Λοιπόν ας πώ και εγώ μιά ιστορία γιά τους έτοιμους σοβάδες .
Πριν 12 χρόνια μαζί με τον αρχιτέκτονα συνεταίρο μου , πέσαμε γιά άλλη μιά φορά θύματα της νεωτερικότητας που μας τρώει .
Αποφασίσαμε σε μιά πολυκατοικία μας να βάλουμε τους έτοιμους σοβάδες που μόλις είχαν εμφανιστεί στην αγορά και αν δεν είμαστε οι πρώτοι που το κάναμε σε μεγάλο έργο , σίγουρα είμασταν από τους πρώτους .
Μας έστειλε λοιπόν η εταιρεία άτομο που δούλευε και εκπαίδευε ταυτόχρονα το συνεργείο .
Τελείωσε το σοβάτισμα στο διάστημα Νοέμβριος-Φεβρουάριος , βάφτηκε η πολυκατοικία και 1-2 μήνες μετά η βορεινή όψη έγινε καρέ από τις ρωγμές .
Η εταιρεία έφερε Γερμανό τεχνικό , ο οποίος έκοψε με τροχό τμήμα του σοβά που αποκολλήθηκε πολύ δύσκολα και πήρε και κομμάτι τούβλου μαζί του και μετά από ανάλυση μας είπαν ότι ο σοβάς είχε πρόβλημα ελαστικότητας ίσως λόγω υπερβολικού τσιμέντου , αν θυμάμαι καλά τώρα .
Δηλαδή οι αλλαγές καιρού στον βορεινό τοίχο από νοτιάδες με βροχή και 18-20 βαθμούς σε 1-2 μέρες γινόταν ξεροβόρι με 5-6 βαθμούς και αυτές οι διαφορές οδήγησαν σε ρηγμάτωση .
Η εταιρεία μας αποζημίωσε γιά την αποκατάσταση , αλλά η δουλειά δεν έγινε ποτέ σωστή .
Ευτυχώς οι πελάτες μας αναγνωρίζοντας ότι δεν αγοράσαμε ευτελές υλικό δεν μας δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα .
Το υλικό αυτό το χρησιμοποιήσαμε και στην επόμενη δουλειά , αφού μας βεβαίωσαν ότι τα προβλήματα έχουν λυθεί καθώς και τα αντίστοιχα στο χτίσιμο και στο γέμισμα δαπέδων .
Εκεί δεν είχαμε προβλήματα , το κόστος όμως είναι υψηλό και έτσι μετά ξαναγύρισα στο παραδοσιακό τρόπο .
Γιά όσους λοιπόν από μας ασχολούμαστε με κατασκευές ο φόβος της πυράς που λέει και ο συνάδελφος είναι σημαντικός , γιατί άντε μετά να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας .