά διάσπαρτα κτίρια και κατοικίες της νεότερης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στον Νέο Κόσμο, στο Παγκράτι, στα Πατήσια, στην Κυψέλη. Αναζητώντας την ταυτότητα των κτιρίων αυτών, βρήκε ότι κάποια από αυτά έχουν καταγραφεί στην έκδοση της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (EΛΛET) που φέρει τον τίτλο «Αθηναϊκές κατοικίες του Μοντέρνου Κινήματος». Έχουν επίσης καταγραφεί και ταυτοποιηθεί από τη MONUMENTA, την οργάνωση που ασχολείται με την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Η MONUMENTA εντόπισε και κατέγραψε 11.500 κτίρια της περιόδου 1830-1940 που βρίσκονται στα επτά δημοτικά διαμερίσματα της Αθήνας. Ειρήνη Γρατσία Η αύξηση των κατεδαφίσεων φαίνεται να ανεβάζει στροφές την τελευταία τριετία, δηλαδή την περίοδο που στην πόλη βρίσκεται σε εξέλιξη ένα επενδυτικό ράλι κυρίως τουριστικών επιχειρήσεων. Η Ειρήνη Γρατσία, αρχαιολόγος και συντονίστρια της MONUMENTA, εξηγεί στη LiFO ότι «τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρείται μεγάλη αύξηση των κατεδαφίσεων των κτιρίων που χτίστηκαν πριν και μετά τον πόλεμο, ειδικά τις δεκαετίες 1920 και 1930. Πρόκειται κυρίως για ισόγειες και διώροφες κατοικίες, εκλεκτικιστικές και του Μοντέρνου Κινήματος, που αντικαθίστανται από πολυώροφες πολυκατοικίες. Αμπελόκηποι, Κουκάκι, Παγκράτι, Κυπριάδη, Νέος Κόσμος, χάνουν πολλά από τα κτίριά τους, αλλά και η Κηφισιά, το Ψυχικό, η Νέα Σμύρνη, ο Πειραιάς και βέβαια η Θεσσαλονίκη», λέει. Ελένη Μαΐστρου «Η κληρονομιά του μοντέρνου προστατεύεται σε όλη την Ευρώπη, μάλιστα στη Γαλλία υπάρχει νομοθετική διάταξη που χαρακτηρίζει διατηρητέα και κτίρια που μόλις έχουν χτιστεί, εφόσον είναι αξιόλογα», λέει η Ελένη Μαΐστρου, ομότιμη καθηγήτρια της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ και πρόεδρος του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς της ΕΛΛΕΤ. Μάλιστα, υποστηρίζει ότι μπορεί στην Ελλάδα και τα δύο αρμόδια υπουργεία, Πολιτισμού και Περιβάλλοντος, να κηρύσσουν διατηρητέα αξιόλογα κτίρια του Μοντέρνου Κινήματος, ωστόσο θέτει το εξής ερώτημα: «Υπάρχει στα μέλη του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής η απαιτούμενη ευαισθησία να μη δίνουν εύκολα άδεια κατεδάφισης στα σημαντικά αυτά κτίρια που αποτελούν σημαντικό τμήμα της ιστορίας μας;». Facebook Twitter Το κτίριο στην οδό Θεοδωρήτου Βρεσθένης 63 δεν υπάρχει πια. Ναι μεν, αλλά… Δημήτρης Ξυνομηλάκης Για να δοθεί άδεια κατεδάφισης σε κτίρια που είναι προ του 1955, προηγείται έλεγχος από τα αρχιτεκτονικά συμβούλια, τα οποία είναι γνωμοδοτικά όργανα του υπουργείου Περιβάλλοντος και λειτουργούν σε κάθε περιφερειακή ενότητα, εξηγεί στη LiFO ο Δημήτρης Ξυνομηλάκης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ/ΠΕΑ). Μας εξηγεί ότι τα συμβούλια αυτά «είναι ανεξάρτητα όργανα και τα μέλη τους απαρτίζονται από αρχιτέκτονες που κατά τεκμήριο έχουν την επιστημονική γνώση και την παιδεία να κρίνουν τι απόφαση θα πάρουν», λέει. Ο κ. Ξυνομηλάκης υποστηρίζει ότι οι άδειες κατεδάφισης δεν προχωράνε ακόμη και αν ένα μόνο μέλος αυτού του συμβουλίου διαφωνήσει. Το ζήτημα, όπως λέει, παραπέμπεται στο Κεντρικό Αρχιτεκτονικό Συμβούλιο για να ληφθεί η τελική απόφαση. Ωστόσο, θέτει ένα θέμα ως προς το κατά πόσο όλα τα κτίρια του Μεσοπολέμου πρέπει και μπορούν να διατηρηθούν, βάζοντας κάποιες προϋποθέσεις: «Προφανώς, για κτίρια του Μεσοπολέμου με αξιόλογα στοιχεία και χαρακτηριστικά η άποψη είναι πως, ναι, πρέπει να τα διατηρούμε. Όμως ένα κτίριο του Μεσοπολέμου χωρίς ιδιαίτερα μορφολογικά στοιχεία, που είναι εγκλωβισμένο ανάμεσα σε οκταώροφες πολυκατοικίες, από τη στιγμή, μάλιστα, που δεν είναι κραυγαλέο ή σπάνιο δείγμα της εποχής εκείνης, δεν δημιουργεί ένα σύνολο ούτε παραπέμπει σε κάτι, είναι ξεκομμένο σε μια περιοχή που έχει αποστειρωθεί, ενδέχεται να μην επιτελεί τον σκοπό της διατήρησής του, επομένως δεν θα έπρεπε να υποστηρίζεται η διατήρησή του», λέει. Οι κατεδαφίσεις ως «ιστορικό χαρακτηριστικό» της Αθήνας Κωνσταντίνος Τσιαμπάος Μιλώντας με τον Κωνσταντίνο Τσιαμπάο, αναπληρωτή καθηγητή της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ, για τον αν θα πρέπει να διατηρηθούν τα πάντα ή όχι από τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, μας λέει ότι «έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, λόγω της ανάπτυξης και του μεγάλου κέρδους που αποφέρουν οι επενδύσεις σε ακίνητα και νέες κατασκευές να μη μένει τίποτα όρθιο». Ποιο είναι το αποτέλεσμα; «Σαφώς αλλάζει η φυσιογνωμία της πόλης, με την έννοια ότι χάνεται η ιστορία της, χάνεται η μνήμη της όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα. Θα φτάσουμε να έχουμε μια πόλη η οποία θα έχει ένα ιστορικό βάθος εξήντα ετών, γιατί δεν έχει θα μείνει τίποτε άλλο». Ο Κωνσταντίνος Τσιαμπάος υποστηρίζει ότι ένα διαχρονικό πρόβλημα της Αθήνας είναι «πως γενικά είναι μια πόλη που δημιουργήθηκε μέσα από κατεδαφίσεις. Τα πρώτα κτίρια που έγιναν στη θέση των νεοκλασικών του 19ου αιώνα ήταν αυτές οι κατασκευές της δεκαετίας του ’30. Άρα, τώρα έρχεται η σειρά των κτιρίων που κατά κάποιον τρόπο αντικατέστησαν τα νεοκλασικά να αντικατασταθούν από νέες κατασκευές. Και ενώ μιλάμε για τη νεοκλασική Αθήνα που χάσαμε, σήμερα ερχόμαστε και συνεχίζουμε την ίδια τακτική, αντί να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος». Ο Μεσοπόλεμος, όπως εξηγεί ο κ. Τσιαμπάος, έχει να επιδείξει «σημαντικά κτίρια γνωστών αρχιτεκτόνων με πολύ υψηλή ποιότητα κατασκευής, υλικών και τεχνικών». Υποστηρίζει ότι «διεθνώς η αρχιτεκτονική έχει στραφεί προς την αποκατάσταση και την επιδιόρθωση, σε αυτό που λέμε αδόκιμα ανακαίνιση, και όχι στις νέες κατασκευές». Η διάσωση της αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μας λέει ότι είναι «επιβεβλημένη όχι μόνο για λόγους ιστορικούς ή αισθητικούς αλλά και για λόγους που συνδέονται με την επιβίωση της πόλης. Για λόγους βιωσιμότητας, για λόγους οικονομίας, για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος», αναφέρει. «Με τις συνθήκες που επικρατούν στις πόλεις διεθνώς και σε συνδυασμό με την κλιματική κρίση επικρατεί ορθώς η τάση να αποκαθιστούμε, να επιδιορθώνουμε και να κρατάμε αυτές τις κατασκευές που ήδη έχουμε». Είναι μια τάση που υιοθετεί και η Ελλάδα, όπως λέει, ενώ θεωρεί ενθαρρυντικό το γεγονός ότι «η συλλογική αντίληψη της κοινωνίας έχει καλύτερη γνώση της ανάγκης προστασίας των κτιρίων αυτών». Facebook Twitter Κατοικία στην οδό Δαμάρεως 135 που κατεδαφίστηκε πρόσφατα. Διπλή καταστροφή Το κύμα κατεδαφίσεων έχει συμπαρασύρει και κτίρια του 1950 της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, κατά την οποία είχαμε έργα σπουδαίων αρχιτεκτόνων, περισσότερο ή λιγότερο γνωστών. Η Ειρήνη Φρεζάδου, αρχιτέκτων-πολεοδόμος και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΛΕΤ, υποστηρίζει ότι οι κατεδαφίσεις αυτές δημιουργούν διπλή καταστροφή. Από τη μια «σβήνεται η πολύτιμη μνήμη της πόλης καθώς, εξαφανίζονται τα αρχιτεκτονικά δείγματα μιας ολόκληρης εποχής» και από την άλλη δημιουργούνται στην Αθήνα θηριώδεις κατασκευές που θέτουν σε δοκιμασία τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ήδη δύσκολης καθημερινότητάς μας: «Την τυπολογία των κτιρίων αυτών, από τα πιο εμβληματικά έως τα πιο ταπεινά, τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που διαμόρφωναν τις όψεις των δρόμων, το πτυχωτό πρόσωπο της πόλης, τα erker για φωτισμό και ηλιασμό, τις στρογγυλές γωνίες όπου διαθλάται μαλακά το φως, τα τεκμήρια της παλιάς μαστοριάς και τόσα άλλα που αποτελούν τη μοναδική ιδιοπροσωπία μιας πόλης που φαίνεται να χάνεται οριστικά», λέει με πικρία. Ειρήνη Φρεζάδου Το δίπολο της καταστροφής αυτής για την αρχιτέκτονα συμπληρώνεται «από τις θηριώδεις οκταώροφες και δεκαώροφες κατασκευές που θα αντικαταστήσουν τα μονώροφα, διώροφα, τριώροφα κτίρια. Βασικό εργαλείο για τις νέες αυτές κατασκευές», όπως ισχυρίζεται, είναι «οι υψηλοί συντελεστές δόμησης στην Αθήνα και λόγω του ισχύοντος οικοδομικού κανονισμού (ΝΟΚ), ειδικά του περιβαλλοντοκτόνου άρθρου 10 που προβλέπει τα bonus σε συντελεστές δόμησης και ύψη». Η κ. Φρεζάδου υποστηρίζει ότι θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη πολεοδομική επιβάρυνση στην πόλη, η οποία θα φέρει «ραγδαία επιδείνωση της ποιότητας ζωής με τη δραματική μείωση του ηλιασμού και αερισμού –ιδιαίτερα των χαμηλότερων ορόφων των κτιρίων–, με την κυκλοφοριακή ασφυξία, την υπερβάλλουσα ρύπανση και την επιβάρυνση των δικτύων κοινής ωφελείας». Το γεγονός ότι οι λιγοστοί «θύλακες χαμηλής δόμησης εξαφανίζονται ραγδαία», μαζί με το πολύτιμο λιγοστό πράσινο στην πόλη, θα επιτείνει το φαινόμενο της αστικής θερμονησίδας, το οποίο «σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή θα μετατραπεί από αβάσταχτο, που είναι σήμερα, σε φονικό!». Κτίριο στην οδό Ουμπλιανής που κατεδαφίστηκε πρόσφατα. «Έχει χαθεί το 80% των ιστορικών κτιρίων» Η κ. Γρατσία ισχυρίζεται ότι ήδη «έχει χαθεί το 80% των ιστορικών κτιρίων» και υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει πολύς χρόνος, χρειάζεται άμεση αντίδραση: «Θεωρούμε ότι ο αρχιτεκτονικός πλούτος του Μεσοπολέμου είναι σε μεγάλο κίνδυνο και η πολιτεία θα πρέπει να θεσπίσει κίνητρα για τους ιδιοκτήτες, να επεκτείνει τα χρονικά όρια της προστασίας των νεότερων κτιρίων, να εξετάσει το θέμα των συντελεστών δόμησης, να ενημερώσει για την αξία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς». Η επέκταση των χρονικών ορίων προστασίας των νεότερων μνημείων που προτείνει η κ. Γρατσία κρίνεται αναγκαία, ούτως ώστε να προστατευτούν ως νεότερα τα μνημεία και τα κτίρια του Μεσοπολέμου, κάτι που σήμερα δεν συμβαίνει με αρκετά από αυτά γιατί δεν πληρούν τις προϋποθέσεις της ηλικίας. Τα κτίρια που εξετάζονται σήμερα από το υπουργείο Πολιτισμού με στόχευση την κήρυξη τους ως νεότερων μνημείων και εν συνεχεία τη διατήρησή τους είναι αυτά που έχουν συμπληρώσει την ηλικία των 100 ετών. Παράλληλα, όμως, πολλοί ιδιοκτήτες, θέλοντας να αποφύγουν τον βραχνά της προστασίας, καθώς δεν δίνονται κίνητρα για να αποκατασταθούν αυτά τα κτίρια, θέλουν να προλάβουν να γκρεμίσουν τις ιδιοκτησίες τους, για να μην ενταχθούν τα ακίνητά τους σε καθεστώς προστασίας. Πολλές από τις κατοικίες και τα κτίρια του Μοντέρνου Κινήματος πλησιάζουν το όριο αυτό, γι’ αυτό αυξάνονται ραγδαία οι κατεδαφίσεις: «Οι υψηλοί συντελεστές δόμησης που ισχύουν, με βάση τους οποίους οι ιδιοκτήτες των κατοικιών αυτών μπορούν να χτίσουν παραπάνω από αυτό που έχουν, και η έλλειψη οικονομικής στήριξης από την πλευρά του κράτους είναι δύο από τις βασικές αιτίες των κατεδαφίσεων», λέει η κ. Μαΐστρου. Αναφέρει ότι «η ευθύνη της πολιτείας είναι πολύ μεγάλη γιατί εκκρεμεί τόσα χρόνια το πρόγραμμα “Διατηρώ” και εκκρεμεί επίσης η μεταφορά του συντελεστή δόμησης, η οποία ίσχυσε για λίγο ‒ τη χρησιμοποίησαν λάθος και τώρα καταργήθηκε. Τώρα έχουν μεταφέρει την επίλυση του ζητήματος στα Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια», λέει. Facebook Twitter Το κτίριο στην οδό Θεοδωρήτου Βρεσθένης 65 έχει πάρει άδεια για κατεδάφιση. Μια πονεμένη ιστορία Η μεταφορά του συντελεστή δόμησης είναι μια πονεμένη ιστορία και συζητείται επί δεκαετίες. Αφορά ακίνητα στα οποία ο ιδιοκτήτης δεν επιτρέπεται να αξιοποιήσει ολόκληρο τον συντελεστή που ισχύει στην περιοχή όπου βρίσκεται το ακίνητό του. Με τον τελευταίο νόμο ο ιδιοκτήτης ενός διατηρητέου θα μπορεί να εκδώσει τίτλο μεταφοράς συντελεστή δόμησης. Με αυτόν τον τίτλο θα έχει το δικαίωμα να μεταφέρει τον υπόλοιπο συντελεστή του ακινήτου του. Ωστόσο, το ζήτημα παραμένει βαλτωμένο και μετατέθηκε για αργότερα, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση της πολεοδομικής μεταρρύθμισης και των τοπικών πολεοδομικών σχεδίων, μέσω των οποίων θα δημιουργηθούν ζώνες υποδοχής συντελεστή δόμησης. Επειδή η ελληνική πολιτεία πειραματίζεται με το θέμα από τη δεκαετία του ’80, πολλοί ιδιοκτήτες έμειναν ξεκρέμαστοι, καθώς δεν μπόρεσαν ποτέ να μετατρέψουν αυτούς τους τίτλους μεταφοράς συντελεστή δόμησης σε ακίνητα, όταν το μέτρο είχε εφαρμοστεί. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πολεοδόμων που γνωρίζουν το ζήτημα, έχουν εκδοθεί κατά το παρελθόν τίτλοι που αντιστοιχούν σε περίπου 480.000 τ.µ., με την αξία τους να ανέρχεται κατά προσέγγιση στα 190 εκατ. ευρώ. Φρένο στα ύψη «Για να σταματήσει η ανεύθυνη, συνεχής εντατικοποίηση της δόμησης που αποτελεί τον βασικό λόγο των αθρόων κατεδαφίσεων», όπως λέει η κ. Φρεζάδου, πρέπει να δοθεί λύση από το υπουργείο Περιβάλλοντος: «Θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε αναθεώρηση του ΝΟΚ προς το ηπιότερο». Η αρχιτέκτονας υποστηρίζει ότι πρέπει «να καταργηθεί επίσης άμεσα το περιβαλλοντοκτόνο άρθρο 10 του ΝΟΚ που αφορά bonus στα ύψη». Αλλά και από πλευράς του δήμου Αθηναίων, όπως λέει, «θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι χρήσεις γης και οι συντελεστές δόμησης προς το ηπιότερο και να αξιοποιηθεί το υφιστάμενο κτιριακό απόθεμα για χρήση κοινωνικής κατοικίας». Για την αρχιτέκτονα η συνεχής εντατικοποίηση της δόμησης είναι αναντίστοιχη τόσο προς την υφιστάμενη γεωμετρία της πόλης (πλάτος δρόμων προς ύψος κτιρίων) όσο και προς τη φέρουσα ικανότητα εξυπηρέτησης της κυκλοφορίας από το υπάρχον οδικό δίκτυο». Facebook Twitter Για το κτίριο στην οδό Κορδάτου 24 έχει βγει άδεια κατεδάφισης αλλά δεν έχει γκρεμιστεί ακόμα. Μια ανοιχτή συζήτηση Σύμφωνα με πληροφορίες που έχει η LiFO, στο υπουργείο Περιβάλλοντος έχει ανοίξει η συζήτηση για τα ύψη και τα bonus δόμησης του Οικοδομικού Κανονισμού, η εφαρμογή των οποίων σε κάποιες περιοχές έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας αλλά και με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που έβαλε πάγο πριν από μερικούς μήνες στην κατασκευή πολυώροφης πολυκατοικίας στους Αμπελόκηπους. Το υπουργείο Περιβάλλοντος και συγκεκριμένα ο υφυπουργός Νίκος Ταγαράς, με τις υπουργικές αποφάσεις που υπέγραψε, όπως ειπώθηκε και νωρίτερα, έχει ταχθεί υπέρ των διατάξεων του ΝΟΚ. Οι διατάξεις αυτές ευνοούν τον τεχνικό κόσμο, ο οποίος θεωρεί ότι οποιαδήποτε αλλαγή προφανώς θα επηρεάσει την κατασκευαστική δραστηριότητα. Παρά τις όποιες ερμηνείες επιχείρησε το ΥΠΕΝ, το ζήτημα σήμερα παραμένει ανοιχτό. Επειδή υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που ανά πάσα στιγμή μπορούν να μπλοκάρουν οικοδομικές άδειες κτιρίων τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι πληροφορίες μας λένε ότι οι συζήτηση για τα ύψη στο ΥΠΕΝ και με συμμετοχή φορέων η οποία θα επικεντρωθεί στα επίμαχα άρθρα του ΝΟΚ έχει μόλις ξεκινήσει. Οι κατεδαφίσεις κτιρίων που μπορεί να έχουν ιστορική αξία για την πόλη είναι ένα κεφάλαιο ανοιχτό και αποτελούν κομμάτι ενός σύνθετου και ευρύτερου ζητήματος που αφορά τα πολεοδομικά και περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά της πόλης, τα οποία επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων και νοηματοδοτούν τη μνήμη και την ταυτότητά της. Facebook Twitter Το κτίριο στην οδό Ηρώνδα 6 στο Παγκράτι πριν την κατεδάφιση... πηγή lifo.gr View full είδηση
  12. Ο Σύλλογος Διπλωματούχων Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Εύβοιας, με την συμβολή του ΤΕΕ/Π.Τ. Έυβοιας, διοργανώνουν την «1η Έκθεση Αρχιτεκτονικού Έργου», η οποία θα διεξαχθεί στο κτηριακό συγκρότημα «Αστέρια» στην παραλία Χαλκίδας, από τις 8 έως και τις 17 Νοεμβρίου 2013. Η έκθεση φιλοξενεί αρχιτεκτονικές μελέτες που αφορούν επί το πλείστον σύγχρονες και παραδοσιακές κατοικίες, υλοποιημένες ή υπό κατασκευή, αποκαταστάσεις κτηρίων, διαμορφώσεις εσωτερικών και εξωτερικών χώρων (ιδιωτικών, επαγγελματικών και δημοσίων). Επίσης στην έκθεση υπάρχει τμήμα αφιερωμένο σε φοιτητικές εργασίες και διπλωματικές μελέτες Ευβοέων φοιτητών Αρχιτεκτονικών Σχολών. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, στα πλαίσια παράλληλων εκδηλώσεων, έχουν προγραμματιστεί: διαλέξεις, εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο οποίο θα συμμετέχουν τα Λύκεια και Γυμνάσια της ευρύτερης περιοχής της Χαλκίδας, βραδιά ανοιχτού διαλόγου με θέμα «Χαλκίδα & Αρχιτεκτονική». Η οργανωτική Επιτροπή Γωγώ Ρουσοδήμου (Πρόεδρος και Συντονίστρια της Οργανωτικής Επιτροπής) Κωνσταντίνος Ιωαννίδης Παναγιώτης Κανελλόπουλος Κωνσταντίνος Μώρος Δομενίκη Οικονόμου Σοφία Παλόγου Κωνσταντίνος Σκουλαρίκης Εκ μέρους του ΤΕΕ (Περιφερειακό Τμήμα Ευβοίας) Αικατερίνη Αλιακίζογλου (Πρόεδρος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ) Ελευθέριος Χαλιώτης (Γενικός Γραμματέας της Διοικούσας του ΤΕΕ) Σύλλογος Διπλωματούχων Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Εύβοιας Οδός Χαϊνά & Αποστολίδου 29 - Χαλκίδα 34100 τηλ./Fax 22210 78706, κιν. 6932234660/6932383078 Θα πρότεινα στους διαχειριστές να υπάρχει ένα ημερολόγιο με τις ανά μήνα εκδηλώσεις,σε εμφανές σημείο του φόρουμ. Ευχαριστώ.
  13. Το υψηλό επίπεδο των συμμετοχών, κυρίως στην κατηγορία της κατοικίας, έκανε δύσκολη τη ζωή της κριτικής επιτροπής που θα αποφάσιζε για τα Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2013 εξετάζοντας έργα από μια δεξαμενή 91 συνολικά συμμετοχών, τα οποία είχαν πραγματοποιηθεί από το 2008 έως και φέτος. Ετσι, ενώ στην κατηγορία «κατοικία» υπήρξε βραβείο (στην αρχιτέκτονα Σοφία Τσιράκη για μία πολυκατοικία στο Γκάζι), δεν συνέβη το ίδιο και στην αντίστοιχη των έργων δημόσιας και κοινής χρήσης όπου απονέμονται ειδικός έπαινος και ειδική μνεία. Η τελευταία, για τον πολυχώρο πολιτισμού «Φουγάρο» στο Ναύπλιο, με την υπογραφή της Ρένας Σακελλαρίδου και της Μόρφως Παπανικολάου, δεν θα μπορούσε να βραβευθεί καθώς όσοι αρχιτέκτονες είναι μέλη του Δ.Σ. του ΕΙΑ ή έχουν βραβευτεί σε προηγούμενες διοργανώσεις, αποκλείονται αυτόματα από τα βραβεία. Ο διαγωνισμός εξελίχθηκε σε δύο φάσεις και είναι χαρακτηριστικό ότι η επιτροπή έκρινε στο τέλος της πρώτης φάσης, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι συμμετοχές στην κατηγορία «κατοικία» παρουσίασαν στο σύνολό τους υψηλού επιπέδου ποιοτικά χαρακτηριστικά, να προχωρήσει στην επιλογή οκτώ έργων αντί του προβλεπόμενου αριθμού των πέντε. Αλλά δεν μιλάμε για κάτι καινούργιο ή πρωτοφανές: η διαφοροποίηση της αρχιτεκτονικής ποιότητας μεταξύ των ιδιωτικών έργων και εκείνων του δημόσιου τομέα ή άλλων επαγγελματικών χρήσεων αποτελεί διαχρονικό χαρακτηριστικό του διαγωνισμού βραβείων του ΕΙΑ. Συνολικά στη δεύτερη φάση προκρίθηκαν 13 έργα. Η απονομή των βραβείων θα γίνει την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, ενώ την ίδια μέρα θα εγκαινιαστεί και η έκθεση των συμμετοχών που θα διαρκέσει ώς τις 26 Ιανουαρίου 2014. Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_08/11/2013_539145 Περισσότερα: http://www.heliarch.gr/?q=content/%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-2013
  14. Ένα αρχιτεκτονικό πανόραμα, που αφορά τόσο τους δημόσιους όσο και τους ιδιωτικούς χώρους, είναι το Open House, στο οποίο οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης ανταποκρίθηκαν μαζικά, ενώ στο άμεσο μέλλον καλούνται να κάνουν το ίδιο και οι Αθηναίοι. Επί της ουσίας πρόκειται για ένα θεσμό διεθνή, που έχει στόχο την ανάδειξη και προώθηση της αρχιτεκτονικής. Η ιδέα ξεκίνησε από το Λονδίνο το 1992 και μέχρι σήμερα διαδόθηκε σε πολλές πόλεις σε διαφορετικές χώρες, αποκτώντας συστηματικούς επισκέπτες και υποστηρικτές. Η δράση προσκαλεί το ευρύ κοινό να εξερευνήσει και να κατανοήσει την αξία της αρχιτεκτονικής και του δομημένου περιβάλλοντος. Στις πόλεις που φιλοξενούν το θεσμό, κάθε χρόνο για ένα Σαββατοκύριακο δημόσια και ιδιωτικά κτήρια ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό δωρεάν και η πόλη μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μουσείο, με εκθέματα τα ίδια της τα κτήρια και την αρχιτεκτονική της. Η δράση Open House έχει ήδη πραγματοποιηθεί 2 φορές στη Θεσσαλονίκη, στις 23-25 Νοεμβρίου 2012 (12.000 επισκέπτες) και στις 18-20 Οκτωβρίου 2013 (24.000 επισκέπτες). Το πρώτο Open House Athens θα πραγματοποιηθεί στις 4-6 Απριλίου 2014, ανοίγοντας 50 χώρους και κτήρια με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, που θα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της αρχιτεκτονικής. Ανάμεσά τους και τα: Μέγαρο Υπατία, Κτήριο Αβέρωφ, Μουσείο Μπενάκη, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, Μουσείο Ακρόπολης, Μουσείο Μπενάκη, Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Σταθμός Διανομής ΔΕΗ, Γενικά Αρχεία Κράτους, New Hotel, Fresh Hotel, καθώς και πλήθος ιδιωτικών κατοικιών και διαμερισμάτων. «Την τελευταία εικοσαετία περισσότερα από 1,5 εκατομμύριο άτομα επισκέφθηκαν συνολικά 3.000 κτήρια, δημόσια ή ιδιωτικά, σε διάφορες χώρες κατά τη διάρκεια των διοργανώσεων του "Open House", ώστε να γνωρίσουν την αρχιτεκτονική τους», λέει η Βικτόρια Θόρτον, ιδρύτρια των Open House London και Open House Worldwide. Στόχος της δράσης είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού σε ζητήματα αρχιτεκτονικής, η κατανόηση της αξίας της και του ρόλου που αυτή παίζει στην αναβάθμιση του αστικού τοπίου και, συνεπώς, της ποιότητας ζωής. Η εκδήλωση είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και η πραγματοποίησή της βασίζεται στον εθελοντισμό, τις χορηγίες και τις δωρεές. Στο Open House Thessaloniki 2012, που πραγματοποιήθηκε στις 23-25 Νοεμβρίου, παρουσιάστηκαν 56 χώροι, δημόσιοι και ιδιωτικοί, σύγχρονοι και ιστορικοί, στο κέντρο και τα προάστια της πόλης. Τη δράση έφεραν εις πέρας 250 εθελοντές, ως επί το πλείστον φοιτητές αρχιτεκτονικής. Το 2013 αντίστοιχα παρουσιάστηκαν 67 χώροι από 300 εθελοντές. Η επιτυχία του Open House Thessaloniki έγκειται στο ότι κατάφερε να προσελκύσει κοινό ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, σπουδών, καταγωγής. Το κοινό στοιχείο όλων των επισκεπτών είναι το ενδιαφέρον για την πόλη και τον πολιτισμό. Σε ό,τι αφορά την Αθήνα, από τις 4 ώς τις 6 Απριλίου θα ανοίξουν περίπου 50 χώροι με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, στους οποίους σε συγκεκριμένο ωράριο για τον καθένα θα πραγματοποιούνται αρχιτεκτονικές ξεναγήσεις. Οι επιλεγμένοι χώροι εντοπίζονται στο Δήμο Αθηναίων και αντικατοπτρίζουν τα πολλαπλά επίπεδα της αρχιτεκτονικής της πόλης, με δείγματα ιστορικά και σύγχρονα, δημόσια και ιδιωτικά, ποικιλίας χρήσεων και ρευμάτων αρχιτεκτονικής. Για την πραγματοποίηση της δράσης θα εκπαιδευτούν περίπου 300 εθελοντές, οι οποίοι αναλαμβάνουν να υποδεχτούν το κοινό, να το ξεναγήσουν στους επισκέψιμους χώρους και να φροντίσουν για την ασφάλειά τους. Η δράση πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην Αθήνα, με την προοπτική να καθιερωθεί ως ετήσιος θεσμός, μια τριήμερη γιορτή αρχιτεκτονικής. Σε ό,τι αφορά τη Θεσσαλονίκη, το επόμενο Open House θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο με την παρουσίαση περίπου 60 κτηρίων και τη συμμετοχή περίπου 300 εθελοντών. Προβλέπεται να ξεπεράσει τις 22.000 επισκέψεις, καθώς η δράση έχει αποκτήσει ήδη συστηματικούς επισκέπτες που επιδίδονται σε ένα διήμερο «μαραθώνιο» αρχιτεκτονικών επισκέψεων. Υπεύθυνη για τη διοργάνωση των δράσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Open House Greece», της οποία ψυχή είναι πέντε αρχιτεκτόνισσες, οι: Τατιάνα Αναγνωστάρα, Κατερίνα Δουδούμη, Ρενάτα Δούμα, Τόνια Μαυρουδή και Γιώτα Μουρατίδου. Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=418762
  15. Το κολοσσιαίο πολιτιστικό κέντρο του Αζερμπαϊτζάν, έργο της Ιρακινοβρετανίδας αρχιτέκτονα Ζάχα Χαντίντ, απέσπασε τη διάκριση «Ντιζάιν της Χρονιάς» από το Μουσείο Ντιζάιν του Λονδίνου, πάρα τις εντονότατες διαμαρτυρίες ανθρωπιστικών οργανώσεων. Το Κέντρο Χαϊντάρ Αλίγιεφ, το οποίο στεγάζει ένα μουσείο, ένα αμφιθέατρο αλλά και μία πελώρια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, βρίσκεται στο Μπακού, πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, και, όπως ανάφεραν οι κριτές του διαγωνισμού, πρόκειται για «ένα αρχιτεκτόνημα που θα μας κάνει να μιλάμε για χρόνια». Ωστόσο, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υποστηρίζει ότι μαζί με το Κρίσταλ Χολ, τη σκηνή που στήθηκε για τον διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον και το εμπορικό κέντρο στους Χειμερινούς Κήπους, το κέντρο Χαϊντάρ Αλίγιεφ είναι ένα μόνο από τα πολλά μεγάλα έργα που εξαναγκάζουν τους ντόπιους να ξεσπιτώνονται και να απομακρύνονται βιαίως από τα σπίτια τους. «Η κυβέρνηση εξαπέλυσε ένα μπαράζ παράνομων απαλλοτριώσεων και αναγκαστικών εξώσεων σε ολόκληρη την πόλη χωρίς πραγματικά να αποζημιωθούν οι εμπλεκόμενοι», εξηγεί ο Γκεόργκι Τζιόρτζια του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της οργάνωσης που το 2012 έδωσε στη δημοσιότητα μία έκθεση-καταπέλτη για τις συνέπειες της αστικής ανάπτυξης στο Μπακού. «Η κυβέρνηση εξανάγκασε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους κόβοντάς τους το ηλεκτρικό ρεύμα, το φυσικό αέριο και το νερό. Κάποιες φορές οι κάτοικοι συλλαμβάνονταν και, όταν επέστρεφαν, τα σπίτια τους απλώς είχαν ισοπεδωθεί. Αλλα κτίρια κατεδαφίζονταν παρότι οι ένοικοί τους παρέμεναν στο εσωτερικό τους», λέει ο Τζιόρτζια. Λίγο πριν από τις εκλογές του 2013, οι Αρχές συνέλαβαν δεκάδες πολιτικούς ακτιβιστές με ψευδείς κατηγορίες, φυλάκισαν δημοσιογράφους, διέλυσαν ειρηνικές διαδηλώσεις και περιόρισαν με έκτακτους νόμους τις ατομικές ελευθερίες. Για να γίνει ο χώρος που απαιτείτο για το κτίσμα της Χαντίντ, κατεδαφίστηκαν 250 σπίτια, ενώ το 2010 το μεγαλύτερο συνδικάτο οικοδόμων BWI αποκάλυψε την υπόθεση παράνομης διακίνησης εργατών από Βοσνία και Σερβία που εξαναγκάζονταν να δουλέψουν στο Μπακού υπό άθλιες συνθήκες, υποβάλλονταν σε φυσική και ψυχολογική βία, ενώ τα διαβατήριά τους τα κρατούσαν οι επόπτες. Σε Κατάρ και Πεκίνο Ανάλογες, δηλαδή, συνθήκες με αυτές που επικρατούν στο Κατάρ, όπου ανοικοδομείται το στάδιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Χαντίντ και όπου έχουν χάσει τη ζωή τους την τελευταία διετία περισσότεροι από 500 εργάτες. Η ίδια η Χαντίντ αρνείται οποιαδήποτε σχέση με τους εργάτες, οι οποίοι, όπως λέει, είναι ευθύνη της κυβέρνησης. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την κατασκευή ενός μεγάλου εμπορικού κέντρου στο Πεκίνο ξεσπιτώθηκαν οι ένοικοι κατοικιών που χρονολογούνται πριν από 100 χρόνια. Πηγή: http://www.kathimerini.gr/774385/article/epikairothta/kosmos/arxitektoniko-vraveio-me-epikriseis Δείτε περισσότερα στοιχεία και φωτογραφίες από το έργο: http://www.zaha-hadid.com/architecture/heydar-aliyev-centre/
  16. Με ένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό πρότζεκτ, μία τριγωνική κατοικία στα Μέγαρα, το ελληνικό γραφείο Tense Architecture Network "ΤΑΝ", διεκδικεί το ευρωπαϊκό βραβείο σύγχρονης αρχιτεκτονικής, το Mies van der Rohe 2015. Πρόκειται για μία "eco-friendly" κατοικία, περιτριγυρισμένη από ελιές και θέα στα Γεράνεια Όρη και στον κάμπο των Μεγάρων. Οπως αναφέρει το wallpaper.com, οι πελάτες, ένα ενεργό και οικολογικά σκεφτόμενο ζευγάρι, πλησίασαν τους αρχιτέκτονες για να δημιουργήσουν ένα σπίτι μέσα σε οικόπεδο τους, το οποίο ήδη περιείχε 300 ελαιόδεντρα. Το σχέδιό τους ήταν να το κάνουν δεύτερο σπίτι τους και να μοιράσουν το χρόνο τους ανάμεσα στην Αθήνα (το διαμέρισμά τους στην ελληνική πρωτεύουσα έχει επίσης σχεδιαστεί από το ΤΑΝ) και σε αυτό, το πιο ήρεμο σκηνικό. Το τριγωνικό σχέδιο της κατασκευής χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες: δύο κλειστούς χώρους και δύο ανοικτές αυλές. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.wallpaper.com/architecture/tense-architecture-networks-concrete-residence-in-megara-has-all-angles-covered/8329 Πηγή: http://www.buildnet.gr/default.asp?pid=235&catid=213&artid=14610
  17. Στα πλαίσια της 8ης Biennale Αρχιτεκτονικής Τοπίου (8th European Landscape Biennial), που πραγματοποιήθηκε στις 25-27/10/2014 στη Βαρκελώνη και ανάμεσα σε 102 συμμετοχές από όλο τον κόσμο, η Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης πήρε τελική διεθνή κατάταξη στις, συνολικά, 13 Finalists Σχολών που ασχολούνται με την Αρχιτεκτονική Τοπίου. Η συμμετοχή περιελάμβανε Διπλωματικές εργασίες Τοπίου και Φοιτητικά θέματα του 8ου εξαμήνου. Τελικός νικητής ανακηρύχθηκε το University of Toronto. Δόθηκαν 3 μνείες: Roma Tre University, The Oslo School of Architecture and Design,Victoria University of Wellington-New Zealand και εννέα (9) finalistes: Cambridge Harvard University, Leibniz University Hannover, Pontifica Universidad Católica-Chile,Technical University of Crete, University College of Dublin, University of Ljubljana Biotechnical Faculty, University of New South Wales-Sydney, Universidad Politécnica de Catalunya, University of Washington. Πηγή: http://www.tuc.gr/2786.html?&cHash=1ee48b2c8af083f8d8a72a745a57caf0&tx_ttnews%5Btt_news%5D=7432
  18. Τον Απρίλιο του 2013 πραγματοποιείται η έκθεση "Φαντάσου την πόλη: Μεσολόγγι 2013" στον ισόγειο χώρο του ΞΕΝΟΚΡΑΤΕΙΟΥ στο Μεσολόγγι, όπου θα παρουσιαστούν αρχιτεκτονικές και εικαστικές προτάσεις οι οποίες αφορούν την πόλη του Μεσολογγίου, προσκαλώντας κατοίκους και φορείς να φανταστούν το αστικό τοπίο. Η Έκθεση θα διαρκέσει 10 ημέρες, από τις 22 Απριλίου έως την 1 Μάιου 2013. Τι είναι η Έκθεση "Φαντάσου την πόλη" Στις εκθέσεις "Φαντάσου την πόλη" παρουσιάζονται μελέτες, σχέδια και μακέτες που αφορούν μία πόλη, την πόλη όπου λαμβάνει χώρα η έκθεση. Στόχος είναι να ξεκινήσει ο διάλογος μεταξύ μελετητών και κατοίκων και να πλαισιωθεί από παράλληλες δράσεις. Ταυτόχρονα το ευρύ κοινό αποκτά μια εικόνα των επεμβάσεων και βελτιώσεων που μπορούν να γίνουν στην πόλη και καθίσταται ικανότερο να έχει άποψη, να συζητήσει και να ζητήσει, να αντιληφθεί τις δυνατότητες βελτίωσης του αστικού τοπίου, να οραματιστεί την πόλη του. Οι μελέτες θα δημοσιευτούν στον κατάλογο της Έκθεσης ο οποίος θα διατίθεται κατά την διάρκεια της. Στον κατάλογο αυτό, κάθε μελετητής θα παρουσιάζει το βιογραφικό του και εικόνες από την μελέτη που εκθέτει στην Έκθεση. Κάλεσμα για συμμετοχή: Αρχιτεκτονικές, πολεοδομικές, εικαστικές και παντός είδους μελέτες, οι οποίες αφορούν στην περιοχή του Μεσολογγίου μπορούν να λάβουν συμμετοχή στην έκθεση. Οι ενδιαφερόμενοι για την έκθεση, προκειμένου να δηλώσουν συμμετοχή χρειάζεται να προωθήσουν το όνομα, και τα στοιχεία τους, μαζί με τον τίτλο της μελέτης τους και μια σύντομη περιγραφή στο [email protected] μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου 2013. Περισσότερα στοιχεία: http://www.imaginethecity.gr/ και http://www.facebook.com/pages/Imagine-The-City/103749233023217
  19. Το βίωμα της ιστορίας, η αίσθηση του να ζεις μέσα σε κελύφη μεγάλης αρχιτεκτονικής. Μία από τις ομορφότερες και πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες που μπορεί να έχει ένας ταξιδευτής, είναι η παραμονή του σε κτήρια εμβληματικά, σε χώρους που η ιστορία έχει γράψει πάνω τους πολλά κεφάλαια. Κτήρια που χτίστηκαν από μεγάλα μυαλά και από σπουδαία χέρια. Εμβληματικοί χώροι, που συχνά μετρούν αιώνες ζωής και αποτελούν σημαντικά τοπόσημα, μετατρέπονται από εμπνευσμένους και πείσμωνες ανθρώπους σε λαμπρά ξενοδοχεία. Χώροι φιλοξενίας όπου ο επισκέπτης κάνει βουτιά στο παρελθόν, ψηλαφεί χειροπιαστά την ιστορία και βιώνει μια μεγάλη εμπειρία. Απολαύστε τα! Manna Ένα εμβληματικό κτήριο κρυμμένο μέσα στα βουνά της Αρκαδίας, στο Μαίναλο, ανάμεσα σε λίμνες, ελατοδάση και ποτάμια, φιλοδοξεί να γίνει ο επόμενος ποιοτικός τουριστικός προορισμός. Το κτήριο, το οποίο είναι χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο, μετρά έναν αιώνα ζωής καθώς κατασκευάστηκε στα μέσα του 1925, όταν η αδερφή του Παύλου Μελά, γνωστή ως «μάνα», θέλησε εκεί να δημιουργήσει το μεγαλύτερο σανατόριο των Βαλκανίων. Αφού παρέμεινε για αρετές δεκαετίες εγκαταλειμμένο, πλέον μετά από μία εκτεταμένη ανακαίνιση, έχει μεταμορφωθεί υποδειγματικά και πρόκειται να λειτουργήσει ως 5άστερο με 32 δωμάτια. Ήρεμα χρώματα, λιτή διακόσμηση που σέβεται την ιστορία του κτιρίου, δίνει τον απαιτούμενο χώρο στην ιστορία του κτιρίου, και του επιτρέπει να συνομιλεί αρμονικά με τη φύση που το περιβάλλει. Το ξενοδοχείο Manna στο Μαίναλο Ένα από τα καταπληκτικά σαλόνια του εστιατορίου Πέρα από τους λάτρεις της φύσης, αναμένεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον και των foodies, καθώς το μενού του εστιατορίου, επιμελείται ο καταξιωμένος και με διεθνή πορεία σεφ, Αθηναγόρας Κωστάκος, με έμφαση στα προϊόντα της τοπικής παραγωγής, υψηλής θρεπτικής αξίας και ΠΟΠ, αλλά και τεχνικές που θα αναδεικνύουν τη γεύση. Στον χώρο θα λειτουργεί ένα κέντρο ευεξίας με 2 αίθουσες περιποίησης, cave pool, σάουνα, χαμάμ, αλλά και γυμναστήριο. Το ξενοδοχείο, μέλος των design hotels θα είναι ανοικτό όλο το χρόνο και αναμένεται να ανοίξει μέσα στο καλοκαίρι. Μαγούλιανα Αρκαδίας, Τηλ.: 2710309009 https://www.mannaarcadia.gr Δωμάτιο με θέα τον Αργοσαρωνικό Poseidonion Grand Hotel Με αφετηρία το μακρινό 1914, το Poseidonion Grand Hotel των Σπετσών είναι το αδιαφιλονίκητο τοπόσημο των Σπετσών και, την ίδια στιγμή, συνώνυμο της φιλοξενίας υψηλών προδιαγραφών. Η θρυλική του βεράντα, αλλά και κάθε γωνιά του πανέμορφου κτηρίου, είναι σημείο συνάντησης, αποτελώντας μέρος μίας εμπειρίας. Το Ποσειδώνιο είναι ένας τόπος μυθικής φιλοξενίας που χάρισε κοσμοπολίτικη λάμψη στις Σπέτσες, αλλά και σε όλο τον Αργασαρωνικό, και συνέβαλε τα μέγιστα στην καθιέρωση της Ελλάδας ως τουριστικό προορισμό του διεθνούς jet set. Εύποροι Αθηναίοι της εποχής, μέλη βασιλικών οικογενειών, δημοφιλή πρόσωπα από όλη την Ευρώπη και την Αμερική γεύτηκαν τη φιλοξενία του, δίνοντας σάρκα και οστά στο όραμα του μεγάλου ευεργέτη του νησιού, Ανάργυρου. Ήταν αυτός που δημιούργησε ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό διαμάντι, με όλα τα χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού της εποχής, συμβάλλοντας καταλυτικά στην ανάπτυξη των Σπετσών. Το ξενοδοχείο με τη σημερινή του μορφή, λειτουργεί από το 2009, όπου μετά από μία εκτενή ανακαίνιση, με έμφαση στις λεπτομέρειες και στη διατήρηση του πρωτότυπου αρχιτεκτονικού του σχεδιασμού, συνεχίζει να χαρακτηρίζεται ως ένα έμβλημα του νησιού. Ντάπια, Σπέτσες, www.poseidonion.com Το ξενοδοχείο Hydrama Grand στην πόλη της Δράμας Hydrama Grand Πρόκειται για την ιστορική Καπναποθήκη Σπήρερ του 1924, η οποία ανήκε στον Ελβετοεβραίο καπνέμπορο Hermann Spierer και σήμερα αποτελεί διατηρητέο κτήριο. Αφού αγόρασε δύο μεγάλα οικόπεδα δίπλα στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας, αποφάσισε να χτίσει εκεί μία τεράστια καπναποθήκη η οποία, εξαιτίας του μεγέθους της, έγινε γνωστή και ως «ουρανοξύστης Σπήρερ». Το κτήριο είναι τετραώροφο σε σχήμα ορθογωνίου, διαθέτει δύο εισόδους και είναι αρχιτεκτονικό δημιούργημα του αυστριακού αρχιτέκτονα Konrad von Vilas εμβαδού περίπου 7.000 τ.μ. Λειτουργεί ως τοπόσημο – σύμβολο για την πόλη της Δράμας και κουβαλάει πάνω του ιστορίες ευημερίας και ανάπτυξης, από την εποχή που τόσο η Δράμα, όσο και η ευρύτερη περιοχή, αποτελούσαν καπνοπαραγωγικό κέντρο. Στην ανατολική πλευρά αυτού του κτηρίου, για το οποίο είχε προβλεφθεί από την κατασκευή τους η τοποθέτηση ανελκυστήρα για την μεταφορά των εμπορευμάτων, βρίσκεται το μικρότερο σε όγκο και έκταση γραφείο της εταιρίας. Στις αρχές του 1932, το κτήριο αγοράστηκε από την «Αυστροελληνικη Εταιρεία Καπνού ΑΕ», η όποια συνέχισε την επεξεργασία καπνού κατά την περίοδο της τελευταίας βουλγαρικής κατοχής, καθώς η εταιρεία δεν ήταν αμιγώς ελληνική. Το 1974 η επεξεργασία καπνού σταμάτησε, όπως και σε όλα σχεδόν τα καπνομάγαζα της Δράμας, και το κτήριο χρησιμοποιήθηκε μόνο σαν αποθήκη καπνού. Από το 2015 έχει μετατραπεί σε πολυτελές ξενοδοχείο με λεπτομερή και προσεκτικό σχεδιασμό του αρχιτεκτονικού γραφείου 3SK Στυλιανίδης. Διαθέτει 73 πολυτελή δωμάτια και σουίτες. Ειδικότερα, διαθέτει 9 σουίτες με την προεδρική να φτάνει τα 105 τ.μ. καθώς και 64 δωμάτια από 26 έως 33 τ.μ. Hydrama Grand Hotel, Πηγές Αγίας Βαρβάρας, Δράμα, Τηλ.: 2521 033322 https://www.hydramagrandhotel.gr/ Grande Albergo Delle Rose στη Ρόδο Grande Albergo Delle Rose Είναι το «Ξενοδοχείο των Ρόδων» ένα μοναδικής αισθητικής και αρχιτεκτονικής αξίας κτήριο, το οποίο βρίσκεται στη Ρόδο και είναι χτισμένο από τον Ιταλό κυβερνήτη Mario Lago στις αρχές του περασμένου αιώνα. Μεγαλοπρεπές και αριστοκρατικό αποτελεί ένα στολίδι Βυζαντινής, Αραβικής και Ενετικής αρχιτεκτονικής, σημείο αναφοράς, εδώ και δεκαετίες, στο χώρο της φιλοξενίας, όχι μόνο της Ρόδου αλλά και ολόκληρης της Μεσογείου. Βρίσκεται στην πόλη της Ρόδου, δίπλα στη θάλασσα, και μία ανάσα από το Ενετικό Κάστρο των Ιπποτών και την Παλιά Πόλη της Ρόδου. Είναι περιτριγυρισμένο από ένα μοναδικό κήπο με ρόδα και ιβίσκους, και αποτέλεσε την απαρχή της αλματώδους τουριστικής ανάπτυξης του νησιού. Στα σαλόνια του και στα δωμάτιά του, έχει φιλοξενήσει προσωπικότητες παγκόσμιου βεληνεκούς όπως ο Winston Churchill, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και πολλοί άλλοι. Το 1949, το εμβληματικό Grande Albergo Delle Rose αποτέλεσε το μέρος που υπογράφηκε η Συμφωνία Ειρήνης και κατάπαυσης πυρός του Αραβο-Ισραηλινού πολέμου. Μία ιστορική στιγμή που οδήγησε στη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ. Μετά από ευρεία ανακαίνιση, η οποία ολοκληρώθηκε το 2002, μετατράπηκε σε ένα boutique ξενοδοχείο 5 αστέρων με 33 πολυτελείς σουίτες, το οποίο ανανεώνεται συνεχώς, διατηρώντας την αίγλη του και την ομορφιά του, και τα υψηλά standards της Modus & Amplio. Η παραλία Έλλη Στο Χαμάμ του ξενοδοχείου Πέρα από τις 33 σουίτες, με θέα θάλασσα ή κήπο, διαθέτει τρία εστιατόρια, πισίνα, συνεδριακή αίθουσα και ένα μοναδικής αισθητικής ιστορικό χαμάμ & spa. απευθύνεται στους απαιτητικούς επισκέπτες που αποζητούν κάτι παραπάνω από μία απλή διαμονή. Απευθύνεται στους ταξιδιώτες που θέλουν να εμπλουτίζουν τις διακοπές τους με ξεχωριστές εμπειρίες, και που θα βρουν στο εξαιρετικό αυτό κατάλυμα με την έντονη ιστορική αύρα και τη διακριτική πολυτέλεια, την ιδανική επιλογή. Γεωρ. Παπανικολάου 4, Ρόδος, Τηλ.: 22410 57700, www.gadr.gr Monsieur Didot στο κέντρο της Αθήνας Monsieur Didot Είναι ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό του 1880 στη συμβολή των οδών Σίνα και Διδότου στο κέντρο της Αθήνας. Το κτήριο αυτό, στο πέρασμα των δεκαετιών, έχει φιλοξενήσει διάσημα ονόματα, ανάμεσά τους και τον Τζον Λένον και τη Γιόκο Όνο. Ζωγραφισμένα ταβάνια στο χέρι, vintage μωσαϊκά, μαρμάρινα τζάκια, μία επιβλητική ξύλινα σκάλα κλείνουν το μάτι σε φυσικά υλικά στην πιο λειτουργική και μοντέρνα τους εκδοχή, σε άνετα και αφράτα κρεβάτια, μοντέρνα μπάνια και φυσικά, επιλεγμένα έργα τέχνης. Βεράντα στο Μonsieur Didot Σουίτα στο Μonsieur Didot Αυτό που κυριαρχεί στις 2 σουίτες και τα 4 δωμάτια του Μonsieur Didot είναι η λιτή πολυτέλεια, η έμπνευση και η μέριμνα για μία εμπειρία διαμονής με περιεχόμενο. Μυστικές πόρτες, εκπλήξεις και, πάνω απ’ όλα, μια ισορροπία που απαντάει στα «πώς» αλλά κυρίως στα «γιατί» της φιλοξενίας. Μια εμπνευσμένη και πλήρως ισορροπημένη ανακαίνιση κατάφερε να διατηρήσει και ουσιαστικά να ενισχύσει τον αστικό χαρακτήρα της κατοικίας και το άρωμα της παλιάς Αθήνας που είχε εμποτίσει κάθε γωνιά του. Ταυτόχρονα όμως ενσωμάτωσε τον πυρήνα των μοντέρνων τάσεων στη φιλοξενία και στο design. Ζωγραφισμένα ταβάνια στο χέρι, vintage μωσαϊκά, μαρμάρινα τζάκια, μία επιβλητική ξύλινα σκάλα κλείνουν το μάτι σε φυσικά υλικά στην πιο λειτουργική και μοντέρνα τους εκδοχή, σε μαλακά κρεβάτια, μοντέρνα μπάνια και φυσικά, επιλεγμένα έργα τέχνης. Το rooftop του κτηρίου αποτελεί μια πραγματική ωδή στο φως με το δωμάτιο “Τhe Ode to the light” να ξεχωρίζει για την open space και μοντέρνα διαμόρφωσή του. Οι μεγάλες τζαμαρίες με το μεταλλικό πλαίσιο και η ιδιωτική βεράντα του συνθέτουν ένα urban σκηνικό που αιχμαλωτίζει τον επισκέπτη. Η προσπάθεια της επαναδιαπραγμάτευσης των νεοκλασικών του στοιχείων αλλά και ενός γόνιμου διαλόγου με την τοπική ιστορία και την ιστορία του δρόμου στον οποίο βρίσκεται πέτυχε. Σίνα 48, Αθήνα. Τηλ.: 210 3637625 Το κτίριο του Azade Chania χρονολογείται πίσω στον 17ο αιώνα Azade Chania Το εμβληματικό κτήριο χρονολογείται στο 1640 και βρίσκεται στην παλιά πόλη των Χανίων, δίπλα στα ιστορικά ενετικά τείχη και το παλιό λιμάνι, ενώ μεταξύ των ιδιοκτητών και κατοίκων του ήταν ο Αμερικανός ποιητής και καλλιτέχνης Τσαρλς Χένρι Φορντ, καθώς o Οθωμανός διοικητής των Χανίων. Η προσεκτική ανακαίνιση το μετέτρεψε σε ένα πολυτελές boutique ξενοδοχείο με 9 σουίτες που πήρε το όνομα Azade, που περσικά σημαίνει «ελευθερία» και «ευγένεια». Οι περισσότερες σουίτες διαθέτουν εντυπωσιακή θέα στο Παλιό Λιμάνι και την Παλιά Πόλη των Χανίων, ενώ η ανακαίνιση που είχε διάρκεια 4 χρόνια κατάφερε να ενώσει τους δύο κόσμους των Χανίων, τον Ενετικό και τον Οθωμανικό σε ένα μοναδικό από αισθητικής και αρχιτεκτονικής πλευράς αποτέλεσμα. Ζαμπελίου 69, Παλιά Πόλη Χανίων, Τηλ.: 2821 101358, www.azade-chania.com The Lynx Μountain Resort στα βουνά της Φλώρινας The Lynx Εδώ που κάποτε λειτουργούσε το θρυλικό Ξενία της Φλώρινας βρίσκεται σήμερα το πολυτελές The Lynx Mountain Resort, αποτελώντας ένα υπερσύγχρονο mountain resort στην καρδιά της φύσης με φόντο τα καταπράσινα δάση και τα βουνά μιας περιοχής που, επάξια, αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους προορισμούς της Ελλάδος. Το πολυτελές θέρετρο της Φλώρινας γίνεται ορμητήριο για αμέτρητες δραστηριότητες, αλλά και καταφύγιο φιλοξενίας και πολυτέλειας, με 38 ευρύχωρα δωμάτια και σουίτες, state of the art παροχές και ένα όραμα ευζωίας στην καρδιά της φύσης. Πανοραμική άποψη του ξενοδοχείου The Lynx Mountain Resort Το εστιατόριο Six Lakes, που πήρε το όνομά του από τις έξι λίμνες που βρίσκονται στην περιοχή γίνεται σημείο συνάντησης. Πλημμυρισμένο με φυσικό φως το πρωί και θέα στα φώτα της πόλης το βράδυ το Six Lakes αξιοποιεί τα τοπικά προϊόντα δημιουργώντας αυθεντικά ελληνικά πιάτα για το πρωινό, το μεσημεριανό γεύμα ή το δείπνο σας, πάντα με πανοραμική θέα στην πανέμορφη Φλώρινα. Ο Head Chef Δημήτρης Τσανανάς και η ταλαντούχα ομάδα του δημιουργούν σύγχρονο Ελληνικό φαγητό, εμπνευσμένο από τις τοπικές παραδοσιακές συνταγές και εμπλουτισμένο με τα καλύτερα φρέσκα υλικά. Λόφος Αγίου Παντελεήμωνος, Φλώρινα, Τηλ.: 23854 40900, www.thelynxresort.gr
  20. Στη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, ένα από τα πιο επιδραστικά γεγονότα παγκοσμίως στον τομέα, το περίπτερο της γερμανικής αντιπροσωπείας έχει μια ιδιαιτερότητα: θυμίζει λιγότερο περίπτερο σε έκθεση αρχιτεκτονικής και περισσότερο μάντρα οικοδομών. Κι αυτό γιατί στη θέση των εκθεμάτων στέκουν περήφανα ντάνες από πλακάκια, χαρτόνια, σωλήνες από PVC και ξύλινες τάβλες. Διαδικασία κατά την οποία αποσπάται ένα μέρος του τοίχου στο έργο Resource Rows στην Κοπεγχάγη. (Φωτογραφία: Rasmus Hjortshø) Αυτόν τον τρόπο βρήκαν οι επιμελητές για να στείλουν ένα μήνυμα στη βιομηχανία των κατασκευών, μια βιομηχανία που λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό με το τρίπτυχο αγοράζω-κατασκευάζω-πετάω. Και αυτά που πετάει μας κοστίζουν ακριβά. Σύμφωνα με στοιχεία του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των κτιρίων ευθύνονται για περίπου 9% των συνολικών εκπομπών CΟ2 (διοξειδίου του άνθρακα) που σχετίζονται με την ενέργεια, ενώ, σύμφωνα με δημοσίευση του ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης), ο χάλυβας και το σκυρόδεμα προκαλούν το μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς η δημιουργία τους απαιτεί θέρμανση των πρώτων υλών σε υψηλές θερμοκρασίες και η ενέργεια για να γίνει αυτό προέρχεται συνήθως από ορυκτά καύσιμα. Η παραγωγή του τσιμέντου για το σκυρόδεμα ευθύνεται για το 7% των παγκόσμιων εκπομπών CΟ2, ενώ για κάθε τόνο μετάλλου που παράγεται από χάλυβα, ελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα 2,3 τόνοι διοξείδιο του άνθρακα. Αντί για τη χωματερή Με λίγα λόγια, όσο χτίζουμε, κάνουμε κακό στο περιβάλλον. Και χτίζουμε πολύ. Μόνο ανάμεσα στο 2015 και το 2021, προστέθηκαν στη Γη χτισμένα τετραγωνικά που αντιστοιχούν στο σύνολο του κτιριακού αποθέματος της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ολλανδίας. Προσπαθώντας να μειώσουν τη βλάβη, αρχιτέκτονες και ερευνητές σε όλο τον κόσμο αναζητούν λύσεις, και μία από αυτές είναι να σχεδιάζουν και να δημιουργούν με γνώμονα τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, εφαρμοσμένες στην κατασκευή κτιρίων. Αντί να καταλήξουν στη χωματερή, υλικά όπως αυτά που διάλεξαν οι Γερμανοί για το περίπτερό τους στην Μπιενάλε χρησιμοποιούνται ξανά σε προσόψεις, τοίχους, πατώματα. Η κυκλική χρήση υλικών δεν είναι κάτι καινούργιο στον σχεδιασμό και στην κατασκευή κτιρίων και υποδομών. «Οι άνθρωποι πάντα κοιτούσαν να χρησιμοποιήσουν ό,τι έτοιμο έβρισκαν», λέει ο αρχιτέκτονας Σπύρος Γιωτάκης. «Υπήρχε μια έννοια οικονομίας χρόνου και κόπου. Για παράδειγμα, έπαιρναν κομμάτια από ναούς, όπως αρχαίες κολόνες, και τις χρησιμοποιούσαν σε βυζαντινά κτίσματα». Σήμερα, όμως, είναι συνήθως πιο οικονομικό για τους κατασκευαστές να χρησιμοποιήσουν καινούργια υλικά, τα οποία συχνά είναι ευτελέστερα, με περιορισμένο προσδόκιμο ζωής και βλαβερά για τον πλανήτη. Η χαλύβδινη πρόσοψη της επέκτασης στο Βίντερτουρ της Ελβετίας προήλθε από το κέντρο διανομής ενός σούπερ μάρκετ. Οι αρχιτέκτονες διατήρησαν το διαγώνιο σχήμα. (Φωτογραφία: Martin Zeller) «Είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους να σκεφτούν ότι κάτι θέλει αντικατάσταση, παρά να αλλάξουν το ήδη υπάρχον, και αυτό γιατί είναι σαφώς δυσκολότερο να επεξεργαστείς κάτι παλαιότερο», λέει ο Νικ Τζάκσον, επικεφαλής του πρότζεκτ 1 Triton Square στο Λονδίνο. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης του ευμεγέθους κτιρίου, που θα στεγάζει γραφεία για 3.500 ανθρώπους, η ομάδα του κατάφερε να εξοικονομήσει ενέργεια ισοδύναμη με την ετήσια κατανάλωση 10.000 νοικοκυριών (40.000 τόνους άνθρακα), παρά το γεγονός ότι πρόσθεσε τρεις ορόφους στο κτίσμα. Σχεδόν το μισό του όγκου που εξοικονομήθηκε οφείλεται σε τεχνικές που περιλάμβαναν την επανάχρηση υλικών: 33.400 τόνοι σκυροδέματος, 1.843 τόνοι χάλυβα, 3.300 τετραγωνικά μέτρα ασβεστόλιθου αλλά και τα παράθυρα όλης της πρόσοψης. «Από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνουμε στους πελάτες που έρχονται είναι: “Έχετε εξετάσει τι μπορείτε να επαναχρησιμοποιήσετε; Μπορείτε να βρείτε ένα ήδη υπάρχον κτίριο και να το διαμορφώσετε με τρόπο που να ταιριάζει στις ανάγκες σας;”» λέει στο «Κ» ο Τζάκσον. Η Arup, η πολυεθνική εταιρεία που ανέλαβε τη μελέτη και την κατασκευή, υπεύθυνη μεταξύ άλλων για έργα όπως η διάσημη Όπερα του Σίδνεϊ, έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια μια στενή συνεργασία με το Ellen MacArthur Foundation, μια ΜΚΟ με αντικείμενο την κυκλική οικονομία, στο φαγητό, στη μόδα αλλά και στο δομημένο περιβάλλον. «Δεν πρέπει αυτομάτως να υποθέτουμε ότι θα γκρεμίσουμε ένα κτίριο και θα φτιάξουμε κάτι καινούργιο και γυαλιστερό απ’ την αρχή. Είναι μια άλλη νοοτροπία για τους αρχιτέκτονες, να ξεκινούν με σημείο εκκίνησης την επαναχρησιμοποίηση, όχι την αντικατάσταση», σχολιάζει ο Τζάκσον. Άνθρακας στα θεμέλια Ο μισός άνθρακας που θα εκπέμψει μια κατοικία στον κύκλο της ζωής της έχει ήδη παραχθεί πριν καν το κτίριο εγκαινιαστεί, παρ’ όλα αυτά συνήθως η προσοχή μας δίνεται στο ρεύμα, το πετρέλαιο και στο υγραέριο που θα χρειαστεί ένα κτίριο για να θερμανθεί. Εν μέρει, επειδή αυτό αγγίζει την τσέπη μας, και ό,τι αγγίζει την τσέπη μας γίνεται οδηγός των εξελίξεων. «Μόλις τα τελευταία πέντε-δέκα χρόνια μπήκε στην κουβέντα η ενέργεια που καταναλώνουν τα κτίρια για να κατασκευαστούν, αυτό που ονομάζουμε ενσωματωμένο άνθρακα. Αυτό το κομμάτι δεν είναι εμφανές, δεν αφορά άμεσα τον χρήστη, δεν το βλέπει», λέει η Μαριάμ Καψάλη, αρχιτέκτονας και καθηγήτρια στο πρόγραμμα Βιώσιμου Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού στην Architectural Association School of Architecture. «Δεν υπάρχουν καν κριτήρια ούτε στην Αγγλία ούτε γενικά στην Ευρώπη για τον υπολογισμό του πόσο είναι πολύ και πόσο λίγο. Όλη η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από την ενέργεια. Φυσικά είναι σημαντικό κομμάτι αυτό, που επηρεάζεται και από τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά δεν είναι το μόνο». Όπως επισημαίνει η κ. Καψάλη, ακόμα κι αν αυτό δεν επικρατεί μαζικά, σήμερα έχουμε τα εργαλεία να φτιάξουμε κτίρια που καταναλώνουν κατά τη χρήση τους πολύ λίγη ενέργεια, σε οποιοδήποτε σχεδόν κλίμα, με καλή μόνωση, ανανεώσιμες πηγές, αεροστεγή υλικά και διάφορες εξελιγμένες τεχνολογίες. Όμως, ακόμα η εξίσωση του ενσωματωμένου άνθρακα όχι απλώς δεν έχει λυθεί, αλλά δεν βρισκόμαστε καν κοντά. «Ομολογώ ότι είναι μια δύσκολη πίστα, ωστόσο, αν δεν λυθεί, δεν πρόκειται να φτάσουμε στους στόχους που θέτουν η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο, που λειτουργούν πλέον χωριστά, αλλά παράλληλα», λέει η κ. Καψάλη, αναφερόμενη στους στόχους για μηδενικές εκπομπές των κτιρίων μέχρι το 2050. Πόλη του Μεξικού: Οι ντόπιοι δώρισαν λίγη γη και έτσι δημιουργήθηκε μια αίθουσα μουσικής, φτιαγμένη αποκλειστικά από ανακυκλωμένα υλικά της περιοχής: τούβλα, ξύλο, μπετόν και πέτρα από το κοντινό ηφαίστειο Σαλτοκάν. (Φωτογραφία: JAIME NAVARRO) Εδώ έρχεται η ιδέα της κυκλικής οικονομίας και στην αρχιτεκτονική. Πρόσφατα, το αρχιτεκτονικό γραφείο όπου εργάζεται η ίδια, το Architype, ανέλαβε την ανακαίνιση ενός πρώην τηλεφωνικού κέντρου της δεκαετίας του 1930 το οποίο στεγάζει τα γραφεία του Ινστιτούτου Βιώσιμης Ηγεσίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Σε ένα πρότζεκτ που θεωρούν ότι λειτουργεί ως εξαιρετικό παράδειγμα ανακαίνισης με χαμηλό ανθρακικό αποτύπωμα, λειτουργώντας με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, χρησιμοποίησαν φωτιστικές εγκαταστάσεις από άλλο κτίριο του ίδιου πανεπιστημίου (έλεγξαν και επανέκδωσαν πιστοποιητικά εγγύησης σε περισσότερα από 350 φώτα LED). Αντί να κατεδαφιστεί και να ξαναχτιστεί, η πέτρινη επιφάνεια της πρόσοψης επιδιορθώθηκε σύμφωνα με τη γιαπωνέζικη μέθοδο Kintsugi, που αντιμετωπίζει τη φθορά και την επισκευή ως μέρος της ιστορίας ενός αντικειμένου που αξίζει να φαίνεται και όχι να καλύπτεται. Στον χώρο της εισόδου τοποθέτησαν ένα γραφείο που προηγουμένως βρισκόταν στις εγκαταστάσεις του Netflix στο Λονδίνο. Διατήρησαν ακόμη και τους ανελκυστήρες, οι οποίοι επισκευάστηκαν και παραδόθηκαν εκ νέου. Όσα έπιπλα δεν χρησιμοποιήθηκαν, χαρίστηκαν σε κοινότητες της περιοχής, γλιτώνοντας με αυτόν τον τρόπο 21.600 κιλά καρέκλες, τραπέζια και ντουλάπια απ’ το να καταλήξουν στη χωματερή. Όψη του περιπτέρου της Γερμανίας στη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, με σαφές συμβολικό μήνυμα. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Αυτά συμβαίνουν στη Βρετανία, μια χώρα που υπήρξε πρωτοπόρα στην ανάπτυξη νέων βιομηχανικών προϊόντων μετά τη Μεγάλη Έκθεση του 1851 και όπου τα τελευταία χρόνια μεγάλες εταιρείες όπως η Arup, αλλά και ακαδημαϊκοί, προωθούν την ιδέα της επανάχρησης υλικών. Τρία χρόνια πριν, μια ομάδα αρχιτεκτόνων –μεταξύ των οποίων 14 νικητές του βραβείου Στέρλινγκ της RΙΒΑ, της Βασιλικής Ένωσης Αρχιτεκτόνων της Μεγάλης Βρετανίας– ξεκίνησαν μια καμπάνια ευαισθητοποίησης κατά της κατεδάφισης κτιρίων, για το καλό του πλανήτη. «Πρέπει να σταματήσουμε να κατεδαφίζουμε απερίσκεπτα», λένε. «Διαβατήρια» υλικών Στην Ολλανδία, ο Τόμας Ράου, αρχιτέκτονας, έχει αναπτύξει ένα σύστημα καταγραφής υλικών σε υπάρχοντα κτίρια, καθώς και της προοπτικής που μπορεί να έχουν για να χρησιμοποιηθούν ξανά στο μέλλον. Χρησιμοποιώντας ένα ψηφιακό «διαβατήριο υλικών», καταγράφει τα ειδικά τους χαρακτηριστικά, ώστε να διευκολυνθεί στο μέλλον η ανάκτηση, η ανακύκλωση και η επαναχρησιμοποίησή τους. Η κυβέρνηση της χώρας του σύντομα αγκάλιασε την πρωτοβουλία, προσφέροντας φορολογικές ελαφρύνσεις στους κατασκευαστές για να την υιοθετήσουν. Στην Πόλη του Μεξικού, το αρχιτεκτονικό γραφείο TO Arquitectura σχεδίασε έναν χώρο εκμάθησης κιθάρας, με τη συνεργασία των μαθητών που είχαν συμμετάσχει σε πρόγραμμα δωρεάν μαθημάτων μουσικής. Η τοπική κοινότητα δώρισε ένα μικρό χωράφι, οι αρχιτέκτονες συνεργάστηκαν με τους κατοίκους και το αποτέλεσμα ήταν ένα θολωτό κτίσμα φτιαγμένο αποκλειστικά από ανακυκλωμένα υλικά της περιοχής: κόκκινα τούβλα, ξύλο, κομμάτια από μπετόν, ηφαιστειογενή πέτρα (η περιοχή βρίσκεται κοντά στο ηφαίστειο Σαλτοκάν), κόκκινους λίθους. Το βραβευμένο Enterprise Centre της Architype χαρακτηρίστηκε το «πιο πράσινο κτίριο στη Βρετανία» – στην πρόσοψη βλέπουμε αποσπώμενες επιφάνειες από ψάθα. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Στην Κοπεγχάγη, ο Άντερς Λεντάγκερ έφτιαξε το συγκρότημα 92 κατοικιών Resource Rows (υποψήφιο για το βραβείο Mies van der Rohe 2022) χρησιμοποιώντας ενιαία κομμάτια τοίχων από τούβλα τα οποία ήταν ενωμένα με κονίαμα και ήταν αδύνατο να χωριστούν, ώστε να χρησιμοποιηθούν ξανά. Προκειμένου να μην καταλήξουν στα σκουπίδια, η ομάδα του Λεντάγκερ έκοψε τους τουβλότοιχους από τα ιστορικά ζυθοποιεία της Carlsberg στην Κοπεγχάγη, από παλιά σχολεία και βιομηχανικά κτίρια σε όλη τη Δανία, σε ενιαία κομμάτια 1 επί 1 μέτρο, δημιουργώντας έτσι νέους τοίχους. Ακόμη, χρησιμοποίησε ξυλεία που προοριζόταν για πέταμα, ανακυκλωμένο τσιμέντο από μια γέφυρα και παλιά παράθυρα, εξοικονομώντας 463 τόνους απορριμμάτων και 29% σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Όπως είδαμε και πιο πάνω, η κυκλική οικονομία έχει τις ρίζες της στην ανάγκη. Μία από τους αρχιτέκτονες του βραβευμένου κτιρίου K 118 στο Βίντερτουρ της Ελβετίας, Μπάρμπαρα Μπιουζέρ, έχοντας εργαστεί στην Τανζανία και το Σουδάν, παρατήρησε πόσο πολύτιμα ήταν τα υλικά αντικείμενα που στην Δύση κατέληγαν στις χωματερές, όπως ήταν για παράδειγμα τα ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Σχεδιάζοντας με την υπόλοιπη ομάδα το K 118, μια πρώην αποθήκη που θα έχει εφεξής μεικτή χρήση (κατοικίες, εργαστήρια, χώροι συνεργατικής τηλεργασίας), κατάφεραν να προσθέσουν τρεις επιπλέον ορόφους με πάνω από το ήμισυ των δομικών υλικών να προέρχεται από ανακυκλωμένα κτίρια. Τούβλα από 90% ανακυκλωμένα υλικά οικοδομής, της εταιρείας Kenoteq. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Ολόκληρη η βασική κατασκευή από χάλυβα προήλθε από ένα κέντρο διανομής σούπερ μάρκετ σε γειτονική πόλη. Τα παράθυρα, οι προσόψεις, τα θερμαντικά σώματα και τα ξύλινα δάπεδα τα πήραν από κατεδαφισμένα κτίρια της περιοχής. Στην προηγούμενη ζωή της, η σκάλα του κτιρίου –η οποία είναι πάνω από 30 ετών– βρισκόταν σε ένα κτίριο γραφείων στη Ζυρίχη, όπως και τα 80 παράθυρα και οι πλάκες γρανίτη που επαναχρησιμοποιήθηκαν για τα δάπεδα του μπαλκονιού. Με αυτόν τον τρόπο υπολογίζουν ότι εξοικονόμησαν 500 τόνους καινούργιων υλικών. Στη Βομβάη της Ινδίας, το αρχιτεκτονικό γραφείο S+PS δημιούργησε μια πολυτελή κατοικία όπου η ανακύκλωση των υλικών μπλέκεται με την ανακύκλωση εννοιών όπως η ιστορία και η μνήμη. Η πρόσοψη είναι φτιαγμένη από παράθυρα και πόρτες κατεδαφισμένων σπιτιών, ενώ χρησιμοποιήθηκαν υλικά όπως παλιά υφασμάτινα κομμάτια, δάπεδα από παλιά δοκάρια και τελάρα, έπιπλα από την εποχή της βρετανικής αποικιοκρατίας. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και σε άλλες χώρες, ενώ πρωτοβουλίες ξεπηδούν και στη βιομηχανία των κατασκευαστικών υλικών. Η Έλι Μπίρκχεντ από την Κορνουάλη σχεδιάζει τούβλα από προϊόντα τα οποία επιχειρήσεις της περιοχής της προόριζαν για πέταμα: τρίχες από ένα κομμωτήριο, μαλλί και κοπριά αλόγων από μια φάρμα (λειτουργεί συγκολλητικά για τον πηλό), απόβλητα σιταριού από μια ζυθοποιία, ανακυκλωμένα μπουκάλια ενός μπαρ. Αντίστοιχα, στη Σκωτία η εταιρεία Kenoteq παράγει τούβλα από 90% ανακυκλωμένα υλικά οικοδομής, ενώ η δανέζικη εταιρεία d line έχει λανσάρει ένα μοντέλο κυκλικής οικονομίας στο οποίο τα προϊόντα της (βρύσες, πόμολα κ.ά.) επισκευάζονται και μεταπωλούνται στο 60% της τιμής, εξοικονομώντας έως και 91% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, με σκοπό να επεκταθεί η περίοδος χρήσης τους έως και τα 100 χρόνια. Από τον Πικιώνη στις μπουλντόζες Πίσω στην Ελλάδα, ο Σπύρος Γιωτάκης μού θυμίζει ότι έχουμε και εδώ εμβληματικά έργα κυκλικής οικονομίας, απλώς τότε δεν τα έλεγαν έτσι. Ένα ιδιαίτερο παράδειγμα είναι η αναστήλωση του Λουμπαρδιάρη από τον μεγάλο αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, ο οποίος χρησιμοποίησε μάρμαρα, πήλινα στοιχεία, υλικά από γκρεμισμένα νεοκλασικά, ακόμη και από την κατεδάφιση της Βαρβακείου Σχολής. Σήμερα, 70 χρόνια μετά, η εικόνα είναι μάλλον διαφορετική. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ του «Κ», σχολιάζοντας το κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ο πρόεδρος των Ελλήνων αρχιτεκτόνων, Δημήτρης Ξυνομηλάκης, υπογράμμιζε τον μεγάλο αριθμό ιστορικών κτιρίων που έχουν κατεδαφιστεί. «Η βέλτιστη λύση σε ένα δομημένο περιβάλλον δεν είναι οι κατεδαφίσεις», έλεγε. Resource Rows, Κοπεγχάγη. Χρησιμοποιήθηκαν ενιαία κομμάτια από τουβλότοιχους που ήταν αδύνατο να διαχωριστούν λόγω της συγκολλητικής ουσίας ανάμεσα στα τούβλα. (Φωτογραφία: Rasmus Hjortshøj) Ο αρχιτέκτονας Γιάννης Δουρίδας συμφωνεί: «Η μεγαλύτερη συνεισφορά που μπορεί να έχει ένας αρχιτέκτονας στην κυκλική οικονομία είναι στην πραγματικότητα να μπορεί να ανακυκλώνει τα κτίρια. Για παράδειγμα, ένα κτίριο γραφείων που φτιάχτηκε τη δεκαετία του ’80 και έχει παλαιότερες εγκαταστάσεις ενέργειας, αλλά μπορείς να το βελτιώσεις, δεν υπάρχει λόγος να το γκρεμίσεις. Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή γκρεμίζονται άπειρα κτίρια σε σχέση με πόλεις όπως η Ρώμη, όπου δεν χτίζουν, αλλά επαναχρησιμοποιούν τα κτίριά τους. Φυσικά, η γη είναι πολύ ακριβή για να το αποφύγεις εύκολα. Είχε βγάλει το Υπουργείο Περιβάλλοντος μια οδηγία που πριμοδοτεί όσους έχουν ένα οικόπεδο και για παράδειγμα θέλουν να κατεδαφίσουν ένα κτίριο που υπάρχει μέσα, ενεργοβόρο, και να φτιάξουν ένα καινούργιο, πιο βιώσιμο. Τους δίνει μπόνους τετραγωνικά. Αυτό έχει δύο αναγνώσεις. Η μία λέει ότι αυτό το χρέπι που είναι εκεί τρώει ενέργεια. Η άλλη ανάγνωση λέει: αν γκρεμίσουμε τα πάντα επειδή τα βαφτίζουμε ενεργοβόρα, τι γίνεται μετά;». «Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή γκρεμίζονται άπειρα κτίρια σε σχέση με πόλεις όπως η Ρώμη, όπου δεν χτίζουν, αλλά επαναχρησιμοποιούν τα κτίριά τους». Γιάννης Δουρίδας, αρχιτέκτονας Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι τον τελευταίο καιρό επικρατεί «πυρετός» κατεδαφίσεων ακόμη και μονώροφων, διώροφων και τριώροφων κτιρίων του Μεσοπολέμου, αφού οι ιδιοκτήτες τους σπεύδουν να τα κατεδαφίσουν πριν χαρακτηριστούν διατηρητέα (το σχετικό πρόγραμμα κινήτρων για τη διατήρηση των κτιρίων αυτών δεν έχει τεθεί ακόμη σε εφαρμογή). Όπως εξήγησε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Νίκος Βατόπουλος στην «Κ», το όριο των 100 ετών που καθιστά πιο δύσκολο το να κατεδαφιστεί ένα οικοδόμημα παλαιότερο της εκατονταετίας, οδηγεί σε αγώνα δρόμου τους ιδιοκτήτες τους ώστε να προλάβουν να τα γκρεμίσουν και στη θέση τους να υψωθούν πολυώροφες πολυκατοικίες. To 1 Triton Square εξοικονόμησε κατά την ανακαίνισή του ενέργεια ισοδύναμη με την ετήσια κατανάλωση 10.000 νοικοκυριών. (Φωτογραφία: Simon Kennedy) Επομένως, όταν κάποιος θέλει να κοιτάξει προς το μέλλον, το βλέμμα του μάλλον θα τον οδηγήσει εκτός Ελλάδος. Στην Ευρώπη, σε αρκετές χώρες έχουν ήδη υιοθετήσει την πρόταση του Τόμας Ράου για την καταγραφή και την επανάχρηση υλικών (η πλατφόρμα του λειτουργεί σε Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο κ.α.). Σχηματικά, ίσως βρεθούμε κάποτε σε ένα μέλλον που θα μοιάζει με αυτό που περιέγραψε ο Νικ Τζάκσον: «Η επανάχρηση υλικών και συστημάτων θα αλλάξει τον τρόπο που λειτουργούν οι αρχιτέκτονες. Θα γίνουμε, σταδιακά, ένα είδος δημιουργών κολάζ, δηλαδή θα συναρμολογούμε υλικά. Θα είναι μια ενδιαφέρουσα εξίσωση».
  21. Η ελληνική αρχιτεκτονική έχει αποκτήσει διεθνή προοπτική με τα έγκυρα περιοδικά αρχιτεκτονικής σαν το Architizer να ασχολούνται με την κατάταξη των καλύτερων γραφείων της χώρας μας. H κρίση έκανε τα ελληνικά γραφεία πιο εξωστρεφή με αποτέλεσμα να βλέπουμε να πληθαίνουν τα ελληνικά έργα στο εξωτερικό. Μετά από αυτό, ήταν φυσιολογικό να δημιουργηθεί η λίστα με τα καλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία στην Ελλάδα. Η κατάταξή τους διαμορφώθηκε από τον αριθμό των βραβείων που έχουν λάβει από το συγκεκριμένο site (Α+ awards), τις συμμετοχές τους ως finalists στα βραβεία καθώς και τις δημοσιεύσεις που έχουν κάνει στο Νεουορκέζικο site. ELYSIUM CAVED VILLAS, Αγία Πελαγία 25) Λευτέρης Τσικανδηλάκης + Αρχιτέκτονες Το αρχιτεκτονικό γραφείο με την επωνυμία “Λευτέρης Τσικανδηλάκης και Συνεργάτες” ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1991 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ασχολείται με αρχιτεκτονικές μελέτες ιδιωτικών και δημόσιων έργων, διαμορφώσεις επαγγελματικών χώρων, αναπαλαιώσεις διατηρητέων κτιρίων, με φιλοξενία, φαρμακεία και καταστήματα λιανικής πώλησης. 24) Office 25 architects Oι “Office 25 architects” είναι ένα αρχιτεκτονικό γραφείο που εδρεύει με γραφεία σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ιεράπετρα Κρήτης, στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας αλλά και στο Λονδίνο και δραστηριοποιείται στους τομείς της αρχιτεκτονικής, του σχεδιασμού και της ανάπτυξης ακινήτων. Το γραφείο ιδρύθηκε το 2003 από τους αρχιτέκτονες Αντώνη Περπατίδη, Θανάση Χρυσομάλλη και Μανώλη Βουράκη. BVLGARI Pavilion 23) Not a Number Architects Το NaNA είναι ένα αρχιτεκτονικό γραφείο που ασχολείται με τη δημιουργία χώρων. Ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 2008 από τον Ερμή Αδαμαντίδη και τη Δομινίκη Δαδάτση και έχει ένα ευρύ φάσμα έργων, που εκτείνονται από σχεδιασμό χώρου έως τον αστικό σχεδιασμό. Το 2010 στην ομάδα του γραφείου NaNA προστέθηκε ο Madhav Kidao, ο οποίος ειδικεύεται στην ψηφιακή κατασκευή και τη διαδραστική αρχιτεκτονική. Wedge House, Πύλος 22) Urban Soul Project Με έδρα τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και το Λονδίνο, το Urban Soul Project είναι ένα από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία στην Ελλάδα. Προσφέρει υπηρεσίες που κυμαίνονται από αρχιτεκτονική, εσωτερικό σχεδιασμό, πολεοδομικές εφαρμογές και δημοτικές εγκρίσεις για έργα φιλοξενίας, γραφεία, εμπορικά και οικιστικά έργα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Με ένα ευρύ φάσμα περισσότερων από 95 εξειδικευμένων επαγγελματιών, η USP είναι μια έμπειρη εταιρεία σε σύνθετες πολεοδομικές άδειες που έχει χειριστεί πολλά διάσημα έργα, σε όλη την χώρα. Το στούντιο, σύμφωνα με το Architizer, ανέλαβε πρόσφατα έργα με πιστοποίηση LEED και WELL. Wooden Cave, Τρίκαλα Κορινθίας 21) Tenon architecture Οι Απόστολος Μητρόπουλος και Θάνος Ζερβός, μετά την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών τους σπουδών στο Wood Program του Πανεπιστημίου Aalto και έχοντας κοινό ενδιαφέρον για τον αλγοριθμικό σχεδιασμό και τις ειδικές κατασκευές, επέστρεψαν στην Αθήνα, όπου ίδρυσαν την TENON τον Ιανουάριο του 2020. Μια αντιπροσωπευτική τους δουλειά το “Wooden Cave” στο “Hyades Mountain Resort”. Yoik of Taygetus 20) Z-level architecture Το αρχιτεκτονικό γραφείο ιδρύθηκε το 1994 στην Αθήνα από την Ελενα Ζερβουδάκη. Η ίδια σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Παρίσι (UP1 Paris-Villemin), με ειδίκευση σε πολιτιστικά κτίρια και εκδηλώσεις. Ολοκλήρωσε το δίπλωμά της σε προχωρημένες σπουδές στην αρχιτεκτονική τοπίου (DEA Paris School of Architecture La villette – UP8). Εργάστηκε στο Παρίσι στο γραφείο εσωτερικής αρχιτεκτονικής Rena Duma και στο αρχιτεκτονικό γραφείο Fabre-Perrotet, με ειδίκευση σε πολιτιστικά κτίρια (Theatre de Chaillot, Theatre de Bobigny, Cinemas UGC). Σήμερα, το γραφείο ασχολείται με έργα αρχιτεκτονικής, σχεδιασμού και urban planning. Wedge, Λευκάδα 19) Facade Η αρχιτεκτονική ομάδα της Façade δημιουργήθηκε στην Πάτρα, το 2015 από τον Αριστείδη Ασημακόπουλο και τον Χάρη Οικονόμου. O διαρκής επαναπροσδιορισμός της αρχιτεκτονικής σκέψης, μέσα από τη συνδιαλλαγή της χωρικής σύνθεσης με το φυσικό περιβάλλον, τη θεωρία και την τεχνολογία, η απόδοση της απαιτούμενης έμφασης στην θεωρία πίσω από την σύνθεση των ιδεών, η λειτουργία του αρχιτεκτονικού συνόλου, καθώς και η λεπτομερής υλοποίησή τους, αποτελούν τα σημεία αναφοράς της ομάδας. Fyrgani, Σίφνος 18) AKA – Αποστόλου Κολάκη αρχιτέκτονες Οι ΑΚ-Α είναι αρχιτεκτονικό γραφείο με έδρα την Αθήνα και την Οξφόρδη του Ηνωμένου Βασιλείου. Ιδρύθηκε από την Κατερίνα Αποστόλου και τη Μίννα Κολάκη. Το γραφείο δραστηριοποιείται στους τομείς της αρχιτεκτονικής, του σχεδιασμού εσωτερικών χώρων, εκθέσεων και επίπλων. Τα παραπάνω απαιτούν μια ομάδα συνεργατών, που την αποτελούν αρχιτέκτονες, μηχανικοί όλων των ειδικοτήτων και τεχνίτες, ανάλογα με τις απαιτήσεις κάθε έργου. Στο περιοδικό Architizer είπαν: “Κύρια πηγή έμπνευσης αποτελεί το αστικό ελληνικό πεδίο του 20ού αιώνα, που αντιμετωπίζεται ως σημείο εκκίνησης για νέες λύσεις, καινοτόμες, με ευαισθησία στις ιδιότητες των υλικών και αρτιότητα στην κατασκευή”. The Edge, Summer Houses, Πάρος 17) React architects Είναι ένα γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών με έδρα την Πάρο και την Αθήνα, που στοχεύει σε μια θεωρητική προσέγγιση της αρχιτεκτονικής, μέσω μιας διαδικασίας προσανατολισμένης στην έρευνα. Η αρχιτεκτονική αντιμετωπίζεται ως σύνολο σε συνεργασία με όλες τις ειδικότητες που συμπληρώνουν την κατασκευαστική και καλλιτεχνική δημιουργία. Το γραφείο μελετά έργα μικρής και μεγάλης κλίμακας, τόσο δημόσια (βιβλιοθήκες – ξενοδοχεία, πολιτιστικά κέντρα, σχεδιασμός τοπίου κ.ά.) όσο και ιδιωτικά (κατοικίες – γραφεία – εκθεσιακά περίπτερα – καταστήματα κ.ά). Ο εσωτερικός σχεδιασμός αποτελεί σημαντικό τομέα της δουλειά του γραφείου. Ο εσωτερικός σχεδιασμός κατοικιών, χώρων γραφείων, ξενοδοχείων και καταστημάτων είναι μερικοί από τους τομείς εργασίας τους. HOUSES A.2, Πάρος 16) Buerger katsota architects Το αρχιτεκτονικό γραφείο buerger katsota architects ιδρύθηκε επίσημα το 2005 από τον Stephan Buerger και τη Δήμητρα Κατσώτα με γραφεία στην Αθήνα και τη Βιέννη. Το γραφείο παρέχει υπηρεσίες αρχιτεκτονικού, πολεοδομικού, γενικού σχεδιασμού, εσωτερικού σχεδιασμού και σχεδιασμού προϊόντων για ιδιωτικές και δημόσιες παραγγελίες. Το bka έχει συμμετάσχει και έχει κερδίσει βραβεία σε πολλούς διεθνείς διαγωνισμούς. Santorini Grace Hotel 15) M plus m H Μαρίτα Νικολούτσου πήρε το δίπλωμα αρχιτεκτονικής από το ΕΜΠ το 1992. Ο Μέμος Φιλιππίδης πήρε το δίπλωμα αρχιτεκτονικής από το ΕΜΠ το 1991 και το Μaster in Architecture από το Yale University το 1993. Διατηρούν το αρχιτεκτονικό γραφείο MPLUSM ARCHITECTS από το 2001. Στόχος τους, να αφομοιώσουν διεθνείς επιρροές, καθώς εξερευνούν την ιδιαιτερότητα του κάθε έργου και την αγκύρωσή του σε τοπικά χαρακτηριστικά. One-Façade Building: Office, Production & Warehouse Building, Κόρινθος 14) Schema architecture and engineering Η schema architecture & engineering ιδρύθηκε από τη αρχιτέκτονα Μαριάννα Αθανασιάδου και τον Πολιτικό Μηχανικό & Οικονομολόγο Χρήστο Σταυρογιάννη στην Αθήνα. Το γραφείο βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και προσφέρει ένα ολοκληρωμένο σύνολο υπηρεσιών, που περιλαμβάνει Βιώσιμο Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό, Σχεδιασμό Εσωτερικών Χώρων, Δομοστατική Μηχανική, Διαχείριση Εργων & Κατασκευών στην Ελλάδα. Κύρια αποστολή τους είναι να σχεδιάζουν κτίρια που συνδυάζουν λειτουργικότητα, νέες τεχνολογίες και εξαιρετική αισθητική. Νέα Πλατεία Φαρσάλων 13) Οικονομάκης-Σιαμπακούλης αρχιτέκτονες Το γραφείο Οικονομάκης-Σιαμπακούλης εδρεύει στην Αθήνα και εργάζεται πάνω σε έργα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, αστικού σχεδιασμού, αρχιτεκτονικής τοπίου, σχεδιασμού εσωτερικών χώρων και αντικειμένων. Είτε δουλεύουν με υπάρχοντα κτίρια και χώρους, είτε σχεδιάζουν εξ αρχής, αξιοποιούν την εμπειρία τους σε ένα μεγάλο εύρος προγραμμάτων και τυπολογιών, με στόχο πάντα να παραδίδουν αξιοσημείωτα έργα. Sheltered Villas, Κάρπαθος 12) A&M architects Η A&M Architects είναι μια πολυεπιστημονική εταιρεία ολοκληρωμένης αρχιτεκτονικής, σχεδιασμού και διαχείρισης έργων. Με 70 επαγγελματίες κάτω από 6 διαφορετικές υπηρεσίες, η A&M σηματοδοτεί 40 χρόνια εμπειρίας στον σχεδιασμό κατοικιών, φιλοξενίας, γραφείων, μικτής χρήσης και λιανικής πώλησης. One Kleomenous, Αθήνα 11) Omniview design Η Omniview ιδρύθηκε το 2013 από τους αρχιτέκτονες Δημήτρη Τσίγκο και Γιάννη Τσίγκο και τον επιχειρηματία Μίλτο Καμπουρίδη, για να ενσωματώσει τις δυνατότητες σχεδιασμού και ανάπτυξης σε μια απρόσκοπτη υπηρεσία. Η εταιρεία προσφέρει ένα νέο είδος αρχιτεκτονικής πρακτικής, που μπορεί να ανταποκριθεί πιο αποτελεσματικά στα πιο απαιτητικά οράματα των πελατών. Σύμφωνα με το Architizer το έργο-ναυαρχίδα της Omniview είναι το One Kleomenous, το οποίο αποτελεί μια επαναστατική νέα αντίληψη χώρου διαβίωσης. Technopolis Auditorium, Αθήνα 10) Ahylo studio Το Ahylo είναι ένα βραβευμένο αρχιτεκτονικό γραφείο με έδρα την Αθήνα, το οποίο δραστηριοποιείται σε κάθε στάδιο της διαδικασίας σχεδιασμού, από την ιδέα έως την κατασκευή. Αποστολή του, να παρέχει μια μοναδική και εξατομικευμένη προσέγγιση στον σχεδιασμό. Μέσω προηγμένης τεχνολογίας σχεδιασμού και κατασκευής, αλγοριθμικών και υλικών διαδικασιών, πειραματίζονται πάνω στις σύγχρονες τεχνικές σχεδιασμού και κατασκευής και το έργο τους έχει ως στόχο να είναι καινοτόμο και λειτουργικό. To όνομά τους είναι εμπνευσμένο από τη λέξη “άυλο”. Residence, Κρήτη 9) Tense Architecture Network – TAN/Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος Το δίκτυο αρχιτεκτονικής ΤΑΝ ιδρύθηκε το 2004. Το έργο του γραφείου περιλαμβάνει βραβευμένες κατοικίες καθώς και προτάσεις διαγωνισμού με πρώτο βραβείο -ανάμεσά τους ένα δημαρχείο 5.000 τ.μ. στην Κρήτη, η αποκατάσταση του Βενετσιάνικου ναυπηγείου και του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου τους στο λιμάνι του Ηρακλείου και το αστικό πάρκο Καστρακίου στον Πειραιά. Ο δημόσιος χώρος και η ιδιωτική κατοικία ερευνώνται διαρκώς στο έργο τους – τα δύο πεδία συνδέονται σκόπιμα μεταξύ τους. Η κατοικία στην Κηφισιά τιμήθηκε με ειδική μνεία από τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Ελλάδος και η κατοικία στο Συκάμινο ήταν υποψήφια για το Βραβείο Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Mies Van der Rohe Award 2013. Η κατοικία στα Μέγαρα ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και έλαβε το βραβείο Häuser το 2016. Blurry Venice 😎 Kois associated architects Ο Στέλιος Κόης γεννήθηκε κοντά στο Αγιο Ορος. Σύμφωνα με το Architizer, το αθωνικό τοπίο που τον περιβάλλει, το κοκκινόχωμα, τα μοναστήρια με το μυστικιστικό παιχνίδι φωτός και σκιάς και η γνωριμία με τη βυζαντινή αγιογραφία ως νέος, θα έχουν μόνιμη εντύπωση στο μετέπειτα έργο του. Μετακόμισε στη Ρώμη όπου σπούδασε στο “Universita degli studi di Roma”. Ενα φοιτητικό αρχιτεκτονικό βραβείο του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Οσάκα της Ιαπωνίας. Εκεί μελέτησε την ιαπωνική παράδοση και την εστίασή της στην ισορροπία και την εύγλωττη αλληλεπίδραση του φωτός και των υλικών. Επιστρέφοντας στην Ιταλία συνεργάστηκε με αρχιτεκτονικά γραφεία και εργάστηκε ως δημιουργικός διευθυντής. “The Wave” Residential Building, Γλυφάδα 7) Potiropoulos+Partners Το γραφείο «Ποτηρόπουλος Δ+Λ Αρχιτέκτονες» ιδρύθηκε το 1989 από τον Δημήτρη Ποτηρόπουλο και τη Λιάνα Νέλλα–Ποτηροπούλου και αποτελεί συνέχεια του προσωπικού τους γραφείου από το 1982. Σήμερα έχει εξελιχθεί πλέον σε μία πολυμελή ομάδα που αποτελείται από αρχιτέκτονες, σχεδιαστές Η/Υ, ειδικούς συνεργάτες και διοικητικό προσωπικό, καλύπτοντας όσο σφαιρικότερα γίνεται τη διαδικασία παραγωγής ενός κτιρίου. Στα projects του γραφείου Potiropoulos+Partners που είναι από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα, η εξωτερική ομορφιά συναντά την εσωτερική άνεση. OLEA ALL SUITE HOTEL, Ζάκυνθος 6) Βlock722 Το Βlock722 είναι ένα αρχιτεκτονικό στούντιο με έδρα την Αθήνα, το οποίο ιδρύθηκε το 2009 από τον αρχιτέκτονα Σωτήρη Τσέργα και τη σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων Κάτια Μαργαρίτογλου. Η ομάδα συνδυάζει ελληνική και σκανδιναβική κληρονομιά, καθώς και διεπιστημονική εμπειρία και δημιουργεί έργα που μοιάζουν φυσικά και διαχρονικά. Το στούντιο αναλαμβάνει μια ποικιλία εργασιών, από κατοικίες έως εμπορικά και ξενοδοχειακά έργα, διαχειριζόμενο εσωτερικά όλα τα στάδια της αρχιτεκτονικής ανάπτυξης, από τον σχεδιασμό της ιδέας, μέχρι την κατασκευή και την παράδοση. Οι λύσεις ενσωματώνουν πάντοτε έμφαση στα ποιοτικά υλικά, μια προσέγγιση βασισμένη στη χειροτεχνία και συνεργασίες με τοπικούς τεχνίτες και καλλιτέχνες που ερμηνεύουν το μεσογειακό πνεύμα και τις παραδόσεις για τον 21ό αιώνα. Dexamenes Seaside Hotel, Κουρούτα 5) Κ-studio To πρωτοποριακό ελληνικό γραφείο αρχιτεκτονικής που ίδρυσαν οι Κωνσταντίνος και Δημήτρης Καραμπατάκης γράφει τη δικιά του ιστορία εντός κι εκτός των συνόρων της χώρας. Στο site τους αναφέρουν: “Η πατρίδα μας είναι η Ελλάδα, μια χώρα με απίστευτη φυσική ομορφιά και πόρους, όπου η πολιτιστική ταυτότητα στηρίζεται στο να κάνεις καλή, οικονομική χρήση των τοπικών δεξιοτήτων, υλικών και της γεωργίας για να παρέχεις φιλοξενία σε επισκέπτες. Δημιουργούμε χειροποίητες αρχιτεκτονικές εμπειρίες που ενημερώνονται από την παράδοση, εμπλουτίζονται από την υλικότητα και εμπνέονται από τη σύγχρονη