sgp

Εντελώς πρόσφατα, στην πολεοδομία του δήμου της Αθήνας, γιά χωρισμό ισογείου καταστήματος σε δύο χωρίς άλλες αλλαγές (εσωτερική διαρρύθμιση με κατασκευή ενός μόνον διαχωριστικού τοίχου και ενός wc) ζητήθηκε έκδοση αδείας που περιελάμβανε και μελέτες υδρεύσεως, αποχετεύσεως, θερμάνσεως και ηλεκτρικών. Ακόμα και έλεγχο στον αριθμό των θέσεων σταθμεύσεως που απαιτείται γιά κάθε κατάστημα.

Δεν νομίζω φίλε, γιά τόσο εκτεταμένες εργασίες νομίζω ότι απαιτείται έκδοση αδείας επισκευών.

Επανέρχομαι, γιά ανάλογη περίπτωση που με απασχολεί προσωπικά, δεδομένου ότι δεν βρήκα στο θέμα κάποια απάντηση στο ερώτημα που έθεσε ο gk πριν από σχεδόν ένα χρόνο. Στην περίπτωσή μου, θέλω να αποκαταστίσω με άδεια μικρής κλίμακας, γκρεμισμένο από τον χρόνο λιθόκτιστο μανδρότοιχο ύψους 1 μέτρου (πρόσωπο ιδιοκτησίας), που βλέπει σε υφιστάμενο δρόμο 3 μέτρων εντός οικισμού προ του 1923. Το ερώτημα είναι το ίδιο: Πρέπει να αφήσω την ζώνη των 2 μέτρων από τον άξονα, παραχωρώντας την λωρίδα;

Ευχαριστώ φίλε ss_sk γιά την απάντηση. Διάβασα παλαιότερα posts δικά σου και άλλων σχετικά με ανοικτές κλίμακες και την σύγχιση που επικρατεί. Επίτρεψέ μου όμως, στην συγκεκριμένη περίπτωση που έχουμε αποκλειστκά ισόγειο, να προχωρήσω λίγο τον συλλογισμό. Δηλαδή όταν μία ασκεπής σκάλα συνδέει εξώστη υπερυψωμένου ισογείου με εξώστη δώματος, μετράει στην κάλυψη και στην δόμηση το περιτύπωμα (μόνον?) της σκάλας στο έδαφος. Αν σε ερμηνεύω καλά, αυτό θα ισχύει γιά τον υποκείμενο της σκάλας χώρο (ανεξάρτητα από το ύψος του) και όχι γιά τον υπερκείμενο, ο οποίος θα μπορούσε να νοηθεί κάλλιστα και ως απόληξη κλιμακοστασίου που δεν προσμετράται στην δόμηση. Όμως δεδομένου ότι στους εξώστες υπερυψωμένου ισογείου, ο υποκείμενος χώρος (<1,50μ) δεν μετράει πουθενά, μήπως θα μπορούσε να θεωρηθεί και η συγκεκριμένη σκάλα (επαναλαμβάνω μόνον στην περίπτωση ισογείου κτίσματος) ως βατός εξώστης; Καταλαβαίνω την ακροβασία του διαγώνιου εξώστη που συνδέει δύο επίπεδα και την πιθανή αντιμετώπιση που θα έχει η ιδέα από την πολεοδομία. Περισσότερο όμως το αναφέρω ως προβληματισμό και πιθανό σχολιασμό από τους συναδέλφους.

Μήπως μπορεί να μου πεί την γνώμη του κάποιος γιά την ακόλουθη περίπτωση: Σε ισόγειο κτίσμα, η εξωτερική σκάλα που συνδέει εξώστη του υπερυψωμένου ισογείου με την πλάκα οροφής του (χωρίς υπόλοιπο συντελεστού, μόνον γιά πρόσβαση στην ταράτσα), ελεύθερη από πάνω και από κάτω, μετράει κάπου (δόμηση, κάλυψη);

Δηλώνω και εγώ παρών στο προσκλητήριο Αλέξανδρε, γιά αυτό που ρωτάς, θα σου πώ το γνωστό και από άλλες περιπτώσεις: ευτυχώς που το μπετόν είναι φιλότιμο υλικό.

