Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • HoloBIM Structural
    HoloBIM Structural


  • "Κούρεμα" στα ενοίκια επαγγελματικής στέγης


    Τον χάρτη των ενοικίων της επαγγελματικής στέγης επανασχεδιάζει τα τελευταία χρόνια η δικαιοσύνη, προχωρώντας σε... βαθιά «κουρέματα» λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης και «ανακουφίζοντας» χιλιάδες ενοικιαστές που προσφεύγουν σωρηδόν στα δικαστήρια.

    Με αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις κρίθηκε πλέον αμετάκλητα ότι στα συμβόλαια εμπορικών μισθώσεων, που καταρτίσθηκαν προ της κρίσης ή στο ξεκίνημά της (π.χ. το 2010, όταν δεν είχε ακόμα συνειδητοποιηθεί το μέγεθος της επερχόμενης καθίζησης) πρέπει να επιβληθούν δικαστικά μειώσεις, που συνήθως κυμαίνονται γύρω στο 20%, αλλά μπορεί να φθάσουν μέχρι και το 50%.

     

    Το «κούρεμα» αυτό που έχει πλέον επικυρωθεί «και με τη βούλα» του Αρείου Πάγου, ενώ είναι αρχικά προσωρινό για 1-2 χρόνια (ανάλογα με τη διάρκεια ισχύος που του δίνει κάθε δικαστική απόφαση) γίνεται τελικά «μακράς διαρκείας» αφού η αρεοπαγιτική νομολογία επιτρέπει πλέον μόνο μικρές ετήσιες αυξήσεις για το μέλλον (σε ποσοστό 75% του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή - ΔΤΚ) καταργώντας κάθε συμφωνία που έχει γίνει ιδιοκτητών - ενοικιαστών στο παρελθόν για μεγάλες αυξήσεις (π.χ. 10-15% ετησίως).

     

    Η αρεοπαγιτική αυτή κρίση έχει προκαλέσει «έκρηξη» σχετικών αγωγών για μείωση ενοικίων επαγγελματικής στέγης, όταν οι δύο πλευρές δεν τα βρίσκουν στις κατ' ιδίαν διαπραγματεύσεις, καθώς πολλοί ενοικιαστές σπεύδουν να αξιοποιήσουν την ευνοϊκή νομολογία σε διάφορα δικαστήρια της χώρας.

     

    Ωστόσο, η δικαιοσύνη εμφανίζεται αρνητική απέναντι στο «κούρεμα» ενοικίων που συμφωνήθηκαν πιο πρόσφατα, μεσούσης της κρίσης, ενώ δηλαδή είχαν φανεί τα αποτελέσματά της στην αγορά και δεν μπορούσε πλέον να υποστηρίξει κανείς ότι αιφνιδιάστηκε από την απρόβλεπτη μεταβολή των οικονομικών συνθηκών. Ηδη εκδόθηκε η πρώτη σχετική απόφαση Πρωτοδικείου που λέει «όχι» στο «κούρεμα» ενοικίου καταστήματος που συμφωνήθηκε στα μέσα του 2013, αφού τότε δεν μπορούσε να γίνει επίκληση των αιφνίδιων και δραματικών αλλαγών που έφερε η οικονομική κρίση.

     

    Αντίθετα, για τα παλαιότερα μισθωτικά συμβόλαια (που καταρτίστηκαν πριν από την κρίση και συνέχισαν να «τρέχουν» στη διάρκειά της ή όσα υπογράφηκαν κατά το πρώτο διάστημα, όταν δεν ήταν ακόμα ορατές οι αλυσιδωτές επιπτώσεις των μνημονιακών μέτρων) η νομολογία των δικαστηρίων εξακολουθεί να «ψαλιδίζει» σημαντικά τα ενοίκια σε εμπορικά καταστήματα, γραφεία, εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες κλπ. σε όλη τη χώρα. Την ίδια στιγμή, η εμπειρία έχει καταδείξει ότι στις κατοικίες η μείωση ενοικίων έχει γίνει συνήθως μετά από σχετική συνεννόηση και συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών, χωρίς να χρειάζεται η διαδικασία προσφυγής στα δικαστήρια, όπως γίνεται στην περίπτωση της επαγγελματικής στέγης, όπου η μισθωτική σύμβαση έχει πολύ μεγαλύτερη διάρκεια.