ζωή. Δεν μας αρέσει η σπατάλη. Κάνουμε ελάχιστες παρεμβάσεις και προτιμούμε πάντα να δουλεύουμε με τα στοιχεία της φύσης, για να δημιουργήσουμε άνεση που είναι φυσικά πολυτελής”. Residence, Λίμνη Ευβοίας 4) Gem architects Η GEM Architects επικεντρώνεται στον σχεδιασμό και την κατασκευή κατοικιών. H φράση του Alain de Botton που υπάρχει στο site του γραφείου είναι ενδεικτική της “βιώσιμότητας” που συνοδεύει τη σκέψη τους σε κάθε στάδιο ενός έργου: “Οφείλουμε στα χωράφια ότι τα σπίτια μας δεν θα είναι κατώτερα της παρθένας γης που αντικατέστησαν. Οφείλουμε στα δέντρα ότι τα κτίρια με τα οποία τα καλύπτουμε θα στέκονται ως υποσχέσεις των υψηλότερων και πιο έξυπνων ειδών ευτυχίας”. NONAGRIAM TWINS, Ανδρος 3) A31 Είναι το γραφείο που ίδρυσε το 2003 ο Πραξιτέλης Κονδύλης, όταν πια επέστρεψε στην Αθήνα μετά από μια πλούσια ακαδημαϊκή και επαγγελματική πορεία στο εξωτερικό. Το 2007 εντάχθηκε στο σχήμα και ο πολιτικός μηχανικός Παναγιώτης Καρράς, πράγμα που οδήγησε στην εξέλιξη των υπηρεσιών του γραφείου, που μετονομάστηκε σε Α31 αρχιτεκτονική και δόμηση, η οποία είναι και η τελική μορφή που πήρε η εταιρεία. Gods and Dreams Resort, Αργολίδα 2) 314 architecture studio Ο Παύλος Χατζηαγγελίδης ίδρυσε το αρχιτεκτονικό γραφείο 314 το 2004. Το όνομα 314 του στούντιο, είναι εμπνευσμένο από το μαθηματικό σύμβολο π=3,14 που χρησιμοποιείται για την καταμέτρηση του εμβαδού του κύκλου. Η αναφορά αυτή σχετίζεται με τη φιλοσοφική διάσταση της έννοιας του κύκλου. Το βασικό χαρακτηριστικό του σχεδιασμού του, εκτός από τις οικολογικές, κοινωνικές και προγραμματικές διαστάσεις του έργου, είναι η δημιουργία ενός κελύφους που προτρέπει τον χρήστη να βιώσει μια αφαίρεση, γράφει το Αμερικάνικο περιοδικό. Aloni, Αντίπαρος 1) Deca architecture Το κορυφαίο γραφείο στην Ελλάδα σύμφωνα με το Architizer. Το ίδρυσαν ο γεννημένος στη Λίμα του Περού, Ελληνας αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Βαΐτσος, με τον προερχόμενο από το Μεξικό αρχιτέκτονα Carlos Loperena. Η παρουσίαση του γραφείου στο site τους ξεκινά με το “Είμαστε το DECA Architecture, ένα διεθνώς αναγνωρισμένο αρχιτεκτονικό γραφείο που αναζητά τη διορατικότητα μέσα στο πλαίσιο της δημιουργίας κτιρίων, τοπίων και αντικειμένων”. *Η κατάταξη του αμερικάνικου αρχιτεκτονικού περιοδικού Architizer έγινε σύμφωνα με: -Τον αριθμό των βραβείων A+Awards (2013 έως 2023) -Τον αριθμό των φιναλίστ των βραβείων A+Awards (2013 έως 2023) -Τον αριθμό των έργων που επιλέχθηκαν ως “Έργο της Ημέρας” (2009 έως 2023) -Τον αριθμό των έργων που επιλέχθηκαν ως “Featured Project” (2009 έως 2023) -Τον αριθμό των έργων που δημοσιεύτηκαν στο Architizer (2009 έως 2023)
  22. Ένας επαναστατικός σχεδιασμός που επαναπροσδιορίζει όσα έχουμε στο μυαλό μας για τις παραθαλάσσιες μεσογειακές βίλες. Στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων η μεσογειακή αρχιτεκτονική είναι συνυφασμένη είτε με λευκά νησιώτικα σπίτια που έχουν γλυπτές φόρμες και είναι σκαρφαλωμένα σε παραδοσιακές πεζούλες, είτε με μοντέρνες, μινιμαλιστικές υπόσκαφες κατοικίες, οι οποίες είναι σχεδιασμένες ακολουθώντας τις επιταγές ενός design-χαμαιλέοντα που τις ενσωματώνει πλήρως στο φυσικό περιβάλλον. Η γυάλινη πισίνα και ακριβώς από κάτω της η ιδιωτική μαρίνα της βίλας με τα ταχύπλοα σκάφη. Η πρωτοποριακή Villa Earth, του γραφείου Vrantsi, αν και είναι σχεδιασμένη για ένα τυπικό μεσογειακό τοπίο, ακολουθεί ένα εντελώς απρόβλεπτο μοτίβο που ξεφεύγει από το κλασικό προαναφερθέν δίπολο και εντυπωσιάζει με ένα φουτουριστικό σχέδιο, το οποίο παραπέμπει σε σκάφος. Βλέποντας κανείς, μέσα από τη θάλασσα, το λευκό οίκημα με τις αεροδυναμικές του καμπύλες, θα πιστέψει ότι βλέπει ένα υπερπολυτελές γιοτ που έχει δέσει στην προβλήτα ενός νησιού. Οι επιφάνειές της βίλας μοιάζουν από τα ανοιχτά με τα λαμπερά ατσάλινα ύφαλα ενός σκάφους που παραδόξως αιωρείται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, πλέοντας κάπου ανάμεσα στα κύματα που σκάνε στα βράχια και την πλαγιά όπου ευδοκιμούν κυρίως μεσογειακά φυτά χαμηλής βλάστησης, ανθεκτικά στα μελτέμια. Όσο για τις φουτουριστικές βεράντες της κατοικίας, αυτές είναι σαν καταστρώματα που λάμπουν στο φως της Μεσογείου. Η πρόσοψη της υπόσκαφης κατοικίας. Με έναν διττό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα αυτή η επαναστατική βίλα, συνομιλεί ταυτόχρονα με τη βραχώδη ακτή και με τη θάλασσα. Η μισή κατασκευή, σύμφωνα με το καινοτόμο design της Αναστασίας και της Χρυσής Βράντση, κρύβεται μέσα στη γη και η άλλη μισή κρέμεται πάνω από τη θάλασσα, δημιουργώντας όμως ένα εντυπωσιακό αλλά αρμονικό σύνολο που γίνεται προέκταση των βράχων. «Κάθε προοπτική του κτιρίου προσφέρει μια διαφορετική εμπειρία. Κατά την προσέγγιση της κατοικίας από τη στεριά, φαίνεται να ενσωματώνεται πλήρως στο τοπίο, ενώ κατά την προσέγγιση της από τη θάλασσα, οι έντονες ακμές και η γεωμετρία της κυριαρχούν επιβλητικά, δημιουργώντας την εντύπωση ενός πολυτελούς γιοτ», εξηγούν οι δύο αρχιτεκτόνισσες. Οι αεροδυναμικές γραμμές και καμπύλες της κατοικίας θυμίζουν αυτές ενός πολυτελούς σκάφους. Μισή υπόσκαφη, μισή γιοτ: Η διπλή φύση μιας ευρηματικής κατοικίας Η κατοικία, όντας στο κύριο τμήμα της υπόσκαφη, γίνεται ένα με το φυσικό περιβάλλον. Η στέγη μάλιστα, έχει προβλεφθεί να είναι φυτεμένη με την ίδια ακριβώς χαμηλή βλάστηση που ευδοκιμεί στην ακτή όπου θα οικοδομηθεί. Παράλληλα όμως, με την υπόσκαφη πλευρά της, η κατοικία «παρουσιάζει έντονη αντίθεση στο μπροστινό της τμήμα, το οποίο φαίνεται να αιωρείται πάνω από τη θάλασσα. Με αυτόν τον αρχιτεκτονικό χειρισμό, η αίσθηση της συνέχειας με το φυσικό τοπίο μετασχηματίζεται σταδιακά σε μια δυναμική γεωμετρία που αντιπαραβάλλεται στο τοπίο και κυριαρχεί. Το δίπολο αυτής της απόλυτης ενσωμάτωσης και αισθητικής αντίθεσης δημιουργεί ένα εντυπωσιακό σκηνικό», συμπληρώνουν οι δύο ιδρύτριες του γραφείου Vrantsi. Οι στέγες της κατοικίας θα είναι φυτεμένες ώστε να εναρμονίζεται πλήρως το οίκημα στο φυσικό του περιβάλλον. Η ύπαρξη φυτεμένου δώματος ενισχύει την αισθητική της βίλας και προσφέρει πολλαπλά οφέλη για το περιβάλλον. Τα φυτά που καλύπτουν τη στέγη του δώματος, εκτός από τον εναρμονιστικό και καλλωπιστικό τους ρόλο, προσφέρουν και μια φυσική μόνωση, βοηθώντας ώστε να διατηρείται σε δροσερά επίπεδα η θερμοκρασία στο εσωτερικό της κατοικίας. Κάτοψη της Villa Earth. 
«Αξιοποιώντας το επικλινές οικόπεδο η Villa Earth διαρθρώνεται σε δύο επίπεδα με συνολικό εμβαδόν 730 τετραγωνικά μέτρα. Στο πάνω τμήμα χωροθετούνται τα δωμάτια, το γραφείο και τα λουτρά, ενώ στον κάτω όροφο οι κοινόχρηστοι χώροι, περιλαμβάνοντας το καθιστικό, την κουζίνα, τη βιβλιοθήκη, το γυμναστήριο και τα λουτρά. Οι δύο όροφοι σχεδιάστηκαν παρέχοντας σε όλους τους χώρους πρόσβαση στη θέα», εξηγεί το γραφείο Vrantsi. Hi-tech «όπλα» στην υπηρεσία της αρχιτεκτονικής Mε τη βοήθεια των προηγμένων τεχνολογιών, οι δυο νεαρές αρχιτεκτόνισσες, Αναστασία και Χρυσή Βράντση, οι οποίες ίδρυσαν το δικό τους γραφείο το 2019 σε ηλικία μόλις 26 και 24 ετών αντίστοιχα, ιδρύουν το 2019 την εταιρεία Vrantsi, δημιούργησαν ένα καινοτόμο σχέδιο που ξεχωρίζει τις σύνθετες, οργανικές καμπύλες και τις ρευστές γραμμές του. Σύγχρονα και ευέλικτα υλικά, όπως το γυαλί, ο χάλυβας και το σκυρόδεμα, θα γίνουν στα χέρια τους το «μάρμαρο» που χρησιμοποιεί ένας γλύπτης για να σμιλέψει το έργο του. Με στόχο να αποτυπωθεί η πρωτότυπη σύλληψη της βίλας, τα υλικά μέσω της τεχνολογίας θα αξιοποιηθούν ευρηματικά ώστε να αποτυπώσουν τις απαραίτητες γεωμετρίες. Ένα χτιστό σαλόνι επενδυμένο με ντεκ και τζάκι θα βρίσκεται μέσα στην καρδιά της γυάλινης πισίνας. Ξεχωριστή θέση στον εντυπωσιακό σχεδιασμό της Villa Earth καταλαμβάνει η γυάλινη πισίνα που αιωρείται πάνω τη θάλασσα. «Στο μπροστινό τμήμα της κατοικίας, υπάρχει μια κολυμβητική δεξαμενή που επιτρέπει την πανοραμική θέα του τοπίου, ενώ στο τελικό τμήμα της δεξαμενής ο πυθμένας είναι διαφανής για να επιτρέπει οπτική επαφή με το ιδιωτικό λιμάνι και τα σκάφη που βρίσκονται στο επίπεδο της θάλασσας», εξηγούν οι Αναστασία και Χρυσή Βράντση. Άποψη από την πισίνα της Villa Earth. Η έμπνευση πίσω από τον σχεδιασμό της Villa Earth «Πρόθεσή μας ήταν ο σχεδιασμός μιας ιδιωτικής κατοικίας η οποία δημιουργεί μια ξεχωριστή αρχιτεκτονική μορφή εκμεταλλευόμενη την προνομιακή της θέση, καθώς βρίσκεται στο όριο θάλασσας και στεριάς. Με την αξιοποίηση του ορίου θάλασσας και στεριάς αναδεικνύονται διαφορετικές προοπτικές του κτίσματος. Η δυνατότητα κινήσεων και ροών στον οριζόντιο και κάθετο άξονα αμβλύνει το όριο στεριάς και θάλασσας και δημιουργεί μια μοναδική εμπειρία. Το ιδιωτικό λιμάνι προσφέρει γρήγορη πρόσβαση στα γαλάζια νερά», εξηγούν στο iefimerida οι Αναστασία και Χρυσή Βράντση. Ποιες είναι οι δύο νεαρές δημιουργοί Πριν ακόμα μπουν στα τριάντα, οι δύο ταλαντούχες αρχιτεκτόνισσες του γραφείου Vrantsi, οι αδερφές Αναστασία και Χρυσή Βράντση, έχουν καταφέρει, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, να κάνουν ήδη αισθητή την παρουσία της σε Ελλάδα και εξωτερικό με αναφορές σε κορυφαία περιοδικά και διακρίσεις σε παγκόσμιους αρχιτεκτονικούς οργανισμούς. Σε έναν μάλλον ανδροκρατούμενο χώρο, όπως είναι η αρχιτεκτονική, οι δύο νεαρές κυρίες κινούνται ευρηματικά, ανατρέποντας σε πολλαπλά επίπεδα τα στερεότυπα, όπως άλλωστε αποδεικνύει και το συγκεκριμένο καινοτόμο έργο τους. Πρόσφατα, μάλιστα, το γραφείο Vrantsi σημείωσε σημαντικές διακρίσεις και αναγνώριση σε διεθνές επίπεδο
  23. Η ελληνική δημιουργικότητα και αρχιτεκτονική δεξιοτεχνία βραβεύτηκαν την Τετάρτη 5 Ιουλίου στα Βραβεία Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2023. Ο ανεξάρτητος φορέας σύγχρονης αρχιτεκτονικής DOMa διοργάνωσε όπως κάθε χρόνο μια ξεχωριστή εκδήλωση στο στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη, όπου αναδείχθηκαν τα ωραιότερα έργα της χρονιάς ανάμεσα σε σημαντικό αριθμό συμμετοχών. Συγκεκριμένα, στη φετινή διοργάνωση υποβλήθηκαν συνολικά 226 συμμετοχές -ακόμη περισσότερες από τις 208 της περασμένης χρονιάς -και από τις 163 ομάδες συμμετεχόντων διακρίθηκαν 40 φιναλίστ. Την κριτική επιτροπή συνέθεσαν οι Manuel Aires Mateus (AIRES MATEUS E ASSOCIADOS), Emanuel Christ & Christoph Gantenbein (CHRIST & GANTENBEIN), και Dikkie Scipio (KAAN ARCHITECTEN), ενώ στη διοργάνωση συμμετείχαν αρχιτέκτονες και άλλοι επαγγελματίες του σχεδιασμού (αρχιτέκτονες τοπίου, σχεδιαστές εσωτερικών χώρων, κ.λπ.) που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, αλλά και Έλληνες αρχιτέκτονες του εξωτερικού. DOMa Awards Επιπλέον, απονεμήθηκαν τα καθιερωμένα πλέον Βραβεία Συναδέλφων για το καλύτερο πραγματοποιημένο έργο και την καλύτερη μελέτη, που προκύπτουν από ψηφοφορία των αρχιτεκτόνων που συμμετείχαν στη διοργάνωση. Την ημέρα της εκδήλωσης κυκλοφόρησε και ο τόμος "Βραβεία Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2023", στον οποίο παρουσιάζονται τα έργα των φιναλίστ. Οι νικητές των Βραβείων Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2023 Πραγματοποιημένο έργο Το βραβείο πραγματοποιημένου έργου απονεμήθηκε στην ομάδα K-studio για το εντυπωσιακό μουσείο Liknon που βρίσκεται στο χωριό Βουρλιώτες στη Σάμο. Με έναν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, που έχει βασική του ιδέα και πυρήνα στο design του τις παραδοσιακές πεζούλες και τις αναβαθμίδες της Σάμου, ο οίκος του brand Metaxa είναι περισσότερο ένα τοπίο παρά ένα design κτίριο μέσα σε έναν αμπελώνα. Είναι, επί της ουσίας, ένα πέτρινο μονοπάτι που εκτείνεται πάνω σε μια απότομη πλαγιά, αξιοποιώντας δημιουργικά και ευφάνταστα το επικλινές έδαφος της περιοχής. Έπαινος απονεμήθηκε στους MOLD Architects για τα αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα στη Σέριφο, Homa Vagia. Φωτογραφία: Panagiotis Voumvakis Έπαινος και στο γραφείο Α31 για το Latypi Residence, μια μονώροφη κατοικία με υπόσκαφο τμήμα στη Μύκονο. Φωτογραφία: Giorgos Fakaros Νέα Αρχιτεκτονική σε Υφιστάμενο Κτίριο Στην κατηγορία της αρχιτεκτονικής σε υφιστάμενο κτίριο ισοβάθμισαν τα εξής τρία έργα: Η διαμόρφωση των εξωτερικών χώρων του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Spolia στο Ψυχικό, από την ομάδα AREA. Photography: @v_makris Η αποκατάσταση του κτηρίου ΚΑ-ΜΑ-ΡΑ στη Μάνη από το γραφείο Z-level. Φωτογραφία: @murplejane Η επέκταση της Ανωτάτης Σχολής Τεχνών και Σχεδίου της Γενεύης από τους Sujets Objets. Φωτογραφία: Sven Högger Πρώτο Έργο Νέου Αρχιτέκτονα Το Βραβείο απέσπασαν ο Αλέξανδρος Φωτάκης και η Νicoletta Caputo για τον εξοχικό κήπο με δωμάτιο στην Κέα. Φωτογραφία: Αλίνα Λέφα Έπαινος απονεμήθηκε στους Δημήτρη Γρηγοριάδη και Μαρία-Πόπη Γιαννικάκη για τον βρεφονηπιακό σταθμό στα Χανιά. Έπαινος και στους Μονόλιθους στη Μάνη από το γραφείο Desypri & Misiaris Architecture. Φωτογραφία: Γιώργος Σφακιανάκης Μελέτη Βραβείο απέσπασε το Κρεματόριο στην Πάτρα, δια χειρός Θεοκλή Καναρέλη. 3D visualization: Konstantinos Kontokostas Έπαινος στο Σπίτι διακοπών σε ελαιώνα στην Αίγινα της ομάδας OM60 Έπαινος στο Αρχαιολογικό μουσείο της πόλης των Αθηνών στην Ακαδημία Πλάτωνος από τους Tense Architecture Network Έπαινος στον Ξενώνα Δήλου, το Νέο Αναψυκτήριο στον Αρχαιολογικό χώρο της Δήλου, έργο των PKMM architects. Βραβεία Συναδέλφων Πραγματοποιημένο Έργο Homa Vagia. Αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα στη Σέριφο, Κυκλάδες, MOLD Architects Μελέτη Παλλόμενα χωρικά ανάλογα στο Πόρτο Χέλι, Αργολίδα των Αλέξανδρου Γράβαλου και Αναστασίας Νάκη
  24. 420 downloads

    Η χρήση του χαλκού στην αρχιτεκτονική. Έκδοση του Ελληνικού Ινστιτούτου Ανάπτυξης Χαλκού. Ιστορία, ιδιότητες υλικού, εφαρμογές, σχέδια λεπτομερειών, φωτογραφίες, παραδείγματα.