Δηλαδή γιά να κάνω λίγο πιό συγκεκριμένο αυτό που διαβάζω: άν το ένα πρόσωπο είναι κατά τον κανόνα και το άλλο (το πίσω ας πούμε) είναι 4,00μ τότε το θεωρούμε ως όριο και εφαρμόζουμε τις διατάξεις περί πλαγίων και οπισθίων αποστάσεων; Έχω την εντύπωση ότι δεν θεωρείται ώς πίσω όριο αλλά ως δίοδος επικοινωνίας με τον κοινόχρηστο χώρο.

Πάντα σε αυτές τις προτάσεις μόνωσης, μου έρχεται στο μυαλό η περίπτωση των εργοταξιακών γραφείων τύπου container. Έχουν άριστη μόνωση (πολυουρεθάνη) κι όμως είναι ενεργοβόρα και τον χειμώνα αλλά κυρίως το καλοκαίρι, χωρίς να αναφερθώ στις συνθήκες θερμικής άνεσης.

Δύο σύντομες παρατηρήσεις γιά την κουβέντα: 1) Από τους υποψηφίους επελέγησαν ένας επιστήμονας, δύο στρατιωτικοί, τρείς φιλόσόφοι και τέσσερις πολιτικοί. 2) Προβληματίζομαι, δηλαδή τώρα πως θα ονομάζουμε τον νικητή; Μεγάλο Μέγα Αλέξανδρο;

Τελικά τα ανέκδοτα είναι μεγάλη αρρώστια . Ακούστε αυτό: Ένα νεαρό ζευγάρι, πολύ ερωτευμένο, αποφασίζει να παντρευτεί, όταν την τελευταία νύχτα πριν τον γάμο,συμβαίνει ένα τραγικό ατύχημα και σκοτώνονται. Βρίσκονται προ των πυλών του Παραδείσου, να συνοδεύονται από τον Αγιο Πέτρο. Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο νεαρός συναντιέται με τον Πέτρο και του λέει: - Αγιε μου, η αρραβωνιαστικιά μου και εγώ είμαστε πολύ ευτυχισμένοι εδώ στon Παράδεισο. Όμως, μας έχει λείψει πολύ η όλη διαδικασία, η τελετή του γάμου. Είναι δυνατόν, για κάποιον που ζει στον Παράδεισο να παντρευτεί κάποιον άλλον; Ο Αγιος Πέτρος τον κοιτάζει καλά και του λέει: - Λυπάμαι πολύ. Ποτέ ξανά δεν έχω ακούσει κάποιον άλλον να θέλει να παντρευτεί μέσα στον Παράδεισο. Πολύ φοβάμαι ότι αν το θέλετε πολύ, θα πρέπει να μιλήσετε με τον Παντοδύναμο Θεό. Μπορώ να σας κλείσω ένα ραντεβού σε δυό βδομάδες από σήμερα. Έφτασε η ημέρα του ραντεβού και οι δυό νέοι παρουσιάζονται εμπρός στον Παντοδύναμο. Του αναφέρουν το αίτημά τους. Ο Κύριος τους κοιτάζει σιωπηλά, σκέφτεται προβληματισμένα και τους λέει: Ελάτε σε πέντε χρόνια από σήμερα. Εάν ακόμη θέλετε να παντρευτείτε, τότε θα σκεφτώ την επιθυμία σας. Πέντε χρόνια αργότερα, το ζευγάρι εμφανίζεται και πάλι. Η επιθυμία τους είναι ακόμη ζωντανή. Η εντολή του Θεού είναι ίδια: - Σε πέντε χρόνια, θα παρουσιαστείτε πάλι εμπρός μου. Τότε θα το συζητήσουμε και πάλι. Την τρίτη φορά, το ζευγάρι εμφανίζεται και πάλι στον Θεό. Ακόμη επιθυμούν να έρθουν σε κοινωνία γάμου. - Εντάξει λοιπόν. Μπορείτε να προβείτε σε γάμο. Αυτό το Σάββατο, στις 6.30 το απόγευμα, θα τελεστεί μια υπέροχη τελετή γάμου στην Κεντρική Εκκλησία του Παραδείσου. Αφήστε τις λεπτομέρειες σε μένα. Ο γάμος ήταν μια μεγάλη επιτυχία. Όλοι οι καλεσμένοι ομολόγησαν ότι η νύφη ήταν πανέμορφη. Όλοι οι γνωστοί και μη,ήταν παρόντες στην τελετή. Ο Μωυσής έφερε σπάνια λουλούδια από τον Νείλο Ποταμό, ο Νώε έφερε σπάνια ορυκτά από την Μεσσοποταμία και οι μαθητές του Ιησού έκαναν μερικά θαύματα για νεντυπωσιάσουν τους παρευρισκόμενους. Ακόμη και ο Γκάντι εμφανίστηκε, έμεινε μόνο για λίγο και φορούσε τα πιο καλά του ρούχα. Όμως, το μαντέψατε... Μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα το παντρεμένο ζευγάρι, κατάλαβαν ότι έκαναν ένα φοβερό λάθος. Απλά, δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να ζουν παντρεμένοι. Έτσι, αποφάσισαν να κλείσουν ένα ακόμη ραντεβού με τον Θεό, για να του ζητήσουν ένα διαζύγιο στον Παράδεισο. Όταν ο Παντοδύναμος Θεός άκουσε το νέο αίτημά τους, βγήκε απο τις χλαμύδες του. Τους κοίταξε με ένα ανάμεικτο,γεμάτο οίκτο, αυστηρότητα και απογοήτευση, βλέμμα και τους είπε: - Μα, είσαστε σοβαροί επιτέλους ή αστειεύεστε; Μας πήρε δέκα χρόνια να βρούμε ένα παπά που να έχει ανέβει στον παράδεισο, για να σας παντρέψει!!!! Μπορείτε να φανταστείτε πόσο καιρό θα μας πάρει να βρούμε δικηγόρο;

Γιά κοίταξε εδώ: http://www.michanikos.gr/showthread.php?t=4217

Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης.. Ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών. Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική. Οργανωμένη χώρα σου λέει, τόσα χρόνια στην Ελλάδα τι κατάλαβα... μου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση(!) Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κολάσης. Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει.... Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει. - Να δω πώς είναι, του απαντά εκείνος. - Ούτε να το σκέφτεστε, του απαντά ο υπάλληλος! Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά!! Φρίκη! Φρίκη! Όπου φύγει-φύγει ο ρωμιός....... Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια. Έτσι απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση! Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη, όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν. Έτσι η επιγραφή γράφει Ο ΑΣΗ. - Ελληνική ανοργανωσιά....μουρμουρίζει.... Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους... Μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ. Χτυπάει... Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα στο χέρι, εντελώς φέσι, και τον ρωτά τι θέλει. - Ήρθα να δω πώς είναι, του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα... Τραπέζια, κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια τσιφτετέλια, νταούλια..... Γενικώς, μπάχαλο. Τρελαίνεται ο τύπος.... - Καλά ρε φίλε, τι γίνεται εδώ; ρωτά.. - aσε φίλε, χάάάλιαα του λέει ο μεθυσμένος. Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά. - Πλάκα μου κάνεις, απαντάει ο πεθαμένος. Εδώ πίνετε και γλεντάτε...... - Εεε.., ξέρεις πώς είναι μωρέ εδώ στην Ελλάδα. .....Τη μία δεν έχουμε σκατά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια.........

Χαίρομαι panos που στην εκσκαφή, όταν ρωτάει ο χωματουργός μέσα στην πίεση και στο άγχος της δουλειάς γιά το βάθος που έχει φθάσει αν είναι καλά ή αν πρέπει να πάρει λίγο ακόμα, εγώ θα αισθάνομαι πολύ μηχανικάρας και αφέντης του έργου, έχοντας βγάλει το κομπιουτεράκι μου και λέγοντας του: περίμενε μεγάλε, πρέπει να βγάλω την εφαπτομένη (πιθανή απάντηση : εφαπτομένη; τι είναι αυτό.

Γειά σας και χρόνια πολλά (οι ευχές επειδή έχω καμμιά εβδομάδα να μπώ στο forum). Το Disto d3 που αγόρασα πρόσφατα είναι πολύ καλό εργαλείο αλλά νομίζω αποκλειστικά γιά μετρήσεις εντός κτιρίων. Γιά ακριβείς μετρήσεις επίσης χρηάζεται τρίποδο. Στο πεδίο το πρωί, είναι σχεδόν αδύνατο να ανιχνεύσω την κουκίδα σε αποστάσεις πάνω από 15~20Μ. Δεν έχω τα ειδικά γυαλιά. Και αναρωτιέμαι αν θα βοηθούν τόσο πολύ στην ανίχνευση του στόχου. Και μία ερώτηση σε όποιον έχει το μηχάνημα. Στην επίλυση του πυθαγόριου που κάνει, χρησιμοποιώντας το ενσωματωμένο κλισίμετρο που έχει, υπολογίζει την οριζόντια απόσταση, την κλίση και την υποτείνουσα. Αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι άνθρωποι που το έφταξαν, δεν μερίμνησαν να εμφανίζεται και η κατακόρυφη πλευρά; Θα εξυπηρετούσε εξαιρετικά στην εκτίμηση του βάθους ενός σκάματος, χωρίς να κάνεις υπολογισμούς με κομπιουτεράκι.

Ναι ίσως έχεις δίκιο τελικά Engxanthi, ότι έγινε περισσότερος ντόρος από ότι ίσως έπρεπε σχετικά με τους δισδιαγωνίους. Πάντως έτσι γιά την συζήτηση και γιά να υπάρχει μιά συνολική εικόνα, έκανα έναν πρόχειρο έλεγχο με αλλαγή διαστάσεων, όπως πρότεινε ο ppetros, στις δοκούς που υπήρχε δισδιαγώνιος. Έτσι η επίλυση έδειξε όσον αφορά τις δοκούς Δ8-Δ9 με νέα διατομή 25/50 πρόβλημα σε κάμψη στην στήριξη Κ1 (ω=0,3986) και με διάσταση 25/60 διαστασιολογήθηκε η συνεχής δοκός με μικρότερη απαίτηση και στα δύο ανοίγματα δισδιαγωνίου οπλισμού, κατά 1φ14 λιγότερο. Η μείωση της δοκού Δ17 από 25/60 σε 25/50 είχε επίσης αποτέλεσμα την μείωση της απαίτησης του δισδιαγωνίου οπλισμού κατά επίσης 1φ14. Σημειώνω ότι η μείωση των δοκών είχε μικρή επίπτωση στο ην που ήταν οριακό. Έχω την εντύπωση όμως ότι η μικρή διαφοροποίηση των διαστάσεων μίας δοκού δεν επηρεάζει τόσο πολύ την τέμνουσα που την καταπονεί, η οποία ουσιαστικά εξαρτάται από τα υποστυλώματα εκατέρωθεν και την διαμόρφωση των στοιχείων όλου του κτιρίου. Η δοκιμή βέβαια πάντα μπορεί να δόσει την επιθυμητή λύση. Πάντως εγώ αποφεύγω στις πιλοτές πολυορόφων κτιρίων ύψος κορμού δοκων μικρότερο από 60 cm.

Άρη, τα 66φ10 είναι τσέρκια Όσον αφορά τον δισδιαγώνιο οπλισμό, Engxanthi, έχω την εντύπωση ξαναδιαβάζοντας τον κανονισμό (που όμως εντάξει, δεν είναι και ευαγγέλιο), ότι ο δισδιαγώνιος μπαίνει όχι όταν εξαντληθεί η αντοχή της δοκού σε διάτμηση λόγω λειτουργίας συνδετήρων, αλλά όταν ο λόγος ζ= Vmin/Vmax παίρνει κάποια συγκεκριμένο εύρος τιμών. Μάλιστα προβλέπεται περίπτωση που όλη η τέμνουσα πρέπει να παραλαμβάνεται από δισδιαγώνιο οπλισμό. Επομένως, ο δισδιαγώνιος οπλισμός δεν εξαρτάται τόσο από την διάσταση της δοκού, όσο κυρίως από το μέγεθος της τέμνουσας. Και erling, στην τοποθέτηση του δισδιαγωνίου σύμφωνα με το επισυναπτόμενο σχέδιο σου, η γωνία παραλαβής διατμητικής έντασης από τις ράβδους είναι περίπου 10 μοίρες. Δεν ξέρω το πρόγραμμα που διαστασιολογεί, αν λαμβάνει υπ' όψιν του την γωνία τοποθέτησης με αυτό τον τρόπο εφαρμογής (πράγμα που αμφιβάλλω) ή αν λαμβάνει γωνία 45 μοιρών οπότε και απαιτείται κι άλλος δισδιαγώνιος οπλισμός.

[attach]1100[/attach] Επισυνάπτω ξυλότυπο οροφής πυλωτής πενταορόφου κτιρίου με υπόγειο. Σε αυτόν μπορείτε να δείτε, τον δισδιαγώνιο που το πρόγραμμα της 4m βγάζει στα δοκάρια. Το κάνω έτσι ωστε ενδεικτικά, να κρίνει και να σχολιάσει κάποιος αν θέλει, σε ανάλογες περιπτώσεις ομοειδών κτιρίων, την διαστασιολόγηση που κάνει το πρόγραμμα συγκριτικά με άλλα προγράμματα. Στο συγκεκριμένο κτίριο, το ην βγήκε οριακά μεγαλύτερο του 0,60 και με προϋπόθεση να μην συμπεριλαμβάνεται το υπόγειο στον έλεγχο. Νομίζω ότι στις μακριές δοκούς, η τοποθέτηση των χιαστί ράβδων δεν μπορεί να είναι από κόμβο σε κόμβο, αλλά Χ σε κάθε κόμβο.

Δεν έχω δουλέψει με άλλο πρόγραμμα εκτός από αυτό της 4m τα τελευταία δέκαπέντε χρόνια, και δεν μπορώ να συγκρίνω αποτελέσματα. Έχω την εντύπωση όμως, κρίνοντας από στατικές μελέτες ομοειδών κτιρίων που έχω δεί, ότι επιβαρύνει σχετικά στην διαστασιολόγηση τους οπλισμούς των υποστυλωμάτων, τον υπολογισμό των δισδιαγωνίων βέβαια και τέλος είναι φοβερά επιβαρυμένο (σχεδόν "εκτός πραγματικότητος" σε κάτι ολισθήσεις και ανατροπές) στην διαστασιολόγηση της θεμελίωσης. Τώρα κατα πόσον θα πρέπει να αγνοείται ο δισδιαγώνιος οπλισμός στην ανοδομή ή να αντικαθίσταται από συνδετήρες, είναι ένα θέμα συζητήσιμο. Χωρίς βεβαίως να θέλω να απορρίψω την εμπειρία και διαίσθηση όλων των καλών συναδέλφων, πιστεύω ότι η ύπαρξη δισδιαγωνίων ράβδων (πάπιες), ως επικουρική ενίσχυση των συνδετήρων, αντιμετωπίζει ουσιαστικά το φαινόμενο της σεισμικής ανακυκλιζόμενης τέμνουσας.

Μετά από ένα σύντομο ψάξιμο και ερώτηση στην 4M σχετικά με το πως υπολογίζεται στο πρόγραμμά ο δισδιαγώνιος οπλισμός, η απάντηση ήταν Παρ. 11.2.3.2β του ΕΚΟΣ. Από ότι είδα εκεί δεν τίθεται ως κριτήριο το μήκος της δοκού αλλά το μέγεθος της τέμνουσας και συγκεκριένα του λόγου ζ= Vmin/Vmax. Επομένως θεωρώ ότι έτσι όπως σχεδιάζουμε σήμερα τα κτίρια με nv>0.60, σε περιπτώσεις σύζευξης ισχυρών τοιχείων αλλά και όχι μόνον, ο δισδιαγώνιος οπλισμός θα έπρεπε να είναι τακτικά παρών στις δοκούς Σε αυτές τις περιπτώσεις θεωρώ ο ορθός τρόπος τοποθέτησης των χιαστί ράβδων στις δοκούς μεγάλου μήκους, είναι χιαστί πάπιες στους δύο κόμβους της δοκού με κάμψη αγκύρωσης 135 μοιρών. Λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι αρκετοί από τους φίλους που πρόθυμα έσπευσαν να απαντήσουν στην απορία μου και τους ευχαριστώ γι' αυτό, θεωρούν ότι γενικά δισδιαγώνιος οπλισμός μπαίνει μόνον σε μικρού μήκους δοκούς και απόρησαν πως μπορεί να βγαίνει και σε δοκούς μεγαλυτέρου μήκους (πράγμα το οποίο είναι φαντάζομαι εμπειρικό αποτέλεσμα διαστασιολόγησης σε μελέτες που έχουν είδη κάνει), θεωρώ ενδιαφέρον να μάθουμε πως αντιμετωπίζουν το θέμα άλλα προγράμματα.