     

    Η ευνοϊκή για τους ενοικιαστές νομολογία των δικαστηρίων (που επικυρώθηκε και από τον ΑΠ) στηρίζεται στη διαπίστωση ότι η μεγάλη οικονομική κρίση με τα βαριά μέτρα που επιβλήθηκαν από το 2010 έχουν οδηγήσει σε ουσιώδη και απρόβλεπτη (κατά τον χρόνο σύναψης των μισθωτηρίων) μεταβολή των συνθηκών έτσι ώστε να επιβάλλεται η δικαστική μείωση των ενοικίων με βάση τις αρχές της καλής πίστης, της ευθύτητας και εντιμότητας των συναλλαγών. Δέχεται δηλαδή ότι αν γνώριζαν την επερχόμενη καθίζηση της αγοράς, δεν θα είχαν συμφωνήσει ένα τόσο υψηλό ενοίκιο, που οφείλει να μειωθεί για να αποκατασταθεί η ισορροπία που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών, έτσι ώστε να μη διαταράσσεται από ένα υπέρμετρο για τον ενοικιαστή βάρος.

     

    Τη στιγμή που η νομολογία λέει «ναι» στο «κούρεμα» των παλαιότερων υψηλών ενοικίων, ενώ βάζει ταυτόχρονα «φρένο» στη μείωση των νεότερων συμφωνημένων ενοικίων (στα μέσα της κρίσης), άγνωστο παραμένει ποια θα είναι η στάση της δικαιοσύνης απέναντι και στα μεταγενέστερα αυτά συμβόλαια, εφόσον συνεχιστεί η ύφεση και δεχθεί νέο πλήγμα η αγορά ακινήτων ή μειωθούν σημαντικά οι αντικειμενικές αξίες, κλπ.

     

    Πάντως, αν υπάρξει στο μέλλον αιφνίδια ανάκαμψη της οικονομίας και της αγοράς ακινήτων σε κάποια περιοχή, ο ιδιοκτήτης θα μπορεί (με βάση την αντίστοιχη νομολογία) να ζητήσει δικαστικά την αύξηση του ενοικίου.

     

    Η αρεοπαγιτική νομολογία δικαιολογεί τις δικαστικές μειώσεις των ενοικίων επαγγελματικής στέγης συγκαταλέγοντας στα έκτακτα, αιφνίδια και απρόβλεπτα γεγονότα (που δεν μπορούσε να περιμένει κάποιος κατά τη σύναψη των μισθωτικών συμβολαίων), τη μεγάλη οικονομική κρίση, την επιβολή από το 2010 αυστηρών δημοσιονομικών και φορολογικών μέτρων λιτότητας, που οδήγησαν σε περικοπή μισθών και συντάξεων, σε δραματική αύξηση της ανεργίας, «λουκέτα» σε πολλές επιχειρήσεις, μείωση της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού και της εμπορικής κίνησης καταστημάτων, έλλειψη ρευστότητας, αδυναμία δανειοδοτήσεων από το τραπεζικό σύστημα, μείωση του τζίρου και των κερδών, καθίζηση της αγοράς των ακινήτων (που παραμένουν «ξενοίκιαστα», με χαμηλή αγοραία και μισθωτική αξία).

     

    Η δικαιοσύνη δέχθηκε μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις ως νόμιμη την αναδρομική μείωση του ενοικίου, όταν το Εφετείο επιβάλλει ακόμα μικρότερο ποσό σε σύγκριση με αυτό που καθόρισε η πρωτόδικη απόφαση.

     

    Ετσι, η περικοπή του μισθώματος μπορεί να επιτευχθεί στην πράξη πολύ νωρίτερα για τον ενοικιαστή, δηλαδή από τότε που κοινοποίησε την αγωγή του στον ιδιοκτήτη.

     

    Οι πρώτες δικαστικές αποφάσεις που άνοιξαν δειλά δειλά τον «χορό» των μειώσεων, ήλθαν από Πρωτοδικεία της Περιφέρειας (Βόλου, Μεσσηνίας κλπ.) αλλά και της Αθήνας το 2011.

     

    Ακολούθησαν αντίστοιχες εφετειακές αποφάσεις, που είτε επιβεβαίωσαν τις πρώτες μειώσεις (ύψους 10-15%) είτε «κούρεψαν» ακόμα περισσότερο τα ενοίκια, σε σύγκριση με τις πρωτόδικες αποφάσεις.

     

    Η νομολογία του ΑΠ επικύρωσε τώρα τις μειώσεις των ενοικίων, καταργώντας ταυτόχρονα τις ρήτρες των συμβολαίων για μεγάλες αυξήσεις στο μέλλον, βάζοντας ως «πλαφόν» το 75% του ΔΤΚ και επιτρέποντας τις αναδρομικές μειώσεις. Στις δικαστικές αποφάσεις γίνεται επίκληση παραδειγμάτων στις ίδιες περιοχές, με μείωση ενοικίων κατά 15-25% (σε Περιστέρι, Αιγάλεω, Παγκράτι, αλλά και σε Βόλο, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα κλπ.).

     

    Πηγή και πλήρες άρθρο: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64242591





    Engineer

    Σχόλια Μελών

    Recommended Comments



    Μία μέθοδος για τον προσδιορισμό της αξίας ενός ακινήτου είναι μέσω της κεφαλοποίησης του εισοδήματος και αυτή βασίζεται στα ετήσια μισθώματα που αυτό προσφέρει.

    Από την στιγμή που κάποιος βασιζόμενος στην νομολογία καθώς στις αποφάσεις του Α.Π. συμπεραίνει πως τα ενοίκια έχουν μειωθεί σημαντικά

    δεν είναι λογικό πως μια ακόμα μεγαλύτερη μείωση (συνυπολογίζοντας και την υπερφορολόγιση σε σχέση με το παρελθόν) θα έχει επέλθει και στην παρούσα αξία;

    Άρθρο 388 - Απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών    

    Αν τα περιστατικά στα οποία κυρίως, ενόψει της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, τα μέρη στήριξαν τη σύναψη αμφοτεροβαρούς σύμβασης, μεταβλήθηκαν ύστερα, από λόγους που ήταν έκτακτοι και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, και από τη μεταβολή αυτή η παροχή του οφειλέτη, ενόψει και της αντιπαροχής, έγινε υπέρμετρα επαχθής, το δικαστήριο μπορεί κατά την κρίση του με αίτηση του οφειλέτη να την αναγάγει στο μέτρο που αρμόζει και να αποφασίσει τη λύση της σύμβασης εξολοκλήρου ή κατά το μέρος που δεν εκτελέστηκε ακόμη.

    Άρα βάση του άνω άρθρου 

    η παροχή των οφειλετών στεγαστικών δανείων δεν έγινε υπέρμετρα επαχθής;

     

    Δηλαδή δεν είναι λογικό και μία αντίστοιχη απόφαση δικαστηρίου που να επιτρέπει κούρεμα σε στεγαστικό δάνειο λόγω όλων των ανωτέρω αιτιών;

    Και δεν μιλάω για κούρεμα λόγω έκδηλης οικονομικής αδυναμίας κάποιου συγκεκριμένου δανειολήπτη

    αλλά για "αμφοτεροβαρές" κούρεμα λόγω των τρεχουσών συνθηκών της αγοράς, οι οποίες μοιάζουν να παγιώνονται.  

     

    Ένα "αμφοτεροβαρές" κούρεμα θα επιδίωκε ως αποτέλεσμα 

    - λόγω της απομείωσης της παρούσας αξίας του ακινήτου σε σχέση με την εκτίμηση και την εκταμίευση κατά τον χρόνο έγκρισης του δανείου - 

    την ισοβαρή επιβάρυνση δανειοδότη και δανειολήπτη.

    Δηλαδή εαν π.χ. εκταμιεύτηκαν το 2005 300.000 € για την αγορά κατοικίας

    και το ακίνητο αυτό έχει παρούσα αξία 150.000 €

    τότε την διαφορά - ζημιά των 150.000 € την μοιράζονται εξίσου τράπεζα και δανειολήπτης (το υπολειπόμενο ποσό προς εξόφληση του δανείου να είναι μικρότερο κατά 75.000 €). 

    • Upvote 1
    Link to comment
    Share on other sites

    Δικαίωμά του είναι του ιδιοκτήτη να ζητάει όσα θέλει και δικό του το ρίσκο αν θα του μείνει ξενοίκιαστο.

    Αν η συμφωνία δεν προέβλεπε ότι το ενοίκιο θα κυμαινόταν ανάλογα με τις τιμές της αγοράς, δε μπορείς να το επιβάλλεις εκ των υστέρων.

    Εξ άλλου οι μακροχρόνιες συμβάσεις αυτό το σκοπό έχουν, να σε προστατέψουν από αυτές τις διακυμάνσεις.

    Οι δύο πλευρές θα πρέπει να διαπραγματευτούν μόνες τους τις τιμές κι αν δε τα βρουν ας λύσουν τη συμφωνία.

    Ας αφήσουμε το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης να ρυθμίσει την αγορά.

     

    Ok, αυτό μπορείς να πας και να το πεις στον δικαστή που εκδικάζει και αποφασίζει αν θα τροποποιήσει την τιμή ενοικίασης του ακινήτου μετά από προσφυγή του ενοικιαστή. Ο δικαστής λαμβάνει υπόψη τι γίνεται στην αγορά και μειώνει την τιμή, αν οι τιμές ήταν στο ύψος του 2008-9 πιστεύω θα υπήρχαν ελάχιστες τέτοιες δικαστικές αποφάσεις. Το τι θεωρεί δίκαιο ο κάθε δικαστής και δημιουργεί με αυτόν τον τρόπο και το αντίστοιχο δεδικασμένο, δεν ταυτίζεται πάντα με αυτό που επιθυμούμε.

    Link to comment
    Share on other sites

    Είπαμε οι τράπεζες δανείζουν , κερδίζουν και όταν χάνουν τις ανακεφαλαιώνουμε εμείς . Είτε ως φορολογούμενοι , είτε ως καταθέτες .

    Ναι μεν οι τράπεζες δανείζουν

    αλλά από κάπου δανειζόντουσαν και αυτές. Τα δισεκατομμύρια που μοίραζαν δεν τα γέννησαν οι ίδιες... 

    Link to comment
    Share on other sites

    Ok, αυτό μπορείς να πας και να το πεις στον δικαστή που εκδικάζει και αποφασίζει αν θα τροποποιήσει την τιμή ενοικίασης του ακινήτου μετά από προσφυγή του ενοικιαστή. Ο δικαστής λαμβάνει υπόψη τι γίνεται στην αγορά και μειώνει την τιμή, αν οι τιμές ήταν στο ύψος του 2008-9 πιστεύω θα υπήρχαν ελάχιστες τέτοιες δικαστικές αποφάσεις. Το τι θεωρεί δίκαιο ο κάθε δικαστής και δημιουργεί με αυτόν τον τρόπο και το αντίστοιχο δεδικασμένο, δεν ταυτίζεται πάντα με αυτό που επιθυμούμε.

     

    Η δική μου διαφωνία είναι στο ότι το δικαστήριο δεν έχει κανένα λόγο να επέμβει στην επαναδιαπραγμάτευση της τιμής,που έχει ήδη συμφωνηθεί. Η δουλειά του είναι να διασφαλίσει ότι θα τηρηθούν οι συμφωνίες, όχι να τις κατευθύνει κιόλας.

    Ο επιχειρηματίας που πήγε και έκλεισε μια τόσο μακροχρόνια συμφωνία αναλαμβάνει και το ρίσκο να πάνε χάλια οι δουλειές και να μη μπορεί να κρατήσει την επιχείρηση. Γιατί να μην πάει εκείνος σε ένα φτηνότερο χώρο και να πρέπει οι χώροι να κοπούν στα μέτρα του?

    Τον ιδιοκτήτη μπορεί να μη τον έπιασε και τόσο η κρίση και να θέλει να κρατήσει τις τιμές ψηλά, ακόμα κι αν χάσει τον πελάτη. Δικαίωμά του δεν είναι?

    Link to comment
    Share on other sites

    κι άλλο χτύπημα στους ιδιοκτήτες..

     

    δηλαδή ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να αποδεχθεί τις τιμές που θα του επιβάλουν χωρίς να δικαιούται να επιλέξει να το αφήσει ξενοίκιαστο?

     

    Ακόμη μία στρέβλωση της αγοράς από την "δικαιοσύνη". Δλδ κύριοι, αν του έμενε ξενοίκιαστο του ιδιοκτήτη δεν θα έριχνε το ενοίκιο στο σημείο ισορροπίας της αγοράς? Και εν πάσει περιπτώσει, πρόκειται για επενδυτικά ρίσκα που δεν "βγήκαν". Αν δεν τα αφήσουμε να εξελιχθούν, τι είδους ρίσκα ήταν εξαρχής?

    Το ξέρω αυτά φαίνονται απάνθρωπα και καπιταλιστικά. Αλλά καλώς ή κακώς η παρεμβατικότητα σε τετοια προφανή θέματα οδηγεί σε τρις χειρότερα αποτελέσματα.

    Link to comment
    Share on other sites

    Η δική μου διαφωνία είναι στο ότι το δικαστήριο δεν έχει κανένα λόγο να επέμβει στην επαναδιαπραγμάτευση της τιμής,που έχει ήδη συμφωνηθεί. Η δουλειά του είναι να διασφαλίσει ότι θα τηρηθούν οι συμφωνίες, όχι να τις κατευθύνει κιόλας.

    Ο επιχειρηματίας που πήγε και έκλεισε μια τόσο μακροχρόνια συμφωνία αναλαμβάνει και το ρίσκο να πάνε χάλια οι δουλειές και να μη μπορεί να κρατήσει την επιχείρηση. Γιατί να μην πάει εκείνος σε ένα φτηνότερο χώρο και να πρέπει οι χώροι να κοπούν στα μέτρα του?

    Τον ιδιοκτήτη μπορεί να μη τον έπιασε και τόσο η κρίση και να θέλει να κρατήσει τις τιμές ψηλά, ακόμα κι αν χάσει τον πελάτη. Δικαίωμά του δεν είναι?

    Απολύτα σωστός.

    Link to comment
    Share on other sites

    Κοιτάξτε συνάδελφοι, το ενοικιαστήριο είναι μία σύμβαση μεταξύ δύο μερών, η οποία υπάγεται στο ελληνικό δίκαιο. Από τη στιγμή που υπάρξει διαφωνία μεταξύ των δύο μερών, η οποία δεν μπορεί να επιλυθεί αλλιώς (εξωδικαστικά), τότε αναλαμβάνουν τα δικαστήρια, ανάλογα με τις συνθήκες και τα γεγονότα να αποφανθούν για την τύχη της σύμβασης. Είναι φυσικό, ότι και τα δύο μέρη έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από τη σύμβαση και το δικαστήριο έρχεται, ανάλογα με την περίπτωση να δικαιώσει τη μία ή την άλλη πλευρά.

