AlexisPap

Πολύ σωστά, άμα έχεις Μ/Σ απομόνωσης είναι καλό να ελέγχεις που και που την εγκατάσταση για διαρροή. Ο έλεγχος συνήθως είναι απλός, μπορεί να γίνει και με ένα απλό πολύμετρο των 5€. Διευκρίνηση: Ο ΔΔΕ δεν τοποθετείται ως διαγνωστικό βλάβης, αλλά για την προστασία της ζωής. Ομοίως, ο Μ/Σ απομόνωσης τοποθετείται για την προστασία της ζωής. Ο έλεγχος της εγκατάστασης θεωρείται δεδομένος και στις δύο περιπτώσεις. Άμα δεν θέλεις ή δεν μπορείς να ελέγχεις, υπάρχουν Μ/Σ 230/48 (SELV). Με 48V SELV -για παράδειγμα- φωτίζονται οι εργαλειομηχανές που παράγουν γρέζα. Γενικώς, στο χέρι του μελετητή είναι να διαλέξει το πιό κατάλληλο μέσο προστασίας για κάθε εφαρμογή (ΔΔΕ, Μ/Σ απομόμωσης, SELV, PELV) Υ.Γ: Ένας άλλος λόγος για Μ/Σ απομόνωσης είναι η αποκοπή ενδεχόμενου συνεχούς ρεύματος (δεν είναι απίθανο να συμβεί, με τόσες διόδους στην κυκλοφορία).

- Για να μην πέφτει το ρελέ όταν τα φώτα έχουν διαρροή. - Για να συνεχίζουν να ανάβουν τα φώτα, ακόμη κι αν υπάρξει διαρροή.

Έχεις υφιστάμενο σχεδιασμένο βάσει ΕΑΚ, το οποίο ξανά-μελετάς βάσει ΕΚ-8. Δεν έχεις πρόβλημα με τον έλεγχο έναντι τέμνουσας; Δεν έχει πρόβλημα με τις αγκυρώσεις του υφισταμένου; Μοναδικό πρόβλημα είναι η μία στήριξη δοκού στην προσθήκη; Το πρόβλημα είναι με το κάτω ή με τον άνω οπλισμό της δοκού; Γιατί το έχεις μόνο στο δεξί υποστύλωμα, εφόσον το hc είναι το ίδιο και αριστερά; Γιατί δεν έχει πρόβλημα με τα άλλα υποστυλώματα που έχουν μικρότερο hc;

Ο ερπυσμός μας απασχολεί στο πλαίσιο των ελέγχων λειτουργικότητας. Οι έλεγχοι αυτοί τυπικά είναι υποχρεωτικοί, αν όμως μιλάμε για μικρά ανοίγματα (περί τα 4 ~ 5 μέτρα) και αναλογία μήκους / ύψους δοκού γύρω στο 8/1, γενικά δεν βγάζουν προβλήματα. Ήτοι δεν επηρεάζει ο ερπυσμός.

Ο φόβος σου είναι σωστός. Ούτως ή άλλως, την επιφανειακή ρηγμάτωση λόγω συρρίκνωσης πήξης και συστολής ξήρανσης δεν θα την γλιτώσεις, αλλά δεν πειράζει. Πάντως, δεν θα έχεις ιδιαίτερο πρόβλημα όπως πχ στα φράγματα. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις επιβραδυντή για να καθυστερήσεις την πήξη (= έκλυση θερμότητας). Μπορείς να βρέχεις την πλάκα (ούτως ή άλλως επιβάλλεται να κάνεις συντήρηση) για να δροσίζεται η επιφάνειά της. Μέσα θα ζεσταθεί (~50°C), αλλά δεν θα βράσει.

Μα, ο KF δεν έγραψε πουθενά να μην την σκυροδετήσεις σε μία φάση. Έγραψε απλώς να σκυροδετηθεί σε δύο δόσεις (όπως κάνουμε σε τοιχεία - κολόνες), με την πρώτη στρώση να είναι νωπή...

Στις πλάκες zoellner οι δοκίδες είναι υπεύθυνες για την ανάπτυξη ροπής, και δεν υπάρχει ροπή συστροφής. Στις πλάκες σάντουιτς τα δύο πέλματα είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη ροπής, και υπάρχει ροπή συστροφής. Εσύ, όπως το καταλαβαίνω, είσαι στην δεύτερη περίπτωση...

