Αυτός που λες είναι ο έλεγχος όταν υπάρχουν ευαίσθητα διαχωριστικά, δηλαδή χρησιμοποιείς τότε τον τύπο: d>=α*lmin^2/150.
Ο πρώτος έλεγχος που πρέπει να κάνεις για το ελάχιστο πάχος είναι:
d=α*lmin/30 + 0,025 m (επικάλυψη)
όπου:
-α=1,00 όταν οι στηρίξεις της πλάκας κατά τη διεύθυνση της lmin είναι άρθρωση-άρθρωση
-α=0,8 όταν οι στηρίξεις της πλάκας κατά τη διεύθυνση της lmin είναι άρθρωση-πάκτωση
-α=0,6 όταν οι στηρίξεις της πλάκας κατά τη διεύθυνση της lmin είναι πάκτωση-πάκτωση
-α=2,4 όταν κατά τη διεύθυνση της lmin έχεις πλάκα πρόβολο
Άρα ακόμα και στον τύπο που πήρες εσύ θα έπρεπε να είχες βάλει α=0,6 (πάκτωση-πάκτωση)
*Εγκυκλοπαιδικά υπενθυμίζω και πάλι ότι ο Κωνσταντινίδης στην περίπτωση που έχουμε τετραγωνικές ή περίπου τετραγωνικές πλάκες με λόγο πλευρών < ή = του 1,50, λέει ότι το πάχος μιας πλάκας μπορεί με ασφάλεια να υπολογιστεί από τον τύπο d=α*lmin/35 + 0,025 m (επικάλυψη).
Μπορείς να τα σπάσεις μέσα στις κάθετες σε αυτή δοκούς.
Η δουλειά δεν είναι τι πρόβλεψη θα υπάρχει από εμάς ως προς τη λειτουργία της, αλλά πως πραγματικά αυτή θα λειτουργήσει. Αλλά μαλλον για πρόβολος πάει.
Μου αρέσει σαν ιδέα αλλά δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ.
Εγώ θα σου πρότεινα Π1 --> 25-20 cm και Π2 --> 20 cm, ώστε η ύπαρξη πιο ισχυρής ακαμψίας της Π2 (από αυτή που θα είχε αν ήταν 15 cm) να αξιοποιήσει και την ισχυρή στήριξη των 25 cm της πλάκας Π1.