MAKAP

Να είστε πάντα καλά gvarth και sundance. Μας φτιάξατε το κέφι στις μαύρες μέρες (κυριολεκτικά) που περνάμε.

Πριν από λίγες μέρες άκουσα σε δελτίο ειδήσεων ότι με υπουργική απόφαση αναστέλλονται μέχρι ΣΕΠ οι επιστροφές φόρου σε επαγγελματίες που τηρούν βιβλία Β' κατηγορίας.

Σε κάθε περίπτωση αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, όπως η ρυμοτόμηση για την έγκριση σχεδίου πόλης, το δικαίωμα αμφισβήτησης εξαντλείται κατά τη διαδικασία έγκρισης του σχεδίου. Μετά την έγκριση, και φυσικά τον καθορισμό της τιμής μονάδας από το δικαστήριο, και πολύ περισσότερο την κατάθεση της αποζημίωσης, δεν προβλέπεται διαδικασία "αμφισβήτησης", εκτός εάν τροποποιηθεί το σχέδιο και αλλάξει η αναγκαστική απαλλοτρίωση.

Με δεδομένο ότι το σχέδιο πόλης εγκρίθηκε το 1979, είναι βέβαιο ότι εγκρίθηκε με τις διατάξεις του νδ 1923 περί σχεδίων πόλεων. Η διαδικασία της πράξης αναλογισμού (και ίσως τακτοποίησης) προβλέπει και ζώνες αυτοαποζημίωσης αλλά, νομίζω ότι, είναι προτιμότερο να συνεργαστείς με έναν ΑΤΜ της εμπιστοσύνης σου για να αντιμετωπίσεις το θέμα.

Μόνον εάν η ΖΟΕ έχει εκδοθεί πρόσφατα (1-2 χρόνια περίπου).

@metsot Απάντηση στο ερώτημά σου θα πάρεις από την πολεοδομία της περιοχής που βρίσκεται ο οικισμός.

Γενικά, κατά την έκδοση ΟΑ σε παραθαλάσσιες εκτάσεις, η πολεοδομία απαιτεί τον καθορισμό των γραμμών αιγιαλού και παραλίας.

Οι χώροι του λεβητοστασίου, της δεξαμενής πετρελαίου, του ανελκυστήρα, του κλιμακοστασίου κλπ είναι κοινόχρηστοι και δεν ανήκουν αποκλειστικά στον ιδιοκτήτη κάθε ορόφου ή έστω οριζ. ιδιοκτησίας.

Αυτό ακριβώς υποστηρίζω και εγώ και γι' αυτό ανέφερα ότι δεν χρειαζόταν η παράθεση όλης της εγκυκλίου, αφού έχει γίνει εκτεταμένη συζήτηση στο forum για το περιεχόμενό της.

Με αναζήτηση στις βασικές λέξεις-κλειδιά, μπορείς να βρεις πλούσιο υλικό τόσο για τις δικαστικές όσο και για εκείνες του ΤΕΕ. Η κύρια και ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους είναι ότι η δικαστική πραγματογνωμοσύνη αποτελεί ένα ουσιαστικό στοιχείο για τη διαμόρφωση της απόφασης του δικαστηρίου, η οποία και είναι δεσμευτική και υποχρεωτική για τους διαδίκους, ενώ η πραγματογνωμοσύνη του ΤΕΕ αποτελεί ένα τεχνικό αλλά μη δεσμευτικό στοιχείο για τα εμπλεκόμενα μέρη.

@soundholics Συνάδελφε, έχω δύο παρατηρήσεις: 1. Παραθέτεις, ανώφελα, ολόκληρο το κείμενο της εγκυκλίου 3/2010, αν και είναι γνωστή και έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για το περιεχόμενό της, ενώ θα μπορούσες, απλά, να την αναφέρεις στα επιχειρήματά σου. 2. Στην ουσία τώρα. Νομίζω ότι θα πρέπει να περιμένουμε να πάρει η Κασσιανή την απάντηση που έχει ζητήσει από την Πολεοδομία για το καθεστώς του συγκεκριμένου οικισμού ώστε, στη συνέχεια, να μπορέσουμε να την βοηθήσουμε στα ερωτήματά της.