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Επιτρέπεται η αγκύρωση μέσα στην κρίσιμη περιοχή (δηλαδή, επιτρέπεται να λάβεις το lbd μέσα στο lcr), αλλά τα άκρα τις ράβδου θα πρέπει να βρίσκονται εκτός lcr. Αλλά: Με δεδομένο ότι η περιβάλλουσα των ροπών σχεδιασμού μετατίθεται στις στηρίξεις κατά περίπου d, ενώ η κρίσιμη περιοχή είναι 1,5d και το μήκος αγκύρωσης περίπου 40Φ έως 60Φ, είναι προφανές ότι στις συνήθεις δοκούς των κτιριακών οικοδομών το κύριο μέρος του lbd βρίσκεται συνήθως εκτός lcr.

Σφράγιση της οπής με ένα έτοιμο κονίαμα μέσης αντοχής και, μετά, σοβάτισμα.

Το ραντιέ είναι πλάκα, και στις πλάκες γενικά απαγορεύεται η διακοπή της σκυροδέτησης. Τεχνικά θα μπορούσες να διακόψεις -αν υπάρχει λόγος- και να λάβεις τα αντίστοιχως κατάλληλα μέτρα, αλλά για ποιόν λόγο να μην το κάνεις ενιαίο;

Όχι, δεν είναι λογικό αυτό το ποσοστό όπλισης. Η αναλογία είναι πολύ υψηλή, πολύ σπάνια βλέπεις κατασκευές με τέτοια αναλογία χάλυβα/σκυροδέματος.

Δεν το θεωρώ σωστό να λαμβάνεται υπόψη μία "τυπική" τιμή. Αντιθέτως: Ο Αρχιτέκτων είναι υποχρεωμένος να παρουσιάσει επακριβώς στα σχέδιά του τον τρόπο κατασκευής των δαπέδων καθώς και τα χρησιμοποιούμενα υλικά. Ο Πολιτικός Μηχανικός οφείλει να λάβει γνώσει των σχεδίων αυτών και να υπολογίσει επακριβώς το φορτίο που συνεπάγονται οι εικονιζόμενες κατασκευές.

Καλά Χριστούγεννα! Η απάντηση αυτή αφορά στο αρχικό ερώτημα. Είναι φορτίο δαπέδου εσωτερικού χώρου, με τσιμεντοκονίαμα δαπέδου 8cm και επίστρωση κεραμικών πλακιδίων.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Απαιτείται προσεκτική ανάγνωση της νομοθεσίας ΚΥΑ ΔΙΠΑΔ/οικ. 372/30.5.2014 (ΦΕΚ1457Β/2014). Ακόμη, το τί θεωρείται "φέρουσα τοιχοποιία" το ορίζει με αυστηρότητα ο ΕΚ-6 σε συνδυασμό με τον ΕΚ-8. Γενικά, δεν υπάρχουν περιθώρια ευελιξίας...

Οι προδιαγραφές ορίστηκαν από επιτροπή. Κλασσική Ελληνική πατέντα. Μάλλον συναποφάσισαν όλοι οι άσχετοι, αφού πρώτα έπαιξαν το παιχνίδι της πλειοδοσίας...

Ασφαλώς, η Αθήνα δεν ήταν κέντρο κοσμικής αρχιτεκτονικής. Επιπλέον, η τυπολογία της οικίας την εποχή αυτή είναι παγιωμένη και δεν αποτελεί αντικείμενο σχεδιασμού. Κοσμική αρχιτεκτονική υπάρχει στην Πόλη και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα. Ειδικά η αρχιτεκτονική της Πόλης έχει συνεχή ζύμωση με τις δυτικές τάσεις και έναν ιδιαίτερο τρόπο να αφομοιώνει τους αναχρονιστικούς ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς, από το τουρκομπαρόκ μέχρι τον νεοκλασικισμό. Στον νεοκλασικισμό αναπτύσσεται μία ιδιαίτερη γλώσσα, κατ' εξοχήν λόγια, που διαφέρει ριζικά από την γερμανική προσέγγιση και την αρχιτεκτονική της ελεύθερης Ελλάδας. Κύρια διαφορά είναι η ουσιαστική αφομοίωση και μεταποίηση της μορφολογίας, ο εκλεκτικισμός και η άρνηση της αρχαιολατρίας. Σε όλη την περίοδο από τον 18 αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Για σχετικά νέους αρχιτέκτονες δες: Κλεάνθης Ζάννος, Περικλης Φωτιάδης, Βασίλης Κουρεμένος, Κωντίνος Κυριακίδης, Λύσανδρος Καυτάντζογλου, Βασιλάκης Ιωαννίδης, Πάτροκλος Καμπανάκης. Επίσης δες: Νίκειος σχολή (Νυμφαίο), Δημαρχείο Πολυγύρου, Διοικητήριο Θεσσαλονίκης, Φιλοσοφική σχολή Θεσσαλονίκης, όλη η Μυτιλήνη, Δημοτικό σχολείο Αγίας Παρασκευής Λέσβου και πολλά άλλα, σε κάθε κομβική κωμόπολη των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας. Μόνο για την Πόλη ρίξε μία ματιά εδώ: http://constantinople.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11046

Ασφαλώς και δεν ισχύουν τα παραπάνω. Ούτε στο ελάχιστο.