Μου κάνει εντύπωση που μου λέτε ότι ο δισδιαγώνιος οπλισμός βγαίνει μόνον σε κοντές δοκούς. Έχω την εντύπωση ότι το πρόγραμμα της 4m, δεν θέτει ως κριτήριο για τέτοια όπλιση την κοντή δοκό αλλά κάποιο άλλο λόγο, σε σχέση με το μέγεθος της διατμήσεως, τον οποίο δεν έχω αυτή την στιγμή δυνατότητα να ελέγξω και να σας προσδιορίσω. Από Δευτέρα, στο γραφείο, θα το ψάξω κάπως καλύτερα και θα αναφέρω τα συμπεράσματα, γιά όποιον πιθανόν ενδιαφέρεται. Αλήθεια, υπάρχουν στο forum σε κάποιο χώρο, καταχωρημένοι οι συνάδελφοι σύμφωνα με το πρόγραμμα που χρησιμοποιούν; Μία πιθανή τέτοια ομαδοποίηση θα βοηθούσε στο να διευκρινισθούν διάφορες λεπτομέρειες που μας ταλανίζουν σε σχέση με τα προγράμματα όταν δεν βγάζουμε άκρη με τις εταιρείες λογισμικού.

Φίλοι μου, δεν ξέρω με ποιά προγράμματα δουλεύετε, αλλά εγω επιλύοντας με το πρόγραμμα της 4m, τακτικά σε επίλυση πολυορόφων κτιρίων κυρίως, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, έχω απαίτηση δισδιαγωνίου οπλισμού σε ανοίγματα μεγαλύτερα από τρία-τέσσερα μέτρα, σε περιπτώσεις κυρίως που η δοκός πακτώνεται σε τοιχίο. Σε τελευταία μελέτη την οποία τώρα υλοποιώ π.χ. έχω δισδιαγώνιο οπλισμό και στην θεμελίωση, σε πεδιλοδοκούς ανοίγαματος της τάξεως των 5 μέτρων.

Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής : όταν γίνεται η χιαστί τοποθέτηση απο κομβο σε κόμβο (άνω-κάτω), τότε σε μία δοκό ύψους 60 cm και μήκους ας πούμε 5 μέτρων, η γωνία κλίσης της δισδιαγωνίου ράβδου είναι περίπου 6 μοίρες έναντι των 45 μοιρών της άλλης περίπτωσης. Η δισδιαγώνια ράβδος, αν θυμάμαι καλά, παραλαμβάνει ένα μέρος της σεισμικής διατμήσεως και αυτή η διατμητική δύναμη που παραλαμβάνεται, είναι ευθέως ανάλογη με την γωνία που τοποθετείται η ράβδος. Κάνω κάπου λάθος στον συλλογισμό μου;

Συζητώντας με συναδέλφους μηχανικούς αλλά και σιδεράδες στις οικοδομές (που υποθέτω η γνώμη τους απηχεί γνώμες μηχανικών), βλέπω μια σημαντική διαφοροποίηση στις απόψεις όσον αφορά την τοποθέτηση των δισδιαγωνίων οπλισμών στις δοκούς. Άλλοι λένε για χιαστί τοποθέτηση από κόμβο σε κόμβο και άλλοι για χιαστί τοποθέτηση, σαν πάπιες, αριστερά και δεξιά στα δύο άκρα της δοκού, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται πάντα γωνία 45 μοιρών (πράγμα που και εγώ εφαρμόζω). Δεδομένου ότι ψάχνοντας στο forum, στην λέξη δισδιαγώνιος δεν βρήκα αναφορά, θα εκτιμούσα την ενημέρωση από τους συναδέλφους για την άποψή τους και το τι εφαρμόζουν στο εργοτάξιο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Ανεξαρτήτως του αν η προσπάθεια του σκαι έχει στηθεί σωστά, τόσον όσον αφορά τον τρόπο ψηφοφορίας που είναι σαφώς διαβλητός και υποκείμενος σε καλπονοθεία από οργανωμένες μειοψηφίες (περιπτώσεις Παπαδόπουλου, Βελουχιώτη κλπ), όσον και από την σαφή επεξήγηση του ορισμού «Μεγαλύτερος Έλληνας» (ίσως θα έπρεπε να ελέγχουμε και ...ηλικίες), θα έλεγα ότι είναι ενδιαφέρων ο προβληματισμός για το αν τελικά οι νεώτεροι Έλληνες έχουν να αναδείξουν οντότητες ανάλογες με εκείνες της αρχαιότητας. Είναι μεγαλύτερος ο Κολοκοτρώνης ή ο Αλέξανδρος ο Γ’; Ο Βενιζέλος, ο Καραμανλής ή ο Καποδίστριας; Μπορείς να συγκρίνεις τον Παπανικολάου με τον Αριστοτέλη, και αν ναι σύμφωνα με ποια κριτήρια θα λάβεις την απόφαση; Είναι ο Σωκράτης μεγαλύτερος από τον Πλάτωνα; Τι σχέση μπορεί να έχει ο Ζαγοράκης και ο Δήμας με τον Χριστόδουλο και ο Ευριπίδης με τον Λαζόπουλο; Το μεγαλείο πως το κρίνουμε για να ελέγξουμε τους ανθρώπους και την προσφορά τους προς την Ελλάδα και μήπως θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας και την οικουμενική πολιτιστική τους επιρροή-προσφορά; Αλέξανδρος ή Βενιζέλος; Πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν συγκρίσεις, αρκεί να συμφωνούμε σε ιεράρχηση αξιών (και βεβαίως πότε έγινε αυτό γιά να επιτευχθεί σήμερα; ). Θα χαιρόμουν να ακούσω από καλούς συναδέλφους απόψεις που να διευρύνουν την οπτική μας και σε αυτό τον τομέα. Και για να τοποθετηθώ και εγώ, αν αποδεχθούμε τις δέκα υποψηφιότητες ως σημείο αναφοράς, θα αξιολογούσα πρώτη την συμμετοχή του Αλεξάνδρου του Γ’ με ακόλουθη αυτή του Σωκράτη, παρδέχομαι λίγο προβληματισμένος και ανοικτός σε περεταίρω συνθετική εποικοδομητική κριτική.

Roca φίλε μου, συμμερίζομαι τις σκέψεις σου και νομίζω ότι δεν κινούμαστε σε διαφορετικές συχνότητες. Ο γραπτός λόγος και η απόσταση, είναι φυσικό να δρουν περιοριστικά στην ακριβή κατανόηση του τι εννοεί κάποιος και σε αυτό το πλαίσιο καταλαβαίνω ότι εσφαλμένα σου δημιούργησα την εντύπωση πως πιστεύω ότι ένα «ποίημα», πρέπει να έχει μονοσήμαντη ερμηνεία. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής δεν έχω κατασταλάξει. Θα αντίστρεφα όμως τα λόγια σου προτείνοντας ότι ο καθένας μας αγγίζει με διαφορετικό τρόπο την τέχνη. Κλείνοντας και μη θέλοντας να συνεχίσω το θέμα, μόνον για την τιμή των όπλων, θα παρατηρήσω ότι ο ποιητής, με την έκφραση “ένας Λαγίδης χθεσινός”, στο ομοειδές έργο του “Εν Σπάρτη”, θεωρώ ότι κάνει μία νύξη ώστε να εκτιμηθεί από τον αναγνώστη, η «απουσία» των Λακεδαιμονίων.