Οι πραγματογνωμοσύνες του ΤΕΕ είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα και αντιμετωπίζονται από το ΤΕΕ ως "συνεισφορά" του επιστημονικού δυναμικού στο κοινωνικό σύνολο. Έχει συγκεκριμένους κανόνες και διαδικασία, όπως πχ ότι μετά την κατάθεση της έκθεσης, οι διάδικοι μπορούν να καταθέσουν αντιρρήσεις και ο πραγματογνώμων να διατυπώσει τις απόψεις του επ' αυτών. Μπορείς να βρεις πολύ υλικό στο forum σχετικά με το θέμα αυτό. Με βάση τη φιλοσοφία του ΤΕΕ, η αμοιβή του πραγματογνώμονα διαμορφώνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και ίσως και κάτω από το θεωρητικό ελάχιστο όριο. Το θέμα της αναντιστοιχίας μεταξύ της αμοιβής σου και εκείνης του ΗΜ, δεν το γνωρίζω αλλά αξίζει μια διερεύνηση στο αντίστοιχο Γραφείο του ΤΕΕ.

@ ΓΕΩΡΓΙΟ ΜΙΧΑΗΛ Η διαδικασία που περιγράφεις αφορά αποκλειστικά και μόνον στην πραγματογνωμοσύνη που συντάσσεται για διερεύνηση ποινικών αξιόποινων πράξεων. Επειδή σ' αυτή την περίπτωση δεν υπάρχουν διάδικοι αλλά η Δικαιοσύνη αναζητά ποινικές πράξεις για να αποδώσει ευθύνες σε κατηγορούμενο/ους, η καταβολή της αμοιβής γίνεται από το Υπ. Δικαιοσύνης και, όπως είναι επόμενο, το πινάκιο αμοιβής περικόπτεται βάναυσα από άγνωστους αρμόδιους (??) χωρίς να έχει ο πραγματογνώμων τη δυνατότητα να αντιδράσει. Ένας τρόπος, βέβαια, είναι να "φουσκώσει" το πινάκιο αμοιβής, αλλά και πάλι η περικοπή θα είναι γενναία. Ευτυχώς είναι λίγες οι περιπτώσεις αυτές και αναλογούν ελάχιστες στο μεγάλο αριθμό πραγματογνωμόνων που είναι γραμμένοι στους καταλόγους των Πρωτοδικείων της χώρας. @tsiberi34 Φαίνεται ότι αναλαμβάνεις την πρώτη πραγματογνωμοσύνη και είναι, σε ένα βαθμό, εύλογες οι ανησυχίες και, επομένως, οι ερωτήσεις σου. Όλες οι δικαστικές πραγματογνωμοσύνες διατάσσονται από το δικαστήριο κάθε βαθμίδας (Ειρηνοδικείο, Πρωτοδικείο, Εφετείο) και η διαδικασία καταβολής της αμοιβής στον πραγματογνώμονα δεν ορίζεται στις διατάξεις της πολιτικής δικονομίας. Όσα αναφέρονται εδώ για τη διαδικασία αυτή στηρίζονται, βασικά, στην ευθύνη της "επισπεύδουσας πλευράς" από τους διαδίκους και, επικουρικά, στη μακρόχρονη εμπειρία.

Συνάδελφοι, Η περίπτωση αυτή είναι άλλο ένα τρανό παράδειγμα των μεθόδων που σκαρφίζεται και μετέρχεται ο Έλληνας για να παρακάμψει τις διατάξεις της πολεοδομικής νομοθεσίας. Δύο παρατηρήσεις, όμως, σχετικά με τη διαδικασία. Βασικά, στις επιλογές και τις πρωτοβουλίες του πωλητή συμμετείχε οπωσδήποτε και συνάδελφος, ο οποίος συνέταξε και υπέγραψε ένα τδ προφανώς αντίθετο με την πολεοδομική νομοθεσία και, στη συνέχεια, ο αγοραστής αποφάσισε να διαθέσει το (σημαντικό) ποσό που του ζήτησε ο πωλητής για τα δύο "οικόπεδα" (!!!) αποφεύγοντας να συμβουλευτεί ένα δικό του μηχανικό, για τη συγκεκριμένη αγορά, αλλά κατέβαλε την αναλογούσα αμοιβή στον δικηγόρο του για τον έλεγχο (??) των τίτλων (!!!).

Αν ως "ιδιώτη" εννοείς την πλευρά που θίγεται από την πραγματογνωμοσύνη, τότε, βεβαίως, μπορεί (και οφείλει, κατά την άποψή μου) να αναθέσει σε τεχνικό σύμβουλο την αντίκρουση της πραγματογνωμοσύνης, αναφέροντας όλα αυτά τα στοιχεία που καθιστούν αναξιόπιστη την έκθεση και αποδεικνύουν τα σφάλματα του πραγματογνώμονα. Αυτό γίνεται, συνήθως, στις σωστές πραγματογνωμοσύνες, από την "ηττημένη" πλευρά, πολύ περισσότερο, μάλιστα, αν η συγκεκριμένη είναι εσφαλμένη. Με μια σωστά τεκμηριωμένη έκθεση για τα σφάλματα του πραγματογνώμονα, το δικαστήριο θα ζητήσει επανάληψη της πραγματογνωμοσύνης από άλλο/ους πραγματογνώμονα/ες, χωρίς να ζητήσει ευθύνες από τον προηγούμενο, γιατί η διαδικασία αυτή δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά του. Το να στραφεί κανείς, ποινικά, κατά του πραγματογνώμονα, είναι χρονοβόρα διαδικασία και δύσκολα θα φέρει θετικό αποτέλεσμα στο τεχνικό μέρος της εξελισσόμενης δικαστικής διαμάχης.

Αρχικά λες ότι το ρυμοτομικό σχέδιο εγκρίθηκε το 1973 και στη συνέχεια ότι εγκρίθηκε ΓΠΣ το 1985 και "επανεγκρίθηκε" το σχέδιο. Επειδή το σχέδιο δεν μπορεί να επανεγκριθεί με το ΓΠΣ, πρέπει να εξετάσεις εάν η επανέγκρισή του έγινε με νέα διοικητική πράξη (πδ, υπουργική απόφαση κλπ), οπότε απαιτείται και πράξη εφαρμογής. Σε κάθε περίπτωση, στο συμβόλαιο μεταβίβασης το ακίνητο θα περιγραφεί ως οικόπεδο και θα αναγραφεί η διοικητική πράξη έγκρισης του σχεδίου.

Επειδή καταλαβαίνω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση απουσιάζει η γνώση της πολεοδομικής νομοθεσίας (τόσο από την πλευρά του δήμου όσο και από την πλευρά του συναδέλφου jimie), προτείνω, πριν απ' όλα, να εξεταστεί αφενός η δυνατότητα λειτουργίας αφετέρου το εμβαδόν της συγκεκριμένης χρήσης στον ΚΧ.

Εάν η έκθεση είναι σωστά δομημένη και συνταγμένη και, κυρίως, τεκμηριωμένη στα συμπεράσματά της, χωρίς να αφήνει κενά, είναι απίθανο να καλέσει το δικαστήριο τον πραγματογνώμονα στο ακροατήριο, για διευκρινίσεις. Μην ξεχνάμε ότι αφού κατατεθεί η έκθεση στο δικαστήριο, ο τεχνικός σύμβουλος της "ηττημένης" πλευράς θα επιχειρήσει να την αποδυναμώσει, με κάθε τρόπο, επικαλούμενος ακόμη και ανυπόστατα επιχειρήματα, χωρίς να έχει τη δυνατότητα ο πραγματογνώμων να τα αντικρούσει. Το μυστικό για μία σωστή και τεκμηριωμένη έκθεση πραγματογνωμοσύνης είναι να την συντάσσει ο πραγματογνώμων βάζοντας, συνεχώς, τον εαυτό του στη θέση του τεχνικού συμβούλου της "ηττημένης" πλευράς.