Χάρτης υπάρχει πουθενά; Τα φωτορεαλιστικά μου κινούν την υποψία...

Τυπικά το πάτωμα αυτό δεν είναι πλάκα. Ως κατασκευαστικός τύπος συνηθίζεται από τα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι την δεκαετία του 1920.

Εάν ο φορέας και τα φορτία που φέρει είναι απαράλλαχτα όπως εμφανίζονται στην στατική μελέτη της αδείας του 1980, κι αν δεν έχουν καταγραφεί βλάβες ή φθορές που να μειώνουν την φέρουσα ικανότητα, κι αν δεν έχει επέλθει αλλαγή χρήσης, κι αν η πραγματοποιούμενη επέμβαση δεν επηρεάζει ουσιοδώς την αντοχή των μελών του φορέα, τότε ο ΚΑΝΕΠΕ δεν επεμβαίνει... Γενικά είναι λίγο σπάνιο να συμβαίνουν όλα αυτά ταυτόχρονα.

Πράγματι δεν το απαγορεύουν. Αλλά, δεν δίνουν και οδηγίες (μήκος αγκύρωσης). Επί μελών χωρίς απαιτήσεις πλαστιμότητας (Δ2) τα πράγματα είναι απλά. Επί μελών με απαιτήσεις πλαστιμότητας (Δ1) σηκώνει κάποια κουβέντα σχετικά με το πως εξασφαλίζεις ότι δεν θα συμβεί εξόλκευση. Ένας αυστηρός αναγνώστης του κανονισμού θα έλεγε ότι η αγκύρωση πρέπει να λάβει χώρα μέσα σε συνδετήρες.

Φίλε (η) Artemiscv, αυτή τη στιγμή γίνεται συζήτηση με μόνο δεδομένο ότι η κάτοψη είναι περίπου 100m²... Δεν γνωρίζουμε τίποτα για το έδαφος, για το μέγεθος του φορέα (πλήθος ορόφων), για τον τύπο του φορέα (αμιγές πλαίσιο ή μεικτό σύστημα, συμμετρικός ή ασύμμετρος, κανονικός ή μή, στρεπτικά ευαίσθητος ή μη), για την σεισμική δράση (a=0,16 ή 0,36???). Όπως καταλαβαίνεις, το τί θα κάνεις εξαρτάται απόλυτα από τις παραμέτρους αυτές. Δεν θα εφαρμόσεις την ίδια λύση αν θεμελιώνεις ισόγειο κτίσμα επί βράχου σε περιοχή σεισμικής επικινδυνότητας 1, και αν θεμελιώνει εξαώροφο κτίσμα επί εδάφους C σε περιοχή σεισμικής επικινδυνότητας 3. Επιπλέον, το είδος της λύσης που θα επιλέξεις σχετίζεται -μοιραία- με άλλες κατασκευαστικές και οικοδομικές επιλογές και παραμέτρους...

Γενικώς είναι καλύτερα να συνδεθούν. Θα συνδεθούν με τον ίδιο τρόπο που συνδέονται τα δοκάρια της ανωδομής στα τοιχώματα της ανωδομής. Το γιατί είναι καλύτερα να συνδεθούν σηκώνει πολύ κουβέντα. Δεν δίνεις τα απαραίτητα δεδομένα και, ακόμη κι αν τα δόσεις, είναι απίθανο να βρει κανείς τον χρόνο να τα μελετήσει και να σου απαντήσει. Όμως, η απάντηση ξεκινάει από τους λόγους για τους οποίους θεωρείται "κακή" η ανισόσταθμη θεμελίωση.

Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη απαίτηση. Πρόκειται για τυπική σύνδεση δοκού με τοίχωμα, με την διαφορά ότι και τα δύο μέλη δεν έχουν απαίτηση πλαστιμότητας, αφού είναι στοιχεία της θεμελίωσης.