  25. Το βίωμα της ιστορίας, η αίσθηση του να ζεις μέσα σε κελύφη μεγάλης αρχιτεκτονικής. Μία από τις ομορφότερες και πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες που μπορεί να έχει ένας ταξιδευτής, είναι η παραμονή του σε κτήρια εμβληματικά, σε χώρους που η ιστορία έχει γράψει πάνω τους πολλά κεφάλαια. Κτήρια που χτίστηκαν από μεγάλα μυαλά και από σπουδαία χέρια. Εμβληματικοί χώροι, που συχνά μετρούν αιώνες ζωής και αποτελούν σημαντικά τοπόσημα, μετατρέπονται από εμπνευσμένους και πείσμωνες ανθρώπους σε λαμπρά ξενοδοχεία. Χώροι φιλοξενίας όπου ο επισκέπτης κάνει βουτιά στο παρελθόν, ψηλαφεί χειροπιαστά την ιστορία και βιώνει μια μεγάλη εμπειρία. Απολαύστε τα! Manna Ένα εμβληματικό κτήριο κρυμμένο μέσα στα βουνά της Αρκαδίας, στο Μαίναλο, ανάμεσα σε λίμνες, ελατοδάση και ποτάμια, φιλοδοξεί να γίνει ο επόμενος ποιοτικός τουριστικός προορισμός. Το κτήριο, το οποίο είναι χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο, μετρά έναν αιώνα ζωής καθώς κατασκευάστηκε στα μέσα του 1925, όταν η αδερφή του Παύλου Μελά, γνωστή ως «μάνα», θέλησε εκεί να δημιουργήσει το μεγαλύτερο σανατόριο των Βαλκανίων. Αφού παρέμεινε για αρετές δεκαετίες εγκαταλειμμένο, πλέον μετά από μία εκτεταμένη ανακαίνιση, έχει μεταμορφωθεί υποδειγματικά και πρόκειται να λειτουργήσει ως 5άστερο με 32 δωμάτια. Ήρεμα χρώματα, λιτή διακόσμηση που σέβεται την ιστορία του κτιρίου, δίνει τον απαιτούμενο χώρο στην ιστορία του κτιρίου, και του επιτρέπει να συνομιλεί αρμονικά με τη φύση που το περιβάλλει. Το ξενοδοχείο Manna στο Μαίναλο Ένα από τα καταπληκτικά σαλόνια του εστιατορίου Πέρα από τους λάτρεις της φύσης, αναμένεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον και των foodies, καθώς το μενού του εστιατορίου, επιμελείται ο καταξιωμένος και με διεθνή πορεία σεφ, Αθηναγόρας Κωστάκος, με έμφαση στα προϊόντα της τοπικής παραγωγής, υψηλής θρεπτικής αξίας και ΠΟΠ, αλλά και τεχνικές που θα αναδεικνύουν τη γεύση. Στον χώρο θα λειτουργεί ένα κέντρο ευεξίας με 2 αίθουσες περιποίησης, cave pool, σάουνα, χαμάμ, αλλά και γυμναστήριο. Το ξενοδοχείο, μέλος των design hotels θα είναι ανοικτό όλο το χρόνο και αναμένεται να ανοίξει μέσα στο καλοκαίρι. Μαγούλιανα Αρκαδίας, Τηλ.: 2710309009 https://www.mannaarcadia.gr Δωμάτιο με θέα τον Αργοσαρωνικό Poseidonion Grand Hotel Με αφετηρία το μακρινό 1914, το Poseidonion Grand Hotel των Σπετσών είναι το αδιαφιλονίκητο τοπόσημο των Σπετσών και, την ίδια στιγμή, συνώνυμο της φιλοξενίας υψηλών προδιαγραφών. Η θρυλική του βεράντα, αλλά και κάθε γωνιά του πανέμορφου κτηρίου, είναι σημείο συνάντησης, αποτελώντας μέρος μίας εμπειρίας. Το Ποσειδώνιο είναι ένας τόπος μυθικής φιλοξενίας που χάρισε κοσμοπολίτικη λάμψη στις Σπέτσες, αλλά και σε όλο τον Αργασαρωνικό, και συνέβαλε τα μέγιστα στην καθιέρωση της Ελλάδας ως τουριστικό προορισμό του διεθνούς jet set. Εύποροι Αθηναίοι της εποχής, μέλη βασιλικών οικογενειών, δημοφιλή πρόσωπα από όλη την Ευρώπη και την Αμερική γεύτηκαν τη φιλοξενία του, δίνοντας σάρκα και οστά στο όραμα του μεγάλου ευεργέτη του νησιού, Ανάργυρου. Ήταν αυτός που δημιούργησε ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό διαμάντι, με όλα τα χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού της εποχής, συμβάλλοντας καταλυτικά στην ανάπτυξη των Σπετσών. Το ξενοδοχείο με τη σημερινή του μορφή, λειτουργεί από το 2009, όπου μετά από μία εκτενή ανακαίνιση, με έμφαση στις λεπτομέρειες και στη διατήρηση του πρωτότυπου αρχιτεκτονικού του σχεδιασμού, συνεχίζει να χαρακτηρίζεται ως ένα έμβλημα του νησιού. Ντάπια, Σπέτσες, www.poseidonion.com Το ξενοδοχείο Hydrama Grand στην πόλη της Δράμας Hydrama Grand Πρόκειται για την ιστορική Καπναποθήκη Σπήρερ του 1924, η οποία ανήκε στον Ελβετοεβραίο καπνέμπορο Hermann Spierer και σήμερα αποτελεί διατηρητέο κτήριο. Αφού αγόρασε δύο μεγάλα οικόπεδα δίπλα στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας, αποφάσισε να χτίσει εκεί μία τεράστια καπναποθήκη η οποία, εξαιτίας του μεγέθους της, έγινε γνωστή και ως «ουρανοξύστης Σπήρερ». Το κτήριο είναι τετραώροφο σε σχήμα ορθογωνίου, διαθέτει δύο εισόδους και είναι αρχιτεκτονικό δημιούργημα του αυστριακού αρχιτέκτονα Konrad von Vilas εμβαδού περίπου 7.000 τ.μ. Λειτουργεί ως τοπόσημο – σύμβολο για την πόλη της Δράμας και κουβαλάει πάνω του ιστορίες ευημερίας και ανάπτυξης, από την εποχή που τόσο η Δράμα, όσο και η ευρύτερη περιοχή, αποτελούσαν καπνοπαραγωγικό κέντρο. Στην ανατολική πλευρά αυτού του κτηρίου, για το οποίο είχε προβλεφθεί από την κατασκευή τους η τοποθέτηση ανελκυστήρα για την μεταφορά των εμπορευμάτων, βρίσκεται το μικρότερο σε όγκο και έκταση γραφείο της εταιρίας. Στις αρχές του 1932, το κτήριο αγοράστηκε από την «Αυστροελληνικη Εταιρεία Καπνού ΑΕ», η όποια συνέχισε την επεξεργασία καπνού κατά την περίοδο της τελευταίας βουλγαρικής κατοχής, καθώς η εταιρεία δεν ήταν αμιγώς ελληνική. Το 1974 η επεξεργασία καπνού σταμάτησε, όπως και σε όλα σχεδόν τα καπνομάγαζα της Δράμας, και το κτήριο χρησιμοποιήθηκε μόνο σαν αποθήκη καπνού. Από το 2015 έχει μετατραπεί σε πολυτελές ξενοδοχείο με λεπτομερή και προσεκτικό σχεδιασμό του αρχιτεκτονικού γραφείου 3SK Στυλιανίδης. Διαθέτει 73 πολυτελή δωμάτια και σουίτες. Ειδικότερα, διαθέτει 9 σουίτες με την προεδρική να φτάνει τα 105 τ.μ. καθώς και 64 δωμάτια από 26 έως 33 τ.μ. Hydrama Grand Hotel, Πηγές Αγίας Βαρβάρας, Δράμα, Τηλ.: 2521 033322 https://www.hydramagrandhotel.gr/ Grande Albergo Delle Rose στη Ρόδο Grande Albergo Delle Rose Είναι το «Ξενοδοχείο των Ρόδων» ένα μοναδικής αισθητικής και αρχιτεκτονικής αξίας κτήριο, το οποίο βρίσκεται στη Ρόδο και είναι χτισμένο από τον Ιταλό κυβερνήτη Mario Lago στις αρχές του περασμένου αιώνα. Μεγαλοπρεπές και αριστοκρατικό αποτελεί ένα στολίδι Βυζαντινής, Αραβικής και Ενετικής αρχιτεκτονικής, σημείο αναφοράς, εδώ και δεκαετίες, στο χώρο της φιλοξενίας, όχι μόνο της Ρόδου αλλά και ολόκληρης της Μεσογείου. Βρίσκεται στην πόλη της Ρόδου, δίπλα στη θάλασσα, και μία ανάσα από το Ενετικό Κάστρο των Ιπποτών και την Παλιά Πόλη της Ρόδου. Είναι περιτριγυρισμένο από ένα μοναδικό κήπο με ρόδα και ιβίσκους, και αποτέλεσε την απαρχή της αλματώδους τουριστικής ανάπτυξης του νησιού. Στα σαλόνια του και στα δωμάτιά του, έχει φιλοξενήσει προσωπικότητες παγκόσμιου βεληνεκούς όπως ο Winston Churchill, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και πολλοί άλλοι. Το 1949, το εμβληματικό Grande Albergo Delle Rose αποτέλεσε το μέρος που υπογράφηκε η Συμφωνία Ειρήνης και κατάπαυσης πυρός του Αραβο-Ισραηλινού πολέμου. Μία ιστορική στιγμή που οδήγησε στη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ. Μετά από ευρεία ανακαίνιση, η οποία ολοκληρώθηκε το 2002, μετατράπηκε σε ένα boutique ξενοδοχείο 5 αστέρων με 33 πολυτελείς σουίτες, το οποίο ανανεώνεται συνεχώς, διατηρώντας την αίγλη του και την ομορφιά του, και τα υψηλά standards της Modus & Amplio. Η παραλία Έλλη Στο Χαμάμ του ξενοδοχείου Πέρα από τις 33 σουίτες, με θέα θάλασσα ή κήπο, διαθέτει τρία εστιατόρια, πισίνα, συνεδριακή αίθουσα και ένα μοναδικής αισθητικής ιστορικό χαμάμ & spa. απευθύνεται στους απαιτητικούς επισκέπτες που αποζητούν κάτι παραπάνω από μία απλή διαμονή. Απευθύνεται στους ταξιδιώτες που θέλουν να εμπλουτίζουν τις διακοπές τους με ξεχωριστές εμπειρίες, και που θα βρουν στο εξαιρετικό αυτό κατάλυμα με την έντονη ιστορική αύρα και τη διακριτική πολυτέλεια, την ιδανική επιλογή. Γεωρ. Παπανικολάου 4, Ρόδος, Τηλ.: 22410 57700, www.gadr.gr Monsieur Didot στο κέντρο της Αθήνας Monsieur Didot Είναι ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό του 1880 στη συμβολή των οδών Σίνα και Διδότου στο κέντρο της Αθήνας. Το κτήριο αυτό, στο πέρασμα των δεκαετιών, έχει φιλοξενήσει διάσημα ονόματα, ανάμεσά τους και τον Τζον Λένον και τη Γιόκο Όνο. Ζωγραφισμένα ταβάνια στο χέρι, vintage μωσαϊκά, μαρμάρινα τζάκια, μία επιβλητική ξύλινα σκάλα κλείνουν το μάτι σε φυσικά υλικά στην πιο λειτουργική και μοντέρνα τους εκδοχή, σε άνετα και αφράτα κρεβάτια, μοντέρνα μπάνια και φυσικά, επιλεγμένα έργα τέχνης. Βεράντα στο Μonsieur Didot Σουίτα στο Μonsieur Didot Αυτό που κυριαρχεί στις 2 σουίτες και τα 4 δωμάτια του Μonsieur Didot είναι η λιτή πολυτέλεια, η έμπνευση και η μέριμνα για μία εμπειρία διαμονής με περιεχόμενο. Μυστικές πόρτες, εκπλήξεις και, πάνω απ’ όλα, μια ισορροπία που απαντάει στα «πώς» αλλά κυρίως στα «γιατί» της φιλοξενίας. Μια εμπνευσμένη και πλήρως ισορροπημένη ανακαίνιση κατάφερε να διατηρήσει και ουσιαστικά να ενισχύσει τον αστικό χαρακτήρα της κατοικίας και το άρωμα της παλιάς Αθήνας που είχε εμποτίσει κάθε γωνιά του. Ταυτόχρονα όμως ενσωμάτωσε τον πυρήνα των μοντέρνων τάσεων στη φιλοξενία και στο design. Ζωγραφισμένα ταβάνια στο χέρι, vintage μωσαϊκά, μαρμάρινα τζάκια, μία επιβλητική ξύλινα σκάλα κλείνουν το μάτι σε φυσικά υλικά στην πιο λειτουργική και μοντέρνα τους εκδοχή, σε μαλακά κρεβάτια, μοντέρνα μπάνια και φυσικά, επιλεγμένα έργα τέχνης. Το rooftop του κτηρίου αποτελεί μια πραγματική ωδή στο φως με το δωμάτιο “Τhe Ode to the light” να ξεχωρίζει για την open space και μοντέρνα διαμόρφωσή του. Οι μεγάλες τζαμαρίες με το μεταλλικό πλαίσιο και η ιδιωτική βεράντα του συνθέτουν ένα urban σκηνικό που αιχμαλωτίζει τον επισκέπτη. Η προσπάθεια της επαναδιαπραγμάτευσης των νεοκλασικών του στοιχείων αλλά και ενός γόνιμου διαλόγου με την τοπική ιστορία και την ιστορία του δρόμου στον οποίο βρίσκεται πέτυχε. Σίνα 48, Αθήνα. Τηλ.: 210 3637625 Το κτίριο του Azade Chania χρονολογείται πίσω στον 17ο αιώνα Azade Chania Το εμβληματικό κτήριο χρονολογείται στο 1640 και βρίσκεται στην παλιά πόλη των Χανίων, δίπλα στα ιστορικά ενετικά τείχη και το παλιό λιμάνι, ενώ μεταξύ των ιδιοκτητών και κατοίκων του ήταν ο Αμερικανός ποιητής και καλλιτέχνης Τσαρλς Χένρι Φορντ, καθώς o Οθωμανός διοικητής των Χανίων. Η προσεκτική ανακαίνιση το μετέτρεψε σε ένα πολυτελές boutique ξενοδοχείο με 9 σουίτες που πήρε το όνομα Azade, που περσικά σημαίνει «ελευθερία» και «ευγένεια». Οι περισσότερες σουίτες διαθέτουν εντυπωσιακή θέα στο Παλιό Λιμάνι και την Παλιά Πόλη των Χανίων, ενώ η ανακαίνιση που είχε διάρκεια 4 χρόνια κατάφερε να ενώσει τους δύο κόσμους των Χανίων, τον Ενετικό και τον Οθωμανικό σε ένα μοναδικό από αισθητικής και αρχιτεκτονικής πλευράς αποτέλεσμα. Ζαμπελίου 69, Παλιά Πόλη Χανίων, Τηλ.: 2821 101358, www.azade-chania.com The Lynx Μountain Resort στα βουνά της Φλώρινας The Lynx Εδώ που κάποτε λειτουργούσε το θρυλικό Ξενία της Φλώρινας βρίσκεται σήμερα το πολυτελές The Lynx Mountain Resort, αποτελώντας ένα υπερσύγχρονο mountain resort στην καρδιά της φύσης με φόντο τα καταπράσινα δάση και τα βουνά μιας περιοχής που, επάξια, αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους προορισμούς της Ελλάδος. Το πολυτελές θέρετρο της Φλώρινας γίνεται ορμητήριο για αμέτρητες δραστηριότητες, αλλά και καταφύγιο φιλοξενίας και πολυτέλειας, με 38 ευρύχωρα δωμάτια και σουίτες, state of the art παροχές και ένα όραμα ευζωίας στην καρδιά της φύσης. Πανοραμική άποψη του ξενοδοχείου The Lynx Mountain Resort Το εστιατόριο Six Lakes, που πήρε το όνομά του από τις έξι λίμνες που βρίσκονται στην περιοχή γίνεται σημείο συνάντησης. Πλημμυρισμένο με φυσικό φως το πρωί και θέα στα φώτα της πόλης το βράδυ το Six Lakes αξιοποιεί τα τοπικά προϊόντα δημιουργώντας αυθεντικά ελληνικά πιάτα για το πρωινό, το μεσημεριανό γεύμα ή το δείπνο σας, πάντα με πανοραμική θέα στην πανέμορφη Φλώρινα. Ο Head Chef Δημήτρης Τσανανάς και η ταλαντούχα ομάδα του δημιουργούν σύγχρονο Ελληνικό φαγητό, εμπνευσμένο από τις τοπικές παραδοσιακές συνταγές και εμπλουτισμένο με τα καλύτερα φρέσκα υλικά. Λόφος Αγίου Παντελεήμωνος, Φλώρινα, Τηλ.: 23854 40900, www.thelynxresort.gr View full είδηση
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.