@realarch Συμφωνώ απόλυτα με το θέμα της προκαταβολής και τους σχετικούς χρόνους καταβολής της, όπως έχω υποστηρίξει κατ' επανάληψη στα σχετικά κείμενα που έχω συντάξει, αλλά νομίζω ότι η ενέργεια της (έγγραφης) ενημέρωσης και της άλλης πλευράς είναι υπερβολική αφού η απόφαση διορισμού αναφέρει ρητά "με επιμέλεια του επιμελέστερου των διαδίκων". Σε πολύ λίγες περιπτώσεις που διέβλεπα, από την αρχή, ότι η πραγματογνωμοσύνη δεν θα δικαίωνε την επισπεύδουσα πλευρά ζήτησα την καταβολή της αμοιβής και από τις δύο πλευρές, κυρίως, για ηθικούς λόγους. Διαφωνώ, όμως, με την άποψη που διατυπώνεις ότι ο πραγματογνώμων θα κλείσει τα μάτια σε ότι διαπιστώσει, κατά τη διενέργεια της πραγματογνωμοσύνης, που αντιβαίνει είτε στην πολεοδομική νομοθεσία είτε στην ΟΑ, με το αιτιολογικό ότι η δικαστική απόφαση καθορίζει το αντικείμενο της έρευνας. Πέρα από το γεγονός ότι ο πραγματογνώμων αφενός έχει υποχρέωση, γενικά, ως μηχανικός, να αναφέρει, σε έκθεση που συντάσσει, τις όποιες αυθαιρεσίες διαπιστώνει αφετέρου έχει ορκιστεί να επιτελέσει το έργο του πραγματογνώμονα, στη συγκεκριμένη υπόθεση. Ακόμη, σε πάρα πολλές δικαστικές αποφάσεις ζητείται "ο πραγματογνώμων να αναφέρει στην έκθεσή του, εκτός από τις απαντήσεις στο/α ερώτημα/τα που τίθενται και κάθε άλλο στοιχείο που εκείνος θεωρεί χρήσιμο".

1. Με δεδομένο ότι έχεις ήδη ορκιστεί, θα απευθυνθείς και στην άλλη πλευρά και, αν και αυτή η πλευρά δεν αντιδράσει, που είναι φυσικό, τότε το μόνο που θα έκανα εγώ είναι να κοινοποιήσω και στις δύο πλευρές μία επιστολή στην οποία θα περιέγραφα το ιστορικό και θα κατέληγα στο ότι η πραγματογνωμοσύνη δεν μπορεί διενεργηθεί για το λόγο ότι η επισπεύδουσα (αλλά και η άλλη) πλευρά αρνήθηκε να καταβάλει την αμοιβή. Η ενέργεια αυτή μπορεί να φέρει αποτέλεσμα για την καταβολή της αμοιβής και, εν πάση περιπτώσει, εάν ζητηθεί από την επισπεύδουσα πλευρά η αντικατάσταση του πραγματογνώμονα, λόγω μη διενέργειας της πραγματογνωμοσύνης, η άλλη πλευρά θα επιδείξει την επιστολή στο δικαστήριο ώστε να "αφοπλίσει" την επισπεύδουσα. Με τη λύση αυτή αφενός ο πραγματογνώμων θα έχει κάνει τη σωστή κίνηση αφετέρου είναι δυνατόν να ενημερωθεί το δικαστήριο για την πραγματική εικόνα της διαδικασίας στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. 2. Ο πραγματογνώμων πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να εκδίδει ΔΠΥ για κάθε έκθεση που συντάσσει ανεξάρτητα αν είναι ΔΥ ή ελεύθερος επαγγελματίας. Γνωρίζω περιπτώσεις που ο πραγματογνώμων ενημέρωσε την επισπεύδουσα πλευρά για την αμοιβή και την έκδοση ΔΠΥ (οπότε αυτή επιβαρύνεται με ΦΠΑ) και η πλευρά αυτή προτίμησε να περιοριστεί στην κατάθεση της αμοιβής στον τραπεζικό λογαριασμό του πραγματογνώμονα αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να λειτουργήσει σε βάρος του αυτή η διαδικασία.

Αφού προσδιορίστηκε ο λόγος ακύρωσης, μπορείς να ερευνήσεις στη Δ/νση Πολεοδομικού Σχεδιασμού του ΥΠΕΚΑ το στάδιο προόδου της διαδικασίας έγκρισης της ΠΜ, με πδ. Θα ρωτήσεις σχετικά τον αρμόδιο μηχανικό που χειρίζεται τα θέματα του συγκεκριμένου νομού. Από τις απαντήσεις που θα πάρεις θα αποφασιστεί ο τρόπος χειρισμού του θέματος. Να έχεις υπόψη ότι, και η αρμόδια Πολεοδομία έχει επικοινωνία με την υπηρεσία αυτή για το συγκεκριμένο θέμα.

κατά την άποψή μου, πρέπει να ερευνήσεις, με προσοχή, τους λόγους ακύρωσης της ΠΜ από το ΣτΕ. Εάν οι λόγοι είναι τυπικοί, δηλαδή αφορούν στη διαδικασία της έγκρισης και όχι στην ίδια την ΠΜ, τότε συμπεραίνεται ότι η ΠΜ θα επανεγκριθεί πάλι όταν αρθούν οι λόγοι ακύρωσης. Επομένως, η Πολεοδομία δύσκολα θα εκδώσει ΟΑ για ανέγερση οικοδομής σε τμήμα του οικοπέδου που ρυμοτομείται με την ΠΜ.

Ευχαριστώ (καθυστερημένα, λόγω απουσίας) τους zavi και myri για τις απαντήσεις τους στο ερώτημά μου.

Έχω μια περίεργη περίπτωση με την προέκταση του ισόγειου μέχρι την άκρη του μπαλκονιού. Ο πελάτης θεωρεί ότι η υπέρβαση που έχει κάνει είναι μέσα στα όρια γιατί δεν ξεπέρασε το όριο του μπαλκονιού και δεν καταλαβαίνει αυτό που του εξηγώ ότι το περίγραμμα του κτιρίου είναι στους εξωτερικούς τοίχους και όχι στα μπαλκόνια. Πολύ περισσότερο, δεν καταλαβαίνει ότι δεν εμπίπτει στις διατάξεις του νόμου Μπιρμπίλη αλλά επιμένει να του βρω λύση. Υπάρχει άλλη ιδέα για την περίπτωση;

@a.sahinis Στο τδ που θα συντάξεις πρέπει να σχεδιάσεις τις γραμμές αιγιαλού και παραλίας, όπως αυτές έχουν καθοριστεί στο αντίστοιχο διάγραμμα. Με βάση το άρθρο 7 παρ. 6 του ν. 2971/2001, η ζώνη παραλίας μπορεί να επανακαθοριστεί, εάν έχει καθοριστεί με το καθεστώς του αν 2344/1940 αντίθετα από τα καθοριζόμενα στην παρ. 5 του ίδιου άρθρου. Επομένως, με δεδομένο ότι, 1) από τη σχεδίαση αυτή προκύπτει ότι το "οικόπεδο" χάνει ένα τμήμα του, το οποίο περιλαμβάνεται στη ζώνη παραλίας, και αυτό καθίσταται μη οικοδομήσιμο, και 2) έχεις βεβαιωθεί ότι είναι δυνατός ο επανακαθορισμός της παραλίας για τη συγκεκριμένη περίπτωση, η σωστή διατύπωση της δήλωσης πρέπει να είναι, κατά τη γνώμη μου, "το οικόπεδο είναι άρτιο και μη οικοδομήσιμο, με βάση τη γραμμή της ζώνης παραλίας (Α-Β-Γ ...), η οποία καθορίστηκε με την απόφαση ... αλλά η ζώνη αυτή υπόκειται σε επανακαθορισμό, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 6 του ν. 2971/2001.