    Τώρα τα περί ελεύθερης αγοράς κλπ τα ακούω βερεσέ, γιατί αν το πάρουμε και τελείως ιδεολογικά, στον πραγματικό φιλελευθερισμό, ο ραντιερισμός είναι ανεπιθύμητος, γιατί απορροφά οικονομικούς πόρους από την παραγωγή. Αυτά τα ολίγα.

    • Upvote 1
    Link to comment
    Share on other sites

    Η δική μου διαφωνία είναι στο ότι το δικαστήριο δεν έχει κανένα λόγο να επέμβει στην επαναδιαπραγμάτευση της τιμής,που έχει ήδη συμφωνηθεί. Η δουλειά του είναι να διασφαλίσει ότι θα τηρηθούν οι συμφωνίες, όχι να τις κατευθύνει κιόλας.

    Ο επιχειρηματίας που πήγε και έκλεισε μια τόσο μακροχρόνια συμφωνία αναλαμβάνει και το ρίσκο να πάνε χάλια οι δουλειές και να μη μπορεί να κρατήσει την επιχείρηση. Γιατί να μην πάει εκείνος σε ένα φτηνότερο χώρο και να πρέπει οι χώροι να κοπούν στα μέτρα του?

    Τον ιδιοκτήτη μπορεί να μη τον έπιασε και τόσο η κρίση και να θέλει να κρατήσει τις τιμές ψηλά, ακόμα κι αν χάσει τον πελάτη. Δικαίωμά του δεν είναι?

     

    Δικαίωμά του, αλλά το δικαστήριο αποφάσισε αλλιώς. Καλό θα είναι να ανατρέχουμε στην αιτιολογία των δικαστηρίων όταν λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις, δεν γνωρίζω την αιτιολογία των αποφάσεών τους αλλά το υποθέτω.

    Μπορεί να εφαρμόζουν κάτι ενδιάμεσο μεταξύ απαιτήσεων του ιδιοκτήτη και του ενοικιαστή. Άλλο σκεπτικό είναι η φοροδοτικότητα που θα υπάρχει, να θεωρούν οτι αν φύγει ο ενοικιαστής και δεν έχει φράγκα ο ιδιοκτήτης θα χαθούν φόροι ή να μην έχει λεφτά να πληρώσει ο ιδιοκτήτης που θα παραχωρήσει τα νοίκια στο κράτος και δεν θα πληρώνει ο ενοικιαστής.

    Link to comment
    Share on other sites

    Κοιτάξτε συνάδελφοι, το ενοικιαστήριο είναι μία σύμβαση μεταξύ δύο μερών, η οποία υπάγεται στο ελληνικό δίκαιο. Από τη στιγμή που υπάρξει διαφωνία μεταξύ των δύο μερών, η οποία δεν μπορεί να επιλυθεί αλλιώς (εξωδικαστικά), τότε αναλαμβάνουν τα δικαστήρια, ανάλογα με τις συνθήκες και τα γεγονότα να αποφανθούν για την τύχη της σύμβασης. Είναι φυσικό, ότι και τα δύο μέρη έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από τη σύμβαση και το δικαστήριο έρχεται, ανάλογα με την περίπτωση να δικαιώσει τη μία ή την άλλη πλευρά.

    Τώρα τα περί ελεύθερης αγοράς κλπ τα ακούω βερεσέ, γιατί αν το πάρουμε και τελείως ιδεολογικά, στον πραγματικό φιλελευθερισμό, ο ραντιερισμός είναι ανεπιθύμητος, γιατί απορροφά οικονομικούς πόρους από την παραγωγή. Αυτά τα ολίγα.

     

    Χρησιμοποιείς δύσκολες λεξούλες αλλά σωστός!!! Την καλημέρα μου

    Link to comment
    Share on other sites




    Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

    Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

    Δημιουργία λογαριασμού

    Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

    Εγγραφή νέου λογαριασμού

    Σύνδεση

    Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

    Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.